Αναζήτηση στην κοινότητα

Διευρύνεται η λίστα των πέτρινων γεφυριών που ανήκουν στα πολιτιστικά μνημεία της χώρας μας, με την προσθήκη έξι λιθόκτιστων «διαμαντιών» της Ηπείρου. Έξι γεφύρια, που χρονολογούνται από τον 18ο αιώνα έως τις αρχές του 20ου και διατηρούνται ως αριστοτεχνήματα της παραδοσιακής μηχανικής και γεφυροποιίας της Ηπείρου, αλλά και ως τεκμήρια της ιστορικής κοινωνικότητας του τόπου αυτού στο διάβα δύο αιώνων, χαρακτηρίζονται μνημεία με απόφαση του υπουργού Πολιτισμού και Αθλητισμού Κώστα Τασούλα. Τα γεφύρια βρίσκονται στη Δόλιανη, την Καλντερούσια, τους Κήπους, στη θέση Σλίβα της Λεπτοκαρυάς, στα Ριζιανά των Νεγάδων του δήμου Ζαγορίου και στο φαράγγι Κουβαρά στο Δολό του δήμου Πωγωνίου Ιωαννίνων και αποτελούν πολύτιμη μαρτυρία της ζωής της τοπικής κοινωνίας και του τρόπου οργάνωσης και κατασκευής τεχνικών έργων. Τα πέτρινα γεφύρια αποτελούν αναπόσπαστο και σημαντικό μέρος ενός οδικού δικτύου που υπήρξε ζωτικό για την οικιστική ανάπτυξη του συμπλέγματος των Ζαγοροχωρίων. Ο χαρακτηρισμός τους ως μνημείων έχει σκοπό τη θεσμική εξασφάλιση της διάσωσης, συντήρησης και προβολής της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ηπείρου. Οι κατασκευές αυτές, που ήταν απαραίτητες για την μετακίνηση ανθρώπων και εμπορευμάτων στις παραδοσιακές κοινωνίες της Ηπείρου των δύο προηγούμενων αιώνων, δημιουργήθηκαν κάτω από ιδιαίτερες, συχνά επώδυνες ιστορικές, κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες. Αποτελούν πολύ χαρακτηριστικά και αξιόλογα δείγματα της τοπικής αρχιτεκτονικής και αδιάψευστα τεκμήρια των αγώνων των Ηπειρωτών για την προκοπή του τόπου τους και της συμβολής τους στην εξέλιξη της χώρας. Η Δόλιανη, που απέχει 43 χλμ. από τα Ιωάννινα, πυρπολήθηκε από τους Γερμανούς το 1943 και καταστράφηκαν 93 πετρόκτιστα σπίτια της. Όμως, το χωριό διατηρεί ακόμα λιθόστρωτα καλντερίμια, πέτρινες βρύσες, γεφύρια. Το κατάστρωμα του τοπικού γεφυριού, που τώρα χαρακτηρίστηκε μνημείο είναι λιθόστρωτο, ενώ σε ένα σημείο του, έχει προβλεφθεί κόγχη για εικόνισμα ή επιγραφή. Τα ίχνη της εργασίας των τοπικών μαστόρων φαίνονται και σε άλλα γεφύρια. Σε αυτό της Καλντερούσιας σώζονται οι δοκοθήκες, οι λεγόμενες «σκαλότρυπες» για τη στήριξη των σκαλωσιών. Το γεφύρι Γερομνιού, στους Κήπους Ζαγορίου καταδεικνύει την επιδεξιότητα των Ηπειρωτών μαστόρων να γεφυρώνουν οποιοδήποτε ρέμα, παραπόταμο ή ποταμό, προκειμένου να συνδεθούν με τα άλλα χωριά, να αποκτήσουν πρόσβαση στα χωράφια, τα βοσκοτόπια ή να εμπορευθούν. Μέχρι σήμερα έχουν χαρακτηριστεί ως μνημεία περί τα 55 λίθινα γεφύρια της Ηπείρου. Πηγή: http://www.thetoc.gr...irwtika-gefuria Click here to view the είδηση

Σε δυόμισι με τρία χρόνια θα δούμε και τον Παρθενώνα με στέγη. Μη φανταστείτε βέβαια το μνημείο πλήρως στεγασμένο όπως απεικονίζεται στις διάφορες αναπαραστάσεις του. Προγραμματίζεται όμως η μερική αποκατάσταση της στέγης σε όλο το δυτικό πτερό του ναού και η αποκατάσταση του δυτικού τοίχου του σηκού του Παρθενώνα, όπως και η αντικατάσταση του τσιμεντένιου υπέρθυρου της γιγάντιας αρχαίας θύρας στο εσωτερικό του μνημείου. Δηλαδή, θα τοποθετηθούν επτά δοκοί (4 αρχαίοι και 3 από νέο μάρμαρο) και όλα τα φατνώματά τους πάνω από τη δυτική κιονοστοιχία (είναι αυτή που βλέπουμε αφήνοντας πίσω μας τα Προπύλαια) και την εσωτερική κιονοστοιχία του οπισθόναου, έτσι ώστε να γίνει κατανοητή από τους επισκέπτες η εικόνα που είχε ο ναός της θεάς Αθηνάς στην κλασική εποχή. Την επέμβαση αυτή είχε δρομολογήσει στη δεκαετία του '50 ο Αναστάσιος Ορλάνδος και είχε μάλιστα κατασκευάσει με τους άριστους τεχνίτες εκείνης της εποχής τρεις ελεύθερες δοκούς, τέσσερις μεταδόκιες πλάκες και 18 φατνώματα από νέο πεντελικό μάρμαρο. Ηθελε με αυτό τον τρόπο να προστατεύσει τα γλυπτά της δυτικής ζωφόρου που ήταν ακόμη επάνω στο μνημείο (τώρα εκτίθενται στο Μουσείο της Ακρόπολης). Είχε από τότε γίνει αισθητή η διάβρωση των γλυπτών από την όξινη βροχή και τη ρύπανση της ατμόσφαιρας. Ο Ορλάνδος όμως δεν προχώρησε φοβούμενος τη στατική επάρκεια του μνημείου, καθώς οι δοκοί θα ακουμπούσαν στους κίονες του οπισθόναου που είχαν υποστεί βλάβες από τη μεγάλη πυρκαγιά του Παρθενώνα και δεν μπορούσε κανείς να ελέγξει τη συμπεριφορά τους σε έναν ενδεχόμενο σεισμό. Τα τελευταία χρόνια οι κίονες αυτοί ενισχύθηκαν με ενέματα και είναι σε θέση να σηκώσουν τέτοια φορτία, σύμφωνα με τους μελετητές του μνημείου που εισηγήθηκαν τη νέα πρόταση η οποία εγκρίθηκε ομόφωνα προχτές από το Κεντρικό Αρχαιολογικό Συμβούλιο. Η στέγαση ή μη του Παρθενώνα ετέθη ως ερώτημα το 2013 στο διεθνές συνέδριο της Επιτροπής Συντήρησης Μνημείων Ακρόπολης (ΕΣΜΑ) και οι σύνεδροι ψήφισαν με μεγάλη πλειοψηφία «υπέρ της πλήρους κάλυψης του δυτικού πτερού» όπως τόνισε ο πρόεδρος της ΕΣΜΑ Χαράλαμπος Μπούρας στο ΚΑΣ. Κι επειδή κάποια από τα μέλη του Συμβουλίου εξέφρασαν προβληματισμό για τη σκίαση των αντιγράφων γλυπτών της ζωφόρου μετά τη δημιουργία της οροφής, ο κ. Μπούρας ανέφερε πως «αν γίνει η οροφή τότε θα αντιληφθούμε κάτι που δεν γνωρίζει ίσως κανείς, ότι δηλαδή στην αρχαιότητα η ζωφόρος ήταν πάντα βαθύτατα σκιασμένη. Δηλαδή, αυτή η έννοια ενός λαμπρού γλυπτού στο φως ήταν αδιανόητη. Τώρα θα το ξανακερδίσουμε ως αίθηση». Την ίδια άποψη μας εξέφρασε και η πρώην διευθύντρια της ΥΣΜΑ Μαίρη Ιωαννίδου που έχει παρακολουθήσει την προετοιμασία αυτών των μελετών εδώ και χρόνια. Θεωρεί πως η αποκατάσταση του δυτικού πτερού θα βοηθήσει στην κατανόηση ενός τμήματος του μνημείου, θα βελτιώσει τη σεισμική συμπεριφορά του σε εκείνο το σημείο και συγχρόνως θα προστατεύσει τα αντίγραφα της ζωφόρου. Η περιοχή αυτή στην αρχαιότητα καλυπτόταν από 7 δοκούς (όσες θα επανατοποθετηθούν) επί των οποίων εδράζονταν 18 φατνωματικές πλάκες με πλούσιο διάκοσμο, που αποτελούσαν την οροφή του πτερού. Τέσσερις από τις δοκούς σώθηκαν στη θέση τους έως το 1992, οπότε κατέβηκαν από το μνημείο για να μεταφερθεί η ζωφόρος στο μουσείο. Εκτοτε εκκρεμούσε η επανατοποθέτησή τους, κάτι που προϋπέθετε στατική ενίσχυση της περιοχής αυτής. Τη μελέτη ανέλαβαν ο αρχιτέκτων Κοσμάς Σκαρής, ο πολιτικός μηχανικός Ζαννής Κοντέας σε συνεργασία με την υπεύθυνη για τα έργα στον Παρθενώνα αρχιτέκτονα Ροζαλία Χριστοδουλοπούλου και την πολιτικό μηχανικό Αντιγόνη Βρούβα. Στην ίδια συνεδρίαση αποφασίστηκε επίσης η αποκατάσταση του δυτικού τοίχου του σηκού του Παρθενώνα, όπως και η αντικατάσταση του τσιμεντένιου υπέρθυρου, σύμφωνα με τη μελέτη της αρχιτέκτονα Λένας Λαμπρινού και του πολιτικού μηχανικού Βασίλη Παπαβασιλείου. Η διευθύντρια της ΥΣΜΑ Βασιλική Ελευθερίου ανέφερε στο συμβούλιο ότι «ο δυτικός τοίχος είναι ένα από τα καλύτερα διατηρούμενα μέρη του μεγάλου ναού αν και έχει υποστεί θερμικές θραύσεις τόσο στην εσωτερική όσο και στην εξωτερική επιφάνειά του». Το κυριότερο πρόβλημα εντοπίζεται στο υπέρθυρο, γιατί έχει τοποθετηθεί τσιμεντένιο από τις αναστυλώσεις του Μπαλάνου (1926) και έχει διαβρωθεί. Η αποκατάστασή του, είπαν πως θα στηριχθεί στην αναλυτική περιγραφή και τεκμηρίωση του υπερθύρου (το οποίο αποτελείται από τέσσερις πλινθίδες) του Μαν. Κορρέ (1994). Ο κ. Κορρές έχει κάνει την αναπαράσταση του τρόπου στερέωσης και λειτουργίας της γιγάντιας αρχαίας θύρας, την ταύτιση και μελέτη των μαρμάρινων σπολίων με τα οποία είχε γίνει κατά την υστερορωμαϊκή περίοδο η επισκευή της μετά τη μεγάλη πυρκαγιά και τη μελέτη αποκατάστασης του υπέρθυρου. Η επέμβαση όμως λόγω άλλων προτεραιοτήτων δεν έγινε τελικά και ανατέθηκε νέα μελέτη στους Λαμπρινού και Παπαβασιλείου ώστε να διερευνηθεί η δυνατότητα συνδέσεως και συμπληρώσεως των θραυσμάτων των τριών αρχαίων πλινθίδων και μιας 4ης από νέο μάρμαρο. Το υλικό έχει ήδη εξασφαλιστεί και θα αρχίσει άμεσα η κατεργασία του. Πηγή: http://www.enet.gr/?...ticle&id=446904 Click here to view the είδηση

Το υπουργείο Πολιτισμού έδωσε γραπτή διαβεβαίωση στο Δήμο Καβάλας ότι ο αρχαιολογικός χώρος των Φιλίππων θα αποτελέσει την επίσημη ελληνική υποψηφιότητα αξιολόγησης και ένταξης στον κατάλογο των Μνημείων Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της Unesco. Ο αρχαιολογικός χώρος των Φιλίππων είναι άρρηκτα συνδεδεμένος όχι μόνο με τη λαμπρή πόλη που ίδρυσε ο Μακεδόνας βασιλιάς Φίλιππος, αλλά και με τη φημισμένη μάχη που καθόρισε το μέλλον της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας, ενώ αποτελεί την περιοχή όπου ο Απόστολος των Εθνών, Παύλος, πάτησε για πρώτη φορά το πόδι του επί ελληνικού και ευρωπαϊκού εδάφους κηρύσσοντας το Ευαγγέλιο και βαφτίζοντας στις όχθες του Ζυγάκτη ποταμού την πρώτη γυναίκα χριστιανή, την Αγία Λυδία. Η πόλη των Φιλίππων είναι ο σημαντικότερος αρχαιολογικός χώρος της Ανατολικής Μακεδονίας. Οι πρώτοι οικιστές της ήταν άποικοι από τη Θάσο, που ίδρυσαν στα 360 π.Χ. την αποικία των Κρηνίδων. Ακμή γνώρισε η πόλη κατά τα ελληνιστικά χρόνια. Η ανασκαφική έρευνα άρχισε στους Φιλίππους στα 1914 από τη Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή. Σήμερα, η Αρχαιολογική Υπηρεσία, το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και η Γαλλική Αρχαιολογική Σχολή συνεχίζουν την αρχαιολογική έρευνα. Τα ευρήματα των ανασκαφών φυλάσσονται στο Αρχαιολογικό Μουσείο Φιλίππων. Το υπουργείο Πολιτισμού θα υποβάλει τον φάκελο υποψηφιότητας τον Σεπτέμβριο στην έδρα της Unesco, το Παρίσι, και το Φεβρουάριο του 2015 ο διεθνής οργανισμός θα τον αξιολογήσει. Ο δήμαρχος Καβάλας, Κωστής Σιμιτσής, δεν κρύβει την αισιοδοξία του για τη θετική έκβαση του αποτελέσματος και, όπως τόνισε, το επόμενο διάστημα ο Δήμος Καβάλας θα ζητήσει τη στήριξη και τη βοήθεια σημαντικών προσωπικοτήτων που σχετίζονται με την πόλη, όπως του γνωστού συγγραφέα Βασίλη Βασιλικού. Πηγή: http://www.naftempor...-arxaiologikos- Click here to view the είδηση

Καλησπέρα, με αφορμή προεκτιμήσεις αμοιβών μελετών δημοσίου για - αποτύπωση μνημείου - μελέτη αποκατάστασης και ανάδειξης, έμπλεξα με τη σχετική νομοθεσία κι έχω κάποιες απορίες. Ο 3316/2005 δεν είναι καθόλου σαφής σε ότι αφορά τα μνημεία/διατηρητέα. Πρέπει να ακολουθήσω το Π.Δ.696/74 με τις ανθρωποημέρες; Μπορεί κάποιος να με βοηθήσει; Ευχαριστώ για το χρόνο σας.

Δύο αρχαία μνημεία της Αττικής -το ένα μεγάλο και προβεβλημένο, το δεύτερο μικρότερο σε μέγεθος, αλλά όχι σε αξία- θα αναστηλωθούν και θα αναδειχθούν, σύμφωνα με μελέτες που έλαβαν την έγκριση του ΚAΣ Στο φρούριο των Αιγοσθένων, ένα από τα σημαντικότερα και πιο καλοδιατηρημένα αμυντικά μνημεία στον ελλαδικό χώρο, όπου βρίσκεται ήδη σε εξέλιξη ένα μεγάλο έργο αποκατάστασης συνολικού προϋπολογισμού 3 εκατ. ευρώ -με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ-, εργασίες θα πραγματοποιηθούν στον Νοτιοανατολικό Πύργο. Στον αρχαιολογικό χώρο του Κεραμεικού οι επεμβάσεις θα εστιάσουν στον ταφικό ναΐσκο του Αγάθωνα, που αποκαλύφθηκε το 1863. Χτισμένο τον 4ο αιώνα π.Χ. με συνολική έκταση 87.000 τ.μ. το Φρούριο των Αιγοσθένων, κοντά στο σημερινό Πόρτο Γερμενό, αποτελεί μία από τις αρχαιότερες ολόλιθες οχυρώσεις στην Ελλάδα, ενώ ο Νοτιοανατολικός Πύργος της Ακρόπολής του είναι ο μοναδικός που διατηρείται σχεδόν σε ολόκληρο το ύψος του, αποκαλύπτοντας πολύτιμα στοιχεία για την αρχαία αμυντική αρχιτεκτονική. Τα μέλη του ΚΑΣ έδωσαν το πράσινο φως για την καθολική αναστήλωσή του, με τη συμπλήρωση των πεσμένων αρχιτεκτονικών μελών, που εντόπισαν και ταυτοποίησαν οι αρχαιολόγοι, καθώς και νέο υλικό από γειτονικό λατομείο. Η τοποθέτηση ξύλινης στέγης αφενός θα προστατεύει το εσωτερικό του μνημείου και αφετέρου θα συμβάλει σημαντικά στην ανάκτηση της αρχικής του μορφής. Στον ταφικό περίβολο των Ηρακλειωτών, στο δυτικό τμήμα του αρχαιολογικού χώρου του Κεραμεικού και δίπλα στο ταφικό ανάγλυφο της συζύγου του, Κοράλλιον, βρίσκεται ο ταφικός ναΐσκος του Αγάθωνα εξ Ηρακλειάς, κατασκευασμένος από υμήττιο μάρμαρο. Δυστυχώς, ο εντυπωσιακός γραπτός διάκοσμος, τον οποίο κλήθηκε να μελετήσει ο Τσίλερ τη δεκαετία του 1860, εξαφανίστηκε λίγο μετά την αποκάλυψη του μνημείου εξαιτίας των κλιματικών συνθηκών και σήμερα σώζεται μόνο στα σχέδια του Seveso. Ωστόσο, ο ναΐσκος βρέθηκε όρθιος και διατηρείται σε καλή κατάσταση, παρά τη φθορά του χρόνου, τις επιπτώσεις της ρύπανσης και τις όποιες αλλοιώσεις έχουν προκαλέσει στην αρχική εικόνα του οι παλαιότερες σωστικές επεμβάσεις με μεταλλικά στοιχεία. Η νέα μελέτη συντήρησης, που αποτελεί καρπό μιας συνεργασίας της Γ’ ΕΚΠΑ και του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, προβλέπει μεταξύ άλλων την αντικατάσταση του κατακερματισμένου θριγκού με αντίγραφο και τη μεταφορά του αυθεντικού στο μουσείο του χώρου. Πηγή: http://ypodomes.com/... Click here to view the είδηση