Αναζήτηση στην κοινότητα

Καλημέρα Venezia,εδώ η εγκύκλιος-διάβασε σελ.2 -προέγκριση άδειας αναθεώρησης- ( μεταβολή μεγεθών). 2021-07-28 Προέγκριση οικοδομικών αδειών εγκρίσεις φορέων και κατηγορία έκδοσης αδειών.pdf

Στροφή στις παραδοσιακές μακροχρόνιες μισθώσεις κάνουν ολοένα και περισσότεροι ιδιοκτήτες ακινήτων στην Αθήνα, αποχωρώντας από την αγορά των βραχυχρόνιων ενοικιάσεων, ως απόρροια των ανακατατάξεων που έχει προκαλέσει η πανδημία του κορονοϊού στο real estate λόγω της καθίζησης των μεγεθών του ελληνικού τουρισμού. Υπό εξαφάνιση από τον χάρτη των βραχυχρόνιων μισθώσεων είναι πλέον περιοχές της Αθήνας που δύο μόλις χρόνια πριν αποτελούσαν τη Μέκκα της Airbnb. Ενδεικτική της τάσης που θέλει τους ιδιοκτήτες ακινήτων να στρέφονται εκ νέου στις μακροχρόνιες μισθώσεις είναι η μείωση κατά 40% του αριθμού των ακινήτων που διατίθενται μέσω ηλεκτρονικής πλατφόρμας βραχυχρόνιων μισθώσεων, τύπου Airbnb, την τελευταία διετία. Σύμφωνα, μάλιστα, με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, τον Ιούνιο του 2019 ήταν καταγεγραμμένα στο διαδίκτυο 7.681 ακίνητα στην Αθήνα, με τον αντίστοιχο αριθμό να πέφτει στα 4.996 ακίνητα τον Ιούλιο του 2021. Η μείωση στις άλλοτε top περιοχές βραχυχρόνιων μισθώσεων ανέρχεται από 7% έως 50% τα τελευταία δύο χρόνια. Συγκεκριμένα, ο αριθμός των ακινήτων στο Κολωνάκι από 332 εγγεγραμμένα τον Ιούνιο του 2019 έπεσε στα 179, καταγράφοντας πτώση της τάξης του 46,08%, ενώ στο Παγκράτι από 411 το 2019, υπάρχουν πλέον εγγεγραμμένα στο διαδίκτυο για βραχυχρόνια μίσθωση 202, με μια μείωση της τάξης του 50,85%. Η πτώση σε κάποιες περιοχές της ελληνικής πρωτεύουσας υπερβαίνει ακόμα και το 60% ή το 70% σε επίπεδο εγγεγραμμένων ακινήτων, με αιχμή τη Νέα Κυψέλη, τη Γούβα και τη Ριζούπολη, με τη μείωση να διαμορφώνεται στο 62%, 74% και 60% αντίστοιχα. Την ίδια στιγμή, αρκετοί από τους ιδιοκτήτες που αποφασίζουν να διαθέσουν τα ακίνητά τους με όρους μακροχρόνιας μίσθωσης υιοθετούν την τριετή διάρκεια μίσθωσης, που αποτελεί νομοθετικά και το μικρότερο διάστημα οικιστικής μίσθωσης, με στόχο να τα επαναφέρουν στη βραχυχρόνια ενοικίαση όταν ανακάμψει ο τουρισμός. Αλλωστε, οι επιδόσεις που κατέγραψε ο ελληνικός τουρισμός το 2019, έτος ρεκόρ για τα ταξιδιωτικά μεγέθη, αποτέλεσαν την αφορμή για την ανάρτηση εκατοντάδων ακινήτων στις πλατφόρμες βραχυχρόνιων μισθώσεων. Είναι χαρακτηριστικό ότι ο αριθμός των ακινήτων που διατέθηκαν σε βραχυχρόνια ενοικίαση κατέγραψε άνοδο που ξεπέρασε το 35% σε κάποιες εκ των πιο δημοφιλών περιοχών της Αθήνας, όπως είναι ο Νέος Κόσμος. Βέβαια, υπάρχει και ένα μικρότερο ποσοστό ιδιοκτητών, οι οποίοι, βλέποντας τα εισοδήματά τους να καταγράφουν κατακόρυφη πτώση τόσο εξαιτίας της υπερπροσφοράς όσο και εξαιτίας της πανδημικής κρίσης που συρρίκνωσε τα μεγέθη του ελληνικού τουρισμού, αποφάσισαν να τα πωλήσουν. Στα ύψη τα ενοίκια Όπως, πάντως, επισημαίνουν παράγοντες του real estate, οι ζητούμενες τιμές ενοικίασης κυμαίνονται σε υψηλά επίπεδα, καθώς «οι ιδιοκτήτες έχουν ουσιαστικά “ταυτίσει” το μηναίο μίσθωμα-εισόδημα από τις παραδοσιακές μακροχρόνιες μισθώσεις με τα έσοδα από τις βραχυχρόνιες μισθώσεις, δύο δεδομένα που δεν μπορούν να συγκριθούν και παράλληλα να ταυτιστούν». Βέβαια, οι ίδιοι εξηγούν πως στις υψηλές ζητούμενες τιμές μίσθωσης σίγουρα συντελεί η μικρή διαθεσιμότητα των ακινήτων που διατίθενται προς μίσθωση σε συνάρτηση με την αυξανόμενη ανάγκη για ανεύρεση νέων ακινήτων. Στην ίδια κατεύθυνση, τα ακίνητα που διατίθενται είναι στην πλειονότητά τους πλήρως ανακαινισμένα, επιπλωμένα και εξοπλισμένα με το σύνολο των οικοσυσκευών, κάτι που ανεβάζει το μηνιαίο μίσθωμα. Ενδεικτικό της τάσης είναι το γεγονός ότι για ένα ακίνητο 45 τ.μ. στην Καλλιθέα, τρίτου ορόφου, με έτος κατασκευής το 1976, ζητείται μηνιαίο μίσθωμα 420 ευρώ. Αντίστοιχα, για ένα διαμέρισμα 55 τ.μ., στους Αμπελοκήπους, στον 1ο όροφο, με έτος κατασκευής το 1970, η τιμή μίσθωσης ανέρχεται σε 600 ευρώ, ενώ στα 700 ευρώ κυμαίνεται το μηνιαίο μίσθωμα για ένα διαμέρισμα 1ου ορόφου, 53 τ.μ. και κατασκευής του 1970 στο Μετς. Διαβάστε εδώ κι εδώ ολόκληρο το δημοσίευμα της Realnews View full είδηση

Οι επενδύσεις στη γεωθερμία αποτελούν μέχρι στιγμής μια αναξιοποίητη ευκαιρία σε έναν κόσμο όπου οι ανανεώσιμες πηγές διαδραματίζουν πρωταγωνιστικό ρόλο στη μετάβαση σε μια πράσινη οικονομία. Αν και πολλοί διεθνείς ενεργειακοί κολοσσοί επανεξετάζουν την πολιτική τους απέναντι στη γεωθερμική ενέργεια και κάνουν κάποια βήματα προσέγγισης (ή επαναπροσέγγισης), ο τομέας δεν έχει έχει ακόμη αξιοποιήσει πλήρως το παγκόσμιο δυναμικό του. Το κενό αυτό δεν είναι τυχαίο καθώς βασικά ζητήματα εμποδίζουν την ευρεία διάδοση γεωθερμικών έργων. Το κυριότερο από αυτά είναι το κόστος της αρχικής επένδυσης, το οποίο, παρ’ ότι βαίνει μειούμενο λόγω της εξέλιξης της τεχνολογίας, εξακολουθεί να είναι αρκετά υψηλό. Για παράδειγμα, στην Κένυα εκτιμάται ότι για να τρυπηθεί ένα μόνο γεωθερμικό πηγάδι μπορεί να απαιτούνται έως και 6 εκατομμύρια δολάρια. Έτσι, ενώ η γεωθερμική ενέργεια θεωρείται γενικά πιο αξιόπιστη μορφή ανανεώσιμης ενέργειας σε σχέση με την ηλιακή, την αιολική ή την υδροηλεκτρική - πηγές που βασίζονται σε πιο μεταβλητά στοιχεία όπως η ηλιοφάνεια, π άνεμος ή ροή νερού - το κόστος της υλοποίησης αντίστοιχων έργων την καθιστά δυσπρόσιτη. Πέραν του κόστους, όμως, αποθαρρυντικά λειτουργεί και η έλλειψη επιπλέον κινήτρων, οικονομικών, φορολογικών και θεσμικών, τα οποία θα έδιναν ώθηση στην ανάπτυξη με αποτέλεσμα οι επενδυτές να παραμένουν διστακτικοί στην υλοποίηση τέτοιων επενδύσεων. «Η γεωθερμία έχει τεράστιο δυναμικό για χώρες όπως η Ινδονησία και οι Φιλιππίνες, όπου υπάρχει προηγμένη τεχνολογία για να παραχθεί ενέργεια από μια πηγή θερμότητας βαθιά μέσα στη γη», δήλωσε Ο KK Ralhan, πρόεδρος του ομίλου Kaltimex Group ενώ σημειώνει ότι «για να συνειδητοποιήσουν αυτό το δυναμικό, οι κυβερνήσεις πρέπει να εντείνουν τις μεταρρυθμίσεις και να παράσχουν επαρκή κίνητρα, είτε πρόκειται για τιμολόγια τροφοδοσίας είτε για φοροαπαλλαγές, για να διασφαλίσουν ότι αυτό είναι οικονομικά βιώσιμο για τους επιχειρηματίες». Σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας (IEA), η παγκόσμια γεωθερμική ικανότητα δεν είναι σε καλό δρόμο για την επίτευξη των στόχων του ΟΗΕ για βιώσιμη ανάπτυξη ο οποίος θέτει την παραγωγή στις 162 TWh και 282 TWh έως το 2025 και το 2030, αντίστοιχα. Η παγκόσμια παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας από γεωθερμία ανήλθε στα 92 TWh το 2019, σύμφωνα με τον IEA, πολύ κάτω από τα συγκρίσιμα στατιστικά στοιχεία για την υδροηλεκτρική ενέργεια (4333 TWh), την αιολική ενέργεια (1390 TWh) και την ηλιακή ενέργεια (720 TWh). Η ευκαιρία για τις αναδυόμενες αγορές Ενώ οι ΗΠΑ θεωρούνται ο κορυφαίος παραγωγός γεωθερμικής ενέργειας στον κόσμο, οι αναδυόμενες αγορές παίζουν βασικό ρόλο στη διεθνή σκηνή, με την Ινδονησία και τις Φιλιππίνες να αντιπροσωπεύουν από μόνες τους το 25% περίπου της παγκόσμιας παραγωγής γεωθερμικής ενέργειας. Μάλιστα, με εγκατεστημένη ισχύ περίπου 2100 MW, η Ινδονησία είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος παραγωγός στον κόσμο και βρίσκεται σε καλό δρόμο για να ξεπεράσει τις ΗΠΑ μέχρι το τέλος της δεκαετίας. Για να επιτευχθεί αυτό, η κυβέρνηση εφάρμοσε μια σειρά κινήτρων για να ενθαρρύνει την ανάπτυξη. Αυτά περιλαμβάνουν ένα νόμο (Νοέμβριος 2020) που απλοποίησε τη διαδικασία έγκρισης γεωθερμικών έργων και αφαίρεσε ένα τέλος παραγωγής για τη χρήση γεωθερμικών πόρων ενώ έχουν εισαχθεί ορισμένα οικονομικά κίνητρα όπως φορολογικές ελαφρύνσεις ή απαλλαγές. Στις Φιλιππίνες περίπου τα τρία τέταρτα της ενέργειας παράγεται από ορυκτά καύσιμα, σε σύγκριση με το 12% από γεωθερμικές πηγές. Ωστόσο, η γεωθερμία αναμένεται να αποτελέσει τη μεγαλύτερη ανανεώσιμη πηγή ενέργειας έως το 2030 και η χώρα σχεδιάζει να διπλασιάσει τη χωρητικότητά της έως το 2040 (η οποία βρίσκεται μόλις κάτω από τα 2000 MW αυτήν τη στιγμή). View full είδηση

Σε δημόσια διαβούλευση έως τις 22 Αυγούστου έθεσε το υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας το Τομεακό Πρόγραμμα Ανάπτυξης προϋπολογισμού 260 εκ. ευρώ. Πρόκειται για μέρος από τους συνολικούς δημόσιους πόρους του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων ύψους 10 δις. ευρώ κατά την περίοδο 2021 – 2025. Η χρηματοδότηση της «πράσινης» ανάπτυξης είναι ο κεντρικός στόχος της διάθεσης των δημόσιων πόρων του Τομεακού Προγράμματος Ανάπτυξης, οι οποίοι κατανέμονται σε 150 εκ. ευρώ για την ενέργεια και σε 110 εκ. ευρώ για το περιβάλλον. Στην ενέργεια πρόκειται να χρηματοδοτηθούν δράσεις για την ενεργειακή απόδοση, τη στήριξη των ΑΠΕ και της συμπαραγωγής, την απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα, την ανάπτυξη και συντήρηση υποδομών καθώς και την ψηφιακή διασύνδεση μονάδων δημόσιας διοίκησης. Στον τομέα του περιβάλλοντος μεγάλο κομμάτι της χρηματοδότησης θα κατευθυνθεί για την κυκλική οικονομία και συγκεκριμένα για την ανάπτυξη υποδομών προστασίας, τις πράσινες πόλεις, την πρόληψη και διαχείριση κινδύνων, τη διαχείριση υδάτων και στερεών και υγρών απόβλητων. Αναλυτικά για την Ενέργεια το ΤΠΑ του ΥΠΕΝ προβλέπει: 1. Δημόσια Διοίκηση και ψηφιοποίηση 4 εκ. ευρώ · Δράσεις ψηφιακού μετασχηματισμού για την αποτελεσματικότερη διαχείριση και έλεγχο των πληροφοριών/στοιχείων που αφορούν στον τομέα ενέργειας και εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της Γενικής Γραμματείας Ενέργειας και Ορυκτών Πρώτων Υλών · Αναβάθμιση και ανάπτυξη βάσεων δεδομένων ενεργειακών προϊόντων, ενεργειακών στοιχείων και γεωχωρικών πληροφοριών · Αναβάθμιση και ανάπτυξη Πληροφοριακών Συστημάτων για την απλοποίηση των υπηρεσιών και λειτουργιών του Τομέα Ενέργειας του ΥΠΕΝ 2. Ψηφιακή Διασύνδεση Μονάδων Δημόσιας Διοίκησης 2,5 εκ. ευρώ · Δράσεις διαλειτουργικότητας μεταξύ δημοσίων φορέων για την ανάπτυξη ψηφιακών δημόσιων υπηρεσιών 3. Ενεργειακή Απόδοση 58,25 εκ. ευρώ · Προώθηση Ενεργειακών Αναβαθμίσεων στα κτίρια Οικιακού τομέα · Προώθηση Ενεργειακών Αναβαθμίσεων στα κτίρια Τριτογενούς τομέα · Προώθηση Ενεργειακών Αναβαθμίσεων στα κτίρια Δημόσιας Χρήσης 4. Στήριξη ΑΠΕ – Συμπαραγωγή 12,5 εκ. ευρώ · Νομοθετική ολοκλήρωση της απλοποίησης αδειοδότησης έργων ΑΠΕ · Ομαδοποίηση μικρών έργων ΑΠΕ για σύνδεση στο Σύστημα · Διασφάλιση βιωσιμότητας Ειδικού Λογαριασμού ΑΠΕ · Ολοκλήρωση θεσμικού πλαισίου χωροθέτησης εγκαταστάσεων ΑΠΕ για τη διευκόλυνση διείσδυσης τους στην αγορά ηλεκτρισμού · Προώθηση συστημάτων αυτοπαραγωγής από ΑΠΕ και αποθήκευσης · Εκπόνηση πιλοτικών υποστηρικτικών μελετών, οι οποίες θα βοηθήσουν στην περαιτέρω ενίσχυση των ΑΠΕ καθώς και στην ανάπτυξη εναλλακτικών καυσίμων (ιδιαίτερα στις οδικές μεταφορές) · Ανάπτυξη τεχνολογιών και υλοποίηση έργων συμπαραγωγής ηλεκτρισμού και θερμότητας 5. Απεξάρτηση από ορυκτά καύσιμα – ενεργειακή μετάβαση 22 εκ. ευρώ · Αναβάθμιση και επέκταση δικτύων τηλεθέρμανσης · Επιδοτήσεις για την αντικατάσταση εξοπλισμού παραγωγής θερμότητας με άλλον μεγαλύτερης απόδοσης / εναλλακτικού καυσίμου · Επιδοτήσεις ανανέωσης στόλου οχημάτων με ηλεκτρικά – Κινούμαι Ηλεκτρικά · Οικονομικά κίνητρα συνδεδεμένα με τις εκπομπές CO2 για μετάβαση στην ηλεκτροκίνηση Χρήση ΑΠΕ για την ηλεκτροδότηση των σταθμών φόρτισης 6. Ανάπτυξη, βελτίωση, συντήρηση και εκσυγχρονισμός ενεργειακών δικτύων και υποδομών 50 εκ. ευρώ · Ανάπτυξη έξυπνων δικτύων · Έργα και υποδομές διανομής φυσικού αερίου και ηλεκτρισμού (μέσης και χαμηλής πίεσης / τάσης αντίστοιχα) Για το «Περιβάλλον» οι δράσεις στο Τομεακό Πρόγραμμα Ανάπτυξης είναι: 1. Δημόσια Διοίκηση και ψηφιοποίηση 9,9 εκ. ευρώ 2. Πρόληψη & διαχείριση κινδύνων 18 εκ. ευρώ · Προώθηση μέτρων προσαρμογής για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής σε όλους τους τομείς και ιδιαίτερα τους πιο ευάλωτους. Ενδεικτικά αναφέρονται παρεμβάσεις που στοχεύουν στην προστασία της βιοποικιλότητας, την αποτελεσματική χρήση των υδάτινων πόρων, τη διαχείριση των δασών, την προστασία παράκτιων πόλεων από την άνοδο της στάθμης της θάλασσας κα · Προώθηση της ενσωμάτωσης της διάστασης της προσαρμογής στην κλιματική αλλαγή σε άλλες πολιτικές · Προώθηση δράσεων πρόληψης και αντιμετώπισης δασικών πυρκαγιών · Προώθηση δράσεων πρόληψης, αντιμετώπισης και διαχείρισης πλημμυρικών φαινομένων Προώθηση δράσεων μετριασμού των επιπτώσεων της κλιματικής αλλαγής · Καλλιέργεια δημόσιων δασικών φυτωρίων, σποροσυλλογή, διαχείριση σποραγωγών κήπων και συστάδων · Προώθηση δράσεων ενημέρωσης και ευαισθητοποίησης 3. Παροχή πόσιμου νερού & διαχείριση υδάτων 15 εκ. ευρώ · Ανάπτυξη νέων και αναβάθμιση υφιστάμενων υποδομών συλλογής, μεταφοράς, αποθήκευσης, επεξεργασίας και διανομής πόσιμου νερού Ανάπτυξη και εφαρμογή δράσεων/έργων που στοχεύουν στην εξοικονόμηση ύδατος σε κάθε κατηγορία χρήσης · Δράσεις προστασίας, παρακολούθησης και διαχείρισης υδατικών σωμάτων · Εφαρμογή συστημάτων αφαλάτωσης για την ικανοποίηση των αναγκών σε νησιά με ειδικές τοπικές και κλιματικές συνθήκες και σε παράκτιες τουριστικές περιοχές 4. Διαχείριση Στερεών και Υγρών αποβλήτων 12,5 εκ. ευρώ · Ολοκλήρωση υποδομών Αποχέτευσης και Μονάδων Επεξεργασίας Αποβλήτων Ολοκλήρωση υποδομών αποκατάστασης ΧΑΔΑ · Ολοκλήρωση υποδομών εγκαταστάσεων επεξεργασίας λυμάτων · Πρόβλεψη κάλυψης περιοχών που δεν έχουν ΧΥΤ από νέους ΧΥΤ ή εξυπηρέτησής τους από ΧΥΤ άλλων περιοχών · Προώθηση της εφαρμογής της χωριστής συλλογής βιοαποβλήτων · Προώθηση της ενίσχυσης του δικτύου συλλογής ανακυκλώσιμων υλικών Προώθηση ανάπτυξης του δικτύου Πράσινων Σημείων (ΠΣ), Γωνιών Ανακύκλωσης (ΓΑ) και Κέντρων Ανακύκλωσης και Εκπαίδευσης Διαλογής στην Πηγή (ΚΑΕΔΙΣΠ) · Ολοκλήρωση υποδομών μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης των υπολειμμάτων ή/και των δευτερογενών καυσίμων · Προώθηση της αντιμετώπισης της πλαστικής ρύπανσης · Προώθηση ανακύκλωσης νερού σε βιομηχανικές μονάδες · Προώθηση επαναχρησιμοποίησης νερού και ιλύος από μονάδες βιολογικής επεξεργασίας λυμάτων 5. Πράσινες Πόλεις 20 εκ. ευρώ · Ποδηλατοδρόμοι – αύξηση χρήσης ποδηλάτου · Ανάπτυξη του περπατήματος – προσβασιμότητα πεζοδρομίων · Συντήρηση-αναβάθμιση ή γκρέμισμα εγκαταλελειμμένων κτιρίων · Ανάπτυξη χώρων αστικού πρασίνου-Ενίσχυση επιπέδων βλάστησης του αστικού πρασίνου και του υγρού στοιχείου · Πολεοδομικές ρυθμίσεις/αναπλάσεις/παρεμβάσειςΑνάπλαση υποβαθμισμένων περιοχών Προδιαγραφές για Τοπικά Χωρικά Σχέδια · Βελτιστοποίηση του χωροταξικού πλαισίου · Μελέτες βιώσιμης αστικής κινητικότητας Υπηρεσίες / Εξοπλισμός ελέγχου ατμοσφαιρικής ρύπανσης και θορύβου · Εφαρμογή προγράμματος παρακολούθησης και εκτίμησης της ποιότητας της ατμόσφαιράς μέσω του δικτύου παρακολούθησης της ατμοσφαιρικής ρύπανσης και του εθνικού εργαστηρίου ποιότητας αναφοράς 6. Ανάδειξη, προστασία και αξιοποίηση της φυσικής κληρονομιάς 15 εκ. ευρώ · Ανάδειξη και ήπια αξιοποίηση περιοχών που χαρακτηρίζονται για την μοναδικότητά τους ως τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους και γενικά ως στοιχεία της φυσικής κληρονομιάς, περιλαμβανομένου του αγροτικού τοπίου · Ανάδειξη φυσικών μνημείων (δάση, σπήλαια κ.λπ.) · Δημιουργία υποδομών παρατήρησης και ερμηνείας της φύσης Δημιουργία υποδομών οικοτουρισμού και δράσεις προώθησης του οικοτουρισμού, όπως καταφύγια, δίκτυα πεζοπορικών διαδρομών και ποδηλάτων κ.λπ. · Διαχειριστικές μελέτες δασών/δασικές μελέτες · Έρευνα και ανάπτυξη στο τομέα των δασών · Διατήρηση και διαχείριση της βιοποικιλότητας και των οικοτόπων εντός και εκτός των περιοχών του δικτύου Natura 2020 και βελτίωση της γνώσης 7. Ανάπτυξη Υποδομών προστασίας 19 εκ. ευρώ · Ανάπτυξη αντιπλημμυρικών έργων · Έργα Αντιπυρικής προστασίας δασών · Έργα αποκατάστασης υποδομών σε πληγείσες περιοχές View full είδηση

Γιατί τις ονομάζεις κατοικίες Α και Β αφού στην ουσία πρόκειται για επέκταση της Α με τμήμα κατ επέκταση προσθήκης, όπως δείχνει το σχέδιο. Αν εννοείς ότι έχουν δημιουργηθεί μέσω κατάτμησης διαφορετικά οικόπεδα και έχεις αυτοτελείς κατοικίες με κοινή στέγη τότε το θέμα αλλάζει. Διευκρίνισε τι ακριβώς συμβαίνει. Βλέπω στις φωτογραφίες ότι έχεις διώροφη οικοδομή αντί για υπερυψωμένη ισόγεια. Η διαφορετική στέγη θα υπολογιστεί με μια λοιπή παράβαση. Αν υπάρχει υπέρβαση ύψους βάσει ισχύοντος επιτρεπόμενου ύψους το τσεκάρεις. Αν είσαι εντός επιτρεπόμενου ύψους περιοχής (λογικά h max=7,50 m) τότε ότι υπερβάσεις ύψους έχουν γίνει εντός αυτού, τις βάζεις στην λοιπή παράβαση. Βασικά θα πρέπει να βρεις εγκεκριμένα σχέδια, διότι μόνο με αυτά μπορείς να συγκρίνεις για να βρεις αυθαιρεσίες. Αλλιώς δεν μπορείς να προχωρήσεις σε υπαγωγή με υποθέσεις. Αν έχεις κατοικία προ 75 θα την βάλεις κατηγορία 1 ως πλήρως αυθαίρετη και θα πληρώσουν μόνο το παράβολο. Αν υπάρχει και άλλο τμήμα μετά το 75 και προ 83 θα το βάλεις ξεχωριστά κατηγορία 2. Αν τα πρόστιμα σου βγαίνουν πολύ μεγάλα (λόγω τυχόν κατηγορίας 2, βάζοντας ΌΧΙ στην Ο.Α), τσεκάρεις τη λύση νομιμοποίησης και όχι τακτοποίησης.

Σημαντική ώθηση από το Ταμείο Ανάκαμψης και το φιλόδοξο σχέδιο «Ελλάδα 2.0» θα δεχθεί ο κατασκευαστικός κλάδος στην Ελλάδα, αν και δεν αναμένεται την επόμενη 10ετία να ανακάμψει στα επίπεδα που ήταν πριν από την κρίση χρέους, όπως εκτιμά η Fitch Solutions. Πιο αναλυτικά, όπως επισημαίνει, η κατασκευαστική βιομηχανία της Ελλάδας θα σημειώσει ανάπτυξη της τάξης του 2,4% σε ετήσια βάση το 2021, χάρη στον περιορισμένο αντίκτυπο που είχε η πανδημία, αν και ο κλάδος θα παραμείνει κάτω από τα επίπεδα που βρισκόταν πριν από την κρίση χρέους της Ευρωζώνης, έως το 2030. Μεσοπρόθεσμα, η Fitch αναμένει ότι ο κλάδος θα έχει μέσο ετήσιο πραγματικό ρυθμό ανάπτυξης 3,1% μεταξύ του 2021 και του 2025, καθώς θα επανέλθει σε μια πιο σταθερή τροχιά ανάπτυξης ύστερα από μια δεκαετία αστάθειας. Επειτα από την κορύφωση της αξίας της κατασκευαστικής βιομηχανίας, σε ονομαστικούς όρους, στα 18,1 δισ. ευρώ το 2006, σημειώθηκε κατακόρυφη πτώση στα 2,2 δισ. ευρώ το 2019. Για το 2021 η αξία του κατασκευαστικού κλάδου της Ελλάδας τοποθετείται στα 2,5 δισ. ευρώ, ωστόσο θα έχει αυξηθεί μόλις στα 3,7 δισ. ευρώ έως το 2030. Οι προβλέψεις της Fitch Solutions, η οποία ανήκει στον όμιλο του οίκου αξιολόγησης Fitch Ratings, βασίζονται στην προϋπόθεση ότι οι ρυθμοί εμβολιασμού στην Ελλάδα θα «ανεβάσουν» ρυθμούς. Ενώ οι κατασκευαστικές εργασίες έχουν επιτραπεί να συνεχιστούν εν μέσω πανδημίας, παρέχοντας στήριξη για τη δραστηριότητα του κλάδου βραχυπρόθεσμα, η επιτάχυνση των εμβολιασμών εκτιμάται ότι θα αρχίσει να παρέχει στους συμμετέχοντες στη βιομηχανία μεγαλύτερη εμπιστοσύνη ως προς τη βιωσιμότητα των μελλοντικών επενδύσεων σε έργα και την ευρύτερη επιστροφή στην κανονικότητα. Στην ενέργεια Η εκκίνηση των εκταμιεύσεων από την Ε.Ε. των πόρων του Ταμείου Ανάκαμψης θα υποστηρίξει άμεσα τις επενδύσεις στην ενεργειακή απόδοση των κτιρίων, στις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και τη διευκόλυνση των μέσων μετακίνησης με χαμηλές εκπομπές ρύπων, όπως τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα. Οπως επισημαίνει Fitch Solutions, στο πλαίσιο των σχεδίων δαπανών, η Ελλάδα θα διαθέσει 6,4 δισ. ευρώ στους παραπάνω τομείς. Ειδικά σε ό,τι αφορά τα ηλεκτρικά αυτοκίνητα, σημειώνει πως η ελληνική αγορά παραμένει πολύ μικρή και το σχέδιο εγκατάστασης 8.656 σημείων ηλεκτρικής φόρτισης στη χώρα θα είναι σημαντικό για τις προοπτικές του κλάδου. Ο συνολικός στόλος των ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην Ελλάδα το 2020 ήταν μόλις 3.169 –στο 0,05% του συνολικού στόλου της χώρας– και η Fitch εκτιμά πως ο αριθμός θα αυξηθεί στα 277.400 έως το 2030, το οποίο βέβαια παραμένει ένα χαμηλό επίπεδο, καθώς θα είναι μόλις στο 4% του συνόλου. Παράλληλα προσθέτει πως η δραστηριότητα στην ανάπτυξη assets ανανεώσιμων πηγών ενέργειας στην Ελλάδα θα υποστηρίξει τις επενδύσεις σε υποδομές δικτύου για την αποτελεσματική αξιοποίηση αυτής της νέας δυναμικότητας, με την κυβερνητική στήριξη για τις ΑΠΕ και τα μοναδικά φυσικά χαρακτηριστικά που προσφέρει το τοπίο της Ελλάδας να είναι υποστηρικτικά για τις προοπτικές των έργων ηλιακής και αιολικής ενέργειας. Η ανάπτυξη έργων σε μη υδροηλεκτρικές ανανεώσιμες πηγές ενέργειας θα έρθουν εις βάρος των συμβατικών έργων θερμικής ενέργειας, τα οποία αντιπροσώπευαν το 2020 περίπου το 47% της συνολικής εγχώριας ηλεκτρικής ενέργειας της Ελλάδας. Η Fitch προβλέπει ότι αυτό το ποσοστό θα μειωθεί στο 26% το 2030, ενώ το μερίδιο της μη υδροηλεκτρικής ενέργειας από ΑΠΕ θα αυξηθεί από 37% το 2020 σε 59% το 2030. Τέλος, κάνει ιδιαίτερη μνεία στα έργα με τη μεγαλύτερη αξία που βρίσκονται υπό κατασκευήν στην Ελλάδα, μεταξύ των οποίων το έργο στο Ελληνικό αξίας 8,9 δισ. δολ. και το project για το μετρό της Θεσσαλονίκης, ύψους 3,9 δισ. δολ. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της Fitch, περίπου το 68% των έργων μεγάλης κλίμακας στην Ελλάδα βρίσκεται σήμερα σε προ-κατασκευαστική φάση. Ενώ τα δεδομένα δείχνουν ότι το 32% των έργων είναι υπό κατασκευή, ο οίκος τονίζει πως το 46% βρίσκεται επί του παρόντος στο στάδιο του σχεδιασμού, με το υπόλοιπο 22% να είναι είτε στη διαδικασία υπογραφής συμβολαίου είτε σε διαδικασία ολοκλήρωσης διαγωνισμού, έγκρισης ή έχει ήδη «κλείσει» η συμφωνία χρηματοδότησης. View full είδηση

Καλημέρα σε όλους και όλες. Μπαίνω στο ψητό κατευθείαν, έχω μια ισόγεια μονοκατοικία 40,10 τ.μ. και θέλω να κάνω προσθήκη κατ'επέκταση 9,80 τ.μ. η οποία θα είναι εξαρτημένη λειτουργικά με το υπάρχον. Ερώτηση νο1 : Για να υπολογίσω το Οριακό Κόστος Ριζικής Ανακαίνισης ( ΟΚΡΑ ) σύμφωνα με το ΦΕΚ 408 Β/2019 πρέπει να υπολογίσω πρώτα τη Αξία Κτιρίου ( ΑΚ ) η οποία προκύπτει από το γινόμενο του Κόστους Οικοδόμησης ( ΚΟ ) με την Ωφέλιμη Επιφάνεια του Κτιρίου ή της Κτιριακής μονάδας όπως αναφέρεται. Η ωφέλιμη επιφάνεια στη περίπτωση μου ποια είναι ? 40,10 τ.μ. ? 9,80 τ.μ. ? ή 49,90 τ.μ. ? Ερώτηση νο2: Για να υπολογίσω τη Μέγιστη Δαπάνη Ανακαίνισης θα υπολογίσω τις παρεμβάσεις που πρέπει να γίνουν για το σύνολο της κτιριακής μονάδας ( 49,90 τ.μ. )? ή μόνο της επέκτασης ( 9,80 τ.μ. ) ? Ερώτηση νο3: Εάν τελικά η Μέγιστη Δαπάνη Ανακαίνισης είναι μικρότερη του Οριακού Κόστους Ριζικής Ανακαίνισης πρέπει να τεκμηριωθεί στην ΥΔΟΜ ( να γίνει κατάθεση της μελέτης υπολογισμού για τα κοστολόγια ) ? Ερώτηση νο4: Εάν τελικά η Μέγιστη Δαπάνη Ανακαίνισης είναι μεγαλύτερη του Οριακού Κόστους Ριζικής Ανακαίνισης πρέπει να γίνει ΜΕΑ για το σύνολο και οι αντίστοιχες παρεμβάσεις σε κέλυφος και Η/Μ ? Ερώτηση νο5 και τελευταία: Πόσο αυστηρές είναι οι ΥΔΟΜ σε αυτούς τους υπολογισμούς ? Έχει αντιμετωπίσει κάποιος πρόβλημα ? Ευχαριστώ πολύ προκαταβολικά! * Y.Γ. Το γνωρίζω κάτω από 50 τ.μ. απαιτείται μόνο θερμομονωτική επάρκεια στο κέλυφος και οι γνωστές απαιτήσεις για Ζ.Ν.Χ. , οπότε οι παραπάνω ερωτήσεις θα ήταν καλό να απαντηθούν και για περισσότερα τετραγωνικά από τους γνώστες!

Ποιες είναι οι πέντε κατηγορίες ακινήτων όπου θα υπάρχει έως 100% μείωση n Ο φετινός λογαριασμός του ΕΝΦΙΑ θα υπολογιστεί με τις παλιές αντικειμενικές αξίες, αυτές δηλαδή που ισχύουν έως το τέλος του χρόνου, και ενσωματώνει τις ίδιες εκπτώσεις που εφαρμόστηκαν το 2020. Ο ΕΝΦΙΑ του 2021 αναμένεται να χτυπήσει την πόρτα 7,3 εκατ. ιδιοκτητών ακινήτων στο τρίτο δεκαήμερο του Σεπτεμβρίου. Σύμφωνα με το χρονοδιάγραμμα, η πρώτη από τις έξι μηνιαίες δόσεις του φόρου ακινήτων θα πρέπει να πληρωθεί έως τις 30 Σεπτεμβρίου 2021,αν και στο υπουργείο Οικονομικών εξετάζουν, σύμφωνα με πληροφορίες, το ενδεχόμενο να δώσουν τη δυνατότητα στους φορολογουμένους να εξοφλήσουν την πρώτη δόση του ΕΝΦΙΑ μαζί με τη δεύτερη δόση έως τις 29 Οκτωβρίου χωρίς την επιβολή προστίμων. Ο φετινός λογαριασμός του ΕΝΦΙΑ θα υπολογιστεί με τις παλιές αντικειμενικές αξίες, αυτές δηλαδή που ισχύουν μέχρι το τέλος του χρόνου, και ενσωματώνει τις ίδιες εκπτώσεις που εφαρμόστηκαν το 2020, ενώ ορισμένες κατηγορίες ακινήτων κερδίζουν έξτρα έκπτωση στον φόρο που φθάνει μέχρι και 100%. Για να εξασφαλίσουν, ωστόσο, οι φορολογούμενοι τη μείωση αυτή θα πρέπει να έχουν δηλώσει σωστά τα ακίνητα στο έντυπο Ε9, καθώς με βάση τα στοιχεία του Ε9 υπολογίζεται για κάθε ιδιοκτήτη ακινήτου ο φόρος ακινήτων. Πιο συγκεκριμένα, οι πέντε κατηγορίες ακινήτων για τις οποίες ο ΕΝΦΙΑ υπολογίζεται με έκπτωση έως και 100% είναι οι εξής: Αποθήκες, πάρκινγκ, πισίνες: Οι βοηθητικοί χώροι, όπως είναι οι αποθήκες, τα υπόγεια πάρκινγκ κ.λπ. φορολογούνται με έκπτωση 90%. Το ίδιο ισχύει και για τις πισίνες, είτε βρίσκονται σε μονοκατοικία και ανήκουν σε έναν ιδιοκτήτη, είτε βρίσκονται σε πολυκατοικία και είναι κοινόκτητες φορολογούνται κανονικά. Για τους βοηθητικούς χώρους εφαρμόζεται συντελεστής 0,1. Ημιτελή κτίσματα: Φορολογούνται με έκπτωση 60%. Ως ημιτελή χαρακτηρίζονται τα κτίσματα ανεξάρτητα από το στάδιο κατασκευής τους τα οποία δεν είχαν ποτέ ηλεκτροδοτηθεί και είναι κενά, δηλαδή δεν χρησιμοποιούνται ως κτίσματα. Επίσης ημιτελή χαρακτηρίζονται και τα κτίσματα, ανεξάρτητα από το στάδιο κατασκευής τους, τα οποία ηλεκτροδοτούνται με εργοταξιακό ηλεκτρικό ρεύμα, δεν είχαν ποτέ άλλη παροχή ρεύματος και είναι κενά. Στα ημιτελή εφαρμόζεται συντελεστής 0,4. Κτίρια προ του 1930: Για τα κτίρια που ανεγέρθηκαν προ του 1930 εφαρμόζεται συντελεστής παλαιότητας 0,8, ενώ για τα κτίρια με παλαιότητα άνω των 100 ετών εφαρμόζεται συντελεστής παλαιότητας 0,6. Ειδικά κτίρια: Φορολογούνται με έκπτωση 50% με την προϋπόθεση ότι έχουν κτιστεί με οικοδομική άδεια και έχουν άδεια λειτουργίας. Για τα κτίρια αυτά ο φόρος μειώνεται, αφού εφαρμόζεται συντελεστής που ορίζεται σε 0,5. Οταν πρόκειται για βοηθητικούς χώρους και εφαρμόζεται ο συντελεστής βοηθητικών χώρων, δεν εφαρμόζεται και ο συντελεστής ειδικών κτιρίων. Για τους κύριους χώρους των ειδικών κτιρίων που είναι πάνω από 500 τετραγωνικά μέτρα εφαρμόζεται και ο συντελεστής απομείωσης επιφάνειας. Ειδικά κτίρια για τα οποία εφαρμόζεται ο συντελεστής ειδικών κτιρίων 0,5 είναι: 1) οι σταθμοί αυτοκινήτων βιομηχανικών και βιοτεχνικών κτιρίων, 2) ξενοδοχείων και γενικά τουριστικών εγκαταστάσεων, νοσηλευτηρίων και ευαγών ιδρυμάτων, 3) εκπαιδευτηρίων, 4) αθλητικών εγκαταστάσεων, και 5) κτιρίων που δεν μπορούν να υπαχθούν στις προηγούμενες κατηγορίες. Σημειώνεται ότι ο συντελεστής ειδικών κτιρίων δεν εφαρμόζεται για: α) κτίρια κατοικίας, β) κτίρια μονοκατοικίας, γ) κτίρια γραφείων – καταστημάτων. Κτίρια αγροτικής χρήσης: Τα γεωργικά και κτηνοτροφικά κτίρια (στάνες, μαντριά, γεωργικές αποθήκες κ.λπ.) είναι αφορολόγητα. Εφαρμόζεται μηδενικός συντελεστής ειδικών κτιρίων και μηδενικός συντελεστής βοηθητικών χώρων για τα κτίρια αυτά. Οπως πέρυσι Ο ΕΝΦΙΑ θα υπολογιστεί, για όλους τους υπόχρεους, με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που υπολογίστηκε και ο ΕΝΦΙΑ του 2020, οπότε οι φορολογούμενοι στη συντριπτική τους πλειονότητα θα οφείλουν να πληρώσουν τα ίδια ποσά που εκλήθησαν να καταβάλουν και πέρυσι. Αλλαγές στον λογαριασμό του φόρου ακινήτων θα δουν οι ιδιοκτήτες που απέκτησαν ή πούλησαν ακίνητα εντός του 2020 με συνέπεια η ακίνητη περιουσία τους την 1η/1/2021 να έχει αυξηθεί ή μειωθεί αντίστοιχα. Και για το έτος 2021 θα χορηγηθούν οι ίδιες ακριβώς μειώσεις που χορηγήθηκαν και κατά τα έτη 2019 και 2020 στο συνολικό ποσό του ΕΝΦΙΑ φυσικών προσώπων, ανάλογα με τη συνολική αξία της ακίνητης περιουσίας τους, ώστε ο φετινός λογαριασμός να παραμείνει στα ίδια επίπεδα με τον ΕΝΦΙΑ του 2019 και του 2020. Ειδικότερα, και για το έτος 2021 θα χορηγηθεί μείωση10%-30% στον κύριο και τον συμπληρωματικό ΕΝΦΙΑ φυσικών προσώπων που προκύπτει από την εφαρμογή των προβλεπόμενων κλιμάκων και συντελεστών. Η έκπτωση είναι κλιμακούμενη, σε ποσοστά αντιστρόφως ανάλογα με τη συνολική αντικειμενική αξία της ακίνητης περιουσίας, η οποία υπόκειται σε φόρο, ως εξής: Μείωση 30% για αξία ακίνητης περιουσίας μέχρι 60.000 ευρώ. Μείωση 27% για αξία ακίνητης περιουσίας από 60.001 ευρώ και μέχρι 70.000 ευρώ. Μείωση 25% για αξία ακίνητης περιουσίας από 70.001 ευρώ και έως 80.000 ευρώ. Μείωση 20% για αξία ακίνητης περιουσίας από 80.001 ευρώ και μέχρι 1.000.000 ευρώ. Μείωση 10% για αξία ακίνητης περιουσίας άνω του 1.000.000 ευρώ. View full είδηση

Η Ιπποκράτειος Πολιτεία αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση οικισμού της χώρας ο οποίος ρυμοτομήθηκε εντός του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας, του εμβληματικότερου βουνού του λεκανοπεδίου της Αθήνας και του πλέον σημαντικού ορεινού οικοσυστήματος της Αττικής. Η ιστορία της ταυτίζεται με ολόκληρη την περίοδο της μεταπολίτευσης αλλ’ έλκει τα νομοθετικά της ερείσματα από την εποχή της χούντας, οπότε με το νομοθετικό διάταγμα 886/1971, περί οικοδομικών συνεταιρισμών, επετράπη η απεριόριστη οικιστική εκμετάλλευση των δασών και δασικών εκτάσεων της χώρας. Τις ολέθριες για το τοπίο και το περιβάλλον (φυσικό και οικιστικό) συνέπειες εκείνης της περιόδου τις βιώνουμε έως και σήμερα, με αποκορύφωμα, στην περίπτωση της Ιπποκρατείου Πολιτείας, την καταστροφική πυρκαγιά της 6ης Αυγούστου 2021, που αποτέφρωσε το μεγαλύτερο μέρος του άλλοτε ειδυλλιακού οικισμού στην καρδιά της Πάρνηθας. Παρ’ όλο που έχουν παρέλθει 40 χρόνια από τότε που η νομοθεσία, βάσει της οποίας δημιουργήθηκε η Ιπποκράτειος Πολιτεία, κρίθηκε αντισυνταγματική (ΣτΕ Ολ 3754/1981), καμία κυβέρνηση της δημοκρατικής πλέον Ελλάδος δεν προέβη στην αλλαγή του καθεστώτος, που έχει διαμορφωθεί, με την οικιστική εκμετάλλευση του τμήματος αυτού του ορεινού όγκου. Παρομοίως και οι δικαστικές αποφάσεις (ΣτΕ Ολ 2282/1992, ΣτΕ 3501/2010, ΣτΕ 2585/2016 αλλά και το Πρακτικό ΣτΕ ΠΕ 305/2006), που εκδόθηκαν για την Ιπποκράτειο Πολιτεία, θεωρούν στο σύνολό τους ως a priori νόμιμη τη ρυμοτόμηση του οικισμού αυτού εντός του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας, προκρίνουν την αποχή από οποιαδήποτε διαδικασία και επιλογή που θα μπορούσε να διασαλεύσει το ήδη διαμορφωθέν οικιστικό και δομικό καθεστώς στην περιοχή και αποφεύγουν οποιαδήποτε -επί της ουσίας- εξέταση της συνταγματικότητάς του. Είναι δε πλέον υποκριτικό να υποστηρίζεται, πως τομή στην προστασία της αυθαίρετης δόμησης στα δάση αποτέλεσε η ψήφιση του Συντάγματος του 1975 και πως εκτάσεις που έχουν απολέσει τον δασικό τους χαρακτήρα πριν την 11η Ιουνίου 1975, λόγω επεμβάσεων που έλαβαν χώρα με διοικητική πράξη που καλύπτεται από το τεκμήριο νομιμότητας, δεν μπορούν πλέον να θεωρηθούν ως δάση ή δασικές, δοθέντος ότι με σωρεία νομοθετικών διατάξεων που έχουν κριθεί συνταγματικές και με τα «μορφώματα» των οικιστικών πυκνώσεων και της νομιμοποίησης δασικών αυθαιρέτων, προωθείται επίσημα και συστηματικά πλέον η οικιστική εκμετάλλευση των δασών και των δασικών εκτάσεων όλης της χώρας. Τούτο μας κάνει εύλογα να αναλογιζόμαστε πως και η διατήρηση στα δάση αυθαιρέτων που ανεγέρθηκαν προ του Συντάγματος του 1975, δεν γίνεται τελικά προς τον σκοπό της προστασίας της καλόπιστης ιδιοκτησίας καθεαυτής, αλλά για την παγίωση της αυθαιρεσίας, την οποία και μεταπολιτευτικά, ως τις μέρες μας, οι εκάστοτε κυβερνήσεις προώθησαν και στήριξαν με κάθε δυνατό τρόπο. Άλλωστε και για το σοβαρότατο αυτό ζήτημα θα πρέπει κάποτε να εξετάσουμε υπεύθυνα κατά πόσον μπορεί όντως να επιτευχθεί με κριτήρια δικαιοσύνης μία ορθή στάθμιση μεταξύ του δικαιώματος στην ιδιοκτησία και στο περιβάλλον, όταν για την προστασία της ιδιοκτησίας και της εμπιστοσύνης ορισμένων μόνο διοικουμένων καταλήγει να θυσιάζεται το δικαίωμα στο περιβάλλον ως πανανθρώπινο αγαθό που αφορά όχι μόνον τις παρούσες αλλά και όλες τις μέλλουσες γενιές. Με εξαίρεση δε τη μειοψηφήσασα γνώμη στην απόφαση ΣτΕ Ολ 2282/1992, αποτελεί απογοητευτική διαπίστωση το γεγονός ότι ουδείς εκ των ανωτάτων δικαστών στις σχετικές δίκες εφήρμοσε τη θεμελιώδη δημοκρατική αρχή της παρ. 2 του άρθρου 87 του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία: «Οι δικαστές, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, υπόκεινται μόνο στο Σύνταγμα και στους νόμους και σε καμία περίπτωση δεν υποχρεούνται να συμμορφώνονται με διατάξεις που έχουν τεθεί κατά κατάλυση του Συντάγματος». Μέσα λοιπόν από αυτή την πολυκύμαντη και θεσμικά βεβαρημένη πορεία διαμορφώθηκε το καθεστώς που συντήρησε την Ιπποκράτειο Πολιτεία ως τις μέρες μας. Ένα καθεστώς νομικά σαθρό και εχθρικό προς τη φύση και τον άνθρωπο που, παρά την επιφανειακή εικόνα του μαγευτικού οικισμού μέσα στο καταπράσινο περιβάλλον της Πάρνηθας, σταδιακά έλαβε τη μορφή του «χρονικού ενός προαναγγελθέντος θανάτου» για το οικοσύστημα του σημαντικότερου δρυμού της Αττικής και για τις ανθρώπινες περιουσίες που δημιουργήθηκαν στο συγκεκριμένο τμήμα του. Ας δούμε όμως αναλυτικά τις ιδιαίτερες πτυχές αυτής της τόσο σημαντικής υποθέσεως. Τα τηλεοπτικά πλάνα με τις φλόγες των πυρκαγιών των τελευταίων ημερών να καταπίνουν κατοικίες στην άλλοτε παραδεισένια Ιπποκράτειο Πολιτεία, είναι εφιαλτικά. Γεμίζουν την καρδιά με απόγνωση και σε κάνουν, για ακόμα μια φορά, να αναλογίζεσαι πόσο μικρός μοιάζει ο άνθρωπος μπροστά σε κινδύνους τέτοιου μεγέθους. Δάση και περιουσίες απανθρακώνονται μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Οι εικόνες καθηλώνουν και λένε όσα χιλιάδες λέξεις δεν μπορούν να πουν μαζί. Παρακολουθώντας έναν από τους πλέον ειδυλλιακούς οικισμούς της Αττικής να γίνεται στάχτη, ανακαλώ στη μνήμη όλο το νομικό πλαίσιο που στήριξε τη δημιουργία και την ύπαρξή του, προσπαθώντας να βρω μιαν απάντηση στο «πώς» και στο «γιατί» ετούτης της ασύλληπτης καταστροφής που -φευ- είναι μόνο μέρος της γενικότερης, εθνικών διαστάσεων τραγωδίας, που χτύπησε τη χώρα μας τα τελευταία εικοσιτετράωρα και ακόμα την ταλανίζει, με ανυπολόγιστες συνέπειες και για το μέλλον. Ο οικισμός της Ιπποκρατείου Πολιτείας αριθμεί περισσότερες από 600 κατοικίες και περίπου χίλιους (1.000) μονίμους κατοίκους, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2011[1]. Ανήκει διοικητικά στον δήμο Ωρωπού. Το νομικό καθεστώς της Ιπποκρατείου Πολιτείας βασίζεται στα ακόλουθα σημεία – σταθμούς της ιστορίας της, που σχετίζονται άρρηκτα με το καθεστώς προστασίας και διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας. 1. Ο Εθνικός Δρυμός Πάρνηθας και το καθεστώς προστασίας του Ο Εθνικός Δρυμός Πάρνηθας,[2] συνολικής εκτάσεως 3.812 εκταρίων, ιδρύθηκε με το βασιλικό διάταγμα 644/1961 (ΦΕΚ Α’ 155/13.09.1961), ενώ o Υμηττός, το Πεντελικό όρος, ο Κορυδαλλός και το όρος Αιγάλεω κηρύχθηκαν το 1969 «περιοχές ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους». Αργότερα, με το πδ/γμα 107/1974 (ΦΕΚ Α’ 34/08.02.1974) το δάσος Τατοΐου κηρύχθηκε επίσης Εθνικός Δρυμός και με το πδ/γμα της 31.08-20.10.1978 (Δ’ 544/20.10.1978) καθορίστηκαν οι ζώνες προστασίας του Υμηττού. Η Πάρνηθα καταλαμβάνει μια μεγάλη έκταση στη γεωγραφική περιοχή της Αττικής, αποτελώντας το σημαντικότερο οικοσύστημά της. Μαζί με τα όρη Πεντέλη, Υμηττός και Αιγάλεω – Ποικίλο περικλείει την πρωτεύουσα και τα προάστιά της. Σύμφωνα με το βδ/γμα 644/1961, ο Δρυμός της Πάρνηθας αποτελείται από τον πυρήνα που περιλαμβάνει τον κεντρικό όγκο του βουνού (38.000 στρ.) και την περιφερειακή ζώνη (250.000 στρ.). Το μεγαλύτερο μέρος του πυρήνα (90%) καλύπτεται από Κεφαλληνιακή Ελάτη (Abies cephalonica), ενώ η περιφερειακή ζώνη καλύπτεται, ως επί το πλείστον, από υψηλά δάση Χαλεπίου Πεύκης (Pinus halepensis). Η Ιπποκράτειος Πολιτεία πριν την πυρκαγιά της 6ης Αυγούστου 2021 (protothema.gr) Η καταστροφική πυρκαγιά της 28ης Ιουνίου 2007 κατέστρεψε μεγάλο μέρος του Εθνικού Δρυμού, αφανίζοντας 10.500 στρ. πευκοδάσους, 21.800 στρ. ελατοδάσους και 4.300 στρ. μακκίας. Η πρωτοφανής αυτή καταστροφή επίσπευσε την έκδοση του πδ/τος της 19ης Ιουλίου 2007 «Καθορισμός Ζωνών Προστασίας του ορεινού όγκου Πάρνηθας (Ν. Αττικής)» (ΦΕΚ Δ’ 336/24.07.2007), με το οποίο καθορίστηκαν 16 ζώνες προστασίας. Η χλωρίδα της Πάρνηθας, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες μελέτες, περιλαμβάνει περισσότερα από 1.100 φυτικά είδη, αριθμός που αποτελεί περίπου το 1/6 των ειδών της ελληνικής χλωρίδας. Μεταξύ αυτών, τα 92 είναι ελληνικά ενδημικά εκ των οποίων πολλά έχουν χαρακτηριστεί σπάνια και απειλούμενα και προστατεύονται με ειδικές διατάξεις από την ελληνική και διεθνή νομοθεσία. Η πανίδα της Πάρνηθας είναι εξ ίσου σημαντική με κυριότερο εκπρόσωπο το κόκκινο ελάφι (Cervus elaphus), που αριθμεί πάνω από 500 άτομα στο βουνό. Επίσης μεγάλος αριθμός θηλαστικών, πτηνών, αμφιβίων και ασπονδύλων συμπληρώνουν την πλούσια και θαυμαστή πανίδα της. Πολλά από τα είδη της Πάρνηθας προστατεύονται από την ελληνική νομοθεσία και κυρίως από το πδ/γμα 67/1981, αλλά και από τη διεθνή νομοθεσία, όπως τη Σύμβαση της Βέρνης, τη Σύμβαση CITES, την οδηγία των οικοτόπων 92/43 και την οδηγία για τα πουλιά 79/409. Επιπλέον, ο Εθνικός Δρυμός Πάρνηθας έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000 και έχει χαρακτηρισθεί Ειδική Περιοχή Προστασίας για τα πουλιά (SPA), Καταφύγιο Θηραμάτων και Τοπίο Ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλλους. Εν όψει των διατάξεων του ν. 1515/1985 «Ρυθμιστικό σχέδιο και πρόγραμμα προστασίας περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας» (ΦΕΚ Α’ 18/18.02.1985) και προς επίτευξη των σκοπών του, εκπονήθηκε για την προστασία του ορεινού όγκου της Πάρνηθας μελέτη από το Τμήμα Περιβάλλοντος του Οργανισμού Αθήνας, τον Ιούλιο του έτους 2003. Σε αυτήν: α) οριοθετείται ο ανωτέρω ορεινός όγκος τόσο με γενικά κριτήρια (τοπογραφία, υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο προστασίας, χρήσεις γης κ.λπ.) όσο και με ειδικά (φυσικοί σχηματισμοί, σταθερά τεχνικά έργα, όρια σχεδίων πόλεων κ.λπ.), β) Αναλύονται τα στοιχεία του φυσικού και πολιτιστικού του περιβάλλοντος, και γ) παρατίθενται οι κύριες αιτίες υποβαθμίσεώς του, η αξιολόγηση των προβλημάτων και οι τρόποι αντιμετωπίσεώς τους. Σε αυτές περιλαμβάνεται η αυξανόμενη ανθρώπινη παρουσία γύρω από και μέσα στον ορεινό όγκο, που εμφανίζεται: ι) με την επέκταση του οικιστικού ιστού, είτε με τη μορφή εντάξεως στο σχέδιο πόλεως, είτε με τη μορφή αυθαίρετης δομήσεως είτε, τέλος, με την εκτός σχεδίου δόμηση καθώς και ιι) με την ύπαρξη σε περίοπτες θέσεις, χρήσεων προϋφισταμένων, λειτουργουσών επί μακρό χρονικό διάστημα και των οποίων, κατά κανόνα δεν είναι εφικτή η απομάκρυνση αλλά, όσων είναι δυνατόν, η σταδιακή μετεγκατάσταση. Οι χρήσεις αυτές, που επηρεάζουν αρνητικά την αισθητική του τοπίου και τη χλωρίδα και πανίδα είναι, μεταξύ άλλων, οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις, το πάρκο κεραιών, οι εγκαταστάσεις του Ο.Τ.Ε., οι ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, οι λατομικές εργασίες και ορισμένοι χώροι αναψυχής. Εν όψει δε αυτών προτείνεται με την ανωτέρω μελέτη ο καθορισμός των επιτρεπομένων χρήσεων σε ένδεκα ζώνες. Από αυτές οι υπό στοιχ. Α1 και Α2 είναι περιοχές απόλυτης προστασίας του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού με διαβαθμισμένη ένταση απαγορεύσεων, ενώ οι υπό στοιχεία Β και Δ, περαιτέρω υποδιαιρούμενες, αποτελούν γύρω από τον ανωτέρω πυρήνα ζώνη αναψυχής, η οποία θα λειτουργεί προστατευτικά για τον πυρήνα, αλλά και γι’ αυτήν την ίδια, εφ’ όσον σε ορισμένες υποδιαιρέσεις της θα υπάρχουν ενισχυμένες χρήσεις αναψυχής, αθλητισμού και πολιτισμού, ώστε να συγκεντρώσουν το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης πιέσεως για αναψυχή. Μετά την εκπόνηση της ανωτέρω μελέτης καταρτίστηκε σχετικό σχέδιο πδ/τος σύμφωνα με τις προτάσεις της, επί της οποίας γνωμοδότησε η Εκτελεστική Επιτροπή του Οργανισμού Αθήνας (πρ. 2/συν. 52/23.7.2003). 2. Ιπποκράτειος Πολιτεία: Νομικό καθεστώς και διεκδικήσεις Η Ιπποκράτειος Πολιτεία αποτελεί μία ιδιαίτερη περίπτωση οικισμού της χώρας ο οποίος ρυμοτομήθηκε εντός εθνικού δρυμού, στην καρδιά της Πάρνηθας, του εμβληματικότερου βουνού του λεκανοπεδίου της Αθήνας και του πλέον σημαντικού ορεινού οικοσυστήματος της Αττικής. Η ιστορία της ταυτίζεται με ολόκληρη την περίοδο της μεταπολίτευσης αλλ’ έλκει τα νομοθετικά της ερείσματα από τα εγκληματικά νομοθετήματα της χούντας, των οποίων τις ολέθριες συνέπειες για το τοπίο και το περιβάλλον (φυσικό και οικιστικό) βιώνουμε έως και σήμερα. (google.commaps) α) Μορφολογία – Διαχείριση Σύμφωνα με Έκθεση δασολόγου του Δασαρχείου Πεντέλης «επί διεκδικουμένης δασικής εκτάσεως», της 10ης Αυγούστου 1974, κατόπιν αυτοψίας που πραγματοποιήθηκε στις 13.7.1974, η έκταση της Ιπποκρατείου Πολιτείας καλύπτεται, κατά ποσοστό 66%, «υπό διφυούς και πολυορόφου δάσους χαλεπίου πεύκης (ως ανωρόφου) και αειφύλλων πλατυφύλλων (ως υπορόφου) ακανονίστου υποκηπευτοειδούς έως ομηλίκου μορφής ηλικίας μέχρι 80 ετών, μέσης συγκομώσεως 0,6-0,7 και παραγωγικότητος περίπου 1,00 κ.μ. ξυλώδους όγκου κατ’ έτος και εκτάριον», ενώ το υπόλοιπο ποσοστό της επιφανείας της «τυγχάνει γυμνόν δασικής βλαστήσεως, άγονον και γεωργοδενδροκομικώς καλλιεργημένον, είναι κατανεμημένον εις μικρά τμήματα διάσπαρτα εντός του ως ανωτέρω δάσους …».[3] Από άποψη εκμεταλλεύσεως, η έκταση χαρακτηρίζεται ως «δασοαγροτική» για τα μεγαλύτερα υψόμετρα, ως «οικιστική – βιομηχανική – αγροτική – τουριστική» για τα χαμηλότερα. Σε σχέση με την οικοπεδική αξία της εκτάσεως, στην έκθεση αναφέρεται ότι αυτή είναι μεγάλη, καθ’ όσον προορίζεται για την ίδρυση της Διεθνούς Ιπποκρατείου Πολιτείας. Περαιτέρω, από την ίδια έκθεση προκύπτει ότι το επίμαχο δάσος τυγχάνει διαχειρίσεως ως «διακατεχόμενο», δυνάμει σχετικών εγγράφων, έτους 1972, της Γενικής Διευθύνσεως Δασών του Υπουργείου Γεωργίας και του Δασαρχείου Αθηνών, τα οποία απευθύνονται στον αναγκαστικό συνεταιρισμό διαχειρίσεως του συνιδιόκτητου δάσους «Αγία Τριάς» καθώς και ότι συνέχεται με άλλα μεγάλα δάση της περιοχής, όπως το δημόσιο δάσος Τατοΐου.[4] β) Ιδιοκτησιακό καθεστώς Σε σχέση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της εκτάσεως, οι τίτλοι ιδιοκτησίας των δικαιοπαρόχων του οικοδομικού συνεταιρισμού υγειονομικών «Διεθνής Ιπποκράτειος Πολιτεία» ανάγονται στο έτος 1835, οπότε ο Ομέρ Πασάς μεταβίβασε το «τσιφλίκι Γκιούρκα», που περιλαμβάνει και το επίμαχο δάσος, στον Αλέξανδρο Ματθαίου Κατακουζινόν, μαζί με το «τσιφλίκι Τατοΐου». Ο τελευταίος μεταβίβασε, το 1838, την έκταση, ως προίκα, στη θυγατέρα του Ελπίδα σύζυγο Σκαρλάτου Σούτζου. Η έκταση αυτή εξαιρέθηκε της απαλλοτριώσεως που είχε κηρυχθεί με το βδ/γμα της 22ας Φεβρουαρίου 1912 στα δάση της ευρύτερης περιοχής υπέρ των ακτημόνων καλλιεργητών και υλοποιήθηκε το έτος 1922 με την υπ’ αριθ. 8/1922 απόφαση της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων. Το 1926 οι κληρονόμοι της ανωτέρω Ελπίδος Σούτζου μεταβίβασαν την έκταση στον Σωτήριο Αντωνίου Βλάχο και σε άλλους 165 κατοίκους Κιούρκων (κοινότητας Αφιδνών).[5] Τμήματα της ευρύτερης εκτάσεως κηρύχθηκαν απαλλοτριωτέα μεταξύ των ετών 1953-1972 για τις ανάγκες των ενόπλων δυνάμεων, ως δικαιούχος δε της αποζημιώσεως αναγνωρίσθηκε ο αναγκαστικός συνεταιρισμός διαχειρίσεως συνιδιοκτήτου δάσους «Αγία Τριάς». Οι περισσότεροι από τους δικαιοδόχους των ως άνω κατοίκων της κοινότητας Αφιδνών (πλην τεσσάρων) είχαν μεταβιβάσει τα τμήματα της εκτάσεως που τους ανήκαν στον υποβαλόντα την από 11.6.1974 αίτηση οικοδομικό συνεταιρισμό, δυνάμει συμβολαίων που συνετάγησαν το έτος 1973, αφού προηγουμένως, με την υπ’ αριθ. 5403/Δ4δ/8544/128/27.7.1970 κοινή απόφαση των Υπουργών Κοινωνικών Υπηρεσιών και Δημοσίων Έργων εγκρίθηκε η απόκτηση της εκτάσεως από τον ανωτέρω οικοδομικό συνεταιρισμό και προεγκρίθηκε η υπό όρους ίδρυση οικισμού σε αυτήν[6]. (star.gr) Σύμφωνα με την ως άνω έκθεση του Δασαρχείου Πεντέλης οι δικαιοπάροχοι του οικοδομικού συνεταιρισμού είχαν προβεί σε πληθώρα πράξεων νομής και κατοχής επί της επίμαχης εκτάσεως (διακατοχικές πράξεις), οι οποίες και παρατίθενται στην έκθεση, το δε Ελληνικό Δημόσιο «δεν φαίνεται να πραγματοποίησεν ουδεμίαν πράξιν νομής και κατοχής επί του επιδίκου». Επίσης, αναφέρονται στην έκθεση μαρτυρίες υπέρ της κατοχής και νομής της εκτάσεως από τους δικαιοπαρόχους του οικοδομικού συνεταιρισμού, ενώ επισημαίνεται ότι δεν ανευρέθη μάρτυρας υπέρ του Δημοσίου. Σε άλλο σημείο της εκθέσεως αναφέρεται ότι η επίμαχη έκταση αποτελεί αντικείμενο ιδιωτικής διαχειρίσεως από την Επανάσταση του 1821 έως το έτος 1926 και από το έτος αυτό έως το έτος 1972 χαρακτηρίζεται ως «συνιδιόκτητο ακίνητο», ενώ με σχετικά έγγραφα της Γενικής Διευθύνσεως Δασών του Υπουργείου Γεωργίας του έτους 1972 χαρακτηρίζεται ως «διακατεχόμενο». Ο χαρακτήρας της εκτάσεως ως ιδιωτικής κτήσεως συνάγεται, κατά την έκθεση, από την υπ’ αριθ. 442/1902 απόφαση του Αρείου Πάγου, την υπ’ αριθ. 492/1959 Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για το «τσιφλίκι Καρελά» και την υπ’ αριθ. 11505/1853 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, ενώ στα βιβλία του Δασαρχείου Πεντέλης η έκταση είναι καταγεγραμμένη στο βιβλίο ιδιωτικών δασών και όχι στο βιβλίο εθνικών δασών ως δημόσια. Περαιτέρω, στην ως άνω έκθεση αναφέρεται ότι από το έτος 1926 το δάσος «Αγία Τριάς» διαχειρίζεται ο ομώνυμος αναγκαστικός συνεταιρισμός διαχειρίσεως συνιδιόκτητου δάσους, του οποίου το καταστατικό ανανεώθηκε το 1954 με την υπ’ αριθ. 219/110/22.1.1954 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας, και ότι ο εν λόγω συνεταιρισμός είχε επίσης ζητήσει, με την υπ’ αριθ. 269/31.03.1970 αίτησή του, την αναγνώριση της εκτάσεως ως ιδιωτικού δάσους, πλην στις 29.7.1970 ανακάλεσε την αίτησή του αυτή. Εξάλλου, επί δικαστικής διαμάχης μεταξύ του αναγκαστικού συνεταιρισμού «Αγία Τριάς» και του Ελληνικού Δημοσίου για την κυριότητα της εκτάσεως εκδόθηκαν οι υπ’ αριθ. 13131/1972 και 13132/1972 αποφάσεις του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με τις οποίες η συζήτηση κηρύχθηκε απαράδεκτη. Ενόψει όλων των ανωτέρω, ο συντάκτης της εκθέσεως καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «αβιάστως και ητιολογημένως» συνάγεται ότι πρόκειται για δασοαγρόκτημα, το οποίο κατέχουν και νέμονται διαδοχικά από απροσδιορίστου χρόνου και, πάντως, από την ανεξαρτησία του ελληνικού κράτους και εντεύθεν, ιδιώτες με διάνοια κυρίου και καλή πίστη, με νόμιμους τίτλους και αδιάλειπτα, χωρίς διεκδικήσεις από το Δημόσιο, πραγματοποιώντας όλες τις προσιδιάζουσες σε κυρίους πράξεις νομής και κατοχής και ότι οι ιδιώτες αυτοί, επομένως, έχουν καταστεί κύριοι και κατά παράγωγο και κατά πρωτότυπο τρόπο (έκτακτη χρησικτησία, συμπληρωθείσα στις 11.9.1915, ημερομηνία μετά την οποία άρχισε να ισχύει ο κανόνας περί μη δυνατότητας αντιτάξεως ενστάσεως χρησικτησίας έναντι του Δημοσίου). Υπό τα δεδομένα αυτά, στην ως άνω έκθεση προτείνεται η αναγνώριση της εκτάσεως ως ιδιωτικής κτήσεως, ανήκουσας κατά κυριότητα, μεταξύ άλλων, στον αιτούντα οικοδομικό συνεταιρισμό. Τα ίδια, εξάλλου, αναφέρονται και στο υπ’ αριθ. Χ16389/30.11.1973 έγγραφο του Δασάρχη Πεντέλης (και συντάκτη της ως άνω εκθέσεως) προς το Υπουργείο Γεωργίας, με αφορμή την παροχή ή μη συγκαταθέσεως του εν λόγω Υπουργού στην έγκριση του ρυμοτομικού σχεδίου της Ιπποκρατείου Πολιτείας. Στο έγγραφο αυτό παρατίθενται αφ’ ενός τα ίδια με την έκθεση στοιχεία σχετικά με την ιδιοκτησία της εκτάσεως και σημειώνεται, αφ’ ετέρου, ότι η εν λόγω έκταση αντιμετωπιζόταν ανέκαθεν από το Δασαρχείο Πεντέλης ως ιδιωτική, αν και το Νομικό Τμήμα της Γενικής Διεύθυνσης Δασών με το υπ’ αριθ. 130019/3608π.ε/8.1.1972 έγγραφό του ενημέρωσε το Δασαρχείο Πεντέλης ότι, εφόσον η έκταση δεν έχει αναγνωρισθεί ως ιδιωτική με κάποιον από τους μνημονευόμενους στην υπ’ αριθ. 138079/1204εγκ.951/29.11.1960 εγκύκλιο διαταγή τρόπους, προσήκει σε αυτήν ο χαρακτηρισμός της διακατεχομένης. Το Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών, με την υπ’ αριθ. 69/14/12.11.1974 πράξη του, γνωμοδότησε υπέρ της αποδοχής της αιτήσεως του προαναφερθέντος οικοδομικού συνεταιρισμού και της αναγνώρισης της εξ αδιαιρέτου κυριότητάς του στο 89% της επίμαχης δασικής εκτάσεως, εμβαδού 7.635 στρεμμάτων, υιοθετώντας, ουσιαστικά, τις διαπιστώσεις της από 10.8.1974 εκθέσεως. Κατόπιν των ανωτέρω, με την υπ’ αριθ. 102700/7967/28.12.1974 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας αναγνωρίσθηκε ότι η διεκδικούμενη από τον ανωτέρω οικοδομικό συνεταιρισμό «Αγία Τριάς» δασική έκταση 7.633 στρεμμάτων αποτελούσε ιδιωτική κτήση, ανήκουσα κατά κυριότητα σε αυτόν, σε ποσοστό 89% εξ αδιαιρέτου. Με την ίδια απόφαση ο Υπουργός Γεωργίας κάλεσε τον Δασάρχη Πεντέλης να παραδώσει την έκταση αυτή στον ανωτέρω οικοδομικό συνεταιρισμό με πρωτόκολλο. Ακολούθως, με το προεδρικό διάταγμα της 23ης Νοεμβρίου 1977 (ΦΕΚ Δ’ 482/25.11.1977) εγκρίθηκε ρυμοτομικό σχέδιο οικισμού στην επίμαχη έκταση του εν λόγω οικοδομικού συνεταιρισμού και καθορίσθηκαν οι όροι και περιορισμοί δόμησης των εντός των ορίων του οικοπέδων. Ωστόσο, μετά την έναρξη ισχύος του ν. 1341/1983 (με το άρθρο 9 του οποίου παρασχέθηκε στον Υπουργό Γεωργίας η δυνατότητα υποβολής αιτήσεως στο εν τω μεταξύ συσταθέν με το άρθρο 8 του ν. 998/1979 Αναθεωρητικό Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών για τον επανέλεγχο των πράξεων των Συμβουλίων Ιδιοκτησίας Δασών που είχαν εκδοθεί υπό το κράτος ισχύος του νδ/τος 86/1969 και με τις οποίες είχαν αναγνωρισθεί ως ιδιωτική κτήση δάση και δασικές εκτάσεις), ο Υφυπουργός Γεωργίας παρέπεμψε, τον Ιούνιο του 1983, τον φάκελο της επίμαχης εκτάσεως στο Αναθεωρητικό Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών (Α.Σ.Ι.Δ.), προκειμένου αυτό να γνωμοδοτήσει εκ νέου σχετικά με τη φύση της ως δημόσιας ή ιδιωτικής. Το Α.Σ.Ι.Δ., με την υπ’ αριθ. 32/7/17.10.1984 γνώμη του, έκρινε την προσφυγή παραδεκτή (μειοψηφούντος μέλους του, το οποίο υποστήριξε ότι η επίμαχη έκταση ευρίσκεται, πλέον, εντός εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου, με συνέπεια να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 3 παρ. 6 εδάφ. ε’ του ν. 998/1979 περί εξαιρέσεως από το πεδίο εφαρμογής του νόμου αυτού) και γνωμοδότησε υπέρ της αποδοχής της, με το σκεπτικό ότι από τα στοιχεία του φακέλου και την εν γένει διαδικασία ενώπιόν του δεν προέκυψε ότι η έκταση ανήκε στον ανωτέρω οικοδομικό συνεταιρισμό. Συγκεκριμένα, το Α.Σ.Ι.Δ. έκρινε ότι τα προσκομισθέντα από τον συνεταιρισμό συμβόλαια των ετών 1834 και 1886 αφορούσαν, αντίστοιχα, προπώληση (και όχι πώληση) ρητίνης(!) και ορισμό πληρεξουσίου, ότι δεν προέκυπτε εάν τα συμβόλαια των ετών 1882 και 1883 αφορούσαν την επίδικη έκταση και ότι οι μετά το 1887 διακατοχικές πράξεις δεν ασκούσαν επιρροή ως προς το επίμαχο ζήτημα.[7] γ) Ρυμοτομία, οικοδόμηση και δικαστικές διαμάχες Με αίτησή του προς το Υπουργείο Γεωργίας της 11ης Ιουνίου 1974, ο οικοδομικός συνεταιρισμός υγειονομικών «Διεθνής Ιπποκράτειος Πολιτεία» ζήτησε την κίνηση της προβλεπομένης στον Δασικό Κώδικα (νδ/γμα 86/1969) διαδικασίας για την αναγνώριση («επιβεβαίωση») του δικαιώματός του ιδιοκτησίας και νομής σε «συνιδιόκτητο δάσος» 7.635, περίπου, στρεμμάτων στη θέση «Αγία Τριάς Αφιδνών» της Κοινότητας Αφιδνών Ν. Αττικής, με την παροχή σχετικής γνωμοδοτήσεως από το αρμόδιο Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών (ΣΙΔ). Το αίτημα αυτό ο οικοδομικός συνεταιρισμός το υπέβαλε εν όψει της ολοκληρώσεως της κινηθείσης με δική του πρωτοβουλία, κατ’ άρθρο 5 του νδ/τος 886/1971 διαδικασίας εγκρίσεως ρυμοτομικού σχεδίου για την οικιστική εκμετάλλευση της ως άνω εκτάσεως.[8] Προεδρικό διάταγμα της 23ης Νοεμβρίου 1977 Ως οικισμός η Ιπποκράτειος Πολιτεία ρυμοτομήθηκε από την κυβέρνηση Κων. Καραμανλή, με το προεδρικό διάταγμα της 23ης Νοεμβρίου 1977 (ΦΕΚ Δ’ 482/25.11.1977), που υπογράφεται από τον τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Τσάτσο και τους συναρμόδιους υπουργούς Γεωργίας Ιωάννη Μπούτο και Δημοσίων Έργων Χριστόφορο Στράτο. Η έκδοση ωστόσο του πδ/τος της 23ης Νοεμβρίου 1977 στηρίζεται στο άρθρο 5 του νομοθετικού διατάγματος 886/1971 περί Οικοδομικών Συνεταιρισμών (ΦΕΚ Α’ 109/31.05.1971), που κρίθηκε αντισυνταγματικό με την απόφαση 3754/1981[9] της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, για τον λόγο ότι προέβλεπε τη δυνατότητα μετατροπής δασικών εκτάσεων σε οικιστικές επιτρέποντας, σε απεριόριστο βαθμό, την αλλοίωση της μορφής τους έως και την ολοσχερή καταστροφή τους. Και παρ’ όλο που έχουν παρέλθει 40 χρόνια από τότε που κρίθηκε αντισυνταγματική η νομοθεσία βάσει της οποίας δημιουργήθηκε η Ιπποκράτειος Πολιτεία, καμία κυβέρνηση της δημοκρατικής πλέον και σύγχρονης Ελλάδας δεν προέβη στην αλλαγή του καθεστώτος που έχει διαμορφωθεί με την οικιστική εκμετάλλευση του τμήματος αυτού του ορεινού όγκου της Πάρνηθας. (sputniknews.gr) Γνωμοδότηση Α.Σ.Ι.Δ. 32/7/17.10.1984 Το 1984, το Ανώτατο Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών (Α.Σ.Ι.Δ.), με την ιστορικής σημασίας για την περιοχή γνωμοδότησή του 32/7/17.10.1984, η οποία είναι δεσμευτική για τον αρμόδιο υπουργό, έκρινε τεκμηριωμένα ότι η περιοχή της Ιπποκρατείου Πολιτείας έχει δημόσιο δασικό χαρακτήρα και ουδέποτε ανήκε στον φερόμενο ως κύριό της οικοδομικό συνεταιρισμό, καθώς ούτε τα συμβόλαια που είχαν προσκομιστεί συνιστούσαν νομίμους τίτλους κυριότητας ούτε προέκυπτε ότι αφορούσαν τη συγκεκριμένη έκταση.[10] Η γνωμοδότηση αυτή του Α.Σ.Ι.Δ. προκάλεσε μία άνευ προηγουμένου άσκηση πιέσεων από τον τότε Υφυπουργό Γεωργίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γεώργιο Μωραΐτη, ο οποίος ζητούσε επίμονα από το Α.Σ.Ι.Δ. να γνωμοδοτήσει εκ νέου, παρ’ όλο που η αρμοδιότητά του αυτή ασκείται άπαξ, όπως επιβεβαιώθηκε και από τη γνωμοδότηση 584/1992 του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, της οποίας την έκδοση προκάλεσε η Διεύθυνση Προστασίας Δασών. ΣτΕ Ολ 2282/1992 Τον Δεκέμβριο του 1988, με σχετική αίτησή τους προς τον Υπουργό Γεωργίας, τα σωματεία «Φιλοδασική Ένωση Αθηνών», «Πανελλήνια Κίνηση Δασολόγων», «Εταιρεία Οικολογίας και Ανάπτυξης» και «Ορειβατικός Σύνδεσμος Αθηνών», επικαλούμενα ότι η περιοχή της Ιπποκρατείου Πολιτείας είναι δάσος χαλεπίου πεύκης που ρυμοτομήθηκε αθέμιτα, κατ’ εφαρμογή του αντισυνταγματικού νδ/τος 886/1971, ζήτησαν από τους τότε υπουργούς ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και Γεωργίας την ανάκληση του πδ/τος της 23ης Νοεμβρίου 1977. Στην αίτησή τους αυτή η Διοίκηση παρέλειψε να απαντήσει. Κατά της παραλείψεως αυτής τα ως άνω σωματεία άσκησαν, εν συνεχεία, αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η Ολομέλεια του Δικαστηρίου απέρριψε την αίτηση, με την απόφαση 2282/1992[11], αποφαινόμενη ότι, λόγω της φύσεως και των επιπτώσεων των ρυμοτομικών σχεδίων, δεν επιτρέπεται η ανάκλησή τους έστω και αν με αυτά ρυμοτομούνται δασικές εκτάσεις! Κρίθηκε περαιτέρω ότι η Διοίκηση δεν ήταν υποχρεωμένη να ανακαλέσει το πδ/γμα της 23ης Νοεμβρίου 1977, η δε σχετική παράλειψή της δεν συνιστούσε οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια. Αξιοσημείωτη είναι στην απόφαση αυτή η αντίθετη άποψη εννέα μελών του δικαστηρίου που μειοψήφησαν, υποστηρίζοντας ότι η Διοίκηση όφειλε να ανακαλέσει το πδ/γμα της 23ης Νοεμβρίου 1977, δεδομένου ότι απαγορεύεται ρητά η υπαγωγή των δασών και των δασικών εκτάσεων σε σχέδιο πόλεως και η μεταβολή του προορισμού τους με τη συστηματική οικοπεδοποίησή τους από τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς κατά το νδ/γμα 886/1971, το οποίο αντιστρατεύεται το άρθρο 24 του Συντάγματος. Υποστηρίχθηκε ακόμα από την άποψη αυτή της μειοψηφίας ότι στο πλαίσιο της ειδικής μέριμνας του συντακτικού νομοθέτη για τη διαφύλαξη και την προστασία του δασικού πλούτου της Χώρας (άρθρα 24 παρ. 1 συνδ. με 117 παρ. 3 του Συντάγματος) ο ν. 998/1979 περί προστασίας των δασών, με το άρθρο 3 παρ. 6 εξαίρεσε από την εφαρμογή της δασικής νομοθεσίας τις περιοχές όπου υπάρχουν, όχι απλώς εγκεκριμένα, αλλ’ έγκυρα σχέδια πόλεως, αποδίδοντας στον όρο «έγκυρα» σχέδια την έννοια ότι συνάδουν με τις προστατευτικές των δασών συνταγματικές διατάξεις και επιβάλλοντας την ανάκληση ρυμοτομικών σχεδίων που ρυμοτόμησαν αθέμιτα δασικές εκτάσεις. Προεδρικό διάταγμα της 19ης Ιουλίου 2007 Μετά την καταστροφική πυρκαγιά του Ιουνίου του 2007 και 22 χρόνια μετά τον ν. 1515/1985 «Ρυθμιστικό σχέδιο και πρόγραμμα προστασίας περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας» (ΦΕΚ Α’ 18/18.02.1985) κρίθηκε επιβεβλημένη η άμεση ψήφιση ενός ολοκληρωμένου καθεστώτος προστασίας για την Πάρνηθα. Έτσι εκδόθηκε το πδ/γμα της 19ης Ιουλίου 2007 «Καθορισμός Ζωνών Προστασίας του ορεινού όγκου Πάρνηθας (Ν. Αττικής)» (ΦΕΚ Δ’ 336/24.07.2007). Ειδικά δε για την Ιπποκράτειο Πολιτεία, με το άρθρο 5 του πδ/τος της 19ης Ιουλίου 2007 τροποποιούνται οι όροι και περιορισμοί δομήσεως των οικοπέδων της και, ειδικότερα, καθορίζεται συντελεστής δόμησης 0.15, προβλέπεται ότι στο ποσοστό κάλυψης 10% συνυπολογίζονται όλες οι κατασκευές στους ακαλύπτους χώρους, ορίζεται μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος μετρούμενο από το φυσικό έδαφος 7 μ. και επιβάλλεται στέγη μεγίστου ύψους 1,5 μ. Για το καθεστώς αυτό της Ιπποκρατείου Πολιτείας το πρακτικό επεξεργασίας σχεδίου διατάγματος 305/2006 αναφέρει ρητά (παρατήρηση 34), ότι η περιοχή αυτή ευρίσκεται εντός του ορεινού όγκου της Πάρνηθας, κυρίαρχο δε στοιχείο της είναι η πυκνή δασική βλάστηση. ΣτΕ ΠΕ 305/2006 (Τμ. Ε’) Επί του σχεδίου του διατάγματος αυτού, το Ε’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας εξέδωσε το πρακτικό επεξεργασίας 305/2006[12], υπό την προεδρία του τότε Αντιπροέδρου ΣτΕ Κωνσταντίνου Μενουδάκου και με Εισηγήτρια την τότε Σύμβουλο Επικρατείας, νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας Αικ. Σακελλαροπούλου. Το εν λόγω πρακτικό επεξεργασίας σχεδίου πδ/τος 305/2006 του Συμβουλίου της Επικρατείας παραδέχεται ευθέως ότι σκοπός του διατάγματος είναι η μείωση των ορίων της επιτρεπόμενης δόμησης στον οικισμό της Ιπποκρατείου Πολιτείας, προκειμένου να αποτραπεί η περαιτέρω υποβάθμιση του τμήματος αυτού του βουνού. Είναι δε αξιοσημείωτες και οι σκέψεις 7-33 του πρακτικού, που αφορούν το καθεστώς προστασίας και άλλων -πυρόπληκτων σήμερα- περιοχών της Πάρνηθας, όπως η Βαρυμπόμπη, το Τατόι, οι Αφίδνες, ο Άγιος Στέφανος, η Δροσοπηγή. Το πρακτικό αυτό, ναι μεν περιέχει σημαντικές παρατηρήσεις σχετικά με την ενίσχυση και τη διασφάλιση της προστασίας του ορεινού όγκου, ορίζοντας μάλιστα (παρατήρηση 36), ότι δεν παρέχεται δυνατότητα αποκλίσεων από την ισχύουσα δασική νομοθεσία, πλην όμως ενέχει και σειρά σκέψεων και επιλογών, που γεννούν εύλογο προβληματισμό και, τελικά, τορπιλίζουν την παρεχομένη δασική και περιβαλλοντική προστασία στην περιοχή της Πάρνηθας. Συγκεκριμένα: 1. Παρ’ ότι επισημαίνεται κατηγορηματικά (παρατήρηση 7) η όλως παράνομη και αντισυνταγματική εξαίρεση εκτάσεως 500 στρ., του πρώην λατομείου της εταιρείας ΑΓΕΤ Ηρακλής, από το όριο προστασίας του ορεινού όγκου στις Αφίδνες, για την εντελώς αυθαίρετη δημιουργία βιομηχανικής επιχειρηματικής περιοχής (Β.Ε.ΠΕ.) σύμφωνα και με την παράνομη κυα Φ/Α/19.2./22514/1625/13.12.2004 των Υπουργών Ανάπτυξης και ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. (ΦΕΚ Β’ 1848/13.12.2004), θεωρήθηκε τελικά ότι η εξαίρεση αυτή δεν εκώλυε την περαιτέρω επεξεργασία και τελική έγκριση του σχεδίου διατάγματος καθώς κρίθηκε ότι οι λοιπές περιοχές που εξέταζε δεν τελούσαν σε συνάρτηση με τη συγκεκριμένη έκταση(!). Και όλα αυτά παρ’ όλο που, όπως ρητά επισημαίνεται, η επίμαχη έκταση ευρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του ορεινού όγκου της Πάρνηθας, επί του αυχένα, στον οποίο εντοπίζεται το μοναδικό σημείο σύνδεσης με τη ζώνη προστασίας της Πεντέλης, και για τον λόγο αυτόν δεν δύναται η συγκεκριμένη περιοχή να εξαιρεθεί του ορίου προστασίας. Επισημαίνεται επίσης ότι η εκτός των ορίων προστασίας της Πάρνηθας περιοχή της Κοινότητας Αφιδνών αποτελεί το όριο σύνδεσης της Πάρνηθας με τον ορεινό όγκο της Πεντέλης, οι δε περιοχές σύνδεσης των ορεινών όγκων της Αττικής αποτελούν φυσικούς «διαδρόμους» των ρευμάτων των ανέμων, των οποίων η διαφύλαξη συνιστά καθοριστικής σημασίας παράγοντα για την προστασία των κατοίκων του Λεκανοπεδίου. 2. Ομοίως προβληματική φαίνεται και η υποστηριζόμενη θέση (παρατήρηση 17) ότι τμήμα του ορεινού όγκου (ζώνες Γ) εντός του οποίου «εντοπίζονται ήδη μικρές συσπειρώσεις παραθεριστικών κατοικιών», το οποίο «τείνει να αλλάξει χαρακτήρα μεταβαλλόμενο σε περιοχή μόνιμης κατοικίας» και στο οποίο επιτρέπεται, υπό όρους, η ανέγερση και νέων κατοικιών, δεν θεωρείται ότι έχει χαρακτήρα περιοχής οργανωμένης δόμησης αλλά θα πρέπει να χαρακτηρισθεί ως ζώνη αναψυχής(!). 3. Συναφώς, επισημαίνεται (παρατήρηση 17) ότι ο προβλεπόμενος στο σχέδιο χαρακτηρισμός «ζώνη κατοικίας», ο οποίος προσήκει σε περιοχές οργανωμένης δόμησης, δεν τίθεται νομίμως, δεδομένου ότι στον ορεινό όγκο δεν δύνανται να προβλέπονται, με το ίδιο το διάταγμα προστασίας του, περιοχές προοριζόμενες για δόμηση και τούτο, ανεξαρτήτως αν οι περιοχές αυτές ευρίσκονται στα όρια οικιστικών περιοχών. Παρά ταύτα, δέχεται το πρακτικό, λίγο παρακάτω, ότι η ζώνη κατοικίας «Γ1» πρέπει να προσδιορισθεί συγκεκριμένα ως «περιοχή του οικισμού της Ιπποκρατείου Πολιτείας»!… 4. Ακολούθως, καίτοι ορίζεται ρητά (παρατήρηση 22) ότι δεν χωροθετείται η ίδρυση νεκροταφείου της Κοινότητας Αγίου Στεφάνου εντός των ορίων προστασίας του ορεινού όγκου (ζώνη Ε5), εν τούτοις παρέχεται, κατ’ εξαίρεση, η δυνατότητα της συγκεκριμένης χρήσεως στην ανωτέρω ζώνη, εάν δεν υφίσταται άλλος κατάλληλος χώρος για την εγκατάσταση του νεκροταφείου αυτού. Είναι φανερό ότι στα σημεία αυτά, αλλάζοντας τους αποδιδόμενους όρους -αλλά ποτέ την ίδια την ουσία των ρυθμίσεων και το υφιστάμενο καθεστώς- οι προτεινόμενες διατάξεις προσλαμβάνουν την αναγκαία επίφαση νομιμότητας, που θα τους επέτρεπε νομοθετικά «να σταθούν» και να παραμείνουν σε ισχύ σε περίπτωση μελλοντικής προσβολής τους διά της δικαστικής οδού, όπερ και εγένετο μερικά χρόνια μετά, όπως ακολούθως θα δούμε… (newpost.gr) Ειδικά για την Ιπποκράτειο Πολιτεία δέχθηκε το Ε’ Τμήμα ΣτΕ με το πρακτικό του 305/2006, ότι οι ρυθμίσεις του άρθρου 5 του σχεδίου διατάγματος έβρισκαν νόμιμο έρεισμα στις εξουσιοδοτικές διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 3 του ν. 1515/1985 καθώς και στις επιταγές του άρθρου 24 παρ. 1 του Συντάγματος και στις κατευθύνσεις του ν. 1515/1985 (ΡΣΑ). Το πρακτικό παραδέχεται ωστόσο ρητά ότι υφίσταται ήδη υποβάθμιση του ορεινού όγκου της Πάρνηθας από την παρουσία και ανάπτυξη του οικισμού της Ιπποκρατείου Πολιτείας εντός αυτού και δηλώνει ότι σκοπός του υπό επεξεργασία σχεδίου προεδρικού διατάγματος είναι η μείωση των ορίων της επιτρεπόμενης δόμησης στον οικισμό, προκειμένου να αποτραπεί η περαιτέρω υποβάθμιση του τμήματος αυτού του βουνού. Έτσι, εγκρίθηκε από το Ε’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας η έκδοση του πδ/τος της 19ης Ιουλίου 1977 με όλες τις διατάξεις που θέσπιζαν χρήσεις ασυμβίβαστες με τον χαρακτήρα της Πάρνηθας ως αυστηρά προστατευόμενου Εθνικού Δρυμού και των οποίων η ψήφιση είχε στηριχθεί σε ένα νομοθετικό και θεσμικό καθεστώς αμφιβόλου νομιμότητας ή και πλήρους αντισυνταγματικότητας, όπως απεδείχθη για το άρθρο 5 παρ. 6 του χουντικού νδ/τος 886/1971, στο οποίο είχε στηριχθεί η ίδρυση του οικισμού της Ιπποκρατείου Πολιτείας εντός του δάσους της Πάρνηθας και η ρυμοτόμησή του. Και όλα αυτά, παρά την ισχύ του αναγκαστικού νόμου 856/1937 «Περί εθνικών δρυμών» (ΦΕΚ Α’ 368/21.09.1937) και παρ’ όλο που το άρθρο 79 του Δασικού Κώδικα (νδ/γμα 86/1969, ΦΕΚ Α’ 7/18.01.1969, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 5 του νδ/τος 996/1971 (ΦΕΚ Α’ 192), όριζε και εξακολουθεί να ορίζει, στις παρ. 1 και 2 αυτού, ότι: «1. Έκαστος εθνικός δρυμός αποτελείται: α) Από τον πυρήνα αυτού ή τον καθ’ αυτό εθνικόν δρυμόν απολύτου προστασίας … β) Από την περί τον πυρήνα ζώνην (περιφερειακήν ζώνην) … η εκμετάλλευσις της οποίας οργανούται κατά τρόπον συμβάλλοντα εις την εκπλήρωσιν των υπό του πυρήνος του εθνικού δρυμού επιδιωκομένων σκοπών …». ΣτΕ 3501/2010 (Τμ. Ε’ 7μ.) Κατά του πδ/τος της 19ης Ιουλίου 2007 ασκήθηκε ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας νέα αίτηση ακυρώσεως από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ανατολικής Αττικής, η οποία απερρίφθη με την απόφαση 3501/2010[13] της επταμελούς συνθέσεως του Ε’ Τμήματος του Δικαστηρίου. Με την απόφαση αυτή έγινε, μεταξύ άλλων, δεκτό ότι με τα κατ’ εξουσιοδότηση της παρ. 3 του άρθρου 4 του ν. 1515/1985 εκδιδόμενα προεδρικά διατάγματα, προς συμπλήρωση και εξειδίκευση του προγράμματος προστασίας περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας, δύνανται να τροποποιούνται οι όροι και περιορισμοί δομήσεως και των οικισμών με εγκεκριμένα σχέδια πόλεως, οι οποίοι περιλαμβάνονται στα όρια της περιοχής παρέμβασης και ότι, κατ’ εξαίρεση, είναι ανεκτή η διατήρηση των από μακρού χρόνου υφισταμένων στους ορεινούς όγκους εγκαταστάσεων και δραστηριοτήτων(!), εφ’ όσον πάντως πρόκειται για ήπιες χρήσεις, οι οποίες δεν επιδεινώνουν τη λειτουργία τους ως οικοσυστημάτων. Περαιτέρω, με την ανωτέρω απόφαση έγινε δεκτό ότι με το προσβαλλόμενο προεδρικό διάταγμα καθορίζονται: α) Ζώνες Α1 και Α2 απόλυτης προστασίας του Εθνικού Δρυμού, στη δεύτερη των οποίων επιτρέπεται η κίνηση των πάσης φύσεως οχημάτων κατά μήκος του κυρίως οδικού δικτύου, με περιορισμούς ανά ώρες, ημέρες, εποχές και θέσεις που θα καθορισθούν από τον Κανονισμό Λειτουργίας του (άρθρο 2 περ. 2), β) Ζώνες Β1, Β3, Β4, Δ3 και Γ1 ως ζώνες αναψυχής, όπου επιτρέπεται κατά διαβάθμιση η ανέγερση αναψυκτηρίων, εστιατορίων, υπαίθριων αθλητικών εγκαταστάσεων και μη υπαίθριων μόνο στα ήδη υφιστάμενα κτήρια της ζώνης Δ3 και η χρήση για πολιτιστικούς λόγους μόνο των υφισταμένων κτηρίων στη ζώνη Δ2 (άρθρο 2 περ. 3 και 5-10) και υπό όρους δομήσεως καθοριζόμενους στο άρθρο 4 ήτοι αρτιότητα γηπέδου 20.000 τ.μ. και μέγιστη επιφάνεια 120 τ.μ., και γ) Ορίζεται ότι: «Στις περιοχές που για οποιονδήποτε λόγο υπάγονται στη δασική νομοθεσία, εφαρμόζονται παραλλήλως οι ισχύουσες διατάξεις της νομοθεσίας αυτής» (άρθρο 6). Ακατάληπτο παραμένει στον κοινό νου, πώς με την απόφαση αυτή η τσιμεντοποίηση του δάσους βαφτίζεται «δημόσιο συμφέρον!!»… Καίτοι δηλαδή η απόφαση χαρακτηρίζει ευθέως τη δόμηση εντός τμήματος του δάσους της Πάρνηθας ως «πηγή υποβάθμισης του περιβάλλοντος του ορεινού όγκου της», εν τέλει εξαίρει και εγκρίνει και μάλιστα ως διαδικασίες «που εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον», τόσο την ύπαρξη του ρυμοτομημένου οικισμού της Ιπποκρατείου Πολιτείας εντός της ζώνης Γ2 όσο και τις «μικρές συσπειρώσεις κατοικιών» που τείνουν να προσδώσουν στη ζώνη Γ1 του δρυμού χαρακτήρα περιοχής μόνιμης κατοικίας με κτήρια επιμελημένης κατασκευής(!)… (tanea.gr) Η υπουργική απόφαση 129182/4530/27.08.2015 Το έτος 2015, ο τότε Προϊστάμενος της Γενικής Διεύθυνσης Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Αγροπεριβάλλοντος του Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας (Υ.Π.Α.Π.ΕΝ.) έθεσε εκ νέου το ζήτημα της αποδοχής της γνωμοδοτήσεως 32/7/17.10.1984 του Α.Σ.Ι.Δ., με την οποία η έκταση του οικισμού της Ιπποκρατείου Πολιτείας είχε χαρακτηριστεί ως δημόσιο δάσος, με την επισήμανση ότι η αποδοχή των αρνητικών γνωμοδοτήσεων του εν λόγω συλλογικού οργάνου είναι δεσμευτική για τον Υπουργό, σύμφωνα με το άρθρο 8 παρ. 4 του ν. 998/1979 περί προστασίας δασών και δασικών εκτάσεων (ΦΕΚ Α’ 289/29.12.1979). Κατόπιν αυτού, ο τότε αρμόδιος Αναπληρωτής Υπουργός της Κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Γιάννης Τσιρώνης, με την απόφασή του 129182/4530/27.08.2015, αποδέχθηκε τη γνωμοδότηση 32/7/17.10.1984 του Α.Σ.Ι.Δ., κατ’ επίκληση των διατάξεων του α.ν. 1539/1938 «περί προστασίας των δημοσίων κτημάτων» (ΦΕΚ Α’ 488/29.12.1938), του άρθρου 8 του ν. 998/1979 και του άρθρου 9 του ν. 1341/1983 (ΦΕΚ Α’ 38/30.03.1983). Ειδικότερα, με την απόφαση αυτή απερρίφθη η από 10.6.1974 αίτηση του οικοδομικού συνεταιρισμού υγειονομικών «Διεθνής Ιπποκράτειος Πολιτεία» για την αναγνώριση υπέρ αυτού δικαιώματος κυριότητας σε έκταση δασικού χαρακτήρα εμβαδού 7.635 στρεμμάτων στις θέσεις «Αγία Τριάς» – «Λούσι» – «Άρμες» – «Μαυροχώραφο» – «Μπελέτσι» κ.λπ. της περιφέρειας της (πρώην) Κοινότητας Αφιδνών Ν. Αττικής (ήδη δε Δήμου Ωρωπού, κατ’ άρθρο 1 παρ. 2 κεφ. 5 αριθ. 5.3 περ. Α1 του ν. 3852/2010, ΦΕΚ Α’ 87), με την αιτιολογία ότι δεν αποδείχθηκε ότι ασκήθηκαν συγκεκριμένες διακατοχικές πράξεις καρπώσεως στην έκταση του δάσους καθ’ όλο το χρονικό διάστημα των 30 ετών (από το 1885 έως το 1915), ούτε εάν οι πράξεις αυτές καλύπτουν ολόκληρη την έκταση, ώστε να γίνει δεκτή η απόκτηση κυριότητας έναντι του Δημοσίου με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας. Επιπλέον, στην ίδια απόφαση αναφέρεται ότι η επίμαχη έκταση «θα διαχειρίζεται και προστατεύεται ως δημόσια», ζητείται δε από το Δασαρχείο Καπανδριτίου να ενημερώσει τον οικοδομικό συνεταιρισμό ότι, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 8 του ν. 998/1979, έχει δικαίωμα να προσφύγει μόνο στα πολιτικά δικαστήρια. Κατόπιν τούτου, η ασκούσα καθήκοντα Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης με σχετικό έγγραφό της προς την Περιφερειακή Διεύθυνση Δημόσιας Περιουσίας Αττικής και το Δασαρχείο Καπανδριτίου, ζήτησε το 2015 από τις υπηρεσίες αυτές να προβούν στις αναγκαίες ενέργειες για τη δήλωση της επίμαχης εκτάσεως ως δημόσιας δασικής στο Κτηματολόγιο, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ν. 2308/1995. ΣτΕ 2585/2016 (Τμ. Ε’ 7μ.) Με την απόφαση ωστόσο 2585/2016[14] της επταμελούς συνθέσεως του Ε’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας ακυρώθηκε η ως άνω απόφαση του Αναπλ. Υπουργού 129182/4530/27.8.2015 με την οποία έγινε αποδεκτή η απόφαση 32/7/17.10.1984 του Α.Σ.Ι.Δ., έκτοτε δε η έκταση της Ιπποκρατείου Πολιτείας, θεωρείται ιδιωτική και νομίμως ρυμοτομηθείσα εντός της ζώνης Γ2 του ορεινού όγκου της Πάρνηθας. (dikaiologitika.gr) 3. Σκέψεις και συμπεράσματα Κοινός τόπος όλων των δικαστικών αποφάσεων (ΣτΕ Ολ 2282/1992, ΣτΕ 3501/2010 και ΣτΕ 2585/2016) καθώς και του Πρακτικού επεξεργασίας σχεδίου προεδρικού διατάγματος ΣτΕ ΠΕ 305/2006, που εκδόθηκαν για την Ιπποκράτειο Πολιτεία, είναι ότι: α) Θεωρούν ως a priori νόμιμη τη ρυμοτόμηση του εν λόγω οικισμού εντός του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας. β) Προκρίνουν την αποχή από οποιαδήποτε δικαστική, διοικητική ή νομοθετική διαδικασία και επιλογή, η οποία θα μπορούσε να διασαλεύσει ή ν’ απομειώσει το ήδη διαμορφωθέν οικιστικό και δομικό καθεστώς στην περιοχή. γ) Απορρίπτουν κάθε απόπειρα καταργήσεως του υφισταμένου καθεστώτος της Ιπποκρατείου Πολιτείας για λόγους που ανάγονται στην τυπική, κυρίως, νομιμότητα των εκάστοτε υπό κρίση διοικητικών πράξεων, και δ) Αποφεύγουν οποιαδήποτε -επί της ουσίας- εξέταση της συνταγματικότητας του ρυμοτομικού και οικιστικού καθεστώτος της Ιπποκρατείου Πολιτείας ως επαχθέστατης επέμβασης στο δασικό περιβάλλον του ορεινού όγκου της Πάρνηθας. Μοιάζει επομένως, στην υπόθεση της Ιπποκρατείου Πολιτείας, ωσάν η ελληνική δικαιοσύνη κυριολεκτικά να «είδε το δέντρο και να έχασε το δάσος», κατά την παλιά σοφή παροιμία… Είναι δε πλέον υποκριτικό να υποστηρίζεται, πως τομή στην προστασία της αυθαίρετης δόμησης στα δάση αποτέλεσε η ψήφιση του Συντάγματος του 1975 και πως εκτάσεις που έχουν απολέσει τον δασικό τους χαρακτήρα πριν την 11η Ιουνίου 1975, λόγω επεμβάσεων που έλαβαν χώρα με διοικητική πράξη που καλύπτεται από το τεκμήριο νομιμότητας, δεν μπορούν πλέον να θεωρηθούν ως δάση ή δασικές[15], δοθέντος ότι με σωρεία νομοθετικών διατάξεων που έχουν κριθεί συνταγματικές και με τα «μορφώματα» των οικιστικών πυκνώσεων και της νομιμοποίησης δασικών αυθαιρέτων προωθείται, επίσημα και συστηματικά, η οικιστική εκμετάλλευση των δασών και των δασικών εκτάσεων όλης της χώρας. Τούτο μας κάνει εύλογα να αναλογιζόμαστε πως και η διατήρηση στα δάση αυθαιρέτων, που ανεγέρθηκαν προ του Συντάγματος του 1975, δεν γίνεται τελικά προς τον σκοπό της προστασίας της καλόπιστης ιδιοκτησίας καθεαυτής, αλλά για την παγίωση της αυθαιρεσίας, την οποία και μεταπολιτευτικά, ως τις μέρες μας, οι εκάστοτε κυβερνήσεις προώθησαν και στήριξαν με κάθε δυνατό τρόπο. Άλλωστε και για το σοβαρότατο αυτό ζήτημα θα πρέπει κάποτε να εξετάσουμε υπεύθυνα κατά πόσον μπορεί όντως να επιτευχθεί με κριτήρια δικαιοσύνης μία ορθή στάθμιση μεταξύ του δικαιώματος στην ιδιοκτησία και στο περιβάλλον, όταν για την προστασία της ιδιοκτησίας και της εμπιστοσύνης ορισμένων μόνο διοικουμένων καταλήγει να θυσιάζεται το δικαίωμα στο περιβάλλον ως πανανθρώπινο αγαθό που αφορά όχι μόνον τις παρούσες αλλά και όλες τις μέλλουσες γενιές. Ομοίως κοινή, όσο και απογοητευτική, διαπίστωση για όλες τις ως άνω δικαστικές αποφάσεις που αφορούν την Ιπποκράτειο Πολιτεία, είναι πως -με εξαίρεση τη μειοψηφήσασα γνώμη στη ΣτΕ Ολ 2282/1992- ουδείς εκ των ανωτάτων δικαστών, που συμμετείχαν στη σύνθεσή τους, εφάρμοσε τη θεμελιώδη για τη δημοκρατία αρχή της παρ. 2 του άρθρου 87 του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία: «Οι δικαστές, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, υπόκεινται μόνο στο Σύνταγμα και στους νόμους και σε καμία περίπτωση δεν υποχρεούνται να συμμορφώνονται με διατάξεις που έχουν τεθεί κατά κατάλυση του Συντάγματος». Τούτο δε δοθέντος ότι, δυνάμει της αποφάσεως 3754/1981 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι διατάξεις του άρθρου 5 του δικτατορικού νδ/τος 886/1971, στις οποίες στηρίζεται έως και σήμερα η ύπαρξη της Ιπποκρατείου Πολιτείας εντός του ορεινού οικοσυστήματος της Πάρνηθας, κρίθηκαν κατάφωρα αντισυνταγματικές ως ευθέως αντικείμενες στο άρθρο 24 παρ. 1 του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος. (documentonews.gr) 4. Ως επίλογος, μια τραγωδία… Μέσα λοιπόν από αυτή την πολυκύμαντη και θεσμικά βεβαρημένη πορεία διαμορφώθηκε το καθεστώς που συντήρησε την Ιπποκράτειο Πολιτεία ως τις μέρες μας. Ένα καθεστώς νομικά σαθρό και εχθρικό προς τη φύση και τον άνθρωπο που, παρά την επιφανειακή εικόνα του ειδυλλιακού οικισμού μέσα στο καταπράσινο περιβάλλον της Πάρνηθας, σταδιακά έλαβε τη μορφή του «χρονικού ενός προαναγγελθέντος θανάτου» για το οικοσύστημα του σημαντικότερου δρυμού της Αττικής και τις ανθρώπινες περιουσίες που δημιουργήθηκαν στο συγκεκριμένο τμήμα του. Τη συνέχεια και την κατάληξη όλων αυτών τη γνωρίζουμε όλοι… Η καταστροφή δεν άργησε να έρθει μέσα από τον πύρινο εφιάλτη που, στις 6 Αυγούστου 2021, μετέτρεψε την Ιπποκράτειο Πολιτεία σε στάχτες, στο πλαίσιο μίας τραγωδίας εθνικών διαστάσεων, που βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες από τις τεράστιες δασικές πυρκαγιές που κατακαίνε τη χώρα απ’ άκρη σε άκρη, εξαντλώντας τις δυνάμεις, τις αντοχές και το κουράγιο ενός ολόκληρου λαού. Δυστυχώς μαζί με το καμμένο δάσος και τις υλικές περιουσίες θρηνούμε ήδη και την απώλεια του εθελοντή πυροσβέστη Βασίλη Φιλώρα, πατέρα δύο παιδιών, που τραυματίστηκε θανάσιμα ενώ επιχειρούσε με αυταπάρνηση στην Ιπποκράτειο Πολιτεία για την κατάσβεση της τρομακτικής πυρκαγιάς. «Ενός κακού μύρια έπονται», λέει ο σοφός λαός και δυστυχώς στην περίπτωση της Ιπποκρατείου Πολιτείας το κακό σωρεύτηκε επί δεκαετίες και έδωσε το καταστροφικό αποτέλεσμα που παρακολουθούμε παγωμένοι κατά τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Η κυβέρνηση δεν χάνει ευκαιρία να τονίζει πως είναι ικανοποιημένη που δεν θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές από τις πυρκαγιές εξ αιτίας της άμεσης εφαρμογής σχεδίων εκκένωσης των περιοχών, όπου ξεσπούσε πυρκαγιά. Αναμφίβολα είναι ευτύχημα ότι δεν βρήκαν, και πάλι, συνάνθρωποί μας τραγικό θάνατο μέσα στη φωτιά. Ωστόσο το μέγεθος της οικολογικής καταστροφής αλλά και της συμφοράς των ανθρώπων, που είδαν τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής να χάνονται, είναι ανυπολόγιστο. Στην πραγματικότητα οι υπεύθυνοι νομίζουν πως έσωσαν τους ανθρώπους… Αρκεί να αναλογιστούμε πως, όταν χάνονται τα δάση, ουσιαστικά χάνονται και οι ανθρώπινες ζωές μαζί, απλά ο θάνατος είναι παρατεταμένος και θα τον δούμε με πολλές μορφές να μας πλήττει στις επόμενες χρονιές και γενιές… Και δυστυχώς αφορά όλους μας, είτε ζούμε στις πυρόπληκτες περιοχές είτε στο ευρύτερο περιβάλλον τους, καθώς «στη φύση τίποτε δεν υπάρχει μόνο του και ανεξάρτητο από όλα τα άλλα…», κατά την Ρέιτσελ Κάρσον,[16] αλλά τα πάντα -στοιχεία και διαδικασίες- είναι αλληλένδετα και αλληλεξαρτώμενα. (newsbreak.gr) Η καταστροφή που συντελέστηκε για το περιβάλλον της Αττικής και, κυρίως, για το μοναδικό οικοσύστημα της Πάρνηθας, που ακόμα δεν είχε ανακάμψει από την πυρκαγιά του 2007, είναι καταλυτική για την οικολογική ισορροπία του Λεκανοπεδίου, για τον άνθρωπο και τη ζωή του στην ελληνική πρωτεύουσα που διαρκώς υποβαθμίζεται. Και είναι πλέον βέβαιο πως θα εξακολουθήσουμε να βλέπουμε τις συνέπειές της και στα χρόνια που έρχονται. Τα λόγια των επιστημόνων και των πυροσβεστών για την Ιπποκράτειο Πολιτεία προειδοποιούσαν προφητικά, ήδη από το 2018, μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι: «Θα έχουμε φωτιά, εδώ είναι το Μάτι της Πάρνηθας»[17]. Ας ευχηθούμε να ήταν αυτή -έστω- η τελευταία περιβαλλοντική καταστροφή για τη χώρα μας. View full είδηση

Επενδύσεις σε φωτοβολταϊκά, στον τουρισμό και -για πρώτη φορά- στην οικιστική ανάπτυξη, συνολικού ύψους 761 εκατ. ευρώ εντάσσονται στις στρατηγικές επενδύσεις με απόφαση της Διϋπουργικής Επιτροπής. Δύο μεγάλες ενεργειακές επενδύσεις, μία τουριστική και η μοναδική, έως τώρα, επένδυση οικιστικής ανάπτυξης που περιλαμβάνεται στις στρατηγικές επενδύσεις και έχει προκαλέσει έντονες τοπικές αντιδράσεις, εγκρίθηκαν σήμερα από τη Διυπουργική Επιτροπή Στρατηγικών Επενδύσεων, συνολικού ύψους περίπου 761.350.000 ευρώ. Μεταξύ των τεσσάρων φακέλων που πήραν το «πράσινο φως» περιλαμβάνεται και η επένδυση των Hines και Henderson Park για την κατασκευή 400 πολυτελών κατοικιών στη Βούλα, για την οποία έχει εκφράσει έντονες ενστάσεις ο Δήμος Βούλας - Βάρης - Βουλιαγμένης. Είναι η πρώτη φορά, μάλιστα, όπου μια επένδυση οικιστικής ανάπτυξης περιλαμβάνεται σε στρατηγικές επενδύσεις για να προωθηθεί με διαδικασία γρήγορης αδειοδότησης (fast track). Συγκεκριμένα, η Διυπουργική αποφάσισε την ένταξη των εξής τεσσάρων επενδύσεων στις διαδικασίες των Στρατηγικών Επενδύσεων του ν. 4608/2019: Επενδυτικό σχέδιο «ΑΝΑΠΤΥΞΗ Φ/Π 700 MW» του επενδυτικού φορέα με την επωνυμία «ΕΝΙΠΕΑΣ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΑΕ» Ο επενδυτικός φάκελος «Ανάπτυξη Φ/Π 700 ΜW» της εταιρείας ΕΝΙΠΕΑΣ ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ Α.Ε. κατατέθηκε στην εταιρεία ENTERPRISE GREECE τον Δεκέμβριο 2020. Η επενδυτική πρόταση αφορά στη μελέτη και ανάπτυξη εγκατάστασης και λειτουργίας φωτοβολταϊκών σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας συνολικής ισχύος 700 ΜW και συνολικής ετήσιας παραγόμενης ενέργειας 1.022.407.000 kWh στις περιοχές Σκοπιά και Καλλιθέα του Δήμου Φαρσάλων της Περιφερειακής Ενότητας Λάρισας της Περιφέρειας Θεσσαλίας. Παράλληλα το έργο θα διαθέτει σύστημα αποθήκευσης. Ο προϋπολογισμός του έργου είναι €350.000.000,00, αναμένεται να συμβάλλει στη δημιουργία 1.100 θέσεων εργασίας κατά τη διάρκεια κατασκευής του έργου και τελικά, 38 νέων ΕΜΕ(Ετήσιες Μονάδες Εργασίας). Επενδυτικό σχέδιο «ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΪΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ 362,75 MW» του επενδυτικού φορέα με την επωνυμία «ΚΑΡΑΤΖΗΣ ΑΕ» Ο επενδυτικός φάκελος «ΑΝΑΠΤΥΞΗ, ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΦΩΤΟΒΟΛΤΑΪΚΩΝ ΣΤΑΘΜΩΝ ΣΥΝΟΛΙΚΗΣ ΙΣΧΥΟΣ 362,75MW» της εταιρείας ΚΑΡΑΤΖΗΣ ΑΕ κατατέθηκε στην εταιρεία ENTERPRISE GREECE τον Νοέμβριο 2020. Η προτεινόμενη επένδυση αφορά συγκεκριμένα την κατασκευή 52 Φωτοβολταϊκών Σταθμών παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας, συνολικής ισχύος 362,75 MW, στις Περιφερειακές Ενότητες Θεσσαλίας και Μακεδονίας, σε αγροτεμάχια συνολικής έκτασης 5.484.166,38 τ.μ. Η επένδυση θα πραγματοποιηθεί από την εταιρεία ΚΑΡΑΤΖΗΣ ΑΕ. Ενδεικτικά, ο Όμιλος ΚΑΡΑΤΖΗ δραστηριοποιείται και στον τομέα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας από το 2010 με την κατασκευή Φωτοβολταϊκών Πάρκων στην Κατερίνη, τη Λάρισα, τη Βοιωτία και το Ηράκλειο και συνεχιζόμενες επενδύσεις σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Ο συνολικός προϋπολογισμός της επένδυσης εκτιμάται ότι είναι 184,5 εκατ. €. Το προτεινόμενο έργο των 52 Φωτοβολταϊκών Σταθμών συνολικής ισχύος 362,75MW χωροθετείται στη γεωγραφική περιοχή των Π.Ε. Κιλκίς και Λάρισας. Επενδυτικό σχέδιο «VOULA PROJECT» του επενδυτικού φορέα με την επωνυμία «VHPH PROPERTIES ΜΟΝΟΠΡΟΣΩΠΗ ΑΝΩΝΥΜΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ». Ένα έργο αμιγούς ανάπτυξης κατοικιών το οποίο εντάσσεται στις στρατηγικές επενδύσεις είναι ο επενδυτικός φάκελος με τίτλο "ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟ ΕΡΓΟ ΟΙΚΙΣΤΙΚΗΣ – ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ «PROJECT VOULA»" της εταιρείας “VHPH PROPERTIES” (των Hines και Henderson Park), που κατατέθηκε στην ENTERPRISE GREECE στις 24 Δεκεμβρίου 2020. Η προτεινόμενη επένδυση αφορά έργο οικιστικής – τουριστικής ανάπτυξης σε οικοδομικά τετράγωνα του Δήμου Βούλας Αττικής. Το έργο προϋπολογίζεται στα €135.921.252 και αναμένεται να δημιουργηθούν κατά βιώσιμο τρόπο 50 νέες ΕΜΕ (Ετήσιες Μονάδες Εργασίας). Το προτεινόμενο έργο αφορά ανάπτυξη συνολικής έκτασης περίπου 71.000 τετρ. μέτρων. Το έργο ακολουθεί το υφιστάμενο χωροταξικό – πολεοδομικό πλαίσιο (Ρυθμιστικό Αττικής, ΓΠΣ Βούλας, κλπ) και θα αναπτυχθεί σε 3 φάσεις. Συνολικά θα περιλαμβάνει 250-350 διαμερίσματα και κατοικίες, καθώς και γυμναστήρια, πισίνες, παιδικές χαρές, ασφάλεια και υπόγειους χώρους στάθμευσης. Σύμφωνα με τον φάκελο που έχει υποβληθεί, το μοναδικό μέγεθος και η δυνατότητα οικοδόμησης επιτρέπουν ένα συνεκτικό γενικό σχέδιο οικιστικής – τουριστικής ανάπτυξης στην Αθήνα (ένας σπάνιος τύπος Ελληνικού προϊόντος το οποίο απευθύνεται στην Διεθνή αγορά ακινήτων). Επενδυτικό σχέδιο «ΤΟΥΡΙΣΤΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΣΤΗ ΠΕΡΙΟΧΗ ΚΟΥΚΟΥΝΑΡΙΕΣ - ΝΗΣΟΥ ΣΚΙΑΘΟΥ, Π.Ε. ΜΑΓΝΗΣΙΑΣ» του επενδυτικού φορέα με την επωνυμία «ELIVI HOTELS SA» Ο επενδυτικός φάκελος «Ανάπτυξη κύριου ξενοδοχειακού καταλύματος στη νήσο Σκιάθο, συνολικής δυναμικότητας 267 δωματίων – 534 κλινών» της εταιρείας – ELIVI HOTELS S.A προβλέπει ότι η εταιρεία θα κατασκευάσει και θα εκμεταλλευτεί ένα νέο κύριο ξενοδοχειακό κατάλυμα στην περιοχή Κουκουναριών της νήσου Σκιάθου, συνολικής δυναμικότητας 267 δωματίων – 534 κλινών. Ο συνολικός προϋπολογισμός της επένδυσης εκτιμάται ότι είναι 64.480.000 ευρώ. Ειδικότερα το επιχειρηματικό σχέδιο έχει ως στόχο την κατασκευή ενός ξενοδοχειακού συγκροτήματος συνολικής έκτασης 129.584 τ.μ. Η συνολική επένδυση ανέρχεται σε ΕΥΡΩ 64 480 000, το 59.7% του συνολικού κόστους της νέας επένδυσης θα καλυφθεί από ίδια κεφάλαια, ενώ το υπόλοιπο 40.3% θα καλυφθεί από τραπεζικό δανεισμό. Για την κάλυψη των αναγκών λειτουργίας της ξενοδοχειακής μονάδας, προβλέπεται η απασχόληση 320 ατόμων εποχιακής απασχόλησης (6 μήνες / 150 ημέρες εργασίας το χρόνο) και 27 ατόμων μόνιμης απασχόλησης (12 μήνες / 300 ημέρες εργασίας). Παράλληλα, η Διυπουργική ενέκρινε την τροποποίηση προηγούμενης απόφασης ΔΕΣΕ που αφορά στην ένταξη του επενδυτικού σχεδίου «ΚΑΤΑΣΚΕΥΗ ΚΑΙ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΕΝΟΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΠΑΡΚΟΥ ΑΝΑΨΥΧΗΣ» στο Νομό Ηρακλείου της Περιφέρειας Κρήτης, του επενδυτικού φορέα με την επωνυμία «ΒΗΤΑ ΠΡΩΤΗ ΑΕ», στις διαδικασίες των Στρατηγικών Επενδύσεων του ν. 3894/2010. View full είδηση

Σε συνέχεια της απόφασης με την οποία καθορίζονται οι τεχνικές προδιαγραφές των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων, δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ η απόφαση του Υφυπουργού ΥΠΕΝ κ. Ν. Ταγαρά που αφορά στις αμοιβές των μηχανικών για την εκπόνηση των κύριων μελετών των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων του άρθρου 7 ν. 4447/2016. Μπορείτε να διαβάσετε το πλήρες κείμενο της απόφασης παρακάτω: Αμοιβές μηχανικών για την εκπόνηση των κύριων μελετών των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων του άρθρου 7 ν. 4447/2016. I. Καθορίζονται προεκτιμώμενες αμοιβές για την εκπόνηση των Κύριων Μελετών των Τοπικών Πολεοδομικών Σχεδίων (ΤΠΣ) ως εξής: Α. 1. Η αμοιβή της κύριας μελέτης ΤΠΣ προσδιορίζεται σε επίπεδο Δημοτικής Ενότητας (ΔΕ). Για τον προσδιορισμό της αμοιβής λαμβάνεται υπόψη σωρευτικά ο αριθμός και το πληθυσμιακό μέγεθος των οικισμών της ΔΕ (βάσει της εκάστοτε τελευταίας εθνικής Απογραφής Πληθυσμού της ΕΛΣΤΑΤ), τα τυχόν ειδικά χαρακτηριστικά κάθε οικισμού (παραδοσιακός, ιστορικός τόπος, παραλιακός), το εμβαδόν της ΔΕ, ο χαρακτήρας αυτής (αστικός, νησιωτικός) και η μελετητική ωριμότητα (ύπαρξη για τη Δ.Ε. κυκλοφοριακών μελετών, εγκεκριμένου ή υπό εκπόνηση ΓΠΣ ή ΣΧΟΟΑΠ του ν. 2508/1997). Β. Η προεκτιμώμενη αμοιβή της κύριας μελέτης ΤΠΣ προσδιορίζεται αναλυτικά κατά βήματα ως εξής: α. για οικισμούς με πληθυσμό – μέχρι 500 κατ. 2.300 € – από 501 έως 2.000 κατ. 4.600 € – από 2.001 έως 4.000 κατ. 18.400 € – από 4.001 έως 9.000 κατ. 45.900 € – από 9.001 έως 50.000 κατ. 79.600 € – από 50.001 έως 100.000 κατ. 107.500 € – από 100.001 έως 300.000 κατ. 168.000 € – από 300.001 έως 500.000 κατ. 199.100 € – μεγαλύτερους από 500.000 κατ. 391.600 € β. Οι αμοιβές της προηγουμένης παραγράφου (α) προσαυξάνονται σε περιπτώσεις οικισμών με πληθυσμό μικρότερο των 2.000 κατοίκων, οι οποίοι: βα) είναι χαρακτηρισμένοι ως παραδοσιακοί ή ως ιστορικοί τόποι βάσει του άρθρου 6 του ν. 4067/2012 ή του ν. 3028/2002 αντιστοίχως, ή βάσει προγενεστέρων αντιστοίχων διατάξεων, κατά 10 %, ββ) είναι παραλιακοί κατά την έννοια της παρ. 1.β του άρθρου 2 του από 24-4/3-5-1985 π.δ. (Δ’ 181), κατά 10 %, βγ) πληρούν αμφότερα τα ανωτέρω (βα) και (ββ) χαρακτηριστικά, κατά 20 %. γ. Η αμοιβή (Α1) για τη ΔΕ σύμφωνα με την παράγραφο αυτή, προκύπτει από την άθροιση των επιμέρους αμοιβών για κάθε οικισμό της ΔΕ (αναλόγως του πληθυσμού του και της τυχόν προσαύξησης των περιπτώσεων της υποπαραγράφου (β). α. για ΔΕ με εμβαδόν – μέχρι 40 χιλ. στρέμματα 21.300 € – από 40 ως 60 χιλ. στρέμματα 30.000 € – από 60 ως 80 χιλ. στρέμματα 37.400 € – από 80 ως 120 χιλ. στρέμματα 52.300 € – από 120 ως 180 χιλ. στρέμματα 72.600 € – από 180 ως 280 χιλ. στρέμματα 104.000 € – από 280 ως 400 χιλ. στρέμματα 136.000 € – από 400. ως 500 χιλ. στρέμματα 153.600 € – μεγαλύτερο από 500 χιλ. στρέμματα 220.000 € β. Η αμοιβή (Α2) για τη ΔΕ προκύπτει από τον ανωτέρω πίνακα βάσει του εμβαδού της. Η αμοιβή (Α3) που διαμορφώνεται για τη ΔΕ, προ- κύπτει με άθροιση των επιμέρους αμοιβών (Α1) και (Α2), ήτοι (Α3) = (Α1) + (Α2). Η αμοιβή (Α3) υπόκειται σε προσαυξήσεις στις εξής περιπτώσεις: α. προσαύξηση κατά το ποσοστό του «Συντελεστή Αστικότητας» (ΣΑ), ο οποίος προσδιορίζεται ως εξής: ΣΑ = 20% επί τον λόγο του συνολικού πληθυσμού της Δ.Ε. που κατοικεί σε οικισμούς με πληθυσμό μεγαλύτερο των 9.000 κατοίκων («αστικός πληθυσμός») προς τον συνολικό πληθυσμό της Δ.Ε., ήτοι: ΣΑ = 20% Χ («αστικός πληθυσμός» ΔΕ/συνολικός πληθυσμός ΔΕ). Βάσει των ανωτέρω, η προσαύξηση της αμοιβής (Α3) με την εφαρμογή του ΣΑ, δύναται να κυμανθεί από 0% έως 20% κατά περίπτωση, β. προσαύξηση κατά το ποσοστό του «Συντελεστή Νησιωτικότητας» (ΣΝ), ο οποίος ισούται με 10% και εφαρμόζεται όταν η ΔΕ αναφέρεται σε νησί με συνολικό πληθυσμό μικρότερο ή ίσο των 5.000 κατοίκων, γ. προσαύξηση κατά το ποσοστό του «Συντελεστή Κυκλοφοριακών Μελετών» (ΣΚΜ) ο οποίος ισούται με 10% και εφαρμόζεται στην περίπτωση κατά την οποία η ΔΕ πληροί αμφότερες τις εξής προϋποθέσεις, γα) Ο «Συντελεστή Αστικότητας» (ΣΑ) της ΔΕ ανέρχεται σε τουλάχιστον 10 %, γβ) Για έναν (1) τουλάχιστον οικισμό της ΔΕ με πληθυσμό μεγαλύτερο των 9.000 κατοίκων, δεν έχει εκπονηθεί κυκλοφοριακή μελέτη ή Σχέδιο Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (ΣΒΑΚ), δ. Η αμοιβή (Α4) που διαμορφώνεται για τη ΔΕ, μετά τις τυχόν κατά περίπτωση προσαυξήσεις, προκύπτει με άθροιση της αμοιβής (Α3) και των τυχόν προσαυξήσεων αυτής, ήτοι: (Α4) = (Α3) + [(Α3)x(ΣΑ)] + [(Α3)x(ΣΝ)] + [(Α3) x (ΣΚΜ)]. Διευκρινίζεται ότι λόγω των προϋποθέσεων εφαρμογής εκάστου των ανωτέρω Συντελεστών προσαύξησης της αμοιβής, είναι αδύνατη η ταυτόχρονη εφαρμογή και των τριών στην ίδια ΔΕ. α. Η αμοιβή (Α4) μειώνεται συναρτήσει της ωριμότητας τυχόν υφιστάμενου σχεδιασμού, βάσει του κατά περίπτωση ισχύοντος Συντελεστή Ωριμότητας (ΣΩ), ως εξής: αα) Για ΔΕ με ΓΠΣ ή ΣΧΟΟΑΠ του ν. 2508/1997, εγκεκριμένο κατά την τελευταία πενταετία (5ετία) πριν την ημερομηνία δημοσίευσης της διακήρυξης της διαγωνιστικής διαδικασίας για την ανάθεση μελέτης ΤΠΣ, (ΣΩ) = 40%. αβ) Για ΔΕ με ΓΠΣ ή ΣΧΟΟΑΠ του ν. 2508/1997, εγκεκριμένο κατά τη χρονική περίοδο από πέντε (5) έως δέκα (10) έτη πριν την ημερομηνία δημοσίευσης της διακήρυξης της διαγωνιστικής διαδικασίας για την ανάθεση μελέτης ΤΠΣ, (ΣΩ) = 30%. αγ) Για ΔΕ με μελέτη ΓΠΣ ή ΣΧΟΟΑΠ του ν. 2508/1997, της οποίας έχει παραληφθεί αρμοδίως προσωρινά ή οριστικά το στάδιο Β1 ή Β2, κατά την τελευταία δεκαετία (10ετία) πριν την ημερομηνία δημοσίευσης της διακήρυξης της διαγωνιστικής διαδικασίας για την ανάθεση μελέτης ΤΠΣ, (ΣΩ) = 25%. αδ) Για ΔΕ με μελέτη ΓΠΣ ή ΣΧΟΟΑΠ του ν. 2508/1997, της οποίας έχει παραληφθεί αρμοδίως προσωρινά ή οριστικά το στάδιο Α, κατά την τελευταία δεκαετία (10ετία) πριν την ημερομηνία δημοσίευσης της διακήρυξης της διαγωνιστικής διαδικασίας για την ανάθεση μελέτης ΤΠΣ, (ΣΩ) = 20%. β. Η αμοιβή (Α5) που διαμορφώνεται για τη ΔΕ, μετά την τυχόν μείωση αυτής κατά τα ανωτέρω, προκύπτει ως η διαφορά της αμοιβής (Α4) μετά την αφαίρεση του αναλογούντος ποσού που προκύπτει βάσει του «Συντελεστή Ωρίμανσης» (ΣΩ), ήτοι: (Α5) = (Α4) – [(Α4) x (ΣΩ)] Η αμοιβή (Α5) είναι η συνολική αμοιβή της Κύριας Μελέτης του ΤΠΣ για τη ΔΕ.. Σε περίπτωση που η ανατιθέμενη μελέτη περιλαμβάνει περισσότερες από μία (1) ΔΕ του ίδιου Δήμου (όπως πχ. ΔΕ α, ΔΕ β, …), η συνολική αμοιβή προκύπτει από το άθροισμα των αμοιβών κάθε ΔΕ της ανατιθέμενης μελέτης, ήτοι: (Α5 συν) = (Α5 α) + (Α5 β) + …. Σε περίπτωση που η ανατιθέμενη μελέτη περιλαμβάνει ΔΕ από όμορους Δήμους, η συνολική αμοιβή προκύπτει από το άθροισμα των αμοιβών κάθε ΔΕ της μελέτης προσαυξανόμενο κατά 10%, ήτοι: (Α5’ συν) = (Α5 συν) + [(Α5 συν) x 10%]. Η ελάχιστη κατώτατη συνολική αμοιβή εκπόνησης Κύριας Μελέτης ΤΠΣ για τη ΔΕ ορίζεται σε 000 ευρώ. Η τελική προεκτιμώμενη αμοιβή (Ατ) της Κύριας Μελέτης του ΤΠΣ που προκύπτει βάσει των σημείων (6) ή (7) ανωτέρω, αναπροσαρμόζεται βάσει του συντελεστή (τκ) που αναφέρεται στο άρθρο ΓΕΝ.3 του «Κανονισμού Προ- εκτιμώμενων Αμοιβών μελετών και παροχής τεχνικών και λοιπών συναφών επιστημονικών υπηρεσιών κατά τη διαδικασία της παρ. 8δ του άρθρου 53 του ν. 4412/2016», όπως αυτό τροποποιημένο ισχύει, που εγκρίθηκε με την υπό στοιχεία ΔΝΣγ/32129/ΦΝ466/16.5.2017 (Β’ 2519) απόφαση του Υπουργού ΥΠΟ.ΜΕ., όπως αυτή τροποποιήθηκε με την υπό στοιχεία ΔΝΣγ/οικ.56023/ΦΝ466/ 8.2017 (Β’ 2724). α. Η τελική προεκτιμώμενη αμοιβή (Ατ) της Κύριας Μελέτης του ΤΠΣ επιμερίζεται μεταξύ μελέτης κατηγορίας 01 (Χωροταξικές και Ρυθμιστικές Μελέτες) και μελέτης κατηγορίας 02 (Πολεοδομικές και Ρυμοτομικές Μελέτες) κατά περίπτωση ως εξής: αα) για τις ΔΕ των Δήμων της Χωρικής Ενότητας Αθήνας – Πειραιά (παρ. 2.α του άρθρου 8 του ν. 4277/2014 – Α΄ 156), τις ΔΕ των Δήμων που περιλαμβάνουν τουλάχιστον μία (1) ΔΕ της Μητροπολιτικής Περιοχής Θεσσαλονίκης (ΜΠΘ) του άρθρου 7 παρ. Α της «Έγκρισης αναθεώρησης του Περιφερειακού Χωροταξικού Πλαισίου της Κεντρικής Μακεδονίας και Περιβαλλοντικής έγκρισης αυτού» (ΦΕΚ 485/Δ/20.08.2020), καθώς και τις ΔΕ άλλων Δήμων οι οποίοι περιλαμβάνουν τουλάχιστον μία (1) ΔΕ με ποσοστό πληθυσμού που κατοικεί σε οικισμούς μεγαλύτερους των 9.000 κατοίκων («αστικού πληθυσμού» της παρ. 3.α) μεγαλύτερο ή ίσο του 80%: μελέτη κατηγορίας 01: ποσοστό 40%, μελέτη κατηγορίας 02: ποσοστό 60%. αβ) για τις ΔΕ των υπολοίπων Δήμων: μελέτη κατηγορίας 01: ποσοστό 50%, μελέτη κατηγορίας 02: ποσοστό 50%. β. Από την αμοιβή της Κύριας Μελέτης του ΤΠΣ, ποσοστό 10 % αντιστοιχεί στην Συγκοινωνιακή/Κυκλοφοριακή υποενότητα αυτής που περιλαμβάνει και τα Σχέδια Βιώσιμης Αστικής Κινητικότητας (μελέτη κατηγορίας 10 – Μελέτες συγκοινωνιακών έργων και κυκλοφοριακές μελέτες). Το ποσό της εν λόγω αμοιβής αντλείται από τις αμοιβές των μελετών κατηγορίας 01 και 02, κατ’ αντιστοιχία με τα ανωτέρω κατά περίπτωση οριζόμενα ποσοστά επιμερισμού. Η τελική προεκτιμώμενη αμοιβή Ατ της Κύριας Μελέτης του ΤΠΣ επιμερίζεται σε 70 % για την Α’ φάση της μελέτης και 30 % για τη Β’ φάση της μελέτης. Η προκαταβολή συμψηφίζεται εξ ολοκλήρου με την παράδοση της Α’ φάσης. Γ. Η υπό στοιχεία ΥΠΕΝ/ΔΠΟΛΣ/34509/918/15.04.2019 απόφαση του Υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας «Αμοιβές μηχανικών για την εκπόνηση μελετών Τοπικών Χωρικών Σχεδίων» (Β’ 1470) παύει να ισχύει, με την επιφύλαξη των περιπτώσεων μελετών των οποίων έχει ήδη δημοσιευθεί η διακήρυξη της διαγωνιστικής διαδικασίας για την ανάθεση εκπόνησής τους δυνάμει της ανωτέρω υπουργική απόφασης. II. Η ισχύς της παρούσας απόφασης αρχίζει από την δημοσίευσή της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. Μπορείτε να κατεβάσετε το σχετικό ΦΕΚ από εδώ View full είδηση

Σειρά από αντιπλημμυρικά έργα βάζει μπρος το υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών με στόχο την θωράκιση ευάλωτων σε ακραία καιρικά φαινόμενα, περιοχών. Ήδη από το 2019, υπεγράφη σύμβαση μεταξύ του ΥΠΟΜΕ, του υπουργείου Οικονομίας και της ΕΤΕπ που χρηματοδοτεί με 150 εκατ. ευρώ 10 μεγάλα έργα συνολικού προϋπολογισμού 350 εκατ. ευρώ. Τα έργα συνολικά θα θωρακίσουν περιοχές που διαμένουν και εργάζονται 500.000 πολίτες και πάει ένα βήμα μπρος τη χώρα στον αγώνα ενάντια στις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής. Πρόκειται για έργα δημιουργίας λεκανών συγκράτησης πλημμυρών, κατασκευή συστημάτων αποστράγγισης κ.α. Αναθέτουσα Αρχή όλων των έργων είναι το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών. 1.Διευθέτηση Ρέματος Ερασίνου (Μαρκόπουλο) με 49,99εκατ.ευρώ 2.Διευθέτηση Ρέματος Αγίου Γεωργίου Γιαννούλας (Ασπρόπυργος) με 14,12εκατ.ευρώ 3.Διευθέτηση Ρέματος Αχαρνών (Καναπίτσα-περιοχή Δήμου Αχαρνών) με 26,10εκατ.ευρώ 4.Διευθέτηση Ρέμα Εσχατιάς (Δήμοι Αχαρνών-Φυλής) με 92,67εκατ.ευρώ 5.Διευθέτηση Ρέματος Αγίου Γεωργίου Ερασινού (Μαρκόπουλο) με 24,7εκατ.ευρώ 6.Αποχέτευση Ομβρίων Καλαμαριάς Β`φάσης με 12εκατ.ευρώ 7.Αποχέτευση ομβρίων περιοχής Λαχαναγοράς, Θεσσαλονίκη με 33εκατ.ευρώ 8.Έργα αντιπλημμυρικής προστασίας Λουτράκιου με 22εκατ.ευρώ 9.Διευθέτηση Ρέματος Ραφήνας με 104,56εκατ.ευρώ 10.Αντιπλημμυρικά έργα Ρέματος Νέας Μάκρης με 48εκατ.ευρώ Ποια έχουν ξεκινήσει Σήμερα σε κατασκευή βρίσκονται τα έργα για την διευθέτηση των ρεμάτων Ερασινού και Αγίου Γεωργίου στο Μαρκόπουλο με ανάδοχο την Ελληνική Υδροκατασκευή, Αγίου Γεωργίου Γιαννούλας στο Θριάσιο Πεδίο με ανάδοχο την ΙΝΤΡΑΚΑΤ, και Εσχατιάς στο Δήμο Αχαρνών-Φυλής με ανάδοχο την ΙΝΤΡΑΚΑΤ. Μόλις πριν λίγες ημέρες υπεγράφη το έργο για το ρέμα Αγίου Γεωργίου στο Μαρκόπουλο ενώ τα άλλα τρία έργα έχουν ξεκινήσει από το 2020. Ποια είναι σε δημοπράτηση Σε διαδικασία διαγωνισμού έχουν εισέλθει δύο ακόμα έργα. Αφορούν την διευθέτηση του ρέματος Ραφήνας και το δεύτερο αφορά την αντιπλημμυρική θωράκιση της ευρύτερης περιοχής της Λαχαναγοράς Θεσσαλονίκης. Τα δύο αυτά έργα μόλις μπήκαν σε πορεία υλοποίησης και τα έργα εκτιμάται ότι θα ξεκινήσουν το 2022. Τα έργα που οδεύουν προς δημοπράτηση Σε ακόμα τέσσερα έργα αναμένεται το αμέσως επόμενο διάστημα να εκκινηθεί η διαγωνιστική διαδικασία. Το πρώτο είναι το έργο αντιπλημμυρικής προστασίας Λουτρακίου. Τα τεύχη δημοπράτησης είναι έτοιμα και απομένει η προκήρυξη του διαγωνισμού. Το δεύτερο είναι η διευθέτηση του ρέματος Αχαρνών (Καναπίτσα). Το έργο είναι ενταγμένο και στο ΕΣΠΑ 2014-2020. Περιλαμβάνει την κατασκευή των έργων από την εκβολή στον ποταμό Κηφισό (Χ.Θ. 0+000,00) μέχρι τα ανάντη της οδού Θρακομακεδόνων (9+009,79), τα οποία θα καλύπτουν συνολικό μήκος περίπου 7,5 χλμ (νέα έργα), και παράλληλα θα ενσωματωθούν τα ήδη κατασκευασμένα έργα διευθέτησης του ρέματος για την εκβολή στον ποταμό Κηφισό και τη διέλευσή του υπό τα συγκοινωνιακά έργα της Ε.Λ.Ε.Σ. Η ολοκλήρωση του αποχετευτικού της Καλαμαριάς είναι μια πολυετής εκκρεμότητα, καθώς η πρώτη φάση του έργου, που καλύπτει την Καλαμαριά εκτός του νοτίου τμήματός της, έχει ολοκληρωθεί και λειτουργεί αποτελεσματικά. Το έργο είναι ενταγμένο στο ΕΣΠΑ 2014-2020. Τέλος προς δημοπράτηση θα οδεύσει και το αντιπλημμυρικό έργο που αφορά το ρέμα Νέας Μάκρης που ολοκληρώνει τον κατάλογο των έργων. Πρόκειται για έργο που συμπληρώνει την θωράκιση των περιοχών της Ανατολικής Αττικής και που βρίσκεται σε διαδικασία μελετών. View full είδηση

Δεν υπάρχει κάποια κίνηση στις δικές μου αιτήσεις του 2019 κ' 2020, εδώ κ' αρκετές εβδομάδες.

Δημοσιεύτηκε η Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΠΝΠ) με τα έκτακτα μέτρα για την αντιμετώπιση του κινδύ- νου πυρκαγιών. Η ΠΝΠ εκδόθηκε μετά από σχετική πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου λόγω της εξαιρετικά επείγουσας ανάγκης αντιμετώπισης του κινδύνου πυρκαγιών σε όλη την Επικράτεια, λαμβανομένων υπόψη των ακραίων κλιματολογικών συνθηκών που επικρατούν επί σειρά ημερών και του μεγάλου αριθμού πυρκαγιών που είναι σε εξέλιξη θέτοντας σε κίνδυνο ιδίως το φυσικό περιβάλλον, την ανθρώπινη ζωή και υγεία. Τι προβλέπει: Άρθρο Πρώτο Απαγορεύσεις που αφορούν δάση, προστατευόμενες περιοχές και άλση 1. Απαγορεύεται, στο σύνολο της Επικράτειας και με οποιοδήποτε μέσο ή τρόπο, κάθε μετακίνηση, διέλευση ή παραμονή σε (α) περιοχές NATURA, (β) δάση, (γ) εθνικούς δρυμούς, (δ) αισθητικά δάση και (ε) άλση εντός οικιστικών ιστών. 2. Για κάθε παράβαση της παρ. 1 επιβάλλεται από τις αρμόδιες αρχές του άρθρου τρίτου διοικητικό πρόστιμο χιλίων (1.000) ευρώ. Άρθρο δεύτερο Απαγόρευση υπαίθριων δραστηριοτήτων που μπορεί να προκαλέσουν πυρκαγιά 1. Απαγορεύεται, στο σύνολο της Επικράτειας, κάθε υπαίθρια δραστηριότητα που μπορεί να προκαλέσει πυρκαγιά, όπως, ενδεικτικά, εργασίες ή δραστηριότητες που μπορεί να προκαλέσουν υπερθέρμανση (π.χ. οξυγονοκόλληση) ή περιλαμβάνουν καύση εύφλεκτης ύλης (π.χ. απορριμμάτων) ή ενέχουν κίνδυνο ανάφλεξης (π.χ. μελισσοκομία). 2. Για κάθε παράβαση της παρ. 1, μη θιγομένων τυχόν ποινικών κυρώσεων, επιβάλλεται από τις αρμόδιες αρχές του άρθρου τρίτου διοικητικό πρόστιμο δέκα χιλιάδων (10.000) ευρώ. Άρθρο τρίτο Αρμόδιες αρχές Αρμόδιες αρχές για την εφαρμογή της παρούσας, τη διαπίστωση των παραβάσεων και την επιβολή του διοικητικού προστίμου του πρώτου και του δεύτερου άρθρου είναι η Ελληνική Αστυνομία, η Δημοτική Αστυνομία, η Γενική Γραμματεία Πολιτικής Προστασίας, καθώς και η Εθνική Αρχή Διαφάνειας (Ε.Α.Δ.) του άρθρου 82 του ν. 4622/2019 (Α’ 133). Άρθρο τέταρτο Εξουσιοδοτικές διατάξεις Με κοινή απόφαση των Υπουργών Προστασίας του Πολίτη, Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Εσωτερικών και των κατά περίπτωση συναρμόδιων Υπουργών, που δεν αποτελεί προϋπόθεση για την εφαρμογή της παρούσας, δύναται να: α) εξειδικεύονται, συμπληρώνονται ή περιορίζονται οι περιοχές της παρ. 1 του άρθρου πρώτου και οι δραστη- ριότητες της παρ. 1 του άρθρου δεύτερου, β) προβλέπονται τυχόν εξαιρέσεις από την εφαρμογή του άρθρου πρώτου, ιδίως στην περίπτωση προσώπων που κατοικούν ή εργάζονται εντός των περιοχών της παρ. 1 του άρθρου αυτού και γ) ορίζεται κάθε άλλη αναγκαία λεπτομέρεια για την εφαρμογή της παρούσας. Άρθρο πέμπτο Ισχύς 1. Η ισχύς της παρούσας, η οποία θα κυρωθεί νομοθετικά κατά την παρ. 1 του άρθρου 44 του Συντάγματος, αρχίζει από τη δημοσίευσή της στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως. 2. Η παρούσα ισχύει μέχρι και τη Δευτέρα, 9 Αυγούστου 2021 και ώρα 06:00. Με κοινή απόφαση των Υπουργών Προστασίας του Πολίτη, Περιβάλλοντος και Ενέργειας και Εσωτερικών και εφόσον υφίσταται η ανάγκη του στοιχείου 2 του προοιμίου, η εφαρμογή της παρούσας δύναται να παρατείνεται ή να ενεργοποιείται εκ νέου, για χρονικό διάστημα που πάντως δεν υπερβαίνει την 31η Οκτωβρίου 2021. Κατεβάστε το ΦΕΚ: https://dasarxeio.com/wp-content/uploads/2021/08/ΠΝΠ.pdf View full είδηση