Αναζήτηση στην κοινότητα

Τον Ιούλιο του 1956 συνέβη στην Αμοργό ο μεγαλύτερος σεισμός στην Ελλάδα κατά τον 20ο αιώνα, ενώ τον διαδέχθηκε το μεγαλύτερο τσουνάμι των τελευταίων δύο αιώνων στη Μεσόγειο. Η πηγή τους παρέμενε αινιγματική και το ερώτημα ποιο ρήγμα ευθυνόταν για τον σεισμό αυτό, ταλάνιζε τους επιστήμονες για χρόνια. Μια διεθνής ερευνητική ομάδα έδωσε την απάντηση χρησιμοποιώντας εξοπλισμό τελευταίας τεχνολογίας, τονίζει το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Ο σεισμός της Αμοργού σημειώθηκε στις 9 Ιουλίου 1956, στον υποθαλάσσιο χώρο μεταξύ Αμοργού και Σαντορίνης. Το μέγεθός του κυμάνθηκε μεταξύ 7,2 και 7,8 Ρίχτερ. Η ακριβής θέση και το βάθος του αποτέλεσαν αντικείμενο συζήτησης, καθώς εκείνη την εποχή είχαν εγκατασταθεί μόνο λίγα σεισμόμετρα. Λίγα λεπτά αργότερα, ακολούθησε ένας δεύτερος σεισμός, πιο κοντά στη Σαντορίνη. Και οι δύο δονήσεις είχαν ως αποτέλεσμα 53 νεκρούς και πολλές ζημιές. Επίσης, λίγα λεπτά μετά την πρώτη δόνηση, ένα τσουνάμι πλημμύρισε τις περισσότερες από τις κοντινές ακτές με κύματα ύψους μερικών μέτρων. Δύο βοσκοί σκαρφαλωμένοι στα βράχια κατά μήκος της νότιας ακτής του νησιού της Αμοργού, έγιναν αυτόπτες μάρτυρες ενός κύματος ιδιαίτερα ψηλού, τουλάχιστον 20 μέτρων. Το νησί της Αστυπάλαιας πλημμύρισε επίσης με κύματα ύψους δέκα μέτρων. Εξήντα οκτώ χρόνια μετά τον καταστροφικό αυτό σεισμό, μια διεθνής ομάδα με ερευνητές από το Geoazur-Universite Cote d’ Azur, το Institut de Physique du Globe de Paris, το Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών, το εργαστήριο Γεωλογίας της Ecole Normale Superieur de Paris και το εργαστήριο Vicorob του Πανεπιστημίου της Girona, εντόπισε έπειτα από πολυετή έρευνα το ρήγμα που προκάλεσε τον σεισμό, αλλά και τη μετακίνηση που έγινε στον υποθαλάσσιο πυθμένα. Το 2015, η διεθνής ωκεανογραφική αποστολή χαρτογράφησε τον θαλάσσιο πυθμένα μεταξύ της Σαντορίνης και της Αμοργού αποκαλύπτοντας τρία κύρια ρήγματα που βρίσκονται περίπου 700 μέτρα κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας. Το 2022, η επόμενη αποστολή με το γαλλικό ωκεανογραφικό σκάφος Europe αναχώρησε από το Ηράκλειο της Κρήτης και κατευθύνθηκε προς τα ρήγματα αυτά. Συγκεκριμένα τμήματα των ρηγμάτων χαρτογραφήθηκαν σε πολύ υψηλή ανάλυση μικρότερη από ένα μέτρο, από ένα αυτόνομο υποβρύχιο όχημα βαθέων υδάτων (AUV IdefX), το οποίο μπόρεσε να καταδυθεί και να ταξιδέψει κοντά στον βυθό. Έναν χρόνο μετά, σε νέα αποστολή με το ίδιο ερευνητικό σκάφος, η επιστημονική ομάδα είχε μαζί της ένα υποβρύχιο ρομποτικό όχημα, το Ariane, το οποίο ήταν εξοπλισμένο με κάμερες που επέτρεπαν στους επιστήμονες να παρατηρήσουν τον βυθό της θάλασσας σε 4Κ. Όπως λέει χαρακτηριστικά στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η καθηγήτρια του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του ΕΚΠΑ, Παρασκευή Νομικού, η οποία συμμετείχε στην αποστολή και στη δημοσίευση, το ρομποτικό όχημα «ήταν ουσιαστικά τα μάτια του επιστήμονα». Ο στόχος ήταν να διερευνηθούν εκτενέστερα τα τμήματα των ρηγμάτων που είχαν επιλεγεί και να εντοπιστεί η πηγή αυτών των μεγάλων γεγονότων. Δεν είναι η πρώτη φορά που θαλάσσιοι γεωλόγοι εντοπίζουν σεισμικά ρήγματα στον πυθμένα της θάλασσας με ρομποτικά οχήματα. Αυτό έχει επιτευχθεί στην Καραϊβική και στην Ιαπωνία για τους σεισμούς του 2004 και του 2011, αντίστοιχα, που προκάλεσαν τσουνάμι. Εδώ, όμως, αναζητήθηκε το ρήγμα ενός παλαιότερου και λιγότερο τεκμηριωμένου σεισμού και τσουνάμι, των οποίων η πηγή παρέμενε αινιγματική. Όπως διαπιστώθηκε κατά την έρευνα, η μετακίνηση του υποθαλάσσιου πυθμένα κατά τη διάρκεια του μεγάλου αυτού σεισμού ήταν κατ’ ελάχιστον εννιά μέτρα και σε ορισμένα σημεία έφτανε ακόμα και τα 16 μέτρα. «Πρόκειται για πολύ μεγάλη μετακίνηση, αλλά δικαιολογείται για έναν σεισμό που «ακούμπησε» τα 7,8 Ρίχτερ», παρατηρεί η κ. Νομικού. Σύμφωνα με την ανάλυση των δεδομένων, το ρήγμα που ενεργοποιήθηκε κατά τον σεισμό ήταν το ρήγμα της Αμοργού. Η κ. Νομικού περιγράφει ότι «μελετήσαμε και τα τρία ρήγματα, προκειμένου να βρούμε σημάδια ενεργοποίησης, τα οποία να μας δείχνουν ποιο ήταν υπεύθυνο για τον σεισμό. Το μόνο που είχε σημάδι ενεργοποίησης ήταν το ρήγμα της Αμοργού». Επίσης, οι ερευνητές εντόπισαν ότι το τσουνάμι προκλήθηκε από τη μεγάλη μετακίνηση του ρήγματος και όχι από υποθαλάσσιες κατολισθήσεις, όπως υποστηρίχθηκε κατά το παρελθόν. Τα αποτελέσματα της έρευνας δημοσιεύθηκαν στο περιοδικό «Communications Earth & Environment» του ομίλου Nature. Η έρευνα εντάσσεται στο πρόγραμμα «AMORGOS», που χρηματοδοτείται από το Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών της Γαλλίας και γαλλικά ερευνητικά ιδρύματα και θα συνεχιστεί μέχρι το 2029. Επόμενος στόχος της έρευνας, σύμφωνα με την κ. Νομικού, είναι να μελετηθεί η συνέχεια του ρήγματος στον χερσαίο χώρο και η μετακίνησή του. View full είδηση

Σε μια απροκάλυπτη παρέμβαση στο πολεοδομικό ζήτημα που έχει δημιουργηθεί εδώ και δύο έτη στην Αμοργό προχώρησε το υπουργείο Περιβάλλοντος. Αγνοώντας πρόσφατη δικαστική απόφαση, το υπουργείο τάχθηκε εμμέσως πλην σαφώς υπέρ της ανέγερσης και τρίτου ορόφου σε κτίρια που χτίζονται σε πλαγιές με μεγάλη κλίση, συντασσόμενο με γνωμοδότηση… που το δικαστήριο ακύρωσε. Όλα αυτά τρεις ημέρες πριν την εκδίκαση προσφυγής, κατά της αναστολής οικοδομικής άδειας ενός τέτοιου κτιρίου. Άμεσα αντέδρασε ο δήμος Αμοργού, ζητώντας την απόσυρση της απόφασης. Η Αμοργός είναι ένα από τα νησιά του Αιγαίου που έχουν ειδικό πολεοδομικό καθεστώς για την προστασία της φυσιογνωμίας τους, το οποίο εγκρίθηκε με προεδρικό διάταγμα περίπου πριν από 20 χρόνια (το 2003). Η συγκεκριμένη υπόθεση, που λόγω του ειδικού πολεοδομικού καθεστώτος της Αμοργού αφορά ολόκληρο το νησί, ξεκίνησε το 2018 με την έκδοση οικοδομικής άδειας δύο κτιρίων με υπόγειο στην περιοχή Ξυλοκερατίδι Καταπόλων. Μετά από καταγγελία ιδιώτη για υπέρβαση ύψους του κτιρίου, η πολεοδομία Νάξου διέκοψε το 2019 τις εργασίες. Όπως διαπίστωσε μετά από αυτοψία και τον επανέλεγχο του φακέλου, το ένα από τα δύο κτίρια υπερέβαινε το μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος. Η δε μελέτη που είχε εγκριθεί από το Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής πριν την έκδοση της οικοδομικής άδειας διέφερε από αυτή που είχε υποβληθεί στην πολεοδομία ως προς τα υψόμετρα των κτιρίων. Οι ιδιοκτήτες των κτιρίων προσέφυγαν στο Συμβούλιο Πολεοδομικών Θεμάτων και Αμφισβητήσεων (ΣΥΠΟΘΑ) Σύρου, που τους δικαίωσε, ενώ με την εκτίμηση αυτή συνέκλινε το καλοκαίρι του 2021 και το Κεντρικό ΣΥΠΟΘΑ (γνωμοδοτικό όργανο του υπουργείου Περιβάλλοντος). Το ζήτημα στο οποίο συγκρούονται οι δύο πλευρές είναι το πώς μετράται τελικά το ανώτατο επιτρεπόμενο ύψος ενός κτιρίου, που στην Αμοργό είναι 8,5 μέτρα: η πολεοδομία υποστηρίζει ότι αυτό μετράται σε προβολή στην όψη του κτιρίου, ενώ το ΣΥΠΟΘΑ ότι αυτό μετράται σε κάθε σημείο της τομής του κτιρίου με το φυσικό έδαφος. Μετά την ακύρωση, από το ΣΥΠΟΘΑ, του «παγώματος» της άδειας, ο αρχικός καταγγέλων προσέφυγε δικαστικά. Τον Οκτώβριο του 2021 το Διοικητικό Εφετείο Πειραιά τον δικαίωσε, υποστηρίζοντας ότι το προεδρικό διάταγμα της Αμοργού είναι σαφές ως προς τον τρόπο μέτρησης του ύψους. Όπως σημειώνει, η μέτρηση του ανώτατου ύψους του κτιρίου σε προβολή γίνεται «καθώς παρατηρήθηκε στους παραδοσιακούς οικισμούς των Κυκλάδων το φαινόμενο νόμιμα κτίρια νόμιμα κτίρια κατά τον τότε ισχύοντα οικοδομικό κανονισμό να προκύπτουν πολυώροφα σε προβολή, ήτοι φαίνονταν από μακριά τριώροφα ή τετραώροφα. Και ενώ η υπόθεση φαινόταν να έχει λήξει, προχθές ο υφυπουργός Περιβάλλοντος Νίκος Ταγαράς με απόφασή του παρενέβη, υιοθετώντας την ερμηνεία που έδωσε το ΣΥΠΟΘΑ Σύρου και το ΚΕΣΥΠΟΘΑ, αγνοώντας τη δικαστική απόφαση (στη δίκη το ΥΠΕΝ είχε παρέμβει, οπότε δεν μπορεί να επικαλεστεί άγνοια). Όλα αυτά τρεις ημέρες πριν εκδικαστεί προσφυγή των ιδιοκτητών του κτιρίου κατά της απόφασης «παγώματος» της οικοδομικής άδειας. Ο δήμος Αμοργού αντέδρασε άμεσα, υποβάλλοντας ένσταση το υπουργείο Περιβάλλοντος. Όπως επισημαίνεται στην επιστολή, η ερμηνεία έρχεται «20 χρόνια μετά την έκδοση του προεδρικού διατάγματος και την έκτοτε συνεχή ερμηνεία και εφαρμογή του από τις αρμόδιες υπηρεσίες, φορείς, ιδιώτες και δικαστήρια». Επιπλέον έρχεται ετεροχρονισμένα, μετά από την έκδοση της εν λόγω δικαστικής απόφασης, που ξεκαθάρισε ότι το ύψος του κτιρίου πρέπει να μετράται σε «προβολή» και ακύρωσε την απόφαση του ΣΥΠΟΘΑ Σύρου, το οποίο η απόφαση του κ. Ταγαρά επικαλείται. «Οι μέθοδοι ερμηνείας των κανόνων δικαίων είναι ευδιάκριτοι στη νομική επιστήμη, η δε κανονιστικώς δρώσα διοίκηση οφείλει μεν να καλύπτει τυχόν εκούσια ή ακούσια κενά του νομοθέτη, κατά την συνταγματική επιταγή του αρ. 43 του Συντάγματος, πλην όμως, σε κάθε περίπτωση οφείλει να σέβεται, να λαμβάνει υπ’ όψιν τις αποφάσεις των ελληνικών δικαστηρίων και να ενεργεί σύμφωνα με αυτές. Διαμαρτυρόμαστε έντονα κατά της εκδοθείσας ως άνω απόφασης και παρακαλούμε για τις άμεσες ενέργειές σας, προς τον σκοπό της αποκατάστασης όποιων σφαλμάτων, άλλως θα αιτηθούμε την ακύρωσήτης στα αρμόδια διοικητικά δικαστήρια, για την προστασία του ευαίσθητου περιβάλλοντος των παραδοσιακών οικισμών της νήσου Αμοργού», καταλήγει η επιστολή του δήμου. Το ερώτημα βέβαια είναι τώρα… τι θα πρέπει να εφαρμόσει η πολεοδομία Νάξου: την υπουργική ή τη δικαστική απόφαση. «Η απόφαση του κ. Ταγαρά πρέπει να ανακληθεί. Όχι μόνο γιατί υπάρχει δικαστική απόφαση, αλλά και γιατί θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου», εκτιμά ο δήμαρχος, Λευτέρης Καραΐσκος. «Το προεδρικό διάταγμα σταμάτησε από το 2003 την ανέγερση τριώροφων και τετραώροφων κτιρίων σε πλαγιές και έτσι θέλουμε να παραμείνει». Την υπόθεση παρακολουθεί και η Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, η οποία το καλοκαίρι με τεχνική έκθεση υποστήριξε ότι η μέτρηση σε κάθε τμήμα του κτιρίου στο φυσικό έδαφος οδηγεί το «κρύψιμο» του πραγματικού του ύψους. Η ΕΛΛΕΤ είχε ζητήσει την απόσυρση της γνωμοδότησης του ΚΕΣΥΠΟΘΑ, εκτιμώντας ότι αντίκειται στο προεδρικό διάταγμα της Αμοργού. «Η έννοια της μέτρησης του ύψους με προβολή του κτιρίου τέθηκε για να μην αλλοιώνεται η αρχιτεκτονική φυσιογνωμία του νησιού», παρατηρεί η Μάρω Ευαγγελίδου, πρόεδρος του Συμβουλίου Θεσμικού Πλαισίου της ΕΛΛΕΤ. View full είδηση

Στις 9 Ιουλίου 1956 σημειώθηκε ένας πολύ ισχυρός και καταστροφικός σεισμός μεγέθους 7,5 Ρίχτερ, με επίκεντρο τη θαλάσσια περιοχή μεταξύ Αμοργού, Ανύδρου και Ανάφης. Τα περιορισμένα μέσα της εποχής είχαν ως αποτέλεσμα οι γνώσεις μας για τον σεισμό αυτό να είναι λίγες και ο ακριβής εντοπισμός του επίκεντρου, αδύνατος. Εξήντα επτά χρόνια μετά, μια διεθνής ωκεανογραφική αποστολή επιχειρεί να εντοπίσει, με τη βοήθεια εξελιγμένου ρομπότ, πληροφορίες για αυτόν τον ισχυρότερο σεισμό της Μεσογείου τα τελευταία 200 χρόνια. Δεν ήταν μόνο ο κύριος σεισμός της 9ης Ιουλίου καταστροφικός. Τον διαδέχτηκε 13 λεπτά αργότερα ισχυρότατος μετασεισμός μεγέθους 7,2 Ρίχτερ κοντά στη Σαντορίνη, που προκάλεσε ζημιές και κόστισε πολλές ανθρώπινες ζωές. Επίσης, προκλήθηκε μεγάλο τσουνάμι που πλημμύρισε τις ακτές από τη Φολέγανδρο ως την Τουρκία, με τα κύματα να φτάνουν μέχρι και τα 20 μέτρα στην Αμοργό. Το επίκεντρο και τα ρήγματα του σεισμού δεν ήταν γνωστά και οι λίγες μελέτες που έγιναν τότε στην ξηρά και τη θάλασσα δεν αποκάλυψαν τι πραγματικά συνέβη. Κατά τη διάρκεια προηγούμενων ωκεανογραφικών αποστολών έγιναν γεωφυσικές μελέτες, όπου αποτυπώθηκε η μορφολογία του υποθαλάσσιου πυθμένα ανάμεσα στη Σαντορίνη, την Αμοργό, την Ανάφη και την Αστυπάλαια και εντοπίστηκαν σε μέγιστο βάθος 750 μέτρων τρία υποθαλάσσια ρήγματα παράλληλα το ένα με το άλλο, σε απόσταση 70 χιλιομέτρων. Μια διεθνής ομάδα εκτελεί υποθαλάσσιες έρευνες στην ίδια περιοχή τα τελευταία δύο χρόνια, για να ρίξει φως στον μηχανισμό που ενεργοποίησε τον καταστροφικό σεισμό και το επακόλουθο τσουνάμι. Στην ομάδα συμμετέχουν η αναπληρώτρια καθηγήτρια του Τμήματος Γεωλογίας και Γεωπεριβάλλοντος του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών Εύη Νομικού, αλλά και επιστήμονες από ερευνητικά ιδρύματα της Γαλλίας, οι Φρεντερίκ Λεκλέρκ από το Πανεπιστήμιο Cote d’ Azur, Ναταλί Φουγιέ από το ινστιτούτο Institut du Physique du Globe του Παρισιού και Χαβιέ Εσκαρτέν από τη Σχολή Ecole Normale Superieure de Paris. Το υποθαλάσσιο ρήγμα της Αμοργού, εξηγεί η κ. Νομικού στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, «είναι ένα από τα πιο ενεργά ρήγματα του ελληνικού θαλάσσιου χώρου και είναι σημαντικό να έχουμε στοιχεία για τη γεωμετρία του, αλλά και για πρώτη φορά οπτικά δεδομένα από τον “καθρέφτη” του ρήγματος, δηλαδή τη λεία επιφάνεια που δημιουργείται κατά τη μετακίνηση του εδάφους έπειτα από σεισμό. Ο στόχος μας είναι να κατανοήσουμε τον μηχανισμό γένεσης του σεισμού του 1956 και του τσουνάμι που προκλήθηκε». Ένα ρομπότ, πολύτιμος βοηθός Πολύτιμος βοηθός στην έρευνά τους είναι το ρομποτικό όχημα Ariane, το οποίο έχει τη δυνατότητα να καταδυθεί σε βάθος μέχρι 2.500 μέτρα και να παραμείνει εκεί έως και έξι ώρες σε κάθε κατάδυση. Οι 4Κ κάμερες που διαθέτει καταγράφουν τη μορφολογία του υποθαλάσσιου πυθμένα και επιτρέπουν στους ερευνητές να δουν και να μελετήσουν το ανάγλυφο με μέγιστη ταχύτητα τα 0,5 μέτρα ανά δευτερόλεπτο. Εξοπλισμένο με δύο μηχανικούς βραχίονες, είναι επίσης σε θέση να συλλέξει ιζήματα σε σωλήνες μήκους 30 εκατοστών που ονομάζονται πυρήνες. Οι οκτώ πυρήνες με ιζήματα που συλλέχθηκαν θα βοηθήσουν στη χρονολόγηση του υποθαλάσσιου αναγλύφου. Για τις ανάγκες της έρευνας, το Ariane καταδύθηκε εννιά φορές για συνολικά 26 ώρες και διένυσε συνολικά 13 χιλιόμετρα εξερευνώντας τη ζώνη του ρήγματος της Αμοργού και των άλλων ρηγμάτων. Τράβηξε χιλιάδες φωτογραφίες, οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν για την παραγωγή τρισδιάστατων μοντέλων που θα βοηθήσουν τους επιστήμονες να μετρήσουν την παραμόρφωση του θαλάσσιου πυθμένα. Επιπλέον, στις έρευνες συμμετείχε και το γαλλικό ωκεανογραφικό πλοίο «L’ Europe», που είναι εξοπλισμένο με πολυδεσμικό σύστημα χαρτογράφησης για την καταγραφή της υποθαλάσσιας μορφολογίας σε παράκτιες περιοχές. Κατά τη διάρκεια της νύχτας αλλά και τις μέρες που επικρατούσαν θυελλώδεις άνεμοι που εμπόδιζαν το ρομποτικό σκάφος να καταδυθεί, το «L’ Europe» συγκέντρωσε βαθυμετρικά δεδομένα στην παράκτια ζώνη της Ανάφης και της Αμοργού. Τα υψηλής ανάλυσης βαθυμετρικά δεδομένα θα χρησιμοποιηθούν στη μοντελοποίηση της διάδοσης του τσουνάμι του 1956, προκειμένου να κατανοηθεί καλύτερα ο μηχανισμός δημιουργίας του. Εξάλλου, οι ερευνητές εντόπισαν πολλές υποθαλάσσιες κατολισθήσεις που πιθανώς συνδέονται με τον σεισμό του 1956 και οι οποίες θα μπορούσαν να έχουν ενισχύσει τα παλιρροϊκά κύματα. Αυτή την περίοδο είναι σε εξέλιξη η επεξεργασία και η ερμηνεία των δεδομένων, προκειμένου να σχηματιστεί καλύτερη εικόνα γι’ αυτά τα γεγονότα του παρελθόντος και να υπάρξει καλύτερη κατανόηση του μέλλοντος σε μια από τις πιο ενεργές γεωδυναμικά περιοχές του ελληνικού υποθαλάσσιου χώρου. Τα πρώτα ερευνητικά αποτελέσματα που προκύπτουν από την έρευνα, όπως αναφέρει η κ. Νομικού στο ΑΠΕ-ΜΠΕ, είναι ότι ο θαλάσσιος χώρος ανάμεσα στην Αμοργό και τη Σαντορίνη «είναι γεωδυναμικά ενεργός με πολλούς γεωκινδύνους. Έχουμε όμως, πλέον στη διάθεσή μας υψηλής ανάλυσης γεωφυσικά δεδομένα και τρισδιάστατα μοντέλα αναγλύφου, που θα μας βοηθήσουν να μελετήσουμε καλύτερα την παραμόρφωση του πυθμένα μετά τον σεισμό του 1956». View full είδηση