tetris

"κάτι σαν αναθεώρηση" δεν υπάρχει Ειδικά μάλιστα όταν δεν προβλέπεται από τη σύμβαση Αν όμως έχει περάσει πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα από τη σύμβαση μέχρι την προμήθεια με ευθύνη του κυρίου του έργου (??), ίσως μπορείς είτε να ακυρώσεις τη διαδικασία, είτε να ζητήσεις κάποιου είδους αποζημίωση για την αύξηση της τιμής. Πάντα όμως με αποδεικτικά στοιχεία που θα στοιχειοθετούν τις απαιτήσεις σου

και γιατί δεν περίμεναν να κάνουν ΠΕΑ μετά τις εργασίες???

Το επαρχιακό οδικό δίκτυο κάθε νομού έχει καθοριστεί, αρχικά με το ΦΕΚ 47Α/56, και στη συνέχεια έγινε κατάταξη σε πρωτεύον και δευτερεύον με το ΦΕΚ 293Β/95. Συνεπώς, εάν ο συγκεκριμένος δρόμος περιγράφεται στα ανωτέρω ΦΕΚ, είναι επαρχιακός, και σε καλύπτει απόλυτα για τις παρεκκλίσεις

Αν τα υλικά της συντήρησης τα παρείχε ο Δήμος, θεωρείται ως υπηρεσία και κακώς απογράφηκε. Άρα, ο Δήμος έχει δίκιο Αν τα υλικά ήταν δικά σου, είναι έργο, καλώς απογράφηκε, και ο Δήμος είναι λάθος. Επειδή όμως, όπως λες, δεν υπήρξε εγγυητική, μάλλον ισχύει η πρώτη περίπτωση Έμπλεξες (με το ΙΚΑ) και, προκειμένου να ξεμπερδέψεις, θα πρέπει να ψάξεις τη σχετική νομοθεσία. Πάντως, κύριος του έργου είναι ο Δήμος και δεν υπάρχει προσωπικός ΑΜΟΕ (= Αριθμός Μητρώου Οικοδομοτεχνικού Έργου), αλλά ΑΜΕ (=Αριθμός Μητρώου Εργοδότη) για απογεγραμμένους στο ΙΚΑ εργοδότες και η ενασχόληση με τα δ.ε. θέλει πολύ καλή γνώση της σχετικής νομοθεσίας

https://pedmede.gr/ekdothikan-oi-syntelestes-anatheorisis-timon-dimosion-ergon-d-triminoy-2021/

Για λόγους δεοντολογίας, δεν επιτρέπεται να εμπλεκόμαστε σε εν εξελίξει έργο άλλου συναδέλφου

πάτε φιρί-φιρί, να το κάνετε "παγκοσμιοποίηση" και να κλειδώσει για κατεβάστε λίγο τους τόνους

Μόνο στηρίγματα δεν είναι αυτά... κατά τα λοιπά, ο μαίανδρος μας μάρανε...

Απαγορεύεται η στελέχωση ΜΕΕΠ με ΜΕΚ μισθωτού

https://www.google.com/search?q=θεοφάνεια+αστεία+βίντεο&rlz=1C1GGRV_enGR751GR751&oq=θεοφάνεια+αστεία+βίντεο&aqs=chrome..69i57j33i22i29i30.22774j1j7&sourceid=chrome&ie=UTF-8#fpstate=ive&vld=cid:59c4cd4d,vid:ndSoB_MHIa0

όχι

"...ο οποίος είναι μια χαρά τον χειμώνα, αλλά το καλοκαίρι βράζει...". Κάτι δεν πάει καλά εδώ, εκτός κι αν οι χειμώνες είναι πολύ ήπιοι στην περιοχή. Τα αμόνωτα δομικά στοιχεία, έχουν πρόβλημα χειμώνα -καλοκαίρι Επίσης, θα πρέπει να ελεγχθεί η φέρουσα ικανότητα της στέγης (εκτός κι αν τα πάνελς είναι εύκαμπτα), σε συνδυασμό με τον τρόπο στήριξης των πάνελς. Και, φυσικά, πολύ καλή στεγάνωση των σημείων επαφής.

ειμαι πολύ παλιός, ως φαίνεται...😞

Η αναθεώρηση γίνεται βάσει των αντίστοιχων κωδικών της μελέτης. Αν στους συγκεκριμένους κωδικούς δεν υπάρχουν συντελεστές (?), δεν μπορείς να βάλεις ό,τι θέλεις πριν συνεννοηθείς με την Υπηρεσία

Ο άλλος τομέας είναι δομοστατικός. Απ' ό,τι θυμάμαι (45 χρόνια πίσω) ο υδραυλικός τομέας ήταν ο πιο δύσκολος, μετά (σε βαθμό δυσκολίας) ήταν ο δομοστατικός, και τέλος ο συγκοινωνιακός. Ως προς το μετέπειτα (επάγγελμα), αν δεν έχεις αποφασίσει με τι θα ασχοληθείς, ό,τι τομέα και να διαλέξεις τα ίδια επαγγελματικά δικαιώματα θα έχεις.

Κι αν ο αρχιτέκτονας δεν τα γνωρίζει, ας απευθυνθεί σε τοπογράφο ή πολιτικό

Για να κατασκευαστεί κάτι τέτοιο χρειάζεται καλούπι (κύβος με ακμή 8,4 εκ). Οπότε, εκεί είναι η λύση.

Η άδεια θα εκδοθεί επί του ενιαίου ακινήτου (με προϋπόθεση αρτιότητας-οικοδομησιμότητας). Επειδή όμως, λόγω ειδικότητας, δεν γνωρίζεις βασικά στοιχεία της Πολεοδομικής νομοθεσίας, μην ασχολείσαι περισσότερο διότι μπορεί να υποπέσεις σε σοβαρό λάθος.

Έχει γίνει πια συνήθεια (τουλάχιστον στο παρόν φόρουμ), για κάθε προσωπικό μας πρόβλημα, να ρίχνουμε την ευθύνη στους άλλους. Ειδικά, όταν έχουμε επενδύσει σε "κλασάτη" σχολή και μετά δεν μας βγαίνει επαγγελματικά. Έτσι, επιστρατεύουμε (ως εχθρούς) το κακό (όχι πως δεν είναι αλήθεια, αλλά για άλλους λόγους) τεε, και τις άλλες ειδικότητες που νομίζουμε ότι μας φράζουν το δρόμο. Χρησιμοποούμε (ως σύμμαχο) μιαν απροσδιόριστη "επιστημονικότητα", ανεβαίνουμε στο καλάμι και, όποιον πάρει ο χάρος... Έτσι, φτάνουμε σε πλήρη παραλογισμό του στιλ της ανωτέρω (και, δυστυχώς, όχι μόνον) ανάρτησης. Θα ήταν χάσιμο χρόνου για μένα, να "αποδομήσω" βήμα προς βήμα κάθε πρότασή της επισημαίνοντας τις ανακολουθίες. Είναι άσκοπο (σε φόρουμ σκεπτομένων ατόμων) να καταδεικνύεις το προφανές. Επειδή όμως ο καυγάς για τα επαγγελματικά δικαιώματα δεν έχει τέλος, θα αναφέρω δυο χαρακτηριστκά παραδείγματα - Τα πιστοποιητικά εμπειρίας (ΜΕΚ) των δημ. έργων χορηγούνται αφενός μεν με βάση την αποκτηθεισα εμπειρία, αφετέρου δε σύμφωνα με τον τίτλο σπουδών. Έτσι, η κάθε ειδικότητα έχει συγκεκριμένες (εκ του νόμου) δραστηριότητες και ουδείς έχει θέσει θέμα "αδικίας" και "ανισότητας". Αν κάποιος (π.χ. μηχανολόγος) επιθυμεί να δραστηριοποιηθεί και σε έργα οικοδομικά, οδοποιίας, κλπ, δεν έχει παρά να συστήσει εταιρεία (η οποία θα περιλαμβάνει όποιαν άλλη ειδικότητα επιθυμεί) και να ξανοιχτεί στην αγορά - Πριν πολλά χρόνια το τεε, προσπαθώντας να βάλει φρένο στο φαινόμενο της ενασχόλησης διαφόρων άσχετων με την κατασκευή ιδιωτικών έργων, ξεκίνησε την προσπάθεια δημιουργίας μητρώου κατασκευαστών ιδιωτ. έργων (ΜΗ.Κ.Ι.Ε.) βασισμένου στο αντίστοιχο μητρώο δημ. έργων. Η προσπάθεια δεν τελεσφόρησε διότι σαμποταρίστηκε από τους πάντοτε διαμαρτυρόμενους ως ριγμένους. Κι επειδή προβλέπω ότι ο σχετικός καυγάς δεν θα τελειώσει εδώ, παραθέτω ένα απόσταγμα της λαϊκής σοφίας : "Της κοντής ψ**ής, της φταίνε οι τρίχες" και ο νοών, νοείτω...

Μπορεί να εκδοθεί πρώτα η άδεια ενισχύσεων, αλλά: - θα υπάρξει διπλή γραφειοκρατία - (νομίζω πως) πριν την έκδοση της άδειας αλλαγής χρήσης, θα πρέπει να έχει διασφαλιστεί (με ελεγκτη δόμησης?) η εφαρμογή της ενίσχυσης

μόνον μετά την απόφαση της κατά τις κείμενες διατάξεις αρμόδιας υπηρεσίας του Υπουργείου Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Εργων μετά από γνώμη της αρμοδίας υπηρεσίας του Υπουργείου Γεωργίας και μετά από γνώμη του αρμόδιου Συμβουλίου Χωροταξίας, Οικισμού και Περιβάλλοντος. για παρέκκλιση του κανόνα των 15 μ.

Από τη στιγμή που δεν έχει δημοσιευθεί σε ΦΕΚ, δεν υφίσταται. Η απαίτηση δημοσίευσης αποφάσεων της Διοίκησης, ίσχυε πάντα. Το πώς εκδόθηκε η συγκεκριμένη άδεια, είναι άλλη (πονεμένη) ιστορία.

Η αρχιτεκτονική στρέφει το βλέμμα της σε μια πτυχή της νέας πραγματικότητας που στο άμεσο μέλλον θα διαμορφώσει την καθημερινή ζωή του πληθυσμού στη γη: σύμφωνα με τις προβλέψεις του ΟΗΕ, το 2050 σχεδόν το ένα τρίτο του πληθυσμού (32,5%) θα είναι ηλικίας 65 ετών και άνω. Πρακτικά σημαίνει ότι η πληθυσμιακή γήρανση θα επηρεάσει τον σχεδιασμό των πόλεων και τους τρόπους κατοίκησής τους. Η σύγχρονη αρχιτεκτονική έχει μελετήσει τις δημογραφικές προβλέψεις για να προσεγγίσει τις χωρικές, κοινωνικές και οικονομικές αλλαγές που θα καθορίσουν τις επιλογές των ηλικιωμένων, όπως ορίζονται σε αυτό που οι σύγχρονες πολιτικές πρόβλεψης αποκαλούν «Aging in Place». Ο όρος σημαίνει ότι ένα άτομο είναι σε θέση να ζει στον τόπο της επιλογής του χωρίς να χάνει την ποιότητα ζωής του όταν φτάσει στην τρίτη ηλικία. Σύμφωνα με το archdaily.com, η κατανόηση της αρχιτεκτονικής από τη σκοπιά των «νέων ηλικιωμένων» παραπέμπει σε αλλαγή παραδείγματος. Οι αρχιτέκτονες καλούνται να σκεφτούν μια σειρά διευκολύνσεων για τις καθημερινές δραστηριότητες, ώστε να σχεδιάσουν συστήματα κατοίκησης που επιτρέπουν την προσβασιμότητα και την άνεση στις μετακινήσεις, καθώς και τις σχέσεις με τα φυσικά στοιχεία του ανέμου, του φυσικού φωτός, της βλάστησης. Πολλές μελέτες επισημαίνουν ότι η υγιής γήρανση σχετίζεται με την ιδέα να επιτραπεί στους ανθρώπους να μεγαλώνουν σε συνθήκες παρόμοιες με αυτές που έχουν βιώσει καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής τους και αυτό φαίνεται να είναι το μονοπάτι που πρέπει να ακολουθήσει η αρχιτεκτονική, είτε προσαρμόζοντας υπάρχοντα κτίρια είτε χτίζοντας νέα. Ενα παράδειγμα αλλαγών σε υφιστάμενα κτίρια έχουν δώσει οι πολυκατοικίες στο Ommoord, μια γειτονιά στο Ρότερνταμ. Το οικιστικό συγκρότημα 30 χρόνια μετά την κατασκευή του (1968) δεν εξυπηρετούσε τους ενοίκους. Οι κάτοικοι του Ommoord είχαν μεγαλώσει ηλικιακά και το 1999 ο ολλανδός αρχιτέκτονας Χανς βαν ντερ Χάιτζντεν ανέλαβε να βρει μια αρχιτεκτονική λύση για διαφορετικά προφίλ κατοίκων μέσα από μια διαδικασία συν-σχεδιασμού, στην οποία συμμετείχαν οι ίδιοι οι ηλικιωμένοι κάτοικοι. Ετσι το ισόγειο και τα γκαράζ έγιναν χώροι υγειονομικής περίθαλψης και προστέθηκαν άλλα διαμερίσματα με θέα στον κήπο, όπως και ένα κοινοτικό κέντρο. Επίσης τοποθετήθηκαν περισσότερες σκάλες και ανελκυστήρες για να βελτιωθεί η προσβασιμότητα των διαμερισμάτων σε άνω ορόφους και για να μειωθεί το μήκος των διαδρόμων πρόσβασης. To ισπανικό παράδειγμα Παρόμοια πρωτοβουλία ανέλαβε το 2016 στην ισπανική πόλη San Andrés del Rabanedo ο αρχιτέκτονας Οσκαρ Μιγκέλ Αρες Αλβάρες, καθοδηγώντας τις ανακαινίσεις στη γειτονιά La Pinilla έτσι ώστε οι κάτοικοί της, το 30% των οποίων είναι άνω των 75 ετών, να μπορούν να παραμείνουν στα σπίτια τους, στη γειτονιά και στο οικογενειακό τους περιβάλλον. Η ανακαίνιση μάλιστα 500 κατοικιών έχει υποστηριχθεί από την περιφερειακή κυβέρνηση για την προσαρμογή και τη φιλοξενία του ηλικιωμένου πληθυσμού. Για τον αρχιτέκτονα, το σπίτι για τους ηλικιωμένους πρέπει να είναι διαμορφωμένο σε τμήματα με πολύ φως και χώρους για την αποθήκευση αντικειμένων που αποτελούν μέρος της ιστορίας τους. Κυρίως όμως να είναι προσβάσιμο μέσω των αισθήσεων. Ο Αλβάρες εξηγεί ότι οι ηλικιωμένοι δεν έχουν μόνο κινητικές αλλά και αισθητηριακές δυσκολίες, γι’ αυτό και η αρχιτεκτονική μπορεί να τους κινητοποιεί μέσω του χρώματος, του φωτός και της υφής, βοηθώντας τους να αποκτήσουν μεγαλύτερη αυτονομία. Βραζιλία, Ιαπωνία Ωστόσο, εκτός από τις προσαρμογές, κατασκευάζονται νέα συγκροτήματα κατοίκησης που απευθύνονται σε χρήστες άνω των 60 ετών. Στη βραζιλιάνικη πόλη Κουριτίμπα ένα αρχιτεκτονικό πρόγραμμα ενεργού γήρανσης, το Bioos, που αναπτύχθηκε από τον αρχιτέκτονα Ρικάρδο Αμαράλ, περιλαμβάνει διαμερίσματα αποκλειστικά για ηλικιωμένους, χώρους για ιατρικές κλινικές και ένα υπόγειο με καταστήματα και υπηρεσίες που απευθύνονται σε αυτό το κοινό. Το πρόγραμμα επιτρέπει στη στέγαση να ενσωματώνει τεχνολογίες που διευκολύνουν την καθημερινή ζωή, χωρίς αυτοσχεδιασμούς ή προσαρμογές, αλλά και χωρίς να μοιάζει με κλινική. Και στην Ιαπωνία το αρχιτεκτονικό πρόγραμμα Jikka είναι η πρόταση γήρανσης μακριά από το αστικό χάος, με χώρους σχεδιασμένους να παραπέμπουν σε αρχέγονη καλύβα. Αφορά μια κατοικία για δύο γυναίκες περίπου εξήντα ετών με έναν κοινωνικό λειτουργό και έναν μάγειρα. © smithmicro Φαλίδα Εφη View full είδηση