Doomantia

Προς φίλο Danton Αν με είχαν προσλάβει, θα είχα συμμετέχει σε μια παράλογη, απαιτητική και χρονοβόρα διαδικασία, με κάποιο αντίκρυσμα. Αυτό που έχω εισπράξει από τη συμμετοχή μου στις συνεντεύξεις στην ΜΙΝΕΡΒΑ και σε πολλές άλλες εταιρείες είναι ότι διαγωνίζομαι για θέσεις που ΔΕΝ υπάρχουν. Αυτό ακριβώς θίγω εδώ. Η ΜΙΝΕΡΒΑ δεν είναι μεμονωμένη περίπτωση, απλώς είναι η πιο ακραία και με την πιο απρεπή συμπεριφορά μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας. Έχω καταλήξει στο εξής και το λέω με πλήρη γνώση ότι μπορεί να ακουστώ συνωμοσιολόγος: Οι περισσότερες συνεντεύξεις του στυλ "Μεγάλη εταιρία θέλει γενικώς μηχανικό" δεν αντιστοιχούνε σε πραγματική θέση, πραγματοποιούνται όμως για να βολιδοσκοπείται η αγορά. Που κινούνται οι υποψήφιοι, πως αντιδρούνε, τι ζητάνε, πόσο διατεθειμένοι είναι να φάνε σκατά κτλ. Και στην τελική αν ήμουν σε μια δουλειά μηχανικού, έβλεπα πράγματα που είναι τελείως στραβά και δεν τα κινοποιούσα θα ήμουν πολύ λάθος.

Ζωή σε ευχαριστώ. Βλέπω μετά χαράς ότι η δημοσίευση του συμβάντος βρίσκει κάποια απήχηση. Εύχομαι υγεία και ένα πιο φωτεινό, επαγγελματικό 2014

Δεν είδα κανένα που συμμετέχει στη συζήτηση να κλαίει. Απλώς συζητάμε για το πως θα πάμε σε ένα καλύτερο παρακάτω και όχι στο παρακάτω των 100 ευρώ το μήνα.

H κατανόηση και η κοινοποίηση της κατάστασης είναι η αρχή. Δε λέω ότι φιλοσοφώντας την αγριότητα της αγοράς εργασίας πρόκειται να την αλλάξουμε. Όμως, αρκετοί είναι εκείνοι που υποστηρίζουν ότι "έλα μωρέ, τι ψάχνεις τώρα, πάμε παρακάτω". Αυτές οι αντιλήψεις και οι ωχαδερφισμοί είναι που διέλυσαν τις σχέσεις εργασίας και έφεραν τα 500 ευρώ και μετά τα 300 και μετά την εθελοντική εργασία. Η κρίση είναι απλώς η αφορμή. Όταν πολλοί μηχανικοί και ευρύτερα επαγγελματίες λένε ""έλα μωρέ, πάμε παρακάτω", λησμονούνε ότι αύριο και μεθαύριο δε θα υπάρχει παρακάτω. Το να απορριφθείς από μια συνέντευξη είναι απόλυτα λογικό και αναμενόμενο. Το να συμμετάσχεις σε εκταταμένες διαδικασίες αξιολόγησης για θέση που δεν υπάρχει είναι κάτι που πρέπει να καταγγελθεί έντονα, τουλάχιστον στο δικό μου μυαλό. Ίκαρε, αναφέρθηκες σε εταιρία που είχε βγάλει αγγελία ζητώντας ΜΗΧΑΝΙΚΟ και τελικά έψαχνε για ασφαλιστή, οποίος θα πληρώνεται με ποσοστά. Μάλλον αναφέρεσαι στην Interamerican, γιατί σε παρόμοια συνέντευξη είχα πάει κι εγώ. Στην αρχή έδωσα ένα κάρο ψυχομετρικά tests με πράξεις και ερωτήσεις κατανόησης και στη συνέχεια, αφού κρίθηκα ικανός που αποκάλυψαν ότι ψάχνουν για ασφαλιστικό σύμβουλο τον οποίον μάλιστα είχαν βαφτίσει κι ως "financial analyst". Μήπως πρέπει και σε αυτό να πούμε "έλα μωρέ, πάμε παρακάτω"; Επαναλαμβάνω ότι σε αυτό το Post, ούτε κλαιγόμαστε ούτε ζητάμε οίκτο από κάποιον. Απλώς περιγράφουμε αιχμηρά τα κακώς κείμενα, με στόχο να αλλάξει λίγο η νοοτροπία των συναδέλφων που λένε "έλα μωρά, τί να κάνουμε τώρα". Έστω και στο ελάχιστο να συμβεί αυτό, κερδισμένοι είμαστε και καθόλου χαμένος δεν είναι ο χρόνος μας.

Τα θέμα δεν το συνεχίζω μόνος, φαντάζομαι ότι συμφωνείς σε αυτό. Το αν κρατάει Χ, Υ ή Ζ μέρες, σημαίνει ότι υπάρχει συμμετοχή στη συζήτηση. Τώρα για το σκαμπίλι που με έτσουξε, δεν πρόκειται να σε αμφισβητήσω. Αντίθετα, θα αφήσω όλους τους συμμετέχονες στη συζήτηση να παρατηρήσουν το ύφος του μηνύματος καθώς και ενδιαφέρουσες λεπτομέρεις αυτού... Όπως και να έχει όμως, πιστεύω ότι η αντιπαράθεση επί προσωπικού δε χωράει σε τέτοια συζήτηση. Όπως είπα και πριν, απαντήσεις σαν εκείνες του μέλους Moonloop είναι εξαιρετικά χρήσιμες για να κατανοήσουμε σε βάθος το επαγγελματικό και κοινωνικό μας περιβάλλον.

Moonloop εξακολουθώ να διαφωνώ μαζί σου. Πραγματικά χαίρομαι που γράφονται τέτοια σχόλια εδώ, γιατί απλούστατα αποδεικνύεται η ελαφρότητα με την οποία αντιμετωπίζονται κάποιες καταστάσεις και τελικά καταλήγουμε να σκάβουμε μόνοι μας το λάκο μας. Πιστεύεις αλήθεια πως το να μπλέκεις σε ατελείωτες διαδικασίες συνεντεύξεων για θέσεις που ενδεχομένως να μην υπάρχουν, έχει κάποια σχέση με μια χυλόπιτα; Από όσα έγραψα, κατάλαβες ότι ενοχλήθηκα που δε με πήρανε; Ή ότι αν με είχαν πάρει, δε θα έκανα το παραπάνω post; Ή από όσα συζητιόνται εδώ, το συμπέρασμά σου είναι ότι κάποιοι γραφικοί μηχανικοί που αναζητούνε καλύτερη δουλειά για τον εαυτό τους και καλύτερες συνθήκες ΓΙΑ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΤΟΥΣ, απλώς ποστάρουν την γκρίνια τους και την κακομοιριά τους σε ένα forum; Μήπως τελικά το πρόβλημα είναι λίγο πιο σύνθετο; Μήπως δεν πρέπει να αντιμετωπίζουμε τα συμβάντατα με τέτοια αδικαιολόγητη ελαφρότητα και ιλαρότητα;

Φίλε Moonloop σεβαστή η γνώμη σου, αλλά να μου επιτρέψεις να διαφωνήσω. Το μόνο καλό που μπορεί να προκύπτει από τέτοιες διαδικασίες, είναι συζητήσεις σαν αυτή που κάνουμε. Το "ξεκόλλα και πάμε παρακάτω" είναι συνταγή για γκρέμισμα και όχι εποικοδομητική συμβουλή. Δε λέω ότι κλαίμε, αλλά δε γελάμε κιόλας. Και κυρίως σχολιάζουμε τα κακώς κείμενα. Τώρα, αν νομίζεις ότι το έχω διογκώσει, πραγματικά ζηλέυω την ψυχολογία κάποιου που πηγαίνει από Interview σε Interview, συζητώντας με τον κάθε απίθανο για το κάθε απίθανο θέμα και όταν παίρνει το fail - για θέση που δεν υπήρχε - λέει "έλα μωρέ, πάμε παρακάτω". Κατά τη γνώμη μου, έτσι απλώς στρώνουμε χαλί για τα χειρότερα που έρχονται.

Εδώ υπάρχει πραγματική ουσία. Μπαίνουμε σε διαδικασίες συνεντεύξεων, απλά για να κόψουνε κίνηση οι του HR σχετικά με την προσφορά μηχανικών στην αγορά. Έχω δύο ακόμα παραδείγματα από εταιρίες στις οποίες πήγα για συνέντευξη, απορρίφθηκα επειδή θεωρητικά η θέση καταλήφθηκε από άλλον και στη συνέχεια είδα ακριβώς την άδεια αγγελία να ξαναβγαίνει. Είναι φανερό ότι συχνά διεκδικούμε θέσεις που δεν υπάρχουνε! Και θα μου πείτε, τι να κάνουμε; Να μην πηγαίνουμε σε Interviews; Προφανώς και όχι. Θα πηγαίνουμε όπου μας καλούνε, αν όμως παρατηρούμε καταστάσεις που υποτιμούνε τη νοημοσύνη και την αξιοπρέπειά μας οφείλουμε να τις κοινοποιούμε και να τις σχολιάζουμε.

Άρα λοιπόν το σκεπτικό είναι "επειδή οι ΕΕ και οι επιχειρηματίες μηχανικοί τρώμε πακέτο", φάτε κι εσείς οι υπάλληλοι; Όταν προσπαθείς να χτυπήσεις ένα έργο και έρχεται σφήνα κάτω από εντελώς αδιαφανείς διαδικασίες και το χτυπάει μια μεγάλη κατασκευαστική, το σκεπτικό είναι "άντε δεν πειράζει, φτου κι από την αρχή"; Αν αυτή είναι η ψυχολογία, επαναλαμβάνω ότι για όλους τους μικρομεσσαίους επαγγελματίες ΜΟΝΟ χειρότερο προβλέπεται το μέλλον. Αντί λοιπόν να λέμε "έτσι είναι, σκάσε και κολύμπα", προτιμώ να λέω "κολύμπα, αλλά συζήτα ανοιχτά και το τι συμβαίνει γύρω σου". Το λέω χωρίς καμία διάθεση κριτικής και αντιλαμβάνομαι πολύ καλά την αγωνία ενός ελεύθερου επαγγελματία που ξεκινάει το μήνα με μηδέν σίγουρα έσοδα. Μην ξεχνάς όμως ότι στην επαγγελματική πραγματικότητα που έχει διαμορφωθεί, ακόμα και ο υπάλληλος αορίστου χρόνου ενδέχεται να ξεκινάει το μήνα με μηδέν σίγουρα έσοδα.

Φίλε BAS, ο φίλος σου αισθάνθηκε ακμαίος και χρήσιμος, επειδή υποβλήθηκε σε test 7,5 ωρών; Πριν δηλαδή από αυτά τα test αισθανόταν πεσμένος και άχρηστος; Και είναι 50 χρονών και μάλιστα σε διευθυντική θέση; Υπάρχει ένα θέμα κακοπιστίας μετά από όλες αυτές τις διαδικασίες, το οποίο οι εταιρίες από μόνες τους έχουν δημιουργήσει. Οι μεγαλύτεροι από εμένα θα γνωρίζετε καλά τις εξαντλητικές εξετάσεις που έδιναν οι μηχανικοί για να πάρουν άδεια ασκήσεως επαγγέλματος. Εξαντλητικές μεν, ουσίας δε. Καμία σχέση με τις ανόητες εφευρέσεις του σύγχρονου HR. Το να συνοστίζομαι μαζί με δέκα ακόμα ταλαίπωρους, για να εξεταστώ από κάποιους ακόμα πιο ταλαίπωρους στο πως θα αντιδρούσα στην τάδε και τη δείνα κατάσταση είναι το λιγότερο αστείο. Το να μου παίρνουν συνέντευξη για θέση μηχανικού και να με ρωτάνε με έμφαση που θα ήθελα να βρίσκομαι σε δέκα χρόνια, ή ποια πιστεύω ότι είναι η μεγαλύτερή μου αδυναμία σαν εργαζόμενος είναι επίσης αστείο. Βεβαίως, αναγκαστικά υποβάλλομαι σε όλα αυτά τα πανηγύρια όπως τόσοι ακόμα υποψήφιοι. Εφόσον όμως συμμετέχω στην κωμωδία, ας κρατάει το HR τα προσχήματα κι ας δείχνει έναν ελάχιστο επαγγελματισμό. Φυσικά, το θέμα είναι ότι υποψήφιοι υπάρχουν πολλοί και θέσεις λίγες. Όμως πιστεύω ότι το να συζητάμε αντίστοιχες περιπτώσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σε τέτοιο επίπεδο χωρίς λάσπη και στρεβλώσεις, ενδέχεται να υποψιάσει κάποιους και εύχομαι να ερεθίσει κάποιους ακόμα. Γράφτηκε λίγο πιο πάνω ότι οι εταιρίες επενδύουν πολύ στην εικόνα τους. Πράγματι, η ΜΙΝΕΡΒΑ ξοδεύτηκε πολύ για να μου χαρίσει έναν πολυτελή τόμο που μπορεί να τραβήξει το ενδιαφέρον κάθε επισκέπτη του σπιτιού μου. Όμως η εταιρία καταφέρνει να μπουρδουκλώνεται από μόνη της, δημιουργώντας φαύλες καταστάσεις που εγώ σπεύδω να σχολιάσω σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, χωρίς κακία και απωθημένο που δεν πήρα τη θέση. Το κίνητρό μου είναι να ακολουθήσουν κι άλλο το παράδειγμά μου...

Εφόσον ξεκίνησαμε τις κινηματογραφικές αναφορές, έχω να συστήσω ανεπιφύλακτα το "Le Couperet" του Κώστα Γαβρά. Τώρα για το αν μπορούμε εμείς να αλλάξουμε κάτι, πιστεύω ότι ΠΑΝΤΑ μπορούμε να αλλάξουμε κάτι. Ας ξεκινήσουμε να αλλάζουμε σκεπτικό και να μην ανεχόμαστε αισχρές συμπεριφορές. Δε λέω να φερόμαστε σαν Ούνοι, ούτε να είμαστε εντελώς αντιδραστικοί. Όμως αυτή η καθολική υπαναχώρηση τίποτα καλό δε φέρνει για τους εργαζόμενους στο μέλλον.

Εφευρετικότητα του HR Δεν εκπλήσσομαι καθόλου. Απλώς αναρωτιέμαι που τελειώνει η ξεφτίλα σε όλο αυτό το παιχνίδι, στο οποίο επαναλαμβάνω ότι συμμετέχουμε κι εμείς.

Νομίζω ότι το πνεύμα της ανάρτησης έχει παραρμηνευτεί. Η εντύπωσή μου για τη διαδικασία θα ήταν ίδια ακόμα κι αν είχα προσληφθεί σήμερα. Δε συζητάμε την απόρριψη. Συζητάμε μια κυλιόμενη διαδικασία συνεντεύξεων που ενδεχομένως δεν αντιστοιχούνε σε πραγματική θέση. Το πώς και το γιατί βγήκε συμπέρασμα ότι διαμαρτύρομαι επειδή δεν πήρα μια θέση, είμαι όλος αυτιά να μου το εξηγήσετε. Στην αρχική ανάρτηση γράφω καθαρά πως ούτε είμαι ο καλύτερος υποψήφιος, ούτε και θα πρέπει να συνοστίζονται σε ουρές οι εργοδότες για να με προσλάβουνε. Άλλο όμως αυτό, κι άλλο φαύλες συμπεριφορές από το προσωπικό που παίρνει συνεντεύξεις. Φίλε Ίκαρε. λες ότι δεν μπορείς να πεις περισσότερα. Τι περισσότερο δεν μπορείς να πεις; Να σου πω λοιπόν εγώ που γράφω με όνομα και επώνυμο ότι γνωστό site αγγελιών πήρε πριν μια εβδομάδα το αφεντικό μου για να του ζητήσει να βάλει αγγελία, έστω κι αν δε ζητάει προσωπικό. Το κείμενο δεν έχει να κάνει ούτε με τον τζάμπα χαμένο χρόνο, ούτε με τους φυτευτούς σε δουλειές. Αυτά υπάρχουν, θα υπάρχουνε, τα έχω φάει στη μάπα και θα τα ξαναφάω. Το κείμενο έχει να κάνει με την περιγραφή παράλογων διαδικασιών πρόσληψης και απαράδεκτων συμπεριφορών από άτομα που στα μάτια μου φαντάζουν ταλαίπωρα και θλιβερά. Και ναι φίλε Ίκαρε, αυτή θα ήταν η εντύπωσή μου ακόμα κι αν τώρα είχα προσληφθεί και πληρωνόμουνα με πενταψήφιο ποσό κάθε μήνα. Η ελαστικότητα της γνώμης καλό να είναι να μη μεταβάλλεται με το αν είσαι μέσα, ή έξω από δουλειά. Έχω συνεργαστεί με αρκετούς εργοδότες μέχρι τώρα και η άποψή μου ήταν συγκεκριμένη, άλλοτε καλή, άλλοτε κακή. Ποτέ όμως δεν ήταν καλή επειδή μου έκαναν τη χάρη και με προσέλαβαν, ή μου ζήτησαν να συνεργαστούμε. Χάρες ΔΕΝ υπάρχουνε. Γκρίνια για τη μη πρόσληψη, προφανώς δεν υφίσταται. Η διάθεσή μου ήταν να περιγράψω το ξεφτίλισμα 10 και πλέον υποψήφιων μηχανικών. Καθώς και το πως ενδέχεται να συμμετέχουμε σε παράλογες διαδικασίες, ή σε διαδικασίες χωρίς αντίκρυσμα, παλεύοντας για τη δουλειά και για το μεροκάματο.

Άρα λοιπόν κατά τη γνώμη σου, τα όσα περιγράφω είναι μια φυσιολογική κατάσταση που ορθώς υφίσταται. Αυτός ακριβώς είναι ο λόγος της ανάρτησης του άρθρου, να εμφανιστούνε δηλαδή αυτές οι γνώμες που γνωρίζω καλά ότι υπάρχουνε. Με το να λες ότι έδωσα μια προσφορά και δεν πήρα τη δουλειά, ουσιαστικά νομιμοποιείς, ή παγιώνεις λανθασμένες εργοδοτικές συμπεριφορές. Διαγωνίστηκα για μια δουλειά που υπήρχε, ή που δεν υπήρχε; Διαγωνίστηκα σε διαδικασίες και δοκιμές που αφορούσαν την δουλειά, ή απλώς έχασα το χρόνο μου μαζί με καμιά εικοσαριά ταλαίπωρους μηχανικούς; Μήπως απλώς έπαιξα ένα παιχνίδι υπέρ της ΜΙΝΕΡΒΑ και της κάθε ΜΙΝΕΡΒΑ που θέλει να έχει κινητικότητα το HR dept για να ικανοποιούνται οι μέτοχοι και να φαίνεται ότι η εταιρία αναπτύσσεται; Δεν γνωρίζω αν πράγματι ισχύει κάτι από τα παραπάνω, αλλά με αυτά που έχω δει, μοιραία οι ψύλλοι γαργαλάνε τα αυτιά μου. Όσο για αυτά περί επιχειρηματικότητας, είναι εύκολο να τα πετάει κάποιος γενικώς και αορίστως. Όταν όμως θα προσπαθήσει να στήσει μια επιχείρηση, σε μια ανύπαρκτη αγορά, με τραπεζική φαυλοκρατία και ασυνεπείς προμηθευτές, τότε ας έρθει να το συζητήσουμε ξανά. Εργάζομαι σε επιχείρηση που ήταν επί 25 χρόνια κερδοφόρα. Φέτος, άρχισε να έχει σοβαρό πρόβλημα ρευστότητας με αποτέλεσμα να καθυστερεί πληρωμές. Το αφεντικό δεν έχει ούτε εξοχικό, ούτε Cayenne, ούτε τρώει λεφτά με Ρωσίδες. Απλώς προσπαθεί να αντιμετωπίσει νυχθημερόν μια ανατιναγμένη αγορά. Σχετικά λοιπόν με τις ιδιαίτερες και περίεργες συμπεριφορές, γνωρίζω καλά ότι την αγορά ελάχιστα την ορίζουμε εμείς. Μήπως όμως να κάνουμε ένα μικρό βήμα προς όφελός μας; Ή να πούμε απλώς "δε βαριέσαι, έχασα το χρόνο μου για κάτι ανούσιο, ας πάμε παρακάτω";

Το σκόπελο της αλλαγής εργασίας τον ξεπερνάς φυσιολογικά και με τον καιρό. Επίσης, είναι κάτι που έχει σταματήσει να κάνει εντύπωση σε έναν ενδεχόμενο εργοδότη. Όσο για το αν περιμένω συμπόνοια, θα έλεγα το ακριβώς αντίθετο. Το πνεύμα της τακτικής, αλλά και η ανάρτηση στοχεύουν στο να παρακινήσουν περισσότερους να ταράζουν τους σοβαροφανείς και αγενείς υπαλλήλους των HR dept.