Caan

Η φωτό του McRaster με την προσθήκη προβόλου μεταλλ. κατασκευής αναρτώμενη από το υπερκείμενο μπαλκόνι, είναι άψογη από κάθε άποψη (αρκεί βέβαια να είναι ο.κ και ο υπερκείμενος πρόβολος). Την άλλη φωτό με την μπετονένια επέκταση, δεν την καταλαβαίνω και πολύ (προστίθενται και δοκοί?), ίσως η συγκεκριμένη φωτογραφία να αδικεί την επέμβαση. Παράδειγμα επέκτασης προβόλου έχει ο Στ. Δρίτσος σε κάτι σημειώσεις του (ίσως να πρόκειται για περίπτωση ενίσχυσης υφιστάμενου προβόλου και όχι προσθήκης, αλλά η ιδέα μπορεί να είναι ίδια).

"Στα υποστυλώματα δεν έχω ποτέ 2,5εκ επικάλυψη,είμαι στα 4εκ για λόγους ανθεκτικότητος. Πάντως McRaster έχεις δίκιο,για τέτοια τιμή επικάλυψης δεν μπορεί να εφαρμοστεί η λύση που προτείνω." Σύμφωνοι, μόνο με επικάλυψη μέχρι και 3.0εκ. στα υποστυλώματα μπορεί να γίνει (και με 1.0εκ. έξτρα στα δοκάρια).

Atsalovergas, στο ΡΑΦ μπορείς και τώρα να τοποθετήσεις διαμήκεις ράβδους εκτός συνδετήρα (στο διευρυμένο άνω πέλμα της πλακοδοκού). Θα το κάνεις βγάζοντας τον "κάναβο τοποθέτησης" και στην συνέχεια μέσω του πίνακα "Θέσεις ράβδων διαμήκους οπλισμού Διάταξης Όπλισης" θα διαμορφώσεις/διορθώσεις τις συντεταγμένες αυτών που τοποθέτησες χωρίς τον κάναβο (μπορείς και κατευθείαν μέσω του πίνακα αυτού). Πολύ σωστό αυτό που λες, συμφωνώ εν μέρει με το 1εκ., όχι τα 2εκ. (και όχι σε δοκό 25εκ...), από την άποψη ότι με αυτόν τον τρόπο σουλουπώνεται πολύ η κατάσταση στην περιοχή της στήριξης της δοκού. Το καλύτερο/ιδανικότερο βέβαια είναι (όταν μπορεί να γίνει αυτό) να μην αυξήσεις την επικάλυψη της δοκού αλλά να αυξήσεις αμφίπλευρα το πλάτος της κολώνας..

Όχι εντάξει δεν αρπάζομαι, αφού είδες ότι ήθελα πιο πριν να δώσω ένα "happy end"... (η αλήθεια πάντως είναι ότι το εύκολο "άρπαγμα" είναι ένα -κακό- σημείο των καιρών...). Όλα καλά λοιπόν.

Εντάξει τώρα μην το επεκτείνεις, σου είπα εγώ ότι "μου αρέσει" το πλάτος 25εκ.? όχι. Καλή συνέχεια.

O.k, οπότε καταλήγουμε στο εξής: βάζε εσύ 4εκ. επικάλυψη κι εγώ 3εκ. και θα είμαστε και οι δύο "ευχαριστημένοι"...

Καλημέρα, 1ο. Οι παραπάνω 2-3 πόντοι είναι μεγάλη υπόθεση σε τέτοιες περιπτώσεις, μην το βλέπεις στενά "αριθμητικά" (i.e με επικάλυψη 2.5 ή 3εκ. σε δοκό πλάτους 25εκ. θα μπορούσαν υπό προϋποθέσεις και με λίγη "προσπάθεια" να χωρέσουν 4 ράβδοι σε μία στρώση, όταν μιλάμε για Φ12 ή Φ14, ενώ με 4εκ. επικάλυψη είναι πολύ δύσκολο να γίνει αυτό). 2ο. Επιμένεις με τα 11Φ14... Λοιπόν αυτά τα 11Φ14 θα μπορούσαν να μετατραπούν σε 5+2Φ18 με τα δύο στην 2η στρώση, τα οποία δεν είναι δύσκολο να μπουν σε δοκό 35εκ. (και εφόσον το υποστύλωμα έχει μεγαλύτερο πλάτος από 35εκ.). Η μικρή διαφορά των 7Φ18 με τα 11Φ14 αντισταθμίζεται χοντρικά με το ότι τα δύο μπαίνουν σε 2η στρώση. 3ο. Στο ΡΑΦ οπουδήποτε και να βάλεις τις ράβδους (ακόμα και μέσα στο διευρυμένο πλάτος του άνω πέλματος της πλακοδοκού) λαμβάνονται με ακρίβεια στον υπολογισμό της ροπής αντοχής της διατομής. Μπορείς να ορίσεις όσες περιοχές θέλεις κατά μήκος της δοκού (συνήθως τρεις βέβαια) όπως και το μήκος αυτών.

Φίλε terry, χωρίς να θέλω να γίνομαι κουραστικός που επαναλαμβάνομαι, απλά να συμπληρώσω τα εξής: Τα τρία σίδερα σε δοκό 25εκ. με επικάλυψη 4εκ. δεν είναι ότι "χωράνε άνετα", αλλά ότι χωράνε οριακά (ειδικά αν είναι >Φ14), που σημαίνει ότι σε αυτή την περίπτωση δεν χωράνε πάνω από 3 ράβδοι σε μία στρώση. Αυτό που είπα για να προσέχει κανείς με τις στρώσεις είναι επειδή συνήθως τα προγράμματα που διαστασιολογούν αυτόματα και βγάζουν/υποδεικνύουν αυτόματα και το πλήθος των στρώσεων που χρειάζεται για την "ορθή" τοποθέτηση των διαμήκων ράβδων των δοκών, είναι συχνά εσφαλμένα γιατί λαμβάνουν την (εξιδανικευμένη) κατάσταση που επικρατεί στην μεσαία περιοχή της δοκού μακριά από τους κόμβους. Αυτό όμως που επιβάλλει το πόσα σίδερα χωράνε σε μία στρώση είναι κατά κύριο λόγο το τι επικρατεί στην περιοχή του κόμβου, δηλαδή έχει να κάνει με την διαμόρφωση του οπλισμού στα υποστυλώματα που καθορίζει το πλήθος των ράβδων που χωράνε σε μία στρώση. Συνεπώς, είναι πολύ συχνό τα προγράμματα να έχουν κάποια σίδερα σε μία στρώση αλλά στην πραγματικότητα να μπουν σε δύο (ή παραπάνω), ενώ επίσης η απόσταση της 2ης στρώσης σε σχέση με την 1η δεν μπορεί να υπολογιστεί βέβαια από κανένα πρόγραμμα γιατί αυτή επιβάλλεται από το τι γίνεται πάλι στον κόμβο (αν υπάρχει διασταυρούμενο δοκάρι τότε αναγκαστικά τα σίδερα των δύο διασταυρ. δοκαριών καβαλικεύονται όπως επίσης και η παρουσία των συνδετήρων του υποστυλώματος στον κόμβο είναι μια παράμετρος που επηρεάζει την απόσταση της 2ης στρώσης από την 1η). Άρα, θέλει προσοχή... Το παράδειγμα που λες με τα 11Φ14 ή όσα άλλα, είναι απλά ένα σενάριο που δεν το έθεσα ποτέ εγώ γιατί είναι ακραίο και είναι αποτέλεσμα λάθους και κακής μελέτης (αν τα αφήσει κανείς έτσι όπως του τα βγάζει το πρόγραμμα), οπότε δεν έχει νόημα να το αναλύσει κανείς. Μη νομίζεις, έχω αφιερώσει άφθονες εκατοντάδες ώρες "πειράζοντας" τους οπλισμούς των δοκών που βγάζουν τα προγράμματα για να μπορεί να είναι υλοποιήσιμη η τοποθέτησή τους στην πράξη (έχοντας ως "σημαία" αυτόν τον πίνακα που κρατώ από την σχολή εδώ και >20 χρόνια με τις επιφάνειες των ράβδων, ώστε να ισοδυναμώ το Αs των αποτελεσμάτων του προγράμματος με αυτά που θεωρούσα σωστότερα ότι θα μπορούσαν να υλοποιηθούν στην πράξη). Βέβαια, αν βγαίνει πάρα πολύ μεγάλος οπλισμός σε δοκάρια, μάλλον χρειάζεται αναθεώρηση ολόκληρη η μελέτη, αλλά αυτό είναι μια άλλη κουβέντα... Δυστυχώς, αυτή την κοπιαστική δουλειά την έκανα πριν αγοράσω το ΡΑΦ (δεν κάνω διαφήμιση, έχει κι αυτό άλλα κουσούρια..) αλλά για κακή μου τύχη, από τότε που το αγόρασα και μετά έπεσε το εύρος των δουλειών... Sorry για την μακρηγορία, καλή συνέχεια σε όλους.

Επειδή το έχω ψάξει για αυτό ρωτάω... Εννοούσα βασικά μη εισαγόμενη ξυλεία, αλλά και τέτοια θα ήταν ο.κ αλλά με ενδιαφέρει να την φέρνει κάποιος στην Ελλάδα και όχι να την παραγγείλω κατευθείαν απ'έξω (άλλωστε, αν πρόκειται για μικρή ποσότητα ξυλείας, αυτό δεν είναι και κάτι εύκολο).

Συμφωνώ με την τοποθέτηση του AlexPap. Αν νομίζει κανείς ότι με την επικάλυψη έχει σωθεί εντελώς από το θέμα της διάβρωσης, αυταπάται. Υπάρχουν αρκετοί λόγοι (κατασκευαστικοί, δηλ. της πράξης που δεν μπορούν να διατυπωθούν εύκολα σε ένα φόρουμ, παρά μόνο όταν τα αντικρύσει/αντιμετωπίσει κανείς στην πράξη) που οι μεγάλες επικαλύψεις δημιουργούν αρκετές φορές πρόβλημα στην τοποθέτηση των οπλισμών. Πρόβλημα στην τοποθέτηση των οπλισμών σημαίνει κακή σκυρόδετηση, που είναι πιο σημαντικό από τις επικαλύψεις. Δεν είπε κανείς βέβαια να μην τηρούνται οι ελάχιστες, αλλά λέω ότι συνήθως δεν είναι σκόπιμο να τις υπερβαίνει κανείς χωρίς λόγο.

Συμφωνώ με αυτό που είπε ο McRaster για την διαφορετική επικάλυψη σε εσωτ. πλάκα και στον συνεχόμενο πρόβολο, δεν γίνεται. McRaster όχι, εννοούσα μεγαλύτερη στο υποστύλωμα. Η μεγαλ. επικάλυψη στο υποστύλωμα διώχνει την ακραία διαμήκη ράβδο του υποστυλώματος πιο μέσα η οποία με την σειρά της διώχνει πιο μέσα και την διαμήκη ράβδο της δοκού. Επίσης, απλά να σημειώσω-υπενθυμίσω ότι οι διάφοροι πίνακες που υπάρχουν για τις μέγιστες ράβδους που χωρούν σε ένα δοκάρι κ.τ.λ, δεν ισχύουν γενικά γιατί απλά αγνοούν την ύπαρξη των διαμήκων ράβδων των υποστυλωμάτων !

Υπερβολικά μου φαίνονται αυτά για χαμηλές κατηγορίες εκθέσεως (για την θεμελίωση ο.κ). Άλλωστε, αν βάλεις σε δοκάρι πλάτους 25εκ. (μη μου πείτε ότι το έχετε καταργήσει δια παντός αυτό το πλάτος στις δοκούς..) πλαϊνό αποστάτη 4.0 εκ. το έχεις χάσει το παιχνίδι με την ορθή τοποθέτηση στα σίδερα...(αν σκεφτεί και κανείς ότι αν τα σίδερα δεν μπορέσουν να μπουν σε μια στρώση, όπως ενδεχομένως τα έχει βγάλει το πρόγραμμα, τότε τοποθετώντας τα στην πράξη σε δύο στρώσεις διαφοροποιείται ο υλοποιημένος μοχλοβραχίονας σε σχέση με τον υπολογισμένο, εκτός αν δουλεύει κανείς στο ΡΑΦ και τα προνοεί όλα αυτά οπότε τα βάζει στο πρόγραμμα όπως κρίνει ότι θα μπουν και στο έργο). Στις πλάκες, εάν δεν εκτεθειμένες, δεν υπάρχει λόγος για 3εκ. επικάλυψη. Επίσης, αν δοκός και υποστύλωμα έχουν το ίδιο πλάτος (όταν αυτό αποφεύγεται, έστω στην μία πλευρά, είναι γενικά καλύτερο για την τοποθέτηση των οπλισμών, αν και τότε μουρμουρίζει λίγο ο καλουπιτζής που δεν έχει ενιαίο πλαϊνό στον κόμβο όταν ρίχνει πλάκες-δοκάρια αλλά αυτό δεν έχει σημασία), τότε αν στο υποστύλωμα εφαρμόζεται μεγαλύτερη επικάλυψη από ό,τι στην δοκό, τότε σμίγουν πολύ τα σίδερα της δοκού και δημιουργείται περαιτέρω πρόβλημα σε εκείνη την περιοχή...

Να κάνω και μια ερώτηση: Γνωρίζει κάποιος κάποιον στην Ελλάδα που να πουλάει πιστοποιημένη φυσική δομική ξυλεία (κατηγορίας C22, C24 κ.τ.λ) και όχι μόνο συγκολλητή? Δεν εννοώ το τι λένε και γράφουν στο site τους οι διάφορες εταιρείες, αλλά το τι πραγματικά διαθέτουν...

Το κτήριο της τελευταίας φωτογραφίας είναι ξυλόπηκτο, όπως είναι π.χ και μοναστήρια του Αγ. Όρους (δηλ. η πλευρική τους ευστάθεια δεν βασίζεται μόνο στα ξύλινα μέλη του. Εάν βασίζονταν μόνο σε αυτά, τότε η συγκεκριμένη διάταξή τους δεν θα ήταν επαρκής). Να διευκρινίσω πάντως ότι συμφωνώ απόλυτα με τον Anton civeng ως προς την αναγκαιότητα τοποθέτησης κατακόρυφων (συνήθως και οριζόντιων) συνδέσμων δυσκαμψίας ειδικά στην χώρα μας (δηλ. με δεδομένη την σεισμική δραστηριότητα) και για αυτό, όπως είχα πει και αρχικά στο #10, δεν εγκρίνω την διαμόρφωση του φορέα της φωτογραφίας στον Βόλο (ή όπου αλλού είναι αυτό). Απλά, είχα επισημάνει, στο #31, ότι εάν χρησιμοποιηθούν πανέλα από κατάλληλα και ισχυρά κόντρα πλακέ ή παρόμοια, τότε αυτά αναμφισβήτητα συνεισφέρουν στην πλευρική δυσκαμψία του κτηρίου και άρα υπό προϋποθέσεις θα μπορούσαν να υποκαταστήσουν τους κατ. συνδέσμους δυσκαμψίας. Αυτή η τελευταία τεχνική χρησιμοποιείται π.χ στην Ιταλία σε πολυώροφα κτήρια και δεν αφορά σε καμία περίπτωση τον τύπο κτηρίων που εξετάζουμε σε αυτό το θέμα.

Να πω κι εγώ την άποψή μου μιας και έχω μελετήσει στατικά μερικά τέτοια κτήρια φίλων αρχιτεκτόνων. Τα παλιά κτήρια για τα οποία έγινε αναφορά σε προηγούμενα πόστ, δεν είναι ίδια περίπτωση γιατί αυτά είναι είτε λιθοδομές είτε ξηλόπηκτα. Στην περίπτωση των κατασκευών που συζητάμε, τα υλικά που χρησιμοποιούνται στους τοίχους (light clay, straw clay κ.τ.λ) μικρή/μικρότερη σημασία έχουν από στατικής απόψεως γιατί είναι (πρέπει να είναι, κατά την προσωπική μου άποψη) στοιχεία τοιχοπλήρωσης και όχι φέροντα. Ο σκελετός (πρέπει να) είναι αμιγώς ξύλινος με ό,τι αυτό συνεπάγεται: πλήρης τήρηση προδιαγραφών του ΕC5 τόσο για τα ξύλινα μέλη όσο και για τις συνδέσεις, όπως επίσης και του EC8 όπου αυτός αναφέρεται σε ξύλινα κτήρια (όπως και του EC2 γιατί κατά την άποψή μου η θεμελίωση πρέπει να είναι από Ο.Σ, τουλάχιστον έτσι τα κάνω εγώ παρά τις "ενστάσεις" μερικές φορές κάποιων αρχιτεκτόνων). Υπάρχει ένα ζήτημα ευστάθειας των τοίχων/τοιχοπληρώσεων αφεαυτών (κυρίως εκτός επιπέδου τους), όπως το ίδιο συμβαίνει έτσι κι αλλιώς και με τις τοιχοπληρώσεις στα συμβατικά κτήρια από Ο.Σ, αλλά αυτό είναι άλλο θέμα. Από αυτή την άποψη δεν υπάρχει περιορισμός στους ορόφους, άλλωστε έχουν γίνει εξαιρετικές δουλειές σε χώρες του εξωτερικού σε κτήρια με πάνω από έναν όροφο (μερικές φορές και με αρκετούς ορόφους). Πρέπει να σημειωθεί ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες τέτοιων ξύλινων σκελετών: η μία αφορά αυτό που περιέγραψα πριν (καλείται και ως: "post and beam") όπου αγνοείται οτιδήποτε υπάρχει μεταξύ των υποστυλωμάτων και αυτό σίγουρα προϋποθέτει την τοποθέτηση κατακόρυφων και οριζόντιων συνδέσμων δυσκαμψίας (χιαστί κ.τ.λ), τα οποία μπορεί να αποτελούνται είτε από μεταλλικά είτε από ξύλινα στοιχεία και η δεύτερη κατηγορία είναι αυτή όπου συνυπολογίζονται τα στοιχεία που χρησιμοποιούνται έτσι κι αλλιώς για κατασκευαστικούς λόγους (πηχάκια για την πλευρική στήριξη των τοίχων κ.α) και τα οποία προσδίδουν δυσκαμψία εντός επιπέδου των φατνωμάτων και άρα, θεωρητικά, θα μπορούσαν να υποκαταστήσουν τους κατακόρυφους συνδέσμους δυσκαμψίας. Προσωπικά, αποφεύγω τον δεύτερο τρόπο γιατί εμπεριέχει μεγάλο βαθμό αναξιοπιστίας ως προς την προσομοίωση του φορέα (αλλά και την διαστασιολόγησή του), π.χ πως θα προσομοιωθούν τα καρφιά που χρησιμοποιούνται για να ενώσουν τα πηχάκια με τα υποστυλώματα ή/και τα δοκάρια (γιατί αν είναι να επιβάλεις μεταλ. ελάσματα εκεί, τότε πάει αλλού η μελέτη), όπως επίσης και το πως θα διαστασιολογηθούν τέτοιου είδους συνδεσμολογίες. Βέβαια, σε άλλες χώρες χρησιμοποιούνται και ξύλινα πανέλα από plywood μεταξύ των υποστυλωμάτων, όπου εκεί θα είναι ανορθόδοξο να αγνοηθεί η (αναμφισβήτητη) συνεισφορά τους στην πλευρική δυσκαμψία του κτηρίου, αλλά κι αυτό ενέχει κάποιους κινδύνους προσομοίωσης κ.τ.λ, που προσωπικά θεωρώ ότι με την μέθοδο "post and beam" αυτές οι αβεβαιότητες αμβλύνονται (ή που προϋποθέτει μια πιο εξεζητημένη προσέγγιση που δεν έχω προσπαθήσει να κάνω). Υ.Γ Υπάρχουν διάφορα προγράμματα/λογισμικά που μπορούν να χρησιμοποιηθούν για επίλυση αμιγώς ξύλινων σκελετών (όχι το woodexpress πάντως, που κατά τα άλλα είναι αξιοπρεπές, αλλά δεν κάνει για την περίπτωση που λέμε), είτε ξένα είτε ελληνικά (για τα ελληνικά δεν μπορώ να πω για την αξιοπιστία τους γιατί δεν χρησιμοποιώ κανένα από αυτά για τον σκοπό αυτό, αλλά από ξένα μπορώ να πω π.χ για το Robot που δουλεύω, αλλά υπάρχουν και αρκετά άλλα).

Ωραία δουλειά, μακάρι να τελειώσει.

Σίγουρα δεν είναι το πρώτο πανελλαδικά, έχουν γίνει αρκετά παρόμοια (π.χ στην Κρήτη). Αν ο σκελετός είναι ξύλινος τηρώντας όλες τις προδιαγραφές των ΕC5 και EC8 (όπως και EC2 στην θεμελίωση...) τότε δεν έχει σημασία ποιο θα είναι το υλικό πλήρωσης (υπό προϋποθέσεις πάντα). Απλά η κατασκευή πρέπει να γίνει οπωσδήποτε σε εποχή διαφορετική του χειμώνα γιατί αν πάρουν υγρασία όλα αυτά τα υλικά όταν χτίζονται, μετά τελείωσε... Προσωπικά, τον σκελετό της φωτογραφίας δεν τον εγκρίνω γιατί φαίνεται ότι χρησιμοποιήθηκε φτωχής ποιότητας ξυλεία και οι σύνδεσμοι είναι ανεπαρκείς.

Σε μεταλ. κτήριο που στην οροφή του υπάρχει γερανογέφυρα (που κυλίεται είτε στα δοκάρια στέψης που συνδέουν τα υποστυλώματα είτε στην ίδια τη στέγη-οροφή), πως λογαριάζεται η μάζα που αντιστοιχεί σε αυτήν? Προφανώς είναι κινητό φορτίο, αλλά ρωτώ για την θέση στην οποία πρέπει να θεωρηθεί ότι είναι τοποθετημένη η μάζα που αντιστοιχεί στο μεταβλητό (και μη αμελητέο) φορτίο της γερανογέφυρας και βάση της οποίας θα διενεργηθεί η δυναμική ανάλυση. Πρέπει να γίνουν πάνω από μία δυναμικές αναλύσεις και να πάρουμε μια περιβάλλουσα αποτελεσμάτων ή υπάρχει προσφορότερος τρόπος? Επίσης, τι γίνεται με την κατακόρυφη συνιστώσα σεισμού, είναι σκόπιμο να συνυπολογιστεί σε αυτή την περίπτωση?

Πάντως, αν ω μη γένοιτο, συμβεί κάτι για το οποίο πρέπει να δώσει κανείς εξηγήσεις στον δικαστή, τότε το σχετικό έγγραφο του ΟΑΣΠ που αναφέρει ότι το παράρτημα Ε μπορεί ισχύει και στις περιπτώσεις αλλαγής χρήσης, θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί άνετα ως τεκμήριο υπέρ (ενώ σε αντίθετη περίπτωση δεν υπάρχει άλλου είδους σοβαρό τεκμήριο που να αποδεικνύει ότι πρέπει οπωσδήποτε να χρησιμοποιηθεί ο ΚΑΝ.ΕΠΕ). Όσο ισχύει (ακόμα) ο ΕΑΚ, ισχύουν και τα παρελκόμενά του... Άλλωστε, από την στιγμή που δεν ελέγχει κανείς πλέον την μελέτη στατικών στην πολεοδομία, δεν νομίζω ότι τίθεται θέμα... Εάν βέβαια, μετά την διαδικασία της αποτίμησης, κριθεί ότι απαιτείται επέμβαση/ενίσχυση, τότε μόνο ΚΑΝ.ΕΠΕ...

Renzo Piano, μια διάνοια στον χώρο του...

Το ισοδύναμο φασματικό φορτίο (ή αλλιώς, το “ψευδοστατικό φορτίο”) με το οποίο συνεισφέρει κάθε ιδιομορφή είναι: mj*ajk = mj*φj,k*Γk*Sa (Τk,ξk), όπου Sa (Τk,ξk) η φασματική επιτάχυνση που αντιστοιχεί στην κάθε ιδιομορφή. Η k-ιοστή ιδιομορφική συνιστώσα της τέμνουσας βάσης είναι: Vb,k=Σ (mj*φj,k*Γk*Sa (Τk,ξk)) και άρα (εφαρμόζοντας π.χ τον κανόνα SRSS) η συνολική τέμνουσα βάσης προκύπτει ως: Vb=(ΣV2b,k)1/2. Τα ίδια ισχύουν και όταν ζητείται η τέμνουσα κάθε ορόφου (κι όχι η τέμνουσα βάσης) όπου προστίθεται το ισοδύναμο φασματικό φορτίο των άνωθεν του εξεταζόμενου ορόφων. Δες στην σελ. 146 στο βιβλίο “Δυναμική των Κατασκευών με Εφαρμογές στην Αντισεισμική Μηχανική” των Π. Κολιόπουλο και Γ. Μανώλη ή ανάλογες εκφράσεις που βρίσκονται στις σελίδες 618, 619 του βιβλίου “Δυναμική των Κατασκευών” των R.W. Clough και J. Penzien ή στις σελίδες 560, 561 στο βιβλίο: “Dynamics of Structures - Theory and Applications to Earthquake Engineering” του A.K Chopra. Ένας δεύτερος τρόπος για να προχωρήσεις μια ανάλυση, χωρίς την ανάγκη υπολογισμού των "ψευδοστατικών φορτίων", είναι μέσω των ήδη υπολογισμένων φασματικών μετακινήσεων που αντιστοιχούν στους δυναμικούς β.ε (και μέσω των επιμέρους μητρώων δυσκαμψίας που έγιναν αρχικά κατά την διαδικασία της στατικής συμπύκνωσης του συνολικού μητρώου ώστε να διαχωριστούν οι δυναμικοί β.ε από τους στατικούς β.ε κ.τ.λ), να υπολογισθούν τα εντατικά μεγέθη όλων των μελών του φορέα από την σχέση που τα διέπει (F=K*u). Όσον αφορά τις προτεινόμενες από τον ΕΚ8 δυσκαμψίες, προφανώς χρησιμοποιούνται και στην ιδιομορφική ανάλυση, αφού από την τελευταία καθορίζονται και τα εντατικά μεγέθη...

Ωραίο άρθρο που αφορά σε μια υπέροχη πόλη.

Η άποψή μου είναι ότι όντως δεν (πρέπει να) γίνεται λόγος για κατηγορία πλαστιμότητας στον ΚΑΝ.ΕΠΕ αφενός γιατί δεν αναφέρεται πουθενά κάτι τέτοιο μέσα στο κείμενο και αφετέρου γιατί δεν θα ήταν και ορθολογικό να απαιτείται η ικανοποίηση των παραμέτρων που αφορούν σε κατασκευαστικές λεπτομέρειες και σε κανόνες διαστασιολόγησης... (π.χ περιορισμός ανηγμένης αξονικής, περίσφιγξη κ.τ.λ). Το “μπέρδεμα” έγινε (αν έγινε) από την λανθασμένη αναφορά του ΡΑΦ στην ΚΠΧ, γατί η χρήση αυτού του όρου απλά δεν υφίσταται όταν μιλάμε για ΚΑΝ.ΕΠΕ. Άλλωστε, και στο ίδιο το πρόγραμμα στην πραγματικότητα δεν εννοούσαν ΚΠΧ, με την πραγματική έννοια του όρου, αλλά τον χρησιμοποιούν μόνο όσον αφορά την εξαίρεση από τον καμπτικό ικανοτικό και την ικανοτική τέμνουσα, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν έχουν ενσωματωθεί άλλου είδους αλλαγές… (που αφορούν δηλ. σε κατασκευαστικές λεπτομέρειες και σε κανόνες διαστασιολόγησης). Κατά τα άλλα, ο ΚΑΝ.ΕΠΕ μπορεί να είναι άθλια γραμμένος (στην πραγματικότητα, θεωρώ ότι είναι σαν τα “χόρτα” γραμμένος), όπως επίσης μπορεί να πει κανείς ότι σε κάποιες περιπτώσεις είναι και άσκοπα περίπλοκος, αλλά από την άλλη περιλαμβάνει στοιχεία και μεθόδους που τον καθιστούν αρκετά πιο πλήρη από τον αντίστοιχό του ΕΚ8-3. Ο ΕΚ8-3 δεν περιλαμβάνει τρόπους υπολογισμού/διαστασιολόγησης σε επίπεδο ανασχεδιασμού (εκτός από κάτι λίγα για μανδύες, FRP's), όπως επίσης και διάφορες άλλες παραμέτρους (όπως π.χ στο θέμα των τοιχοπληρώσεων, όπου μπορεί μεν στον ΕΚ8 να γίνεται ιδιαίτερη αναφορά και έμφαση στην σπουδαιότητα της ενσωμάτωσής τους στο προσομοίωμα και στους υπολογισμούς, αλλά όμως δεν προτείνει τίποτα για αυτό! Ο ΚΑΝ.ΕΠΕ, αντίθετα, κάνει αρκετά σχολαστική και περιγραφική αναφορά στο ζήτημα αυτό. Βέβαια, το θέμα της προσομοίωσης και υπολογισμού των τοιχοπληρώσεων είναι αρκετά περίπλοκο και υπάρχει γενικώς μια επιφυλακτικότητα ως προς την ενθάρρυνση της χρήσης των ισοδύναμων διαγώνιων θλιπτήρων, αλλά διεθνώς είναι πλέον ο μόνος ενδεδειγμένος τρόπος για εφαρμογές σε πρακτικό επίπεδο).

Ε ναι, το 3muri δείχνει πιο αξιόπιστο (όπως επίσης έχει χρησιμοποιηθεί και σε αρκετά επιστ. άρθρα). Απλά η τιμή του είναι δελεαστική...

Αν και η συζήτηση δεν αναφέρεται πλέον στην μέθοδο με χρήση τοπικών δεικτών πλαστιμότητας αλλά στην μέθοδο με χρήση καθολικού q: 1. Όντως τα μπερδεύει ο ΚΑΝ.ΕΠΕ όταν αναφέρεται στον πίνακα Σ.4.4, αλλά προφανώς όταν έβαζαν την παρένθεση (2) στην περίοδο 1985-1995, παραπέμποντας στον καμπτικό ικανοτικό έλεγχο, θα ήθελαν να συμπεριλάβουν και την περίοδο <1985 γιατί δεν στέκει αλλιώς αφού τα προ του 1985 κτήρια είναι σαφώς πιο απομακρυσμένα από την αντίληψη του ικανοτικού σχεδιασμού... 2. Στον έλεγχο σε διάτμηση ισχύει ακόμα περισσότερο αφού σε αυτόν οι μέσες τιμές μείον την τυπική απόκλιση (και όχι οι μέσες) χρησιμοποιούνται παντού, ακόμα και στην ανελαστική...