Αναζήτηση στην κοινότητα

«Σύμφωνα με τη μελέτη για το Εθνικό Σχέδιο Στρατηγικής, ο ετήσιος κύκλος εργασιών της εφοδιαστικής αλυσίδας υδρογόνου εκτιμάται ότι θα ανέρχεται, στην Ελλάδα, στα 10 δισ. ευρώ το 2050, οδηγώντας στην ανάπτυξη της «Οικονομίας του Υδρογόνου». Αυτό δήλωσε ο Υπουργός Υποδομών και Μεταφορών, στο Hydrogen Conference: Η Οικονομία του Υδρογόνου: Προοπτικές, Δυνατότητες και Ευκαιρίες για την Ελλάδα. Η χώρα διαθέτει τις ιδανικές συνθήκες για την παραγωγή του νέου καυσίμου, δηλαδή αιολικά και ηλιακά πεδία, οι οποίες μπορούν να της παρέχουν το ενεργειακό προβάδισμα στην Ευρώπη (Κρήτη – δημιουργία Κοιλάδων υδρογόνου – Hydrogen Valleys). Όπως τόνισε, σύμφωνα με έρευνες, «το υδρογόνο μπορεί να καλύψει το 20% –50% της ενεργειακής ζήτησης στις μεταφορές, και το 5% – 20% στη ευρωπαϊκή βιομηχανία έως το 2050». Πρόσθεσε μάλιστα, ότι στην Ελλάδα, η ανάπτυξη του πράσινου υδρογόνου αναμένεται να κατευθυνθεί, κατά προτεραιότητα, στους τομείς των βαρέων οδικών μεταφορών και της αεροπλοΐας. Όπως έκανε γνωστό το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών, σε συνεργασία με το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας, έχουν εκδώσει Κοινή Υπουργική Απόφαση, η οποία περιγράφει τις διαδικασίες αδειοδότησης και λειτουργίας πρατηρίων υδρογόνου. Ενώ, συμπλήρωσε ότι, η δευτερογενής νομοθεσία θα συμπληρωθεί με μία δεύτερη Κοινή Υπουργική Απόφαση η οποία θα αφορά τους όρους και τις προϋποθέσεις, καθώς και τις προδιαγραφές ασφαλείας για την έναρξη λειτουργίας συνεργείων επισκευής και συντήρησης υδρογόνου, καθώς και το σχετικό Προεδρικό Διάταγμα για την έναρξη επαγγέλματος του τεχνίτη συντήρησης και επισκευής οχημάτων που κινούνται με υδρογόνο. Τέλος, στόχος είναι η δημιουργία τουλάχιστον 26 πρατηρίων υδρογόνου στην χώρα έως το 2030. Όπως είπε, πρόκειται για μια προσπάθεια στην οποία θα υπάρξει συναρμοδιότητα πολλών Υπουργείων, όπως το Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, το Εσωτερικών, το Περιβάλλοντος και Ενέργειας, το Ναυτιλίας και το Υποδομών και Μεταφορών, αλλά και φορέων, όπως είναι η ΑΑΔΕ. «Αυτό αποδεικνύει το πόσο σύνθετο, αλλά συγχρόνως και το πόσο σημαντικό, είναι το εγχείρημα για τη θεσμοθέτηση του υδρογόνου ως καυσίμου μεταφορών», δήλωσε. View full είδηση

Την καθιερωμένη ετήσια επιχειρηματική έκδοση οι «ισχυροί της Ελληνικής Οικονομίας» παρουσίασε για έβδομη συνεχή χρονιά η Direction Business Network. Πρόκειται για τις 1.000 μεγαλύτερες επιχειρήσεις βάσει κύκλου εργασιών 2017, αλλά και για τις 200 πιο κερδοφόρες (κέρδη προ φόρων) επιχειρήσεις το 2017. Σημαντική βελτίωση του κύκλου εργασιών για τις επιχειρήσεις το 2017 Σύμφωνα με την Direction Business Network μετά από μια πολυετή περίοδο ύφεσης, η ελληνική οικονομία εισήλθε σε ελαφρά αναπτυξιακή τροχιά το 2017, η οποία συνεχίστηκε και το 2018. Η θετική αυτή εξέλιξη αποτυπώνεται και στα οικονομικά αποτελέσματα των 1.000 μεγαλύτερων επιχειρήσεων βάσει κύκλου εργασιών 2017, οι οποίες συνολικά κατάφεραν να βελτιώσουν περαιτέρω την ανταγωνιστικότητα και τη δυναμική τους, επιτυγχάνοντας σημαντικές επιδόσεις. Το 2017, οι εταιρείες κατάφεραν να πετύχουν αξιόλογη αύξηση στον κύκλο εργασιών τους και σημαντική διεύρυνση της κερδοφορίας τους. Τα συμπεράσματα της έρευνας Η Direction Business Reports πραγματοποίησε έρευνα και ανέδειξε τις 1.000 μεγαλύτερες επιχειρήσεις βάσει κύκλου εργασιών το 2017. Συγκρίνοντας τα βασικά οικονομικά μεγέθη των 1.000 εταιρειών της κατάταξης του 2017 σε σχέση με τα αντίστοιχα μεγέθη των ίδιων εταιρειών το 2016, προκύπτουν τα εξής: σε επίπεδο κύκλου εργασιών σημειώθηκε αύξηση κατά 10,19%, με τις συνολικές πωλήσεις να ανέρχονται σε 116,38 δισ. ευρώ το 2017 (δεν υπολογίζεται ο χρηματοπιστωτικός τομέας, δηλαδή οι τράπεζες και οι ασφάλειες), ενώ άνοδος 11,82% σημειώθηκε στα συνολικά κέρδη προ φόρων, που ανήλθαν στα 4,15 δισ. ευρώ, επίσης μη συμπεριλαμβανομένων των τραπεζών και των ασφαλειών. Να σημειωθεί ότι εάν στα συνολικά κέρδη προ φόρων υπολογιστούν και αυτά του χρηματοπιστωτικού τομέα (τράπεζες και ασφάλειες), τότε τα κέρδη προ φόρων ανέρχονται στα 3,58 δισ. ευρώ (-31,36% σε σχέση με το 2016). Η εξέλιξη αυτή οφείλεται στην αρνητική επίδραση του τραπεζικού κλάδου, ο οποίος εμφάνισε (συγκεντρωτικά) ζημίες προ φόρων το 2017 ύψους 925 εκατ. ευρώ. Από τις 1.000 εταιρείες της κατάταξης, το 66,80% (668 εταιρείες) κατάφερε να αυξήσει τον κύκλο εργασιών του έναντι του 2016 και το 81,70% (817 εταιρείες) είχε κερδοφόρα (προ φόρων) χρήση το 2017. Ο εμπορικός τομέας, που εκπροσωπήθηκε με 395 εταιρείες στην έρευνα για το 2017, είχε συνολικό κύκλο εργασιών ύψους 42,72 δισ. ευρώ (+7,88% σε σχέση με το 2016), ο τομέας της βιομηχανίας (324 εταιρείες) είχε 39,04 δισ. ευρώ (+16,96% έναντι του 2016) και ο τομέας των υπηρεσιών (281 εταιρείες) είχε 48,28 δισ. ευρώ (εάν εξαιρεθούν οι τράπεζες και οι ασφάλειες, καταγράφεται συνολικός κύκλος εργασιών 34,63 δισ. ευρώ). Ισχυροί κλάδοι με τον μεγαλύτερο συνολικό κύκλο εργασιών το 2017 αναδείχθηκαν: ο βιομηχανικός κλάδος των πετρελαιοειδών (5 εταιρείες) με 13,12 δισ. ευρώ, ο εμπορικός κλάδος των πετρελαιοειδών (24 εταιρείες) με 10,86 δισ. ευρώ, οι τράπεζες (9 εταιρείες) με 10,08 δισ. ευρώ, ο κλάδος της ενέργειας (28 εταιρείες) με 9,93 δισ. ευρώ, τα σούπερ μάρκετ (28 εταιρείες) με 8,54 δισ. ευρώ, ο βιομηχανικός κλάδος των τροφίμων (115 εταιρείες) με 7,85 δισ. ευρώ, οι τηλεπικοινωνίες (9 εταιρείες) με 4,74 δισ. ευρώ, τα τυχερά παιχνίδια-καζίνο (5 εταιρείες) με 4,28 δισ. ευρώ, οι τεχνικές (23 εταιρείες) με 3,95 δισ. ευρώ. Θετικά είναι τα μηνύματα για τις ελληνικές επιχειρήσεις και για τη χρήση του 2018. Ειδικότερα, με βάση τα αθροιστικά αποτελέσματα 170 εισηγμένων εταιρειών στο Χρηματιστήριο Αθηνών (εκτός τραπεζών και ΑΕΕΧ), πέτυχαν αύξηση 11% του κύκλου εργασιών τους, που ανήλθε στα 70,515 δισ. ευρώ το 2018, ενώ τα κέρδη μετά από φόρους και δικαιώματα μειοψηφίας ανήλθαν στα 1,798 δισ. ευρώ. Οι πρωταγωνιστές Στην κορυφή της κατάταξης των 1.000 επιχειρήσεων με τον μεγαλύτερο κύκλο εργασιών το 2017 βρέθηκε για ακόμη μία φόρα η Ελληνικά Πετρέλαια Α.E. με 7,234 δισ. ευρώ (+22,07% σε σχέση με το 2016). Αναλυτικά: Ελληνικά Πετρέλαια Α.E. με 7,234 δισ. ευρώ (+22,07% σε σχέση με το 2016) Μότορ Όιλ (Ελλάς) A.E. με 5,739 δισ. ευρώ, ΔΕΗ Α.Ε. με 4,847 δισ. ευρώ, ΟΠΑΠ Α.Ε. με 3,684 δισ. ευρώ (+4,60% έναντι του 2016) Σκλαβενίτης Ι. & Σ. AEE με 2,524 δισ. ευρώ Alpha Bank Α.Ε. με έσοδα 2,226 δισ. ευρώ Πειραιώς Τράπεζα Α.Ε. με 2,188 δισ. ευρώ, Άλφα - Βήτα Βασιλόπουλος Α.E. με πωλήσεις 2,091 δισ. ευρώ, Ελληνικά Καύσιμα Ορυκτέλαια ΑΒΕΕ με 2,042 δισ. ευρώ (+31,37% σε σχέση με το 2016), Eurobank Ergasias Τράπεζα Α.E. με 1,782 δισ. ευρώ, Coral Α.Ε. με 1,766 δισ. ευρώ, Εθνική Τράπεζα της Ελλάδος Α.Ε. με 1,694 δισ. ευρώ, ΟΤΕ Α.Ε. με 1,584 δισ. ευρώ, Ελινόιλ Α.E. με 1,355 δισ. ευρώ, Παπαστράτος ΑΒΕΣ με 1,247 δισ. ευρώ, Τράπεζα της Ελλάδος με 1,200 δισ. ευρώ Άκτωρ ΑΤΕ με 1,190 δισ. ευρώ, Μυτιληναίος Α.Ε. με 1,162 δισ. ευρώ, Cosmote Κινητές Τηλεπικοινωνίες Α.Ε. με 1,117 δισ. ευρώ ΔΕΠΑ Α.Ε. με 1,088 δισ. ευρώ. Οι 200 πιο κερδοφόρες (κέρδη προ φόρων) επιχειρήσεις το 2017 Η ελληνική οικονομία εμφάνισε μικρή ανάκαμψη το 2017, έπειτα από μια μακροχρόνια περίοδο ύφεσης, καθώς το ΑΕΠ της χώρας κινήθηκε με χαμηλούς αλλά θετικούς ρυθμούς μεταβολής (+1,5% έναντι του 2016). Το 2018, η αναπτυξιακή δυναμική της ελληνικής οικονομίας συνεχίστηκε μετά την ανάκαμψη του 2017 με ελαφρώς αυξανόμενο ρυθμό. Η θετική αυτή εξέλιξη αποτυπώνεται και στα οικονομικά αποτελέσματα των 200 πιο κερδοφόρων (κέρδη προ φόρων) επιχειρήσεων για το 2017, που σημείωσαν σημαντική διεύρυνση της κερδοφορίας τους, ενώ παράλληλα θετική ήταν και η εξέλιξη τόσο των συνολικών τους πωλήσεων όσο και των ιδίων κεφαλαίων. Τα συμπεράσματα της έρευνας Η Direction Business Reports πραγματοποίησε έρευνα και ανέδειξε τις 200 επιχειρήσεις με τα μεγαλύτερα κέρδη προ φόρων το 2017. Συγκρίνοντας τα βασικά οικονομικά μεγέθη των 200 εταιρειών της κατάταξης του 2017 σε σχέση με τα αντίστοιχα μεγέθη των ίδιων εταιρειών το 2016, προκύπτουν τα εξής: τα συνολικά κέρδη προ φόρων ανέρχονται στα 7,884 δισ. ευρώ, σημαντικά αυξημένα κατά 53,17% έναντι του αντίστοιχου διαστήματος του 2016. Μάλιστα, από τις 200 επιχειρήσεις της κατάταξης, το 63,50% (127 εταιρείες) κατάφερε να αυξήσει τα κέρδη προ φόρων του το 2017 σε σχέση με το 2016. Ο τομέας των υπηρεσιών (συμπεριλαμβανομένου και του χρηματοπιστωτικού τομέα: τράπεζες και ασφάλειες), που εκπροσωπήθηκε με 109 εταιρείες στην έρευνα για το 2017, είχε τα υψηλότερα κέρδη προ φόρων ύψους 4,970 δισ. ευρώ, και ακολούθησαν ο βιομηχανικός τομέας (63 εταιρείες) με 2,249 δισ. ευρώ και ο εμπορικός τομέας (28 εταιρείες) με 665,04 εκατ. ευρώ. Ισχυροί κλάδοι με τα μεγαλύτερα συνολικά κέρδη προ φόρων για το 2017 αναδείχθηκαν οι: τράπεζες (4 εταιρείες) με 1,078 δισ. ευρώ, ο κλάδος της ενέργειας (19 εταιρείες) με 911,61 εκατ. ευρώ, ο βιομηχανικός κλάδος των πετρελαιοειδών (2 εταιρείες) με 904,70 εκατ. ευρώ, οι συμμετοχικές εταιρείες (5 εταιρείες) με 512,80 εκατ. ευρώ, οι υπηρεσίες μεταφορών (αυτοκινητόδρομοι - λιμάνια - αεροδρόμια) με 11 εταιρείες και 466,57 εκατ. ευρώ, οι τηλεπικοινωνίες (4 εταιρείες) με 371,52 εκατ. ευρώ, οι ασφάλειες (17 εταιρείες) με 354,03 εκατ. ευρώ, η καπνοβιομηχανία (2 εταιρείες) με 319,93 εκατ. ευρώ, η ακίνητη περιουσία (9 εταιρείες) με 276,19 εκατ. ευρώ και η βιομηχανία τροφίμων (20 εταιρείες) με 270,37 εκατ. ευρώ. Ο συνολικός κύκλος εργασιών των 200 πιο κερδοφόρων (κέρδη προ φόρων) επιχειρήσεων το 2017 σημείωσε αύξηση 10% σε σχέση με το 2016, και ανήλθε στα 61,626 δισ. ευρώ. Οι πρωταγωνιστές Στην κορυφή της κατάταξης των 200 επιχειρήσεων με τα μεγαλύτερα κέρδη προ φόρων για το 2017 βρέθηκε για ακόμη μία φόρα η Τράπεζα της Ελλάδος με 941,80 εκατ. ευρώ. Αναλυτικά: Τράπεζα της Ελλάδος με 941,80 εκατ. ευρώ Ελληνικά Πετρέλαια Α.E. με 482,39 εκατ. ευρώ, Μότορ Όιλ (Ελλάς) A.E. με 422,31 εκατ. ευρώ, Olympia Group A.E. Συμμετοχών με 345,30 εκατ. ευρώ ΟΤΕ Α.Ε. με 318,80 εκατ. ευρώ Παπαστράτος ΑΒΕΣ με 251,28 εκατ. ευρώ ΔΕΗ Α.Ε. με 223,42 εκατ. ευρώ Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών Α.Ε. με 199,83 εκατ. ευρώ Διαχειριστής ΑΠΕ & Εγγυήσεων Προέλευσης A.E. με 197,11 εκατ. ευρώ ΟΠΑΠ Α.Ε. με κέρδη προ φόρων ύψους 180,69 εκατ. ευρώ Μυτιληναίος Α.Ε. με 131,85 εκατ. ευρώ ΔΕΣΦΑ Α.Ε. με 125,94 εκατ.ευρώ Jumbo ΑΕΕ με 116,27 εκατ. ευρώ Alpha Bank Α.Ε. με 105,83 εκατ. ευρώ Εθνική Πανγαία ΑΕΕΑΠ με 102,50 εκατ. ευρώ Αττική Οδός Α.Ε. με 98,07 εκατ. ευρώ Άλφα-Βήτα Βασιλόπουλος Α.E. με 87,29 εκατ. ευρώ ΤΕΡΝΑ Α.E. με 84,65 εκατ. ευρώ ΑΔΜΗΕ Α.Ε. με 82,95 εκατ. ευρώ Eurolife ERB Insurance Group A.E. Συμμετοχών με 79,62 εκατ. ευρώ. Αναλυτικότερα έκδοσης παρουσιάζονται: Οι 1.000 μεγαλύτερες επιχειρήσεις βάσει κύκλου εργασιών (ΤOP 1000) Οι 200 πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις βάσει κερδών προ φόρων (TOP 200) Οι 100 ιδιωτικές εταιρείες με τα μεγαλύτερα ταμειακά διαθέσιμα (TOP 100) Οι 200 μεγαλύτερες βιομηχανικές εταιρείες με εξαγωγική δραστηριότητα βάσει κύκλου εργασιών και 40 από τους πιο σημαντικούς κλάδους της ελληνικής οικονομίας. Σημειώνεται πως τα οικονομικά στοιχεία προέρχονται από τους δημοσιευμένους ισολογισμούς των εταιρειών (με έτος αναφοράς το 2017) και η επεξεργασία τους έγινε από την Τράπεζα Πληροφοριών για την Οικονομία και τις Επιχειρήσεις, Direction Business Reports. View full είδηση

Νέο κεφάλαιο στη διαχείριση των απορριμμάτων και της ανακύκλωσης ανοίγει ο Δήμος Ηρακλείου Κρήτης μέσω της δημιουργίας ενός πρότυπου τόσο για τα ελληνικά όσο και για τα ευρωπαϊκά δεδομένα περιβαλλοντικού πάρκου κυκλικής οικονομίας. Το προτεινόμενο πάρκο θα αρχίσει να κατασκευάζεται σε χώρο ιδιοκτησίας του Δήμου Ηρακλείου στη θέση «Μαύρος Σπήλιος» στη Νέα Αλικαρνασσό, έκτασης 270 στρεμμάτων, ΒΑ της βιομηχανικής περιοχής του Ηρακλείου. Αφορά την αναβάθμιση του υφιστάμενου χώρου εντός του οποίου λειτουργούν ήδη δραστηριότητες χονδρεμπορίου, δηλαδή η νέα λαχαναγορά του Δήμου Ηρακλείου και άλλες υπηρεσίες, όπως το αμαξοστάσιο του δήμου, ο σταθμός μεταφόρτωσης απορριμμάτων (ΣΜΑ), το κέντρο διαλογής και ανάκτησης υλικών (ΚΔΑΥ), καθώς και η μονάδα προεπεξεργασίας απορριμμάτων (ΜΠΑ). Πρόκειται για το πρώτο πάρκο κυκλικής οικονομίας στη χώρα μας, στο πλαίσιο του οποίου θα διεξάγονται εκπαιδευτικές και ψυχαγωγικές δραστηριότητες περιβαλλοντικού χαρακτήρα, ώστε να εξοικειωθεί το κοινό με τις αρχές της κυκλικής οικονομίας. Επίσης, αποτελεί ένα πρώτο βήμα για τη σταδιακή υλοποίηση δράσεων συμβατών με τη νέα πολιτική της Ε.Ε. για την κυκλική οικονομία. Σύμφωνα με πληροφορίες, ο στόχος είναι αφενός η περιβαλλοντική διαχείριση των απορριμμάτων, αφετέρου η ενημέρωση του κοινού. Το πάρκο θα αποτελεί έδρα για ιδρύματα όπως το Πανεπιστήμιο Κρήτης, ώστε να κάνουν τα δικά τους «πειράματα» και να προτείνουν καινοτόμες λύσεις για την κυκλική οικονομία. Το έργο προβλέπεται να έχει ολοκληρωθεί εντός της επόμενης πενταετίας (2018-2023), ενώ ο αριθμός των επισκεπτών εκτιμάται ότι θα ξεπεράσει τα 10.000 άτομα ετησίως. «Ηδη από το 2018 και κυρίως το 2019 θα έχει αρχίσει να εκτελείται ένα σημαντικό μέρος του έργου, το οποίο θα ολοκληρωθεί το 2023», αναφέρει στην «Κ» ο αντιδήμαρχος Ανακύκλωσης και Καθαριότητας του Δήμου Ηρακλείου και πρόεδρος του Ενιαίου Συνδέσμου Διαχείρισης Απορριμμάτων Κρήτης Χάρης Μαμουλάκης. Τα υλικά τα οποία θα ανακτώνται, έπειτα από τον εκσυγχρονισμό και την κατασκευή των μονάδων, θα ξεπεράσουν τους 35.000 τόνους ετησίως, ενώ το νέο έργο θα δημιουργήσει περισσότερες από 250 νέες θέσεις εργασίας. Σύμφωνα με το σχέδιο του έργου, το κόστος για την κατασκευή του νέου πάρκου θα ανέλθει σταδιακά έως το 2020 στα 40 εκατ. ευρώ και οι παρεμβάσεις για την ενεργειακή του αυτονόμηση ανέρχονται, σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις, στα 5 εκατ. ευρώ. Αναλυτικά, εντός του πάρκου προτείνεται η κατασκευή του κεντρικού πράσινου σημείου, που αποτελεί έναν χώρο πλήρως εξοπλισμένο για να παραδίδουν οι πολίτες ανακυκλώσιμα αστικά απόβλητα ή χρησιμοποιημένα αντικείμενα. Αυτά τα υλικά θα προορίζονται για ανακύκλωση ή για επαναχρησιμοποίηση. Επιπλέον, προβλέπεται ο εκσυγχρονισμός της υφιστάμενης μονάδας ΚΔΑΥ, εκεί δηλαδή που θα οδηγείται το σύνολο των ανακυκλώσιμων υλικών, καθώς και ο εκσυγχρονισμός του ΣΜΑ. Επίσης, προβλέπεται, η δημιουργία χώρου για την επεξεργασία πράσινων αποβλήτων, καθώς και η μετατροπή της ΜΠΑ σε μονάδα επεξεργασίας αποβλήτων (ΜΕΑ), προσαρμοσμένη στις νέες οδηγίες της Ε.Ε., με στόχο τη μεγαλύτερη ανάκτηση ανακυκλώσιμων υλικών. Στο πάρκο θα λαμβάνουν χώρα δράσεις καινοτομίας και έρευνας, θα δημιουργηθεί πάρκο αναψυχής και θα διεξαχθούν προγράμματα περιβαλλοντικής εκπαίδευσης. Σύμφωνα με δηλώσεις του κ. Μαμουλάκη, «στόχος μας είναι να μειώσουμε το περιβαλλοντικό μας αποτύπωμα. Και αυτό μπορούμε να το επιτύχουμε μόνο αν αναπτύξουμε τον τομέα της κυκλικής οικονομίας». Ο ίδιος προσθέτει ότι, «με το ολοκληρωμένο σχέδιο διαχείρισης απορριμμάτων του Δήμου Ηρακλείου που έχουμε εκπονήσει με τον δήμαρχο Βασίλη Λαμπρινό και τους συνεργάτες της δημοτικής αρχής, δημιουργούμε για την πόλη μας τις αναγκαίες συνθήκες». Πηγή: http://www.kathimeri...ikhs-oikonomias Click here to view the είδηση

Δύο νέες ρυθμίσεις του ΥΠΕΝ, που τροποποιούν την τιμολογιακή πολιτική των δήμων και τα δημοτικά τέλη και ενισχύουν την ανακύκλωση και την κυκλική οικονομία, τέθηκαν χθες σε διαβούλευση. Σύμφωνα με ενημέρωση του υπουργείου οι προτεινόμενες ρυθμίσεις ολοκληρώνουν την τιμολογιακή πολιτική απορριμμάτων με βάση το ευρωπαϊκό θεσμικό πλαίσιο, στηρίζονται στην αρχή ο ρυπαίνων πληρώνει και δημιουργούν οικονομικά κίνητρα για ΟΤΑ, πολίτες και επιχειρήσεις, με στόχο την κυκλική οικονομία και την οικονομία μηδενικών αποβλήτων. Οι ρυθμίσεις που τέθηκαν σε διαβούλευση στον ιστότοπο του ΥΠΕΝ, και οι οποίες θα αναρτηθούν επίσης στο open.gov.gr την επόμενη εβδομάδα, στάλθηκαν σε ενδιαφερόμενους φορείς προς διάλογο και επεξεργασία (ΚΕΔΕ, ΕΝΠΕ, δίκτυο ΦΟΔΣΑ, ΕΔΣΝΑ, ΕΕΔΣΑ) και θα παραμείνουν σε διαβούλευση έως τις 21 Ιανουαρίου 2019. Οι προτεινόμενες αλλαγές στην τιμολογιακή πολιτική των απορριμμάτων, που αποφασίστηκαν σε συνεργασία με τη ΓΓ Συντονισμού και Διαχείρισης Αποβλήτων του ΥΠΕΣ, συνδέονται με τον νέο νόμο για την ανακύκλωση (ν. 4496/2017), τις διατάξεις για τον εκσυγχρονισμό λειτουργίας των Φορέων Διαχείρισης Στερεών Αποβλήτων (ν. 4555/2018), το Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Αποβλήτων και το Εθνικό Στρατηγικό Σχέδιο Πρόληψης Δημιουργίας Αποβλήτων. Υλοποιούν προβλεπόμενα κίνητρα για την ενθάρρυνση μιας σύγχρονης διαχείρισης των απορριμμάτων των δήμων με περιορισμό της ταφής και συνολικά μειώνουν το κόστος διαχείρισης προς όφελος των δημοτών και της περιβαλλοντικής προστασίας. Οι προτεινόμενες ρυθμίσεις είναι: α) Η ΚΥΑ για τον Κανονισμό Τιμολόγησης ΦΟΔΣΑ, όπως προβλέπεται στο άρθρο 9 του ν. 4496/2017, και β) η Νομοθετική ρύθμιση για την ενίσχυση της κυκλικής οικονομίας μέσω της αποτροπής της ταφής, με ταυτόχρονη κατάργηση της διάταξης του αρθ. 43 του ν.4042/2012 περί εφαρμογής του ειδικού τέλους ταφής. Το Εθνικό Σχέδιο Δράσης για την Κυκλική Οικονομία και το νέο θεσμικό πλαίσιο διαχείρισης αποβλήτων της χώρας μας ορίζουν ένα νέο μοντέλο ανάπτυξης, με στόχο τη βιώσιμη διαχείριση υλικών και τη σταδιακή μείωση της υγειονομικής ταφής. Στη νέα νομοθεσία προβλέπεται η δημιουργία κινήτρων για τη μείωση των αποβλήτων και την ενδυνάμωση της ανακύκλωσης, σε συνάρτηση με την απόδοση της διαλογής στην πηγή, την εκτροπή οργανικών αποβλήτων από την ταφή, τη συλλογή αποβλήτων συσκευασιών ανά κάτοικο και την πραγματοποιηθείσα ανακύκλωση. Τι περιλαμβάνουν οι ρυθμίσεις Αναλυτικότερα τα χαρακτηριστικά των προτεινόμενων ρυθμίσεων είναι τα εξής: Α) Με τη νέα ΚΥΑ για τον Κανονισμό Τιμολόγησης των ΦΟΔΣΑ καθορίζονται διαφορετικά τιμολόγια για τη διαχείριση των αποβλήτων και συγκεκριμένα: Η ταφή των αποβλήτων ή υπολειμμάτων θα έχει την υψηλότερη χρέωση, ακόμη και τριπλάσια από τη διαλογή στην πηγή. Η επεξεργασία των αποβλήτων σε μονάδες μηχανικής, βιολογικής επεξεργασίας αποβλήτων (ΜΕΑ) θα έχει χαμηλότερη χρέωση από την ταφή/διάθεση, αλλά υψηλότερη από την ανάκτηση αποβλήτων που έχουν χωριστεί στην πηγή. Η ανάκτηση χωριστά συλλεγέντων αποβλήτων (βιοαπόβλητα, ανακυκλώσιμα υλικά) θα έχει τη χαμηλότερη χρέωση. Προβλέπονται, επίσης, ειδικά προνομιακά τιμολόγια είτε για λόγους επιτακτικού δημόσιου συμφέροντος είτε σε περιπτώσεις ιδιαιτεροτήτων νησιωτικών ή ορεινών ΟΤΑ. Επιπλέον, η επίδοση κάθε ΟΤΑ στην ανακύκλωση και τη χωριστή συλλογή συσκευασιών και βιοαποβλήτων (υπολείμματα τροφών και πράσινα απόβλητα) οδηγεί σε μείωση της εισφοράς του στον ΦΟΔΣΑ. Το συνολικό ποσό εισφοράς κάθε ΟΤΑ προς τους ΦΟΔΣΑ απομειώνεται έτσι από 5% έως 25%, ανάλογα με τις επιδόσεις κάθε ΟΤΑ στην ανακύκλωση και στη διαλογή στην πηγή ή στον «καφέ» κάδο. Β) Με τη νομοθετική ρύθμιση για την ενίσχυση της κυκλικής οικονομίας, δημιουργείται ένα σύγχρονο εργαλείο αποτροπής της ταφής με βάση την ευρωπαϊκή πρακτική. Με τη ρύθμιση αυτή καταργείται το ειδικό τέλος ταφής, (άρθρο 43 του ν. 4042/2012) και δίνεται οικονομικό κίνητρο στους ΟΤΑ και τους ΦΟΔΣΑ να προχωρήσουν τις δράσεις ορθολογικής και ολοκληρωμένης διαχείρισης. Η ενίσχυση της κυκλικής οικονομίας θα επιτυγχάνεται με την εισαγωγή περιβαλλοντικής εισφοράς στους ΦΟΔΣΑ που καθυστερούν την ολοκληρωμένη διαχείριση των δημοτικών απορριμμάτων, η οποία θα αξιοποιείται μόνο για δράσεις κυκλικής οικονομίας και ανακύκλωσης. Το εργαλείο που προτείνεται για τη χρηματοδότηση δράσεων κυκλικής οικονομίας μέσω της αποτροπής της ταφής έχει εύλογο αναλογικά ύψος, ενθαρρύνει τη συμμόρφωση χωρίς να περιορίζεται σε μια ρύθμιση κυρωτικού χαρακτήρα, διατυπώνει ευκρινή οδικό χάρτη για τους ΦΟΔΣΑ και προβλέπει τα ακόλουθα: Η περιβαλλοντική εισφορά είναι 10 ευρώ (αντί των 35 ευρώ του φόρου ταφής) ανά τόνο μη επεξεργασμένων διατιθέμενων αποβλήτων, εφαρμόζεται από 1.7.2019 και αυξάνεται κάθε έτος κατά 5 ευρώ, αρχίζοντας από την 1.1.2021, έως τα 35 ευρώ ανά τόνο (αντί των 60 ευρώ του φόρου ταφής). Θα διατίθεται αποκλειστικά και πλήρως για τη χρηματοδότηση έργων και δράσεων κυκλικής οικονομίας μεταξύ των Οργανισμών Τοπικής Αυτοδιοίκησης ή των ΦΟΔΣΑ. Η εισφορά θα μειώνεται ανάλογα με την πρόοδο των προβλεπόμενων μονάδων επεξεργασίας αποβλήτων (αδειοδότηση και έναρξη κατασκευής). Οι αρμόδιοι Υπουργοί καλούν όλους τους πολίτες, τους φορείς της Αυτοδιοίκησης και την επιστημονική και επιχειρηματική κοινότητα να συμμετέχουν στη διαβούλευση επί των προτεινόμενων ρυθμίσεων. Οι παρατηρήσεις, οι σχολιασμοί και οι απόψεις όλων θα συμβάλουν στην αναβάθμιση της ανακύκλωσης, στον εκσυγχρονισμό της διαχείρισης αποβλήτων και στην υλοποίηση της μετάβασης σε μια κυκλική οικονομία στην υπηρεσία του περιβάλλοντος και της δίκαιης και βιώσιμης ανάπτυξης. View full είδηση

Υπεγράφη από τον υπουργό Οικονομίας και Ανάπτυξης Γιάννη Δραγασάκη η προκήρυξη του 3ου κύκλου του καθεστώτος ενισχύσεων του αναπτυξιακού νόμου 4399/2016, «Γενική Επιχειρηματικότητα». Η υποβολή των αιτήσεων υπαγωγής επενδυτικών σχεδίων στο καθεστώς ενισχύσεων ξεκινά την Πέμπτη 27 Δεκεμβρίου 2018 και θα λήξει την Παρασκευή 29 Μαρτίου 2019. Ο προϋπολογισμός του συγκεκριμένου καθεστώτος ανέρχεται στα 350 εκατ. ευρώ, εκ των οποίων τα 140 εκατ. ευρώ θα διατεθούν με τη μορφή της επιχορήγησης και τα 210 εκατ. ευρώ με τη μορφή της φοροαπαλλαγής. Σημειώνεται ακόμη ότι: Το ελάχιστο ύψος των επενδύσεων είναι: α. για μεγάλες επιχειρήσεις, 500.000 ευρώ, β. για μεσαίες επιχειρήσεις και συνεταιρισμούς 250.000 ευρώ, γ. για μικρές επιχειρήσεις, 150.000 ευρώ, δ. για πολύ μικρές επιχειρήσεις, 100.000 ευρώ, ε. για τις Κοινωνικές Συνεταιριστικές Επιχειρήσεις καθώς και τους Αγροτικούς Συνεταιρισμούς, τις Ομάδες Παραγωγών και τις Αγροτικές Εταιρικές Συμπράξεις 50.000 ευρώ. Τα επενδυτικά σχέδια θα πρέπει να πληρούν μία από τις ακόλουθες προϋποθέσεις: α. Δημιουργία νέας μονάδας. β. Επέκταση της δυναμικότητας υφιστάμενης μονάδας. Η πρόσθετη δυναμικότητα της μονάδας λόγω του επενδυτικού σχεδίου μπορεί να γίνει αποδεκτή μόνον εφόσον η υφιστάμενη δυναμικότητα της μονάδας μπορεί να πιστοποιηθεί από επίσημα στοιχεία τεκμηρίωσης. γ. Διαφοροποίηση της παραγωγής μιας μονάδας σε προϊόντα ή υπηρεσίες που δεν έχουν παραχθεί ποτέ σε αυτήν. δ. Θεμελιώδη αλλαγή του συνόλου της παραγωγικής διαδικασίας υφιστάμενης μονάδας. ε. Απόκτηση του συνόλου στοιχείων ενεργητικού, που ανήκουν σε επιχειρηματική εγκατάσταση που έχει κλείσει και η οποία αγοράζεται από επενδυτή που δεν σχετίζεται με τον πωλητή και αποκλείει την απλή εξαγορά των μετοχών μιας επιχείρησης. View full είδηση

Ταχεία ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας από το πανδημικό σοκ, καθώς και σημαντικές βελτιώσεις σε δείκτες ανάπτυξης και παραγωγικότητας δείχνει η έκθεση του Εθνικού Συμβουλίου Παραγωγικότητας για το έτος 2022, του Κέντρου Προγραμματισμού και Οικονομικών Ερευνών (ΚΕΠΕ). Ενδεικτικά αναφέρονται οι θετικές μεταβολές κατά 7,6% στην παραγωγικότητα εργασίας (σε ευρώ ανά απασχολούμενο), κατά 4% στη συνολική παραγωγικότητα των συντελεστών παραγωγής (TFP) και κατά 8,4% στο κατά κεφαλήν προϊόν. Ο τουρισμός και οι μεταφορές συγκαταλέγονται στους κλάδους που σημείωσαν τις υψηλότερες αυξήσεις σε εισροές εργασίας, εισροές κεφαλαίου και TFP, ενώ η απόδοση της κεφαλαιακής παραγωγικότητας της ελληνικής οικονομίας βρίσκεται στην κορυφή μεταξύ των ευρωπαϊκών οικονομιών. Ωστόσο, υπογραμμίζεται ότι οι τρέχουσες συνθήκες που προαναφέρθηκαν αυξάνουν την αβεβαιότητα και απειλούν να ανατρέψουν τη δυναμική της ανάπτυξης. Ο ρυθμός ανάπτυξης της οικονομίας μεσοπρόθεσμα, αναφέρει το ΚΕΠΕ, θα εξαρτηθεί από διάφορους παράγοντες, όπως οι κρατικές δαπάνες που θα δοθούν για τον περιορισμό των επιπτώσεων του πληθωρισμού, η υλοποίηση των προγραμματισμένων επενδύσεων και η πορεία των τουριστικών εσόδων. Ψηφιακή και Πράσινη Μετάβαση, Έρευνα και Καινοτομία Πέρα όμως από τους πιο γενικούς δείκτες παραγωγικότητας και ανταγωνιστικότητας, η έκθεση εστιάζει και σε δείκτες που αφορούν τις νέες τεχνολογίες, το περιβάλλον και την έρευνα. Σημειώνεται ότι η χώρα συνέχισε να βελτιώνεται σε όρους ψηφιοποίησης. Χρειάζεται, όμως, να αυξήσει τον αριθμό των εταιρειών που παρέχουν εκπαίδευση στις ΤΠΕ, τη σταθερή κάλυψη σε δίκτυα πολύ υψηλής χωρητικότητας (VHCN), την κάλυψη οπτικών ινών στις εγκαταστάσεις, τον αριθμό των μικρομεσαίων επιχειρήσεων με τουλάχιστον ένα βασικό επίπεδο ψηφιακής έντασης, τον αριθμό των εταιρειών που χρησιμοποιούν τις τεχνολογίες cloud, τις ψηφιακές δημόσιες υπηρεσίες για επιχειρήσεις και πολίτες και τον αριθμό των προσυμπληρωμένων εντύπων. Η χώρα μας παρουσιάζει επίσης υψηλές βαθμολογίες στην πράσινη μετάβαση. Και πάλι όμως θα πρέπει να βελτιώσει τις επιδόσεις της στην ανακύκλωση και τις πράσινες μεταφορές, και να σημειώσει πρόοδο σε δείκτες καθαρής καινοτομίας, όπως πράσινες πατέντες και ιδιωτικές επενδύσεις στην τεχνολογία τροφίμων, καθώς και στους δείκτες πολιτικής για το κλίμα, συμπεριλαμβάνοντας ζητήματα βιωσιμότητας της γεωργίας και άλλες δράσεις για το κλίμα στη βάση της Συμφωνίας του Παρισιού. Επιπλέον, η Ελλάδα θα πρέπει να ενισχύσει τη θέση της στην προσέλκυση (ξένων και εγχώριων) επενδύσεων σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να επιταχύνει σε όλες τις άλλες πτυχές της μετάβασης (πέρα από την πράσινη και την ψηφιακή), έτσι ώστε να συγκλίνει και να υπερβεί τον μέσο όρο της ΕΕ. Τέλος, τα ευρήματα της έκθεσης δείχνουν ότι η χώρα θα πρέπει να αυξήσει τις δημόσιες δαπάνες για Έρευνα και Καινοτομία, έτσι ώστε να ενισχύσει τις θετικές επιδράσεις διάχυσης της τεχνολογίας στη βιομηχανία και σε ολόκληρη την οικονομία. Αυτό πρέπει να συμβεί με παράλληλη τακτική παρακολούθηση και αξιολόγηση της αποτελεσματικότητας των δαπανών για έρευνα και ανάπτυξη. Για τον σκοπό αυτό, θα πρέπει να διευκολυνθεί -μέσω ενός μεγάλου φάσματος κινήτρων- η κατάρτιση των εργαζομένων στον δημόσιο και ιδιωτικό τομέα στις νέες τεχνολογίες και να προωθηθεί η μεταφορά γνώσης, αξιοποιώντας τις συνεργασίες μεταξύ του επιχειρηματικού τομέα και της κυβέρνησης, των πανεπιστημίων και των ερευνητικών κέντρων, μέσω της εκπόνησης ερευνητικών έργων και προγραμμάτων κατάρτισης, όπως και μέσω επιστημονικών/τεχνολογικών πάρκων και θερμοκοιτίδων επιχειρήσεων. Οι θέσεις των Κοινωνικών Εταίρων Τέλος, στο πλαίσιο του διαλόγου του Εθνικού Συμβουλίου Παραγωγικότητας με τους κοινωνικούς εταίρους και άλλους ενδιαφερόμενους φορείς της ελληνικής οικονομίας, η έκθεση καταγράφει ότι τα κύρια προβλήματα που αναστέλλουν την παραγωγικότητα της οικονομίας είναι η αδύναμη παραγωγική βάση, το μικρό μέγεθος των επιχειρήσεων, και οι αναποτελεσματικές συνθήκες λειτουργίας της αγοράς εργασίας και των θεσμών. Οι προτεινόμενες από τους κοινωνικούς εταίρους και άλλους ενδιαφερόμενους φορείς πολιτικές για την αύξηση της παραγωγικότητας αφορούν κυρίως σε ενεργητικές πολιτικές της αγοράς εργασίας και εκπαιδευτικές μεταρρυθμίσεις, παραγωγικές επενδύσεις, την προώθηση της έρευνας και καινοτομίας, την αξιοποίηση συνεργειών και κινήτρων για την αύξηση του μεγέθους των επιχείρησεων και θεσμικές μεταρρυθμίσεις στον δημόσιο τομέα και τη λειτουργία των αγορών. View full είδηση

αθώς ο πληθυσμός του πλανήτη μεγαλώνει και οι κοινωνίες αναπτύσσονται, εμφανίζεται ολοένα και πιο έντονο το πρόβλημα της διαχείρισης των διαθέσιμων πόρων. Πλέον οι παραγωγικές δραστηριότητες και η κατανάλωση χρησιμοποιούν πολύ μεγάλες ποσότητες υλικών πόρων που, εξ ορισμού, είναι πεπερασμένοι, ενώ το περιβάλλον επίσης επιβαρύνεται από απόβλητα και τα κατάλοιπα διαδικασιών. Έχει εμφανιστεί ως επιτακτική ανάγκη παγκοσμίως, λοιπόν, η εφαρμογή μετατροπών στην αλυσίδα παραγωγής προϊόντων αλλά και στην κατανάλωση, για να γίνει συνολικά ολόκληρη η οικονομική δραστηριότητα πιο βιώσιμη και λιγότερο σπάταλη. Η μετατροπή, ουσιαστικά, της οικονομίας από γραμμική σε "κυκλική". Κυκλική Οικονομία: Ευκαιρίες, Προκλήσεις Και Επιδράσεις Στην Ελληνική Οικονομία (PDF) Είναι μια ανάγκη επιτακτική και για τη χώρα μας που έχει, άλλωστε, αναλάβει και τις αντίστοιχες δεσμεύσεις μαζί με τα υπόλοιπα κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τι είναι, όμως, μια "κυκλική οικονομία"; Ποια είναι τα χαρακτηριστικά της, ποια τα οφέλη που φέρνει και πώς μπορεί να γίνει πράξη και εδώ; Μια ερευνητική ομάδα του ΙΟΒΕ υπό τον συντονισμό του γενικού διευθυντή Νίκου Βέττα ανέλαβε για λογαριασμό της διαΝΕΟσις τη σύνταξη μιας πλήρους και αναλυτικής μελέτης για τις απαραίτητες αλλαγές που πρέπει να συμβούν και στην ελληνική οικονομία προς αυτή την κατεύθυνση. Στην πολυσέλιδη έκθεσή τους, την οποία μπορείτε να διαβάσετε εδώ (PDF) αναλύουν τα βασικά δεδομένα, τις θεσμικές αλλαγές που έχουν υλοποιηθεί ή δρομολογηθεί, τους στόχους της χώρας για το μέλλον και τις σημαντικότερες προκλήσεις που προκύπτουν. Κάνουν, δε, και μια εκτίμηση για το όφελος μιας στροφής σε μια κυκλική οικονομία με όρους επίδρασης στο ΑΕΠ και δημιουργίας νέων θέσεων εργασίας. Παρακάτω θα αναφερθούμε στα βασικά συμπεράσματα που προκύπτουν από την έρευνα. 1. Τι είναι "κυκλική οικονομία"; ­Διαβάστε Μια Συνοπτική Παρουσίαση Των Αποτελεσμάτων (PDF) Όλα τα προϊόντα που αγοράζουμε και καταναλώνουμε παράγονται μέσα από μια συγκεκριμένη διαδικασία που πάντα ξεκινά με την εξαγωγή/εξόρυξη κάποιων πρώτων υλών από το περιβάλλον. Οι πόροι αυτοί πωλούνται, μεταφέρονται, και μετατρέπονται σε άλλες μορφές μέσα από τις διαδικασίες της βιομηχανικής παραγωγής. Μετά από διάφορα στάδια, φτάνουν στη διαμόρφωση του τελικού προϊόντος, το οποίο καταναλώνεται και, όταν ο κύκλος ζωής του ολοκληρωθεί, πετιέται στα σκουπίδια, καταστρέφεται ή ανακυκλώνεται. Κάθε αντικείμενο που υπάρχει μπροστά σας αυτή τη στιγμή, από την οθόνη που κοιτάζετε και την καρέκλα στην οποία κάθεστε μέχρι το κυπελάκι του καφέ (και τον ίδιο τον καφέ), περνάει από αυτή τη διαδικασία. Όπως γνωρίζουμε όλες και όλοι, σήμερα αυτή είναι κατά κανόνα μια διαδικασία σπάταλη, όχι πάντα ορθολογικά σχεδιασμένη, που σε πολλές περιπτώσεις δημιουργεί πιέσεις και προβλήματα στο φυσικό περιβάλλον. Γι’ αυτό η συζήτηση εδώ και μερικές δεκαετίες είναι έντονη για τη μετάβαση από το παραπάνω μοντέλο σε έναν πιο βιώσιμο, πιο "κυκλικό" τρόπο λειτουργίας της οικονομίας. Τι είναι, όμως, "κυκλική οικονομία"; Ο όρος ουσιαστικά περιγράφει ένα οικονομικό σύστημα που βασίζεται στη δραστική μείωση των αποβλήτων που παράγει η οικονομική δραστηριότητα, με την ανακύκλωση/επαναχρησιμοποίηση μεγάλου μέρους των πόρων που χρησιμοποιεί. Έρχεται να αντικαταστήσει το "γραμμικό" μοντέλο που χρησιμοποιείται ακόμα σε μεγάλο βαθμό στο οποίο, όπως το περιγράψαμε και παραπάνω, οι πόροι και οι πρώτες ύλες μετατρέπονται σε προϊόντα τα οποία διανέμονται, καταναλώνονται και, όταν φτάνουν στο τέλος του κύκλου ζωής τους, απορρίπτονται. Η "κυκλική οικονομία", ως εκ τούτου, δεν περιλαμβάνει μόνο την ανακύκλωση των απορριμμάτων στο τελευταίο στάδιο, αλλά και παρεμβάσεις σε όλα τα προηγούμενα στάδια, για πιο αποτελεσματική χρήση των πρώτων υλών και για την επιμήκυνση του χρόνου ζωής του προϊόντος, με τελικό στόχο την ελαχιστοποίηση της σπατάλης φυσικών πόρων. Για παράδειγμα, τα προϊόντα μιας κυκλικής οικονομίας πρέπει να είναι σχεδιασμένα εξαρχής έτσι ώστε να επισκευάζονται ευκολότερα και να μην χρειάζεται να αντικαθίστανται (και να πετιούνται) όποτε χαλάνε. Η ίδια η διαδικασία της παραγωγής, εξάλλου, πρέπει να είναι σχεδιασμένη έτσι ώστε να περιορίζει τα απόβλητα και να επαναχρησιμοποιεί διαθέσιμους πόρους. Δεν είναι καθόλου απλό πράγμα. Ποια είναι τα οφέλη; Πρώτα απ’ όλα, ο περιορισμός της σπατάλης (για οικονομικούς αλλά και για ηθικούς λόγους). Είναι γνωστό ότι περίπου το ένα τρίτο του συνόλου των τροφίμων που παράγονται παγκοσμίως -1,3 δισ. τόνοι, αξίας 1 τρισ. δολαρίων- καταλήγει ως απόβλητα ή αλλοιώνεται λόγω κακών πρακτικών μεταφοράς και συγκομιδής. Παράλληλα, η μείωση των αποβλήτων μειώνει τις πιέσεις στο φυσικό περιβάλλον, και όλες τις επάλληλες δραματικές συνέπειες (οικολογικές, κοινωνικές, οικονομικές) που προκύπτουν από αυτές. Υπάρχουν, όμως, και άλλα οφέλη. Μια κυκλική οικονομία μπορεί να προστατεύει τις επιχειρήσεις από απρόοπτα, όπως προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα, αιφνίδιες αλλαγές στις τιμές της ενέργειας και των πρώτων υλών, ή άλλους παράγοντες που μπορούν να επηρεάσουν την οικονομική δραστηριότητα. Η υιοθέτηση της κυκλικής οικονομίας από τις χώρες του πλανήτη, δε, σχετίζεται με τουλάχιστον 7 από τους 17 στόχους του ΟΗΕ για τη βιώσιμη ανάπτυξη. 2. Πόσο κυκλική είναι η ελληνική οικονομία; Στην Ελλάδα, ως γνωστόν, κατά κανόνα εισάγουμε πολλά πράγματα και εξάγουμε λιγότερα. Αυτό ισχύει για τα περισσότερα πράγματα, αλλά ισχύει και για τα υλικά που χρησιμοποιεί η βιομηχανία και η μεταποίηση. Οι περισσότεροι υλικοί πόροι που μπαίνουν στην ελληνική οικονομία εισάγονται από το εξωτερικό. Και στις τέσσερις κατηγορίες στις οποίες κατατάσσονται τα διάφορα υλικά, η Ελλάδα εμφανίζεται πιο εξαρτημένη από τις εισαγωγές από ό,τι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος. Εκτός από τις εισαγωγές, όμως, διαφέρουμε σε σχέση με τα περισσότερα ευρωπαϊκά κράτη και στην κατανάλωση. Στην Ελλάδα καταναλώνουμε λιγότερα υλικά κατά κεφαλήν από ό,τι οι περισσότερες χώρες της ΕΕ: 9,8 τόνους ο καθένας και η καθεμιά μας κατά μέσο όρο το 2021, έναντι 35 τόνων για κάθε Φινλανδό την ίδια χρονιά. Μάλιστα, η ποσότητα των υλικών που καταναλώνουμε έχει μειωθεί κατά 34% την τελευταία 20ετία, κυρίως χάρη στη δραματική μείωση (σχεδόν 60%) της κατανάλωσης ορυκτών ενεργειακών υλικών στη χώρα σε αυτό το διάστημα, με τη μετάβαση σε ανανεώσιμες πηγές ενέργειας που έχει υλοποιηθεί σε αξιοσημείωτο βαθμό. Τα απόβλητα που παράγονται σήμερα στην Ελλάδα προέρχονται από διάφορες πηγές, κάποιες εκ των οποίων πολλοί και πολλές δεν γνωρίζουν. Για παράδειγμα, το 2018 το μεγαλύτερο μέρος των 45,6 εκατ. τόνων στερεών αποβλήτων που δημιουργήθηκαν στη χώρα -σχεδόν τα μισά- προέρχονταν από τα ορυχεία και τα λατομεία. Άλλες κατηγορίες αποβλήτων περιλαμβάνουν τις ηλεκτρικές μπαταρίες, ηλεκτρικές και ηλεκτρονικές συσκευές, αυτοκίνητα και άλλα προϊόντα, ενώ πολλά απόβλητα παράγει και ο πρωτογενής τομέας (εκτιμώνται περί τους 12,5 εκατ. τόνους το 2018 -εκ των οποίων το 80% από την κτηνοτροφία). Σύμφωνα με εκτιμήσεις του 2015, παράγουμε, δε, 142 κιλά απόβλητα τροφίμων ανά κάτοικο κάθε χρόνο -τα περισσότερα στην ΕΕ- την ώρα που ως χώρα είμαστε πέμπτοι ως προς το ποσοστό του πληθυσμού που βρίσκεται σε επισιτιστική ανασφάλεια. Μια πολύ σημαντική υποκατηγορία των στερεών αποβλήτων είναι τα αστικά στέρεα απόβλητα (ΑΣΑ) που περιλαμβάνουν τα σκουπίδια των νοικοκυριών, αλλά και σκουπίδια από γραφεία, καταστήματα και δημόσιους οργανισμούς. Κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα κατά μέσο όρο παράγουμε πάνω από μισό τόνο τέτοια απόβλητα κάθε χρόνο. Όπως φαίνεται στο διάγραμμα, το πόσα ΑΣΑ παράγουμε εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την πορεία της οικονομίας μας -πάντως κατά κεφαλήν παράγουμε περισσότερα από ό,τι ο ευρωπαϊκός μέσος όρος. Τι τα κάνουμε αυτά τα απόβλητα; Τα θάβουμε σε χωματερές, σχεδόν όλα. Το 77,6% των ΑΣΑ οδηγούνται σε ταφή, το τέταρτο υψηλότερο ποσοστό στην ΕΕ. Μόνο το 19,9% πάνε για ανακύκλωση ή κομποστοποίηση (έναντι 48,5% στη Γερμανία και 32,5% στη Σουηδία), ενώ μόνο το 1,3% χρησιμοποιούνται για την παραγωγή ενέργειας. Η Ελλάδα ανακυκλώνει περίπου το 60% των αποβλήτων συσκευασιών (που πάνε στους γνωστούς μπλε κάδους), ένα ποσοστό κοντά στον μέσο όρο της ΕΕ. Ανακυκλώνουμε σχεδόν όλες τις χάρτινες και μεταλλικές συσκευασίες που πετιούνται, αλλά μόνο το 1/3 των πλαστικών συσκευασιών και ένα μικρότερο ποσοστό συσκευασιών από γυαλί και ξύλο. Η όποια ανακύκλωση, δε, γίνεται κυρίως στο εξωτερικό. Το 55,6% των χάρτινων συσκευασιών που πετιούνται στην Ελλάδα, εξάγονται σε τρίτες χώρες για να ανακυκλωθούν. Όλες οι γυάλινες συσκευασίες που πετιούνται, εξάλλου, ανακυκλώνονται στη Βουλγαρία, από εργοστάσιο ελληνικών συμφερόντων. Υπάρχουν και άλλες δομές που ανακυκλώνουν ή επαναχρησιμοποιούν υλικά. Στην Ελλάδα έχουμε 143 εγκεκριμένα διαλυτήρια αυτοκινήτων. Ένα μεγάλο ποσοστό των αποβλήτων από εκσκαφές, κατασκευές και κατεδαφίσεις (περίπου 44%) επαναχρησιμοποιούνται σε άλλες χρήσεις (επιχώσεις, επιστρώσεις αγροτικών δρόμων κλπ.). Ένα επίσης μεγάλο ποσοστό, όμως, (άγνωστο πόσα ακριβώς) απορρίπτονται ανεξέλεγκτα στα φυσικά οικοσυστήματα. Όλα αυτά οδηγούν στο αποτέλεσμα ότι η ελληνική οικονομία απέχει πάρα πολύ από το να μπορεί να χαρακτηριστεί "κυκλική". Το 2020 μόλις το 5,4% των υλικών πόρων που χρησιμοποιούνται από την οικονομία προέρχονταν από ανακυκλωμένα απόβλητα -έναντι 12,8% στην ΕΕ, 21,6% στην Ιταλία και 30,9% στην Ολλανδία. Πώς μπορεί να αλλάξει αυτή η κατάσταση; Χρειάζονται τα συνήθη συστατικά μεγάλων μεταβολών: ένα στιβαρό θεσμικό πλαίσιο και ένας πλούτος από εργαλεία, χρηματοδοτικά και άλλα. 3. Τα εργαλεία και το πλαίσιο Το τρέχον Σχέδιο Δράσης για την Κυκλική Οικονομία, που παρουσιάστηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση το 2020, καθώς και μια σειρά από οδηγίες, προτάσεις και αποφάσεις που περιγράφουν το πώς πρέπει να διαχειρίζονται διάφορες κατηγορίες αποβλήτων τα κράτη-μέλη, αποτελούν το βασικό θεσμικό πλαίσιο πάνω στο οποίο τα κράτη-μέλη αναπτύσσουν τις επιμέρους σχετικές στρατηγικές. Η ΕΕ σε αυτά τα κείμενα θέτει φιλόδοξους στόχους σε διάφορους τομείς, όπως για την οριζόντια ανακύκλωση των αστικών στέρεων αποβλήτων για το 2025 (55%) και το 2030 (60%) και για τον περιορισμό της ταφής στο 10% των διαχειριζόμενων αποβλήτων έως το 2035. Στην Ελλάδα, που βεβαίως απέχει πάρα πολύ από αυτούς τους στόχους, το θεσμικό πλαίσιο περιλαμβάνει κείμενα όπως το νέο Σχέδιο Δράσης για την Κυκλική Οικονομία (2021), τον Εθνικό Σχεδιασμό για τη Διαχείριση Αποβλήτων (2020), το Εθνικό Πρόγραμμα Πρόληψης Δημιουργίας Αποβλήτων (2021), αλλά και τον Εθνικό Κλιματικό Νόμο (2022). Όλα αυτά τα κείμενα πολιτικής ουσιαστικά περιγράφουν τη συμμόρφωση της ελληνικής νομοθεσίας με τις ευρωπαϊκές οδηγίες και κρίνονται επαρκή και πλήρη. Σήμερα υπάρχει, δε, και μια μεγάλη ποικιλία από εργαλεία (τεχνολογικά και άλλα) σε κάθε στάδιο της διαδικασίας παραγωγής, από τη συλλογή-διαλογή των αποβλήτων και τη μηχανική ή βιολογική επεξεργασία με διάφορες τεχνικές και μεθόδους σε ειδικές εγκαταστάσεις, μέχρι οικονομικά κίνητρα για τον περιορισμό της σπατάλης και την αποτελεσματικότερη διαχείριση των αποβλήτων. Πολλά από αυτά περιγράφονται αναλυτικά στο κεφάλαιο 4 της μελέτης. Αλλά μόνο τα στρατηγικά σχέδια και οι τεχνικές και μέθοδοι δεν αρκούν: χρειάζονται και χρήματα. Ο Εθνικός Σχεδιασμός Διαχείρισης Αποβλήτων που αναφέρθηκε παραπάνω περιγράφει την ανάγκη για επενδύσεις ύψους μεταξύ €3 και €3,5 δισ., που περιλαμβάνουν την κατασκευή ειδικών Μονάδων Επεξεργασίας Αποβλήτων (με κόστος €1,1 δισ. περίπου), μονάδων ενεργειακής αξιοποίησης υπολειμμάτων (άλλο €1 δισ. περίπου) και άλλες δαπάνες για μελέτες, χώρους υγειονομικής ταφής, μονάδες επεξεργασίας βιοαποβλήτων κλπ. Κάποια πρώτα έργα έχουν ήδη δρομολογηθεί, όπως η Μονάδα Επεξεργασίας Αποβλήτων του Κεντρικού Πάρκου Κυκλικής Οικονομίας Αττικής, το αντίστοιχο "Πάρκο" στον Πειραιά, δύο Μονάδες Επεξεργασίας Αποβλήτων σε Χίο και Κεφαλονιά, αλλά και ιδιωτικά έργα για παραγωγή πλαστικών συσκευασιών, για τη διαχείριση των αποβλήτων της Τήλου κλπ. Χρειάζονται, όμως, πολύ περισσότερες επενδύσεις. Ευτυχώς, από ό,τι φαίνεται, κεφάλαια για τη χρηματοδότησή τους υπάρχουν. Στο κεφάλαιο 5 η έρευνα περιγράφει τις διαθέσιμες πιθανές πηγές χρηματοδότησης αυτών των έργων, όπως το νέο ΕΣΠΑ 2021-2027 (με συνολικό προϋπολογισμό €3,61 δισ. στον αντίστοιχο άξονα), οι πόροι που έχουν προβλεφθεί για το Εθνικό Σχέδιο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (γνωστό ως "Ελλάδα 2.0"), από τον εθνικό προϋπολογισμό και (κυρίως) από το Ταμείο Ανάκαμψης, το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης της πενταετίας 2021-2025, το Πράσινο Ταμείο, η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και διάφορα τομεακά ευρωπαϊκά προγράμματα. Αν όμως υπάρχει το θεσμικό πλαίσιο, τα τεχνικά εργαλεία και οι πηγές χρηματοδότησης, γιατί δεν έχουμε ήδη μια "κυκλική οικονομία"; Τι πρέπει να γίνει για να προχωρήσει η μετάβαση; 4. Το πρόβλημα και οι λύσεις Όπως αναφέρεται στην έρευνα, ως προς τη μετάβασή μας σε μια κυκλική οικονομία "τα βασικά προβλήματα στη χώρα είναι τα διοικητικά εμπόδια και η καταναλωτική συμπεριφορά". Υπάρχουν οικονομικά και νομοθετικά εμπόδια για τις σχετικές επενδύσεις, παρουσιάζονται δυσκολίες και καθυστερήσεις στη χωροθέτηση των υποδομών, αλλά εμφανίζονται και αντικειμενικά γεωγραφικά ή τεχνολογικά εμπόδια. Εξάλλου, εμφανίζονται αρκετά μεγάλα προβλήματα και ελλείψεις στην καταγραφή και τη συλλογή στοιχείων -κι αν δεν γνωρίζουμε πόσα και τι είδους απόβλητα έχουμε, δεν υπάρχει περίπτωση να υλοποιηθεί σχεδιασμός για τη συλλογή και την ανακύκλωσή τους. Όπως αναφέρεται στην έρευνα, σήμερα η καταγραφή είναι πολύ προβληματική, κυρίως για κάποια είδη αποβλήτων -στοιχεία για τα απόβλητα τροφίμων, ας πούμε, αναμένονται στο τέλος του 2022 ενώ σε άλλες κατηγορίες τα στοιχεία είναι ένα ή δύο χρόνια πίσω. Στη σελίδα 190 της έκθεσης (και στον παρακάτω πίνακα) μπορείτε να δείτε συνοπτικά καταγεγραμμένες όλες τις προτάσεις πολιτικής στις οποίες καταλήγουν οι ερευνητές. Περιλαμβάνουν μια σειρά από κρίσιμες και απαραίτητες παρεμβάσεις, από την εφαρμογή πιο αποτελεσματικής μεθοδολογίας για την καταγραφή των αποβλήτων και την αξιοποίηση του ηλεκτρονικού μητρώου αποβλήτων, μέχρι την υλοποίηση παρεμβάσεων για την καλύτερη παρακολούθηση της μετάβασης, που σήμερα είναι ελλιπής και εξαιτίας της απουσίας δεδομένων. Γίνεται εκτενής αναφορά, επιπλέον, και στην εφαρμογή οικονομικών κινήτρων και την υιοθέτηση (ακριβότερων) τεχνολογικών λύσεων για τη διαχείριση στερεών αποβλήτων από τις επιχειρήσεις και την υιοθέτηση του τέλους ταφής για τα απόβλητα, το οποίο πρέπει να αντικατοπτρίζει το πραγματικό περιβαλλοντικό κόστος της ταφής των αποβλήτων. "Ο σκοπός", γράφουν οι ερευνητές, "είναι η ταφή να μετατραπεί σε 'ακριβή' λύση για τη διαχείριση των αποβλήτων, αναγκάζοντας τους φορείς που τα διαχειρίζονται να αναζητήσουν άλλες λύσεις". Επιπλέον, οι ερευνητές δίνουν μεγάλη έμφαση σε δράσεις ενημέρωσης και εκπαίδευσης για καταναλωτές, σε σχολεία και εταιρείες, -για το ότι "κυκλική οικονομία" δεν είναι μόνο τα σκουπίδια. Είναι η διαχείριση τροφίμων, το πώς αγοράζουμε, νοικιάζουμε και χρησιμοποιούμε προϊόντα. Τέτοιες δράσεις είναι κρίσιμες, μεταξύ άλλων, και για την κάμψη των αντιδράσεων που εμφανίζονται συχνά σε τοπικές κοινωνίες που εμποδίζουν ή καθυστερούν επενδύσεις. Ο Εθνικός Σχεδιασμός Διαχείρισης Αποβλήτων, θυμίζει η μελέτη, προβλέπει την αύξηση του αριθμού Μονάδων Επεξεργασίας Αποβλήτων στην Ελλάδα σε 38 μέχρι το τέλος του 2023, αλλά πολλές τοπικές κοινωνίες αντιδρούν. Χωρίς αυτές τις υποδομές, δεν μπορεί να υπάρξει κυκλική οικονομία στην Ελλάδα. 5. Ένας υπολογισμός για το όφελος μιας κυκλικής οικονομίας Στην Ελλάδα το 2019 οι κλάδοι που συνδέονται με την κυκλική οικονομία δημιούργησαν €735 εκατ. προστιθέμενης αξίας στην ελληνική οικονομία, ένα ποσό που αντιστοιχεί σχεδόν στο 0,4% του ΑΕΠ το ίδιο έτος, ενώ απασχολούσαν περίπου 68 χιλιάδες εργαζόμενους. Κι αυτό, χωρίς να υπολογίζεται ο ρόλος των ΟΤΑ σε ένα μεγάλο κομμάτι της σχετικής δραστηριότητας (τη συλλογή απορριμμάτων). Αυτά είναι τα μεγέθη σε μια οικονομία που είναι ελάχιστα "κυκλική". Τι θα γινόταν αν υλοποιούνταν τα σχέδια που περιέχουν τα στρατηγικά σχέδια; Στο κεφάλαιο 6 οι ερευνητές διατυπώνουν μια σειρά από διαφορετικά σενάρια, και αποτιμούν την επίπτωση του καθενός στην οικονομία της χώρας. Για παράδειγμα, υπολόγισαν πως αν όντως υλοποιηθούν επενδύσεις ύψους €2,4 δισ. για την κατασκευή νέων μονάδων ανακύκλωσης και επεξεργασίας υλικών στη χώρα, όπως περιγράφονται στον Εθνικό Σχεδιασμό Διαχείρισης Αποβλήτων, σε ορίζοντα δεκαετίας η επίπτωση στο ΑΕΠ θα φτάνει το €1,1 δισ., ενώ σε όρους εργασίας, η αναμενόμενη επίδραση υπολογίζεται σε περίπου 4,6 χιλ. θέσεις εργασίας ανά έτος, σταθερές σε ορίζοντα οκταετίας. Στο ίδιο διάστημα, τα επιπλέον έσοδα του Δημοσίου από φόρους και εισφορές θα φτάνουν τα 390 εκατομμύρια. Οι επιπτώσεις όμως μιας μετάβασης σε μια κυκλική οικονομία μπορεί να είναι θετικές μόνο υπό κάποιες προϋποθέσεις. Αν οι ανάγκες μιας ελληνικής κυκλικής οικονομίας για δευτερογενείς πρώτες ύλες καλύπτονται αποκλειστικά ή σχεδόν αποκλειστικά από εγχώρια ανακύκλωση, τότε η επίπτωση μπορεί να είναι θετική στο ΑΕΠ (κατά €70 εκατ. τον χρόνο μέχρι το 2030, σύμφωνα με το βέλτιστο σενάριο), δημιουργώντας και δεκάδες χιλιάδες θέσεις απασχόλησης (44.000 στο ίδιο σενάριο). Αυτό όμως δεν είναι το μόνο ρεαλιστικό σενάριο. Οι ελληνικές επιχειρήσεις στον κλάδο της μεταποίησης οφείλουν κι αυτές να συμμορφώνονται με ευρωπαϊκούς στόχους και θα είναι αναγκασμένες στο μέλλον να χρησιμοποιούν ανακυκλωμένους δευτερογενείς υλικούς πόρους. Αν δεν γίνουν οι απαραίτητες επενδύσεις στη χώρα και αυτές οι ανάγκες της οικονομίας καλύπτονται μόνο ή κυρίως από εισαγωγές, τότε η μετάβαση σε μια κυκλική οικονομία θα έχει αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των ερευνητών, σε αυτό το σενάριο θα έχουμε απώλεια θέσεων εργασίας (19.000 σύμφωνα με το χειρότερο σενάριο) αλλά και συρρίκνωση του ΑΕΠ της τάξης των €220 εκατ. τον χρόνο. Μπορείτε να διαβάσετε ολόκληρη τη μελέτη εδώ: ΚΥΚΛΙKH ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ: ΕΥΚΑΙΡIΕΣ, ΠΡΟΚΛΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΕΠΙΔΡAΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜIΑ (PDF) ΣΥΝΤΟΜΗ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΗ ΤΩΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΩΝ (PDF) View full είδηση