Αναζήτηση στην κοινότητα

Το τμήμα της υποθαλάσσιας αγοράς, το οποίο περιλαμβάνει παίκτες που εμπλέκονται σε συστήματα παραγωγής και επεξεργασίας είναι έτοιμο να βιώσει μία σημαντική εισροή κεφαλαίων. Η Rystad Energy προβλέπει ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης 10% (CAGR) από το 2024 έως το 2027, με τις συνολικές δαπάνες να αναμένεται να ξεπεράσουν τα 42 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το τέλος αυτής της περιόδου. Η επενδυτική δραστηριότητα ήταν ιδιαίτερα έντονη σε περιοχές όπως η Νότια Αμερική και η Ευρώπη, όπου τα μεγάλα έργα σημειώνουν σημαντική πρόοδο και προσελκύουν νέες επενδύσεις. Η Βραζιλία, ειδικότερα, παραμένει κομβικό σημείο λόγω των τεράστιων αποθεμάτων αλατιού της, οδηγώντας σε ισχυρή ζήτηση για υποθαλάσσιο εξοπλισμό και SURF. Οι αναμενόμενες δαπάνες στη Βραζιλία αναμένεται να αυξηθούν κατά 18% από το προηγούμενο έτος, στα 6 δισεκατομμύρια δολάρια το 2024. Εν τω μεταξύ, στην Ευρώπη, η Νορβηγία βιώνει μια αναζωπύρωση της δραστηριότητας, που τροφοδοτείται από ευνοϊκές συνθήκες της αγοράς και τεχνολογικές εξελίξεις, όπως η Subsea Hydraulic Power Unit που είναι οικονομικά αποδοτική. Οι σωρευτικές δαπάνες αναμένεται να φτάσουν τα 32 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το τέλος του 2024, αντιπροσωπεύοντας αύξηση 6,5% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Αυτή η ανάπτυξη καθοδηγείται από την ισχυρή δραστηριότητα σε υπηρεσίες, εξοπλισμό και SURF, που τροφοδοτείται σε μεγάλο βαθμό από σημαντικές επενδύσεις σε έργα βαθιά και υπέρ-βαθιά ύδατα. Ο υποθαλάσσιος τομέας επεκτείνεται επίσης πέρα από τις παραδοσιακές εφαρμογές πετρελαίου και φυσικού αερίου. Η ώθηση για δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα (CCS) δημιουργεί νέες ευκαιρίες για τους προμηθευτές . Κατά συνέπεια, οι προμηθευτές πρωτοστατούν στην ανάπτυξη πιο αποτελεσματικών συστημάτων υποθαλάσσιας παραγωγής, τα οποία πρόκειται να δουν ευρύτερη υιοθέτηση. Σημαντική ανάκαμψη Η υποθαλάσσια αγορά έχει ανακάμψει δυναμικά από τις επιπτώσεις της Covid-19, που προκάλεσε σημαντική πτώση 20% στις δαπάνες το 2020. Μέχρι το 2021, ο κλάδος άρχισε να ανακάμπτει, με τις δαπάνες να αυξάνονται κατά 5% φτάνοντας τα 23 δισεκατομμύρια δολάρια. Κοιτάζοντας το μέλλον η Rystad, αναμένει σταθερή ανάπτυξη στον υποθαλάσσιο τομέα, που τροφοδοτείται από τις εξελίξεις στην εξερεύνηση βαθέων υδάτων και τη δέσμευση και αποθήκευση άνθρακα (CCS). Αυτή η ανάκαμψη υπογραμμίζει την ανθεκτικότητα του κλάδου και υποδηλώνει μια πολλά υποσχόμενη τροχιά συνεπούς προόδου. Οι εξελίξεις στα βαθέα ύδατα πρόκειται να κυριαρχήσουν στον τομέα, αντιπροσωπεύοντας το 45% της αγοράς από το 2024 έως το 2028. Σημαντικά έργα περιλαμβάνουν το Barracuda Revitalization στη Βραζιλία, το Johan Castberg και το Breidablikk στη Νορβηγία και το Golfinho στη Μοζαμβίκη. Βασικές πρωτοβουλίες περιλαμβάνουν επίσης τα Balder Future, Gullfaks South και Schiehallion στη Νορβηγία και στο Ηνωμένο Βασίλειο. Έργα εξαιρετικά βαθέων υδάτων, που οδηγούνται από μεγάλες πρωτοβουλίες πλωτής παραγωγής, αποθήκευσης και εκφόρτωσης (FPSO) στη Βραζιλία και τη Γουιάνα, προβλέπεται να κατακτήσουν το 35% της αγοράς. Η Νότια Αμερική αναμένεται να ηγηθεί παγκοσμίως με 500 εγκαταστάσεις υποθαλάσσιων projects τα επόμενα πέντε χρόνια. Αξιοσημείωτα βήματα Ο υποθαλάσσιος τομέας έχει σημειώσει αξιοσημείωτα βήματα προόδου από το 2022, εν μέσω περισσότερων κινήτρων για την ανάπτυξη των βαθέων υδάτων και των υπερβαθέων υδάτων. Μόνο εκείνο το έτος, τα έργα βαθέων υδάτων είχαν δαπάνες 12 δισεκατομμυρίων δολαρίων, με την Ευρώπη να συνεισφέρει το 28% αυτού του συνόλου. Μεταξύ 2020 και 2023, η Νορβηγία πρωτοστάτησε παγκοσμίως εγκαθιστώντας 200 υποθαλάσσιες γεωτρήσεις από τις συνολικά 600 που τοποθετήθηκαν σε βαθιά νερά (από 125 έως 1.500 μέτρα). Την ίδια περίοδο, η Νορβηγία εγκατέστησε επίσης 1.400 χιλιόμετρα SURF σε βαθιά νερά, ξεπερνώντας τα 1.200 χιλιόμετρα της Βραζιλίας. Το 2024, οι διευρυμένες δραστηριότητες της ExxonMobil αναμένεται να ενισχύσουν σημαντικά τις υποθαλάσσιες εγκαταστάσεις. Μετά την Equinor, η οποία εγκατέστησε το 17% των συνολικών υποθαλάσσιων γεωτρήσεων φέτος, η ExxonMobil αναμένεται να συνεισφέρει το 12%, με κύρια εστίαση στη Γουιάνα. Αυτή η αύξηση οφείλεται σε μεγάλα έργα όπως το Yellowtail, το Redtail και το Payara, υπογραμμίζοντας την αυξανόμενη εξέχουσα θέση της Γουιάνας στον υποθαλάσσιο τομέα. Στον τομέα SURF, οι παγκόσμιες εγκαταστάσεις αναμένεται να φτάσουν τα 3.500 χιλιόμετρα το 2024. Η Βραζιλία αναμένεται να αντιπροσωπεύει το 22% αυτού του συνόλου, ενώ οι ΗΠΑ και η Αγκόλα προβλέπεται να συνεισφέρουν 15% και 10% αντίστοιχα. Ο ρυθμός εγκατάστασης αναμένεται να αυξηθεί με σύνθετο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης (CAGR) 15% από το 2024 έως το 2028, με τη Βραζιλία, τη Νορβηγία, τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και την Αγκόλα να είναι οι κύριες αγορές. View full είδηση

Ξεναγοί, συνοδοί τουριστών και τουρίστες με φιάλες οξυγόνου σε υποθαλάσσιο αρχαιολογικό χώρο. Οι επισκέψεις σε ναυάγια είναι κάτι που δεν συνηθίζεται ακόμη στην Ελλάδα, αλλά τα υποβρύχια μουσεία έρχονται: στην Αλόννησο και στον Παγασητικό τέσσερα ναυάγια, χρονολογούμενα από τους κλασικούς έως τους βυζαντινούς χρόνους, πρόκειται να μετατραπούν σε υποθαλάσσια μουσεία, στα οποία θα μπορούν να ξεναγούνται οι λάτρεις των αρχαιοτήτων και της κατάδυσης. Οι ενάλιοι αρχαιολογικοί χώροι που θα γίνουν επισκέψιμοι είναι το ναυάγιο στο νησί Περιστέρα, κοντά στην Αλόννησο, που χρονολογείται στον 5ο αιώνα π. Χ. και αποτελείται από μια συσσώρευση αμφορέων, το βυζαντινό ναυάγιο στο νησάκι Κίκυνθο, συλημένο και με δείγματα κεραμικής να το χρονολογούν μεταξύ 9ου και 13ου αιώνα, το ναυάγιο στη θέση Άκρα Γλάρος, επίσης της βυζαντινής περιόδου και το ναυάγιο στη θέση Τηλέγραφος των μέσων του 4ου αι. μ.Χ.. Στα επισκέψιμα υποβρύχια αρχαιολογικά πάρκα θα επιτρέπεται η κατάδυση, με συνοδεία δυτών και αρχαιοφυλάκων, σε βάθος ώς και 40 μέτρων, Επίσης, θα επιτρέπεται η ερασιτεχνική φωτογράφιση. Οι μη φίλοι των καταδύσεων θα έχουν τη δυνατότητα να θαυμάζουν τα «εκθέματα» μέσα από σκάφη με διαφανή πυθμένα. Ακόμη μέσω καινοτόμου τεχνολογίας, με την οποία θα εξοπλιστούν τα Κέντρα Ενημέρωσης που θα δημιουργηθούν, θα μπορούν να ξεναγηθούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Οι εργασίες για τη δημιουργία των καταδυτικών αρχαιολογικών πάρκων βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο. Τον περασμένο Οκτώβριο κλιμάκια της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων έκαναν υποβρύχιες αυτοψίες, στους επιλεγμένους για τη δημιουργία υποβρύχιων μουσείων χώρους στην Περιστέρα Αλοννήσου και στον Δυτικό Παγασητικό, προκειμένου να οριοθετηθούν οι «μικροπεριοχές» των μνημείων, που θα αντιστοιχούν στην πορεία μελλοντικών επισκέψεων, να τεκμηριωθεί η κατάστασή τους, να προσδιοριστούν σημεία ενδιαφέροντος για τους επισκέπτες-δύτες και να καθαριστούν. Οι υποβρύχιες αυτοψίες έγιναν στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού έργου BLUEMED, το οποίο θα διαρκέσει έως τον Οκτώβριο του 2019, με σκοπό τη μελέτη των καλύτερων τρόπων για τη λειτουργία επισκέψιμων χώρων σε αρχαία ναυάγια. Παράλληλα, το έργο θα προστατεύσει και θα αξιοποιήσει τον ενάλιο φυσικό πλούτο και τη βιοποικιλότητα της Μεσογείου. Η ίδρυση ενάλιων επισκέψιμων αρχαιολογικών χώρων εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σχέδιο προβολής του ενάλιου πολιτιστικού αποθέματος της Ελλάδας, μέσω του καταδυτικού τουρισμού. Με τη δημιουργία των υποβρύχιων μουσείων στην Αλόννησο και στον Παγασητικό αναμένεται να καθιερωθεί η Θεσσαλία ως καταδυτικός προορισμός -που σημαίνει ποιοτικό τουρισμό- με ό,τι αυτό συνεπάγεται: επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, αύξηση της απασχόλησης, προβολή της περιοχής και της Ελλάδας γενικότερα, προστασία των ενάλιων αρχαιοτήτων. Σε άλλες χώρες, όπως στην Ιταλία, τα υποβρύχια μουσεία προσελκύουν χιλιάδες επισκέπτες. Στη Σικελία και στα νησάκια γύρω από αυτήν, στην Ούστικα, στην Παντελερία, στις Αιγούσες, υπάρχουν 21 υποβρύχια αρχαιολογικά πάρκα, πλούσια σε αμφορείς, ίχνη βυζαντινών εκκλησιών και ναυάγια. Κάθε χρόνο τα επισκέπτονται πάνω από πέντε χιλιάδες τουρίστες και οι τάσεις είναι «εκρηκτικές». Σύμφωνα με διεθνείς μελέτες, υπάρχουν περίπου 25 εκατομμύρια πιστοποιημένοι δύτες παγκοσμίως. Περίπου πέντε εκατομμύρια από αυτούς είναι Ευρωπαίοι. Οι ενεργοί δύτες είναι περίπου 1,5 εκατομμύριο και αυτοί πραγματοποιούν ένα ταξίδι κάθε χρόνο κάνοντας έως και 10 διανυκτερεύσεις σε μακρινούς προορισμούς. Παράλληλα, το κόστος της δημιουργίας καταδυτικού πάρκου θεωρείται μικρό σε σχέση με τα έσοδα που αποφέρει η λειτουργία του και το γενικότερο όφελος για την περιοχή στην οποία βρίσκεται. Στη χώρα μας ο καταδυτικός τουρισμός τα τελευταία χρόνια έχει αυξητικές τάσεις, αλλά σίγουρα έχει πολλά περιθώρια ανάπτυξης αφού υπολογίζεται ότι περισσότερα από 1.500 ναυάγια βρίσκονται διάσπαρτα στις ελληνικές θάλασσες. Και όχι μόνο. Βυθισμένες πόλεις, παράκτιοι οικισμοί, αρχαία λιμάνια προσφέρονται για εξερευνήσεις. Το Αιγαίο και το Ιόνιο δεν έχουν κοράλλια και τροπικά ψάρια έχουν όμως -εκτός από τις σπηλιές και τη θαλάσσια ζωή- αρχαιολογικό πλούτο και οι επισκέψεις σε ναυάγια μπορούν να προσφέρουν και άλλες ώρες ευχαρίστησης στα «παιδιά της θάλασσας». Ο δρόμος έχει πλέον ανοίξει. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ View full είδηση

Η μικρή πόλη Villa Epecuen ήταν κάποτε ένα από τα μεγαλύτερα τουριστικά κέντρα της Αργεντινής και είχε 1.500 κατοίκους, ώσπου το 1985 πλημμύρισε η λίμνη Epecuen και βύθισε στα νερά της την περιοχή. Οι κάτοικοι άρπαξαν ό,τι μπορούσαν από τα υπάρχοντά τους κι εγκατέλειψαν το χωριό. Τώρα, η παλιά ζωή της πόλης επανεμφανίστηκε, καθώς τα νερά της λίμνης υποχώρησαν, και οι πρώην κάτοικοί της μπορούν να περπατήσουν ξανά στους δρόμους της. Μόνο ένας ηλικιωμένος άνδρας, ο Πάμπλο Νόβακ, έχει επιστρέψει στην πόλη, κάνοντας βόλτες με το ποδήλατό του στα ερείπια: «Είμαι καλά εδώ. Απλώς είμαι μόνος. Διαβάζω την εφημερίδα και πάντα σκέφτομαι τις χρυσές μέρες της πόλης του 60’ και του 70’». Η πόλη φιλοξενούσε 280 τουριστικές επιχειρήσεις, όπως ξενώνες και ξενοδοχεία. Οι περισσότεροι άνθρωποι επισκέπτονται πρόσφατα την πόλη σε μια προσπάθεια να συγκεντρώσουν υλικά για να ανακυκλώσουν από τα ερείπια. Πηγή: http://www.topontiki...xqWhes.facebook Click here to view the είδηση

Μεγάλης έκτασης βυθισμένο οικισμό της 3ης χιλιετίας π.Χ. έφερε στο φως η έρευνα συνεργασίας της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων και του Πανεπιστημίου της Γενεύης υπό την αιγίδα της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής, στον όρμο Κοιλάδας στην Αργολίδα. Η έρευνα, που ξεκίνησε από το 2014 στη θαλάσσια περιοχή του σπηλαίου Φράγχθι με την αποστολή Terra Submersa και το ηλιακό σκάφος Planet Solar, διεξάγεται υπό την διεύθυνση της προϊσταμένης της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων δρ. Αγγελικής Γ. Σίμωσι και του διευθυντή της Ελβετικής Αρχαιολογικής Σχολής καθηγητή Καρλ Ρέμπερ , με υπεύθυνους επί τόπου την καταδυόμενη αρχαιολόγο της ΕΕΑ Δέσποινα Κουτσούμπα και τον λέκτορα ελληνικής προϊστορίας του Πανεπιστημίου της Γενεύης Τζούλιεν Μπεκ. Η επιστημονική ομάδα αναζητά τα ίχνη προϊστορικής ανθρώπινης δραστηριότητας στην ανατολική πλευρά του Αργολικού Κόλπου. Η φετινή ερευνητική περίοδος ξεκίνησε στις 13 Ιουλίου και επικεντρώθηκε στην παραλία «Λαμπαγιαννάς», όπου είχε εντοπιστεί προϊστορικός οικισμός από την ερευνητική περίοδο του 2014. Πραγματοποιήθηκε εκτεταμένη επιφανειακή έρευνα σε όλο τον όρμο. Ο οικισμός, που βρίσκεται σε βάθος από 1μ. έως 3μ., έχει έκταση τουλάχιστον 12 στρέμματα και ήταν οχυρωμένος και παραθαλάσσιος. Εντοπίζεται η θεμελίωση πληθώρας κτισμάτων όλων των χαρακτηριστικών πρωτοελλαδικών τύπων (ορθογώνια, κυκλικά, αψιδωτά) και πλακόστρωτα (πιθανώς από δρόμους). Εντοπίστηκε επίσης τμήμα του οχυρωματικού τείχους του οικισμού και τουλάχιστον τρεις υπερμεγέθεις (18 Χ 10μ.) πεταλόσχημες θεμελιώσεις προσαρτημένες στην γραμμή του τείχους (πιθανόν μέρος της οχύρωσης, ίσως πύργοι). Η κεραμική που περισυνελέγη από το χώρο του οικισμού, είναι χαρακτηριστική της Πρωτοελλαδικής ΙΙ περιόδου (μέσα 3ης χιλιετίας π.Χ., περίπου 2500 π.Χ.). Βρέθηκαν επίσης πληθώρα λίθινων εργαλείων, λεπίδες οψιανού και άλλα αντικείμενα. Η περαιτέρω έρευνα του εκτεταμένου οικισμού, που έρχεται να προστεθεί στο πυκνό δίκτυο παραθαλάσσιων οικισμών της πρώιμης Χαλκοκρατίας στον Αργολικό Κόλπο (λ.χ. Λέρνα, Ασίνη, Σαλάντι κ.ά.), αναμένεται να δώσει πολύ ενδιαφέροντα στοιχεία για την κατοίκηση, το εμπόριο και τη ναυτιλιακή δραστηριότητα της περιόδου. Η έρευνα θα συνεχιστεί ως τις 14 Αυγούστου 2015 με λήψη πυρήνων και γεωφυσικές διασκοπήσεις στην θαλάσσια περιοχή του σπηλαίου Φράγχθι στον όρμο Κοιλάδας. Στο πλαίσιο της ενημέρωσης και της ευαισθητοποίησης της τοπικής κοινωνίας, η ερευνητική ομάδα θα παρουσιάσει επί τόπου τα προκαταρκτικά συμπεράσματα της έρευνάς της στο κοινό στις 16 και 17 Αυγούστου, με επισκέψεις κολυμβητών στον όρμο «Λαμπαγιαννάς» αυτές τις ημέρες. Δείτε τις φωτογραφίες που έδωσε στη δημοσιότητα το υπουργείο Πολιτισμού: 1. Η παραλία «Λαμπαγιαννάς» στον όρμο Κοιλάδας στην Αργολίδα. 2. Επιφανειακή έρευνα στον βυθισμένο οικισμό. 3. Τμήμα πλακόστρωτου από τον οικισμό. 4. Λίθινη θεμελίωση του εξωτερικού οχυρωματικού τείχους. 5. Τρισδιάστατη απεικόνιση της λίθινης θεμελίωσης του τείχους (1), που απολήγει σε υπερμεγέθη πεταλόσχημη κατασκευή (copyright Achraf el Kashef). Πηγή: http://www.topontiki...Zuj3p4.facebook Click here to view the είδηση

Υπό παρακολούθηση είναι το ηφαιστειακό δυναμικό του Κολούμπου στη Σαντορίνη, ο μαγματικός θάλαμος του οποίου εντοπίστηκε για πρώτη φορά. Σύμφωνα με τους επιστήμονες, ένας συνεχώς αυξανόμενος όγκος μάγματος συσσωρεύεται στον μαγματικό θάλαμο, σε βάθος περίπου 3 χιλιομέτρων κάτω από το υποθαλάσσιο ηφαίστειο. «Η παρουσία αυτού του μαγματικού θαλάμου αναδεικνύει την πιθανότητα μιας μελλοντικής έκρηξης και γι' αυτό είναι σημαντικό το συγκεκριμένο ηφαίστειο - το πιο ενεργό υποθαλάσσιο ηφαίστειο όλης της Μεσογείου - να παρακολουθείται συνεχώς σε πραγματικό χρόνο» αναφέρεται σε ανακοίνωση της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης (AGU), που βασίζεται σε προηγούμενη σχετική δημοσίευση ξένων και Ελλήνων επιστημόνων στο περιοδικό "Geochemistry, Geophysics, Geosystems". Η έρευνα στο περιοδικό της AGU, με επικεφαλής τον γεωφυσικό Kajetan Chrapkiewicz και τον ηφαιστειολόγο Μικέλε Παουλάτο του Κολλεγίου Imperial του Λονδίνου και με τη συμμετοχή της κας Νομικού και του καθηγητή του ΑΠΘ Κωνσταντίνου Παπαζάχου, βασίστηκε σε καινοτόμο ανάλυση των σεισμικών και άλλων δεδομένων για τον Κολούμπο που είχαν προκύψει από παλαιότερη έρευνα της αποστολής "Πρωτέας" - ενός άλλου αμερικανικού ερευνητικού πλοίου στην περιοχή πριν μερικά χρόνια. Τα αποτελέσματα οδήγησαν τους ερευνητές, στην εκτίμηση ότι η «τρέχουσα κατάσταση του θαλάμου μάγματος δείχνει πως μια έκρηξη με πιθανά σημαντικές επιπτώσεις είναι δυνατή στο μέλλον (μολονότι όχι επικείμενη), συνεπώς προτείνουμε την τοποθέτηση ενός μονίμου παρατηρητηρίου που θα αφορά τη συνεχή καταγραφή των σεισμών και της γεωδαισία του βυθού». Όπως επισημαίνουν, «τα αποτελέσματα μας δείχνουν ότι ο Κολούμπος αποτελεί σοβαρή απειλή και δικαιολογεί μια εγκατάσταση παρακολούθησης σε πραγματικό χρόνο», κάτι που ήδη άρχισε να υλοποιείται με το πρόγραμμα SANTORY και την εγκατάσταση επιστημονικών οργάνων στο βυθό του Κολούμπου. Ερευνες διεθνούς αποστολής στον βυθό του ηφαιστείου Ακριβώς αυτόν τον καιρό, βρίσκεται σε εξέλιξη στην περιοχή του Κολούμπου η διεθνής αποστολή Expedition 398 του μεγάλου αμερικανικού ερευνητικού σκάφους JOIDES Resolution, στο πλαίσιο του Διεθνούς Προγράμματος Ανακάλυψης των Ωκεανών (IODP), με τη συμμετοχή Ελλήνων επιστημόνων από το ΕΚΠΑ και το ΕΛΚΕΘΕ. Οι ερευνητές μόλις έκαναν γεώτρηση βορειοδυτικά του Κολούμπου με στόχο, μεταξύ άλλων, να ανακαλύψουν ίχνη από παλαιότερες εκρήξεις που έχουν γίνει στην περιοχή. Θα χρειαστούν πάντως κάποιοι μήνες (από τον Ιούλιο και μετά), εωσότου δημοσιοποιηθούν τα πρώτα ευρήματα της αποστολής, η οποία θα ολοκληρωθεί τον Φεβρουάριο με πρόσθετες γεωτρήσεις μέσα στην καλντέρα της Σαντορίνης. Παράλληλα, όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η αναπληρώτρια καθηγήτρια Παρασκευή Νομικού του Τμήματος Γεωλογίας & Γεωπεριβάλλοντος του Πανεπιστημίου Αθηνών, η οποία επιβαίνει στο JOIDES Resolution, τοποθετήθηκαν ήδη από τις αρχές Δεκεμβρίου, με τη βοήθεια πλοίου του ΕΛΚΕΘΕ, όργανα παρακολούθησης στον Κολούμπο στο πλαίσιο του ελληνικού ερευνητικού προγράμματος SANTORY και με την οικονομική στήριξη του Δήμου Θήρας. Τόνισε ότι "είναι η πρώτη φορά που παρακολουθείται το ηφαίστειο, ενώ θα τοποθετηθούν επιπρόσθετα όργανα τους επόμενους μήνες και θα ενημερωθούν οι κάτοικοι του νησιού για τα αποτελέσματα των μετρήσεων από τη διεθνή επιστημονική ομάδα". «Πιθανή μια μεγάλη έκρηξη στα επόμενα 150 χρόνια» Το 1650 μ.Χ. ο Κολούμπος είχε εκραγεί, σκοτώνοντας περίπου 70 ανθρώπους στη Σαντορίνη λόγω δηλητηρίασης από τα αέρια της έκρηξης. Εκείνη η έκρηξη είχε πυροδοτηθεί από το συσσωρευμένο μάγμα σε ένα αντίστοιχο μαγματικό θάλαμο, πιθανώς σε αντίστοιχο βάθος 3-4 χιλιομέτρων κάτω από τον βυθό. Οι ερευνητές εκτιμούν ότι το μάγμα στον θάλαμο έχει την τάση, σε βάθος χρόνου, να φθάσει ξανά σε παρόμοιο όγκο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις τους, μετά την τελευταία έκρηξη του ηφαιστείου το 1650 μ.Χ., ο μαγματικός θάλαμος μεγαλώνει με μέσο ρυθμό περίπου 4 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων τον χρόνο. Ο συνολικός όγκος που έχει συσσωρευθεί στο "ρεζερβουάρ" μάγματος (μαγματικό θάλαμο) κάτω από τον Κολούμπο, υπολογίζεται σε 1,4 κυβικά χιλιόμετρα. Σύμφωνα με τον Chrapkiewicz, αν ο συνεχιστεί ο σημερινός ρυθμός διόγκωσης του μαγματικού θαλάμου, κάποια στιγμή μέσα στα επόμενα 150 χρόνια ο Κολούμπος θα φθάσει τα 2 κυβικά χιλιόμετρα μάγματος, που εκτιμάται ότι υπήρχαν όταν έγινε η έκρηξη του 1650 μ.Χ. Όμως, μολονότι μπορεί να γίνει μια εκτίμηση για τον μελλοντικό όγκο του μάγματος, σύμφωνα με τους ερευνητές, δεν υπάρχει τρόπος να πει κανείς με βεβαιότητα πότε θα γίνει η επόμενη έκρηξη του ηφαιστείου. Οι ερευνητές αναφέρουν ότι μολονότι δεν φαίνεται να επίκειται άμεσα κάποιος κίνδυνος, επειδή ο Κολούμπος βρίσκεται σε σχετικά μικρό βάθος θάλασσας (περίπου 500 μέτρων), αυτό είναι πιθανό να αυξήσει την εκρηκτικότητα του. Προβλέπουν ότι όταν γίνει η έκρηξη, θα προκληθεί τσουνάμι και μια στήλη τέφρας ύψους δεκάδων χιλιομέτρων πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας, κάτι που θα μπορούσε να έχει σοβαρές επιπτώσεις για τη Σαντορίνη, η οποία απέχει μόνο επτά χιλιόμετρα από τον Κολούμπο. Οι ερευνητές ευελπιστούν ότι σε συνδυασμό τα νέα στοιχεία από το SANTORY και από την ευρισκόμενη σε εξέλιξη αποστολή του IODP πέριξ της Σαντορίνης θα παράσχουν πλέον καλύτερη εικόνα του ηφαιστειακού δυναμικού της περιοχής. Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής του ΑΠΘ Κωνσταντίνος Παπαζάχος, αν και στη Σαντορίνη λειτουργεί εδώ και δύο δεκαετίες ένα πολύ καλό σεισμολογικό και γεωδαιτικό δίκτυο παρακολούθησης από το Ινστιτούτο Μελέτης & Παρακολούθησης του Ηφαιστείου της Σαντορίνης (ΙΜΠΗΣ), κάθε πρόσθετο δεδομένο και πληροφορία που αφορά τον Κολούμπο, είναι εξαιρετικά χρήσιμα. Παράλληλα, τόνισε ότι τα στοιχεία αυτά θα αξιοποιηθούν από μία διεθνή ερευνητική ομάδα, υπό τον συντονισμό της Εθνικής Αρχής Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΕΑΓΜΕ), για την αξιολόγηση της σχετικής σεισμο-ηφαιστειακής επικινδυνότητας του Κολούμπου, ώστε να μπορεί να σχεδιαστούν ανάλογα τα μέτρα πολιτικής προστασίας. "Χρειαζόμαστε καλύτερα δεδομένα για το τι πραγματικά βρίσκεται κάτω από αυτά τα υποθαλάσσια ηφαίστεια. Η συνεχής παρακολούθηση τους θα μας επιτρέψει να κάνουμε καλύτερη εκτίμηση για το πότε μια έκρηξη μπορεί να συμβεί. Με τέτοια συστήματα, πιθανώς θα γνωρίζουμε για μια έκρηξη λίγες μέρες προτού συμβεί, ώστε οι άνθρωποι θα μπορέσουν να εκκενώσουν την περιοχή και να μείνουν ασφαλείς", δήλωσε ο Chrapkiewicz. View full είδηση

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε τις αναδασώσεις στις πλαγιές των βουνών και τους κηπουρούς σε κήπους ή σε άλση. Ηρθε η ώρα να υποδεχθούμε τις «αναδασώσεις» στα θαλάσσια λιβάδια και τους δύτες-κηπουρούς της υποβρύχιας ποσειδωνίας! Οι ερευνητές του Ινστιτούτου Θαλάσσιας Προστασίας «Αρχιπέλαγος» έχουν προχωρήσει σε πειραματική επαναφύτευση θαλάσσιων λιβαδιών ποσειδωνίας, σε συνεργασία με εξειδικευμένα ευρωπαϊκά πανεπιστήμια, με πολύ καλά αποτελέσματα. «Ξεκινήσαμε το 2017 πειραματικά να ξαναφυτεύουμε κατεστραμμένα λιβάδια ποσειδωνίας και τα αποτελέσματα είναι πολύ θετικά. Πλέον είμαστε σε θέση να επαναφυτεύσουμε ολοένα και μεγαλύτερες εκτάσεις θαλάσσιων λιβαδιών», λέει στην «Κ» ο κ. Θοδωρής Τσιμπίδης, διευθυντής του Ινστιτούτου. Ηδη, σε θαλάσσιο κόλπο στους Λειψούς πραγματοποιήθηκε επιτυχημένα πιο εκτεταμένη φύτευση ποσειδωνίας και το «Αρχιπέλαγος» είναι έτοιμο να προχωρήσει σε υποβρύχια φύτευση και σε άλλες παραλίες στα Δωδεκάνησα. Πώς γίνεται η διαδικασία; «Χρησιμοποιούμε αειφόρες πρακτικές, ακολουθώντας αυστηρά επιστημονικά πρωτόκολλα, που στηρίζονται στην αρχή της μικρότερης δυνατής παρέμβασης στα φυσικά θαλάσσια οικοσυστήματα. Κατά τη διάρκεια της επαναφύτευσης δεν χρησιμοποιούμε μεταλλικό σύρμα, πλαστικό ή κάποιο άλλο υλικό που συνεισφέρει στη θαλάσσια ρύπανση», σημειώνει στην «Κ» η κ. Αναστασία Μήλιου, διευθύντρια Ερευνών του «Αρχιπελάγους». «Χρησιμοποιούμε τμήματα που αποκολλώνται από τα φυτά και ξεβράζονται στις ακτές έπειτα από κακοκαιρία. Επίσης, ριζώματα και κομμάτια φυτών βυθού που ανεβάζουν πάνω οι άγκυρες. Ολα αυτά τα συγκροτούμε σε “μόσχευμα” με χρήση βιοδιασπώμενων φυτικών υλικών και τα “φυτεύουμε” στον βυθό με δύτες», εξηγεί η ίδια. Γιατί όμως είναι σημαντική η ποσειδωνία; Η Posidonia oceanica είναι ένα αγγειόσπερμο φυτό, το οποίο φυτρώνει στον βυθό (σε βάθος μέχρι 50 μέτρων, γιατί χρειάζεται φως) κι αποτελεί ενδημικό είδος της Μεσογείου. Περισσότερα από 300 είδη φυτών και πάνω από 1.000 είδη θαλάσσιων ζώων ζουν στα λιβάδια ποσειδωνίας, μεταξύ αυτών πολλά από τα ψάρια αλιευτικής σημασίας. «Πρόκειται για οικοτόπους με θεμελιώδη ρόλο στη διατήρηση της υγείας και παραγωγικότητας των θαλάσσιων οικοσυστημάτων. Πρώτον, αποτελούν τόπους αναπαραγωγής, λειτουργούν σαν βρεφοκομεία για πολλά είδη. Η τοπική αλιεία πλήττεται όταν τα λιβάδια ποσειδωνίας εξαφανίζονται. Δεύτερον, αποτρέπουν τη διάβρωση των ακτών μέσω των ριζωμάτων και των φύλλων τους. Με την αποψίλωση των θαλάσσιων λιβαδιών πολλές παραλίες απειλούνται με συρρίκνωση ή και εξαφάνιση. Τρίτον, όπως και τα χερσαία φυτά, τα υποβρύχια δάση δεσμεύουν άνθρακα από την ατμόσφαιρα», εξηγεί η κ. Μήλιου. Τα λιβάδια ποσειδωνίας τυπικά προστατεύονται στην Ελλάδα (αν και δεν αποτυπώνονται όλα στους σχετικούς χάρτες), αλλά αυτό δεν εμποδίζει τη συρρίκνωση των εκτάσεών τους με ανησυχητικούς ρυθμούς. «Υπάρχει μια γενικότερη ανοχή στην καταστροφή τους, δεν συνειδητοποιείται η μεγάλη περιβαλλοντική και κοινωνικο-οικονομική τους αξία. Κι αυτό ενώ περιοχές της Δυτικής και Κεντρικής Μεσογείου οδηγούνται ήδη σε ερημοποίηση», λέει ο κ. Τσιμπίδης. Στις συνθήκες αυτές η σημασία του Αιγαίου αναβαθμίζεται, καθώς στηρίζει σήμερα ορισμένες από τις σημαντικότερες εκτάσεις ποσειδωνίας που έχουν εναπομείνει. «Δυστυχώς, υπάρχει άγνοια για το θέμα. Σε πολλές περιπτώσεις εμείς οι ίδιοι ξεπατώνουμε με μηχανήματα την ποσειδωνία για να καθαρίσουμε δήθεν τον βυθό! Αυτό έγινε και πρόσφατα στη Μύκονο. Συνηθισμένο αποτέλεσμα είναι η ταχύτατη διάβρωση. Χάνουμε την παραλία που καθαρίσαμε...», εξηγεί ο κ. Τσιμπίδης. Οι απειλές Οι πιο συνηθισμένες απειλές που αντιμετωπίζουν τα λιβάδια ποσειδωνίας είναι η αλιεία με συρόμενα εργαλεία (μηχανότρατες, γρι-γρι), τα αγκυροβόλια, οι παράκτιες υποδομές και δραστηριότητες, η ρύπανση από υδατοκαλλιέργειες, ο ευτροφισμός καθώς και η ανάπτυξη ανταγωνιστικών εισβολικών ειδών. «Κάθε φορά που μία άγκυρα ρίχνεται σε λιβάδι ποσειδωνίας, η ζημιά χρειάζεται δεκαετίες για να αναπληρωθεί», σημειώνει η κ. Μήλιου. «Πλέον, είμαστε σε θέση να επαναφυτεύσουμε ολοένα και μεγαλύτερες εκτάσεις λιβαδιών ποσειδωνίας στις ελληνικές θάλασσες, συμβάλλοντας στη μείωση του αποτυπώματος άνθρακα και στη βελτίωση της υγείας των θαλάσσιων οικοσυστημάτων», λέει ο κ. Τσιμπίδης. Κι όπως είπε ένας φίλος «δεν χρειάζεται πότισμα», μυαλό χρειάζεται. «Οπλο» κατά της κλιματικής αλλαγής Για τις φυτεύσεις χρησιμοποιούνται υποβρύχια φυτά της περιοχής, που ξεβράστηκαν από τη θάλασσα, μαζί με βιοδιασπώμενα φυτικά υλικά. Η συμβολή της ποσειδωνίας στην αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής, που προκαλείται από το κοινωνικο-οικονομικό σύστημα, είναι πολύ μεγάλη. «Η μεγαλύτερη δεξαμενή δεσμευμένου οργανικού άνθρακα σε ζωντανή υποβρύχια βλάστηση έχει βρεθεί σε λιβάδια ποσειδωνίας του είδους που φύεται στη Μεσόγειο», υπογραμμίζει η κ. Μήλιου, διευθύντρια Ερευνών του «Αρχιπελάγους». «Γαλάζιος άνθρακας» ονομάζεται ο άνθρακας που δεσμεύεται από το σύνολο των παράκτιων φυτικών οικοσυστημάτων, δηλαδή τα λιβάδια ποσειδωνίας, τα μακροφύκη, τη μαγκρόβια βλάστηση και τις αλυκές. Η συνολική επιφάνεια του βυθού που καταλαμβάνουν τα συγκεκριμένα οικοσυστήματα είναι μόλις το 0,2%, αλλά παρακρατούν το 50% του άνθρακα που δεσμεύεται από τα θαλάσσια οικοσυστήματα συνολικά. Εχουν αυξημένη αποτελεσματικότητα σε σχέση με την έκτασή τους. «Αξιοσημείωτο είναι ότι σύμφωνα με πρόσφατες έρευνες αναγνωρίστηκε ότι τα θαλάσσια λιβάδια μπορούν να απορροφήσουν έως και 35 φορές περισσότερο άνθρακα, σε σύγκριση με τα τροπικά δάση. Συνεπώς, μπορεί να περιορίσουν και να αναστρέψουν έως ένα βαθμό ακόμα και τα φαινόμενα οξείδωσης των θαλασσών», εξηγεί η κ. Μήλιου. Το Ινστιτούτο «Αρχιπέλαγος» σε συνεργασία με το τμήμα Βιολογίας του πανεπιστημίου Εσεξ της Αγγλίας ερευνά τις δυνατότητες και τις ποσότητες απορρόφησης άνθρακα από τα λιβάδια ποσειδωνίας στο Αιγαίο, χρησιμοποιώντας ειδικά ψηφιακά καταγραφικά συστήματα. Η σημασία επομένως των υποβρύχιων δασών και της ποσειδωνίας, όσον αφορά την αντιμετώπιση της κλιματικής απορρύθμισης, είναι τεράστια. Ομως, η δραματική αποψίλωσή τους, όπως και άλλες καταστροφές που συμβαίνουν στη θάλασσα, «πνίγονται» στη σιωπή, δεν προκαλεί πηχυαίους τίτλους και ενδιαφέρον, όπως οι μεγάλες πυρκαγιές. Η θάλασσα αποτελεί τον μεγαλύτερο ταμιευτήρα άνθρακα· η προστασία της είναι εξαιρετικά κρίσιμη και για την αποτροπή της υπερθέρμανσης του πλανήτη. View full είδηση