Αναζήτηση στην κοινότητα

Τι συμβαίνει όταν ένα κτίριο παράγει περισσότερη ενέργεια από όση καταναλώνει; Μπορούν τα κτίρια να λειτουργήσουν ως μπαταρίες για την αποθήκευση ενέργειας από ανανεώσιμες πηγές; Εν τέλει, πως μπορεί το κτιριακό απόθεμα να συμβάλει στη μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και στην απεξάρτηση του ενεργειακού τομέα από τα ορυκτά καύσιμα; Το φετινό Sustainability Summit του EPRA, το οποίο πραγματοποιήθηκε διαδικτυακά στις 4 Νοεμβρίου 2021, επικεντρώθηκε στα συστήματα τιμολόγησης και φορολόγησης του άνθρακα σε διάφορες χώρες της ΕΕ, εξετάζοντας τις επιπτώσεις στον τομέα των ακινήτων, με δεδομένη την αύξηση της ενεργειακής ζήτησης, η οποία αναμένεται να αγγίξει το 15% μέσα στα επόμενα 20 χρόνια. Την ίδια στιγμή, για να επιτευχθεί ο στόχος για την απεξάρτηση του τομέα από τον άνθρακα, το 70% της παραγόμενης ενέργειας θα πρέπει να προέρχεται από ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, με χρονικό ορίζοντα το 2030. Τα δεδομένα ασκούν μεγάλες πιέσεις στα δίκτυα παροχής ενέργειας και στο αυξανόμενο ποσοστό ανανεώσιμων πηγών, το οποίο άγγιξε κατά το 2020 το 39% του συνόλου της παραγωγής. Ο ρόλος των κτιρίων στην παραγωγή καθαρής ενέργειας Παρά την μεγάλη αύξηση της συμμετοχής ανανεώσιμων πηγών στο ενεργειακό μείγμα, για να επιτευχθεί το επιθυμητό 70%, η ενέργεια από ΑΠΕ πρέπει να αυξηθεί κατά περίπου 93%, ένας στόχος που απέχει πολύ από τα σημερινά δεδομένα. Η λύση σε αυτό το πρόβλημα μπορεί να βρίσκεται στην ενεργειακή διασύνδεση μεταξύ των κτιρίων και στην συμμετοχή του κτιριακού αποθέματος στην παραγωγή και αποθήκευση της ενέργειας. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον αποτελεί το γεγονός ότι οι εταιρείες ακινήτων, καθώς κατασκευάζουν και διαχειρίζονται τα ακίνητα έρχονται σε επαφή με τους χρήστες, οι οποίοι, έχουν συχνά δική τους ατζέντα και στρατηγικές αναφορικά με την ενέργεια. Το γεγονός αυτό τις οδηγεί στην συλλογή δεδομένων, απαραίτητων για τη βελτίωση της ενεργειακής κατανάλωσης των κτιρίων του χαρτοφυλακίου τους. Η ενσωμάτωση συστημάτων όπως τα φωτοβολταϊκά, σε σημεία των κτιρίων τα οποία παραμένουν ανεκμετάλλευτα, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τις οροφές, και συστημάτων αποθήκευσης ενέργειας θα απαιτήσει επενδύσεις σε υποδομές σε ένα υπάρχον κτιριακό απόθεμα, το οποίο, ειδικά στην περίπτωση της Ευρώπης, είναι συχνά παλιό. Το κόστος των απαιτούμενων προσαρμογών, αναμένεται να είναι μεγάλο, τόσο για τους ιδιοκτήτες όσο και για τους διαχειριστές των δικτύων και όλους τους εμπλεκόμενους στη βιομηχανία της ενέργειας. Ένα σημαντικό ποσό της τάξεως των € 37 δισ. έχει ήδη προϋπολογισθεί για επενδύσεις στα ενεργειακά δίκτυα, για την περίοδο 2021-2030, ένα ποσό που αναμένεται να φτάσει τα € 55 δισ. για την περίοδο 2031-2050. Παρά τις απαιτήσεις σε κεφάλαιο, τεχνολογία και ανθρώπινο δυναμικό, το κτιριακό απόθεμα μπορεί να αποτελέσει εξαιρετικά σημαντικό παράγοντα στην εξυγίανση του ενεργειακού τομέα. Ωστόσο, κύριο ρόλο διατηρούν οι χρήστες, καθώς οι ενεργειακές ανάγκες των ενοίκων μπορεί να διαφέρουν σημαντικά από κτίριο σε κτίριο και η ευθυγράμμιση των ενεργειακών στρατηγικών διαχειριστή και ένοικου, είναι απαραίτητη για την επίτευξη των καλύτερων δυνατών αποτελεσμάτων. View full είδηση

Την Έκθεση μακροπρόθεσμης στρατηγικής ανακαίνισης του δημόσιου και ιδιωτικού κτιριακού αποθέματος και μετατροπής του σε κτιριακό δυναμικό απαλλαγμένο από ανθρακούχες εκπομπές και υψηλής ενεργειακής απόδοσης έως το έτος 2050, ενέκρινε το ΥΠΕΝ. Το περιεχόμενο της Έκθεσης στοχεύει στη διευκόλυνση της οικονομικά αποδοτικής μετατροπής υφιστάμενων κτιρίων σε κτίρια με σχεδόν μηδενική κατανάλωση ενέργειας, σύμφωνα με την παράγραφο 2 του άρθρου 2Α του ν. 4122/2013. Λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι το μερίδιο του κτιριακού τομέα στην τελική κατανάλωση ενέργειας αγγίζει σήμερα περίπου το 40%, η μεγάλης κλίμακας και έντασης ανακαίνιση του υπάρχοντος κτιριακού αποθέματος και η κατασκευή νέων κτιρίων σχεδόν μηδενικής ενεργειακής κατανάλωσης κρίνεται αναγκαία, καθώς έτσι θα επιτευχθούν σημαντικά ποσοστά εξοικονόμησης ενέργειας και κόστους για τους πολίτες, ενώ θα βελτιωθούν και οι συνθήκες άνεσης, ασφάλειας και υγείας κατά τη χρήση των κτιρίων, όπως αναφέρεται εισαγωγικά. Σε αυτό το πλαίσιο, η Μακροπρόθεσμη Στρατηγική Ανακαίνισης προκρίνει τη δραστική μείωση των εκπομπών CO2 στους κτιριακούς τομείς έως το 2050, λαμβάνοντας υπ’ όψιν μέτρα, τα οποία βρίσκονται ήδη σε τροχιά υλοποίησης για την επίτευξη των κλιματικών και ενεργειακών στόχων του 2020, καθώς και επιπλέον μέτρα, πολιτικές και δείκτες προόδου που περιλαμβάνονται στο ΕΣΕΚ για την περίοδο 2020-2030 και στο σχέδιο Μακροχρόνιας Στρατηγικής (ΜΣ50) για το διάστημα 2030-2050. Ο στόχος του ΕΣΕΚ αφορά στην ενεργειακή αναβάθμιση του 12-15% των κτιρίων ή/και κτιριακών μονάδων εντός της δεκαετίας 2021-2030, μέσω στοχευμένων μέτρων πολιτικής. Συγκριτικά με τον στόχο αυτό, και προκειμένου το κτιριακό απόθεμα να πλησιάσει σε μηδενικό ισοζύγιο ενέργειας, πρέπει οι επιδιώξεις για το 2050 να είναι σημαντικά πιο φιλόδοξες και επομένως τα μέσα πολιτικής να είναι μεγαλύτερης έκτασης, συγκεκριμένα: i)να εφαρμοσθούν αυστηρές προδιαγραφές για τα νέα κτίρια αναφορικά με την ενεργειακή επίδοση του κελύφους και ii)να γίνει μεγάλης έκτασης ενεργειακή αναβάθμιση των παλαιών κτιρίων, ώστε το σύνολο σχεδόν του κτιριακού αποθέματος το 2050 να είναι ενεργειακά αναβαθμισμένο. Επειδή ο ρυθμός κατασκευής νέων κτιρίων είναι σχετικά μικρός και με βάση τα ιστορικά στοιχεία αναμένεται να παρουσιάσει χαμηλή αυξητική τάση στο μέλλον, η ενεργειακή αναβάθμιση παλαιών κτιρίων είναι πολύ μεγάλης σημασίας. Με στόχο να διασφαλιστεί εθνικό κτιριακό δυναμικό υψηλής ενεργειακής απόδοσης και Οδικός χάρτης για την ενεργειακή εξοικονόμηση στα κτίρια Στην Έκθεση περιλαμβάνεται, μεταξύ άλλων, ο οδικός χάρτης για την ενεργειακή εξοικονόμηση στα κτίρια, όπου περιγράφεται μια σειρά μέτρων και πολιτικών, που αφορούν κυρίως στον οικιακό, αλλά και τον τριτογενή τομέα. Επίσης, ο οδικός χάρτης περιλαμβάνει ποσοτικούς δείκτες για την παρακολούθηση της προόδου εφαρμογής των μέτρων και πολιτικών, καθώς και χρονικά ορόσημα επίτευξής τους. Προκειμένου το 2050 το κτιριακό απόθεμα να συμβαδίζει με τους στόχους κλιματικής ουδετερότητας, όπως αναφέρεται στην Έκθεση, πρέπει ήδη από το 2030, η τελική κατανάλωση ενέργειας στα κτίρια να μειωθεί κατά 8% σε σχέση με το 2015 και το ποσοστό αυτό να αγγίξει το 40% το 2050. Πέραν του οφέλους που η ενεργειακή εξοικονόμηση αυτού του μεγέθους θα έχει για το περιβάλλον και την οικονομία (νέες θέσεις εργασίας κ.ά.), σημαντικοί θα είναι και οι πόροι που θα εξοικονομηθούν από τη μείωση του ποσού που απαιτείται ετησίως για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών κατά βάση των νοικοκυριών, όπως επισημαίνεται. Βέβαια, καθώς οι επενδύσεις που απαιτούνται για να επιτευχθούν οι παραπάνω στόχοι είναι σημαντικές, και η εύρεση του απαιτούμενου αρχικού κεφαλαίου αποτελεί βασικό εμπόδιο, σην Έκθεση προκρίνεται η μόχλευση χρηματοδοτήσεων για την κινητοποίηση των απαραίτητων επενδύσεων, προκειμένου εν τέλει, τα νοικοκυριά πρωτίστως, αλλά και ο τομέας των υπηρεσιών, να μπορούν να επιτύχουν τα απαραίτητα ποσοστά εξοικονόμησης ενέργειας. Για την επίτευξη των υψηλών ποσοστών εξοικονόμησης ενέργειας στην Έκθεση σημειώνεται ότι πρέπει κατ’ αρχάς να τεθούν συγκεκριμένοι στόχοι για την ενεργειακή αναβάθμιση του κελύφους των κτιρίων. Οι επεμβάσεις αυτές αφενός είναι μεγαλύτερης έντασης κεφαλαίου, αφετέρου συνεισφέρουν κατά μεγαλύτερο ποσοστό στην τελική εξοικονόμηση ενέργειας. Επιπλέον, οι επεμβάσεις στο κέλυφος συνοδεύονται και από άλλα οφέλη, όπως τη βελτίωση της ποιότητας ζωής μέσα στο κτίριο και την επίτευξη συνθηκών θερμικής άνεσης σε όλη τη διάρκεια του χρόνου. Παράλληλα, λαμβάνοντας υπ’ όψιν ότι ειδικά στον οικιακό τομέα - που ευθύνεται και για το μεγαλύτερο μερίδιο της τελικής κατανάλωσης ενέργειας στα κτίρια - ο ρυθμός κατασκευής νέων κτιρίων είναι σχετικά μικρός και αναμένεται να διατηρηθεί χαμηλός στο μέλλον, η ενεργειακή αναβάθμιση παλαιών κτιρίων είναι πολύ μεγάλης σημασίας. Συνεπώς, όπως επισημαίνεται, θα πρέπει ήδη μέχρι το 2030 να έχει αναβαθμιστεί ενεργειακά το κέλυφος του 23% των παλαιών κτιρίων κατοικίας, ενώ το ποσοστό αυτό θα πρέπει να διπλασιαστεί σχεδόν μέχρι το 2040 για να φτάσει στο 50% το 2050. Οι αντίστοιχοι στόχοι για τον τομέα των υπηρεσιών είναι χαμηλότεροι επειδή ο ρυθμός κατασκευής νέων - και συνεπώς σύμφωνων με τους Κανονισμούς Ενεργειακής Κατανάλωσης - κτιρίων είναι σημαντικά μεγαλύτερος στον τομέα αυτό και άρα το δυναμικό ενεργειακής αναβάθμισης του κελύφους των παλαιών κτιρίων είναι σαφώς μικρότερο. View full είδηση