Καλημέρα
η συζήτηση έχει εκτραπεί
θα καταθέσω την εμπειρία μου (37ετη) στο θέμα των αμοιβών
Ας ξεκαθαρίσουμε κατ' αρχάς αν θέλουμε ελεύθερη οικονομία (της αγοράς) ή ελεγχόμενη
Νομίζω πως η συντριπτική πλειοψηφία εξ ημών επιθυμεί την πρώτη
Πλην όμως, σε ελεγχόμενο περιβάλλον (!!!)
Μην ανησυχείτε όμως, δεν πρόκειται για διχασμό προσωπικότητας, αλλά για μιαν ακόμη από τις αντιφάσεις του οικονομικού συστήματος.
Και για να μη νομίζετε πως οι σκοτωμένες αμοιβές είναι νέο φρούτο, υπήρχε και την εποχή των παχέων αγελάδων (είχαμε και τις πιστωτικές αποδείξεις...)
Συμφωνούσαμε (και ήμασταν πολύ λιγότεροι τότε) π.χ. να τηρήσουμε τη "νόμιμη". Ουδέποτε όμως ετηρείτο.
Οι πλέον "μαχητικοί", ήταν αυτοί που έσπαζαν πρώτοι τη συμφωνία. Και όχι τίποτε νέοι (που θα είχαν έστω κάποιο ελαφρυντικό), αλλά οι παλιές καραβάνες
Άλλο κόλπο : έδιναν προσφορά, στον ανυποψίαστο πελάτη χωρίς να βάλουν μέσα επίβλεψη, την οποία χρέωναν στη φάση της ηλεκτροδότησης. Κι έμενες εσύ ο έντιμος, με την εντιμότητα στο χέρι...
και άλλα πολλά...
Σήμερα, που έχουμε πιάσει πάτο (οικονομικά και κοινωνικά), είναι εκτός τόπου και χρόνου η συζήτηση περί "νόμιμων" αμοιβών.
Αντί να επικεντρωνόμαστε στην ποιότητα των προσφερόμενων υπηρεσιών, και την παραδειγματική τιμωρία των παραβατών.
Αλλά ποιός θα τα εφαρμόσει αυτά? Ο ανύπαρκτος φορέας μας?
υ.γ. Για να μη νομίζετε ότι είμαστε ο μόνος κλάδος, πρόσφατο περιστατικό
Νομική γνωμοδότηση περί αρτιότητας (δουλειά μιας μέρας, άντε δυό, σε υποθ/κείο κλπ, και με ουσιαστική βοήθεια από μηχανικό), ο ένας δικηγόρος ζήτησε 500, ο άλλος 300