Caan

Ευχαριστώ και τους δύο για τις απαντήσεις. Δίκιο έχεις μεταλλατζής, παίζουν ρόλο αρκετοί παράγοντες στην θεώρηση και την ακριβή εκτίμηση της διαφραγματικής λειτουργίας σε τέτοιες περιπτώσεις, που θεωρώ ότι είναι δύσκολο αυτή να γίνει με πλήρη αξιοπιστία/ακρίβεια (δεδομένου και άλλων παραγόντων, όπως π.χ η αξιοπιστία εκτίμησης της ποιότητας και της αντοχής του χρησιμοποιούνται κόντρα πλακέ αφού το θέμα αυτό υφίσταται γενικότερα στο ξύλο ως δομικό υλικό). Σε περιπτώσεις άλλου είδους πετσώματος εκτός από την χρήση ανεκτού πάχους κόντρα πλακέ (π.χ η χρήση σανίδων κ.τ.λ) δεν το "διακινδυνεύω" και πάντα αγνοώ την όποια συνεισφορά του. Παρόλα αυτά, από "εμπειρική διαίσθηση" θεωρώ ότι σε αρκετές περιπτώσεις όπου γίνεται χρήση κόντρα πλακέ (π.χ με πάχος 2 εκ. που είναι αρκετά σύνηθες) και όταν τα ζευκτά είναι σχετικά κοντά μεταξύ τους π.χ σε απόσταση <1.50μ., (και υπό κάποιες άλλες προϋποθέσεις, όπως π.χ αυτή που ορίζεται στην παρ. 8.5.3(2) του ΕC8 και αναφέρεται στα ελεύθερα άκρα των φύλλων του πετσώματος, κ.α) δεν μπορεί παρά να παίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην διαφραγματική λειτουργία, πιθανότατα αυτή να είναι και πλήρης όπως λέει ο AlexiPap. Αυτό που λες AlexisPap ακούγεται λογικό και ρεαλιστικό (δεν ξέρω αν το "δεκαπλάσιο" είναι εμπειρικό ή αναφέρεται/προτείνεται σε κάποιο άρθρο ή κανονισμό). Προκειμένου να ελεγχθεί η δυσκαμψία του διαφράγματος και στην συνέχεια να συγκριθεί με αυτήν των κατακόρυφων στοιχείων, πως θεωρείς ότι μπορεί να γίνει με πρακτικό τρόπο (και όχι π.χ με χρήση επιφ. πεπερασμένων στοιχείων) δεδομένου ότι πρέπει να συνυπολογιστεί και η συνδεσμολογία του πετσώματος με τα κυρίως δοκάρια?

Σε κτήρια με ξύλινο φέροντα οργανισμό και στέγη πετσωμένη με ανεκτού πάχους (π.χ > από δύο εκατοστά) κόντρα πλακέ καρφωμένο στα κυρίως δοκάρια της στέγης (αμείβοντες), υπάρχει μίας μορφής εύκαμπτο διάφραγμα. Πως συνηθίζετε να αντιμετωπίζετε στην πράξη αυτή την (μερική) διαφραγματική λειτουργία, την λαμβάνετε υπόψη με κάποιον ισοδύναμο τρόπο ή όχι?

Ευχαριστώ για την απάντηση. Απλά διερωτώμαι για την περίπτωση της "από κοινού δήλωσης" που λέει και η εγκύκλιος 3, ώστε να γίνει μια (ενιαία) δήλωση που θα αφορά όλους..., πως δηλαδή αυτή θα μπορούσε να υλοποιηθεί (δεν έχει γίνει άλλη αυθαιρεσία πέραν της αλλαγής διαμερισμάτωσης μεταξύ των οριζόντιων, δηλαδή της εσωτερικής ανακατανομής των χώρων).

Κι εγώ έχω την ίδια (ή τουλάχιστον παρόμοια) ερώτηση: Όταν σε έναν όροφο με τρία διαμερίσματα έχουν αλλάξει τα τετραγωνικά της κάθε οριζόντιας (ενώ οι κοινόχρηστοι δεν έχουν αλλάξει). Γίνεται μία ενιαία δήλωση από όλους και με ποιόν τρόπο (στα στοιχεία των ιδιοκτητών τι βάζουμε ως ποσοστό συνιδιοκτησίας αφού δεν υφίσταται συνιδιοκτησία από την στιγμή που η κάθε οριζόντια είναι αυτοτελής) ? Μπορεί να συμπεριληφθεί και άλλη παράβαση στην περίπτωση της διαφορετικής διαμερισμάτωσης (σε άλλο φύλλο καταγραφής όπως π.χ αλλαγή χρήσης ή κάτι άλλο με αναλυτικό) ή η υπαγωγή που αφορά σε "διαφορετική διαμερισμάτωση" πάει πάντα μόνη της?

Ωραίο υλικό για ένα πολύ ενδιαφέρον θέμα.

Θα σε παρακαλούσα να μην την επεκτείνεις αυτή την συζήτηση.

Έχει σημασία αν τα τοιχώματα είναι εγκιβωτισμένα στο έδαφος ή όχι. Στις ενδιάμεσες περιπτώσεις όπου δεν είναι πλήρως εγκιβωτισμένο το υπόγειο στο έδαφος τότε δεν είναι πάντα εύκολο να καθορισθεί αν θα αγνοηθεί η μάζα του υπογείου (Για τον ορισμό του υπογείου δες και τα σχόλια του ΟΑΣΠ στην συμπλήρωση του ΔΕΔΟΤΑ). Για το ποιον κανονισμό θα χρησιμοποιήσεις ίσως έχεις δίκιο (απλά η προσωπική μου άποψη είναι ότι είναι πιο σωστό να μην γίνεται με τον παλιό, αλλά είναι μόνο προσωπική θέση αυτή). Ίσως όντως να είναι υπερβολικό να χρησιμοποιηθεί η Δυναμική Φασματική, αλλά θεωρώ ότι και η αμοιβή της εργασίας του μηχανικού σε τέτοια περίπτωση που θα κληθεί να ελέγξει αν θα χρειαστεί περαιτέρω έλεγχος στατικής επάρκειας δεν θα είναι η ίδια με τις περιπτώσεις που χρειάζεται μόνο η συμπλήρωση ΔΕΔΟΤΑ... Όσο ιδεατό είναι το μέγεθος για την Ισοδύναμη Στατική τόσο ιδεατό είναι και για την Δυναμική...(ουσιαστικά και οι δύο μέθοδοι είναι στατικές και δεν είναι δυναμική ούτε η και η Δυναμική Φασματική...). Πάντως, στην Ισοδύναμη Στατική μέθοδο οι (ισοδύναμες) σεισμικές δυνάμεις πρέπει να επιβάλλονται στην διεύθυνση των ΚΥΡΙΩΝ αξόνων και όχι στην διεύθυνση Χ και Υ του κτηρίου...

Τέμνουσα βάσης υπάρχει βέβαια και στην Δυναμική Φασματική και δεν έχει σχέση εάν στον ΕΑΚ αναφέρεται σαν όρος μόνο στην Ισοδύναμη Στατική. Η μάζα εννοείται ότι αναφέρεται πάντα στην ανωδομή (ΕΑΚ Σχόλιο Σ.3.4.2)

Δεν νομίζω ο "νομοθέτης" να εννοούσε ακριβώς το ίδιο πράγμα και στις δυο περιπτώσεις. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι εάν απαιτηθεί (π.χ εάν έχει θέμα κανονικότητας σε κάτοψη ή καθ' ύψος ή σε ό,τι άλλο αναφέρεται ο ΕΑΚ για τις προϋποθέσεις εφαρμογής της Ισοδύναμης Στατικής Ανάλυσης), ο υπολογισμός της τέμνουσας βάσης θα πρέπει να γίνει με χρήση Δυναμικής Φασματικής Ανάλυσης.

Εγώ απλά μετέφερα αυτό που περιγράφονταν στο βιβλίο που μνημόνευσα... Όσον αφορά τα υπόλοιπα, έχω εκφράσει την άποψή μου και απλά δεν θέλω να επεκταθώ για να μην καλλιεργώ προστριβές.

Προσωπικά, θα επέλεγα το (2). Παραθέτω απόσπασμα από εγχειρίδιο προγράμματος που χρησιμοποιώ για το πως διαχειρίζεται το θέμα της χρήσης των παλιών κανονισμών μήπως φανεί χρήσιμο.

Θα υπολογίσεις δηλαδή την τέμνουσα βάσης για τις δυο περιπτώσεις σύμφωνα με τον τότε κανονισμό? Μπορεί να έχεις δίκαιο (δεν το διευκρινίζει ο νόμος ακριβώς). Βέβαια, θα ήταν πιο σωστό (επί της ουσίας λέω και όχι για αν το επιτρέπει ο νόμος) να υπολογίσεις την τέμνουσα βάσης με βάση τον τωρινό κανονισμό (ΕΑΚ ή ΕΚ8 ). Απλά, εάν το κτήριο είναι τέτοιο που δεν θα επιτρέπονταν να το αναλύσεις (αν π.χ ήταν νεόδμητο) με βάση την Ισοδύναμη Στατική Μέθοδο θα πρέπει να βρεις την τέμνουσα βάσης με Δυναμική Φασματική. Αλλά αν πας με τον παλιό το αποφεύγεις αυτό... Δεν ξέρω...

Περίεργο μου φαίνεται ότι δεν "αντιλαμβάνεσαι το ύφος μου". Φαίνεται όμως ότι ούτε εσύ αντιλαμβάνεσαι το δικό σου. Σου θυμίζω τι είχες πει: " Θα πρέπει κάποτε να σοβαρευτούμε και να σταματήσουμε τις επιπολαιότητες" παραθέτοντας σε δικό μου ποστ. Νομίζω ότι ο τρόπος που απάντησα σε αυτό ήταν πολύ ήπιος. Και αν θεωρείς ότι δεν έχω πει τίποτα "επί του τεχνικού θέματος" αυτό είναι πάλι δική σου άποψη. Καλή συνέχεια σε όλους...

AlexisPap δικαίωμά σου είναι να εκτιμάς όπως κρίνεις εσύ καλύτερα αυτό που εξετάζεις, τα υπόλοιπα όμως άστα στους υπόλοιπους... (επίσης, αν θεωρείς την πλήρη αποδιοργάνωση του σκυροδέματος στην μικρή δοκό ως «αποδεκτή κατάσταση» όπου απλά ξεπεράστηκε το όριο λειτουργικότητας, τότε αυτό πάλι είναι στην δική σου κρίση). Αν θέλεις οπωσδήποτε να μην διαστασιολογήσεις έναντι στρέψης το δοκάρι ο.κ κάντο έτσι, αλλά μην θέτεις ως κανόνα την άποψή σου... (προσωπικά, προτιμώ να εμπιστεύομαι το συγκεκριμένο βιβλίο). Ελπίζω πάντως να βοηθήθηκε ο mimis1976 από αυτή την κουβέντα.

Εκτός από τα κόκκινα που έγραψα παραπάνω: Για να μην "χαλιόμαστε" Κυριακάτικο, αυτό που προσωπικά υποστηρίζω είναι ότι δεν έχει και πολύ σημασία πως ακριβώς θα ονομαστεί η στρέψη στην συγκεκριμένη περίπτωση (βλ. παρ. 12.1 του ΕΚΩΣ), τον παίρνω πίσω τον υπερθετικό βαθμό που χρησιμοποίησα πριν ("αμεσότατη")... Αυτό που σίγουρα ισχύει είναι ότι όντως η δυστρεψία εκ των πραγμάτων είναι μειωμένη (για την ακρίβεια πολύ μικρή) λόγω της πρόωρης ρηγμάτωσης και ως εκ τούτου δεν μπορεί να θεωρηθεί στερεά η σύνδεση μεταξύ των Δ26 και Δ24, (η δεξιά στήριξη της Δ24 θα είναι μια ημι-άκαμπτη σύνδεση, ενδεχομένως να πλησιάζει περισσότερο την άρθρωση εκεί). Άλλωστε η δυστρεψία λαμβάνεται στο προσομοίωμα μικρή, ως 10% επί αυτής που αντιστοιχεί σε αρηγμάτωτη διατομή, οπότε για όποιες ροπές βγουν από την ανάλυση θα έχει ήδη ληφθεί υπόψη αυτή η απομείωση (μιλάμε για τους ελέγχους έναντι αστοχίας). Επίσης, θέλω να διευκρινίσω ότι λέγοντας σε προηγούμενο ποστ μου ότι "...μια χαρά θα είναι..." εννοούσα ότι έτσι κι αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να μην δημιουργηθεί ένα σημαντικό βέλος σε αυτή την διάταξη όπως και να οπλίσεις ή ακόμα και όποια διατομή της Δ24 προσπαθήσεις να χρησιμοποιήσεις, οπότε θέτεις εξαρχής το θέμα τόσο στον αρχιτέκτονα όσο και στον ιδιοκτήτη και αυτοί αποφασίζουν για την επιλογή της συγκεκριμένης διάταξης. Αν δεν κάνουν αποδεκτή την ύπαρξη της τιμής του βέλους που έχεις υπολογίσει, απλά τους λες: τροποποιείστε τα αρχιτεκτονικά. Θα μπορούσατε να δείτε με τον αρχιτέκτονα την λύση μεταλλικής (μάλλον δικτυωτής) δοκού στην θέση της Δ24 η όποια θα καλυφθεί με κάποια ελαφριά επένδυση κ.τ.λ Η Δ26 δεν νομίζω να έχει πρόβλημα στο συγκεκριμένο κτήριο αν την οπλίσεις για στρέψη και αν δώσεις σίγουρα κάτι παραπάνω τόσο στον διαμήκη (αφού είναι μονώροφο δεν έχεις ικανοτικό και άρα δεν σε απασχολεί η υπερδιαστασιολόγησή της) όσο και ως προς τους συνδετήρες. Αν θέλεις προσέγγισε την διαστασιολόγησή του το σαν βραχύ πρόβολο (φαντάζομαι δεν θα την κάνει αυτόματα το πρόγραμμά σου αλλά ένα δοκάρι είναι, θα μπορείς να κάνεις και κάποιους χειρωνακτικούς υπολογισμούς) αλλά δεν νομίζω ότι θα σου βγάλει επί της ουσίας τίποτα διαφορετικό (η λοξή ρηγμάτωση θεωρώ ότι θα παραλαμβάνεται επαρκώς από τον συνδυασμό πυκνών συνδετήρων και οπλισμού παρειάς). Επίσης στο άκρο της Δ26 θα σχηματίσεις σε οριζόντιο "Π" τα διαμήκη μεταξύ άνω και κάτω ίνας (ίσως να μπουν και επιπρόσθετα εάν δυσκολεύει να μπουν μονοκόμματα). Τέλος, ο ΕΚ8 μιλάει για δευτερεύοντα μέλη, νομίζω ότι μπορεί άνετα να έχει εφαρμογή στην περίπτωσή σου, ή στην τελική κάνε μια ανάλυση θεωρώντας άρθρωση την δεξιά στήριξη της Δ24 και άλλη μία θεωρώντας την κανονική και δες τα δυσμενέστερα για όλο το σύστημα.

Η φωτογραφία και ο σχολιασμός που έλεγα (τα σκάναρα από ένα εκπαιδευτικό βιβλίο: «Σεισμικές Βλάβες, Επισκευές και Ενισχύσεις» έκδοση ΕΑΠ, που το είχα αγοράσει κάποια στιγμή). Στρεπτική αστοχία.pdf

Η Δ24 θα έχει σίγουρα κάποιο μη-αμελητέο βέλος αλλά αυτό μπορεί να είναι και ανεκτό... (όχι ως προς τους περιορισμούς που θέτουν οι κανονισμοί αλλά ως προς τις λειτουργικές απαιτήσεις του συγκεκριμένου έργου). Εάν δεν έχεις κάποιο ευαίσθητο χώρισμα κάτω από την Δ24 και επίσης εάν δεν ενοχλεί πολύ αισθητικά το όποιο βέλος προκύψει (θα το υπολογίσεις αυτό για να δεις τι νούμερο θα βγει) τότε απλά μπορείς να το αφήσεις όπως το έχεις μα μια χαρά θα είναι..., ενημερώνοντας αρχιτέκτονα και ιδιοκτήτη ότι θα έχει κι ένα "βελάκι"... και θα είσαι καλυμμένος (το άμεσο βέλος μπορεί να καλυφθεί κάπως και από το σοβανζή, το τμήμα του βέλους που οφείλεται σε ερπυσμό όχι βέβαια). Προφανώς δεν θα μπορεί να μπει ενδιάμεσο υποστύλωμα από (ευνόητους είναι αλήθεια) αρχιτεκτονικούς περιορισμούς οπότε θεωρώ ότι δεν αποτελεί λύση το μέτρο αυτό. Η Δ26 προφανώς και θα δεχτεί (άμεση) στρέψη και σωστά σου βγάζει το πρόγραμμα τον απαιτούμενο οπισμό. Είναι άλλωστε και συνήθης μορφή αστοχίας σε παλιές οικοδομές όπου εφάρμοζαν συχνά τέτοιες "ομορφιές"..., αλλά σε πλαίσια που έπαιζαν κύριο ρόλο στην πλευρική δυσκαμψία τους. Στην συγκεκριμένη περίπτωση το εν λόγω πλαίσιο εκ των πραγμάτων δεν είναι πρωτεύον (μίκρυνε και την κολώνα Κ15 για να ενισχυθεί αυτό που λέω, όπως επίσης παράλειψε τον κόμβο της Κ15 από την συμμετοχή της στην διαφραγματική λειτουργία για πιο ρεαλιστική προσέγγιση του Φ.Ο σου). Η αγκύρωση των διαμήκων της Δ24 στα δεξιά είναι ένα θέμα, αν σου βγάζει μέχρι Φ14 τότε είναι "ψιλο-εντάξει", κάνε και την Δ26 με πλάτος 35εκ. να είσαι πιο καλυμμένος (δεν πειράζει που η συνέχεια της Δ26 εσωτερικά, δηλαδή η Δ11, είναι 30εκ. γιατί μπορούν κάποια -επιλεγμένα- από τα διαμήκη της Δ26 να προχωρούν μέσα στην πλάκα Π6 και να δεθούν από έξω και κολλητά από τους συνδετήρες της Δ11). Μια παρατήρηση για την "Ζ" διατομή του υποστυλώματος Κ5, προσωπικά τις αποφεύγω (είμαι γενικά της άποψης των απλών διατομών υποστυλωμάτων, έχει συζητηθεί και σε άλλο θέμα στο φόρουμ) ενώ επίσης στην περίπτωσή σου, έτσι κι αλλιώς δεν χρειάζεται για λόγους αγκύρωσης... Τα διαμήκη της Δ3 μπορούν (και είναι και κατασκευαστικά πολύ πιο "βολικό" από κάθε άποψη) να αγκυρώνονται μέσα στην πλάκα Π6 "τσακίζοντάς" τα λίγο ώστε να βρεθούν στο ψαχνό της Π6 και κάτω από τα σίδερα της τελευταίας (βάλε καια κανένα παραπάνω ίσιο Φ10 σε εκείνη την περιοχή της πλάκας).

Με τα συγκολλητά (κλωβοί συνδετήρων, δηλ. μεμονωμένες φουρκέτες που συγκολλούνται ανά διαστήματα με διαμήκη κατασκευαστικό/βοηθητικό οπλισμό) δεν υπάρχουν αυτά τα προβλήματα... (Το μόνο ζήτημα που τίθεται για τα συγκολλητά είναι η ποιότητα της συγκόλλησης...)

Για το βιβλίο του Barnes έχω να πω κι εγώ ότι είναι πάρα πολύ καλό βιβλίο (έχω μια προηγούμενη έκδοση) και είναι ένα απαραίτητο στοιχείο στην βιβλιοθήκη ενός μηχανικού. Για την οδοποιία δεν έχω άποψη.

Προτείνω, όποιος διαπιστώσει τέτοιο λάθος από το πρόγραμμά του να πιέσει την υποστήριξη ώστε να διορθώσει το πρόβλημα. Αν γίνουν γνωστά μερικά σφάλματα προγραμμάτων μέσα από το φόρουμ (όχι μόνο για το συγκεκριμένο θέμα αλλά γενικότερα) και γίνει από πολλούς χρήστες πίεση για κάποιο σφάλμα, τότε υπάρχουν περισσότερες πιθανότητες να το διορθώσουν από ό,τι εάν τους το αναφέρει ένας μόνο χρήστης...

Με την συγκεκριμένη διάταξη των τριών συντρεχουσών δοκών στο σχήμα του Charlie αναγκαστικά θα οδηγηθεί στην υιοθέτηση μεγάλης διατομής υποστυλώματος, με την προϋπόθεση ότι θέλουμε τα δοκάρια να εδράζονται διακριτά το καθένα στο υποστύλωμα και όχι να συγχωνεύονται μεταξύ τους... Αν μπορεί να μετακινηθεί λίγο προς τα πάνω το οριζόντιο δοκάρι θα οδηγήσει σε μικρότερη διατομή υποστυλώματος και αν μπορεί να φύγει εντελώς αυτή θα είναι ακόμα καλύτερα... (δεν ξέρουμε την κάτοψη του κτηρίου για να το πούμε με ασφάλεια αυτό).

Μια άλλη λύση για την 1η περίπτωσή σου είναι να κάνεις μια διατομή όπως την επισυναπτόμενη (με κόκκινο και στο περίπου ως προς τις διαστάσεις) και στο πρόγραμμα να εισάγεις μια ορθογωνική με μήκος της μεγάλης πλευράς όσο ο μέσος όρος των πλευρών του τραπεζίου. Στην κατασκευή φτιάχνεται και σχετικά εύκολα τόσο ως προς το καλούπι όσο και ως προς την διαμόρφωση του οπλισμού (πιο εύκολα από ότι η "Γ" με λοξά σκέλη).

Τα περίεργα σχήματα στις διατομές των υποστυλωμάτων δημιουργούν προβλήματα στην ανάλυση, στην διαστασιολόγηση (όσον αφορά αυτά τα δύο, όταν το χρησιμοποιούμενο πρόγραμμα τα αντιμετωπίζει πρόχειρα προσθέτει κίνδυνο...και θέλει σε βάθος διερεύνηση για το πως θα γίνει η πιο σωστή προσέγγιση ανάλογα με τις δυνατότητες του προγράμματος) αλλά και στην κατασκευή, να τα αποφεύγεις. Στην 1η περίπτωση θα βάλεις διατομή "Γ" με σκέλη υπό γωνία διάφορη των 90, όπως είπε και ο μεταλλατζής, (αν και ακόμα κι αυτή η διατομή θέλει ψάξιμο για το πως αντιμετωπίζεται από το πρόγραμμα και γενικά είναι καλύτερα τα σκέλη να έχουν μικρό μήκος ώστε η συνολική διατομή να πλησιάζει όσο το δυνατόν περισσότερο μια compact, όπως είχε πει και ο AlexisPap) με το ένα σκέλος φαρδύ ώστε να υποδεχτεί με επάρκεια το οριζόντιο συντρέχον δοκάρι, όσον αφορά τις αγκυρώσεις κ.τ.λ Για την 2η περίπτωση, υπάρχει και πρόβλημα κατασκευαστικό για το πώς θα διαμορφωθεί η φουρκέτα(-τες) στην περιοχή του κρυφουποστυλώματος με το λοξό φτερό, αν μπορείς κάνε το τελευταίο με λίγο μεγαλύτερο μήκος ώστε να μπορεί να βγει η κατακόρυφη φουρκέτα όπως δείχνει το 2ο σχήμα που παραθέτεις (το 1ο σχήμα είναι "άσχετο" έτσι κι αλλιώς...), διαφορετικά θέλει "πατέντα" με τις φουρκέτες εκεί.

Ένας απλός έλεγχος για να διαπιστωθεί αν λαμβάνονται οι αναμονές στην διαμόρφωση της ροπής αντοχής του πόδα ενός υποστυλώματος (γιατί διαφορετικά δεν είναι πολύ εύκολο να γίνει επειδή στην ροπή αντοχής εμπλέκεται και η δρώσα αξονική που είναι διαφορετική άνω και κάτω του κόμβου), είναι να ελεγχθεί το αποτέλεσμα του ικανοτικού ελέγχου των ροπών στον εν λόγω κόμβο και αν αυτός αλλάξει εάν αλλάξει ο διαμήκης οπλισμούς του υποστυλώματος του άνω ορόφου, τότε σημαίνει ότι υπάρχει σφάλμα... (δεν θα πρέπει να αλλάξει το αποτέλεσμα αυτού του ελέγχου επειδή κανονικά στην ροπή αντοχής του πόδα του άνω υποστυλώματος δεν εμπλέκεται καθόλου ο διαμήκης οπλισμός του στην άνω στάθμη). Το σφάλμα δεν είναι τόσο σημαντικό για τον συγκεκριμένο ικανοτικό έλεγχο των ροπών στον εν λόγω κόμβο (γιατί η εσφαλμένη θεώρηση οδηγεί σε δυσμενέστερα αποτελέσματα, άρα απλά θα υπάρχει υπερεπάρκεια) αλλά έχει πολύ σημασία στον υπολογισμό της ικανοτικής τέμνουσας όπου το σφάλμα οδηγεί σε αποτελέσματα που είναι κατά της ασφάλειας...