tetris

Η εμπειρία είναι συνάρτηση αφενός μεν της ηλικίας, αφετέρου δε της ενασχόλησης με συγκεκριμένο αντικείμενο. Η διαφορά μεταξύ έμπειρου και άπειρου (στο συγκεκριμένο θέμα), έγκειται στην παροχή συμβουλών στον πελάτη. Ο οποίος, αν δεν γνωρίζει εκ των προτέρων το μηχανικό, μπορεί να αντιληφθεί το βαθμό εμπειρίας του από τη μεταξύ τους συζήτηση. Επίσης, πολύ σημαντικό στοιχείο είναι η φερεγγυότητα του μηχανικού.

Μακριά από αυτούς που εγγυώνται 30, 100, 200 και βάλε χρόνια, για τον απλούστατο λόγο ότι δεν θα ζουν. Άσε που, μέχρι τότε, μπορεί να έχουν βαρέσει κανόνι... Γιατί όμως δεν ακούς την προτροπή του συν. vasthom πιο πάνω? Η εμπειρία μου λέει: μακριά από τα συνήθη προκατ της αγοράς. Διότι τα προβλήματα (ηλεκτρικά, υδραυλικά, στεγανώσεις, κλπ) αρχίζουν μετά τα 3-4 έτη. Για το λόγο αυτό, προτείνεται η συμβατική κατασκευή. Ένας επί πλέον λόγος, είναι ότι στο έτοιμο αγοράζεις σχεδόν "μαύρο κουτί". Καμιά εταιρεία (εκτός των πολύ σοβαρών) δεν δίνει λεπτομερή τεχνική περιγραφή. Όσο για το "κέρδος" του ΙΚΑ, αυτό είναι ενσωματωμένο στην τελική τιμή. Θα μπορούσα να αναλύσω λεπτομερώς όλα τα πλην, αλλά θα πάρει αρκετό χώρο και χρόνο. Απλώς δείξε εμπιστοσύνη στους ειδικούς (μηχανικούς). Όσο για το συνάδελφο που έφτιαξε μεταλλικό το σπίτι του, κάνε μια επίσκεψη και δες τα (πιθανά) προβλήματα. Μην ξεχνάς όμως, πως ο μηχανικός έχει το πλεονέκτημα του πλήρους (λόγω γνώσεων κι εμπειρίας) ελέγχου της κατασκευής. Ως προς το συνδυασμό μηχανικού-κατασκευαστή, δε υπάρχει πρόβλημα. Το μόνο ζητούμενο (πέραν της εμπειρίας) είναι η επαγγελματική εντιμότητα. Που, ούτως ή άλλως, αφορά σε κάθε επαγγελματία.

Δηλαδή, αν κάποιος σου δώσει τα διπλά χρόνια, θα τον προτιμήσεις? Το κακό (για τους μη γνωρίζοντες) είναι ότι τα πραγματικά προβλήματα είναι αλλού. Το έχουμε πει πολλές φορές σε αυτό το φόρουμ. Μην τσιμπάτε με τα λεγόμενα του κάθε "κατασκευαστή". Απευθυνθείτε στους ειδικούς που, δεν είναι άλλοι από τους μηχανικούς. Δυστυχώς όμως, η νοοτροπία της αγέλης καθορίζεται από τα ένστικτα και όχι από τη λογική. Από τη στιγμή που ο πελάτης ακούει αυτά που του χαϊδεύουν τα αυτιά, οι δυσάρεστες συνέπειες είναι αναπόφευκτες.

Ναι, η κατάτμηση (άρα και οι δύο ΚΑΕΚ) επέρχεται με τη μεταγραφή της συμβ/κής πράξης

Άρα, αποτελεί τμήμα του δρόμου, συνεπώς προσμετράται στο πλάτος του. Για το αυλάκι, δεν ξέρω. Αν είναι δημοτικό, είναι κοινόχρηστο. Αλλά για να είσαι σίγουρος, μην το υπολογίζεις

https://tvxs.gr/news/egrapsan-eipan/thriskeia-ekklisia-epistimi

Η "τσιμεντόστρωση" (να υποθέσω, μιας και αναφέρεις σχάρες, ότι πρόκειται για κλειστό αγωγό ομβρίων?) είναι στο ίδιο επίπεδο με το δρόμο?

καλημέρα το "πολύ σύντομα" δεν αφορά στη στάση της Πολιτείας (έτσι κι αλλιώς, δεν περιμένω τίποτε σωστό από δαύτους), αλλά στις συνέπειες του "υπογράφω, ό,τι μου δώσουν". Για την αντισεισμική θωράκιση, θα διαφωνήσω. Θεωρώ ότι έχει φτάσει (από άποψη κανονισμών) σε πολύ καλό επίπεδο, ώστε να συζητούμε πλέον "περί όνου σκιάς". Το πρόβλημα, ανέκαθεν, δεν ήταν οι κανονισμοί αλλά η εφαρμογή τους (κυρίως στην επίβλεψη). Εξ ου και τα τραγικά αποτελέσματα των σεισμών.

Κακώς τίθεται το ερώτημα ως "δικαίωμα υπογραφής", και μπλέκουμε με νομικούρες Θα έπρεπε να τίθεται (κυρίως από τον καθένα προς τον εαυτό του) ως : "μπορώ να εκπονήσω τη συγκεκριμένη μελέτη, ή να ελέγξω την ορθότητά της (όταν έχει εκπονηθεί από άλλον) πριν την υπογράψω?". Κι εκεί θα δούμε πόσα απίδια βάνει ο σάκος... Δυστυχώς όμως, λίγο η αναδουλειά (ειδικά στους νέους συναδέλφους), λίγο η έλλειψη αυτογνωσίας και σεβασμού μερικών από αυτούς, οδηγούν σε καταστάσεις που τώρα μπορεί να είναι για γέλια, αλλά πολύ σύντομα θα εξελιχθούν σε κλάματα...

προφανώς, αναφέρεσαι σε οικισμό<2000 κατ., και εντός του μη συνεκτικού τμήματος (ζώνη 100 μ) για την οικοδομησιμότητα απαιτείται πρόσωπο >=15.00 μ, και η επιτρεπόμενη δόμηση (για κατοικία) είναι 400 μ² η άδεια έχει εκδοθεί πριν την ένταξη του οικισμού στις διατάξεις του ΠΔ 24-4-85?

για μεταβίβαση κάθετης???

Τα όρια των καθέτων(κατακορύφων) μεταξύ τους, ΔΕΝ συνιστούν όρια οικοπέδου, αλλά όρια ιδιοχρησίας. Συνεπώς, μπορείς να περιγράψεις το όλον όπως ορίζεται στις προδιαγραφές. Έτσι κι αλλιώς, δεν χρειάζεται νέο διάγραμμα για μεταβίβαση κάθετης.

ένας ψυχαναλυτής (και όχι μόνο) θα το αποκαλούσε αυθυποβολή μέσω αυταπάτης

Παίρνοντας ως βάση την παρ. 3 άρθρου 7 ΝΟΚ, νομίζω ότι καλύπτεσαι

Μα, έχεις και πρόσωπο 21.67, οπότε είσαι εντάξει

Η όλη ανάπτυξη της "σκέψης" του θυμίζει την περί ψυχής Πλατωνική σοφιστεία(?). Βέβαια, ως ένα βαθμό δικαιολογείται, μιας και η επιστήμη ήταν ακόμη στα σπάργανα. Για αντιδιαστολή όμως, να θυμίσω τις πολύ προχωρημένες για την εποχή τους απόψεις του Δημόκριτου (περί ατόμων) και του Ηράκλειτου "τα πάντα ρει, και ουδέν μένει". Κι αν προχωρήσουμεω περισσότερο, θα βρούμε έναν πρώιμο αθεϊστή (Πρωταγόρα). Αυτές λοιπόν είναι οι διαφορές στη σκέψη ελεύθερων και δουλικών πνευμάτων. Και για να το θέσω πιο ωμά: Το ερώτημα είναι, για ποιό λόγο αγνοούμε κάθε τι ορθολογικό και προτιμούμε το μεταφυσικό? Την απάντηση έχουν δώσει τόσο οι αρχαίοι φιλόσοφοι όσο και η ψυχανάλυση Ο φόβος του θανάτου υπάρχει σε όλους, παρότι ο Επίκουρος είχε πει το πολύ λογικό "όπου είναι ο θάνατος δεν είμαι εγώ, και όπου είμαι εγώ δεν είναι ο θάνατος", και αποτελεί φόβο για το άγνωστο, λόγω του ότι ο άνθρωπος αδυνατεί να δεχτεί ότι είναι πεπερασμένος. Ως αντίβαρο στην υλική φθαρτότητα επινοήθηκε η "ψυχή", η "μετά θάνατον ζωή", και η "ανάσταση νεκρών" για τους πιο απαιτητικούς. Οι (πολύ)χριστιανοί δεν φοβούνται ενδεχομένως το θάνατο, διότι προσδοκούν οφέλη στο επέκεινα (προσδοκώ ανάσταση νεκρών, και ζωή του μέλλοντος αιώνος). Για το λόγο αυτό οι πρώτοι χριστιανοί έπεφταν μαζικά στην αρένα, έως ότου τους σταμάτησε με ειδικό "διάταγμα" η εκκλησία. Κατά τον ίδιο τρόπο λειτουργούν οι φανατικοί καμικάζι. Μπρος σε μιαν άθλια ζωή, επιλέγουν να γίνουν "μαρτυρες" στον άλλο κόσμο. Αυτοί, τουλάχιστον, έχουν κάτι υλικό να τους περιμένει (πιλάφια και ουρί)...

Το ότι ήταν θεός, είναι εφεύρημα των οπαδών του. Ο ίδιος (φέρεται να) είπε: "..υιόν θεού καλέστε με", που σύμφωνα με τα της παλιάς διαθήκης, όλοι οι άνθρωποι είναι παιδιά του θεού (αφού δημιουργήθηκαν από αυτόν). Επίσης, σύμφωνα και με μια ευρέως διαδεδομένη μυθολογική αντίληψη της εποχής, οι ημίθεοι (δηλ. όσοι είχαν ιδιότητες άνω του ανθρώπινου μέτρου) θεωρούνταν παιδιά θεού και θνητής. Προσέξτε το συμβολισμό: η ήδη σχηματισθείσα, από την προϊστορία, πατριαρχική οργάνωση της κοινωνίας, δεν ανεχόταν το αντίθετο. Αν ψάξουμε την ιστορία του Ιησού (έτσι όπως μας τη λένε τα ευαγγέλια) θα βρούμε πολλά κοινά σημεία με την παγανιστική μυθολογία. Όσο για το "όστις θέλει..." έχει και ουρά. "Ὅστις θέλει ὀπίσω μου ἐλθεῖν, ἀπαρνησάσθω ἑαυτὸν, καὶ ἀράτω τὸν σταυρὸν αὐτοῦ, καὶ ἀκολουθείτω μοι" . Στην υπογράμμιση είναι το ζουμί. Εκεί είναι η ουσία κάθε δόγματος (από θρησκείες, μέχρι ιδεολογίες και κόμματα). Η απάρνηση της προσωπικότητας των πιστών του. Άλλωστε, η πίστη αποκλείει την αμφισβήτηση (εχθρό κάθε δόγματος). Από πότε το ψέμα είναι κάτι κακό, ή η μοιχεία, ή ο φόνος (εξ ανάγκης)? Αν πρόκειται για την επιβίωσή μας, δεν υπάρχει καλό και κακό . Όλα επιτρέπονται (και όχι μόνο στον έρωτα και τον πόλεμο). Κι επίσης, τι σημαίνει (με απόλυτους ορισμούς) καλό και κακό? Είναι έννοιες διαχρονικές και αμετάβλητες? Η αθεϊα (κατ εμέ) δεν είναι πίστη, αλλά απόρριψη πίστης. Όσο για την αθανασία, δεν έχω καμία μεταφυσική αγωνία διότι, όπως λέει ο Καζαντζάκης στην Ασκητική, "Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή...". Ας απολαύσουμε αυτό το μικρό διάστημα όσο μπορούμε καλύτερα διότι κάτι, παραπάνω απο εμάς, ήξερε ο μπαρμπα Επίκουρος...

Ας το πάμε από την αρχή Νομίζω πως είναι ιστορικά βεβαιωμένο, ότι οι θεοί και οι θρησκείες είναι δημιουργήματα των ανθρώπων. Στον παγανισμό φαίνεται πιο απλό, αλλά και για το μονοθεϊσμό υπάρχει απάντηση. Η επινόηση του "δικού" μας θεού, οφείλεται σε αυτόν. Μετά (μέσω Μωυσέως?), πέρασε στους εβραίους. Οι άνθρωποι πίστεψαν σε ανώτερες δυνάμεις για δυο λόγους: Λόγω άγνοιας του περιβάλλοντος κόσμου (φύσης) και λόγω άγνοιας του εσωτερικού τους κόσμου. Η άγνοια οδηγεί σε φόβο, και ο φόβος στις θρησκείες. Το επέκεινα, με τη μία ή την άλλη μορφή, υπήρχε ανέκαθεν και βασίζεται στη μη αποδοχή του πεπερασμένου της ανθρώπινης ύπαρξης. Έτσι, η απώλεια έγινε λιγότερο δυσβάστακτη. Με τον καιρό, όλες αυτές οι δοξασίες κατέληξαν σε αυταπάτες. Σήμερα, παρότι η επιστήμη έχει διαλύσει τους πρώτους φόβους και είναι εύκολα προσβάσιμη (ως εκλαϊκευμένη) από το σύνολο των ανθρώπων, βλέπουμε συμπεριφορές που οδηγούν σε πρωτόγονες εποχές. Αυτό οφείλεται στο ότι ο εσωτερικός κόσμος, παραμένει άγνωστος για τη μεγάλη μάζα. Και παρότι ο ανθρωποκεντρισμός έχει δεχτεί αλεπάλληλα χτυπήματα από την επιστήμη, εξακολουθεί να ανθίσταται. Στην ουσία, η μεγάλη μάζα (ανεξαρτήτως μορφωτικού επιπέδου) παραμένει σε πρωτόγονο στάδιο, με τα ένστικτα να υπερισχύουν της λογικής. Από τη στιγμή που έγινε αντιληπτό ότι, μέσω των θρησκειών, μπορεί να ελεγθεί η συνείδηση, αυτές έγιναν στενοί συνεργάτες της εξουσίας. Η οργάνωση των πρώτων κοινωνιών βασιζόταν στην τήρηση των ηθικών κανόνων, με φόβητρο την άνωθεν τιμωρία. Για τους όποιους αμφισβητίες, υπήρχε η (ανάλογα με την εποχή) ιερή εξέταση. Ας μην ξεχνάμε τις 12 εντολές, και την αντίδρση του Μωυσή όταν (μετά τη λήψη τους) είδε ότι οι ακόλουθοί του το είχαν ρίξει στον παγανισμό. Η επικράτηση του μονοθεϊσμού, οφείλεται στο ότι κουμαντάρεις καλύτερα το κοπάδι έτσι, παρά με καμιά 10ριά θεούς. κι έπεται συνέχεια...

Πάντα ευπρόσδεκτος. Το μόνο πρόβλημα, οι αποστάσεις

Δεν μιλάω για μένα, αλλά για τη μεγάλη καταναλωτική μάζα. Που δεν διαθέτει την κατάλληλη παιδεία (γιατί δεν θέλει) ώστε να αντιδρά.

Αδικούμαστε και οι δύο στην, εξ αποστάσεως, συζήτηση. Το ιδανικότερο θα ήταν να πλαισιώνεται από γεύμα και (οινο)πνευμα. Κάτι σαν τα παλιά συμπόσια. Θα επανέλθω όμως...

Το πρόβλημα υπάρχει εδώ και καιρό. Με το να μας πείθουν ότι έχουμε ανάγκη τα σκουπίδια τους. Χωρίς ψεκασμούς... Έχουν ήδη, εδώ και χρόνια, όλα τα απαραίτητα εργαλεία για να διαμορφώνουν συνειδήσεις. Αυτά που έχει προβλέψει ο Χαράρι, είναι ante portas

Δεν είναι κάτι, αφεαυτού, καλό ή κακό. Ο τρόπος όμως που το χρησιμοποιούμε, ναι. Το πρόβλημα είναι ότι συμμετέχουμε οικειοθελώς (ιδιαίτερα οι χρήστες κοινωνικών δικτύων, και οι δικτυοεξαρτημένοι γενικώς) στο φακέλωμά μας. Λιγότερη (και με σκεπτικισμό) χρήση της τενολογίας. δεν θα έβλαπτε.

...Στη συνέχεια, θα πρέπει να εισάγει είτε τα στοχεία πρόσβασης στο taxis, είτε αυτά που διαθέτει για την πρόσβαση στο web banking κάποιας συστημικής τράπεζας (Εθνική, Alpha, Eurobank, Πειραιώς). Αυτά λείπουν για να ολοκληρώσει η γκουγκλ το φάκελό μας? Μήπως, να τους δίναμε την άδεια να διαχειρίζονται και τους λογαριασμούς μας? Κι αν κάποιος με θεωρεί τρελό ή γεροπαράξενο, ας διαβάσει (αν αντέξει τα όσα γράφονται) αυτό

Τείνουμε να μονοπωλήσουμε το θέμα, αλλά θεωρώ πως είναι ενδιαφέρον όχι μόνο για εμάς, αλλά και για όσους μας διαβάζουν. Το κακό με το γραπτό (κι εξ αποστάσεως) λόγο είναι ότι δεν υπάρχει άμεση και ζωντανή ροή αλλά, ακόμη κι έτσι, είναι προτιμότερος από τη σιωπή. Η "βιωματική σχέση" νομίζω πως προϋποθέτει άμεση εμπειρία/επαφή με το άτομο. Έτσι όμως όπως έχει καθιερωθεί, για το συγκεκριμένο θέμα, είναι καθαρή ιδεοληψία. Δεν προχωράω πιο πέρα, γιατί εμπίπτει στο πεδίο της ψυχανάλυσης και δεν με ενδιαφέρει πέραν της επίδρασης που έχει αυτό (η πίστη ή θρησκοληψία των άλλων) στην προσωπική μου ζωή. Προφανώς οι αισθήσεις μας ειναι ατελείς, και γιαυτό δεν μπορούμε ν αντιληφθούμε τα πάντα. Όμως, με αυτές και με τη λογική προσπαθούμε να κατανοήσουμε το χώρο και το χρόνο. Ο λογικός (και ανοιχτόμυαλος) άνθρωπος δεν αποκλείει τίποτε, και δεν θεωρεί τίποτε ως δεδομένο. Τα δεδομένα κάθε στιγμής είναι απλώς η βάση για το επόμενο βήμα. "Τα του Κάισαρος Καίσαρι..." δεν έχει σχέση με την (όποια) δικαιοσύνη, αλλά (σύμφωνα πάντα με τα ευαγγέλια, που αποτελούν τη μοναδική πηγή των λεχθέντων υπό του Ιησού) επιτυχής προσπάθειά του να μην πέσει στην παγίδα των Φαρισαίων και θεωρηθεί επαναστάτης. Επίσης, αποτελεί παρακαταθήκη για το διαχωρισμό κράτους-εκκλησίας, κάτι που αναιρέθηκε από το Σαούλ αργότερα στην προς Ρωμαίους (νομίζω) επιστολή του. Ο Ιησούς (πάντα σύμφωνα με τα ευαγγέλια) δεν απέστη της εβραϊκής παράδοσης περί δικαιοσύνης. Το ερώτημα "δίκαιο του ισχυρού ή δίκαιο των πολλών" είναι παμπάλαιο. Σύμφωνα με τους φυσικούς νόμους ισχύει το πρώτο. Σύμφωνα με τους κανόνες οργάνωσης μιας κοινωνίας (οφείλει να) ισχύει το δεύτερο. Στην πραγματικότητα, ο καθένας μας το αντιλαμβάνεται σύμφωνα με τα συμφέροντά του. Το "κάνω χώρο στο παγκάκι" δεν είναι απόλυτο αλλά εξαρτάται από τις εκάστοτε συνθήκες. Με δυσφορία θα επιτρέψουμε να κάτσει δίπλα μας κάποιος που "ζέχνει", αλλά με μεγάλη ευχαρίστηση μια αιθέρια ύπαρξη. Μην ξεχνάμε ότι, τα όποια δικαιώματα της μάζας, αποτελούν παραχωρήσεις των ισχυρών (προκειμένου να διατηρήσουν το καθεστώς τους) και όχι κατακτήσεις της. Ο άνθρωπος δεν έχει πάψει να αποτελεί "μοναχικό λύκο" (ασυνείδητο), η δε κοινωνικότητά του (συνειδητό) είναι φυσική συνέπεια της αντίληψης ότι το ομαδικό κυνήγι είναι πιο αποτεσματικό από το ατομικό. Δεν παραγνωρίζω τον, πολύ σημαντικό, ρόλο των θρησκειών ως θεματοφυλάκων των ηθικών κανόνων-φραγμών των ενστίκτων (και οιονεί συνταγμάτων) για τη συγκρότηση των πρώτων κονωνιών. Από τότε όμως, έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι και, ο άνθρωπος (υποτίθεται πως), έχει ξεφύγει από το επίπεδο του ζώου. Ή μήπως όχι?