Αναζήτηση στην κοινότητα

Το 2010, όταν η Ελλάδα έκανε το πρώτο αίτημα προς τους δανειστές της να μπει σε καθεστώς Μνημονίου, ήταν η δεύτερη χώρα που δεν διέθετε κτηματολόγιο. Η άλλη ήταν η Αλβανία. Πέντε χρόνια μετά, η γείτονα χώρα που δεν ανήκει στην ΕΕ, κατάφερε να προωθήσει και να εφαρμόσει ένα σχέδιο χαρτογράφησης της γης της. Η Ελλάδα ακόμη δεν το έχει καταφέρει. Το Reuters εισέρχεται στα αχαρτογράφητα σημεία της ελληνικής επικράτειας. Υπό μια έννοια, η έννοια της λέξης «αχαρτογράφητα» λαμβάνει το χαρακτήρα μιας κυριολεξίας που δημιουργεί άσχημες εντυπώσεις. Φευ, όντως, η Ελλάδα έχει μείνει αρκετά πίσω στο σχέδιο οργάνωσης και κατηγοριοποίησης της γης της. Τούτο έχει ως αποτέλεσμα, το κράτος να μην γνωρίζει τι του ανήκει και τι όχι. Αυτό φυσικά έχει αντανάκλαση και στην προσπάθεια που κάνει να προωθήσει κάποιες ιδιωτικοποιήσεις οι οποίες δεν προχωρούν για ευνόητους λόγους. Το πρακτορείο αναφέρει ότι από το 2011 υπήρχε ο στόχος των 50 δισεκατομμυρίων ευρώ για τις ιδιωτικοποιήσεις της Ελλάδας. Αντ” αυτού, στα ταμεία του κράτους μπήκαν μόλις 3,1 δισεκατομμύρια ευρώ. Το τρίτο πακέτο στήριξης επαναφέρει το στόχο των 50 δισεκατομμυρίων σε βάθος 30 χρόνων, αλλά και πάλι οι ελπίδες για εκπλήρωση ή έστω προσέγγιση του στόχου μοιάζουν να είναι φρούδες. Οι ελληνικές εφημερίδες, αναφέρει το άρθρο, κάνουν λόγο για ένα «έπος» που δεν έχει τέλος: αυτό του κτηματολογίου. Το κράτος δεν έχει τη δυνατότητα να πουλήσει μέρος της ιδιοκτησίας του, καθώς δεν γνωρίζει επακριβώς τι του ανήκει. Ως αποτέλεσμα αυτής της νεφελώδους κατάστασης είναι να βρίσκει μπροστά του εμπόδια που έχουν να κάνουν με την ιδιοκτησία και λογής απαγορεύσεις. Το παράδειγμα του Ελληνικού φτάνει για να περιγράψει πως έχει η συνολική κατάσταση. Η Λίλα Τσιτσογιαννοπούλου του ΤΑΙΠΕΔ αναφέρει: «Πρέπει να δώσουμε στους επενδυτές τη σιγουριά γι” αυτό που θα αγοράσουν από το ελληνικό Δημόσιο. Έχουμε μπροστά μας πολύ δρόμο να διανύσουμε, καθώς παρεμβάλλονται πολλές αρχές στο θέμα». Το ηχηρό παράδοξο της Ελλάδας διαφαίνεται και από το γεγονός ότι υπάρχει μια ένωση ιδιοκτητών παράνομων κατοικιών που επιθυμούν να δουν τα σπίτια τους να λάβουν επίσημη έγκριση από το κράτος. Ο 60χρονος συνταξιούχος από την Κρήτη, Μιχάλης Βλαχάκης είναι πρόεδρος της ένωσης και παραδέχεται: «Η ένωσή μας είναι ξεχωριστή στην Ελλάδα, πόσο μάλλον στην Ευρώπη και ίσως σε ολόκληρο τον πλανήτη. Κι αυτό διότι η Ελλάδα, ενδέχεται να είναι η μόνη χώρα στην Ευρώπη που δεν έχει κτηματολόγιο. Ακόμη δεν ξέρουμε τι είναι δάσος, βουνό, κτήριο ή σπίτι». Ο ίδιος, από την προσωπική του εμπειρία, λέει πως παρά το γεγονός ότι από τα μέσα του 1980 άρχισαν να αυξάνονται σε πληθυσμό οι μεγάλες πόλεις (σ.σ.: εκείνος διαμένει στο Ηράκλειο της Κρήτης), το κράτος δεν έκανε τίποτα για να διευθετήσει το πρόβλημα του κτηματολογίου. «Στην Ελλάδα πρώτα χτίζουμε το σπίτι, μετά το δρόμο και στο τέλος αποφασίζουμε να κάνουμε τις υποδομές (ύδρευση, ηλεκτρισμός και τηλεπικοινωνίες)». Κατά τον ίδιο, το σχέδιο για τη δημιουργία κτηματολογίου δέχθηκε σαμποτάζ από τους πολιτικούς, τους παράγοντες του real estate και τις κατασκευαστικές εταιρείες για να μην θιγούν τα συμφέροντά τους. Κατά τον Δημήτρη Ρόκο, υπεύθυνο της χαρτογράφησης για τη δημιουργία του Εθνικού Κτηματολογίου, μόλις το 25,3% της χώρας έχει πλήρως χαρτογραφηθεί. Υπάρχει ένα ποσοστό 22% που βρίσκεται σε εξέλιξη και απομένει ένα 50% που βρίσκεται στο σκοτάδι. Η υπηρεσία αντιμετωπίζει τα χρόνια προβλήματα του Δημοσίου: είναι υποστελεχωμένη, ο προϋπολογισμός της είναι κουτσουρεμένος, ενώ κάθε φορά που αλλάζει μια κυβέρνηση, γίνεται επιχείρηση «σκούπα» στις θέσεις των ιθυνόντων. Από την μεριά της, η Ευρώπη προσπάθησε να βοηθήσει με την παροχή εξειδικευμένων υπαλλήλων που θα βοηθήσουν να επιταχυνθεί η προσπάθεια και να ξεπεραστούν οι αγκυλώσεις του παρελθόντος. Κι αυτοί, όμως, έπεσαν σε τοίχο. Ο Ρικ Βούτερς, Ολλανδός ειδικός στο Κτηματολόγιο της χώρας του, ήταν μέλος της Task Force για την Ελλάδα από το 2011 έως το 2014. Το συμπέρασμα που εξήγαγε ήταν το ίδιο: «Το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι πολύπλοκο που κανείς δεν τολμάει να πει »ας το κάνουμε πιο απλό»». Μερικά από τα προβλήματα έλκουν την καταγωγή τους από την περίοδο που η Ελλάδα ήταν υπό την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Πολλά από τα εδάφη έχουν παραχωρηθεί μέσω χειρογράφων από τοπικούς καταχωρητές. Δεν υπάρχουν τίτλοι ιδιοκτησίας, ειδικά από το 1883 και μετά. Πολλές από αυτές τις περιοχές, το κράτος τις θεωρεί ιδιοκτησία του και κάπως έτσι ξεκινούν οι ατέρμονες δικαστικές διαμάχες. Μέσα στην εξίσωση μπαίνει και η περιουσία που κατέχει η επίσημη Εκκλησία. Τα όρια γενικώς είναι ασαφή και σε ορισμένες περιπτώσεις βλέπεις τα ορίζονται οι ιδιοκτησίες με τον πρακτικό τρόπο: «500 βήματα από μια ελιά» ή «ρίχνοντας μια πέτρα και όπου πάει». Τα παράδοξα δεν σταματούν: πολλές περιοχές σε νησιά των Κυκλάδων θεωρούνται δασικές και σε αυτές δεν υπάρχει πλέον ούτε ένα δέντρο! Ακόμη και στην Αθήνα, ειδικά στα προάστια, μπορεί να συναντήσει κανείς τέτοιου είδους παραλογισμούς. Πηγή: http://www.iefimerida.gr/news/231508/reuters-i-ellada-mporei-na-einai-i-moni-hora-stin-eyropi-horis-ktimatologio

Ιστορική απόφαση, έπειτα από 43 χρόνια αγώνων για το «Βαρδινοπέδι». Το Πολυμελές Πρωτοδικείο Χαλκιδικής δικαιώνει κατοίκους και δήμο για τα 54 χιλιάδες στρέμματα στη Σιθωνία που διεκδικούσαν μοναστήρια και εταιρεία συμφερόντων Βαρδινογιάννη εξαιτίας μιας σκανδαλώδους παραχώρησης από τη χούντα! Το δικαστήριο έκανε αποδεκτό τον ισχυρισμό του Δήμου Σιθωνίας και του ελληνικού Δημοσίου, ότι οι Μονές Ξενοφώντος και Σίμωνος Πέτρας καθώς και η εταιρεία ΣΕΚΑ Α.Ε. δεν απέκτησαν ούτε δικαίωμα ιδιοκτησίας ούτε δικαίωμα κυριότητας επί της επίδικης έκτασης 53.800 στρεμμάτων μέσα στην οποία βρίσκονται 7 χιλιάδες μικροϊδιοκτησίες, κυρίως κατοίκων της περιοχής. «Είναι μια ιστορική απόφαση που δικαιώνει τους αγώνες μας. Ευχαριστώ τους νομικούς του Δημοσίου και τους νομικούς του δήμου μας που βοήθησαν σε αυτή την απόφαση δικαίωσής μας», δήλωσε ο δήμαρχος Σιθωνίας, Γιάννης Τζίτζιος. Πράγματι, επρόκειτο για ένα μεγάλο κοινωνικό ζήτημα που ταλάνιζε τους κατοίκους για περισσότερα από 40 χρόνια. Στη συζήτηση της υπόθεσης στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Χαλκιδικής είχαν παρευρεθεί δεκάδες κάτοικοι από τις περιοχές Αγίου Νικολάου και Νικήτης. Αξιοσημείωτο, ότι η υπόθεση εκδικάστηκε μετά δύο αναβολές. Οι κάτοικοι επί δεκαετίες έκαναν λόγο για «μεγάλο σκάνδαλο», που στα καφενεία το αποκαλούσαν «Βαρδινοπέδι». Μιλούσαν για «ιερές μπίζνες» της εταιρείας ΣΕΚΑ Α.Ε. με τα δύο μοναστήρια του Αγίου Ορους και κατάγγελλαν τις «ορέξεις αδηφάγων επιχειρηματικών συμφερόντων και μοναστηριών». Η πραγματογνωμοσύνη Νομικοί κύκλοι που γνωρίζουν την υπόθεση εκτιμούν ότι ιδιαίτερη βαρύτητα στην υπ’ αριθμόν 52/2015 απόφαση του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Χαλκιδικής έπαιξε η πραγματογνωμοσύνη επιτροπής που διόρισε το δικαστήριο και η οποία αποδόμησε τα ερείσματα των Μονών, ότι έχουν δικαιώματα στην επίμαχη έκταση. Σύμφωνα με τον πρόεδρο της κοινότητας Αγίου Νικολάου Χαλκιδικής, Γιώργο Παρδάλη, πρόκειται για μια πρωτοφανή υπόθεση. Η εταιρεία συμφερόντων Βαρδινογιάννη και τα δύο συγκεκριμένα μοναστήρια του Αγίου Ορους διεκδικούσαν επί 43 χρόνια ουσιαστικά το 1/3 του ποδιού της Σιθωνίας Χαλκιδικής, που περιλαμβάνει δημόσιο δάσος, καλλιέργειες, οικισμούς και εννέα νησιά! «Από τα 54 χιλιάδες στρέμματα, τα 12 χιλιάδες είναι ιδιοκτησίες που ανήκουν κυρίως σε κατοίκους της Χαλκιδικής, με συμβόλαια, είτε από αγορές είτε από κληρονομιές. Ερχονται, λοιπόν, τα μοναστήρια και η εταιρεία του Βαρδινογιάννη και τα διεκδικούν στηριζόμενοι σε οθωμανικά χρυσόβουλα και σε μια σκανδαλώδη παραχώρηση με απόφαση της χούντας, το 1973», αναφέρει στην «Εφ.Συν.». Σύμφωνα με τους κατοίκους, η περιοχή δόθηκε επί χούντας στον Βαρδινογιάννη για 2,7 ευρώ το στρέμμα (!), όταν κάθε στρέμμα εκεί αξίζει σήμερα τουλάχιστον 200-300 χιλιάδες ευρώ, ανάλογα με την τοποθεσία. «Παρότι η σκανδαλώδης αυτή παραχώρηση ανακλήθηκε από το Δημόσιο μετά την πτώση της δικτατορίας, οι τίτλοι ιδιοκτησίας -40 χρόνια μετά (!)- δεν έχουν ακυρωθεί με αποτέλεσμα συνεχώς να εκκρεμούν δικαστικές διαμάχες, οι οποίες αφορούν τους τύπους αλλά όχι την ουσία της υπόθεσης», υποστηρίζουν. Βέβαια, η εταιρεία και τα μοναστήρια έχουν δικαίωμα να ασκήσουν ένδικα μέσα προσφεύγοντας κατά της απόφασης αυτής στο Εφετείο και αν χρειαστεί ακόμη και στον Αρειο Πάγο. Γεγονός είναι πάντως ότι οι κάτοικοι πιστεύουν πλέον πως υπάρχει ελπίδα. Πηγή: http://www.efsyn.gr/arthro/dikaionontai-oi-katoikoi-gia-vardinopedi

Δεκάδες εκατομμύρια ευρώ θα κοστίσουν στο ελληνικό κράτος είκοσι χρόνια αδράνειας για ένα πρωταρχικό ζήτημα πολιτισμού και δημόσιας υγείας, τη διαχείριση λυμάτων. Σύντομα ανακοινώνεται η απόφαση του Ευρωδικαστηρίου για την απουσία αποχέτευσης στην Αττική, η οποία θα συνοδεύεται και από τσουχτερό πρόστιμο, το δεύτερο μετά τις χωματερές. Η εξέλιξη αυτή έχει προκαλέσει αναστάτωση στα υπουργεία Περιβάλλοντος και Εσωτερικών και την Περιφέρεια. Το βασικό πρόβλημα όμως παραμένει το ίδιο: όλοι θέλουν η τελική απόφαση να ληφθεί… από κάποιον άλλο. Την προηγούμενη εβδομάδα πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στο υπουργείο Εσωτερικών, με τη συμμετοχή εκπροσώπων από τα συναρμόδια υπουργεία, την Ειδική Γραμματεία Υδάτων, την ΕΥΔΑΠ και τον ένα από τους δύο δήμους που η υπόθεση αφορά: τον δήμο Σπάτων- Αρτέμιδας (ο δήμαρχος Ραφήνας- Πικερμίου Βασ. Πιστακίδης αναφέρει στην «Καθημερινή» ότι έμαθε για τη σύσκεψη… την επόμενη ημέρα). Οι δύο δήμοι της Ανατολικής Αττικής είναι οι μεγαλύτεροι από όσους εξακολουθούν να μην έχουν αποχέτευση. Και οι μόνοι (από ένα αρχικό γκρουπ 21 πόλεων άνω των 10.000 κατοίκων) που εξακολουθούν να μη διαθέτουν βασικές υποδομές για τη διαχείριση των αστικών λυμάτων, 17 χρόνια μετά τη λήξη της προθεσμίας που έθετε η κοινοτική νομοθεσία και οκτώ χρόνια μετά την καταδίκη της Ελλάδας από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο. Τις πταίει; Οι δύο δήμοι αντιδρούν έντονα, επιμένοντας ότι είναι δυνατή η σύνδεσή τους με την Ψυττάλεια έναντι της δημιουργίας βιολογικού καθαρισμού (στην περιοχή Πλατύ Χωράφι Σπάτων). Το τραγικότερο είναι ότι, με τη διατήρηση της υπόθεσης σε εκκρεμότητα, χάθηκαν πόροι 250 εκατ. ευρώ από το ΕΣΠΑ. Ευθύνες για το σημερινό αδιέξοδο φέρει και η ΕΥΔΑΠ που οδήγησε σε σχεδόν δεκαετή καθυστέρηση τον σχεδιασμό, λόγω της πλημμελούς επεξεργασίας της μελέτης γύρω από το ρέμα Ραφήνας (και την ακύρωση των περιβαλλοντικών όρων του έργου από το ΣτΕ). Επιπλέον, δεν έχει προχωρήσει στην ολοκλήρωση των απαραίτητων μελετών, εφόσον τυπικά η συναίνεση των δήμων δεν είναι απαραίτητη (το έργο, αν ποτέ γίνει, θα χρηματοδοτηθεί από την Περιφέρεια Αττικής και την Ε.Ε.). Ευθύνες έχουν και τα υπουργεία Περιβάλλοντος και Εσωτερικών, που επί τόσα χρόνια επέτρεψαν να μείνει η υπόθεση σε εκκρεμότητα. Τα δύο υπουργεία εκτιμούν ότι η υπόθεση δεν μπορεί να προχωρήσει χωρίς τη συναίνεση των δύο δήμων. «Δεν μπορούμε να προχωρήσουμε χωρίς συμφωνία του κοινού. Το θέμα είναι λοιπόν να εξηγήσουμε σωστά το έργο στους ενδιαφερόμενους» λέει στην «Κ» ο ειδικός γραμματέας Υδάτων, Ιάκωβος Γκανασούλης. Στην ίδια κατεύθυνση κινείται και η ΕΥΔΑΠ. «Δεν διαμορφώνουμε εμείς την τελική απόφαση. Εμείς επεμβαίνουμε σε επίπεδο προδιαγραφών, παραλαβής και λειτουργίας του έργου» λέει ο πρόεδρος της ΕΥΔΑΠ, Κώστας Παπαδόπουλος. «Η απόφαση ανήκει στην Πολιτεία και, κυρίως, στην Περιφέρεια και τους δήμους». Η Περιφέρεια Αττικής με τη σειρά της υποστηρίζει ότι η τελική απόφαση ανήκει στους δήμους. «Οι αντιδράσεις για το Πλατύ Χωράφι είναι κατανοητές, καθώς πριν από 20 χρόνια που αποφασίστηκε να γίνει εκεί ο βιολογικός καθαρισμός ήταν ερημιά, ενώ σήμερα είναι κατοικημένη περιοχή» λέει ο αντιπεριφερειάρχης (και τέως δήμαρχος Σαρωνικού) Πέτρος Φιλίππου. «Ωστόσο, δεν θα πρέπει να αποκλειστεί η λύση αυτή. Στη συζήτηση έχει μπει το ενδεχόμενο να οδηγηθούν τα λύματα των περιοχών στον υπό κατασκευή βιολογικό κοντά στο αεροδρόμιο, ή σε νέο βιολογικό καθαρισμό στο αεροδρόμιο, από την πλευρά των Σπάτων». «Δεν θα απολογηθούμε εμείς για τις ευθύνες της ΕΥΔΑΠ, εξαιτίας της οποίας χάθηκε περισσότερο από μια δεκαετία» λέει ο δήμαρχος Ραφήνας, Βασ. Πιστακίδης. «Δεν είμαστε άνθρωποι των σπηλαίων, φυσικά και θέλουμε αποχέτευση. Αυτή η κινητικότητα που έχει το τελευταίο διάστημα δημιουργηθεί θα πρέπει να καταλήξει κάπου». Η Περιφέρεια, πάντως, αδυνατεί να ολοκληρώσει τον σχεδιασμό της για την Ανατολική Αττική, όσο η ΕΥΔΑΠ δεν προχωρά στην υλοποίηση του σχεδιασμού. «Εκκρεμεί η σύνδεση Παλλήνης, Γέρακα και των παραλιακών περιοχών του δήμου Σαρωνικού με την Ψυττάλεια», λέει ο κ. Φιλίππου. Οπως υποστηρίζει, ο σχεδιασμός δεν υλοποιείται με τη (πραγματικά κωμική) δικαιολογία ότι αντιδρούν κάποιοι πολιτευτές του Πειραιά… Πηγή: http://www.aftodioikisi.gr/perifereies/varia-prostima-gia-ta-limata-stin-an-attiki