Αναζήτηση στην κοινότητα

Μεγάλη ανταπόκριση βρήκε στην κοινωνία το θέμα της απελευθέρωσης του αιγιαλού από το λεγόμενο «κίνημα της πετσέτας». Οι πολίτες ζητούν επιτακτικά την εφαρμογή του νόμου στην υπέρμετρη κατάληψη όλων των ελεύθερων χώρων από τις επιχειρήσεις εστίασης και αναψυχής. Τα τραπεζοκαθίσµατα, τα στέγαστρα, τα διαφημιστικά σταντ, οι τέντες, τα περίπτερα που συνεχώς επεκτείνονται, τα καταστήματα που εκθέτουν τα προϊόντα τους στα πεζοδρόμια και οι ποικίλες άλλες µόνιµες ή ηµιµόνιµες εγκαταστάσεις καταστημάτων αναψυχής (µπαρ, καφετέριες, εστιατόρια) καταλαμβάνουν σήμερα σε μεγάλο βαθμό τους δημόσιους κοινόχρηστους χώρους της πόλης όπως είναι οι πλατείες, οι πεζόδρομοι, τα πάρκα, τα άλση, τα πεζοδρόμια κ.ά. Έτσι δημιουργήθηκε τα τελευταία χρόνια, μια εμπορευματική -καταναλωτική λογική για τους δημόσιους χώρους μετατρέποντας τους σε ημι-ιδιωτικές ζώνες ή σε κάποιες ακραίες περιπτώσεις σε αμιγώς ιδιωτικές, περιορίζοντας την παραμονή των πολιτών. Σύμφωνα με την πολεοδομική νομοθεσία, όλοι αυτοί οι χώροι οφείλουν να είναι ανοιχτοί, να έχουν σε αυτούς πρόσβαση όλοι οι πολίτες και να αποτελούν κατά κανόνα ιδιοκτησίες του δημοσίου ή οργανισμών του δημοσίου, όπως οι Δήμοι. Κατ΄ εξαίρεση επιτρέπονται περιορισμένες κατασκευές και εγκαταστάσεις, προς εξυπηρέτηση του κοινωνικού συνόλου. Για αυτό, θα πρέπει οι πολίτες να γνωρίζουν ποιες είναι οι βασικές αρχές που ισχύουν για τους δημόσιους κοινόχρηστους χώρους, τί επιτρέπεται και τί απαγορεύεται σε αυτούς. Ποιοι Χώροι είναι δημόσιοι κοινόχρηστοι χώροι εντός πόλης; Σύμφωνα με το σχέδιο πόλης σε κάθε πόλη, υπάρχουν ελεύθεροι και πράσινοι χώροι, εκτάσεις χωρίς κτίρια, δρόμοι, πεζόδρομοι, πλατείες, παιδικές χαρές, οι ακτές, οι ανοιχτοί αρχαιολογικοί χώροι, τα πάρκα ή άλση, οι κήποι, οι ανοιχτές και χωρίς κτίρια αθλητικές εγκαταστάσεις, όλοι αυτοί οι χώροι οφείλουν να είναι ανοιχτοί, να έχουν σε αυτούς πρόσβαση όλοι οι πολίτες και να αποτελούν κατά κανόνα ιδιοκτησίες του δημοσίου ή οργανισμών του δημοσίου. Οι ελεύθεροι και πράσινοι χώροι χαρακτηρίζονται από τη νομοθεσία πρωτίστως κοινόχρηστοι χώροι. Επίσης ως τμήματα των δρόμων και ως κοινόχρηστα λογίζονται και τα πεζοδρόμια. Ποιες είναι οι βασικές αρχές που ισχύουν για τους δημόσιους χώρους και πρέπει να γνωρίζει ο πολίτης; Στα πεζοδρόμια να υπάρχει ελεύθερη κίνηση των πεζών σε λωρίδα ελάχιστου πλάτους 1,50 µ. τουλάχιστον. Στους πεζόδροµους θα πρέπει να εξασφαλίζεται η ασφαλής διέλευση των πεζών και οχημάτων εκτάκτου ανάγκης. Επίσης θα πρέπει να αφήνεται ελεύθερος χώρος διέλευσης πεζών µπροστά από την ρυµοτοµική γραμμή πλάτος 1,50 µ. Τα κινητά επί των όψεων προστεγάσµατα πρέπει να είναι σύµφωνα µε τα προβλεπόµενα από τις πολεοδομικές διατάξεις. Στους κοινόχρηστους χώρους δεν επιτρέπεται καµία µόνιµη κατασκευή (προστεγάσµατα, στέγαστρα,ανεµοφράκτες κλπ). Όποια κατασκευή, σκίαστρο ή οµπρέλα πρέπει να είναι κινητή και σχετικά εύκολα µετακινούµενη. Δεν επιτρέπεται γενικά η τοποθέτηση οποιασδήποτε συσκευής (ψυγεία, πάγκοι, ντουλάπια κλπ). Δεν επιτρέπεται η τοποθέτηση οποιασδήποτε κατασκευής, έστω και κινητής που να αλλοιώνει το δάπεδο των πεζοδρόµων και των κοινοχρήστων χώρων. Σε όλο το μήκος της ελεύθερης ζώνης διέλευσης των πεζών θα πρέπει να υπάρχει ελεύθερο ύψος ίσο με 2,20 μ. (απολύτως ελεύθερο από οποιοδήποτε εμπόδιο (μαρκίζες, επιγραφές, σημάνσεις, πινακίδες, τέντες κ.λπ.). Οι Δήμοι έχουν δικαίωμα να προσθέσουν κι άλλες κανονιστικές διατάξεις για την καλύτερη διαχείριση των κοινοχρήστων χώρων. Τι απαγορεύεται εντός κοινοχρήστου χώρου; Από την Πολεοδομική Νομοθεσία, όπως και από σχετική νοµολογία του Συµβούλιου Επικρατείας, είναι ξεκάθαρο ότι στους κοινόχρηστους χώρους επιτρέπονται µόνο μερικές μικρές ή ελαφρές κατασκευές και ο απαραίτητος αστικός εξοπλισμός, για την παραμονή των πολιτών σε αυτούς. Όλες οι κατασκευές πραγµατοποιούνται από τον Δήµο, ή από ιδιωτικούς φορείς µετά από έγκριση του Δήµου. Απαγορεύεται η κατασκευή κτιρίων, περιφράξεων, στεγάστρων µε µόνιµες κατασκευές, που εξυπηρετούν ιδιωτικές χρήσεις όπως αναψυκτήρια – εστιατόρια. Έτσι είναι αυθαίρετες, όλες οι ξύλινες μόνιμες ή ημιμόνιμες κατασκευές οι οποίες δημιουργούν κλειστούν χώρους, είτε με πλαστικά φύλλα (νάιλον), είτε με τζάμι, είτε με οποιονδήποτε άλλο τρόπο, που ουσιαστικά επεκτείνουν τον κλειστό χώρο των καταστημάτων σε κοινόχρηστους χώρους (π.χ. πεζοδρόμια, παραλίες κλπ.) και που έχουν κατακλύσει τα τελευταία χρόνια τις πλατείες και τους πεζόδροµους. Τι εγκαταστάσεις επιτρέπονται εντός των δημόσιων κοινοχρήστων χώρων; Από την πολεοδομική νομοθεσία όπως και από τη σχετική νομολογία του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) είναι ξεκάθαρο ότι στους κοινόχρηστους χώρους επιτρέπονται μόνο μερικές κατηγορίες μικρών κατασκευών και εγκαταστάσεων, όπως: 1) ΕΠΙΤΡΕΠΟΜΕΝΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ α) Διαµόρφωση του εδάφους, όπως κλίµακες, τοίχοι, διάδροµοι, κεκλιµένα επίπεδα, µηχανικά µέσα κάλυψης υψοµετρικών διαφορών, καθώς και κατασκευές για την εξυπηρέτηση ατόµων µε αναπηρία ή/ και εµποδιζόµενων ατόµων, β) Εξωραϊσµό και την αισθητική τους αναβάθµιση, τον εξοπλισµό και την ασφάλειά τους και γενικά κατασκευές για την εξυπηρέτηση του προορισµού των χώρων αυτών, γ) Λυόµενες και προσωρινές κατασκευές (για συγκεκριμένο σκοπό και χρονικό διάστημα π.χ. Χριστουγεννιάτικο Χωρίο). δ) Κατασκευές για τη λειτουργία και την εξυπηρέτηση των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς (π.χ. στάση λεωφορείου). 2) ΕΠΙΤΡΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΕΙΣ α) Κατασκευές δικτύων υποδοµής και εγκαταστάσεων κοινής ωφέλειας β) Εγκατάσταση σταθµών µέτρησης ατµοσφαιρικής ρύπανσης, θορύβου και µετεωρολογικών παραµέτρων µε τον αναγκαίο εξοπλισμό. γ) Υπέργειοι και υπόγειοι σταθµοί διανοµής ή µέτρησης και ρύθµισης φυσικού αερίου. δ) Η εγκατάσταση κεντρικών λεβήτων ή µονάδων Συµπαραγωγής Ηλεκτρισµού και Θερµότητας Υψηλής Αποδοτικότητας (ΣΗΘΥΑ) για τηλεθέρµανση. Ποιος έχει την ευθύνη για την καθαριότητα, συντήρηση και διαχείριση των κοινοχρήστων χώρων της πόλης και των οικισμών; Την αρμοδιότητα την έχει ο Δήμος, ο οποίος έχει τη δυνατότητα να διαμορφώνει, να συντηρεί και να εκμεταλλεύεται το χώρο, διαφυλάττοντας όμως τον δημόσιο χαρακτήρα του. Ο κάθε Δήμος ψηφίζει τον κανονισμό λειτουργίας των κοινοχρήστων χώρων με τον οποίο καθορίζει τι επιτρέπεται στη χρήση των χώρων αυτών, σύμφωνα με το Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο. Επίσης ο Δήμος, μπορεί να μισθώνει μέρος των δημόσιων χώρων σε ιδιώτες για την εκμετάλλευση αυτών. Τι γίνεται όταν οι επιχειρηματίες καταλαμβάνουν παράνομα τον κοινόχρηστο χώρο; Οι δημοτικές αρχές έχουν υποχρέωση να απομακρύνουν τέτοιες αυθαίρετες κατασκευές (τέντες, τζάμια, νάιλον, δοκάρια κλπ.), που μειώνουν τους κοινόχρηστους χώρους και, εφόσον έχουν δώσει άδειες για τέτοιες εγκαταστάσεις, οφείλουν να τις ανακαλέσουν για λόγους δημοσίου συμφέροντος που αφορούν την τήρηση του Συντάγματος και των πολεοδομικών διατάξεων. Πώς οφείλουν οι δήμοι να διαμορφώνουν τους κοινόχρηστους χώρους για την ανεμπόδιστη πρόσβαση των ατόμων με αναπηρία; Κατά τη διαμόρφωση ή ανακατασκευή των κοινόχρηστων χώρων των οικισμών (π.χ. χώροι πλατειών/πεζοδρόμων/πεζοδρομίων/νησίδων, χώρων πρασίνου, στάσεων/αποβαθρών κ.λπ.) εφόσον το επιτρέπει η μορφολογία του εδάφους, επιβάλλεται να εξασφαλίζεται η δυνατότητα πρόσβασης ατόμων με αναπηρία ή/και εμποδιζόμενων ατόμων με ράμπες ή μηχανικά μέσα κάλυψης υψομετρικών διαφορών σε συνδυασμό πάντοτε με κλίμακες, κατάλληλη τοποθέτηση αστικού εξοπλισμού, όπως στεγάστρων, καθιστικών, στύλων φωτισμού, κάδων απορριμμάτων, σήμανσης κ.λπ., καθώς και να διαμορφώνεται ποσοστό 5% των χώρων στάθμευσης ή τουλάχιστον ένας για χρήση αναπηρικών αυτοκινήτων, σύμφωνα με τις ισχύουσες οδηγίες, πρότυπα και κανονισμούς. Σε καμία περίπτωση δεν επιτρέπεται η κατασκευή μιας μεμονωμένης βαθμίδας σε οποιοδήποτε σημείο των κοινοχρήστων χώρων. Σε όλες τις κλίμακες που κατασκευάζονται σε υπαίθριους χώρους επιβάλλεται η τοποθέτηση συνεχών πλαϊνών χειρολισθήρων και στις δύο πλευρές αυτών, σε δύο ύψη (0,70μ. και 0,90μ.) μετρούμενα από το πάτημα των βαθμίδων κατακόρυφα από την ακμή της βαθμίδας. Σε περιπτώσεις κλιμάκων πλάτους άνω των 3,60μ. εκτός από τους πλαϊνούς χειρολισθήρες τοποθετούνται και ενδιάμεσοι διπλοί χειρολισθήρες. Σε πεζοδρόμια και σε πεζοδρόμους του μη βασικού δικτύου πεζοδρόμων, εφόσον η μορφολογία του εδάφους δεν επιτρέπει τη δυνατότητα δημιουργίας πλήρως προσβάσιμων χώρων κίνησης για άτομα σε αναπηρικό αμαξίδιο, εξασφαλίζεται πάντοτε η προσβασιμότητα για τις λοιπές κατηγορίες χρηστών View full είδηση

Καλησπέρα συνάδελφοι, Θέλω να καταθέσω φάκελο στην ΥΔΟΜ για έκδοση Άδειας Δόμησης, για αλλαγή χρήσης από γραφεία σε αποθήκη και παράλληλα λειτουργική συνένωση χώρων. Το πρόβλημα και ερώτημά μου είναι το εξής: Η λειτουργική συνένωση είναι συνένωση αυτοτελών ιδιοκτησιών εντός του ίδιου κτιρίου, συγκεκριμένα 3 οριζόντιες στον ίδιο όροφο. Σύμφωνα με τη σύσταση των οριζοντίων έχει οριστεί και ΚΟΙΝΟΧΡΗΣΤΟΣ διάδρομος για να υπάρχει πρόσβαση και στις 3. Σύμφωνα με το ΝΟΚ (Άρθρο 23, παρ. 5) μπορεί να γίνει συνένωση αυτοτελών ιδιοκτησιών εντός ίδιου κτιρίου, αλλά δεν αναφέρεται κάτι για τη συνένωση με κοινόχρηστο χώρο. Ούτε στις Τεχνικές οδηγίες του ΝΟΚ αναφέρεται κάτι. Μπορεί κάποιος να με καθοδηγήσει όσον αφορά τον κοινόχρηστο χώρο και τη συνένωσή του με τις ιδιοκτησίες; Επίσης με επηρεάζει ο κοινόχρηστος όσον αφορά την αλλαγή χρήσης; Σας ευχαριστώ εκ των προτέρων Το θέμα σας μεταφέρθηκε στην παρούσα κατηγορία. yian

Τις λεπτομέρειες όσον αφορά στα κίνητρα, στους όρους και τις προϋποθέσεις για τον περιορισμό της κάλυψης ενός κτιρίου και της κατάτμησης οικοπέδων, με παράλληλη απελευθέρωση και αύξηση του κοινόχρηστου χώρου στον πυκνό πολεοδομικό ιστό επιβαρημένων πληθυσμιακά πόλεων, προσδιορίζει εγκύκλιος που αποστέλλει προς τις υπηρεσίες δόμησης της επικράτειας ο Γενικός Γραμματέας Χωρικού Σχεδιασμού και Αστικού Περιβάλλοντος κ. Ευθύμιος Μπακογιάννης. Ειδικότερα, με αφορμή ερωτήματα υπηρεσιών και μηχανικών για την εφαρμογή του άρθρου 10 του Νέου Οικοδομικού Κανονισμού (ν.4067/12) που αφορά στα κίνητρα για την περιβαλλοντική αναβάθμιση και βελτίωση της ποιότητας ζωής σε πυκνοδομημένες και αστικές περιοχές, δίνονται από το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας (ΥΠΕΝ) ειδικές κατευθύνσεις. Οι συγκεκριμένες διατάξεις προβλέπουν αύξηση του συντελεστή δόμησης, εφόσον όμως πληρούνται ειδικές προϋποθέσεις, µέσω των οποίων επέρχεται βελτίωση των όρων διαβίωσης. Για τις συγκεκριμένες περιοχές, στις προβλέψεις του νέου Οικοδομικού Κανονισμού (ΝΟΚ) δίνεται η δυνατότητα αύξησης του συντελεστή δόμησης στις περιπτώσεις εκείνες που για το κτίριο επιλέγεται να περιοριστεί η κάλυψή του σε σχέση µε την επιτρεπόμενη, όταν αναπτύσσεται σε οικόπεδο που προκύπτει από τη συνένωση μικρότερων οικοπέδων, όταν αποδίδει μέρος του ακάλυπτου χώρου ή της στέγης του σε δημόσια χρήση, όταν αποσύρεται και αντικαθίσταται µε άλλο κτίριο που πληροί συγκεκριμένες προϋποθέσεις ή όταν κατασκευάζεται µε τέτοιον τρόπο ώστε να είναι εξαιρετικά περιορισμένο ή σχεδόν μηδενικό το ενεργειακό του αποτύπωμα. Στόχος του νομοθέτη ήταν η δημιουργία μεγαλύτερων ενιαίων ανοιχτών χώρων στην πόλη και η βελτίωση του μικροκλίματος πυκνοδομημένων περιοχών. Σύμφωνα με τις διευκρινήσεις της νέας εγκυκλίου του κ. Μπακογιάννη, οι συγκεκριμένες προβλέψεις του νόμου εφαρμόζονται σε περιπτώσεις οικοπέδων αυτοτελών ή εκ συνενώσεως (για τις συγκεκριμένες γεωγραφικές περιφέρειες που προβλέπει ο νόμος), εφόσον δεν εμπίπτουν σε παραδοσιακούς οικισμούς και παραδοσιακά τμήματα πόλης ή σε ιστορικούς τόπους ή σε περιοχές με αποκλειστική χρήση κατοικίας και εφόσον το εμβαδόν τους είναι μεγαλύτερο της κατά κανόνα αρτιότητας της περιοχής. Τα πολεοδομικά κίνητρα ισχύουν σε περίπτωση οικοπέδων, αυτοτελών ή εκ συνενώσεως, που βρίσκονται εντός σχεδίου πόλεως σε δήμους της Περιφέρειας Αττικής και Θεσσαλονίκης (με πληθυσμό μεγαλύτερο των 20.000 κατοίκων), στους δήμους Πάτρας, Λάρισας, Ηρακλείου, Χανίων, Βόλου και Ιωαννίνων καθώς και σε οικισμούς με πληθυσμό μεγαλύτερο των 50.000 κατοίκων. Στην περίπτωση οικοπέδων που έχουν παραχωρηθεί σε δικαιούχους, η αρτιότητα του οικοπέδου ταυτίζεται με την επιφάνειά του, όπως παραχωρήθηκε. Συνεπώς, όπως επισημαίνεται στην εγκύκλιο, δυνατότητα εφαρμογής του άρθρου 10 του ΝΟΚ και των κινήτρων του υπάρχει εφόσον συνενωθούν δύο ή περισσότερα παραχωρηθέντα οικόπεδα. Εξυπακούεται, ότι στην περίπτωση που η επιφάνεια του οικοπέδου που παραχωρείται είναι μεγαλύτερη της κατά κανόνα αρτιότητας της περιοχής, δεν προκύπτει, για την εφαρμογή του άρθρου 10, υποχρέωση συνένωσης με όμορο οικόπεδο. Επίσης για αύξηση της επιτρεπόμενης δόμησης του οικοπέδου κατά 35% και δυνατότητα προσαύξησης του ύψους μέχρι 30% επιπλέον του επιτρεπόμενου της περιοχής θα πρέπει η επιφάνεια του οικοπέδου να είναι τουλάχιστον 4.000 τ.μ. και το σύνολο (100%) του ακαλύπτου χώρου να αποδίδεται σε κοινή δημόσια χρήση. Στον νόμο τίθενται ως προϋποθέσεις μειώσεις στο ποσοστό κάλυψης του οικοπέδου και στον αριθμό των κτιρίων. Σημειώνεται ότι η προσαύξηση του ύψους μέχρι 30% εφαρμόζεται επί του ύψους που ισχύει στην περιοχή βάσει του αρχικού συντελεστή δόμησης και όχι εκείνου που αντιστοιχεί στον προσαυξημένο συντελεστή δόμησης μετά την εφαρμογή του άρθρου 10 του ΝΟΚ. Είναι προφανές ότι στις περιοχές όπου το ύψος ορίζεται από ειδικές πολεοδομικές διατάξεις αριθμητικά και όχι σε συνάρτηση με τον συντελεστή δόμησης, προσαύξηση του ύψους επιτρέπεται μόνο κατά ένα μέτρο. Επισημαίνεται τέλος ότι, τα κίνητρα για την περιβαλλοντική αναβάθμιση και βελτίωση της ποιότητας ζωής σε πυκνοδομημένες και αστικές περιοχές παρέχονται κατόπιν σύμφωνης γνώμης του οικείου Συμβουλίου Αρχιτεκτονικής. View full είδηση

Είναι συνήθης η πρακτική διαφόρων "διακοσμητών" κατά τις ανακαινίσεις καταστημάτων να αδιαφορούν παντελώς για τις διατάξεις ρυμοτομίας και να αντιμετωπίζουν τον κοινόχρηστο χώρο έμπροσθεν των καταστημάτων ως ιδιωτικό. Κατά το κοινώς λεγόμενο κάνουν ότι θέλουν. Έτσι προκύπτουν εκτός (και κατά παράβαση) ρυμοτομικών και οικοδομικών γραμμών διάφορες "ψευτοκολώνες" με κρυφούς φωτισμούς, λογότυπους καταστημάτων, ταμπέλες και κλιματιστικές μονάδες κάτω από τα 3μ κλπ. Η πρακτική αυτή εφαρμόζεται είτε χωρίς την έκδοση οιασδήποτε οικοδομικής άδειας, είτε υπό το προκάλυμμα κάποιας 48ης ή άδειας μικρών εργασιών (π.χ. αντικατάσταση κουφωμάτων). Οι παραβάσεις εκτείνονται από ένα απλό μεταλλικό σκελετό με επένδυση (5-10 εκ) έως πλήρεις κολώνες (40-50 εκ) ή διακοσμητικές προεξοχές (για δήθεν κάλυψη "αντιαισθητικών" υδρορροών ή και λειτουργικά στοιχεία του χώρου και μετακινήσεις της προθήκης (τζαμαρίας) εις βάρος του κοινόχρηστου χώρου (πεζοδρομίου) και εις βάρος της ελεύθερης κυκλοφορίας σε αυτόν. Αναρωτιέμαι αν οι διακοσμητές (μεταξύ των οποίων και κάποιοι συνάδελφοι αρχιτέκτονες) είναι απλώς άσχετοι με το αντικείμενο (κοινώς σκιτζήδες) ή το κάνουν εν γνώσει του νόμου. Τις περισσότερες φορές οι παραβάσεις αυτές γίνονται για καταστήματα (με την ευρεία έννοια) που κάνουν ριζικές ανακαινίσεις ή/και θέλουν να αναδείξουν πιο έντονα την διαφορά τους από το δεδομένο δομημένο περιβάλλον. Σύνηθες παράδειγμα είναι υποκαταστήματα τραπεζών που επεκτείνονται, σε περίπτωση τοποθέτησης εξωτερικής ΑΤΜ (αυτόματης ταμειακής μηχανής), και πέραν των ως άνω 40 εκ. και εταιρειών κινητής τηλεφωνίας. Το πιο πρόσφατο πανελλαδικής εμβέλειας παράδειγμα είναι τα νέα καταστήματα του ΟΠΑΠ με τοποθετήσεις (πιθανώς εργολαβικά από κάποια εταιρεία) "πρόσθετων" προσόψεων. Η προαναφερθείσα πρακτική και ως άλλη μία εκδοχή της βίας στον κοινόχρηστο χώρο τυγχάνει της πλήρους αδιαφορίας τόσο εκ μέρους των πολιτών όσο και των αρμοδίων αρχών. Μήπως θα ήταν σκόπιμο ως επαγγελματίες να αρχίσουμε να καταγγέλουμε αυτές τις βίαιες "διακοσμήσεις" .. Το καταθέτω και το "αφήνω στην κρίση του κοινού" που λένε και στην τηλεόραση