Αναζήτηση στην κοινότητα

Το φράγμα της Μεσοχώρας είναι ένα από τα έργα που ακόμα και σήμερα το όλο εγχείρημα είναι μπλεγμένο στο ΣτΕ, με το τοπίο να αναμένεται να ξεκαθαρίσει έως την Άνοιξη. Από πλευράς ΥΠΕΝ πάντως, η Γενική Διεύθυνση Ενέργειας εξέδωσε την Παρασκευή 27 Ιανουαρίου την απόφαση χορήγησης στη ΔΕΗ «τμηματικής άδειας εγκατάστασης Υδροηλεκτρικού Σταθμού Μεσοχώρας ισχύος 160 MW, στη θέση «Γλύστρα» της Δημοτικής Ενότητας Μυροφύλλου, Δήμου Πύλης, Περιφερειακής Ενότητας Τρικάλων, Περιφέρειας Θεσσαλίας». Το σχετικό τελικό αίτημα είχε υποβληθεί στις 20 Δεκεμβρίου 2022, ενώ όπως τονίζεται στην απόφαση, το έργο είναι ήδη σχεδόν κατασκευασμένο στο σύνολό του. Αυτό που δεν αναφέρεται είναι ότι λόγω της πολυετούς αχρησίας είναι απαραίτητες επισκευές και αναβαθμίσεις ώστε να καταστεί λειτουργικό. Αυτές άλλωστε αφορά και η τμηματική άδεια εγκατάστασης. Υπενθυμίζεται ότι ο Υδροηλεκτρικός Σταθμός Μεσοχώρας θα συνδεθεί στον Υποσταθμό 150/20kV Μεσοχώρας του ΑΔΜΗΕ ο οποίος έχει ήδη κατασκευαστεί και λειτουργεί. Στον Υ/Σ περιλαμβάνονται δύο μετασχηματιστές (Μ/Σ) ανύψωσης Μέσης Τάσης 150kV. Η σύνδεση του σταθμού στο Σύστημα θα υλοποιηθεί μέσω εναέριων διασυνδετικών κυκλωμάτων 150kV. Τι περιλαμβάνει η άδεια Η χορηγηθείσα άδεια περιλαμβάνει τις εργασίες επισκευής, αποκατάστασης και συντήρησης των υφιστάμενων εγκαταστάσεων του Υδροηλεκτρικού Σταθμού (ΥΗΣ) «Μεσοχώρας» οι οποίες λαμβάνουν χώρα σε τέσσερις περιοχές συνολικού εμβαδού 1.260.270,65m2 και περιλαμβάνουν τα ακόλουθα: Περιοχή Α (17.950,83m2) Αποκατάσταση του σταθεροποιητικού επιχώματος Αρματολικού, στο νοτιοανατολικό τμήμα του οικισμού με κατασκευή διώρυγας παροχέτευσης ομβρίων. Περιοχή Β (731.746,04m2) Επισκευή του επιχώματος Χοχλαστήρα στο ανάντη σημείο που έρχεται σε επαφή με τη διαμορφωμένη κοίτη του ρέματος Χοχλαστήρα . Επιδιόρθωση του κατάντη πρανούς στο αριστερό αντέρισμα του φράγματος και αποκατάσταση της πρόσβασης προς τις σήραγγες της κουρτίνας τσιμεντενέσεων στο αριστερό πρανές. Αντικατάσταση της στεγανωτικής μεμβράνης, αποκατάσταση βλαβών της πλάκας ανάντη από οπλισμένο σκυρόδεμα και συντήρηση των αρμών της πλάκας ανάντη. Εγκατάσταση οργάνων παρακολούθησης της συμπεριφοράς της ανάντη πλάκας από οπλισμένο σκυρόδεμα. Αποκατάσταση επιχώματος της ανάντη πλάκας σκυροδέματος. Επισκευή μόνιμης επένδυσης σήραγγας εκτροπής/εκκενωτή πυθμένα όπως εργασίες καθαρισμού καταπτώσεων, διευθέτηση ροής για εκτέλεση εργασιών και αποκατάσταση ζημιών και εγκατάσταση χαλύβδινου αγωγού μήκους 30m περίπου για τον αερισμό του εκκενωτή πυθμένα. Έλεγχος και αποκατάσταση Η/Μ εξοπλισμού θυροφραγμάτων. Ολοκλήρωση εργασιών στους εκχειλιστές: καθαρισμός, αποκατάσταση δομικών στοιχείων των έργων εκτόξευσης και καθαρισμού λεκάνης αποτόνωσης, ελέγχου και αποκατάστασης Η/Μ εξοπλισμού θυροφραγμάτων Εγκατάσταση οργάνων παρακολούθησης της συμπεριφοράς της ανάντη πλάκας από οπλισμένο σκυρόδεμα του φράγματος καθώς και τοποθέτηση νέων οργάνων παρακολούθησης του σώματος του φράγματος. Κατασκευή τεχνικού μέτρησης διαρροών φράγματος στον κατάντη πόδα αυτού. Εγκατάσταση πληροφοριακού συστήματος συλλογής δεδομένων-πρωτογενούς επεξεργασίας και αποστολής μετρήσεων από τα όργανα και τις διατάξεις παρακολούθησης του φράγματος. Συμπληρωματικές εργασίες τσιμεντενέσεων-αποστραγγίσεων-ευστάθειας πρανών. Εργασίες αποκατάστασης στοιχείων εκκενωτή πυθμένα. Αποκατάσταση οικίσκων περιοχής φράγματος. Αντικατάσταση των καναλιών διέλευσης ασθενών/ισχυρών ρευμάτων. Αποκατάσταση ηλεκτροφωτισμού και τοποθέτηση νέου. Άρση κατάντη προφράγματος. Αποκατάσταση/συντήρηση οδών προσπέλασης. Περιοχή Γ (372.322,76m2) Αποκατάσταση του μετασχηματιστή 90MVA, 15,75kV/150kV της μονάδας 2. Δοκιμές και πιστοποίηση των γερανογεφυρών του ΥΗΕ. Εργασίες επιθεώρησης αποκατάστασης κύριου Η/Μ εξοπλισμού. Εργασίες αποκατάστασης της πρόσβασης από το σταθμό παραγωγής στο φρέαρ ανάπαλσης. Έργα φυγής. Γεωτεχνικά έργα υποστήριξης στον σταθμό παραγωγής, θεμελίωσης του πυλώνα και αποκατάστασης του αριστερού βάθρου του τεχνικού διέλευσης του Αχελώου. Κατασκευή οικίσκου φύλαξης του σταθμού. Διεξαγωγή δοκιμών πριν την έμφραξη για τη θέση σε δοκιμαστική λειτουργία του ΥΗΣ. Περιοχή Δ (138.251,02m2) Αποκατάσταση κύριων οδών προσπέλασης προς τον σταθμό, καθαρισμός από καταπτώσεις και ασφαλτόστρωση. Όπως σημειώνεται στην απόφαση, για τις υπολειπόμενες εργασίες ολοκλήρωσης του έργου, δηλαδή αποκατάσταση φθορών και τελειώματα σε ορισμένα σημεία, καθώς και την κατάκλυση της λεκάνης του φράγματος για την πλήρωση του ταμιευτήρα, θα απαιτηθούν εργοταξιακές εγκαταστάσεις, οι οποίες και θα χωροθετηθούν στους υφιστάμενους χώρους επέμβασης της περιοχής του φράγματος και της περιοχής του σταθμού. Σχετικά με τη σύνδεση με το δίκτυο μεταφοράς, για τον σταθμό έχουν ήδη κατασκευαστεί τα έργα σύνδεσης με το ΕΣΜΗΕ, αλλά θα γίνει επανέλεγχος του υφιστάμενου εξοπλισμού προκειμένου να εκτιμηθεί η κατάσταση τους και αν καταστεί απαραίτητο θα προβλεφθούν συμπληρωματικά έργα μικρής κλίμακας ειδικά όσον αφορά τα συστήματα μέτρησης, ελέγχου και επικοινωνίας με Κέντρο Ελέγχου Ενέργειας (ΚΕΕ) του ΑΔΜΗΕ. Η πλούσια ιστορία του έργου Η αφετηρία για το συγκεκριμένο φιλόδοξο project θεωρείται το 1986, όταν και ξεκίνησε η κατασκευή των επιμέρους έργων με προϋπολογισμό περί το 1,5 δισ. ευρώ (τότε σε δραχμές). Το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στα ορεινά της Πίνδου ολοκληρώθηκε το 2001 και έκτοτε παραμένει αδρανές και παραδομένο στη φθορά του χρόνου, μετά από έξι αρνητικές αποφάσεις του ΣτΕ, που σε διάφορα στάδια μπλόκαραν την εξέλιξή του. Σε συνδυασμό με δεκάδες άλλες αποφάσεις συναρμόδιων φορέων, καθώς και ατυχείς χειρισμούς του παρελθόντος, όλα αυτά είχαν ως αποτέλεσμα να μείνει το έργο ανολοκλήρωτο, με τη ΔΕΗ να έχει δαπανήσει περί τα 600 εκατ. ευρώ (σε σημερινές τιμές) για να το χτίσει και να έχει στερηθεί εκτιμώμενα έσοδα της τάξης των 400 εκατ.-600 εκατ. από τη λειτουργία του σε αυτή τη «χαμένη» 20ετία. Με άλλα λόγια, η ΔΕΗ μετράει άμεση και έμμεση ζημιά πάνω από 1 δισ. ευρώ μόνο από αυτό το ημιτελές έργο. Στην παρούσα φάση εκφράζεται η ελπίδα ότι επιτέλους θα ανοίξει ο δρόμος της ολοκλήρωσης και λειτουργίας. Σύμφωνα με εκτιμήσεις οι πρόσθετες επενδύσεις θα φτάσουν τα 100 εκατ. ευρώ. Τα οφέλη από τη λειτουργία του Το ΥΗΕ Μεσοχώρας αποτελείται από τρεις μονάδες συνολικής ισχύος 161,6 MW και όταν ολοκληρωθεί θα έχει τα ακόλουθα σημαντικά οφέλη για τη χώρα: Παραγωγή καθαρής ηλεκτρικής ενέργειας ισχύος 362 GWh ετησίως, με αποτέλεσμα τον περιορισμό της εκπομπής ρύπων οξειδίων αζώτου, θείου και άνθρακα στην ατμόσφαιρα, της κατανάλωσης των αποθεμάτων στερεών καυσίμων της χώρας και τη μείωση των εισαγόμενων καυσίμων. Αποθήκευση νερού, εμπλουτισμός υδροφόρου ορίζοντα και καθοριστική συμβολή στην αντιπλημμυρική προστασία των γύρω περιοχών, λόγω της σημαντικής αποθηκευτικής ικανότητας 250 εκατ. m3 νερού ετησίως. Αποφυγή εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CO2) της τάξεως των 400.000 τόνων ετησίως. Συνεισφορά στην ικανοποίηση των συνεχώς αυξανόμενων αναγκών σε ηλεκτρική ενέργεια, κυρίως κατά τους θερινούς μήνες και κατ’ επέκταση στην ενίσχυση της ευστάθειας και την αύξηση της εφεδρείας στο Ηπειρωτικό Διασυνδεδεμένο Σύστημα. View full είδηση

Ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την ολοκλήρωση της υδροηλεκτρικής μονάδας της ΔΕΗ στη Μεσοχώρα και την έναρξη της λειτουργίας της, με την υπογραφή της ΑΕΠΟ (Απόφασης Έγκρισης Περιβαλλοντικών Όρων) από τον αναπληρωτή υπουργό Περιβάλλοντος & Ενέργειας, κ. Σωκράτη Φάμελλο. Το έργο, για το οποίο η ΔΕΗ έχει επενδύσει πάνω από 500 εκατ. ευρώ σε σημερινές αξίες, αναμένεται να μπει στην τελική ευθεία τον Ιούλιο του 2019, όταν θα γίνει η έμφραξη του φράγματος και θα αρχίσει να δημιουργείται το λιμνιαίο σύστημα, το οποίο θα καταλάβει έκταση 630 τετ. χιλιομέτρων. Η έναρξη παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας αναμένεται να γίνει 6-7 μήνες αργότερα. Σε συνέντευξη Τύπου που πραγματοποιήθηκε σήμερα στο ΥΠΕΝ, ο κ. Φάμελλος ανέφερε πως το έργο αμιγώς υδροηλεκτρικό, καθώς έχει απεμπλακεί πλήρως από την εκτροπή του Αχελώου. «Η έγκριση της ΑΕΠΟ αποδεικνύει ότι σε τέτοια έργα μπορούν να ξεπερασθούν τα όποια εμπόδια, με λύσεις που έχουν κοινωνικό και περιβαλλοντικό πρόσημο», σημείωσε. Για ιστορική ημέρα για τη ΔΕΗ και όλη τη χώρα, μίλησε ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ, Μανόλης Παναγιωτάκης. «Ανοίγει ο δρόμος ώστε πανάκριβος εξοπλισμός, που έχει αγορασθεί εδώ και 15 χρόνια, να αρχίσει να αποδίδει για την επιχείρηση και τη χώρα», είπε χαρακτηριστικά. Όπως πρόσθεσε, η μονάδα θα μπορεί να παράγει 380-390 γιγαβατώρες (GWh) ηλεκτρικής ενέργειας, οι οποίες «μεταφράζονται» σε ένα ποσό 25 εκατ. ευρώ τον χρόνο. Με αυτά τα έσοδα, η ΔΕΗ θα μπορέσει να αποσβέσει σε 2-3 χρόνια τα χρήματα που θα διαθέσει για τις αναγκαίες απαλλοτριώσεις στην περιοχή. Ωστόσο, για την πλήρη απόσβεση του έργου, θα χρειασθεί μία 20ετία. Πηγή: http://www.naftempor...o-tis-mesoxoras Click here to view the είδηση

Χωμένα στην καρδιά της νότιας Πίνδου, μέσα στην κοίτη του ποταμού Αχελώου, βρίσκονται ένα μεγάλο φράγμα και ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο. Στέκουν έτοιμα, ολοκληρωμένα, με τον εξοπλισμό τους και τα μηχανήματά τους, από το 2001. Αλλά δεν έχουν λειτουργήσει ούτε μία ημέρα. Δεν έχει γεμίσει καν ο ταμιευτήρας (η τεχνητή λίμνη, δηλαδή) με νερό -τα νερά του Αχελώου σήμερα εκτρέπονται από μια άλλη σήραγγα σκαμμένη δίπλα από το φράγμα, παρακάτω στη φυσική του κοίτη. Σύμφωνα με τη ΔΕΗ, ολόκληρο το έργο έχει κοστίσει περίπου 500 εκατ. ευρώ σε σημερινά χρήματα, ενώ για κάθε χρόνο που το φράγμα δε λειτουργεί η εταιρεία εκτιμά ότι χάνει περί τα 20-30 εκατ. ευρώ από δυνητικά έσοδα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή η ΔΕΗ άρχισε να κατασκευάζει ένα γιγάντιο έργο υποδομής με ελλιπή σχεδιασμό, χωρίς να έχει εξασφαλίσει ότι δεν θα ακυρωθεί στα δικαστήρια. Επειδή μερικοί κάτοικοι ενός μικρού χωριού της Πίνδου και περιβαλλοντικές οργανώσεις αντιδρούν. Επειδή το κεντρικό κράτος κωλυσιεργεί ή αδιαφορεί. Στη διαΝΕΟσις αναζητούμε λύσεις και πολιτικές που θα βοηθήσουν τη χώρα να αναπτυχθεί οικονομικά, διατηρώντας παράλληλα την κοινωνική της συνοχή. Στην ιστορία του φράγματος της Μεσοχώρας βρήκαμε συγκεντρωμένες μια σειρά από παθογένειες που ταλαιπωρούν γενικότερα την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις, και μαζί ένα τρανταχτό, σχεδόν κραυγαλέο παράδειγμα πολιτικής απόφασης που σχετικά εύκολα και σχετικά γρήγορα θα μπορούσε να έχει θετικό αποτέλεσμα για το δημόσιο συμφέρον. Οι δημοσιογράφοι της διαΝΕΟσις ταξίδεψαν στο φράγμα στα βουνά της Πίνδου, μίλησαν με τους υπευθύνους της ΔΕΗ, με πολίτες που ζουν σήμερα στη Μεσοχώρα, με τους ανθρώπους και τις οργανώσεις που αντιδρούν στη λειτουργία του και με επιστήμονες που γνωρίζουν καλά το θέμα. Σε αυτήν την έρευνα θα καταγράψουμε τους λόγους για τους οποίους το έργο κατασκευάστηκε, τις αιτίες που το κρατούν ανενεργό, τις συνέπειες αυτής της καθυστέρησης, και τα απαραίτητα βήματα που πρέπει να γίνουν για να λειτουργήσει. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από την αρχή. Το ιστορικό του φράγματος Ένας από τους λόγους για τους οποίους το φράγμα της Μεσοχώρας είναι ακόμη ανενεργό -ίσως ο κυριότερος- είναι το ότι αποτέλεσε μέρος της πολυθρύλητης εκτροπής του Αχελώου, ενός γιγάντιου δημόσιου έργου που υπήρχε ως ιδέα ήδη από τη δεκαετία του 1920. Ο σκοπός του έργου ήταν η μεταφορά νερού από τον Αχελώο ποταμό στη λεκάνη του Πηνειού για να καλύψει τις αρδευτικές ανάγκες του θεσσαλικού κάμπου. Η κατασκευή των επιμέρους έργων της εκτροπής ξεκίνησε το 1986, είχε προϋπολογισμό γύρω στα 1,5 δισ. ευρώ (σε σημερινές τιμές) και περιελάμβανε την κατασκευή τεσσάρων φραγμάτων και μιας γιγάντιας σήραγγας, μεταξύ πολλών άλλων. Στον αρχικό σχεδιασμό, το ύψους 150 μέτρων φράγμα της Μεσοχώρας και το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο της Γλύστρας που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά ήταν “έργα κεφαλής” της εκτροπής. Το φράγμα θα δημιουργούσε έναν ταμιευτήρα (μία λίμνη δηλαδή) μεγέθους 7,8 τετραγωνικών χιλιομέτρων, της οποίας το νερό θα διοχετευόταν πρώτα προς το εργοστάσιο της Γλύστρας για την παραγωγή καθαρής υδροηλεκτρικής ενέργειας μέσα από μια σήραγγα μήκους 7,4 χιλιομέτρων, και στη συνέχεια θα συνέχιζε την πορεία του προς το επόμενο φράγμα, αυτό της Συκιάς. Εκεί θα σχηματιζόταν ένας δεύτερος, μεγαλύτερος ταμιευτήρας, από όπου ένα μέρος των νερών θα διοχετευόταν μέσω μιας άλλης, γιγάντιας σήραγγας μήκους 17,4 χιλιομέτρων στην άλλη πλευρά της Πίνδου, στον θεσσαλικό κάμπο. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε πως η λεκάνη του Αχελώου θα μετέφερε στη λεκάνη του Πηνειού περίπου 1,2 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού το χρόνο. Πηγή και πλήρες άρθρο: http://www.dianeosis...7/02/mesochora/ Click here to view the είδηση

ωμένα στην καρδιά της νότιας Πίνδου, μέσα στην κοίτη του ποταμού Αχελώου, βρίσκονται ένα μεγάλο φράγμα και ένα υδροηλεκτρικό εργοστάσιο. Στέκουν έτοιμα, ολοκληρωμένα, με τον εξοπλισμό τους και τα μηχανήματά τους, από το 2001. Αλλά δεν έχουν λειτουργήσει ούτε μία ημέρα. Δεν έχει γεμίσει καν ο ταμιευτήρας (η τεχνητή λίμνη, δηλαδή) με νερό -τα νερά του Αχελώου σήμερα εκτρέπονται από μια άλλη σήραγγα σκαμμένη δίπλα από το φράγμα, παρακάτω στη φυσική του κοίτη. Σύμφωνα με τη ΔΕΗ, ολόκληρο το έργο έχει κοστίσει περίπου 500 εκατ. ευρώ σε σημερινά χρήματα, ενώ για κάθε χρόνο που το φράγμα δε λειτουργεί η εταιρεία εκτιμά ότι χάνει περί τα 20-30 εκατ. ευρώ από δυνητικά έσοδα. Γιατί συμβαίνει αυτό; Επειδή η ΔΕΗ άρχισε να κατασκευάζει ένα γιγάντιο έργο υποδομής με ελλιπή σχεδιασμό, χωρίς να έχει εξασφαλίσει ότι δεν θα ακυρωθεί στα δικαστήρια. Επειδή μερικοί κάτοικοι ενός μικρού χωριού της Πίνδου και περιβαλλοντικές οργανώσεις αντιδρούν. Επειδή το κεντρικό κράτος κωλυσιεργεί ή αδιαφορεί. Στη διαΝΕΟσις αναζητούμε λύσεις και πολιτικές που θα βοηθήσουν τη χώρα να αναπτυχθεί οικονομικά, διατηρώντας παράλληλα την κοινωνική της συνοχή. Στην ιστορία του φράγματος της Μεσοχώρας βρήκαμε συγκεντρωμένες μια σειρά από παθογένειες που ταλαιπωρούν γενικότερα την επιχειρηματικότητα και τις επενδύσεις, και μαζί ένα τρανταχτό, σχεδόν κραυγαλέο παράδειγμα πολιτικής απόφασης που σχετικά εύκολα και σχετικά γρήγορα θα μπορούσε να έχει θετικό αποτέλεσμα για το δημόσιο συμφέρον. Οι δημοσιογράφοι της διαΝΕΟσις ταξίδεψαν στο φράγμα στα βουνά της Πίνδου, μίλησαν με τους υπευθύνους της ΔΕΗ, με πολίτες που ζουν σήμερα στη Μεσοχώρα, με τους ανθρώπους και τις οργανώσεις που αντιδρούν στη λειτουργία του και με επιστήμονες που γνωρίζουν καλά το θέμα. Σε αυτήν την έρευνα θα καταγράψουμε τους λόγους για τους οποίους το έργο κατασκευάστηκε, τις αιτίες που το κρατούν ανενεργό, τις συνέπειες αυτής της καθυστέρησης, και τα απαραίτητα βήματα που πρέπει να γίνουν για να λειτουργήσει. Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, από την αρχή. Το ιστορικό του φράγματος Ένας από τους λόγους για τους οποίους το φράγμα της Μεσοχώρας είναι ακόμη ανενεργό -ίσως ο κυριότερος- είναι το ότι αποτέλεσε μέρος της πολυθρύλητης εκτροπής του Αχελώου, ενός γιγάντιου δημόσιου έργου που υπήρχε ως ιδέα ήδη από τη δεκαετία του 1920. Ο σκοπός του έργου ήταν η μεταφορά νερού από τον Αχελώο ποταμό στη λεκάνη του Πηνειού για να καλύψει τις αρδευτικές ανάγκες του θεσσαλικού κάμπου. Η κατασκευή των επιμέρους έργων της εκτροπής ξεκίνησε το 1986, είχε προϋπολογισμό γύρω στα 1,5 δισ. ευρώ (σε σημερινές τιμές) και περιελάμβανε την κατασκευή τεσσάρων φραγμάτων και μιας γιγάντιας σήραγγας, μεταξύ πολλών άλλων. Στον αρχικό σχεδιασμό, το ύψους 150 μέτρων φράγμα της Μεσοχώρας και το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο της Γλύστρας που βρίσκεται λίγα χιλιόμετρα μακριά ήταν “έργα κεφαλής” της εκτροπής. Το φράγμα θα δημιουργούσε έναν ταμιευτήρα (μία λίμνη δηλαδή) μεγέθους 7,8 τετραγωνικών χιλιομέτρων, της οποίας το νερό θα διοχετευόταν πρώτα προς το εργοστάσιο της Γλύστρας για την παραγωγή καθαρής υδροηλεκτρικής ενέργειας μέσα από μια σήραγγα μήκους 7,4 χιλιομέτρων, και στη συνέχεια θα συνέχιζε την πορεία του προς το επόμενο φράγμα, αυτό της Συκιάς. Εκεί θα σχηματιζόταν ένας δεύτερος, μεγαλύτερος ταμιευτήρας, από όπου ένα μέρος των νερών θα διοχετευόταν μέσω μιας άλλης, γιγάντιας σήραγγας μήκους 17,4 χιλιομέτρων στην άλλη πλευρά της Πίνδου, στον θεσσαλικό κάμπο. Το αρχικό σχέδιο προέβλεπε πως η λεκάνη του Αχελώου θα μετέφερε στη λεκάνη του Πηνειού περίπου 1,2 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα νερού το χρόνο. Το ιστορικό της εκτροπής του Αχελώου­ Ωστόσο, το έργο αντιμετώπισε γρήγορα προβλήματα. Οι ενστάσεις ήταν πολλές, τόσο για τη σκοπιμότητά του όσο και για τις περιβαλλοντικές επιπτώσεις του. Τα τελευταία τριάντα χρόνια οικολογικές οργανώσεις αλλά και πολίτες των χωριών που βρίσκονταν στις όχθες του Αχελώου προσέφυγαν έξι φορές στα δικαστήρια για να εμποδίσουν την κατασκευή του έργου. Αυτό είναι ένα πολύ σημαντικό στοιχείο της ιστορίας, για το οποίο έχουν μεγάλη ευθύνη και το κράτος και η ΔΕΗ που κατασκεύαζε τα επιμέρους έργα. Αυτά τα έργα άρχισαν να κατασκευάζονται στα μέσα της δεκαετίας του ’80 χωρίς να έχει εξασφαλιστεί πέραν πάσης αμφιβολίας ότι ο σχεδιασμός και οι συνοδευτικές του μελέτες θα ήταν επαρκείς για να μην απορριφθούν από το Συμβούλιο της Επικρατείας. Κάθε φορά που το ΣτΕ έβγαζε αποφάσεις κατά της εκτροπής, οι εργασίες σταματούσαν, το έργο επανασχεδιαζόταν, νέες μελέτες υποβάλλονταν και οι εργασίες ξανάρχιζαν, για να σταματήσουν ξανά με την επόμενη καταδικαστική απόφαση. Το ΣτΕ αποφάσισε κατά της εκτροπής του Αχελώου και τις έξι φορές (μπορείτε να κατεβάσετε όλες τις αποφάσεις εδώ). Κάθε φορά που το ΣτΕ έβγαζε αποφάσεις κατά της εκτροπής, οι εργασίες σταματούσαν, το έργο επανασχεδιαζόταν, νέες μελέτες υποβάλλονταν και οι εργασίες ξανάρχιζαν, για να σταματήσουν ξανά με την επόμενη καταδικαστική απόφαση. Σήμερα ελάχιστοι πιστεύουν ότι το έργο αυτό κάποτε θα ολοκληρωθεί, και πλέον ακόμα λιγότεροι θεωρούν ότι στην Ελλάδα του 2020 υπάρχει και ιδιαίτερη χρησιμότητα για κάτι τέτοιο. Για τις ανάγκες αυτής της έρευνας υποθέσαμε ότι η εκτροπή του Αχελώου είναι ένα θέμα λήξαν για τη χώρα, και το μόνο που έχει μείνει για να τη θυμίζει είναι μια σειρά από ημιτέλη έργα στα βουνά της Πίνδου, όπως το μισοχτισμένο φράγμα της Συκιάς, εκείνη η γιγάντια μισοτελειωμένη σήραγγα του Πευκόφυτου αλλά και ένα άλλο, σχεδόν ολοκληρωμένο έργο: το φράγμα της Μεσοχώρας. Καθώς η εκτροπή του Αχελώου άλλαζε σε μορφή μετά από κάθε απορριπτική απόφαση του ΣτΕ, το μέγεθος του έργου μεταβάλλονταν. Η εκτροπή του Αχελώου "μίκραινε". Το 1994, μετά την πρώτη προσφυγή των περιβαλλοντικών οργανώσεων στο ΣτΕ, η εκτρεπόμενη ποσότητα νερού προς τη Θεσσαλία μειώθηκε στα 600 εκ. κυβικά νερού -το μισό του αρχικού μεγέθους. Το 2014 το μέγεθος είχε μειωθεί ακόμα περισσότερο, στα 250 εκ. κυβικά μέτρα νερού. Γι’ αυτό το μέγεθος εκτροπής, όμως, το φράγμα της Μεσοχώρας έπαυε να είναι “έργο κεφαλής” και γινόταν έργο περιττό. Παρέμενε απλά ένα θαυμάσιο υδροηλεκτρικό φράγμα το οποίο θα μπορούσε να λειτουργήσει η ΔΕΗ για την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας. Όταν πια η εκτροπή του Αχελώου απορρίφθηκε για έκτη και τελευταία φορά από το ΣτΕ, το 2014, αποφασίστηκε, πράγματι, το φράγμα της Μεσοχώρας να λειτουργήσει ανεξάρτητα (μια ιδέα που είχε ανακινήσει η υπουργός Τίνα Μπιρμπίλη το 2010), και συντάχθηκε η σχετική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων. Προφανώς, για να διαβάζετε αυτό το άρθρο, η διαδικασία δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη. το εργοστάσιο της Γλύστρας, λίγα χιλιόμετρα μακριά από το φράγμα. Φωτογραφία: Αλεξία Τσαγκάρη, διαΝΕΟσις Σήμερα το φράγμα της Μεσοχώρας είναι εγκαταλειμμένο. Στέκει καταμεσής στην κοίτη του Αχελώου, έρημο, με υλικά επένδυσης ξεχασμένα δίπλα του. Μια σήραγγα που ξεκινά από το φράγμα επρόκειτο να μεταφέρει το νερό του Αχελώου με μεγάλη ταχύτητα σχεδόν οκτώ χιλιόμετρα πιο μακριά, στο εργοστάσιο παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στη Γλύστρα, το οποίο επίσης στέκει εγκαταλειμμένο, γεμάτο με τις γιγάντιες τουρμπίνες στο πέμπτο υπόγειο, τα κάποτε σύγχρονα μηχανήματα, τον πίνακα ελέγχου, ακριβό εξοπλισμό που αγοράστηκε πριν από πολλά χρόνια. «Αυτή τη στιγμή όλος ο εξοπλισμός βρίσκεται σε κατάσταση αδράνειας, 15 χρόνια εν ξηρώ», μας είπε ο Άγγελος Δημητρίου, διευθυντής του Κλιμακίου Επίβλεψης Έργων Θεσσαλίας, ο οποίος ξενάγησε τους δημοσιογράφους της διαΝΕΟσις στο φράγμα και στο εργοστάσιο. "Όταν θα λειτουργήσει το φράγμα, θα πρέπει να ελέγξουμε ξανά το μηχανολογικό και ηλεκτρολογικό εξοπλισμό για να δούμε αν όλα λειτουργούν σωστά, αν πρέπει κάτι να αντικατασταθεί ή να συντηρηθεί". ο εξοπλισμός του εργοστασίου της Γλύστρας είναι ανενεργός εδώ και 16 χρόνια. Φωτογραφία: Αλεξία Τσαγκάρη, διαΝΕΟσις Το φράγμα και το εργοστάσιο συνδέονται με ένα δρόμο 39 χιλιομέτρων, τον οποίο κατασκεύασε η ΔΕΗ με κόστος 30 εκατομμύρια ευρώ. Είναι ένας δρόμος μόνιμα άδειος από αυτοκίνητα. Η όλη περιοχή έχει την απόκοσμη αύρα των τοποθεσιών που έχουν εγκαταλειφθεί, που έχουν αφεθεί έρμαια της φύσης για πολλά χρόνια. Παραδοσιακά κάθε χρόνο -συνήθως το καλοκαίρι, μετά το κοντινό river party- ομάδες αντιεξουσιαστών περνούν από το φράγμα και αφήνουν τα μηνύματά τους με σπρέι στους τοίχους. Τα παράθυρα στο φυλάκιο του φράγματος χάσκουν γυμνά από τζάμια που είχαν προ πολλού σπάσει. Φωτογραφία: Αλεξία Τσαγκάρη, διαΝΕΟσις Εδώ είναι μια καλή ευκαιρία να αναφέρουμε τις συνέπειες αυτής της εγκατάλειψης. Το φράγμα της Μεσοχώρας φτιάχτηκε για έναν αρχικό σκοπό τον οποίο ποτέ δεν πρόκειται να εκπληρώσει. Για ποιο λόγο πρέπει να μας ενδιαφέρει το αν θα ανοίξει ως υδροηλεκτρικό φράγμα και πότε; Υπάρχουν κυρίως τρεις λόγοι: ο οικονομικός, ο ενεργειακός και ένας πολύ σοβαρός λόγος δημόσιας ασφάλειας. Ο οικονομικός είναι ο πιο προφανής από τους τρεις. Η ΔΕΗ υπολογίζει ότι έχει δαπανήσει σχεδόν 500 εκ. ευρώ για την κατασκευή του φράγματος μέχρι σήμερα (σε σημερινά ποσά), ένα κόστος που όσο το έργο παραμένει κλειστό, δεν αποσβένεται. "Η καθυστέρηση της λειτουργίας του φράγματος σημαίνει απώλεια παραγωγής και εσόδων της τάξης των 25-30 εκατομμυρίων ευρώ το χρόνο", μας επισήμανε ο κ. Γιάννης Αργυράκης, επικεφαλής της Διεύθυνσης υδροηλεκτρικής παραγωγής της ΔΕΗ. Εξάλλου, η λειτουργία του φράγματος θα δημιουργήσει νέες θέσεις εργασίας, ενώ η δημιουργία της λίμνης θα μπορούσε θεωρητικά να φέρει δυνατότητες τουριστικής ανάπτυξης στην περιοχή, όπως έχει συμβεί σε κάποιες άλλες τεχνητές λίμνες στην Ελλάδα (αλλά, βεβαίως, όχι σε όλες). Το φράγμα της Μεσοχώρας είναι σχεδιασμένο να παράγει 360GWh ετησίως, αρκετή ενέργεια για να τροφοδοτήσει μια πόλη με το μέγεθος του Περιστερίου. Ο δεύτερος λόγος έχει να κάνει με την ηλεκτρική ενέργεια που θα παράγει το φράγμα. Η Ελλάδα, ως γνωστόν, είναι εξαρτημένη για τις ενεργειακές της ανάγκες σε πολύ μεγάλο βαθμό (κατά 35% περίπου) από τον λιγνίτη. Τα υδροηλεκτρικά φράγματα, μολονότι δεν αποτελούν εξίσου "καθαρή" πηγή ενέργειας με τις γνωστές -πολύ ακριβές ακόμα- αμιγώς ανανεώσιμες πηγές, παράγουν ενέργεια που δεν προσθέτει CO2 στην ατμόσφαιρα. «Όσο το φράγμα δεν λειτουργεί, έχουμε απώλεια εσόδων από πράσινη καθαρή ενέργεια, η υποκατάσταση της οποίας γίνεται από ορυκτά καύσιμα, τα οποία μάλιστα εκπέμπουν χιλιάδες τόνους διοξειδίου ετησίως, και για τα οποία η ΔΕΗ πληρώνει δικαιώματα εκπομπών», πρόσθεσε ο κ. Αργυράκης. Το φράγμα της Μεσοχώρας είναι σχεδιασμένο να παράγει 360GWh ετησίως, αρκετή ενέργεια για να τροφοδοτήσει μια πόλη με το μέγεθος του Περιστερίου. "Θα μπορούσε να αντικαταστήσει ισόποση ενέργεια προερχόμενη από λιγνίτες στη συνολική παραγωγή", μας είπε ο κ. Αργυράκης. Το φράγμα της Μεσοχώρας από ψηλά. Το νερό του ποταμού σήμερα εκτρέπεται μέσα από τη σήραγγα που φαίνεται στην εικόνα, η οποία είχε σχεδιαστεί για να λειτουργήσει 5 χρόνια. Έχουν περάσει 16. Υπάρχει όμως και ένας τρίτος λόγος, πολύ λιγότερο γνωστός, που ενδέχεται να είναι ο πιο επικίνδυνος από όλους. Όπως είπαμε στην αρχή, το νερό του Αχελώου σήμερα εκτρέπεται σε μια σήραγγα που έχει σκαφτεί στην πλαγιά του βουνού δίπλα στο φράγμα, και παρακάτω επιστρέφει στην κοίτη του ποταμού. Η σήραγγα αυτή, όπως αντιλαμβάνεστε, κατασκευάστηκε για να μπορέσει να χτιστεί το φράγμα χωρίς να πλημμυρίζει η τεχνητή λεκάνη που αυτό δημιουργεί, και κατασκευάστηκε με προδιαγραφές που θα της εξασφάλιζαν ένα χρόνο ζωής αντίστοιχο με το χρόνο που θα χρειαζόταν η κατασκευή του φράγματος καθ’ αυτού. Αυτός ο χρόνος ζωής ήταν τα πέντε χρόνια. Εδώ υπάρχει το πρόβλημα: Έχουν περάσει 16 χρόνια από τότε που ολοκληρώθηκε η κατασκευή του φράγματος. “Πρέπει οπωσδήποτε να λυθεί το θέμα. Δεν μπορείς να αφήνεις ένα φράγμα 15 χρόνια πάνω στα βουνά και να λες “εντάξει δεν συμβαίνει τίποτα”. Αν συμβεί κάτι, δεν μπορεί να πει κανείς πως δεν το ήξερε”. "Υπάρχει λοιπόν ο κίνδυνος, σε έκτακτα καιρικά φαινόμενα να μαζευτούν φερτά υλικά να φρακάρει η σήραγγα και να γίνει μια φυσική έμφραξη της λίμνης", μας είπε ο κύριος Αργυράκης. "Έχουμε επισημάνει το συγκεκριμένο πρόβλημα επί σειρά ετών με επιστολές μας σε όλους τους υπουργούς". "Αν συμβεί βίαιη έμφραξη στον Άνω Αχελώο, η Μεσοχώρα θα κατακλυστεί βίαια και απροειδοποίητα" μας είπε ο κ. Τάσος Μπαρμπούτης, μέλος του Δ.Σ. της Εταιρείας Θεσσαλικών Μελετών. "Θα κινδυνεύσει το χωριό. Πρέπει οπωσδήποτε να λυθεί το θέμα. Δεν μπορείς να αφήνεις ένα φράγμα 15 χρόνια πάνω στα βουνά και να λες "εντάξει δεν συμβαίνει τίποτα". Αν συμβεί κάτι, δεν μπορεί να πει κανείς πως δεν το ήξερε". Όλο το άρθρο: https://www.dianeosis.org/2017/02/mesochora/ View full είδηση

Η ΔΕΗ καλείται να επενδύσει την πενταετία 2020-2025 κονδύλια 84 εκατ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένων των αποζημιώσεων για απαλλοτριώσεις κατοικιών του οικισμού της Μεσοχώρας. Ένα «στοιχειωμένο» έργο, η υδροηλεκτρική μονάδα της Μεσοχώρας, που είχε «εγκλωβιστεί» για χρόνια στην αντιπαράθεση του «υπέρ ή κατά» της εκτροπής του Αχελώου προς τη Θεσσαλία, βγαίνει ξανά στο προσκήνιο. Επειτα από τριετή… σιγή, η ΔΕΗ κινητοποιείται και πάλι, με την τοιχοκόλληση στην τοπική κοινότητα εγγράφου που αφορά την αναγκαστική απαλλοτρίωση 1.800 στρεμμάτων. «Προετοιμαζόμαστε, εν αναμονή απόφασης του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ)» αναφέρει στο «Βήμα» στέλεχος της επιχείρησης. Η έβδομη φορά Είναι η έβδομη φορά που η τοπική κοινωνία της Μεσοχώρας οδηγήθηκε στο Ανώτατο Ακυρωτικό Δικαστήριο. Στις προηγούμενες έξι – από το 1994 έως το 2014 – οι ανώτατοι δικαστές έκριναν ότι το έργο της εκτροπής του ποταμού παραβιάζει την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία. Εν τούτοις, τμήμα του κατασκευάστηκε, όπως η μονάδα της Μεσοχώρας, που σχεδόν ολοκληρώθηκε το 2001, αλλά δεν λειτούργησε ποτέ διότι ήταν ενταγμένη στους περιβαλλοντικούς όρους του έργου της εκτροπής, το οποίο διαρκώς ακυρωνόταν από το ΣτΕ. Ετσι, το 2017 η τότε κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποφασίζει να απεντάξει από το έργο της εκτροπής το φράγμα της Μεσοχώρας – μια έτοιμη από το 2001 επένδυση 280 εκατ. ευρώ (άνω των 500 εκατ. ευρώ σε σημερινές τιμές) – προκειμένου να το ξεμπλοκάρει και να προχωρήσουν οι υπολειπόμενες εργασίες που συνδέονται με την έμφραξη της σήραγγας εκτροπής και την έναρξη πλήρωσης του ταμιευτήρα, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει. Επρεπε ωστόσο να ολοκληρωθούν οι απαλλοτριώσεις και αποκαταστάσεις των θιγόμενων κατοίκων του οικισμού της Μεσοχώρας των οποίων οι περιουσίες θα κατακλυστούν. Εν αναμονή Οι διαδικασίες όμως «πάγωσαν» και πάλι καθώς ο Σύνδεσμος Ιδιοκτητών Κατακλυζόμενου Οικισμού Μεσοχώρας προσέβαλε στο ΣτΕ την απόφαση (του τότε αναπληρωτή υπουργού Περιβάλλοντος και Ενέργειας κ. Σωκράτη Φάμελλου) έγκρισης των νέων περιβαλλοντικών όρων που είχε υποβάλει η ΔΕΗ αποκλειστικά για το υδροηλεκτρικό έργο. Η υπόθεση εκδικάστηκε και πλέον αναμένεται η απόφαση, η οποία, ακόμη κι αν τελικά γείρει υπέρ της ΔΕΗ, ο δρόμος για τη λειτουργία του έργου μοιάζει μακρύς. Κατ’ αρχάς, από το 2017 έως σήμερα έχουν εγκριθεί οι απαιτούμενοι περιβαλλοντικοί όροι του Σχεδίου Χωρικής και Οικιστικής Οργάνωσης Ανοιχτής Πόλης (ΣΧΟΟΑΠ) και το ειδικό αναπτυξιακό σχέδιο για την περιοχή από τον Δήμο Πύλης. Ωστόσο, δεν έχουν προχωρήσει οι απαλλοτριώσεις και η επέκταση – μετεγκατάσταση μέρους του οικισμού που θα βρεθεί κάτω από νερό, ούτε τα απαραίτητα τεχνικά έργα από τον δήμο (με χρηματοδότηση της ΔΕΗ). Οπως εξηγεί ο κ. Γιώργος Χονδρός, ο οποίος πρωτοστατεί για δεκαετίες στον αγώνα κατά της εκτροπής, εάν το ΣτΕ δεν κάνει δεκτή την αίτηση ακύρωσης του Συνδέσμου, στην καλύτερη περίπτωση – με όλους τους μηχανισμούς να λειτουργούν ρολόι – θα απαιτηθεί μία δεκαετία για την πρόσκτηση του τμήματος που θα κατακλυστεί, την αποκατάσταση των δικαιούχων, την υλοποίηση των έργων και την πλήρωση της λίμνης. Απαλλοτρίωση «Αν γίνει σήμερα η κήρυξη της αναγκαστικής απαλλοτρίωσης, θα πρέπει να ακολουθήσει δικαστικά η αναγνώριση των δικαιούχων και ο ορισμός τιμής μονάδας για τις αποζημιώσεις. Τα σπίτια που θα κατακλυσθούν είναι περί τα 180, αλλά οι δικαιούχοι – κληρονόμοι είναι χιλιάδες. Φανταστείτε αντιδικίες και ενστάσεις…» αναφέρει ο κ. Χονδρός. Και προσθέτει: «Κάτω από το νερό θα βρεθεί ο μισός οικισμός. Θα πρέπει λοιπόν να γίνουν και έργα αντιστήριξης ώστε να μην κινδυνέψει ο άλλος μισός, να φτιαχτούν τα νέα σπίτια πάνω από το χωριό και εκ νέου οι υποδομές (δρόμοι, δίκτυα κ.λπ.). Αυτά δεν έχουν καν σχεδιαστεί. Αν όλα δουλέψουν ρολόι – βάσει της νομοθεσίας – απαιτείται μία τριετία. Αλλη μία τριετία χρειάζεται για την πλήρωση της τεχνητής λίμνης για να λειτουργήσει το υδροηλεκτρικό έργο – η νομοθεσία προβλέπει ότι μόνο το 20% των υδάτων του ποταμού μπορούν να παρακρατούνται ετησίως. Συνολικά εκτιμώ ότι απαιτείται μία δεκαετία, στην καλύτερη περίπτωση, για να ξεκινήσει η λειτουργία του έργου». Σε πλήρη λειτουργία Από την πλευρά του, ο πρόεδρος και διευθύνων σύμβουλος της ΔΕΗ κ. Γιώργος Στάσσης τον περασμένο Νοέμβριο είχε εμφανιστεί ιδιαιτέρως αισιόδοξος. Στη Βουλή είχε υποστηρίξει ότι «αναμένεται η δυνατότητα έμφραξης στο γ’ τρίμηνο 2022 που θα οδηγήσει σε λειτουργία του έργου εντός του 2023». Ακολούθησε, έναν μήνα μετά, δήλωση του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη, σε συνάντηση της ΝΟΔΕ Τρικάλων, ο οποίος όχι μόνο δεσμεύτηκε ότι εντός διετίας θα τεθεί σε πλήρη λειτουργία το φράγμα της Μεσοχώρας, αλλά επανέφερε και το σχέδιο της μερικής εκτροπής του άνω ρου του Αχελώου. Πάντως, η ΔΕΗ για κάθε 1 έτος που το έργο της Μεσοχώρας δεν λειτουργεί στερείται έσοδα 25 εκατομμυρίων ευρώ από την πώληση της παραγόμενης ενέργειας. Για να λειτουργήσει, σύμφωνα με τον πρόεδρο και διευθύνων σύμβουλο της ΔΕΗ κ. Γιώργο Στάσση, η επιχείρηση καλείται να επενδύσει την πενταετία 2020-2025 κονδύλια περίπου 84 εκατ. ευρώ, στα οποία εμπεριέχονται και τα ποσά για τις αναγκαίες απαλλοτριώσεις. Είναι αξιοσημείωτο ότι η ΔΕΗ ποτέ δεν επεδίωξε την εκτροπή του Αχελώου, παρά μόνο την κατασκευή των φραγμάτων. Υποχρεώθηκε όμως να συμβιβαστεί με την απόφαση της τότε κυβέρνησης Ανδρέα Παπανδρέου τη δεκαετία του 1980. €280 εκατ. (άνω των 500 εκατ. ευρώ σε σημερινές τιμές) κόστισε η υδροηλεκτρική μονάδα Μεσοχώρας που ολοκληρώθηκε το 2001 αλλά ποτέ δεν λειτούργησε. €25 εκατ. από την πώληση της ενέργειας που θα παραγόταν στερείται η ΔΕΗ για κάθε έτος που το έργο της Μεσοχώρας δεν λειτουργεί. Είκοσι κυβερνήσεις, τέσσερις δεκαετίες, εκατομμύρια «θα»… Η επιμονή περίπου είκοσι κυβερνήσεων τις τελευταίες τέσσερις δεκαετίες – αρχικά στο… φαραωνικών διαστάσεων έργο της εκτροπής ενός δισεκατομμυρίου κυβικών μέτρων νερού προς τη Θεσσαλία, αργότερα 600 εκατ. κ.μ. και από το 2014 έως σήμερα 250 εκατ. κ.μ. – θα μπορούσε να αποτελέσει περίφημο «case study» για έρευνα. Είναι άλλωστε παγκόσμια πρωτοτυπία ένα έργο που σχεδιάστηκε πριν από 40 χρόνια (αν και σχετική πρόταση είχε διατυπωθεί αρχικά το 1925 από τον καθηγητή ΕΜΠ Απόστολο Κουτσοκώστα), ακυρώθηκε έξι φορές από το ΣτΕ, αλλά τμήμα του κατασκευάστηκε και ποτέ δεν λειτούργησε, να παραμένει ακόμη στον κυβερνητικό σχεδιασμό με προοπτική υλοποίησης. Δεν είναι διόλου τυχαίο ότι με τα «θα» της εκτροπής ακόμη βγάζουν βουλευτές και δημοτικούς άρχοντες στον θεσσαλικό κάμπο, ενώ η κοινωνία παραμένει κομμένη στα δύο, μπλεγμένη σε ένα ανορθόδοξο πινγκ πονγκ, με τους Θεσσαλούς του Κάμπου από τη μία να θέλουν το νερό για να ξεδιψάσουν τα υδροβόρα χωράφια τους και απέναντι τους Αιτωλοακαρνάνες και τις περιβαλλοντικές οργανώσεις. View full είδηση