Αναζήτηση στην κοινότητα

Τα αρχιτεκτονικά σχέδια του Διοικητικού Μεγάρου στο Μαρούσι, του ΥΜΑ-ΝΥΜΑ στην οδό Πατησίων, του Πύργου Θεσσαλονίκης και πολλών άλλων εμβληματικών κτηρίων του Ομίλου ΟΤΕ παρουσιάζονται για πρώτη φορά στο κοινό μέσα από το λεύκωμα «Από την καταγραφή στο απρόσμενο: Αρχείο Κτιριακών Μελετών ΟΤΕ». Μέσα από τα σχέδια σημαντικών αρχιτεκτόνων και μηχανικών για κατασκευές καινοτόμες για την εποχή τους, το λεύκωμα περιλαμβάνει 500 σχέδια σημαντικών κτιρίων του ΟΤΕ από το 1930 έως το 2000 που σηματοδότησαν την ιστορία της αρχιτεκτονικής και ταυτίστηκαν με την ιστορία των τηλεπικοινωνιών της χώρας. Το λεύκωμα είναι διαθέσιμο στο κοινό σε ηλεκτρονική μορφή αλλά και έντυπη συλλεκτική έκδοση. «Οι τηλεπικοινωνίες έχουν αλλάξει ριζικά και με γρήγορους ρυθμούς. Στη χώρα μας η εξέλιξη αυτή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τον Όμιλο ΟΤΕ και τους ανθρώπους του. Tα αρχιτεκτονικά σχέδια κτιρίων του ΟΤΕ, ντοκουμέντα μεγάλης ιστορικής αξίας, που φυλάσσονταν για χρόνια στα «άδυτα» του Διοικητικού Μεγάρου, δημοσιεύονται πρώτη φορά στο κοινό. Η έκδοση αυτή είναι αφιερωμένη σε όλους τους ανθρώπους του Ομίλου ΟΤΕ, που εδώ και επτά δεκαετίες εργάζονται με πίστη, πάθος και δέσμευση ώστε να δημιουργούμε έναν κόσμο καλύτερο για όλους.» αναφέρει στο μήνυμά του ο Πρόεδρος και Διευθύνων Σύμβουλος του Ομίλου ΟΤΕ, Μιχάλης Τσαμάζ. Η επιστημονική και ιστορική μελέτη του συνολικού Αρχείου Τηλεπικοινωνιών Κτιριακών Μελετών του ΟΤΕ, που περιλαμβάνει περισσότερα από 90.000 σχέδια κτιρίων, η έκδοση του λευκώματος και η ψηφιοποίηση 3.000 σχεδίων, αποτελούν παρακαταθήκη για το μέλλον. Είναι κομμάτι της πολιτιστικής κληρονομιάς της Ελλάδας, της ιστορίας των τηλεπικοινωνιών και του ΟΤΕ στη χώρα μας. Το έργο της μελέτης, επεξεργασίας και παρουσίασης χιλιάδων σχεδίων ανέλαβε ειδική επιστημονική ομάδα. Στόχος της έκδοσης ήταν η καταγραφή των αξιολογότερων κτιρίων του Οργανισμού και η ανάδειξη της υψηλής επιστημονικής στάθμης των σχετικών μελετών που εκπονήθηκαν. Πρόκειται για μια εξαιρετική παρουσίαση σχεδίων & κτιρίων που αποτελούν τοπόσημα της Ελλάδας, αντιπροσωπευτικά δείγματα του μοντερνισμού, του μεταμοντερνισμού, των παραδοσιακών και ιστορικών οικισμών. Στο τελικό αποτέλεσμα του λευκώματος αξιοποιείται το αρχειακό υλικό σε συνδυασμό με βιβλιογραφική έρευνα, προφορικές συνεντεύξεις-μαρτυρίες μηχανικών του ΟΤΕ και εξωτερικών συνεργατών μηχανικών, ειδικών επιστημόνων, Καθηγητών Πανεπιστημίου και ανθρώπων του ΟΤΕ. Το Αρχείο Κτιριακών Μελετών του ΟΤΕ, που είναι διαθέσιμο στο κοινό και στους μελετητές, εμπλουτίζει την πλούσια αρχειακή συλλογή του Μουσείου Τηλεπικοινωνιών, που έχει ως στόχο τη διαφύλαξη και διάδοση της ιστορίας των τηλεπικοινωνιών. --- Το Αρχείο Κτιριακών Μελετών του ΟΤΕ αποτελεί από μόνο του ένα σπάνιο συγκροτημένο σύνολο σχεδίων, στο μεγαλύτερο πλήθος του αρχιτεκτονικών, αλλά και κάποιων μηχανολογικών και στατικών. Κατεβάστε το αρχείο από εδώ: https://issuu.com/otegroupmuseum/docs/issuu-body https://www.otegroupmuseum.gr/portal/archeio-ktiriakon-meleton-ote

Μέσω των δυνατοτήτων της Πολιτικής Συνοχής της Ε.Ε. αποκαθίσταται ο ιστορικός Ιερός Ναός της Αγίας Σοφίας, στο ιστορικό κέντρο της Δράμας, και αναδεικνύεται παράλληλα η βυζαντινή ιστορία της Δράμας. Συγκεκριμένα, μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανατολική Μακεδονία – Θράκη» της Περιφέρειας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ 2014-2020 κα συγκεκριμένα το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ) υλοποιείται η πράξη «Αποκατάσταση και ανάδειξη του Ιερού Ναού Αγίας Σοφίας Δράμας – Φάση B’», με προϋπολογισμό 740.000 ευρώ. Δικαιούχος είναι η Εφορεία Αρχαιοτήτων Δράμας και ο χρόνος ολοκλήρωσης της πράξης είναι στις 29/6/2022. Ο Ιερός Ναός της Αγίας Σοφίας είναι όχι μόνο το σημαντικότερο βυζαντινό μνημείο στην πόλη της Δράμας, αλλά και το παλιότερο σωζόμενο κτίσμα της Δράμας, με ηλικία που υπερβαίνει τα χίλια χρόνια, καθώς, αφού, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των ειδικών, η ανέγερση του τοποθετείται, μαζί με την ανέγερση των τειχών, μέσα στο 10ο αιώνα. Άλλωστε, για την κατασκευή του Ιερού Ναού χρησιμοποιήθηκαν οι ίδιες πέτρες που χρησιμοποιήθηκαν και για την κατασκευή των τειχών. Ο Ναός είναι κηρυγμένος ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο με σχετική Υπουργική Απόφαση από τις 19-12-1961 (ΦΕΚ 36/Β/3-2-1962). Η οικοδόμηση του Ναού συμπίπτει με μια περίοδο μεγάλης ακμής του Βυζαντίου, στη διάρκεια της οποίας στο θρόνο ανέρχεται μια σειρά σπουδαίων αυτοκρατόρων της Μακεδονικής δυναστείας, που αρχίσει με τον Λέοντα ΣΤ’ τον Σοφό και τελειώνει με τον Βασίλειο Β’ τον Βουλγαροκτόνο. Μάλιστα, ιστορικοί και μελετητές αναφέρουν πως ο συγκεκριμένος Ιερός Ναός θα μπορούσε να συνδυαστεί με την επανεμφάνιση της Δράμας στο ιστορικό προσκήνιο, μετά από απουσία αιώνων, καθώς από τον 12ο αιώνα υπάρχει ονομαστική αναφορά στην πόλη της Δράμας στις φιλολογικές πηγές. Δεν είναι βέβαιο αν ο Ναός ήταν εξαρχής αφιερωμένος στην Αγία Σοφία, καθώς εκτιμάται πως αρχικά ήταν αφιερωμένος στην Κοίμηση της Θεοτόκου σύμφωνα με χειρόγραφο σημείωμα ιερέα σε κώδικα της Μητρόπολης Δράμας (1861). Πάντως, κατά τη διάρκεια της πρώτης βουλγαρικής κατοχής (1912-13) οι Βούλγαροι σχεδίαζαν να μετατρέψουν την εκκλησία σε μουσείο, γεγονός που προκάλεσε τη σφορδή αντίδραση του Μητροπολίτη Αγαθαγγέλου του Μάγνητος. Μετά την απελευθέρωση της Δράμας από τους Βουλγάρους (1913) ο Ναός αποδόθηκε και πάλι στην ορθόδοξη χριστιανική λατρεία. Πρόκειται για το τρουλλαίο μεταβατικού τύπου ναό με περίστωο. Αποτελείται, όπως και άλλοι παρόμοιοι ναοί, από έναν κεντρικό κύβο που στεγάζεται με τρούλλο, ο οποίος εδράζεται σε τέσσερις ογκώδεις πεσσούς συνδεόμενους μεταξύ τους με τόξα και σφαιρικά τρίγωνα. Μάλτα, διατηρεί ομοιότητες με εμβληματικά μνημεία της βυζαντινής ναοδομίας, όπως η Αγία Σοφία Θεσσαλονίκης και η Κοίμηση της Θεοτόκου στη Νίκαια της Βιθυνίας Μικράς Ασίας, και καταδεικνύει επιδράσεις από τα δύο σπουδαιότερα κέντρα της αυτοκρατορίας, την Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη. Το έργο «Αποκατάσταση και ανάδειξη του Ιερού Ναού Αγίας Σοφίας Δράμας στην ολοκλήρωση της αποκατάστασης και ανάδειξης του μνημείου, με επεμβάσεις σε επιλεγμένα σημεία, βάσει των δεδομένων που προέκυψαν κατά την προηγούμενη φάση εκτέλεσης εργασιών (ΕΣΠΑ 2007-2013). Σκοπός του έργου είναι η συντήρηση των υφιστάμενων τμημάτων, η βελτίωση της στατικής επάρκειας, η αποκατάσταση της μορφής του κτηρίου, η βελτίωση της προσβασιμότητας, η αύξηση της επισκεψιμότητας και η αισθητική αναβάθμιση του μνημείου. Στο πλαίσιο αυτό, ειδικότερα προβλέπονται: -Η αντιμετώπιση των δομικών και οικοδομικών θεμάτων που προέκυψαν από τις εργασίες της προηγούμενης φάσης. -Η αισθητική αναβάθμιση του Ναού με την καθαίρεση της νεότερης προσθήκης και την αποκατάσταση στοιχείων για τα οποία θα υπάρξει επαρκής τεκμηρίωση. -Η αποκάλυψη των παλαιότερων φάσεων του Ναού και η διαμόρφωση του περιβάλλοντος χώρου. Η ανάδειξη του Ναού, σε συνδυασμό με την ανάδειξη του ανατολικού σκέλους του οχυρωματικού περιβόλου της Δράμας και την αποκατάσταση του ναού των Ταξιαρχών, που έχουν ήδη πραγματοποιηθεί, θα συμβάλλουν στην ανασύνθεση ενός τμήματος της εικόνας της βυζαντινής πόλης. Και η Α’ φάση της αποκατάστασης του Ιερού Ναού πραγματοποιήθηκε με πόρους της Πολιτικής Συνοχής της Ε.Ε. Αξίζει να σημειωθεί ότι η Πολιτική Συνοχής της Ε.Ε. συνέβαλε και στο παρελθόν για την πραγματοποίηση των εργασιών αποκατάστασης του Ιερού Ναού της Αγίας Σοφίας. Συγκεκριμένα, κατά τη διάρκεια της προηγούμενης προγραμματικής περιόδου του ΕΣΠΑ (2007-2013), χρηματοδοτήθηκε από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης το έργο «Αποκατάσταση Ιερού Ναού Αγίας Σοφίας Δράμας « με 654.837,75 ευρώ, μέσω του Επιχειρησιακού Προγράμματος «Ανταγωνιστικότητα και Επιχειρηματικότητα» του Υπουργείου Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας. Το έργο της α’ φάσης περιελάμβανε καθαίρεση επιχρισμάτων και αποχωματώσεις περιμετρικά του κτηρίου, εργασίες στερέωσης και συντήρησης της λιθοδομής, απομάκρυνσης των σαθρών υλικών και αρμολόγηση των όψεων, συντήρηση του τοιχογραφικού διάκοσμου, καθώς και εργασίες αντιμετώπισης της ανερχόμενης υγρασίας και στεγανοποίησης. Τη σχετική απόφαση ένταξης, στις 13 Δεκεμβρίου 2013 υπέγραφε η σημερινή Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού κ. Λίνα Μενδώνη, ως τότε Γενική Γραμματέας του Υπουργείου. Κατά τη διάρκεια των εργασιών υπήρξε μάλιστα η αποκάλυψη και νέων ιστορικών στοιχείων, καθώς διαπιστώθηκε ότι ο Ιερός Ναός του 10ου αιώνα ανεγέρθηκε επάνω στα ερείπια μιας τρίκλιτης παλαιοχριστιανικής βασιλικής που τα λείψανά της αποκαλύφθηκαν κατά τις εργασίες διαμόρφωσης του αύλειου χώρου της Αγίας Σοφίας. [το άρθρο του Σπύρου Λάτσα δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα Εργασία… Συν και το ergasia-press.gr και στην EURACTIV.gr στο πλαίσιο του έργου «Η Συνοχή Δίπλα μας» και αναδημοσιεύεται στο economix.gr στο πλαίσιο της συνεργασίας περιεχομένου των δύο ΜΜΕ]

Εδώ και 146 χρόνια στην Αθήνα υπάρχει ένα δίκτυο Μετρό το οποίο την τελευταία 15ετία γιγαντώθηκε και έγινε στο σύνολο του ένα από τα πιο καλαίσθητα και λειτουργικά συστήματα Μετρό στην Ευρώπη. Δικαίως χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ένα μεγάλο έργο τέχνης. Πράγματι στους περισσότερους σταθμούς συναντάμε και ένα κομμάτι ιστορίας της πόλης. Πόσα όμως ξέρουμε για την ηλικία και τα «γενέθλια» των σταθμών αυτών; Σήμερα το ypodomes.com κάνει ένα ταξίδι στην ιστορία του δικτύου Μετρό της πόλης και σας αποκαλύπτει την …ηλικία αλλά και τα γενέθλια πολλών από τους σταθμούς από τον περασμένο Γενάρη μέχρι και τον ερχόμενο Δεκέμβρη. Στις 28 Ιανουαρίου 15 χρονών έγιναν οι σταθμοί: ΣΥΝΤΑΓΜΑ (ΓΡΑΜΜΗ2 ΚΑΙ 3), ΕΥΑΓΓΕΛΙΣΜΟΣ, ΜΕΓΑΡΟ ΜΟΥΣΙΚΗΣ, ΑΜΠΕΛΟΚΗΠΟΙ, ΠΑΝΟΡΜΟΥ, ΚΑΤΕΧΑΚΗ, ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ, ΜΕΤΑΞΟΥΡΓΕΙΟ, ΣΤΑΘΜΟΣ ΛΑΡΙΣΗΣ, ΑΤΤΙΚΗ, ΣΕΠΟΛΙΑ. Αυτοί οι σταθμοί έχουν περάσει στην …εφηβεία πλέον. 26 χρόνια ζωής έκλεισε ο σταθμός ΤΑΥΡΟΣ στις 6 Φλεβάρη καθώς άνοιξε τις πύλες του το 1989. Στις 12 Φεβρουαρίου οι σταθμοί ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ, ΚΑΤΩ ΠΑΤΗΣΙΑ, ΑΝΩ ΠΑΤΗΣΙΑ έχουν γενέθλια και κλείνουν 59 χρόνια ζωής καθώς εκείνη την μέρα του 1956 άνοιξαν για πρώτη φορά τις πύλες τους. Στις 27 Φεβρουαρίου οι Μαθουσάλες του δικτύου είναι εδώ: 146 χρόνια ζωής εκλεισαν οι σταθμοί ΠΕΙΡΑΙΑΣ (ο αρχικός σταθμός) και ΘΗΣΕΙΟ όντας από τους παλαιότερους σταθμούς Μετρό στον κόσμο. Τον μήνα Μάρτιο είχαμε επίσης αρκετά γενέθλια: την 1η Μαρτίου έγινε 67 χρονών ο σταθμός ΒΙΚΤΩΡΙΑ, στις 4 Μαρτίου 58 χρονών ο σταθμός ΗΡΑΚΛΕΙΟ, στις 14 Μαρτίου 59 χρονών οι σταθμοί ΠΕΡΙΣΣΟΣ, ΝΕΑ ΙΩΝΙΑ ενώ στις 27 Μαρτίου έγινε 26 χρονών ο σταθμός ΚΑΤ. Μήνας Απρίλιος, ο καιρός καλυτερεύει και ανοιξιάτικα γενέθλια έχουν οι σταθμοί: στις 5 Απριλίου μόλις 2 ετών έγιναν οι σταθμοί: ΠΕΡΙΣΤΕΡΙ, ΑΝΘΟΥΠΟΛΗ και στις 22 Απριλίου 12 ετών έγινε ο σταθμός ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ (της γραμμής 3). Τον Μάιο ο σταθμός ΜΟΝΑΣΤΗΡΑΚΙ της γραμμής 1 έγινε 120 ετών (στις 17 του μήνα). Τα ανοιξιάτικα γενέθλια κλείνουν οι σταθμοί ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ, ΕΛΑΙΩΝΑΣ, ΑΙΓΑΛΕΩ που έκλεσαν στις 26 του μήνα 8 χρόνια ζωής. Το καλοκαίρι έχουμε επίσης αρκετά γενέθλια: Τον Ιούνιο, στις 5 του μήνα είχαμε τα ενδέκατα γενέθλια του σταθμού ΑΓΙΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ενώ στις 30 του μήνα έχουμε τα εξηκοστά έκτα γενέθλια του σταθμού ΑΤΤΙΚΗ. Ο μήνας όμως με τα περισσότερα γενέθλια είναι ο Ιούλιος: πρωτομηνιά και ο σταθμός ΚΑΛΛΙΘΕΑ γιορτάζει τα 87 του χρόνια. Στις 5 του μήνα ο σταθμός ΠΕΥΚΑΚΙΑ γίνεται 59. Και συνεχίζουμε, στις 17 Ιουλίου κλείνουν 2 έτη ζωής οι σταθμοί ΗΛΙΟΥΠΟΛΗ, ΑΛΙΜΟΣ, ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗ, ΕΛΛΗΝΙΚΟ, στις 21 του μήνα 85 ετών γίνεται ο υπόγειος σταθμός ΟΜΟΝΟΙΑ, στις 23 Ιουλίου 5 ετών γίνεται ο σταθμός ΧΟΛΑΡΓΟΣ, στις 30 Ιουλίου τα 11 κλείνουν οι σταθμοί ΧΑΛΑΝΔΡΙ, ΔΟΥΚΙΣΣΗΣ ΠΛΑΚΕΝΤΙΑΣ, ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ. Τον Αύγουστο μπορεί να έχουμε τα μπάνια του λαού αλλά επίσης έχουμε και γενέθλια των σταθμών του λαού: Στις 4 Αυγούστου ο Άγιος Ελευθέριος γίνεται 54 ετών, στις 6 Αυγούστου 11 χρόνια κλείνει ο σταθμός ΝΕΡΑΤΖΙΩΤΙΣΣΑ, στις 9 του μήνα 11 γίνεται και ο σταθμός ΑΓΙΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ και στις 10 του μήνα 58 θα γίνει ο σταθμός ΚΗΦΙΣΙΑ. Σεπτέμβριος, ο μήνας της επιστροφής στα θρανία και στις …γιορτές το πρώτο τριήμερο του μήνα. Πρωτομηνιά και ο σταθμός ΜΑΡΟΥΣΙ γίνεται 58, στις 2 Σεπτεμβρίου 6 ετών γίνεται ο σταθμός ΝΟΜΙΣΜΑΤΟΚΟΠΕΙΟ και στις 3 ο σταθμός ΕΙΡΗΝΗ γίνεται 33 ετών. Ο Οκτώβριος όμως μπορεί να θυμίζει εποχή βροχών αλλά από γενέθλια σταθμών ..αναβροχιά. Παραλίγο να συμβεί το ίδιο και τον Νοέμβριο αλλά ευτυχώς στις 16 του μήνα έχουμε τα γενέθλια των σταθμών ΑΚΡΟΠΟΛΗ, ΣΥΓΓΡΟΥ ΦΙΞ, ΝΕΟΣ ΚΟΣΜΟΣ, ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ και ΔΑΦΝΗ που γίνονται 15. Για τον τελευταίο μήνα του έτους θα έχουμε …παιδικά γενέθλια. Συγκεκριμένα, στις 14 Δεκεμβρίου 2 ετών γίνεται ο σταθμός ΑΓΙΑ ΜΑΡΙΝΑ και στις 30 του μήνα 5 ετών γίνεται ο σταθμός ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ. Φυσικά στο δίκτυο του Μετρό της Αθήνας μπορεί να έχουμε να γιορτάζουμε τις επετείους έχουμε όμως και «εγκυμοσύνες». Τα επόμενα γεννητούρια του δικτύου αναμένονται το 2018 με εξάδυμα! Συγκεκριμένα θα μας καλοσωρίσουν οι σταθμοί ΑΓΙΑ ΒΑΡΒΑΡΑ, ΚΟΡΥΔΑΛΛΟΣ, ΝΙΚΑΙΑ, ΜΑΝΙΑΤΙΚΑ, ΠΕΙΡΑΙΑΣ και ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΘΕΑΤΡΟ. Εκτός φυσικά αν η εγκυμοσύνη (δηλαδή η κατασκευή) έχει καθυστέρηση. Τέλος μην ξεχνάμε και τις …εξωσωματικές καθώς προσπάθειες για νέα εγκυμοσύνη (βλέπε κατασκευή της γραμμής 4) γίνονται για ακόμα 14 σταθμούς. Αν θα πετύχει η προσπάθεια, θα το μάθουμε από τη νέα Κυβέρνηση. Μέχρι τότε θα γιορτάζουμε τους σταθμούς που έχουμε. Ας τους χαιρόμαστε! Πηγή: http://www.ypodomes.com/index.php/statheri-troxia/metro/athinas/item/30618-%CE%BC%CE%B5%CF%84%CF%81%CF%8C-%CE%B1%CE%B8%CE%AE%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CE%B3%CE%BD%CF%89%CF%81%CE%AF%CE%B6%CE%B5%CF%84%CE%B5-%CF%84%CE%B7%CE%BD-%CE%B7%CE%BB%CE%B9%CE%BA%CE%AF%CE%B1-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%84%CE%B1-%CE%B3%CE%B5%CE%BD%CE%AD%CE%B8%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CF%84%CF%89%CE%BD-%CF%83%CF%84%CE%B1%CE%B8%CE%BC%CF%8E%CE%BD

Είναι συναρπαστικό: για διάφορες αιτίες κάθε φορά, κάποιες πόλεις που έχουν χαθεί από χρόνια, διατηρήθηκαν σχεδόν ανέπαφες στο πέρασμα των αιώνων, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο... Από τη Νότια Αμερική, μέχρι τη Μεσόγειο, διαβάστε ποιες είναι αυτές οι μυστηριώδεις, χαμένες πόλεις. 1. Παυλοπέτρι, Λακωνία Το Παυλοπέτρι είναι μία παραθαλάσσια πόλη η οποία αναπτύχθηκε και άκμασε περίπου για δύο χιλιετίες, κατά την εποχή του Χαλκού και μέχρι το 1000 π. Χ. Αποτελεί μια μικρή νησίδα απέναντι από την ομώνυμη παραλία απέναντι από την Ελαφόνησο, στη Λακωνία. Πιθανότατα, μια σειρά σεισμών τη βύθισε κάτω από τη θάλασσα, κρατώντας τη ρυμοτομία και τα θεμέλια των κτηρίων της άθικτα! Ο οικισμός ανακαλύφθηκε μόλις το 1967 από τον αρχαιολόγο Νίκολας Φλέμινγκ και χαρτογραφήθηκε ένα χρόνο αργότερα. Πρόσφατα μια ερευνητική ομάδα μπόρεσε να αναπαραστήσει ψηφιακά τα κτήρια και τη δομή της πόλης, δίνοντας πλούσιες πληροφορίες σχετικά με τον τρόπο ζωής των κατοίκων της, τόσο σε αρχαιολόγους, όσο και στο ευρύ κοινό. 2. Ακρωτήρι, Σαντορίνη Ο προϊστορικός οικισμός Ακρωτήρι, στο νοτιοδυτικό άκρο της Σαντορίνης, θεωρείται κομμάτι του μινωικού πολιτισμού, ο οποίος, πιθανόν, δέχτηκε μεγάλο πλήγμα μετά τη μεγάλη ηφαιστειακή έκρηξη που έγινε γύρω στο 1600 π. Χ. Η μικρή πόλη στο Ακρωτήρι ανακαλύφθηκε το 1967 και μαζί της αποκαλύφθηκαν καταπληκτικές τοιχογραφίες, τριώροφα σπίτια μέχρι και ένα περίπλοκο ρυμοτομικό σύστημα. Υπάρχουν ενδείξεις ότι οι άνθρωποι είχαν πρόσβαση σε τρεχούμενο νερό και μάλιστα ότι χρησιμοποιούσαν το ηφαίστειο σα… θερμοσίφωνα όποτε χρειάζονταν ζεστό νερό. 3. Τικάλ, Γουατεμάλα Η πόλη Τικάλ ήταν η πρωτεύουσα του βασιλείου των Μάγια και κατοικούνταν από το 200 έως το 900 μ. Χ. Φαίνεται ότι οι πολλοί κάτοικοι των γύρω περιοχών ανέκαθεν γνώριζαν την ύπαρξή της, αφού η πόλη δεν καταστράφηκε από κάποιο βίαιο φυσικό ή ανθρωπογενές γεγονός, αλλά εγκαταλείφθηκε λόγω υπερπληθυσμού. Η πρώτη οργανωμένη εξερεύνηση πάντως έγινε το 1848 και κατέγραψε πυραμίδες ύψους 70 μέτρων, παλάτια ακόμα και μία αρένα. Έκτοτε, πολλές πληροφορίες σχετικά με τη ζωή και την κοινωνική οργάνωση των Μάγια έχουν έρθει στο φως. 4. Τροία, Τουρκία Για αιώνες ανήκε στη σφαίρα του μύθου, το 1871 όμως ο Ερρίκος Σλήμαν ξεκίνησε τις ανασκαφές στο Hissarlik. Εκεί βρέθηκαν τεράστια οχυρωματικά τείχη, παρόμοια με εκείνα που περιγράφει ο Όμηρος στην Ιλιάδα. Ο Σλήμαν ανακάλυψε ακόμα χρυσά κοσμήματα, τα οποία εμφάνισε ως κοσμήματα της Ωραίας Ελένης. Αν και δεν έχει επιβεβαιωθεί ακόμα αν όντως πρόκειται για την Τροία ή όχι, με σιγουριά γνωρίζουμε ότι επρόκειτο για μια μεγάλη πόλη, η οποία ιδρύθηκε γύρω στο 3000 π. Χ. και καταστράφηκε περισσότερες από μία φορές, με κάθε νεότερη μορφή της να χτίζεται πάνω στην παλιά. Τα τείχη της πάντως άντεξαν κάθε πολιορκία, γι’ αυτό και οι υποθέσεις περί Δούρειου Ίππου όλο και επανέρχονται. 5. Πομπηία, Ιταλία Το 79 μ. Χ. μια φοβερή έκρηξη του Βεζούβιου σκέπασε μέσα σε λίγα λεπτά την πόλη της Πομπηίας με σκόνη και κομμάτια λάβας. Η ζωή της πόλης διακόπηκε απότομα, αλλά ταυτόχρονα όλα τα σημαντικά της κτίσματα, οι ναοί, τα θέατρα, τα σπίτια, τα καταστήματα, οι αψίδες και οι κρήνες, έμειναν ανέπαφα, δίνοντάς μας τη δυνατότητα να μεταφερθούμε σε μία ακμάζουσα ρωμαϊκή πόλη και να μάθουμε σχεδόν τα πάντα για τον τρόπο ζωής των κατοίκων της, ακόμα και στη λεπτομέρεια του. Βλέπουμε για παράδειγμα ότι από τότε δημιουργούνταν προεκλογικά γκράφιτι, όπως «Ψηφίστε το Λούκιο Ποπίντιο Σαμπίνους» ή ότι οι κάτοικοί της ήδη έτρωγαν πίτσα! Η Πομπηία ανακαλύφθηκε το 1599 τυχαία κι έκτοτε γοητεύει τη φαντασία των ανθρώπων απ’ άκρη σ’ άκρη του δυτικού κόσμου. Διαβάστε περισσότερα: Πέντε χαμένες πόλεις του παρελθόντος [photos] - iPaideia.gr - http://www.ipaideia.gr/pente-xamenes-poleis-tou-parelthontos-photos.htm

Το να καθορίσεις αυστηρά το αρχιτεκτονικό στυλ της Αθήνας δεν είναι εύκολη υπόθεση -και σίγουρα θα χρειαστείς περισσότερες από μία ταμπέλες. Η αρχιτεκτονική της πόλης των Αθηνών ξεκίνησε ταπεινά για να αρχίσει να σχηματίζεται στην πορεία μέσα από την επιρροή των διάφορων ρευμάτων που πέρασαν από την Ελλάδα μετά την ανεξαρτησία της χώρας. Από τον Νεοκλασικισμό και τον Εκλεκτικισμό στο Ρομαντισμό κι από εκεί στον Μοντερνισμό, το Μπάουχαους και το Αρ Ντεκό, τα κτίρια της Αθήνας δημιουργούν ένα ζωηρό και ανά περιοχές σουρεαλιστικό κολάζ διαφορετικών τάσεων και εποχών. Μέσα σε αυτόν το σχεδιαστικό και πολεοδομικό αχταρμά ωστόσο, πραγματοποιήθηκαν τα τελευταία 10-15 χρόνια κάποιες ανακαινίσεις σε ιστορικά κτίρια που εμφύσησαν νέα πνοή στο αρχιτεκτονικό τοπίο της πόλης, ξεκίνησαν συζητήσεις, προκάλεσαν θαυμασμό αλλά και έντονες αντιδράσεις, καταφέρνοντας στο τέλος να συστήσουν την Αθήνα στην σύγχρονη εποχή και να της δείξουν τον τρόπο με τον οποίο «ντύνονται» οι μητροπόλεις του σήμερα. Semiramis Hotel Το ξενοδοχείο «Σεμίραμις» άνοιξε το 1936 στη Κηφισιά, σε ένα κεντρικό αλλά και ήσυχο, καταπράσινο σημείο στο Κεφαλάρι. Λίγο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες της Αθήνας το 2004, ο ιδιοκτήτης Δάκης Ιωάννου αναθέτει στον διάσημο designer Karim Rashid τη ριζική ανακαίνιση του ξενοδοχείου. Οι γνώσεις και η αγάπη του Ιωάννου για τη σύγχρονη τέχνη και το «μαγικό χέρι» του διεθνώς αναγνωρισμένου industrial designer Rashid ενώνονται και δημιουργούν το πρώτο design ξενοδοχείο της Ελλάδας, ένα μοντέρνο, πολυτελή χώρο ευεξίας, τεχνολογίας και τέχνης. Το Semiramis προσφέρει μια εναλλακτική, φρέσκια εμπειρία διασκέδασης και μέσα από την μινιμαλιστική και pop αισθητική του φέρνει, σιγά-σιγά, τον τουρισμό της Αθήνας στον 21ο αιώνα. Thission Lofts Ένα, σε αχρηστία πλέον, εργοστάσιο του 1920 στην Πειραιώς μεταμορφώθηκε το 2008 σε ένα μοντέρνο τετραώροφο συγκρότημα κατοικιών που φιλοξενεί 19, διαφορετικού τύπου, διαμερίσματα. Η εν λόγω ανακαίνιση ήταν μια αρκετά φιλόδοξη προσπάθεια αξιοποίησης της Πειραιώς με στόχο να αποκτήσει έναν αμιγώς οικιστικό χαρακτήρα και να προσελκύσει νέους ανθρώπους στο βιομηχανικό αυτό κομμάτι της Αθήνας. Θα μπορέσει ποτέ η Πειραιώς-μετά-το-Γκάζι να γίνει το νέο Ψυρρή ή ο νέος Κεραμεικός; Δύσκολα, σίγουρα όμως η ύπαρξη του Thission Lofts σε συνδυασμό με το Βαρούλκο, το Μουσείο Μπενάκη, την Τεχνόπολη και τους διάφορους πολιτιστικούς και γαστρονομικούς χώρους που ξεφυτρώνουν τριγύρω, συντελούν σημαντικά στη σταδιακή ανάπλαση της περιοχής. One Athens Η συγκεκριμένη ανακαίνιση κατάφερε να διχάσει το κοινό δημιουργώντας δύο στρατόπεδα στην Αθήνα (και όχι μόνο). Από τη μία υπήρχαν αυτοί που είχαν ενθουσιαστεί με την ανακαίνιση της θρυλικής Σχολής Δοξιάδη και την μετατροπή της σε ένα σύγχρονο συγκρότημα κατοικιών με όλες τις ανέσεις και τα κομφόρ. Απέναντί τους όμως στάθηκαν αυτοί που πίστευαν πως ένα τέτοιο αρχιτεκτονικό και ιστορικό κειμήλιο δεν πρέπει να μετατραπεί σε υπερπολυτελείς κατοικίες που θα μπορούν να αποκτήσουν (και να συντηρήσουν) μόνο (πολύ) πλούσιοι άνθρωποι, αλλά να αξιοποιηθεί με ένα περισσότερο δημόσιο χαρακτήρα ώστε να μπορεί να το απολαμβάνει όλος ο κόσμος. Το αποτέλεσμα είναι το One Athens να αποτελεί μεν ένα εντυπωσιακό κτίσμα πάνω στον περιφερειακό του Λυκαβηττού, το οποίο, θες-δε θες, σε μαγνητίζει με την επιβλητική και μοντέρνα παρουσία του ανάμεσα στα νεοκλασικά κτήρια της περιοχής και τον καταπράσινο λόφο, αλλά παρόλα τα λεφτά που σπαταλήθηκαν και τις αμέτρητες εργατοώρες που χρειάστηκαν για την ανακαίνισή του, να είναι μέχρι σήμερα άδειο. Κατά καιρούς ακούγονται φήμες σχετικά με αγορά των πιο ακριβών διαμερισμάτων από ξένους επενδυτές, το κτίριο όμως παραμένει -τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που γράφονται αυτές οι γραμμές- σκοτεινό. Θέατρο Rex Το παλαιότερο και ίσως δημοφιλέστερο κέντρο ψυχαγωγίας των Αθηνών, το ιστορικό «Rex» της Πανεπιστημίου, ιδρύθηκε το 1900 με την ονομασία «Βασιλικό Θέατρο» και μετονομάστηκε σε «Εθνικό Θέατρο» το 1930. Λίγο μετά τις αρχές της δεκαετίας του '80, όταν και το κτίριο δοκιμάστηκε από μια μεγάλη πυρκαγιά που ξέσπασε στο εσωτερικό του, το Υπουργείο Πολιτισμού το ανακήρυξε διατηρητέο μνημείο σύγχρονης αρχιτεκτονικής. Για αυτό και η ανακαίνισή στην οποία επήλθε την περίοδο 2013-2015 ήταν διακριτική και περιλάμβανε επεμβάσεις κυρίως λειτουργικού χαρακτήρα σε συνδυασμό με την αποκατάσταση των όψεων, πάντα με σεβασμό στον ιστορικό χαρακτήρα του μνημείου. Σήμερα το Rex συμπληρώνει το νεοκλασικό κουαρτέτο της Πανεπιστημίου (Ακαδημία, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Βιβλιοθήκη τα άλλα τρία μέλη) με την επιβλητική του λευκή όψη να λάμπει και την κατακόκκινη νέον μαρκίζα του να φωτίζει τα βράδια, φέρνοντας λίγη από την αίγλη της παλιάς Αθήνας στην σύγχρονη εποχή. CityLink Πριν από πολλά χρόνια στο οικοδομικό τετράγωνο που συνθέτουν οι οδοί Πανεπιστημίου, Βουκουρεστίου, Σταδίου και Αμερικής βρίσκονταν οι βασιλικοί στάβλοι του Όθωνα. Το 1928 ξεκινά η οικοδόμηση του κτιρίου του Μετοχικού Ταμείου Στρατού, η οποία ολοκληρώνεται 10 χρόνια αργότερα, παραδίδοντας ένα εντυπωσιακό αρχιτεκτονικό δημιούργημα με στοιχεία νεοκλασικισμού και Art Deco το οποίο στεγάζει γραφεία, εμπορικά καταστήματα, το πολυτελές εστιατόριο/μπαρ/ζαχαροπλαστείο Zonar's και το κινηματοθέατρο Παλλάς. Μετά το τέλος του Β' Παγκόσμιου, το κτιριακό συγκρότημα περνά τη «χρυσή» εποχή του -πρωταγωνιστεί μέχρι και στις ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, μέχρι που στις αρχές της δεκαετίας του '70 άρχισε να παρακμάζει. Μια παρακμή που κράτησε μέχρι και το 2000, όταν ο Όμιλος της Τράπεζας Πειραιώς και πιο συγκεκριμένα ο πρόεδρος της τράπεζας, Μιχάλης Σάλλας, θέλησε να επαναφέρει το ιστορικό οικοδομικό τετράγωνο στην παλιά του αίγλη, φέρνοντάς το ταυτόχρονα στη σύγχρονη εποχή. Λίγα χρόνια μετά το παλιό Μετοχικό Ταμείο έγινε «Citylink», η προσθήκη του πολυκαταστήματος Attica έφερε νέα πνοή στο εμπορικό κομμάτι του συγκροτήματος και η στοά Σπυρομήλιου απέκτησε ξανά ζωή, μέσα, έξω και γύρω της. Πλέον το Citylink αποτελεί ένα ζωντανό οργανισμό που πάλλεται στη καρδιά της πόλης και προσφέρει δεκάδες εναλλακτικές διασκέδασης και καλής ζωής στους κατοίκους και τους τουρίστες της Αθήνας: ψώνια, θέατρο, τέχνη, εκδηλώσεις, ποτό, καφές, φαγητό, γυμναστική και ευεξία ή απλή περατζάδα εκεί που κάποτε ξεκουράζονταν τα άλογα του βασιλιά Όθωνα. Πηγή: http://www.huffingtonpost.gr/2016/02/11/life-design-pente-anakainiseis-istorikwn-ktiriwn-ths-athinas-pou-allaksan-ton-arxitektoniko-xarti-ths-polhs_n_9193182.html

Η Καμάρα (Αψίδα του Γαλερίου) είχε 8 πεσσούς και ήταν σκεπασμένη με θόλο(!), ο Ιππόδρομος μήκους 450 μέτρων έφτανε ως τη θάλασσα (η τελευταία έφτανε ψηλά μέχρι τη σημερινή οδό Μητροπόλεως), η Ροτόντα ήταν αφιερωμένη στην αρχαία θρησκεία, το ανάκτορο είχε δεκάδες κτίρια, ανάμεσά τους τη Βασιλική, την κατοικία του καίσαρα, την αψιδωτή αίθουσα, δευτερεύοντα κτίσματα και όλο το συγκρότημα περιστοιχιζόταν από ψηλά τείχη (που έφταναν περίπου στο ύψος της σημερινής οδού Εθνικής Αμύνης). Ετσι ήταν το Γαλεριανό συγκρότημα, ένας από τους μνημειακούς πυρήνες της ρωμαϊκής Θεσσαλονίκης, η παρουσία του οποίου στη θέση της πλατείας Ναβαρίνου, της Δημητρίου Γούναρη και των γύρω οδών καθόρισε και τον πολεοδομικό ιστό της σύγχρονης πόλης στο κέντρο. Στο πλαίσιο της αναστήλωσης του μνημειακού χώρου, έγινε η ψηφιακή αναπαράσταση του συγκροτήματος, από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης (πρώην ΙΣΤ΄ ΕΠΚΑ) με χρηματοδότηση από το ΕΣΠΑ και κυκλοφορεί έτσι ένας οδηγός τσέπης, διαφορετικός από τους άλλους, ευρηματικός και ενδιαφέρων, που κυκλοφορεί με τίτλο «Γαλεριανό Συγκρότημα. Μια εικονική περιήγηση». Κείμενα Οι τρισδιάστατες αναπαραστάσεις, που συνοδεύονται από επεξηγηματικά κείμενα, δίνουν τη δυνατότητα στον επισκέπτη του αρχαιολογικού χώρου να κατανοήσει τη μορφή των κτιρίων στην εποχή λειτουργίας τους (4ος-7ος αιώνας μ.Χ.) και να αποκτήσει μια πληρέστερη εικόνα της νοτιοανατολικής περιοχής της αρχαίας Θεσσαλονίκης και συγκεκριμένα της συνοικίας του ανακτόρου. Από το φθινόπωρο οι επισκέπτες θα έχουν τη δυνατότητα να... περιδιαβαίνουν το Γαλεριανό συγκρότημα σε μια εικονική περιήγηση, που θα προβάλλεται στην αίθουσα πολυμέσων της ΕΦΑ, στη διασταύρωση των οδών Δημ. Γούναρη και Αλ. Σβώλου. «Το συγκρότημα του Γαλερίου είναι το μεγαλύτερο και σημαντικότερο συγκρότημα της πόλης, άμεσα συνδεδεμένο με την εποχή της Υστερης Αρχαιότητας της Θεσσαλονίκης. Η μοναδικότητα της Ροτόντας για παράδειγμα μπορεί να συγκριθεί με τον Πάνθεον της Ρώμης, και αυτό δεν αποτελεί υπερβολή. Ο αρχαιολογικός άξονας από το Επταπύργιο μέχρι τη θάλασσα και την οπτική επαφή του με το βουνό των θεών, τον Ολυμπο, και τον ισχυρό οικουμενικό συμβολισμό του είναι ο σημαντικότερος της ιστορίας της πόλης», αναφέρει στο «Εθνος» ο αναπληρωτής διευθυντής της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Θεσσαλονίκης, Σταμάτης Χονδρογιάννης. Σήμερα είναι ορατό και επισκέψιμο ένα σημαντικό, αλλά περιορισμένο σε έκταση, τμήμα του Γαλεριανού συγκροτήματος, το οποίο σώζεται στον αρχαιολογικό χώρο της πλατείας Ναβαρίνου και στον πεζόδρομο της οδού Δημ. Γούναρη, μεταξύ των οδών Αλ. Σβώλου και Ι. Μιχαήλ, μαζί με την Καμάρα και τη Ροτόντα. Τον Ιππόδρομο τον έχουν... καταπιεί οι πολυκατοικίες της οδού Δημ. Γούναρη και μέχρι τη Νέα Παραλία, τμήματά του ωστόσο υπάρχουν ακόμη στα υπόγειά τους. «Η αναπαράσταση ήταν μια δουλειά δύσκολη και επίπονη. Ηταν ένας συνδυασμός στοιχείων των αρχαιολογικών ανασκαφών και της βιβλιογραφικής έρευνας. Για τα κτίσματα για τα οποία δεν υπάρχουν ανασκαφικά δεδομένα, όπως τα επιμέρους τμήματα του Ιππόδρομου, το περίκεντρο κτίριο, οικοδομικά τετράγωνα με οικίες, κ.ά., βασιστήκαμε στη μελέτη της αρχιτεκτονικής μορφής ανάλογων δημοσιευμένων οικοδομημάτων», μας λέει η αρχιτέκτονας της Εφορείας Αρχαιοτήτων Θεσσαλονίκης, Φανή Αθανασίου, μία από τις συντάκτριες του οδηγού - οι άλλες τρεις είναι η Βενετία Μάλαμα, η Μαρία Μίζα και η Μαρία Σαραντίδου, ενώ την τρισδιάστατη ψηφιακή αναπαράσταση έκανε ο αρχιτέκτονας Φώτης Τσακμάκης. Αναγνωρίζοντας και εκτιμώντας τη δυναμική της Θεσσαλονίκης, ο Γαλέριος την επέλεξε ως έδρα του από το 299 ως τον θάνατό του το 311 μ.Χ. Το Γαλεριανό συγκρότημα, κατασκευασμένο σύμφωνα με τις αρχές σχεδιασμού που χαρακτηρίζουν αυτοκρατορικές πόλεις της Τετραρχίας, αποτελείται από το ανάκτορο, την Αψίδα-θριαμβικό τόξο (Καμάρα), τη Ροτόντα και τον Ιππόδρομο, ήταν δε το αυτοδύναμο κέντρο της αυτοκρατορικής εξουσίας που συγκέντρωνε τις διοικητικές, πολιτικές και θρησκευτικές αρμοδιότητες του αυτοκράτορα. Η ανέγερση των ανακτόρων στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησε στο τέλος του 3ου αιώνα μ.Χ., όταν ο Γαλέριος ολοκλήρωσε την εκστρατεία του κατά των Περσών, νικώντας τον βασιλιά Ναρσή στην Αρμενία (298 μ.Χ.). Η «ταυτότητα» των μνημείων Το σημαντικότερο μέρος του συγκροτήματος καταλάμβανε το ανάκτορο, που χτίστηκε στις παρυφές της πόλης, δίπλα στο ανατολικό τείχος, και έφτανε μέχρι τη θάλασσα (οδός Μητροπόλεως), ενώ στο δυτικό του όριο πρέπει να έφτανε έως την οδό Απελλού. Από τα πιο μεγαλοπρεπή κτίρια ήταν η Βασιλική, που λειτουργούσε ως χώρος υποδοχής και ακροάσεων. Δυτικά της Βασιλικής υπάρχει μια σημαντική κτιριακή ενότητα του ανακτόρου, που αποτελείται από ένα κτίσμα 30Χ40 μ. με 11 χώρους. Εκατέρωθεν ενός μακρύ διαδρόμου ήταν τα λουτρά και το Οκτάγωνο, που σύμφωνα με την ιστορική έρευνα προορίζονταν για αίθουσα ακροάσεων ή αίθουσα του θρόνου των ανακτόρων, ενώ αργότερα λειτούργησε και ως χριστιανικός ναός. Η καταστροφή του Οκτάγωνου τοποθετείται τον 7ο αιώνα μ.Χ., εποχή που η Θεσσαλονίκη συγκλονίστηκε από ισχυρούς σεισμούς. Το βορειότερο κτίσμα του ανακτόρου ήταν η Αψιδωτή Αίθουσα, που χρησιμοποιούνταν για τη διοργάνωση συμποσίων και άλλων τελετών. Ο ιππόδρομος αποτελούσε έναν κατεξοχήν σημαντικό πολιτικό χώρο, κατά τους χρόνους της Τετραρχίας. Είχε μήκος 450 μέτρα και πλάτος 95 μέτρα. Στο βόρειο τμήμα του (σήμερα οδός Αγαπηνού) που ήταν καμπύλο, σχηματίζονταν 12 χώροι που πλαισίωναν την κεντρική είσοδο και χρησίμευαν για τη στάθμευση και την εκκίνηση των αρμάτων, ενώ τα καθίσματα ήταν υπερυψωμένα σε σχέση με τον στίβο. Ο ιππόδρομος κατασκευάστηκε στις αρχές του 4ου αιώνα μ.Χ. και σύμφωνα με τις γραπτές πηγές συνέχισε να λειτουργεί τουλάχιστον μέχρι τον 6ο αιώνα μ.Χ. Το βορειότερο κτίριο ήταν η Ροτόντα που κατά την τετραρχική περίοδο ήταν ναός αφιερωμένος στην αρχαία θρησκεία. Η μετατροπή του σε χριστιανικό ναό, αφιερωμένο στους Ασώματους ή Αρχαγγέλους και τα εξαιρετικής ποιότητας ψηφιδωτά ανάγονται στην παλαιοχριστιανική περίοδο (4ος-6ος αιώνας μ.Χ.). Οι μεγάλης κλίμακας επεμβάσεις που έγιναν στο μνημείο κατά την περίοδο αυτή επιβάρυναν τη στατική του επάρκεια, ενώ οι σεισμοί του 7ου αιώνα μ.Χ. κατέστρεψαν την αψίδα του ιερού και το υπερκείμενο τμήμα του θόλου. Νότια της Ροτόντας υπήρχε η θριαμβευτική Αψίδα του Γαλέριου (γνωστή σήμερα ως Καμάρα), η οποία κτίστηκε μεταξύ των ετών 298 και 305 μ.Χ., πιθανόν σε ανάμνηση της εκστρατείας και της νίκης του Γαλέριου κατά των Περσών. Το οικοδόμημα αποτελούνταν από οκτώ πεσσούς, διατεταγμένους ανά τέσσερις σε δύο παράλληλες σειρές, με τρία τοξωτά ανοίγματα ανάμεσά τους. Από τους πεσσούς σήμερα σώζονται μόνο τρεις. Την Καμάρα, που ήταν σκεπασμένη με θόλο, διέσχιζε η σημαντική οδική αρτηρία, η ρωμαϊκή Decumanus maximus, η Μέση Οδός ή Λεωφόρος (σημερινή Εγνατία) όπως την έλεγαν οι Βυζαντινοί - κατάλοιπά της έχουν βρεθεί κάτω από το οδόστρωμα της Εγνατίας, στην οδό Βενιζέλου, στα έργα κατασκευής του μετρό. Πηγή: http://www.ethnos.gr/article.asp%3Fcatid%3D22784%26subid%3D2%26pubid%3D64209079

Η τεχνολογική αυτή αρχαιότητα της Apple έφερε την επανάσταση στην εποχή της και άνοιξε τον δρόμο στους σύγχρονους υπολογιστές, υπογραμμίζει το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Συμπαγές αντικείμενο αποτελούμενο από μία οθόνη και έναν αναγνώστη δισκέτας, το Macintosh υπήρξε το εργαλείο εκδημοκρατισμού του υπολογιστή, χάρη σε διασύνδεση που επέτρεπε ένα απλό κλικ σε εικονίδια με την βοήθεια ενός ποντικιού. Η εφαρμογή υπήρχε από την δεκαετία του 1960, αλλά το Mac γενίκευσε την χρήση της. Προηγουμένως, μόνον οι μυημένοι είχαν πρόσβαση στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές, που ανταποκρίνονταν σε περίπλοκες γραμμές εντολών. 1984: Πανηγυρική κυκλοφορία του πρώτου Maccintosh Στις 22 Ιανουαρίου 1984, δύο ημέρες πριν από την κυκλοφορία του, το Macintosh κάνει την παρουσία του στο Super Bowl, τον τελικό του πρωταθλήματος του αμερικανικού ποδοσφαίρου, που εκείνη την χρονιά συγκέντρωσε 77,6 εκατομμύρια τηλεθεατές. Το διαφημιστικό σποτ του Ρίντλεϊ Σκοτ είχε διάρκεια 60 δευτερολέπτων και τίτλο «1984» εμπνευσμένο από τον κόσμο του «1984» του Τζορτζ Οργουελ. Μία αθλήτρια με τα χρώματα της Apple θρυμματίζει με σφυρί την οθόνη του Big Brother. Η φίρμα με το μήλο, η Apple του Στιβ Τζομπς, πληρώνει 800.000 δολάρια (2,5 εκατομμύρια σημερινά δολάρια) για την προβολή της διαφήμισης κατά την διάρκεια του Super Bowl, έχοντας ήδη δαπανήσει εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ για την δημιουργία του διαφημιστικού σποτ, σύμφωνα με το βιβλίο «Apple Confidential 2.0» του Owen Linzmayer. 2.495 δολάρια Το Macintosh είναι προϊόν πολυτελείας. Κυκλοφορεί στο εμπόριο στις 24 Ιανουαρίου 1984 στις ΗΠΑ με τιμή πώλησης 2.495 δολάρια, σχεδόν 7.400 σημερινά δολάρια (6.700 ευρώ). Η τιμή του θα πέσει γρήγορα στα 2.195 δολάρια. Το Mac είναι φθηνότερο από τον βασικό ανταγωνιστή του, το PC της IBM, που εκείνη την εποχή κοστίζει 3.270 (10.000 σημερινά δολάρια, 8.800 ευρώ), αλλά είναι δύο φορές ακριβότερο από το Apple II, το bestseller της Apple. Σήμερα, τα πρώτα Mac πιάνουν μέχρι 2.000 ευρώ στις δημοπρασίες. Αλλά πιο περιζήτητα είναι τα εσωτερικά έγγραφα παρουσίασης του Macintosh, που χρονολογούνται από τον Οκτώβριο 1983 που ξεπέρασαν τα 12.000 δολάρια το 2022 σε δημοπρασία της RR Auction. 370.000 πωλήσεις Η Apple ήλπιζε να πουλήσει 250.000 Macintosh το 1984, σύμφωνα με τους New York Times του Απριλίου 1984. Αν και τα επίσημα νούμερα είναι μυστικά, οι πωλήσεις πρέπει να έφτασαν τα 372.000 Mac την πρώτη χρονιά, στα οποία προστίθεται το ένα εκατομμύριο Apple II, σύμφωνα με τον Jeremy Reimer, μπλόγκερ ειδικευμένος στην ιστορία της τεχνολογίας. Τα νούμερα αυτά είναι τιμητικά σε μία εποχή όπου δεν είχε ακόμη συντελεστεί ο εκδημοκρατισμός στην χρήση του υπολογιστική και είναι 15 φορές μικρότερα σε σχέση με τις σημερινές πωλήσεις υπολογιστών της Apple. Ο όμιλος του Κουπερτίνο πούλησε το 2023 περί τα 22 εκατομμύρια (MacBook, iMac...), σύμφωνα με τους Gartner et IDC. Κατέχοντας το 8% έως 9% των παγκόσμιων πωλήσεων, η Apple κατατάσσεται τέταρτη μετά τις Lenovo, HP et Dell. 9 ίντσες Αν και απέχει πολύ από τις σημερινές γιγάντιες οθόνες, η οθόνη του πρώτου Mac είναι 9 ιντσών, σχεδόν 23 εκατοστών. Για την σύγκριση, τα τελευταία iMac διαθέτουν οθόνη 23,5 ιντσών (60 εκατοστών), ορισμένα φορητά MacBook φτάνουν τις 16 ίντσες (41, εκατοστά). Το πρώτο Mac έχει ύψος 34,5 cm , πλάτος 24,4 cm και βάθος 27,7 cm. Παρά τα 7,5 κιλά του βάρους του, «μπορείτε να το πάρετε παντού, ακόμη και στο αεροπλάνο», έγραφε τηλεγράφημα του AFP τον Ιανουάριο 1984. 128 Kb Το πρώτο Mac διαθέτει μνήμη 128 Kb, δηλαδή όσο το μέγεθος μίας φωτογραφίας χαμηλής ευκρίνειας ή ενός πολύ μικρού αρχείου Excel. Σήμερα, σπάνιοι είναι οι υπολογιστές με μνήμη μικρότερη των 8 Gb και ο ισχυρότερος υπολογιστής της Apple, ο Mac Pro, έχει 1,6 εκατομμύριο φορές περισσότερη μνήμη (192 Gb) από τον προπάππο του.

Η ιστορία και η εξέλιξη διακοσίων εμβληματικών κτιρίων της Αθήνας και της ευρύτερης περιοχής παρουσιάζονται από τις 9 Δεκεμβρίου, μέσα από την έκθεση «Αθήνα 200 χρόνια 200 κτίρια», στον Πύργο Βιβλίων της Εθνικής Βιβλιοθήκης στο ΚΠΙΣΝ. Η Έκθεση με θέμα «Αθήνα 200 χρόνια 200 κτίρια» πραγματοποιείται στον Πύργο Βιβλίων στο ισόγειο της Εθνικής Βιβλιοθήκης Ελλάδος στο ΚΠΙΣΝ από την Πέμπτη 9 έως την Κυριακή 12 Δεκεμβρίου 2021. «Αθήνα 200 χρόνια 200 κτίρια»: Λίγα λόγια για την έκθεση Η έκθεση είναι βασισμένη στο βιβλίο-λεύκωμα «Αθήνα 200 χρόνια 200 κτίρια» το οποίο εκδόθηκε από το grad review σε επιμέλεια Μανώλη Αναστασάκη. Η έκθεση πραγματοποιείται από το Citylab σε συνδιοργάνωση με το Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής και το περιοδικό grad review και με αποκλειστική χορηγία του Ομίλου AVAX. Περιλαμβάνει την παρουσίαση των 200 κτιρίων του λευκώματος, κτίρια τα οποία βρίσκονται στην Αθήνα και στην ευρύτερη περιοχή της. Πρόκειται για εμβληματικά κτίρια τα οποία συναντάμε στην καθημερινότητα μας μέσα στην πόλη και για πολλά από αυτά δεν γνωρίζουμε την ιστορία τους και την εξέλιξή τους μέσα στον χρόνο. Η παρουσίαση των 200 κτιρίων έχει οργανωθεί σε πέντε χρονολογικές περιόδους βασιζόμενη στην ανάλογη χρονολόγηση της έκδοσης. Επιπλέον, έχει επισκοπηθεί λεπτομερέστερα η κάθε περίοδος παρουσιάζοντας σε 10 οθόνες την αρχιτεκτονική παραγωγή στην Αθήνα μέσα στο ιστορικό, κοινωνικό και πολιτισμικό πλαίσιό της. Το ηχητικό φόντο στο χώρο της έκθεσης διατρέχει την μουσική ιστορία της Αθήνας των τελευταίων 200 χρόνων. Workshops / Ξεναγήσεις Κατά τη διάρκεια της έκθεσης έχουν προγραμματιστεί εργαστήρια / workshops και παρουσιάσεις από έμπειρους εμψυχωτές για παιδιά 8-14 ετών. Τα ωριαία εργαστήρια για παιδιά «Τα 200 κτίρια με παιδική ματιά» είναι προγραμματισμένα για το Σάββατο 11/12/2021 στις 11:00 και στις 13:00. Απαιτείται η κράτηση θέσης στέλνοντας email στο [email protected] όπου και σας κοινοποιείται ο αποκλειστικός κωδικός ελεύθερης εισόδου του παιδιού στο εργαστήριο. Είναι ακόμα προγραμματισμένες ξεναγήσεις για ενήλικες. Το ωράριο των ξεναγήσεων για ενήλικες είναι αναρτημένο στο gradreview.gr. Ο κατάλογος της έκθεσης Το βιβλίο-λεύκωμα αποτελεί και τον κατάλογο της έκθεσης. Εκτός από την παρουσίαση των επιλεγμένων κτιρίων, η έκδοση αυτή πλαισιώνεται από οκτώ κείμενα διακεκριμένων καθηγητών και ερευνητών: του Γιάννη Αίσωπου (Καθηγητή και Προέδρου στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών), του Στέλιου Γιαμαρέλου (Λέκτορα Bartlett School of Architecture, Εκτελεστικού συντάκτη The Journal of Architecture), της Μαρίας Δανιήλ (Δρ Αρχιτέκτων ΕΜΠ), της Μαριλένας Κασιμάτη (Ιστορικού Τέχνης), του François Loyer (Ιστορικού Τέχνης και Αρχιτεκτονικής, Επίτιμου Διευθυντή Έρευνας CNRS), του Μάνου Μπίρη (Ομότιμου Καθηγητή της Αρχιτεκτονικής Σχολής του ΕΜΠ), του Κώστα Τσιαμπάου (Επίκουρου Καθηγητή, Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ) και της Ελένης Φεσσά-Εμμανουήλ (Ιστορικού Αρχιτεκτονικής και Ομότιμης Καθηγήτριας του Πανεπιστημίου Αθηνών). Το βιβλίο-λεύκωμα Αθήνα 200 χρόνια 200 κτίρια κυκλοφορεί στα ελληνικά και στα αγγλικά σε ξεχωριστές εκδόσεις σε επιμέλεια Μανώλη Αναστασάκη. Την έκθεση έχει επιμεληθεί ο Παναγιώτης Πάγκαλος. Φωτογραφίες του κύριου όγκου των κτιρίων: Βασίλης Μακρής Οργάνωση Παραγωγής: Entertain.gr Διεύθυνση Επικοινωνίας: Χρύσα Ματσαγκάνη Αποκλειστικός χορηγός είναι ο Όμιλος AVAX. Για την είσοδο στο χώρο θα ισχύουν τα μέτρα προφύλαξης για τον covid-19 εκείνης της περιόδου. (https://www.snfcc.org/news)

Αυτά είναι τα οχτώ (8) υψηλότερα κτίρια στον κόσμο που έχουν κατεδαφιστεί. Περιλαμβάνει τα κτίρια: - Ocean Tower Demolition - Landmark Tower Demolition - AfE Tower Demolition - Building in Xi'an City - J.L. Hudson's Department Store - Brayton Point Power Station - Meena Plaza - Power Station Westerholt

Ένα video για το ηφαίστειο της Σαντορίνης βασισμένο σε έρευνες από διάφορους φορείς, ινστιτούτα, επιστήμονες και πανεπιστήμια. Η Σαντορίνη, Θήρα ή Στρογγύλη (παλαιότερη ονομασία) είναι νησί που βρίσκεται στο νότιο Αιγαίο πέλαγος, στο νησιωτικό σύμπλεγμα των Κυκλάδων, νότια της Ίου και δυτικά από την Ανάφη. Απέχει από τον Πειραιά 128 ναυτικά μίλια και 63 ναυτικά μίλια από τη Κρήτη. Ο Αθηνιός, το μεγαλύτερο λιμάνι του νησιού, έχει δημιουργηθεί στον ομώνυμο όρμο. Η έκταση της είναι 76,19 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Σήμερα η Σαντορίνη είναι ένα από τα διασημότερα τουριστικά κέντρα του κόσμου. Είναι γνωστή για το ηφαίστειο της. Η τελευταία ηφαιστειακή δραστηριότητα ήταν το έτος 1950. Τμήματα του ηφαιστείου της Σαντορίνης είναι: Η Νέα Καμένη (1707-1711 μ.Χ.), η Παλαιά Καμένη (46-47 μ.Χ.), το υποθαλάσσιο ηφαίστειο Κολούμπο(ενεργό) (1650 μ.Χ.), τα Χριστιανά νησιά. Η Σαντορίνη ανήκει στο ηφαιστειακό τόξο του Αιγαίου και χαρακτηρίζεται ενεργό ηφαίστειο μαζί με τα Μέθανα, την Μήλο και την Νίσυρο. Η Σαντορίνη καθώς και τα νησιά Θηρασία και Ασπρονήσι είναι απομεινάρια του ηφαιστειογενούς νησιού Στρογγύλη. Η Στρογγύλη ήταν ένας ηφαιστειακός κώνος. Το κεντρικό τμήμα της ανατινάχτηκε μαζί με τον κρατήρα του ηφαιστείου από τη Μινωική έκρηξη που έγινε το 1613 π.Χ. και είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία αυτού που σήμερα ονομάζουμε καλδέρα της Σαντορίνης και την καταστροφή του προϊστορικού πολιτισμού του νησιού. Στο θαλάσσιο χάσμα που σχηματίστηκε μεταξύ Θήρας και Θηρασίας, που έχει βάθος 1.500 μέτρων, κατά καιρούς βγήκαν στην επιφάνεια ηφαιστειακοί κώνοι που σχημάτισαν τα εξής νησιά: την Παλαιά, τη Μικρή και τη Νέα Καμένη, την Καμένη Γεωργίου του Α΄, την Καμένη του Φουκέ, την Αφρόσσα και τη Δάφνη. Όλα αυτά τα νησιά μεγάλωναν σιγά-σιγά και ενώθηκαν, εκτός από την Παλαιά Καμένη. Επιμέλεια Νίκος Κορακάκης

Το πιο καυτό καλοκαίρι από τις απαρχές της ιστορίας της ανθρωπότητας ήταν το φετινό, σύμφωνα με το ευρωπαϊκό παρατηρητήριο Copernicus, με τους επιστήμονες να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου. Τους τελευταίους τρεις μήνες καταγράφηκαν οι υψηλότερες μέσες θερμοκρασίες που έχουν ποτέ καταγραφεί, ανακοίνωσε το παρατηρητήριο, που θεωρεί ότι το 2023 θα είναι πιθανότατα η θερμότερη χρονιά στην ιστορία της ανθρωπότητας. Κύματα καύσωνα, ξηρασίας, πλημμύρες και πυρκαγιές έπληξαν την Ασία, την Ευρώπη, την Βόρεια Αμερική κατά την περίοδο αυτή σε δραματικές ή πρωτοφανείς διαστάσεις, με υψηλό τίμημα σε ζωές και ζημίες για τις οικονομίες και το περιβάλλον. «Η κλιματική κατάρρευση έχει ξεκινήσει» Στο νότιο ημισφαίριο καταρρίφθηκαν επίσης διαδοχικά ρεκόρ ζέστης εν μέσω χειμώνα. «Η περίοδος Ιουνίου-Ιουλίου-Αυγούστου», που αντιστοιχεί στο θέρος στο βόρειο ημισφαίριο, όπου κατοικεί και το μεγαλύτερο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού, «ήταν μακράν η θερμότερη που έχει ποτέ καταγραφεί στον κόσμο, με μέση παγκόσμια θερμοκρασίας 16,77°C», ανακοίνωσε το Copernicus. Αντιστοιχεί σε αύξηση κατά 0,66°C σε σχέση με τις μέσες θερμοκρασίες της περιόδου 1991-2020, η οποία χαρακτηρίσθηκε από την άνοδο των μέσων θερμοκρασιών εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής που προκαλείται από τις ανθρώπινες δραστηριότητες. Οι θερμοκρασίες ήταν πολύ υψηλότερες -κατά δύο τρίτα- σε σχέση με το προηγούμενο ρεκόρ του 2019. «Η κλιματική κατάρρευση έχει ξεκινήσει» δηλώνει σε ανακοίνωσή του ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ Αντόνιο Γκουτέρες. Ο Ιούλιος ήταν ο θερμότερος μήνας που έχει ποτέ καταγραφεί, ο Αύγουστος 2023 είναι ο δεύτερος θερμότερος, διευκρινίζει το παρατηρητήριο Copernicus. Και στο επίπεδο των οκτώ πρώτων μηνών του έτους, η μέση θερμοκρασία του πλανήτη είναι μόνο κατά 0,01°C κάτω του 2016, της θερμότερης χρονιάς που έχει ποτέ καταγραφεί. Αλλά το ρεκόρ αυτό δεν κρέμεται πια παρά από μία κλωστή, με δεδομένες τις προγνώσεις και την δυναμική επιστροφή στον Ειρηνικό Ωκεανό του κλιματικού φαινομένου El Niño, που αποτελεί συνώνυμο της επιπλέον υπερθέρμανσης. Και «με δεδομένη την υπερβολική άνοδο της θερμοκρασίας της επιφάνειας των ωκεανών, είναι πιθανόν ότι το 2023 θα γίνει η θερμότερη χρονιά που έχει γνωρίσει η ανθρωπότητα» δήλωσε η Σαμάνθα Μπέρτζες, η υποδιευθύντρια της υπηρεσίας για την κλιματική αλλαγή του Copernicus. Η βάση δεδομένων του Copernicus ανατρέχει μέχρι το 1940, αλλά υπάρχει η δυνατότητα σύγκρισης με το κλίμα των περασμένων χιλιετιών στον πλανήτη, όπως έχει καταγραφεί με βάση την εποχιακή κυκλική ανάπτυξη του κορμού των δένδρων και τα δείγματα (καρότα) πάγου (ice core) που εξάγονται από τους παγετώνες για να αποτυπωθεί η κλιματική εξέλιξη πριν από την έναρξη των μετρήσεων. Αυτή η συνθετική εικόνα παρουσιάσθηκε στην τελευταία έκθεση των ειδικών του ΟΗΕ για το Κλίμα (Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή, IPCC, Giec). Σε αυτήν την βάση, οι τρεις τελευταίοι μήνες που ζήσαμε είναι οι θερμότεροι εδώ και 120.000 χρόνια, δηλαδή από τις απαρχές της ιστορίας της ανθρωπότητας», δηλώνει η Σαμάνθα Μπέρτζες. Σε πρωτοφανή επίπεδα η μέση θερμοκρασία της επιφάνειας των θαλασσών Παρά τις τρεις διαδοχικές χρονιές του φαινομένου La Niña (του αντίστροφου του El Niño), που έκρυψε μερικώς την υπερθέρμανση του πλανήτη, οι χρονιές 2015-2022 ήταν ήδη οι θερμότερες που είχαν ποτέ καταγραφεί. Η υπερθέρμανση των θαλασσών του πλανήτη, που συνεχίζουν να απορροφούν το 90% της υπερβάλλουσας θερμότητας που προκαλεί η ανθρώπινη δραστηριότητα από την έναρξη της βιομηχανικής εποχής, παίζει σημαντικό ρόλο στο φαινόμενο. Από τον Απρίλιο, η μέση θερμοκρασία της επιφάνειας των θαλασσών εξελίσσεται σε πρωτοφανή επίπεδα υψηλών θερμοκρασιών. «Από τις 31 Ιουλίου μέχρι τις 31 Αυγούστου», ξεπερνούσε κάθε μέρα το προηγούμενο ρεκόρ του Μαρτίου 2016», σημειώνει το ευρωπαϊκό παρατηρητήριο, φθάνοντας το συμβολικό όριο των 21°C, σημαντικά υψηλότερο όλων των καταγραφών που έχουν γίνει ποτέ. «Η υπερθέρμανση των ωκεανών προκαλεί την υπερθέρμανση της ατμόσφαιρας και αύξηση της υγρασίας, πράγμα που προκαλεί εντονότερες βροχοπτώσεις και αύξηση της διαθέσιμης ενέργειας για τους τροπικούς κυκλώνες», επισημαίνει η Σαμάνθα Μπέρτζες. Η υπερθέρμανση επηρεάζει επίσης την βιοποικιλότητα: «μειώνει τις θρεπτικές ουσίες και το οξυγόνο στους ωκεανούς», πράγμα που απειλεί την ζωή της πανίδας και της χλωρίδας, λέει η επιστήμονας του Copernicus, που αναφέρεται στην λεύκανση των κοραλλιών, τον πολλαπλασιασμό των επιζήμιων αλγών ή την εν δυνάμει κατάρρευση των κύκλων αναπαραγωγής των ειδών. «Οι θερμοκρασίες θα συνεχίσουν να αυξάνονται όσο δεν κλείνουμε την βρύση των εκπομπών» που προέρχονται από την καύση του άνθρακα, του πετρελαίου και του φυσικού αερίου, υπενθυμίζει η Σαμάνθα Μπέρτζες τρεις μήνες πριν από την COP28 στο Ντουμπάι. Στόχος της διάσκεψης αυτής των Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα είναι να επιστρέψει η ανθρωπότητα στην τροχιά της συμφωνίας του Παρισιού: περιορισμός της αύξησης της θερμοκρασίας κάτω των +2°C και, ει δυνατόν, στον + 1,5°C σε σχέση με την προβιομηχανική εποχή. Μία σφοδρή μάχη για το τέλος των ορυκτών καυσίμων αναμένεται να εκτυλιχθεί στο Ντουμπάι.