tetris

άσε που θέλεις και "αλλαγή χρήσης", οπότε μάλλον χλωμό το βλέπω για διαμέρισμα. Για μονοκατοικία παίζει, αλλά πιο πολλά θα σου αποδώσει (η μονοκατοικία) αν τη μετατρέψεις σε (παράνομη εννοείται) χαρτοπαικτική λέσχη. Υπολογίζοντας στα έξοδα και την "παροχή προστασίας από τις αρχές". Με τα προαπαιτούμενα (http://news.in.gr/economy/article/?aid=1500039838) όμως, το πιο πιθανό είναι να μετατραπούν οι εκκλησίες σε κατοικίες (αν το επιτρέψουν οι κατά τόπους "τράγοι")...

Θα πρέπει να γίνει ενημέρωση μέσω κεντρικής ανάρτησης (είδηση) ώστε να λάβουν γνώση όσο το δυνατόν περισσότεροι συνάδελφοι.

όπως και να έχει το πράγμα, εσύ αποτυπώνεις ΑΥΣΤΗΡΑ την υφιστάμενη κατάσταση

Στην ηλικίας μας, μόνον ως προστάτες.. άλλωστε κάτι ξέρουμε από προστάτη....

Θεωρητικές? Μα και σε αυτή την περίπτωση η λύση δεν είναι μονοσήμαντη, και μόνο έπειτα από στατικό έλεγχο επιλέγεται η βέλτιστη. Πράγμα, που είναι δουλειά μηχανικού. Πάντως η διαισθητικότητα (σε συνδυασμό με πιθανή αστοχία των συγκολλήσεων) οδηγεί (κατ' αρχάς) σε πύκνωση των δοκών. Πράγμα το οποίο αντιλαμβάνεται κι ένας κοινός νους.

Ακόμη και σύσταση να υπάρχει, μπορείς να βγάλεις 1 ΠΕΑ (αν στο ζητήσει ο ιδιοκτήτης), αρκεί η χρήση των ορόφων να είναι ίδια (κατοικίες π.χ.) και το ισόγειο β.χ. (μ.θ.χ.).

"....... Σε αυτή την περίπτωση, η συγκεκριμένη φόρμα γεφυρώνει την αυστηρότητα της πόλης με την όμορφη αταξία του φυσικού περιβάλλοντος». ...." Σε αταξία (και σύγχυση) βρίσκεται το μυαλό του "δημιουργού" Οι φυσικές μορφές είναι πολυεπίπεδα "παιχνιδίσματα" που υπακούουν σε φυσικούς νόμους και στα αυστηρά μαθηματικά (ακολουθία fibonacci, fractals, κλπ). Αυτό που στο μάτι του αδαούς φαντάζει ως "όμορφη αταξία", είναι στην πραγματικότητα μια πολύπλοκα οργανωμένη δομή. Και βέβαια, η φύση δεν έχει ανάγκη πελατών... Όσο για την "αυστηρότητα της πόλης", τι να πεις. Εδώ είναι που γελάνε και οι πέτρες. Πόση "αυστηρότητα" εμπεριέχεται στην άναρχη δόμηση, το καρακιτσαριό, το κυκλοφοριακό, την αναίδεια των κατοίκων, κλπ? Αλλά όπως είπε και ο imho, περί ορέξεως, κολοκυθόπιτα. Αυτά τα ολίγα, γιατί μου ανέβηκε η πίεση πρωϊνιάτικα, και είμαι σε ηλικία για εγκεφαλικό...

Το να συντάξεις πίνακα βάσει εγκεκριμένων σχεδίων, είναι λάθος. Θα αποτυπώσεις την υφιστάμενη κατάσταση. Εκτός κι αν επαναφέρουν το κτίριο στην αρχική κατάσταση

Σε ό,τι αφορά στα ποσοστά συνιδιοκτησίας (και ψήφων), καλό είναι να μην πειραχτούν, εκτός κι αν διαπιστωθεί κάποιο χοντρό λάθος στην αρχική σύσταση. Τα υπόλοιπα (κοινόχρηστα, θέρμανση, κλπ) θα πάνε βάσει υπάρχουσας κατάστασης. Προσοχή στη θέρμανση, μήπως κάποιος "πονηρός" έχει βάλει μεγαλύτερα σώματα.

Εντός της ζώνης των 500 μ από το όριο του οικισμού (=περιοχή εκτός σχεδίου, οικισμού, κλπ) ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ να έχουμε (λόγω κατάτμησης, μετά το 1923) γήπεδο <1000 μ² Και μη μπερδεύεις τη ζώνη αυτή, με τη "ζώνη" πέριξ του συνεκτικού τμήματος του οικισμού (ό,που αυτή υπάρχει), που απλά καθορίζει διαφορετικό όριο αρτιότητας.

Μα και πριν από αυτό, οι βεβαιώσεις δημάρχων κλπ, δεν είχαν καμία ισχύ. Η επίμαχη παράγραφος, ίσχυσε το πολύ κανα 5ρι χρόνια (τουλάχιστον στην εδώ υπηρεσία, που δεν ήταν και από τις "καθαρότερες"). Ώσπου να αρχίσουν αντιδράσεις από θιγόμενους, ή αντίπαλους του δημοτικού άρχοντα που υπέγραφε ο,τι ήθελε (ο πελάτης-ψηφοφόρος).

Τυμβωρύχε...

Η εγκύκλιος Κατσιγιάννη, δεν είναι νόμος, και η συγκεκριμένη παράγραφος αποτελεί μια συγκυριακή τακτοποίηση κάποιων "ημέτερων". Έχει δε αχρηστευθεί προ πολλού Η μόνη σου διασφάλιση είναι οι τίτλοι, ή κάποια δικαστική απόφαση. Τέλος.

Άρα δεν είναι διαμερίσματα, όπως αναφέρεις.

Συνάδελφε(?) Το ερώτημα αυτό αρμόζει σε ιδιώτη και όχι σε διπλωματούχο π.μ. Αν έχεις διδαχθεί μεταλλικές κατασκευές, θα έπρεπε να γνωρίζεις το πώς. Αν όχι, ως μηχανικός θα έπρεπε να μπορείς να αντιληφθείς τη στατικότητα του φορέα και να δώσεις τη λύση. Είναι ερώτημα στο οποίο (αν δεν υπάρχουν γκρίζα σημεία) μπορεί να απαντήσει, χωρίς δεύτερη σκέψη, ακόμη κι εμπειροτέχνης. Τόσο προφανής είναι η λύση. Γι αυτό, και δεν απαντώ στο ερώτημά σου. Σκέψου λίγο μόνος σου, κάνε δοκιμές (μελέτης) και θα τη βρείς τη λύση. Μην περιμένεις μασημένη τροφή.

Όχι και στα δυο ερωτήματα Φωτισμό-αερισμό υπολογίζουμε μόνο στα του τριτογενή τομέα (ειδικά φωτισμό).

Μιας και πιάσατε τα ιατρικά, το σωστό είναι ο καθείς στο είδος του. Πριν 50 (και βάλε χρόνια) χρόνια όμως μπορούσε άνετα ένας καλός παθολόγος να έχει γενικότερες γνώσεις (αλλεργιολογίας π.χ.) Σήμερα όμως που οι επιστήμες τρέχουν με διαστημικούς ρυθμούς, επιβάλλεται η εξειδίκευση. Αυτό συμβαίνει και στο δικό μας τομέα. Πριν 30 (+) χρόνια, μπορούσες να τα βγάλεις άνετα πέρα, σχεδόν σε όλο το φάσμα της ειδικότητας. Σήμερα όμως, με την πολυπλοκότητα της νομοθεσίας αφενός, με τις νέες εφαρμογές και απαιτήσεις από την άλλη, η εξειδίκευση είναι απαραίτητη προκειμένου να αποφύγεις το λάθος. Γι' αυτό είμαι υπέρ των εταιρικών σχημάτων. Και μάλιστα με καθετοποιημένες δραστηριότητες Από το real estate, έως την παράδοση του έργου "με το κλειδί στο χέρι". Αρκεί να καταλάβουμε ότι : - Η ισχύς εν τη ενώσει - Το ατομικό συμφέρον, περνάει πλέον μέσα από το ομαδικό.

Τίποτε δεν σου έχει διαφύγει. Για να έχεις αρτιότητα-οικοδομησιμότητα θα πρέπει (κατά το χρόνο κατάτμησης) να τηρείται ο εκάστοτε ισχύων κανόνας. Απλώς, η συμβολαιοκάφρος θέλει ντε και καλά να κάνει την πράξη, και ψάχνει να βρει κάποιον μακάκα μηχανικό εντιτ Δημήτρη, τι χρονικές συμπτώσεις είναι αυτές? Μήπως επικοινωνούμε πνευματικά???

Η διαφορά είναι στη θέση του κουφώματος (με έντονο μαύρο) ΑΚ-1: το κούφωμα (τζαμιλίκι) είναι τοποθετημένο στην εξωτερική παρειά. Θεωρητική περίπτωση, διότι πρακτικά είναι ανεφάρμοστο (>το πλαίσιο ΔΕΝ μπορεί να "κουμπώσει" πάνω στη μόνωση) ΑΚ-4 : το κούφωμα (τζαμιλίκι) είναι στο μέσον (περίπου) του πλάτους του τοίχου ΑΚ-7 : το κούφωμα (τζαμιλίκι) είναι "περασιά" με τν εσωτερική παρειά του τοίχου. Αποτελεί το 90% τουλάχιστον των περιπτώσεων. ΑΚ-47 : γνωστό και ως καλάσνικοφ...

Καλημέρα Και ενημέρωσε τη συμβολαιοκάφρο ότι σε περίπτωση που γίνει καμιά ματσαραγκιά, θα την καταγγείλεις στους αρμόδιους (εισαγγελέα κλπ).

Το μεμονωμένο "τεχνικό γραφείο" πέθανε Η συνεργασία μέσω μεγάλων σχημάτων είναι η λύση Να ξεσκαρτάρει κι η αγορά

Καλό είναι να κάνουμε διάκριση μεταξύ της δια βίου μάθησης και της (δια βίου) πιστοποίησης, διότι πρόκειται για τελείως διαφορετικά πράγματα. Η πρώτη αφορά κυρίως στη διεύρυνση των πνευματικών οριζόντων του ατόμου, και περιλαμβάνει μια πολύ μεγάλη γκάμα δραστηριοτήτων. Η δεύτερη έχει να κάνει αποκλειστικά και μόνο με κατοχύρωση πρόσβασης σε επαγγελματικά δικαιώματα. Και είναι ισχυρή μόνον εφόσον είναι διαρκής, ώστε να διασφαλίζεται στο διηνεκές η επιστημονική-επαγγελματική επάρκεια, που απαιτούν οι κανονισμοί. Αλλά, νομίζω πως η καλύτερη πιστοποίηση, δίνεται από την αγορά. Και δεν εννοώ αυτή της ψωροκώσταινας, αλλά τη διεθνή. Ποιός π.χ. θα απευθυνθεί σε έναν άγνωστο μηχανικό για μελέτη εμπορικού κέντρου, ή μεγάλης γέφυρας, ή, ή...? Συνεπώς, αν είσαι "μεγάλος" δεν χρειάζεσαι πιστοποίηση γιατί έχεις εξασφαλισμένη εργασία. Αν είσαι "μικρός" τη χρειάζεσαι, όχι για να εξασφαλίσεις εργασία, αλλά για να μπορείς (θεωρητικά) να εργασθείς. Και βέβαια, το όποιο πιστοποιητικό δεν έχει καμία απολύτως αξία, αν ο πιστοποιούμενος δεν έχει τα προσόντα και τις δυνατότητες που αναγράφονται σε αυτό. (*) (*) Πρόσφατο παράδειγμα οι πιστοποιήσεις χρηστών γεωργικών φαρμάκων. Από μια β.δ. 150 ερωτήσεων, ο εξεταζόμενος θα πρέπει να απαντήσει σωστά σε τουλάχιστον 20 από 40 που θα του τεθούν. Η συντριπτική πλειοψηφία αυτών, βασίζεται σε απλή λογική. Κι όμως, το ζητούμενο δεν είναι το "χαρτί" αλλά το πόσο σωστά τα εφαρμόζει στη πράξη. Κι επειδή αυτό είναι δύσκολο να ελεγχθεί, παίρνουμε (το κράτος) το παράβολο, δίνουμε το "χαρτάκι", και είμαστε o.k.

Μάζευε, κι ας είν' και ρώγες

Η όρνις=η κότα ο όρνις=το πουλί

Κι αναρωτιόμουν. Χωρίς αντάλλαγμα θα μείνει η στήριξη των μμε στον Alexis?