Αναζήτηση στην κοινότητα

Σωστά Παύλο Νόμισα ότι η ανάρτηση περιείχε όλη την Υ.Α. -οπότε και δεν άνοιξα το λιγκ υ.γ μετά απ' αυτή την Υ.Α να περιμένουμε τώρα την έκδοση άλλης απόφασης για έλεγχο των εκδοθεισών Ο.Α κατηγορίας του α' εξαμήνου του 2019 ή λέτε να πάμε απευθείας στο β' του 2021? υ.γ 1 ξέρει κανείς με ποιο πρόγραμμα γίνεται αυτή παρουσίαση της 2Δ κάτοψης + τα 3Δ έπιπλα??

(μεταφέρθηκε στο παρόν θέμα. Pavlos 33) καλημέρα, όταν έχω παραβάσεις κατ 3 ( επέκταση εξώστη <20% και αλλαγή διατάσεων - μετακίνηση ενός ανοίγματος) και παράλληλα κατάργηση-κλείσιμο ενός ανοίγματος μπαλκονόπορτας ( 1 λοιπή παράβαση -αναλυτικού -κατ 4 ) χωρίς άλλη παράβαση στο διαμέρισμα (όλα από κατασκευής το 1985), μπορούν να μπουν όλα μαζί με αναλυτικό σαν μια λοιπή παράβαση κατ 4 (εγκύκλιος 2 σελ 18 )και να κλείσει με 250 ευρω ή δεν μπορώ (εγκύκλιος 2, σελ 23 αρθ 100. β)) και πρέπει να το σπάσω σε δυο φύλλα κατ 3 και κατ 4 1 λοιπή παρ. ώστε να πάει 500ε. ???

Στο ιστορικό κέντρο της Θεσσαλονίκης, ούτε ένα αξιοθέατο έχει μείνει απούλητο. Μεγάλο μέρος του λιμανιού, μαζί με κάποια από τα καράβια – «θηρία», ο Λευκός Πύργος και η Πλατεία Αριστοτέλους, η ΔΕΘ «παρέα» πάντα με τον Πύργο του ΟΤΕ και το «Παλέ ντε Σπορ», αλλά και γήπεδα, δημόσιοι δρόμοι και πολυκατοικίες έχουν πουληθεί, στις περισσότερες περιπτώσεις χωρίς καν να το γνωρίζουν οι κάτοικοι, ιδιοκτήτες ή διαχειριστές τους. Οι περισσότερες σημαίες ιδιοκτησίας πάνω στα ακίνητα είναι οι αναμενόμενες, με βάση τις επενδύσεις που έχουν γίνει μέχρι σήμερα στην Ελλάδα: εκατοντάδες, αν όχι χιλιάδες αμερικανικές, γερμανικές, ιταλικές, καναδικές και αυστραλιανές σημαίες, πέραν των αμέτρητων ελληνικών και των πολλών κυπριακών, οριοθετούν «μέτρο μέτρο» την κάθε ιδιοκτησία. Ανάμεσά τους, υπάρχουν όμως κι εκείνες που δεν θα περίμενε κάποιος να συναντήσει στη Θεσσαλονίκη: για παράδειγμα, σημαίες Δυτικής Σαχάρας, Λιβάνου και Κούβας. Αυτό φυσικά δεν σημαίνει ότι οι αγοραστές -συνήθως με ψευδώνυμο- ανήκουν υποχρεωτικά στις συγκεκριμένες εθνικότητες. Οι αγορές δεν έχουν γίνει στον πραγματικό κόσμο, αλλά στον εικονικό -αυτόν της πλατφόρμας «Earth2». Η μορφή των ακινήτων είναι ψηφιακή, όπως και οι τίτλοι ιδιοκτησίας. Τα χρήματα όμως που καταβάλλονται σε διάφορες αντίστοιχες πλατφόρμες για τοίχους και οικόπεδα φτιαγμένα από …πίξελ, ασχέτως του αν είναι «μεταφρασμένα» σε κρυπτονόμισμα, έχουν πραγματική αξία και αφαιρούνται από το πραγματικό εισόδημα χιλιάδων ανθρώπων παγκοσμίως. Μπορεί να ακούγεται δυσνόητο, αλλά είναι πλέον γεγονός. Μια πραγματικότητα που ουδείς γνωρίζει με ασφάλεια αν ήρθε για να μείνει ή θα «ξεφουσκώσει» απότομα, αλλά αποκτά ολοένα μεγαλύτερο μέγεθος αγοράς. Πουλώντας σε …πίξελ τις Πυραμίδες της Γκίζας και τον Πύργο του Άιφελ Η ψηφιακή μορφή εμβληματικών ακινήτων και μνημείων σε όλον τον κόσμο, από το Κολοσσαίο της Ρώμης και τις Πυραμίδες της Γκίζας μέχρι τον Πύργο του Άιφελ, το Παλάτι του Μπάκινγκχαμ και τον Λευκό Οίκο, πωλείται και αγοράζεται. Το ίδιο και η εικονική γη, από την Ελλάδα ώς τις ΗΠΑ ή και έξω από τη Γη, σε φανταστικούς κόσμους. Σε ορισμένες περιπτώσεις πωλείται πανάκριβα. Πολύ πρόσφατα ένα κομμάτι εικονικής γης στη «Decentraland», μια άλλη πλατφόρμα, άλλαξε χέρια προς 2,4 εκατομμύρια ευρώ, σπάζοντας το ρεκόρ του περασμένου Ιουνίου, όταν αντίστοιχο οικόπεδο είχε πουληθεί προς 810.000 ευρώ. Κυβερνήσεις και επιχειρήσεις ιχνηλατούν τις εξελίξεις και κάποιες σπεύδουν να ανέβουν στο τρένο. Τα νησιά Barbados, για παράδειγμα, η νεότερη δημοκρατία στον κόσμο, ανακοίνωσαν τον περασμένο Δεκέμβριο ότι θα αποκτήσουν νέα πρεσβεία. Όχι στον πραγματικό κόσμο, αλλά στον εικονικό της Decentraland. Όπως το έθεσε στο «Bloomberg» ο 35χρονος Gabriel Abed, πρέσβης των Barbados στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (στον πραγματικό κόσμο), η δυνατότητα αυτή «θα αλλάξει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί ο κόσμος. Η πρεσβεία είναι μικρό πράγμα. Το μεγάλο πράγμα είναι το τι μπορούν οι κυβερνήσεις να κάνουν μαζί, όταν η γη δεν θα έχει πια φυσική μορφή και οι περιορισμοί δεν θα αποτελούν πλέον μέρος της εξίσωσης» (ελεύθερη μετάφραση)… Το ΑΠΕ-ΜΠΕ συνομίλησε για το θέμα των αγοραπωλησιών ψηφιακού real estate με πέντε υποψήφιους/ες διδάκτορες και μεταδιδάκτορες του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ) και με την Αθηνά Βακάλη, καθηγήτρια του Τμήματος Πληροφορικής του ΑΠΘ και διευθύντρια του Εργαστηρίου Επιστήμης Δεδομένων και Ιστού (Datalab), η οποία συγκαταλέγεται ανάμεσα στους κορυφαίους επιστήμονες του κόσμου για το 2020, στη σχετική λίστα καθηγητών του Πανεπιστημίου του Stanford. Ο «φόβος του μελλοντικού αποκλεισμού» και η ενεργή κοινότητα άνω των 300.000 χρηστών μηνιαίως Όπως εξηγούν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κ. Βακάλη και η υποψήφια διδάκτωρ του ΑΠΘ Σοφία Υφαντίδου, η εκτόξευση των τιμών στις αγοραπωλησίες ψηφιακών ακινήτων (digital real estate), αναδεικνύει μια δυναμικά ανερχόμενη νέα «μετα-αγορά». Ενδεικτικό είναι ότι οι πλατφόρμες «Earth 2» και «Decentraland» έχουν ενεργή κοινότητα περισσότερων από 300.000 χρήστες σε μηνιαία βάση… «Η παρουσίαση του Metaverse, ενός υβριδικού εικονικού κόσμου, από τον ιδρυτή και CEO του Facebook, Μαρκ Ζάκερμπεργκ, και η δημοσιοποίηση σειράς πολύκροτων αγοραπωλησιών εκτόξευσε τις τιμές και την προοπτική αυτής της “μετα-αγοράς”. «Ένα τεμάχιο εικονικής γης το 2019 κόστιζε περίπου 690 ευρώ, ενώ το 2021 η τιμή του είναι 2400 ευρώ. Σε μια τόσο δυναμική αγορά, η απόκτηση εικονικής γης ελκύει δραστήριους και τολμηρούς επενδυτές, πολλοί από τους οποίους βλέπουν ευκαιρίες “εύκολης” ή/και σύντομης απόδοσης. Πέρα από την οικονομική διάσταση, φαίνεται πως ο φόβος του μελλοντικού αποκλεισμού (Fear-Of-Missing-Out) από τις ευκαιρίες που υπόσχεται το Metaverse (σ.σ. συγχώνευση πραγματικού και εικονικού κόσμου), αποτελεί επιπλέον κίνητρο συμμετοχής», αναφέρουν. Πώς είναι, όμως, δυνατόν να μπορεί κάποιος να αγοράσει ακόμα και δημόσιους χώρους και αρχαία μνημεία, έστω εικονικά, και να βγάζει κέρδος από αυτά; Υπάρχει κάποιο νομικό κενό ή και ηθικό πρόβλημα εδώ; Κατά τον υποψήφιο διδάκτορα Γιώργο Βλαχάβα, δεν διαφαίνεται κάποιο σημαντικό τέτοιο ζήτημα, καθώς δεν πρόκειται για τα ίδια τα μνημεία, αλλά για ψηφιακές αναπαραστάσεις τους. «Ουσιαστικά, δεν διαφέρει πολύ η αγορά ενός μνημείου σε μια πλατφόρμα εικονικών ακινήτων από εκείνη ενός πίνακα ζωγραφικής ή μιας φωτογραφίας του. Επίσης, δεν κατέχει καμία πλατφόρμα εικονικών ακινήτων την ιδιότητα της μοναδικής. Για παράδειγμα, υπάρχουν πολλοί, πιθανόν αμέτρητοι, πίνακες ζωγραφικής που απεικονίζουν τον Λευκό Πύργο. Αντίστοιχα, δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στον αριθμό των εφαρμογών εικονικής μετα-αγοράς, που μπορούν να δημιουργηθούν», απαντά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Γιώργος Βλαχάβας. Οι πρωτόγνωρες αυτές αγορές έρχονται με σημαντικό ρίσκο, όπως προειδοποιούν η κ. Βακάλη και ο υποψήφιος διδάκτωρ Ηλίας Δημητριάδης. Κάθε ενδιαφερόμενος επενδυτής και ειδικά οι νεαρής ηλικίας χρήστες, επισημαίνουν, είναι απαραίτητο να γνωρίζουν ότι οι εικονικοί τίτλοι ιδιοκτησίας παραμένουν ένας σαφώς εξειδικευμένος και περιορισμένος τομέας επενδύσεων, κι ο εκάστοτε επενδυτής ενδεχομένως να μην δει υψηλές αποδόσεις σε σύντομο χρονικό διάστημα. Χρειάζεται να γίνει απαραίτητα έρευνα της πλατφόρμας που θα χρησιμοποιηθεί για τις αγορές. Με δεδομένη την πρόσφατη εξέλιξη των ψηφιακών αυτών αγορών, η βιωσιμότητά τους παραμένει αμφισβητήσιμη και αμφίρροπη. Επιπλέον, ο διαχειριστής της πλατφόρμας μπορεί να αποσυρθεί απροειδοποίητα, «εξαφανίζοντας» έτσι τις όποιες αγορές ψηφιακής γης. Ταυτόχρονα, φαίνεται ότι οι «χρυσές ευκαιρίες» έχουν προ πολλού εξαντληθεί. Γιατί αποκτούν παρουσία σε τέτοιους κόσμους μεγάλες επιχειρήσεις, καλλιτέχνες πρώτης γραμμής και κυβερνήσεις; Το τελευταίο διάστημα, επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο μεταδιδάκτωρ Βασίλειος Ψωμιάδης, μεγάλες εταιρείες (Coca-Cola, Nike, Gucci, Louis Vuitton), αλλά και καλλιτέχνες (Eminem, Snoop Dogg, Ozzy Osbourne), δοκιμάζουν νέα επιχειρηματικά μοντέλα του Metaverse κυρίως μέσω των δημοφιλών πλέον NFTs (σ.σ. Non-Fungible tokens, ένα είδος ηλεκτρονικού πιστοποιητικού ή τίτλου ιδιοκτησίας, βασισμένου στην τεχνολογία του blockchain, που διασφαλίζει την αυθεντικότητα ενός οποιουδήποτε ψηφιακού αντικειμένου). «Το Metaverse φιλοδοξεί να αποτελέσει τη μετεξέλιξη του σημερινού Διαδικτύου και δίχως αμφιβολία ελκύει όσους θέλουν να αδράξουν τις ποικίλες ευκαιρίες που εκτιμούν ότι θα προκύψουν από αυτή τη μετάβαση. Οι καινοτομίες που τεχνολογικοί κολοσσοί, όπως οι Meta (πρώην Facebook) και Microsoft, ευαγγελίζονται ότι θα περιλαμβάνει, σε συνδυασμό με τα χαρακτηριστικά της έντονης διαδραστικότητας, της ψηφιακής αποκέντρωσης και της εκτεταμένης πραγματικότητας που συγκεντρώνει, υπόσχονται τη δημιουργία νέων αγορών που δεν έχουμε καν φανταστεί! Με δεδομένα τα προηγούμενα τεχνολογικά άλματα και την άκρως επιδραστική οικονομική και κοινωνική τους παρουσία, είναι φανερό ότι οι κολοσσοί αυτοί ελκύουν μεγάλη μερίδα χρηστών και επενδυτών» σημειώνει ο Βασίλειος Ψωμιάδης Υπάρχει κάποια εκτίμηση του μεγέθους της αγοράς που δημιουργείται παγκοσμίως; Κατά τον Δημήτριο Γιακάτο, υποψήφιο διδάκτορα, το Metaverse υπόσχεται τη μίξη εικονικών και πραγματικών κόσμων και μιας νέας υβριδικής ζωής. «Σταδιακά δημιουργείται προοπτική εικονικών καταστημάτων (από πραγματικές εταιρείες), όπου ο καταναλωτής έχει συνεχή εικονική διάδραση με τα προϊόντα, όπως το να δοκιμάζει ρούχα και αξεσουάρ στον ψηφιακό κόσμο. Η ανάπτυξη πραγματικών υπηρεσιών μέσα από εικονικούς κόσμους προβλέπεται να αυξηθεί με εκθετικό ρυθμό. Ήδη, τεχνολογικοί κολοσσοί όπως οι Meta και ΙΒΜ, έχουν ξεκινήσει να εκπαιδεύουν προσωπικό στη χρήση αυτών των τεχνολογιών, επενδύοντας τεράστια ποσά. Σύμφωνα με πρόσφατη ανάλυση του Bloomberg εκτιμάται ότι η παγκόσμια αγορά του Metaverse μπορεί να αγγίξει τα 800 δισ. δολάρια το 2024. Ωστόσο, το μέλλον είναι αβέβαιο και η ιστορία έχει δείξει ότι καμία πρόβλεψη δεν είναι σίγουρη, ειδικά για τις τεχνολογίες αιχμής, άρα μένει να αποδειχθεί μελλοντικά το εάν οι σημερινές εκτιμήσεις επαληθευτούν ή απλά είναι παροδική τάση» σημειώνει ο Δημήτριος Γιακάτος. Ποιες είναι οι αναμενόμενες εξελίξεις στο πεδίο του Metaverse στην επόμενη πενταετία; Όπως ξεκαθαρίζουν οι Αθηνά Βακάλη και Γιώργος Βλαχάβας, είναι δύσκολο να προβλεφθεί η επόμενη ημέρα, δεδομένου ιδίως ότι «η πενταετία, για τις εξελίξεις της τεχνολογίας, είναι πολύς χρόνος!» Εάν όντως ο τομέας αυτός συνεχίσει να εξελίσσεται δυναμικά, λένε, πιθανόν να αποτελέσει μια φυσική εξέλιξη του Διαδικτύου. Μια εκτίμηση είναι ότι αυτό μπορεί να γίνει με τη μορφή τεχνολογιών εκτεταμένης πραγματικότητας (extended reality – XR), τον συνδυασμό δηλαδή της επαυξημένης (augmented), εικονικής (virtual) και μικτής (mixed) πραγματικότητας, αλλά ήδη υπάρχει μερίδα χρηστών που έχει δυσκολία στην αποδοχή τους. Από μια άλλη οπτική, έστω κι αν οι τεχνολογίες αυτές είναι χρήσιμες σε εξειδικευμένες περιπτώσεις, δεν είναι δεδομένο ότι μπορούν να επεκταθούν, ώστε να υπάρξει γενικευμένη αποδοχή τους και ασφαλής χρήση. Επίσης, σημειώνουν, παραμένει πάντα ισχυρός ο προβληματισμός σχετικά με την ανθρωποκεντρική διάσταση των τεχνολογιών αυτών και είναι απαραίτητη η διασφάλιση των ανθρώπινων αξιών, ώστε η όποια «μετα-ζωή» να εγγυάται την ηθική κι όχι τη δυστοπική συμβίωση της τεχνολογίας με την κοινωνία και τον άνθρωπο… πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ View full είδηση

Η τελευταία μεγάλη προκήρυξη για πρόσληψη στο δημόσιο ήταν πριν από 15 χρόνια. Η επόμενη, ποιος ξέρει πότε θα είναι. 'Τρέχει' η υποβολή αιτήσεων για τη μεγάλη προκήρυξη του ΑΣΕΠ με αριθ. 13Κ/2021 (ΦΕΚ 66/ΑΣΕΠ/31-12-2021 όπως συμπληρώθηκε με το ΦΕΚ 2/ΑΣΕΠ/18-1-2022) που αφορά στην πρόσληψη με σειρά προτεραιότητας χιλίων τετρακοσίων εξήντα οκτώ (1.468) θέσεων μόνιμου προσωπικού σε Ο.Τ.Α. α΄ και β΄ βαθμού (κυρίως) αλλά και σε κάποιους άλλους φορείς. Αφορά κυρίως θέσεις μηχανικών, γεωτεχνικών και διοικητικών (διοικητικού/οικονομικού κ.α.) στους δήμους και τις περιφέρειες όλης της χώρας. Η προθεσμία για την υποβολή των αιτήσεων λήγει στις 7 Φεβρουαρίου 2022. Περισσότερες πληροφορίες στην ιστοσελίδα του ΑΣΕΠ

Εκτεταμένο πρόγραμμα ανακατασκευής πεζοδρομίων, συνολικού προϋπολογισμού 24 εκατ. ευρώ, βρίσκεται σε εξέλιξη στην Αθήνα. Σύμφωνα με τον Δήμο Αθηναίων, πρόκειται για το μεγαλύτερο έργο αποκατάστασης των πεζοδρομίων στο εμπορικό κέντρο και στις γειτονιές της πόλης τα τελευταία 18 χρόνια, δηλαδή από την περίοδο των Ολυμπιακών Αγώνων Με βάση τον σχεδιασμό, μέχρι το καλοκαίρι του 2023 θα έχουν ολοκληρωθεί συνολικά 410 νέα, σύγχρονα και ασφαλή πεζοδρόμια, που θα αλλάξουν ριζικά την όψη της πόλης. Αυτήν την περίοδο ανακατασκευάζονται τα πεζοδρόμια στις οδούς Πλαταιών και πλατείας Αγίας Μαρκέλλας (3ο δημοτικό διαμέρισμα), ενώ, ήδη, από τον περασμένο Ιούλιο που εκτελούνται οι εργασίες στο πλαίσιο του έργου «Αποκατάσταση πεζοδρομίων και ενεργειακή αναβάθμιση από την 1η έως την 7η κοινότητα», έχουν ολοκληρωθεί τα πεζοδρόμια στους εξής δρόμους: Σίνα, Βησσαρίωνος, Φαβιέρου, Ακομινάτου (1ο δημοτικό διαμέρισμα), Ηούς, Αμφιπόλεως (3ο δημοτικό διαμέρισμα) και Κίου (5ο δημοτικό διαμέρισμα). Κάθε νέο πεζοδρόμιο είναι κατασκευασμένο από ψυχρά υλικά, φιλικά προς το περιβάλλον, όπως μάρμαρο, τσιμεντόπλακες, σκυρόδεμα με ψηφίδες στην επιφάνειά τους. Με αυτά τα σύγχρονα υλικά ελέγχεται το φαινόμενο της λεγόμενης «αστικής θερμικής νησίδας» και δεν επιβαρύνεται η περιοχή παρέμβασης από τις υψηλές θερμοκρασίες που συγκρατούνται στους δρόμους, στα πεζοδρόμια και στα κτίρια της πόλης. «Η Αθήνα, μέρα με τη μέρα, αποκτά τα πεζοδρόμια που αξίζουν σε μία σύγχρονη μητρόπολη. Μία πόλη που σέβεται τους κατοίκους και τους επισκέπτες της, προσφέροντας ασφάλεια και άνεση στη μετακίνησή τους, αλλά και μία πόλη που σέβεται με πράξεις το περιβάλλον. Ο Δήμος Αθηναίων θα συνεχίσει να εργάζεται στην κατεύθυνση της βιωσιμότητας και της ανθεκτικότητας, με γνώμονα την καλύτερη ποιότητα ζωής για όλους», τονίζει, σε δήλωσή του, ο δήμαρχος Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης. View full είδηση

Εμένα πάντως, αυτό που έκοψα στις 18/01 (timologio) το βλέπει κανονικά στο mydata.

Σημαντική άνοδο σημείωσε η διακίνηση των επιβατών στα ελληνικά αεροδρόμια το 2021 σε ετήσια βάση σύμφωνα με τα προκαταρκτικά στοιχεία της Υπηρεσίας Πολιτικής Αεροπορίας. Συγκεκριμένα, κατά το περυσινό 12μηνο καταγράφεται άνοδος 80,9% ενώ στο αντίστοιχο διάστημα του 2020 προς το 2019 όπου δεν είχαν τεθεί απαγορεύσεις και περιορισμοί εξαιτίας των μέτρων κατά της πανδημίας είχε σημειωθεί πτώση της τάξης του 44,2%. Όσον αφορά στα στοιχεία Δεκεμβρίου 2021 καταγράφουν σημαντική άνοδο επιβατικής κίνησης +367,3% (διακίνηση επιβατών αφίξεις/αναχωρήσεις), ενώ και οι αφίξεις επιβατών από το εξωτερικό καταγράφουν αύξηση +413,1% τον Δεκέμβριο του 2021 σε σχέση με το 2020. Από τα προσωρινά στατιστικά στοιχεία της ΥΠΑ για την επιβατική κίνηση των αεροδρομίων το 12μηνο Ιανουαρίου/Δεκεμβρίου του 2021 προκύπτουν τα ακόλουθα: Ο συνολικός αριθμός των διακινηθέντων επιβατών έφθασε τα 35.8 εκατ. παρουσιάζοντας άνοδο +80,9% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2020 όπου είχαν διακινηθεί 19.8 εκατ. επιβάτες. Όσον αφορά τον αριθμό πτήσεων στα αεροδρόμια της χώρας είχαμε επίσης θετικό πρόσημο καθώς ανήλθαν στις 384.248 από τις οποίες 165.113 ήταν εσωτερικού και 219.135 ήταν εξωτερικού, παρουσιάζοντας άνοδο +51,5% σε σχέση με το αντίστοιχο διάστημα του 2020 όπου είχαν πραγματοποιηθεί συνολικά 253.653 πτήσεις. Συγκρίνοντας τα στατιστικά στοιχεία με το 12μηνο (Ιαν/Δεκ.) του 2019 που οι πτήσεις ήταν 526.155, για το έτος 2021 υπάρχει πτώση -27% στην κίνηση αεροσκαφών. Στο σύνολο της επιβατικής κίνησης που ήταν 64.169.005 το 2019, για το ίδιο εξεταζόμενο 12μηνο του 2021 υπάρχει πτώση - 44,2%. Αύξηση στις αφίξεις επιβατών εξωτερικού + 413,1% και στις πτήσεις +114,3% δείχνουν τα στατιστικά στοιχεία Δεκεμβρίου 2021. Θετική είναι η εικόνα της επιβατικής κίνησης Δεκεμβρίου 2021 καθώς τα προσωρινά στατιστικά στοιχεία καταγράφουν ικανοποιητική άνοδο για τον τελευταίο μήνα του περασμένου χρόνου. Συγκεκριμένα, όσον αφορά στις αφίξεις επιβατών εξωτερικού τον Δεκέμβριο του 2021 ήρθαν 457.773 ταξιδιώτες, ενώ τον Δεκέμβριο του 2020 είχαν αφιχθεί 89.213 επιβάτες, ποσοστό αύξησης +413,1%. Ο συνολικός αριθμός των πτήσεων (εσωτερικού και εξωτερικού) για τον τελευταίο μήνα του 2021 ανήλθε στις 22.290 καταγράφοντας επίσης άνοδο +114,3% σε σχέση με τον αντίστοιχο μήνα του 2020 όπου είχαν πραγματοποιηθεί 10.401 πτήσεις. Ο συνολικός αριθμός διακινηθέντων επιβατών (αφίξεις/αναχωρήσεις) Δεκεμβρίου του ΄21 έφτασε τους 1.769.600 επιβάτες παρουσιάζοντας άνοδο +367,3% σε σχέση με τη διακίνηση επιβατών Δεκεμβρίου του ΄20 που ήταν 378.656 διακινούμενοι επιβάτες. Συγκρίνοντας τα αεροπορικά δεδομένα για τον Δεκέμβριο του 2021 σε σχέση με τα στατιστικά στοιχεία Δεκεμβρίου του 2019, που δεν υπήρχε η νόσος Covid-19 και οι περιορισμοί στις πτήσεις, οι αφίξεις των επιβατών εξωτερικού φέτος παρουσιάζουν μείωση -38,4% (τον Δεκέμβριο του 2019 ήταν 743.014 επιβάτες εξωτερικού) και η συνολική επιβατική κίνηση στα ελληνικά αεροδρόμια πτώση -29,3% (τον Δεκέμβριο του 2019 ήταν 2.503.206 διακινούμενοι επιβάτες). View full είδηση

@papathvas Όταν λες ότι δεν έχουν περαστεί, εννοείς : Α) ότι δεν φαίνονται καθόλου στο σύστημα (στο καταβολές) ή, Β) ότι φαίνονται αλλά το κουτάκι "έχουν συμπεριληφθεί στην εξόφληση" είναι μη τικαρισμενο; ΥΓ ίδιο μήνυμα και σε εμένα με κάποια μνεία στους μήνες 02-05 2020 που έγιναν μειώσεις εισφορών λόγω covid 19 (πληρωμένες όλες οι εισφορές μέχρι και για τον 11ο του 2021). Προφανώς έχουν μπλέξει τα μπουτάκια τους εκεί στον ΕΦΚΑ, αφού ό, τι υπόλοιπο υπήρχε για το 2020 είχε εκκαθαριστεί τον 7ο του 2021.

Με την ανακύκλωση του υπολείμματος καφέ, μέσω του πρότζεκτ «κάΦσιμο» που λαμβάνει χώρα σε Θεσσαλονίκη και Κιλκίς, απετράπη η έκλυση στην ατμόσφαιρα 81 τόνων διοξειδίου του άνθρακα CO2, μια αρκετά σημαντική ποσότητα του αερίου του θερμοκηπίου που σε διαφορετική περίπτωση θα είχε επιβαρύνει περιβαλλοντικά τον πλανήτη. Σε ενάμιση χρόνο περισσότεροι από 18 τόνοι υπολείμματος καφέ έχουν συλλεχθεί. Με άλλα λόγια, 900.000 καφέδες οι οποίοι αντιστοιχούν σε αυτόν τον όγκο υπολείμματος! Αυτή η ποσότητα ήταν ικανή ώστε το πρότζεκτ «κάΦσιμο» της ΑΜΚΕ ΙnCommOn - Innovative Communities Onwards να αξιοποιήσει το υπόλειμμα του καφέ τόσο σε μονάδες παραγωγής πέλλετ και βιοαερίου όσο και ως εδαφοβελτιωτικό σε συγκεκριμένες καλλιέργειες της περιοχής του Κιλκίς. Το στερεό υπόλειμμα του καφέ από επαγγελματικούς χώρους εστίασης συλλέγεται σε Θεσσαλονίκη και Κιλκίς και μετατρέπεται από απόρριμμα σε μια πολύτιμη πρώτη ύλη. Ένα έργο που ξεκίνησε συστηματικά τον Σεπτέμβριο 2020 κάνει -για πρώτη φορά στη χώρα μας- πραγματικότητα τη συμμετοχική ανακύκλωση καφέ. Η έναρξη του έργου σε Θεσσαλονίκη και Κιλκίς συνέπεσε με την έξαρση της πανδημίας και τη λήψη μέτρων για τον περιορισμό της, στα τέλη του 2020. Οι χώροι εστίασης είτε έκλεισαν είτε βρέθηκαν σε καθεστώς ημι-λειτουργίας με μόνη δυνατότητα το take away και το delivery και, έτσι, χρειάστηκε επαναπροσδιορισμός του χρονοδιαγράμματος και των δράσεων, κυρίως των συμμετοχικών. Επιπλέον, οι δράσεις που αφορούσαν εργαστήρια και αλληλεπίδραση με τους πολίτες δέχθηκαν τη μεγαλύτερη αναπροσαρμογή για το χρονικό διάστημα που οι περιορισμοί ήταν σε ισχύ. «Παρά τις προκλήσεις της πανδημίας και τις επιπτώσεις στη λειτουργία της εστίασης επιτεύχθηκαν οι στόχοι που είχαμε θέσει σε επίπεδο όγκου συλλογής ενώ ξεπεράστηκαν ως προς την αφοσίωση που αναμέναμε. Η συλλογή του οικιακού υπολείμματος προστέθηκε ενώ δεν είχε προγραμματιστεί για τη χρονιά που πέρασε, καθώς ήταν πολύ έντονη η ζήτηση από τους ίδιους τους πολίτες», λέει στη Greenagenda.gr η συντονίστρια του έργου Μάρα Αγγελίδου. Η ομάδα δράσης του πρότζεκτ «κάΦσιμο» αναπτύχθηκε σε πάνω από 70 σημεία σε Θεσσαλονίκη και Κιλκίς. Παράλληλα έχει υπάρξει έντονο ενδιαφέρον για συμμετοχή νέων χώρων εστίασης (καφετεριών, ξενοδοχείων, χώρων γραφείων) εντός του 2022. «Ξεκινήσαμε να συλλέγουμε και το οικιακό υπόλειμμα του καφέ σας. Για τους κατοίκους της Θεσσαλονίκης, η ομάδα του Κύκλος-Εργαστήριo Αστικής Βιωσιμότητας και Κυκλικότητας σας περιμένει για να γνωριστούμε και να κλείσουμε όλοι μαζί τον κύκλο του καφέ», λέει η κ. Αγγελίδου. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να προσέρχονται στην οδό Αγίας Σοφίας 105 καθημερινά από τις 10:00 - 18:00, ώστε να βοηθήσουν συλλογικά και ατομικά στη μείωση των οργανικών μας υπολειμμάτων από τις χωματερές. Ένα δεύτερο σημείο συλλογής του οικιακού υπολείμματος καφέ ενεργοποιήθηκε σε συνεργασία με την Περιβαλλοντική Ομάδα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας όπου ο χαρακτηριστικός κάδος του «καΦσίμου» με ειδική σήμανση βρίσκεται πλέον στο φουαγιέ, στο ισόγειο του Ιδρύματος. «Ένας από τους βασικούς στόχους του έργου είναι να υπάρχει η επαφή και ενεργή συμμετοχή της κοινότητας. Με όλες τις ενέργειες και όπου αυτό επιδιώχθηκε, ήταν ταυτόχρονα πολύ ενθαρρυντικό και σημαντικό το πώς αυτές επιτεύχθηκαν, παρά τη μεγάλη δυσκολία που βιώσαμε λόγω των μέτρων κοινωνικής αποστασιοποίησης. Χαρακτηριστικά και από την εκκίνηση του έργου ήταν ουσιαστικό ο παραγωγός του αποβλήτου να γίνει σύμμαχος του εγχειρήματος», σημειώνει η κ. Αγγελίδου. Το «κάΦσιμο» της ΑΜΚΕ ΙnCommOn - Innovative Communities Onwards επαναπροσδιορίζει τις δυνατότητες του υπολείμματος καφέ ως μια ανεκτίμητη πρώτη ύλη και αξιοποιεί την ευκαιρία για τη δημιουργία ενός μοντέλου κυκλικής οικονομίας, σαν απάντηση στην κατασπατάληση πόρων και την υπερπαραγωγή οργανικών αποβλήτων. Μέχρι σήμερα, μέσα από το «κάΦσιμο», 240 άτομα έχουν εκπαιδευτεί στη διαλογή στην πηγή και στη διαχείριση οργανικών αποβλήτων, 70 σημεία σε 2 πόλεις έχουν κάνει μη αναστρέψιμη συνήθειά τους την ανακύκλωση καφέ και θεωρούνται σημεία αναφοράς για την τοπική κοινωνία, 104 σημεία εστίασης έχουν ζητήσει να γίνουν μέρος του καΦσίμου, και πάνω από 4.000 άτομα έχουν ενημερωθεί για τις δυνατότητες αξιοποίησης του υπολείμματος καφέ. Δείτε τον χάρτη με όλα τα καταστήματα που άλλαξαν συνήθεια και ανακυκλώνουν το υπόλειμμά τους ΕΔΩ. View full είδηση

Καλησπέρα, θα ήθελα να ρωτήσω - και να προσθέσω - σχετικά με το θέμα της παράλληλης εφαρμογής του Άρθ. 25 και της προσαύξησης κατά το Άρθρο 12 παρ. 1.α του ΝΟΚ, το οποίο έχει ήδη τεθεί στο παρελθόν : και : Αρχικά, να προσθέσω ότι για το θέμα της αντισυνταγματικότητας του άρθρου 25 εκδόθηκε η Εγκ. 15058/302/2018, η οποία μεταξύ των άλλων αναφέρει τα εξής : "Σε συμμόρφωση αποφάσεων του ΣτΕ, η αρχική διάταξη του Αρθ-25 τροποποιήθηκε με τους Ν-2052/92 και Ν-2742/99 και δεν γνωρίζουμε να υπάρχει νομολογία κατά των τελευταίων αυτών διατάξεων", και καταλήγει : "και συμπερασματικά δεν γνωρίζουμε να υφίσταται νομολογία κατά των σήμερα ισχυουσών διατάξεων του Αρθ-25 όσον αφορά την έκδοση οικοδομικών αδειών στα οικόπεδα αυτά." Παραπέμπει σε αποφάσεις του ΣτΕ που αφορούν Πράξεις Εφαρμογής / πράξεις τακτοποίησης, αλλά και περιπτώσεις συγκεκριμένων οικοδομικών αδειών τις οποίες δεν έχω διαβάσει , θέλω να πιστεύω όμως ότι η Εγκύκλιος καλύπτει γενικότερα το θέμα και όχι μεμονωμένες περιπτώσεις. Ως προς την παράλληλη εφαρμογή του Άρθ. 25 και της προσαύξησης κατά το Άρθρο 12 παρ. 1.α του ΝΟΚ, παραθέτω την Απόφαση Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ 14031/24-3-2005 : Σας κοινοποιούμε την Γνωμ-88/02 του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους (ΝΣΚ-88/02, τμήμα Α), την οποία αποδεχόμαστε και παρακαλούμε για την εφαρμογή της . Σύμφωνα με την ως άνω γνωμοδότηση: α) Δεν είναι δυνατή η εφαρμογή των διατάξεων περί οικογενειακής στέγης του Αρθ-41 του Ν-1337/83 για την ανέγερση, προσθήκη κ.λ.π οικοδομής, σε οικόπεδα που μπορούν να οικοδομηθούν μόνον υπό τις προϋποθέσεις του Αρθ-25 του αυτού νόμου β) Δεν είναι επιτρεπτή στα οικόπεδα του Αρθ-25 του Ν-1337/83 η ανέγερση κτίσματος κατ' εφαρμογή της διάταξης του Αρθ-14 παρ.3 του ΓΟΚ, σε συνδυασμό με αυτήν της παρ.1 του Αρθ-8 αυτού, στην οποία και παραπέμπει, προς εξασφάλιση καλυπτόμενης επιφάνειας μεγαλύτερης από αυτήν που επιτρέπουν οι προϋποθέσεις αυτού τούτου του άνω Αρθ-25. γ) Δεν είναι δυνατή η κατ' Αρθ-8 παρ.1 σε συνδυασμό με το Αρθ-14 παρ.3 του ΓΟΚ/85, προσαύξηση του ποσοστού κάλυψης οικοδομής, που ανεγείρεται κατ' εφαρμογή των διατάξεων περί οικογενειακής στέγης του Αρθ-41 του Ν-1337/83, πέραν του προβλεπόμενου για τη συγκεκριμένη περιοχή ποσοστού κάλυψης δ) Δεν είναι δυνατή η εφαρμογή των διατάξεων περί οικογενειακής στέγης του Αρθ-41 του Ν-1337/83 σε περιοχές δεύτερης κατοικίας. Η Αποφ-32700/30-7-03 του Υπουργού ΠΕΧΩΔΕ με την οποία είχε γίνει μερικώς αποδεκτή η ως άνω γνωμοδότηση και η Εγκ-28/7-11-03 του Γενικού Γραμματέα του ΥΠΕΧΩΔΕ, ακυρώνονται. Έχω επιφυλάξεις ως προς την περίπτωση β) : το Άρθρο 14 του ΓΟΚ αφορά μεν τα Χαμηλά Κτίρια, με ανησυχεί όμως η παραπομπή στην παρ. 1 του Άρθρου 8 του ΓΟΚ που προέβλεπε αύξηση Κάλυψης έως 70% με μέγιστη επιφάνεια τα 120 τμ, διάταξη παρόμοια με αυτήν του ΝΟΚ (αφορούσε όμως μόνο (;) οικόπεδα με μέγιστη Κάλυψη 40% λόγω του πανταχόθεν ελεύθερου; - αφού για τα υπόλοιπα ήδη ίσχυε το 70% και άρα δεν απαιτούταν προσαύξηση), σε συνδυασμό με κάτι διατυπώσεις τύπου : προϊσχύουσες διατάξεις που δεν έρχονται σε αντίθεση με τον ΝΟΚ εξακολουθούν να ισχύουν. Ποια είναι η γνώμη σας; Ευχαριστώ και συγχαρητήρια για την εξαιρετική δουλειά που γίνεται στο forum

Σε πόλο έλξης για τις μεγάλες εταιρείες του real estate έχει μετατραπεί το Μαρούσι. Μεγάλοι παίκτες της αγοράς έχουν στρέψει το ενδιαφέρον τους και επενδύουν στην περιοχή, είτε σε χώρους γραφείων, είτε σε καταστήματα και εμπορικά. Πρόσφατη κίνηση στην περιοχή έγινε από την Prodea, η οποία προχώρησε στην απόκτηση πέντε όμορων ακινήτων στο Μαρούσι, δίπλα στο "δαχτυλίδι" του κόμβου της Λεωφόρου Κηφισίας. Η επένδυση είναι της τάξεως των 35 εκατ. ευρώ και αφορά την ανέγερση και εκμετάλλευση ενός "πράσινου" κτιριακού συγκροτήματος, αφού προηγουμένως γκρεμιστεί το υφιστάμενο κτίριο γραφείων και κατοικιών. Ειδικότερα προβλέπεται η κατασκευή σύγχρονου συγκροτήματος γραφείων με κατ’ ελάχιστον περιβαλλοντική πιστοποίηση LEED Gold, το οποίο θα αποτελείται από δύο αυτόνομα και λειτουργικά ανεξάρτητα κτίρια συνολικής επιφάνειας άνω των 17.000 τ.μ. Η εν λόγω επένδυση δεν είναι η μοναδική της εταιρείας στην περιοχή. Η Prodea έχει αγοράσει και νοικιάζει όροφο επί του συγκροτήματος Κ-44 (Κτήρια Βωβού) στο Κτήριο Β (το μεσαίο κτήριο του συγκροτήματος), το κατάστημα επί της οδού Χειμάρρας με ενοικιαστή τον Σκλαβενίτη, ενώ η σημαντικότερη επένδυση της στην περιοχή αποτελεί η κατασκευή Κατηγορίας Α κτηρίων γραφείων στις οδούς Φραγκοκκλησίας, Αιγιαλείας και Αιτωλού. Η ανάπτυξη αφορά σε ένα υπερσύγχρονο, βιοκλιματικό πενταώροφο κτήριο με ανωδομή 7.000 τμ, βοηθητικούς χώρους 7.000 τμ και 200 θέσεις πάρκινγκ. Στην περιοχή έχει τοποθετηθεί και η Trastor η οποία έχει αγοράσει κτήρια επί των οδών Γραβιάς, Αμαρουσίου Χαλανδρίου. Τα κτήρια είναι χώροι γραφείων με επίπεδα θέσεων στάθμευσης. Η εταιρία Μυτιληναίος κατασκεύασε τα γραφεία της στην οδό Αρτέμιδος ενώ ο όμιλος Σαράντη είναι σε στάδιο κατασκευής των νεών γραφείων του επί της Αμαρουσίου Χαλανδρίου. Επενδυτικά σχήματα όπως η Dromeus Capital έχουν επίσης αυξημένη παρουσία στην περιοχή. Σύμφωνα πληροφορίες η Dromeus αγόρασε το κτήριο που στεγάζει την Deloitte με μακροχρόνιο συμβόλαιο μίσθωσης κατά τη διάρκεια του 2019. Το κτήριο αποτελείται από 7.700 τμ χώρων γραφείων, 2.000 τμ χώρων καταστημάτων και τριών υπόγειων χώρων στάθμευσης. Τέλος η Νoval δρομολογεί, σε συνεργασία με την Brooklane Capital, την ανάπτυξη ενός σύγχρονου, βιοκλιματικού συγκροτήματος γραφείων στην έκταση της πρώην Kodak στην οδό Χειμάρρας στο Μαρούσι (πλησίον Αττικής Οδού). Το συνολικό ύψος της επένδυσης προβλέπεται να ξεπεράσει τα 50 εκατ. ευρώ. Σε ζήτηση τα πράσινα γραφεία Πάνω από 375.500 τ.μ. ποιοτικών γραφειακών χώρων βρίσκονται υπό κατασκευή ή έχουν πρόσφατα εισέλθει στην αγορά, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών του real estate. Σήμερα ο αριθμός των "πράσινων" γραφείων στη χώρα μας, τον οποίο στελέχη της αγοράς θεωρούν μονόδρομο για τα επόμενα χρόνια, είναι περιορισμένος, με αποτέλεσμα να καταγράφεται σημαντική αύξηση των μισθωμάτων. Tόσο το 2020 όσο και το 2021 η ζήτηση για παλαιότερης τεχνολογίας κτίρια γραφείων ήταν ιδιαίτερα χαμηλή, με αποτέλεσμα οι ελεύθεροι προς ενοικίαση γραφειακοί χώροι, στην ευρύτερη Περιφέρεια της Αττικής, να φτάσουν στο 8,6% επί του συνόλου των διαθέσιμων χώρων για επαγγελματική χρήση. Εντούτοις, σε ζώνες με σημαντική συγκέντρωση ποιοτικών χώρων γραφείων, όπως ο άξονας γύρω από τη Λεωφόρο Κηφισίας έως την ευρύτερη περιοχή των Βορείων Προαστίων, η διαθεσιμότητα γραφειακών χώρων προς ενοικίαση περιορίστηκε στο 6,76%. Αντίθετα, σε κτίρια με πιο σύγχρονα πρότυπα κατασκευής οι ελεύθεροι προς ενοικίαση χώροι δεν ξεπέρασαν το 5%. Ως εκ τούτου κοινή διαπίστωση αποτελεί ότι οι επιλεγμένοι γραφειακοί χώροι πρώτης προβολής, που βρίσκονται σε περιοχές με ενδιαφέρον και διαθέτουν "πράσινο πιστοποιητικό", θα συνεχίσουν να βρίσκονται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος για τις εγχώριες ΑΕΕΑΠ και τις εταιρείες ανάπτυξης ακινήτων. View full είδηση

Δυο όμορες οριζόντιες ιδιοκτησίες/διαμερίσματα του ίδιου ορόφου, έχουν διαφορετική διαμερισμάτωση σε σχέση με την κάτοψη της οικοδομικής άδειας (ΟΑ 1991) και της σύστασης (το Δ/σμα 1 πήρε 3 τμ. απο το όμορο του Δ/σμα 2) . Κατά την αυτοψία διαπιστώθηκε ότι η υφιστάμενη κατάσταση συμφωνεί με την σύσταση και ΔΕΝ υπάρχει τροποποίηση η/μ.. Συνεπώς, και σύμφωνα με το αρθ.100 παρ 14., σε συνάρτηση με την Εγκ. 2/2019, η εν λόγω διαφοροποίηση δεν συνιστά αυθαιρεσία, αλλά υποχρεούται την ενημέρωση φακέλου της ΟΑ, εως την ηλ. ταυτότητα κτιρίου. Σωστά?

Περίληψη. Το αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον για την πτύχωση αναζωπυρώθηκε με τη δημοσίευση του σημαντικού βιβλίου τού Gilles Deleuze, Η πτύχωση. Ο Leibniz και το μπαρόκ, στα τέλη της δεκαετίας του 1980 στο Παρίσι. Η πτύχωση είναι μια πολιτιστική παράμετρος που απαντάται σε πολλές περιόδους της ιστορίας, αλλά κατά βάση κατατάγεται στο μπαρόκ. Διότι στο μπαρόκ η πτύχωση τείνει προς την απεριόριστη συμπερίληψη, αναπαριστά τη συνεχή κίνηση, και συνεχώς επίσης αναφέρεται σε άλλες πτυχώσεις. Ο Matthew Krissel θεωρεί ότι η πτύχωση είναι μια διαφοροποιούσα αρχή στην αρχιτεκτονική και ουσιαστικά συνεπάγεται μια συνεχώς εξελισσόμενη αρχιτεκτονική, όπως τα λογισμικά των υπολογιστών, που αντιβαίνει στην κλασική αρχή της firmitas, της σταθερότητας ή της στατικότητας. Πολλά παραδείγματα μπορούν να δοθούν από μια τέτοια συνεχώς εξελισσόμενη αρχιτεκτονική: η αρχιτεκτονική του εικονοκυττάρου του Stephen Perella εξερευνά τη μορφοπλαστική διατύπωση χωρίς αναφορά στη λειτουργία, στατικότητα και άλλες ουσιώδεις αρχές της αρχιτεκτονικής. Έπειτα, η διάσημη υγρή αρχιτεκτονική του Marcos Novak, και η ακριβής, ανακριβής και επακριβής αρχιτεκτονική δημιουργία του Greg Lynn, όπως συνδέεται με τον άμορφο σχεδιασμό και συντελείται μέσα από διαδικασίες πληροφορικής φύσης, είναι επίσης παρόμοια παραδείγματα συνεχώς εξελισσόμενης αρχιτεκτονικής. Η αρχιτεκτονική αυτή δεν αποζητά πλέον τη σταθερότητα, αλλά τη συνεχή εναλλαγή και κίνηση διαμέσου περίπλοκων διαδικασιών πληροφορικής φύσης, και γι' αυτό δίνει την εντύπωση ότι έχει πλέον απολέσει οποιαδήποτε έννοια ανθρωπισμού. Η πτύχωση, ωστόσο, δίνει τη δυνατότητα να επαναφέρουμε την ανθρωπιστική διάσταση της αρχιτεκτονικής, την ίδια στιγμή που θεμελιώνουμε θεωρητικά εξελίξεις στον σχεδιασμό, οι οποίες προκύπτουν από την ψηφιακή τεχνολογία που στην εποχή μας κυριαρχεί στην αρχιτεκτονική πράξη και σκέψη. Το διακύβευμα της πτύχωσης είναι η εγγενής ηθική του αειφόρου σχεδιασμού, όπως προκύπτει από την ανάγνωση και χρήση της πτύχωσης από τον Luke Feast. Δρ Κωνσταντίνος Β. Πρώιμος, Διδάσκων στο Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, Κριτικός Τέχνης κι Επιμελητής Εκθέσεων, Χανιά Κρήτης, Ελλάδα Λέξεις κλειδιά: Deleuze, πτύχωση, ψηφιακή αρχιτεκτονική, firmitas, ηθική του αειφόρου σχεδιασμού Τα τελευταία τριάντα χρόνια έχει διαπιστωθεί ένα αυξημένο ενδιαφέρον από τους αρχιτέκτονες για την έννοια της πτύχωσης, όπως αυτή αναπτύχθηκε στο σημαδιακό βιβλίο του Gilles Deleuze, Η πτύχωση. Ο Leibniz και το μπαρόκ, το οποίο δημοσιεύτηκε στη Γαλλία στα τέλη της δεκαετίας του 1980¹. Αυτό το αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον για την πτύχωση είναι ενδεικτικό των κοινωνικών πιέσεων που ασκούνται στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό, αφενός από έναν ολοένα και πιο ψηφιακό κόσμο, αφετέρου από την περιπλοκότητα των σύγχρονων πολυπολιτισμικών κοινωνιών. Ωστόσο, το ενδιαφέρον για την πτύχωση είναι επίσης εμβληματικό των δραματικών αλλαγών που έχουν λάβει χώρα, όχι μόνο στην αρχιτεκτονική θεωρία και σκέψη και στην επιστημολογία της αρχιτεκτονικής, αλλά και στην ίδια την αρχιτεκτονική πρακτική. Οι τρεις κλασικές αρχές της αρχιτεκτονικής, οι venustas, firmitas και utilitas, ή χάρη, σταθερότητα και χρησιμότητα, όπως διατυπώθηκαν από τον Ρωμαίο αρχιτέκτονα Βιτρούβιο κατά τον 1ο αιώνα π.Χ., και επανεμφανίστηκαν κατά τη διάρκεια της Ιταλικής Αναγέννησης από τον Alberti, ήταν ανέκαθεν οι πλέον διαχρονικές αξίες της αρχιτεκτονικής σύνθεσης, οι οποίες έχουν ανεξίτηλα σημαδέψει την ιστορία της αρχιτεκτονικής στον δυτικό κόσμο. Μεταξύ των τριών αυτών αξιών, ο κλασικισμός πάντα θεωρούσε τη χάρη ως προεξάρχουσα, σε σύγκριση με τη σταθερότητα και τη χρησιμότητα, ενώ ο μοντερνισμός μετατόπισε το ενδιαφέρον στη χρησιμότητα ή λειτουργία εις βάρος των άλλων δύο. Στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα και ειδικά τα τελευταία τριάντα χρόνια, είναι η firmitas, η σταθερότητα, που αμφισβητείται στο όνομα της πτύχωσης. Η σταθερότητα σημαίνει φυσικά τόσο τη στατική επάρκεια όσο και την αντοχή στον χρόνο. Το καλύτερο πρότυπο σταθερότητας είναι ίσως η Αιγυπτιακή πυραμίδα, η οποία, ως γνωστόν, στόχευε να εξασφαλίσει την κυριαρχία του ηγεμόνα στην αιωνιότητα, ακόμα και μετά τον θάνατό του. Σήμερα, κτίρια όπως το Μουσείο Τέχνης του Tel Aviv στο Ισραήλ, που σχεδιάστηκε από τον Preston Scott-Cohen το 2007 και ολοκληρώθηκε το 2011, ή το Σπίτι μπουκάλι του Klein στο Rye της Victoria στην Αυστραλία, που σχεδιάστηκε από τον Charles Ryan McBride το 2008, φαίνονται να είναι στον αντίποδα της πυραμίδας από τη σκοπιά της σχεδιαστικής λογικής τους. Διότι, πρώτον, η έντονη καμπυλόγραμμη μορφή τους ή η πτύχωση χρειάζεται μεγάλη συντήρηση για να παραμείνει ανέπαφη στον χρόνο, σε αντίθεση με την υποτυπώδη και ελάχιστη συντήρηση που χρειάζεται η πυραμίδα για να αντέξει στον χρόνο. Κατά δεύτερο και ουσιωδέστερο λόγο, αυτά τα σύγχρονα κτίρια που αναφέρθηκαν εν είδει παραδείγματος, είναι η αρχιτεκτονική απάντηση στην ολοένα αυξανόμενη επιθυμία και ανάγκη για ευελιξία στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. 01. Η μεγάλη πυραμίδα της Γκίζας, 2580-2560 π.Χ., 4η δυναστεία 02. Μουσείο Τέχνης του Tel Aviv, Israel, Preston Scott-Cohen 03. Σπίτι μπουκάλι του Klein, Rye, Victoria, Αυστραλία, Charles Ryan McBride Η ευελιξία σημαίνει τη δυνατότητα να ανταποκρίνεται το κτίριο σε αλλαγές χρήσης και σε απρόσμενες περιστάσεις. Τα πτυχωτικά αυτά κτίρια, folded buildings όπως αποκαλούνται, είναι ένα βήμα πριν την κίνηση, αναπαριστώντας την παγωμένη κίνηση, για να ανακαλέσουμε τον διάσημο ορισμό της αρχιτεκτονικής από τον Friedrich Schelling. Τα πτυχωτικά κτίρια αυτά δείχνουν τη μάχη του αρχιτέκτονα με τον χρόνο, όχι με την έννοια της δημιουργίας ενός προϊόντος που θα αντέξει όσο γίνεται πιο πολύ, όπως συνέβαινε στο παρελθόν, αλλά με την έννοια του σχεδιασμού που προορίζεται να εξυπηρετήσει απαιτήσεις που βρίσκονται σε εξέλιξη, αλλάζουν ραγδαία και άρδην και ενίοτε αλληλοσυγκρούονται, καθώς αντικατοπτρίζουν τις περίπλοκες πολυπολιτισμικές κοινωνίες οι οποίες συχνά απαιτούν τη συνεχή αναβάθμιση των κτιρίων, όπως και του λογισμικού των υπολογιστών, για να εξυπηρετήσουν τις μεταβαλλόμενες κοινωνικές ανάγκες και νέες επιθυμίες. Την ανάγκη αυτή για συνεχή εξέλιξη επισημαίνει και η Σοφία Βυζοβίτη, όταν αναφέρεται στο νέο καθεστώς που διέπει το αρχιτεκτονικό αντικείμενο, που δεν αναφέρεται πλέον σε μια χωρική μήτρα, αλλά σε μια χρονική παράμετρο που υπαινίσσεται τη συνεχή αλλαγή και εξέλιξη της ύλης και μορφής². Θέλοντας να κάνει μια γενεαλογία της αρχιτεκτονικής πρακτικής τής πτύχωσης, η Βυζοβίτη εξετάζει τα πρώτα κτίρια που την ενσωμάτωσαν στη λογική τους, τις δύο βιβλιοθήκες στο Jussieu στο Παρίσι από τους αρχιτέκτονες ΟΜΑ, το 1993, το Bicycle Flat στο Άμστερνταμ από τους αρχιτέκτονες VMX το 1998 και το Eye Beam Building, Museum of Art and Technology στη Νέα Υόρκη το 2002 από τους Diller και Scofidio³. 04. Δύο βιβλιοθήκες στο Jussieu στο Παρίσι, ΟΜΑ, 1993 Ακολούθως, θα παρουσιάσω αρχικά την πτύχωση έτσι όπως την αναπτύσσει ο Deleuze στο σημαδιακό του βιβλίο με τον ομώνυμο τίτλο, με σκοπό να αναδείξω τη σημασία της στην αρχιτεκτονική θεωρία. Κατόπιν, θα επιχειρήσω να διαπιστώσω πώς η πτύχωση εφαρμόζεται στη σύγχρονη αρχιτεκτονική σκέψη και πρακτική, εξετάζοντας ταυτόχρονα ποιες είναι οι επιπτώσεις της, ειδικά σε ό,τι αφορά την επιστημολογία του κλάδου της αρχιτεκτονικής. Τέλος, θα επιχειρήσω να αναλύσω τις συνέπειες της τεκτονικής εντατικοποίησης που παράγεται από την πτύχωση, και θα ελέγξω την υπόθεση του αειφόρου οικολογικού σχεδιασμού που αποδίδεται στην πτυχωτική αρχιτεκτονική από τον Luke Feast. Η πτύχωση ως δυναμική αρχή Από την αρχή του κειμένου του, ο Deleuze ορίζει, στην ιδιαίτερα μεταφορική γλώσσα που χρησιμοποιεί, την πτύχωση ως πολιτιστική δύναμη και ισχύ που φέρει τα χαρακτηριστικά κάθε εποχής στην εξέλιξη του ανθρώπου⁴. Η πτύχωση εφαρμόζει στην Ελληνική, τη Ρωμαϊκή, τη Ρωμανική, τη Γοτθική και την κλασική περίοδο, και αντίστοιχα πτυχώσεις αναπτύσσονται σε όλες αυτές τις περιόδους. Η περίοδος ωστόσο που απασχολεί ιδιαίτερα τον Deleuze και τη θεωρεί εμβληματική για την πτύχωση, είναι η περίοδος του μπαρόκ. Διότι, κατά την περίοδο του μπαρόκ, η πτύχωση οδηγεί στην άπειρη συμπερίληψη ή σύμφυρση⁵, αναπαριστά τη συνεχή κίνηση⁶ και συνεχώς αναφέρεται σε άλλες πτυχώσεις, από τις οποίες προκύπτει⁷ και τις οποίες διαρκώς παράγει. Στην πραγματικότητα, η δραστηριότητα της συστολής και διαστολής της πτύχωσης σημαίνει την εξέλιξη και την εκτύλιξη, την εμπλοκή και την ανάπτυξη⁸. Επιπλέον, η πτύχωση σημαίνει μείωση και περιορισμό, ενώ το αντίθετό της, η εκδίπλωση, σημαίνει την αύξηση και την ανάπτυξη⁹. Η πτύχωση, ως εκ τούτου, έχει έναν πολιτισμικό χαρακτήρα, και εμφανίζεται ως μια δύναμη η οποία αναπαριστά την άπειρη εργασία σε εξέλιξη, δηλαδή την άπειρη δεκτικότητα και τον αέναο αυθορμητισμό¹⁰. Σύμφωνα πάντα με τον Deleuze, η πτύχωση δουλεύει όπως το origami, που είναι ως γνωστόν η Ιαπωνική τέχνη της δίπλωσης του χαρτιού¹¹. 05. Η Ιαπωνική Τέχνη της εκδίπλωσης του χαρτιού Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η πτύχωση εμφανίζεται σε κάθε εποχή. Ωστόσο, αυτή καθαυτή είναι επίσης η λειτουργική έννοια του μπαρόκ τον 17ο αιώνα¹². Διαδραματίζει ουσιαστικό ρόλο στο μπαρόκ, διότι εκεί γνωρίζει απεριόριστη ελευθερία¹³. Το ίδιο το μπαρόκ, ως καλλιτεχνικό ύφος, είναι μια δυναμική λειτουργία στον βαθμό που συνεπάγεται την καμπυλόγραμμη ρευστότητα της μορφής¹⁴. Κατά το μπαρόκ, ο κόσμος εμφανίζεται ως μια άπειρη σειρά από καμπυλότητες και κλίσεις¹⁵. Ενώ ο κλασικισμός, δια μέσου των Καρτεσιανών του συντεταγμένων, προωθεί τα καθορισμένα σημεία, τις γωνίες και τα κέντρα, εν συντομία τις ουσιώδεις μορφές, μέσω ενός είδους αφηρημένης οικουμενικότητας¹⁶, το μπαρόκ προωθεί την άπειρη διαφοροποίηση της πτύχωσης¹⁷. Επιπλέον, η αντίθεση που υπάρχει στο μπαρόκ μεταξύ του εσωτερικού και του εξωτερικού, το έξαλλο εξωτερικό που επιφυλάσσει ένα ήρεμο και γαλήνιο εσωτερικό στις εκκλησίες¹⁸, δεν είναι τίποτα άλλο από την αντίθεση μεταξύ της πτύχωσης και της εκδίπλωσής της. Ο Simon O’Sullivan θεωρεί ότι «η έννοια της πτύχωσης επιτρέπει στον Deleuze να σκεφτεί δημιουργικά την παραγωγή τής υποκειμενικότητας (…), τη σχέση που έχει δηλαδή κανείς με τον εαυτό του.»¹⁹. Το σημείο αυτό είναι σημαντικό για την πτύχωση διότι συνδέεται με τον Leibniz, από του οποίου τα γραπτά προέρχεται η έμπνευση της έννοιας της πτύχωσης. Ο Leibniz ονομάζει μονάδα πότε την ψυχή πότε το υποκείμενο, και αυτή η μονάδα είναι στο κέντρο του ενδιαφέροντος του Deleuze²⁰. Η μονάδα είναι ένα μεταφυσικό σημείο, το οποίο ωστόσο δεν είναι προνομιούχο, ούτε βρίσκεται στο κέντρο των πραγμάτων, αφού ο κόσμος απαρτίζεται από άπειρες μονάδες ή ψυχές²¹. Το υποκείμενο είναι μια μονάδα που καταλαμβάνει ένα σημείο, είναι μια ψυχή και προσφέρει μια προοπτική στα πράγματα²². Ανάλογα, το αντικείμενο είναι ένα συμβάν²³. Ο κόσμος, εννοημένος με τέτοιο τρόπο από τον Deleuze ως αναγνώστης του Leibniz, χαρακτηρίζεται από προοπτικισμό, σχετικισμό και πλουραλισμό²⁴. Ο κόσμος, ωστόσο, είναι επίσης εντός της μονάδας η οποία μοιάζει με κύτταρο, σα δωμάτιο χωρίς πόρτες και παράθυρα²⁵. Όλη η δραστηριότητα της ψυχής που είναι πλήρης πτυχώσεων, λαμβάνει χώρα εντός του κόσμου και εντός της μονάδας²⁶. Η μονάδα ή η ψυχή χαρακτηρίζεται από απόλυτη εσωτερικότητα, ή αλλιώς συνιστά ένα σκοτεινό πλαίσιο, με την έννοια ότι όλα συνάγονται από αυτή και τίποτα δε βγαίνει ή μπαίνει από το εξωτερικό²⁷. Η μονάδα χαρακτηρίζεται από απόλυτη εσωτερικότητα και η ύλη από απόλυτη εξωτερικότητα²⁸. Μεταξύ των μονάδων και της ύλης υφίσταται μια δυνατή ένταση, αν και αλλού ο Deleuze θεωρεί ότι οι μάζες και οι οργανισμοί είναι συμπληρωματικοί ως δύο είδη ισχύος ή δύο είδη πτύχωσης²⁹. Ο Deleuze προσφέρει τη διάσημη αλληγορία της δίπατης οικίας μπαρόκ για να εξηγήσει την ανθρώπινη κατάσταση: το ισόγειο έχει ανοίγματα για παράθυρα και αντιπροσωπεύει την ύλη που επιδρά στις αισθήσεις, ενώ ο πρώτος όροφος προορίζεται για τον νου και την εσωτερικότητα, για τη φρενήρη ζωτικότητα της ψυχής που συνιστά ένα καθαρό εσωτερικό χωρίς εξωτερικό³⁰. Η πτύχωση ως διάγραμμα Ο Graham Livesey παραδέχεται ότι είναι συχνά δύσκολο να μεταφράσει κανείς τις έννοιες του Deleuze στη συγκεκριμένη ή δεδομένη υλική πραγματικότητα, παρά την άμεση και οικουμενική απήχηση που η έννοια της πτύχωσης είχε στον κόσμο της αρχιτεκτονικής, αμέσως μόλις το ομότιτλο βιβλίο του Deleuze δημοσιεύτηκε³¹. Στο ίδιο μήκος κύματος, ο Matthew Krissel θεωρεί ότι η πτύχωση, σε αρχιτεκτονικό πλαίσιο, συνεπάγεται συνεχή διαφοροποίηση, «καθώς νέες και μη προσδοκώμενες δυνατότητες λαμβάνουν χώρα (μεταξύ πτύχωσης που έχει λάβει χώρα, πτύχωσης εν εξελίξει και πτύχωσης που είναι εν αναμονή) χωρίς προκαθορισμένα αποτελέσματα»³². Αυτή η συνεχής διαφοροποίηση του αρχιτεκτονικού πλαισίου συνεπάγεται «έναν ευέλικτο τοπολογικό χώρο (…), ο οποίος δεν μπορεί να αποσπαστεί από το πρόγραμμα και το συμβάν, και στον οποίο οι πτυχώσεις είναι τα ίδια τα συμβάντα»³³. O Krissel συνεχίζει τον προβληματισμό του, θέτοντας το ερώτημα, πώς είναι δυνατό να υπάρξει ο χώρος αυτός στην απτή πραγματικότητα, πέραν της θεωρίας ή του ψηφιακού χώρου. Η απάντηση που προσπορίζει ο ίδιος στο ερώτημά του, φαίνεται ότι δεν είναι σίγουρη: ισχυρίζεται ότι η δυνατότητα να έχει κανείς μια σειρά από επιφάνειες να πτυχώνονται και να αναδιπλώνονται, σημαίνει μια άπειρη και μη προβλέψιμη αρχιτεκτονική, προοδευτική και οπισθοδρομική ταυτόχρονα, αλλά σε κάθε περίπτωση συνεχώς εξελισσόμενη³⁴. Είναι δυνατό να φανταστούμε μια αρχιτεκτονική, όχι μόνο στο επίπεδο της θεωρίας, του διαγράμματος ή της στατικής παραλλαγής, που εφαρμόζεται στην κτιριακή δόμηση και είναι συνεχώς εξελισσόμενη ή αλλιώς διαρκώς αναβαθμιζόμενη, όπως τα λογισμικά των υπολογιστών; Αυτή είναι η ερώτηση που προκύπτει για τους αναγνώστες του από τον προβληματισμό του Krissel. Παρά το γεγονός ότι διάσημοι αρχιτέκτονες που είναι θεωρητικοί ταυτόχρονα, έχουν εξετάσει το ενδεχόμενο μιας τέτοιας συνεχώς αναβαθμιζόμενης αρχιτεκτονικής, και αρκεί να αναφέρουμε εδώ τα ονόματα των Peter Eisenman, Greg Lynn και John Rajchman, η εν λόγω αρχιτεκτονική αυτή είναι μια μελλοντική προβολή και δεν υφίσταται επί του παρόντος. Είναι ωστόσο αξιοσημείωτο ότι η υπάρχουσα πτυχωτική αρχιτεκτονική στις μέρες μας, ήδη δείχνει προς την κατεύθυνση της συνεχώς εξελισσόμενης αρχιτεκτονικής που ακυρώνει τη στατική της αρχή, τη firmitas, ως μια αρχιτεκτονική εν τω έργω, σε συνεχή εξέλιξη. Η συνεχώς αναβαθμιζόμενη αρχιτεκτονική την οποία ο Krissel τοποθετεί στο μέλλον, μπορεί σύμφωνα με τον ίδιο να εφαρμόσει την πτύχωση «στο πλαίσιο της προγραμματιζόμενης ύλης» και «μέσω της ανάπτυξης της νανοτεχνολογίας.»³⁵. Όταν η πτύχωση εφαρμόζεται μόνο στο επίπεδο του μορφοπλαστικού χειρισμού³⁶, και ακόμα χειρότερα όταν δικαιολογείται με αναφορά στην αρχιτεκτονική φαντασία και την υποτιθέμενη ελευθερία της αλλά και το δικαίωμά της για άπειρους νεωτερισμούς, ο ριζοσπαστικός χαρακτήρας της πτύχωσης αλλά και οι πολυάριθμες συνέπειές της χάνονται και η πτυχωτική αρχιτεκτονική απλά παραδίδεται στον προηγμένο καπιταλιστικό καταναλωτισμό. Οι αρχιτέκτονες ανέκαθεν αντιμετώπιζαν αυτόν τον κίνδυνο, αλλά και την πρόκληση να ικανοποιήσουν τις επιθυμίες και πολλές φορές τις φαντασιώσεις της πλούσιας πελατείας τους, που συνήθως προσανατολίζεται προς την επιδεικτική κατανάλωση, έναν κίνδυνο που απειλεί να μειώσει την αρχιτεκτονική στο επίπεδο της τρέχουσας μόδας. Ο Mark Jackson θεωρεί πως, ό,τι φαίνεται να είναι στην εμπροσθοφυλακή της αρχιτεκτονικής πρωτοπορίας, συγκεκριμένα ο κυβερνοχώρος και η εικονική πραγματικότητα, τείνει πολλές φορές, σιωπηλά και ασυνείδητα, να υιοθετεί, στην πραγματικότητα, τις πλέον συντηρητικές μεταφυσικές αρχές³⁷. Έχοντας τις προειδοποιήσεις του Jackson κατά νου, πρέπει παρόλα αυτά να σημειώσουμε ότι, από τη δεκαετία του 1980 κι έπειτα, υπάρχει στην αρχιτεκτονική δημιουργία ένα αυξανόμενο μέλημα για την τεκτονική διάστασή της, η οποία σύμφωνα με τον Kenneth Frampton «είναι το δομικό στοιχείο αλλά και η μορφοπλαστική εφαρμογή της παρουσίας του, σε σχέση με το σύνολο του οποίου ήταν μέρος.» Ο όρος τεκτονικός «όχι μόνο αναφέρεται σε μια δομική και υλική εφαρμογή αλλά και σε μια ποιητική της κατασκευής, όπως αυτή μπορεί να ασκηθεί στην αρχιτεκτονική και στις συναφείς εικαστικές τέχνες.»³⁸. Η προσοχή που αφιερώνει ο Frampton στο δομικό στοιχείο, που θεωρεί ότι είναι η ουσία της αρχιτεκτονικής μορφής και αξίζει μεγαλύτερη εκτίμηση από ό,τι η χωρική επινόηση και ο αρχιτεκτονικός νεωτερισμός, είναι προφανώς πολεμικής φύσης και απευθύνεται κυρίως στους μεταμοντέρνους, όπως τον Robert Venturi, και την εμπορευματοποίηση της αρχιτεκτονικής, στην οποία συνέβαλαν ηθελημένα ή άθελά τους. Υποστηρίζοντας την τεκτονική διάσταση της αρχιτεκτονικής, ο Frampton αναφέρεται στον Marco Frascari και στον καίριο ρόλο που ο τελευταίος επιφυλάσσει στον αρχιτεκτονικό σύνδεσμο³⁹. O Marco Frascari, ήδη από το 1984, στο κείμενό του “TheTell-the-Tale Detail”, ελεύθερα μεταφραζόμενο «Η λεπτομέρεια που λέει την ιστορία», υποστηρίζει τη δουλειά τού Carlo Scarpa, αξιολογώντας την αίσθηση της λεπτομέρειας που διατρέχει το έργο του και συνίσταται στους εκφραστικούς και τέλειους κτιριακούς συνδέσμους. Σύμφωνα με τον Frascari: Η αρχιτεκτονική είναι τέχνη, διότι όχι μόνο ενδιαφέρεται να ικανοποιήσει την πρωταρχική ανθρώπινη ανάγκη για ένα καταφύγιο, αλλά συναρμόζει χώρους και υλικά με έναν νοήμονα τρόπο. Αυτό συμβαίνει μέσω μορφικών και πραγματικών συνδέσμων. Ο σύνδεσμος, ως η γόνιμη λεπτομέρεια, είναι ο τόπος όπου η δόμηση αλλά και το χτίσιμο της αρχιτεκτονικής λαμβάνουν χώρα. (Επιπλέον, είναι χρήσιμο να ολοκληρώσουμε την κατανόηση αυτού του ουσιώδους ρόλου του συνδέσμου, ως του τόπου της διαδικασίας του νοήματος της αρχιτεκτονικής, εφόσον η καταγωγή της πρώτης Ινδοευρωπαϊκής λέξης για την τέχνη βρίσκεται στον «σύνδεσμο».)⁴⁰. Η προώθηση της τεκτονικής διάστασης της αρχιτεκτονικής από τον Frascari και τον Frampton είχε έναν ιδιαίτερο πολεμικό στόχο, όπως προαναφέρθηκε, αλλά μπορεί να έχει επίσης συμβάλει στην πρόσφατη υποστασιοποίηση της εντατικής τεκτονικής έκφρασής της στην πτυχωτική αρχιτεκτονική. Η κατά βάση λανθασμένη ιδέα ότι η τεκτονική διάσταση που περιλαμβάνει χωρική καινοτομία και φαντασιακό μορφοπλαστικό χειρισμό είναι τελικά η ουσία της αρχιτεκτονικής, δεν προήλθε από το πουθενά αλλά επωάστηκε σταδιακά και βαθμιαία, στο πλαίσιο τής πλέον σημαίνουσας αρχιτεκτονικής θεωρίας και πράξης, κατά τις δεκαετίες του 1980 και 1990. 06. Μουσείο Castelvecchio, Verona, Carlo Scarpa Όσο κι αν οι επιφανειακές εφαρμογές τής πτύχωσης στην αρχιτεκτονική θεωρία και πράξη είναι γενεαλογικά κατανοήσιμες, το γεγονός αυτό δεν αποτρέπει από το να σκεφτούμε σοβαρά τον ουσιώδη ρόλο της πτύχωσης σε συνδυασμό με τις επιπτώσεις και προεκτάσεις της. Ο Mark Jackson επισημαίνει τους κινδύνους της εμπορευματοποίησης της πτυχωτικής αρχιτεκτονικής⁴¹, αλλά ταυτόχρονα θεωρεί ότι η πτυχωτική ή κυβερνητική αρχιτεκτονική στην πραγματικότητα επαναπροσδιορίζει «τις ιδέες που έχουμε για τον χώρο, την κατοικία και τη μορφή.»⁴² Το πρόβλημα είναι ότι η πτυχωτική αρχιτεκτονική είναι ακόμα καινούρια, και γι' αυτόν ακριβώς τον λόγο δεν έχει γίνει ακόμα πλήρως κατανοητή⁴³. Ο Jackson εξετάζει με κριτικό τρόπο τη δουλειά του Stephen Perella, του οποίου η αρχιτεκτονική της υπερ-επιφάνειας έχει αναφορά στην πτύχωση του Deleuze. Η εικονοκυτταρική αρχιτεκτονική -pixel architecture- του Perella, που εκτυλίσσεται στην οθόνη του υπολογιστή, επινοεί μέσω της ψηφιακής τεχνολογίας μια νέα πλαστικότητα που εφαρμόζει σε ενεργές επιφάνειες, αλλά το εγχείρημα του Perella είναι περιορισμένο μόνο στον μορφοπλαστικό χειρισμό, χωρίς καμία αναφορά στη λειτουργία ή στη χρήση ή ακόμα και στη στατικότητα της αρχιτεκτονικής δομής, κι έτσι είναι μάλλον συμβατικό⁴⁴. 07. Perella, αρχιτεκτονική της υπερεπιφάνειας. Ξενοδοχείο του μέλλοντος 08. Pixel architecture Η υγρή αρχιτεκτονική του Marcos Novak ταυτίζει την αρχιτεκτονική με τον χώρο της πληροφορικής ή τον κυβερνοχώρο που εμφανίζεται ως μια υπερβατική αρχή, η οποία πάλι αποδεικνύεται μάλλον συμβατική ερμηνεία του Deleuze, εφόσον μάλιστα ο τελευταίος δίνει έμφαση στον εγγενή και ουσιαστικό ρόλο της πτύχωσης⁴⁵. O Jackson ευνοεί περισσότερο την ιδιοποίηση της πτύχωσης από τον Greg Lynn μέσω των εννοιών του τελευταίου: ακριβής, ανακριβής και απακριβής, anexact, αρχιτεκτονική σύνθεση⁴⁶. Ο όρος απακριβής ή anexact είναι νεολογισμός, όπως και στα αγγλικά άλλωστε. Η αρχιτεκτονική, σύμφωνα με τον Lynn, οφείλει να πάψει να γοητεύεται από τις στατικές και κλειστές μορφές και πρέπει να τολμήσει να υιοθετήσει τον ανακριβή και άμορφο σχεδιασμό, όπως αυτός εφορμά από ψηφιακές διαδικασίες⁴⁷. Οι ψηφιακές διαδικασίες επιτρέπουν ευέλικτες επιφάνειες, μετρήσιμους περιορισμούς των παραμέτρων του σχεδιασμού που καθορίζουν όρια, χωρίς να τα κλείνουν, και τέλος εξέλιξη στον χρόνο⁴⁸. Το διακύβευμα είναι η έμψυχη, ζωντανή μορφή. Ωστόσο ο Lynn, σύμφωνα πάντα με τον Jackson, αποτυγχάνει να κατανοήσει την πτύχωση του Deleuze ως ένα διάγραμμα το οποίο μεσολαβεί ανάμεσα στην εικονικότητα και στην πραγματικότητα, και λανθασμένα το εκλαμβάνει ως μορφή. Όμως, πάντα σύμφωνα με τον Jackson, η πτύχωση δεν είναι μορφή αλλά είναι μάλλον μια δύναμη⁴⁹. Αυτό που εννοείται ως πτύχωση είναι μια δύναμη για τον Deleuze και μια μορφή για τον Lynn. Ο Lynn, σύμφωνα με τον Jackson, πτυχώνει υπερβολικά γρήγορα και με τον τρόπο αυτόν περιορίζει τη σύνδεση της πτύχωσης με την εικονική πραγματικότητα ως δύναμη. 09. Novak, Liquid Architecture 10. Novak, Liquid Architecture Η εικονική πραγματικότητα δε συνιστά απειλή για την πραγματικότητα αλλά συνιστά μάλλον τον κορεσμό της. Με άλλα λόγια, η εικονική πραγματικότητα σημαίνει την πραγματικότητα στην πληρότητά της. Η εικονική αφαίρεση του Deleuze είναι εγγενής στην τρέχουσα πραγματικότητα, «είναι κατ’ ουσία η δυνατότητα για το νέο σε αυτό που είναι τρέχον», σύμφωνα με τον Brian Massumi⁵⁰. Το εικονικό δε θα έπρεπε να συγχέεται με τον περίπλοκο χώρο που καθιστά δυνατό η τεχνολογία των πολυμέσων αλλά συμφύεται με το πραγματικό. Επομένως, τα διακυβεύματα της αρχιτεκτονικής δε βρίσκονται στην παρουσίαση νέων μορφών που απαντούν στους τεχνολογικούς νεωτερισμούς ή στα προτάγματα των ψηφιακών τεχνολογιών. Τα διακυβεύματα αφορούν μάλλον την ενεργοποίηση του εικονικού σε ό,τι είναι ήδη πραγματικό, του οποίου οι ορίζοντες αποκαλύπτονται στις δυνατότητες της ψηφιακής τεχνολογίας να ακυρώνει το κοντινό και το μακρινό ως το μη τοπικό (…) Μπορούμε να ξεκινήσουμε να αναγνωρίζουμε την αρχιτεκτονική αφηρημένα ως διάγραμμα δύναμης και εξουσίας, ως τεχνολογία δύναμης, και είναι σε αυτό το επίπεδο της κατανομής της δύναμης που παράγει τις μορφές της γνώσης που μπορούν να αναγνωριστούν οι κοινές συνισταμένες μεταξύ ψηφιοποίησης και αρχιτεκτονικής⁵¹. View full είδηση

Είναι η σειρά S200C της ABB η οποία διατίθεται σε "1P+1P in 1M, 2P in 1M, 3P and 4P in 2M": https://new.abb.com/low-voltage/products/system-pro-m/miniature-circuit-breakers/s200c-compact-mcbs

Το success story της ελληνικής κυβέρνησης, οι μεγάλες επενδύσεις που υποσχέθηκε να υλοποιήσει στη χώρα μας ο Αμερικανικός κολοσσός Microsoft "κλείδωσαν" για την περιοχή των Σπάτων και του Κορωπίου. Η Microsoft κατέθεσε αίτηση για ένταξη των επενδύσεων που προβλέπεται να κάνει για κέντρα δεδομένων στο πρόγραμμα Στρατηγικών Επενδύσεων σύμφωνα με το κείμενο διαβούλευσης που δημοσιεύθηκε στον ιστότοπο του Enterprise Greece. Πιο συγκεκριμένα, επενδυτικό φάκελο «Investment in Data Centers in Greece» της εταιρείας Microsoft Operations 4733 Hellas Single Member, κατατέθηκε στον φορέα με την υπ’ αρίθμ. 8600/07-10-2021 αίτηση και την υπ’ αρίθμ. 8607/19-12-2021 τροποποίηση αιτήματος. Το έργο αφορά στη δημιουργία ενός Συγκροτήματος Κέντρων Δεδομένων και Τεχνολογικής Υποστήριξης Επιχειρήσεων. Αποτελείται από τρία Κέντρα Δεδομένων (Data Centers) στο νομό Αττικής με σκοπό την ανάπτυξη και παροχή υπηρεσιών Υπολογιστικού Νέφους (Microsoft Cloud) στην Ελλάδα. Τα τρία Κέντρα Δεδομένων έχουν πλήρη αλληλεξάρτηση μεταξύ τους αποτελώντας μια επιχειρηματική, λειτουργική και οικονομική οντότητα, σε τρία σημεία εγκατάστασης. Όπως αναφέρεται το ένα θα αναπτυχθεί στο Δήμο Σπάτων – Αρτέμιδος, ενώ τα υπόλοιπα σε εκτάσεις στο Δήμο Κρωπίας. Οι συγκεκριμένες εκτάσεις χωροθετούνται εντός περιοχών που εμπίπτουν σε καθεστώτα περιβαλλοντικής ή αρχαιολογικής δέσμευσης και δεν αποτελούν δασικές εκτάσεις στο σύνολό τους. Ο προϋπολογισμός του έργου εκτιμάται οτι θα ξεπεράσει κατά πολύ τα € 75εκ. ευρώ, και θα ανέλθει και σε πολλές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ, ενώ αναμένεται να δημιουργηθούν, κατά βιώσιμο τρόπο, άνω των εκατό νέων Ε.Μ.Ε. (Ετήσιες Μονάδες Εργασίας). Η δημόσια διαβούλευση αναμένεται να διαρκέσει ως την Κυριακή 23 Ιανουαρίου και τέλος Φεβρουαρίου η πρόταση θα κατατεθεί στην αρμόδια Διυπουργική Επιτροπή για την ένταξη του επενδυτικού σχεδίου στις «στρατηγικές επενδύσεις». “Carbon Negative, Water Positive and Zero Waste” data centers Η Microsoft αποβλέπει να καλύψει το 100% της ηλεκτρικής της ενέργειας με αγορές ενέργειας μηδενικού άνθρακα, να προβεί στη ψύξη των συστημάτων με αέρα αντί νερού και να προβεί στην ανακύκλωση και επαναχρησιμοποίηση του 90% των μηχανημάτων και εξαρτημάτων που αντικαθίστανται. "Πόλος έλξης" οι επενδυτές σε Data Center Η χώρα μας έχει μπει εδώ και καιρό στο "στόχαστρο" των τεχνολογικών κολοσσών με σημαντικές επενδύσεις να βρίσκονται στα... σκαριά από ομίλους (εκτός της Microsoft) όπως η Lamda Hellix, που εκτιμάται ότι θα φτάσει στα €300-€400 εκατ. αλλά και πολλές μικρότερες επενδύσεις έως €10 εκατ. από ομίλους όπως οι ΤΙ Sparkle, Hellas Sat, Cloudrock και Lancom. Υπενθυμίζεται ότι και η Amazon Web Services (AWS) έχει συμπεριλάβει την Ελλάδα στο "γκρουπ" δημιουργίας υποδομών "τοπικών ζωνών” (Local Zones) εκτός των ΗΠΑ, μαζί με άλλες 20 τοποθεσίες στην Ευρώπη. View full είδηση

(Μεταφέρθηκε στο παρόν θέμα. Pavlos 33) Η περίπτωση που ενδιαφέρομαι να ..."σώσω" .. αφορά Οικοδομική άδεια που εκδόθηκε μετά τις 1.3.2012 (Με τις διατάξεις του ΠΔ 8/13-7-93 ΦΕΚ795Δ ...Μεταγενέστερα της ημερομηνίας δυνατότητας υπαγωγής σε Ν.4495… ) και σήμερα είναι σε ισχύ . Ειδικότερα: Κατά την κατασκευή εκτός από αναθεωρήσιμες τροποποιήσεις της αδείας, προέκυψε μετατόπιση του κτιρίου σε θέση που παραβιάζονται οι πλάγιες αποστάσεις (Τριγωνική μεταβολή από 0 έως 0,60 m) Γεγονός που δημιουργεί επιφάνεια Ε=7,0 μ2 . Παλαιότερα αυτές τις αυθαιρεσίες τις αντιμετωπίζαμε με το άρθρο 9 & 8 του 1512/85 με απόφαση ΣΧΟΠ και εξαίρεση από κατεδάφιση (Με ανάλογη επιβολή και πληρωμή προστίμου) . ..ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ εστιάζεται στο γεγονός αν ...ΣΗΜΕΡΑ... (Μετά και ανεξάρτητα από τις διαδικασίες αυθαιρέτων..) εξακολουθεί να ισχύει η διαδικασία αυτή... ή υπάρχει κάποια άλλη δυνατότητα. Η δική μου άποψη την οποία θέλω να ενισχύσω είναι πως εξακολουθεί να ισχύει αυτή η διαδικασία και σήμερα (Με επικαιροποιημένα τα όργανα των αποφάσεων φυσικά). Η άποψή μου θεωρώ ότι ισχυροποιείται απο το ...αρθρο 82 παρ. 2γ του Ν.4495 που αναφέρεται ότι εξαιρούνται απο την απαγόρευση τα ακίνητα που .... γ) έχουν εξαιρεθεί απο την κατεδάφιση σύμφωνα με τις διατάξεις ... ... .. ή των παρ. 8 και 10 του άρθρου 9 του Ν.1512/1985 .

Γεια σας, Θέλω να βάλω έναν απορροφητήρα τον οποιο έχω αγοράσει. Ο κατασκευαστής αναφέρει κανονική εξαγωγή αέρα 399 m³/h και 728 m³/h στην εντατικη βαθμίδα. Ο κατασκευαστής προτείνει σωληνα Φ150. Ψάχνοντας καταλήγω οτι δεν υπάρχουν σωλήνες PVC Φ150 αλλά μόνο Φ160, αλλά υπάρχουν ανοξείδωτοι σωλήνες Φ150 οι οποίοι κάνουν. 1. Τι απο τα 2 ειναι καλύτερη επιλογη; Μπορώ να σκεφτώ οτι με την αυξημένη διατομή του Φ160 εχω μειωμενη αντίσταση αλλα και μικρότερη ταχύτητα. Με τον ανοξείδωτο αναρωτιεμαι μηπως η θερμοαγωγιμότητα του δημιουργήσει κάποιο προβλημα. Σκέφτομαι μηπως ειναι μια ψυχρή επιφάνεια το χειμωνα και δημιουργει συμπηκνώματα εξωτερικα, δεδομενων και των υδρατμων στην κουζινα. 2. Η εξοδος του απορροφητηρα βγαινει σε εξωτερικο τοιχο με αρκετο αερα. Ο εγκαταστάτης μου προτεινει σε καθε περιπτωση περσιδες, οι οποιες ειναι παραλληλες στον τοιχο και καθετες στο εδαφος. Με μια γρηγορη ματια που ριχνω βλεπω οτι ολοι τριγυρω εχουν γωνια προς τα κατω. (Ισως ειναι παλιοτερη προσεγγιση). Τι απο τα 2 εχει μικροτερη αντισταση ? Κερδιζω κατι με την γωνια? Κατι αλλο που πρεπει να σκεφτω? Ειναι ιδιαιτερα δυσπροσιτος ο απορροφητηρας και μετα την εγκατασταση η προσβαση θα ειναι πολυ δυσκολη γιατι θα καλυφτουν οι σωληνες οποτε θελω να το σκεφτω απο πριν σωστα.