tetris

Δεν έχω εντρυφήσει στο θέμα των επιτρεπτών αποκλίσεων αλλά, αν επιτρέπεται χ% απόκλιση στο γεωτεμάχιο, δεν είναι λογικό να ισχύει το ίδιο ποσοστό και για κάθε κάθετη? Επίσης, κατά την έκδοση άδειας, ελέγχεται πολεοδομικά η συνολική δόμηση και αστικά η δόμηση της κάθε κάθετης (σύμφωνα με το πσοστό της). Στο τοπογραφικό της άδειας αποτυπώνεται το όλο γεωτεμάχιο, και τα όρια των καθέτων με διακεκομμένες.

Για ΚΕΝΑΚ (ΠΕΑ, ΜΕΑ) ξεκίνα με μελέτη των ΤΟΤΕΕ και της σχετικής νομοθεσίας. Αν δεν τα κατέχεις αυτά, όσα σεμινάρια και να κάνεις δεν θα μπεις στο πνεύμα. Για τυχόν απορίες, μπορείς να απευθύνεσαι στο φόρουμ. συμπλ. όσο για το "ενεργειακό πιστοποιητικό σε μια μέρσ" που διαφημίζει η ανωτέρω παραπομπή, δεν ξέρω αν είναι για γέλια ή για κλάματα...

1. Δεν είμαι υποχρεωμένος να γνωρίζω κάτι που δεν φαίνεται στις φωτο. Αν λοιπόν υπάρχει β.χ. που συνδέεται με το διαμέρισμα του ισογείου, θα τον προσμετρήσεις σε αυτόν. Αν είναι ανεξάρτητος λειτουργικά, θα τον θεωρήσεις ως πρόσάρτημα κάποιας ο.ι. ή ως κοινόχρηστο. 2. Ο ΑΗΧ του ισογείου ανήκει σε αυτό και η ταράτσα του στον Α' όροφο. Οι επιφάνειές τους ΔΕΝ προσμετρούν στις αντίστοιχες ο.ι. 3. Οι ΑΗΧ αποτυπώνονται (προφανώς) στις κατόψεις, αλλά δεν μετράνε στις επιφάνειες των αντίστοιχων διαμερισμάτων/ο.ι. 4. Η κατανομή των ποσοσοτών (και ψήφων) γίνεται κατά συγκεκριμένο (αντικειμενικά) τρόπο. Τα κοινόχρηστα κατανέμονται αναλογικά σύμφωνα με τις επιφάνειες/όγκους, η θέρμανση ανάλογα με τον όροφο (ουσιαστικά θέλει μελέτη απωλειών), και τα ποσοστά επί του οικοπέδου (και οι ψήφοι) αν'άλογα με την αξία (αντικειμενική) της κάθε ο.ι.. Αν ο ιδιοκτητης θέλει κάτι άλλο, δικαίωμά του. Ενδέχεται όμως να οδηγήσει τα παιδιά του σε προστριβές. 5. Δεν γνωρίζω, μιας και δεν ασχολούμαι πλέον...

Σωστά. Με μπέρδεψε η περίληψη της βάσης δεδομένων της νομοθεσίας, η οποία αναφέρεται μόνο στο πρόσωπο...

μάλλον εννοεί εσωτερικό μπάζωμα του υπογείου

Τα σημάδια για αλλαγή του ενεργειακού τοπίου στην Ευρώπη πυκνώνουν. Η πιο πιστή μέχρι τώρα οπαδός του Green Transition, η Γερμανία, υπό την αυξανόμενη πίεση της κοινής γνώμης που βλέπει τον λογαριασμό να φουσκώνει και την οικονομία της να παραπαίει, ετοιμάζεται για τη μεγάλη στροφή. Σηκώνει σταδιακά το πόδι από το γκάζι της πράσινης μετάβασης και επιβεβαιώνοντας τις πρόσφατες ενδείξεις, δείχνει έτοιμη να αλλάξει στρατηγική, κρίνοντας και από τα όσα τονίζει συνεχώς ο ηγέτης των Χριστιανοδημοκρατών Φρίντριχ Μερτς, που προηγείται σταθερά στις δημοσκοπήσεις ενόψει των εκλογών της 23ης Φεβρουαρίου, με δεύτερο κόμμα το AFD. «Τα τελευταία χρόνια συμφωνήσαμε για τον ποιο ενεργειακό πόρο πρέπει να καταργήσουμε, δηλαδή τον άνθρακα και την πυρηνική ενέργεια. Εφόσον όμως δεν βρήκαμε αντικαταστάτη, είναι εκτός συζήτησης να καταργήσουμε αυτά που έχουν απομείνει. Εάν συνεχίσουμε σ’ αυτή τη γραμμή, θα θέσουμε σε τεράστιο κίνδυνο τη Γερμανία ως βιομηχανικό προορισμό, κάτι που δεν είμαστε διατεθειμένοι να κάνουμε», είπε προ ημερών ο Μερτς, από το Μπόχουμ, το κέντρο της κοιλάδας της Ρουρ, όπου κάποτε χτυπούσε η καρδιά της γερμανικής βιομηχανίας. Το φαβορί για την Καγκελαρία επανήλθε με χθεσινή του συνέντευξη στο t-online, κατηγορώντας την προηγούμενη κυβέρνηση Σολτς ότι «ήταν σοβαρό στρατηγικό της λάθος να κλείσει τους τελευταίους πυρηνικούς σταθμούς» και προαναγγέλλοντας τη δημιουργία 50 νέων μονάδων με καύσιμο το φυσικό αέριο, εφόσον κερδίσει τις εκλογές. Η πίεση από την κοινή γνώμη Τα όσα λέει ο Μερτς δεν έρχονται ως κεραυνός εν αιθρία. Αντικατοπτρίζουν τον τρόπο σκέψης για ένα αυξανόμενο μέρος της γερμανικής (και όχι μόνο) κοινής γνώμης που βλέπει το πράσινο κόστος να ξεφεύγει, τις φθηνές ΑΠΕ να μη φτάνουν στην τσέπη της και που αντιλαμβάνεται ότι είτε μειώσει η Ευρωπαϊκή Ενωση τις εκπομπές CO2 είτε όχι, όσο ο υπόλοιπος πλανήτης θα καλυτερεύει τις συνθήκες διαβίωσής του καίγοντας άνθρακα, οι παραπάνω προσπάθειες δεν θα έχουν καμία σημασία. Σε μελέτη του ινστιτούτου CSA που έγινε για λογαριασμό της εταιρείας Engie και δημοσιεύθηκε στη Handelsbatt, το 39% των πολιτών θεωρεί ότι η ενεργειακή μετάβαση αποτελεί απειλή για την αγοραστική τους δύναμη. Τα ποσοστά αυτά φτάνουν το 48% στο Βέλγιο, το 44% στη Γαλλία και το 41% στην Ολλανδία. Σε άλλη μελέτη που έγινε στη Γερμανία, το 90% δηλώνει υπέρ της πράσινης μετάβασης, ωστόσο στο δεύτερο ερώτημα, κατά πόσο είστε διατεθειμένοι να δώσετε γι’ αυτήν το 30% του μισθού σας, η απάντηση είναι κατά 80% «όχι». Στην πράξη, ένα σημαντικό ποσοστό των Ευρωπαίων πολιτών, που ανήκουν στη μεσαία τάξη και όχι στην άκρα δεξιά, αντιλαμβάνονται ότι δεν είχαν ποτέ όλα τα δεδομένα στα χέρια τους, ούτε για τον χρόνο ούτε για το κόστος που θα αναληφθεί για την πράσινη μετάβαση. Το ερώτημα που τους τέθηκε από τις πολιτικές ηγεσίες ήταν «μισό». Τώρα, ακριβώς επειδή αποδίδουν ευθύνες στα συστημικά κόμματα για μια σειρά από αποτυχίες, από την πράσινη μετάβαση και το μεταναστευτικό μέχρι τον πόλεμο στην Ουκρανία και τις οικονομικές του επιπτώσεις, στρέφονται στα άκρα. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις αναλυτών, το AFD που υποστηρίζεται από τον Μασκ («θα γκρεμίσουμε τις ανεμογεννήτριες», είπε πρόσφατα η Αλις Βάιντελ), ποντάρει στις επόμενες εκλογές, όπου αν αυξήσει κι άλλο τα ποσοστά του (21%, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσκοπήσεις), θα γίνει πολύ κρίσιμος πολιτικός παράγοντας. Τα αδιέξοδα και η Κομισιόν Το αδιέξοδο για την πρόεδρο της Κομισιόν είναι προφανές. Την ίδια στιγμή που η Φον ντερ Λάιεν καλείται να υποστηρίξει το Green Transition, δηλαδή το δικό της ακριβό αφήγημα της προηγούμενης πενταετίας, πρέπει να βρει λεφτά για την άμυνα, όπου η ΕΕ χρειάζεται 500 δισ. ευρώ για να ενισχύσει την αυτονομία της σε προμήθειες όπλων στη νέα εποχή. Επομένως από κάπου πρέπει να κόψει. Αν και το 2019, η πράσινη μετάβαση αποτελούσε τη νούμερο ένα προτεραιότητα για την τότε Κομισιόν, τώρα δεν βρίσκεται ούτε μέσα στις 10 πρώτες κατευθυντήριες γραμμές της νέας Επιτροπής, όπως τις ανακοίνωσε τον περασμένο Ιούλιο η κα Φον ντερ Λάιεν, με τις πρώτες έξι θέσεις να καταλαμβάνονται από την οικονομική ανταγωνιστικότητα, την ευρωπαϊκή άμυνα, την κοινωνική συνοχή, την ποιότητα ζωής, την προστασία της Δημοκρατίας και το γεωπολιτικό βάρος της ΕΕ. Και την ίδια στιγμή που σήμερα ορκίζεται πρόεδρος των ΗΠΑ ο Ντ. Τραμπ, ο οποίος δεν απέστειλε πρόσκληση στην πρόεδρο της Κομισιόν -όπως σχολιάζουν πηγές της αγοράς, τη θεωρεί μέρος της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας και όχι αρχηγό κράτους με ουσιαστικές πολιτικές ευθύνες-, πολλά απ’ όσα ο ίδιος έχει κατά καιρούς πει, όπως η ανάγκη τερματισμού του πολέμου στην Ουκρανία, αρχίζουν να κερδίζουν έδαφος όχι μόνο σε ακραία ευρωπαϊκά κόμματα, όπως το AFD, αλλά και σε ευρύτερα στρώματα. Η έλευση Τραμπ «απελευθερώνει» την κριτική προς την ευρωπαϊκή ηγεσία για τους χειρισμούς της στην Ουκρανία και τις ενεργειακές και οικονομικές του συνέπειες, με ό,τι πίεση αυτό συνεπάγεται προς τα συστημικά κόμματα, στα οποία ανήκουν οι συγκεκριμένοι ψηφοφόροι. Οι ανατροπές Τα παραπάνω μπορεί μέσα στο επόμενο διάστημα να φέρουν, σύμφωνα με πηγές της αγοράς, τεκτονικές ανατροπές στο ενεργειακό τοπίο της Ευρώπης, που συνοψίζονται ως εξής: Πρώτον, να αλλάξουν ή να επιβραδύνουν τα χρονοδιαγράμματα για τις πράσινες πολιτικές της Επιτροπής, για τα αυστηρότερα όρια εκπομπών CO2, την επέκταση του συστήματος εμπορίας δικαιωμάτων εκπομπών σε κτίρια και μεταφορές, και γενικά τους στόχους του 2030. Τυχόν αλλαγές γύρω από τις εκπομπές CO2, το βασικό εργαλείο πολιτικής της Κομισιόν με το οποίο στηρίζει την πράσινη μετάβαση, ασφαλώς θα ανακατέψουν την τράπουλα. Σε ένα τέτοιο σενάριο, οι φθηνότερες σήμερα τεχνολογίες μπορεί να γίνουν ακριβότερες και τα ακριβότερα καύσιμα, φθηνότερα. Αυτό με τη σειρά του θα έχει επιπτώσεις στις πράσινες επενδύσεις, οι οποίες θα αρχίσουν να φρενάρουν. Δεύτερον, τυχόν λήξη του πολέμου στην Ουκρανία, σε ένα εύλογο διάστημα, θα απελευθερώσει την τιμή του φυσικού αερίου από τον γεωπολιτικό κίνδυνο από τον οποίο είναι απόλυτα εξαρτημένο το καύσιμο. Αν σε 6, 8 ή 9 μήνες τερματιστεί ο πόλεμος, η αγορά θα πλημμυρίσει με φυσικό αέριο και μαζί με τις νέες παρτίδες από ΗΠΑ και Κατάρ, η τιμή του μπορεί να πέσει ακόμη και κάτω από τα 10 ευρώ/μεγαβατώρα, εκτιμούν πηγές της αγοράς. «Δεδομένου ότι ο Τραμπ πρόκειται να δώσει νέες άδειες, και σε μια διετία οι ΗΠΑ, το Κατάρ και η Αυστραλία μπορεί να έχουν διπλασιάσει την παραγωγή τους, αν ανοίξει και η Ρωσία, τότε ο πλανήτης θα "πνιγεί" στο φυσικό αέριο», λένε οι ίδιες πηγές. Η Ελλάδα Στην Ελλάδα, από τους πιο πιστούς μέχρι σήμερα μαθητές της πράσινης μετάβασης, είναι ορατή κι εδώ μια σταδιακή αλλαγή. Η αναφορά Μητσοτάκη στην πρόσφατη επιστολή του προς την Φον ντερ Λάιεν ότι «πρέπει να περιορίσουμε το κόστος που προκύπτει από την υπερρύθμιση των εκπομπών ρύπων», καθώς «... μόνο έτσι θα επιτύχουμε μια μετάβαση το κόστος της οποίας θα μπορούν να αποδεχθούν οι πολίτες μας και οι επιχειρήσεις μας να αντέξουν οικονομικά...», αποτυπώνει το κλίμα. Είχε προηγηθεί το «όχι» τον περασμένο Απρίλιο της κυβέρνησης στην κοινοτική πρόταση, η ΕΕ να παράγει το 2040 λιγότερες κατά 90% εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου σε σχέση με εκείνες του 1990, το μεγάλο «μαχαίρι» του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα στις επενδύσεις που πρέπει να γίνουν μέχρι το 2030, ρίχνοντας τον στόχο στα 94 δισ. (και πάλι ψηλός), έναντι των αρχικών 200 δισ. του draft, και φυσικά το τέλος των επιδοτήσεων για νέα έργα ΑΠΕ, μπαταρίες, κ.λπ. Αλλά ο πράσινος λογαριασμός συνεχίζει και παραμένει μεγάλος για τα νοικοκυριά (σε Ελλάδα και ΕΕ), τα οποία βλέπουν ότι το 50% του λογαριασμού τους στο ρεύμα αφορά φόρους και ρυθμιζόμενες χρεώσεις. Ακούνε ότι η διείσδυση των ΑΠΕ θα απαιτήσει τεράστιες επενδύσεις σε δίκτυα, ίσως και 70 δισ. ευρώ τον χρόνο πανευρωπαϊκά, μεγάλο μέρος των οποίων θα κληθούν προφανώς να πληρώσουν τα ίδια και βλέπουν ότι έρχονται αυξήσεις 10%-15% στα ακτοπλοϊκά εισιτήρια, λόγω του υψηλού κόστους του νέου καυσίμου μειωμένου θείου που υποχρεούται να χρησιμοποιήσει ο κλάδος. Διαβάζουν για νέους κανονισμούς, από το τέλος των συμβατικών καυστήρων πετρελαίου και αερίου και την αντικατάσταση των παλαιών κλιματιστικών με νέα, μέχρι την υποχρεωτική ενεργειακή αναβάθμιση των παλαιότερων κατοικιών, δηλαδή νέα κόστη που σε μεγάλο βαθμό θα πληρώσουν οι ίδιοι αφού το ταμείο του Δημοσίου δεν έχει τις αντοχές για επιδότηση κατά 100% τέτοιων δαπανών. Κυρίως όμως βλέπουν για χρόνια τις Βρυξέλλες να επιμένουν να «παλεύουν» μόνες τους ενάντια στην κλιματική αλλαγή, όταν όλος σχεδόν ο υπόλοιπος πλανήτης βρίσκεται σε άλλο μήκος κύματος και όταν την ίδια στιγμή η ευρωπαϊκή βιομηχανία φθίνει. Αντιλαμβάνονται δηλαδή το απόλυτα παράδοξο ως «τρελό» της υπόθεσης, ότι για να πετύχουμε στην ΕΕ τους υψηλούς στόχους μείωσης των εκπομπών CO2, αναγκαζόμαστε να εισάγουμε όλο και περισσότερο εξοπλισμό για την πράσινη μετάβαση, από φωτοβολταϊκά πάνελ μέχρι μπαταρίες, από την Κίνα. Μια χώρα που για να τα παράγει, καίει όλο και περισσότερο άνθρακα, ακυρώνοντας έτσι τις όποιες ευρωπαϊκές προσπάθειες για αντιμετώπιση της κλιματικής κρίσης, ένα φαύλο κύκλο που ολοένα και περισσότεροι Ευρωπαίοι συνειδητοποιούν. View full είδηση

1. Πότε εκδόθηκε η άδεια? 2. Υπάρχει πρόβλεψη για την προσθήκη?

Χρήση των θεωρητικών μεσοτοιχιών (σύμφωνα και με την 1442/15 απόφ. ΣτΕ) γίνεται μόνο στην περίπτωση ελλιπούς προσώπου

Έχουν περάσει 6 χρόνια από το ερώτημα του συναδέλφου οπότε, για να μη επανέλθει, θεωρώ ότι έχει γίνει η σωστή κίνηση: Έχουν απευθυνθεί σε π.μ. Η μόνη λύση που μπορούμε να δώσουμε είναι, κατ' αρχάς (και ουσιαστικά), ο έλεγχος του φέροντα οργανισμού. Για το λόγο αυτό, απαιτείται απομάκρυνση των υδάτων, αποκάλυψη του φ.ο. με εξωτερικό καθαρισμό έως τη στάθμη της θεμελίωσης, στέγνωμα, επισκευές (όπου απαιτείται) κι εξωτερική στεγάνωση. Στη συνέχεια, γίνεται εσωτερική στεγάνωση του υπογείου (για πλήρη προστασία του φ.ο.) και είτε το καταργούμε, είτε το διατηρούμε (με σύστημα αερισμού του) Κι επειδή δεν ξερουμε τι θα προκύψει, οι εργασίες αυτές θα πρέπει να γίνονται όταν η στάθμη του νερού κατέβει, και οι καιρικές συνθήκες ευνοούν το γρήγορο στέγνωμα (καλοκαίρι).

Η ΖΟΕ καθορίζει μόνο το ελάχιστο όριο αρτιότητας και κατάτμησης. Από εκεί κει πέρα, ισχύουν οι λοιπές διατάξεις της εκτός σχεδίου δόμησης.

1Α. Θα περιγραφεί ως κλίμακα που οδηγεί στο Β' όροφο 1Β. Ως χώρος αποκλειστικής χρήσης του Β' 2Α,Β. Προφανώς (για να κάνεις σύσταση) έχει γίνει υπάγωγή. Σε αυτήν πώς ονομάζεται? Οι ιδιοκτήτες τι έχουν συμφωνήσει? 3. Στις κατόψεις 4. Ένας είναι ο ιδιοκτήτης του κτιρίου? Και πώς θέλει να κατανείμει τις δαπάνες?

Μην είσαι τόσο απόλυτος, ειδικά όταν δεν γνωρίζεις τις συνθήκες. Ενδέχεται, ο συνάδελφος, να θέλει να εξυπηρετήσει κάποια Υπηρεσία Η συγκεκριμένη μελέτη (δημοσίου έργου) είναι εξειδικευμένη, και είναι λογικό να υπάρχουν απορίες.

Η χρήση είναι Ιατρείο (πραγματική υφιστάμενη χρήση)

Δεν είναι όλες οι ειδικότητες μηχανικών το ίδιο. Στο συγκεκριμένο θέμα, γνώστες είναι κυρίως είτε Αρχιτέκτονες, είτε Πολιτικοί μηχ. είτε (δευτερευόντως) Τοπογράφοι. Βρες λοιπόν κάποιον έμπειρο από αυτές τις ειδικότητες. Επίσης, ο εργολάβος δεν τα λέει όλα σωστά. Επέμβαση στις όψεις του κτιρίου (οι οποίες είναι κοινόχρηστες) μπορεί να γίνει εφόσον υπάρχει σχετική απόφαση γεν. συνέλευσης, σύμφωνα με τον κανονισμό, κι εκδοθεί η απαιτούμενη άδεια.

Επιμένω, γιατί είναι κρίμα να μην εμπλακείς με την κατασκευή, ειδικά σε τόσο εύκολο έργο. ΔΕΝ επωμίζεσαι όλο το κόστος. Μόνο το κέρδος (=προσφορά-έξοδα), το οποίο και φορολογείται. Απορώ με το λογιστή σου διότι, ή δεν ξέρει τι σημαίνει εργολαβία, ή δεν ξέρει πώς να χειριστεί τα παραστατικά της, ή θέλει παραπάνω αμοιβή για τη συγκεκριμένη απασχόληση. Τέλος πάντων, ό,τι είχα να πω το είπα...

Πρώτα θα δεις τι λέει ο κανονισμός της πολυκατοικίας

Το δικό μου πρόβλημα λύθηκε με τον τρόπο που σου είπα. Το έκανα μόνος μου μετά από ενημέρωση του εγκαταστάτη-μηχανολόγου.

Χωρίς να είμαι ειδικός, κι επειδή αντιμετώπισα το ίδιο πρόβλημα πριν λίγο καιρό, η λύση είναι να ανοίξεις το βανάκι που εισάγει νερό στο σύστημα (πρέπει να έχει και μανόμετρο εκεί) ώστε να συμπληρωθεί το νερό που λείπει. Αν υπάρχει σήμανση πίεσης στο μανόμετρο, θα περιμένεις μέχρι ο δείκτης να φτάσει εκεί. Αν όχι, αφήνεις ανοιχτό το βανάκι για περίπου 1 λεπτό κι ανάβεις το λεβητα. Αν ο ήχος συνεχίσει να ακούγεται, κάνε πάλι την ίδια διαδικασία και, αν επιμείνει (που δεν νομίζω), κάλεσε τον εγκαταστάτη.

Επίσης, η αξονική γραμμή είναι όριο της ενταγμένης στο Σχέδιο περιοχής

Δεν πρέπει να είναι η μοναδική βλάβη. Απ' ό,τι βλέπω, κάποια στιγμή (στο παρελθόν) έπαθε ζημιά και το δεξί φουρούσι.

Η κάθε γραμμή (και συμβολισμός) θα πρέπει να επεξηγείται στο σχετικό υπόμνημα της πινακίδας. Αν δεν, απευθύνεσαι στην αρμόδια Υ.ΔΟΜ.

Ή, όταν υπάρχει μονοσωλήνιο

Η καταγγελία αυθαίρετης κατασκευής αποτελεί ένα από τα πιο σημαντικά εργαλεία για τη διασφάλιση της νομιμότητας στη δόμηση, τη διατήρηση του περιβαλλοντικού ισοζυγίου και την προστασία του δημόσιου συμφέροντος. Παράλληλα, όμως, αποτελεί και ένα ζήτημα με πολυδιάστατη νομική σημασία, καθώς συχνά συνοδεύεται από συγκρούσεις συμφερόντων, ερωτήματα για την ακριβή τήρηση των διοικητικών διαδικασιών και κατηγορίες για καταχρηστική χρήση του δικαιώματος της καταγγελίας. Η κρισιμότητα της καταγγελίας αυθαίρετου έγκειται στην ισορροπία που καλείται να διασφαλίσει η Διοίκηση μεταξύ της νομιμότητας, της προστασίας του περιβάλλοντος και της διασφάλισης των δικαιωμάτων των ιδιοκτητών. Η Καταγγελία ως Εργαλείο Ελέγχου της Νομιμότητας Η καταγγελία για αυθαίρετη κατασκευή επιτρέπει σε πολίτες ή φορείς να αναφέρουν στη Διοίκηση παραβάσεις της πολεοδομικής νομοθεσίας. Αυτή η δυνατότητα ενισχύει τη συμμετοχή των πολιτών στη διασφάλιση της νομιμότητας και λειτουργεί συμπληρωματικά προς τους ελεγκτικούς μηχανισμούς του κράτους. Στις περισσότερες περιπτώσεις, η καταγγελία καταλήγει στην ενεργοποίηση διοικητικών διαδικασιών ελέγχου, οι οποίες μπορεί να περιλαμβάνουν: Αυτοψία από την Πολεοδομία: Οι αρμόδιες αρχές διενεργούν αυτοψία για να διαπιστώσουν αν η κατασκευή είναι αυθαίρετη. Επιβολή Κυρώσεων: Εάν διαπιστωθεί παράβαση, μπορεί να επιβληθούν πρόστιμα ανέγερσης και διατήρησης ή να διαταχθεί η κατεδάφιση της αυθαίρετης κατασκευής. Ακύρωση Άδειας: Σε περιπτώσεις που μια κατασκευή προχωρά βάσει άδειας που εκδόθηκε με πλημμέλειες, η καταγγελία μπορεί να οδηγήσει στην ανάκλησή της. Η καταγγελία, λοιπόν, ενισχύει τη διαφάνεια και την αποτελεσματικότητα στην εφαρμογή της πολεοδομικής νομοθεσίας. Ωστόσο, η χρήση αυτού του εργαλείου δεν είναι πάντοτε αθώα. Καταχρηστική Χρήση της Καταγγελίας Παρά τη σημασία της καταγγελίας ως μηχανισμού ελέγχου, η κατάχρηση αυτού του δικαιώματος αποτελεί σοβαρό πρόβλημα. Συχνά, οι καταγγελίες υποβάλλονται για λόγους που δεν συνδέονται με την προστασία του περιβάλλοντος ή της νομιμότητας, αλλά με προσωπικές ή οικονομικές διαφορές. Τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να περιλαμβάνουν: Καταγγελίες για Εκφοβισμό: Χρήση της καταγγελίας ως μέσο πίεσης ή αντιπαράθεσης σε γειτονικές διαφορές. Εμπόδιο σε Επιχειρηματικές Δραστηριότητες: Καταγγελίες που αποσκοπούν στην καθυστέρηση ή παρεμπόδιση έργων από ανταγωνιστές. Υποβολή Ανακριβών Καταγγελιών: Καταγγελίες που στηρίζονται σε αναληθή στοιχεία ή υπερβολές, με αποτέλεσμα την άσκοπη ενεργοποίηση της Διοίκησης. Η καταχρηστική χρήση της καταγγελίας δεν επιβαρύνει μόνο τη Διοίκηση αλλά και τους θιγόμενους ιδιοκτήτες, οι οποίοι μπορεί να υποστούν οικονομικές και ψυχολογικές συνέπειες λόγω της άδικης στοχοποίησής τους. Η Νομοθεσία και οι Εγγυήσεις για την Ορθή Χρήση της Καταγγελίας Το θεσμικό πλαίσιο προβλέπει διαδικασίες που διασφαλίζουν τη διαφάνεια και την αξιοπιστία στη διαχείριση των καταγγελιών. Ειδικότερα: Υποχρέωση Αιτιολόγησης: Οι αρμόδιες αρχές οφείλουν να αιτιολογούν επαρκώς τις πράξεις ή παραλείψεις τους που βασίζονται σε καταγγελία. Αυτοψία και Τεκμηρίωση: Κάθε καταγγελία πρέπει να συνοδεύεται από αυτοψία και αντικειμενική τεκμηρίωση πριν την επιβολή οποιασδήποτε κύρωσης. Προστασία του Θιγόμενου: Ο ιδιοκτήτης έχει δικαίωμα να ασκήσει ένδικα μέσα, όπως διοικητική προσφυγή ή αίτηση ακύρωσης, εάν θεωρεί ότι η καταγγελία είναι αβάσιμη ή καταχρηστική. Προστασία από Καταχρηστικές Καταγγελίες: Η υποβολή ψευδών καταγγελιών μπορεί να οδηγήσει σε κυρώσεις κατά του καταγγέλλοντος, εάν αποδειχθεί δόλος ή κακοπιστία. Νομολογιακή Αντιμετώπιση Η ελληνική νομολογία έχει ασχοληθεί εκτενώς με τις καταγγελίες αυθαιρέτων, ιδιαίτερα όταν αυτές συνδέονται με αμφισβητούμενα κίνητρα. Το Συμβούλιο της Επικρατείας έχει επανειλημμένα επισημάνει την ανάγκη για τήρηση της αρχής της αναλογικότητας και για τεκμηριωμένη δράση από τη Διοίκηση. Επίσης, έχει τονίσει ότι η Διοίκηση δεν δεσμεύεται από την καταγγελία και οφείλει να εξετάζει την ουσία της υπόθεσης ανεξάρτητα από τις προθέσεις του καταγγέλλοντος. Σε περιπτώσεις όπου οι καταγγελίες αποδεικνύονται ψευδείς ή καταχρηστικές, τα δικαστήρια έχουν αναγνωρίσει το δικαίωμα των θιγομένων να ζητήσουν αποζημίωση για τη βλάβη που υπέστησαν, στηριζόμενα στην αστική ευθύνη του καταγγέλλοντος. Η Κοινωνική και Διοικητική Διάσταση Η καταγγελία αυθαίρετου δεν είναι απλώς ένα νομικό εργαλείο αλλά και ένα μέσο που επηρεάζει τη σχέση του πολίτη με τη Διοίκηση. Η αποτελεσματική χρήση της καταγγελίας απαιτεί υπευθυνότητα τόσο από τους πολίτες όσο και από τη Διοίκηση. Η καταχρηστική υποβολή καταγγελιών υπονομεύει την εμπιστοσύνη στο σύστημα και προκαλεί δυσλειτουργίες στους ελεγκτικούς μηχανισμούς. Συμπεράσματα Η καταγγελία αυθαιρέτου αποτελεί κρίσιμο εργαλείο για τη διασφάλιση της νομιμότητας, αλλά ταυτόχρονα ενέχει τον κίνδυνο κατάχρησης. Η ορθή λειτουργία του συστήματος εξαρτάται από τη διαφάνεια, τη δίκαιη μεταχείριση όλων των εμπλεκόμενων μερών και την αυστηρή τήρηση των διαδικασιών. Η Διοίκηση οφείλει να ενεργεί με αντικειμενικότητα και να αποφεύγει την αυτόματη αποδοχή καταγγελιών, ενώ οι πολίτες πρέπει να χρησιμοποιούν αυτό το εργαλείο με υπευθυνότητα. Με την κατάλληλη θεσμική και νομολογιακή καθοδήγηση, η καταγγελία μπορεί να παραμείνει ένα αποτελεσματικό μέσο προστασίας της νομιμότητας και του δημόσιου συμφέροντος. Παναγιώτης Γαλάνης Δικηγόρος Περιβαλλοντικού – Πολεοδομικού Δικαίου Διδάκτωρ και Μεταδιδάκτωρ Νομικής ΕΚΠΑ Διδάσκων Νομικής ΕΚΠΑ www.pgalanislaw.gr [email protected] View full είδηση