Απ' την μέχρι τώρα έρευνα που έχω κάνει ως νέος πτυχιούχος στο θέμα "μεταπτυχιακό" έχω καταλήξει σε δύο συμπεράσματα:
1) Τα περισσότερα δωρεάν (ή "σχεδόν δωρεάν") Π.Μ.Σ. σε κεντρικά πανεπιστήμια είναι εξαρχής καπαρωμένα από "βύσματα" που είναι συνήθως και πτυχιούχοι από προηγούμενα έτη...για παράδειγμα, σ' ένα πρόγραμμα του Α.Π.Θ. που προσφέρει 20 θέσεις οι 14-15 θα είναι ήδη "μιλημένες" να πάνε σε πτυχιούχους του Α.Π.Θ., 3-4 σε πτυχιούχους Ε.Μ.Π.,Δ.Π.Θ. κ.λπ. και κάποια θέση θα δώσουν σε κάνα φωστήρα από Τ.Ε.Ι. ή από κάποιο πανεπιστήμιο του εξωτερικού!
Επίσης, η λογική της προτεραιότητας σε "μεγαλύτερης ηλικίας φοιτητές" και σε "άνεργους" (εξ' ου και οι άβολες ώρες διεξαγωγής των μαθημάτων) είναι αποτρεπτική προς άτομα με προοπτικές καριέρας...δεν είναι δυνατόν π.χ. να είσαι 25 ετών, να εργάζεσαι πάνω στο αντικείμενο σου σε σοβαρή εταιρία και να σου τρώει τη θέση κάποιος με τα ίδια τυπικά προσόντα (βαθμούς κ.λπ.) μόνο και μόνο επειδή είναι 30άρης και άνεργος!Όπως και να το δεις ο πρώτος έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες σοβαρής αξιοποίησης των γνώσεων που θα αποκτούσε από τον δεύτερο...
2) Δε μπορεί να συγκριθεί ένα μεταπτυχιακό στην Ελλάδα μ' ένα οποιοδήποτε αντίστοιχο του εξωτερικού...στο εξωτερικό σ' όποιο πανεπιστήμιο και να χωθείς πριν ακόμη αποφοιτήσεις θ' αρχίσεις να λαμβάνεις προτάσεις για εργασία, στην Ελλάδα το πολύ-πολύ να έρθει κανένας να σου προτείνει καμιά δουλίτσα βιομηχανικού πλασιέ ή κάτι παρόμοιο!
Γνώμη μου είναι πως αν μπορεί κάποιος να κάνει ένα μεταπτυχιακό ίσα-ίσα για τη "λεζάντα" εύκολα, φθηνά και βολικά (π.χ. σε κάποιο Τ.Ε.Ι., στο ΔΙ.ΠΑ.Ε. κ.λπ.) και θέλει ας το κάνει έτσι, ώστε όταν και αν μεταναστεύσει και να έχει ένα εφόδιο επιπλέον και να μην έχει "λιώσει" στα θρανία ώστε αν χρειαστεί να "αντέξει" την παρακολούθηση ενός νέου, σοβαρού μεταπτυχιακού στη χώρα που θα καταλήξει...
Δεν αξίζει ούτε να δώσει 4-5 χιλιάρικα ούτε να χαραμίσει 2 επιπλέον χρόνια τουλάχιστον "full-time" παρακολούθησης (τα οποία de facto θα τον πάνε πίσω) εδώ πέρα!