Caan

Όσον αφορά το 3, δεν πρέπει να είναι κανείς τόσο σίγουρος, εδώ που είμαι εγώ η πολεοδομία ενδιαφέρεται και για πιο “εύκολες” περιπτώσεις.. Άλλωστε, η συγκεκριμένη επιλογή (μελέτη ή επίβλεψη), αναφέρεται στην 2η σελίδα της βεβαίωσης-δήλωσης του taxisnet που κατατίθεται. Το λάθος του να πληρωθεί ΦΕΜ δύο φορές νομίζω αμβλύνεται αν γίνει τροποποιητική, αφού έτσι κατά κάποιον τρόπο δηλώνεις το σφάλμα σου. Προσανατολίζομαι στο να το πληρώσω τώρα δύο φορές, κάνοντας τροποιητική, και λογικά στην φορολ. δήλωση του χρόνου θα γίνει επιστροφή στο συνολικό ποσό (ΦΕΜx2). Kαι ο Θεός βοηθός. Ευχαριστώ.

Και τροποποιητική να γίνει (μέσω της πλατφόρμας taxisnet) πάλι δύο φορές θα πληρωθεί.

Ναι έχεις δίκιο, το σκέφτηκα κι εγώ για την υποβολή κατευθείαν στη ΔΟΥ, αυτό θα πρέπει να γίνει λογικά. Όταν είπα "να το αφήσω όπως είναι και να κάνω εκ νέου υποβολή" εννοούσα να πληρωθεί και η αρχική βεβαίωση, απλά αναρωτιέμαι αν σημαίνει κάτι επειδή δεν αντιστοιχεί σε πραγματική υπηρεσία (το ΦΕΜ της μελέτης για το ίδιο έργο έχει ήδη πληρωθεί παλιότερα). Επίσης, θα συμψηφιστεί άραγε και αυτό (το ΦΕΜ της λανθασμένης υποβολής) στην επόμενη φορολογική δήλωση? Εν τέλει, αν δεν επιλεγεί η υποβολή κατευθείαν στη ΔΟΥ, θα είναι σωστότερο να γίνει τροποποιητική δήλωση (ως προς την λαναθασμένη αρχική) ή να γίνει εξαρχής νέα ηλεκτρονική υποβολή για την επίβλεψη?

Επιλογή τροποποίησης υπάρχει αλλά σε τι αφορά, μόνο εάν θέλει κανείς να συμπληρώσει φόρο ή και σε άλλες περίπτώσεις? Τόσα χρόνια, πρώτη φορά μου συμβαίνει.. Αν το αφήσω όπως είναι και κάνω εκ νέου την σωστή υποβολή για την επίβλεψη, τότε πειράζει που η πρώτη δεν θα έχει πραγματική αντιστοίχιση? (το ΦΕΜ της μελέτης έχει πληρωθεί ήδη παλιότερα).

Καλημέρα, Έχει τύχει σε κάποιον να δηλώσει την αμοιβή της επίβλεψης κατά λάθος εκεί που λέει “μελέτη” στην πλατφόρμα του taxisnet? Μπορεί να γίνει κάποιου είδους τροποποίηση? (έχει γίνει οριστική υποβολή και έχει εκδοθεί και η εντολή πληρωμής).

O.k (αν και η κοιτόστρωση μπορεί να μην είναι με αυξημένες απαιτήσεις πλαστιμότητας, αλλά τα υποστυλώματα, των οποίων εξετάζεται η επάρκεια ή όχι στην αγκύρωση, είναι..).

Δώσε αν θέλεις νούμερο για το μέγεθος που χρησιμοποιείς, για C30/37 και Φ20. Να το κάνω πιο "λαϊκό": Σε κοιτόστρωση πάχους 60εκ. με C30/37 είστε ο.κ με τα Φ20 χωρίς γάντζο..?

Ο (κάθε) Κανονισμός δεν υποκαθιστά τους νόμους της Μηχανικής, άλλος είναι ο ρόλος του.. Αλέξανδρε αυτή που έδωσες είναι για μένα η απάντηση, απλά ήθελα απόψεις για την ποσοτικοποιημένη προσέγγιση του θέματος. Θέτεις δηλαδή 36Φ, αν μιλάμε για C30/37 (αφού οι συνθήκες συνάφειας είναι σαφώς ευνοϊκες ως προς τον προσαντολισμό της σκυροδέτησης, ίσως να είναι και ακόμα πιο ευνοϊκές), ή διαιρείς και με 1.40 εφόσον μιλάμε για περισφιγμένες συνθήκες (αφού η διαμόρφωση του εγκάρσιου οπλισμού του κάθε υποστυλώματος κατεβαίνει ως το πυθμένα της κοιτόστρωσης)?

Να ρωτήσω για τις απόψεις σας πάνω στο θέμα της αγκύρωσης διαμήκους οπλισμού υποστυλωμάτων σε κοιτόστρωση. Μέχρι ποιο πάχος κοιτόστρωσης θεωρείτε ασφαλές να μην υπάρχει διαμόρφωση γάντζου στο κάτω άκρο των κατακόρυφων ράβδων (να είναι δηλαδή ευθύγραμμα)? Π.χ για διαμήκη οπλισμό υποστυλωμάτων Φ20 και ποιότητα σκυροδέματος C30/37.

Μην το παίρνεις μεμονωμένα, γιατί το συνολικό κόστος της οικοδομής επαυξάνεται λόγω διαφόρων παραγόντων. Αυξάνεται συνεχώς το κόστος των υλικών, πληρώνει κάτι παραπάνω τον σιδερά για να γίνει καλή δουλειά στα σίδερα (αλλιώς γίνεται μπάχαλο στα σίδερα), άσε που πριν λίγα χρόνια χρησιμοποιούνταν κατά κόρον C20/25και τώρα επιβάλλεται να χρησιμοποιηθεί μπετόν 2 κατηγορίες παραπάνω για πόλεις κοντά σε θάλασσα, ακόμα και σε μονώροφο.., κ.α. Χρησιμοποιεί κανείς σας 16mm? (άσε που καμιά φορά το κάνουν οι μπετατζήδες από μόνοι τους όταν παραγγέλνουν και μετά όταν το διαπιστώνεις που το φέρνει η βαρέλα δίνεις αγώνα για να διευθετήσεις το ζήτημα).

Συνηθίζει κανείς το 16mm? Κάποιες φορές εξυπηρετεί, όταν οι οπλισμοί είναι πυκνοί. Αλλά τα +20kg σημαίνει επιπρόσθετο κόστος και δεν ξέρω κατά πόσο εφαρμόζεται στα απλά ιδιωτικά έργα.

Ο ΚΤΣ στην Β2.2.5.1 λέει ότι όταν τα αδρανή έχουν μέγιστο κόκκο 16mm δηλ. μικρότερο από το “κλασσικό” 31.5mm, τότε η ποσότητα τσιμέντου πρέπει να αυξάνεται κατά 20Kg, αναφερόμενοι στις οριακές τιμές του πίνακα Β2-7. Αυτό αφορά φαντάζομαι την ανθεκτικότητα στον χρόνο μόνο, δεν επιβάλλεται για άλλους λόγους, π.χ αντοχής, έτσι δεν είναι?

Στην περίπτωση της ξύλινης/μεταλλικής στέγης, αυτό που κάνω καμιά φορά είναι το εξής: τοποθετώ ένα εικονικό (σχετικά στιβαρό) στοιχείο παράλληλο προς την στηρίζουσα δοκό και πολύ κοντά προς αυτό, πάνω στην οποία εδράζεται η ξύλινη μεταλλική στέγη και το οποίο συνδέεται μέσω πλασματικών άκαμπτων μελών με τους κόμβους αρχής και τέλους της κύριας δοκού. Ο σκοπός να μην διαμεριστεί η κύρια δοκός. Θα πει κανείς, ότι έτσι έχουμε δύο οριζ. στοιχεία που συνδέουν τους κόμβους των υποστυλωμάτων που αλοιώνει κάπως το όλο σύστημα, αλλά θα μπορούσε αυτή η διευθέτηση να χρησιμοποιηθεί μόνο και μόνο για τον έλεγχο της κύριας δοκού, ενώ κατά τα άλλα να χρησιμοποιηθεί το προσομοίωμα κανονικά με διαμερισμένη την δοκό. Πατέντες.. Πρέπει να τους επιμείνουν και άλλοι χρήστες για την αναγκαιότητα να ρυθμιστεί αυτό στο πρόγραμμα.

Η μη δυνατότητα ορισμού μακροστοιχείου σε δοκούς Ο.Σ όταν αυτοί διαμερίζονται κατά το μήκος τους είναι όντως ένα πρόβλημα, που όμως έχει επισημανθεί προς την ομάδα ανάπτυξης εδώ και αρκετό καιρό. Τα προβλήματα που εντοπίζονται με την μη θεώρηση ενιαίου μήκους σε διαμερισμένη δοκό είναι τα εξής: α) Κατά τον υπολογισμό της ικανοτικής διάτμησης, πρέπει να λαμβάνεται το πλήρες μήκος της δοκού και όχι τμηματικά, γιατί το πραγματικό/συνολικό μήκος είναι αυτό που πρέπει να εισαχθεί στους υπολογισμούς της VCD, β) Κατά τον υπολογισμό της ικανότητας σε στρέψη το μήκος επηρεάζει τα αποτελέσματα, γ) Κατά τον υπολογισμό του μήκους διάτμησης Lv για τον υπολογισμό του μήκους πλαστ. άρθρωσης στην Σ.Υ.Α, πάλι χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί το πλήρες μήκος της δοκού. Επίσης, όταν έχουμε μεταλλική ή ξύλινη στέγη και πρέπει να γίνει αρκετά πυκνή διαμέριση στην στηρίζουσα δοκό Ο.Σ, τότε το πρόβλημα γίνεται μάλλον εντονότερο. Σημειωτέο ότι η στηριζόμενη δοκός ελέγχεται χωρίς απαιτήσεις πλαστιμότητας (όπως φαίνεται στο κείμενο των αποτελεσμάτων). Η απάντηση που δίνουν γενικά για το θέμα αυτό είναι ότι δεν είναι πάντα σαφές από το σχηματιζόμενο διάγραμμα των ροπών ποια είναι η στηρίζουσα και ποια η στηριζόμενη δοκός.

ktomp συμμερίζομαι τον προβληματισμό σου, θεωρώ ότι είναι όντως ένα επίμαχο και σημαντικό ζήτημα για το οποίο δεν υπάρχει καθόλου κοινή προσέγγιση από τους μηχανικούς. Η δική μου θέση είναι ότι εάν το μήκος της ράβδου προχωράει πολύ εντός του επόμενου ανοίγματος (το μήκος εισχώρησης στο επόμενο άνοιγμα να ξεπερνάει το μήκος της περιοχής που απαιτείται από το -μετατοπισμένο- διάγραμμα ροπών + το απαιτούμενο μήκος αγκύρωσης), τότε σίγουρα προσμετράται στην ροπή αντοχής και του επόμενου ανοίγματος. Αν εισχωρεί μόνο κατά lcr (που σημειωτέων είναι μόλις ίσο με το h δοκού για ΚΠΜ, όχι 1.5*h) τότε δεν συνυπολογίζεται στην ροπή αντοχής της δοκού στην περιοχή στήριξης της επόμενης δοκού. Αυτό που πρέπει να ισχύει στην δεύτερη περίπτωση είναι το μήκος της ράβδου από εκεί που μπαίνει στο κατακ. στοιχείο να έχει μήκος τέτοιο ώστε να μην είναι μικρότερο από το lbd (συμπεριλαμβανομένου το πλάτους του υποστυλώματος). Ως προς το σχήμα που παράθεσες στο τέλος, δεν το βρίσκω καλή πρακτική να ματίζεται ο οπλισμός στις κρίσιμες περιοχές. Αυτό που βελτιώνει τις συνθήκες σκυροδέτησης (βλ. συνωστισμός ράβδων στους κόμβους κ.τ.λ), αν το επιτρέπουν και άλλες συνθήκες στο έργο, είναι η μάτιση π.χ στις άνω ράβδους να γίνεται στο μέσον του ανοίγματος της μίας δοκού.