Αναζήτηση στην κοινότητα

Είμαι διπλωματούχος Μηχανολόγος Μηχανικός του ΕΜΠ, ετών 28 και από την ημέρα της ολοκλήρωσης της στρατιωτικής μου θητείας περιπλανιέμαι στις φουρτουνισμένες θάλασσες της αγοράς εργασίας στην Ελλάδα. Είναι στιγμές που νιώθω ότι βυθίζομαι μέσα στα κύματα και άλλες, που νιώθω μια – διστακτική έστω – χείρα βοηθείας από κάποιο ναυαγοσώστη – εργοδότη. Την Τετάρτη 5/9, επισκέφτηκα τα γραφεία της Essence Energy στο Κολωνάκι, απαντώντας σε αγγελία που ζητούσε μηχανικό πωλήσεων φωτοβολταϊκών. Στον ανελκυστήρα του κτιρίου βρέθηκα μαζί με έναν νεότερο μηχανικό, που επίσης απαντούσε στην αγγελία. Αστευόμενος του είπα ότι μόνο ένας έπρεπε να βγει ζωντανός από τον ανελκυστήρα, καθώς διεκδικούσαμε την ίδια δουλειά. Εκείνος όμως δε φάνηκε να γελάει καθόλου... Στην τρίτο όροφο του κτιρίου, μας υποδείχτηκε να καθίσουμε μαζί με άλλους πτυχιούχους μηχανικούς και να περιμένουμε τη σειρά μας, δίπλα σε ένα χώρο συνεδριάσεων που χωρίζοταν από την υποδοχής με γυάλινο χώρισμα. Όση ώρα περιμέναμε, μπορούσαμε να βλέπουμε την εξέλιξη της συνέντευξης των προηγούμενων εξεταζόμενων από εμάς. Φυσιολογικά, οι αναμένοντες ξεκίνησαν μπροστά σε αυτό το θέαμα, όσο κυλούσαν αργά τα λεπτά, να κουνάνε τα πόδια τους νευρικά, να ξεφυσούν και να ιδρώνουν. Όταν τελικά ήρθε η σειρά μου, η νεαρή υπεύθυνη προσωπικού με κάλεσε για τη συνέντευξη. Οι ερωτήσεις της δεν είχαν καμία σχέση ούτε με την ουσία των σπουδών μου, ούτε με την επαγγελματική μου εμπειρία, αλλά ούτε και με την εργασία για την οποία είχα απαντήσει στην αγγελία. Αντίθετα, η συζήτησή μας κινήθηκε σε εντελώς διαφορετικό μήκος κύματος, σχετικά με το που θέλω να φτάσω, πόσο φιλόδοξος είμαι και πόσο εύκολα μπορώ να προσελκύσω αγοραστές. Ταυτόχρονα, από τη συζήτησή μας διαπίστωσα ότι η πληροφόρησή και κατάρτισή της σε σχέση με τα φωτοβολταϊκά ήταν εξαιρετικά περιορισμένη. Εικάζω ότι δεν απευθυνόμουν σε μηχανικό, καθότι αγνοούσε βασικές αρχές τόσο της λειτουργίας των φωτοβολταϊκών, όσο και της αγοράς ενέργειας. Παρόλα αυτά, οφείλω να παραδεχτώ ότι ήταν κομψή και εμφανίσιμη και ενδεχομένως να έπειθε έναν ανυποψίαστο ιδιώτη να γεμίσει την οροφή του σπιτιού του με ηλιακούς συλλέκτες για να αποκτήσει ένα “σίγουρο” εισόδημα, αυτούς τους δύσκολους οικονομικά καιρούς. Ακριβώς όπως αναμενόταν, όταν φτάσαμε στο κομμάτι της αμοιβής, αποκαλύφθηκε ότι αυτή θα προέκυπτε από αλγόριθμο βάσει των πωλήσεων που εγώ θα πετύχαινα, στημένος στα Carrefour. Για την κάλυψη των ασφαλιστικών μου εισφορών, ούτε λόγος φυσικά. Αφού εξηγήθηκε αναλυτικά ότι αυτό είναι απλά ένα εξάμηνο προπαρασκευαστικό στάδιο, όπου θα ξεχωρίσουν οι καλοί από τους κακούς απλήρωτους μηχανικούς, πρίν χαιρετηθούμε εγκάρδια, εξηγήθηκε με λεπτομέρια ότι πρόκειται για μοναδική ευκαιρία για εμένα να εισαχθώ επαγγελματικά στην αγορά ενέργειας. Η παραπάνω κατάσταση προκύπτει φυσιολογικά αν αναλογιστεί κανείς την τρομακτική επαγγελματική αβεβαιότητα και την ανασφάλεια που επικραττεί. Και δεν έχει νόημα να εξεταστεί η νομιμότητα, ή έστω η δεοντολογία του συντάκτη μιας αγγελίας που απαιτεί μηχανικούς, αμοιβόμενους αναλόγως προσόντων , διότι για τους περισσότερους συνεπάγεται απλά χαμένο χρόνο και χρήμα (δικηγόροι, αγωγές, κτλ). Το σενάριο πάντως δε φαντάζει πλέον παραλογο: “Άνθρωποι με επαρκές ακαδημαϊκό προφίλ, ελάτε κατά δεκάδες να μας δείξετε για έξι μήνες τι μπορείτε να πουλήσετε και πως μπορείτε να φάτε τους γύρω σας. Οι πιο ικανοί, γοητευτικοί και αιμοδιψείς από εσάς, θα διεκδικήσουν περί τα 1000 ευρώ μηνιαίως”. Όντως, φαντάζει σαν ανεπανάληπτη ευκαιρία. Γιατί όμως γράφονται όλα τα παραπάνω; Αγαπητοί συνάδελφοι, μην τσιμπάτε. Μην σκάβετε οι ίδιοι το λάκο σας και μην υποβαθμίζετε την επαγγελματική σας ταυτότητα. Το να δουλέψετε σαν πωλητές στα Carrefour δωρεάν για έξι μήνες, δεν αποτελεί μοναδική επαγγελματική ευκαιρία. Όταν ένας εργοδότης ζητάει μηχανικό, πρέπει να μπορεί και να καλύπτει τις οικονομικές του απαιτήσεις. Όλοι γνωρίζουμε ότι η αγορά εργασίας έχει γίνει δύσκολη, ας αντισταθούμε λοιπόν όπως μπορούμε για να μη γίνει στρατόπεδο συγκέντρωσης. Υψώστε τοίχο στους απατεώνες. Δώστε τους να καταλάβουν ότι οι παραπάνω όροι εργασίας δεν είναι ρεαλιστικοί για ένα πολιτισμένο κράτος. Σε αντίθετη περίπτωση, όταν σε ένα χρόνο δύο μηχανικοί συναντιόνται στον ίδιο ανελκυστήρα, διεκδικώντας την ίδια δουλειά, ο ένας εκ των δύο όντως μπορεί να μη βγαίνει ζωντανός... Με θλίψη, αλλά και ελπίδα Φασουλόπουλος Κωνσταντίνος