Αναζήτηση στην κοινότητα

Τελειωμό δεν έχουν οι αντιδράσεις τοπικών φορέων και κινήσεων πολιτών κατά χωροθετήσεων έργων Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας (ΑΠΕ). Τελευταία στη λίστα των «πράσινων» τεχνολογιών που έχουν μπει στο «στόχαστρο» είναι και οι μονάδες αποθήκευσης ενέργειας. Ήδη στην Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας, η οποία είναι από τις περιοχές που τραβούν σαν «μαγνήτης» τις επενδύσεις ΑΠΕ, κάτοικοι έχουν ξεσηκωθεί και για την ανεξέλεγκτη χωροθέτηση μονάδων αποθήκευσης. Συνολικά, στη συγκεκριμένη Περιφέρεια είναι αδειοδοτημένα περί τα 1.261 έργα ΑΠΕ, δίχως να έχουν υπολογιστεί και τα εκατοντάδες μικρότερα φωτοβολταϊκά (κάτω του 1 MW). Επιπλέον, ήρθαν να προστεθούν και οι αδειοδοτημένες μονάδες αποθήκευσης από την ΡΑΑΕΥ στην Στερεά Ελλάδα που φτάνουν περί τις 160, εκ των οποίων σχεδόν οι μισές έχουν αδειοδοτηθεί και περιβαλλοντικά , γεγονός που έχει πυροδοτήσει επιπλέον αντιδράσεις που έρχονται να προστεθούν σε εκείνες για τα έργα ΑΠΕ που προωθούνται για εγκατάσταση στην περιοχή. Αλλά δεν είναι μόνο οι πολίτες που αντιδρούν. Στη Θεσσαλία, ο Περιφερειάρχης Θεσσαλίας κ. Δημήτρης Κουρέτας προ δύο εβδομάδων έβαλε «φρένο» σε τρία μεγάλα έργα , συνολικής ισχύος 430 MW, τα οποία αναπτύσσουν εταιρείες θυγατρικές της αυστραλιανής Maquarie και της γαλλικής Acuo. Επιπλέον, σύμφωνα με την Περιφέρεια Θεσσαλίας, σε ένα πρόχειρο δειγματοληπτικό έλεγχο σε παλαιότερες αδειοδοτήσεις που έγινε πρόσφατα από τις υπηρεσίες εντοπίστηκαν 12 περιπτώσεις με παράτυπα θετική γνωμοδότηση. Στην Πελοπόννησο το ζήτημα της εγκατάστασης ανεμογεννητριών σε περιοχές όπως το Γαϊδαροβούνι Ταϋγέτου, το Μαίναλο, το Αρτεμίσιο και ο Πάρνωνας, έχει προκαλέσει τις σοβαρές αντιδράσεις των τοπικών φορέων και κατοίκων της περιοχής κατά της κατασκευής αιολικών πάρκων. Μάλιστα, οι αντιδράσεις αναζωπυρώθηκαν από την πρόσφατη δημόσια διαβούλευση για τους αιολικούς σταθμούς MORES (298,2 MW στη Βόρεια Κυνουρία) και MORES II (155,4 MW σε περιοχή της Μάνης των Περιφερειακών Ενοτήτων Λακωνίας και Μεσσηνίας), συμφερόντων της εταιρείας Volton. Ενδεικτικό του κλίματος που έχει διαμορφωθεί είναι ότι έχουν ήδη συγκεντρωθεί 6.000 και 5.500 υπογραφές αντίστοιχα κατά της χωροθέτησης των δύο έργων από πολίτες, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η εγκατάστασή τους θα αλλοιώσει το φυσικό τοπίο και τον πολιτιστικό χαρακτήρα της περιοχής, και δεν συμβαδίζει με το πρότυπο ανάπτυξης που βασίζεται στον τουρισμό. Την αντίθεσή τους εκφράζουν τοπικοί παράγοντες και για έργα ΑΠΕ στον Έβρο. Σχέδιο γερμανικής εταιρείας για εγκατάσταση 41 ανεμογεννητριών στην ευρύτερη περιοχή Σουφλίου προκάλεσε την αντίδραση της Ελληνικής Ορνιθολογικής Εταιρείας. Η WPD (κορυφαία εταιρεία του κλάδου με παρουσία σε 31 χώρες) προτίθεται να εγκαταστήσει τις ανεμογεννήτριες στην παραποτάμια περιοχή μεταξύ του Δάσους Δαδιάς και του Δέλτα Έβρου και προχωρά τις αδειοδοτικές διαδικασίες για την υλοποίηση της επένδυσης. Ακόμη και στην Αττική, η διαδημοτική των Δήμων Λαυρεωτικής και Σαρωνικού «Επιτροπή Κατά των Ανεμογεννητριών στο Πάνειο Όρος» έχει αποφασίσει να κλιμακώσει τον αγώνα της και με την χρήση ένδικων μέσων κατά της εγκατάστασης ανεμογεννητριών στο Πάνειο Όρος και το Κερατοβούνι καθώς η εταιρεία βρίσκεται ένα βήμα πριν την έναρξη κατασκευής του έργου. Όπως καταγγέλλουν, σε πρώτη φάση σχεδιάζεται η εγκατάσταση μίας ανεμογεννήτριας ισχύος 2,4 MW στο Κερατοβούνι, αλλά αποτελεί τον προπομπό για την εγκατάσταση επιπλέον 24 ανεμογεννητριών. Νέα παράταση του Χωροταξικού Και θα συνεχίσει να μεγαλώνει όσο το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) δεν προχωρά με τη θεσμοθέτηση του Ειδικού Χωροταξικού Πλαισίου για τις ΑΠΕ (ΕΧΠ ΑΠΕ), του οποίου η ολοκλήρωση παίρνει διαρκώς παράταση με τη νέα ημερομηνία ολοκλήρωσης της σύμβασης για τους μελετητές να έχει πάρει νέα διορία έως τις 27 Δεκεμβρίου 2024. Έως τότε όλες οι χωροθετήσεις βασίζονται στο παρωχημένο ΕΧΠ-ΑΠΕ του Γ. Σουφλιά, το οποίο είχε εγκριθεί το 2009 και είχε συνταχθεί λαμβάνοντας υπόψη δεδομένα της δεκαετίας του 2000. Σύμφωνα με πληροφορίες, το αρχικό παραδοτέο που έχει υποβληθεί από τους μελετητές στην πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ προτείνει ανακατάταξη των περιοχών αιολικής προτεραιότητας (ΠΑΠ) και αποκλεισμού, λαμβάνοντας υπόψη τις εξελίξεις στις τεχνολογίες αλλά και την αλλαγή του κλίματος που έχει οδηγήσει σε μεταβολή καιρικών στοιχείων που αφορούν στις ταχύτητες των ανέμων, την ηλιακή ακτινοβολία κλπ. Οι νέες προτάσεις Η πρόταση των μελετητών, η οποία ενδέχεται να αλλάξει από το επιτελείο του ΥΠΕΝ, είναι να ευνοηθούν περισσότερες περιοχές για την ανάπτυξη έργων ΑΠΕ, αυξάνοντας τις Περιοχές Αιολικής Προτεραιότητας - ΠΑΠ σε 67 από 58 που είναι στο ισχύον ΕΧΠ ΑΠΕ. Οι επιπλέον δημοτικές ενότητες που έχουν προστεθεί βρίσκονται στην Κρήτη (22) και άλλες 18 στις περιοχές των Σερρών, του Κιλκίς και των Ιωαννίνων και τρεις στη Ροδόπη. Επίσης, αυξάνονται και στην Εύβοια, αλλά μειώνονται στην Κάρυστο, περιοχή που θεωρείται επιβαρημένη και υπάρχουν και πολλές αντιδράσεις από τοπικούς φορείς για χωροθετήσεις και άλλων έργων ΑΠΕ. Ο αριθμός τους ωστόσο περιορίζεται σε περιοχές του Έβρου, της Βοιωτίας, της Φθιώτιδας, της Φωκίδας και της Λακωνίας, όπου από 29 οι ΠΑΠ περιορίζονται σε 11. Σχετικά με τις περιοχές αποκλεισμού, εκτός από τα «Απάτητα βουνά» (Λευκά Όρη, Σάος, Σμόλικας, Τύμφη, Ταΰγετος, Χατζή, Άγραφα, Μαίναλο, Δίκτη) στα οποία έχει ήδη ανακοινωθεί από το ΥΠΕΝ ότι απαγορεύεται η χωροθέτηση ΑΠΕ, προτείνεται να ενταχθούν και περιοχές που έχουν χαρακτηριστεί ως «τοπία ιδιαίτερου φυσικού κάλλους», «γεωπάρκα» και μικροί νησιωτικοί υγροτόποι. Βεβαίως, μένει να φανεί εάν τελικά οι προβλέψεις του αρχικού παραδοτέου θα παραμείνουν στο τελικό κείμενο του ΕΧΠ – ΑΠΕ που θα παραδώσουν οι μελετητές στα τέλη του έτους, έπειτα από την εσωτερική διαβούλευση που έχει γίνει στο ΥΠΕΝ, αλλά και με την αγορά.

Ο σχεδιαστής Joe Doucet αποκάλυψε τον στρόβιλο Airiva – ένα αρθρωτό σύστημα παραγωγής αιολικής ενέργειας που σχεδιάστηκε ωστε να μπορεί να εγκατασταθεί εντός του αστικού ιστού. Επί του παρόντος, το ενεργειακό σύστημα Airiva διαθέτει κατακόρυφα πτερύγια ύψους δύο μέτρων με σχήμα γλυπτικής έλικας, αντί για την έλικα που συνήθως παρατηρείται σε μεγάλες ανεμογεννήτριες αιολικών πάρκων. Αυτές οι λεπίδες δημιουργούν μια ρέουσα κίνηση καθώς περιστρέφονται, η οποία είναι το κλειδί για τη σχεδίαση, σύμφωνα με τον Doucet, καθώς βοηθά αυτά τα συστήματα να θεωρηθούν ως μια επιθυμητή προσθήκη σε κτίρια, πανεπιστημιουπόλεις ή στις άκρες των δρόμων. Το Airiva είναι μια μορφή παραγωγής ενέργειας, η οποία κατατάσσεται σε εκείνες που τοποθετούνται σε στέγες, κήπους ή άλλες μικρές τοποθεσίες για χρήση από τον ιδιοκτήτη του ακινήτου ή άλλους στη γύρω περιοχή. Οι υποστηρικτές της επιτόπιας ενεργειακής υποδομής υποστηρίζουν ότι υπάρχει λιγότερη απώλεια ενέργειας όταν η ενέργεια χρησιμοποιείται τοπικά και ότι αυτά τα συστήματα παρέχουν στους χρήστες τους ανθεκτικότητα έναντι των διακοπών στο δίκτυο. Για να γίνει το Airiva προσαρμόσιμο σε πολλά αστικά σενάρια, το σύστημα είναι αρθρωτό και κλιμακωτό με τέσσερις λεπίδες που περικλείονται σε τετράγωνα "τμήματα τοίχου" που μπορούν να ενωθούν μεταξύ τους για να δημιουργήσουν μια μονάδα βασικά ατελείωτου μήκους. Ο Doucet σχεδίασε για πρώτη φορά μια έκδοση του Airiva concept το 2021, αφού ερεύνησε διανεμημένα ενεργειακά προϊόντα για ένα έργο και διαπίστωσε ότι δεν ήταν πολλά κατασκευασμένα με προσοχή στην αισθητική. Η τρέχουσα έκδοση είναι το αποτέλεσμα δύο ετών μηχανικής, ανάπτυξης και δοκιμών, με τη βασική αλλαγή να είναι το σχήμα και το μέγεθος των λεπίδων. Το ελικοειδές σχήμα τους προέκυψε ως το πιο υψηλών επιδόσεων αφού αξιολογήθηκαν 16 ιδέες λεπίδων και δοκιμάστηκαν τρεις εκδόσεις σε εγκαταστάσεις αεροδυναμικής σήραγγας. Οι τουρμπίνες δεν έχουν σχεδιαστεί για να είναι τόσο ισχυρές όσο η μεγάλη βιομηχανική εκδοχή, με την Airiva να υπολογίζει ότι κάθε τμήμα τοιχώματος τεσσάρων στροβίλων μπορεί να παρέχει μια σχετικά μικρή ετήσια παραγωγή ενέργειας της τάξης των 1.100 κιλοβατώρων, βάσει αρχικών δοκιμών. Ωστόσο, η Airiva σχεδιάστηκε για να συμπληρώνει αντί να αντικαθιστά άλλες πηγές ενέργειας, όπως η ηλεκτρική ενέργεια του δικτύου, και η εταιρεία αναμένει ότι τα συστήματά της θα συμβάλουν σημαντικά στην κάλυψη των ενεργειακών απαιτήσεων των αστικών κτιρίων. Η εταιρεία θεωρεί ως καλούς πιθανούς χώρους για τις μονάδες της εμπορικά κτίρια και πανεπιστημιουπόλεις, δημοτικές και δημόσιες εγκαταστάσεις, αεροδρόμια, οδικά και σιδηροδρομικά δίκτυα υποδομής και λιμάνια και παράκτιες περιοχές . Οι τουρμπίνες Airiva είναι κατασκευασμένες από αλουμίνιο με πλαστικό με έγχυση για τις λεπίδες. Η εταιρεία έχει στόχο τη χρήση 80% ανακυκλωμένων υλικών, μόλις περάσει στη φάση της μαζικής παραγωγής. Η Airiva θα δοκιμάσει ένα πρωτότυπο πλήρους κλίμακας της μονάδας της αργότερα φέτος, το οποίο θα αποτελείται από δύο τμήματα τοίχου με τέσσερις τουρμπίνες το καθένα, καθώς και έναν "τελικό κόμβο" για να φιλοξενήσει τα χειριστήρια, τις επικοινωνίες και τη διαχείριση ενέργειας. Η εταιρεία σχεδιάζει να πραγματοποιήσει πιλοτικά προγράμματα το δεύτερο εξάμηνο του 2024, με στόχο να λάβει τις πρώτες παραγγελίες το 2025. Πηγή: Dezeen

Ο P. Adams Schwertentransporte με έδρα το Λουξεμβούργο μοιράστηκε τις εκπληκτικές φωτογραφίες του πτερυγίου βάρους 25 τόνων, που μεταφέρεται με ελιγμούς μέσα από στενούς επαρχιακούς δρόμους. Η εταιρεία μεταφορών, η οποία δραστηριοποιείται σε όλη την Ευρώπη, δημοσίευσε τις εικόνες στην σελίδα τους στο LinkedIn, προκαλώντας τον θαυμασμό των χρηστών στα social media για το εντυπωσιακό επίτευγμα της μηχανικής. «Κλείνοντας την χρονιά με ένα σετ πτερυγίων ανεμογεννήτριας 67 μέτρων σε μια δύσκολη διαδρομή». Πάντως, πολλοί κατηγόρησαν την εταιρεία πως έκανε photoshop στις φωτογραφίες. Η μεταφορά του πτερυγίου μήκους 67 μέτρων απαιτεί ιδιαίτερες δεξιότητες Πώς γίνεται η μεταφορά τους Οι φωτογραφίες δείχνουν το τεράστιο πτερύγιο στο πίσω μέρος ενός φορτηγού καθώς περνά μέσα από ήσυχους δρόμους και χωριά. Οι μεταφορείς αποφεύγουν σκόπιμα τις πόλεις και πρέπει να διασφαλίσουν ότι οι γραμμές μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας θα κατέβουν προσωρινά, προκειμένου να περάσουν με ασφάλεια. Σε αντίθεση με την υπόλοιπη ανεμογεννήτρια, τα πτερύγια δεν μπορούν να αποσυναρμολογηθούν και πρέπει να μεταφερθούν ενιαία. Επίσης, δεν μπορούν να ταξιδέψουν οριζόντια λόγω των στροφών στους στενούς δρόμους, επομένως βεβαιώνεται πως τοποθετούνται επάνω στα φορτηγά σε γωνία μεταξύ 20 και 45 μοιρών. Τα πτερύγια μεταφέρονται ολόκληρα καθώς δεν μπορούν να αποσυναρμολογηθούν Το πτερύγιο είναι προσαρτημένο σε μια πλατφόρμα που το επιτρέπει να κινείται πάνω κάτω ή στο πλάι ανάλογα με την κατεύθυνση του ταξιδιού, προκειμένου να κατανέμεται ομοιόμορφα το βάρος στις στροφές. Το ρεκόρ για το μεγαλύτερο πτερύγιο της ανεμογεννήτριας που μεταφέρθηκε με αυτό τον τρόπο, σημειώθηκε το 2016, κατά την μεταφορά ενός πτερυγίου 88,3 μέτρων στην Δανία. Τα αιολικά πάρκα χρειάζονται τα πτερύγια για τις ανεμογεννήτριές τους που βρίσκονται συχνά στην ύπαιθρο, μακριά από τα εργοστάσια που τα παράγουν. Πηγή: iefimerida.gr - https://www.iefimerida.gr/zoi/pterygio-anemogennitrias-metaferetai-steno-dromo

Η σχεδιαζόμενη εγκατάσταση τριών Αιολικών Σταθμών Παραγωγής Ηλεκτρικής Ενέργειας (ΑΣΠΗΕ) με συνολικά 104 ανεμογεννήτριες σε 14 προστατευόμενες νησίδες του Νότιου Αιγαίου αποτελεί ένα ζήτημα αιχμής για την προστασία της βιοποικιλότητας στην Ελλάδα, που έχει συναντήσει την καθολική εναντίωση τόσο των περιβαλλοντικών οργανώσεων όσο και των επιστημονικών φορέων, αναφέρει σε ανακοίνωσή της η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Η πρόσφατη αρνητική γνωμοδότηση για την υλοποίηση του έργου από τη Διεύθυνση Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας (Τμήμα Προστατευόμενων Περιοχών) του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας αποτελεί «ηχηρή επιβεβαίωση ότι οι βιομηχανικής κλίμακας παρεμβάσεις σε αυτά τα ευαίσθητα οικοσυστήματα, ζωτικό κομμάτι του ελληνικού Δικτύου Natura 2000, θα έχουν σαρωτικές και μη αναστρέψιμες επιπτώσεις στη μοναδική χλωρίδα και πανίδα τους», σημειώνει η Ορνιθολογική. Συγκεκριμένα, μετά από την εξέταση της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΜΠΕ) του έργου και της Ειδικής Οικολογικής Αξιολόγησης (ΕΟΑ) που την συνοδεύει, η Διεύθυνση Βιοποικιλότητας γνωμοδοτεί αρνητικά για την περιβαλλοντική αδειοδότηση των 3 ΑΣΠΗΕ επί των 14 αυτών νησίδων. Στη γνωμοδότηση αναφέρεται σαφώς ότι: «Η υλοποίηση των υπό εξέταση ΑΣΠΗΕ είναι πιθανό να προκαλέσει τον οριστικό εκτοπισμό της ορνιθοπανίδας από τις νησίδες. Εφόσον όμως και στην άμεση περιοχή προβλέπονται επίσης ΑΣΠΗΕ στα γύρω νησιά, τα πτηνά δεν θα μπορούν να βρουν εκεί καταφύγιο και είναι πολύ πιθανή η οριστική εξαφάνιση πτηνών σε όλη την περιοχή του κεντρικού Νοτίου Αιγαίου». Επίσης: «Η υπό εξέταση επένδυση, εφόσον υλοποιηθεί, είναι πιθανόν να αλλοιώσει οριστικά και μη αναστρέψιμα αυτό το αδιατάρακτο των νησίδων, καταστρέφοντας αμετάκλητα τα προστατευόμενα οικοσυστήματα και εκδιώκοντας τα είδη της ορνιθοπανίδας, αίροντας ουσιαστικά το καθεστώς προστασίας και τους λόγους ένταξης αυτών των περιοχών στο δίκτυο Natura 2000». «Επιτέλους, φαίνεται να επικρατεί η λογική και τα επιστημονικά δεδομένα. Αναμένουμε πλέον και εκ μέρους της ηγεσίας του Υπουργείου την αναγνώριση του προφανούς: ότι η ισοπέδωση των 14 νησίδων για την εγκατάσταση βιομηχανικής κλίμακας ΑΣΠΗΕ αποτελεί ένα πραγματικό περιβαλλοντικό έγκλημα που πρέπει πάση θυσία να αποφευχθεί», καταλήγει η Ελληνική Ορνιθολογική Εταιρεία. Δείτε ολόκληρη τη γνωμοδότηση της Διεύθυνσης Διαχείρισης Φυσικού Περιβάλλοντος και Βιοποικιλότητας (Τμήμα Προστατευόμενων Περιοχών) του ΥΠΕΝ εδώ: http://files.ornithologiki.gr/docs/nisides/Gnomateysi_YPEN_ASPHE_14_nisides.pdf Οι μικρές απομακρυσμένες νησίδες του Αιγαίου, τα «Γκαλαπάγκος της Μεσογείου» όπως είναι γνωστές στην επιστημονική κοινότητα, αποτελούν ένα από τα τελευταία ακέραια φυσικά καταφύγια της Ευρώπης. Δείτε εδώ αναλυτικά τις επιπτώσεις της εγκατάστασης ΑΣΠΗΕ στα ευαίσθητα αυτά οικοσυστήματα: http://www.ornithologiki.gr/nisides Δείτε εδώ την έκθεση της Ελληνικής ΟΡΝΙΘΟΛΟΓΙΚΗΣ Εταιρείας με την οποία τεκμηριώνεται η απόρριψη της Μελέτης Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων του έργου: http://files.ornithologiki.gr/docs/politiki/aiolika/190419_Enstaseis_MPE_Aiolika_Nisides_ORNITHOLOGIKI.pdf Δείτε εδώ γιατί σύσσωμες οι περιβαλλοντικές οργανώσεις και οι επιστημονικοί φορείς της χώρας εναντιώνονται στην εγκατάσταση ανεμογεννητριών στις 14 προστατευόμενες νησίδες: http://www.ornithologiki.gr/page_cn.php?aID=1997 Δείτε εδώ την κοινή επιστολή τους προς τον Πρωθυπουργό και την πολιτική ηγεσία του ΥΠΕΝ, ήδη από τον Νοέμβριο του 2019: http://files.ornithologiki.gr/docs/nisides/20191107_Epistoli_Prostasia_Nisidwn_Aigaiou.pdf

Η διαδικασία εγκατάστασης μια ανεμογεννήτριας που περιλαμβάνει την μεταφορά, θεμελίωση της βάσης, συναρμολόγηση και εγκατάσταση της:

Ένα βήμα πριν να δοθεί σε δημόσια διαβούλευση είναι το θεσμικό πλαίσιο για την εγκατάσταση μικρών ανεμογεννητριών στη χώρα μας, καθώς η Επιτροπή που είχε συστήσει για την εκπόνησή του το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας παρέδωσε ήδη από την προηγούμενη εβδομάδα το πόρισμά του. Στη συνέχεια θα υπογραφεί η απαραίτητη Υπουργική Απόφαση που θα ενεργοποιεί το Ειδικό Πρόγραμμα ανάπτυξης των μικρών ανεμογεννητριών (με ισχύ έως 50 ΚW), όπως προβλέπεται από το νόμο 4203/2013 που ποτέ μέχρι σήμερα δεν εφαρμόστηκε. Σύμφωνα με πληροφορίες του energypress με το πόρισμα προβλέπονται διαδικασίες εγκατάστασης για δύο βασικές κατηγορίες μικρών ανεμογεννητριών: · Τις πολύ μικρές, δυναμικότητας 2-3 KW, που θα μπορούν να εγκατασταθούν πάνω ή κοντά σε κτήρια και θα λειτουργούν με τη διαδικασία της αυτοπαραγωγής και συμψηφισμού (net metering), κατά τρόπο δηλαδή ανάλογο με τα οικιακά φωτοβολταϊκά. · Τις μεγαλύτερες, ισχύος μέχρι 50 KW, οι οποίες θα μπορούν να εγκατασταθούν μόνον μέσα από μειοδοτικούς διαγωνισμούς κατά το πρότυπο των υπόλοιπων αιολικών πάρκων (πάνω από 6 MW) και των φωτοβολταϊκών. Οι διαγωνισμοί αυτοί δεν θα είναι πανελλήνιοι αλλά θα αφορούν συγκεκριμένη maximum δυναμικότητα για συγκεκριμένες περιοχές στις οποίες θα υπάρχουν «κενά» στο ηλεκτρικό δίκτυο. Όσον αφορά το κρίσιμο ζήτημα της τιμής με την οποία θα πουλάνε το ρεύμα οι παραγωγοί των μικρών ανεμογεννητριών, αυτή θα προκύπτει από τους μειοδοτικούς διαγωνισμούς, αφού πρώτα θα έχει καθοριστεί μια ανώτατη τιμή βάσης. Για το ποια θα είναι αυτή η ανώτατη τιμή βάσης η Επιτροπή δεν έχει διατυπώσει άποψη, καθώς θα αποτελέσει πολιτική απόφαση του ΥΠΕΝ. Ωστόσο, σύμφωνα με πληροφορίες του energypress, η γενική λογική με την οποία αντιμετωπίζει η κυβέρνηση το ζήτημα, είναι ότι δεν μπορούν να δοθούν υψηλές τιμές και να επιβαρύνεται ο καταναλωτής, για μια τεχνολογία που μπορεί, σε μεγαλύτερα μεγέθη, να παράγει ρεύμα με μικρότερο κόστος. Σύμφωνα με αυτή τη λογική, οι μικρές ανεμογεννήτριες δεν πρέπει να επιδοτηθούν με υψηλές τιμές, αφού υπάρχουν οι μεγάλες ανεμογεννήτριες που παράγουν πλέον φθηνό ρεύμα. Για τις μικρές ανεμογεννήτριες δηλαδή επιφυλάσσεται ένας ρόλος συμπληρωματικός, και μόνον, πρώτον για την εγκατάσταση net meteringκαι δεύτερον για τις περιπτώσεις όπου μπορούν να αξιοποιηθούν «τρύπες χωρητικότητας» στο κατά τα άλλα ασθενές δίκτυο, όπου δεν μπορούν να εγκατασταθούν μεγάλα αιολικά πάρκα. Κατά τα λοιπά, με το πόρισμα της Επιτροπής διαμορφώνεται για πρώτη φορ΄πα το πλαίσιο για τη εγκατάσταση μικρών ανεμογεννητριών και αντιμετωπίζονται δύο βασικά θέματα: · πρώτον το χωροταξικό (που θα επιτρέπεται και που όχι με βάση την ισχύ, ποια θα είναι η σχέση και το όριο όσον αφορά τον αστικό ιστό κ.λπ.) · δεύτερον, το θέμα των τεχνικών standards που πρέπει να έχουν οι ανεμογεννήτριες και των πιστοποιήσεων που θα απαιτούνται, τόσο για τις ίδιες τις μηχανές όσο και για τις δομικές εγκαταστάσεις που τις συνοδεύουν. · τρίτον, τα χαρακτηριστικά που θα πρέπει να έχει το δίκτυο σε μια περιοχή για να επιτρέπεται ή όχι η εγκατάσταση μικρών ανεμογεννητριών. Τα τελευταία χρόνια, όπως είναι φυσικό, είχε ανασταλεί κάθε επενδυτική δραστηριότητα στον τομέα, παρότι υπήρξε παλαιότερα σημαντικό επενδυτικό και εμπορικό ενδιαφέρον στην αγορά και σε αρκετές περιπτώσεις έχουν ήδη δαπανηθεί σημαντικά ποσά (εγκατάσταση ιστού, διαδικασία αδειοδότησης κλπ). Οι πληροφορίες για το πλήθος των αιτήσεων που έχουν υποβληθεί στον ΔΕΔΔΗΕ για εγκατάσταση μικρών ανεμογεννητριών, με βάση τον παλαιό νόμο, είναι συγκεχυμένες, πρόκειται πάντως για πάνω 1.000 αιτήσεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρώτη νομοθετική ρύθμιση για τις μικρές ανεμογεννήτριες έγινε με τον νόμο 3851/2010, οπότε οι ενδιαφερόμενοι προμηθευτές, εγκαταστάτες και επενδυτές «γράφουν» ήδη περί τα 7 χρόνια αναμονής. Το Ειδικό Πρόγραμμα ανάπτυξης μικρών ανεμογεννητριών (μΑΓ) προβλέπεται από την παρ. 1 του άρθρου 4 του Νόμου 4203/2013. Σύμφωνα με την συγκεκριμένη διάταξη, το Ειδικό Πρόγραμμα θα ρυθμίζει όλα τα εκκρεμή θεσμικά ζητήματα σχετικά με την εγκατάσταση και λειτουργία των μΑΓ καθώς και τα οικονομικά κίνητρα (τιμολόγηση παραγόμενης ενέργειας, δυνατότητα συμψηφισμού), ενώ η προθεσμία έκδοσης της σχετικής Υπουργικής Απόφασης οριζόταν από το νόμο στις 30.06.2014, ημερομηνία από την οποία έχουν ήδη περάσει σχεδόν τρία χρόνια! Πηγή: http://energypress.gr/news/topikoi-diagonismoi-kai-net-metering-gia-tis-mikres-anemogennitries-stin-teliki-eytheia-neo

Μία από τις μεγαλύτερες προκλήσεις που αντιμετωπίζουν τα αιολικά πάρκα είναι η παύση της παραγωγής ενέργειας όταν δεν υπάρχει άνεμος. Δύο γερμανικές εταιρείες προσπαθούν τώρα να λύσουν αυτό το πρόβλημα με το συνδυασμό ανεμογεννητριών με την τεχνολογία υδροηλεκτρικής ενέργειας. Η νέα μονάδα αιολικής - υδροηλεκτρικής ενέργειας θα είναι η πρώτη του είδους της, και αναμένεται να είναι πλήρως λειτουργική το 2018. Η πρωτοποριακή μονάδα έχει σχεδιαστεί για να παράγει ενέργεια ακόμα και όταν δεν φυσάει άνεμος. Θα διαθέτει τις υψηλότερες ανεμογεννήτριες στον κόσμο, στα 178 μέτρα. Οι βάσεις της ανεμογεννήτριας θα χρησιμεύουν ως δεξαμενές που θα περιέχουν 7,3 εκατομμύρια λίτρα νερού, και το αιολικό πάρκο θα περιβάλλεται από μια πρόσθετη δεξαμενή που θα περιέχει 41 εκατομμύρια λίτρα νερού. Για τη λειτουργία της, η αιολική - υδροηλεκτρική εγκατάσταση θα πρέπει να βρίσκεται πάνω σε λόφο. Το νερό θα ρέει από το λόφο για να παράγει υδροηλεκτρική ενέργεια, και θα αντλείται πίσω στο λόφο, όταν δεν απαιτείται ενέργεια. Αυτό επιτρέπει την αδιάκοπη παραγωγή ενέργειας. Οι υπεύθυνοι του έργου έχουν ήδη βρει μια ιδανική τοποθεσία στον Εθνικό Δρυμό Σουηβίας-Φρανκονίας της Γερμανίας. «Οι Γερμανοί σε αυτήν την περιοχή είναι γνωστοί ως εφευρέτες. Έτσι, η νοοτροπία αυτής της τεχνολογίας ταιριάζει πολύ με τον τοπικό πληθυσμό. Είναι λίγο ριψοκίνδυνη, και δεν μπορεί να λειτουργήσει παντού. Αλλά η συγκεκριμένη μονάδα θα λειτουργεί για αρκετές δεκαετίες, και αναμένουμε ότι τα οφέλη θα γίνουν αισθητά σε αυτό το διάστημα», δήλωσε ο γενικός διευθυντής χερσαίας αιολικής ενέργειας της εταιρείας GE Renewable Energy, Κλιφ Χάρις. Το αιολικό κομμάτι θα παράγει 13,6 μεγαβάτ ενέργειας, και το υδροηλεκτρικό θα μπορεί να παράγει 16 μεγαβάτ. Ένα πιλοτικό πρόγραμμα με τέσσερις ανεμογεννήτριες αναμένεται να συνδεθεί με το δίκτυο το 2017, και το υδροηλεκτρικό κομμάτι θα αρχίσει να λειτουργεί το 2018. Το έργο αναμένεται να συμβάλει στην επίτευξη του εθνικού στόχου παραγωγής τουλάχιστον του 45% της συνολικής ενέργειας μέσω ανανεώσιμων πηγών μέχρι το 2030. Πηγή: http://greenagenda.gr

Ολοκληρωμένο πλαίσιο που θα λύνει όλα τα επιμέρους ζητήματα και θα ορίζει τους όρους και τις προϋποθέσεις για την εγκατάσταση στη χώρα μας μικρών ανεμογεννητριών, επεξεργάζεται, για πρώτη φορά σε σοβαρό επίπεδο, το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας. Στόχος είναι στις αρχές του καλοκαιριού να είναι έτοιμο το σχέδιο και να υπογραφεί στη συνέχεια η απαραίτητη Υπουργική Απόφαση που θα ενεργοποιεί Ειδικό Πρόγραμμα ανάπτυξης των μικρών ανεμογεννητριών (με ισχύ έως 50 kW), όπως προβλέπεται από το νόμο 4203/2013 που ποτέ μέχρι σήμερα δεν εφαρμόστηκε. Σύμφωνα με τις πληροφορίες του energypress, τα δύο βασικά θέματα που χρήζουν αντιμετώπισης είναι: · πρώτον το χωροταξικό (που θα επιτρέπεται και που όχι με βάση την ισχύ, ποια θα είναι η σχέση και το όριο όσον αφορά τον αστικό ιστό κ.λπ.) · δεύτερον, το θέμα των τεχνικών standards που πρέπει να έχουν οι ανεμογεννήτριες και των πιστοποιήσεων που θα απαιτούνται, τόσο για τις ίδιες τις μηχανές όσο και για τις δομικές εγκαταστάσεις που τις συνοδεύουν. Η γενική αρχή με την οποία γίνονται οι επεξεργασίες από τα στελέχη υπό τον γενικό γραμματέα Μιχάλη Βερροιόπουλο, είναι να μην εισάγονται περιττές δυσκολίες για τον επενδυτή, αλλά ταυτόχρονα να μην είναι ανεξέλεγκτη από τεχνική και χωροταξική άποψη η όλη διαδικασία. Στόχος του υπουργείου είναι επίσης να μπορέσει η εγκατάσταση ανεμογεννητριών, πέραν της αυτόνομης λειτουργίας, να ενταχθεί, για όσους το θέλουν, στο σύστημα της αυτοπαραγωγής και του ενεργειακού συμψηφισμού (net metering), όπως τα φωτοβολταϊκά. Σήμερα, όπως είναι φυσικό, έχει ανασταλεί κάθε επενδυτική δραστηριότητα, παρότι υπάρχει σημαντικό επενδυτικό και εμπορικό ενδιαφέρον στην αγορά και σε αρκετές περιπτώσεις έχουν ήδη δαπανηθεί σημαντικά ποσά (εγκατάσταση ιστού, διαδικασία αδειοδότησης κλπ). Οι πληροφορίες για το πλήθος των αιτήσεων που έχουν υποβληθεί στον ΔΕΔΔΗΕ για εγκατάσταση μικρών ανεμογεννητριών, με βάση τον παλαιό νόμο, είναι συγκεχυμένες, πρόκειται πάντως για πάνω 1.000 αιτήσεις. Οι αιτήσεις αυτές θα εξεταστούν κατά προτεραιότητα όταν τεθεί σε ισχύ η νέα υπουργική απόφαση και αν βέβαια οι αιτούντες εξακολουθούν να ενδιαφέρονται με τις νέες «ταρίφες» που θα ευθυγραμμιστούν με το νέο πλαίσιο λειτουργίας των ΑΠΕ. Αξίζει να σημειωθεί ότι η πρώτη νομοθετική ρύθμιση για τις μικρές ανεμογεννήτριες έγινε με τον νόμο 3851/2010, οπότε οι ενδιαφερόμενοι προμηθευτές, εγκαταστάτες και επενδυτές «γράφουν» ήδη περί τα 6 χρόνια αναμονής. Το Ειδικό Πρόγραμμα ανάπτυξης μικρών ανεμογεννητριών (μΑΓ) προβλέπεται από την παρ. 1 του άρθρου 4 του Νόμου 4203/2013. Σύμφωνα με την συγκεκριμένη διάταξη, το Ειδικό Πρόγραμμα θα ρυθμίζει όλα τα εκκρεμή θεσμικά ζητήματα σχετικά με την εγκατάσταση και λειτουργία των μΑΓ καθώς και τα οικονομικά κίνητρα (τιμολόγηση παραγόμενης ενέργειας, δυνατότητα συμψηφισμού), ενώ η προθεσμία έκδοσης της σχετικής Υπουργικής Απόφασης οριζόταν από το νόμο στις 30.06.2014, ημερομηνία από την οποία έχουν ήδη περάσει σχεδόν δύο χρόνια! Πηγή: http://energypress.gr/news/horothetisi-kai-pistopoiiseis-ta-agkathia-gia-na-fysixei-oyrios-anemos-stis-mikres

Τους όρους και τις προϋποθέσεις για την τοποθέτηση μικρών ανεμογεννητριών, με ισχύ ως 50 kW σε κτίρια και σε άλλους χώρους, στο μοντέλο των φωτοβολταϊκών στη στέγη, επεξεργάζεται η ΡΑΕ, όπως αναφέρουν έγκυρες πηγές που επικαλείται η «Ημερησία» Στόχος είναι, σύμφωνα με σχετικό δημοσίευμα, η κατάρτιση υπουργικής απόφασης, στο πλαίσιο της πρόθεσης της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου Περιβάλλοντος - Ενέργειας να ενεργοποιήσει τη σχετική πρόβλεψη του νόμου για τις ΑΠΕ του 2010, η οποία δεν έχει τεθεί σε ισχύ μέχρι σήμερα, καθώς δεν εκδόθηκε η υπουργική απόφαση, όπως προέβλεπε ο νόμος. Ο νόμος του 2010 προσδιόριζε την εγγυημένη τιμή για τις μικρές ανεμογεννήτριες στα 250 ευρώ/ MW, τιμή που δεν πρόκειται βέβαια να ισχύσει, καθώς το μέτρο θα ευθυγραμμιστεί με το νέο πλαίσιο λειτουργίας των ΑΠΕ, με στόχο οι μικρές ανεμογεννήτριας να λειτουργήσουν με το σύστημα του ενεργειακού συμψηφισμού (net metering), όπως τα φωτοβολταϊκά. Οι όροι εγκατάστασης, όπως π.χ. η απόσταση από το ηλεκτρικό δίκτυο, η χωροθέτηση στις αστικές περιοχές κ.λπ. βρίσκονται ακόμα υπό εξέταση, καθώς αρκετά ζητήματα δεν έχουν επιλυθεί, ενώ με την υπουργική απόφαση θα ρυθμίζεται και η πιστοποίησή τους. Αιτήσεις Με βάση τον παλαιό νόμο έχουν κατατεθεί στον ΔΕΔΔΗΕ περί τις 1.000 αιτήσεις για εγκατάσταση μικρών ανεμογεννητριών, οι οποίες και θα εξεταστούν κατά προτεραιότητα όταν τεθεί σε ισχύ η νέα υπουργική απόφαση και αν βέβαια οι αιτούντες εξακολουθούν να ενδιαφέρονται. Εν τω μεταξύ η ΡΑΕ προετοιμάζει τον πρώτο «πιλοτικό διαγωνισμό για την εγκατάσταση φωτοβολταϊκών», στο πλαίσιο των όσων προβλέπει το υπό κατάρτιση νομοσχέδιο για τις ΑΠΕ. Πηγή: http://www.energia.gr/article.asp?art_id=103915

Στα 4,8 GW θα ανέλθει η εγκατεστημένη ισχύς μικρών ανεμογεννητριών, σε παγκόσμια κλίμακα, φτάνοντας ως το 2025 τα 4,8 GW, σύμφωνα με την GlobalData. Ειδικότερα, η εταιρεία συμβούλων εκτιμά ότι η εγκατεστημένη ισχύς των ανεμογεννητριών της κατηγορίας αυτής θα είναι 5 φορές μεγαλύτερη ως το 2025, εν συγκρίσει με τα μόλις 912,6 MW το 2014, με έναν εντυπωσιακό ενιαίο ρυθμό ετήσιας αύξησης (CAGR) της τάξης του 16,4%. Αξίζει να σημειωθεί ότι ανεμογεννήτριες, με ισχύς μικρότερη των 100 kW, θα σημειώσουν εξαιρετικές επιδόσεις στις αγορές της Γερμανίας, της Ισπανίας, της Πολωνίας, της Σουηδίας και της Ουκρανίας, καθώς και στην Ινδία και την Ιαπωνία. Όπως σχολιάζει ο Harshavardhan Reddy Nagatham, αναλυτής της GlobalData, «οι μικρές ανεμογεννήτριες είναι αναγκαίες, και ανεξάρτητες από κρατικές επιδοτήσεις. Το κόστος του τελικού χρήστη είναι ο πιο κρίσιμος παράγοντας που επηρεάζει την ανάπτυξη της αγοράς τόσο στις ανεπτυγμένες, όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες. Σύντομα, οι μικρές ανεμογεννήτριες θα αναδυθούν ως μια φθηνή και εύκολη ενεργειακή λύση, και ως εκ τούτου, θα είναι υπάρξει μεγάλη ζήτηση μελλοντικά γι’ αυτήν την τεχνολογία». Ο Nagatham εκτιμά ότι το 2025 τα «ηνία» της παγκόσμιας αγοράς θα κατέχει η Κίνα με 1,84 GW, με το Ηνωμένο Βασίλειο με 1 GW και τις ΗΠΑ να ακολουθούν. Όπως εξηγεί ο ίδιος, «στην Κίνα, οι μικρές ανεμογεννήτριες αποτελούν μια ελκυστική ενεργειακά επιλογή, καθώς η περιοχή είναι γεμάτη απομακρυσμένες περιοχές, που δεν έχουν πρόσβαση στο δίκτυο. Ως εκ τούτου, η εγκατάσταση ανεμογεννητριών ως 100 kW θεωρείται η βέλτιστη λύση για την τροφοδοσία κατοικιών και επιχειρήσεων». Πηγή: http://energypress.gr/news/globaldata-pentaplasia-i-ishys-ton-mikron-anemogennitrion-os-2025

Η πρώτη ελληνική ανεμογεννήτρια παρουσιάζεται αυτές τις ημέρες στο περίπτερο 10, στην 83η ΔΕΘ και αποτελεί την πράσινη λύση για την παραγωγή ενέργειας από αέρα. Η ανεμογεννήτρια «EW16 Θέτις»κατασκευάστηκε από Έλληνες μηχανικούς στον όμιλο EUNICE ENERGY GROUP (EEG) και έχει καταφέρει να εντυπωσιάσει τους επισκέπτες. Η ανεμογεννήτρια είναι συνολικής ισχύος 50 Kw που σημαίνει ότι, από μία και μόνο, καλύπτονται οι ενεργειακές ανάγκες 10 νοικοκυριών. Αποτελεί την ιδανική λύση για την εξασφάλιση ενέργειας που είναι αναγκαία για έναν βιομήχανο, έναν ξενοδόχο, ένα αγρόκτημα και κάποιους που θέλουν να δημιουργήσουν μια ενεργειακή κοινότητα. Κατασκευάζεται εξ ολοκλήρου στις εγκαταστάσεις της νέας σύγχρονης και τεχνολογικά πρωτοποριακής μονάδας του Ομίλου που λειτουργεί στη Μάνδρα Αττικής. Η EEG σκοπεύει να επεκτείνει την τοποθέτηση των ανεμογεννητριών τα επόμενα χρόνια στην ελληνική επικράτεια. «Στο εργοστάσιό μας έρχονται τα υλικά όπως η λαμαρίνα, τα καλώδια και οι ασφάλειες και εμείς κατασκευάζουμε την πρώτη ελληνική ανεμογεννήτρια. Δεν θέλουμε το πράσινο μέλλον να είναι μόνο... λόγια, αλλά να γίνει και πράξη», επισήμανε ο Βασίλης Παπατσίρος, μηχανολόγος και αεροναυπηγός μηχανικός, υπεύθυνος παραγωγής του εργοστασίου. «Το πρωτότυπο είναι σε λειτουργία εδώ και τρία χρόνια στη Γερμανία. Ήδη έχουμε κάποιες επαφές και συμφωνίες οι οποίες αναμένεται να ανακοινωθούν σύντομα», ανέφερε ο κ. Παπατσίρος. Ο Όμιλος παρουσιάζει στη ΔΕΘ και το σύστημα «S4S» (Storage for: Saving, Solutions, Smart Grid, Sustainability), ένα διεθνώς πρωτοποριακό σύστημα αποθήκευσης και αυτοδιαχείρισης ενέργειας και τεχνογνωσίας Ευφυούς Ηλεκτρικού Δικτύου (ΕΗΔ), το οποίο η EUNICE ENERGY GROUP ανέπτυξε και μέρος του εφαρμόζεται στην αυτόνομη ενεργειακή επένδυση του πολυβραβευμένου και διεθνώς αναγνωρισμένου «TILOS Project», που εξασφαλίζει στην Τήλο ενεργειακή ανεξαρτησία και αυτονομία από ΑΠΕ. «Με το συγκεκριμένο σύστημα επιδιώκουμε να δώσουμε λύσεις ενέργειας σε περιοχές που λείπει, δηλαδή μακριά από αστικά κέντρα», υπογράμμισε ο κ. Παπατσίρος. Τα δύο τεχνολογικά επιτεύγματα, η ανεμογεννήτρια «EW16 θέτις» και το σύστημα «S4S» Αποθήκευσης και Αυτοδιαχείρισης της ενέργειας από ΑΠΕ, λειτουργούν απολύτως προωθητικά και συνδυαστικά μεταξύ τους. Αποτελούν συστατικά στοιχεία των νέων πρωτοποριακών διεθνώς αυτόνομων ενεργειακών λύσεων, παραγωγής, αποθήκευσης και ασφαλούς διαχείρισης ενέργειας από ΑΠΕ, που ανοίγουν τον δρόμο για την ενεργειακή μετάβαση σε εθνικό και ευρωπαϊκό επίπεδο. Μπορούν να εφαρμοστούν σε οποιοδήποτε νησί, χερσαία κοινότητα (απομακρυσμένη ή όχι από το δίκτυο), σε κάθε Ενεργειακή Κοινότητα, στο πεδίο μίας παραγωγικής, τουριστικής, αγροτικής ή άλλης επένδυσης, σε έναν Δήμο, μία Περιφέρεια, κτλ.

Η μεγαλύτερη και ισχυρότερη ανεμογεννήτρια που έχει κατασκευάσει ο άνθρωπος, τέθηκε σε λειτουργία και συνδέθηκε με το δίκτυο ενέργειας της Κίνας. Η MySE 16-260 έχει πτερύγια μήκους 123 μέτρων, καλύπτει μία επιφάνεια όσο επτά γήπεδα ποδοσφαίρου και παράγει 16 MW ηλεκτρισμού. Στέκεται 152 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας και η τουρμπίνα της ζυγίζει 349 τόνους. Αποτελεί ένα θαύμα μηχανικής και εκτιμάται πως θα μπορεί μόνη της σε ένα έτος να παράγει 66 GWh, αρκετό ηλεκτρισμό για να τροφοδοτήσει 36.000 σπίτια. Αυτό ισοδυναμεί με καύση 22.000 τόνων λιγνίτη, ενώ η μείωση των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα ανέρχεται στους 54.000 τόνους. Η MySE 16-260 εγκαταστάθηκε σε ένα αιολικό πάρκο ανοιχτά της ακτής της επαρχίας Fujian στην Κίνα, στο στενό της Ταϊβάν, όπου οι άνεμοι συνήθως ξεπερνούν τα 51 χιλιόμετρα την ώρα. Για αυτόν το λόγο κατασκευάστηκε με εξαιρετική ανθεκτικότητα και ήδη επιβίωσε από τον τυφώνα Talim, ο οποίος άφησε άστεγους 230.000 ανθρώπους.

Ο κύκλος ζωής των πρώτων ανεμογεννητριών που εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα τη δεκαετία του 1990 ολοκληρώνεται και οι εταιρείες έχουν να διαχειριστούν αφενός τη συνέχεια λειτουργίας των πιο αποδοτικών αιολικών πάρκων που ως πρώτα «έπιασαν» τις καλύτερες θέσεις από άποψη αιολικού δυναμικού και δικτύων και αφετέρου τον τεράστιο σε όγκο προς απόσυρση εξοπλισμό. Ως προς το πρώτο, τη συνέχιση της λειτουργίας των πάρκων, η λύση είναι απλή: το «repowering», η αντικατάσταση δηλαδή των παλαιών ανεμογεννητριών με νέα τεχνολογία μεγαλύτερης απόδοσης που ακολουθείται εδώ και μια δεκαετία από τις πιο ώριμες αγορές της Ευρώπης και για πρώτη φορά εφαρμόστηκε και στην Ελλάδα από τη ΔΕΗ Ανανεώσιμες, τη θυγατρική της ΔΕΗ που ως γενική διεύθυνση της μητρικής εταιρείας εγκατέστησε το 1992 τις πρώτες ανεμογεννήτριες στα ελληνικά νησιά. Ως προς το δεύτερο, τη διαχείριση των παλιών ανεμογεννητριών που αποσύρονται, η μεγάλη πρόκληση σε όλη την Ευρώπη είναι τα πτερύγια. Σήμερα το 85%-90% της μάζας των ανεμογεννητριών ανακυκλώνεται με αποδοτικό τρόπο, με τα πτερύγια να αποτελούν την εξαίρεση εξαιτίας των συνθετικών υλικών που περιέχουν. Η WindEurope αναμένει ότι περίπου 25.000 τόνοι λεπίδων θα φτάνουν στο τέλος της λειτουργικής τους ζωής ετησίως έως το 2025, ενώ ο ετήσιος όγκος παροπλισμού θα μπορούσε να διπλασιαστεί στους 52.000 τόνους έως το 2030. Η χρήση των πτερυγίων των ανεμογεννητριών για την κατασκευή ειδών αστικού εξοπλισμού αποτελούν μέρος της διαχείρισης των παροπλισμένων αιολικών πάρκων της Ευρώπης που συμπληρώνει το «repowering». Παγκάκια, ζαρντινιέρες, στέγαστρα, γραφεία, παιδικές χαρές, στάσεις λεωφορείων, info kiosk, σκελετοί ποδηλάτων με υλικό τα πτερύγια των γερασμένων ανεμογεννητριών, είναι η νέα τάση αστικού εξοπλισμού διά χειρός… ευρωπαϊκής αιολικής βιομηχανίας, που ακολουθεί κατά πόδας και η ελληνική. Στο Ρότερνταμ τα παιδιά παίζουν σε παιδικές χαρές από πτερύγια ανεμογεννητριών και στις πλατείες πολλών ευρωπαϊκών πόλεων πληθαίνουν τα πτερύγια-παγκάκια. Στην Ελλάδα, τα γραφεία της EΛΕΤΑΕΝ (Ελληνική Επιστημονική Ενωση Αιολικής Ενέργειας) κοσμούν γραφεία και άλλα έπιπλα από πτερύγια των πρώτων αιολικών πάρκων που εγκατέστησε η ΔΕΗ στις αρχές της δεκαετίας του ’90 και έκλεισαν τον κύκλο ζωής τους. Πτερύγια τοποθετήθηκαν τις ημέρες των Χριστουγέννων στο Παιδικό Χωριό του Δήμου Τρικκαίων, ενώ ένα πτερύγιο αποτελεί τη βάση του γραφείου του διευθύνοντος συμβούλου της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, Κωνσταντίνου Μαύρου, της 100% θυγατρικής της ΔΕΗ που ολοκλήρωσε τον πρώτο κύκλο «repowering» στην Ελλάδα. Στο προσεχές μέλλον, μάλιστα, στην Ελλάδα θα δούμε πολλά είδη αστικού εξοπλισμού από ανεμογεννήτριες διά χειρός… ΕΛΕΤΑΕΝ. Οπως αποκαλύπτει στην «Κ» ο γενικός διευθυντής της EΛΕΤΑΕΝ Παναγιώτης Παπασταματίου, ο φορέας έχει έρθει ήδη σε επαφή με εργοστάσια και είναι σε συνεργασία με την Ιντρακάτ και τη Vestas για την παραγωγή ειδών αστικού εξοπλισμού από πτερύγια ανεμογεννητριών που θα διαθέσουν σε δήμους και άλλους φορείς. Είναι προφανές ωστόσο ότι η επαναχρησιμοποίηση των πτερυγίων σε αυτόν τον τομέα δεν μπορεί να καλύψει τον τεράστιο όγκο των πτερυγίων που αποσύρονται και αυτών που θα ακολουθήσουν. Ενα μέρος των πτερυγίων που αποξήλωσε η ΔΕΗ Ανανεώσιμες, όπως τονίζει στην «Κ» ο διευθυντής Λειτουργίας και Διαχείρισης Παραγωγής των έργων ΑΠΕ της ΔΕΗ Ανανεώσιμες και μέλος του Δ.Σ. της ΕΛΕΤΑΕΝ, Αγγελος Κασίμης, καταλήγει στην τσιμεντοβιομηχανία όπου αναμειγνύεται με το καύσιμο που καίνε για τη λειτουργία τους. «Τα πτερύγια τα παραλαμβάνουν πιστοποιημένες εταιρείες –η μεγαλύτερη βρίσκεται στη Ριτσώνα–, τα θρυμματίζουν και τα κάνουν ένα είδος πούδρας που διοχετεύεται δωρεάν στη βιομηχανία για καύση», τονίζει. Η αιολική βιομηχανία στοχεύει στην 100% ανακύκλωση των ανεμογεννητριών και στο πλαίσιο αυτό οι κατασκευάστριες εταιρείες, όπως τονίζει ο κ. Παπασταματίου, έχουν σχεδιάσει την ανάπτυξη νέων τεχνικών για την ανακύκλωση των υφιστάμενων πτερυγίων, αλλά και την ανάπτυξη νέων υλικών ώστε τα νέα πτερύγια να είναι πλήρως ανακυκλώσιμα με εύκολο και αποτελεσματικό τρόπο. Το πρώτο ερευνητικό πρόγραμμα το αναπτύσσει η Vestas και το δεύτερο η Siemens Gamesa. Στην Ευρώπη, αν και η νομοθεσία επιτρέπει την ταφή μη τοξικών αποβλήτων, καμία εταιρεία δεν κάνει χρήση και δεν υπάρχουν «νεκροταφεία» ανεμογεννητριών σαν κι αυτά που βλέπουμε μέσω Διαδικτύου στις ΗΠΑ, διατείνονται οι εκπρόσωποι του κλάδου. Και όσον αφορά την αμφισβήτηση από μια μερίδα της κοινωνίας περί της «πράσινης ταυτότητας» των αιολικών πάρκων, εξαιτίας της μη δυνατότητας ανακύκλωσης των πτερυγίων, απαντούν: «Υπάρχει ένα πρόβλημα αξίας αλλά είναι άδικο να λέμε ότι αλλάζει την πράσινη ταυτότητα των αιολικών». Επικαλούνται τις εκτιμήσεις της Ευρωπαϊκής Ενωσης Βιομηχανίας των Συνθετικών Υλικών (EuCIA), σύμφωνα με τις οποίες «μέχρι το 2025 ο αιολικός κλάδος –παρά την ακόμα μεγαλύτερη ανάπτυξη που αναμένεται να γνωρίσει τα επόμενα χρόνια– θα είναι υπεύθυνος για το 10% των συνθετικών αποβλήτων παγκοσμίως. Το μεγαλύτερο ποσοστό συνθετικών υλικών θα προέρχεται από τον κτιριακό τομέα και από τις ηλεκτρονικές και ηλεκτρολογικές συσκευές». Πολύπλοκη και δύσκολη η αποξήλωση και η αντικατάστασή τους στα νησιά Η ΔΕΗ Ανανεώσιμες πραγματοποίησε το πρώτο Repowering στην Ελλάδα αντικαθιστώντας 106 ανεμογεννήτριες με 22 νέας τεχνολογίας σε 10 αιολικά πάρκα που είχε εγκαταστήσει τη δεκαετία του ’90 στα Ψαρά, στη Χίο, στην Ικαρία, στη Λέσβο, στην Κάρπαθο, στη Λήμνο, στην Εύβοια και στην Κρήτη. Ο διευθυντής Λειτουργίας και Διαχείρισης Παραγωγής των έργων ΑΠΕ της ΔΕΗ Ανανεώσιμες, Αγγελος Κασίμης, το περιγράφει στην «Κ» ως μια μεγάλη πρόκληση, μια εξίσου πολύπλοκη και απαιτητική διαδικασία αντίστοιχη της ανέγερσης ενός αιολικού πάρκου. «Αποτέλεσε ένα αχαρτογράφητο πεδίο, το οποίο αντιμετωπίστηκε μεθοδικά και πλέον αποτελεί για εμάς μια πρότυπη διαδικασία», τονίζει, περιγράφοντας σειρά προκλήσεων που χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν για τη διαχείριση του αποξηλωθέντος εξοπλισμού καθώς τα περισσότερα πάρκα ήταν διάσπαρτα σε μικρά νησιά. «Δεν υπήρχαν σε όλα τα νησιά κατάλληλες πιστοποιημένες μονάδες για την ανακύκλωση των υλικών και αναγκαζόμασταν να τα μεταφέρουμε σε άλλα νησιά ή στο ηπειρωτικό σύστημα. Αυτό θέλει έναν προγραμματισμό που εξαρτάται και από τις καιρικές συνθήκες, τα δρομολόγια και τη διαθεσιμότητα των πλοίων, τη δυνατότητα να ναυλώσεις ο ίδιος ένα ιδιωτικό πλοίο», τονίζει επισημαίνοντας και τις ελλείψεις κατάλληλων συνεργείων, αφού οι ανάγκες αυτών των έργων απαιτούν τεχνογνωσία. Η διαδικασία του Repowering ξεκινάει ελέγχοντας αρχικά την προσβασιμότητα, αφού στα χρόνια που μεσολάβησαν από το 1990 πολλά μπορεί να έχουν αλλάξει στην οδοποιία, εξηγεί ο κ. Κασίμης. Ακολουθεί το στάδιο της αποξήλωσης, της απομάκρυνσης δηλαδή του παλαιού εξοπλισμού, ξεκινώντας από τα εμφανή κομμάτια, οτιδήποτε βρίσκεται πάνω από το θεμέλιο (πυλώνας, πτερύγια, εναέριο δίκτυο κ.λπ.) και μετέπειτα των αφανών υποδομών, δηλαδή οι βάσεις, τα πιθανά υπόγεια φρεάτια και τέλος η επαναφορά του τοπίου στην προηγούμενη κατάσταση, όπως προβλέπει η νομοθεσία. Από εκεί και μετά ξεκινάει το πιο δύσκολο μέρος της μεταφοράς των υλικών στις εγκαταστάσεις πιστοποιημένων εταιρειών για τη διαχείρισή τους, που δεν υπήρχαν στα μικρά νησιά. Οι εταιρείες που αναλαμβάνουν τη διαχείριση έχουν τρεις επιλογές, σύμφωνα με τον κ. Κασίμη: Η πρώτη είναι να τις διαθέσουν στη δευτερογενή αγορά, όπου υπάρχει ζήτηση από χώρες που το θεσμικό τους πλαίσιο επιτρέπει την εγκατάσταση παλαιών ανεμογεννητριών. Η δεύτερη είναι να αφαιρέσουν κομμάτια (κιβώτιο, γεννήτρια, άξονα κ.λπ.) και να τα διαθέσουν ως ανταλλακτικά για παρόμοιους τύπους ανεμογεννητριών. Η τρίτη επιλογή διαχείρισης αφορά τα πτερύγια, τα οποία πιστοποιημένες εταιρείες τα θρυμματίζουν και τα κάνουν ένα είδος πούδρας που διοχετεύεται για καύση στις τσιμεντοβιομηχανίες.