davanelou

Γεια χαρα. Για την τοποθέτηση προκατ οικίας για την στέγαση παλιννοστούντων Πόντίων δεν απαιτείται οικοδομική άδεια, αλλά μόνο άδεια εργασιών μικρής κλίμακας. Απαιτείται όμως αρτιότητα του οικοπέδου ή του αγροτεμαχίου;

Η αλήθεια είναι ότι οι ελληνικές εταιρίες που παράγουν συγκολλητή ξυλεία δεν έχουν πιστοποιήσεις. (Φυσικά με την πιστοποίηση δεν εννοώ το iso, γιατί δεν αποτελεί πιστοποίηση για το παραγόμενο προϊόν) Δεν υπάρχουν πιστοποιήσεις, γιατί δεν υπάρχει φορέας που να δίνει πιστοποιητικά παραγωγής συγκολλητής ή επεξεργασμένης ξυλείας στην Ελλάδα. Μόνο στο εξωτερικό γνωρίζω τέτοιους φορείς. Κάθε χρόνο λαμβάνω ένα ενημερωτικό σε σχέση με τις πιστοποιημένες εταιρίες ξυλείας στην Ευρώπη και δεν έχω δει ελληνική εταιρία μέχρι τώρα (ούτε την ΑΒΕΞ, ούτε τον Γιώτα). Η πιστοποίηση έχει διαβαθμίσεις. Υπάρχουν εταιρίες που πιστοποιούνται για παράδειγμα μόνο για δικολλητή ξυλεία (duo) και όχι για πολυκολλητή (bsh). Υπάρχουν εταιρίες που είναι πιστοποιημένες για όλα τα επεξεργασμένα προϊόντα (δοκούς, φορείς Ι, μασιφ πάνελ κτλ).

Η επιλογή ανάμεσα σε ήλους, βλήτρα και βίδες γίνεται με βάση την διατομή της ξυλείας, τον τύπο της και τα δεδομένα της κατασκευής. Σε μικρές διατομές πχ 60Χ120 χιλ. είναι σπάνιο να χρησιμοποιήσεις βλήτρα, διότι οι απαραίτητες ελάχιστες αποστάσεις των βλήτρων μεταξύ τους και από τις ακμές του ξύλου θα σε οδηγήσουν ή σε πολύ μικρά βλήτρα (>8χιλ) ή στην χρήση μεγαλύτερης διατομής (συνήθως σε καθοδηγεί το πρόγραμμα). Τα βλήτρα γενικά είναι λίγο φασαρία στην εφαρμογή, άρα και πιο ακριβά. Αυτό συμβαίνει γιατί απαιτείται προδιάτρηση (!!!) με σχετικά μεγάλη ακρίβεια, ώστε να πετύχεις την τρύπα και στις μεταλλικές πλάκες αλλά και στο ξύλο. Φαίνεται απλό, αλλά δεν είναι! Γι αυτό προτείνω την χρήση των βλήτρων μόνο όταν μπορείς να χρησιμοποιείς λίγα σε κάθε σύνδεση. Επιπλέον, αν το ξύλο είναι σκληρό πχ. δρυς, καστανιά τα πράγματα γίνονται ακόμα πιο δύσκολα. Μου έτυχε μελέτη σε δημόσιο έργο με 14 βλήτρα των 4χιλ. (!) Χ 8 κόμβους Χ 21 ζευκτά σε δρυ...Κάθε τρεις τρύπες θα πετάγαμε και από ένα τρυπάνι! Οι ήλοι είναι μια γενικά ασφαλής επιλογή σε μικρές διατομές, αλλά σίγουρα δεν δίνει και το καλύτερο αισθητικό αποτέλεσμα. Εγώ δεν θα το έβαζα σε εμφανή κατασκευή. Το ίδιο ισχύει και για τις ηλόπλακες (Gang Nail κτλ). Οι συνδέσεις τύπου κύριου φορέα και δευτερεύοντα (εικόνες με τα Simpson Strong Tie) είναι πολύ αξιόπιστες, αλλά δεν έχουν εφαρμογές σε ζευκτά. Απαιτούν πείρους και προδιατρήσεις (και να ψάχνεις την τρύπα) όπως και τα βλήτρα. Επίσης δεν είναι και πολύ φτηνά, οπότε χρησιμοποιούνται μόνο σε λίγες "σοβαρές" συνδέσεις.

Μετά από το πολύ καλό άρθρο του συναδέλφου παραθέτω το link με ένα μικρό συνοπτικό οδηγό που έφτιαξα: http://xylinaspitia.blogspot.com/2009/03/blog-post_9764.html

Λάκες μπορείς να έχεις με σατινέ, μάτ ή γυαλιστερή επιφάνεια. Η επιλογή γίνεται βάση την αισθητική που θέλεις να έχει η κατασκευή. Τις πιο πολλές φορές επιλέγεται η σατινέ επιφάνεια, γιατί η γυαλιστερή τονίζει τις πιθανές ατέλειες. Επίσης, λάκες μπορείς να βάψεις με πιστόλι (στο χέρι ή ρομποτικά) ή με ρολό ή με πινέλο. Εξαρτάται από τον τύπο της λάκας και συνήθως το αναγράφει επάνω στο κουτί.

Υπάρχουν 2 τύποι ανιλίνης: νερού και νίτρου (ή διαλυτικού). Η ανιλίνη νερού είναι άοσμη και απόλυτα ασφαλής για την υγεία. Δεν χρησιμοποιείται για συνήθως σε δάπεδα, γιατί στεγνώνει πολύ γρήγορα και μπορεί να δημιουργήσει "πανάδες" & στάμπες. Μπορεί να χρησιμοποιηθεί, μόνο εφόσον βαφτούν ένα-ένα τα σανίδια του δαπέδου και μετά περαστούν. Η ανιλίνη νίτρου προκαλεί αναθυμιάσεις (όπως όλα τα "βερνίκια" νίτρου) και χρησιμοποιείται για δάπεδα. Την προτιμούν οι πατωματάδες, γιατί στεγνώνει πιο αργά και έτσι τους είναι πιο εύχρηστη. Σε γενικές γραμμές καλό είναι για την υγεία τον εφαρμοστών και των χρηστών να χρησιμοποιούνται βερνίκια νερού.

Δες στο βιβλίο του Ελ. Κατσαραγάκη "Ξύλινες κατασκευές" εκδόσεις ΕΜΠ ή στον EC 5.

Πολύ σωστή η παρατήρηση ότι το φράγμα υδρατμών πρέπει να κολλιέται με ειδικές ταινίες, αλλιώς δεν κάνει δουλειά. Τον υαλοβάμβακα με αλουμινόφυλλο μπορούσες να το χρησιμοποιήσεις ως θερμομονωτικό, αλλά δεν μπορούσες να κολλήσεις τα φύλλα αλουμινίου. Αυτό συμβαίνει γιατί στην Ελλάδα οι πιο πολλές κεραμοσκεπές είναι εμφανείς (με εμφανή δοκάρια κτλ), άρα δεν μπορείς να τοποθετήσεις τη θερμ. στρώση με το αλουμίνιο να πατάει πάνω στα σανίδια και μετά να το κολλήσεις. Το προϊόν μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για μόνωση ανάμεσα στους αμείβοντες, οπότε ο τεχνίτης να έχει πρόσβαση στην πλευρά του αλουμινίου. Παρ΄όλα αυτά, μπορείς να βρεις στην αγορά φ.υ. για να αγοράσεις, απλά το σπορ δεν είναι διαδεδομένο. Κάποτε παρήγγειλα σε γνωστή Ελληνική εταιρία ένα φ.υ. με μεταβλητό Sd (νέα μόδα) και με έψαχνε ο υπεύθυνος εξαγωγών ΝΑ Ευρώπης της Γερμανικής προμηθεύτριας να με ρωτήσει που θα το βάλω! Όταν το είδαν εδώ, δεν μπορούσαν να καταλάβουν γιατί αυτό το "τσιγαρόχαρτο" είναι τόσο ακριβό... Γενικά η σωστή τοποθέτηση του φ.υ. είναι πολύ μεγάλη μανούρα. Άλλες ταινίες για τις επικαλύψεις των φύλλων, άλλες ταινίες για αεραγωγούς, καλώδια κτλ., άλλες ταινίες για το τούβλο, άλλες ταινίες για τα καρφιά...Να επισκευάσεις τυχόν τρύπες στο φ.υ., να μην αφήσεις κανένα σημείο ανοιχτό, να στεγανώσεις στα παράθυρα, να "τεζάρει" το φ.υ....5 διαφορετικές ταινίες για φ.υ., άλλες τόσες για τις μεμβράνες. Άντε να εξηγείς ποιο πάει που. Σκέτη τρέλα! Ευτυχώς, μπορείς να χρησιμοποιήσεις άλλα υλικά (όχι μεμβρανοειδή), οπότε η δουλειά είναι πιο εύκολη. Φυσικά, οι υαλοβάμβακες που κυκλοφορούν στην αγορά είναι τρελή μάπα. Στο εξωτερικό μπορείς να βρεις ρολά υαλοβάμβακα με μεγαλύτερη πυκνότητα και εκεί χρησιμοποιούνται ευρέως. Κάποτε, ζήτησα να με προμηθεύσει γνωστή Ελληνική εταιρία με υαλοβάμβακα ποιότητας, αλλά έπρεπε να παραγγείλω τουλάχιστον 5000 τμ...

Αληθινή ιστορία εργοταξιακής τρέλας. Συνεργείο κατασκεύαζε κατοικία. Ο ιδιοκτήτης τους έπρηζε καθημερινά. "Όχι, εδώ δεν είναι καλό. Όχι εκεί είναι στραβό. Όχι έτσι δεν μου αρέσει". Κτλ κτλ κτλ. Τσαντίζονται οι εργάτες και αποφασίζουν να εκδικηθούν τον ιδιοκτήτη, τοποθετώντας ένα μπουκάλι μέσα στον τοίχο, στην πλευρά του κτιρίου που συνήθως φυσούσε. Το μπουκάλι ήταν βαλμένο με την τρύπα του προς την έξω επιφάνεια του τοίχου. Το σοβαντίσανε, ωραία και καλά, και άφησαν μια απειροελάχιστη τρύπα στον σοβά, ίσα ίσα να περνάει λίγο ο αέρας. Αποτέλεσμα, κάθε φορά που φυσούσε, περνούσε ο αέρας μέσα στο μπουκάλι και ακουγόταν ένα δυνατό σφύριγμα, σπάζοντας τα νεύρα του ιδιοκτήτη...ο οποίος προσπαθούσε απεγνωσμένα να καταλάβει γιατί σφυρίζει το σπίτι του!!!

eupalinos Ακριβώς, έτσι λέω και εγώ. Μονώστε τα πάντα, σαν κέλυφος! Τους τοίχους, τις στέγες, τα υπόγεια, όλα. Απλά, προσοχή στην αναπνοή των δομικών στοιχείων και στον αερισμό τους. Γιατί μπορεί εύκολα είτε να "σφραγίσεις" δομικά στοιχεία και να αρχίσουν να σαπίζουν (φαινόμενο "πίσσα & πούπουλα") ή είτε να μπάζει το σπίτι. Και καλά να μπάζει μόνο. Αν μπάζει και σφυρίζει ταυτόχρονα, τί να κάνεις;;;;;

eupalinos Συμφωνώ απόλυτα ότι στην περίπτωση κατασκευής στέγης πάνω σε πλάκα, θα θερμομονώσεις την πλάκα. Μόνο που ο λόγος της καλύτερης απόδοσης της θερμομονωσης στο εσωτερικό της κατασκευής δεν είναι ο μοναδικός. Είναι σημαντικός, αλλά όχι ο μοναδικός. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την επιμήκυνση του χρόνου ζωής της στέγης και αφορά στην μάχη κατά της υγρασίας, της πιθανότητας υγροποίησης και στην απαγωγή της από το εσωτερικό της κατασκευής. Έχει αποδειχθεί ότι οι αμόνωτες στέγες και κατασκευές ζουν περισσότερο από τις μονωμένες. Σημαντική λεπτομέρεια: προσοχή στο ρεύμα αέρα (διάκενο αερισμού) και στην επιλογή του κατάλληλου θερμομονωτικού υλικού. Δεν είναι όλα τα θερμομονωτικά κατάλληλα για χρήση σε ψυχρή στέγη. Δεν είναι καθόλου εύκολο να διαχειριστείς τον αέρα...Πάει παντού! Γι' αυτό και τείνουν να καταργηθούν οι ψυχρές (κατοικήσιμες) στέγες.

Χάρης Εννοώ ότι ο όρος υγρομόνωση μπορεί να αφορά σε περισσότερα από ένα πράγματα. Είναι θέμα του πως αντιλαμβάνεσαι τον όρο. Η διαφορά ψυχρής και θερμής στέγης έχει να κάνει το που βρίσκεται το διάκενο αερισμού: κάτω ή πάνω από την υγρομονωτική στρώση. Μπορείς να τοποθετήσεις υγρομονωτική στρώση απευθείας πάνω από τη θερμομόνωση και χωρίς πέτσωμα. Μπορείς να την τοποθετήσεις πάνω από τη θερμομόνωση με πέτσωμα, χωρίς διάκενο (για αερισμό). Μπορείς να την τοποθετήσεις πάνω από τη θερμομόνωση με πέτσωμα και με διάκενο. Στις διάφορες λύσεις που επιλέγεις απαιτείται υγρομονωτική μεμβράνη με άλλο μ ή Sd. Ξέρω ότι πολλές εταιρίες παρουσιάζουν διάφορες κατ. λεπτομέρειες για την σωστή εφαρμογή των υλικών τους. Έχω δει κατ. λεπτομέρειες που δεν εφαρμόζουν στην πράξη. Καλό είναι να θέτουμε ερωτήματα και όχι απλά να δεχόμαστε μια λεπτομέρεια. Εικαστική παρέμβαση έκανε αυτός που σχεδίασε την λεπτομέρεια, και το σχόλιο αφορούσε ακριβώς αυτό, ότι τοποθέτησε τσιμεντοκονίαμα στερέωσης κεραμιδιών (;!?!!) επάνω στην θερμομονωτική στρώση σε κεκλιμένη στέγη. Σε τι κλίση στέγης; Σε πόσο καιρό θα αρχίσουν τα κεραμίδια να κυλάνε προς τα κάτω; Θα ήθελα πολύ να το δω στην πράξη. Παρακαλώ, όποιον θέλει να μου το αποδείξει ζωντανά. Θα φτιάξω το μοντέλο της στέγης, θα βάλω τη θερμομόνωση και θα περιμένω να τοποθετήσει τα κεραμίδια κατά την Dow. Νομίζω ότι το πείραμα θα έχει πολύ ενδιαφέρον και γιατί όχι να μην το δείξουμε και στην DOW. Αλλιώς ας μας δείξει η DOW βίντεο με εφαρμογή της λεπτομέρειας αυτής, να μας δώσει και το τηλέφωνο του ιδιοκτήτη να μάθουμε τι προβλήματα έχει. Επιβάλλεται πάντα η στεγάνωση; Γιατί; Έχω δεί πάρα πολλές στέγες χωρίς υγρομόνωση, χωρίς πέτσωμα να μην μπάζουν νερά. Μήπως αυτό εξαρτάται από τα κεραμίδια, την ποιότητα τους και την κλίση της στέγης; Αν χρησιμοποιείς τα εγχώρια κεραμίδια και κλίσεις μικρότερες του 25% σίγουρα θα έχεις πρόβλημα χωρίς στεγάνωση. Αλλά τη δευτερεύουσα στεγάνωση (μεμβράνες κτλ) την βάζεις για την περίπτωση που δεν θα λειτουργήσει η πρωτεύουσα (κεραμίδια, χαλκός, τσίγκος κτλ.) όχι επειδή δεν θα λειτουργεί η επικάλυψη σου έτσι και αλλιώς. Η επικάλυψη είναι διακοσμητική ή έχει μια συγκεκριμένη λειτουργία τελικά; Για τα ασφαλτικά κεραμίδια ισχύει ότι θα κάνεις πάντα ψυχρή στέγη.- Το γιατί, σε αφήνω να το σκεφτείς μόνος σου...

Χάρης Εξαρτάται τι εννοείς με τον όρο υγρομόνωση. Φράγμα υδρατμών; Αδιάβροχη στέγη; Υδατοστεγανή; Σε ψυχρή ή θερμή στέγη; Κάθε περίπτωση μπορεί να απαιτεί διαφορετική λύση και κάθε φορά βάζεις κάτω τα δεδομένα και επιλέγεις. Το ασφαλτόπανο σαν φράγμα υδρατμών μπορεί να χρησιμοποιούσα, αν και η αλήθεια είναι ότι δεν το έχω κάνει ποτέ εως τώρα. Σαν υγρομόνωση πάνω από τη θερμομονωτική στρώση, μόνο σε ειδικές συνθήκες και με προϋποθέσεις.

eupalinos Νομίζω ότι ο τρόπος στερέωσης των κεραμιδιών, όπως τον δείχνει η κατ. λεπτομέρεια, ανήκει σε αυτό που ονομάζεται "εικαστική παρέμβαση" ή ποιητική αδεία του καλλιτέχνη... Παραδοσιακά, χρησιμοποιούσαν τούρκικα ή βυζαντινά κεραμίδια, τα οποία δεν είχαν "ποδαράκια" στερέωσης τους σε καδρόνια. Η τοποθέτηση τους γινόταν είτε επί ξηρώ, δηλαδή απλή τοποθέτηση επάνω σε σανίδωμα, είτε κολυμβητά, δηλαδή τοποθέτηση τσιμεντοκονίας (λάσπης) επάνω σε πέτσωμα και τοποθέτηση κεραμιδιών επάνω στην υγρή τσιμεντοκονία. Στην περίπτωση επι ξηρώ τοποθέτησης ήταν σημαντικό να στερεωθεί η πρώτη(-ες) σειρές με τσιμεντοκονία. Και οι δυο τρόποι προϋποθέτουν πολύ μικρή κλίση και φυσικά έλλειψη θερμομόνωσης στο κεκλιμένο επίπεδο της στέγης. Η θερμομόνωση γινόταν στο επίπεδο της οριζόντιας οροφής, ώστε το εσωτερικό της στέγης να μπορεί με κάποιο τρόπο να αερίζεται. Ο τρόπος αυτός τοποθέτησης κεραμιδιών μοιάζει πολύ με την τοποθέτηση σχιστόπλακας, που χρησιμοποιείται σε Πίνδο, Πήλιο, Αγ. Όρος κτλ. Σήμερα, τα μοντέρνα κεραμίδια τοποθετούνται πάνω σε καδρόνια και δεν απαιτούν χρήση τσιμεντοκονίας. Αυτό έχει τα εξής πλεονεκτήματα: α) μικρότερα νεκρά φορτία στην στέγη β) δυνατότητα τοποθέτησης θερμομονωτικής στρώσης και αερισμό της κάτω από τα κεραμίδια γ)μικρότερο κόστος κατασκευής δ)αποφυγή αποκόλλησης των κεραμιδιών λόγω συστολοδιαστολής της στέγης και ρηγμάτωσης της τσιμεντοκονίας. Ειδικά για τον κορφιά, που ακόμα και σήμερα χρησιμοποιείται η τσιμεντοκονία από πολλούς, υπάρχουν ειδικά υλικά για την αγκύρωση των κεραμιδιών και ταυτόχρονα επιτρέπουν τον αερισμό της στέγης από εκεί. Στο εξωτερικό έχει καταργηθεί η χρήση τσιμεντοκονίας και εφαρμόζεται μόνο σε παλαιά κτίρια. Επίσης, κυκλοφορούν κεραμίδια βυζαντινού τύπου με ποδαράκια για στερέωση σε καδρόνια. Δες στο παρακάτω link: http://www.erlus.de/index.php?lg=en&css=2&e1=18&e2=18&art=3&wg=14 Όσο για την ψυχρή στέγη, τείνει να καταργηθεί. Οπότε άστο. Για τα ασφαλτόπανα κτλ., τουλάχιστον όσον αφορά στις ξύλινες στέγες, επίσης τείνουν να καταργηθούν λόγω οικολογικής συνείδησης των καταναλωτών. Αλλά αυτή είναι μια άλλη μεγάλη συζήτηση...

eupalinos Γουστάρω κατασκευή! Ξυλουργικές συνδέσεις, ξύλινα καρφιά (σφήνες). Ουάου! Κρίμα που δεν μας δίνεται η ευκαιρία να κάνουμε τέτοιες κατασκευές και εδώ. Τώρα ετοιμάζω μια παρόμοια στέγη, με ξύλα πελεκητά & ξυλουργικές συνδέσεις. Όταν τελειώσει υπόσχομαι να στείλω φωτογραφία. Άρης Χανιά Ειδικά με τους Αρχιτέκτονες έχεις συχνά πρόβλημα στην συνεννόηση. Η αλήθεια είναι ότι βλέπουμε πολλές τέτοιες στέγες σε διαφημιστικά, χωρίς πρόβλημα. Ευτυχώς το ξύλο είναι τόσο ελαστικό που πολλές φορές δεν πιστεύεις ότι μια κατασκευή αντέχει και δεν καταρρέει...