Αναζήτηση στην κοινότητα

Καλημέρα συνάδελφοι. Επαναφέρω προς συζήτηση ένα θέμα που έχει απασχολήσει και παλαιότερα το forum, χωρίς όμως κατά τη γνώμη μου να έχει αποσαφηνιστεί πλήρως. Βλέπω ότι υπάρχουν δύο θεωρήσεις - ερμηνείες για το αν η ψυχόμενη επιφάνεια του κτιρίου αναφοράς κατοικίας είναι το 50% ή το 100% της ολικής. Η «παλιά», που διδάσκεται στα σεμινάρια και ακολουθείται από την ΕΥΕΠΕΝ και τους περισσότερους ενεργειακούς, και λέει ότι το κτίριο αναφοράς κατοικίας ψύχεται κατά το ήμισυ, δηλαδή 50% επιφάνεια και 0.5 κάλυψη φορτίου στους καλοκαιρινούς μήνες, και Η «νέα», που υποστηρίζεται από ορισμένους «ψαγμένους» μηχανικούς, και λέει ότι το κτίριο αναφοράς κατοικίας έχει 100% ψυχόμενη επιφάνεια και 0.5 κάλυψη φορτίου (λόγω ετεροχρονισμού και τμηματικής χρήσης των χώρων). Νομίζω ότι το θέμα δεν είναι απλό και δεν παρακάμπτεται από το γεγονός ότι η επιφάνεια και ο όγκος δεν συμμετέχουν στους υπολογισμούς. Η παραπάνω «νέα» θεώρηση, αν ισχύει, ανατρέπει από λίγο έως πολύ τα αποτελέσματα ορισμένων ΠΕΑ που έχουν εγκατεστημένα κλιματιστικά (και όχι αυτά στα οποία έχουμε θεωρήσει κτίριο αναφοράς). Εξηγώ, με δύο απλά παραδείγματα: 1. Κτίριο κατοικίας που έχει εγκατεστημένο κλιματισμό σε όλους τους χώρους. Λογικά θα βάζαμε 100% ψυχόμενη επιφάνεια και 1 κάλυψη φορτίου. Αν όμως βάλουμε στους μήνες 0.5 αντί για 1, ακολουθώντας την παραπάνω νέα συλλογιστική, θα δούμε στα αποτελέσματα ότι η κατανάλωση ψύξης πέφτει ακριβώς στο μισό και το ΠΕΑ μας ανεβαίνει τουλάχιστον μια κατηγορία! 2. Κτίριο κατοικίας που ψύχεται κατά το ήμισυ (μόνο στα Υ/Δ πχ). Μέχρι τώρα βάζαμε 50% ψυχόμενη επιφάνεια και 0.5 κάλυψη. Με αυτό που λέμε τώρα, ίσως πρέπει να βάλουμε 50% ψυχόμενη επιφάνεια, 0.25 κάλυψη και για το υπόλοιπο 0.25 να πάρουμε κτίριο αναφοράς. Αυτό θα διαφοροποιήσει τα αποτελέσματα γιατί το πρώτο 0.25 θα είναι με άλλο ΕΕR κλπ, απ’ ότι το δεύτερο 0.25 (μικρή αλλοίωση αποτελεσμάτων σε σχέση με το πρώτο παράδειγμα, αλλά υπάρχει). Η διφορούμενη ερμηνεία ξεκινά νομίζω από την παράγραφο 4.2.1 της ΤΟΤΕΕ 1, όπου έχουμε δύο ασαφείς και αντιφατικές διατυπώσεις: ΤΟΤΕΕ 1, σελ. 95, παράγραφος 4.2.1 «… Το κτήριο αναφοράς για κατοικίες θεωρείται πως διαθέτει τοπικές μονάδες άμεσης εξάτμισης (…) που καλύπτουν τμήμα των εσωτερικών χώρων της κατοικίας…» Η λέξη «τμήμα» μας ορίζει λοιπόν ότι στο κτίριο αναφοράς η ψυχόμενη επιφάνεια (και ο όγκος) δεν είναι σε καμία περίπτωση ολόκληρη η κατοικία, αλλά τμήμα αυτής (δυστυχώς αδιευκρίνιστο το σε τι ποσοστό - εκτιμώ από τα συμφραζόμενα ότι ίσως θέλει να εννοήσει το ήμισυ). ΤΟΤΕΕ 1, σελ. 96, παράγραφος 4.2.1 «Θεώρηση της ενεργειακής κατανάλωσης του συστήματος ψύξης για το κτήριο αναφοράς ίσης με το 50% της κατανάλωσης που υπολογίζεται με βάση την καθαρή συνολική επιφάνεια της κατοικίας». Εδώ, επειδή αναφέρει την λέξη «κατανάλωση» και όχι «εγκατεστημένη ισχύ», είναι πολύ πιθανόν να εννοεί ότι στο κτίριο αναφοράς κατοικίας έχουμε πλήρη κάλυψη της επιφάνειας από ψυκτικά μηχανήματα (και όχι τη μισή), αλλά λόγω τμηματικής χρήσης έχουμε το μισό φορτίο (κατανάλωση). Ίσως δηλαδή, με άλλα λόγια, το κτίριο αναφοράς κατοικίας να έχει 100% ψυχόμενη επιφάνεια και 0.5 κάλυψη φορτίου, αντί για 50% και 0.5 αντίστοιχα. Λάδι στη φωτιά ρίχνει επίσης και η ΤΟΤΕΕ 4: ΤΟΤΕΕ 4, σελ. 15, παράγραφος 2.1.5 «Ψυχόμενη Επιφάνεια (m2): Καταγράφεται το συνολικό εμβαδόν δαπέδου των ψυχόμενων χώρων του κτιρίου ή τμήματος κτιρίου, λαμβάνοντας υπόψη τις εξωτερικές διαστάσεις της κατασκευής.» Αυτό για μένα σημαίνει ότι η ψυχόμενη επιφάνεια είναι πάντα αυτή η οποία καλύπτεται από ψυκτικές μονάδες, άρα μπορεί να είναι και μικρότερη της ολικής θερμαινόμενης. Αν δηλαδή στο σαλόνι δεν έχουμε κλιματιστικό, αφαιρούμε τα τετραγωνικά του από την ψυχόμενη επιφάνεια. Στις ερωταπαντήσεις του ΤΕΕ (thnks Ηλία), βρίσκουμε και το ακόλουθο μη αποσαφηνιστικό κείμενο που ξεκινά υποστηρίζοντας την «παλιά» θεώρηση (100% επιφάνεια, 1 κάλυψη) και στη συνέχεια νομιμοποιεί και τη «νέα» (100% επιφάνεια, 0.5 κάλυψη): «Εάν στο υπό εξέταση κτήριο κατοικίας, υπάρχει σύστημα ψύξης που καλύπτει επιφάνεια του κτηρίου μεγαλύτερη από το 50% της συνολικής επιφάνειας (χώρων διαμονής), τότε ως ποσοστό κάλυψης ορίζεται το αντίστοιχο ποσοστό της επιφάνειας που καλύπτει το σύστημα ψύξης. Στην πράξη, επειδή τα συστήματα ψύξης κατοικιών είναι συνήθως αυτόνομες αντλίες θερμότητας τα οποία δεν λειτουργούν ταυτόχρονα, μπορεί να θεωρηθεί ότι το ποσοστό κάλυψης του ψυκτικού φορτίου, είναι 50% και όχι το ποσοστό της επιφάνειας που μπορεί να ψυχτεί από το υφιστάμενο σύστημα ψύξης. Αν το σύστημα ψύξης είναι κεντρικό αυτό δεν ισχύει» Η βοήθεια του λογισμικού επίσης δεν προσφέρει κάτι στην κουβέντα, αφού δεν αναφέρεται καθόλου στην ψυχόμενη επιφάνεια, αλλά μόνο στο υποχρεωτικό 0.5 της κάλυψης στους μήνες. Προσωπικά δεν έχω καταλήξει στο πια από τις δύο θεωρήσεις είναι η σωστή. Έως τώρα ακολουθούσα την «παλιά» (50% επιφάνεια και 0.5 κάλυψη φορτίου). Επειδή όμως μου έχουν τύχει αρκετά ΠΕΑ όπως του παραδείγματος 1, και φαντάζομαι ότι θα μου τύχουν κι άλλα (η ελπίδα πεθαίνει τελευταία!), ανησυχώ. Θα χαρώ πολύ να διαβάσω τις απόψεις σας. (Και την άποψη της ΕΥΕΠΕΝ φυσικά, στην οποία έστειλα χτες τον προβληματισμό μου, και περιμένω. Αν έχω απάντηση, θα σας ενημερώσω.) Ευχαριστώ για τον χρόνο σας. Υ.Γ.: Αν σας μπέρδεψα με όλες τις παραπομπές, επικεντρωθείτε στο παράδειγμα 1. Εκεί είναι το ουσιαστικό πρόβλημα: Κτίριο κατοικίας που ψύχεται καθ’ ολοκληρία - τι συντελεστή κάλυψης θα βάλουμε στους καλοκαιρινούς μήνες; 0.5 ή 1;