Caan

Η περίπτωση κτηρίου (π.χ μονώροφου ή διώροφου) αποτελούμενου μόνο από περιμετρικά τοιχώματα Ο.Σ (όχι όμως προκατασκευασμένου), πως αντιμετωπίζεται κανονιστικά (ΕΚ8 ή ΕΑΚ)? Μήπως με τα "ελαφρά οπλισμένα μεγάλα τοιχώματα" του ΕΚ8 ή πως αλλιώς? (π.χ με χρήση πεπερασμένων επιφανειακών στοιχείων, αλλά πως διαστασιολογούνται σε αυτή την περίπτωση?)

Καταρχάς, εύχομαι Καλή χρονιά ! Η ιδιομορφική ανάλυση είναι προκαταρκτική και γίνεται πριν ξεκινήσει η διενέργεια της Σ.Υ.Α. Οι κανονισμοί (ΕΚ8 και ΚΑΝ.ΕΠΕ) αναφέρουν για τις ενεργές δυσκαμψίες που πρέπει να λαμβάνονται κατά την διενέργεια της ΣΥΑ και όχι στην προκαταρκτική ιδιομορφική. Στην φράση του ΕΚ8 που απομόνωσες, λέει για τις απαιτήσεις σε επίπεδο παραμορφώσεων που θα λαμβάνονται από (την ανελαστική) ανάλυση θεωρώντας τις ενεργές δυσκαμψίες, αλλά μιλάει για τον έλεγχο των μελών και όχι για την απαίτηση σε επίπεδο κατασκευής που αντιστοιχεί στην μετακίνηση-στόχο… Π.χ ο ΚΑΝ.ΕΠΕ στο σχόλιο της 5.7.3.5 για την σχέση Σ5.5 ότι η “Τ είναι η ελαστική κυριαρχούσα ιδιοπερίοδος στην θεωρούμενη διεύθυνση που υπολογίζεται με βάση μια ελαστική δυναμική ανάλυση” που σημαίνει ότι για αυτόν τον σκοπό θα εφαρμοστεί ό,τι αναφέρεται σε αυτού του είδους την ανάλυση. Άλλωστε, όπως είπαμε, μόνο στην (αρκετά προχωρημένη για τα πιο πολλά προγράμματα) Adaptive Pushover η κατανομή των σεισμικών φορτίων προκύπτει από τις ιδιομορφές που βασίζονται στην τρέχουσα δυσκαμψία της κατασκευής κατά την διάρκεια της Σ.Υ.Α. Στην απλή και συνηθισμένη περίπτωση που χρησιμοποιείται μία σταθερή κατανομή σεισμικών φορτίων καθ’ όλη την διάρκεια της Σ.Υ.Α, ενδεχομένως δεν θα είχε και πολύ νόημα να βασιστεί η προκαταρκτική ιδιομορφική στις δυσκαμψίες που αντιστοιχούν στην “πραγματική” διαρροή των μελών αφού το ζητούμενο είναι να αποδοθεί με έναν ισοδύναμο τρόπο η φορτιστική κατάσταση της κατασκευής. Στα διάφορα άρθρα και μετ. διπλωματικές που έχω διαβάσει δεν γίνεται αναφορά σε κάτι διαφορετικό. Θα μπορούσε πάντως να αποτελέσει αντικείμενο διερεύνησης μια τέτοια παραδοχή για τις χρησιμοποιούμενες δυσκαμψίες κατά την ιδιομορφική (πάντως οι διάφορες διπλωματικές μη νομίζεις ότι θα έχουν ψάξει σε βάθος όλες τις λεπτομέρειες όπως είναι αυτή που λέμε…, εκτός αν πρόκειται για διδακτορική διατριβή). Η Σ.Υ.Α έτσι κι αλλιώς, από μόνη της διακατέχεται από πλήθος “αστάθμητων” παραγόντων που ακόμα διερευνάται ποια παραλλαγή της (από τις αρκετές που έχουν διατυπωθεί κατά καιρούς) θα είναι τελικά η πιο ρεαλιστική… Για το θέμα το ποιες δυσκαμψίες θα πρέπει να χρησιμοποιούνται στην ίδια την Σ.Υ.Α, συμφωνώ βέβαια ότι πρέπει από την έναρξή της να λαμβάνονται οι ενεργές. Προσωπικά, θα μπορούσα να δικαιολογήσω την θεώρηση μη-“ενεργών” δυσκαμψιών μόνο κατά την φόρτιση από τα κατακόρυφα του συνδυασμού G+0.3*Q (η οποία φόρτιση επιβάλλεται στον φορέα πριν αρχίσει η Σ.Υ.Α), αν και δεν είμαι σίγουρος αν ακόμα και αυτό θα ήταν σκόπιμο να γίνει (θέλει μια διερεύνηση την οποία δεν έχω κάνει). Όσον αφορά την αποτίμηση μέσω ελαστικής ανάλυσης, χρησιμοποιεί την παραδοχή του ΕΚ8 για τις (ενιαίες) απομειωμένες δυσκαμψίες… Κατά βάση το ΡΑΦ χρησιμοποιεί τον ΕΚ8 και συμπληρωματικά τον ΚΑΝ.ΕΠΕ. (και καμιά φορά τα μπερδεύουν μεταξύ τους…) Πάντως, επειδή σε κάποιες περιπτώσεις ο ΚΑΝ.ΕΠΕ αναφέρεται στην Ελληνική πραγματικότητα (όπως είναι ο πίνακας με τους συντελεστές συμπεριφοράς) είναι θεμιτό να επικαλείται κανείς μερικά στοιχεία του και ας έχει ως βάση τον ΕΚ8… Ένα άλλο θέμα είναι ότι στην ελαστική ανάλυση για τους σκοπούς της αποτίμησης (είτε κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ είτε κατά ΕΚ8, οι έλεγχοι των μελών πρέπει να γίνονται με τις αντιστάσεις που προκύπτουν με βάση τις μέσες τιμές των αντοχών και όχι με βάση τις χαρακτηριστικές που κάνει το ΡΑΦ τώρα (εφαρμόζοντας ό,τι ισχύει στα νεόδμητα).

Για να είμαι πιο ακριβής, η ιδιομορφική ανάλυση από την οποία θα προκύψει η θεμελιώδης (κατά ΕΚ8 ή η "κυριαρχούσα" κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ...) ιδιοπερίοδος, επηρεάζει και την τιμή της μετακίνησης-στόχο (εκτός από την κατανομή των σεισμικών δυνάμεων που ανέφερα). Πάντως η αλήθεια είναι ότι στους δύο κανονισμούς, όποτε αναφέρεται η χρήση ελαστικής δυναμικής ανάλυσης (στα πλαίσια της οποίας υπολογίζονται τα παραπάνω μεγέθη) γίνεται αναφορά στις δυσκαμψίες με βάση τις απομειωμένες ροπές αδράνειας οπότε μάλλον δικαιολογείται μια τέτοια προσέγγιση (άλλωστε και ή ίδια η Σ.Υ.Α έχει διάφορα "θολά" σημεία από μόνη της...). Για το άλλο θέμα (ότι μόλις εμφανιστεί αστοχία ενός μέλους αλλάζει η δυσκαμψία αυτού του μέλους και μόνο με την δυσκαμψια που ορίζει ο ΚΑΝΕΠΕ ή ΕΚ8 ενώ ο υπόλοιπος φορέας παραμένει ως έχει) αναμένουμε τις -νέες?- απαντήσεις...

Δεν έχω δει να αναφέρεται πουθενά μια τέτοια προσέγγιση... (πάντως όχι στους ΚΑΝ.ΕΠΕ και ΕΚ8 αλλά ούτε και στο εγχειρίδιο του ΡΑΦ (εκεί τα λένε όπως πρέπει στην σελ.22 και μετά). Όποιος βρει την ευκαιρία να ξαναρωτήσει, να μας ενημερώσει...

Το διάγραμμα ροπής-γωνίας στροφής χορδής του κάθε (άκρου του κάθε) μέλους δεν αφορά στην συνισταμένη ροπή λόγω διαξονικής κάμψης αλλά μόνο στην κάθε διεύθυνση τοπικού άξονα ξεχωριστά και ο έλεγχος βέβαια γίνεται μεμονωμένα για τον κάθε τοπικό άξονα (παρόλα αυτά, στο παράθυρο επεξεργασίας του ολισμού μιας διατομής όπου ο χρήστης βλέπει και το διάγραμμα Μ-φ, υπάρχει η δυνατότητα να εισαχθεί οποιαδήποτε γωνία ροπής κάμψης…). Μην ζητάμε και πολλά… (το κάνει κανένα ελληνικό πρόγραμμα διαφορετικά?). Στο ΡΑΦ, δεν μηδενίζεται η δυσκαμψία ενός (άκρου ενός) μέλους όταν εισέρχεται στην πλαστική περιοχή αλλά ούτε και ο μετελαστικός κλάδος του Μ-φ είναι μη-οριζόντιος (καλό θα ήταν αυτό το τελευταίο αλλά είπαμε “να μην περιμένουμε πολλά”…. Επίσης, ως προς τον τρόπο που υπολογίζεται το Μ-φ τους είχα εκφράσει την θέση μου ότι θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη και η υποβάθμιση της ροπής αστοχίας Mu λόγω ανακύκλισης, κάτι που αναφέρει και ο ΚΑΝ.ΕΠΕ -αλλά όχι μόνο αυτός βέβαια…, όπου τώρα στο ΡΑΦ θεωρείται πάντα: Μy=Mu, όπως και την πρότασή μου για το πως θα μπορούσε να γίνει, αλλά δεν νομίζω ότι θα κάνουν κάτι για αυτό). Όταν μια διατομή διαρρέει, τότε το ΡΑΦ εισάγει αυτόματα στροφικό (καμπτικό) ελατήριο το οποίο παίρνει τόση τιμή ελατηριακής σταθεράς όση απαιτείται για να έχει πάντα ένταση ίση με Μy. Γίνεται δηλαδή μια επαναληπτική διαδικασία μέσα σε κάθε βήμα όπου υπολογίζεται η σταθερά του ελατηρίου με γνώμονα/στόχο η αντίστοιχη διατομή να έχει πάντα τιμή ίση με Μy (με μια ανοχή που μπορεί να τροποποιήσει ο χρήστης).

Εύχομαι να το διορθώσουν σύντομα το θέμα με την μη-ενημέρωση των διαγραμμάτων συμπεριφοράς ανάλογα με τους συντ/στές CF... (με ανησυχεί λίγο ότι κάτι "χάλασε" στη νέα έκδοση, γιατί κατά καιρούς έχω προσέξει το ίδιο πράγμα και σε άλλα θέματα τα οποία τους τα έχω επισημάνει βέβαια και τα διορθώνουν, αλλά το ζητούμενο είναι ότι δεν μπορούμε να ελέγχουμε το τι "χαλάει" σε κάθε νέα έκδοση...). Το θέμα που βάζεις σχετικά τις δυσκαμψίες στην ελαστική ανάλυση προκειμένου να διενεργηθεί η ιδιομορφική και στην Σ.Υ.Α είναι ενδιαφέρον και δεν έχω δει και πουθενά να αναφέρεται αυτό το θέμα (όχι στο ΡΑΦ, γενικά εννοώ). Πάντως, η ιδιομορφική χρησιμοποιείται (κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ) μόνο για την εύρεση της κατανομής των σεισμικών δυνάμεων (το συνολικό μέγεθος της τέμνουσας βάσης έτσι κι αλλιώς δεν είναι αυτό που ενδιαφέρει πολύ, αφού η ανάλυση προχωράει μέχρι την μετακίνηση-στόχο και δεν σταματάει όταν η τέμνουσα βάσης στην καμπύλη φτάσει αυτήν που υπολογίστηκε από την ιδιομορφική) οπότε από την στιγμή που στο ΡΑΦ έτσι κι αλλιώς δεν χρησιμοποιείται η Adaptive Push Over (που δεν νομίζω να την χρησιμοποιεί και κανένα Ελληνικό πρόγραμμα έτσι κι αλλιώς...) όπου η κατανομή των σεισμικών δυνάμεων ενημερώνεται σε κάθε βήμα της ΣΥΑ ανάλογα με την τρέχουσα δυσκαμψία του συστήματος, δεν θα έχει και ιδιαίτερα μεγάλη επιρροή το έλλειμμα αυτό. Να σημειώσω ότι το ΡΑΦ όταν λέει "ιδιομορφική κατανομή" εννοεί την κατανομή που αντιστοιχεί στην 1η ασύζευκτη μεταφορική ιδιομορφή και όχι αυτήν που προκύπτει από ιδιομορφική επαλληλία... Μα το άλλαξαν τώρα? Αυτό καταρχήν δεν είναι σωστό (οι δυσκαμψίες πρέπει από την αρχή της Σ.Υ.Α να είναι αυτές που προκύπτουν από τις ενεργές δυσκαμψίες των μελών με βάση τις στροφές χορδής κ.τ.λ) αλλά ούτε και είναι αυτό που γράφουν στο εγχειρίδιό τους και ούτε αυτό που μου είχαν πει εμένα όταν τους είχα ρωτήσει στην αρχή που έβγαλαν την Στατική ανελαστική στο πρόγραμμα... Μήπως εννοούσε ότι κατά την ανάλυση με βάση μόνο τα φορτία βαρύτητας και πριν εισαχθούν τα πλευρικά φορτία, ότι τότε χρησιμοποιούνται οι ισοδύναμες δυσκαμψίες με τον συντ/στή απομείωσης 0,5 κ.τ.λ ενώ μετά που εισάγονται τα πλευρικά φορτία τότε οι δυσκαμψίες αντικαθίστανται με τις ενεργές? Αυτό ακούγεται πιο νορμάλ... Επίσης, είχαν πει κάποια στιγμή ότι τα διαγράμματα συμπεριφοράς των μελών και η πλαστικοποίησή τους θα ενημερώνονται ακόμα και από την (αρχική) φόρτιση λόγω των φορτίων βαρύτητας (δεν το έχουν ενσωματώσει στο πρόγραμμα ακόμα αυτό), οπότε πως θα γίνεται αυτό που είπαν? Και για να μην ξεχνιόμαστε: Καλά Χριστούγεννα...

Κανονικά ναι, θα έπρεπε να διαφοροποιείται το διάγραμμα Μ-θ με την αλλαγή του CF... Κάνε ερώτηση στην υποστήριξη, μιας και το διαπίστωσες, και πες μας... (εάν είσαι συνδρομητής εννοείται ότι δεν θα πρέπει να διστάζεις να τους κάνεις ερωτήσεις...)

Στον πίνακα 3.1 έχει ένα “όχι” στην στήλη της ανάγκης για νέα εδαφοτεχνική μελέτη, αρκεί η επέμβαση να μην προκαλεί “πρόσθετες εντάσεις στο έδαφος”. Αυτό το τελευταίο θα μπορούσε να εκληφθεί ότι η εδαφοτεχνική δεν απαιτείται στην περίπτωση που γίνεται απλά ανακατανομή της έντασης που μεταφέρεται στο έδαφος αρκεί να μην υπερβαίνεται η ένταση σε κάποια περιοχή σε σχέση με την προ-επέμβασης κατάσταση… Αυτό βέβαια δεν είναι και εύκολο να υλοποιηθεί και εξαρτάται από την επιλογή του σχήματος ενίσχυσης (π.χ όταν χρησιμοποιούνται FRP’s πιθανόν να μην προκληθούν επιπρόσθετες εντάσεις…). Είναι όντως ένα επίμαχο σημείο πάντως…

Εάν μια μελέτη στατικής επάρκειας δεν γίνει κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ (κάτι που το επιτρέπει ο Νόμος αφού λέει ότι ένα κτήριο μπορεί να μελετηθεί με τον κανονισμό που ίσχυε την περίοδο κατασκευής..., αλλά αυτό αφορά μόνο το στάδιο της αποτίμησης βέβαια) τότε πάλι πρέπει να παρθούν καρότα και να γίνει ανίχνευση οπλισμών κ.τ.λ. Απλά, σε αυτή την περίπτωση δεν ορίζεται κάποιο ελάχιστο απαιτούμενο πλήθος και κατανομή των επί τόπου ελέγχων όπως κάνει ο ΚΑΝ.ΕΠΕ οπότε ο μελετητής είναι "ελεύθερος" να τα ορίσει ο ίδιος...

Ναι, μάλλον δεν είναι συνηθισμένη μεθοδος αλλά θα μπορούσε να είναι ως μια καλή λύση σε αρκετές περιπτώσεις (ενδιάμεση μεταξύ της ελαστικής με χρήση του γενικευμένου και συχνά χονδροειδούς q και της ανελαστικής, ειδικά όταν η τελευταία δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθεί λόγω ΣΑΔ). Θα μπορούσε να γίνει και ένα "γκάλοπ" για το ποια προγράμματα την χρησιμοποιούν... Όποιος θέλει παραθέτει για το λογισμικό του αν χρησιμοποιεί αυτή την μέθοδο ή όχι.

Θα το θέσω στον ΟΑΣΠ στο πεδίο που έχουν στο site τους όπου μπορεί κανείς να κάνει ερωτήσεις για θέματα ΚΑΝ.ΕΠΕ, απλά συνήθως αργούν στις απαντήσεις τους (~2-3 μήνες).

Έχει δουλέψει κανείς την (ελαστική) μέθοδο των τοπικών δεικτών πλαστιμότητας για να μου πει τι είδους φάσμα απόκρισης χρησιμοποιείται? Στην παρ. 4.4.1.3 του KAN.ΕΠΕ λέει: "Σε περίπτωση εφαρμογής γραμμικών μεθόδων ανάλυσης χρησιμοποιούνται τα τροποποιημένα φάσματα σχεδιασμού Sd(T)" αλλά μου φαίνεται περίεργο γιατί οι εντάσεις των μελών στην συνέχεια διαιρούνται στους ελέγχους ασφάλειας με τον τοπικό δείκτη πλαστιμότητας m. Μετά, στην παρ. 5.5.5.2(β) και όταν εφαρμόζεται η Ισοδύναμη Στατική Ανάλυση μιλάει για χρήση του ελαστικού φάσματος Se (το διορθώνει δηλ.), αλλά στην Δυναμική Φασματική τι γίνεται? Στην παρ. 5.6.4.1(β) που αναφέρεται στην Δυναμική φασματική μιλάει για επαύξηση των εντατικών μεγεθών και παραμορφώσεων παραπέμπoντας στην παρ. 5.7.4.2 όσον αφορά τις μετακινήσεις, ενώ για τα εντατικά μεγέθη λέει ότι είναι ήδη ενσωματωμένη αυτή η αύξηση στους τοπικούς δείκτες m οπότε ουσιαστικά δεν γίνεται τέτοια. Άρα μένει η απομείωση των εντατικών μεγεθών στους ελέγχους ασφάλειας, οπότε το χρησιμοποιούμενο φάσμα θα έπρεπε να είναι το Se και όχι το Sd.

Το μοντέλο της BOSCH: Wallscanner-D-tect 150 SV Professional, που είναι σχετικά νέο και λίγο πιο advanced από αυτό χωρίς το SV στο τέλος, το έχει δουλέψει κανείς, λέει τίποτα ή και αυτό είναι για υδραυλικούς/ηλεκτρολόγους..?

Ευχαριστώ Topap για το χρήσιμο υλικό που ανέβασες, θα το μελετήσω κάποια στιγμή. Προς το παρόν με μια "πεταχτή" ματιά είδα ότι αναφέρεται σε περιπτώσεις σάντουιτς (δηλαδή δύο plywoods με ενδιάμεση στρώση μόνωσης και γερμάδες ενδιάμεσα), έτσι δεν είναι? Ενδιαφέρουσα περίπτωση,η αλήθεια είναι ότι έτσι κι αλλιώς στις στέγες συνήθως εφαρμόζω αυτή την κατασκευαστική τεχνική (άσχετα με τη διαφραγματικότητα) οπότε με ενδιαφέρει έτσι κι αλλιώς. Αν έχεις και το excell που είπες, φέρτο κι αυτό... Κατά τα άλλα, γενικά είμαι στο ίδιο μήκος κύματος με εσένα όσον αφορά την θεώρηση της διαφραγματικότητας και εξακολουθώ να θεωρώ ότι η πλήρης διαφραγματική λειτουργία των ξύλινων στεγών μπορεί μεν να συμβεί αλλά πρέπει να τηρηθούν κάποιες προϋποθέσεις, κυρίως όσον αφορά την υλοποίησή της στην εφαρμογή. Η θεώρηση μερικής διαφραγματικής λειτουργίας, σίγουρα είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα (αν και πολύ δύσκολο να προσομοιωθεί αξιόπιστα).

Συνάδελφε σε παρακαλώ μην γίνεσαι εριστικός. Αυτό που ουσιαστικά εννοούσα είναι ότι άκουσα την δική σου (σεβαστή) γνώμη και περιμένω την γνώμη και άλλων (αν δεν σε πειράζει...). Πιστεύω τώρα να κατάλαβες τι δεν καταλαβαίνω. BTW το "πολύ αυστηρές προϋποθέσεις" το είπα για ένα θέμα που αναφέρθηκες και το οποίο έτσι κι αλλιώς είναι διαφορετικό από αυτό για το οποίο ανέβασα το αρχικό μου θέμα (εγώ μιλάω για ΑΜΙΓΩΣ ξύλινο σκελετό).

Topap, σε ευχαριστώ για τις χρήσιμες επισημάνσεις σου. Ως προς τα τελευταία που είπες, συμφωνώ και αυτό εφαρμόζω πάντοτε σε μελέτες (αμιγώς) ξύλινων Φ.Ο, δηλαδή όλες (ή τουλάχιστον οι περισσότερες) συνδέσεις επιδιώκεται να είναι αρθρωτές ώστε να είναι και (πιο) εύκολα υλοποιήσιμες (αρκετές φορές η θεώρηση στερεών συνδέσεων επιβάλλει μεγαλύτερες διατομές μελών από τις αρχικά υπολογισμένες μόνο και μόνο για να τηρούνται οι κατάλληλες αποστάσεις μεταξύ οπών κ.τ.λ και αυτό ενίοτε οδηγεί σε μη ορθολογικό σχεδιασμό. Βέβαια, κάθε περίπτωση δεν είναι η ίδια οπότε οι γενικεύσεις θα πρέπει να αποφεύγονται) και σίγουρα λιγότερο δαπανηρές. Άλλωστε, αυτός είναι και ο λόγος που μίλησα για περιορισμό μετακινήσεων κ.τ.λ γιατί π.χ με θεώρηση πάκτωσης στην βάση των υποστυλωμάτων όλα θα είναι διαφορετικά... (επίσης και οι σύνδεσμοι δυσκαμψίας μεταξύ υποστυλωμάτων που ανέφερες, εννοείται ότι πάντα μπαίνουν τέτοιες). Ως προς τα υπόλοιπα που ανέφερες, σε κάποια συμφωνώ αν και υπό (πολύ αυστηρές θεωρώ) προϋποθέσεις ισχύουν αυτά που λέει ο AlexPap περί διαφραγματικής λειτουργίας ακόμα και σε περιπτώσεις φέρουσας τοιχοποιίας. Όμως, το συγκεκριμένο θέμα που συζητείται εδώ δεν αφορά φέρουσες τοιχοποιίες οπότε δε θα ήθελα να αναπτυχθώ πάνω σε αυτό. Το ζητούμενο που προσωπικά έχω θέσει σε αυτό εδώ το θέμα είναι η πρακτική αντιμετώπιση του προβλήματος και όχι η αμιγώς θεωρητική γιατί η τελευταία επιδέχεται αρκετά εκτεταμένη διερεύνηση η οποία εκτιμώ ότι πρέπει να διενεργηθεί σε άλλο επίπεδο (εννοώ ότι θα ήθελα γνώμες πρακτικών μελετητών που διαχειρίζονται αμιγώς ξύλινους σκελετούς).

Στις μελέτες κτηρίων με ξύλινο σκελετό, όταν δεν γίνεται θεώρηση διαφραγματικής λειτουργίας (ολική ή μερική...) της στέγης ή/και των ενδιάμεσων πατωμάτων τότε συνήθως, αναλόγως του φορέα βέβαια, απαιτείται η χρήση μεταλλικών συνδέσμων δυσκαμψίας (συρματόσχοινων, συμπαγών ράβδων ή μικρής διατομής σωληνωτές διατομές) προκειμένου να εξασφαλισθεί η ευστάθεια του δομήματος (περιορισμός μετακινήσεων κ.τ.λ). Αυτό δεν είναι πάντα εύκολα αποδεκτό και συμβατό με την λειτουργικότητα του κτηρίου (από αρχιτεκτονικής πλευράς) οπότε θα πρέπει να γίνει εξαντλητική διερεύνηση εάν μπορεί να συμπεριληφθεί στην ανάλυση η διαφραγματική λειτουργία... Τι κάνετε λοιπόν συνήθως? Η ερώτησή μου αφορά περισσότερο σε πρακτικό επίπεδο, αν δηλαδή και κατά πόσο συνηθίζεται ή όχι "η υπέρ της ασφάλειας" αγνόηση της διαφραγματικής λειτουργίας λόγω πετσώματος και απευθύνεται σε αυτούς που ασχολούνται και με μελέτη αμιγώς ξύλινων σκελετών (για να πάρω διάφορες "πρακτικές" γνώμες δηλαδή).

Τελικά, ο συντελεστής αυτός m δεν χρησιμοποιείται στον EC5, έτσι δεν είναι ?

Να πως πέφτουν τα κτήρια (και χωρίς σεισμό...).

Η απορία μου είναι μάλλον πιο απλή: πως θα υπολογιστεί η πραγματική ευκαμψία του διαφράγματος μέσα στο επίπεδό του.

Έτσι που το λέει ο nikoscivil είναι (στον EC8 η ικανοτική τέμνουσα είναι μεγαλύτερη από ό,τι υπολογίζεται στον ΕΑΚ...).

Εμένα πάλι δεν μου έρχεται ένας ανώδυνος τρόπος με τον οποίο θα αποδείξω την "επάρκεια" της διαφραγματικής λειτουργίας. Θα μπορεί π.χ α) να στηθεί και να επιλυθεί ο φορέας εισάγοντας στην στέγη και εγκάρσια μεταξύ των κυρίων δοκών (δηλ. τους αμείβοντες) ισοδύναμα ανεξάρτητα αμφιαρθρωτά παράλληλα μεταξύ τους μέλη πλάτους 1.00μ. διατομή 1.00*h, όπου h το πάχος του κόντρα πλακέ, και εφοδιασμένα με το κατάλληλο μέτρο ελαστικότητας και β) να στηθεί και να επιλυθεί ο φορέας θεωρώντας πλήρη διαφραγματική λειτουργία της στέγης και στην συνέχεια να συγκρίνουμε τις μετακινήσεις των κόμβων των υποστυλωμάτων και την παραμόρφωση των περιμετρικών δοκών της στέγης?

Όχι, στον έλεγχο τέμνουσας δεν υπάρχει απαλλαγή.

Έχεις δίκιο για την σημείωση του ΕΚ8-1 που αναφέρεται σε διαφράγματα ανεξαιρέτως υλικού, την είχα ξεχάσει προς στιγμήν. Η αλήθεια είναι ότι δεν κατάλαβα ποτέ την χρηστικότητα αυτής της σημείωσης γιατί εάν κάποιος είναι σε θέση να προσομοιώσει την πραγματική εντός επιπέδου ευκαμψία του διαφράγματος για να ελέγξει εάν αυτό είναι τελικά άκαμπτο ή όχι τότε είναι προτιμότερο να συμπεριλάβει την πραγματική του ευκαμψία κανονικά και σε όλη την διάρκεια της ανάλυσης ... (εκτός αν είναι καταφανές ότι θα είναι άκαμπτο, οπότε θα προτιμηθεί η θεώρηση του άκαμπτου διαφράγματος για την "διευκόλυνση της ανάλυσης" και μόνο). Θέλω να πω ότι εάν είναι να προσομοιώσει κανείς την πραγματική ευκαμψία του διαφράγματος (που συνήθως είναι ένα αρκετά δύσκολο εγχείρημα και ειδικά στην περίπτωση άλλων υλικών πέραν του οπλισμένου σκυροδέματος, δηλαδή πλάκες Ο.Σ, αλλά ακόμα και σε αυτές δεν είναι πάντα προφανής η λειτουργία τους) γιατί να μην την συμπεριλάβει κιόλας μια και καλή στην ανάλυση ώστε να είναι πιο και ρεαλιστική..? Η πραγματική προσομοίωση ενός μη-άκαμπτου διαφράγματος είναι πάντα μια δύσκολη υπόθεση που εάν καταφέρει και την προσδιορίσει κανείς θα είναι μάλλον ανορθόδοξο να μην την χρησιμοποιήσει, οπότε δεν ξέρω κατά πόσο διευκολύνει αυτή η σημείωση του ΕΚ8. Θεωρώ ότι οι συντάξαντες του ΕΚ8 έβαλαν την σημείωση αυτή μόνο για την "θεωρητική πληρότητα" του κειμένου. Συμφωνώ με την ιδέα ότι σε περιπτώσεις όπως αυτήν των κόντρα πλακέ είναι προτιμότερο και ορθολογικότερο να προσεγγιστεί η λειτουργία τους με απλοποιητικές μεθόδους. Άλλωστε η χρήση επιφ. πεπερασμένων για την προσέγγιση της λειτουργίας των plywoods είναι ιδιαίτερα παρακινδυνευμένη γιατί υπεισέρχονται διάφορες αβεβαιότητες όπως η κατάλληλη προσομοίωση των μέσων σύνδεσης (αν λάβει κανείς και την ολίσθηση ή/και την παραμορφωσιμότητα των καρφιών), ο κατάλληλος τύπος υλικού (θα είναι ομοιογενές?), της δυσκολίας στην εκτίμηση της αντοχής του και της συμπεριφοράς του γενικότερα κ.τ.λ Δίκιο έχεις πάλι, πρέπει να υπάρχει η απαιτούμενη ικανοτική αντοχή. Αυτό κάνει ακόμα πιο αβέβαιη την ρεαλιστική προσέγγιση του διαφράγματος στις περιπτώσεις με κόντρα πλακέ... AlexPap αν θέλεις παράπεμψέ σε κάποια αναφορά όπου περιγράφονται κάποιες απλές, χονδροειδείς μέθοδοι υπολογισμού της ευκαμψίας του διαφράγματος ή περίγραψέ μου με δυο λόγια πως θα την έκανες γιατί με ενδιαφέρει. Θα ήθελα να μου πει κάποιος που συνηθίζει να συμπεριλαμβάνει την ("πραγματική") διαφραγματική λειτουργία μιας στέγης με πέτσωμα από κόντρα πλακέ στην μελέτη ενός αμιγώς ξύλινου σκελετού, με ποιόν τρόπο την προσομοιάζει. Π.χ αν έχει κανείς το βιβλίο: "Seismic Design, Assessment and Retrofitting of Reinforced Concrete Buildings based on EN-Eurocode 8" by M. Fardis, στην σελίδα 361 παρουσιάζεται ένας απλοποιημένος τρόπος προσέγγισης εύκαμπτου διαφράγματος από Ο.Σ κάνοντας χρήση ισοδύναμων χιαστί ράβδων (μεταφέρει ένα τέχνασμα των Yettram & Husain 1966). Υπάρχει μήπως κανένας αντίστοιχος τρόπος στα ξύλινα διαφράγματα?

ChVr, ισχύει η απαλλαγή από τον ικανοτικό έλεγχο σε κάμψη για συστήματα τοιχωματικά ή ισοδύναμα τοιχωματικά (όπως αποδίδω τους όρους στα αγγλικά: wall systems or wall equivalent dual systems) ενώ στα πλαισιακά ή ισοδύναμα πλαισιακά συστήματα η απαλλαγή ισχύει μόνο για τις περιπτώσεις που ανέφερε ο μεταλλατζής (Δες την παρ. 5.2.3.3(2) του ΕΚ8-1). Συνεπώς, εάν έχεις μικτό σύστημα με πλαίσια και τοιχώματα όπου nv>0.50 έχεις απαλλαγή του ικανοτικού ελέγχου σε κάμψη.