Το ότι έχουν προταθεί πολλές λύσεις από μηχανικούς δε σημαίνει απαραίτητα ότι κάποια είναι λάθος και κάποια σωστή (βέβαια κάποια είναι η βέλτιστη... αλλά το ποια είναι, εξαρτάται από πολλά όπως η εμπειρία των συνεργείων).
Γενικά, τα ανθρακοελάσματα (σαν F.R.P.) δεν χρησιμοποιούνται για τοιχοποιίες και πολύ μικρής αντοχής σκυροδέματα, όμως εάν εξυγιανθεί το υπόστρωμα (π.χ. χρήση επισκευαστικού κονιάματος) εγώ προσωπικά δε έλεγα τόσο εύκολα ότι είναι λάθος και ότι δε γίνεται.
Μια καλή λύση, κατά τη γνώμη μου, θα ήταν η εφαρμογή πλέγματος υάλου/ άνθρακα αλλά αντί να χρησιμοποιηθεί ρητίνη για την εφαρμογή του επί του σκυροδέματος να χρησιμοποιηθεί κονίαμα. Αντί για Fiber Reinforced Polymers (FRP) να γίνει χρήση Textile Reinforced Mortar (T.R.M.)/ Ινοπλέγματα Ανόργανης Μήτρας (Ι.Α.Μ.). Έτσι λύνονται πολλά προβλήματα συνάφειας μεταξύ ενίσχυσης και υποστρώματος.
Όσο αφορά το κόστος των υλικών, δίχως ίχνος ειρωνείας, δηλώνετε:
Εάν πάτε στη μάντρα υλικών της περιοχής σας και πείτε θέλω να πάρω αυτά τα υλικά για τόση επιφάνεια πόσο πάει το μαλλί θα σας απαντήσουν από πρώτο χέρι. Πάντως, τώρα πρόσφατα είχα πάει οδοντίατρο για ένα δόντι, σφράγισμα μου είπε (50 ευρώ) και κατέληξα με θήκη (500 ευρώ). Δυστυχώς, πολλές φορές τα πράγματα είναι βλέποντας και κάνοντας, δεν σημαίνει απαραίτητα ότι προσπαθούν να κρύψουν το κόστος για να πάρουν τη δουλειά.