georgios_m

Ποιός είπε ότι οι κατατάξεις κάνουν λάθος? Αυτό που λέει το άρθρο και συμφωνώ κι εγώ είναι ότι τα πανεπιστήμιά μας (ή τουλάχιστον το πατρών που τελείωσα εγώ και από το οποίο προέρχεται η μελέτη) ίσως παραέχουν διεθνή προσανατολισμό. μπορεί όχι όσο θα έπρεπε για να πιάσουν μια καλύτερη θέση στις λίστες, αλλά σίγουρα περισσότερο από όσο χρειάζεται αυτή τη στιγμή η χώρα. είναι πραγματικότητα ότι μετά από κάποια βασικά πράγματα, η υπόλοιπη διδακτέα ύλη αφορά εφαρμογές που μόνο σε διεθνή προγράμματα θα συναντήσεις. έχουμε λοιπόν αποφοίτους που δε μπορούν να δουλέψουν πουθενά αλλού εκτός από την έρευνα. βολεύονται για μερικά χρόνια στο πανεπιστήμιο και σε μερικές εταιρείες του χώρου, όμως σύντομα καταλήγουν στην ετεροαπασχόληση ή στο εξωτερικό. πχ έχω υπόψη μου μαθηματικούς με full βιογραφικό που δούλεψαν για λίγα χρόνια ως προγραμματιστές σε κάποια πατρινά ερευνητικά κέντρα αλλά όταν αυτά παρήκμασαν κατέληξαν στην καλή περίπτωση καθηγητές σε χωριά της πελοποννήσου ή αγρότες στα χωράφια των παππούδων τους (εκτός όσων έφυγαν εξωτερικό). το πρόβλημα λοιπόν είναι ότι η παραγωγή ερευνητών είναι γρηγορότερη από την παραγωγή θέσεων εργασίας. μια λύση είναι η λήψη μέτρων για την αύξηση των θέσεων εργασίας, μια άλλη είναι η μείωση του ρυθμού παραγωγής ερευνητών και η στροφή σε άλλες πιο ρεαλιστικές εξειδικεύσεις. σκοπός του ελληνικού πανεπιστημίου είναι το να μη φεύγουν τα ελληνόπουλα έξω, όχι το να πιάνει θέση σε λίστες.

Δεν αμφισβητεί τις λίστες, αντίθετα τις χρησιμοποιεί για να αποδείξει ότι για μια χώρα σαν την Ελλάδα η λήψη μιας καλής θέσης στη λίστα δε βοηθάει την εγχώρια απασχόληση ούτε ανακόπτει την επιστημονική μετανάστευση. Πιθανώς να είναι λίγο άσχετο με το θρεντ, αλλά σαν άρθρο εκεί το πάει. Ότι δηλαδή είναι λάθος τοποθέτηση χρημάτων αυτό που γίνεται στα πανεπιστήμια, όταν το εργατικό δυναμικό που δημιουργείται μόνο σε προγράμματα του πανεπιστημίου μπορεί να απασχοληθεί.

Το άρθρο που παρέθεσε ο ΒΑΣ δεν είναι λίστα αξιολόγησης πανεπιστημίων, ούτε αμφισβήτηση της αξιοπιστίας των μεθόδων αξιολόγησης, αλλά προβληματισμός για το αν το κυνήγι μιας θέσης σε αυτές τις λίστες έχει να προσφέρει κάτι στη χώρα μας και σε μας τους ίδιους. Έχει και πολιτική διάσταση σαν άρθρο.

Εάν πιστεύεις ότι το πτυχίο σου θα είναι ταπεινό τότε καλύτερα να σταματήσεις άμεσα τις σπουδές. Όπως δε θα τύχει σεβασμού από τους εργοδότες έτσι δε θα τύχει και σεβασμού από τους καθηγητές των πρωτοκλασάτων πανεπιστημίων και πάλι σε κάποιο "ΤΕΙ" θα καταλήξεις να κάνεις μεταπτυχιακό. Αλλά τα πράγματα δεν είναι τόσο τραγικά. Μπορείς να βρεις μια αξιοπρεπή εργασία κατευθείαν με το πτυχίο σου, ή έστω με κάποιο συνηθισμένο μεταπτυχιακό πχ από Ελλάδα. Τόσοι το κάνουν, γιατί όχι κι εσύ?

Ε ναι, αυτό ήθελα να πω. Η συμμετοχή του παιδιού ξεκινά στην εφηβεία, όπου θα επιλέξει αν θέλει να αξιοποιήσει το υπόβαθρο που απέκτησε, αν φυσικά έχει και τις δυνάμεις για να το κάνει. Αλλά αν η εκπαίδευση δεν έχει ξεκινήσει από τη μηδενική ηλικία, όταν φτάσεις στην εφηβεία είναι πολύ δύσκολο να φτάσεις στα τοπ πανεπιστήμια, ακόμα κι αν έχεις τα προσόντα και τη θέληση. Αν αυτά ισχύουν ακόμα και για να μπεις σε ένα καλό ελληνικό πανεπιστήμιο, πόσο μάλλον για τα καλύτερα του κόσμου. Η αποφοίτηση από ένα μέτριο ελληνικό πανεπιστήμιο σε στέλνει ακόμα πιο μακριά από το στόχο. Εάν είσαι κανένας αριστούχος ιατρικής ή πολυτεχνείου, από αυτούς που εμφανίζονται μια φορά στα 5 χρόνια έχεις κάποιες ελπίδες. Αλλά με ένα προφίσενσι και ένα 7 στο πτυχίο είσαι ευχαριστημένος με ένα μεταπτυχιακό στη σχολή σου, ή σε κάποια παρόμοια. Αυτά που λέει ο Γιώργος είναι πολύ σωστά, οι επιτροπές κρίνουν το πώς πέρασες την κάθε φάση της ζωής σου. Ακόμα και σε ποιό παιδικό σταθμό πήγες μπορεί να ρωτήσουν και να ζητήσουν φωτογραφίες για να δουν αν έπαιζες με τα παιχνίδια σου και τα άλλα παιδιά ή ήσουν μπουμπούνας. Το 7 στο ΤΕΙ που σπούδασες και το ~13 που έγραψες για να μπεις σε κανέναν δε θα κάνει καλή εντύπωση. Σίγουρα θα ρωτήσουν ποιό θέμα δε μπόρεσες να λύσεις και γιατί δε το είχες διαβάσει. Κι όταν το μέσο ελληνόπουλο τελειώνοντας το σχολείο έχει κι ένα πτυχίο πιάνου και 2 - 3 ξένων γλωσσών, δε μιλάμε για πράγματα που δε γίνονται. Απλά θέλουν το χρόνο τους και τις επιτροπές τις ενδιαφέρει πολύ το πώς διαχειρίστηκες το χρόνο σου μικρός.

Συνήθως όσοι καταλήγουν σε τέτοια ιδρύματα έχουν ξεκινήσει από μωρά τον αγώνα, οπότε η συζήτηση μας αφορά πιο πολύ ως γονείς!

Το μεταπτυχιακό (κατ εμέ) δεν είναι για να βρεις δουλειά αλλά για να πάρεις προαγωγή. Προσόντα και εμπειρία είναι δρόμοι παράλληλοι όχι συνεχόμενοι, να αρχίσει η εμπειρία όταν τελειώσουν οι σπουδές και μετά δέσαμε το γάιδαρό μας.. Όσο για τις σπουδές σε νέα σχολή, ακούγεται δύσκολο αλλά κανένας από όσους το έκαναν δε ζημιώθηκε..

Μάλλον εννοεί ότι γενικώς σαν πανεπιστήμια είναι πιο διάσημα, όχι ειδικά τα τμήματα μηχανολόγων μηχανικών. Η ποιότητα της βιομηχανίας χώρας μπορεί να σχετίζεται και με το μέγεθος της παραγωγής της, όμως αυτό δεν είναι και απόλυτο. Οι Εγγλέζοι ας πούμε φτιάχνουν λιγότερα οχήματα επειδή εξειδικεύονται στα πολυτελή. Ή μπορεί να φτιάχνουν μόνο τους κινητήρες για άλλες μάρκες και να μην φαίνεται άμεσα η δουλειά τους. Έχει λοιπόν κι ο υποκλάδος αυτός επιμέρους εξειδικεύσεις και εξαρτάται τι ψάχνεις.. Ούτε και το ότι η ποιότητα μιας βιομηχανίας συνεπάγεται αντίστοιχο επίπεδο σπουδών είναι απόλυτο. Μόνο αν εξετάσουμε τις διάφορες συνεργασίες με εταιρείες μπορούμε να είμαστε σίγουροι ότι το συγκεκριμένο πανεπιστήμιο που θα πάμε θα μας δώσει την ευκαιρία να έρθουμε σε επαφή με την εταιρεία της αρεσκείας μας. Γι' αυτό αντί να αναφέρουμε αόριστα τις χώρες που κάποιοι δείκτες είναι θετικοί (για τη χώρα όλη) ίσως πρέπει να απαριθμούμε συνεργασίες. Πχ θέλω συνεργασία με τη Φεράρι, δε κοιτάω αορίστως Ιταλία, κοιτάω ποιός συνεργάζεται με τη Φεράρι και μπορεί να είναι κάποιο ΙΕΚ της Μογγολίας. Εκεί πρέπει να πάς λοιπόν.. Ωστόσο το κριτήριο του φίλου μας είναι η γλώσσα και έτσι ότι και να του πεις πάλι αγγλία θα πάει.

Χωρίς να θέλω να σε υποτιμήσω νομίζω ότι πρέπει λίγο να προσγειωθείς. Ας πούμε, θεωρώ υπερβολή το να σου κακοπέφτει ένα Βορειοευρωπαϊκό πανεπιστήμιο και να στοχεύεις από Στάνφορντ και πάνω, με μοναδικό προσόν το εφταράκι που ακόμα δεν πήρες, την πτυχιακή σου και τη συμμετοχή σε κάποια projects τα οποία μπορεί και να μην υπάρχουν. Την ίδια στιγμή βγάζεις το συμφοιτητή σου άχρηστο επειδή χρωστούσε 20 μαθήματα. Επίσης αυτός ο αρνητισμός να μάθεις μια δεύτερη γλώσσα νομίζω δε συνάδει με τη φοίτηση σε ένα πρωτοκλασάτο ίδρυμα. Κατά τα άλλα το μεταπτυχιακό στα οικονομικά είναι μια επιλογή που μπορείς να κάνεις. Γενικά κανείς δε σε περιορίζει τι μεταπτυχιακό θα κάνεις και ξέρω αρκετούς μηχανικούς που γίνανε πετυχημένοι μανατζαραίοι σε τράπεζες ή και σε σουπερμάρκετ αλλά νομίζω ότι πέρασε πια κι αυτή η μόδα των MBA, όποιος πρόλαβε πρόλαβε. Όσον αφορά τις κατευθύνσεις, δεν υπάρχει απάντηση στο ερώτημά σου. Όλες οι κατευθύνσεις κορεσμένες είναι. Μπορεί να είσαι τυχερός και να βγεις από κάποια εξειδίκευσή που είναι στ' απάνω της και να ξεκινήσεις καλά, όμως κανείς δε σου εγγυάται ότι αυτό θα κρατήσει για 40 χρόνια μέχρι να πάρεις σύνταξη, εκτός αν πρόκειται για μόνιμη θέση στο δημόσιο. Έτσι λοιπόν το σωστό είναι να επιλέξεις κατεύθυνση βάσει γούστου κι αν δε γουστάρεις καμία να επιλέξεις την πιο εύκολη για να ξεμπερδέψεις γρήγορα και να αλλάξεις άμεσα γνωστικό αντικείμενο. Γενικά αν κάποιος δυσκολεύεται να επιλέξει τι θα κάνει μετά το πτυχίο εγώ θα πρότεινα να μην επιλέξει τίποτα και να ασχοληθεί προσωρινά ή και μόνιμα με κάτι διαφορετικό. Κάποια πράγματα προχωράνε καλύτερα όταν χαλαρώνεις και τα αφήνεις και λίγο στην τύχη. Στο αρχικό ερώτημα μεταπτυχιακό ή πανεπιστήμιο, η δική μου πρόταση για όποιον έχει όρεξη είναι να ξεκινήσει μια οποιαδήποτε νέα σχολή, ασχέτως αν θα είναι ΑΕΙ, ΤΕΙ, εδώ ή έξω. Στη ρευστή εποχή που ζούμε πρέπει να ξέρεις και μια δεύτερη δουλειά να κάνεις. Και για μεταπτυχιακό / διδακτορικό το σκέφτεσαι όταν αρχίσει να σου χρειάζεται στη δουλειά που θα βρεις.

Οκ, αυτά μου ήρθαν και μένα στο νου.. Όσο για τις δημοσιεύσεις, δεν είναι καθόλου απίθανο να έχεις από νωρίς, πχ αν κάποιος άλλος σε βάζει στις δικές του.. Δε ξέρω αν όλα αυτά σε κάνουν πιο ξεχωριστό, απλά δείχνουν ότι έχεις "κολλεγιακή" ανατροφή και ξέρεις πώς παίζεται το παιχνίδι

επειδή ήταν λίγο ασαφές, μια ακόμα ερώτηση κι από μένα: ποιές extra activities κάνουν το CV ενός τελειόφοιτου μηχανικού stand out από μακριά?

το κείμενο γράφτηκε από ανθρώπους που η δουλειά τους είναι να γράφουν τέτοια κείμενα. θα μπορούσε να είναι και διδακτορική διατριβή κάποιου εξ αυτών. το τι δεξιότητες ζητάει η αγορά το προσεγγίζουν λοιπόν "ληξιαρχικά" γιατί μόνο τέτοια πράγματα μπορούν να μετρήσουν (για την ακρίβεια να βρουν έτοιμα σε κάποιο υπουργείο). δηλαδή λένε πχ ότι χρειάζονται απόφοιτοι πληροφορικής, διότι μπορούν να μετρήσουν τα πτυχία πληροφορικής και όχι απόφοιτοι με συγκεκριμένες γνώσεις πληροφορικής διότι αυτές δε μπορούν να τις μετρήσουν και δεν είμαστε βέβαιοι αν και οι ίδιοι οι απόφοιτοι πληροφορικής τις έχουν. επίσης αν ένας απόφοιτος πληροφορικής γίνει διανομέας πίτσας είναι ικανοί να το δουν σα μείωση στην ανεργία του κλάδου πληροφορικής και αύξηση στην ανεργία του κλάδου των αποφοίτων λυκείου...

Μπορεί να δοθεί κάποια εξήγηση στο πώς προκύπτουν αυτά τα Volts? Ποιό είναι το ελάχιστο κοινό πολλαπλάσιο για κάθε υλικό?

ήταν αραιογραμμένο και με τέτοια δομή που όχι μόνο έφευγε πολύ γρήγορα αλλά σου εντυπωνόταν κιόλας. δεν ήταν το μόνο που διάβασα σήμερα.

το κείμενο αυτό είχε ανέβει από τις 9 το πρωί, οπότε ήταν αρκετός ο χρόνος μέχρι τις 7 το απόγευμα..

Είναι επισφαλής η σύγκριση της ανεργίας μεταξύ πτυχιούχων και μη πτυχιούχων διότι οι εργασίες των δεύτερων γίνονται κυρίως "μαύρα". Άλλοι κάθονται επίτηδες άνεργοι για να μη χάσουν τα μόρια ανεργίας για τις θέσεις ΔΕ στο δημόσιο. Σχετικά με τους πτυχιούχους, η μελέτη παίρνει ως δεδομένο ότι όλοι αυτοί οι τίτλοι σπουδών που απαριθμούνται αντιστοιχούν και σε δεξιότητες. Το ότι κάποιοι δε βρίσκουν δουλειά αποδίδεται στο ότι η ειδικότητά τους δεν έχει ζήτηση, όμως μπορεί να φταίει και το ότι δε γνωρίζουν αυτό που υποτίθεται ότι σπούδασαν. Στο τέλος επαναλαμβάνονται τα γνωστά ευχολόγια ανασχηματισμού, αναδιάρθρωσης κλπ που σημαίνουν επισκευή του κτιρίου χρησιμοποιώντας τους πεσμένους σοβάδες..

Οκ, αλλά μου κάνει εντύπωση το ότι μπορούν να κατασκευαστούν μπαταρίες των 1.2 και των 1.6 Volt και να μη μπορεί να επιτευχθεί μια ενδιάμεση τάση.

Για μηχανικούς-γιατρούς-δικηγόρους προβλέπεται μια επιπλέον χρέωση (επί αυτής που πληρώνουν όλοι οι ΕΕ) που αναμένεται να έρθει αναδρομικά και αυτή θα είναι και πάλι ποσοστό του εισοδήματος όπως και η βασική χρέωση (πχ τα 168 ευρώ) που πληρώνουμε ήδη. Εάν μηχανικός λαμβάνει τα εισοδήματά του από άλλους ΚΑΔ και όχι αυτούς του μηχανικού, αυτή η επιπλέον χρέωση θα υπολογιστεί επί του ποσοστού εισοδημάτων που προέρχονται από τα τυχόν ΚΑΔ μηχανικών? Εάν το 100% του εισοδήματος προκύπτει από τους άλλους ΚΑΔ (ειδικά αν δεν έχεις δηλωμένο κανέναν ΚΑΔ μηχανικού) υπάρχει περίπτωση μηδενικής επιβάρυνσης? Κι αν ναι, πρέπει να γίνει κάποια ενέργεια από την πλευρά μας για να το πετύχουμε αυτό? Ή το γεγονός ότι προέρχεσαι από το ΤΣΜΕΔΕ σε δεσμεύει να πληρώσεις οπωσδήποτε τα παραπάνω λεφτά?

Το παιχνίδι θα παιχτεί στον τρόπο κατανομής του κόστους μεταξύ των δημοτών.

Γιατί αυτός που πληρώνει στο τέλος ψηφίζει κιόλας...

ο δημότης, ποιός άλλος?

Ναι, αλλά τέτοιες καταλήψεις είναι συνήθως συμβολικές και δεν επηρεάζουν τις υπόλοιπες δραστηριότητες. Παλαιότερα γίνονταν καταλήψεις που εμπόδιζαν το μάθημα ή τις εξετάσεις, σπάνια όμως εμποδίζονταν οι καθηγητές να εισέλθουν στο χώρο, για προσωπικού συμφέροντος εργασία. Για το μάστερ δε μας ενδιαφέρει διότι και για τους έλληνες τα πράγματα είναι ψιλοχύμα. Το προπτυχιακό έχει σημασία που είναι με εξετάσεις. Οι μη ευρωπαίοι όντως έρχονται με κάτι τέτοιες υποτροφίες και γνωρίζω πάρα πολλούς.

αυτό που αναφέρεις δεν είναι άνοιγμα αλλά διεύρυνση του κλειστού κύκλου ώστε να συμπεριλάβει κι άλλους. γενικά τα ανοίγματα δε σχετίζονται με το πλαίσιο προσόντων για την άσκηση του επαγγέλματος αλλά με τυχόν οικονομικά ή διαδικαστικά κριτήρια. πχ πόσα μελετητικά μπορείς να έχεις ταυτόχρονα κλπ.

Αν θελήσει τώρα ένας Ευρωπαίος να σπουδάσει σε ελληνικό πανεπιστήμιο με ποιά διαδικασία εισάγεται?

όχι δε θα υπογράψει ο μπετατζής αλλά θα αναλαμβάνει τη μελέτη ως επιχειρηματίας και θα είναι απλά υποχρεωμένος να βρει το μηχανικό που θα την εκπονήσει έναντι κάποιου μισθού. αποσύνδεση της αμοιβής της μελέτης από αυτόν που την υπέγραψε.