Αναζήτηση στην κοινότητα

Στο παραθαλάσσιο χωριό Κιβαλίνα της Αλάσκας τα προβλήματα εξαιτίας των κλιματικών αλλαγών είναι τόσο σοβαρά, που οι κάτοικοι σχεδιάζουν πλέον να μεταφέρουν το χωριό τους σε άλλο σημείο. Με ένα φράγμα εκατοντάδων μέτρων οι κάτοικοι της περιοχής έχουν καταφέρει να προστατευθούν έστω προσωρινά από τη θάλασσα, της οποίας η στάθμη ανεβαίνει απειλητικά όλο και περισσότερο. «Με αυτόν τον κυματοθραύστη εξαγοράσαμε λίγο χρόνο», λέει ο Στάνλεϊ Χόλεϊ, επικεφαλής της ντόπιας φυλής. Ορισμένοι συγχωριανοί του αναγκάστηκαν ήδη να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους. Το χωριό είναι πλέον περικυκλωμένο από το νερό. Ο κλιματολόγος Σκοτ Ραπ από το Πανεπιστήμιο της Αλάσκας υποστηρίζει ότι αυτή η κατάσταση οφείλεται στις κλιματολογικές αλλαγές. Από τότε που αυξήθηκε η θερμοκρασία και λιώνουν οι πάγοι πιο γρήγορα, το χωριό είναι πλήρως εκτεθειμένο στις τρικυμίες. «Χωριά όπως το Κιβαλίνα βρίσκονται σε ιδιαίτερα δυσμενή θέση. Οι κάτοικοι πρέπει να κάνουν κάτι, αλλιώς θα πέσουν κυριολεκτικά στον ωκεανό», περιγράφει την δραματική κατάσταση ο Ραπ. Ιδιαίτερα ανήσυχος εμφανίζεται και ο δήμαρχος του χωριού, Όστιν Σγουόν. «Πάντα εξαρτιόμασταν από τον πάγο, είναι η φυσική προστασία από τη διάβρωση. Ο πάγος όμως δεν δημιουργείται πια τον Οκτώβριο όπως παλιά, αλλά τον Ιανουάριο ή τον Φεβρουάριο. Αυτό δεν είναι καλό για εμάς. Ο ωκεανός δεν μας αφήνει κανένα περιθώριο». Η μετακόμιση ενός χωριού Περισσότεροι από 400 άνθρωποι ζουν στο χωριό Κιβαλίνα. Οι ντόπιοι ανήκουν στην εθνική ομάδα των Ινουπιάτ και κατοικούν στην περιοχή πάνω από 100 χρόνια. Στα περισσότερα από τα σπίτια δεν υπάρχει τρεχούμενο νερό ενώ οι άνθρωποι ζουν σε λίγα μόνο τετραγωνικά μέτρα. Την ίδια ώρα πλήττεται ο τομέας της αλιείας, που αποτελεί τη βασική πηγή εσόδων αλλά και διατροφής των κατοίκων. Οι οικογένειες δεν θέλουν να μείνουν με σταυρωμένα τα χέρια, περιμένοντας την καταστροφή. Η Κολίν Σγουόν σχεδιάζει εδώ και καιρό την μετοίκιση του χωριού. «Έχουμε κάνει πολλές έρευνες, έχουμε συγκεντρώσει όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για να μετακομίσουμε». Τα σχέδια όμως δεν προχωράνε εξαιτίας της γραφειοκρατίας, όπως υποστηρίζει η Σγουόν. Σύμφωνα με υπολογισμούς, η μετακόμιση προβλέπεται να κοστίσει περισσότερο από 100 εκατομμύρια δολάρια. Μέχρι στιγμής η κυβέρνηση δεν δείχνει ότι θέλει να διαθέσει αυτά τα χρήματα. Από την άλλη πλευρά οι κάτοικοι δεν κατανοούν αυτή τη στάση, αφού θεωρούν ότι το κράτος είναι υπεύθυνο για να αποκαταστήσει τις ζημιές που υπέστησαν από τις κλιματικές αλλαγές. Ωστόσο ο δήμαρχος παραμένει αισιόδοξος: «Εάν τα πράγματα πάνε καλά για εμάς με την κλιματική αλλαγή, τότε η ζωή θα συνεχιστεί εδώ. Εάν όχι, τότε θα βρούμε έναν τρόπο να το αντιμετωπίσουμε». Πηγή: http://www.dw.com/el/%CE%AD%CE%BD%CE%B1-%CF%87%CF%89%CF%81%CE%B9%CF%8C-%CF%80%CE%AD%CF%86%CF%84%CE%B5%CE%B9-%CF%83%CF%84%CE%B7-%CE%B8%CE%AC%CE%BB%CE%B1%CF%83%CF%83%CE%B1/a-18713812