Υπάρχει μια γενική παρανόηση: Το κακό μπετόν, τα καλά και οικολογικά(!!!) υλικά (πέτρα, ξύλο κλπ)
Αν μπεις στον κόπο να διαβάσεις την ιστορία του σκυροδέματος (οπλισμένου ή μη) ή ανοίξεις ένα λεύκωμα κτιρίων με εμφανές σκυρόδεμα (π.χ. αυτό) θα διαπιστώσεις πως η (αισθητική τουλάχιστον) άποψή σου είναι σε λάθος δρόμο. Μερικά από τα πιο εμβληματικά κτίρια παγκοσμίως, έχουν υπογραφή σπουδαίων αρχιτεκτόνων και φέροντα οργανισμό από οπλισμένο σκυρόδεμα.
Αυτό που έχει προκαλέσει την "απέχθεια" της απαίδευτης μάζας για το σκυρόδεμα, είναι τα κλουβιά που φτιάχτηκαν μαζικά μετά τον πόλεμο (και ίσως συνεχίζονται). Οι ανάγκες για άμεση στέγαση των εσωτερικών μεταναστών (εκουσίων και μη) από τη μια, και η λαχτάρα για το γρήγορο κι εύκολο κέρδος από την άλλη, συνετέλεσαν στην αισθητική (και όχι μόνο) καταστροφή του αστικού τοπίου. Οι λίγες (σχετικά) έντιμες δημιουργίες σπουδαίων αρχιτεκτόνων, απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα.
Συνεπώς, δεν φταίει το (όποιο) υλικό, αλλά η κακή του χρήση