Emporas

Οκ, καταλαβαίνω ότι μπορεί ν' ανήκεις/ανήκες κάποτε στην κατηγορία που προανέφερα και να «χτύπησα φλέβα» (κρίνοντας κι απ' το ότι δε δηλώνεις πια «μηχανικός Τ.Ε.Ι.» εδώ μέσα αλλά «διπλωματούχος»), δεν είχα καμία πρόθεση για κάτι τέτοιο (δυστυχώς συμβαίνουν αυτά όταν είσαι «ωμός» και δε μασάς τα λόγια σου) αλλά δεν υπάρχει και λόγος από μέρους σου να ξεκινάς διάλογο όταν δεν έχεις όρεξη ή/και επιχειρηματολογία για κάτι τέτοιο και να καταλήγεις να ειρωνεύεσαι το συνομιλητή σου...στο δια ταύτα αφενός, όπως ανέφερα και στα αρχικά μου μηνύματα, συζώ με συνάδελφο που έζησε κι εργάστηκε στο UK μια πενταετία (προφανώς πάνω στη φούρια σου να μου «την πεις» σου διέφυγε), συνεπώς το σχετικό ξερολίστικο υφάκι που υιοθετείς μόνο γέλιο μπορεί να μου προκαλέσει, αφετέρου γνώστης «σε βάθος» της αγοράς του Ηνωμένου Βασιλείου ούτε είμαι ούτε δήλωσα ποτέ ότι είμαι, γνωρίζω όμως ακριβώς όσα μου χρειάζονται για να μπορώ να υποστηρίξω όσα γράφω (κι αν κρίνω απ' την αντίδρασή σου, μάλλον δεν απέχουν και πολύ απ' την πραγματικότητα)... Υ.Γ. @georgios_m έτσι κερδίζουμε όλοι: και οι εταιρείες (χρόνο από τη μείωση φόρτου διαχείρισης βιογραφικών και ό,τι αυτά φέρουν (τηλέφωνα, συνεντεύξεις κ.λπ.), χρήμα από την απλοποίηση των recruitment processes κ.α.) και πολύ περισσότερο εγώ (που θα κερδίσω ΠΟΛΥ χρόνο κι είτε θα ξαναπροσπαθήσω σε μια μεταγενέστερη ευνοϊκότερη οικονομικά συγκυρία, με καλύτερο βιογραφικό απ' ότι σήμερα κ.λπ. είτε θα κλείσω εντελώς την προοπτική της Χ, Υ κ.λπ. χώρας και θα επικεντρώσω το ενδιαφέρον μου αλλού)...και πέρα απ' όλα αυτά, για κάποιους ανθρώπους η ευθύτητα, η ειλικρίνεια κ.λπ. είναι μεγάλο προτέρημα κι εκτιμάται!😉

α)Ε αυτό λέω κι εγώ, αφού αυτό ισχύει και το ξέρουμε κι εμείς κι αυτοί, προς τι αυτού του είδους οι προφάσεις; Μην τυχόν και χαλάσει η θεσπέσια εικόνα της «ελεύθερης αγοράς» που (νομίζουν ότι) έχουν χτίσει;😏 Μην τυχόν και πούμε πέντε πράγματα με τ' όνομά τους (αυτό για κάποιους που σχολίασαν προηγουμένως σιγοντάροντας το αφήγημα των recruiters); β)Εξαρτάται για τι είδους θέσεις μιλάμε: τις θέσεις του κώλου με 25-30 χιλιάρικα το πολύ λίρες ετήσιο μικτό μισθό (και μάλιστα σε ακριβές περιοχές όπως π.χ. εκεί που είσαι εσύ) που είναι και οι περισσότερες τις καλύπτουν με διάφορους φουκαράδες απ' όλα τα μήκη και πλάτη του κόσμου, «πουλώντας» τους πλέον ως benefit τη χορήγηση βίζας (δες π.χ. αγγελίες που κυκλοφορουν σ' Ελληνικά sites για δουλειές στο UK και θα καταλάβεις τι εννοώ)...τις καλές θέσεις όμως τις κρατάνε για τους δικούς τους, όσο πετσιά άσχετοι κ.λπ. κι αν είναι!😉 Και πέρα απ' όλα αυτά σιγά τη ζήτηση που υπάρχει (για τις δικές μας δουλειές, όχι IT κ.λπ. που τώρα είναι booming σε όλο τον κόσμο), από τον κορονοϊό και μετά εκεί πέρα είστε κάθε πέρυσι και καλύτερα, συνέχεια μαθαίνω για φίλους και γνωστούς που γύρισαν Ελλάδα (και κανέναν να πήγε τα τελευταία 2+ χρόνια) κι οι μισές αγγελίες που ανεβαίνουν είναι μούφες από recruiters που τις ανεβάζουν μόνο και μόνο για να μαζεύουν βιογραφικά και να δικαιολογούν το μισθό τους!

Νομίζω ότι έχω παρεξηγηθεί...δε διαφωνώ σε τίποτα απ' όσα αναφέρεις! Η μόνη μου ένσταση αφορά όλες αυτές τις γελοίες προφάσεις περί «εγχώριας προϋπηρεσίας», «εγχώριων σπουδών» κ.λπ. που χρησιμοποιούνται από τους εκπροσώπους των ξένων εταιρειών (και όχι μόνο, όπως είδαμε κι απ' αυτό το thread😏) για να δικαιολογήσουν τα λογικά κι αναμενόμενα (ειδικά σε μια χώρα που έδειξε με τον πιο σαφή τρόπο ότι ΔΕΝ θέλει άλλους ξένους) discriminations μεταξύ ντόπιων και ξένων υποψηφίων... Με απλά λόγια: πες στον υποψήφιο στα ίσα «θέλω ντόπιο» (για τον Α ή Β λόγο, γούστο σου) κι άσε τα «δεν ξέρω τι σπούδασες», «δεν ξέρω τι προϋπηρεσία είχες» και τα σχετικά, όλα αυτά μπορεί να τα ελέγξει ο οποιοσδήποτε πανεύκολα (diploma supplement για τις ακαδημαϊκές σπουδές, βεβαιώσεις προϋπηρεσίας από πρώην εργοδότες με όσες λεπτομέρειες χρειαστούν κ.λπ.) ΑΝ θέλει!😉 Όσο για το UK τα είπαμε, εφόσον την είδαν Αμερική και μπορούν να καλύψουν ακόμη και τις θέσεις των occupation shortage lists τους με μη Ευρωπαίους, μαγκιά τους! Αλλά κάτι μου λέει ότι μόλις γυρίσει η οικονομική κατάσταση παγκοσμίως κι ανοίξουν πάλι οι δουλειές θα την (ξανα)γυρίσουν τη μπιφτέκα!😏

Έχεις p.m.!

Μ' αυτές τις περιπτώσεις όμως (που είναι αμέτρητες και καθημερινό φαινόμενο) δεν έχουν πρόβλημα, έχουν με τις μια χούφτα ακραίες περιπτώσεις ξένων (σαν αυτές που περιγράφεις), γι' αυτό και (τάχα μου) δεν τους θέλουν! Και κατά τ' άλλα δηλώνουν equal opportunists!😏 Ε, κάπως έτσι καταλήγεις να πεις κάποια στιγμή «άει αγαπηθείτε ρε ρατσιστόμουτρα του κερατά» και να κάτσεις/επιστρέψεις στη χώρα σου (με τα καλά της και τα στραβά της) και να σου κουνάνε το δάχτυλο κάποιοι σε forums σαν αυτό λέγοντάς σου ότι «είσαι αρνητικός» κ.λπ.

α)Πρώτα απ' όλα δεν αποτελεί «κρέμασμα» το να σου κάνει ένας εργοδότης job offer κι εσύ να το αρνείσαι: εκτός του ότι για την άρνηση υπάρχει περίπτωση να ευθύνεται και ο εργοδότης (άλλα να είπατε και άλλα να σου πρόσφερε τελικά, να σου έκανε την προσφορά πολύ καιρό αργότερα κι εσύ να βρήκες στο μεταξύ κάτι άλλο κ.λπ.) μιλάμε για το στάδιο της προσφοράς όπου και ο εργαζόμενος αξιολογεί τις επιλογές του (και δεν περιμένει πάνω απ' το τηλέφωνο έναν συγκεκριμένο εργοδότη πότε θα τον καλέσει να του κάνει προσφορά) και ο εργοδότης (πρέπει να) έχει ένα shortlist 5-10 υποψηφίων από τους οποίους θα διαλέξει, με σειρά προτεραιότητας, όποιον δεχτεί την προσφορά του (κι όχι να περιμένει έναν συγκεκριμένο υποψήφιο που αν του πει «όχι» θα τον αναγκάσει να ξανακάνει όλη τη διαδικασία αναζήτησης φτου κι απ' την αρχή)...«κρέμασμα» είναι να συμφωνήσουμε (εγγράφως, ενυπόγραφα κ.λπ.) και ΜΕΤΑ να σου πω «άκυρο»! Αλλά ακόμη κι έτσι, αν ο άλλος πάει να εργαστεί σε μια δουλειά που ήταν ο λόγος ν' αλλάξει χώρα (άρα κάτι πολύ σημαντικό για εκείνον) και μέσα σ' ένα μήνα φτάσει στο σημείο να θέλει να φύγει, γιατί πρέπει να μιλάμε για «αφερέγγυους εργαζόμενους» (που βρίσκουν μια δικαιολογία όπως π.χ. αυτές που προανέφερες) κι όχι για «αφερέγγυους εργοδότες» που άλλη κατάσταση περιέγραψαν στον υποψήφιο εργαζόμενο κι άλλη κατάσταση βρήκε αυτός εκεί;Για σκέψου το λίγο!😉 Και πέρα απ' όλα αυτά το «κρέμασμα» δεν έχει εθνικότητα, μπορεί να σου συμβεί ανά πάσα στιγμή είτε από ντόπιο είτε από ξένο, οπότε και αυτό πιο πολύ «πρόσχημα» αποτελεί παρά σοβαρό λόγο να μη θες να προσλάβεις ξένο... β)Δε νομίζω ότι ανέφερα κάπου ότι έχω τέτοιες παράλογες απαιτήσεις (για κάλυψη μεταφορικών εξόδων μου κ.λπ.)...κι ασφαλώς και πρέπει, όχι ντε και καλά να είναι «απελπισμένοι», αλλά έστω να πρέπει να καλύψουν τη θέση γρήγορα! Όταν οι εταιρείες έχουν πλάνο εξαμήνου και βάλε για να καλύψουν μια θέση κι από τη μέρα που έκανες αίτηση μέχρι να φτάσεις σε συνέντευξη περνάνε 2-3 μήνες (αυτό μου έχει τύχει κυρίως με πολύ μεγάλες π.χ. SBM Offshore, Vestas, Siemens κ.α.) κι άλλοι τόσοι μέχρι ν' αποφασίσουν τι θα κάνουν, τρέχα γύρευε!😅 γ)Δε μιλάμε για dream job αγαπητέ αλλά για μια δουλειά σχετικά κοντά σε αυτή που έκανα προηγουμένως...στην Ελλάδα π.χ. τα τελευταία 3-4 χρόνια ήμουν project manager σε 3 μεγάλους Έλληνες owners έργων, άντε να δεχτώ να «πέσω» κάνοντας την αντίστοιχη δουλειά για έναν contractor (ενώ πριν τους είχα υπό την επίβλεψή μου), άντε να δεχτώ να έχω και προϊστάμενο/ους (ενώ πριν δεν είχα κανέναν), άντε να πέσω και στο μέγεθος της εταιρείας, άντε να τους δώσω και μια καλή τιμή...πόσο πιο κάτω να πέσω δηλαδή, να πάω μηχανικάκος να σχεδιάζω ισομετρικά και να παραγγέλνω υλικά;Ή μήπως να πιάσω και καμιά τσιμπίδα ν' αρχίσω να κολλάω;😏 Υ.Γ. Κάποιες παραγράφους απ' όσα έγραψες τις αφαίρεσα γιατί συμφωνώ ή/και δεν έχω να προσθέσω κάτι...καλό βράδυ!🙂

Δεν τίθεται θέμα Αγγλικών, από τα early 20s μου εργάζομαι σε διεθνή περιβάλλοντα και τα έχω φτάσει σε professional επίπεδο (πλην της προφοράς)...αλλά δυστυχώς βλέπω ότι δεν αρκούν για μη Αγγλόφωνα κράτη! Μάλλον αντί να χάνω το χρόνο μου με αιτήσεις σε UK, Ιρλανδία κ.λπ. καλό θα ήταν να ξαναπιάσω τα Γερμανικά μου απ' το Zertifikat που τ' άφησα, να τα φτάσω σ' ένα καλό επίπεδο και να «ξεκλειδώσω» τις Γερμανόφωνες χώρες (Γερμανία, Ελβετία, Αυστρία κ.λπ.)... α)Υποθέτοντας ότι αναφέρεσαι για το Ηνωμένο Βασίλειο (δε διευκρινίζεις), αν μετά απ' όσα μεσολάβησαν τα τελευταία χρόνια (Brexit κ.λπ.) εξακολουθεί να υπάρχει ζήτηση που υπερκαλύπτει την προσφορά τότε εκτός των άλλων δεν έχει και νόημα καθώς από εδώ και στο εξής και καλές ευκαιρίες για immigrants δε θα προκύπτουν και οι μισθοί θα είναι πεσμένοι... β)Με recruiters δεν ασχολούμαι καν (για τους λόγους που ανέφερες και αρκετούς ακόμη)...το μόνο στο οποίο μπορεί να φανούν χρήσιμοι είναι να σου πουν 5 βασικά πράγματα για την αγορά στην οποία δραστηριοποιούνται (αν δεν έχεις την παραμικρή ιδέα) και να σου δώσουν καμιά πληροφορία για κάποια εταιρεία που σ' ενδιαφέρει, τίποτε άλλο! γ)Φυσικά και είμαι αρνητικός στο ενδεχόμενο μετακίνησης, αν αυτό προϋποθέτει επαγγελματικό «πισωγύρισμα»...εσύ θα ήσουν θετικός;😏

Καλημέρα συνάδελφε!🙂 https://www.gov.uk/settled-status-eu-citizens-families/what-settled-and-presettled-status-means Το pre-settled status ισχύει για 5 χρόνια από την ημέρα που εκδόθηκε και το χάνεις μόνο αν φύγεις από το UK για χρονικό διάστημα πάνω από 2 συνεχόμενα έτη...αυτό που λες ισχύει στην περίπτωση που θες ν' αναβαθμίσεις το pre-settled status σε settled status! Η αρραβωνιαστικιά μου γύρισε στην Ελλάδα στα μέσα Ιουνίου του 2020...αν και δεν ξέρω κατά πόσο μπορούν να επιβεβαιώσουν την ημερομηνία αναχώρησής της (τότε δε σφράγιζαν ακόμη διαβατήρια κι έφυγε με το αυτοκίνητο χωρίς να της δώσουν π.χ. κάποια βεβαίωση) για να είμαστε σίγουροι ότι δεν θα το χάσει έχουμε προγραμματίσει ένα εβδομαδιαίο ταξίδι για το Πάσχα ώστε να «σπάσει» η 2ετία και να συνεχίσει το countdown απ' το μηδέν (ως το 2024 που λήγει)... Αλλά και πάλι, ούτε το HMRC ούτε κανένας άλλος δε μπορεί να μας εγγυηθεί για το τι θα γίνει το 2024! Κι αυτο αν μη τι άλλο είναι και ένδειξη μπάχαλου και δεν τους τιμά καθόλου...δε μπορεί στο μετανάστη που θέλει να ζήσει στη χώρα σου με ηρεμία κι αίσθημα ασφάλειας (κι όχι υπό το φόβο ότι σε λίγο καιρό μπορεί να τον απελάσουν για γραφειοκρατικούς λόγους) και που στο κάτω κάτω σε τίμησε και κάποια χρόνια με την παρουσία του, σου πλήρωσε φόρους κ.λπ. (όπως π.χ. οι κάτοχοι pre-settled status που δεν τα ανανέωσαν υπό το EU Settlement Scheme ως το deadline του Ιουνίου του 2021 γιατί γύρισαν στις χώρες τους στο μεταξύ) να του λες «έλα και βλέπουμε»! Τραγικό κι απαράδεκτο κατ' εμέ... α)Όπως έγραψα και πριν στον άλλο φίλο, τα περί «τοπικού πτυχίου/διπλώματος» και «τοπικής προϋπηρεσίας» είναι καθαρά προσχηματικά...δεν είναι δηλαδή ότι είμαστε π.χ. δικηγόροι όπου το δίκαιο, το νομικό σύστημα κ.λπ. είναι εντελώς διαφορετικά στο UK σε σχέση με την Ελλάδα και θα είχαμε όντως σημαντική αντικειμενική δυσκολία να εργαστούμε/προσαρμοστούμε πάνω στο αντικείμενο της δουλειάς μας στο UK ερχόμενοι από μια χώρα σαν την Ελλάδα και άρα οι σπουδές ή/και επαγγελματική εμπειρία στο UK είναι απαραίτητα! Μηχανικοί είμαστε, τα προγράμματα σπουδών είναι παντού τα ίδια, το ίδιο κι η σχεδιαστική γλώσσα, το ίδιο κι η κατασκευαστική πρακτική, το ίδιο και τα πρότυπα (π.χ. ISO, EN, ASME κ.λπ.), το ίδιο και το λογισμικό, το ίδιο και οι γλώσσες προγραμματισμού κ.λπ. κ.λπ. Αν λοιπόν εσύ π.χ. ως Βρετανός εργοδότης λες σ' έναν Ευρωπαίο μηχανικό που εργάζεται ως σχεδιαστής/μελετητής 10+ έτη ή ως εργοταξιάρχης 10+ έτη σε μεγάλα έργα ότι «δε μπορώ να σ' εμπιστευτώ» γιατί δε σπούδασες ή/και δεν εργάστηκες ποτέ στη Βρετανία (και τελικά καλύπτεις τη θέση μ' έναν Βρετανό, Ινδό, Πακιστανό κ.λπ. με 1-2 έτη αντίστοιχης εμπειρίας) δεν είναι θέμα εμπιστοσύνης, είναι θέμα σοβινισμού και ρατσισμού!😉 β)Λάθος ή σωστό, οι υψηλότεροι μισθοί και η μεγαλύτερη επαγγελματική προοπτική (π.χ. στη δική μου περίπτωση αναζητώ κυρίως το 2ο) είναι οι δύο κυριότεροι λόγοι που Έλληνες με προσόντα αναζητούν εργασία στο εξωτερικό, ας μην κοροϊδευόμαστε...σιγά μην περιμέναμε να πάμε οικονομικοί μετανάστες στο εξωτερικό για να μάθουμε καλά μια ξένη γλώσσα ή να γνωρίσουμε νέες κουλτούρες, γι' αυτό το λόγο υπάρχει η εκμάθηση ξένων γλωσσών και τα ταξίδια!😏 Αν μπορούσαμε στην Ελλάδα (έστω και πιο δύσκολα) να βρούμε καλούς μισθούς και σοβαρές εταιρείες που θα μας έδιναν σοβαρή προοπτική εξέλιξης, σιγά μην ψαχνόμασταν να φύγουμε (και ειδικά στα κράτη του Ευρωπαϊκού Βορρά)... γ)Άλλο να έχεις επισκεφθεί ένα κράτος, να έχεις κάνει την έρευνά σου όσον αφορά τα εργασιακά, τον τρόπο ζωής κ.λπ. και άλλο να μετακομίσεις εκεί χωρίς έστω ένα job offer στα χέρια σου...εγώ προσωπικά αν ήμουν Ιρλανδός (ή ξένος τελοσπάντων) εργοδότης δε θα έπαιρνα στα σοβαρά έναν άνθρωπο που θα μου έλεγε ότι παράτησε τη χώρα του κι ήρθε και νοίκιασε σπίτι εδώ απλά και μόνο για να διευκολύνει τη διαδικασία αναζήτησης κι εύρεσης εργασίας, θα τον θεωρούσα απελπισμένο και δε θα τον σεβόμουν στα λεφτά ή/και στη θέση που θα του πρόσφερα! Αλλά οκ, αν κάνω λάθος και δε σκέφονται έτσι εκεί πάνω, μπορεί κανείς να κάνει αυτό που περιγράφω στο προηγούμενο μήνυμα...

Ευχαριστώ για την απάντηση, με βοήθησες πολύ καθώς ήμουν ακριβώς στη διαδικασία αναζήτησης Ιρλανδού recruiter για να ρωτήσω σχετικά! Όσον αφορά το περιεχόμενο της απάντησης, τι να πω...αν ένα κράτος μικρότερο πληθυσμιακά από την Ελλάδα, με τόσο μεγάλη ανάπτυξη από την παρ' ολίγον χρεοκοπία του 2010 μέχρι σήμερα, με τα Αγγλικά ως επίσημη γλώσσα και μέλος της Ε.Ε. δεν έχει αναπτύξει ακόμη διεθνή κουλτούρα στην αγορά εργασίας του (όπως π.χ. η Γερμανία, η Ολλανδία, η Ελβετία κ.α. που προσλαμβάνουν αβέρτα από κάθε Ευρωπαϊκό κράτος ακόμη και με «πλημμελή» γνώση της επίσημης γλώσσας τους σε ορισμένες περιπτώσεις) τότε μάλλον δεν είναι καθόλου καλή επιλογή για μετανάστευση! Ως μετανάστης (υποτίθεται ότι) θες να πας σ' ένα κράτος το οποίο θα σε «αγκαλιάσει» (εσένα και τους πολλούς άλλους σαν εσένα) και το οποίο έχει μια διεθνές προφίλ (που θα κάνει και την προσαρμογή σου πιο εύκολη) κι όχι σε ένα «κλειστοφοβικό» κράτος που θα σε κοιτούν με μισό μάτι ως τον «ξένο που ήρθε να μας πάρει τις δουλειές»! Και μεταξύ μας, το «μετακομίζω στο κράτος που μ' ενδιαφέρει για να βρω δουλειά, χωρίς να έχω δουλειά» το θεωρώ πολύ κακή ιδέα γι' ανθρώπους που αναζητούν κάτι έστω κι ελάχιστα παραπάνω από μια entry level δουλειά...τι θα πας να τους πεις δηλαδή, «γεια σας, μετακόμισα Ιρλανδία γιατί είμαι ένας φουκαράς που δεν είχε που αλλού να πάει και το έκανα για να βρω δουλειά εδώ πιο εύκολα»;😏 Ναι μεν «θα σε πάρουν στα σοβαρά» (ή για να είμαστε ακριβείς, «πιο σοβαρά») όσον αφορά τη συνέντευξη/πρόσληψη, αλλά δε νομίζω ότι θα σε σεβαστούν ως έναν σοβαρό και ικανό επαγγελματία (που έχει εναλλακτικές, διαλέγει/κρίνει εργοδότες όπως τον διαλέγουν/κρίνουν κι εκείνοι κ.λπ.)... Κι ειδικά για περιπτώσεις κρατών μελών της Ε.Ε. δε νομίζω ότι χρειάζονται τέτοιες ταρζανιές: πας μια βδομαδούλα με το αεροπλάνο, αγοράζεις έναν ντόπιο τηλεφωνικό αριθμό, βάζεις και μια τυχαία διεύθυνση εκεί (ιδανικά κάποιου γνωστού που όλο και κάποιον/α θα έχεις) και στη συνέντευξη (που έτσι κι αλλιώς θα γίνει απ' το σπίτι) τους λες μια δικαιολογία (που όμως δε θα σε «ρίχνει» στα μάτια τους), ζητάς και 2-3 εβδομάδες notice period (πολύ reasonable διάστημα για εξωτερικό) κι άμα τους κάνεις και γουστάρουν ας σου κάνουν προσφορά, άμα όχι ας την πάρουν πίσω και πάμε παρακάτω! Ευχαριστώ πολύ για την πληροφορία συνάδελφε...εφόσον έτσι είναι τα πράγματα είναι ξεκάθαρο ότι πάμε γι' άλλα! Μεταξύ μας, όσον αφορά τη Βρετανία πιο πολύ το χατίρι της μέλλουσας συζύγου θα ήθελα να κάνω που δεν έχει και τις απαιτήσεις που έχω εγώ, άρα είναι και πιο εύκολο να βρει κάτι (έζησε 5 χρόνια παρά κάτι στο Manchester όπου εργάστηκε κι έκανε και μεταπτυχιακό, γύρισε λόγω κορόνας κι από τότε έχει φρίξει όπως είναι λογικό με τα εργασιακά της Ελλάδας και την ενδιαφέρει να γυρίσει, αν βρει κάτι της προκοπής) κι ΑΝ της κάτσει, απλώς μετά ν' ακολουθήσω (και βλέποντας και κάνοντας)...αλλά κι εκεί με το pre-settled της είναι ερωτηματικό η κατάσταση, όποιον κι αν ρωτήσαμε σχετικά με το τι θα γίνει μετά το 2024 που λήγει (και δε μπορεί ν' ανανεωθεί γιατί είναι με το «παλιό» καθεστώς) μας είπε «δεν ξέρουμε τι θα γίνει τότε, πάντως τώρα μπορείτε να έρθετε», «συνέχεια αλλάζουν οι νόμοι, δεν ξέρουμε τι θα ισχύει ως τότε» κ.λπ.! Να πάει δηλαδή τώρα και το 2024 να πρέπει να πει στον τότε εργοδότη της (αν εργάζεται ακόμη) «ε, πρέπει να μου κάνετε sponsorship τώρα», να της πει «όχι, δεν σου κάνω» και μετά φτου κι απ' την αρχή!😅 Αλλά γενικά δε χρειάζεται αγαπητέ (για τους μισθούς που παίζουν Βρετανία) ούτε πάλι απ' την αρχή να το πάμε στην καριέρα μας, ούτε να χρυσοπληρώσουμε τα σκουπιδομεταπτυχιακά τους ή/και το IMechE και το Engineering Council ούτε να κάνουμε τεμενάδες για να πάμε να τους προσφέρουμε την εργασία μας και τη ζωή μας...άλλωστε τα περί «εγχώριας προϋπηρεσίας» ή «εγχώριας εκπαίδευσης» (ακαδημαϊκής βεβαίως βεβαίως, λες και η εκπαίδευση του μηχανικού αρχίζει και τελειώνει εκεί) ξέρουμε κι οι δύο ότι είναι προσχηματικά!😉 Οκ προτίμησαν οι Βρετανοί τους Ινδούς τους Πακιστανούς κ.ο.κ. κι έδιωξαν τους Ευρωπαίους, με γεια τους με χαρά τους αφού μπορούν και τους συμφέρει (να δούμε αν και για πόσο), no problem...τα ίδια και περισσότερα λεφτά μπορεί να βρει κανείς σε πολλές άλλες χώρες (Ευρωπαϊκές και μη) χωρίς τις παραπάνω «θυσίες»! Κι εγώ προσωπικά δόξα το Θεό ακόμη και στη «μίζερη» Ελλάδα βλέπω ότι μπορώ να βρω 35-40 χιλιάρικα μικτά σχετικά εύκολα στην Αθηνα (που δεν θα κινδυνεύω να μου τα φάει ανά πάσα στιγμή ούτε Ινδός ούτε Πακιστανός, ούτε θα πληρώνω τα φοροκερατιάτικα που παίζουν έξω) και τις προάλλες απέρριψα 50 μόνο και μόνο γιατί δεν ήθελα να ξαναγυρίσω στο 6ήμερο, ορισμένου χρόνου εργοτάξιο που δεν οδηγεί πουθενά αλλού πέρα απ' το να γίνεις «γυρολόγος»...

Τι έγινε με αυτό το θέμα, βολευτήκατε όλοι στο εξωτερικό ή γυρίσατε όλοι πίσω οριστικά και δε μας αφορά πλέον;😅 Τέλοσπαντων...σε αναζήτηση εργασίας κι εγώ μετά από πολλά χρόνια (υποθέτω πως ήμουν πολύ τυχερός που δεν έκατσα μέρα μεταξύ τέλη 2013 κι αρχές 2022) και μετά από 4+ χρόνια σε project-based δουλειές (ως project ή/και site manager τα τελευταία 3 είτε από την πλευρά του contractορα είτε του owner) έχω αρχίσει εδώ και 2+ μήνες να στέλνω αιτήσεις στο εξωτερικό (κάνοντας cherry picking κι όχι στέλνοντας όπου να 'ναι), οπότε ας παραθέσω κάποια συμπεράσματα με βάση το feedback που είχα μέχρι σήμερα ανά χώρα (όπου παραμένω άνεργος, πλην όμως χωρίς ιδιαίτερη πρεμούρα να εργαστώ σύντομα προσπαθώντας να κάνω την καλύτερη δυνατή επιλογή, ενόψει και έναρξης δικής μου οικογένειας): Ολλανδία: Η χώρα στην οποία είχα τη μεγαλύτερη ανταπόκριση στις αιτήσεις μου (6 συνεντεύξεις σε 32 αιτήσεις, περιμένοντας ακόμη αποτελέσματα για τις 11), πλην όμως με δύο πολύ κακές προσφορές (π.χ. 40 μικτά χιλιάρικα το χρόνο χωρίς καμία ιδιαίτερη extra παροχή για project manager από τεράστια πολυεθνική που πάει τρένο, γελάνε και οι τουλίπες) και τη χειρότερη συνέντευξη που έχω βιώσει ever (από την ENGIE, θα μπορούσα να γράψω ολόκληρο post γι' αυτούς κάποια άλλη στιγμή)...επίσης το ότι «η Ολλανδία είναι πιο φιλόξενη στους μετανάστες από Μεγάλη Βρετανία, Ελβετία κ.λπ.» ή ότι «στην Ολλανδία μπορείς να έρθεις και να εργαστείς μόνο με Αγγλικά χωρίς κανένα πρόβλημα» (πράγματα που μου έλεγαν ένας γνωστός κι ένας Έλληνας recruiter που ζουν εκεί) εγώ προσωπικά ΔΕΝ τα έχω δει μέχρι στιγμής ούτε στο ταξίδι που έκανα εκεί, ούτε στις συνεντεύξεις! Λουξεμβούργο: Δυστυχώς για μηχανικούς (και ιδιαίτερα όπως εγώ με εμπειρία στα ενεργειακά, oil & gas κ.λπ.) πολύ λίγες ευκαιρίες, αν και στις 5 αιτήσεις που έκανα «χτύπησα» 2 συνεντεύξεις (ίσως γιατί λίγοι μηχανικοί ασχολούνται μ' αυτή την αγορά εργασίας και δεν λαμβάνουν πολλές αιτήσεις)...κι αν κρίνω απ' τα όσα είδα από Ολλανδία, μάλλον δε γίνεται να πας χωρίς καλά Γερμανικά ή/και Γαλλικά πλην Αγγλικών! Μεγάλη Βρετανία: Απολύτως τίποτα, αν και αναμενόμενο λόγω Brexit, σιγά μην ασχοληθεί κάνας εργοδότης με τη γραφειοκρατία του sponsorship για VISA (και ειδικά τώρα εν μέσω οικονομικής ύφεσης, πολέμου κ.λπ.) για να προσλάβει Έλληνα που ζει στην Ελλάδα, όποιος κι αν είναι...ελπίζω η αρραβωνιαστικιά μου που έχει pre-settled status σε ισχύ να μπορέσει να βρει κάτι και να φύγουμε (αν και δεν έκανε το EU Settlement Scheme γιατί ήταν εκτός εκείνο το διάστημα, οπότε είναι «θολό» το τοπίο)... Νορβηγία: 1 συνέντευξη σε 10 αιτήσεις, αλλά από πολύ μικρή εταιρεία χωρίς σοβαρή προοπτική... Σουηδία, Δανία & Φινλανδία: Τζίφος!Κι άντε κάτσε μάθε τη γλώσσα τους για να ζήσεις σαν άνθρωπος και να βρεις δουλειά της προκοπής... Ιρλανδία: Εδώ είναι που έχω πλήρη αποτυχία και προσπαθώ να καταλάβω το «γιατί»...μιλάμε για καμιά 50+ αιτήσεις χωρίς καν ένα τηλέφωνο! Αυτά!😅 Δεν έχω ασχοληθεί ακόμη με Αμερική (καθώς μάλλον θα είναι σαν τα ψάχνω ψύλλο στ' άχυρα, όπως στο UK), με κράτη της Μέσης Ανατολής (θεωρώ πως δεν είναι για να μεγαλώνεις παιδιά εκεί), με Αυστραλία και Καναδά (λόγω εμβολιαστικής πολιτικής, δεν έχω τρυπηθεί κι ούτε πρόκειται) και με Γερμανία, Βέλγιο, Ελβετία κ.λπ. λόγω γλώσσας (Γερμανικά σε conversational επίπεδο, Γαλλικά καθόλου)... Θα ήθελα να διαβάσω και τις δικές σας σκέψεις, τους προβληματισμούς σας ή ό,τι άλλο θα θέλατε να μοιραστείτε μαζί μου...ευχαριστώ!🙂

α)Επί της ουσίας το UK (κι ενδεχομένως η μετανάστευση σε ξένο κράτος γενικότερα) τελείωσε για όλους εμάς μέχρι να τελειώσει η ιστορία με τον Κινεζοϊό και να ορθοποδήσει (ΑΝ ορθοποδήσει) η Βρετανική οικονομία και να φτάσει ξανά η ζήτηση εργασίας σε επίπεδα που δε θα καλύπτεται απ' την εγχώρια προσφορά...απ' το Μάρτιο μέχρι σήμερα συνεχώς μαθαίνω για επαναπατρισμούς γνωστών και φίλων και οι "μούφα" ευκαιρίες εργασίας δίνουν και παίρνουν (αγγελίες για ανύπαρκτες θέσεις από recruiters, δουλειές που τους παίρνουν δήθεν ως αορίστου χρόνου και τους διώχνουν σε λίγους μήνες κ.λπ.)... β)Πιάσ' τ' αβγό και κούρευ' το, οι περισσότεροι εργοδότες δε μπαίνουν καν σ' αυτή τη διαδικασία...

Και πάλι καλά να λες, οι υπόλοιποι ελεύθεροι επαγγελματίες δε θα πάρουν τίποτα τώρα...

Κι αυτό ΑΝ βρουν τίποτα διαθέσιμα απ' το Ε.Σ.Π.Α. που λήγει...

Μετά και τα τελευταία τοπικά lockdowns πρέπει να δωθεί εκ νέου παράταση, τουλάχιστον στις περιφέρειες που μπήκαν στο επίπεδο 4...