Μπλέξαμε πάλι με τους ημίθεους της Υπηρεσίας Δόμησης του Δήμου Πολυγύρου Χαλκιδικής οι οποίοι μετά από πολύ διάβασμα ανακάλυψαν το σημείο στο οποίο η Χαλκιδική διαφέρει από την υπόλοιπη Ελλάδα.
Στηριζόμενοι λοιπόν σε ένα προεδρικό διάταγμα (ΦΕΚ Δ΄290/1.9.1977) που εκδόθηκε πριν 35 χρόνια και αφορά τον καθορισμό όρων και περιορισμών δόμησης για τα γήπεδα που βρίσκονται σε εκτός σχεδίου περιοχές του Νομού Χαλκιδικής, και συγκεκριμένα στην παράγραφο γ΄ του άρθρου 3 αυτού, αποφάσισαν πως δεν επιτρέπονται συλλήβδην οι Σοφίτες εκτός σχεδίου στην Χαλκιδική. ΑΠΟΦΑΣΗ ΜΕ ΙΣΧΥ ΝΟΜΟΥ.
Η θέση τους κρίνεται τουλάχιστον αυθαίρετη διότι: Πρώτον το Διάταγμα ξεχωρίζει τις εκτός σχεδίου περιοχές σε εντός ζώνης και εκτός ζώνης περιοχές με το άρθρο 2 και 3 αντίστοιχα. Το άρθρο 2 δεν αναφέρει τίποτα σχετικό οπότε τουλάχιστον στα γήπεδα που βρίσκονται σε εντός ζώνης περιοχές πρέπει να ισχύει ο ΝΟΚ. Δεύτερον στο επίμαχο σημείο της παραγράφου γ΄ του άρθρου 3 αναφέρεται καθαρά πως δεν επιτρέπεται η δημιουργία χώρου κύριας χρήσης μέσα στο ύψος της στέγης. Από τους ορισμούς του Ν.Ο.Κ (παρ.95΄ αρθ. 2) προκύπτει πως ο χώρος κύριας χρήσης πρέπει να έχει ελεύθερο ύψος τουλάχιστον 2,65 μ. Στην περίπτωση της παρ. ιε΄ του άρθρου 11 το μέσο ελεύθερο ύψος πρέπει να είναι μικρότερο από 2,20 μ. Δεν πρόκειται δηλαδή για χώρο κύριας χρήσης. (θα μπορούσαν να πουν πως δεν επιτρέπεται κατασκευή σοφίτας με ύψος μεγαλύτερο από 2,65 μ.) Σύμφωνα λοιπόν όχι μόνο με την δική μου άποψη αλλά και άλλων συναδέλφων (κοινοί θνητοί) δεν προκύπτει από τις διατάξεις του διατάγματος η μη εφαρμογή της παραγράφου ιε΄ του άρθρου 11 του Ν.Ο.Κ. σε εκτός σχεδίου περιοχές της Χαλκιδικής.
Αν κάποιος νομίζει οτι κάτι μου διαφεύγει και κάνω λάθος ας βοηθήσει.
Ευχαριστώ!
ΦΕΚ 290Δ77 ΠΔ ΧΑΛΚΙΔΙΚΗΣ.pdf