Αναζήτηση στην κοινότητα

Το νέο Munch στο Όσλο είναι ένα από τα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου αφιερωμένο σε έναν καλλιτέχνη. Αφοσιωμένος στην εξερεύνηση βαθιά συναισθηματικών καταστάσεων, ο Νορβηγός καλλιτέχνης Έντβαρντ Μουνκ είναι περισσότερο γνωστός για τις εμβληματικές εκδοχές του έργου του Η κραυγή, οι οποίες απεικονίζουν μια αγωνιώδη φιγούρα με φόντο έναν φλογερό ουρανό. Η εναρκτήρια έκθεση με τίτλο Infinite προσκαλεί τους επισκέπτες να ανακαλύψουν την τέχνη και τον πλούτο του έργου του Μουνκ: τα θέματα και τα μοτίβα –όπως η αγωνία, η απόγνωση, ο θάνατος, η αγάπη, τα τοπία– που διερεύνησε επανειλημμένα σε όλη του τη ζωή και τα οποία συνεχίζουν να αγγίζουν και να εμπνέουν τους ανθρώπους σήμερα. Σε αντίθεση με άλλα παραδοσιακά κτίρια μουσείων, το Munch σχεδιάστηκε για να αποτελέσει μέρος μιας νέας γενιάς μουσείων σε όλο τον κόσμο που επαναπροσδιορίζουν τα πολιτιστικά ιδρύματα και απομακρύνονται από την ιδέα του ιστορικού αρχείου, για να γίνουν χώροι κοινωνικής συγκέντρωσης. «Όταν αρχίσαμε να σκεφτόμαστε πώς θα είναι, είδαμε ότι σύμφωνα με όλες τις σύγχρονες τάσεις στην αρχιτεκτονική έπρεπε να σχεδιάσουμε κάτι ανοιχτό στον κόσμο, οικολογικά βιώσιμο, με γκαλερί που να δημιουργούν ενδιαφέρουσες αφηγήσεις», μας λέει ο αρχιτέκτονας Χουάν Ερέρος, ιδρυτής του ισπανικού αρχιτεκτονικού γραφείου Estudio Herreros που σχεδίασε το κτίριο. Ο 6ος όροφος στεγάζει την έκθεση Monumental Edvard Munch. Τα έργα μεγάλης κλίμακας που βρίσκονται εκεί, όπως ο εμβληματικός Ήλιος (1910-11), μήκους 8 μ., μπήκαν από ειδικό άνοιγμα στην πρόσοψη του μουσείου. Η κάθετη δομή του σε σχήμα «Λ» φιλοξενεί όλες τις εγκαταστάσεις που απαιτούνται, προσφέρει θέα στην πόλη και δεν καταλαμβάνει βιώσιμο χώρο από την αστική περιοχή Μπιέρβικα, η ανάπλαση της οποίας ξεκίνησε με την κατασκευή του διάσημου κτιρίου της Opera, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα του. Στο πλαίσιο της εξωστρέφειας που επιδίωκαν, οι αρχιτέκτονες σχεδίασαν διακριτικά ορατούς στο κοινό πολλούς από τους χώρους λειτουργίας, όπως τα σημεία όπου εργάζονται οι επαγγελματίες του μουσείου. Επίσης έδωσαν εύκολη πρόσβαση από τους γύρω δρόμους, σχεδίασαν εργαστήρια, βιβλιοθήκη, καφέ στο λόμπι και εστιατόριο στον 13o όροφο με θέα στο φιόρδ και στην πόλη. ΕΝΑ ΝΕΟ ΟΡΟΣΗΜΟ Η σχεδιαστική πρόταση των αρχιτεκτόνων βασίζεται στην ιδέα ενός πύργου όπου οι κύριες λειτουργίες οργανώνονται κάθετα. Ύψους 60 μέτρων, επενδεδυμένο με ανακυκλωμένα διάτρητα πάνελ αλουμινίου διαφορετικών βαθμών ημιδιαφάνειας και με το επάνω τμήμα του κεκλιμένο, το «Lambda», όπως συχνά αναφέρεται, αποτελεί το νέο ορόσημο της πόλης του Όσλο, ορατό από όλες τις πλευρές της. Οι έντεκα γκαλερί έχουν μεγάλες διακυμάνσεις στα ύψη της οροφής και στα μεγέθη των δωματίων, επιτρέποντας την καλύτερη αξιοποίηση των χώρων, τόσο για τη μόνιμη συλλογή όσο και για περιοδικές εκθέσεις που θα φιλοξενούνται. Ο πύργος αποτελείται από δύο ζώνες: μία στατική και μία δυναμική. Η στατική ζώνη (πλάτη του κτιρίου) είναι μια περίκλειστη κατασκευή από σκυρόδεμα, η οποία ακολουθεί αυστηρά πρωτόκολλα για την ασφάλεια, την υγρασία και τον φωτισμό προκειμένου να προστατεύονται τα έργα τέχνης. Η δυναμική ζώνη, με τη διαφανή πρόσοψη και τη θέα στην πόλη, επιτρέπει στους επισκέπτες να μετακινηθούν μεταξύ των γκαλερί και προσφέρει πανοραμική θέα στο Όσλο. Πρόθεση των αρχιτεκτόνων ήταν το κτίριο να συμβάλλει στη δημιουργία δεσμών ανάμεσα στην τέχνη του Μουνκ και την πόλη. «Το Munch είναι ένα έργο κύρους για την πόλη, γι’ αυτόν τον λόγο έχει σχεδιαστεί σύμφωνα με τα κριτήρια FutureBuilt. Τέτοια κτίρια πρέπει να μειώνουν τουλάχιστον στο μισό τις εκπομπές αερίων του θερμοκηπίου σε σύγκριση με τα συμβατικά σύγχρονα κτίρια όσον αφορά την κατανάλωση ενέργειας, την επιλογή υλικών, τις μεταφορές κ.ά.», εξηγεί ο Γιενς Ρίχτερ του Estudio Hereros, ο οποίος ειδικεύεται στις καινοτόμες τεχνολογίες για το περιβάλλον. Σημείο αναφοράς πλέον στην πόλη του Όσλο, το νέο μουσείο έχει ήδη και αρκετούς «εχθρούς», που το θεωρούν «ρύπανση», όπως είπε χαρακτηριστικά ο ιστορικός τέχνης Τόμι Σόρμπο. ΠΑΘΗΤΙΚΗ ΔΟΜΗΣΗ Το μουσείο έχει κατασκευαστεί με χρήση σκυροδέματος χαμηλής περιεκτικότητας σε άνθρακα και ανακυκλωμένο χάλυβα και η φέρουσα δομή του έχει σχεδιαστεί με διάρκεια ζωής περί τα 200 χρόνια. Ωστόσο, το συμπαγές σχήμα του, τα παράθυρα πολύ υψηλής ποιότητας και ο μερικώς φυσικός αερισμός είναι μόνο μερικά από τα μέτρα με τα οποία επιτυγχάνεται εξοικονόμηση ενέργειας. Στην πραγματικότητα, πολλές από τις αρχιτεκτονικές επιλογές βασίστηκαν στο κλίμα. Διαθέτει airlocks για τον έλεγχο της θερμοκρασίας και της υγρασίας στα σημεία μετάβασης μεταξύ δυναμικών και στατικών ζωνών. Επιπλέον, ακολουθεί τα πρότυπα Παθητικής Δόμησης (Passive Buildin), σύμφωνα με τα οποία η κατανάλωση ενέργειας μειώνεται με τη βοήθεια παθητικών μέτρων, όπως πρόσθετη ανάκτηση θερμότητας, εξαιρετική μόνωση κ.ά. Τα κυματιστά πάνελ αλουμινίου αντανακλούν και διαθλούν το ηλιακό φως, ώστε να μην υπάρχουν υπερβολικές διακυμάνσεις της θερμοκρασίας. Επάνω, οι γκαλερί έχουν διαφορετικά μεγέθη και ανάπτυξη, ανάλογα με τα εκθέματα που φιλοξενούν. Στη μέση, άποψη του εστιατορίου που βρίσκεται στον 13ο όροφο. Κάτω, στον 7ο όροφο φιλοξενείται η έκθεση Shadows με προσωπικά αντικείμενα του ζωγράφου από τη βίλα Έκελι. Τόσο η εννοιολογική προσέγγιση όσο και η κατασκευή του Munch αποτελούν έκφραση των δεσμεύσεων της νορβηγικής κοινωνίας για τις νέες προκλήσεις που αφορούν το περιβάλλον. Γι’ αυτό το Munch δεν διαθέτει χώρους στάθμευσης επισκεπτών ή προσωπικού. Βρίσκεται πολύ κοντά στον μεγαλύτερο κόμβο δημόσιων συγκοινωνιών της πόλης (Central Station) και οι 100 θέσεις στάθμευσης ποδηλάτων στο Edvard Munchs plass προτρέπουν το κοινό να μη χρησιμοποιεί αυτοκίνητο. Ο ΖΩΓΡΑΦΟΣ ΚΑΙ Η ΠΟΛΗ Η συζήτηση και η κατασκευή του μουσείου διήρκεσαν 12 χρόνια, με αρκετές διαφωνίες τόσο για την τοποθεσία όσο και για τον σχεδιασμό του. Η κεκλιμένη κορυφή του κτιρίου, όπως και το ότι τα φωτεινά γυάλινα παράθυρα –που υποσχέθηκαν οι αρχιτέκτονες στα σχέδια– κρύβονται κάτω από «τερατώδη μεταλλικά ρολά» έγιναν αντικείμενο σοβαρής διαμάχης. Ο ιστορικός τέχνης Τόμι Σόρμπο είναι μεταξύ των επικριτών του κτιρίου. Το 2019 σε δηλώσεις του στο Γαλλικό Πρακτορείο ανέφερε ότι είναι «ρύπανση» για το Όσλο, ότι «το λόμπι μοιάζει με αεροδρόμιο ή εμπορικό κτίριο» και ότι «δεν υπάρχει τίποτα που να δείχνει ότι φιλοξενεί έναν από τους μεγαλύτερους καλλιτέχνες στον κόσμο». Οι αρχιτέκτονες Χουάν Ερέρος και Γιενς Ρίχτερ, που σχεδίασαν το νέο μουσείο. Η διοίκηση του μουσείου, μέσω του διευθυντή του, Στάιν Όλαφ Χένρικσεν, σχολίασε ότι «το μουσείο πρέπει να προκαλεί τους ανθρώπους με τον ίδιο τρόπο που το έκανε η τέχνη του Μουνκ. Το κτίριο ταιριάζει πολύ στη συλλογή, γιατί είναι ένα μνημειώδες κτίριο. Πρέπει να έχεις μια γνώμη γι’ αυτό». Ο κ. Ερέρος από την πλευρά του λέει ότι «το Munch μεταμόρφωσε τον ορίζοντα του Όσλο, αλλά υποκλίνεται με σεβασμό στην πόλη που το περιβάλλει. Ο Έντβαρντ Μουνκ ήταν ασυμβίβαστος, δεν δεχόταν κανόνες, μαχόταν για το διαφορετικό, να μην τα παρατάς. Η ισχυρή παρουσία του κτιρίου μέσα στον αστικό ιστό της πόλης είναι σαν να λέει: “Είμαι εδώ. Διατηρώ την κληρονομιά του πιο σημαντικού καλλιτέχνη της Νορβηγίας και απολαμβάνω τη θέα του Όσλο, γιατί είναι η πόλη που με διαμόρφωσε”». Ο συνδημιουργός του μουσείου, Γιενς Ρίχτερ, αναφέρει ότι «όσον αφορά την πρόσοψη η σκέψη μας ήταν ότι θα δίνει μια συνεχώς μεταβαλλόμενη εικόνα στον κόλπο, αντανακλώντας τις εκπληκτικές συνθήκες φωτισμού στο Όσλο που αλλάζουν συνεχώς κατά τη διάρκεια της ημέρας και τις διάφορες εποχές». Ο Μουνκ κληροδότησε το έργο του στην πόλη του Όσλο. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των επιμελητών του μουσείου, έπειτα από σχολαστική έρευνα και αξιολόγηση όλων των προσωπικών του αντικειμένων, θεωρούν ότι ο καλλιτέχνης προετοίμαζε αυτό το κληροδότημα σε όλη τη διάρκεια της ζωής του. «Αρχικά είχε την πρόθεση να αφήσει το κληροδότημά του στο νορβηγικό κράτος, όμως, καθώς η Νορβηγία καταλήφθηκε από τους Ναζί, άλλαξε τη διαθήκη του την τελευταία στιγμή για να μην πέσει το έργο του σε ανεπιθύμητα χέρια, καθώς θεωρούσαν τον πρωτοπόρο του εξπρεσιονισμού δημιουργό της “εκφυλισμένης τέχνης”», εξηγεί ο διευθυντής του μουσείου, Στάιν Όλαφ Χένρικσεν. Στόχος του νέου μουσείου είναι να ανιχνεύσει τη βαθιά επιρροή του καλλιτέχνη τόσο στη σύγχρονη τέχνη όσο και στους καλλιτέχνες μέχρι τις μέρες μας. Έτσι, σε μία από τις εναρκτήριες εκθέσεις φιλοξενεί την Τρέισι Έμιν, μία από τις πιο διάσημες και αμφιλεγόμενες καλλιτέχνιδες του Ηνωμένου Βασιλείου, με το αφιέρωμα Tracey Emin / Edvard Munch The Loneliness of the Soul. Έντβαρντ Mουνκ, η ζωή του Ο Έντβαρντ Μουνκ περιτριγυρισμένος από έργα του στη βίλα Έκελι, όπου έζησε τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του. → Ήταν γιος του Κρίστιαν Μουνκ, στρατιωτικού γιατρού, και της συζύγου του Λόρα. Πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Κριστιάνια, το σημερινό Όσλο. Ως παιδί ήταν συχνά άρρωστος και βρέθηκε κοντά στον θάνατο περισσότερες από μία φορές. Η νεότητά του διαμορφώνεται από τη θρησκευτική αυστηρότητα και τη συναισθηματική αστάθεια του πατέρα του. Σε ηλικία 22 ετών, χάρη σε μια υποτροφία, ταξιδεύει στο Παρίσι, όπου ένας μεγαλύτερος κόσμος ανοίγεται μπροστά του. Το 1885 γνωρίζει τον πρώτο του έρωτα στο πρόσωπο της Μίλι, μιας γυναίκας τέσσερα χρόνια μεγαλύτερης και παντρεμένης. Η κρυφή τους σχέση τον γεμίζει πόθο και αγάπη, αλλά και ντροπή και αμφιθυμία. → Το 1892 εκθέτει στο Βερολίνο και κάνει νέους φίλους, μεταξύ των οποίων ο Σουηδός συγγραφέας και καλλιτέχνης Άουγκουστ Στρίντμπεργκ, ο Πολωνός συγγραφέας Στανίσουαφ Πσιμπισέφσκι κ.ά. Μαζεύονται σε μια ταβέρνα και συζητούν για τη ζωή και την τέχνη, καταναλώνοντας πολύ αλκοόλ. Αυτή την περίοδο δημιουργεί μερικά από τα πιο διάσημα έργα του, όπως την παστέλ έκδοση της Κραυγής, το Vampire, τη Madonna. Ανακαλύπτει επίσης τη χαρακτική. Αν και είναι περισσότερο γνωστός για τα ζωγραφικά του έργα, ο ίδιος πειραματίστηκε με διάφορα μέσα και τεχνικές στα όρια του μοντερνισμού, μάλιστα αναγνωρίζεται ως ένας από τους πρώτους καλλιτέχνες που πειραματίστηκαν με τη φωτογραφία, με μια Kodak που είχε αγοράσει το 1902. Πέρασε τα τελευταία 30 χρόνια της ζωής του στο Έκελι, ένα κτήμα λίγο έξω από το Όσλο, όπου και πέθανε το 1944. Από το λόμπι του Munch οι επισκέπτες βγαίνουν απευθείας στη μεγάλη πλατεία που περιβάλλει το μουσείο. ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ → Το μουσείο καταλαμβάνει 26.313 τ.μ. → Αναπτύσσεται σε 13 ορόφους. → Yψώνεται 60 μ. πάνω από το φιόρδ του Όσλο. → Διαθέτει 11 γκαλερί και συνολικά 4.500 τ.μ. εκθεσιακούς χώρους. → Η συλλογή του Munch διαθέτει 42.000 αντικείμενα και 28.000 έργα τέχνης. → Περιλαμβάνει 26.700 έργα του Μουνκ, ανάμεσά τους 1.200 πίνακες, 7.050 σκίτσα, 18.322 εκτυπώσεις, 14 γλυπτά, καθώς και 10.000 αντικείμενα, όπως τις πλάκες εκτύπωσης και τις λιθογραφικές πέτρες του, γράμματα, σημειωματάρια, φωτογραφίες του καλλιτέχνη κ.ά. --- View full είδηση

Η Χίος, τα Τρίκαλα, η Σπάρτη, το Θύρρειο και η Ερμιόνη αποκτούν νέα ή αναβαθμισμένα αρχαιολογικά μουσεία μετά τη θετική γνωμοδότηση του κτηριολογικού τους προγράμματος από το Συμβούλιο Μουσείων του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού. H Υπουργός Πολιτισμού και Αθλητισμού Λίνα Μενδώνη με αφορμή την θετική γνωμοδότηση του Συμβουλίου δήλωσε τα εξής: «Τα Μουσεία δεν είναι μόνον χώροι έκθεσης θησαυρών, που έρχονται στο φως από το μοναδικό πολιτιστικό απόθεμα κάθε περιοχής της πατρίδας μας. Είναι εστίες παιδείας και δημιουργίας Πολιτισμού, χώροι μελέτης και προβολής της Ιστορίας μας, αλλά και αυτογνωσίας για τους εντόπιους και τους επισκέπτες τους. Είναι, ταυτόχρονα, θύλακες κοινωνικής συνοχής, αλλά και καθοριστικοί παράγοντες ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής τους, προκαλώντας υπερτοπικό ενδιαφέρον, με την ξεχωριστή τους φυσιογνωμία. Είμαι ευτυχής που η Χίος, τα Τρίκαλα, η Σπάρτη, το Θύρρειο και η Ερμιόνη αποκτούν νέα ή αναβαθμισμένα αρχαιολογικά μουσεία που θα στεγάσουν πολύτιμα ευρήματα, που αποκαλύπτει συνεχώς η αρχαιολογική σκαπάνη ή βρίσκονται στις αποθήκες των υπαρχουσών υποδομών, παρουσιάζοντας μία νέα, σύγχρονη μουσειακή αντίληψη, ανοικτή και προσβάσιμη όχι μόνον στους ειδικούς αλλά και στην κοινωνία. Στόχος του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού είναι να προχωρήσει το μουσειακό πρόγραμμα, τόσο για την δημιουργία νέων μουσείων -όπου αυτό χρειάζεται μετά από συστηματική αξιολόγηση και μελέτη των δεδομένων- όσο και για αναβάθμιση των υπαρχόντων, ώστε με κάθε νέο που προστίθεται στη μεγάλη αλυσίδα των μουσείων της χώρας μας να προβάλλεται η ιδιαίτερη πολιτιστική φυσιογνωμία κάθε τόπου με το βλέμμα πάντα στραμμένο στο μέλλον της κάθε περιοχής». Αρχαιολογικό Μουσείο Χίου Το κτήριο του Αρχαιολογικού Μουσείου Χίου έργο των αρχιτεκτόνων Σουζάνας Αντωνακάκη, Δημήτρη Αντωνακάκη και Ελένης Δεσύλλα, προέκυψε μετά από την διάκριση της μελέτης τους με Α΄ Βραβείο σε Πανελλήνιο Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό το 1965. Το κτήριο έχει θεωρηθεί πρότυπο και η μελέτη έχει δημοσιευθεί πολλές φορές από την εποχή της υλοποίησής του μέχρι σήμερα σε ελληνικά και ξένα βιβλία και περιοδικά. Κύρια χαρακτηριστικά του Μουσείου την εποχή της κατασκευής του ήταν η προσαρμογή στα δεδομένα του εδάφους και του περιβάλλοντος, η δυνατότητα ανεξάρτητων εισόδων στο Μουσείο, στις περιοδικές εκθέσεις και στα εργαστήρια μέσα από ελεγχόμενους υπαίθριους χώρους – εσωτερικές αυλές, η συσχέτιση κλειστών και ανοικτών χώρων στις αίθουσες εκθέσεων του Μουσείου. Συν τω χρόνω στο κτήριο έγιναν ποικίλες παρεμβάσεις που αλλοίωσαν τον χαρακτήρα και τον αρχικό σχεδιασμό του, όπως, κάλυψη των αυλών με πρόχειρες μεταλλικές οροφές και ψευδοροφές, σφράγιση των παραθύρων εσωτερικά και δημιουργία ενός περίκλειστου περιβάλλοντος ανακυκλούμενου αέρα, κατάργηση της αίθουσας πολλαπλών χρήσεων και μετατροπή της σε πολυδιασπασμένο αποθηκευτικό χώρο. Στόχος του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού σήμερα είναι η επέκταση του κτηρίου σε εκθεσιακούς και αποθηκευτικούς χώρους με απόλυτο σεβασμό στον αρχικό σχεδιασμό του, η ενεργειακή αναβάθμιση του κτηρίου, η αποκατάσταση των αυλών, η εξασφάλιση προσβασιμότητας στο σύνολο του κτηρίου από ΑΜΕΑ, η αποκατάσταση του χώρου των περιοδικών εκθέσεων και απόδοσή του στην πλατεία εισόδου και στην πόλη για εκδηλώσεις. Το υφιστάμενο κτήριο αναπτύσσεται σε τρεις στάθμες, σε 2.520 τ.μ. Σύμφωνα με το κτηριολογικό πρόγραμμα που εκπονήθηκε από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Χίου και την Διεύθυνση Μελετών και Εκτέλεσης Εργων Μουσείων και Πολιτιστικών Κτηρίων του ΥΠΠΟΑ, το εμβαδόν της επέκτασης, στην οποία θα στεγαστούν νέοι εκθεσιακοί και αποθηκευτικοί χώροι, αίθουσα πολλαπλών χρήσεων και τεχνικές εγκαταστάσεις, υπολογίζεται σε επιπλέον 1.960 τ.μ. Η μελέτη της επέκτασης και της αποκατάστασης του Μουσείου εκπονείται από τον πρώτο μελετητή, τον αρχιτέκτονα Δημήτρη Αντωνακάκη. Στόχος είναι το σύνολο των μελετών να ολοκληρωθούν εντός του 2021, προκειμένου το έργο να ενταχθεί το 2022 σε χρηματοδοτικό πρόγραμμα. Διαχρονικό Μουσείο Τρικάλων Το Διαχρονικό Μουσείο Τρικάλων εντάσσεται στο πρόγραμμα μετατροπής του πρώην στρατοπέδου Πούλιου σε μουσειακό πυρήνα της πόλης, με τη δημιουργία εκτός του συγκεκριμένου Μουσείου, του Διαδραστικού Μουσείου Τεχνολογίας και την ανάδειξη του Λόφου Προφήτη Ηλία, έπειτα από την υπογραφή –τον Δεκέμβριο 2020- σύμβασης εκμίσθωσης για 99 χρόνια μεταξύ των Υπουργείων Εθνικής Άμυνας και Πολιτισμού και Αθλητισμού και του δήμου Τρικκαίων. Το κτήριο που θα στεγάσει το Διαχρονικό Μουσείο είναι υφιστάμενο κτήριο (πρώην Ταξιαρχία Υποστηρίξεως-ΤΑΞΥΠ) και αποτελείται από μία επιμήκη πτέρυγα με ισόγειο και επιπλέον τρεις στάθμες εμβαδού 1.000 τ.μ. Σύμφωνα με το κτηριολογικό πρόγραμμα, που εκπονήθηκε από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Τρικάλων και την αρμόδια Διεύθυνση του ΥΠΠΟΑ στο κτήριο της ΤΑΞΥΠ, αλλά και στον άμεσα περιβάλλοντα χώρου του, έκτασης 4.74 στρεμμάτων, προβλέπεται να αναπτυχθεί η ιστορία και η αρχαιολογία της πόλης από την απώτατη αρχαιότητα ως τους νεώτερους αιώνες. Είναι πολύ σημαντικό που στην περίπτωση των Τρικάλων αξιοποιείται υπάρχον κτηριακό απόθεμα. Δεν επιβαρύνεται η πόλη με καινούργια δόμηση, αντίθετα, στη λογική της προστασίας των πολιτιστικών αγαθών, προστατεύεται το κτηριακό απόθεμα, το οποίο είναι συνδεδεμένο με συγκεκριμένη δραστηριότητα και ιστορία, η οποία περιλαμβάνεται στο εκθεσιακό πρόγραμμα. Οι μελέτες για την αποκατάσταση του κτηρίου και τη μετατροπή του σε διαχρονικό μουσείο περιλαμβάνονται στη δεξαμενή των μελετών ωρίμανσης που εκπονούν οι αρμόδιες υπηρεσίες του ΥΠΠΟΑ, προκειμένου το έργο της επισκευής και της μετατροπής του κτηρίου σε μουσειακό χώρο να υλοποιηθεί στην επόμενη χρηματοδοτική περίοδο 2021-2027. Παλαιό Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης Το Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης είναι το πρώτο μουσειακό ίδρυμα εκτός Αθηνών. Ιδρύθηκε το 1875 στο νεοκλασικό κτήριο που χτίστηκε σε σχέδια του αρχιτέκτονα Γ. Κατσαρού. Το 1876 δέχθηκε την αρχαιολογική συλλογή των 288 αρχαίων αντικειμένων που είχε συγκεντρώσει από το 1872 ο Έφορος Αρχαιοτήτων Παναγιώτης Σταματάκης, ενώ στο πέρασμα των χρόνων, η συλλογή εμπλουτίστηκε. Έπειτα από τις επεκτάσεις, που ολοκληρώθηκαν το 1936, το κτήριο του Μουσείου διαθέτει συνολικά επτά αίθουσες. Τόσο το κτήριο με τον κήπο που το περιβάλει έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό διατηρητέο μνημείο. Η αναβάθμιση του Μουσείου, περιλαμβάνεται στη Σύμβαση Δωρεάς μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και του Ιδρύματος Σταύρος Νιάρχος για την υπόγεια επέκταση και ολική αναβάθμιση του Αρχαιολογικού Μουσείου Σπάρτης, ύψους 4.550.000 ευρώ. Στη γνωμοδότησή του το Συμβουλίου Μουσείων έλαβε υπόψη την εγκριθείσα μουσειολογική μελέτη, τον Σεπτέμβριο 2020, η οποία εκπονήθηκε από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Λακωνίας, με τα δεδομένα της προκαταρκτικής μελέτης δωρεάς του ΙΣΝ, καθώς και τη μελέτη του κτηριολογικού προγράμματος που εκπονήθηκε από το γραφείο του Renzo Pianο. Το παρόν Μουσείο θα συμπληρώνει και θα συλλειτουργεί με το Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο της Σπάρτης, που πρόκειται να στεγαστεί στο κτήριο της ΧΥΜΟΦΙΞ. Ηδη είναι σε εξέλιξη η εκπόνηση των οριστικών μελετών αποκατάστασης του κτηρίου στο πλαίσιο Προγραμματικής Σύμβασης Πολιτισμικής Ανάπτυξης μεταξύ του Υπουργείου Πολιτισμού και Αθλητισμού και της Περιφέρειας Πελοποννήου, προκειμένου το ίδιο το έργο να ενταχθεί στο επόμενο ΕΣΠΑ 2021-2027. Αρχαιολογικό Μουσείο Θυρρείου Το κτήριο του υφιστάμενου Αρχαιολογικού Μουσείου Θυρρείου βρίσκεται στη βόρεια είσοδο της κοινότητας Θυρρείου σε απόσταση περίπου 12 χιλ. ΒΑ της Βόνιτσας. Αποτελεί το μοναδικό Μουσείο στην περιοχή της Ακαρνανίας και είναι ένα από τα τρία Μουσεία της Αιτωλοακαρνανίας. Κατασκευάστηκε την περίοδο 1961-63, σε παραχωρημένο από την Τ.Κ. Θυρρείου οικόπεδο, συνολικού εμβαδού περίπου 1.914 τ.μ. Το υφιστάμενο κτήριο αποτελείται ουσιαστικά από 8 χώρους καθαρού εμβαδού 139,10 τ.μ. και μικτού 200 τ.μ. Σύμφωνα με την πρόταση της αρμόδια Εφορείας Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδας, προβλέπεται διπλασιασμός του κτηρίου εμβαδού μικτής επιφάνειας 400 τ.μ. καθώς και υπόγεια επέκταση έως 200 τ.μ., προκειμένου να εκτεθούν τα σημαντικότερα ευρήματα από τις ανασκαφικές έρευνες του αρχαίου Θυρρείου, ανάμεσα στα οποία και πολλές επιγραφές με σημαντικότερη αυτή της συνθήκης Αιτωλών και Ρωμαίων του 212 π.Χ. Αρχαιολογικό Μουσείο Ερμιόνης Το κτήριο λειτούργησε ως Δημοτικό Σχολείο από το 1932 έως το 1999. Κατόπιν στέγασε το Δημαρχείο Ερμιόνης από το 1999 έως και το 2010. Σήμερα στεγάζει υπηρεσίες της Δημοτικής Ενότητας Ερμιόνης, μεταξύ των οποίων το ΚΕΠ, το Λιμενικό Ταμείο Ερμιονίδας και το Πρόγραμμα «Βοήθεια στο Σπίτι». Πρόκειται για υπερυψωμένο ισόγειο κτίσμα πλησίον παλαιοχριστιανικής βασιλικής του 4ου αιώνα, το οποίο προβλέπεται να λειτουργήσει ως κέντρο προβολής και ανάδειξης της μακραίωνης ιστορίας της πόλης, αλλά και αφετηρία της αστικής πολιτιστικής διαδρομής και περιήγησης στην ευρύτερη περιοχή της Ερμιονίδας και της Αργολίδας. Με τη νέα πρόταση για αλλαγή χρήσης σε Αρχαιολογικό Μουσείο, διατηρώντας την υφιστάμενη διαρρύθμιση στο εσωτερικό του κτιρίου, οργανώνεται η λειτουργία του σε τρείς αίθουσες έκθεσης, μία αίθουσα πολυμέσων, ένα χώρο γραφείου, προθάλαμο που θα λειτουργεί παράλληλα και ως χώρος περιοδικών εκθέσεων, χώρους υγιεινής, αποθήκη και βοηθητικούς χώρους. Το συνολικό καθαρό εμβαδόν ανέρχεται στα 383,83 τ.μ. σύμφωνα με το κτηριολογικό πρόγραμμα της Εφορείας Αρχαιοτήτων Αργολίδας. Η Ερμιόνη, με μακρά και αδιάλειπτη ιστορική παρουσία, από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα, παρουσιάζει σημαντικά ορατά κατάλοιπα μέσα στον αστικό ιστό της. Ετσι, στόχος της δημιουργίας του μουσείου είναι η ανάδειξη των σημαντικών της μνημείων και η προβολή τους μέσα από μία διδακτική μουσειακή παρουσίαση που θα περιλαμβάνει επιλεγμένα αρχαία αντικείμενα, τα οποία έχουν βρεθεί σε ανασκαφές που έχουν διενεργηθεί στην περιοχή, όπως και πλούσια πληροφόρηση με χρήση ψηφιακών εφαρμογών. View full είδηση

Την ώρα που πολλά μουσεία παγκοσμίως αναγκάζονται να εκποιήσουν έργα των συλλογών τους για να αντεπεξέλθουν στις οικονομικές τους ανάγκες κι άλλα προχωρούν σε δραστικές περικοπές προσωπικού ως συνέπεια της δραματικής πτώσης των εισιτηρίων – αρκεί να σκεφτεί κάποιος ότι 230 εκατ. επισκέπτες υποδέχτηκαν τα μουσεία παγκοσμίως το 2019 και μόλις 54 εκατ. το 2020 – και των μειωμένων κρατικών επιχορηγήσεων, τα έξι μουσεία σε Ευρώπη, Αμερική και Αφρική που αναμένεται να ανοίξουν τις πύλες τους μέσα στο 2022 προσεγγίζονται ως προάγγελοι μιας νέας, καλύτερης εποχής, που όλοι ελπίζουν πως θα έρθει με την καινούργια χρονιά. ΟΣΛΟ, ΝΟΡΒΗΓΙΑ Εθνικό Μουσείο Τέχνης, Αρχιτεκτονικής και Ντιζάιν Για τις 11 Ιουνίου 2022 έχουν οριστεί τα εγκαίνια του νέου Εθνικού Μουσείου Τέχνης, Αρχιτεκτονικής και Ντιζάιν της Νορβηγίας. Το μουσείο του Οσλο ιδρύθηκε στις αρχές της δεκαετίας του 2000 από τη συγχώνευση τεσσάρων μουσείων – μεταξύ αυτών της Εθνικής Πινακοθήκης και του Μουσείου Σύγχρονης Τέχνης – και τη δημιουργία μιας μεγάλης συλλογής αντικειμένων που περιλαμβάνει ρωμαϊκά γλυπτά, εντυπωσιακές ταπισερί του τέλους του 12ου αιώνα, πορσελάνες από την αυτοκρατορική Κίνα και ίσως το πιο διάσημο έργο τέχνης της Νορβηγίας, την «Κραυγή» του Εντβαρτ Μουνκ. Το νέο κτίριο, συνολικής επιφάνειας 54.600 τ.μ. – το μεγαλύτερο του είδους του στις σκανδιναβικές χώρες -, που φέρει την υπογραφή των αρχιτεκτόνων Kleihues + Schuwerk, βρίσκεται στο παραλιακό μέτωπο της πόλης. Βασικό δομικό υλικό του είναι το μάρμαρο, κόστισε περί τα 645 εκατ. ευρώ, διαθέτει υπερδιπλάσιους εκθεσιακούς χώρους – συγκεκριμένα 90 αίθουσες στις οποίες θα φιλοξενηθούν 5.000 εκθέματα -, ενώ ήδη έχει ανακοινωθεί και η πρώτη περιοδική έκθεσή του, στη 2.400 τ.μ. Αίθουσα του Φωτός, που θα εστιάζει στη σύγχρονη εικαστική σκηνή της Νορβηγίας. ΤΟΥΛΣΑ, ΗΠΑ Κέντρο Μπομπ Ντίλαν Ραντεβού στις 10 Μαΐου δίνει με τους θαυμαστές του Μπομπ Ντίλαν το κέντρο που φέρει το όνομά του και θα ξεκινήσει τη λειτουργία του στην Τούλσα της Οκλαχόμα, με στόχο να αξιοποιήσει τη συλλογή που διαθέτει με περισσότερα από 100.000 αντικείμενα. Οι επισκέπτες θα μπορούν να ακούσουν ακυκλοφόρητες ηχογραφήσεις από τον δέκα φορές βραβευμένο με Γκράμι τραγουδιστή και τραγουδοποιό. Σημειωματάρια, επιστολές και άλλα χειρόγραφα θα αναδείξουν τις λογοτεχνικές ευαισθησίες που οδήγησαν τη Σουηδική Ακαδημία να του απονείμει το βραβείο Νομπέλ Λογοτεχνίας το 2016. Χώρος θα υπάρχει βεβαίως και για την παρουσίαση της ενασχόλησης του Ντίλαν με τα εικαστικά, είτε μέσω του εξωφύλλου του άλμπουμ του «Self Portrait» (1970) είτε μέσω των εξπρεσιονιστικών του έργων. Σε ειδική αίθουσα θα προβάλλονται ντοκιμαντέρ και κινηματογραφημένες συναυλίες, ενώ θα στηθεί κι ένα ακριβές αντίγραφο του στούντιο ηχογράφησής του ώστε οι επισκέπτες να αισθάνονται σαν να ήταν παρόντες σε μία από τις ιστορικές ηχογραφήσεις τού αγαπημένου τους δημιουργού. ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ, ΗΠΑ Μουσείο του Μπρόντγουεϊ Το ιδανικό μουσείο για τους θεατρόφιλους, και πιο συγκεκριμένα για τους λάτρεις του μιούζικαλ, ανοίγει το καλοκαίρι στη Νέα Υόρκη, στην Τάιμς Σκουέαρ. Πρόκειται για το Μουσείο του Μπρόντγουεϊ, το οποίο θα αφηγηθεί την ιστορία της ιστορικής περιοχής από το 1735, όταν άνοιξε το πρώτο θέατρο, μέχρι σήμερα. Αξίζει να σημειωθεί ότι, πριν χτυπήσει η πανδημία, το Μπρόντγουεϊ είχε ζήσει την καλύτερη σεζόν του στην Ιστορία, με εισπράξεις 1,8 δισ. δολαρίων το 2019. Μέσω διαδραστικών εγκαταστάσεων οι επισκέπτες θα παίρνουν πληροφορίες για τους πρωτοπόρους της θεατρικής βιομηχανίας, θα επισκέπτονται τα παρασκήνια ιστορικών μιούζικαλ και θα ανακαλύπτουν πώς οργανώνεται μια παράσταση στο Μπρόντγουεϊ. ΓΛΑΣΚΩΒΗ, ΣΚΩΤΙΑ Συλλογή Μπάρελ Μία από τις μεγαλύτερες συλλογές έργων τέχνης του κόσμου, για τη σύνθεση της οποίας χρειάστηκαν τρία τέταρτα του αιώνα, εκείνη του σερ Ουίλιαμ Μπάρελ, αποκτά τη στέγη που της αξίζει στη Γλασκώβη. Το μουσείο που βρίσκεται στο πάρκο Πόλοκ είχε κλείσει από το 2016 και η ανακατασκευή του, ώστε να φιλοξενεί με ασφάλεια τη συλλογή Μπάρελ – κόστισε 68 εκατ. στερλίνες -, έχει ολοκληρωθεί, οπότε και τα εγκαίνια προγραμματίζονται για τον Μάρτιο της νέας χρονιάς. Η συλλογή που φημίζεται για την ποιότητα των έργων κινεζικής τέχνης, τα εξαίσια βιτρό, τις ταπισερί και τα έργα τέχνης θα παρουσιάζεται σε τρεις ορόφους, ενώ οι εκθεσιακοί χώροι που θα έχουν αυξηθεί κατά 35% θα επιτρέπουν την παρουσίαση αντικειμένων που ως τώρα βρίσκονταν στις αποθήκες. ΠΑΡΙΣΙ, ΓΑΛΛΙΑ Οικία Γκενσμπούρ Κλειστό για το κοινό από τον θάνατό του το 1991, το εσωτερικό του σπιτιού του διάσημου (και αμφιλεγόμενου) γάλλου τραγουδιστή Σερζ Γκενσμπούρ θα ανοίξει στις αρχές του 2022, στο Παρίσι, ως μουσείο αφιερωμένο στη ζωή και στο έργο του. Το σπίτι έχει διατηρηθεί σαν χρονοκάψουλα καθώς δεν έχει αγγιχθεί τίποτα επί τρεις δεκαετίες, έτσι ώστε οι επισκέπτες να μπορούν να δουν και να μυρίσουν ακόμη και τα τελευταία αποτσίγαρά του που βρίσκονται σε ένα τασάκι. Το κύριο αξιοθέατο θα είναι το περίφημο εκκεντρικό σαλόνι του μουσικού με το πιάνο, το αρ ντεκό μπαρ και την τεράστια συλλογή από γλυπτά. ΓΚΙΖΑ, ΑΙΓΥΠΤΟΣ Μεγάλο Αιγυπτιακό Μουσείο Τα εγκαίνια του Μεγάλου Αιγυπτιακού Μουσείου, που διατείνεται ότι θα είναι το μεγαλύτερο αρχαιολογικό μουσείο στον κόσμο, αφιερωμένο σε έναν πολιτισμό, μετατίθενται ξανά, αυτή τη φορά για μεταξύ Σεπτεμβρίου και Νοεμβρίου του 2022. Το κτίριο καλύπτει 490.000 τ.μ., όσο ένας μεγάλος τερματικός σταθμός αεροδρομίου. Το μεγαλύτερο σε μέγεθος έκθεμα θα είναι ένα άγαλμα του Ραμσή του Μεγάλου από κόκκινο γρανίτη, ύψους 11 μ. και βάρους 83 τόνων, το οποίο και ήταν το πρώτο που τοποθετήθηκε στην τελική του θέση, στις αρχές του 2018, ώστε να κατασκευαστεί το αίθριο γύρω του. Συνολικά στο μουσείο θα φιλοξενηθούν περίπου 100.000 εκθέματα, μεταξύ αυτών η συλλογή ευρημάτων ηλικίας 3.300 ετών που συνόδευαν στο επέκεινα τον διάσημο φαραώ Τουταγχαμών και η οποία αποτελείται από 5.000 κομμάτια, οι 2.000 εκ των οποίων θα παρουσιαστούν για πρώτη φορά. Το κόστος του μουσείου εκτιμάται σε 1 δισ. δολάρια. View full είδηση

Το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης στη Δημητσάνα, προβάλλει τη σημασία της υδροκίνησης στην παραδοσιακή κοινωνία. Εστιάζοντας στις βασικές προβιομηχανικές τεχνικές που αξιοποιούν το νερό για την παραγωγή ποικίλων προϊόντων, τις συνδέει με την ιστορία και την καθημερινότητα της τοπικής κοινωνίας στο πέρασμα του χρόνου. Το Υπαίθριο Μουσείο Υδροκίνησης έχει αποκαταστήσει παραδοσιακές εγκαταστάσεις και υδροκίνητους μηχανισμούς. Τα εργαστήρια περιβάλλονται από πυκνή βλάστηση και άφθονα τρεχούμενα νερά, όπου μπορείτε να περιηγηθείτε. Το πρώτο κτήριο στεγάζει νεροτριβή και αλευρόμυλο με οριζόντια φτερωτή. Στο διπλανό δωματιάκι με το τζάκι, ζούσε ο μυλωνάς με την οικογένειά του. Ακριβώς απέναντι, διώροφο κτήριο στέγαζε την κατοικία του βυρσοδέψη (πάνω) και το βυρσοδεψείο (κάτω). Το εσωτερικό του εργαστηρίου είναι χωρισμένο σε ζώνες που αντιστοιχούν στα διάφορα στάδια επεξεργασίας των δερμάτων. Το λιθόστρωτο οδηγεί σε πλάτωμα, όπου διαμορφώνεται φυσική δεξαμενή, και καταλήγει στον μπαρουτόμυλο. Κατά τη διάρκεια της Επανάστασης του 1821, οι Δημητσανίτες τροφοδοτούσαν τον αγώνα με το απαραίτητο αυτό πολεμικό υλικό. Εδώ μπορείτε να δείτε τον κινούμενο μηχανισμό ενός μπαρουτόμυλου με κοπάνια. Έξω από τον μύλο θα δείτε ρακοκάζανο, που στηνόταν στην ύπαιθρο μετά τον τρύγο, για την παραγωγή τσίπουρου από τα στέμφυλα. View full είδηση

Ο Δημήτρης Κολώνης και η Ζέττα Κοτσιώνη, Associates στη Zaha-Hadid Architects, παρουσιάζουν τη συμμετοχή του γραφείου τους στον Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό Προσχεδίων με θέμα «Νέο Αρχαιολογικό Μουσείο Σπάρτης». IMAGE BY VA Ο σχεδιασμός και η μορφολογία του Νέου Αρχαιολογικού Μουσείου Σπάρτης στόχευσε στη δημιουργία ενός Τοπόσημου, ικανού να σηματοδοτήσει την αναζωογόνηση της πολιτιστικής ζωής και την οικονομική ανάπτυξη της Σπάρτης, της Πελοποννήσου και της Ελλάδας συνολικά. Παράλληλα, στόχευσε στη διάδοση της πολιτιστικής γνώσης της συλλογής στις γειτονικές περιοχές, ώστε το Μουσείο να αποτελέσει τμήμα ενός δικτύου με άλλους μουσειακούς χώρους της περιφέρειας και να αποτελέσει ένα ζωντανό και δημιουργικό σημείο συνάντησης του κοινού, επιστημονικού προσωπικού, εκπαίδευσης, πολιτιστικής εξέλιξης, αναψυχής. IMAGE BY VA Προσεγγίζοντας την πόλη, η Βόρεια όψη του Μουσείου εμφανίζεται εμβληματική πίσω από τον ποταμό Ευρώτα. Στην Ανατολική του πλευρά το κτίριο εμφανίζεται συμπαγές, αποκαλύπτοντας σταδιακά εντυπωσιακές εικόνες, με γυάλινες επιφάνειες και αίθρια στο εσωτερικό του. Η συμπαγής όψη διαμορφώνεται με διάτρητα πανέλα, παρέχοντας ελεγχόμενο φως στα εκθέματα. Η Δυτική όψη αντίθετα, περιλαμβάνει μεγάλες επιφάνειες από γυαλί και ανοίγεται στα αρχαία και τα ψηφιδωτά που είναι τοποθετημένα στον υπαίθριο χώρο, διαχέοντας τα όρια εσωτερικού και εξωτερικού: η θέα της Ακρόπολης, οι ανασκαφές με τα αρχαία ευρήματα του οικοπέδου, ο περιβάλλοντας χώρος και το μικροκλίμα του Ευρώτα με το στοιχείο του νερού, η νέα πόλη, εισβάλλουν στο χώρο του Μουσείου. RENDER_ACCESS_MOSAICS Πολλαπλές υπαίθριες διαδρομές συνδέουν το Μουσείο με τον περιβάλλοντα χώρο εξασφαλίζοντας ευκολία κινήσεων και πρόσβαση σε όλους τους χώρους και πλατείες, ώστε να μπορεί κανείς να εξερευνήσει και να ανακαλύψει τα αρχαία ευρήματα και τα τοποθετημένα στον υπαίθριο χώρο μωσαϊκά. Οι πορείες αυτές επεκτείνονται μέχρι την Ακρόπολη, ακολουθώντας την κατεύθυνση των σωζόμενων ευρημάτων της αρχαίας εμπορικής οδού. Μια υπερυψωμένη γυάλινη πλατφόρμα περνάει επάνω από τα αρχαία μνημεία και οδηγεί τους επισκέπτες στην κεντρική είσοδο του Μουσείου. Μια τομή εγκάρσια στον όγκο του κτίσματος αποκαλύπτει την κατακορυφότητα του Μουσείου και επιτρέπει τη θέαση των ευρημάτων που είναι αποθηκευμένα στον υπόγειο χώρο του. TOPVIEW_SITEFAR Η Νότια πλευρά του κτιρίου περιλαμβάνει την όψη του Διατηρητέου βιομηχανικού κτίσματος. Το υπάρχον κτίσμα αποτελεί το συνδετικό στοιχείο του Νέου Αρχαιολογικού Μουσείου με την σύγχρονη πόλη της Σπάρτης. Στεγάζει τα εργαστήρια του επιστημονικού προσωπικού και την τελευταία και πιο σύγχρονη ενότητα της έκθεσης. Η είσοδος στο τμήμα αυτό της έκθεσης γίνεται από την διατηρητέα όψη, με στόχο την ανάδειξη του μνημειακού κελύφους του κτιρίου ως κυρίαρχο στοιχείο της θεματικής ενότητας του ΧΥΜΟΦΙΞ. Το νέο κτίριο ενσωματώνει τόσο στην ογκομετρία του όσο και στη λειτουργία του το υπάρχον, διατηρώντας την όψη και τις αναλογίες του και αναδεικνύοντας τον ιδιαίτερο χαρακτήρα του. IMAGE BY VA Εσωτερικά του κτηρίου, η οργάνωση των εκθεσιακών ενοτήτων ακολουθεί τη λογική μιας ευέλικτης τοποθέτησης, με σκοπό να διευκολύνει την αναδιοργάνωση της έκθεσης ανάλογα με τα νέα αρχαιολογικά ευρήματα, τις εξελισσόμενες πρακτικές Μουσειολογίας και την πρόθεση των διοργανωτών. IMAGE BY VA Η ανασκαφή, κατάδυση και ανάδυση υλικών αλλά και άυλων ευρημάτων αποτελούν ένα βιωματικό χωρικό μηχανισμό χειρισμού συσσωρευμένης και απολεσθείσας μνήμης και πραγματοποιείται μέσω αίθριων και κατακόρυφων σημείων κίνησης, μετάβασης και θέασης στο εσωτερικό του κτιρίου. Η βιωσιμότητα αποτέλεσε βασικό κομμάτι και προϋπόθεση του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού, με έμφαση στον έλεγχο της ηλιακής ακτινοβολίας, την ενσωμάτωση τοπικών υλικών κατασκευής και το φυσικό αερισμό και δροσισμό των εσωτερικών χώρων. Στοιχεία έργου Ανοιχτός αρχιτεκτονικός διαγωνισμός προσχεδίων «ΝΕΟ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΠΑΡΤΗΣ» Διοργανώτρια Αρχή Περιφερειακή Ενότητα Λακωνίας της Περιφέρειας Πελοποννήσου Αρχιτέκτονες Zaha-Hadid Architects – ZHVR Group Νόμιμος Εκπρόσωπος /Legal Representative Patrik Schumacher Επικεφαλής Έργου / Project Director Helmut Kinzler Επικεφαλής Έργου / Project Associates Ζέττα Κοτσιώνη, Δημήτρης Κολώνης Ομάδα Σχεδιασμού / Design Team Paulo Flores, Μαρία Τσιρώνη, Martin Gsandtner, Κωνσταντίνα Τσαγκαράτου, Nicolas Tornero, Marco Pavoni, Annalena Henssen, Ηλιάνα Καψάλη, Aleksandra Mnich Σύμβουλοι Έργου Σύμβουλος Μουσειολογίας Out of the Box Intermedia Εξειδικευμένος Σύμβουλος Α&Μ Architects Σύμβουλος Περιβαλλοντικού Σχεδιασμού Buro Happold Engineering Φωτορεαλιστικά VA Rendering View full είδηση

Τους θησαυρούς της αρχαίας Ελληνικής πρωτοπορίας στη μηχανική θαύμασαν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και εμφανή έκπληξη οι προσκεκλημένοι στα εγκαίνια του -πρωτοποριακού στη σύλληψη -Μουσείου Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας που κοσμεί από χθες το κέντρο της Αθήνας χάρη στο παραγωγικό πάθος του Μηχανολόγου Μηχανικού κ.Κώστα Κοτσανά που αφιέρωσε τη ζωή του στη μελέτη της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας (http://kotsanas.com/biography.php). Το Μουσείο, εγκαινίασαν στο ιστορικό «αρ νουβό» κτήριο της οδού Πινδάρου 6 & Ακαδημίας, στο Κολωνάκι, ο ομότιμος καθηγητής του Ε.Μ.Π. και πρόεδρος της ΕΜΑΕΤ κ. Θεοδόσης Τάσιος και ο καθηγητής Φυσικής Διαστήματος του Εθνικού Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Ξενοφών Μουσάς ,παρουσία εκπροσώπων του πολιτικού κόσμου, των πρέσβεων της Γαλλίας, της Ισπανίας, του Μεξικού και του Καναδά, εκπροσώπων των πολιτιστικών φορέων και της επιχειρηματικής κοινότητας. Το υδραυλικό αυτόματο των φθεγγομένων ορνέων υποδεχόταν στην είσοδο τους προσκεκλημένους, τους οποίους δεξιώνονταν στη συνέχεια οι αυτόματες θεραπαινίδες, ένα εντυπωσιακό ρομπότ του Φίλωνος του Βυζαντίου (3ος αιώνας π.Χ.), οι οποίες περπατούσαν, απευθύνονταν στον καθένα ξεχωριστά, τον ρωτούσαν κελαηδιστά αν επιθυμεί οίνο ή νερό και τον σέρβιραν ανάλογα με την επιθυμία του, όταν αυτός τοποθετούσε το κύπελλο στο χέρι της καθεμιάς τους! Όταν ο κάθε προσκεκλημένος έπαιρνε το κύπελλό του, αυτές συνέχιζαν να περπατούν για να σερβίρουν αυτόματα τον επόμενο καλεσμένο. Οι παριστάμενοι θαύμασαν τον Μηχανισμό των Αντικυθήρων στο φυσικό του μέγεθος και σε μεγάλο διαδραστικό έκθεμα, και μυήθηκαν στη λειτουργία και τη χρησιμότητά του περιστρέφοντας έναν χειρομοχλό που έθετε σε κίνηση την πρόβλεψη σημαντικών αστρονομικών και ημερολογιακών γεγονότων. Επίσης, στην είσοδο του Μουσείου υπήρχε πλήρες ανάπτυγμα του Μηχανισμού σε τεράστιο μέγεθος που λειτουργούσε σε πραγματικό χρόνο, δηλαδή, ο Ήλιος βρισκόταν στην αντίστοιχη θέση στο ζωδιακό κύκλο, η Σελήνη μάς έδειχνε τη φάση της, μπορούσαμε να δούμε την επόμενη έκλειψη Ηλίου ή Σελήνης κ.ά. Παράλληλα, τέθηκαν σε λειτουργία το ξυπνητήρι του Πλάτωνος, το υδραυλικό ωρολόγιο του Κτησιβίου, ένα θαύμα του αυτοματισμού του 3ου αι. π.Χ., και ο ηχητικός συναγερμός που περιγράφεται από τον Ήρωνα τον Αλεξανδρέα, ο οποίος ενεργοποιούνταν όταν οι προσκεκλημένοι διάβαιναν τη θύρα που προστατεύει! Ακολούθησε επίδειξη του πολυβόλου καταπέλτη του Διονυσίου του Αλεξανδρέως, με αυτοματοποιημένη συνεχή ρίψη βελών, και του αυτόματου ανοίγματος των θυρών του ναού, όπως συνέβαινε κατά την αρχαιότητα μετά την τέλεση θυσίας στο βωμό του. Παράλληλα, οι παρευρισκόμενοι μπορούσαν να ρίξουν ένα νόμισμα και να πάρουν λίγο αγιασμό από τον αυτόματο πωλητή του Ήρωνος, να ανάψουν φωτιές και να στείλουν μηνύματα από την πυρσεία και τον υδραυλικό τηλέγραφο του Αινεία, να ανυψώσουν βαρείς λίθους από μια τρίποδη ανυψωτική μηχανή, να λειτουργήσουν την πυροσβεστική αντλία του Ήρωνος και πολλά άλλα. Η αξιοθαύμαστη λησμονημένη τεχνολογία «Ο σύγχρονος τεχνολογικός πολιτισμός δεν είναι μια αύξουσα καμπύλη εξέλιξης, όπως συνήθως πιστεύεται, αλλά μια ταχύτατη ανάπτυξη και κορύφωση κατά τον 3ο αιώνα π.Χ., μια υποχώρηση και απώλεια αυτής της τεχνολογίας στους επόμενους αιώνες και μια σταδιακή επανάκτησή της, με τον 13ο αιώνα μ.Χ. να ισοβαθμίζει την τεχνολογία αιχμής των αρχών του 2ου π.Χ. αιώνα. Το Μουσείο στεγάζει και παρουσιάζει στο κοινό αυτή την αξιοθαύμαστη λησμονημένη τεχνολογία και τα επιτεύγματά της, τα οποία η ανθρωπότητα επανέκτησε μετά από 1.500 χρόνια ωρίμανσης», τόνισε ο κ. Κοτσανάς. Ο κ. Τάσιος ξεκίνησε την ομιλία του λέγοντας: «Θεωρητικώς μόνον (να εξηγούμεθα: θεωρητικώς, μόνον) θα μπορούσα σήμερα να πω “νυν απολύεις τον δούλον σου Δέσποτα”, αφού το πάθος μου με την Αρχαία Ελληνική Τεχνολογία εύρεν την δικαίωσίν του: Ετούτο το Μουσείο είναι ένα απ’ τα κεντρικά σύμβολα της τεράστιας προόδου που έγινε στη χώρα μας σ’ αυτό το θέμα. Ανατράπηκε πλέον η ανιστόρητη αντίληψη «δεν είχαν οι αρχαίοι Έλληνες τεχνολογίαν – οι Ρωμαίοι την είχαν, τάχα» και έκλεισε σημειώνοντας: «Τώρα, ακόμη και το σεβαστόν Υπουργείο Παιδείας δεν θ’ αντέξει για πολύ πριν προσθέσει στο σχολικό βιβλίο της Ελληνικής Ιστορίας ένα σπουδαίο κεφάλαιο για τη θεμελιώδη συνιστώσα του Ελληνικού Πολιτισμού που ήταν η Τεχνολογία. Αφού άλλωστε με την «Έντεχνον Σοφίαν» οι αρχαίοι θεοί έσωσαν το ανθρώπινο γένος (Πλάτωνος «Πρωταγόρας», 322c). Με όλα αυτά, λοιπόν, πώς να μην είμαστε ευγνώμονες στον κ. Κοτσανά, ευχόμενοι στο Μουσείο κάθε προκοπή». Ο κ. Μουσάς τόνισε μεταξύ άλλων: «Η τεχνολογία που βασίζεται στην επιστήμη, και αυτήν έχουμε εδώ, σε αυτό το υπέροχο μουσείο, είναι εκείνη που άλλαξε πράγματι τον κόσμο. Και ο κ. Κοτσανάς με σειρά από μουσεία που έχει φτιάξει και περιοδείες ανά τον κόσμο, έχει παρουσιάσει τη συνιστώσα της τεχνολογίας με τον καλύτερο δυνατό τρόπο». Μουσείο Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας Κώστα Κοτσανά, Πινδάρου 6 & Ακαδημίας, Κολωνάκι, 10671 Αθήνα Επικοινωνία: 211 4110044, 6907 292002 Ώρες λειτουργίας: 09:00–17.00 καθημερινά και Σαββατοκύριακα, 09:00–20.00 τους μήνες Ιούνιο - Σεπτέμβριο Website: http://kotsanas.com/, Facebook: @KotsanasMuseumOfAncientGreekTechnology, Instagram: @kotsanasmuseum View full είδηση

Μεγάλη πυρκαγιά ξέσπασε το βράδυ της Κυριακής στο κτίριο του Πολεμικού Μουσείου στα Χανιά. Επί τόπου έσπευσαν άμεσα 5 πυροσβεστικά οχήματα με 15 πυροσβέστες, με τις δυνάμεις της Πυροσβεστικής να ενισχύονται περαιτέρω. Οι πυροσβέστες επιχειρούν να μην περάσει η φωτιά σε διπλανό πάρκο, ωστόσο δεν υπάρχει κίνδυνος για κοντινά κτίρια. Το εν λόγω κτίριο βρίσκεται στο κέντρο της πόλης στην οδό Τζανακάκη και η πυρκαγιά έχει δημιουργήσει αποπνικτική ατμόσφαιρα στην περιοχή. Οι αστυνομικές αρχές έχουν αποκλείσει τους γύρω δρόμους και τις παράπλευρες οδούς. Το κτίριο -το οποίο ήδη έχει καεί ολοσχερώς- δεν λειτουργεί πια ως μουσείο και είναι εδώ και περίπου δέκα χρόνια εγκαταλειμμένο. Σύμφωνα με δήλωση του δημάρχου Χανιών, Τάσου Βάμβουκα, το εν λόγω κτίριο, έκτασης 3.000 τ.μ., το είχε ζητήσει ο δήμος από το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, προκειμένου να το ανακαινίσει και να στεγάσει εκεί το δημαρχείο της πόλης. Σύμφωνα με πληροφορίες, η φωτιά ξεκίνησε από μέσα από το κτίριο. View full είδηση

Δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι ένα μουσείο αυτοκινήτου συγκαταλέγεται στα 5 κορυφαία μουσεία της Ελλάδας, σύμφωνα με το Τrip Advisor. Η τεράστια κληρονομιά της χώρας μας σε αρχαίο πολιτισμό και η ελάχιστη παρουσία της στη βιομηχανία της αυτοκίνησης καθιστά μάλλον παράδοξο αυτό το γεγονός, το οποίο όμως είναι πέρα για πέρα αληθινό. Και μάλιστα ακόμα πιο εντυπωσιακό, αν αναλογιστούμε ότι το Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου, ένα κόσμημα της χώρας μας, δημιουργήθηκε χάρη στο όραμα και στην προσπάθεια ενός και μόνου ανθρώπου, του Θεόδωρου Χαραγκιώνη. Το Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου-Ίδρυμα Θεοδώρου & Γιάννας Χαραγκιώνη, όπως είναι η πλήρης ονομασία του, ξεκίνησε να λειτουργεί από το Μάρτιο του 2011 στο κέντρο της Αθήνας. Στο μουσείο μπορεί κανείς να θαυμάσει 120 από τα 350 περίπου αυτοκίνητα της συλλογής του κ. Χαρακγιώνη, τα οποία εκτίθενται εναλλασσόμενα. Στον ίδιο χώρο, υπάρχει ένα συνεργείο του 1930 με περισσότερα από 3.000 αντικείμενα, 72 ιστορικοί τροχοί, 32 ιστορικά τιμόνια και το αρχείο της ΕΛΠΑ, αποτελούμενο από 90 κομμάτια. Τα πιο σπάνια αυτοκίνητα που μπορεί να δει κανείς στο μουσείο είναι το BMW 319 / 328 Motto Streamliner με αλουμινένιο άβαφο αμάξωμα του 1950, το Jovett Jupitter ABBOTT Coupe, το εμπροσθοκίνητο σπορ βρετανικό αυτοκίνητο με σωληνωτό σασί και επίπεδο (μπόξερ) κινητήρα κατασκευασμένο από την καροσσερί ABBOTT (σε δύο μόνο αντίγραφα, με το ένα να έχει καταστραφεί) και το PIPER GTR, το πρωτότυπο της PIPER για τη συμμετοχή της στο LEMANS του 1969. Το ακριβότερο μοντέλο που κοσμεί το Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου είναι μια Maserati με αμάξωμα Barchetta, μοντέλο 350S, του 1957. H αξία της δεν μπορεί να προσδιοριστεί, καθώς πρόκειται για ένα πολύ ξεχωριστό τετράτροχο, δεδομένου ότι έχει συμμετάσχει σε σημαντικούς αγώνες με μεγάλους οδηγούς και έχει παραχθεί σε τρία μόνον αντίτυπα. Από την έναρξη λειτουργίας του, το Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου παρουσιάζει μια σταθερά ανοδική πορεία και υπολογίζεται πως περίπου 120.000 άτομα το έχουν επισκεφθεί, τα τελευταία τρία χρόνια. Η σημαντικότητά του μάλιστα περνά συχνά τα ελληνικά σύνορα. Με τον τίτλο «Προορισμός διακοπών - Αθήνα», το γνωστό γερμανικό περιοδικό αυτοκινήτου Auto Motor und Sport, στη ρουμανική του έκδοση Μαρτίου 2018, αφιερώνει ένα δισέλιδο θέμα στο Ελληνικό Μουσείο Αυτοκινήτου-Ίδρυμα Θεοδώρου & Γιάννας Χαραγκιώνη, θεωρώντας το έναν σημαντικό λόγο για να επισκεφθεί κανείς την Αθήνα, που εκτός από την περίφημη κλασική ιστορία της, προσφέρει μια από τις σημαντικότερες ευρωπαϊκές συλλογές αυτοκινήτων. Περισσότερα σχετικά με τις ώρες λειτουργίες και άλλες πρακτικές πληροφορίες , μπορείτε να βρείτε στην επίσημη ιστοσελίδα του Ελληνικού Μουσείου Αυτοκινήτου στη διεύθυνση http://www.hellenicmotormuseum.gr Πηγή: http://www.insider.g...initoy-pics-vid Click here to view the είδηση

Ξεναγοί, συνοδοί τουριστών και τουρίστες με φιάλες οξυγόνου σε υποθαλάσσιο αρχαιολογικό χώρο. Οι επισκέψεις σε ναυάγια είναι κάτι που δεν συνηθίζεται ακόμη στην Ελλάδα, αλλά τα υποβρύχια μουσεία έρχονται: στην Αλόννησο και στον Παγασητικό τέσσερα ναυάγια, χρονολογούμενα από τους κλασικούς έως τους βυζαντινούς χρόνους, πρόκειται να μετατραπούν σε υποθαλάσσια μουσεία, στα οποία θα μπορούν να ξεναγούνται οι λάτρεις των αρχαιοτήτων και της κατάδυσης. Οι ενάλιοι αρχαιολογικοί χώροι που θα γίνουν επισκέψιμοι είναι το ναυάγιο στο νησί Περιστέρα, κοντά στην Αλόννησο, που χρονολογείται στον 5ο αιώνα π. Χ. και αποτελείται από μια συσσώρευση αμφορέων, το βυζαντινό ναυάγιο στο νησάκι Κίκυνθο, συλημένο και με δείγματα κεραμικής να το χρονολογούν μεταξύ 9ου και 13ου αιώνα, το ναυάγιο στη θέση Άκρα Γλάρος, επίσης της βυζαντινής περιόδου και το ναυάγιο στη θέση Τηλέγραφος των μέσων του 4ου αι. μ.Χ.. Στα επισκέψιμα υποβρύχια αρχαιολογικά πάρκα θα επιτρέπεται η κατάδυση, με συνοδεία δυτών και αρχαιοφυλάκων, σε βάθος ώς και 40 μέτρων, Επίσης, θα επιτρέπεται η ερασιτεχνική φωτογράφιση. Οι μη φίλοι των καταδύσεων θα έχουν τη δυνατότητα να θαυμάζουν τα «εκθέματα» μέσα από σκάφη με διαφανή πυθμένα. Ακόμη μέσω καινοτόμου τεχνολογίας, με την οποία θα εξοπλιστούν τα Κέντρα Ενημέρωσης που θα δημιουργηθούν, θα μπορούν να ξεναγηθούν όλοι οι ενδιαφερόμενοι. Οι εργασίες για τη δημιουργία των καταδυτικών αρχαιολογικών πάρκων βρίσκονται σε προχωρημένο στάδιο. Τον περασμένο Οκτώβριο κλιμάκια της Εφορείας Εναλίων Αρχαιοτήτων έκαναν υποβρύχιες αυτοψίες, στους επιλεγμένους για τη δημιουργία υποβρύχιων μουσείων χώρους στην Περιστέρα Αλοννήσου και στον Δυτικό Παγασητικό, προκειμένου να οριοθετηθούν οι «μικροπεριοχές» των μνημείων, που θα αντιστοιχούν στην πορεία μελλοντικών επισκέψεων, να τεκμηριωθεί η κατάστασή τους, να προσδιοριστούν σημεία ενδιαφέροντος για τους επισκέπτες-δύτες και να καθαριστούν. Οι υποβρύχιες αυτοψίες έγιναν στο πλαίσιο του ευρωπαϊκού έργου BLUEMED, το οποίο θα διαρκέσει έως τον Οκτώβριο του 2019, με σκοπό τη μελέτη των καλύτερων τρόπων για τη λειτουργία επισκέψιμων χώρων σε αρχαία ναυάγια. Παράλληλα, το έργο θα προστατεύσει και θα αξιοποιήσει τον ενάλιο φυσικό πλούτο και τη βιοποικιλότητα της Μεσογείου. Η ίδρυση ενάλιων επισκέψιμων αρχαιολογικών χώρων εντάσσεται σε ένα ευρύτερο σχέδιο προβολής του ενάλιου πολιτιστικού αποθέματος της Ελλάδας, μέσω του καταδυτικού τουρισμού. Με τη δημιουργία των υποβρύχιων μουσείων στην Αλόννησο και στον Παγασητικό αναμένεται να καθιερωθεί η Θεσσαλία ως καταδυτικός προορισμός -που σημαίνει ποιοτικό τουρισμό- με ό,τι αυτό συνεπάγεται: επιμήκυνση της τουριστικής περιόδου, αύξηση της απασχόλησης, προβολή της περιοχής και της Ελλάδας γενικότερα, προστασία των ενάλιων αρχαιοτήτων. Σε άλλες χώρες, όπως στην Ιταλία, τα υποβρύχια μουσεία προσελκύουν χιλιάδες επισκέπτες. Στη Σικελία και στα νησάκια γύρω από αυτήν, στην Ούστικα, στην Παντελερία, στις Αιγούσες, υπάρχουν 21 υποβρύχια αρχαιολογικά πάρκα, πλούσια σε αμφορείς, ίχνη βυζαντινών εκκλησιών και ναυάγια. Κάθε χρόνο τα επισκέπτονται πάνω από πέντε χιλιάδες τουρίστες και οι τάσεις είναι «εκρηκτικές». Σύμφωνα με διεθνείς μελέτες, υπάρχουν περίπου 25 εκατομμύρια πιστοποιημένοι δύτες παγκοσμίως. Περίπου πέντε εκατομμύρια από αυτούς είναι Ευρωπαίοι. Οι ενεργοί δύτες είναι περίπου 1,5 εκατομμύριο και αυτοί πραγματοποιούν ένα ταξίδι κάθε χρόνο κάνοντας έως και 10 διανυκτερεύσεις σε μακρινούς προορισμούς. Παράλληλα, το κόστος της δημιουργίας καταδυτικού πάρκου θεωρείται μικρό σε σχέση με τα έσοδα που αποφέρει η λειτουργία του και το γενικότερο όφελος για την περιοχή στην οποία βρίσκεται. Στη χώρα μας ο καταδυτικός τουρισμός τα τελευταία χρόνια έχει αυξητικές τάσεις, αλλά σίγουρα έχει πολλά περιθώρια ανάπτυξης αφού υπολογίζεται ότι περισσότερα από 1.500 ναυάγια βρίσκονται διάσπαρτα στις ελληνικές θάλασσες. Και όχι μόνο. Βυθισμένες πόλεις, παράκτιοι οικισμοί, αρχαία λιμάνια προσφέρονται για εξερευνήσεις. Το Αιγαίο και το Ιόνιο δεν έχουν κοράλλια και τροπικά ψάρια έχουν όμως -εκτός από τις σπηλιές και τη θαλάσσια ζωή- αρχαιολογικό πλούτο και οι επισκέψεις σε ναυάγια μπορούν να προσφέρουν και άλλες ώρες ευχαρίστησης στα «παιδιά της θάλασσας». Ο δρόμος έχει πλέον ανοίξει. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ View full είδηση