tetris

Α, και τα χρηματιστήρια, προεξοφλούν. Άρα πάμε για καλές ειδήσεις Μα τι διάολο, ούτε ένας κινδυνολογών με στοιχειώδη νοημοσύνη?

Για να μην ανησυχείς, πρόβλημα φέροντα οργανισμού δεν τίθεται, και δεν θα υπάρξει στο μέλλον (οξείδωση οπλισμού), εφόσον γίνει εξωτερική στεγανοποίηση. Καθαίρεσε το επίχρισμα εξωτερικά, απέτρεψε την όποια εισροή υγρασίας, και κατά το τέλος του καλοκαιριού όταν θα έχει εξατμιστεί η υγρασία, προχώρα σε εργασία στεγανοποίησης με κάποιο εξειδικευμένο συνεργείο

Αμήν Ιάσονα... Κι επειδή σε αρκετά ποστς έγινε αναφορά στην κοινωνική αλληλεγγύη (είτε εγκωμιαστικά είτε απαξιωτικά) θα προσπαθήσω να μεταφέρω κάποιες εμπειρίες μου. Κοντεύω τα δεύτερα -ήντα και μεγάλωσα σε χωριό. Σε κεντρική θέση και πεδινή-αγροτική περιοχή. Οι συνθήκες της εποχής ('60s) δύσκολες (και τριτοκοσμικές) με τα σημερινά δεδομένα, με έλλειψη του περιττού, αλλά με εξασφαλισμένα τα βασικά είδη διαβίωσης. Η συντριπτική πλειοψηφία των κατοίκων ζούσε φτωχικά αλλά αξιοπρεπώς, με τις δυό ταβέρνες να είναι σχεδόν γεμάτες κάθε καλοκαιρινό βράδι. Η ανασφάλεια εστιαζόταν μόνο στην πιθανότητα κακής σοδειάς (λόγω καιρικών συνθηκών). Για τα παιδιά, ήταν ένα παράδεισος, διότι μπορούσαμε να παίζουμε παντού, χωρίς τη διαρκή επιτήρηση των δικών μας, αφού "δικός μας" ήταν κάθε συγχωριανός που με άγρυπνο μάτι παρακολουθούσε για τυχόν παρεκτροπές. Μεταξύ των κατοίκων υπήρχε αλληλεγγύη, όχι λόγω κάποιας ηθικής επιταγής, αλλά γιατί είχαν αντιληφθεί ότι το συμφέρον του ενός περνάει μέσα από το συμφέρον του συνόλου. Δεν ήταν όμως πλήρως ειδυλλιακή η εικόνα, διότι το κουτσομπολιό έδινε κι έπαιρνε , υπήρχαν διάφορες μικροπρέπειες κλπ. Αν όμως ο γείτονας (με τον οποίο π.χ. είχες τσακωθεί) πάθαινε κάτι κακό, τα ξεχνούσες όλα κι έτρεχες να τον βοηθήσεις. Αυτός ήταν ο κανόνας, και οι ελάχιστοι που δεν τον τηρούσαν ήταν δαχτυλοδεικτούμενοι. Χαρακτηριστικό της κοινωνικής οργάνωσης, ήταν η "προσωπική εργασία". Επειδή η ανάγκη εκτέλεσης κοινοφελών έργων ήταν μεγάλη και οι πόροι ανεπαρκείς, ο κάθε ικανός για εργασία συγχωριανός έπρεπε να συμμετάσχει σε ετήσια βάση, στην κατασκευή αυτών των έργων. Όποιος (για διάφορους λόγους) δεν συμμετείχε, πλήρωνε το αντίστοιχο ποσό στην Κοινότητα. Η εικόνα αυτή άρχισε να ανατρέπεται άρδην με τη έλευση της "εθνοσωτηρίου". Είτε λόγω φόβου για πιθανό χαφιεδισμό, είτε λόγω της νεογέννητης tv, ο καθένας άρχισε να κλείνεται στον εαυτό του και στο σπίτι του. Οι παροχές της χούντας δημιούργησαν μια ψευδαίσθηση νεοπλουτισμού κι έβαλαν τους ανθρώπους στο λούκι του μικροαστισμού. Ο ωχαδερφισμός και ο σταρχιδισμός πήραν τη θέση της κοινωνικής αλληλεγγύης και της έγνοιας για τον πλησίον. Το κυρίαρχο δόγμα ήταν : "Αφού μπορώ να πετύχω μόνος μου, τι ανάγκη έχω τους άλλους?" Και σιγά-σιγά(*), φτάσαμε ως εδώ... (*)Βοηθούσης και της κυρίαρχης νοοτροπίας που εντέχνως αναπτύχθηκε τη δεκαετία του 90 (πετυχημένος=λεφτά+αμάξι+γκόμενα), στη διαμόρφωση της οποίας συμμετείχε (τυχαία?) νυν αρχηγός κόμματος, και η οποία νοοτροπία φαίνεται σε απόψεις που εκφράζονται δημοσίως (κι εδώ) από ανθρώπους που είχαν την ατυχία να βιώσουν την εποχή αυτή κατά τη διάρκεια της εφηβείας τους. καληνύχτα και καλή τύχη

Αντιερμιτιανέ Φωνή (λογικού) βοώντος εν τη ερήμω (της παρανοίας) ό,τι και να πούμε, θα ακούσουν αυτά που θέλουν

Θα αποξηλώσεις το επίχρισμα εκατέρωθεν της ρωγμής σε επαρκές πλάτος, και ύψος τουλάχιστον 1 μ Επίσης δες αν υπάρχει κάτι στην εξωτερική πλευρά. Ανέβασε νέες φωτογραφίες και σκαρίφημα ει δυνατόν Επίσης, δες μήπως εξωτερικά υγραίνεται ο τοίχος από την εξαγωγή του κλιματιστικού

Σωστός Μόνο που το φάντασμα σήμερα λέγεται ευρωσκεπτικισμός Κι εξαπλώνεται ανεξέλεγκτα, χάρις στο διεστραμμένο μυαλό των επιγόνων του Αντενάουερ, του Ντε Γκολ, του Μπράντ, του Πάλμε κλπ Και είναι πιο απειλητικό(*) από αυτό του μπάρμπα Κάρολου (*) για τους ευρωπέους

Αν ήταν διάβρωση οπλισμού, πρώτα θα είχαν διαβρωθεί τα τσέρκια και θα είχαμε αποκόλληση σκυροδέματος. Το πιο πιθανό, είναι αρμός μεταξύ τοιχοποιίας και φ.ο.. Διώξε τοπικά το επίχρισμα και βλέπουμε...

Σαν κάτι να αλλάζει στο μέτωπο του ΝΑΙ http://news.in.gr/features/article/?aid=1500008995

Συγκινητική η προσπάθειά σου, αλλά εδώ, πέραν των (ελάχιστων) ανεγκέφαλων κυκλοφορούν και σκεπτόμενοι άνθρωποι. Οι οποίοι είχαν ξεμείνει(*) από δουλειές πολύ πριν την έλευση του σύριζα, λόγω της έντονης ανάπτυξης που μας έφεραν τα μνημόνια. Συνεπώς, ή απευθύνσου σε άσχετους ή χρησιμοποίησε άλλα επιχειρήματα. (*) Μοναδικός ευνοηθείς επί συριζα, ο ikaros ο οποίος μπαγάσας εξακολουθεί την αντιπολίτευση

Αν ήταν και τα γενέθλια του επίτιμου, θα είχε συμπληρωθεί το καρέ

Δεν μπορώ, παρά να σε συγχαρώ για την αυτοκριτική

αμάν πια αυτός ο τοπικισμός σου...

Κι ένα ΝΑΙ απ' τα παλιά https://www.youtube.com/watch?v=YFtGW_zmi4Y

Είναι αυτοί που εκφράζονται μέσω του παρακάτω τρισμέγιστου καλλιτέχνη http://news.in.gr/culture/article/?aid=1500008143

Στην ηλικία σου, θα πρέπει να προσέχεις περισσότερο

Στο φόβο συνάδελφε project breeze (#158) αυτά είναι για όσους διαβάζουν όσοι αρέσκονται στις κρωξίματα των όρνεων, θα τα απαξιώσουν

Για όσους διαθέτουν μυαλό και κρίση http://news.in.gr/economy/article/?aid=1500008819 http://news.in.gr/world/article/?aid=1500008794

Μιας και το γυρίσαμε στις προβλέψεις (και τις προφητείες), δεν ανοίγουμε κι ένα betάδικο μπας και ξελασπώσουμε? Αλήθεια έχετε σκεφτεί την εκδοχή, όλη αυτή η ιστορία να είναι μια καλοστημένη παράσταση με καλούς, κακούς, άσχημους και σκηνικό μονομαχίας?

Σωστόοος Μόνο που ο μήνας τελειώνει στις 30 Αν είναι και οι άλλες σου προβλέψεις τόσο έγκυρες, μάλλον σε κόβω για προβοκάτορα υπέρ του ΟΧΙ Αλλά Στο λαβύρινθο(?) του ΝΑΙ-ΟΧΙ, χάνουμε την ουσία του θέματος. Που είναι η βιωσιμότητα του χρέους. Και στο οποίο θα έπρεπε (σύμφωνα με δέσμευσή τους από το 2012) να έχουν ήδη βρει λύση οι "θεσμοί". Και που (περιέργως?) κανείς από τους ανησυ-χούντες δεν αναφέρει. Διότι άλλο είναι μια διαρκής αφαίμαξη χωρίς ελπίδα βελτίωσης (όπως συμβαίνει τώρα), κι άλλο μια περίοδος θυσιών με βάσιμη προοπτική ανάκαμψης. όσο για το τζορτζ που απορεί με την περίπτωση χωμενίδη, θα του θυμίσω πως το "μακρινό" 1996 τα ιδιωτικά κανάλια στην προσπάθειά τους να διαμορφώσουν την κοινή γνώμη υπέρ της εκλογής του "κινέζου", χρησιμοποιούσαν ακόμη πιο "σοβαρούς" πνευματικούς ανθρώπους, τα επιχειρήματα των οποίων ήταν από απλοϊκά έως γελοία. Αλλά ξέρουν πού ποντάρουν. Στον ανεπίδεκτο παιδείας, μέσο υπήκοο. Κι έτσι, θα φαίνονται όλοι κερδισμένοι... (δόξα σοι ο κύριος...)

Αν οι ιδιοκτήτες θέλουν να κρατήσουν ένα τυπικό "δικαίωνα υψούν", γιατί όχι? Αυτό που δεν ξέρω, είναι τι φορολογικά (ΕΝΦΙΑ) θα τους βγουν. Ο συμβ/φος ξέρει

Με το αρχικό εμβαδόν ελέγχεται μόνο η αρτιότητα Δόμηση-κάλυψη με το εναπομένον εμβαδόν.

προκειμένου να ξεκαθαρίσουν τα πράγματα ξαναλέω: Η εδαφική λωρίδα πρόσβασης στις "εσωτερικές" κάθετες ΔΕΝ έχει ποσοστά σε: οικόπεδο, δόμηση, κάλυψη (είναι υποχρεωτικά αδόμητος χώρος) Τα αθροίσματα κάθε στήλης ποσοστών πρέπει να είναι 1000, που σημαίνει ότι οι αναλογίες σε οικόπεδο, δόμηση, κάλυψη αφορούν ΜΟΝΟ στις κάθετες. Η αναλογία (ποσοστό) συγκυριότητας καλό (αλλά όχι υποχρεωτικό) είναι να κατανέμεται ανάλογα με τα εμβαδά των καθέτων. Τα ποσοστά δόμησης και κάλυψης κατανέμονται κατά την κρίση του αρχικού ιδιοκτήτη. Το άθροισμα των εμβαδών ΠΡΕΠΕΙ να δίνει τη συνολική επιφάνεια του οικοπέδου Δημήτρη Κατατοπιστικό, αλλά λίγο παλιό το κείμενο. Το μειονέκτημα της σύστασης έχει ήδη τακτοποιηθεί πολεοδομικά.

Κι εγώ απαντώ ξανά, Η δημιουργία διόδου πρόσβασης ΔΕΝ είναι κάθετη, κι επιτρέπεται από τη νομοθεσία (ακόμη και ως δουλεία). Η δίοδος αυτή έχει επιφάνεια (η οποία αθροιζόμενη με τις επιφάνειες τω καθέτων μας δίνει το συνολικό εμβαδόν του οικοπέδου), αλλά ΔΕΝ έχει ποσοστό επί του οικοπέδου (*), ούτε συμμετοχή σε δόμηση και κάλυψη Τα ποσοστά, επιμερίζονται ΜΟΝΟ στα τμήματα που προορίζονται για ανέγερση οικοδομής (κάθετες) έτσι ώστε το κάθε άθροισμά τους να είναι 1000 (αν μιλάμε για χιλιοστά). Σαφέστερο δεν γίνεται, και δεν καταλαβαίνω πού κολλάς. (*) ή αν προτιμάς, το όποιο ποσοστό της επιμερίζεται στις κάθετες.

Και τι γίνεται στην περίπτωση που η "δίοδος" εξυπηρετεί περισσότερες από μια κάθετες? αν τώρα πέσεις σε κακό γείτονα, δεν σε σώζει τίποτε, μόνο η μετακόμιση...

Κανονικά, στου ψιλού κύριου. Βάλε όμως (καλού-κακού) και τον επικαρπωτή ως συνιδιοκτήτη