Caan

Όσον αφορά το 3, δεν πρέπει να είναι κανείς τόσο σίγουρος, εδώ που είμαι εγώ η πολεοδομία ενδιαφέρεται και για πιο “εύκολες” περιπτώσεις.. Άλλωστε, η συγκεκριμένη επιλογή (μελέτη ή επίβλεψη), αναφέρεται στην 2η σελίδα της βεβαίωσης-δήλωσης του taxisnet που κατατίθεται. Το λάθος του να πληρωθεί ΦΕΜ δύο φορές νομίζω αμβλύνεται αν γίνει τροποποιητική, αφού έτσι κατά κάποιον τρόπο δηλώνεις το σφάλμα σου. Προσανατολίζομαι στο να το πληρώσω τώρα δύο φορές, κάνοντας τροποιητική, και λογικά στην φορολ. δήλωση του χρόνου θα γίνει επιστροφή στο συνολικό ποσό (ΦΕΜx2). Kαι ο Θεός βοηθός. Ευχαριστώ.

Και τροποποιητική να γίνει (μέσω της πλατφόρμας taxisnet) πάλι δύο φορές θα πληρωθεί.

Ναι έχεις δίκιο, το σκέφτηκα κι εγώ για την υποβολή κατευθείαν στη ΔΟΥ, αυτό θα πρέπει να γίνει λογικά. Όταν είπα "να το αφήσω όπως είναι και να κάνω εκ νέου υποβολή" εννοούσα να πληρωθεί και η αρχική βεβαίωση, απλά αναρωτιέμαι αν σημαίνει κάτι επειδή δεν αντιστοιχεί σε πραγματική υπηρεσία (το ΦΕΜ της μελέτης για το ίδιο έργο έχει ήδη πληρωθεί παλιότερα). Επίσης, θα συμψηφιστεί άραγε και αυτό (το ΦΕΜ της λανθασμένης υποβολής) στην επόμενη φορολογική δήλωση? Εν τέλει, αν δεν επιλεγεί η υποβολή κατευθείαν στη ΔΟΥ, θα είναι σωστότερο να γίνει τροποποιητική δήλωση (ως προς την λαναθασμένη αρχική) ή να γίνει εξαρχής νέα ηλεκτρονική υποβολή για την επίβλεψη?

Επιλογή τροποποίησης υπάρχει αλλά σε τι αφορά, μόνο εάν θέλει κανείς να συμπληρώσει φόρο ή και σε άλλες περίπτώσεις? Τόσα χρόνια, πρώτη φορά μου συμβαίνει.. Αν το αφήσω όπως είναι και κάνω εκ νέου την σωστή υποβολή για την επίβλεψη, τότε πειράζει που η πρώτη δεν θα έχει πραγματική αντιστοίχιση? (το ΦΕΜ της μελέτης έχει πληρωθεί ήδη παλιότερα).

Καλημέρα, Έχει τύχει σε κάποιον να δηλώσει την αμοιβή της επίβλεψης κατά λάθος εκεί που λέει “μελέτη” στην πλατφόρμα του taxisnet? Μπορεί να γίνει κάποιου είδους τροποποίηση? (έχει γίνει οριστική υποβολή και έχει εκδοθεί και η εντολή πληρωμής).

O.k (αν και η κοιτόστρωση μπορεί να μην είναι με αυξημένες απαιτήσεις πλαστιμότητας, αλλά τα υποστυλώματα, των οποίων εξετάζεται η επάρκεια ή όχι στην αγκύρωση, είναι..).

Δώσε αν θέλεις νούμερο για το μέγεθος που χρησιμοποιείς, για C30/37 και Φ20. Να το κάνω πιο "λαϊκό": Σε κοιτόστρωση πάχους 60εκ. με C30/37 είστε ο.κ με τα Φ20 χωρίς γάντζο..?

Ο (κάθε) Κανονισμός δεν υποκαθιστά τους νόμους της Μηχανικής, άλλος είναι ο ρόλος του.. Αλέξανδρε αυτή που έδωσες είναι για μένα η απάντηση, απλά ήθελα απόψεις για την ποσοτικοποιημένη προσέγγιση του θέματος. Θέτεις δηλαδή 36Φ, αν μιλάμε για C30/37 (αφού οι συνθήκες συνάφειας είναι σαφώς ευνοϊκες ως προς τον προσαντολισμό της σκυροδέτησης, ίσως να είναι και ακόμα πιο ευνοϊκές), ή διαιρείς και με 1.40 εφόσον μιλάμε για περισφιγμένες συνθήκες (αφού η διαμόρφωση του εγκάρσιου οπλισμού του κάθε υποστυλώματος κατεβαίνει ως το πυθμένα της κοιτόστρωσης)?

Να ρωτήσω για τις απόψεις σας πάνω στο θέμα της αγκύρωσης διαμήκους οπλισμού υποστυλωμάτων σε κοιτόστρωση. Μέχρι ποιο πάχος κοιτόστρωσης θεωρείτε ασφαλές να μην υπάρχει διαμόρφωση γάντζου στο κάτω άκρο των κατακόρυφων ράβδων (να είναι δηλαδή ευθύγραμμα)? Π.χ για διαμήκη οπλισμό υποστυλωμάτων Φ20 και ποιότητα σκυροδέματος C30/37.

Μην το παίρνεις μεμονωμένα, γιατί το συνολικό κόστος της οικοδομής επαυξάνεται λόγω διαφόρων παραγόντων. Αυξάνεται συνεχώς το κόστος των υλικών, πληρώνει κάτι παραπάνω τον σιδερά για να γίνει καλή δουλειά στα σίδερα (αλλιώς γίνεται μπάχαλο στα σίδερα), άσε που πριν λίγα χρόνια χρησιμοποιούνταν κατά κόρον C20/25και τώρα επιβάλλεται να χρησιμοποιηθεί μπετόν 2 κατηγορίες παραπάνω για πόλεις κοντά σε θάλασσα, ακόμα και σε μονώροφο.., κ.α. Χρησιμοποιεί κανείς σας 16mm? (άσε που καμιά φορά το κάνουν οι μπετατζήδες από μόνοι τους όταν παραγγέλνουν και μετά όταν το διαπιστώνεις που το φέρνει η βαρέλα δίνεις αγώνα για να διευθετήσεις το ζήτημα).

Συνηθίζει κανείς το 16mm? Κάποιες φορές εξυπηρετεί, όταν οι οπλισμοί είναι πυκνοί. Αλλά τα +20kg σημαίνει επιπρόσθετο κόστος και δεν ξέρω κατά πόσο εφαρμόζεται στα απλά ιδιωτικά έργα.

Ο ΚΤΣ στην Β2.2.5.1 λέει ότι όταν τα αδρανή έχουν μέγιστο κόκκο 16mm δηλ. μικρότερο από το “κλασσικό” 31.5mm, τότε η ποσότητα τσιμέντου πρέπει να αυξάνεται κατά 20Kg, αναφερόμενοι στις οριακές τιμές του πίνακα Β2-7. Αυτό αφορά φαντάζομαι την ανθεκτικότητα στον χρόνο μόνο, δεν επιβάλλεται για άλλους λόγους, π.χ αντοχής, έτσι δεν είναι?

Στην περίπτωση της ξύλινης/μεταλλικής στέγης, αυτό που κάνω καμιά φορά είναι το εξής: τοποθετώ ένα εικονικό (σχετικά στιβαρό) στοιχείο παράλληλο προς την στηρίζουσα δοκό και πολύ κοντά προς αυτό, πάνω στην οποία εδράζεται η ξύλινη μεταλλική στέγη και το οποίο συνδέεται μέσω πλασματικών άκαμπτων μελών με τους κόμβους αρχής και τέλους της κύριας δοκού. Ο σκοπός να μην διαμεριστεί η κύρια δοκός. Θα πει κανείς, ότι έτσι έχουμε δύο οριζ. στοιχεία που συνδέουν τους κόμβους των υποστυλωμάτων που αλοιώνει κάπως το όλο σύστημα, αλλά θα μπορούσε αυτή η διευθέτηση να χρησιμοποιηθεί μόνο και μόνο για τον έλεγχο της κύριας δοκού, ενώ κατά τα άλλα να χρησιμοποιηθεί το προσομοίωμα κανονικά με διαμερισμένη την δοκό. Πατέντες.. Πρέπει να τους επιμείνουν και άλλοι χρήστες για την αναγκαιότητα να ρυθμιστεί αυτό στο πρόγραμμα.

Η μη δυνατότητα ορισμού μακροστοιχείου σε δοκούς Ο.Σ όταν αυτοί διαμερίζονται κατά το μήκος τους είναι όντως ένα πρόβλημα, που όμως έχει επισημανθεί προς την ομάδα ανάπτυξης εδώ και αρκετό καιρό. Τα προβλήματα που εντοπίζονται με την μη θεώρηση ενιαίου μήκους σε διαμερισμένη δοκό είναι τα εξής: α) Κατά τον υπολογισμό της ικανοτικής διάτμησης, πρέπει να λαμβάνεται το πλήρες μήκος της δοκού και όχι τμηματικά, γιατί το πραγματικό/συνολικό μήκος είναι αυτό που πρέπει να εισαχθεί στους υπολογισμούς της VCD, β) Κατά τον υπολογισμό της ικανότητας σε στρέψη το μήκος επηρεάζει τα αποτελέσματα, γ) Κατά τον υπολογισμό του μήκους διάτμησης Lv για τον υπολογισμό του μήκους πλαστ. άρθρωσης στην Σ.Υ.Α, πάλι χρειάζεται να χρησιμοποιηθεί το πλήρες μήκος της δοκού. Επίσης, όταν έχουμε μεταλλική ή ξύλινη στέγη και πρέπει να γίνει αρκετά πυκνή διαμέριση στην στηρίζουσα δοκό Ο.Σ, τότε το πρόβλημα γίνεται μάλλον εντονότερο. Σημειωτέο ότι η στηριζόμενη δοκός ελέγχεται χωρίς απαιτήσεις πλαστιμότητας (όπως φαίνεται στο κείμενο των αποτελεσμάτων). Η απάντηση που δίνουν γενικά για το θέμα αυτό είναι ότι δεν είναι πάντα σαφές από το σχηματιζόμενο διάγραμμα των ροπών ποια είναι η στηρίζουσα και ποια η στηριζόμενη δοκός.

ktomp συμμερίζομαι τον προβληματισμό σου, θεωρώ ότι είναι όντως ένα επίμαχο και σημαντικό ζήτημα για το οποίο δεν υπάρχει καθόλου κοινή προσέγγιση από τους μηχανικούς. Η δική μου θέση είναι ότι εάν το μήκος της ράβδου προχωράει πολύ εντός του επόμενου ανοίγματος (το μήκος εισχώρησης στο επόμενο άνοιγμα να ξεπερνάει το μήκος της περιοχής που απαιτείται από το -μετατοπισμένο- διάγραμμα ροπών + το απαιτούμενο μήκος αγκύρωσης), τότε σίγουρα προσμετράται στην ροπή αντοχής και του επόμενου ανοίγματος. Αν εισχωρεί μόνο κατά lcr (που σημειωτέων είναι μόλις ίσο με το h δοκού για ΚΠΜ, όχι 1.5*h) τότε δεν συνυπολογίζεται στην ροπή αντοχής της δοκού στην περιοχή στήριξης της επόμενης δοκού. Αυτό που πρέπει να ισχύει στην δεύτερη περίπτωση είναι το μήκος της ράβδου από εκεί που μπαίνει στο κατακ. στοιχείο να έχει μήκος τέτοιο ώστε να μην είναι μικρότερο από το lbd (συμπεριλαμβανομένου το πλάτους του υποστυλώματος). Ως προς το σχήμα που παράθεσες στο τέλος, δεν το βρίσκω καλή πρακτική να ματίζεται ο οπλισμός στις κρίσιμες περιοχές. Αυτό που βελτιώνει τις συνθήκες σκυροδέτησης (βλ. συνωστισμός ράβδων στους κόμβους κ.τ.λ), αν το επιτρέπουν και άλλες συνθήκες στο έργο, είναι η μάτιση π.χ στις άνω ράβδους να γίνεται στο μέσον του ανοίγματος της μίας δοκού.

6.7.2(1) του ΕΚ8.

Στο ΡΑΦ, πολύ σωστά και σύμφωνα με τον Ευρωκώδικα (δεν το κάνουν όλα τα λογισμικά αυτό, ακόμα και μεγάλα όπως π.χ το Robot που δουλεύω), οι σύνδεσμοι δυσκαμψίας φορτίζονται/εντείνονται μόνο από φορτίσεις άλλες από τα μόνιμα κατακόρυφα. Αν εξετάσεις π.χ τα διαγράμματα από κάποιον σεισμικό συνδυασμό θα σου βγάλει την αξονική των συνδέσμων, αλλά σε μία φόρτιση από μόνιμα αυτά θα είναι άτονα.

Ο.Α του 2000 που αφορούσε ισόγειο κτίσμα Ο.Σ με στατική μελέτη που περιγράφει πρόβλεψη 1 όμοιου ορόφου. Τώρα καλούμαστε να κάνουμε προσθήκη ορόφου. Ο προστιθέμενος όροφος θα γίνει από μεταλλικό σκελετό, ενώ κατά "παράβαση" της αρχικής μελέτης έχουν προστεθεί κάποιοι εξώστες πλάτους ~1.20μ. Αρκεί λοιπόν να τεκμηριωθεί ότι η τέμνουσα βάσης του συνολικού κτηρίου που πρόκειται να πάρει μορφή μετά την προσθήκη (δηλ. ισόγειο από Ο.Σ + όροφος από μεταλ. σκελετό) είναι μικρότερη από την τέμνουσα βάσης της παλιάς μελέτης, προκειμένου να μην ελεγχθεί το υφιστάμενο? Edit: Είδα ότι έχει γίνει ήδη συζήτηση επ΄αυτού...

Συνάδελφοι, συνεκτιμήστε και το γεγονός ότι ο κανονισμοί (ΕΚ8/ΕΚ2, ΕΚΩΣ/ΕΑΚ) επιτρέπουν σαφέστατα την τοποθέτηση (κάποιου) μέρους του ίδιου του οπλισμού μιας δοκού εκτός κορμού τους και εντός του συνεργαζόμενου πλάτους της πλακοδοκού, το έυρος του οποίου ορίζεται συγεκριμένα. Συνεπώς, δεν τίθεται θέμα αν απαιτείται να περικλείονται από συνδετήρες ή όχι, ούτε και στην περιοχή αγκύρωσης, δεν αναφέρεται πουθενά κάτι τέτοιο. Το ότι πρέπει να προσεχθεί το πως θα καταλήξει μια ράβδος που προεκτείνεται στην παρακείμενη πλάκα είναι γεγονός, αλλά αν η επέκταση αυτή (κάτω από τις εγκάρσιες ράβδους της παρακείμενης πλάκας, όπως είπαμε) γίνει συντηρητικά σε μεγαλύτερο μήκος από ό,τι θα προέκυπτε υπολογιστικά, θεωρώ ότι δεν υπάρχει θέμα. Η (ελαφρώς) μεγαλύτερη προέκταση των ράβδων εντός της παρακείμενης πλάκας, δεν δυσκολέυει την τοποθέτησή τους έτσι κι αλλιώς, μιας και αυτά είναι ευθύγραμα. Ένα άλλο θέμα θα ήθελα να τονίσω σε αυτό το σημείο, κάπως σχετικό με τα παραπάνω. Συμβαίνει κάποιες φορές (προσωπικά μου έχει συμβεί πάνω από μία φορές, παρά την προσπάθειά/έγνοια μου να το αποτρέψω, μάλλον είνια ο γνωστός νόμος..) οι προεκτεινόμενες ράβδοι εντός της παρακείμενης πλάκας να κόβονται σε άλλο στάδιο της κατασκευής όταν μπαίνει στην οικοδομή υδραυλικός που χρησιμοποιεί καροτιέρα..! Αυτό μπορεί να συμβεί σε περίπτωση που η παρακείμενη πλακα (εντός της οποίας έχει γίνει η προέκταση των ράβδων) είναι σε περιοχή λουτρού που τρυπάνε για την αποχέτευση ή σε μπαλκόνι που τρυπάνε για τις υδροροές! Η καροτιέρα θέλει προσοχή λοπόν..

Σίγουρα επιτρέπεται, αν και σαν βασική προϋπόθεση θεωρώ ότι πρέπει να είναι οι προεκτεινόμενες ράβδοι να "καπακώνονται" από τις εγκάρσιες ράβδους οπλισμού της παρακείμενης πλάκας (να μην βρίσκονται δηλαδή απλά εντός της επικάλυψης του οπλισμού της πλάκας..). Το απαιτούμενο μήκος αγκύρωσης μπορεί να υπολογιστεί συντηρητικά, αγνοώντας ότι ένα τμήμα της αγκυρούμενης ράβδου βρίσκεται εντός περισφιγμένης περιοχής (δηλ. στην περιοχή του υποστυλώματος). Άλλωστε ο ΕΚ8, επιτρέπει (επιβάλλει κιόλας, ακόμα και στους νεόδμητους, όχι μόνο στους υφιστάμενους φορείς) να συμπεριληφθεί και οπλισμός των πλακών (εδώ, των Π1 και Π2) που βρίσκεται εντός του συνεργαζόμενου πλάτους της πλακοδοκού (ορίζεται αναλυτικά, όπως και στον ΕΚΩΣ πιο είναι σε κάθε περίπτωση αυτό πλάτος εντός του οποίου μπορεί ο οπλισμός των πλακών να συμπεριληφθεί στην ροπή αντοχής της εξεταζόμενης δοκού). Ο οπλισμός αυτός των πλακών σίγουρα αγκυρώνεται στην παρακείμενη πλάκα Π3 και όχι σε κάποια περιοχή με συνδετήρες..

Μάλλον γνωστό είναι το ζήτημα, αλλά επειδή έχω αρκετό καιρό να ασχοληθώ με τακτοποίηση, αναζητώ μια απάντηση. Σε ΔΕ.ΔΟ.ΤΑ που είχε γίνει με τον προηγούμενο νόμο και που αφορούσε σε διαμέρισμα (δηλ. οριζόντια ιδιοκτησία) σε πολυκατοικία, είχε προκύψει βαθμολογία που το κατέτασσε στην κατηγορία "Υ". Με βάση τον Ν.4495/17, πρέπει εντός του προβλεπόμενου χρονικού διαστήματος, να διενεργηθεί μελέτη στατικής επάρκειας, το οποίο βέβαια είναι πρακτικώς ανέφικτο, αφού κάτι τέτοιο προϋποθέτει την μελέτη αποτίμησης ολόκληρου του κτηρίου/πολυκατοικίας. Υπάρχει κάτι επίσημο ή λιγότερο επίσημο, που να θίγει και να διευκρινίζει αυτό το θέμα?

Καλησπέρα. Απόλυτος θεωρώ ότι δεν μπορεί να είναι κανείς γιατί είναι γεγονός ότι και ο κανονισμός δεν είναι απόλυτα σαφής. Το να οριστεί διαφορετική ΣΑΔ για κάθε στοιχείο (όπως κάνει και το ΡΑΦ) νομίζω ότι γενικά δεν είναι λάθος. Μπορεί κάποια στοιχεία στα οποία υπήρχε, για διάφορους λόγους, διαφορετική προσπελασιμότητα και δυνατότητα εξέτασης γενικά των διαφόρων παραμέτρων (όπλισης ή αντοχών των υλικών) να είναι πιο αξιόπιστο το αποτέλεσμα της διαδικασίας αποτίμησής του σε σχέση με άλλα στοιχεία. Άλλωστε και ο κανονισμός λέει ότι "η ΣΑΔ δεν είναι αναγκαστικώς ενιαία για ολόκληρο το κτήριο", για ολόκληρο το κτήριο εννοεί για όλα τα στοιχεία που συνθέτουν τον φέροντα οργανισμό. Επίσης καλύπτονται περιπτώσεις όπου ο φέροντας οργανισμό δεν κατασκευάστηκε την ίδια χρονική περίοδο ούτε και από τον ίδιο κατασκευαστή.. Οι συντελεστές ασφάλειας που αφορούν στις δράσεις μπορούν να προσδιορίζονται από άλλη ΣΑΔ η οποία επηρεάζεται από τα γεωμετρικά δεδομένα (πλην αυτά που αφορούν τις λεπτομέρειες όπλισης οι οποίες επηρεάζουν τις αντιστάσεις και άρα του συντ/τές ασφάλειας των υλικών). Στο ΡΑΦ υπάρχει αυτή η δυνατότητα να οριστούν διαφορετικοί συντ/τές ασφάλειας από ό,τι η ΣΑΔ όπως ορίζεται στον πλαίσιο διαλόγου "Αποτίμηση-Ενισχύσεις", έτσι δεν είναι? (η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω επιχειρήσει ποτέ αυτό).

Έχει δίκιο ο AlxisPap, θέλει προσοχή. Πάντως, στον έλεγχο έναντι διάτμησης, θέλει μέσες τιμές - σ σε κάθε είδους ανάλυση. Δεν είμαι σίγουρος ότι το ακολουθούν όλα τα προγράμματα...

Το θέμα είναι αυτή ότι η διάταξη "χαλάει" το δοκάρι όπου λόγω των αγκιστρων κατεβάζει τα διαμήκη της δοκού για να περάσουν από κάτω τους. Έπειτα, εάν η κολώνα δεν είναι μεγάλης διατομής δεν μπορούν να γυρίσουν τα όλα άγκιστρα προς τα μέσα γιατί κουτουλάνε μεταξύ τους. Με προσπάθεια μπορεί να γίνει κάτι σε κάθε περίπτωση, αλλά δεν μπορείς να τα έχεις όλα.

Εγκρίθηκε τελικά η συγκεκριμένη πρόταση?