sadinoel

Ευχαριστώ και πάλι για το ενδιαφέον σας

Αν δεν υπάρχει δηλαδή κοινόχρηστη πρόσβαση σε καμμία από τις ανώτερες υπαίθριες επιφάνειες, και δεν αναφέρεται καμμία από αυτές στα συμβόλαια, ο ιδιοκτήτης του ισογείου πρέπει να βάλει τον ηλιακό και την κεραία στον κήπο; Σημείωση: Δεν αναφέρω σε κανένα από τα post μου αν θέλω ή όχι να ιδιοποιηθώ κάποιο χώρο, ή αν είμαι καν ιδιοκτήτης διαμερίσματος στο εν λόγω κτίριο. Το πρόβλημα παρουσιάστηκε στην εύρεση του κατάλληλου σημείου τοποθέτησης κεραίας ISM. Απ'όσο ξέρω κεραίες, ηλιακοί κλπ τοποθετούνται στην κοινόχρηστη ταράτσα. Το πρόβλημα είναι λοιπόν τι θεωρείται ταράτσα (ή - κατά ΓΟΚ - "δώμα"/"υπαίθριος χώρος") στην περίπτωση ρετιρέ που καλύπτει μικρό ποσοστό του υποκείμενου ορόφου. Από τις απαντήσεις καταλαβαίνω ότι όπως έχουν τα πράγματα, οι δικηγόροι είναι πιο αρμόδιοι να αποφασίσουν τι είναι ταράτσα και τι όχι... Το μοναδικό κριτήριο που είδα να αναφέρεται είναι αυτό της πρόσβασης. Αν δηλαδή κάποιος χώρος έχει μόνο ιδιόκτητη πρόσβαση, θεωρείται ιδιόκτητος. Άρα αν μια ταράτσα έχει μόνο ιδιόκτητη πρόσβαση, η κεραία ισογείου διαμερίσματος πρέπει να μπει επιτοίχια;

Να με συγχωρήσετε για τη χρήση μη-επισήμων όρων. Η επιφάνεια δηλαδή που στο σκίτσο του petsagouris βαφτίζεται ως ""βεράντα"", και η οποία εμπίπτει στον ορισμό του παραπάνω άρθρου (ΓΟΚ 2-33), αν δεν αναφέρεται ρητά στη σύσταση οριζοντίου ιδιοκτησίας, θεωρείται ως κοινόχρηστος υπαίθριος χώρος, ή θεωρείται ότι είναι ιδιοκτησία και αποκλειστική χρήση του διαμερίσματος από το οποίο έχει τη μοναδική (ιδιόκτητη/ιδόχρηστη) πρόσβαση; Ευχαριστώ και πάλι

petsagouris, στο σκίτσο σου ο 3ος όροφος είναι ~80% του 2ου. Τι γίνεται αν είναι π.χ. το 20%; Απ'ότι κατάλαβα είναι θέμα τελικά της πρόσβασης. Στην περίπτωσή μου, η απόληξη του κλιμακοστασίου είναι στο ρετιρέ. Πρόσβαση στο ταρατσάκι γίνεται με πτυσσόμενη σκάλα. Στο σκίτσο σου, πρόσβαση στα "ταρατσάκια" των κλιμακοστασίων (με καφέ χρώμα) φαίνεται να γίνεται μόνο με παρόμοιο τρόπο - άρα το "ταρατσάκι" πανω από την απόληξη του ιδιόκτητου κλιμακοστασίου θεωρείται κοινόχρηστο; Επίσης τι γίνεται αν δεν υπάρχει κοινόχρηστο κλιμακοστάσιο; Στο σκίτσο του petsagouris δηλαδή, να λείπει το "πέρα" κομμάτι (η κοινόχρηστη ταράτσα και όλο το κομμάτι του κτιρίου που στεγάζει). Τότε σύμφωνα με το κριτήριο της πρόσβασης, ο ιδιοκτήτης του ισογείου θα βάλει την κεραία στον... κήπο;;;;

Πάω πάσο για τους ορισμούς, adadim. Ναι, το θέμα όμως ότι η "τελευταία πλάκα" σ'αυτήν την περίπτωση, είναι η οροφή του ρετιρέ... Ακριβώς. Αν όμως αντί για 30τμ ρετιρέ σε 300τμ υποκείμενο όροφο, το ρετιρέ ήταν π.χ. το 90% του υποκείμενου ορόφου; Αν ήταν το 60%;

Ναι, jgiannelis σωστά κατάλαβες... adadim, δεν είναι δυνατόν να θεωρηθεί "ταράτσα" οποιαδήποτε ακάλυπτη επιφάνεια που αποτελεί οροφή κλειστού χώρου. Σκεφτείτε ένα κτίσμα στο οποίο κάθε όροφος είναι λίγο μικρότερος από τον υποκείμενο. Τότε οι βεράντες των ορόφων έχουν ίδια χρήση με μπαλκόνια (απλώς αρχιτεκτονικά είναι διαφορετικές γιατί δεν προεξέχουν) και δε μπορούν να θεωρηθούν κοινόχρηστη "ταράτσα"... Το ερώτημα είναι τι γίνεται όταν ο πάνω πάνω "όροφος" (ρετιρέ) είναι αισθητά μικρότερος από τον υποκείμενο ορόφο. Κοινόχρηστη ταράτσα είναι τότε μόνο η οροφή του ρετιρέ (ταρατσάκι), ή και ένα ποσοστό (μικρό ή μεγάλο) της οροφής του προτελευταίου ορόφου. Από τις απαντήσεις (για τις οποίες και ευχαριστώ) συμπεραίνω ότι δεν υπάρχει κάποια προδιαγραφή που να ορίζει τι είναι τι, και ισχύει ό,τι συμφωνήσουν οι ιδιοκτήτες ή οι δικηγόροι... Περίεργο μου φαίνεται πάντως, καθώς έχω την αίσθηση ότι πρόκειται για αρκετά συνηθισμένη περίπτωση.

adadim, η διαφορά (όπως την καταλαβαίνω) βεράντας με εξώστη (μπαλκόνι) είναι ότι το δάπεδο του μπαλκονιού προεξέχει από το κτίριο, ενώ η το δάπεδο της βεράντας είναι οροφή κλειστού χώρου (έχει από κάτω δωμάτιο). Το μπαλκόνι εκ φύσεως δε μπορεί να είναι κοινόχρηστο. Το θέμα είναι πώς ξεχωρίζεις τη βεράντα του ρετιρέ από την υπόλοιπη ταράτσα, ή αν "ταράτσα" θεωρείται μόνο η επιφάνεια της ανώτατης πλάκας (το ταρατσάκι στην οροφή του ρετιρέ). alf, στο ταρατσάκι δεν ανεβαίνουν σκάλες (ανεβαίνεις μόνο με πτυσσόμενη). Εξακολουθεί να είναι κοινόχρηστο όμως, καθώς είναι ακάλυπτος χώρος για τον οποίο δεν υπάρχει συμβόλαιο ιδιόχρησης. Άρα απ'ό,τι καταλαβαίνω, η κοινόχρηστη "ταράτσα" θα πρέπει να είναι σε 2 επίπεδα, τα 30τμ "ταρατσάκι" συν το κομμάτι των 270τμ που θα συμφωνηθεί.

1) Ναι μετρά 2) Ναι υπάρχει 3) Το δώμα/ρετιρέ είναι ιδιόκτητο. Το ερώτημα δεν αφορά όμως το δώμα αλλά τον ακάλυπτο χώρο για τον οποίο δεν υπάρχουν συμβόλαια για αποκλειστικές χρήσεις. Συμφωνώ ότι είναι υπερβολικό σε συνολική επιφάνεια 300τμ με "ρετιρέ" 30τμ να αξιώνει ο ιδιοκτήτης του, αποκλειστική χρήση "βεράντας" 270τμ. Αν οι αναλογίες ήταν όμως ανάποδα; Δηλ. πχ ρετιρέ 120τμ όταν ο πιο κάτω όροφος είναι 150τμ -- τότε προφανώς "ταράτσα" εννοούνται τα 120τμ της οροφής του ρετιρέ και τα υπόλοιπα 30τμ είναι βεράντα... Η χρήση των ακάλυπτων επιφανειών δεν ορίζεται στα συμβόλαια, άρα θεωρούνται κοινόχρηστοι. Δεν υπάρχει κάποιος τρόπος (π.χ. αναλογία εμβαδών) που να ορίζει τι είναι ταράτσα και τι βεράντα;

Όχι δεν αναφέρομαι σε απόληξη κλιμακοστασίου. Αν ο όρος "δώμα" σε μπερδεύει, δες το σαν "ρετιρέ" (30τμ). Το ερώτημα είναι αν "ταράτσα" μπορέι να θεωρηθεί μόνο η επιφάνεια που σκεπάζει το ρετιρέ (30τμ), και άρα η επιφάνεια που σκεπάζει τον πιο κάτω όροφο (270τμ) είναι "βεράντα" του ρετιρέ.

Καλησπερα, Μηχανικός είμαι και εγώ (ηλεκτρολόγος όμως) με την εξής απορία. Πότε μια ακάλυπτη επιφάνεια χαρακτηρίζεται ως βεράντα και πότε ως ταράτσα; Ψάχνοντας εδώ (http://www.domiki.gr/kpn/kpn.htm) δε βρήκα κάτι - πού αλλού να ψάξω; Η περίπτωση που έχω κατά νου είναι ένα δώμα (κατοικίσιμο), που όμως καλύπτει σχετικά μικρό ποσοστό (π.χ. 10%) της συνολικής επιφάνειας. Η ακάλυπτη επιφάνεια που βρίσκεται στη στάθμη του δαπέδου του δώματος, θεωρείται "βεράντα" και άρα ιδιόχρηστη, ή "ταράτσα" και άρα κοινόχρηστη; Η άδεια δεν περιλαμβάνει χαρακτηρισμό της επιφάνειας αυτής (ούτε και για το ταρατσάκι του δώματος). Υπάρχει κάποιο σχετικό κριτήριο π.χ. αναλογία εμβαδών; Ευχαριστώ.