Giannis

Μπορείς να μειώσεις το Ε σε μια ομάδα στοιχείων κοντά στην περιοχή με τις μεγάλες τάσεις. Η μείωση του Ε μπορεί να είναι από 0 μέχρι 99% (λύση συνέχειας). Με αυτόν τον τρόπο μπορείς να δεις σε πόσο μεγάλη έκταση θα σημειωθούν ρηγματώσεις και πόσο έντονες θα είναι.

+1 Έχω την ίδια άποψη. Μειώνεις τις σταθερές του υλικού και η ανακατανομή γίνεται μόνη της. Μπορείς να την μειώσεις σε μέγεθος και σε επιφάνεια και αντίστοιχα θα σου "δείξει" σε πόσο μήκος θα έχεις ρηγματώσεις/πλαστικοποιήσεις και τι μεγέθους!

Και από τα αξονικά των στύλων που είναι επικόμβια και όχι κατανεμημένα. Στις περισσότερες περιπτώσεις (για να μην πω σε όλες, γιατί κάποιος θα βρεθεί να φανταστεί μια εξεζητημένη...) δεν υπάρχει νόημα η ύπαρξη κατανεμημένου φορτίου σε πεδιλοδοκούς...

Οι πεδιλοδοκοί είναι στοιχεία ελαστικά εδραζόμενα. Οποιοδήποτε ομοιόμορφα κατανεμημένο φορτίο δρά από πάνω τους αναλαμβάνεται απ' ευθείας από το έδαφος και δεν προκαλεί εντατικά μεγέθη. Το μόνο που κάνει είναι να αυξάνει ελαφρώς τις τάσεις του εδάφους.

Κραυγαλέες περιπτώσεις εννοώ ακριβώς αναμονές 40-60εκ για Φ18-Φ20. Αλλά δεν είναι πολύ σπάνιες σε παλιές κατασκευές. Έχω δει και σε καινούργιες, κυρίως σε οροφή υπογείου που λόγω λάθους υπολογισμού, επειδή "είχε σκάψει πιο χαμηλά", προέκυψαν "κοντές", στο κρισιμότερο μάλιστα σημείο. Και όλοι ξέρουμε ότι σε μερικές κατασκευές ο μηχανικός έχει το κακό συνήθειο να μην "πατάει". Δεν αναφέρομαι μόνο σε StI. Συνήθως όταν οι αναμονές είναι κοντές, δημιουργείται ρογμή περίπου 10εκ κάτω από το σημείο που τερματίζουν οι αναμονές και οι αναμονές φέυγουν από το σώμα της άνω διατομής όπως στη φωτογραφία. Τα καλά νέα είναι ότι αυτό γίνεται σε ύψος π.χ. 0,50μ πάνω από τη βάση, που η ροπή είναι μικρότερη. Αν όμως δημιουργηθεί λοξή ρογμή από ταυτόχρονη παρουσία ροπής - τέμνουσας, τότε το χάνουμε και αυτό! Υ.Γ. Είμαι πολύ περήφανος! Έμαθα να σηκώνω φωτογραφίες!!!

Εγώ χρησιμοποιώ πάκτωση όπου κρίνω σκόπιμο για τον έλεγχο του nv στη βάση του κτιρίου, όπου βάση θεωρώ ότι είναι η θεμελίωση... Και βάζω στιρίξεις (μετακινησιακές) στην οροφή υπογείου και υψίκορμες δοκούς που παγιώνουν στην πράξη τους στύλους (στροφικά, κατά τη διεύθυνσή τους). Σε κάθε άλλη περίπτωση απλά αγνοείς ότι οι εξωτερικοί στύλοι έχουν παγιωμένη στροφή μόνο κατά τη μια διεύθυνση ενώ οι εσωτερικοί κατά καμία.

Πολλές φορές Χάρη. Σε κραυγαλέες περιπτώσεις (δεν μιλάμε για 5-10εκ λιγότερα), αλλά έχω φωτογραφίες... Προσωπικά, μου αρέσει επίσης αρκετά να "χαζεύω" σε κατεδαφίσεις. Και εκεί πολλές φορές βλέπεις στύλο να τον σπρώχνει στην κορυφή (σαν πρόβολο - μονοβάθμιο σύστημα με μονοτονική φόρτιση) και χωρίς να ρηγματωθεί να "ξαπλώνει" και από κάτω να εμφανίζονται οι αναμονές χωρίς να έχουν διαρρεύσει!

sundance, αν θεωρήσεις ότι κάθε κόμβος έχει 6 βαθμούς ελευθερίας (2 μετατοπίσεις κατά την οριζόντια έννοια + 1 κατά την κατακόρυφη) (2 στροφές περί τους οριζόντιους άξονες + 1 περί τον κατακόρυφο) τότε, για ΟΛΟΥΣ τους κόμβους υποστυλωμάτων που δεσμεύονται από διάφραγμα, η στροφή περί τον κατακόρυφο (στρέψη) είναι γεωμετρικά εξαρτημένη από τη στροφή του διαφράγματος. Όταν λέμε για στροφή στύλου, σχεδόν πάντα εννοούμε στροφή περί κάποιον από τους δύο οριζόντιους άξονες (αυτές που προκαλούν κάμψη). Αν η στροφή για την οποία μιλάμε είναι περί άξονα εγκάρσιο στο μήκος του περιμετρικού τοιχώματος, τότε είναι μηδενική. Αν είναι όμως περί άξονα παράλληλου τότε υπάρχει στροφή και το τοίχωμα παρασύρεται και κάμπτεται περί τον ασθενή του άξονα (δεν μιλάμε για γωνιακά προφανώς). Επίσης αν μιλάμε για εσωτερικό υποστύλωμα, τότε δεν έχει δεσμευμένη καμία στροφή περί οριζόντιο άξονα. Η πάκτωση λοιπόν στην οροφή υπογείου δεν είναι πάντα ρεαλιστική. Και μάλιστα είναι συχνά κατά της ασφαλείας. π.χ. αυτό το διφορούμενο "θεώρηση πάκτωσης στη βάση του κτιρίου" στον έλεγχο επάρκειας τοιχωμάτων, αν ένα μεγάλο τοίχωμα είναι εσωτερικό, στην οροφή υπογείου στρίβει και μάλιστα αρκετά, αφού οι δοκοί μάλλον δεν είναι ικανές να το συγκρατήσουν. Αν εμείς το θεωρήσουμε πακτωμένο στην οροφή υπογείου π.χ. στον έλεγχο nv, θα προκύψει ότι αναλαμβάνει τέμνουσα βάσης αρκετά μεγαλύτερη της πραγματικής και ο έλεγχος θα είναι πλασματικός. Εγώ προσωπικά για τον συγκεκριμένο έλεγχο σαν βάση του κτιρίου δεν θεωρώ την οροφή κανενός υπογείου με παραδοχή καθολικής πάκτωσης εκεί, ειδικά σε κτίρια με μεγάλη κάτοψη.

Τα υποστυλώματα δεν είναι πακτωμένα στην οροφή υπογείου. Έχουν δεσμευμένες μετακινήσεις λόγω του απαραμόρφωτου διαφράγματος (αν το διάφραγμα είναι πλήρες και τα περιμετρικά τοιχώματα επαρκή) και μόνο τα περιμετρικά υποστυλώματα έχουν δεσμευμένη τη στοφή τους και πάλι μόνο κατά τη διεύθυνση του περιμετρικού τοιχείου.

Όσο το μέσον είναι ελαστικό, οι ροές θα παραμείνουν οι ίδιες. Θα χρειαστεί όμως κάποια στιγμή να αναλυφθεί εφελκυσμός από κάποια άοπλη περιοχή, η οποία θα ρηγματωθεί. Το μέσον παύει να είναι συνεχές και οι τάσεις ψάχνουν άλλο δρόμο. Αν σε μια τετραέρειστη τοποθετηθεί οπλισμός μόνο στη μια διεύθυνση, θα ανοίξουν ρογμές παράλληλες με τον οπλισμό, η πλάκα θα γίνει αμφιέρειστη και οι ροές θα έχουν αυτή τη μορφή. Διαφωνώ όμως ότι εμείς με τον τρόπο όπλισης διαμορφώνουμε τις ροές. Οι τάσεις θα προσπαθήσουν να ταξιδέψουν όπως αυτές θέλουν. Αν δεν τα καταφέρουν τότε δημιουργούνται ρηγματώσεις κτλ και τότε απλά δεν μπορούν να περάσουν από εκεί (όχι ότι δεν θα το ήθελαν...). Αν για παράδειγμα οι εφελκυσμοί που θα προκύψουν στην τετραέρειστη μπορούν να αναληφθούν από το σκυρόδεμα, οι ροές δεν θα αλλάξουν, οπότε δεν είναι ο οπλισμός που οδηγεί τις ροές, αλλά αυτό που συνεπάγεται η έλλειψή του. Και σε κάθε περίπτωση όταν δεν σεβόμαστε τη διαδρομή που θέλουν να ακολουθήσουν οι τάσεις, παρουσιάζονται προβλήματα, όπως ρηγματώσεις, εγκάρσιοι εφελκυσμοί στα σημεία που οι τάσεις αλλάζουν διεύθυνση, κτλ.

Μην το λες... Σε κάποιες περιπτώσεις ισχύει αυτό, αλλά είναι αρκετές οι φορές που "περισσεύουν" ένσημα. Μην ξεχνάς και την εισφορά του ασφαλισμένου, που έχει επικρατήσει να μην την πληρώνει και να κόβεται το ένα ένσημο στα πέντε (η εισφορά είναι ~20%). Οπότε στην πραγματικότητα ο εργοδότης πληρώνει το 80% των πραγματικών ενσήμων. Το άλλο 20% θα έπρεπε να το πληρώνει ο ασφαλισμένος, αλλά ποτέ δεν το πληώνει, οπότε...

Άλλο η ανάλυση, άλλο η διαστασιολόγηση. Για την διαστασιολόγηση προφανώς θα πρέπει να γίνει χρήση του πραγματικού συνεργαζόμενου πλάτους (αν υπάρχει), να αγνοηθεί στις στηρίξεις (μόνο για εκείνες τις περιπτώσεις που προκαλούν αρνητικές ροπές, ίσως υπάρχουν και θετικές αφού μπαίνει και ο σεισμός μέσα), κτλ... Για την ανάλυση όμως, το συνεργαζόμενο πλάτος που λέτε δεν είναι αυτό! Ακόμα και σε ΕΑΚ-ΕΚΩΣ αν δείτε, τα συνεργαζόμενα πλάτη δεν είναι τα ίδια. Σε κάθε περίπτωση το συνεργαζόμενο πλάτος που θα βάλουμε στο μοντέλο για να βγούν εντατικά μεγέθη με το τέχνασμα της αύξησης της ροπής αδράνειας περί τον ασθενή άξονα ΔΕΝ είναι το πραγματικό, για τον απλό λόγο ότι στην πράξη αναπτύσσονται θλιπτήρες στο σώμα της πλάκας και δεν είναι κανένα συνεργαζόμενο πλάτος δοκού που εξασφαλίζει την διαφραγματική λειτουργία. Αυτό το "φανταστήκαμε" εμείς για να κάνουμε "εύκολα" τη δουλειά μας με τα διατιθέμενα μέσα (πλειοψηφία ελληνικών προγραμμάτων) και πρέπει ανά πάσα στιγμή να έχουμε στο μυαλό μας τους κινδύνους που έχει. Παράδειγμα 1: Σκεφτείτε π.χ. την περίπτωση που μια κατασκευή έχει δοκούς μόνο στη μια διεύθυνση. Με την αύξηση της ροπής αδράνειας περί τον ασθενή άξονα το τέχνασμα μας κρεμάει, αφού με τη χρήση του προκύπτει "σχεδόν" διάφραγμα μόνο στην εγκάρσια διεύθυνση, ενώ στην πραγματικότητα υπάρχει μια χαρά διάφραγμα... Παράδειγμα 2:Σε μια τετράγωνη πλάκα π.χ., που μπορούμε με ασφάλεια να τη θεωρήσουμε τέλειο διάφραγμα, οι ροπές αδράνειας περί τον ασθενή άξονα θα έπρεπε να είναι άπειρες! Το να βάλει κανείς το πραγματικό συνεργαζόμενο πλάτος είναι σαν να θεωρεί το ενδιάμεσο της πλάκας τρύπα! Αν π.χ. έχουμε μια και μόνο πλάκα 5*5 με δοκούς που έχουν συνεργαζόμενο πλάτος 1μ, τότε σε τι θα διέφερε στην προσομοίωσή σας αυτή η περίπτωση με μια άλλη που η πλάκα θα είχε κενό 3*3μ στο μέσον της? (τα νούμερα είναι θεωρητικά)... Σαν απάντηση λοιπόν στον civil, αν αποφασίσεις να προσομοιώσεις το διάφραγμα με το εν λόγω τέχνασμα (δεν συμφωνώ αν δουλέψεις το sap), θα πρέπει να βάλεις συνεργαζόμενο πλάτος και μάλιστα μεγάλο (άπειρο αν το διάφραγμά σου είναι τέλειο) και να έχεις δοκούς και στις δύο διευθύνσεις κτλ, ώστε να βγάλεις τα σωστά εντατικά μεγέθη. Και αυτό είτε έχεις ήλους είτε όχι, αφού το συνεργαζόμενο πλάτος δεν είναι το πραγματικό όπως είπα, αλλά το "φανταστικό", ίσα για να κάνουμε το "τέχνασμα"! Προφανώς μπορείς να βάλεις και το πραγματικό (αν είχες ήλους), αλλά το διάφραγμά σου να περιμένεις να σου βγεί λίγο πιο εύκαμπτο απ' ότι είναι στην πραγματικότητα. Επίσης μπορείς να βάλεις το πραγματικό συνεργαζόμενο πλάτος και επιπροσθέτως αβαρείς δύσκαμπτες χιαστί ράβδους που να "δένουν" τους κόμβους του διαφράγματος, στα σημεία που υπάρχει πλάκα. Έτσι επίσης πετυχαίνεις το τέλειο διάφραγμα εκεί που υπάρχει και το προσομοιώνεις με ικανοποιητικό τρόπο εκεί που δεν υπάρχει. Επαναλαμβάνω, αυτά για να βγάλεις εντατικά μεγέθη. Η διαστασιολόγηση από εκεί και πέρα είναι άλλο...

Οκ, μην ξεχάσεις θερμοκρασιακά κτλ λοιπόν! Συμφωνώ με τον iovo, εκτος από το κομμάτι με την αύξηση της ροπής αδράνειας περί τον ασθενή άξονα. Ισχύει βέβαια αυτό που λέει, αλλά υπό περιορισμούς και ανάλογα με το μοντέλο σου. Φαντάσου π.χ. ότι αν έχεις δοκούς μόνο στη μία διεύθυνση, προκύπτει διάφραγμα μόνο στη μια διεύθυνση... Επίσης η χρήση του πραγματικού συνεργαζόμενου πλάτους είναι πολύ συντηρητική ως προς την πραγματική δυσκαμψία του διαφράγματος και σε κάθε περίπτωση παραείναι προσεγγιστική για κτίρια σαν αυτό που έχεις στην φωτογραφία (αυτά κατά τη γνώμη μου πάντα...). Αφού προσομοιώνεις με το SAP, καλύτερα νομίζω να εκμεταλευτείς τις δυνατότητές του και αν κάνεις ανάλυση με μεγάλο Ix, να την κάνεις μόνο για λόγους σύγκρισης με την ακριβέστερη προσομοίωση.

Δεν θα έχει αρμούς το κτίριο αυτό? 100μ πλευρά χωρίς αρμό μου φαίνεται μεγάλο... Αν π.χ. αποφασίσεις να το "σπάσεις" στα 3 σε κατάλληλες θέσεις, μπορείς να αφήσεις ουσιαστικά 3 ανεξάρτητα τέλεια διαφράγματα ανά όροφο. Σε ποιό πρόγραμμα θέλεις να προσομοιώσεις με πεπερασμένα?

Σε ποια περιοχή είσαι; Μπορείς να πάρεις δείγμα από μια μεγάλη αναμονή και να κάνεις μια ανάλυση που θα σου δώσει τα ποσοστά του C. Συνήθως το StΙΙΙ της εποχής ΔΕΝ ήταν συγκολλήσιμο λόγω μεγάλου ποσοστού. Συνήθως όμως ήταν εντος των ορίων συγκολλησιμότητας υπό προϋποθέσεις (προθέρμανση, βασικό ηλεκτρόδιο, κτλ που αναφέρεις...). Σπανιότερα ο C ήταν τόσος που απαγόρευε και την υπό προϋποθέσεις συγκόλληση. Αν βάλεις αγκύρια, τότε να λάβεις υπόψη σου ότι δεν αρκεί μόνο η νέα ράβδος να αγκυρωθεί μέσα στη διατομή, αλλά και η διατομή στην οποία θα αγκυρωθεί να μπορεί να αναλάβει αυτή τη δύναμη. Οπότε πιθανό είναι το κρίσημο μήκος έμπηξης να είναι αυτό του προκύπτει λόγω του υπάρχοντος οπλισμού του στύλου!