Αναζήτηση στην κοινότητα

Ο πρωτοπόρος έλληνας αρχιτέκτονας, Δημήτρης Πικιώνης, συνήθιζε να λέει ότι αυτό που καλούνται να κάνουν οι δημιουργοί είναι «να δείξουν λίγο περισσότερη ανθρωπιά, βαθύτερη νόηση και ψυχική ευαισθησία και αλλάζουν όλα: από την αρχική στάση ως τις λεπτομέρειες». Ο χιλιανός αρχιτέκτονας, Αλεχάντρο Αραβένα, δεν είναι συγκαιρινός του Πικιώνη, δεν τον συνάντησε ποτέ και ενδεχόμενα να μην τον γνωρίζει καν. Κι όμως, η αισθητική του προσέγγιση στα κτίρια είναι ακριβώς η ίδια. Ανθρωπιά σε συνδυασμό με λειτουργικότητα. Αυτές οι παράμετροι (… και άλλες πολλές) αποτέλεσαν την αιτία για να κατακτήσει το φημισμένο βραβείο Pritzker (κάτι αντίστοιχο με τα Νομπέλ). Ο Αραβένα έχει επικεντρωθεί στην κατασκευή κτιρίων που απευθύνονται σε ανθρώπους χαμηλού εισοδήματος και ανακατασκευής πόλεων έπειτα από φυσικές καταστροφές. Στο εμβριθές ρεπορτάζ της εφημερίδας Νew York Times, αναφέρεται πως είναι η πρώτη φορά που ένας αρχιτέκτονας από τη Χιλή φτάνει σε αυτό το ύπατο βραβείο, τη στιγμή που ομόλογοί του εστιάζουν την προσοχή τους στο σχεδιασμό κτιρίων με υλικά του κάθε τόπου. Ο Τομ Πρίτζκερ, πρόεδρος του Hyatt Foundation και χρηματοδότης του βραβείου που φέρει και το όνομά του, εξηγώντας το σκεπτικό της απόφασης, τόνισε: «Η δουλειά του Αραβένα δίνει την οικονομική δυνατότητα σε λιγότερο προνομιούχους και μειώνει τις επιπτώσεις των φυσικών καταστροφών. Είναι ένας συνδυασμός έμπνευσης και πρωτοπορίας και δείχνει πως η αρχιτεκτονική μπορεί να βελτιώσει τις ζωές των ανθρώπων». Οντως, ο 48χρονος Αραβένα βλέπει την αρχιτεκτονική από τη σκοπιά της κοινωνικής χρησιμότητας και λιγότερο της αισθητικής απόλαυσης. Σε πρόσφατη συνέντευξή του είχε επισημάνει: «Πολλές φορές η λύση είναι η δημιουργία ενός οικονομικού κτιρίου. Κάποιες άλλες φορές υπάρχει η ανάγκη να επικεντρώσεις τη φαντασία των ανθρώπων στην αρχιτεκτονική. Η μέγιστη πρόκληση είναι να αναλύσεις, με ψυχρό τρόπο, την εξίσωση και να δημιουργήσεις κάτι ενδιάμεσο». Καίτοι ο Αλεχάντρο Αραβένα δεν θεωρείται «σταρ της αρχιτεκτονικής», έχει να επιδείξει σημαντικές επιτυχίες τα τελευταία χρόνια. Είναι ο διευθυντής της επόμενης Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας, ενώ το 2014 έκανε αίσθηση με μια ομιλία του στην TED. H εταιρεία του Αραβένα, Elemental, έχει έδρα στο Σαντιάγο και στηρίζεται στη θεωρία «σχεδόν ένα έτοιμο σπίτι». Μια πρωτοποριακή σκέψη που επιτρέπει στους κατοίκους να ολοκληρώσουν το σπίτι τους, σύμφωνα με τις ανάγκες τους λαμβάνοντας ενεργό ρόλο. Η εταιρεία προώθησε το σχέδιο το 2003 στη βόρεια Χιλή, χτίζοντας σπίτια για 100 οικογένειες έναντι μικρού τιμήματος (6.800 ευρώ), με την κυβέρνηση να προσφέρει επιδότηση για την κατασκευή τους. Η έμπνευση του Αραβένα έλκει την καταγωγή της από τις φαβέλες και την παραγκουπόλεις που «ανθούν» στη Λατινική Αμερική, με στόχο όμως αυτές οι μικρές οικίες να έχουν τη δυνατότητα επέκτασης σύμφωνα με τις ανάγκες των κατοίκων. Ακολούθησε την ίδια στρατηγική και το 2010, έπειτα από τους σεισμούς που έπληξαν τη Χιλή. Η Elemental χρειάστηκε μόλις 100 ημέρες για να επεξεργαστεί ένα πλάνο που περιλάμβανε κτίρια και υποδομές με την αρωγή των κατοίκων της πόλης Κοστιτουσιόν που είχε πληγεί καίρια από τους σεισμούς και το τσουνάμι. Ο Τομ Πρίτζκερ επιδαψιλεύει ουκ ολίγα εγκώμια στον Αραβένα: «Αντιλαμβάνεται τις δομές και τα υλικά, αλλά και τη σημασία της ποίησης με τη δύναμη της αρχιτεκτονικής έτσι ώστε να επικοινωνήσει με διαφορετικούς τρόπους». Για πολλούς, η κατάκτηση ενός ύψιστου βραβείου γίνεται βάρος που δεν μπορούν να σηκώσουν. Ο Αραβένα αποκλείει αυτό το παράδοξο για τον εαυτό του: «Θεωρώ πως από εδώ και πέρα δεν έχουμε να αποδείξουμε τίποτα και σε κανέναν. Αντίθετα, νιώθουμε περισσότερο ενθαρρυμένοι να εισέλθουμε σε πεδία που εμπεριέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο αποτυχίας. Αντί για ευθύνη ή βάρος, αυτό το βραβείο με κάνει να νιώθω ελαφρύτερος και να είμαι έτοιμος να ξεκινήσω τρέξιμο». Πηγή: http://www.protagon....xwn-44341025105 Click here to view the είδηση

Στους γάλλους αρχιτέκτονες Anne Lacaton και Jean-Philippe Vassal, απονεμήθηκε το βραβείο Pritzker Architecture του 2021 η ύψιστη τιμή για το αρχιτεκτονικό έργο παγκοσμίως αναγνωρίζοντας το έργο τους σε πολυάριθμα προγράμματα κοινωνικής στέγασης. Ιδρυτές του στουντιο Lacaton & Vassal έγιναν γνωστοί για την χαρακτηριστική τους προσέγγιση που απαντά στις κλιματολογικές και κοινωνικές προκλήσεις της εποχής μας. Επαδιατύπωσαν την έννοια της αειφορίας, πιστεύοντας ακράδαντα στην αρχή “ποτέ μην κατεδαφίζεις, εκμεταλλεύσου την ευκαιρία να αναβαθμίσεις και να μεταμορφώσεις, διατηρώντας σε ένα κτήριο ότι μπορεί να διατηρηθεί”. Οι χαμηλού κόστους προτάσεις τους επέκτειναν την επιφάνεια ενός κτηρίου με εξωτερικούς χώρους διαβίωσης όπου ενσωμάτωσαν τις τεχνολογίες του θερμοκηπίου δημιουργώντας χειμερινούς κήπους στα μπαλκόνια. Η σημαντικότερη παρέμβαση τους ήταν στις εργατικές κατοικίες στο La Tour Bois le Prêtre το 2011 (Παρίσι, Γαλλία) ένα σύμπλεγμα από εννενήντα έξι 17ώροφα κτήρια που αρχικά χτίστηκαν στις αρχές της δεκαετίας του 1960. Αντιδρώντας στα πολεοδομικά σχέδια που προέβλεπαν την κατεδάφιση των κατοικιών, πρότειναν να αφαιρεθεί η αρχική πρόσοψη από μπετόν και μεγάλωσαν την κάλυψη των κτηρίων προσθέτοντας σε κάθε μοναδα βιοκλιματικά μπαλκόνια. Η ιδέα αυτή εφαρμόστηκε στην συνέχεια σε πολλές εργατικές πολυκατοικίες στην Γαλλία αλλά και το εξωτερικό. Το Βραβείο Πρίτσκερ είναι διεθνές αρχιτεκτονικό βραβείο, το οποίο απονέμεται ετησίως σε εν ζωή αρχιτέκτονες από το Ίδρυμα Hyatt και θεωρείται το κορυφαίο στον κόσμο για την τέχνη αυτή. Καθιερώθηκε το 1979 από τον Τζέι Α. Πρίτσκερ και τη σύζυγό του Σίντι. Χρηματοδοτείται από την οικογένεια Πρίτσκερ, των οποίων τo όνομά είναι συνώνυμο με την αλυσίδα ξενοδοχείων Hyatt. Ο νικητής λαμβάνει το ποσό των 100.000 δολαρίων ΗΠΑ. Το βραβείο θεωρείται ως το Νόμπελ της Αρχιτεκτονικής. View full είδηση

Ένας αμερικανο-βρετανός ψυχολόγος και ένα ζευγάρι νορβηγών νευροεπιστημόνων τιμώνται με το Νομπέλ Ιατρικής-Φυσιολογίας 2014 «για την ανακάλυψη των κυττάρων που σχηματίζουν ένα σύστημα εντοπισμού θέσης στον εγκέφαλο» - ένα είδος βιολογικού GPS που μας επιτρέπει να προσανατολιζόμαστε και να βρίσκουμε το δρόμο μας. Όπως ανακοίνωσε το μεσημέρι της Δευτέρας η επιτροπή των βραβείων στο διάσημο Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Σουηδίας, το ήμισυ του βραβείου απονέμεται στον Αμερικανό Τζον Ο'Κιφ (John O'Keefe), ενώ το υπόλοιπο μισό μοιράζεται από κοινού στο ζεύγος Έντβαρντ και Μέι-Μπριτ Μόζερ (Edvard και May-Britt Moser). Οι ανακαλύψεις των τριών ερευνητών «έλυσαν ένα πρόβλημα που απασχολούσε τους φιλοσόφους και τους επιστήμονες για αιώνες: πώς δημιουργεί ο εγκέφαλος έναν χάρτη του χώρου που μας περιβάλλει και πώς βρίσκουμε το δρόμο μας σε ένα περίπλοκο περιβάλλον». Η ιστορία της ανακάλυψης Η αρχή έγινε το 1971, όταν ο Τζον Ο΄Κιφ εντόπισε το πρώτο τμήμα του συστήματος προσανατολισμού σε πειράματα με αρουραίους. Διαπίστωσε τότε ότι ο ιππόκαμπος, μια περιοχή του εγκεφάλου που σχετίζεται με τη μνήμη και την αντίληψη του χώρου, περιέχει εξειδικευμένα νευρικά κύτταρα, τα «κύτταρα τοποθεσίας», τα οποία ενεργοποιούνται μόνο όταν το ζώο βρίσκεται σε μια συγκεκριμένη θέση στο χώρο. Περισσότερο από τρεις δεκαετίες αργότερα, το 2005, το ζεύγος Μόζερ ανακάλυψε το δεύτερο τμήμα του συστήματος προσανατολισμού: πρόκειται για τα λεγόμενα «κύτταρα πλέγματος» στον ενδορινικό φλοιό του εγκεφάλου, τα οποία ενεργοποιούνται με χαρακτηριστικά μοτίβα όταν κανείς ακολουθεί μια συγκεκριμένη διαδρομή. Σε συνδυασμό με άλλα κύτταρα του ενδορινικού φλοιού, τα οποία αναγνωρίζουν τα όρια ενός δωματίου και τον προσανατολισμού της κεφαλής, τα «κύτταρα τοποθεσίας» του ιπποκάμπου και τα «κύτταρα πλέγματος» του ενδορινικού φλοιού σχηματίζουν ένα νευρικό δίκτυο που λειτουργεί ως βιολογικό GPS. Πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει το σύστημα που ανακαλύφθηκε στον εγκέφαλο του αρουραίου υπάρχει και στον άνθρωπο και δείχνει να σχετίζεται με τη νόσο του Αλτσχάιμερ, η οποία συχνά πλήττει την αντίληψη του χώρου και την ικανότητα προσανατολισμού. Πηγή: http://www.tovima.gr...cle/?aid=638432 Click here to view the είδηση

Για τη μελέτη τους σε μοριακά εξαρτήματα και μηχανές που λειτουργούν μέσω της τροφοδότησής τους με μηχανική ή χημική ενέργεια. Τρεις επιστήμονες που δημιούργησαν μικροσκοπικές μηχανές από μόρια βραβεύονται με το φετινό Νομπέλ Χημείας, ανακοίνωσε πριν από λίγο η επιτροπή των βραβείων στο Ινστιτούτο Καρολίνσκα της Σουδίας. Το βραβείο θα μοιραστεί διά τρία στον Γάλλο Ζαν-Πιέρ Σοβάζ, τον Βρετανό σερ Φρέιζερ Στόνταρτ και τον Ολλανδό Μπερνάρ Φερινγκά «για το σχεδιασμό και τη σύνθεση μοριακών μηχανών», οι οποίες μπορούν να εκτελούν συγκεκριμένες κινήσεις όταν τροφοδοτούνται με ενέργεια. Η ανάπτυξη των υπολογιστών είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα του πώς η σμίκρυνση των μηχανών μπορεί να οδηγήσει σε επαναστάσεις, επισημαίνει η ανακοίνωση. Το νέο κεφάλαιο στη Χημεία που άνοιξαν οι τρεις πρωτοπόροι των μοριακών μηχανών, τις δεκαετίες του 1980 και '90, ίσως οδηγήσει τελικά στην ανάπτυξη ιατρικών νανορομπότ και νέων λύσεων για την αποθήκευση ενέργειας, μεταξύ πολλών ακόμα πιθανοτήτων. Μοριακά ρομπότ Τα μοριακά συστήματα που δημιούργησαν οι τρεις τους είναι αντίστοιχα με τους πρώτους ηλεκτρικούς κινητήρες τη δεκαετία του 1830, όταν οι μηχανικοί δεν είχαν καν φανταστεί ότι η νέα εφεύρεση θα οδηγούσε σε ηλεκτρικά τρένα και αυτοκίνητα, πλυντήρια και άλλες μηχανές που σήμερα θεωρούνται δεδομένες. Το πρώτο βήμα έγινε το 1983, όταν ο Ζαν-Πιερ Σοβάζ συνέδεσε κυκλικά μόρια σε αλυσίδα. Το σημαντικό ήταν ότι τα μόρια αυτά δεν ήταν ενωμένα με σταθερούς χημικούς δεσμούς, απλώς ήταν περασμένα το ένα μέσα στο άλλο όπως οι κρίκοι μιας μεταλλικής αλυσίδας. Και αυτό ικανοποιούσε μια βασική απαίτηση για το σχεδιασμό οποιασδήποτε μηχανής: τα εξαρτήματα πρέπει να μπορούν να κινούνται το ένα σε σχέση με το άλλο. Ο Φρέιζερ Στόνταρτ έκανε το δεύτερο βήμα το 1991 περνώντας ένα μακρόστενο μόριο μέσα από ένα κυκλικό μόριο. Το μακρόστενο μόριο λειτουργούσε ως άξονας κατά μήκους του οποίου μπορούσε να κινείται ελεύθερα το δεύτερο μοριακό εξάρτημα. Το σύστημα αυτό αποτέλεσε τη βάση για την ανάπτυξη μοριακών ανελκυστήρων, μοριακών μυών και κυκλωμάτων που βασίζονται σε μόρια. Η επόμενη σημαντική εξέλιξη ήρθε το 1999, όταν ο Φερινγκά δημιούργησε τον πρώτο μοριακό κινητήρα, ένα σύστημα στο οποίο μια λεπίδα περιστρεφόταν διαρκώς προς την ίδια κατεύθυνση. Ένα άλλο σύστημα μοριακών κινητήρων μπορούσε να σηκώνει 1.000 φορές το βάρος του, ενώ ένα άλλο σχέδιο με τέσσερις κινητήρες μπορούσε να κινείται σε μια επιφάνεια σαν νανοαυτοκίνητο. Ο Ζαν-Πιέρ Σοβάζ (Jean-Pierre Sauvage) γεννήθηκε το 1944 στη Γαλλία και είναι σήμερα επίτιμος καθηγητής του Πανεπιστημίου του Στρασβούργου και επίτιμος διευθυντής ερευνών στο γαλλικό Εθνικό Κέντρο Επιστημονικής Έρευνας (CNRS) O σερ Φρέιζερ Στόνταρτ (Fraser Stoddart) γεννήθηκε το 1942 στη Βρετανία και είναι σήμερα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Northwestern των ΗΠΑ. Ο Μπερνάρ Φερινγκά (Bernard L. Feringa) γεννήθηκε το 1951 στην Ολλανδία. Είναι σήμερα καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Γκρένινγκεν. Το Νόμπελ Χημείας είναι το τρίτο που ανακοινώνεται μετά το Νόμπελ Ιατρικής - Φυσιολογίας τη Δευτέρα και Φυσικής την Τρίτη. Ακολουθεί το Νόμπελ Οικονομικών Επιστημών τη Δευτέρα, ενώ η ημερομηνία για το Νόμπελ Λογοτεχνίας δεν έχει ακόμα καθοριστεί. Κάθε βραβείο συνοδεύεται από χρηματικό έπαθλο 8 εκατομμυρίων σουηδικών κορωνών, περίπου 833.000 ευρώ. Πηγή: http://www.tovima.gr...cle/?aid=833971 Click here to view the είδηση