Αναζήτηση στην κοινότητα

Η Παγκόσμια Τράπεζα υπέγραψε συμφωνία με τέσσερα κράτη της Δυτικής και Κεντρικής Αφρικής αξίας 311 εκατομμυρίων δολαρίων για τη χρηματοδότηση έργων ανανεώσιμων πηγών ενέργειας. Τα κεφάλαια θα χρηματοδοτήσουν περίπου 106 μεγαβάτ (MW) δυναμικότητας παραγωγής ηλιακής ενέργειας με μπαταρίες ενέργειας και συστήματα αποθήκευσης και 41 MW επέκταση της υδροηλεκτρικής ισχύος. Οι χώρες είναι η Σιέρα Λεόνε, η Λιβερία, το Τόγκο και το Τσαντ. Τα κονδύλια θα στηρίξουν παρεμβάσεις διανομής και μεταφοράς ηλεκτρικής ενέργειας. Ο πρόεδρος της Σιέρα Λεόνε Julius Maada Bio, ο οποίος προήδρευσε στην τελετή υπογραφής την Τετάρτη, είπε ότι η συμφωνία ήταν η αρχή μιας επανάστασης στον ενεργειακό εφοδιασμό και την πρόσβαση στις αντίστοιχες χώρες. Η Δυτική Αφρική και η Κεντρική Αφρική έχουν ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά ηλεκτροδότησης σε συνδυασμό με μερικά από τα υψηλότερα κόστη ηλεκτρικής ενέργειας στην Υποσαχάρια Αφρική. Το κόστος ενέργειας έχει αυξηθεί περαιτέρω λόγω των επιπτώσεων της εισβολής της Ρωσίας στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022, καθώς οι τιμές των καυσίμων αυξάνονται. Το Power Pool της Δυτικής Αφρικής, μια περιφερειακή προσέγγιση για τη βελτίωση της ηλεκτρικής ενέργειας στην υποπεριοχή, θα λάβει επίσης κάποια κεφάλαια που εγκρίθηκαν τον Δεκέμβριο στο πλαίσιο ενός νέου Περιφερειακού Έργου Επείγουσας Παρέμβασης Ηλιακής Ενέργειας της Παγκόσμιας Τράπεζας. View full είδηση

Η εμφάνιση του άμεσου προγόνου μας, του «έμφρονος ανθρώπου» (Homo sapiens), έγινε στην Αφρική μάλλον παλαιότερα από ό,τι πίστευαν έως τώρα οι επιστήμονες. Μια νέα γενετική μελέτη από σουηδούς και Νοτιοαφρικανούς επιστήμονες τοποθετεί τις απαρχές του «Χόμο σάπιενς» πριν από 260.000 έως 350.000 χρόνια και όχι πριν από περίπου 200.000 χρόνια που ήταν η έως τώρα βασική εκτίμηση. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον γενετιστή Ματίας Γιάκομπσον του Πανεπιστημίου της Ουψάλα και την καθηγήτρια προϊστορικής αρχαιολογίας Μαρλίζ Λόμπαρντ του Πανεπιστημίου του Γιοχάνεσμπουργκ, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Science", ανέλυσαν το γονιδίωμα επτά αφρικανών κυνηγών-τροφοσυλλεκτών που ζούσαν πριν από 300 έως 2.300 χρόνια. Η ανάλυση του DNA τους οδήγησε στην εκτίμηση ότι ο εξελικτικός διαχωρισμός ανάμεσα στον Homo sapiens και στις άλλες ομάδες προγόνων του ανθρώπου έλαβε χώρα προ 260.000 έως 350.000 ετών. Η νέα εκτίμηση συμβαδίζει με την πρόσφατη ανακάλυψη απολιθωμάτων Homo sapiens στο Μαρόκο φέτος το καλοκαίρι, τα οποία χρονολογήθηκαν ότι ήσαν ηλικίας 300.000 έως 350.000 ετών. Συνεπώς και αυτά παραπέμπουν σε παλαιότερη ανάδυση του Homo sapiens από τους υπόλοιπους...συγγενείς. Είχε προηγηθεί πριν από 600.000 έως 700.000 χρόνια ο εξελικτικός διαχωρισμός από τους Νεάντερταλ, οι οποίοι ακολούθησαν το δικό τους δρόμο, αλλά αργότερα εξαφανίσθηκαν. Οι επιστήμονες γενικά συμφωνούν ότι η ανθρωπότητα «γεννήθηκε» στην Αφρική, αλλά διαφωνούν στο πού ακριβώς και πότε συνέβη αυτό. Με το πέρασμα του χρόνου και με τη συσσώρευση νέων στοιχείων, διαφαίνεται ότι το λίκνο των ανατομικά συγχρόνων ανθρώπων δεν ήταν αποκλειστικά η Ανατολική Αφρική όπως είχε αρχικά υποτεθεί, αλλά τείνει να επικρατήσει πλέον η θεωρία της παναφρικανικής καταγωγής, που υποστηρίζει την εμφάνιση του Homo sapiens επίσης στη Νότια και στη Βόρεια Αφρική, καθώς και σε άλλα σημεία της «μαύρης ηπείρου». Από την άλλη, η καταγωγή μας ωθείται συνεχώς πιο πίσω στο παρελθόν. Πηγή www.real.gr Click here to view the είδηση

Τους τελευταίους μήνες αρκετές χώρες της νότιας Αφρικής έχουν κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω της ιδιαίτερα σκληρής ξηρασίας. Οι δυσμενείς συνθήκες έχουν επιδεινωθεί από τις επιδράσεις του φαινομένου Ελ Νίνιο, οδηγώντας σε αποτυχία καλλιεργειών, θανάτους ζώων, και μία κρίση τροφίμων που επηρεάζει περισσότερα από 32 εκατομμύρια ανθρώπους. Οι αφρικανικές χώρες που έχουν επηρεαστεί αρνητικά από την ξηρασία κατά τους τελευταίους μήνες καταγράφηκαν από μία νέα έκθεση του Παγκόσμιου Επισιτιστικού Προγράμματος (ΠΕΠ) των Ηνωμένων Εθνών. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, πρόκειται για την ξηρότερη διετή περίοδο στην περιοχή από το 1981. Το Λεσότο, το Μαλάουι, η Σουαζιλάνδη, η Νότια Αφρική και η Ζιμπάμπουε είναι μεταξύ των χωρών που έχουν δηλώσει κάποια μορφή έκτακτης ανάγκης, με την τελευταία να έχει δεχθεί ίσως τα σοβαρότερα πλήγματα. «Η χώρα προέρχεται από μια πολύ φτωχή γεωργική σεζόν, που παρήγαγε μόλις το 40 τοις εκατό της κανονικής παραγωγής καλαμποκιού. Πρόκειται για μία ήδη εύθραυστη αγροτική οικονομία», εξηγεί ο Άντριου Οντέρο, αναλυτής επισιτιστικής ασφάλειας του προγράμματος. Τον Φεβρουάριο, οι αξιωματούχοι της χώρας ζήτησαν τόσο εγχώριες όσο και διεθνείς ενισχύσεις συνολικού ύψους 1,5 δις δολαρίων, προκειμένου να εξασφαλίσουν τρόφιμα για τους αγρότες των οποίων οι καλλιέργειες έχουν καταστραφεί ανεπανόρθωτα από την πενιχρή συγκομιδή της προηγούμενης σεζόν και τις συνέπειες του Ελ Νίνιο. Η κατάσταση ίσως επιδεινωθεί αργότερα φέτος, καθώς υπάρχει μια πιθανότητα 50 τοις εκατό ότι θα εκδηλωθεί το φαινόμενο Λα Νίνια στην περιοχή κατά το δεύτερο εξάμηνο του 2016, γεγονός που μπορεί να οδηγήσει σε καταστροφικές πλημμύρες. Πηγή: http://www.naftempor...uria-afrikanous Click here to view the είδηση

Όπως γνωρίζουμε και στην Ελλάδα πολύ καλά, η ενοχλητική σκόνη που προέρχεται από τη Σαχάρα, ταξιδεύει μεγάλες αποστάσεις και σκεπάζει τα πάντα στο πέρασμά της. Μια νέα γαλλο-αμερικανική επιστημονική έρευνα εκτιμά ότι ευτυχώς τις επόμενες δεκαετίες το φαινόμενο θα τείνει να μειωθεί σε ένταση. Οι ερευνητές του Εθνικού Κέντρου Μετεωρολογικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS/Meteo France), του γαλλικού Ινστιτούτου Πιέρ Σιμόν Λαπλάς και του Ινστιτούτου Ωκεανογραφίας Scripps του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια, με επικεφαλής τη Φρανσουάζ Γκισάρ, έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό "Nature". Οι επιστήμονες προβλέπουν μια αισθητή μείωση στην παραγωγή σκόνης στην έρημο της Σαχάρας έως το τέλος του 21ού αιώνα. Αυτό αφενός θα έχει θετικές επιπτώσεις στην υγεία των ανθρώπων (και όχι μόνο), αλλά αφετέρου θα αυξήσει τις θερμοκρασίες στον βόρειο Ατλαντικό και θα ευνοήσει τη δημιουργία κυκλώνων. Οι ερευνητές επισημαίνουν ότι σήμερα υπάρχει τόση πολλή σκόνη της Σαχάρας διασκορπισμένη ανά τον πλανήτη μέσω των ανέμων, που αλλάζει το κλίμα πολλών περιοχών. Η αφρικανική σκόνη φθάνει μέχρι τον Βόρειο και το Νότιο Πόλο, αλλά μέχρι στιγμής οι επιστήμονες δεν έχουν κατανοήσει καλά πώς όλη αυτή η σκόνη επιδρά στο κλίμα της γης. Η Σαχάρα εκπέμπει περισσότερη σκόνη από κάθε άλλη έρημο του πλανήτη. Περισσότερη από τη μισή σκόνη που έχει καταβυθισθεί στα βάθη των ωκεανών, προέρχεται από τη βόρεια Αφρική. Η σκόνη αυτή αποτελείται κυρίως από σωματίδια διαμέτρου 0,1 έως 20 μικρομέτρων (εκατομμυριοστών του μέτρου), τα οποία παρασύρονται από τον αέρα, εωσότου πέσουν στο έδαφος από το βάρος τους ή από τη βροχή. Η διασπορά της σκόνης εξαρτάται από διάφορους μετεωρολογικούς παράγοντες: από το φαινόμενο Ελ Νίνιο έως την μεταβαλλόμενη ένταση του ανέμου της Σαχάρας, γνωστού ως «Χαρματάν», ο οποίος δυναμώνει πολύ, όταν κατεβαίνει από τα όρη της βορειοδυτικής Αφρικής. Ο άνεμος αυτός κατά καιρούς σηκώνει τη σκόνη από το έδαφος και τη διασπείρει ανάλογα με την κατεύθυνσή του. Οι ποσότητες της σκόνης της Σαχάρας ποικίλουν σημαντικά. Οι υψηλότερες συγκεντρώσεις παρατηρήθηκαν από τη δεκαετία του 1910 έως τη δεκαετία του 1940, καθώς και στις δεκαετίες του 1970 και του 1980, ενώ υπήρξαν και τρεις περίοδοι με αφύσικα λίγη σκόνη, στις δεκαετίες του 1860, του 1950 και του 2000. Πηγή: http://www.topontiki...menes-dekaeties Click here to view the είδηση

Πάνω από ένα εκατομμύριο άνθρωποι κινδυνεύουν να μείνουν χωρίς πόσιμο νερό μέχρι τα Χριστούγεννα σε έναν από τους πιο πυκνοκατοικημένους μητροπολιτικούς δήμους στην αφρικανική χώρα. Η κλιματική αλλαγή είναι η βασική αιτία, όχι όμως και η μοναδική. Προ τριετίας, οι αρχές στη Νότια Αφρική είχαν κηρύξει συναγερμό για μια ιστορικών διαστάσεων ξηρασία, που απειλούσε να αφήσει χωρίς πόσιμο νερό εκατομμύρια ανθρώπους. Στο Κέιπ Τάουν, επίκεντρο τότε της κρίσης λειψυδρίας, είχαν ονομάσει την κατάσταση «Day Zero», τρέμοντας για την «Ημέρα Μηδέν» που το νερό θα στέρευε. Τελικά το χειρότερο σενάριο αποφεύχθηκε χάρη σε κάποιες ανέλπιστες βροχές και, κυρίως, σε μία συλλογική προσπάθεια, με τους κατοίκους να περιορίζουν στο μισό την κατανάλωση νερού και τους αγρότες να σταματούν για μήνες να ποτίζουν τα χωράφια. Η στάθμη των υδάτων στα φράγματα ανέβηκε και πάλι. Εν μέσω πάντως δυσοίωνων προβλέψεων για νέες περιόδους ξηρασίας -ως απόρροια της κλιματικής αλλαγής- στο Κέιπ Τάουν δεν έμειναν με σταυρωμένα χέρια. Κατέστρωσαν σχέδια για διαφοροποίηση των πηγών υδροδότησης, συμπεριλαμβανομένων της αξιοποίησης υπόγειων υδάτων και της εγκατάστασης μονάδων αφαλάτωσης. Παράλληλα, υπό το φόβο μιας μόνιμης δίψας, οι κάτοικοι έμαθαν να χρησιμοποιούν το νερό πιο συνετά. Προσφάτως, δε, επιστρατεύτηκαν ακόμη και συνεργεία υλοτόμων, για να «ξηλώσουν» χιλιάδες μη γηγενή δέντρα από την γύρω περιοχή. Πρόκειται κυρίως για πεύκα, που εισήχθησαν από Ευρωπαίους αποικιοκράτες τον 17ο αιώνα για την ανάπτυξη της τοπικής βιομηχανίας ξυλείας, αλλά τελικά εξαπλώθηκαν ανεξέλεγκτα στα βουνά και γύρω από τα φράγματα, απειλώντας τα αυτόχθονα οικοσυστήματα και «ρουφώντας» ασταμάτητα νερό. Ζητούμενο των προσπαθειών είναι το Κέιπ Τάουν να μην ξανακινδυνεύσει να γίνει η πρώτη σύγχρονη μεγαλούπολη που θα ξεμείνει από πόσιμο νερό. Όμως, σε μία χώρα που γίνεται όλο και πιο ξηρή και κάθε βροχόπτωση πιο σπάνια και πολύτιμη, υπάρχουν πολλές άλλες περιοχές και πόλεις που απειλούνται με τη δική τους «Ημέρα Μηδέν». Για κάποιες αυτή έχει ήδη ξημερώσει… Δίψα στον Κόλπο Νέλσον Μαντέλα Στο Ανατολικό Ακρωτήριο, τη δεύτερη μεγαλύτερη περιφέρεια της Νότιας Αφρικής, μία καταστροφική ξηρασία σε συνδυασμό με ανεπαρκή σχέδια έκτακτης ανάγκης οδήγησαν τη στάθμη των υδάτων στα τοπικά φράγματα σε οριακό σημείο και εκατομμύρια ανθρώπους με σοβαρές ελλείψεις σε νερό. Με πολλά ποτάμια και πηγές να έχουν ήδη σχεδόν στεγνώσει, ακόμη και οι γεωτρήσεις αποδείχθηκαν αναποτελεσματικές, καθώς τα υπόγεια ύδατα σπανίζουν, λόγω της έλλειψης βροχοπτώσεων για την αναπλήρωσή τους. Στον μεγαλύτερο και πυκνοκατοικημένο μητροπολιτικό δήμο του Κόλπου Νέλσον Μαντέλα, οι διακοπές στην υδροδότηση είναι πλέον συχνές. Η στάθμη των υδάτων στα γύρω φράγματα που τροφοδοτούν τον πληθυσμό των 1,2 εκατομμυρίων κατοίκων του έχει πλέον πέσει κάτω από το 12% της χωρητικότητας. Σε ορισμένες περιοχές, οι βρύσες στεγνώνουν πια για ημέρες και οι κάτοικοι εξαρτώνται από τις άρρυθμες διανομές νερού με υδροφόρες. «Πλέον απέχουμε εβδομάδες, όχι μήνες από το να στεγνώσουν εντελώς τα φράγματα», προειδοποιεί τώρα η Δρ. Γκιζέλα Κάιζερ, που έσπευσε στην περιοχή, κατ’ εντολήν του νοτιοαφρικανικού υπουργείου Οικονομικών, για να βοηθήσει στην αντιμετώπιση της κρίσης. «Δεν μπορούμε να βασιστούμε στη βροχόπτωση για να μας σώσει. Δεν ξέρουμε», υπογράμμισε, «πότε ή πόσο θα βρέξει». Ως εκ τούτου, τόνισε, «κι εφόσον η κατανάλωση δεν μειωθεί δραστικά, θα ξεμείνουμε από νερό πριν από τα Χριστούγεννα». Την κρίση λειψυδρίας επιτείνουν εν τω μεταξύ και οι διακοπές στην ηλεκτροδότηση, καθώς -λόγω γεωγραφίας- το τοπικό σύστημα υδροδότησης βασίζεται σε αντλίες και όχι στη βαρύτητα, όπως στο Κέιπ Τάουν. Παράλληλα με την κλιματική αλλαγή, πολλοί στην περιοχή καταγγέλλουν ως έτερες βασικές αιτίες της κρίσης την ενδημική διαφθορά στις τάξεις των τοπικών αξιωματούχων και την υποχρηματοδότηση από τη νοτιοαφρικανική κυβέρνηση των σχεδίων έκτακτης ανάγκης, που βασίζονται στον ιδιωτικό τομέα. Οι αρχές δίνουν τώρα μια καθυστερημένη μάχη με τον χρόνο για την κατασκευή μονάδας αφαλάτωσης, που θα μετατρέπει το θαλασσινό νερό σε πόσιμο -διαδικασία, κατά την Δρ. Κάιζερ αργεί και ούτως ή άλλως πλέον δεν αρκεί για να καλύψει τις επείγουσες ανάγκες. Η ίδια δήλωσε έκπληκτη από τα στοιχεία, που δείχνουν ότι η κατά κεφαλήν κατανάλωση παραμένει υψηλή -πολύ μεγαλύτερη αυτή που στο Κέιπ Τάουν προ τριετίας. Η απόφαση των τοπικών αρχών για την επιβολή πιο αυστηρών περιορισμών στη χρήση νερού καταγγέλλεται πάντως ότι ελήφθη κατόπιν εορτής, εν μέσω αυξημένης τουριστικής κίνησης σε δημοφιλή θέρετρα στην περιοχή (στο νότιο ημισφαίριο αρχίζει το καλοκαίρι), ενόσω οι επιχειρήσεις προσπαθούν να βγάλουν τα «σπασμένα» της πανδημίας. «Αρχίζουμε εκστρατεία για να ζητήσουμε από τους τουρίστες να περνούν περισσότερο χρόνο στη θάλασσα, παρά στο ντους», διακήρυξε η Δρ. Κάιζερ. Ωστόσο το μέτρο -δεδομένης της δραματικής κατάστασης- χαρακτηρίζεται «ασπιρίνη». Σε κάθε περίπτωση, εδώ που φτάσαμε, προσέθεσε η Νοτιοαφρικανή αξιωματούχους, απαιτείται συντονισμένη συλλογική προσπάθεια. Διαφορετικά, «η ζωή στον Κόλπο Νέλσον Μαντέλα δεν θα θυμίζει σε τίποτα με αυτό που ήταν έως τώρα». Παγκόσμια απειλή Η λειψυδρία αποτελεί πλέον παγκόσμια απειλή και σε πολλές περιοχές ήδη αιτία πολέμων, εσωτερικού εκτοπισμού πληθυσμών και αθρόας μετανάστευσης εξαθλιωμένων. Ο ΟΗΕ, οργανώσεις και άλλοι οργανισμοί προειδοποιούν ότι η κατάσταση αναμένεται να επιδεινωθεί άρδην έως το 2040 και στη συνέχεια ραγδαία. «Η ταχεία αστικοποίηση, η πληθυσμιακή αύξηση, η κλιματική αλλαγή και η οικονομική ανάπτυξη ασκούν πίεση στα συστήματα ύδρευσης», επισημαίνει σε πρόσφατη έκθεση το Economist Intelligence Unit, παραθέτοντας μεταξύ άλλων ζοφερές προβλέψεις του Παγκόσμιου Ινστιτούτου Πόρων (WRI) για το 2040, βάσει των οποίων 44 χώρες (συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας) αντιμετωπίζουν ή πρόκειται να αντιμετωπίσουν «εξαιρετικά υψηλά» ή «υψηλά» επίπεδα καταπόνησης των υδάτινων πόρων τους μέσα στην επόμενη 20ετία. Κι αυτό, επισημαίνεται στην έκθεση, ενώ παράλληλα «η άνοδος της στάθμης της θάλασσας θέτει έναν αυξανόμενο αριθμό γεωγραφικών περιοχών, ιδιαίτερα στην ανατολική και νοτιοανατολική Ασία, σε υψηλότερο κίνδυνο πλημμύρας, που μπορεί να κατακλύσει τα αποχετευτικά δίκτυα και να μολύνει τις πηγές πόσιμου νερού». View full είδηση

Ενα τείχος διαφορετικό από τα άλλα χτίζεται εδώ και μία δεκαετία κάτω από τον καυτό αφρικανικό ήλιο.Εκτείνεται σε μήκος 8.000 χλμ., από τις δυτικές ακτές της Σενεγάλης έως τις ανατολικές ερημικές παραλίες του Τζιμπουτί, και στην οικοδόμησή του συμμετέχουν πάνω από 20 κυβερνήσεις της Αφρικής. Ο λόγος για το Μεγάλο Πράσινο Τείχος, μια λωρίδα πρασίνου και δενδρυλλίων ανθεκτικών στην ξηρασία, που θα διασχίζει το νότιο κομμάτι της ερήμου Σαχάρα και αποτελεί ένα από τα πιο φιλόδοξα περιβαλλοντικά προγράμματα παγκοσμίως. Με την ολοκλήρωσή του, το πράσινο τείχος θεωρείται ότι θα συμβάλει δραστικά στον περιορισμό των επιπτώσεων που επιφέρουν οι κλιματικές αλλαγές στην υποσαχάρια Αφρική και θα αποτελεί το μεγαλύτερο οικοσύστημα χλωρίδας στον πλανήτη – τρεις φορές μεγαλύτερο από τον γιγάντιο κοραλλιογενή ύφαλο της Αυστραλίας. Την εξαιρετικά φιλόδοξη πρωτοβουλία περιβαλλοντικής αποκατάστασης εισήγαγε το 2008 η Αφρικανική Ενωση, έπειτα από αίτημα του πρώην προέδρου της Μπουρκίνα Φάσο, Τόμας Σανκάρα. Η ξηρή περιοχή στην οποία σχεδιάζεται το τείχος των δενδρυλλίων δεν ήταν πάντοτε έρημη – για δεκαετίες αποτελούσε πλούσια όαση πρασίνου, εξαιρετικά σημαντική για τη γεωργία και τις καλλιέργειες της αφρικανικής ηπείρου. Ωστόσο, η καταστροφική εξίσωση της αύξησης του πληθυσμού, της κακής διαχείρισης του εδάφους και της κλιματικής αλλαγής σταδιακά μεταμόρφωσε την περιοχή σε μια άγονη και υποβαθμισμένη λωρίδα γης. Τα προβλήματα που δημιούργησε η ερημοποίηση του εδάφους είναι αμέτρητα, από την έλλειψη τροφίμων και καθαρού νερού μέχρι και τη βία και τις διαμάχες λόγω της συρρίκνωσης των φυσικών πόρων. Στη δεκαετία που πέρασε από τα πρώτα βήματα για τη δημιουργία του Μεγάλου Πράσινου Τοίχους, η πρωτοβουλία έχει αντιμετωπίσει ουκ ολίγες προκλήσεις, και ως αποτέλεσμα σήμερα μόλις το 15% της έκτασης έχει αποκατασταθεί. Ωστόσο, τα οφέλη έχουν αρχίσει ήδη να είναι ορατά για τις χώρες της αφρικανικής ηπείρου. Στη Νιγηρία, όπου 5 εκατομμύρια εκτάρια γης έχουν αποκατασταθεί και βρίθουν από πλούσια βλάστηση, τα κάποτε ξηρά πηγάδια είναι πλέον γεμάτα με πόσιμο νερό, ενώ στη Σενεγάλη, μία από τις φτωχότερες χώρες της Αφρικής, τα 120 εκατομμύρια στρέμματα δενδρυλλίων που φυτεύθηκαν προσφέρουν πλέον γόνιμο έδαφος για την άνθηση της γεωργίας. Ισως το πιο ενδιαφέρον αποτέλεσμα του τείχους είναι ορατό στην Αιθιοπία, όπου η δενδροφύτευση και η συντήρηση δένδρων έχουν οδηγήσει σε χιλιάδες νέες πηγές εργασίας και εισοδήματος για τους φτωχούς κατοίκους της έρημης περιοχής. Αποτελεί ίσως την καλύτερη απάντηση στο επιχείρημα πως η περιβαλλοντική προστασία δεν συνάδει με την οικονομική ανάπτυξη, που για δεκαετίες εμπόδιζε αντίστοιχες πράσινες πρωτοβουλίες. Σύμφωνα με την εφημερίδα «Καθημερινή», το Μεγάλο Πράσινο Τείχος αναμένεται να ολοκληρωθεί μέχρι το 2030 – ωστόσο, εν μέρει έχει ήδη επιτύχει τον στόχο του: να ευαισθητοποιήσει δεκάδες κυβερνήσεις και να αποδείξει πως, παρά τα λάθη του παρελθόντος, ο άνθρωπος μπορεί να αντιστρέψει την καταστροφή που έχει προκαλέσει στο περιβάλλον. View full είδηση

Καθώς η έρημος Σαχάρα επεκτείνεται σταθερά σε καλλιεργήσιμα εδάφη, οι αφρικανικές αρχές προτείνουν μια τολμηρή λύση που θα μπορούσε να ωφελήσει την τοπική οικολογία αλλά και την οικονομία. Η ιδέα αφορά την αναδάσωση του Σαχέλ, μιας μεταβατικής έκτασης μεταξύ της Σαχάρα και τη σαβάνας, ώστε να δημιουργηθεί ένα μεγάλο «πράσινο» τείχος που θα εκτείνεται σε 11 χώρες, από τη Σενεγάλη και τη Μαυριτανία ως την Ερυθραία, την Αιθιοπία και το Τζιμπουτί. Παρά το γεγονός ότι η κύρια λειτουργία του θα είναι η προστασία κατά της ερημοποίησης, το πράσινο τείχος θα έχει και άλλα σημαντικά οφέλη. «Το Μεγάλο Πράσινο Τείχος έχει αντικείμενο τη βιώσιμη, κλιματικά έξυπνη ανάπτυξη, σε όλα τα επίπεδα», δήλωσε ο ‘Ελβις Πολ Τάνγκαμ, Επίτροπος της Αφρικανικής Ένωσης για την Πρωτοβουλία του Μεγάλου Πράσινου Τείχους της Σαχάρα και του Σαχέλ. Περίπου το 40 τοις εκατό των αφρικανικών εδαφών βρίσκεται σε κίνδυνο ερημοποίησης. Ο ΟΗΕ εκτιμά ότι έως και τα δύο τρίτα καλλιεργήσιμης γης μπορούν να καταστραφούν έως το 2025 αν συνεχιστούν οι σημερινές τάσεις. Μια τέτοια δραστική μείωση της καλλιεργήσιμης γης, σε μια ήπειρο της οποίας ο πληθυσμός θα διπλασιαστεί έως το 2050, θα ήταν καταστροφική. Η αφρικανική ήπειρος συνεχίζει να υποφέρει από τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής, ενώ συγκεκριμένα η ανατολική Αφρική έχει πληχθεί από τη χειρότερη ξηρασία των τελευταίων δεκαετιών. Το τείχος θα ενισχύσει τους δεσμούς μεταξύ των κρατών, και θα διευκολύνει την κοινή δράση ενάντια στην κλιματική αλλαγή, οραματίζονται οι εμπνευστές του. Παρά το γεγονός ότι το σχέδιο βρίσκεται ακόμη στα αρχικά του στάδια, περίπου το 15 τοις εκατό του Τείχους έχει φυτευτεί, με ιδιαίτερη επιτυχία στη Σενεγάλη. «Στη Σενεγάλη έχουν φυτευτεί περισσότερα από 66.700 στρέμματα με δέντρα που δεν χρειάζονται πότισμα. Πολλά ζώα που είχαν εξαφανιστεί από αυτές τις περιοχές επανεμφανίζονται. Ζώα όπως αντιλόπες, λαγοί και πτηνά που δεν είχαν θεαθεί τα τελευταία 50 χρόνια», δήλωσε ο Τάνγκαμ. Το Τείχος θα βοηθήσει επίσης στην αντιμετώπιση της φτώχειας και του εξτρεμισμού. Πολλοί νέοι άνθρωποι οι οποίοι κατά πάσα πιθανότητα θα κατέληγαν στο Μπόκο Χαράμ εργάζονται τώρα στις ομάδες πυρόσβεσης ή στη φύτευση των δέντρων, σύμφωνα με τον Τάνγκαμ. «Παραμένουν στις κοινότητές τους, επειδή έχουν μια πηγή εισοδήματος και προσθέτουν αξία στη ζωή τους», πρόσθεσε. Το έργο έχει προσελκύσει χρηματοδότηση από τα Ηνωμένα Έθνη, την Παγκόσμια Τράπεζα και άλλους διεθνείς οργανισμούς, ωστόσο κάθε μία από αυτές τις αφρικανικές χώρες έχει αναπτύξει εθνικά σχέδια δράσης, με αποτέλεσμα οι τοπικές κοινότητες να ταυτίζονται περισσότερο με το έργο. Πηγή: http://www.naftempor...tin-erimopoiisi Click here to view the είδηση

Σε δύο μεγάλα αναπτυξιακά έργα, συνολικού προϋπολογισμού 45 εκ. ευρώ, που αφορούν στην υλοποίηση επενδύσεων ΑΠΕ και Εξοικονόμησης Ενέργειας στην Αφρική συμμετέχει το ΚΑΠΕ. Τα έργα εντάσσονται στην πρωτοβουλία των Ηνωμένων Εθνών «Αειφόρος Ενέργεια για Όλους (SE4All)» για την προώθηση της οικονομικής ανάπτυξης και την προστασία του κλίματος και των οικοσυστημάτων της γης. Η πρωτοβουλία SE4All υποστηρίζεται οικονομικά από την ΕΕ και χώρες όπως οι ΗΠΑ, ο Καναδάς, η Ιαπωνία κ.α. και στοχεύει, μέχρι το 2030, να εξασφαλίσει καθολική πρόσβαση σε σύγχρονες ενεργειακές υπηρεσίες και να διπλασιάσει το ποσοστό βελτίωσης της ενεργειακής απόδοσης και το μερίδιο των ΑΠΕ στο ενεργειακό μείγμα. «Η παραγωγή ενέργειας από αειφόρες, βιώσιμες πηγές και ταυτόχρονα η εξοικονόμηση ενέργειας δίνουν την δυνατότητα στις χώρες της Αφρικής αλλά και συνολικά σε όλο τον υπό ανάπτυξη πλανήτη να αντιμετωπίσουν με επάρκεια και αποτελεσματικότητα τα μεγάλα προβλήματα των κοινωνιών τους», ανέφερε σε σχετική δήλωση του ο Υπουργός ΠΕΚΑ, Γιάννης Μανιάτης. « Το ΚΑΠΕ, ως ένας φορέας που έχει αποδείξει διαχρονικά την αξιοπιστία του, συμμετέχει εκ μέρους της Ελλάδας και αναμένεται να συμβάλει αποτελεσματικά στη διαμόρφωση των μεγάλων επιλογών της χώρας μας και ολόκληρης της ΕΕ μπροστά στις ενεργειακές προκλήσεις της επόμενης δεκαετίας. Παγκόσμιοι στόχοι παραμένουν πάντα η μείωση των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου, η μεγάλη εισαγωγή Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας στο ενεργειακό ισοζύγιο και η διαμόρφωση μεγάλων αναπτυξιακών προγραμμάτων για εξοικονόμηση ενέργειας» συμπλήρωσε ο κ. Μανιάτης . Τα έργα στα οποία μετέχει το ΚΑΠΕ καλύπτουν την ανατολική, δυτική, κεντρική και νότια Αφρική και χρηματοδοτούνται αποκλειστικά από την ΕΕ, η οποία δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην υποσαχάρια Αφρική, όπου οι ανάγκες είναι μεγαλύτερες. Συγκεκριμένα: • Το έργο « EU Technical Assistance Facility for the SE4All Initiative- East and Southern Africa» έχει προϋπολογισμό 17 εκ ευρώ και διάρκεια 4 χρόνια . Επικεφαλής της κοινοπραξίας, που κέρδισε, μετά από διαγωνισμό, αυτό το πολύ μεγάλο έργο, είναι η γνωστή και από έργα που έχει υλοποιήσει στην Ελλάδα πολυεθνική Βρετανική εταιρεία WS Atkins International Ltd , ενώ εκτός από το ΚΑΠΕ συμμετέχουν εταίροι και από το Βέλγιο, τη Γερμανία, και τη Γαλλία. Το πρόγραμμα καλύπτει τις χώρες: Αγκόλα, Μποτσουάνα, Κομόρες, Τζιμπουτί, Ερυθραία, Αιθιοπία, Κένυα, Λεσόθο, Μαδαγασκάρη, Μαλάουι, Μαυρίκιος, Μαγιότ, Μοζαμβίκη, Ναμίμπια, Σεϋχέλλες, Σομαλία, Νότια Αφρική, Νότιο Σουδάν, Σουδάν, Σουαζιλάνδη, Τανζανία, Ουγκάντα , Ζάμπια και Ζιμπάμπουε. • το έργο « EU Technical Assistance Facility for the -SE4All Initiative - Western and Central Africa» έχει 4 ετή διάρκεια και προϋπολογισμό 28 εκ ευρώ . Η κοινοπραξία που ανέλαβε το έργο αποτελείται από 11 εταίρους από Ελλάδα, Ηνωμένο Βασίλειο, Βέλγιο, Γερμανία, Γαλλία, Ιταλία και Ισπανία και συντονίζεται από την Βελγική εταιρεία MWH sa / nv . Το πρόγραμμα καλύπτει, κυρίως, τις ακόλουθες χώρες: Μπενίν, Μπουρκίνα Φάσο, Μπουρούντι, Καμερούν, Πράσινο Ακρωτήριο, Κεντροαφρικανική Δημοκρατία, Τσαντ, Κονγκό, Ακτή Ελεφαντοστού, Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό, Ισημερινή Γουινέα, Γκαμπόν, Γκάμπια, Γκάνα, Γουινέα, Γουινέα Μπισσάου, Λιβερία, Μαλί, Μαυριτανία, Νίγηρας, Νιγηρία, Ρουάντα, Σάο Τομέ και Πρίνσιπε, Σενεγάλη, Σιέρα Λεόνε και Τόγκο. Στο πλαίσιο των έργων θα υλοποιηθούν στις προαναφερόμενες χώρες δράσεις για: την εφαρμογή κατάλληλων μεταρρυθμίσεων στον ενεργειακό τομέα, τον προσδιορισμό των κατάλληλων επενδύσεων και την υλοποίηση/ κατασκευή έργων ΑΠΕ και εξοικονόμησης ενέργειας (για τον σκοπό αυτό η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα διαθέσει συνολικά 400 εκ. ευρώ από το Ταμείο Ευρωπαϊκής Ανάπτυξης), την παροχή τεχνικής υποστήριξης, εκπαίδευσης και κατάρτισης σχετικά με ενεργειακές υπηρεσίες, ενεργειακή πολιτική, ενεργειακή αποδοτικότητα και ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Πηγή: http://biomassenergy...ias-sthn-afrikh Click here to view the είδηση