tetris

Η διαφορά ανάμεσα σε ένα οικόπεδο που βρίσκεται εντός του σχεδίου (πόλης ή οικισμού) με ένα γειτονικό του που βρίσκεται εκτός είναι τεράστια. Η ένταξη ενός ακινήτου στο σχέδιο συνεπάγεται άλλες δυνατότητες αξιοποίησης (μικρότερη αρτιότητα, συντελεστή δόμησης, συχνά ακόμα και τη δυνατότητα δόμησης) και, συνεπώς, άλλη αξία… Ωστόσο η γραμμή ανάμεσα στο «εντός» και το «εκτός» δεν ήταν πάντα αυστηρή – ή τουλάχιστον δεν αντιμετωπίστηκε ως τέτοια. Ως αποτέλεσμα, εκατοντάδες χωριά σε όλη τη χώρα έχουν «ξεχειλώσει», ενώ οι προσπάθειες προηγούμενων δεκαετιών για την «αυθαίρετη» επέκταση οικισμών προς «ένταξη» των παράτυπων επεκτάσεών τους κόπηκαν από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Υπό αυτό το πρίσμα και με δεδομένη την προσπάθεια του υπουργείου Περιβάλλοντος να εκπονήσει πολεοδομικά σχέδια στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας μέσα στα επόμενα δύο χρόνια, το ζήτημα των ορίων των μικρών οικισμών (κάτω των 2.000 κατοίκων) ήρθε γρήγορα στο τραπέζι. Πριν από μερικούς μήνες το υπουργείο κατάρτισε ένα νέο πλαίσιο, με τη μορφή προεδρικού διατάγματος και πριν από το καλοκαίρι το απέστειλε στο Συμβούλιο της Επικρατείας για προδικαστικό έλεγχο (όπως γίνεται σε όλα τα σχέδια προεδρικών διαταγμάτων). Παράλληλα, το υπουργείο ανάρτησε το σχέδιο προεδρικού διατάγματος μέσα στα κείμενα οδηγιών που απηύθυνε στους μελετητές των πολεοδομικών σχεδίων ως «μπούσουλα» παρότι δεν έχει ακόμα εγκριθεί, μια κίνηση που εμπεριείχε –όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια– ρίσκο λόγω των αντιρρήσεων του ΣτΕ σε κάποιες διατάξεις. Η νομιμότητα Το νέο πλαίσιο αφορά συνολικά τους οικισμούς που είναι κάτω των 2.000 κατοίκων (με βάση τις τελευταίες απογραφές) και δημιουργήθηκαν πριν από το 1983. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και οι λεγόμενοι οικισμοί προ του ’23 (κατηγορία οικισμών που είχε τη δική της νομοθεσία), καθώς και οι οικισμοί αυτού του μεγέθους που έχουν χαρακτηριστεί παραδοσιακοί. Αφορά την οριοθέτηση ή αναοριοθέτηση των οικισμών αλλά όχι την επέκτασή τους: όπως άλλωστε αναφέρει και το σχέδιο, «κατά τη διαδικασία επανέγκρισης ή αναοριοθέτησης, απαγορεύεται η διεύρυνση του ορίου του οικισμού με βάση τη νέα κατάσταση που προέκυψε μετά τον καθορισμό του. Το όριο του οικισμού επιτρέπεται να διευρυνθεί μόνο για λόγους νομιμότητας, όπως πλάνης περί τα πράγματα, ο δε λόγος πρέπει να αιτιολογείται ειδικώς», αναφέρεται. Ειδική αναφορά γίνεται και στην κατηγορία των οικισμών που στο παρελθόν είχαν οριοθετηθεί με βάση την απόσταση ή ακτίνα από το κέντρο τους. Οπως επισημαίνεται, οι οικισμοί αυτοί πρέπει να επαναοριοθετηθούν υποχρεωτικά είτε με βάση τα όσα ορίζει το εν λόγω πλαίσιο ή στο πλαίσιο εκπόνησης του τοπικού πολεοδομικού σχεδίου. Κατηγορίες Οι οικισμοί χωρίζονται σε κατηγορίες: περιαστικοί, όσοι βρίσκονται κοντά σε αστικά κέντρα, παραλιακοί (σε ζώνη έως 500 μέτρων από τον αιγιαλό), ορεινοί (υψόμετρο άνω των 800 μέτρων), ημιορεινοί (υψόμετρο 300-800 μέτρων), πεδινοί (έως 300 μέτρα υψόμετρο), τουριστικοί, παραδοσιακοί (σε ειδικό καθεστώς προστασίας), αξιόλογοι (όσοι συγκροτούν σύνολο σημαντικού αρχαιολογικού ενδιαφέροντος) ή ενδιαφέροντες (όσοι παρουσιάζουν ενδιαφέροντα πολιτιστικά κ.ά. στοιχεία ή βρίσκονται εντός τοπίου ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους) και απλοί (όσοι δεν παρουσιάζουν μορφολογικό, πολεοδομικό ή αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον). Ως προς τον τρόπο ανάπτυξής τους οι οικισμοί μπορεί να χαρακτηρίζονται συνεκτικοί (το 90% των οικοδομών απέχουν μεταξύ τους λιγότερο από 40 μέτρα) ή διάσπαρτοι (τουλάχιστον 50% των οικοδομών δεν απέχει περισσότερο από 80 μέτρα), δυναμικοί (άνω των 200 κατοίκων, με αύξηση πληθυσμού ή των οικοδομών άνω του 10% την τελευταία τριετία). Τέλος, ως προς τον πληθυσμό τους χαρακτηρίζονται μικροί, μεσαίοι ή μεγάλοι. Η κατηγορία του κάθε οικισμού συνεπάγεται διαφορετικούς κανόνες. Οσον αφορά το ζητούμενο, δηλαδή τον καθορισμό του ορίου ενός χωριού, κρίσιμος χρόνος είναι η κατάσταση που είχε ο οικισμός τον Μάρτιο του 1983 (όταν ξεκίνησε να ισχύει ο ν. 1337). Με τον τρόπο αυτό: • Σε όσους οικισμούς είναι παλαιότεροι του 1923, με βάση αεροφωτογραφίες και διοικητικές πράξεις πρέπει να «ξεχωρίσει» ποιο τμήμα του υπήρχε το 1923. Το τμήμα αυτό, ο ιστορικός πυρήνας του χωριού δηλαδή, αποτελεί τη Ζώνη Α. • Ακολούθως προσδιορίζεται το συνεκτικό τμήμα του οικισμού που δημιουργήθηκε από το 1923 έως το 1983, το οποίο αποτελεί τη Ζώνη Β. • Τέλος, ο τομέας του οικισμού που είναι διάσπαρτη η δόμηση και δημιουργήθηκε από το 1923 έως το 1983 αποτελεί τη Ζώνη Β1. Με άλλα λόγια, οι «άτυπες» επεκτάσεις των χωριών μετά το 1983 δεν μπορούν να αναγνωριστούν με αυτή τη διαδικασία, αλλά μόνο μέσω πολεοδομικού σχεδίου. Το νέο πλαίσιο αφορά συνολικά τους οικισμούς που είναι κάτω των 2.000 κατοίκων και δημιουργήθηκαν πριν από το 1983. Σε αυτούς συμπεριλαμβάνονται και οι λεγόμενοι οικισμοί προ του ’23. Από τα όρια των οικισμών πρέπει να εξαιρούνται περιοχές όπως αρχαιολογικές, δασικές, γεωργικές υψηλής παραγωγικότητας κ.λπ., και μια νέα προσθήκη, εκτάσεις γεωλογικά ακατάλληλες για δόμηση. Πώς χτίζουμε Οι όροι δόμησης είναι διαφορετικοί ανάλογα με τη ζώνη (Α, Β ή Β1) ενός οικισμού. Για πρώτη φορά, εκτός από την ελάχιστη αρτιότητα προστίθεται και η υποχρέωση συγκεκριμένου «προσώπου» σε δρόμο ή άλλο κοινόχρηστο χώρο, ως εξής: • Στη Ζώνη Α η ελάχιστη αρτιότητα είναι 2 στρέμματα και ελάχιστο μήκος «προσώπου» τα 15 μέτρα (ή 10 μέτρα σε ορεινούς ή ημιορεινούς οικισμούς). Προσοχή: η υποχρέωση «προσώπου» αφορά μόνο τα καινούργια οικόπεδα, δηλαδή όσα προκύπτουν από κατατμήσεις μετά την ημερομηνία δημοσίευσης του νόμου. Oλα τα υπόλοιπα εξακολουθούν να θεωρούνται άρτια μόνο με το ελάχιστο εμβαδόν των 2 στρεμμάτων. • Στη Ζώνη Β άρτια θεωρούνται οικόπεδα από 300 έως 2.000 τ.μ. και πρόσωπο σε κοινόχρηστο χώρο. Για όσα δημιουργήθηκαν μετά τον Νοέμβριο του 2011, χρειάζεται «πρόσωπο» 10 ή 15 μέτρων (μεγαλύτερα ή μικρότερα των 500 τ.μ.). Παραλιακά και δίοδοι Oσον αφορά τους παραλιακούς οικισμούς, το πλαίσιο προβλέπει όπως σήμερα ότι η ελάχιστη απόσταση από τη γραμμή του αιγιαλού θα είναι 15 μέτρα, εκτός αν υπάρχει ζώνη παραλίας οπότε αυτή προσμετράται. Στην περίπτωση που η υπάρχουσα σήμερα γραμμή της δόμησης είναι σε μικρότερη απόσταση, τότε θα ακολουθείται αυτή η γραμμή. Μια νέα ρύθμιση που παρουσιάζει μεγάλο ενδιαφέρον είναι ότι στους οικισμούς που η δόμηση φτάνει πιο κοντά από τα 15 μέτρα στη θάλασσα, πρέπει να καθοριστεί δίκτυο κοινόχρηστων διόδων προς τη θάλασσα πλάτους τουλάχιστον 4 μέτρων, που να συνδέουν τους δρόμους του οικισμού με την παραλία. Μάλιστα προβλέπει μια ειδική διαδικασία για την εξασφάλιση των χώρων: οι ιδιοκτήτες πρέπει να παραχωρούν τον απαραίτητο χώρο για τη δημιουργία του δρόμου ως υποχρέωση για να εκδώσουν οικοδομική άδεια (αλλά στην αρτιότητα υπολογίζεται το οικόπεδο όπως ήταν, δηλαδή πριν του αφαιρεθεί χώρος για δρόμο). Παραδοσιακοί οικισμοί Σχετικά με τους παραδοσιακούς οικισμούς, το πλαίσιο επισημαίνει ότι τα διατάγματα του χαρακτηρισμού του (και οι χρήσεις γης, οι όροι δόμησης κ.λπ.) εξακολουθούν να υπερισχύουν οποιασδήποτε νεότερης ρύθμισης. Αφήνει ωστόσο ένα «παράθυρο» τροποποιήσεων: «στις περιπτώσεις οριζόντιου, ομαδικού χαρακτηρισμού οικισμών ως παραδοσιακών χωρίς εξειδικευμένες κατά περίπτωση μελέτες είναι δυνατόν, μετά από προσήκουσα τεκμηρίωση (…) να τροποποιούνται επί πλέον ή επί έλαττον οι θεσμοθετημένοι όροι και περιορισμοί δόμησης», αναφέρει. Σημειώνει, ωστόσο, ότι οι νέοι όροι θα πρέπει να συνάδουν με τα χαρακτηριστικά και τη φυσιογνωμία του οικισμού και να κατατείνουν στην προστασία και τη βιωσιμότητά του, προϋποθέσεις που όπως έχει δείξει η πολεοδομική ιστορία μπορεί να ερμηνευθούν… πολύ διασταλτικά. Σε ό,τι αφορά τα διαδικαστικά, η οριοθέτηση των οικισμών εγκρίνεται με προεδρικό διάταγμα, ενώ η διαδικασία κινείται από τον δήμο ή το υπουργείο Περιβάλλοντος στο πλαίσιο εκπόνησης πολεοδομικού σχεδίου. Τι δεν πέρασε από την «κρησάρα» του ΣτΕ Τις «έμμεσες» επεκτάσεις οικισμών, μέσω της ένταξης πιο αραιοδομημένων τμημάτων γύρω από τους οικισμούς, μπλοκάρει το ΣτΕ. Οπως ορίζει, κάτι τέτοιο θα ισοδυναμούσε με επέκταση η οποία επιτρέπεται να γίνει μόνο ύστερα από μελέτη και στο πλαίσιο πολεοδομικού σχεδίου. Το ΣτΕ εξέδωσε πριν από λίγες ημέρες το (υπ. αρ. 74/2024) πρακτικό επεξεργασίας του σχεδίου προεδρικού διατάγματος, στο οποίο καταθέτει τις παρατηρήσεις του. Τις παρατηρήσεις αυτές το υπουργείο είναι υποχρεωμένο να τις σεβαστεί, ειδάλλως το προεδρικό διάταγμα δεν θα εγκριθεί. Πιο συγκεκριμένα: • Το υπουργείο πρότεινε να συμπεριληφθούν (ως Ζώνη Γ) τα τμήματα ενός οικισμού που είχαν συμπεριληφθεί σε παλαιότερη (παράνομη) οριοθέτηση. Με τον τρόπο αυτό επιχείρησε στην πράξη να εντάξει στα όρια των χωριών τις επεκτάσεις που είχαν γίνει με απόφαση νομάρχη τις δεκαετίες του ’80-’90 (και τις οποίες το ΣτΕ έχει πολλάκις κρίνει αντισυνταγματικές). «Η αναγνώριση της ζώνης Γ οδηγεί εμμέσως σε επέκταση των ορίων του οικισμού η οποία δεν επιτρέπεται και μάλιστα με συμπερίληψη εντός των ορίων του οικισμού εκτάσεων που έχουν προκύψει από παράνομη οριοθέτηση αυτού και χωρίς να συντρέχουν τα κριτήρια της πολεοδομικής νομοθεσίας», αναφέρει το πρακτικό του ΣτΕ. «Εξάλλου, αν η διοίκηση κρίνει αναγκαία και σκόπιμη την επέκταση των ορίων των οικισμών της χώρας για την οικιστική ή άλλου είδους αξιοποίησή τους θα πρέπει να προωθήσει κατά προτεραιότητα την πολεοδόμηση των αναγκαίων εκτάσεων για την εξυπηρέτηση του σκοπού αυτού», αναφέρει. Οπως επισημαίνει πολλαπλά το ΣτΕ, επέκταση των οικισμών επιτρέπεται μόνο στο πλαίσιο ενός ευρύτερου πολεοδομικού σχεδίου και πρέπει να είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη. • Επίσης, το υπουργείο πρότεινε να ενταχθούν στο σχέδιο αραιοδομημένες εκτάσεις που βρίσκονται γύρω από τις πιο «πυκνοδομημένες», μέσα στα χωριά. «Ο ορισμός που προτείνεται είναι αόριστος και ενδέχεται να δημιουργήσει ζητήματα ερμηνείας και εφαρμογής. Κυρίως δε ενδέχεται να καθυστερήσει για μεγάλο διάστημα την οριοθέτηση των οικισμών», αναφέρει. Το ΣτΕ υπενθυμίζει τη νομολογία του, σύμφωνα με την οποία αραιοδομημένες εκτάσεις εντός συνεκτικού οικισμού μπορούν να περιλαμβάνονται εντός του ορίου μόνο εφόσον περιέχουν επαρκή αριθμό κτισμάτων με μικρή απόσταση μεταξύ τους και αποτελούν κομμάτι του διαμορφωμένου πολεοδομικού ιστού. Τέλος, το ΣτΕ ζήτησε να καταργηθεί η δυνατότητα οικοδόμησης χωρίς περιορισμό αρτιότητας σε οικόπεδα προ του 1968, καθώς η σχετική διάταξη έχει κριθεί αντισυνταγματική. View full είδηση

Τέτοια απάντηση ΔΕΝ θα πάρεις από μηχανικό του φόρουμ, και ο λόγος είναι απλός. Είμαστε εδώ για να απαντάμε σε ερωτήματα τεχνικής φύσεως και όχι να συμμετέχουμε σε σφυγμομετρήσεις. Αφού, λοιπόν, γνωρίζεις το πρόβλημα it's up to you που λένε και στο χωρό μου.

Προφανώς, ο ερωτών, αναφέρεται στις "ευεργετικές" διατάξεις του ΝΟΚ οι οποίες κρίθηκαν αντισυνταγματικές. Θεωρώ πως, αν δεν ανακληθεί η άδεια κατά τη διάρκεια της κατασκευής, δεν υπάρχει πρόβλημα. Αλλά, επειδή ζούμε στην ελλάδα, όλα είναι πιθανά...

1. Ελέγχεις (από τίτλους ή α/φ) αν ο δρόμος προϋφίστατο του 1985. Αν ναι, δεν εμπίπτεις στις τροποποιήσεις. Αν όχι (εξ ολοκλήρου παραχώρηση σε κ.χ.), εμπίπτεις, κι επί πλέον θα πρέπει να γίνει κύρωση του οδικού δικτύου για να αποκτηθεί οικοδομησιμότητα 2. Δεν είναι αναδρομική ισχύς. Ο κάθε Δήμος (όταν υπάρχει ανάγκη) μπορεί να ζητήσει διαπλάτυνση των δρόμων 3.Τμήμα κτιρίου που πέφτει μέσα στη διαπλάτυνση, εξαιρείται 4. Δεν σε ενδιαφέρει το πώς εκδόθηκαν οι άλλες άδειες, γιατί δεν θα βγάλεις άκρη 5. Για οποιαδήποτε απάντηση θέλεις, θα κάνεις έγγραφο ερώτημα στις υπηρεσίες. Τα προφορικά δεν έχουν καμία ισχύ

Σωστά θυμάσαι Η παρ. 3β αναφέρει συγκεκριμένα "...Ειδικά για τα κτίρια της παρ.1δ του Αρθ-23 του παρόντος νόμου (προϋφιστάμενα του 55, κλπ) η επέκταση καθ' ύψος επιτρέπεται να εκτείνεται έως το νόμιμο περίγραμμα αυτών όπου αυτό ορίζεται ως το τμήμα εκείνο το οποίο δεν αντίκειται είτε στις ισχύουσες διατάξεις είτε σε εκείνες που ίσχυαν κατά το χρόνο κατασκευής του, εάν αυτές είναι ευμενέστερες"

Νεοδιανοιχθέντες (πιο σωστά νεοδιανοιγόμενοι) δρόμοι είναι όσοι διανοίχτηκαν μετά την οριοθέτηση του οικισμού, αφού μέχρι τότε ήταν οικισμός προϋφ. του 1923 και η δημιουργία νέων δρόμων θα έπρεπε να γίνει με απαλλοτρίωση. Το ΠΔ του 1985 έδωσε τη δυνατότητα "ιδιωτικής πολεοδόμησης" (υπό όρους, αλλά...) γιαυτό και η συγκεκριμένη διάταξη κηρύχθηκε αντισυνταγματική, με αποτέλεσμα να απαιτείται ειδική διαδικασία (κύρωση οδικού δικτύου) ώστε τα οικόπεδα, με πρόσωπο σε αυτούς, να καταστούν οικοδομήσιμα. Εάν δεν πρόκειται για τέτοια περίπτωση, κακώς ζητείται διαπλάτυνση.

Αν παρακολουθήσεις τις σχετικές συζητήσεις στο φόρουμ, θα δεις ότι υπάρχει έντονη αντίδραη για τα προκάτ. Ο λόγος είναι απλός. Τα περισσότερα εξ αυτών είναι προβληματικά. Αυτό έχει προκύψει από την εμπειρία μας. Τελικά, ό,τι πληρώσεις παίρνεις...

Ένα καλό προκάτ, στοιχίζει όσο κι ένα συβατικό. Αν, λοιπόν, αποφασίσεις για νέα οικοδομή, τότε οπωσδήποτε συμβατικό (σκελετός από οπλ. σκυρόδεμα, κλπ). Από τη στιγμή που δεν υπάρχουν τα εγκεκριμένα σχέδια (η άδεια??), θα πρέπει να γίνει στατικός και αντισεισμικός έλεγχος με βάση την υπάρχουσα κατάσταση.

επειδή έχεις χρησιμοποιήσει κάποιο παλαιότερο dwg, κάνε zoom all και σβήσε κάποια άχρηστα πράγματα (πάνω δεξιά)

Αυτό ακριβώς είπα κι εγώ. Δεν καταλαβαίνω γαιτί πρέπει να βάζουν όλα τα άχρηστα (για το dxf) στοιχεία Επίσης (για τον ερωτώντα) - Δεν υπάρχει layer ΚΤΙΡΙΑ. Τα κλειστά πολύγωνα των κτιρίων μπαίνουν στο layer BLD - Τα χρώματα των στοιχείων να είναι by layer (όσο κι αν μας δυσκολεύει κάποιες φορές)

Μπορεί να έλειπε σε διακοπές ο κος περιφερειάρχης και να μή μπορούσε να παραστεί νωρίτερα. Άλλωστε, αν το είχαν καθαρίσει αρχές καλοκαιριού, δεν θα είχε τόσο επικοινωνιακό αποτέλεσμα.

Θα πρέπει να δηλωθείς από την εταιρεία ως επί τόπου του έργου μηχανικός (σε συγκεκριμένο έργο), ώστε να πάει σε σένα η εμπειρία

Από μια πρώτη "ανάγνωση" διαπίστωσα ότι στο τμήμα 3-4 το PST_KAEK παρουσιάζει πολύ μικρή απόκλιση (0.0001 μ) με το TOPO_PROP. Αν κάνεις ζουμ, θα το διαπιστώσεις Αυτό σημαίνει ότι κάπου σου έχουν ξεφύγει τα περιγράμματα, οπότε: - Στήσε το από την αρχή - Αν το πραγματικό περίγραμμα ταυτίζεται με αυτό του Κτηματολογίου (όπου), μην περνάς νέα περιγράμματα. Απλώς κάνε αντιγραφή (στο πλάϊ) του συγκεκριμένου περιγράμματος, μετονόμασέ το και μετάφερέ το ώστε να συμπεσει με το άλλο - Για να μη μπερδεύεσαι με άχρηστα, στο dxf, στοιχεία, κράτα μόνο τα layers που χρειάζονται. Δεν είναι απαραίτητο (στο dxf) να υπάρχουν όλα τα στοιχεία του τοπογραφικού διαγράμματος

Προφανώς, ο πελάτης (κι ενδεχομένως ο δικηγόρος), θέλει μια τεχνική έκθεση για να στοιχειοθετήσει αγωγή διανομής. Από τον ορισμό της α.δ. που παραθέτω, δεν είναι δύσκολη η σύνταξη της τ.ε. Αυτούσια είναι η διανομή όταν το κοινό πράγμα μπορεί να διαιρεθεί σε ίσης αξίας μέρη, χωρίς να επέλθει αλλοίωση αυτού ή μείωση της αξίας του. Πραγματογνωμοσύνη δεν μπορεί να γίνει από μη πιστοποιημένο (ΤΕΕ) πραγματογνώμονα

Τότε, ποιά μέρη μαραζώνουν? Σίγουρα όχι τα νησιά Ή μήπως έγινε καμιά επένδυση σε ορεινά χωριά που ερημώνουν? Δηλ. ρίχνουν (οι εκάστοτε κρατούντες) λιοντάρια και σκλάβους στην αρένα, και τους λέμε να "αυτορρυθμιστούν"? Δυστυχώς, (από την ειδησεογραφία και τα σχετικά ντοκιμαντέρ) δεν διαμαρτύρονται οι υπάρχοντες ξενοδόχοι, αλλά οι μόνιμοι κάτοικοι. Δηλ. η τοπική κοινωνία

Όχι. Θα πρέπει να εφάπτεται σε όλο το μήκος πλευράς (έστω κι αν αυτό είναι 1 εκ.), σε πλευρά που αναφέρεται με (κι έχει) αυτό το μήκος σε τίτλο προ 1985

Και μακάρι να μη γίνει ποτέ, γιατί δεν ξέρουμε τι θα προκύψει. Θα μεταφέρω όμως την εμπειρία μου από το μακρινό 81 ως μέλος επιτροπής αυτοψιών. Όσα κτίρια είχαν μελετηθεί (και κατασκευαστεί) σωστά, σύμφωνα με τους τότε ισχύοντες κανονισμούς, είχαν μκρορηγματώσεις (τριχιάσματα, τα λέγαμε) μόνο στις τοιχοποιίες. Σε αυτά που υπήρχαν σοβαρές βλάβες έως καταρρεύσεις (κυρίως πολυόροφα), είχαν γίνει σημεία και τέρατα κατά την κατασκευή. Δυστυχώς, έχω χάσει το φωτογραφικό μου αρχείο και δεν μπορώ να τα παρουσιάσω.

Καθόλου δεν μαραζώνει. Συμπτωματικά, το μεσημέρι είχα σχετική συζήτηση με προερχόμενη εκ Θεσπρωτίας. Μου εξηγούσε με πάθος το γιατί δεν πρέπει να υπάρξει στην Ήπειρο αυτή η "ανάπτυξη". Της είπα να μην ανησυχεί. Τώρα έχει σειρά το Αιγαίο... Όσο για τον υπερτουρισμό, η Ισπανία δείχνει το δρόμο. Γι περισσότερα, ανά τον κόσμο, εδώ Και η προοπτική, έκφραση συμφέροντος είναι. Οπότε, αν είναι να διαλέξω μεταξύ τοπικού και αλλοτρίου συμφέροντος, επιλέγω το τοπικό. Όμως, το τοπικό δεν δίνει μίζες... Πιστεύω πως γνωρίζεις τα κακά της μονοκαλλιέργειας. Έτσι ακριβώς πάει να εξελιχθεί κι ο τουρισμός.

θεϊκή φωνή, σε ένα κλασικό ρεμπέτικο

Εάν είσαι επιβλέπων των στατικών, δε επιβλέπεις μόνο τα "σίδερα" αλλά και την επάρκεια του ξυλότυπου. Από τη φωτο που παραθέτεις, βλέπω ότι (κατ' αρχάς) γίνεται σωστή δουλειά τόσο ως προς το υλικό (εγχώριος σίδηρος) όσο και ως προς την τοποθέτηση. Οι κατακόρυφοι οπλισμοί δένονται στους συνδετήρες μόνο και μόνο για να παραμείνουν στη θέση τους κατά τη σκυροδέτηση. Συνεπώς (για τον ίδιο λόγο), οι οπλισμοί του ορόφου, δένονται στις αναμονές στα χαμηλά σημεία, και στους συνδετήρες στα ψηλά. Η σκέψη σου για συνεχόμενο (δύο ορόφων) κατακόρυφο οπλισμό είναι (κατ' αρχάς) σωστή, αλλά θα πρέπει: - Να εξασφαλίσεις το απαιτούμενο μήκος αναμονών. Αν έχεις καθαρό ύψος 3.00 μ, θέλεις αναμονή πέραν των 6.30 τουλάχιστον - να εξασφαλίσεις ότι δεν θα υπάρχουν μικρομετακινήσεις (κυρίως λόγω αέρα) κατά τη σκυροδέτηση (και για 24 ώρες τουλάχιστον), διότι χάνεται η συνάφεια - Η τοποθέτηση να γίνει με γερανό

Το πρόβλημα δεν είναι ο τουρισμός, αλλά ο υπερτουρισμός. Και ποιός μπορεί να συγκρατήσει την κατάσταση όταν αρχίσει να ξεφεύγει? Ποιός τελικά οφελείται? Η τοπική κοινωνία ή κάποιοι επιχειρηματίες? Και γιατί να μην ερωτώνται οι ντόπιοι για το τι είδους ανάπτυξη θέλουν? Υπάρχουν οι υποδομές, ή θα αυτοσχεδιάσουμε πάλι? Γιατί είναι κακό το να θέλει κάποιος να ζήσει σαν άνθρωπος? Ρητορικά ερωτήματα. Ήδη οι συνέπειες του υπερτουρισμού και της άναρχης "ανάπτυξης" έφεραν τα πρώτα αποτελέσματα. Τοπικές μαφίες και απαξίωση. Ο κόσμος αρχίζει να εγκαταλείπει τους "προορισμούς" (από φίλο καπετάνιο σε γιοτ που κάθε χρόνο αλωνίζει το Αιγαίο).

Ποτέ μη λες ποτέ. Το ότι έχουμε διαφωνήσει (και μάλιστα χοντρά) δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν κοινές απόψεις. Σαφώς, γιαυτό κι επιμένω ότι, είτε θα πρέπει να καταστεί υποχρεωτική η πρακτική εξάσκηση πριν το δίπλωμα, είτε ότι θα πρέπει να εφαρμοστεί ο θεσμός του δόκιμου μηχανικού. Διότι, δεν μπορεί να σου ζητάνε τουλάχιστον 3ετή εμπειρία (ΜΕΚ) για κατασκευή ενός ισογείου 10 μ² και για μελέτη ενός μεγαθηρίου να επαρκεί ο τίτλος σπουδών. αυτά παθαίνουμε όταν έχουν μπλεχτεί τα γένη και δεν ξερουμε ποιός είναι ποιά...

Κατ' αρχάς, συγχαρητήρια για την επιτυχία σου και καλές σπουδές. Η ανώτατη εκπαίδευση δεν έχει καμία σχέση με το περιεχόμενο των μέχρι τώρα σπουδών. Αφορά αποκλειστικά στην εξειδίκευση σε συγκεκριμένο επαγγελματικό-επιστημονικό αντικείμενο. Συνεπώς, θα σου πρότεινα να αρχίσεις να απασχολείσαι (ως πρακτική άσκηση) με το συγκεκριμένο αντικείμενο αμέσως μετά το πρώτο έτος. Αν δεν έχεις οικονομική ανάγκη, άσε προς το παρόν την παράλληλη, με τις σπουδές, εργασία. Δες πρώτα πώς είναι τα πράγματα στη σχολή.

Κια παράνομο (χωρίς άδεια) να ήταν, μετά από 55 χρόνια τι ψάχνει? Ίσως είναι καλύτερα να ερωτηθεί νομικός.

Ασφαλείς κατασκευές (με τεράστιες διατομές και τίγκα στον οπλισμό) μπορεί να κάνει οποιοσδήποτε. Μόνον, όμως, ο μηχανικός είναι αυτός που μπορεί να επιτύχει το βέλτιστο συνδυασμό ασφάλειας και οικονομίας. Η λύση που προτείνεις είναι μεν κατασκευαστικά εφικτή (χωρίς να στεναχωρηθούν ιδιαίτερα οι μαστόροι), αλλά έχει δυο σημαντικά μειονεκτήματα: - Απαιτεί πλάτος τάφρου επαρκές (πέραν του πλάτους της δοκού) ώστε να μπορούν να εργαστούν οι σιδεράδες. Αυτό σημαίνει επί πλέον άχρηστο σκυρόδεμα, συν πιθανές καταπτώσεις των πρανών στο όρυγμα. - Οι δοκοί δεν προσφέρουν κάτι ιδιαίτερο μιας και λειτουργούν ως ανεστραμμένοι και, ως εκ τούτου, δεν έχουν το πλεονέκτημα της πλακοδοκού.