Αναζήτηση στην κοινότητα

Η εταιρία GAELEARNING LAB - Autodesk Training Center προσφέρει εντελώς δωρεάν στα μέλη του Michanikos.gr τρια (3) σεμινάρια με αντικείμενο το AutoCAD 2D Modeling. Η GAELEARNING LAB - Autodesk Training Center διεξάγει μαθήματα σε προγράμματα υπολογιστών και κυρίως σε προγράμματα ψηφιακής σχεδίασης. Έκπτωση 15% σε όλα τα σεμινάρια Για όσο διάστημα διαρκεί η διαδικασία των κληρώσεων όλα τα μέλη της κοινότητας μας κερδίζουν μια έκπτωση 15% με το κουπόνι: michanikosgr σε οποιοδήποτε σεμινάριο. Μαθήματα AutoCAD 2D με πιστοποίηση Autodesk® Στα μαθήματα AutoCAD 2D που θα παρακολουθήσετε αναφέρονται όλες οι εντολές που θα σας βοηθήσουν να αποτυπώσετε τα σχέδιά σας με ευκολία και άνεση. Οι χρήστες που μαθαίνουν πώς να χρησιμοποιούν το AutoCAD 2D μπορούν να δημιουργήσουν σχέδια και να τα εκτυπώσουν σε συγκεκριμένη κλίμακα. Τα σχέδια αυτά χρησιμοποιούνται για την κατασκευή βιομηχανικού εξοπλισμού, για το σχεδιασμό ηλεκτρoλογικών κυκλωμάτων και το σχεδιασμό κτιρίων. Έτσι, με επαρκή γνώση του AutoCAD, κάθε μηχανικός ή σχεδιαστής μπορεί να αναλάβει έργα τα οποία συμπεριλαμβάνουν δημιουργία βιομηχανικών και αρχιτεκτονικών σχεδίων. Eπιτρέποντας έτσι σε μία μελέτη να είναι με μεγαλύτερη ακρίβεια σχεδιασμένη και τεκμηριωμένη σε λιγότερο χρόνο. Χρησιμοποιείτε κυρίως για δυσδιάστατο σχεδιασμό παρά το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια παρέχει στους χρήστες πολύ χρήσιμες εντολές και τρισδιάστατου σχεδιασμού. Συμμετοχές Για να δηλώσετε συμμετοχή κάνετε μια απάντηση (reply) στο παρόν θέμα. Δηλώσεις συμμετοχών ως την Δευτέρα 08/11/2021 στις 17:00. Όροι Συμμετοχής Δικαίωμα συμμετοχής έχουν όλα τα μέλη του Michanikos.gr που έχουν συμπληρώσει την ειδικότητα στο προφίλ τους, εκτός από τον Διαχειριστή και τα μέλη που ανήκουν στην ομάδα: Ιδιώτης-Μη Μηχανικός. Κάθε μέλος έχει δικαίωμα μόνο μιας συμμετοχής. Οι άκυρες συμμετοχές θα διαγραφούν. Η κλήρωση θα γίνει μεταξύ των Α/Α των απαντήσεων στο παρόν θέμα και οι νικητές θα επιλεγούν με το Google Random Number Generator: https://www.google.com/search?q=random+number Σημείωση: Η συντονιστική ομάδα συναισθανόμενη τις μεγάλες δυσκολίες που αντιμετωπίζει ο τεχνικός κλάδος και ειδικά οι νέοι συνάδελφοι στο ξεκίνημά τους και έχοντας την εμπειρία σχεδιασμού μέσω autocad, αποφασίζει ομόφωνα να μην καταλάβει αριθμητικές θέσεις στην παρούσα κλήρωση, προκειμένου να δώσει περισσότερες πιθανότητες επιτυχίας στους συναδέλφους που έχουν πραγματικά ανάγκη τα δωρεάν σεμινάρια. View full είδηση

Δέν νομίζω ότι σε κατάλαβα. Οι συστολοδιαστολές μεταξύ πέτρας σιδήρου είναι το θέμα. Οι πείροι είναι πάντα εκεί, (με τίς δεσμεύσεις που έγραψα), το στήριγμα απλά αλλάζει, ανάλογα με το υπόβαθρο που στερεώνεται (μπετόν η δευτερεύοντα σκελετό). Εάν είναι μικρής κλίμακας κα σημασίας επιφάνεια παίρνεις τα ρίσκα σου αλλιώς....

Ο δευτερεύων σκελετός είναι αναγκαίος για τις συστολοδιαστολές γιατί έχεις στερέωση πέτρας σε σίδερο, αλλά ανεβάζει το κόστος. Εάν μιλάς για 4-5 κολώνες μικρού ύψους μόνον, μπορείς να παραβλέψεις τον δευτερεύοντα σκελετό και πάς κατ' ευθείαν στην κολόνα, εφ όσον τηρούνται τα παρακάτω. Οι πείροι έχουν συγκεκριμένες απαιτήσεις για το που μπορούν να τοποθετηθούν. Υπάρχει όριο στον φορτίο ανά πείρο (ορίζεται από τον κατασκευαστή) και η θέση του πείρου από τα άκρα της πλάκας (ορίζεται από το πάχος και είδος υλικού πλάκας και την εν γένει ισορροπία της). Εάν ικανοποιείς αυτές τις απαιτήσεις και το γωνιακό στραντζαριστό σηκώνει το σημειακό φορτία του πείρου, ΟΚ, εάν όχι, χρειάζεται δευτερεύων σκελετός. Δώσε προσοχή στο τρύπημα του πείρου, πάντα με οδηγό και πάντα στο μέσον του πάχους και απόρριψη πλάκας που πέταξε κομμάτι στο τρύπημα, μην δεχτείς επισκευή με κόλλημα με εποξειδική κόλλα κλπ, παρά μόνον σε ειδικά τεμάχια.

Έχω ξεχάσει τι χρησιμοποιούσαμε για υπαγωγή στον 4178 με τις τιμές προ 2016 κ.λπ.…. (ή μάλλον δεν είμαι πια 100% σίγουρος) Οπότε Τιμή Ζώνης για υπαγωγή στον 4178/13 Θέση Περιστέρι, πρόσωπο Οδός Πελοπίδα Οικοδομικό Τετράγωνο με τον οδό Αγίου Πέτρου. Στους χάρτες αντικειμενικών αξιών Ο.Τ. 26 Μου βγάζει αυτό. ΕΓΣΑ 472431.08 4207045.60 Με τι το πάω? Το 1000 ή το 1100 (ψηφίζω το 1000 φυσικά) Και δεν έχει γραμμική. Edit Στον Λογαριασμό ΔΕΗ του 2016 γράφει τιμή Ζώνης το 1000 (ενώ οι πρόσφατοι το 1100)

Γιατί θα τα πάρει ο αέρας. Και στο παρελθόν έμπαιναν με πατέντες (διπλά-τριπλά, με πέτρες κλπ) για να πάρουν βάρος σε δευτερεύουσες ή φτωχές κατασκευές. Σήμερα μόνον αν υπολογίζεις βάρος τέτοιας υπάρχουσας στέγης ...

Είναι μια ώριμη, σοφή κυρία, ηλικίας κοντά δύο αιώνων. Έχει υποστεί πολλά και έχει δει ακόμη περισσότερα. Κουβαλάει στις πλάτες της τη σύγχρονη ιστορία της Αθήνας. Είναι η οδός, της οποίας η διάνοιξη εγκρίθηκε το 1837 και έναν και πλέον αιώνα μετά (1945) μετονομάσθηκε σε «Ελευθερίου Βενιζέλου». Αλλά το νέο της όνομα δεν καταχωρήθηκε. Ούτε στην αστική συνείδηση, ούτε στη συλλογική μνήμη. Σεβαστό, βλέπεις, το βάρος των ιστορικών ονομάτων, πλην όμως τη δύναμη της συνήθειας δεν την παραβγαίνει… Έτσι, η πρώτη οδός της σύγχρονης Αθήνας, «Πανεπιστημίου» βαφτίσθηκε με τη γέννησή της και «Πανεπιστημίου» θα μείνει. Η πορεία του δρόμου είναι πλούσια και γοητευτική. Στη δική του εξέλιξη μπορεί κανείς να «διαβάσει» την εξέλιξη ολόκληρης της πόλης. Και να φανταστεί κανείς ότι ετούτη η ιστορική οδός «πάτησε» πάνω σε έναν «χεζοπόταμο», όπως σκωπτικά αλλά σχεδόν επίσημα αποκαλείτο ο Ηριδανός, εκεί στις αρχές του 19ου αι., το ρέμα που εκτελούσε χρέη αποχετευτικού δικτύου μεταφέροντας τα αποπατήματα των ζώων, που βοσκούσαν στον Λυκαβηττό (εξ αυτού η κατοπινή περιοχή του Κολωνακίου εκείνη την εποχή ήταν γνωστή ως «κατσικάδικα»), στο άλλο ρέμα, του Βοϊδοπνίχτη, στη σημερινή οδό Σταδίου. Όταν έφτανε εκεί, το δίκτυο του βρωμοπόταμου έστριβε προς την Ομόνοια. Και κάπου εδώ, χρονικά, ξεκινάει το οδοιπορικό της περίφημης πολυσύχναστης σήμερα Πανεπιστημίου, που το 1883 χαρακτηρίσθηκε «έρημη, ως Σαχάρα» οδός, ακατάλληλη να φιλοξενήσει ένα μέσο αστικής συγκοινωνίας! Αλλά ας πιάσουμε την ιστορία από την αρχή, όπως την καταγράφει το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Ο δρόμος με τις γαζίες δίνει σκυτάλη στο Πανεπιστήμιο Βρισκόμαστε στο έτος 1836. Η πρωτεύουσα του κράτους έχει μεταφερθεί από το Ναύπλιο στην Αθήνα, όπου πρέπει να εγκατασταθεί το βασίλειο του νεαρού Βαυαρού βασιλιά Όθωνα. Η ζωή της πόλης αναπτύσσεται πέριξ του βράχου της Ακροπόλεως. Για την ανέγερση του παλατιού έχει επιλεχθεί ο λόφος της Μπουμπουνίστρας (πλ. Συντάγματος) , όπου τελειώνει ο αστικός ιστός των ολίγων χιλιάδων κατοίκων. Ανατολικά της θέσης, όπου θα ανεγερθεί η βασιλική κατοικία, υπάρχει βουλευάριον (βουλεβάρτο), μικρή εξοχική περιπατητική οδός με γαζίες εκατέρωθεν (στις… μακρινές εξοχικές αποδράσεις τους, οι κάτοικοι συχνά επιλέγουν τον «δρόμο με τις γαζίες»!), μικρά διάσπαρτα υποστατικά και ολίγα πρόχειρα παραπήγματα, που εξυπηρετούν ως στέγαστρα ζώων. Αλλά το μέλλον της πόλης προοιωνίζεται λαμπρό. Η Αθήνα θα πρέπει να μετατραπεί σε πρωτεύουσα αρμόζουσα προς το αγλαό παρελθόν της. Στην «καρδιά» του αρχαιοελληνικού πνεύματος, στη σκιά της Ακρόπολης, κι επιπλέον πλάι στο παλάτι, δεν νοούνται ούτε δυσωδία, ούτε βοσκή ζώων. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι με την εγκατάσταση της βασιλικής οικογένειας στη Μπουμπουνίστρα, το κέντρο της πόλης θα μετακινηθεί. Ως εκ τούτου, οι προοπτικές για τους δρόμους που θα διανοιχθούν γύρω από το ανάκτορο, είναι μεγάλες. Τη ρυμοτόμηση της πόλης έχουν αναλάβει οι αρχιτέκτονες Σταμάτης Κλεάνθης και Έντβαρτ Σάουμπερτ, αν και έχει προηγηθεί ένας πρώτος σχεδιασμός (πριν τη μεταφορά της πρωτεύουσας από το Ναύπλιο) από τον Γερμανό αρχιτέκτονα Λέο φον Κλέντσε. Αυτός ο τελευταίος, «βλέπει» ως πρωταρχική ανάγκη την ανάπτυξη του βουλευάριου. Αντίστοιχη εκτίμηση διατυπώνεται και από το δίδυμο Κλεάνθη - Σάουμπερτ. Οδός Πανεπιστημίου περί το 1900 Το 1837 εγκρίνεται η διάνοιξη του δρόμου. Αυτή την εποχή δεν υπάρχει επίσημη ονοματοδοσία οδών. Οι δρόμοι συνήθως μνημονεύονται με ονόματα σημαντικών μορφών του μακρινού παρελθόντος και μνημείων των αρχαίων χρόνων με τα οποία είναι διάσπαρτη η Αθήνα (οδός Φειδίου, Σωκράτους, Ακροπόλεως κ.λπ.), ή εντοπίζονται με τα χαρακτηριστικά τους («ο δρόμος με τις γαζίες», «η οδός της κρήνης» κ.λπ.). Όσο για τις ακριβείς θέσεις των οικιών προσδιορίζονται με τα ονόματα των νοικοκυραίων. Όσο πιο επιφανής ο νοικοκύρης, τόσο γνωστότερος ο δρόμος της κατοικίας του. Η προοπτική για το βουλευάριο είναι να δημιουργηθεί εκεί πανεπιστήμιο, ως κυψέλη φρέσκων μυαλών, που θα φέρει ανάπτυξη και ζωή στην περιοχή. Σχεδόν αμέσως ξεκινά η διάνοιξη και δύο χρόνια μετά, το 1839, θεμελιώνεται το πανεπιστήμιο, που διαγράφει το μέχρι τούδε όνομα «ο δρόμος με τις γαζίες» και δίνει το όνομά του στη νέα οδό. Ο δρόμος ανοίγει με αργούς ρυθμούς και δυσκολίες. Η πολιτεία πρέπει να διαχειριστεί πρώτα των θέμα του ρέματος που διαχέει την ανυπόφορη δυσωδία στην περιοχή κι ύστερα να «οργώσει» το ανισόπεδο, από τους βράχους και τα χαντάκια, έδαφος. Για πολύ καιρό η οδός Πανεπιστημίου είναι εργοτάξιο. Λίγο μετά το 1840, Κλεάνθης και Σάουμπερτ εισηγούνται τη μεταφορά της Μητρόπολης από την Αγία Ειρήνη της Αιόλου, σε ναό που θα ανεγερθεί σε περίοπτο σημείο της Πανεπιστημίου, αλλά οι αντιδράσεις του θρησκευτικού κόσμου είναι σθεναρές. «Είναι πολύ μακριά από τον αστικό ιστό και θα δυσκολεύει τους πιστούς» διαμαρτύρονται οι ιεράρχες. Έτσι η νέα Μητρόπολη αποφασίζεται να χτιστεί πλάι στον σωζόμενο από τον 13ο αι. μ.Χ. μεσαιωνικό ναό της Θεοτόκου Γοργοεπήκοου και Αγίου Ελευθερίου, περιοχή που αξιολογείται ως ευκολότερη και ασφαλέστερη στην πρόσβαση για τους Αθηναίους πιστούς. Οφθαλμιατρείο, Άγιος Διονύσιος, Αρσάκειο, Μέγαρο Σλήμαν τα πρώτα επιβλητικά κτήρια Ωστόσο, στο σημείο που προόριζαν για τη Μητρόπολη οι δύο ρυμοτόμοι αποφασίζεται να χτιστεί το Οφθαλμιατρείο σε σχεδιασμό του Δανού Χανς Κρίστιαν Χάνσεν, από τον οποίο άλλωστε σχεδιάστηκε και το κτήριο του Πανεπιστημίου. Στα σχέδια του Χάνσεν, αυτό το ιστορικό μνημείο της επιστημονικής δραστηριότητας της ελληνικής οφθαλμολογίας αναφέρεται ως «νοσοκομείο Οφθαλμιώντων». Οι Αθηναίοι της εποχής το αποκαλούν «Οφθαλμοκομείο». Αποτελεί, βλέπεις, μονάδα ιατρικής φροντίδας πρώτης γραμμής, καθώς η σκόνη και τα πάσης φύσεως ζωύφια από τον ανεπαρκή καθαρισμό της πόλης, έχουν μετατρέψει τα οφθαλμικά νοσήματα για τον πληθυσμό σε υπόθεση ρουτίνας. Η οικοδόμηση του κτηρίου, ωστόσο, προχωρά με βραδύ ρυθμό. Η Αθήνα αλλάζει όψη, η Πανεπιστημίου είναι «οργωμένη» εξαιτίας της διαχείρισης του ρέματος και της ανέγερσης διαφόρων κτηρίων. Αυτή την εποχή χτίζεται και το μέγαρο Αρσάκη, σε οικόπεδο στη γωνία με τη Μενάνδρου (νυν Πεσμαζόγλου) που ανήκει στη Μονή της Ζωοδόχου Πηγής και για την αγορά του οποίου από την Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία έχει μεσολαβήσει η βασίλισσα Αμαλία. Στο ύψος του συγκεκριμένου οικοπέδου, μάλιστα, βρίσκεται η μόνη γέφυρα, που ενώνει τις δύο όχθες του Βοϊδοπνίχτη. Χωροταξικά, η κάτω πλευρά της Πανεπιστημίου είναι η μία κοίτη του ρέματος, που υποδέχεται το δυσώδες υλικό από τα κατσικάδικα. Ανέγερση Οφθλαμιατρείου και Αγίου Διονυσίου Ο καιρός περνά. Ο ρυθμός ανέγερσης των δημόσιων κτηρίων στην Πανεπιστημίου είναι της… υπομονής. Τα χρήματα είναι περιορισμένα, εξατμίζονται κι έως ότου βρεθεί νέος χρηματοδότης, κυλάει χρόνος… Την άνοιξη του 1850 ο Χανς Κρίστιαν Χάνσεν, αδυνατώντας πλέον να παρακολουθήσει τους άτακτους ρυθμούς οικοδόμησης των δημόσιων κτηρίων, που του έχουν ανατεθεί, επιστρέφει στην πατρίδα του, αφήνοντας χώρο για… δράση στον φιλόδοξο και ταλαντούχο μικρότερο αδελφό του, Θεόφιλο. Την οικοδόμηση του Οφθαλμιατρείου, αναλαμβάνει να συνεχίσει ο εξίσου διακεκριμένος ανά την Ευρώπη Λύσανδρος Καυταντζόγλου, με μία τροποποίηση. Στο ισόγειο κτίσμα του Χάνσεν προσθέτει ανώγειο. Το 1854 το Οφθαλμιατρείο παραδίδεται σε δύο επίπεδα. Το 1869 συμπληρώνεται με έναν όροφο σε σχέδιο Γεράσιμου Μεταξά και το 1881 προστίθενται υπερώο και ένα εξωτερικό ιατρείο. Αλλά εκτός από την ανέγερση του Οφθαλμιατρείου, στον Καυταντζόγλου έχει ανατεθεί και η επίβλεψη στην κατασκευή του παρακείμενου ναού του Αγίου Διονυσίου. Η παροικία των καθολικών, που έχει ενισχυθεί με την έλευση του βασιλιά στην Αθηνά, έχει αγοράσει ένα οικόπεδο στη διασταύρωση της Πανεπιστημίου με την Ομήρου, όπου σχεδιάζει να χτίσει τον δικό της καθεδρικό ναό. Για την κάλυψη των σχετικών εξόδων μάλιστα έχει συστήσει και επιτροπή −αποτελούμενη από τους πρέσβεις Γαλλίας, Αυστρίας και Βαυαρίας, και τον εφημέριο του Όθωνα− η οποία εξουσιοδοτείται να συγκεντρώσει χρήματα με εράνους στις κοινότητες καθολικών της Αμερικής και της Ευρώπης. Ο θεμέλιος λίθος του ναού μπαίνει το 1853 και αρχίζει δειλά δειλά η οικοδόμηση με σχέδια του Χάνσεν. Αλλά τα χρήματα τελειώνουν. Στο μεταξύ, ο Δανός αρχιτέκτονας έχει φύγει από την Ελλάδα και την αποπεράτωση και αυτού του έργου αναλαμβάνει ο Καυταντζόλγου. Το χτίσιμο του Αγίου Διονυσίου γίνεται με τον… αραμπά. Όταν τελειώνουν τα χρήματα, σταματά κι όταν συγκεντρώνονται νέα, συνεχίζει. Κάποτε ο επιχειρηματίας της Λαυρεωτικής, Ιωάννης Σερπιέρης, βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη και ο ναός επιτέλους ολοκληρώνεται. Από το έτος της θεμελίωσής του έχουν περάσει 32 χρόνια! Αλλά σε αυτό το διάστημα των τριών δεκαετιών ολόκληρη η Πανεπιστημίου έχει αλλάξει όψη. Ήδη, από το 1879 στα μισά του δρόμου δεσπόζει όμορφο κι επιβλητικό το μέγαρο Σλήμαν (Ιλίου Μέλαθρον) που έχει χτιστεί σε σχέδια του περίφημου Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ για να στεγάσει τον ομοεθνή φίλο του αρχαιολόγο. Θεόφιλος Χάνσεν Οκτώ χρόνια πριν, ο Σλήμαν έχει φέρει στο φως την αρχαία Τροία και τον θησαυρό του Πριάμου, ενώ έχει περάσει μόλις μία πενταετία από τότε που ανασκάπτοντας την Ακρόπολη των Μυκηνών αποκάλυψε τάφους, αγγεία και γενικότερα ευρήματα σπάνιας τέχνης, σπουδαία δείγματα του μυκηναϊκού πολιτισμού. Στο μεταξύ, ο Σλήμαν έχει παντρευτεί Ελληνίδα και δηλώνει λάτρης του ελληνικού πνεύματος. Σφραγίζει δε τον ιδιαίτερο δεσμό του με την Ελλάδα χτίζοντας το αρχοντικό του στη νεότευκτη γειτονιά της Πανεπιστημίου και αναθέτοντας τη φιλοτέχνηση του εσωτερικού του με νωπογραφίες στον Σλοβένο ζωγράφο Γιούρι Σούμπιτς, του οποίου η φήμη διατρέχει ήδη τα μήκη και πλάτη του ανεπτυγμένου κόσμου. Πλάι στην οικία Σλήμαν, στη διασταύρωση με τη σημερινή οδό Αμερικής, επιλέγει να χτίσει τη δική του κατοικία ο οικονομολόγος, πολιτευτής του Θόδωρου Δηλιγιάννη, Ιωάννης Ζωγράφος. Με την ανατολή του 20ου αι., ωστόσο, ο Ζωγράφος αγοράζει ένα μεγάλο εξοχικό κτήμα στο ανατολικό τμήμα της Αθήνας και μετακομίζει εκεί, πυροδοτώντας μία εντυπωσιακή οικιστική ανάπτυξη και δίνοντας εντέλει το όνομά του σε ολόκληρη την περιοχή. Η κατοικία που αφήνει ο Ζωγράφος στην Πανεπιστημίου θα στεγάσει για χρόνια τον Ελευθέριο Βενιζέλο και λίγο πριν το 1940 θα κατεδαφιστεί για να ανεγερθεί στη θέση της το επιβλητικό μέγαρο, που σώζεται ίσαμε σήμερα, και που την περίοδο της Κατοχής στέγασε το ιταλικό διοικητήριο. Λ. Καυταντζόγλου Η σφήνα Σταδίου - Αμαξηλάτες vs Ιπποσιδηρόδρομος - «Ερημος Σαχάρα» η Πανεπιστημίου; Καθώς τα χρόνια περνούν και η Αθήνα αποκτά τον αέρα της πρωτεύουσας συγκεντρώνοντας ολοένα και περισσότερο πληθυσμό από το εξωτερικό και το εσωτερικό της χώρας, ο αστικός ιστός απλώνει προς όλες τις κατευθύνσεις. Η Πανεπιστημίου έχοντας αποκτήσει ήδη τα πρώτα λαμπρά αρχιτεκτονήματά της, προσελκύει το ενδιαφέρον πολιτικών, τραπεζιτών και εμπόρων. Μετά το 1862, μάλιστα, όταν με μια γενναία χορηγία 50.000 δραχμών από τον Μιχαήλ Τοσίτσα διανοίγονται αρκετοί μικρότεροι δρόμοι του κέντρου της πόλης και η Πανεπιστημίου, που έχει σταματήσει στο Πανεπιστήμιο, επεκτείνεται ως την οδό Πατησίων, οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές βρίσκουν προσφερόμενο πεδίο. Στο μεταξύ, σε εξέλιξη είναι και η κατασκευή, πλάι στο Πανεπιστήμιο, του νεοκλασικού μεγάρου, που προορίζεται να στεγάσει την Ακαδημία Αθηνών. Η δωρεά για την ανέγερσή του κτηρίου έχει γίνει από τον διπλωμάτη και επιχειρηματία Σίμωνα Σίνα, το 1856, αλλά ο θεμέλιος λίθος μπαίνει τρία χρόνια μετά. Ο σχεδιασμός είναι του Θεόφιλου Χάνσεν. Το χτίσιμο καθυστερεί και με τον θάνατο του δωρητή οι εργασίες διακόπτονται για κάμποσα χρόνια έως ότου τη συνέχιση του έργου αναλάβει η χήρα του. Και αυτό το κτήριο θα παραδοθεί σχεδόν 30 χρόνια μετά, αλλά θα αποτελέσει το πολύτιμο πετράδι στο επαγγελματικό στέμμα του Δανού αρχιτέκτονα. Κατά την εκτίμηση των ειδικών, «πρόκειται για το ομορφότερο και αρμονικότερο νεοκλασικό οικοδόμημα του κόσμου, το οποίο ο Χάνσεν εμπνεύστηκε από την αθηναϊκή αρχιτεκτονική του 5ου αι., όπως αυτή αποτυπώνεται στα μνημεία της Ακροπόλεως». Η Ακαδημία μαζί με το Πανεπιστήμιο και τη Βαλλιάνειο Εθνική Βιβλιοθήκη, που θα ανεγερθεί αργότερα (θεμελιώθηκε το 1888), θα αποτελέσουν την περίφημη νεοκλασική τριλογία των Αθηνών, το λαμπρό κόσμημα τόσο στη μακρόχρονη ιστορία του δρόμου όσο και της σύγχρονης πόλης. Στα δημιουργήματα - διαμάντια του Θεόφιλου Χάνσεν στην οδό Πανεπιστημίου του 19ου αι. εντάσσεται και το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας, εκεί που ο δρόμος συναντά την πλατεία Συντάγματος. Στην πραγματικότητα, το κτήριο ολοκληρώνεται το 1874, αλλά το ξενοδοχείο λειτουργεί ήδη από το 1866 στη διασταύρωση του «δρόμου των ακακιών» (Σταδίου) με τη σημερινή Καραγιώργη Σερβίας και απλώς μεταφέρεται στη νέα του θέση, όπου βρίσκεται έως σήμερα. Η «Μεγάλη Βρετανία» περί το 1900 Καθώς η Πανεπιστημίου αναπτύσσεται, ανοίγεται νέος οικιστικός ορίζοντας. Κατοικίες ξεπετιόνται στην «πλάτη» της Ακαδημίας δημιουργώντας τον συνοικισμό «Προάστιο» (την κατοπινή Νεάπολη). Οι πρώτοι εργολάβοι αφηνιάζουν… Μετά την ίδρυση Πανεπιστημίου και Ακαδημίας και την ολοκλήρωση του βασιλικού ανακτόρου, η περιοχή προσελκύει το ενδιαφέρον φοιτητών και οικογενειαρχών, τόσο επειδή το κέντρο της πόλης έχει πλέον μετατοπισθεί, όσο και επειδή η απόκτηση οικοπέδου στο «Προάστιο» αποτελεί (για την ώρα) υπόθεση εφικτή για τα χαμηλότερα βαλάντια. Στο μεταξύ, παρελθόν είναι πλέον και ο βρομοπόταμος από το 1852, όταν η Αθήνα κλήθηκε να διαχειριστεί θεομηνία, που την έκοψε στα δύο. Μία νεροποντή κατέστρεψε τη γέφυρα στη θέση του Αρσάκειου και έβαλε την περιοχή σε νέες περιπέτειες και την πολιτεία σε νέα έξοδα… Το ρέμα μπαζώθηκε και ο Βοϊδοπνίχτης μετατράπηκε στην οδό Σταδίου («βαφτίστηκε» έτσι, επειδή σχεδιάστηκε να φτάσει ως το Παναθηναϊκό Στάδιο. Δεν έφτασε ποτέ). Το θέμα είναι ότι από τότε, από το δεύτερο μισό του 19ου αι., η Αθήνα αποκτά μία ακόμη βασική αρτηρία, αλλά κυρίως τον πρώτο αποχετευτικό αγωγό της, που περνάει κάτω από τον νέο δρόμο. Η Σταδίου ανοίγει άλλους ορίζοντες. «Σπάει» το μονοπώλιο της Πανεπιστημίου και διχάζει το ενδιαφέρον των επενδυτών. Στρωμένη, σπαρμένη με ακακίες, χωρίς δημόσια έργα, έτοιμη προς αξιοποίηση και τουλάχιστον τον πρώτο καιρό εμφανώς οικονομικότερη, η νέα οδός ξεπερνά την Πανεπιστημίου σε προσέλκυση ενδιαφέροντος. Δεν έχει την αίγλη της τριλογίας, ούτε των αριστοκρατικών κατοικιών του Σλήμαν ή του Ζωγράφου, αλλά τρώει την Πανεπιστημίου στη… στροφή, διότι διαθέτει και αποχετευτικό δίκτυο. Ακόμη και οι περιπατητές την προτιμούν. Και πράγματι, εκεί προς τα στερνά του 19ου αι. η δημιουργία της Σταδίου δεν διχάζει μόνο το επενδυτικό ενδιαφέρον, αλλά και τους Αθηναίους πολίτες. Χρονικογράφοι της εποχής μαρτυρούν ότι η πρώτη μεγάλη αντιπαράθεση μεταξύ των… υποστηρικτών της Σταδίου και των άλλων της Πανεπιστημίου σημειώνεται με αφορμή τη δημιουργία του πρώτου μέσου μαζικής μετακίνησης, του ιπποσιδηρόδρομου. Πρόκειται για ένα βαγόνι το οποίο συνήθως σέρνουν τρία άλογα. Είναι είδος αστικής συγκοινωνίας και καθιερώνεται με ειδικό νόμο το 1880. Μάλιστα, με τη… γονιδιακή −καθώς φαίνεται− έφεση στον μεγαλεπήβολο σχεδιασμό, οι τοπικοί άρχοντες της εποχής υπόσχονται και ένα σχέδιο δικτύου εννέα γραμμών ιπποσιδηρόδρομου σε Αθήνα και Πειραιά. Το δικαίωμα έχει παραχωρηθεί στη βελγική «Societe des Laminoirs», η οποία δημιουργεί βάση στην Ομόνοια και εγκαινιάζει το πρώτο δρομολόγιο ίσαμε το Σύνταγμα. Αλλά το μέσο «σπάει» τη δουλειά των παραδοσιακών αμαξηλατών κι εκείνοι βρίσκοντας σύμμαχο τον δήμο Αθηναίων, ξεκινούν δυναμικές κινητοποιήσεις. Κύριο επιχείρημά τους είναι ότι η κατάσταση των οδών από τις οποίες διέρχεται το ιππήλατο βαγόνι έχει γίνει απαράδεκτη, επειδή η εταιρεία εκμετάλλευσης δεν τηρεί τις προβλέψεις συντήρησης. Οι αμαξηλάτες ζητούν τη μετακίνηση του μέσου από τη Σταδίου στην Πανεπιστημίου, καθώς, όπως υποστηρίζουν, αυτή «είναι φαρδύτερη, η κυκλοφορία του ιπποσιδηρόδρομου θα γίνεται πιο άνετα και επιπλέον, δεν θα συνωστίζονται άλογα και αμαξάδες σε έναν δρόμο, ο οποίος ούτως ή άλλως είναι ήδη μία από τις κυριότερες αρτηρίες της πόλης». Οι εκπρόσωποι της εταιρείας καταγγέλλουν πρωτίστως τον δήμο Αθηναίων, χαρακτηρίζοντας «ανήκουστο» το γεγονός ότι «υιοθετεί τις θέσεις των αμαξηλατών, οι οποίες ήταν αντίθετες προς το δημόσιο συμφέρον». Δευτερευόντως, υποστηρίζουν ότι σε πάμπολλες μεγαλουπόλεις οι γραμμές των τροχιοδρόμων με ίππους ή ακόμη και ατμομηχανές είναι στρωμένες σε δρόμους ασύγκριτα στενότερους, μόλις πέντε μέτρα πλάτους. Αντίθετα, στην οδό Σταδίου, η οποία έχει πλάτος είκοσι μέτρα, κάτι λιγότερο από εννέα μέτρα έχουν διατεθεί για την κυκλοφορία των αμαξών. Συμπληρώνουν, δε, πως σε πολυσύχναστους δρόμους οι γραμμές θα έπρεπε να πολλαπλασιάζονται και «όχι να μετακινούνται σε "έρημες, ως η Σαχάρα, οδούς", όπως η Πανεπιστημίου, διότι ουδεμίαν ωφέλειαν θα προσεπορίζετο το κοινόν, η δε κατασκευή των τοιούτων γραμμών θα ήτο άνευ αξίας και χρησιμότητος»! Η αντιπαράθεση παίρνει διαστάσεις. Δίνει πηχυαίους τίτλους στον Τύπο της εποχής με σειρές δημοσιευμάτων, που συγκρίνουν τα δύο… μήλα της έριδος, τις οδούς Πανεπιστημίου και Σταδίου, και ανά διαστήματα αναδεικνύουν νικητή το ένα ή το άλλο. Στο μεταξύ, όσο ιπποσιδηρόδρομος και αμαξηλάτες πραγματοποιούν μετ΄ εμποδίων δρομολόγια στη Σταδίου και οι περιπατητές συνωστίζονται ανάμεσα στις οπλές των αλόγων, η Πανεπιστημίου καλλωπίζεται με νέα επιβλητικά κτήρια. Από την κρησάρα του Τύπου δεν γλυτώνουν οι αμαξάδες, οι οποίοι συχνά προκαλούν ατυχήματα, μετατρέποντας τη Σταδίου σε στίβο αγώνων ταχύτητας… «…Να απομάθωσι τας παλαιάς έξεις τού να θέλουν ο εις να προσπερνά τον άλλον» καλούν οι εφημερίδες τους αμαξηλάτες, αποδίδοντας σε αυτή την… κακιά συνήθεια των καροτσέρηδων τις προσκρούσεις των αμαξών στις σιδερένιες ράγες του ιπποσιδηρόδρομου. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι προσπαθώντας να μη χάσουν πελατεία, φορτώνουν, ξεφορτώνουν και εκτελούν τα κατά παραγγελίαν δρομολόγια με μεγαλύτερη βιάση… Η αντιπαράθεση συνεχίζεται. Παρά τον λυσσώδη πόλεμο των αμαξηλατών, ο ιπποσιδηρόδρομος παραμένει στη γραμμή της Σταδίου, ανεβάζοντας την αξία της γης στα ύψη. Οριστικό τέλος στην κόντρα δίνεται με τα εγκαίνια της ατμήλατης άμαξας. Μέγαρο Αρσάκη αρχές 20ου αι. Όσο γρήγορα αναπτύσσεται η Σταδίου, η Πανεπιστημίου παίρνει τον χρόνο της. Η επέκτασή της ίσαμε την Πατησίων ανοίγει χώρο για τη δημιουργία νέων συνοικισμών, αλλά περιφερειακά του δρόμου, όπου οι τιμές είναι προσιτές. Για την ώρα, στην επάνω πλευρά της Πανεπιστημίου δεσπόζουν ο καθεδρικός του Αγίου Διονυσίου, το Οφθαλμιατρείο, η αθηναϊκή τριλογία και τα μέγαρα Σλήμαν και Ζωγράφου. Στην κάτω, το μέγαρο Αρσάκη και παραδίπλα του, στη διασταύρωση με τη σημερινή Εδουάρδου Λω, η κατοικία του Ιωάννη Σερπιέρη. Ο επιχειρηματίας, έχοντας χρηματοδοτήσει γερά την αποπεράτωση του Αγίου Διονυσίου, παρακολουθώντας την εξέλιξη του δρόμου με την ανέγερση των πρώτων αρχοντικών κατοικιών και διαβλέποντας την αξία που αυτός πολύ σύντομα θα αποκτήσει, επιλέγει να χτίσει εδώ και το δικό του σπίτι. Το 1887 μάλιστα αναλαμβάνει ο ίδιος και τον φωτισμό της πόλης. Το μέγαρο Σερπιέρη, σε σχέδια του Αναστάσιου Θεοφιλά, ολοκληρώνεται το 1880. Αργότερα θα προστεθεί ένας όροφος, θα γίνει και μια επέκταση. Στο μέλλον, με τη φυγή του Σερπιέρη, το κτήριο θα στεγάσει την Αγροτική Τράπεζα. Κατά την καταγραφή του Διονυσίου Ηλιόπουλου στο βιβλίο του «Εν Αθήναις, κάποτε…», παραδίπλα από την κατοικία Σερπιέρη, στη θητεία της πια ως Αγροτική Τράπεζα, υπήρχε από το 1860 ένα διώροφο οίκημα και ακόμη πιο κάτω μία κατοικία του 1840. Η δημοσιονομική πτώχευση της χώρας το 1893, και η ήττα της στον ελληνοτουρκικό πόλεμο, το 1897, ανακόπτουν την πρόοδο της χώρας, αλλά όχι για πολύ. Στα 1900, η Πανεπιστημίου παραμένει ένας δρόμος με προοπτική. Όπως ακριβώς και η Ελλάδα. «Φιλοξενεί» τα θαυμάσια κτήρια της αθηναϊκής τριλογίας και μερικά ακόμη υπέροχα αρχιτεκτονήματα αντίστοιχης λογικής, αλλά τα περισσότερα ανεγείρονται στον μεσοπόλεμο. Η αργή εξέλιξη αξιοποίησης του δρόμου, τον φέρνει σε σχετικά χαμηλή σειρά στην ασφαλτόστρωση. Επί δημαρχίας Σπύρου Μερκούρη, προτάσσεται η οδός Αιόλου, όπου χτυπά η εμπορική καρδιά της πόλης και η κινητικότητα είναι μεγάλη. Ακολουθούν η Σταδίου, ο πλατεία Ομονοίας, η οδός Αθηνάς (επίσης εμπορικός δρόμος) και εντέλει η Πανεπιστημίου. Παρά την πρωτιά στην αξιοποίησή της, η Πανεπιστημίου είδε τις δικές λαμπρές εποχές από τη δεκαετία του 1920 κι έπειτα. Κάποια λίγα κτήρια δημιουργήθηκαν στην πρώτη ανάσα του 20ου αι., αλλά τα περισσότερα από αυτά κατεδαφίστηκαν και ανοικοδομήθηκαν μετά και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Η Πανεπιστημίου ακολούθησε την πορεία της πόλης. Ή μήπως, η πόλη την πορεία της Πανεπιστημίου; Δύσκολη η απάντηση. Το σίγουρο είναι ότι πορεύτηκε σε δημιουργία και ανάπτυξη, άνοιξε δρόμους, καθοδήγησε, γράφτηκε με έντονα γράμματα στις πρώτες σελίδες της σύγχρονης πόλης, της σύγχρονης χώρας. Η Πανεπιστημίου. Που Πανεπιστημίου γεννήθηκε και έτσι θα μείνει. Πηγές φωτογραφιών: Φωτογραφικό αρχείο Μουσείου Μπενάκη, Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία ΑΠΕ-ΜΠΕ<p>Πηγή: <a target="_blank" href="https://www.iefimerida.gr">iefimerida.gr</a> - <a target="_blank" href="https://www.iefimerida.gr/stories/odos-panepistimioy-istoria-tis-syghronis-athinas">Οδός Πανεπιστημίου: Ενας δρόμος, δύο αιώνες ιστορίας της Αθήνας [εικόνες] </a></p> View full είδηση

Σωστά.... Σίγουρα δεν μιλάμε γι' αυτό: αλλά για μεταλλικό κεραμίδι με επικάλυψη από ψηφίδα φυσικής πέτρας, που είναι αυτό:

Μια ενδεικτική περιήγηση σε επτά από τα δεκαέξι ελληνικά έργα που είναι υποψήφια για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής – Mies van der Rohe Award 2022. Πριν από λίγες ημέρες ανακοινώθηκαν οι 532 υποψηφιότητες για το Ευρωπαϊκό Βραβείο Σύγχρονης Αρχιτεκτονικής Mies van der Rohe Award 2022, έναν θεσμό που δημιουργήθηκε το 1988 και ονομάστηκε έτσι προς τιμήν του Γερμανο-Αμερικανού πρωτοπόρου της μοντερνιστικής αρχιτεκτονικής του 20ού αιώνα. Από το 2001 συνδιοργανώνεται από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή και το Ίδρυμα Mies van der Rohe και είναι το επίσημο βραβείο αρχιτεκτονικής της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Απονέμεται κάθε δύο χρόνια σε εξαιρετικά αρχιτεκτονήματα, που έχουν υλοποιηθεί από Ευρωπαίους αρχιτέκτονες ή ομάδες και αντικατοπτρίζουν τις κοινωνικές, πολιτικές και οικονομικές αλλαγές στον τόπο όπου παράγονται. Για παράδειγμα, το 2019 μπήκαν για πρώτη φορά στις υποψηφιότητες έργα από τη Σερβία, την Αλβανία και τη Σλοβακία, ενώ ανάμεσα στα βραβευμένα έργα είναι το πάρκινγκ και τερματικός σταθμός Hoenheim North στο Στρασβούργο της Zaha Hadid (2003), η Όπερα του Όσλο των Snøhetta (2009), ο μετασχηματισμός του κτιρίου κατοικιών DeFlat Kleiburg, στο Άμστερνταμ των NL Architects και XVW architectuur (2017) κ.ά. Η ποικιλία των κτιρίων επιβεβαιώνει ότι δεν επιβραβεύεται μόνο ο ωραίος σχεδιασμός αλλά και η σημασία ενός αρχιτεκτονήματος στην πόλη. Τα επιλεγμένα έργα από κάθε χώρα αποστέλλονται στο Ίδρυμα Mies van der Rohe, όπου Ομάδα Ανεξάρτητων Ειδικών Συμβούλων και Ειδική Γνωμοδοτική Επιτροπή –οι οποίες συστήνονται για κάθε νέο κύκλο βραβείων– αξιολογούν τις συμμετοχές. Σε ένα έργο θα απονεμηθεί το Βραβείο για τη Σύγχρονη Αρχιτεκτονική, σε έναν πρωτοεμφανιζόμενο αρχιτέκτονα ή ομάδα θα δοθεί Ειδική Μνεία και σε έναν πρόσφατα αποφοιτήσαντα αρχιτέκτονα η δυνατότητα πρακτικής άσκησης σε έναν από τους διακριθέντες αρχιτέκτονες. Η τελετή απονομής πραγματοποιείται πάντα Μάιο στο περίπτερο Mies van der Rohe στη Βαρκελώνη. Ανάμεσα στα έργα που διεκδικούν το βραβείο για το 2022 βρίσκονται και 16 ελληνικά κτίρια. DECA ARCHITECTURE Voronoi’s Corrals – Μήλος Χαρακτηριστικό της αρχιτεκτονικής των DECAarchitecture είναι ότι αποδίδουν σχεδιαστικά τα αισθήματα που τους γεννά ένα μέρος μέσα από την τοπογραφία του, την κίνηση του αέρα και του ήλιου, των φυτών του. © ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΕΡΟΛΥΜΠΟΣ Τα μαντριά διαχωρίζουν τις χρήσεις της γης, αναβιώνοντας έναν παραδοσιακό τρόπο διαχείρισης εδαφών που εφαρμοζόταν στις Κυκλάδες. Οι τοίχοι που τα περιβάλλουν αποτελούν σαφές όριο με τις γύρω εκτάσεις και ταυτόχρονα προφυλάσσουν την αγροτική παραγωγή από τα ζώα. Μέσα στα πέντε «Μαντριά του Voronoi» το αγροτικό τοπίο συναντά τους χώρους μιας εξοχικής κατοικίας. Κάθε κτίσμα έχει διαφορετικό χαρακτήρα: Το μεγαλύτερο (Orchard Corral) περιβάλλει έναν ελαιώνα με 550 ελιές που σκεπάζουν έναν μικρό ξενώνα δύο υπνοδωματίων. Στο μικρότερο (Preservation Corral) προφυλάσσονται τοπικές ποικιλίες δέντρων με φρούτα που απειλούνται με εξαφάνιση. Ο σχεδιασμός του τοπίου αλλά και των κτισμάτων βασίστηκε στις εφαρμογές των διαγραμμάτων του Ρώσου μαθηματικού Γκεόργκι Βορονόι, κατά τα οποία ο τρόπος και οι μέθοδοι σχεδιασμού δεν επιβάλλονται στο τοπίο, αλλά είναι οργανικοί, μιμούμενοι τη φύση. MOLD ARCHITECTS Ncaved project – Σέριφος Στα κρυφά και στα φανερά. Όλοι οι χώροι –και αυτοί που βυθίζονται στην πλαγιά και αυτοί που είναι ανοιχτοί– βρίσκονται στο επίπεδο του εδάφους, δημιουργώντας οπτικά μια ευθεία. © ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΟΥΜΒΑΚΗΣ Η ανάγκη δημιουργίας ενός «καταφυγίου» σε έναν χώρο με αφοπλιστική θέα έκανε τους αρχιτέκτονες να εντάξουν το Ncaved στο περιβάλλον του απομονωμένου όρμου, διατηρώντας ωστόσο την κλίση της πλαγιάς και όχι σχεδιάζοντας μια παράθεση χώρων στο επίπεδο του εδάφους. Από ψηλά, η αρχιτεκτονική του σύλληψη μοιάζει να αναπαριστά μια τρισδιάστατη «σκακιέρα» με κλειστούς και ανοιχτούς χώρους. Μια «υπόσκαφη» κλίμακα (σκάλα) ενοποιεί εξωτερικά τα τρία επίπεδα και οδηγεί στην κύρια είσοδο, που πραγματοποιείται από τον εξώστη του καθιστικού. Η ομαλή αυτή κατάβαση στα ενδότερα της κατοικίας αποκαλύπτει τους αρχικά κρυμμένους χώρους της. Η μπροστινή όψη ανοίγεται πλήρως στην ανατολική θέα, ενώ τα πίσω υαλοστάσια καδράρουν εσωτερικούς κήπους, προσφέροντας διαμπερότητα και φυσικό φωτισμό. Οι υπόσκαφοι χώροι που προκύπτουν από την αφαίρεση τμήματος του βράχου έχουν μια ένταση την οποία οι αρχιτέκτονες θέλησαν να διατηρήσουν και να αναδείξουν, με την επιλογή των υλικών της χρωματικής παλέτας. ARISTIDES DALAS ARCHITECTS The Lap Pool House – Τήνος © ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΒΟΥΜΒΑΚΗΣ Μια ενιαία πλάκα από μπετόν με φυτεμένο δώμα που μοιάζει να αποτελεί φυσική συνέχεια του εδάφους στεγάζει τους τρεις όγκους του Lap pool house και διαμορφώνει τις επιμέρους αρχιτεκτονικές χρήσεις κλειστών και ανοιχτών χώρων της κατοικίας. Ο σχεδιασμός των αρχιτεκτόνων εμπνέεται από τις κοιλότητες και τις προεξοχές των βράχων, δίνοντας την αίσθηση ότι το σπίτι αναδύεται μέσα από το φυσικό τοπίο. Τα δύο στοιχεία που προεξέχουν από την πλάκα –αντιδιαμετρικά του κεντρικού κτιρίου– στεγάζουν ένα υπνοδωμάτιο και έναν ξενώνα. Ένας προστατευμένος ημιυπαίθριος χώρος καδράρει τη θέα, προσφέροντας συνολικά την αίσθηση ενός καταφυγίου. Τη δυναμική του κτιρίου υπογραμμίζει η είσοδος στο σπίτι μέσα από μια ρωγμή στην πλάτη του κτίσματος, ενώ επιμέρους σχισμές στο δώμα επιτρέπουν τη δίοδο του φωτός και του αέρα. Το υγρό στοιχείο της πισίνας έρχεται σε αντίστιξη με την άγρια υφή του εμφανούς σκυροδέματος, υπενθυμίζοντας πόσες αντιθέσεις υπάρχουν μεταξύ των στοιχείων στη φύση. Η πισίνα διεισδύει μέσα στο άγριο τοπίο, εισάγοντας το στοιχείο της ρευστότητας και της κίνησης ανάμεσα στους αυστηρούς συμπαγείς όγκους του κτίσματος. Έλληνες για το MIES VAN DER ROHE PALY ARCHITECTS Livadia House – Χανιά © Γιώργος Αναστασάκης Φτιαγμένη από τα υλικά της γης, η κατοικία είναι ένας επιμήκης γραμμικός όγκος λαξευμένος μέσα στο βραχώδες τοπίο μιας έκτασης 4.800 τ.μ. στο ακρωτήριο Κουτουλάς. Χαρακτηριστικά οι αρχιτέκτονες αναφέρουν ότι «η μεγαλύτερη δυσκολία ήταν οι μεγάλες αποστάσεις που είχαν να διανύσουν για να μεταφέρουν τα υλικά κατασκευής μέσα στο δύσβατο τοπίο της περιοχής». Η λιθοδομή σε σχήμα Γ προφυλάσσει το σπίτι από τον βορρά και γίνεται το όριό του προς το ύψωμα, ορίζοντας ταυτόχρονα την κεντρική είσοδο από τη δύση. Δύο καθαροί όγκοι –αυτός του καθιστικού-κουζίνας-τραπεζαρίας και αυτός των υπνοδωματίων– συνδέονται με ένα προστατευμένο διαμπερές ημιυπαίθριο καθιστικό. Το εμφανές μπετόν στις πλάκες, το kourasanit στο χρώμα της άμμου στους εσωτερικούς τοίχους, τα σκουριασμένα μέταλλα, τα στραβά ξύλα στις πέργκολες και η φυσική πέτρα ξερολιθιάς είναι τα βασικά υλικά της κατοικίας. Η φύτευση έγινε σαν συνέχεια του βουνού. Τη σύνθεση συμπληρώνουν πέργκολες και σκίαστρα από μέταλλο και ξύλο. Βασικό στοιχείο του σχεδιασμού είναι «το στέγαστρο», το οποίο δημιουργεί έναν ενδιάμεσο χώρο διημέρευσης. Τα μεγάλα συρόμενα υαλοστάσια ενοποιούν το μέσα με το έξω, προσφέροντας εικόνες διαφυγής και μια εξωστρέφεια και στους περίκλειστους χώρους του σπιτιού. EN ROUTE ARCHITECTURE Parallel House – Τζια © ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΕΡΟΛΥΜΠΟΣ Το Parallel House βρίσκεται σε μια απομονωμένη πλευρά του νησιού. Λόγω της έντονης κλίσης του εδάφους, το πίσω μέρος του σπιτιού είναι βυθισμένο στο χώμα, ενώ η μπροστινή όψη του είναι εκτεθειμένη στη θέα της θάλασσας. Η τοπογραφία του περιβάλλοντος χώρου ενέπνευσε την κεντρική ιδέα για τον σχεδιασμό της εξοχικής κατοικίας, δηλαδή μια διαδοχή αίθριων, υπαίθριων και κλειστών χώρων, οι οποίοι μέσω μεγάλων ανοιγμάτων καδράρουν εντυπωσιακές θέες. Η επιλογή του ανεπίχριστου σκυροδέματος αποτελεί μια φρέσκια ερμηνεία της εικόνας ενός παραδοσιακού πέτρινου σπιτιού, επιχειρώντας τη σύνδεση παλαιότερων στοιχείων στις σύγχρονες λειτουργίες της κατοικίας. Ο χωνευτός διάδρομος στο πίσω μέρος του κτίσματος προφυλάσσει από τους δυνατούς ανέμους και επιτρέπει τον διαμπερή εξαερισμό και τη διατήρηση της σωστής θερμοκρασίας στο εσωτερικό. Οι βοηθητικές χρήσεις είναι τοποθετημένες στον πίσω τοίχο, επιτρέπεται όμως η επικοινωνία με το εσωτερικό και τους γύρω χώρους του σπιτιού. Τα ηλιακά πανέλα που βρίσκονται κρυμμένα στο τοπίο παράγουν αρκετή ενέργεια, με αποτέλεσμα το σπίτι να είναι σχεδόν ενεργειακά ανεξάρτητο, ενώ το νερό της βροχής συλλέγεται από την οροφή και οδηγείται σε ειδικές υπόγειες δεξαμενές όπου φιλτράρεται και έπειτα επαναχρησιμοποιείται. POINT SUPREME Σπίτι στα Πετράλωνα – Πετράλωνα Στα κείμενά του ο Tyler Brule έκανε αναφορά στην αρχιτεκτονική των Point Supreme και στη σχέση των κτιρίων τους με το περιβάλλον όπου βρίσκονται. © Γιώργος Μεσσιταράκης Στο πλαίσιο του ετήσιου συνεδρίου του περιοδικού Monocle, Quality of Life Conference, που πραγματοποιήθηκε πρόσφατα στην Αθήνα, διοργανώθηκε ένα VIP δείπνο στο Σπίτι στα Πετράλωνα – έργο που το περιοδικό συμπεριέλαβε στο Τhe Monocle Book of Homes, έκδοση με τα καλύτερα σπίτια του κόσμου. Μάλιστα, μετά το δείπνο, ο Tyler Brule ανάρτησε ενθουσιώδη σχόλια για το σπίτι και την αρχιτεκτονική των Point Supreme. Το έργο προτείνει μια βιώσιμη πρακτική για έναν νέο τρόπο δημιουργίας αρχιτεκτονικής, που περιλαμβάνει ποικιλία στοιχείων, ανακύκλωση υλικών, έξυπνες πρακτικές που βοηθούν στο να ξεπεραστούν οικονομικοί περιορισμοί και δυσκολίες. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το υλοποιεί μετασχηματίζοντας μια υπάρχουσα ισόγεια κατοικία με την προσθήκη δύο ορόφων. Η κατασκευή ενσωμάτωσε στοιχεία που συλλέχθηκαν σε σκουπίδια, μάντρες κ.α. και αξιοποίησε λεπτομέρειες, στοιχεία και υλικά διαφόρων αρχιτεκτονικών εποχών της Αθήνας. Τα ανακυκλωμένα υλικά έγιναν σημεία αναφοράς για μια σύγχρονη αρχιτεκτονική και σχεδιαστική νοοτροπία στενά συνδεδεμένη με τους βιωμένους χώρους και το πώς αυτοί εξελίσσονται στο σήμερα. Αποτέλεσμα ήταν το Σπίτι στα Πετράλωνα να ξεπεράσει όρια και κανόνες, εξομοιώνοντας την αρχιτεκτονική με το έπιπλο και με το αντικείμενο. AREA (ARCHITECTURE RESEARCH ATHENS) SALAMIS HOUSE – Σαλαμίνα Ένα σπίτι που μοιάζει με ολόκληρη γειτονιά συναντά όποιος περνά τη μεγάλη πόρτα της εισόδου και εισέρχεται στο προστατευμένο περιβάλλον της κατοικίας. © Γιώργης Γερόλυμπος Η εξοχική κατοικία στην Αγία Παρασκευή Σαλαμίνας επαναπροσδιορίζει την έννοια του παραθερισμού σε ένα νησί όπου κυριαρχεί η παρουσία της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης. Εξωτερικά, οι συμπαγείς τοίχοι δίνουν την εντύπωση μιας μονολιθικής κατασκευής, μέσα της όμως κρύβει μια κεντρική αυλή. Μια στενή πύλη οδηγεί από τον δρόμο στο εσωτερικό και μια δεύτερη στον πίσω κήπο με την πισίνα. Μέσα στην αυλή τέσσερα ζεύγη συρόμενων υαλοστασίων μοιράζουν τον χώρο σε δύο κλειστά και δύο υπαίθρια δωμάτια, που αποτελούν τους χώρους διημέρευσης. Καθώς τα υαλοστάσια μετακινούνται, η εικόνα του μονολιθικού κτίσματος ανατρέπεται και η ισορροπία μεταξύ κλειστού και ανοιχτού αλλάζει. Από την πρώτη επίσκεψη, οι αρχιτέκτονες διαπίστωσαν ότι η ζωή στη Σαλαμίνα συμβαίνει έξω και όχι μέσα στα σπίτια. Γι’ αυτό, στόχος τους ήταν να σχεδιάσουν ένα σπίτι ευέλικτο και εξωστρεφές, που ταυτόχρονα διαθέτει έναν προστατευμένο μικρόκοσμο. Εξωτερικά η κατοικία φαίνεται εσωστρεφής και κλειστή, όμως αυτή η εντύπωση αλλάζει όταν κανείς περάσει τη μεγάλη συρόμενη πόρτα της εισόδου. Κάθε αυλή έχει διαφορετικό χαρακτήρα, που ξεκινάει από το είδος των φυτών. Για παράδειγμα, η αυλή με το παλιό πηγάδι έχει πιο υδροχαρή φυτά, ενώ αλλού κυριαρχούν οι φραγκοσυκιές, οι αλόες ή οι μυρωδικοί θάμνοι. Τη μελέτη Αρχιτεκτονικής Τοπίου έκαναν η Άννα Αμπατζή και οι AREA (Architecture Research Athens). View full είδηση

Καλησπέρα , Το φόρουμ έχει ασχοληθεί ξανά με τον αν μέτρα ή όχι στον συντελεστή δόμησης και κάλυψης η περιμετρική φέρουσα τοιχοποιία. Μέχρι τώρα ξέραμε ότι αν είναι από φυσικά υλικά δεν προσμετράται. Όμως αν προσέξει κανείς στα αντίστοιχα του ΝΟΚ (άρθρο 11 παρ κβ) η διατύπωση είναι διαφορετική από τις άλλες εκδόσεις του ΝΟΚ. Αν παρατηρήσει κανείς έχει 3 περιπτώσεις. Στη πρώτη μιλά μόνο για φέρουσα τοιχοποιια και καθόλου για φυσικά υλικά στις άλλες δύο αναφέρεται σε φυσικά υλικά. Οπότε μπορεί να υποθέσει κανείς ότι αν κάνει περιμετρικη φέρουσα τοιχοποιια από τούβλα δεν μετράει στον ΣΔ και ΣΚ. Το ερμηνεύω σωστα; Παραθέτω το άρθρο 11 παρ κβ κβ. i. Η επιφάνεια που καταλαμβάνει η περιμετρική φέρουσα τοιχοποιία, ή ii. ο περιμετρικός φέρων οργανισμός και οι τοίχοι πλήρωσής του, αμφότεροι από φυσικά ανακυκλώσιμα πρωτογενή υλικά, όπως πέτρα, ξύλο, λάσπη, ή iii. η επιφάνεια που καταλαμβάνει η μικτή κατασκευή, η οποία αποτελείται από φέροντα οργανισμό, μεταλλικό ή από οπλισμένο σκυρόδεμα εσωτερικά, από τοίχους πλήρωσης από φυσικά, ανακυκλώσιμα και πρωτογενή υλικά, όπως πέτρα, ξύλο, λάσπη και εξωτερικά περιμετρικά από τοιχοποιία (φέρουσα ή μη) από φυσικά ανακυκλώσιμα πρωτογενή υλικά, όπως πέτρα, ξύλο, λάσπη, πενήντα (50) τουλάχιστον εκατοστών. Ανάμεσα στο εσωτερικό και το εξωτερικό τμήμα της παραπάνω κατασκευής δύναται να τοποθετηθεί θερμομόνωση, η οποία δεν προσμετράται στον συντελεστή δόμησης. Η διάταξη εφαρμόζεται σε νέες κατασκευές, συμπεριλαμβανομένων και των υπόσκαφων κτιρίων. Σε περίπτωση προσθήκης σε υφιστάμενη οικοδομή με φέρουσα τοιχοποιία κατά τα ανωτέρω, η φέρουσα τοιχοποιία του υφισταμένου κτιρίου προσμετράται στο συντελεστή δόμησης.

Καλημέρα συνάδελφοι, Θα ήθελα να ρωτήσω για άδεια περιτοίχισης σε οικόπεδο εντός οριοθετημένου οικισμού (εκτός σχεδίου) ποιο είναι το επιτρεπόμενο ύψος από τη στάθμη του εδάφους. Επίσης αν το επιτρεπόμενο ύψος παραμένει το ίδιο είτε το τοιχείο γίνεται από μπετόν είτε από πέτρα. Τέλος, αν μετά από το επιτρεπόμενο ύψος μπορεί να τοποθετηθεί επιπλέον συρματόπλεγμα και αν ναι μέχρι ποιο ύψος? Ελπίζω να είναι κατανοητή η ερώτηση. Ευχαριστώ

Μεγάλη Διεθνής Διάκριση για τις Σχολές Μηχανολόγων Μηχανικών και Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ Σεπτέμβριος 2021 Δεύτερο βραβείο για την ομάδα Μηχανολόγων & Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ στον διεθνή φοιτητικό διαγωνισμό της ASHRAE (2021 ASHRAE Student Design Competition) https://www.ashrae.org/communities/student-zone/competitions/design-competition-winners Το δεύτερο βραβείο κέρδισε η ομάδα Μηχανολόγων & Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Φοιτητικού Παραρτήματος της ASHRAE στο ΕΜΠ για τη συμμετοχή της στην κατηγορία Integrated Sustainable Building Design του ετήσιου διεθνούς φοιτητικού διαγωνισμού που διοργάνωσε για το 2021 η American Society of Heating, Refrigerating and Air-Conditioning Engineers (2021 ASHRAE Student Design Competition). Στα πλαίσια του διαγωνισμού υποβλήθηκαν και αξιολογήθηκαν σχετικές μελέτες από εκατοντάδες ακαδημαϊκά ιδρύματα ανά τον κόσμο. Αξίζει να σημειωθεί ότι πρόκειται μόλις για τη δεύτερη συμμετοχή φοιτητικής ομάδας του ΕΜΠ στον εν λόγω διαγωνισμό που έρχεται στο δεύτερο έτος λειτουργίας του Φοιτητικού Παραρτήματος της ASHRAE στο ΕΜΠ και αναδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο το δυναμικό και τις δυνατότητες των φοιτητών και φοιτητριών των Σχολών του ιδρύματός μας. Η ομάδα που εκπόνησε τη βραβευθείσα μελέτη αποτελείται από τους φοιτητές της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών ΕΜΠ Γιώργο Ορφανό, Ανδρέα Αντζουλάτο, Δημήτρη Δημητρόπουλο και Γιώργο Παπαχρήστο και τους φοιτητές της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ Παναγιώτη Καραπιπέρη, Μεταξία Πήλιουρα, Αθανάσιο Πετσίνη και Σπυρίδωνα Τσαμαδιά. Την ακαδημαϊκή εποπτεία της ομάδας είχαν η Αναπλ. Καθηγήτρια Ειρήνη Κορωνάκη της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών στο πλαίσιο του μαθήματος «Συστήματα Βιομηχανικής Ψύξης» και ο Αναπλ. Καθηγητής Μιλτιάδης Κατσαρός της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, ενώ ουσιαστική ήταν και η συμβολή των τεχνικών συμβούλων της ομάδας Πέτρου Δαλαβούρα, Υποψήφιου Διδάκτορα της Σχολής Μηχανολόγων Μηχανικών και Ιωάννη Τιμαγένη, εξωτερικού συνεργάτη του Εργαστηρίου Ηχοτεχνίας της Σχολής Αρχιτεκτόνων Μηχανικών. Αντικείμενο του διαγωνισμού ήταν ο ολοκληρωμένος βιώσιμος σχεδιασμός ενός νέου διώροφου κτηρίου 4645 m2 σε πανεπιστημιούπολη τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στο Prince George, British Columbia, του Καναδά. Το κτήριο αποτελείται από χώρο εστίασης που μπορεί να φιλοξενήσει 720 άτομα ταυτόχρονα, χώρο γραφείων και βιομηχανικές εγκαταστάσεις ψυγείων. Η ομάδα έπρεπε να προσεγγίσει την έννοια της βιωσιμότητα στο σύνολο της ζωής του κτηρίου, ακολουθώντας τα πρότυπα και τους κανονισμούς της ASHRAE και του LEED καθώς και να εξετάσει εναλλακτικό σενάριο σχεδιασμού εξατομικευμένο στα χαρακτηριστικά του κτηρίου αλλά και της ευρύτερης περιοχής. Η ανάκτηση θερμότητας από τις κουζίνες, η αναδιαμόρφωση των χώρων, η μεγιστοποίηση του φυσικού φωτισμού αποτελούν μερικά από τα στοιχεία μέσω των οποίων επιτεύχθηκε χαμηλή κατανάλωση ενέργειας και ανταγωνιστικό κόστος επένδυσης σε βάθος 50 χρόνων. Τέλος, στο κτήριο ενσωματώθηκαν στοιχεία του Industry 4.0 προκειμένου να ενισχύσει την βιωσιμότητα του με την βοήθεια νέων τεχνολογικών εφαρμογών, όπως το σύστημα αυτόματης καταγραφής και διαχείρισης αποβλήτων τροφίμων. Η απονομή των βραβείων θα λάβει χώρα στο ASHRAE 2022 Winter Conference (29/1-2/2/2022, Las Vegas/Nevada USA), στο οποίο θα συμμετάσχει εκπρόσωπος της φοιτητικής ομάδας του ΕΜΠ για την παραλαβή του βραβείου. View full είδηση

Ένα συγκρότημα κατοικιών σε σχήμα πεταλούδας, μια πρωτότυπη πρόταση από το αρχιτεκτονικό γραφείο 314 Architecture Studio, δεσπόζει στη Βουλιαγμένη. Μια σειρά οργανικών καμπυλών σχηματίζουν ένα μοναδικό συγκρότημα κατοικιών, το οποίο αποτελείται από τέσσερα διαφορετικά, ανεξάρτητα διαμερίσματα, όλα με υπόγειο και ταράτσα. Η σχεδίαση που εμπνεύστηκε το αρχιτεκτονικό γραφείο 314 Architecture Studio είναι εμπνευσμένη από την πεταλούδα, τα φτερά της οποίας απλώνονται προς τα έξω – από τα οικήματα προς τον κήπο. Τα «φτερά», στην προκειμένη περίπτωση, δημιουργούν σκιά στο ισόγειο, αλλά και ανοιχτές βεράντες στον τελευταίο όροφο, όπου οι ένοικοι μπορούν να απολαύσουν ανενόχλητα τη μοναδική θέα στην Αθηναϊκή Ριβιέρα. Επιπλέον, τα φτερά λυγίζουν με τέτοιον τρόπο που παρέχουν ιδιωτικότητα. Ακόμη, έχουν χρησιμοποιηθεί αντίθετα μεταξύ τους υλικά προκειμένου να ενισχύσουν την αλληλεπίδραση των ενοίκων με την κατασκευή. Για παράδειγμα, η γυαλάδα του U-glass συνδυάζεται με το ματ εφέ του λευκού τσιμέντου, που έχει επιλεγεί για τους τοίχους, τα πατώματα και τα ταβάνια. Επίσης, γύρω από το ακίνητο έχουν τοποθετηθεί πέτρες, προσθέτοντας ένα γήινο στοιχείο στην όλη σύνθεση, με τις πιο ογκώδεις να κρύβουν δομικά στοιχεία και τα γυάλινα πάνελ, ώστε να είναι σε κοινή θέα μόνο τα όμορφα, αισθητικά, στοιχεία. Ο περιβάλλον χώρος είναι σχεδιασμένος έτσι ώστε να συμπληρώνει τη σύνθεση, με τεχνητές λίμνες να αντικατοπτρίζουν το οργανικό σχήμα της πεταλούδας και τη βλάστηση, ενώ ταυτόχρονα προσφέρει μια αίσθηση απομόνωσης και ηρεμίας. Ένα άλλο χαρακτηριστικό είναι ότι πάνω από τις λίμνες και τα φυτά περνούν αιωρούμενα μονοπάτια, τα οποία συνδέουν μεταξύ τους τα μπαλκόνια του ισογείου, προσφέροντας έτσι μία εναλλακτική διαδρομή, πιο κοντά στη φύση. Δείτε βίντεο και φωτογραφίες: https://www.mononews.gr/wp-content/uploads/2021/09/210927134451_vouliagmeni_7-1950x1090.jpg View full είδηση

Καλημέρα σας και με συγχωρείτε αν γράφω σε λάθος θέμα αλλά δεν κατάφερα να βρω κάποιο άλλο πιο σχετικό για την ερώτηση μου... Κατοικία με αποθήκες για τα οποία κτίσματα υπάρχει οικοδομική άδεια ( έγινε νομιμοποίηση με νέα άδεια για ανέγερση νέας αποθήκης) παρατηρώ ότι στη μια πέτρινη αποθήκη γκρεμίστηκε λόγω παλαιότητας η μία πλευρά του τοίχου και οι ιδιοκτήτες την έχτισαν ξανά αλλά αντί για πέτρα έβαλαν σκυρόδεμα . Επίσης έβαλαν και κολώνες για την στήριξη της αποθήκης...Πως αντιμετωπίζουμε την αυθαιρεσία αυτή? με αναλυτικό? Η αποθήκη υπενθυμίζω έχει άδεια και δεν έχει υπέρβαση δόμησης κάλυψης κτλ...

Αν θέλει να προχωρήσει σε επεμβάσεις τότε σίγουρα εσύ θα πρέπει να κάνεις μελέτη αποτίμησης και εφόσον δεν ικανοποιούνται οι ελάχιστες στάθμες επιτελεστικότητας κατά ΚΑΝ.ΕΠΕ (εφόσον είναι από οπλισμένο σκυρόδεμα ή πέτρα) τότε θα πρέπει να προχωρήσεις σε μελέτη επισκευών και ενισχύσεων. Τώρα ο τρόπος επισκευών ή/και ενισχύσεων εφόσον χρειαστούν εξαρτάται κάθε φορά από το κτίσμα και την εκτίμηση του μηχανικου. Όπως καταλαβαίνεις δεν έχει μονοσήμαντη απάντηση αυτό που ρωτάς γιάτι έχει πάρα μα πάρα πολλές παραμέτρους που καθορίζουν το κόστος.

Ένα τζαμί στο Κέμπριτζ, που θεωρείται φαβορί, μια γέφυρα στην Κορνουάλη, ένα πανεπιστημιακό κτίριο στο Κίνγκστον, ένα μουσείο στη λίμνη Γουίντερμιρ, ένα συγκρότημα κατοικιών εργαζομένων στο Κέμπριτζ και το 15 Clerkenwell Close, που αν και είχε κερδίσει το Εθνικό Βραβείο RIBA το 2018, είχε βρεθεί εκτός της λίστας των βραβείων Stirling, λόγω προβλημάτων στον σχεδιασμό, με το κτίριο να απειλείται ακόμα και με κατεδάφιση. Είναι μια προσθήκη έκπληξη στη λίστα που «διορθώνει» μια αδικία, αφού τα όποια προβλήματα είχε το κτίριο έχουν επιλυθεί. Η φετινή λίστα τα περιλαμβάνει όλα: έναν θρησκευτικό χώρο, ένα μουσείο, ένα συγκρότημα κοινωνικών κατοικιών, ένα δημόσιο έργο, αναδεικνύοντας, σύμφωνα με τον πρόεδρο της RIBA, Simon Alford, την καινοτομία και την εξαιρετική αρχιτεκτονική. Πολύ μακριά από τα εντυπωσιακά κτίρια προηγούμενων δεκαετιών, στην ατζέντα της αρχιτεκτονικής υπάρχουν έννοιες όπως η βιωσιμότητα, η μηδενική εκπομπή ρύπων, η χρήση ανακυκλωμένων υλικών, με τις φόρμες κατασκευής να είναι πιο απλές, τα υλικά φιλικά και τα κτίρια ή τα έργα να ενσωματώνονται παρά να ξεχωρίζουν μέσα σε ένα φυσικό ή αστικό τοπίο. «Από ένα πολυσύχναστο τζαμί της πόλης στο Κέμπριτζ μέχρι μια απομακρυσμένη παράκτια γέφυρα στην Κορνουάλη, τα έργα διαφέρουν πολύ όσον αφορά τη θέση και τη χρήση τους αλλά συνδέονται μεταξύ τους με την εφευρετικότητα και τη δημιουργικότητα που εμπεριέχει ο σχεδιασμός τους, την εξέταση του περιβάλλοντος και του ιστορικού πλαισίου μέσα στα οποία τοποθετούνται και από τα υλικά υψηλής ποιότητας που έχουν χρησιμοποιηθεί» είπε ο Σάιμον Άλφορντ. Από ένα πολυσύχναστο τζαμί της πόλης στο Κέμπριτζ μέχρι μια απομακρυσμένη παράκτια γέφυρα στην Κορνουάλη, τα έργα διαφέρουν πολύ όσον αφορά τη θέση και τη χρήση τους αλλά συνδέονται μεταξύ τους με την εφευρετικότητα και τη δημιουργικότητα που εμπεριέχει ο σχεδιασμός τους, την εξέταση του περιβάλλοντος και του ιστορικού πλαισίου μέσα στα οποία τοποθετούνται και από τα υλικά υψηλής ποιότητας που έχουν χρησιμοποιηθεί. Αυτό που κάνει τα έργα να ξεχωρίζουν είναι η επίμονη ματιά στη λεπτομέρεια και αυτή η χρονιά είναι σημαντική μετά τη διακοπή της απονομής των βραβείων το 2020 λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού. Το βραβείο της Βασιλικής Ένωσης Αρχιτεκτόνων της Μεγάλης Βρετανίας απονέμεται από το 1996 στο κτίριο που έχει τον σημαντικότερο αντίκτυπο στη βρετανική αρχιτεκτονική και ορίζει με ένα τρόπο τις τάσεις του σύγχρονου σχεδιασμού, της σύγχρονης δόμησης και κατασκευής. Ο φετινός νικητής θα ανακοινωθεί στις 14 Οκτωβρίου. Κεντρικό τζαμί του Κέμπριτζ από το αρχιτεκτονικό γραφείο Marks Barfield Πρόκειται για το κεντρικό τέμενος του Κέμπριτζ, μια αστική παρέμβαση που σχεδιάστηκε με σκοπό να υποδέχεται μέχρι χίλια άτομα σε έναν χώρο περισυλλογής και προσευχής που εναρμονίζεται με το περιβάλλον της περιοχής. Η τοποθέτηση του τζαμιού στο συγκεκριμένο μέρος θεωρείται αριστοτεχνική και απόδειξη του πώς η αρχιτεκτονική μπορεί να ενσωματώσει τη θρησκευτική και πολιτιστική φιλοσοφία και τις παραδόσεις χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα βιώσιμα και σύγχρονα υλικά. Αυτό είναι ένα βρετανικό τζαμί του 21ου αιώνα, με μια κατασκευή που δεν ορίζει τον τόπο και τον χρόνο αλλά συνομιλεί αρμονικά με τα άλλα ισλαμικά και θρησκευτικά κτίρια και μάλιστα στο Κέμπριτζ με την παγκοσμίου φήμης παράδοση στη θρησκευτική αρχιτεκτονική. Οι αρχιτέκτονες είπαν ότι αυτό το έργο είχε να κάνει με την αναγνώριση ότι το Ισλάμ είναι μέρος του βρετανικού πολιτισμού εδώ και εκατοντάδες χρόνια και το τέμενος μέρος της δημοτικής αρχιτεκτονικής της περιοχής. 15 Clerkenwell Close από τον Amin Taha Ο πέτρινος σκελετός του 15 Clerkenwell Close, όπως τον σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Amin Taha, αποτίνει φόρο τιμής στο αβαείο του 11ου αιώνα που βρίσκεται σχεδόν δίπλα του. Πρόκειται για ένα συγκρότημα κατοικιών που κατασκευάστηκε από την Amin Taha + Groupwork με μια στιβαρή δομή ακατέργαστου ασβεστόλιθου. Το έργο αντιμετώπισε, παρά την υπαγωγή του σε βραχείες λίστες βραβείων αρχιτεκτονικής, τον κίνδυνο να κατεδαφιστεί, έναν χρόνο αφότου ολοκληρώθηκε, με το τοπικό συμβούλιο να εκδίδει εντολή κατεδάφισης, επειδή η φυσική πέτρα που χρησιμοποιείται στην πρόσοψή δεν είχε πλήρως και αναλυτικά περιγραφεί στα έγγραφα σχεδιασμού. Το εξαώροφο κτίριο βρίσκεται σε μια ιστορική περιοχή και περιβάλλεται από κτίρια με τούβλα που ανεγέρθηκαν στα μέσα έως τα τέλη του 20ού αιώνα, αλλά προορίζονται να συνομιλήσουν την αρχιτεκτονική κληρονομιά της περιοχής. Αντί να κατασκευάσει ένα ακόμα κτίριο με τούβλα ο AminTaha επέλεξε να χρησιμοποιήσει την πέτρα ως μέρος της αρχιτεκτονικής γλώσσας της περιοχής. Τελικά, μετά από πολλές αντεγκλήσεις και συζητήσεις, το κτίριο σώθηκε με το επιχείρημα του αρχιτέκτονα να έχει βρει πολλούς υποστηρικτές που το θεωρούν αρχιτεκτονικό υπόδειγμα ενσωμάτωσης σε έναν συγκεκριμένο αστικό χώρο. Η πεζογέφυρα Tintagel Castle από το αρχιτεκτονικό στούντιο William Matthews «Αυτό είναι κάτι, πολύ περισσότερο από μια γέφυρα. Είναι ένας σύνδεσμος, ένας διερμηνέας και ένα θέαμα όλα από μόνο του» γράφει στο σκεπτικό της η RIBA για την πεζογέφυρα στην Κορνουάλη, σε ένα τοπίο που κόβει την ανάσα, με τις δυο προεξοχές των βράχων να ενώνονται και τη γέφυρα να ακολουθεί τη μορφή του εδάφους. Είναι φτιαγμένη από σχιστόλιθο, ένα υλικό που αφθονεί στην περιοχή που έχει χρησιμοποιηθεί με έναν πολύ καλό και πιο μοντέρνο τρόπο. Οι αρχιτέκτονες άφησαν σκόπιμα ένα κενό στη μέση της γέφυρας που βρίσκεται 58 μέτρα από το έδαφος, ανάμεσα σε δύο βράχους και συνδέει ξανά τις δύο πλευρές ενός μεσαιωνικού ερειπίου. Η αρχική γέφυρα μεταξύ του νησιού και της ηπειρωτικής χώρας της Κορνουάλης χάθηκε κάποια στιγμή μεταξύ του 15ου και του 16ου αιώνα. Το κενό που άφησαν οι αρχιτέκτονες είναι μόλις 40 χιλιοστών και επιτρέπει στη γέφυρα να επεκτείνεται και να συστέλλεται με τη μεταβαλλόμενη θερμοκρασία. Οι πρόβολοι είναι κατασκευασμένοι από χάλυβα, ενώ η τοπική πλάκα από το λατομείο Delabole –το παλαιότερο λατομείο της Αγγλίας– ευθυγραμμίζεται κάθετα για το μονοπάτι. Οι κουπαστές είναι κατασκευασμένες από κορμούς βελανιδιάς. Town House στο Πανεπιστήμιο Kingston του Λονδίνου από τους Grafton Architects Το 2013 το Πανεπιστήμιο Kingston και το Βασιλικό Ινστιτούτο Βρετανών Αρχιτεκτόνων διοργάνωσαν διαγωνισμό για να αντικαταστήσουν ένα υπάρχον κτίριο γραφείων στην πανεπιστημιούπολη. Επελέγησαν οι Grafton Architects, που είχαν φτιάξει και το νέο κτίριο του LSE στο κέντρο του Λονδίνου, για να δημιουργήσουν ένα κτίριο που περιέχει την κύρια βιβλιοθήκη και το αρχείο του πανεπιστημίου, μαζί με στούντιο χορού, θέατρο, προσαρμόσιμους χώρους εκμάθησης και δύο καφετέριες. Η πρόσοψη του Town House είναι χτισμένη από ανακατασκευασμένη πέτρα, όπως και η πρόσοψη του Συμβουλίου της Επαρχίας του Surrey που βρίσκεται δίπλα σε αυτό. Μια πρόσοψη από κίονες δημιουργεί μια νέα γεωμετρία και ένα σχήμα που διαμορφώνεται τόσο από αυτούς όσο και από μια εσωτερική πρόσοψη πίσω από τους κίονες, που είναι επενδυμένη με τούβλα και παράθυρα από το δάπεδο μέχρι την οροφή. Η διάταξη ανοιχτού συνδέει οπτικά τους διαφορετικούς χώρους, δημιουργώντας ένα «απελευθερωτικό και ανοιχτό» κτίριο που διευκολύνει την αλληλεπίδραση των επισκεπτών και των εργαζομένων, βοηθώντας στη μάθηση ως μέρος της κοινωνικής διαδικασίας και αναδεικνύοντας έναν πλούσιο, όμορφο καμβά μέσα στον οποίο απελευθερώνονται τα νέα δημιουργικά μυαλά. Μουσείο Jetty της λίμνης Windermere από το στούντιο Carmody Groarke Στην ανατολική όχθη της λίμνης Windermere το Jetty Museum δημιουργεί μια συναρπαστική σύνθεση μεταξύ των παραδοσιακών στοιχείων και επιτυγχάνει μια ασυνήθιστη συμφιλίωση του καθησυχαστικά οικείου με το εντυπωσιακά σύγχρονο. Όποιος βλέπει από τη λίμνη τα σκοτεινά κτίρια του μουσείου, μοιάζουν με υπόστεγο ή λεμβοστάσια από χαλκό και είναι ενσωματωμένα στη δασώδη πλαγιά του λόφου πίσω τους, αλλά όσο πλησιάζει κάποιος το μουσείο το βλέπει να αποπνέει την αυτοπεποίθηση της ταυτότητας ενός σημαντικού πολιτιστικού ιδρύματος. Το μουσείο είναι τοποθετημένο σε ένα μοναδικό φυσικό σκηνικό που απαιτούσε ένα σχέδιο ώστε να διακρίνεται αυτόνομα, να έχει υψηλή ποιότητα αλλά να συνδυάζεται με την απλή αλλά καθηλωτική ομορφιά του τοπίου. Τα κτίρια που περιβάλλουν την υγρή αποβάθρα βρίσκονται σε ένα τσιμεντένιο βάθρο που τα προστατεύει από τον κίνδυνο των υδάτων. Το μουσείο στεγάζει βάρκες, σκάφη και χώρους αφιερωμένους στη συντήρηση των σκαφών. Η συλλογή του είναι σημαντική διεθνώς και είναι διάσημο για τις εκθέσεις που διοργανώνει. Είναι η εξέλιξη ενός μικρότερου μουσείου που άνοιξε το 1977 για να στεγάσει μια ιδιωτική συλλογή. Το μουσείο επαναχρησιμοποιεί έναν χώρο που ανήκε προηγουμένως σε ένα εργοστάσιο εξόρυξης χαλικιού. Οι κατοικίες των εργαζόμενων στο Eddington του Stanton Williams Οι κατοικίες των εργαζόμενων της περιοχής Έντιγκτον μοιάζουν σαν να είναι μέρος του κολεγίου του Κέμπριτζ και ένα νέο κομμάτι της πόλης. Ο σχεδιασμός τους σκόπιμα αναμιγνύει τον ιδιωτικό και τον δημόσιο κοινόχρηστο χώρο των κατοίκων αφήνοντας περιοχές ανοιχτές και προσβάσιμες σε όλους. Σχεδιάστηκε με αυτό τον τρόπο για να προωθήσει την κοινή αίσθηση σε ζητήματα που αφορούν την ανάπτυξη της περιοχής αλλά και για την ενθάρρυνση της χρήσης του δημόσιου χώρου. «Συνολικά η ακολουθία των κτιρίων και των χώρων μεταξύ τους είναι ένα υπέροχο παράδειγμα του πώς μια αυστηρή προσέγγιση στη μορφή, τα υλικά και τις λεπτομέρειες μπορεί να δημιουργήσει ένα αρμονικό περιβάλλον και να δημιουργήσει ένα υπέροχο μέρος» αναφέρεται στο σκεπτικό της επιλογής. Το Eddington εμφανίζεται ως ένα συναρπαστικό παράδειγμα δημιουργίας τόπου και αστικού σχεδιασμού και αυτό το σχέδιο στέγασης εργαζομένων συνέβαλε στη δημιουργία ενός υψηλού δείκτη αναφοράς για επόμενες κατασκευές και σχεδιασμούς αυτού του είδους. View full είδηση

Η Π.Ο.ΜΗ.Τ.Ε.Δ.Υ. μας συνεχίζοντας τις προσπάθειες ενημέρωσης των συναδέλφων σχετικά με τις τελευταίες τροποποιήσεις του Ν. 4412/16, έτσι όπως προβλέπονται στον πρόσφατο Ν. 4782/21, διοργάνωσε διαδικτυακή διημερίδα – σεμινάριο, με επίκεντρο τις διατάξεις οι οποίες θα εφαρμόζονται από 1/9/2021 καθώς και για την κατανόηση και εφαρμογή των αλλαγών που ήδη ισχύουν στις δημόσιες συμβάσεις και τα δημόσια έργα. Εισηγητής ήταν ο εκπαιδευτής του ΙΝΕΠ Πολιτικός Μηχανικός Δρ. Βασίλειος Βασίλογλου. Δείτε το υλικό της ημερίδας 1η ημέρα ΥΛΙΚΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΗΜΕΡΑ 1Η https://www.youtube.com/watch?v=863nGH0_Mq8 2η ημέρα ΥΛΙΚΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗΣ ΗΜΕΡΑ 2Η https://www.youtube.com/watch?v=SBUZQ5xomYQ View full είδηση

sos παιδια προς τα εκει δεν ξέρω καθόλου παγκρατι - καισαριανη υψόμετρο 135μ, Φιλαδελφεια ή Ελληνικό? Αιγάλεω περιοχή μεσα στα φορτηγα ανάμεσα πέτρου ραλλη και ιερα οδος Φιλαδέλφεια ή Ελληνικό?

Σωστά τα λέτε συνάδελφοι.. Επικροτώ.. Και συνοψίζω.. Δεν γράφω συχνά.. Θα γράψω πολλά τώρα αλλά έχω λόγο.. Ας μας πει λοιπόν κάποιος για τις μαϊμουδιές που είναι προ των πυλών, δεν γίνεται να κοροϊδευόμαστε και μεταξύ μας: 1) Λεφτά στην τσέπη του ιδιοκτήτη 50% στην αρχή, "αγαπητέ αλουμινά/μονωσά/θερμοϋδραυλικε/προμηθευτή/κατασκευαστή, δεν κόβουμε τίποτα παραπάνω εντός προϋπολογισμού να τα βρούμε εκτός (να μου επιστρέψεις και κανά ψίχουλο..) αν θες να πάρεις τη δουλειά....αφού κάνετε που κάνετε κάποια υπερτιμολόγηση... (σκεφτείτε οι μισοί που ήθελαν εξοικονομώ στην Ελλάδα στους προηγούμενους γύρους απογοητεύονταν όταν μάθαιναν ότι δεν θα μπαίνουν στο λογαριασμό τους απευθείας τα λεφτά να τα διαχειρίζονται οι ίδιοι..) 2) Β' Επιθεώρηση από "κλήρωση" ΤΕΕ, γελάνε και οι πέτρες.. Συνήθως τους διαδρόμους του ΤΕΕ ξέρουμε ποιοι τους διασχίζουν.. Θα την κάνουν την κλήρωση σαν το τζόκερ τις Κυριακές; Ή θα πηγαίνουν "φυτευτοί" στα Β' ΠΕΑ;;; Και ο ¨τυχερός" επιθεωρητής ποιος ξέρει τι θα βρίσκει μπροστά του.. ακόμα και υγιής να είναι η διαδικασία.. Και θα είναι υπεύθυνος να μαζεύει και ασυμμάζευτα κάποιες φορές.. Και για ποια αμοιβή? Και τί όρους θα θέτει? Και ποιος θα παρακολουθεί το έργο: Ο ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ; Που μπορεί να είναι όποιος έχει μπλοκάκι γενικά;;; Το ΥΠΕΚΑ έχει ηλεκτρονικό αρχείο Εν. Επιθεωρητών στο buildingcert από την 1η μέρα εφαρμογής του ΚΕΝΑΚ, και με αναζήτηση έδρας κλπ κλπ. Τόσο δύσκολο είναι που πρέπει να το αναλάβει ο σύμβουλος ΤΕΕ? (και το χειρότερο το λέμε αυτό μεταξύ μας που είμαστε και μέλη του ΤΕΕ..). Όχι βέβαια ότι και με το παρόν σύστημα του ίδιου Α' και Β' ΠΕΑ δεν έχει μαϊμουδιές δυνητικά.. 3) Το γεγονός ότι τα αλουμίνια είναι μακράν ίσως (μαζί με τέντες) η λιγότερο αποδοτική επέμβαση για εξοικονόμηση ενέργειας (κόστος/ενεργειακό όφελος), αλλά ταυτόχρονα η πρώτη που θέλουν οι πελάτες/πολίτες στην Ελλάδα που το βάζουμε; Οι τζαμάδες έβγαλαν πολλές ανακοινώσεις σήμερα επ' αυτού γιατί αποκλείστηκαν.. 4) Όπως είπαν και συνάδελφοι τις προηγούμενες μέρες στο παρόν φόρουμ, πάμε μάλλον για μερική αναβάθμιση (όπως στα πρώτα "εξοικονομώ" 2010-2012 κλπ κλπ) και όχι (σχεδόν) ολική όπως στα τελευταία εξοικονομώ, καθώς ο μεν κόφτης των 180ε/τμ είναι αμείλικτος και όπου δεν ισχύει αυτός, ο δεύτερος κόφτης με το 0,9χ κλπ κλπ δεν αφήνουν περιθώριο για αναβάθμιση πολλών κατηγοριών παρά μάλλον μόνο κατά 3 ή το πολύ 4 κατηγορίες με τις πρώτες δοκιμές και αναλύσεις.. (αν κάνω λάθος διορθώστε με.. παρακαλώ). 5) Οι αμοιβές αντί να ανεβαίνουν κατεβαίνουν, ανεξαρτήτως του αυξανόμενου φόρτου εργασίας που απαιτείται. Και το ΕΞΟΙΚΟΝΟΜΩ έχει πιο πολλή "χαρτούρα" από ποτέ, το λίγότερο πλέον έχει να κάνει με το ενεργειακό αντικείμενο και το περισσότερο με άλλες βεβαιώσεις και διαδικασίες.. Για να μην ακούγομαι ότι μόνο γκρινιάζω, πολύ θετικά κατά την γνώμη μου: 1) Στόχευση και βοήθεια στα (πολύ) χαμηλά εισοδήματα και με εγγύηση για τις τράπεζες από το κράτος ..(ήταν ο λόγος που τσακωνόμασταν πολλοί συνάδελφοι γιατί οι τράπεζες δεν απαντούσαν σχεδόν ποτέ σε ενδιαφερομένους με 70% και άνω επιδότηση - βλέπε εγγυητές/επιδοτούμενα επιτόκια κλπ κλπ). Ουδέτερη άποψη: 1) Η ύπαρξη πολλών κριτηρίων τύπου "πανελληνίων εξετάσεων" με πίνακες, που όσο και να παιδεύεται ο εκτελών το Α' ΠΕΑ να ορίσει και να προδιαγράψει όλο το πρόγραμμα ΜΕ ΜΙΚΡΗ ΑΜΟΙΒΗ, οι προτεινόμενες παρεμβάσεις είναι οι ίδιες για όλους (μόνωση, κουφώματα, κλιματιστικα, αντλίες, ηλιακός) και άρα στο ίδιο ζουμί βράζουμε, τί βελτιστοποίηση και τύποι χάρβαρντ κλπ κλπ... Τα κοινωνικά κριτήρια υπερτερούν τους ενεργειακού αποτυπώματος. 50% - 50% στο σύνολο 2) Μάλλον πάμε για προσφορές εξαρχής και όποιον πάρει ο "κόφτης" Χάρος.. Ο μόνος τρόπος να πιάσεις σχεδόν όλα τα μόρια του ενεργειακού μέρους είναι να ρίχνεις το κόστος.. Όπως προείπα οι ενεργειακές παρεμβάσεις είναι λίγες και μετρημένες στο ένα χέρι μάλλον.. Συγγνώμη για τα πολλά, αλλά τα χρόνια περνάνε και πάμε ένα βήμα μπροστά ένα πίσω. 😕