Αναζήτηση στην κοινότητα

Το πάθημα δεν έγινε μάθημα και οι ειδικοί καταγράφουν κενά στον αποχαρακτηρισμό και στις εργασίες αποκατάστασης. Τα 3/4 των δημόσιων κτιρίων της χώρας παραμένουν ανέλεγκτα. Εκατόν σαράντα τρεις νεκροί από την κατάρρευση έντεκα κτιρίων, στα οποία συμπεριλαμβάνονταν τρία εργοστάσια και οκτώ κατοικίες, ήταν ο θλιβερός απολογισμός του δεύτερου πιο φονικού σεισμού στην Ελλάδα, αυτού της Πάρνηθας, με μέγεθος 6 βαθμών της κλίμακας Ρίχτερ. Ωστόσο, είκοσι χρόνια μετά τα 15 δευτερόλεπτα που τάραξαν συθέμελα ολόκληρους δήμους κυρίως στη δυτική πλευρά της Αττικής, φαίνεται ότι αρκετά πράγματα δεν έγιναν όπως θα έπρεπε, ενώ δεν έχει αλλάξει και η νοοτροπία του Ελληνα, ο οποίος εξακολουθεί να μην επιθεωρεί ακόμα και τα κτίρια στα οποία κατοικεί. Και ενώ αναγνωρίζει την ανάγκη τεχνικού ελέγχου του οχήματός του από τα ΚΤΕΟ ή της υγείας του με προληπτικές εξετάσεις, σπανίως ελέγχει συστηματικά τα κτίρια. Επιπλέον, μόνο ένας στους δέκα τα ασφαλίζει για σεισμό. Στο τραπέζι μπαίνει πλέον και η ανάγκη εφαρμογής ενός προγράμματος κινήτρων αντίστοιχου με το «Εξοικονομώ κατ’ οίκον» για επεμβάσεις αντισεισμικής θωράκισης των κτιρίων. Την πρόταση έχει κάνει ήδη ο πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδας, Γιώργος Στασινός, με στόχο να συμπεριληφθεί σε νομοσχέδιο του υπουργείου Υποδομών, το οποίο θα παρουσιαστεί το φθινόπωρο. Την ίδια στιγμή, σχεδόν τα 3/4 των δημόσιων κτιρίων της χώρας είναι ανέλεγκτα έστω και σε επίπεδο πρωτοβάθμιου ελέγχου. Και αυτό γιατί με το παλαιότερο πρόγραμμα είχαν ελεγχθεί περίπου 20.000 από τον εκτιμώμενο συνολικό αριθμό των 80.000 δημόσιων κτιρίων. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο ότι, σύμφωνα με τους ειδικούς, ορισμένες από τις βλάβες που εμφανίστηκαν σε κτίρια της πρωτεύουσας ύστερα από τη σεισμική δόνηση του περασμένου Ιουλίου στη Μαγούλα, αν και δεν ήταν σοβαρές, εντοπίστηκαν στα ίδια σημεία με όσες είχαν προκληθεί και στον σεισμό του 1999. Αυτό καταδεικνύει εν μέρει ότι ορισμένες από τις επισκευές δεν έγιναν με τον ενδεδειγμένο τρόπο: «Οι έλεγχοι μετά τον σεισμό του 1999 κατέληξαν στον χαρακτηρισμό περίπου 80.000 κτιρίων ως ‘‘κίτρινων’’, δηλαδή που χρειάζονταν επισκευές. Από αυτά έως σήμερα γνωρίζουμε ότι έχουν αποχαρακτηριστεί από τις αρμόδιες Υπηρεσίες Αποκατάστασης Σεισμοπλήκτων περί τα 28.000. Τι έχει συμβεί με τα υπόλοιπα;» αναρωτιέται ο ομότιμος καθηγητής του ΕΜΠ και καθηγητής Αντισεισμικών Κατασκευών, Παναγιώτης Καρύδης, ο οποίος εκείνα τα χρόνια είχε πραγματοποιήσει έρευνες στο πεδίο των καταστροφών. Βεβαίως αρκετοί από τους ιδιοκτήτες, έχοντας αναλάβει μόνοι τα έξοδα επισκευής, δεν μπήκαν στη διαδικασία του αποχαρακτηρισμού, εφόσον δεν ήθελαν να πουλήσουν ή να μεταβιβάσουν τα ακίνητά τους, πράξη για την οποία είναι απαραίτητος ο αποχαρακτηρισμός προκειμένου να υπάρξει βεβαίωση αποκατάστασης.ορισμένοι ιδιοκτήτες τα επισκεύασαν μόνοι τους και όχι πάντα με τον ενδεδειγμένο τρόπο. Ο ίδιος προσθέτει ότι, βάσει εγκυκλίου που είχε εκδοθεί μετά τον σεισμό, ο αποχαρακτηρισμός μπορούσε να γίνει και με βεβαίωση πολιτικού μηχανικού. Το καθεστώς αυστηροποιήθηκε το 2012, αλλά στα σχεδόν 13 χρόνια που είχαν μεσολαβήσει οι περισσότερες επισκευές είχαν ολοκληρωθεί. Σύμφωνα με τα πρώτα στοιχεία του υπουργείου Υποδομών, μετά τον πρόσφατο σεισμό στη Μαγούλα, ειδικά στον Δήμο Χαϊδαρίου, ελέγχθηκαν έως τις 21 Αυγούστου 500 κτίρια, εκ των οποίων τα 400 βρέθηκαν κατοικήσιμα (81%), ενώ τα 92 μη κατοικήσιμα (19%). Ενδιαφέρον παρουσιάζει το γεγονός ότι από τα κτίσματα της δεύτερης κατηγορίας, τα περισσότερα είχαν χαρακτηριστεί «κίτρινα» από τον σεισμό του 1999 χωρίς να έχουν εκδοθεί άδειες επισκευής. Αλλά ακόμα και όσοι έκαναν όλα όσα προβλέπονταν, θα ήταν καλό να επιθεωρήσουν εκ νέου τα κτίρια: «Στην πλειονότητα των επισκευασμένων κτιρίων δεν εφαρμόστηκε ενίσχυση ή αντισεισμική θωράκιση, παρά μόνο επισκευή, καθώς η αποτίμηση και η αναβάθμιση υφιστάμενων δομημάτων με σύγχρονες μεθοδολογίες και προηγμένα υλικά δεν είχαν αναπτυχθεί τόσο πολύ το 1999. Σήμερα έχουν γίνει άλματα τεχνογνωσίας. Ανατρέχοντας στις πρακτικές επεμβάσεων και γενικότερα στις παλαιές αντισεισμικές προβλέψεις, είναι σαν να μιλάμε για αυτοκινητοβιομηχανία δίχως τους αυτονόητους πλέον αερόσακους, ABS κ.λπ.» εξηγεί ο πρόεδρος του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδας, Βασίλης Μπαρδάκης. Και αυτό γιατί ο σύγχρονος ελληνικός Κανονισμός Επεμβάσεων (επισκευών-ενισχύσεων) τέθηκε σε επίσημη εφαρμογή το 2012, ενώ αυτές τις μέρες παρουσιάζεται ο σχετικός κανονισμός για παραδοσιακά-ιστορικά κτίρια. Ο πρόσφατος σεισμός κατέδειξε, σύμφωνα με το σύνολο των ειδικών, ότι οι κατασκευές της Αθήνας άντεξαν. Αλλωστε η χώρα μας διαθέτει αντισεισμικούς κανονισμούς από το 1959. Ωστόσο αυτό το δίχτυ ασφαλείας αφορά κτίρια κατασκευασμένα με τις προβλεπόμενες προϋποθέσεις, συντηρημένα και επισκευασμένα σωστά από προηγούμενους σεισμούς και σαφώς κτίσματα χωρίς αυθαίρετες επεμβάσεις. Δεδομένου μάλιστα ότι οι σεισμικές δονήσεις μπορεί να προξένησαν αφανείς βλάβες, θεωρούνται απαραίτητες οι επιθεωρήσεις σε τακτά χρονικά διαστήματα. Ωστόσο, λίγοι γνωρίζουν ότι αυτές προβλέπονται και από το υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο. Με βάση τις κείμενες διατάξεις, σε συνηθισμένες περιπτώσεις που δεν έχει προηγηθεί μεγάλο σεισμικό γεγονός, τα κατάλληλα χρονικά διαστήματα επιθεωρήσεων είναι για τις κατοικίες τα 10 έτη και για τα βιομηχανικά κτίρια τα 5-10 έτη. «Βέβαια η παραπάνω λογική σύσταση δεν υλοποιείται με συστηματικό τρόπο. Ισως η ‘‘παραβατικότητά’’ μας να οφείλεται στην έλλειψη ελεγκτικών μηχανισμών ή έστω στην έλλειψη μιας στοιχειώδους βάσης δεδομένων, στην οποία θα καταγράφονται η κατάσταση του κάθε δομήματος και η συχνότητα των επιθεωρήσεων» εξηγεί ο κ. Μπαρδάκης, προσθέτοντας ότι η αναγκαιότητα της επιθεώρησης είναι ανάλογη της παλαιότητας των κατασκευών. Ουσιαστικά, σύμφωνα με τον πρόεδρο του ΣΜΠΕ, η συγκεκριμένη διάταξη επιβάλλει να επιθεωρηθούν όλες οι κατασκευές κατοικιών που χτίστηκαν ή επισκευάστηκαν πριν από το 2009 και δεν έχουν ελεγχθεί, ακόμα και αν δεν εμφανίζουν ορατές βλάβες ή φθορές. Πριν από το '85 Αναφορικά με τα κτίρια που έχουν χτιστεί πριν από το 1985, ο κ. Μπαρδάκης τονίζει ότι δυνητικά υποφέρουν για τρεις τεκμηριωμένους λόγους: • Οι σεισμικές δράσεις που λαμβάνονταν υπόψη κατά τη μελέτη ανέγερσης ήταν σημαντικά μικρότερες από αυτές που λαμβάνονται σήμερα. • Η προσομοίωση (μοντελοποίηση) των φερόντων οργανισμών των κτιρίων ήταν με τα σημερινά δεδομένα πλημμελής, καθώς δεν είχε αναπτυχθεί τόσο η τεχνολογία. • Οι κατασκευαστικές λεπτομέρειες ήταν φτωχότερες ως προς την αντισεισμική τους ικανότητα. Λύση σε αυτό αναμένεται να δώσει η Ηλεκτρονική Ταυτότητα Κτιρίου, η οποία έχει πολλάκις προβλεφθεί νομοθετικά, αλλά ουδέποτε εφαρμόστηκε: «Ο σεισμός δεν μπορεί να προβλεφθεί και οι επιπτώσεις του μπορούν να αντιμετωπιστούν επιτυχώς μόνο με πρόληψη και όχι κατόπιν καταστροφής» όπως έχει δηλώσει ο πρόεδρος του ΤΕΕ. Την ιδιαίτερη σημασία της πρόληψης υπογραμμίζει και ο δρ Ευθύμιος Λέκκας, καθηγητής Γεωλογίας και πρόεδρος του Οργανισμού Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας, επισημαίνοντας ότι για κάθε ευρώ που επενδύεται στην πρόληψη και την ετοιμότητα για σεισμό, εξοικονομούνται 7 ευρώ στην αποκατάσταση. Αναφορικά με τη διαχείριση του σεισμικού κινδύνου, ο ίδιος τονίζει πως «η ανάλυση του κινδύνου μέσα από σεισμικά σενάρια είναι βασική προϋπόθεση για τον επιχειρησιακό σχεδιασμό και αυτό αφορά χάρτες, αριθμητικά στοιχεία για τον πληθυσμό που αναμένεται να επηρεαστεί, τις εκτιμήσεις για το κτιριακό απόθεμα κ.λπ. Σε κάθε περίπτωση, ο επιχειρησιακός σχεδιασμός του σεισμικού κινδύνου θα πρέπει να βασίζεται αποκλειστικά στην ανάλυσή του σε τοπικό επίπεδο, δηλαδή στον δήμο ή στην περιφέρεια». Εξάλλου, το ζήτημα της αντισεισμικής θωράκισης παραμένει πάντα επίκαιρο, ειδικά εάν αναλογιστεί κανείς τις συνέπειες πέραν των απωλειών ανθρώπινων ζωών από τον σεισμό του 1999, όταν σύμφωνα με τα στοιχεία του κ. Λέκκα περίπου 80.000 οικογένειες έμειναν προσωρινά άστεγες, ενώ 6.000 διέμεναν σε κτίρια που κατέρρευσαν ή έπρεπε να κατεδαφιστούν. Συνολικά ο σεισμός του 1999 προκάλεσε τις μεγαλύτερες απώλειες που έχουν παρατηρηθεί στον τομέα ασφαλίσεων στην Ελλάδα και ανήλθαν σε 130 εκατομμύρια ευρώ. Στους τέσσερις δήμους που επλήγησαν περισσότερο από τον σεισμό (Ανω Λιόσια, Φυλή, Αχαρνές και Θρακομακεδόνες), 10% και 40% των κατοικιών χαρακτηρίστηκαν ως «κόκκινες» και «κίτρινες» αντίστοιχα. Μόνο στα Ανω Λιόσια 1.600 κτίρια είχαν χαρακτηριστεί «κόκκινα» και κατεδαφιστέα, τα περισσότερα εκ των οποίων έχουν ήδη αποκατασταθεί, σύμφωνα με τον κ. Καρύδη. Πρόταση του ΤΕΕ - «Εξοικονομώ» και για αντισεισμική θωράκιση Την παροχή μόνιμων οικονομικών κινήτρων σε ιδιώτες προκειμένου να προβούν σε έργα αντισεισμικής θωράκισης των κτιρίων, στα πρότυπα του προγράμματος «Εξοικονομώ κατ’ οίκον», προτείνει ο τεχνικός κόσμος της χώρας. Την πρόταση έχει ήδη υποβάλει ο πρόεδρος του ΤΕΕ, Γιώργος Στασινός, με στόχο να ενσωματωθεί σε νομοσχέδιο του υπουργείου Υποδομών. Στην πρότασή του ο πρόεδρος του Επιμελητηρίου επισημαίνει πως η πολιτεία οφείλει να μεριμνήσει για να γίνουν οι επεμβάσεις που θα κριθούν αναγκαίες από τους ελέγχους: «Προτείνουμε να δοθούν μόνιμα οικονομικά κίνητρα για την ενίσχυση ιδιωτικών κτιρίων που διατρέχουν κίνδυνο βλαβών από σεισμό. Κατά το πρότυπο της Ιταλίας, θα μπορούσε να εφαρμοστεί έκπτωση φόρου 50% για τις δαπάνες επεμβάσεων με συγκεκριμένο μέγιστο φορολογικό όφελος. Το συγκεκριμένο όριο ανά ιδιοκτησία στην Ιταλία είναι 96.000 ευρώ». Επιπλέον, για τα ιδιωτικά κτίρια το ΤΕΕ σημειώνει πως μέσω της Ταυτότητας Κτιρίου, η οποία θα πρέπει να ξεκινήσει άμεσα, είναι αναγκαίος ο αντίστοιχος προσεισμικός έλεγχος. Προτεραιότητα πρέπει να δοθεί σε όσα κτίρια έχουν κατασκευαστεί με προηγούμενους αντισεισμικούς κανονισμούς ή χωρίς καθόλου αντισεισμικές προδιαγραφές. View full είδηση

Τα ρολόγια έδειχναν 14:56:50 εκείνο το μεσημέρι της 7ης Σεπτεμβρίου 1999, όταν ο Εγκέλαδος χτύπησε την Αθήνα, αφήνοντας πίσω του νεκρούς, τραυματίες, άστεγους και τεράστιες καταστροφές. Ο σεισμός της Πάρνηθας, πιο γνωστός ως σεισμός της Αθήνας, είχε ένταση 5,9 βαθμών της Κλίμακας Ρίχτερ, το επίκεντρό του ήταν 18 χιλιόμετρα από το κέντρο της πόλης, ανάμεσα στις Αχαρνές και τον Εθνικό Δρυμό της Πάρνηθας και το εστιακό βάθος του δεν ξεπερνούσε τα 14 χιλιόμετρα. Όσοι έζησαν τον σεισμό, που ήταν ο φονικότερος των τελευταίων 50 ετών στην Ελλάδα, θυμούνται ότι προηγήθηκε ένας υπόκωφος θόρυβος πριν η γη αρχίσει να σείεται για περίπου 15 δευτερόλεπτα. Αμέσως μετά διακόπηκε η ηλεκτροδότηση και κτίρια άρχισαν να καταρρέουν σαν χάρτινοι πύργοι, ενώ και οι τηλεπικοινωνίες γίνονταν με μεγάλη δυσκολία. Περισσότερο επλήγησαν οι περιοχές που βρίσκονταν κοντά στο επίκεντρο του σεισμού, με Φιλαδέλφεια, Μενίδι, Μεταμόρφωση να μετρούν περισσότερους νεκρούς. Ο αριθμός των ανθρώπων που έχασαν τη ζωή τους υπολογίζεται σε 145, γεγονός που κατατάσσει τον σεισμό της Πάρνηθας ως τον πιο θανατηφόρο που σημειώθηκε στην Ελλάδα, τα τελευταία 50 χρόνια. Υπολογίζεται ότι 85 άνθρωποι ανασύρθηκαν ζωντανοί από τα συντρίμμια, ενώ άλλοι 2.000 τραυματίστηκαν και 50.000 έμειναν άστεγοι. Τραγικές σκηνές εκτυλίχθηκαν στο εργοστάσιο της Ρικομέξ, στο Μενίδι, που κατέρρευσε και στα συντρίμμια του άφησαν την τελευταία τους πνοή 39 άνθρωποι, μεταξύ των οποίων και δύο γυναίκες σε κατάσταση εγκυμοσύνης. Κατέρρευσαν ακόμη τα εργοστάσια της Φιαλοπλάστ, της Faran και του Φουρλή, όπου πέθαναν τρείς, τέσσερις και έξι άνθρωποι αντίστοιχα, ενώ στα συντρίμμια μιας πολυκατοικίας στη Νέα Φιλαδέλφεια, άλλοι επτά άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους. Πέραν του γεγονότος ότι το επίκεντρο του σεισμού ήταν πολύ κοντά στην μητροπολική περιοχή της Αθήνας, σημαντικό ρόλο στις μεγάλες καταστροφές που σημειώθηκαν έπαιξε και το γεγονός ότι ο σεισμός είχε μικρό εστιακό βάθος, σε συνδυασμό με ασυνήθιστα υψηλές επιταχύνσεις εδάφους. Οι περιοχές που επλήγησαν περισσότερο από το σεισμό ήταν τα Άνω Λιόσια, το Μενίδι, οι Θρακομακεδόνες και η Φυλή Αττικής, όπου όσα κτίρια δεν έπεσαν είχαν υποστεί τέτοιες ζημιές που ήταν αδύνατον να κατοικηθούν ξανά. Στους Θρακομακεδόνες το 84% των σπιτιών χαρακτηρίστηκε κόκκινο ή κίτρινο, στα Άνω Λιόσια το 64% και στη Φυλή το 56%. Τα περισσότερα «κόκκινα» κτίρια βρίσκονταν στις Αχαρνές και τα Άνω Λιόσια. Λίγες μέρες πριν τον σεισμό της Αθήνας, και συγκεκριμένα στις 17 Αυγούστου, είχε σημειωθεί ένας επίσης ισχυρός σεισμός στη Νικομήδεια της Τουρκίας, με την Ελλάδα να παρέχει βοήθεια στην γειτονική χώρα, η οποία ανταπέδωσε αργότερα, στέλνοντας ομάδα διάσωσης στην ελληνική πρωτεύουσα. https://cdn.cnngreece.gr/media/com_news/galleries/2018/09/07/9923/photos/full/2697288.jpg Πηγή: Eurokinissi View full είδηση

Η άμεση κήρυξη των δασικών καμμένων περιοχών ως αναδασωτέων, καθώς και η εκκίνηση των διαδικασιών για αντιδιαβρωτικά και αντιπλημμυρικά έργα αποφασίστηκε, μεταξύ άλλων, στη σύσκεψη που πραγματοποιήθηκε στο Μαξίμου για τις πυρκαγιές σε Έβρο και Πάρνηθα. Η δασική υπηρεσία κηρύσσει άμεσα, με διοικητικές πράξεις, τις περιοχές αυτές αναδασωτέες. Λαμβάνουμε φροντίδα για την άγρια πανίδα, να έχουν δηλαδή τα ζώα που επιβίωσαν ζωοτροφές και νερό για το διάστημα των επόμενων μηνών. Και -το πιο σημαντικό- ξεκινούν οι διαδικασίες και εδώ, όπως και για τις προηγούμενες πυρκαγιές, για τα αντιδιαβρωτικά και αντιπλημμυρικά έργα στις λεκάνες απορροής που έχουν επηρεαστεί. Κορμοφράγματα δηλαδή και άλλα τεχνικά έργα, που έχουν απόλυτη προτεραιότητα. Επίσης, απόλυτη προτεραιότητα έχει ο καθαρισμός των ρεμάτων στις περιοχές αυτές, με ευθύνη των Περιφερειών. Για τους πληγέντες στις περιοχές αυτές ανακοίνωσε ήδη χθες, από την Αλεξανδρούπολη, το κυβερνητικό κλιμάκιο όπου πήγε εκεί τα μέτρα που λαμβάνονται για αυτές τις περιπτώσεις».Επισημαίνεται πως για την υλοποίηση των τεχνικών έργων που αναφέρονται πιο πάνω αποφασίστηκε η ενεργοποίηση του νέου θεσμού των «αναδόχων αποκατάστασης» ενώ θα αξιοποιηθούν και οι δασικοί συνεταιρισμοί. Αναλυτικά όλα τα μέτρα ανά υπουργείο: ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ 1. ΘΕΜΑΤΑ ΕΛΓΑ α. άμεση ολοκλήρωση των δηλώσεων β. ταχεία καταγραφή δεδομένων γ. άμεση & λεπτομερής έκδοση πορισμάτων για την αποζημίωση ασφαλιζόμενης παραγωγής ζωικού – φυτικού κεφαλαίου: Ζωικό κεφάλαιο-χρονοδιάγραμμα: Ολοκλήρωση εντός Οκτωβρίου Φυτικό κεφάλαιο: Αξιοποίηση συστήματος Κοπέρνικους. Οι εικόνες του συστήματος θα χρησιμοποιηθούν για την Σύνταξη Αρχείου με τους δικαιούχους παραγωγούς. Χρονοδιάγραμμα: Προκαταβολές για ζημιές πριν το τέλος του 2023 Συμμετοχή Γεωπόνων και Κτηνιάτρων του ΕΛΓΑ στις Επιτροπές της Κρατικής Αρωγής για τις πυρόπληκτες περιοχές 2. Επιτροπή Διαχείρισης Κρίσεων του ΥΠΑΑΤ υπό την προεδρία του Υφυπουργού, κ. Στ. Κελέτση Εξετάζονται άμεσα: 3. Αλλαγή του συνόλου των επενδυτικών προγραμμάτων του ΠΑΑ, αλλά και των Τομεακών, αυξημένη μοριοδότηση για την ένταξη των πυρόπληκτων σε αυτά και παράταση χρόνου υλοποίησης των συμβατικών υποχρεώσεων (αφορά σε ήδη ενταγμένους σε επενδυτικά σχέδια: Σχέδια Βελτίωσης, Νέοι Αγρότες κλπ) 4. ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ: Αναστολή πληρωμής τελών για 2 χρόνια για γάλα-κρέας για κτηνοτρόφους. 5. ΕΛΓΟ ΔΗΜΗΤΡΑ: Συνεργασία με Ινστιτούτο Εδαφοϋδατικών Αναλύσεων για ανάλυση εδάφους για μελλοντικές νέες καλλιέργειες (συγκέντρωση πληροφοριών για τη βέλτιστη εκμετάλλευση εδάφους). Διοργάνωση ενημερωτικών συναντήσεων – ημερίδων σε συνεργασία με Περιφέρεια Αν. Μακεδονίας και Θράκης: · Παροχή βοήθειας – συμβουλών · Πού μας οδηγούν όλες οι δράσεις; ΑΝΑΓΕΝΝΗΣΗ ΠΕΡΙΟΧΩΝ = ΒΙΩΣΙΜΟΤΗΤΑ = ΑΝΑΠΤΥΞΗ = ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΕΥΗΜΕΡΙΑ ΓΙΑ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ & ΓΙΑ ΤΟ ΑΥΡΙΟ Έκδοση εγχειριδίων που θα μοιραστούν σε παραγωγούς κατά τη διάρκεια των ημερίδων του ΕΛΓΟ για τρόπους διαχείρισης- αποκατάστασης της · ελαιοκαλλιέργειας, · αμπελοκαλλιέργειας, · βοσκοτόπων · μελισσοκομίας ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ Η αποκατάσταση των δημοτικών υποδομών είναι πρώτη προτεραιότητα. Το Υπουργείο Εσωτερικών αναμένει από τους πληγέντες δήμους τα αιτήματα αναγκών με τις τεχνικές προδιαγραφές και το εκτιμώμενο κόστος, για να δρομολογηθεί άμεσα η χρηματοδότηση των εργασιών. ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΚΛΙΜΑΤΙΚΗΣ ΚΡΙΣΗΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑΣ Μέτρα πλαισίου κρατικής αρωγής για τη στήριξη πυρόπληκτων περιοχών στην Περιφερειακή Ενότητα Έβρου Το Υπουργείο Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, σε ένα πλαίσιο συνεργασίας με όλα τα εμπλεκόμενα Υπουργεία, ενεργοποιεί το πλαίσιο της κρατικής αρωγής για τη στήριξη περιοχών που επλήγησαν από πυρκαγιές του Αυγούστου του 2023 στην Περιφερειακή Ενότητα Έβρου. Παράλληλα, από την πρώτη στιγμή τα στελέχη των υπηρεσιών της Γενικής Γραμματείας Αποκατάστασης Φυσικών Καταστροφών και Κρατικής Αρωγής του Υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας βρίσκονται στο πεδίο των πληγεισών περιοχών για αυτοψίες και καταγραφές, ενώ έχουν αποσταλεί άμεσα τα σχετικά έγγραφα στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για ενημέρωσή τους για τις απαιτούμενες ενέργειες και διαδικασίες. Τα μέτρα κρατικής αρωγής που δρομολογούνται, σε ένα πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ των Υπουργείων Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, Εσωτερικών και Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης, καθώς και την Ανεξάρτητη Αρχή Δημοσίων Εσόδων, για τις πληγείσες περιοχές είναι τα ακόλουθα: 1. Πρώτη αρωγή έναντι στεγαστικής συνδρομής Εντάσσονται τις επόμενες ημέρες στην πλατφόρμα arogi.gov.gr οι πληγείσες περιοχές, ώστε οι πυρόπληκτοι πολίτες και οι πληγείσες επιχειρήσεις να υποβάλουν αίτηση για την πρώτη αρωγή έναντι στεγαστικής συνδρομής για τα πυρόπληκτα κτίρια, η οποία θα καταβάλλεται μετά από τις απαραίτητες διασταυρώσεις και ελέγχους. Δικαιούχοι της ενίσχυσης είναι ιδιοκτήτες, κατά πλήρη ή ψιλή κυριότητα, κτιρίων που υπέστησαν βλάβες από τις πυρκαγιές, τα οποία χαρακτηρίζονται από τις αρμόδιες υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας Αποκατάστασης Φυσικών Καταστροφών και Κρατικής Αρωγής του Υπουργείου Κλιματικής Κρίσης και Πολιτικής Προστασίας, ως επικίνδυνα για χρήση («κόκκινα») ή ως προσωρινά ακατάλληλα για χρήση («κίτρινα»), με το ποσό της πρώτης αρωγής να ανέρχεται σε 10.000 ευρώ ή σε 5.000 ευρώ, αντίστοιχα. 2. Παροχή στεγαστικής συνδρομής σε φυσικά και νομικά πρόσωπα για την αποκατάσταση κτιρίων Με την ολοκλήρωση των αυτοψιών από τις υπηρεσίες της Γενικής Γραμματείας Αποκατάστασης Φυσικών Καταστροφών και Κρατικής Αρωγής, θα οριοθετηθούν οι πληγείσες περιοχές και θα χορηγηθεί στεγαστική συνδρομή για την επισκευή/ανακατασκευή των κτιρίων. Η στεγαστική συνδρομή, η οποία αποτελείται από δωρεάν κρατική αρωγή (80%) και άτοκο δάνειο (20%) με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, χορηγείται στους ιδιοκτήτες των πληγέντων κτιρίων και έως το μέγιστο όριο των 150 τ.μ. από το σύνολο του αθροίσματος των εμβαδών των ιδιοκτησιών τους, με σκοπό την αποκατάστασή τους (επισκευή ή ανακατασκευή, ανάλογα με τις βλάβες που παρουσιάζουν). 3. Επιδότηση ενοικίου ή συγκατοίκησης Παρέχεται, σε συνέχεια της οριοθέτησης των πληγεισών περιοχών, επιδότηση ενοικίου ή συγκατοίκησης για την κάλυψη δαπανών προσωρινής στέγασης των μόνιμων κατοίκων, οι κατοικίες των οποίων επλήγησαν από τις πυρκαγιές, με το ύψος της επιδότησης, να κυμαίνεται από 300 ως και 500 ευρώ, ανάλογα με τις παραμέτρους. 4. Πρώτη αρωγή έναντι κρατικής αρωγής προς πληγείσες επιχειρήσεις Μέσω της πλατφόρμας arogi.gov.gr χορηγείται πρώτη αρωγή έναντι επιχορήγησης για την αντιμετώπιση ζημιών, προς πληγείσες επιχειρήσεις και μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα φορείς, ανάλογα με το επίπεδο της ζημιάς. Το ύψος της ενίσχυσης πρώτης αρωγής ανέρχεται σε 2.000 ευρώ για μεσαίο εύρος ζημιάς και 4.000 ευρώ για μεγάλο εύρος ζημιάς στα στοιχεία ενεργητικού τους. Η ενίσχυση πρώτης αρωγής δεν αφορά σε επιχειρήσεις με μικρό εύρος ζημιάς στα στοιχεία ενεργητικού τους, στις οποίες θα χορηγηθεί προκαταβολή. Η καταβολή της ενίσχυσης πρώτης αρωγής γίνεται κατόπιν διασταύρωσης των στοιχείων των αιτούντων πρώτης αρωγής με τις αιτήσεις πληγεισών επιχειρήσεων που έχουν υποβληθεί στην Περιφέρεια για την καταγραφή και εκτίμηση ζημιών από τις επιτροπές κρατικής αρωγής. 5. Κρατική αρωγή προς πληγείσες επιχειρήσεις και αγροτικές εκμεταλλεύσεις Μετά την καταβολή της πρώτης αρωγής θα προχωρήσει και η χορήγηση του τελικού ποσού της επιχορήγησης προς τις πληγείσες επιχειρήσεις, με την επιχορήγηση να καλύπτει το 70% της εκτιμηθείσας ζημιάς σε στοιχεία ενεργητικού της επιχείρησης, όπως αυτή προκύπτει από το έργο των επιτροπών κρατικής αρωγής. Ειδικότερα, η επιχορήγηση αφορά ζημιές σε μηχανολογικό εξοπλισμό, πρώτες ύλες, εμπορεύματα και κατεστραμμένα οχήματα της επιχείρησης. Η τελική επιχορήγηση συμψηφίζεται με την χορηγηθείσα πρώτη αρωγή και προκαταβολή, ενώ στο ίδιο πλαίσιο εντάσσονται και οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Σε ένα πλαίσιο συνεργασίας και συντονισμού που ξεκίνησε άμεσα με την Περιφέρεια, οι οποίες και συστήνουν τις επιτροπές κρατικής αρωγής, προωθείται η διαδικασία εκτίμησης των ζημιών στις επιχειρήσεις και στις αγροτικές εκμεταλλεύσεις, να χορηγηθεί επιχορήγηση, λαμβάνοντας υπόψη όλα τα σχετικά δεδομένα, σταδιακά, ανάλογα με την πορεία ολοκλήρωσης του έργου των επιτροπών. Τέλος, όσον αφορά τις αγροτικές εκμεταλλεύσεις, ενεργοποιείται και το σχήμα επιχορήγησης επί των φυτικών μέσων παραγωγής από την κρατική αρωγή, σε ένα πλαίσιο συνεργασίας με τα συναρμόδια Υπουργεία και τον ΕΛΓΑ, για ζημιές σε δενδρώδεις και πολυετείς καλλιέργειες. 6. Αποζημιώσεις για τις πρώτες ανάγκες των νοικοκυριών και για οικοσκευή Στα πληγέντα από την πυρκαγιά νοικοκυριά θα καταβληθούν, σε συνεργασία με τους Δήμους, χρηματικά ποσά ενισχύσεων, ανάλογα με την καταγραφή των ζημιών. Συγκεκριμένα, προβλέπεται η καταβολή αποζημιώσεωνπρος τα νοικοκυριά που επλήγησαν, ως εξής: (α) οικονομική ενίσχυση, ποσού 600 ευρώ, σε κάθε νοικοκυριό που έχει πληγεί η κύρια κατοικία του, για την κάλυψη των πρώτων αναγκών του, προσαυξημένο ανάλογα για πολύτεκνες οικογένειες και άτομα με ειδικές ανάγκες, (β) οικονομική ενίσχυση ποσού μέχρι 6.000 ευρώ ανά νοικοκυριό, για την επισκευή ή την αντικατάσταση οικοσκευής της κύριας πληγείσας κατοικίας, ενώ η εν λόγω ενίσχυση περιορίζεται στο 50% για τις περιπτώσεις δευτερεύουσας κατοικίας, και (γ) οικονομική ενίσχυση 4.500 ευρώ σε άτομα που υπέστησαν αναπηρία (67%) από τραυματισμό στη φυσική καταστροφή. 7. Αναστολή καταβολής φορολογικών υποχρεώσεων Στις περιοχές της Περιφερειακής Ενότητας Έβρου που έχουν πληγεί από τις πυρκαγιές και κηρύσσονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω των πυρκαγιών, θα χορηγηθεί αναστολή της πληρωμής των εκκρεμών και βεβαιωμένων φορολογικών υποχρεώσεων, για έξι μήνες, τόσο για τις επιχειρήσεις όσο και για τα φυσικά πρόσωπα. 8. Αναστολή διενέργειας πράξεων αναγκαστικής εκτέλεσης Δύναται να παρασχεθεί αναστολή διενέργειας κάθε πράξης αναγκαστικής εκτέλεσης επί της κινητής ή ακίνητης περιουσίας των πληγέντων από την πυρκαγιά,για έξι μήνες. Η αναστολή αφορά στοχευμένα τις επιχειρήσεις που είναι πληγείσες και τα φυσικά πρόσωπα που έχουν υποστεί ζημιές στις κατοικίες τους. Ειδικότερα, η αναστολή καταλαμβάνει, ιδίως, τη διενέργεια πλειστηριασμών, κατασχέσεων, αποβολών και προσωπικών κρατήσεων, εξαιρουμένων των απαιτήσεων για διατροφή. Κατά το χρονικό διάστημα του εξαμήνου, αναστέλλονται και οι προθεσμίες άσκησης ενδίκων μέσων και βοηθημάτων που αφορούν σε εκκρεμείς διαδικασίες αναγκαστικής εκτέλεσης. Η αναστολή αφορά τις επιχειρήσεις που πιστοποιούνται ως πληγείσες με σχετικήβεβαίωση της Περιφέρειας και εντάσσονται στο πλαίσιο της κρατικής αρωγής προς πληγείσες επιχειρήσεις, καθώςκαι τα φυσικά πρόσωπα τα οποία πιστοποιείται ότι έχουν υποστεί ζημιές στις κατοικίες τους, στο πλαίσιο της ένταξής τους στο σχήμα παροχής στεγαστικής συνδρομής και αποζημίωσης οικοσκευής. 9. Τριετής απαλλαγή από τον ΕΝΦΙΑ Τα κτίσματα μετά του αναλογούντος σε αυτά οικοπέδου, τα οποία βρίσκονται σε περιοχές που κηρύσσονται σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης λόγω των πυρκαγιών και έχουν χαρακτηρισθεί ως επικίνδυνα ή προσωρινά ακατάλληλα για χρήση, καθώς και τα αγροτεμάχια που έχουν καταστραφεί, δύναται να απαλλαγούν από τον ΕΝΦΙΑ για μία τριετία, με την προϋπόθεση ότι κατά τον χρόνο αυτόν η κυριότητα ή το εμπράγματο δικαίωμα στο ακίνητο ανήκει στον υπόχρεο σε φόρο του έτους αυτού. 10. Ρύθμιση και αναστολή ασφαλιστικών εισφορών Παρέχεται η δυνατότητα να ενταχθούν σε διαδικασία ρύθμισης και αναστολής ασφαλιστικών εισφορών, για έξι μήνες, οι επιχειρήσεις που βρίσκονται εντός των οριοθετημένων περιοχών που έχουν πληγεί από τις πυρκαγιές. 11. Αναστολή συμβάσεων εργασίας Ενεργοποιείται το ειδικό σχήμα στήριξης της απασχόλησης για τις επιχειρήσεις που έχουν πληγεί από τις πυρκαγιές, με τη παροχή δυνατότητας αναστολής των συμβάσεων εργασίας και χορήγησης αντίστοιχου επιδόματος, ύψους 534 ευρώ, προς τους εργαζόμενους των πληγεισών επιχειρήσεων για ένα τρίμηνο. Το μέτρο αφορά στοχευμένα τις επιχειρήσεις που πιστοποιούνται ως πληγείσες και εντάσσονται στο πλαίσιο της κρατικής αρωγής προς πληγείσες επιχειρήσεις. 12. Έκτακτη χρηματοδότηση προς τους ΟΤΑ Σε ένα πλαίσιο συνεργασίας με τους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης, θα προχωρήσει έκτακτη χρηματοδότησή τους -όπου κριθεί η ανάγκη- για την κάλυψη ζημιών σε δίκτυα και υποδομές. 13. Δώδεκα (12) διανυκτερεύσεις, εντελώς δωρεάν (μηδενική ιδιωτική συμμετοχή) σε καταλύματα του νομού που συμμετέχουν στο πρόγραμμα voucher κοινωνικού τουρισμού 2023-24 που υλοποιείται έως 30 Ιουνίου 2024 για όλους τους δικαιούχους και ωφελούμενους. 14. Ένταξη του Έβρου στο ειδικό καθεστώς κοινωνικού τουρισμού με 12 δωρεάν διανυκτερεύσεις ΓΕΝΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗΣ ΚΑΙ ΑΣΥΛΟΥ 1. Αυξημένη ετοιμότητα για αντιμετώπιση μεταναστευτικών ροών σε συνεργασία με το Υπουργείο Προστασίας του Πολίτη και άλλες Αρχές 2. Στον Έβρο λειτουργεί το κλειστού τύπου Κέντρο Υποδοχής και Ταυτοποίησης (ΚΥΤ) Φυλακίου (Ορεστιάδας) 3. Γρήγορες διαδικασίες καταγραφής και ταυτοποίησης πολιτών τρίτων χωρών εντός ΚΥΤ και μεταφορά τους στην ενδοχώρα 4. Αξιοποίηση Ταμείου Αλληλεγγύης Υπουργείου Μετανάστευσης και Ασύλου για τη χρηματοδότηση έργων Δήμων όπου λειτουργούν δομές. Δ/ΝΣΗ ΔΑΣΩΝ ΚΑΙ ΔΑΣΙΚΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΕΝΕΡΓΕΙΑΣ 1. Ολοκλήρωση άμεσα όλων των προπαρασκευαστικών ενεργειών για την παραγωγή του απαραίτητου χαρτογραφικού υλικού (δασικός χάρτης, βλάστησης, εδαφολογικός, υδρογραφικού δικτύου, σφοδρότητας καύσης) που θα χρησιμοποιηθεί στις μελέτες. 2. Έκδοση όλων των απαραίτητων Διοικητικών πράξεων προστασίας των εκτάσεων Δασικού χαρακτήρα (κήρυξη έκτασης ως αναδασωτέας, Δασικές Απαγορευτικές Διατάξεις). 3. Συνεργασία των Δασικών Υπηρεσιών Έβρου με τη Μονάδα Διαχείρισης του ΟΦΥΠΕΚΑ και τις ΜΚΟ για τη συλλογή και περίθαλψη των ειδών άγριας πανίδας που χρήζουν τέτοιας φροντίδας. Χορήγηση πίστωσης για προμήθεια ζωοτροφών σε είδη άγριας πανίδας. 4. Έκδοση των αποφάσεων απόληψης της καμένης ιστάμενης ξυλείας, τόσο στις παρόδιες ζώνες, στις ζώνες περιμετρικά των τουριστικών περιοχών και των οικισμών, όσο και στις κοίτες των ρεμάτων (συνεργασία με Περιφέρεια και Δήμους). Χρησιμοποίηση της ξυλείας πρώτα για τα αντιδιαβρωτικά έργα, για την κάλυψη των ατομικών αναγκών των κατοίκων και για άλλες χρήσεις (τεχνική ξυλεία, θρυμματισμός για παραγωγή βιομάζας κλπ). 5. Σχεδιασμός, σύνταξη – έγκριση των μελετών και υλοποίηση των αναγκαίων αντιδιαβρωτικών και αντιπλημμυρικών έργων στα ορεινά τμήματα των λεκανών απορροής όλης της έκτασης. Ενεργοποίηση του θεσμού Αναδόχου Αποκατάστασης & Αναδάσωσης τόσο για τις μελέτες, όσο και για τα έργα. Παράλληλα, ενεργοποίηση όλων των διαδικασιών για ένταξη προς χρηματοδότηση των έργων στο ΕΠΑ – Πρόγραμμα Φυσικών Καταστροφών. Χρηματοδότηση των υποστηρικτών εργασιών για συλλογή στοιχείων υπαίθρου για τις μελέτες από τον Τακτικό Προϋπολογισμό και το Πράσινο Ταμείο. 6. Υλοποίηση των έργων με τη διαδικασία του επείγοντος, σύμφωνα με το θεσμικό πλαίσιο που πλέον ισχύει, τόσο με χρήση στο πεδίο Δασικών Συνεταιρισμών Εργασίας, όσο και με εργολήπτες Δασοτεχνικών Έργων για μεγαλύτερη ταχύτητα και αποτελεσματικότητα. Συνεργασία με την Περιφέρεια για τον καθαρισμό όλων των κοιτών ρεμάτων και τον παράλληλο σχεδιασμό και υλοποίηση των αντιπλημμυρικών έργων στις πεδινές ζώνες. 7. Σε δεύτερο χρόνο και μετά την παρέλευση χρονικού διαστήματος 18-24 μηνών, εντοπισμός τμημάτων για τεχνητή αναδάσωση. View full είδηση

Εγκρίθηκε, κατά τη σημερινή συνεδρίαση του Συμβουλίου Μητροπολιτικού Σχεδιασμού (ΣΜΣ) του Υπουργείου Περιβάλλοντος και Ενέργειας, το Ειδικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΕΠΣ) για τη μετεγκατάσταση του Καζίνο Πάρνηθας από τον Εθνικό Δρυμό Πάρνηθας, σύμφωνα με το άρθρο 8 του ν.4447/2016, καθώς και η Στρατηγική Μελέτη Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων (ΣΜΠΕ) αυτού. Με την έγκριση του ΕΠΣ, ολοκληρώνεται η χωρική οργάνωση ενός τμήματος της περιοχής Δηλαβέρη του Δήμου Αμαρουσίου, συνολικής έκτασης 50.173,72 τ.μ., όπου θα μετεγκατασταθεί το Καζίνο Πάρνηθας. Η απόφαση καθορίζει τις χρήσεις γης, τους όρους και περιορισμούς δόμησης στο σύνολο της περιοχής παρέμβασης και τον πολεοδομικό κανονισμό. Στο πλαίσιο του ΕΠΣ, συντάχθηκε και υποβλήθηκε επίσης κυκλοφοριακή μελέτη τόσο για τις βελτιωτικές παρεμβάσεις που πρόκειται να γίνουν στην ευρύτερη περιοχή, όσο και για τους τρόπους αντιμετώπισης των υφιστάμενων κυκλοφοριακών προβλημάτων. View full είδηση

Τα αντιδιαβρωτικά έργα ξεκίνησαν τη Δευτέρα 20.11.2023, υλοποιούνται από Δασικούς Συνεταιρισμούς Εργασίας από διάφορες περιοχές της Ελλάδας και από εργοληπτικές εταιρείες δασοτεχνικών έργων, ενεργοποιώντας το θεσμό του Αναδόχου Αποκατάστασης. Ειδικότερα : Το Κοινωφελές Ίδρυμα Αθανάσιος Κ. Λασκαρίδης είναι Ανάδοχος Αποκατάστασης του έργου: «Αντιδιαβρωτικά έργα αποκατάστασης των καμένων εκτάσεων Πάρνηθας, στην περιοχή Ρέμα Αγίου Γεωργίου και Ρέμα Πλατανάκι (Επιφάνεια 1)» Η ΔΕΗ Α.Ε. είναι Ανάδοχος Αποκατάστασης του έργου: «Αντιδιαβρωτικά έργα αποκατάστασης των καμένων εκτάσεων Πάρνηθας, στην περιοχή Ρέμα Γιαννούλας και Ρέμα Φιχθίου (Επιφάνεια 2)» Η Τράπεζα Πειραιώς Α.Ε. είναι Ανάδοχος Αποκατάστασης του έργου: «Αντιδιαβρωτικά έργα αποκατάστασης των καμένων εκτάσεων Πάρνηθας στην περιοχή Ρέμα Κατερίνιζας και Ρέμα Πικροδάφνεζας (Επιφάνεια 3)» Σε όλες τις επιφάνειες έχει περαιωθεί, μέχρι σήμερα, το 30% περίπου των αντιδιαβρωτικών έργων. Επισημαίνεται ότι τα έργα αυτά ακολουθούν το περιεχόμενο εγκεκριμένων μελετών και κατασκευάζονται στο πεδίο, σύμφωνα με τους κανόνες της δασικής επιστήμης και τεχνικής, για την προστασία των εδαφών ως απόλυτης προτεραιότητας, ενώ θα ακολουθήσουν άμεσα και τα αντιπλημμυρικά έργα, που θα θωρακίσουν την πρόσφατα πληγείσα περιοχή. Η εκτέλεση των αντιδιαβρωτικών έργων προβλέπει εκτός όλων των άλλων, υλοτόμηση των καμένων δέντρων, που βρίσκονται εκατέρωθεν του δασικού και μη οδικού δικτύου και σε βάθος 30 μέτρων (ζώνη πλάτους 60 μέτρων), καθώς και αυτών που βρίσκονται εκατέρωθεν των μονοπατιών πεζοπορίας και σε βάθος 30 μέτρων (ζώνη πλάτους 60 μέτρων), προκειμένου αφενός να εξασφαλιστεί η ασφαλής κυκλοφορία των εργαζόμενων και των επισκεπτών του δάσους και αφετέρου για λόγους αντιπυρικής προστασίας του ευαίσθητου μετά την πυρκαγιά δασικού οικοσυστήματος. Τα υλοτομηθέντα δέντρα στις ζώνες αυτές, χρησιμοποιούνται στην κατασκευή των αντιδιαβρωτικών έργων και εάν πλεονάζουν μετατοπίζονται στους δασόδρομους, προκειμένου να διατεθούν για την κάλυψη ατομικών αναγκών κατοίκων της περιοχής ευθύνης μας. Τα κλαδιά που προκύπτουν από την αποκλάδωση των δέντρων, χρησιμοποιούνται για την κατασκευή κλαδοδεμάτων και εάν πλεονάζουν θρυμματίζονται και διασκορπίζονται στις ζώνες αυτές για τον εμπλουτισμό του εδάφους. Σημειώνεται πως για την κατασκευή των αντιδιαβρωτικών δεν υλοτομούνται δέντρα, στα οποία έχει παραμείνει άκαυτο και ζωντανό, έστω και ελάχιστο τμήμα της κόμης τους. View full είδηση

Η Ιπποκράτειος Πολιτεία αποτελεί μια ιδιαίτερη περίπτωση οικισμού της χώρας ο οποίος ρυμοτομήθηκε εντός του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας, του εμβληματικότερου βουνού του λεκανοπεδίου της Αθήνας και του πλέον σημαντικού ορεινού οικοσυστήματος της Αττικής. Η ιστορία της ταυτίζεται με ολόκληρη την περίοδο της μεταπολίτευσης αλλ’ έλκει τα νομοθετικά της ερείσματα από την εποχή της χούντας, οπότε με το νομοθετικό διάταγμα 886/1971, περί οικοδομικών συνεταιρισμών, επετράπη η απεριόριστη οικιστική εκμετάλλευση των δασών και δασικών εκτάσεων της χώρας. Τις ολέθριες για το τοπίο και το περιβάλλον (φυσικό και οικιστικό) συνέπειες εκείνης της περιόδου τις βιώνουμε έως και σήμερα, με αποκορύφωμα, στην περίπτωση της Ιπποκρατείου Πολιτείας, την καταστροφική πυρκαγιά της 6ης Αυγούστου 2021, που αποτέφρωσε το μεγαλύτερο μέρος του άλλοτε ειδυλλιακού οικισμού στην καρδιά της Πάρνηθας. Παρ’ όλο που έχουν παρέλθει 40 χρόνια από τότε που η νομοθεσία, βάσει της οποίας δημιουργήθηκε η Ιπποκράτειος Πολιτεία, κρίθηκε αντισυνταγματική (ΣτΕ Ολ 3754/1981), καμία κυβέρνηση της δημοκρατικής πλέον Ελλάδος δεν προέβη στην αλλαγή του καθεστώτος, που έχει διαμορφωθεί, με την οικιστική εκμετάλλευση του τμήματος αυτού του ορεινού όγκου. Παρομοίως και οι δικαστικές αποφάσεις (ΣτΕ Ολ 2282/1992, ΣτΕ 3501/2010, ΣτΕ 2585/2016 αλλά και το Πρακτικό ΣτΕ ΠΕ 305/2006), που εκδόθηκαν για την Ιπποκράτειο Πολιτεία, θεωρούν στο σύνολό τους ως a priori νόμιμη τη ρυμοτόμηση του οικισμού αυτού εντός του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας, προκρίνουν την αποχή από οποιαδήποτε διαδικασία και επιλογή που θα μπορούσε να διασαλεύσει το ήδη διαμορφωθέν οικιστικό και δομικό καθεστώς στην περιοχή και αποφεύγουν οποιαδήποτε -επί της ουσίας- εξέταση της συνταγματικότητάς του. Είναι δε πλέον υποκριτικό να υποστηρίζεται, πως τομή στην προστασία της αυθαίρετης δόμησης στα δάση αποτέλεσε η ψήφιση του Συντάγματος του 1975 και πως εκτάσεις που έχουν απολέσει τον δασικό τους χαρακτήρα πριν την 11η Ιουνίου 1975, λόγω επεμβάσεων που έλαβαν χώρα με διοικητική πράξη που καλύπτεται από το τεκμήριο νομιμότητας, δεν μπορούν πλέον να θεωρηθούν ως δάση ή δασικές, δοθέντος ότι με σωρεία νομοθετικών διατάξεων που έχουν κριθεί συνταγματικές και με τα «μορφώματα» των οικιστικών πυκνώσεων και της νομιμοποίησης δασικών αυθαιρέτων, προωθείται επίσημα και συστηματικά πλέον η οικιστική εκμετάλλευση των δασών και των δασικών εκτάσεων όλης της χώρας. Τούτο μας κάνει εύλογα να αναλογιζόμαστε πως και η διατήρηση στα δάση αυθαιρέτων που ανεγέρθηκαν προ του Συντάγματος του 1975, δεν γίνεται τελικά προς τον σκοπό της προστασίας της καλόπιστης ιδιοκτησίας καθεαυτής, αλλά για την παγίωση της αυθαιρεσίας, την οποία και μεταπολιτευτικά, ως τις μέρες μας, οι εκάστοτε κυβερνήσεις προώθησαν και στήριξαν με κάθε δυνατό τρόπο. Άλλωστε και για το σοβαρότατο αυτό ζήτημα θα πρέπει κάποτε να εξετάσουμε υπεύθυνα κατά πόσον μπορεί όντως να επιτευχθεί με κριτήρια δικαιοσύνης μία ορθή στάθμιση μεταξύ του δικαιώματος στην ιδιοκτησία και στο περιβάλλον, όταν για την προστασία της ιδιοκτησίας και της εμπιστοσύνης ορισμένων μόνο διοικουμένων καταλήγει να θυσιάζεται το δικαίωμα στο περιβάλλον ως πανανθρώπινο αγαθό που αφορά όχι μόνον τις παρούσες αλλά και όλες τις μέλλουσες γενιές. Με εξαίρεση δε τη μειοψηφήσασα γνώμη στην απόφαση ΣτΕ Ολ 2282/1992, αποτελεί απογοητευτική διαπίστωση το γεγονός ότι ουδείς εκ των ανωτάτων δικαστών στις σχετικές δίκες εφήρμοσε τη θεμελιώδη δημοκρατική αρχή της παρ. 2 του άρθρου 87 του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία: «Οι δικαστές, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, υπόκεινται μόνο στο Σύνταγμα και στους νόμους και σε καμία περίπτωση δεν υποχρεούνται να συμμορφώνονται με διατάξεις που έχουν τεθεί κατά κατάλυση του Συντάγματος». Μέσα λοιπόν από αυτή την πολυκύμαντη και θεσμικά βεβαρημένη πορεία διαμορφώθηκε το καθεστώς που συντήρησε την Ιπποκράτειο Πολιτεία ως τις μέρες μας. Ένα καθεστώς νομικά σαθρό και εχθρικό προς τη φύση και τον άνθρωπο που, παρά την επιφανειακή εικόνα του μαγευτικού οικισμού μέσα στο καταπράσινο περιβάλλον της Πάρνηθας, σταδιακά έλαβε τη μορφή του «χρονικού ενός προαναγγελθέντος θανάτου» για το οικοσύστημα του σημαντικότερου δρυμού της Αττικής και για τις ανθρώπινες περιουσίες που δημιουργήθηκαν στο συγκεκριμένο τμήμα του. Ας δούμε όμως αναλυτικά τις ιδιαίτερες πτυχές αυτής της τόσο σημαντικής υποθέσεως. Τα τηλεοπτικά πλάνα με τις φλόγες των πυρκαγιών των τελευταίων ημερών να καταπίνουν κατοικίες στην άλλοτε παραδεισένια Ιπποκράτειο Πολιτεία, είναι εφιαλτικά. Γεμίζουν την καρδιά με απόγνωση και σε κάνουν, για ακόμα μια φορά, να αναλογίζεσαι πόσο μικρός μοιάζει ο άνθρωπος μπροστά σε κινδύνους τέτοιου μεγέθους. Δάση και περιουσίες απανθρακώνονται μέσα σε ελάχιστα λεπτά. Οι εικόνες καθηλώνουν και λένε όσα χιλιάδες λέξεις δεν μπορούν να πουν μαζί. Παρακολουθώντας έναν από τους πλέον ειδυλλιακούς οικισμούς της Αττικής να γίνεται στάχτη, ανακαλώ στη μνήμη όλο το νομικό πλαίσιο που στήριξε τη δημιουργία και την ύπαρξή του, προσπαθώντας να βρω μιαν απάντηση στο «πώς» και στο «γιατί» ετούτης της ασύλληπτης καταστροφής που -φευ- είναι μόνο μέρος της γενικότερης, εθνικών διαστάσεων τραγωδίας, που χτύπησε τη χώρα μας τα τελευταία εικοσιτετράωρα και ακόμα την ταλανίζει, με ανυπολόγιστες συνέπειες και για το μέλλον. Ο οικισμός της Ιπποκρατείου Πολιτείας αριθμεί περισσότερες από 600 κατοικίες και περίπου χίλιους (1.000) μονίμους κατοίκους, σύμφωνα με την τελευταία απογραφή του 2011[1]. Ανήκει διοικητικά στον δήμο Ωρωπού. Το νομικό καθεστώς της Ιπποκρατείου Πολιτείας βασίζεται στα ακόλουθα σημεία – σταθμούς της ιστορίας της, που σχετίζονται άρρηκτα με το καθεστώς προστασίας και διαχείρισης του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας. 1. Ο Εθνικός Δρυμός Πάρνηθας και το καθεστώς προστασίας του Ο Εθνικός Δρυμός Πάρνηθας,[2] συνολικής εκτάσεως 3.812 εκταρίων, ιδρύθηκε με το βασιλικό διάταγμα 644/1961 (ΦΕΚ Α’ 155/13.09.1961), ενώ o Υμηττός, το Πεντελικό όρος, ο Κορυδαλλός και το όρος Αιγάλεω κηρύχθηκαν το 1969 «περιοχές ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους». Αργότερα, με το πδ/γμα 107/1974 (ΦΕΚ Α’ 34/08.02.1974) το δάσος Τατοΐου κηρύχθηκε επίσης Εθνικός Δρυμός και με το πδ/γμα της 31.08-20.10.1978 (Δ’ 544/20.10.1978) καθορίστηκαν οι ζώνες προστασίας του Υμηττού. Η Πάρνηθα καταλαμβάνει μια μεγάλη έκταση στη γεωγραφική περιοχή της Αττικής, αποτελώντας το σημαντικότερο οικοσύστημά της. Μαζί με τα όρη Πεντέλη, Υμηττός και Αιγάλεω – Ποικίλο περικλείει την πρωτεύουσα και τα προάστιά της. Σύμφωνα με το βδ/γμα 644/1961, ο Δρυμός της Πάρνηθας αποτελείται από τον πυρήνα που περιλαμβάνει τον κεντρικό όγκο του βουνού (38.000 στρ.) και την περιφερειακή ζώνη (250.000 στρ.). Το μεγαλύτερο μέρος του πυρήνα (90%) καλύπτεται από Κεφαλληνιακή Ελάτη (Abies cephalonica), ενώ η περιφερειακή ζώνη καλύπτεται, ως επί το πλείστον, από υψηλά δάση Χαλεπίου Πεύκης (Pinus halepensis). Η Ιπποκράτειος Πολιτεία πριν την πυρκαγιά της 6ης Αυγούστου 2021 (protothema.gr) Η καταστροφική πυρκαγιά της 28ης Ιουνίου 2007 κατέστρεψε μεγάλο μέρος του Εθνικού Δρυμού, αφανίζοντας 10.500 στρ. πευκοδάσους, 21.800 στρ. ελατοδάσους και 4.300 στρ. μακκίας. Η πρωτοφανής αυτή καταστροφή επίσπευσε την έκδοση του πδ/τος της 19ης Ιουλίου 2007 «Καθορισμός Ζωνών Προστασίας του ορεινού όγκου Πάρνηθας (Ν. Αττικής)» (ΦΕΚ Δ’ 336/24.07.2007), με το οποίο καθορίστηκαν 16 ζώνες προστασίας. Η χλωρίδα της Πάρνηθας, σύμφωνα με τις πιο πρόσφατες μελέτες, περιλαμβάνει περισσότερα από 1.100 φυτικά είδη, αριθμός που αποτελεί περίπου το 1/6 των ειδών της ελληνικής χλωρίδας. Μεταξύ αυτών, τα 92 είναι ελληνικά ενδημικά εκ των οποίων πολλά έχουν χαρακτηριστεί σπάνια και απειλούμενα και προστατεύονται με ειδικές διατάξεις από την ελληνική και διεθνή νομοθεσία. Η πανίδα της Πάρνηθας είναι εξ ίσου σημαντική με κυριότερο εκπρόσωπο το κόκκινο ελάφι (Cervus elaphus), που αριθμεί πάνω από 500 άτομα στο βουνό. Επίσης μεγάλος αριθμός θηλαστικών, πτηνών, αμφιβίων και ασπονδύλων συμπληρώνουν την πλούσια και θαυμαστή πανίδα της. Πολλά από τα είδη της Πάρνηθας προστατεύονται από την ελληνική νομοθεσία και κυρίως από το πδ/γμα 67/1981, αλλά και από τη διεθνή νομοθεσία, όπως τη Σύμβαση της Βέρνης, τη Σύμβαση CITES, την οδηγία των οικοτόπων 92/43 και την οδηγία για τα πουλιά 79/409. Επιπλέον, ο Εθνικός Δρυμός Πάρνηθας έχει ενταχθεί στο δίκτυο Natura 2000 και έχει χαρακτηρισθεί Ειδική Περιοχή Προστασίας για τα πουλιά (SPA), Καταφύγιο Θηραμάτων και Τοπίο Ιδιαιτέρου Φυσικού Κάλλους. Εν όψει των διατάξεων του ν. 1515/1985 «Ρυθμιστικό σχέδιο και πρόγραμμα προστασίας περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας» (ΦΕΚ Α’ 18/18.02.1985) και προς επίτευξη των σκοπών του, εκπονήθηκε για την προστασία του ορεινού όγκου της Πάρνηθας μελέτη από το Τμήμα Περιβάλλοντος του Οργανισμού Αθήνας, τον Ιούλιο του έτους 2003. Σε αυτήν: α) οριοθετείται ο ανωτέρω ορεινός όγκος τόσο με γενικά κριτήρια (τοπογραφία, υφιστάμενο θεσμικό πλαίσιο προστασίας, χρήσεις γης κ.λπ.) όσο και με ειδικά (φυσικοί σχηματισμοί, σταθερά τεχνικά έργα, όρια σχεδίων πόλεων κ.λπ.), β) Αναλύονται τα στοιχεία του φυσικού και πολιτιστικού του περιβάλλοντος, και γ) παρατίθενται οι κύριες αιτίες υποβαθμίσεώς του, η αξιολόγηση των προβλημάτων και οι τρόποι αντιμετωπίσεώς τους. Σε αυτές περιλαμβάνεται η αυξανόμενη ανθρώπινη παρουσία γύρω από και μέσα στον ορεινό όγκο, που εμφανίζεται: ι) με την επέκταση του οικιστικού ιστού, είτε με τη μορφή εντάξεως στο σχέδιο πόλεως, είτε με τη μορφή αυθαίρετης δομήσεως είτε, τέλος, με την εκτός σχεδίου δόμηση καθώς και ιι) με την ύπαρξη σε περίοπτες θέσεις, χρήσεων προϋφισταμένων, λειτουργουσών επί μακρό χρονικό διάστημα και των οποίων, κατά κανόνα δεν είναι εφικτή η απομάκρυνση αλλά, όσων είναι δυνατόν, η σταδιακή μετεγκατάσταση. Οι χρήσεις αυτές, που επηρεάζουν αρνητικά την αισθητική του τοπίου και τη χλωρίδα και πανίδα είναι, μεταξύ άλλων, οι στρατιωτικές εγκαταστάσεις, το πάρκο κεραιών, οι εγκαταστάσεις του Ο.Τ.Ε., οι ξενοδοχειακές εγκαταστάσεις, οι λατομικές εργασίες και ορισμένοι χώροι αναψυχής. Εν όψει δε αυτών προτείνεται με την ανωτέρω μελέτη ο καθορισμός των επιτρεπομένων χρήσεων σε ένδεκα ζώνες. Από αυτές οι υπό στοιχ. Α1 και Α2 είναι περιοχές απόλυτης προστασίας του πυρήνα του Εθνικού Δρυμού με διαβαθμισμένη ένταση απαγορεύσεων, ενώ οι υπό στοιχεία Β και Δ, περαιτέρω υποδιαιρούμενες, αποτελούν γύρω από τον ανωτέρω πυρήνα ζώνη αναψυχής, η οποία θα λειτουργεί προστατευτικά για τον πυρήνα, αλλά και γι’ αυτήν την ίδια, εφ’ όσον σε ορισμένες υποδιαιρέσεις της θα υπάρχουν ενισχυμένες χρήσεις αναψυχής, αθλητισμού και πολιτισμού, ώστε να συγκεντρώσουν το μεγαλύτερο μέρος της ανθρώπινης πιέσεως για αναψυχή. Μετά την εκπόνηση της ανωτέρω μελέτης καταρτίστηκε σχετικό σχέδιο πδ/τος σύμφωνα με τις προτάσεις της, επί της οποίας γνωμοδότησε η Εκτελεστική Επιτροπή του Οργανισμού Αθήνας (πρ. 2/συν. 52/23.7.2003). 2. Ιπποκράτειος Πολιτεία: Νομικό καθεστώς και διεκδικήσεις Η Ιπποκράτειος Πολιτεία αποτελεί μία ιδιαίτερη περίπτωση οικισμού της χώρας ο οποίος ρυμοτομήθηκε εντός εθνικού δρυμού, στην καρδιά της Πάρνηθας, του εμβληματικότερου βουνού του λεκανοπεδίου της Αθήνας και του πλέον σημαντικού ορεινού οικοσυστήματος της Αττικής. Η ιστορία της ταυτίζεται με ολόκληρη την περίοδο της μεταπολίτευσης αλλ’ έλκει τα νομοθετικά της ερείσματα από τα εγκληματικά νομοθετήματα της χούντας, των οποίων τις ολέθριες συνέπειες για το τοπίο και το περιβάλλον (φυσικό και οικιστικό) βιώνουμε έως και σήμερα. (google.commaps) α) Μορφολογία – Διαχείριση Σύμφωνα με Έκθεση δασολόγου του Δασαρχείου Πεντέλης «επί διεκδικουμένης δασικής εκτάσεως», της 10ης Αυγούστου 1974, κατόπιν αυτοψίας που πραγματοποιήθηκε στις 13.7.1974, η έκταση της Ιπποκρατείου Πολιτείας καλύπτεται, κατά ποσοστό 66%, «υπό διφυούς και πολυορόφου δάσους χαλεπίου πεύκης (ως ανωρόφου) και αειφύλλων πλατυφύλλων (ως υπορόφου) ακανονίστου υποκηπευτοειδούς έως ομηλίκου μορφής ηλικίας μέχρι 80 ετών, μέσης συγκομώσεως 0,6-0,7 και παραγωγικότητος περίπου 1,00 κ.μ. ξυλώδους όγκου κατ’ έτος και εκτάριον», ενώ το υπόλοιπο ποσοστό της επιφανείας της «τυγχάνει γυμνόν δασικής βλαστήσεως, άγονον και γεωργοδενδροκομικώς καλλιεργημένον, είναι κατανεμημένον εις μικρά τμήματα διάσπαρτα εντός του ως ανωτέρω δάσους …».[3] Από άποψη εκμεταλλεύσεως, η έκταση χαρακτηρίζεται ως «δασοαγροτική» για τα μεγαλύτερα υψόμετρα, ως «οικιστική – βιομηχανική – αγροτική – τουριστική» για τα χαμηλότερα. Σε σχέση με την οικοπεδική αξία της εκτάσεως, στην έκθεση αναφέρεται ότι αυτή είναι μεγάλη, καθ’ όσον προορίζεται για την ίδρυση της Διεθνούς Ιπποκρατείου Πολιτείας. Περαιτέρω, από την ίδια έκθεση προκύπτει ότι το επίμαχο δάσος τυγχάνει διαχειρίσεως ως «διακατεχόμενο», δυνάμει σχετικών εγγράφων, έτους 1972, της Γενικής Διευθύνσεως Δασών του Υπουργείου Γεωργίας και του Δασαρχείου Αθηνών, τα οποία απευθύνονται στον αναγκαστικό συνεταιρισμό διαχειρίσεως του συνιδιόκτητου δάσους «Αγία Τριάς» καθώς και ότι συνέχεται με άλλα μεγάλα δάση της περιοχής, όπως το δημόσιο δάσος Τατοΐου.[4] β) Ιδιοκτησιακό καθεστώς Σε σχέση με το ιδιοκτησιακό καθεστώς της εκτάσεως, οι τίτλοι ιδιοκτησίας των δικαιοπαρόχων του οικοδομικού συνεταιρισμού υγειονομικών «Διεθνής Ιπποκράτειος Πολιτεία» ανάγονται στο έτος 1835, οπότε ο Ομέρ Πασάς μεταβίβασε το «τσιφλίκι Γκιούρκα», που περιλαμβάνει και το επίμαχο δάσος, στον Αλέξανδρο Ματθαίου Κατακουζινόν, μαζί με το «τσιφλίκι Τατοΐου». Ο τελευταίος μεταβίβασε, το 1838, την έκταση, ως προίκα, στη θυγατέρα του Ελπίδα σύζυγο Σκαρλάτου Σούτζου. Η έκταση αυτή εξαιρέθηκε της απαλλοτριώσεως που είχε κηρυχθεί με το βδ/γμα της 22ας Φεβρουαρίου 1912 στα δάση της ευρύτερης περιοχής υπέρ των ακτημόνων καλλιεργητών και υλοποιήθηκε το έτος 1922 με την υπ’ αριθ. 8/1922 απόφαση της Επιτροπής Απαλλοτριώσεων. Το 1926 οι κληρονόμοι της ανωτέρω Ελπίδος Σούτζου μεταβίβασαν την έκταση στον Σωτήριο Αντωνίου Βλάχο και σε άλλους 165 κατοίκους Κιούρκων (κοινότητας Αφιδνών).[5] Τμήματα της ευρύτερης εκτάσεως κηρύχθηκαν απαλλοτριωτέα μεταξύ των ετών 1953-1972 για τις ανάγκες των ενόπλων δυνάμεων, ως δικαιούχος δε της αποζημιώσεως αναγνωρίσθηκε ο αναγκαστικός συνεταιρισμός διαχειρίσεως συνιδιοκτήτου δάσους «Αγία Τριάς». Οι περισσότεροι από τους δικαιοδόχους των ως άνω κατοίκων της κοινότητας Αφιδνών (πλην τεσσάρων) είχαν μεταβιβάσει τα τμήματα της εκτάσεως που τους ανήκαν στον υποβαλόντα την από 11.6.1974 αίτηση οικοδομικό συνεταιρισμό, δυνάμει συμβολαίων που συνετάγησαν το έτος 1973, αφού προηγουμένως, με την υπ’ αριθ. 5403/Δ4δ/8544/128/27.7.1970 κοινή απόφαση των Υπουργών Κοινωνικών Υπηρεσιών και Δημοσίων Έργων εγκρίθηκε η απόκτηση της εκτάσεως από τον ανωτέρω οικοδομικό συνεταιρισμό και προεγκρίθηκε η υπό όρους ίδρυση οικισμού σε αυτήν[6]. (star.gr) Σύμφωνα με την ως άνω έκθεση του Δασαρχείου Πεντέλης οι δικαιοπάροχοι του οικοδομικού συνεταιρισμού είχαν προβεί σε πληθώρα πράξεων νομής και κατοχής επί της επίμαχης εκτάσεως (διακατοχικές πράξεις), οι οποίες και παρατίθενται στην έκθεση, το δε Ελληνικό Δημόσιο «δεν φαίνεται να πραγματοποίησεν ουδεμίαν πράξιν νομής και κατοχής επί του επιδίκου». Επίσης, αναφέρονται στην έκθεση μαρτυρίες υπέρ της κατοχής και νομής της εκτάσεως από τους δικαιοπαρόχους του οικοδομικού συνεταιρισμού, ενώ επισημαίνεται ότι δεν ανευρέθη μάρτυρας υπέρ του Δημοσίου. Σε άλλο σημείο της εκθέσεως αναφέρεται ότι η επίμαχη έκταση αποτελεί αντικείμενο ιδιωτικής διαχειρίσεως από την Επανάσταση του 1821 έως το έτος 1926 και από το έτος αυτό έως το έτος 1972 χαρακτηρίζεται ως «συνιδιόκτητο ακίνητο», ενώ με σχετικά έγγραφα της Γενικής Διευθύνσεως Δασών του Υπουργείου Γεωργίας του έτους 1972 χαρακτηρίζεται ως «διακατεχόμενο». Ο χαρακτήρας της εκτάσεως ως ιδιωτικής κτήσεως συνάγεται, κατά την έκθεση, από την υπ’ αριθ. 442/1902 απόφαση του Αρείου Πάγου, την υπ’ αριθ. 492/1959 Γνωμοδότηση του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για το «τσιφλίκι Καρελά» και την υπ’ αριθ. 11505/1853 απόφαση του Εφετείου Αθηνών, ενώ στα βιβλία του Δασαρχείου Πεντέλης η έκταση είναι καταγεγραμμένη στο βιβλίο ιδιωτικών δασών και όχι στο βιβλίο εθνικών δασών ως δημόσια. Περαιτέρω, στην ως άνω έκθεση αναφέρεται ότι από το έτος 1926 το δάσος «Αγία Τριάς» διαχειρίζεται ο ομώνυμος αναγκαστικός συνεταιρισμός διαχειρίσεως συνιδιόκτητου δάσους, του οποίου το καταστατικό ανανεώθηκε το 1954 με την υπ’ αριθ. 219/110/22.1.1954 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας, και ότι ο εν λόγω συνεταιρισμός είχε επίσης ζητήσει, με την υπ’ αριθ. 269/31.03.1970 αίτησή του, την αναγνώριση της εκτάσεως ως ιδιωτικού δάσους, πλην στις 29.7.1970 ανακάλεσε την αίτησή του αυτή. Εξάλλου, επί δικαστικής διαμάχης μεταξύ του αναγκαστικού συνεταιρισμού «Αγία Τριάς» και του Ελληνικού Δημοσίου για την κυριότητα της εκτάσεως εκδόθηκαν οι υπ’ αριθ. 13131/1972 και 13132/1972 αποφάσεις του Πολυμελούς Πρωτοδικείου Αθηνών, με τις οποίες η συζήτηση κηρύχθηκε απαράδεκτη. Ενόψει όλων των ανωτέρω, ο συντάκτης της εκθέσεως καταλήγει στο συμπέρασμα ότι «αβιάστως και ητιολογημένως» συνάγεται ότι πρόκειται για δασοαγρόκτημα, το οποίο κατέχουν και νέμονται διαδοχικά από απροσδιορίστου χρόνου και, πάντως, από την ανεξαρτησία του ελληνικού κράτους και εντεύθεν, ιδιώτες με διάνοια κυρίου και καλή πίστη, με νόμιμους τίτλους και αδιάλειπτα, χωρίς διεκδικήσεις από το Δημόσιο, πραγματοποιώντας όλες τις προσιδιάζουσες σε κυρίους πράξεις νομής και κατοχής και ότι οι ιδιώτες αυτοί, επομένως, έχουν καταστεί κύριοι και κατά παράγωγο και κατά πρωτότυπο τρόπο (έκτακτη χρησικτησία, συμπληρωθείσα στις 11.9.1915, ημερομηνία μετά την οποία άρχισε να ισχύει ο κανόνας περί μη δυνατότητας αντιτάξεως ενστάσεως χρησικτησίας έναντι του Δημοσίου). Υπό τα δεδομένα αυτά, στην ως άνω έκθεση προτείνεται η αναγνώριση της εκτάσεως ως ιδιωτικής κτήσεως, ανήκουσας κατά κυριότητα, μεταξύ άλλων, στον αιτούντα οικοδομικό συνεταιρισμό. Τα ίδια, εξάλλου, αναφέρονται και στο υπ’ αριθ. Χ16389/30.11.1973 έγγραφο του Δασάρχη Πεντέλης (και συντάκτη της ως άνω εκθέσεως) προς το Υπουργείο Γεωργίας, με αφορμή την παροχή ή μη συγκαταθέσεως του εν λόγω Υπουργού στην έγκριση του ρυμοτομικού σχεδίου της Ιπποκρατείου Πολιτείας. Στο έγγραφο αυτό παρατίθενται αφ’ ενός τα ίδια με την έκθεση στοιχεία σχετικά με την ιδιοκτησία της εκτάσεως και σημειώνεται, αφ’ ετέρου, ότι η εν λόγω έκταση αντιμετωπιζόταν ανέκαθεν από το Δασαρχείο Πεντέλης ως ιδιωτική, αν και το Νομικό Τμήμα της Γενικής Διεύθυνσης Δασών με το υπ’ αριθ. 130019/3608π.ε/8.1.1972 έγγραφό του ενημέρωσε το Δασαρχείο Πεντέλης ότι, εφόσον η έκταση δεν έχει αναγνωρισθεί ως ιδιωτική με κάποιον από τους μνημονευόμενους στην υπ’ αριθ. 138079/1204εγκ.951/29.11.1960 εγκύκλιο διαταγή τρόπους, προσήκει σε αυτήν ο χαρακτηρισμός της διακατεχομένης. Το Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών, με την υπ’ αριθ. 69/14/12.11.1974 πράξη του, γνωμοδότησε υπέρ της αποδοχής της αιτήσεως του προαναφερθέντος οικοδομικού συνεταιρισμού και της αναγνώρισης της εξ αδιαιρέτου κυριότητάς του στο 89% της επίμαχης δασικής εκτάσεως, εμβαδού 7.635 στρεμμάτων, υιοθετώντας, ουσιαστικά, τις διαπιστώσεις της από 10.8.1974 εκθέσεως. Κατόπιν των ανωτέρω, με την υπ’ αριθ. 102700/7967/28.12.1974 απόφαση του Υπουργού Γεωργίας αναγνωρίσθηκε ότι η διεκδικούμενη από τον ανωτέρω οικοδομικό συνεταιρισμό «Αγία Τριάς» δασική έκταση 7.633 στρεμμάτων αποτελούσε ιδιωτική κτήση, ανήκουσα κατά κυριότητα σε αυτόν, σε ποσοστό 89% εξ αδιαιρέτου. Με την ίδια απόφαση ο Υπουργός Γεωργίας κάλεσε τον Δασάρχη Πεντέλης να παραδώσει την έκταση αυτή στον ανωτέρω οικοδομικό συνεταιρισμό με πρωτόκολλο. Ακολούθως, με το προεδρικό διάταγμα της 23ης Νοεμβρίου 1977 (ΦΕΚ Δ’ 482/25.11.1977) εγκρίθηκε ρυμοτομικό σχέδιο οικισμού στην επίμαχη έκταση του εν λόγω οικοδομικού συνεταιρισμού και καθορίσθηκαν οι όροι και περιορισμοί δόμησης των εντός των ορίων του οικοπέδων. Ωστόσο, μετά την έναρξη ισχύος του ν. 1341/1983 (με το άρθρο 9 του οποίου παρασχέθηκε στον Υπουργό Γεωργίας η δυνατότητα υποβολής αιτήσεως στο εν τω μεταξύ συσταθέν με το άρθρο 8 του ν. 998/1979 Αναθεωρητικό Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών για τον επανέλεγχο των πράξεων των Συμβουλίων Ιδιοκτησίας Δασών που είχαν εκδοθεί υπό το κράτος ισχύος του νδ/τος 86/1969 και με τις οποίες είχαν αναγνωρισθεί ως ιδιωτική κτήση δάση και δασικές εκτάσεις), ο Υφυπουργός Γεωργίας παρέπεμψε, τον Ιούνιο του 1983, τον φάκελο της επίμαχης εκτάσεως στο Αναθεωρητικό Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών (Α.Σ.Ι.Δ.), προκειμένου αυτό να γνωμοδοτήσει εκ νέου σχετικά με τη φύση της ως δημόσιας ή ιδιωτικής. Το Α.Σ.Ι.Δ., με την υπ’ αριθ. 32/7/17.10.1984 γνώμη του, έκρινε την προσφυγή παραδεκτή (μειοψηφούντος μέλους του, το οποίο υποστήριξε ότι η επίμαχη έκταση ευρίσκεται, πλέον, εντός εγκεκριμένου ρυμοτομικού σχεδίου, με συνέπεια να εμπίπτει στο πεδίο εφαρμογής του άρθρου 3 παρ. 6 εδάφ. ε’ του ν. 998/1979 περί εξαιρέσεως από το πεδίο εφαρμογής του νόμου αυτού) και γνωμοδότησε υπέρ της αποδοχής της, με το σκεπτικό ότι από τα στοιχεία του φακέλου και την εν γένει διαδικασία ενώπιόν του δεν προέκυψε ότι η έκταση ανήκε στον ανωτέρω οικοδομικό συνεταιρισμό. Συγκεκριμένα, το Α.Σ.Ι.Δ. έκρινε ότι τα προσκομισθέντα από τον συνεταιρισμό συμβόλαια των ετών 1834 και 1886 αφορούσαν, αντίστοιχα, προπώληση (και όχι πώληση) ρητίνης(!) και ορισμό πληρεξουσίου, ότι δεν προέκυπτε εάν τα συμβόλαια των ετών 1882 και 1883 αφορούσαν την επίδικη έκταση και ότι οι μετά το 1887 διακατοχικές πράξεις δεν ασκούσαν επιρροή ως προς το επίμαχο ζήτημα.[7] γ) Ρυμοτομία, οικοδόμηση και δικαστικές διαμάχες Με αίτησή του προς το Υπουργείο Γεωργίας της 11ης Ιουνίου 1974, ο οικοδομικός συνεταιρισμός υγειονομικών «Διεθνής Ιπποκράτειος Πολιτεία» ζήτησε την κίνηση της προβλεπομένης στον Δασικό Κώδικα (νδ/γμα 86/1969) διαδικασίας για την αναγνώριση («επιβεβαίωση») του δικαιώματός του ιδιοκτησίας και νομής σε «συνιδιόκτητο δάσος» 7.635, περίπου, στρεμμάτων στη θέση «Αγία Τριάς Αφιδνών» της Κοινότητας Αφιδνών Ν. Αττικής, με την παροχή σχετικής γνωμοδοτήσεως από το αρμόδιο Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών (ΣΙΔ). Το αίτημα αυτό ο οικοδομικός συνεταιρισμός το υπέβαλε εν όψει της ολοκληρώσεως της κινηθείσης με δική του πρωτοβουλία, κατ’ άρθρο 5 του νδ/τος 886/1971 διαδικασίας εγκρίσεως ρυμοτομικού σχεδίου για την οικιστική εκμετάλλευση της ως άνω εκτάσεως.[8] Προεδρικό διάταγμα της 23ης Νοεμβρίου 1977 Ως οικισμός η Ιπποκράτειος Πολιτεία ρυμοτομήθηκε από την κυβέρνηση Κων. Καραμανλή, με το προεδρικό διάταγμα της 23ης Νοεμβρίου 1977 (ΦΕΚ Δ’ 482/25.11.1977), που υπογράφεται από τον τότε Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας Κωνσταντίνο Τσάτσο και τους συναρμόδιους υπουργούς Γεωργίας Ιωάννη Μπούτο και Δημοσίων Έργων Χριστόφορο Στράτο. Η έκδοση ωστόσο του πδ/τος της 23ης Νοεμβρίου 1977 στηρίζεται στο άρθρο 5 του νομοθετικού διατάγματος 886/1971 περί Οικοδομικών Συνεταιρισμών (ΦΕΚ Α’ 109/31.05.1971), που κρίθηκε αντισυνταγματικό με την απόφαση 3754/1981[9] της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, για τον λόγο ότι προέβλεπε τη δυνατότητα μετατροπής δασικών εκτάσεων σε οικιστικές επιτρέποντας, σε απεριόριστο βαθμό, την αλλοίωση της μορφής τους έως και την ολοσχερή καταστροφή τους. Και παρ’ όλο που έχουν παρέλθει 40 χρόνια από τότε που κρίθηκε αντισυνταγματική η νομοθεσία βάσει της οποίας δημιουργήθηκε η Ιπποκράτειος Πολιτεία, καμία κυβέρνηση της δημοκρατικής πλέον και σύγχρονης Ελλάδας δεν προέβη στην αλλαγή του καθεστώτος που έχει διαμορφωθεί με την οικιστική εκμετάλλευση του τμήματος αυτού του ορεινού όγκου της Πάρνηθας. (sputniknews.gr) Γνωμοδότηση Α.Σ.Ι.Δ. 32/7/17.10.1984 Το 1984, το Ανώτατο Συμβούλιο Ιδιοκτησίας Δασών (Α.Σ.Ι.Δ.), με την ιστορικής σημασίας για την περιοχή γνωμοδότησή του 32/7/17.10.1984, η οποία είναι δεσμευτική για τον αρμόδιο υπουργό, έκρινε τεκμηριωμένα ότι η περιοχή της Ιπποκρατείου Πολιτείας έχει δημόσιο δασικό χαρακτήρα και ουδέποτε ανήκε στον φερόμενο ως κύριό της οικοδομικό συνεταιρισμό, καθώς ούτε τα συμβόλαια που είχαν προσκομιστεί συνιστούσαν νομίμους τίτλους κυριότητας ούτε προέκυπτε ότι αφορούσαν τη συγκεκριμένη έκταση.[10] Η γνωμοδότηση αυτή του Α.Σ.Ι.Δ. προκάλεσε μία άνευ προηγουμένου άσκηση πιέσεων από τον τότε Υφυπουργό Γεωργίας του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Γεώργιο Μωραΐτη, ο οποίος ζητούσε επίμονα από το Α.Σ.Ι.Δ. να γνωμοδοτήσει εκ νέου, παρ’ όλο που η αρμοδιότητά του αυτή ασκείται άπαξ, όπως επιβεβαιώθηκε και από τη γνωμοδότηση 584/1992 του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, της οποίας την έκδοση προκάλεσε η Διεύθυνση Προστασίας Δασών. ΣτΕ Ολ 2282/1992 Τον Δεκέμβριο του 1988, με σχετική αίτησή τους προς τον Υπουργό Γεωργίας, τα σωματεία «Φιλοδασική Ένωση Αθηνών», «Πανελλήνια Κίνηση Δασολόγων», «Εταιρεία Οικολογίας και Ανάπτυξης» και «Ορειβατικός Σύνδεσμος Αθηνών», επικαλούμενα ότι η περιοχή της Ιπποκρατείου Πολιτείας είναι δάσος χαλεπίου πεύκης που ρυμοτομήθηκε αθέμιτα, κατ’ εφαρμογή του αντισυνταγματικού νδ/τος 886/1971, ζήτησαν από τους τότε υπουργούς ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. και Γεωργίας την ανάκληση του πδ/τος της 23ης Νοεμβρίου 1977. Στην αίτησή τους αυτή η Διοίκηση παρέλειψε να απαντήσει. Κατά της παραλείψεως αυτής τα ως άνω σωματεία άσκησαν, εν συνεχεία, αίτηση ακυρώσεως ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας. Η Ολομέλεια του Δικαστηρίου απέρριψε την αίτηση, με την απόφαση 2282/1992[11], αποφαινόμενη ότι, λόγω της φύσεως και των επιπτώσεων των ρυμοτομικών σχεδίων, δεν επιτρέπεται η ανάκλησή τους έστω και αν με αυτά ρυμοτομούνται δασικές εκτάσεις! Κρίθηκε περαιτέρω ότι η Διοίκηση δεν ήταν υποχρεωμένη να ανακαλέσει το πδ/γμα της 23ης Νοεμβρίου 1977, η δε σχετική παράλειψή της δεν συνιστούσε οφειλόμενη νόμιμη ενέργεια. Αξιοσημείωτη είναι στην απόφαση αυτή η αντίθετη άποψη εννέα μελών του δικαστηρίου που μειοψήφησαν, υποστηρίζοντας ότι η Διοίκηση όφειλε να ανακαλέσει το πδ/γμα της 23ης Νοεμβρίου 1977, δεδομένου ότι απαγορεύεται ρητά η υπαγωγή των δασών και των δασικών εκτάσεων σε σχέδιο πόλεως και η μεταβολή του προορισμού τους με τη συστηματική οικοπεδοποίησή τους από τους οικοδομικούς συνεταιρισμούς κατά το νδ/γμα 886/1971, το οποίο αντιστρατεύεται το άρθρο 24 του Συντάγματος. Υποστηρίχθηκε ακόμα από την άποψη αυτή της μειοψηφίας ότι στο πλαίσιο της ειδικής μέριμνας του συντακτικού νομοθέτη για τη διαφύλαξη και την προστασία του δασικού πλούτου της Χώρας (άρθρα 24 παρ. 1 συνδ. με 117 παρ. 3 του Συντάγματος) ο ν. 998/1979 περί προστασίας των δασών, με το άρθρο 3 παρ. 6 εξαίρεσε από την εφαρμογή της δασικής νομοθεσίας τις περιοχές όπου υπάρχουν, όχι απλώς εγκεκριμένα, αλλ’ έγκυρα σχέδια πόλεως, αποδίδοντας στον όρο «έγκυρα» σχέδια την έννοια ότι συνάδουν με τις προστατευτικές των δασών συνταγματικές διατάξεις και επιβάλλοντας την ανάκληση ρυμοτομικών σχεδίων που ρυμοτόμησαν αθέμιτα δασικές εκτάσεις. Προεδρικό διάταγμα της 19ης Ιουλίου 2007 Μετά την καταστροφική πυρκαγιά του Ιουνίου του 2007 και 22 χρόνια μετά τον ν. 1515/1985 «Ρυθμιστικό σχέδιο και πρόγραμμα προστασίας περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας» (ΦΕΚ Α’ 18/18.02.1985) κρίθηκε επιβεβλημένη η άμεση ψήφιση ενός ολοκληρωμένου καθεστώτος προστασίας για την Πάρνηθα. Έτσι εκδόθηκε το πδ/γμα της 19ης Ιουλίου 2007 «Καθορισμός Ζωνών Προστασίας του ορεινού όγκου Πάρνηθας (Ν. Αττικής)» (ΦΕΚ Δ’ 336/24.07.2007). Ειδικά δε για την Ιπποκράτειο Πολιτεία, με το άρθρο 5 του πδ/τος της 19ης Ιουλίου 2007 τροποποιούνται οι όροι και περιορισμοί δομήσεως των οικοπέδων της και, ειδικότερα, καθορίζεται συντελεστής δόμησης 0.15, προβλέπεται ότι στο ποσοστό κάλυψης 10% συνυπολογίζονται όλες οι κατασκευές στους ακαλύπτους χώρους, ορίζεται μέγιστο επιτρεπόμενο ύψος μετρούμενο από το φυσικό έδαφος 7 μ. και επιβάλλεται στέγη μεγίστου ύψους 1,5 μ. Για το καθεστώς αυτό της Ιπποκρατείου Πολιτείας το πρακτικό επεξεργασίας σχεδίου διατάγματος 305/2006 αναφέρει ρητά (παρατήρηση 34), ότι η περιοχή αυτή ευρίσκεται εντός του ορεινού όγκου της Πάρνηθας, κυρίαρχο δε στοιχείο της είναι η πυκνή δασική βλάστηση. ΣτΕ ΠΕ 305/2006 (Τμ. Ε’) Επί του σχεδίου του διατάγματος αυτού, το Ε’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας εξέδωσε το πρακτικό επεξεργασίας 305/2006[12], υπό την προεδρία του τότε Αντιπροέδρου ΣτΕ Κωνσταντίνου Μενουδάκου και με Εισηγήτρια την τότε Σύμβουλο Επικρατείας, νυν Πρόεδρο της Δημοκρατίας Αικ. Σακελλαροπούλου. Το εν λόγω πρακτικό επεξεργασίας σχεδίου πδ/τος 305/2006 του Συμβουλίου της Επικρατείας παραδέχεται ευθέως ότι σκοπός του διατάγματος είναι η μείωση των ορίων της επιτρεπόμενης δόμησης στον οικισμό της Ιπποκρατείου Πολιτείας, προκειμένου να αποτραπεί η περαιτέρω υποβάθμιση του τμήματος αυτού του βουνού. Είναι δε αξιοσημείωτες και οι σκέψεις 7-33 του πρακτικού, που αφορούν το καθεστώς προστασίας και άλλων -πυρόπληκτων σήμερα- περιοχών της Πάρνηθας, όπως η Βαρυμπόμπη, το Τατόι, οι Αφίδνες, ο Άγιος Στέφανος, η Δροσοπηγή. Το πρακτικό αυτό, ναι μεν περιέχει σημαντικές παρατηρήσεις σχετικά με την ενίσχυση και τη διασφάλιση της προστασίας του ορεινού όγκου, ορίζοντας μάλιστα (παρατήρηση 36), ότι δεν παρέχεται δυνατότητα αποκλίσεων από την ισχύουσα δασική νομοθεσία, πλην όμως ενέχει και σειρά σκέψεων και επιλογών, που γεννούν εύλογο προβληματισμό και, τελικά, τορπιλίζουν την παρεχομένη δασική και περιβαλλοντική προστασία στην περιοχή της Πάρνηθας. Συγκεκριμένα: 1. Παρ’ ότι επισημαίνεται κατηγορηματικά (παρατήρηση 7) η όλως παράνομη και αντισυνταγματική εξαίρεση εκτάσεως 500 στρ., του πρώην λατομείου της εταιρείας ΑΓΕΤ Ηρακλής, από το όριο προστασίας του ορεινού όγκου στις Αφίδνες, για την εντελώς αυθαίρετη δημιουργία βιομηχανικής επιχειρηματικής περιοχής (Β.Ε.ΠΕ.) σύμφωνα και με την παράνομη κυα Φ/Α/19.2./22514/1625/13.12.2004 των Υπουργών Ανάπτυξης και ΠΕ.ΧΩ.Δ.Ε. (ΦΕΚ Β’ 1848/13.12.2004), θεωρήθηκε τελικά ότι η εξαίρεση αυτή δεν εκώλυε την περαιτέρω επεξεργασία και τελική έγκριση του σχεδίου διατάγματος καθώς κρίθηκε ότι οι λοιπές περιοχές που εξέταζε δεν τελούσαν σε συνάρτηση με τη συγκεκριμένη έκταση(!). Και όλα αυτά παρ’ όλο που, όπως ρητά επισημαίνεται, η επίμαχη έκταση ευρίσκεται στο ανατολικό τμήμα του ορεινού όγκου της Πάρνηθας, επί του αυχένα, στον οποίο εντοπίζεται το μοναδικό σημείο σύνδεσης με τη ζώνη προστασίας της Πεντέλης, και για τον λόγο αυτόν δεν δύναται η συγκεκριμένη περιοχή να εξαιρεθεί του ορίου προστασίας. Επισημαίνεται επίσης ότι η εκτός των ορίων προστασίας της Πάρνηθας περιοχή της Κοινότητας Αφιδνών αποτελεί το όριο σύνδεσης της Πάρνηθας με τον ορεινό όγκο της Πεντέλης, οι δε περιοχές σύνδεσης των ορεινών όγκων της Αττικής αποτελούν φυσικούς «διαδρόμους» των ρευμάτων των ανέμων, των οποίων η διαφύλαξη συνιστά καθοριστικής σημασίας παράγοντα για την προστασία των κατοίκων του Λεκανοπεδίου. 2. Ομοίως προβληματική φαίνεται και η υποστηριζόμενη θέση (παρατήρηση 17) ότι τμήμα του ορεινού όγκου (ζώνες Γ) εντός του οποίου «εντοπίζονται ήδη μικρές συσπειρώσεις παραθεριστικών κατοικιών», το οποίο «τείνει να αλλάξει χαρακτήρα μεταβαλλόμενο σε περιοχή μόνιμης κατοικίας» και στο οποίο επιτρέπεται, υπό όρους, η ανέγερση και νέων κατοικιών, δεν θεωρείται ότι έχει χαρακτήρα περιοχής οργανωμένης δόμησης αλλά θα πρέπει να χαρακτηρισθεί ως ζώνη αναψυχής(!). 3. Συναφώς, επισημαίνεται (παρατήρηση 17) ότι ο προβλεπόμενος στο σχέδιο χαρακτηρισμός «ζώνη κατοικίας», ο οποίος προσήκει σε περιοχές οργανωμένης δόμησης, δεν τίθεται νομίμως, δεδομένου ότι στον ορεινό όγκο δεν δύνανται να προβλέπονται, με το ίδιο το διάταγμα προστασίας του, περιοχές προοριζόμενες για δόμηση και τούτο, ανεξαρτήτως αν οι περιοχές αυτές ευρίσκονται στα όρια οικιστικών περιοχών. Παρά ταύτα, δέχεται το πρακτικό, λίγο παρακάτω, ότι η ζώνη κατοικίας «Γ1» πρέπει να προσδιορισθεί συγκεκριμένα ως «περιοχή του οικισμού της Ιπποκρατείου Πολιτείας»!… 4. Ακολούθως, καίτοι ορίζεται ρητά (παρατήρηση 22) ότι δεν χωροθετείται η ίδρυση νεκροταφείου της Κοινότητας Αγίου Στεφάνου εντός των ορίων προστασίας του ορεινού όγκου (ζώνη Ε5), εν τούτοις παρέχεται, κατ’ εξαίρεση, η δυνατότητα της συγκεκριμένης χρήσεως στην ανωτέρω ζώνη, εάν δεν υφίσταται άλλος κατάλληλος χώρος για την εγκατάσταση του νεκροταφείου αυτού. Είναι φανερό ότι στα σημεία αυτά, αλλάζοντας τους αποδιδόμενους όρους -αλλά ποτέ την ίδια την ουσία των ρυθμίσεων και το υφιστάμενο καθεστώς- οι προτεινόμενες διατάξεις προσλαμβάνουν την αναγκαία επίφαση νομιμότητας, που θα τους επέτρεπε νομοθετικά «να σταθούν» και να παραμείνουν σε ισχύ σε περίπτωση μελλοντικής προσβολής τους διά της δικαστικής οδού, όπερ και εγένετο μερικά χρόνια μετά, όπως ακολούθως θα δούμε… (newpost.gr) Ειδικά για την Ιπποκράτειο Πολιτεία δέχθηκε το Ε’ Τμήμα ΣτΕ με το πρακτικό του 305/2006, ότι οι ρυθμίσεις του άρθρου 5 του σχεδίου διατάγματος έβρισκαν νόμιμο έρεισμα στις εξουσιοδοτικές διατάξεις του άρθρου 4 παρ. 3 του ν. 1515/1985 καθώς και στις επιταγές του άρθρου 24 παρ. 1 του Συντάγματος και στις κατευθύνσεις του ν. 1515/1985 (ΡΣΑ). Το πρακτικό παραδέχεται ωστόσο ρητά ότι υφίσταται ήδη υποβάθμιση του ορεινού όγκου της Πάρνηθας από την παρουσία και ανάπτυξη του οικισμού της Ιπποκρατείου Πολιτείας εντός αυτού και δηλώνει ότι σκοπός του υπό επεξεργασία σχεδίου προεδρικού διατάγματος είναι η μείωση των ορίων της επιτρεπόμενης δόμησης στον οικισμό, προκειμένου να αποτραπεί η περαιτέρω υποβάθμιση του τμήματος αυτού του βουνού. Έτσι, εγκρίθηκε από το Ε’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας η έκδοση του πδ/τος της 19ης Ιουλίου 1977 με όλες τις διατάξεις που θέσπιζαν χρήσεις ασυμβίβαστες με τον χαρακτήρα της Πάρνηθας ως αυστηρά προστατευόμενου Εθνικού Δρυμού και των οποίων η ψήφιση είχε στηριχθεί σε ένα νομοθετικό και θεσμικό καθεστώς αμφιβόλου νομιμότητας ή και πλήρους αντισυνταγματικότητας, όπως απεδείχθη για το άρθρο 5 παρ. 6 του χουντικού νδ/τος 886/1971, στο οποίο είχε στηριχθεί η ίδρυση του οικισμού της Ιπποκρατείου Πολιτείας εντός του δάσους της Πάρνηθας και η ρυμοτόμησή του. Και όλα αυτά, παρά την ισχύ του αναγκαστικού νόμου 856/1937 «Περί εθνικών δρυμών» (ΦΕΚ Α’ 368/21.09.1937) και παρ’ όλο που το άρθρο 79 του Δασικού Κώδικα (νδ/γμα 86/1969, ΦΕΚ Α’ 7/18.01.1969, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 5 του νδ/τος 996/1971 (ΦΕΚ Α’ 192), όριζε και εξακολουθεί να ορίζει, στις παρ. 1 και 2 αυτού, ότι: «1. Έκαστος εθνικός δρυμός αποτελείται: α) Από τον πυρήνα αυτού ή τον καθ’ αυτό εθνικόν δρυμόν απολύτου προστασίας … β) Από την περί τον πυρήνα ζώνην (περιφερειακήν ζώνην) … η εκμετάλλευσις της οποίας οργανούται κατά τρόπον συμβάλλοντα εις την εκπλήρωσιν των υπό του πυρήνος του εθνικού δρυμού επιδιωκομένων σκοπών …». ΣτΕ 3501/2010 (Τμ. Ε’ 7μ.) Κατά του πδ/τος της 19ης Ιουλίου 2007 ασκήθηκε ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας νέα αίτηση ακυρώσεως από τη Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση Ανατολικής Αττικής, η οποία απερρίφθη με την απόφαση 3501/2010[13] της επταμελούς συνθέσεως του Ε’ Τμήματος του Δικαστηρίου. Με την απόφαση αυτή έγινε, μεταξύ άλλων, δεκτό ότι με τα κατ’ εξουσιοδότηση της παρ. 3 του άρθρου 4 του ν. 1515/1985 εκδιδόμενα προεδρικά διατάγματα, προς συμπλήρωση και εξειδίκευση του προγράμματος προστασίας περιβάλλοντος της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας, δύνανται να τροποποιούνται οι όροι και περιορισμοί δομήσεως και των οικισμών με εγκεκριμένα σχέδια πόλεως, οι οποίοι περιλαμβάνονται στα όρια της περιοχής παρέμβασης και ότι, κατ’ εξαίρεση, είναι ανεκτή η διατήρηση των από μακρού χρόνου υφισταμένων στους ορεινούς όγκους εγκαταστάσεων και δραστηριοτήτων(!), εφ’ όσον πάντως πρόκειται για ήπιες χρήσεις, οι οποίες δεν επιδεινώνουν τη λειτουργία τους ως οικοσυστημάτων. Περαιτέρω, με την ανωτέρω απόφαση έγινε δεκτό ότι με το προσβαλλόμενο προεδρικό διάταγμα καθορίζονται: α) Ζώνες Α1 και Α2 απόλυτης προστασίας του Εθνικού Δρυμού, στη δεύτερη των οποίων επιτρέπεται η κίνηση των πάσης φύσεως οχημάτων κατά μήκος του κυρίως οδικού δικτύου, με περιορισμούς ανά ώρες, ημέρες, εποχές και θέσεις που θα καθορισθούν από τον Κανονισμό Λειτουργίας του (άρθρο 2 περ. 2), β) Ζώνες Β1, Β3, Β4, Δ3 και Γ1 ως ζώνες αναψυχής, όπου επιτρέπεται κατά διαβάθμιση η ανέγερση αναψυκτηρίων, εστιατορίων, υπαίθριων αθλητικών εγκαταστάσεων και μη υπαίθριων μόνο στα ήδη υφιστάμενα κτήρια της ζώνης Δ3 και η χρήση για πολιτιστικούς λόγους μόνο των υφισταμένων κτηρίων στη ζώνη Δ2 (άρθρο 2 περ. 3 και 5-10) και υπό όρους δομήσεως καθοριζόμενους στο άρθρο 4 ήτοι αρτιότητα γηπέδου 20.000 τ.μ. και μέγιστη επιφάνεια 120 τ.μ., και γ) Ορίζεται ότι: «Στις περιοχές που για οποιονδήποτε λόγο υπάγονται στη δασική νομοθεσία, εφαρμόζονται παραλλήλως οι ισχύουσες διατάξεις της νομοθεσίας αυτής» (άρθρο 6). Ακατάληπτο παραμένει στον κοινό νου, πώς με την απόφαση αυτή η τσιμεντοποίηση του δάσους βαφτίζεται «δημόσιο συμφέρον!!»… Καίτοι δηλαδή η απόφαση χαρακτηρίζει ευθέως τη δόμηση εντός τμήματος του δάσους της Πάρνηθας ως «πηγή υποβάθμισης του περιβάλλοντος του ορεινού όγκου της», εν τέλει εξαίρει και εγκρίνει και μάλιστα ως διαδικασίες «που εξυπηρετούν το δημόσιο συμφέρον», τόσο την ύπαρξη του ρυμοτομημένου οικισμού της Ιπποκρατείου Πολιτείας εντός της ζώνης Γ2 όσο και τις «μικρές συσπειρώσεις κατοικιών» που τείνουν να προσδώσουν στη ζώνη Γ1 του δρυμού χαρακτήρα περιοχής μόνιμης κατοικίας με κτήρια επιμελημένης κατασκευής(!)… (tanea.gr) Η υπουργική απόφαση 129182/4530/27.08.2015 Το έτος 2015, ο τότε Προϊστάμενος της Γενικής Διεύθυνσης Ανάπτυξης και Προστασίας Δασών και Αγροπεριβάλλοντος του Υπουργείου Παραγωγικής Ανασυγκρότησης, Περιβάλλοντος και Ενέργειας (Υ.Π.Α.Π.ΕΝ.) έθεσε εκ νέου το ζήτημα της αποδοχής της γνωμοδοτήσεως 32/7/17.10.1984 του Α.Σ.Ι.Δ., με την οποία η έκταση του οικισμού της Ιπποκρατείου Πολιτείας είχε χαρακτηριστεί ως δημόσιο δάσος, με την επισήμανση ότι η αποδοχή των αρνητικών γνωμοδοτήσεων του εν λόγω συλλογικού οργάνου είναι δεσμευτική για τον Υπουργό, σύμφωνα με το άρθρο 8 παρ. 4 του ν. 998/1979 περί προστασίας δασών και δασικών εκτάσεων (ΦΕΚ Α’ 289/29.12.1979). Κατόπιν αυτού, ο τότε αρμόδιος Αναπληρωτής Υπουργός της Κυβέρνησης ΣΥ.ΡΙΖ.Α. Γιάννης Τσιρώνης, με την απόφασή του 129182/4530/27.08.2015, αποδέχθηκε τη γνωμοδότηση 32/7/17.10.1984 του Α.Σ.Ι.Δ., κατ’ επίκληση των διατάξεων του α.ν. 1539/1938 «περί προστασίας των δημοσίων κτημάτων» (ΦΕΚ Α’ 488/29.12.1938), του άρθρου 8 του ν. 998/1979 και του άρθρου 9 του ν. 1341/1983 (ΦΕΚ Α’ 38/30.03.1983). Ειδικότερα, με την απόφαση αυτή απερρίφθη η από 10.6.1974 αίτηση του οικοδομικού συνεταιρισμού υγειονομικών «Διεθνής Ιπποκράτειος Πολιτεία» για την αναγνώριση υπέρ αυτού δικαιώματος κυριότητας σε έκταση δασικού χαρακτήρα εμβαδού 7.635 στρεμμάτων στις θέσεις «Αγία Τριάς» – «Λούσι» – «Άρμες» – «Μαυροχώραφο» – «Μπελέτσι» κ.λπ. της περιφέρειας της (πρώην) Κοινότητας Αφιδνών Ν. Αττικής (ήδη δε Δήμου Ωρωπού, κατ’ άρθρο 1 παρ. 2 κεφ. 5 αριθ. 5.3 περ. Α1 του ν. 3852/2010, ΦΕΚ Α’ 87), με την αιτιολογία ότι δεν αποδείχθηκε ότι ασκήθηκαν συγκεκριμένες διακατοχικές πράξεις καρπώσεως στην έκταση του δάσους καθ’ όλο το χρονικό διάστημα των 30 ετών (από το 1885 έως το 1915), ούτε εάν οι πράξεις αυτές καλύπτουν ολόκληρη την έκταση, ώστε να γίνει δεκτή η απόκτηση κυριότητας έναντι του Δημοσίου με τα προσόντα της έκτακτης χρησικτησίας. Επιπλέον, στην ίδια απόφαση αναφέρεται ότι η επίμαχη έκταση «θα διαχειρίζεται και προστατεύεται ως δημόσια», ζητείται δε από το Δασαρχείο Καπανδριτίου να ενημερώσει τον οικοδομικό συνεταιρισμό ότι, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 8 του ν. 998/1979, έχει δικαίωμα να προσφύγει μόνο στα πολιτικά δικαστήρια. Κατόπιν τούτου, η ασκούσα καθήκοντα Γενικού Γραμματέα Αποκεντρωμένης Διοίκησης με σχετικό έγγραφό της προς την Περιφερειακή Διεύθυνση Δημόσιας Περιουσίας Αττικής και το Δασαρχείο Καπανδριτίου, ζήτησε το 2015 από τις υπηρεσίες αυτές να προβούν στις αναγκαίες ενέργειες για τη δήλωση της επίμαχης εκτάσεως ως δημόσιας δασικής στο Κτηματολόγιο, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του ν. 2308/1995. ΣτΕ 2585/2016 (Τμ. Ε’ 7μ.) Με την απόφαση ωστόσο 2585/2016[14] της επταμελούς συνθέσεως του Ε’ Τμήματος του Συμβουλίου της Επικρατείας ακυρώθηκε η ως άνω απόφαση του Αναπλ. Υπουργού 129182/4530/27.8.2015 με την οποία έγινε αποδεκτή η απόφαση 32/7/17.10.1984 του Α.Σ.Ι.Δ., έκτοτε δε η έκταση της Ιπποκρατείου Πολιτείας, θεωρείται ιδιωτική και νομίμως ρυμοτομηθείσα εντός της ζώνης Γ2 του ορεινού όγκου της Πάρνηθας. (dikaiologitika.gr) 3. Σκέψεις και συμπεράσματα Κοινός τόπος όλων των δικαστικών αποφάσεων (ΣτΕ Ολ 2282/1992, ΣτΕ 3501/2010 και ΣτΕ 2585/2016) καθώς και του Πρακτικού επεξεργασίας σχεδίου προεδρικού διατάγματος ΣτΕ ΠΕ 305/2006, που εκδόθηκαν για την Ιπποκράτειο Πολιτεία, είναι ότι: α) Θεωρούν ως a priori νόμιμη τη ρυμοτόμηση του εν λόγω οικισμού εντός του εθνικού δρυμού της Πάρνηθας. β) Προκρίνουν την αποχή από οποιαδήποτε δικαστική, διοικητική ή νομοθετική διαδικασία και επιλογή, η οποία θα μπορούσε να διασαλεύσει ή ν’ απομειώσει το ήδη διαμορφωθέν οικιστικό και δομικό καθεστώς στην περιοχή. γ) Απορρίπτουν κάθε απόπειρα καταργήσεως του υφισταμένου καθεστώτος της Ιπποκρατείου Πολιτείας για λόγους που ανάγονται στην τυπική, κυρίως, νομιμότητα των εκάστοτε υπό κρίση διοικητικών πράξεων, και δ) Αποφεύγουν οποιαδήποτε -επί της ουσίας- εξέταση της συνταγματικότητας του ρυμοτομικού και οικιστικού καθεστώτος της Ιπποκρατείου Πολιτείας ως επαχθέστατης επέμβασης στο δασικό περιβάλλον του ορεινού όγκου της Πάρνηθας. Μοιάζει επομένως, στην υπόθεση της Ιπποκρατείου Πολιτείας, ωσάν η ελληνική δικαιοσύνη κυριολεκτικά να «είδε το δέντρο και να έχασε το δάσος», κατά την παλιά σοφή παροιμία… Είναι δε πλέον υποκριτικό να υποστηρίζεται, πως τομή στην προστασία της αυθαίρετης δόμησης στα δάση αποτέλεσε η ψήφιση του Συντάγματος του 1975 και πως εκτάσεις που έχουν απολέσει τον δασικό τους χαρακτήρα πριν την 11η Ιουνίου 1975, λόγω επεμβάσεων που έλαβαν χώρα με διοικητική πράξη που καλύπτεται από το τεκμήριο νομιμότητας, δεν μπορούν πλέον να θεωρηθούν ως δάση ή δασικές[15], δοθέντος ότι με σωρεία νομοθετικών διατάξεων που έχουν κριθεί συνταγματικές και με τα «μορφώματα» των οικιστικών πυκνώσεων και της νομιμοποίησης δασικών αυθαιρέτων προωθείται, επίσημα και συστηματικά, η οικιστική εκμετάλλευση των δασών και των δασικών εκτάσεων όλης της χώρας. Τούτο μας κάνει εύλογα να αναλογιζόμαστε πως και η διατήρηση στα δάση αυθαιρέτων, που ανεγέρθηκαν προ του Συντάγματος του 1975, δεν γίνεται τελικά προς τον σκοπό της προστασίας της καλόπιστης ιδιοκτησίας καθεαυτής, αλλά για την παγίωση της αυθαιρεσίας, την οποία και μεταπολιτευτικά, ως τις μέρες μας, οι εκάστοτε κυβερνήσεις προώθησαν και στήριξαν με κάθε δυνατό τρόπο. Άλλωστε και για το σοβαρότατο αυτό ζήτημα θα πρέπει κάποτε να εξετάσουμε υπεύθυνα κατά πόσον μπορεί όντως να επιτευχθεί με κριτήρια δικαιοσύνης μία ορθή στάθμιση μεταξύ του δικαιώματος στην ιδιοκτησία και στο περιβάλλον, όταν για την προστασία της ιδιοκτησίας και της εμπιστοσύνης ορισμένων μόνο διοικουμένων καταλήγει να θυσιάζεται το δικαίωμα στο περιβάλλον ως πανανθρώπινο αγαθό που αφορά όχι μόνον τις παρούσες αλλά και όλες τις μέλλουσες γενιές. Ομοίως κοινή, όσο και απογοητευτική, διαπίστωση για όλες τις ως άνω δικαστικές αποφάσεις που αφορούν την Ιπποκράτειο Πολιτεία, είναι πως -με εξαίρεση τη μειοψηφήσασα γνώμη στη ΣτΕ Ολ 2282/1992- ουδείς εκ των ανωτάτων δικαστών, που συμμετείχαν στη σύνθεσή τους, εφάρμοσε τη θεμελιώδη για τη δημοκρατία αρχή της παρ. 2 του άρθρου 87 του Συντάγματος, σύμφωνα με την οποία: «Οι δικαστές, κατά την άσκηση των καθηκόντων τους, υπόκεινται μόνο στο Σύνταγμα και στους νόμους και σε καμία περίπτωση δεν υποχρεούνται να συμμορφώνονται με διατάξεις που έχουν τεθεί κατά κατάλυση του Συντάγματος». Τούτο δε δοθέντος ότι, δυνάμει της αποφάσεως 3754/1981 της Ολομέλειας του Συμβουλίου της Επικρατείας, οι διατάξεις του άρθρου 5 του δικτατορικού νδ/τος 886/1971, στις οποίες στηρίζεται έως και σήμερα η ύπαρξη της Ιπποκρατείου Πολιτείας εντός του ορεινού οικοσυστήματος της Πάρνηθας, κρίθηκαν κατάφωρα αντισυνταγματικές ως ευθέως αντικείμενες στο άρθρο 24 παρ. 1 του ισχύοντος Ελληνικού Συντάγματος. (documentonews.gr) 4. Ως επίλογος, μια τραγωδία… Μέσα λοιπόν από αυτή την πολυκύμαντη και θεσμικά βεβαρημένη πορεία διαμορφώθηκε το καθεστώς που συντήρησε την Ιπποκράτειο Πολιτεία ως τις μέρες μας. Ένα καθεστώς νομικά σαθρό και εχθρικό προς τη φύση και τον άνθρωπο που, παρά την επιφανειακή εικόνα του ειδυλλιακού οικισμού μέσα στο καταπράσινο περιβάλλον της Πάρνηθας, σταδιακά έλαβε τη μορφή του «χρονικού ενός προαναγγελθέντος θανάτου» για το οικοσύστημα του σημαντικότερου δρυμού της Αττικής και τις ανθρώπινες περιουσίες που δημιουργήθηκαν στο συγκεκριμένο τμήμα του. Τη συνέχεια και την κατάληξη όλων αυτών τη γνωρίζουμε όλοι… Η καταστροφή δεν άργησε να έρθει μέσα από τον πύρινο εφιάλτη που, στις 6 Αυγούστου 2021, μετέτρεψε την Ιπποκράτειο Πολιτεία σε στάχτες, στο πλαίσιο μίας τραγωδίας εθνικών διαστάσεων, που βιώνουμε τις τελευταίες ημέρες από τις τεράστιες δασικές πυρκαγιές που κατακαίνε τη χώρα απ’ άκρη σε άκρη, εξαντλώντας τις δυνάμεις, τις αντοχές και το κουράγιο ενός ολόκληρου λαού. Δυστυχώς μαζί με το καμμένο δάσος και τις υλικές περιουσίες θρηνούμε ήδη και την απώλεια του εθελοντή πυροσβέστη Βασίλη Φιλώρα, πατέρα δύο παιδιών, που τραυματίστηκε θανάσιμα ενώ επιχειρούσε με αυταπάρνηση στην Ιπποκράτειο Πολιτεία για την κατάσβεση της τρομακτικής πυρκαγιάς. «Ενός κακού μύρια έπονται», λέει ο σοφός λαός και δυστυχώς στην περίπτωση της Ιπποκρατείου Πολιτείας το κακό σωρεύτηκε επί δεκαετίες και έδωσε το καταστροφικό αποτέλεσμα που παρακολουθούμε παγωμένοι κατά τα τελευταία εικοσιτετράωρα. Η κυβέρνηση δεν χάνει ευκαιρία να τονίζει πως είναι ικανοποιημένη που δεν θρηνήσαμε ανθρώπινες ζωές από τις πυρκαγιές εξ αιτίας της άμεσης εφαρμογής σχεδίων εκκένωσης των περιοχών, όπου ξεσπούσε πυρκαγιά. Αναμφίβολα είναι ευτύχημα ότι δεν βρήκαν, και πάλι, συνάνθρωποί μας τραγικό θάνατο μέσα στη φωτιά. Ωστόσο το μέγεθος της οικολογικής καταστροφής αλλά και της συμφοράς των ανθρώπων, που είδαν τους κόπους μιας ολόκληρης ζωής να χάνονται, είναι ανυπολόγιστο. Στην πραγματικότητα οι υπεύθυνοι νομίζουν πως έσωσαν τους ανθρώπους… Αρκεί να αναλογιστούμε πως, όταν χάνονται τα δάση, ουσιαστικά χάνονται και οι ανθρώπινες ζωές μαζί, απλά ο θάνατος είναι παρατεταμένος και θα τον δούμε με πολλές μορφές να μας πλήττει στις επόμενες χρονιές και γενιές… Και δυστυχώς αφορά όλους μας, είτε ζούμε στις πυρόπληκτες περιοχές είτε στο ευρύτερο περιβάλλον τους, καθώς «στη φύση τίποτε δεν υπάρχει μόνο του και ανεξάρτητο από όλα τα άλλα…», κατά την Ρέιτσελ Κάρσον,[16] αλλά τα πάντα -στοιχεία και διαδικασίες- είναι αλληλένδετα και αλληλεξαρτώμενα. (newsbreak.gr) Η καταστροφή που συντελέστηκε για το περιβάλλον της Αττικής και, κυρίως, για το μοναδικό οικοσύστημα της Πάρνηθας, που ακόμα δεν είχε ανακάμψει από την πυρκαγιά του 2007, είναι καταλυτική για την οικολογική ισορροπία του Λεκανοπεδίου, για τον άνθρωπο και τη ζωή του στην ελληνική πρωτεύουσα που διαρκώς υποβαθμίζεται. Και είναι πλέον βέβαιο πως θα εξακολουθήσουμε να βλέπουμε τις συνέπειές της και στα χρόνια που έρχονται. Τα λόγια των επιστημόνων και των πυροσβεστών για την Ιπποκράτειο Πολιτεία προειδοποιούσαν προφητικά, ήδη από το 2018, μετά τη φονική πυρκαγιά στο Μάτι: «Θα έχουμε φωτιά, εδώ είναι το Μάτι της Πάρνηθας»[17]. Ας ευχηθούμε να ήταν αυτή -έστω- η τελευταία περιβαλλοντική καταστροφή για τη χώρα μας. View full είδηση

Το 1951 και ενώ η χώρα μόλις είχε βγει από έναν αιματηρό εμφύλιο και προσπαθούσε να σταθεί στα πόδια της, ιδρύεται ο ΕΟΤ. Στόχος είναι να δημιουργηθούν στην Αθήνα ξενοδοχεία προκειμένου να καλυφθούν οι ολοένα αυξανόμενες ανάγκες της χώρας στις τουριστικές ροές. Επτά χρόνια μετά, το 1958, αποφασίστηκε η κατασκευή ενός πολυτελούς ξενοδοχείου στην Πάρνηθα, το οποίο θα διαθέτει και άλλες εγκαταστάσεις όπως μπανγκαλόου, εστιατόρια, μικρό υπαίθριο θέατρο. Όλα αυτά θα ήταν απλωμένα σε μια μεγάλη έκταση 800 στρεμμάτων. Το πρόγραμμα είχε μάλιστα και την υποστήριξη του τότε πρωθυπουργού Κωνσταντίνου Καραμανλή, ο οποίος πρότεινε και την ονομασία του ξενοδοχείου. Θα ονομαζόταν Μοντ Παρνές. Το φιλόδοξο σχέδιο άρχισε να εκπονείται σε υψόμετρο 1.078 μέτρων, στη θέση Μαυροβούνι της Πάρνηθας. Το ξενοδοχείο σχεδίασε ο αρχιτέκτονας Παύλος Μυλωνάς. Ο αρχικός προϋπολογισμός του έργου ήταν τα 35 εκατομμύρια δραχμές, τελικά εκείνο όταν ολοκληρώθηκε το τελικό του κόστος ανήλθε στα 150 εκατομμύρια δραχμές. Ο τύπος της εποχής άρχισε να μιλάει για ένα ακόμη σκάνδαλο. Τελικά στις 17 Ιουνίου του 1961 παρουσία του ίδιου του Κωνσταντίνου Καραμανλή έγιναν τα εγκαίνια. Στα εγκαίνια την κορδέλα έκοψε ο υπουργός Προεδρίας Κωνσταντίνος Τσάτσος Αυτό που είναι χαρακτηριστικό είναι πως οι Αθηναίοι από την πρώτη στιγμή του γύρισαν την πλάτη και όχι μόνο οι Αθηναίοι αλλά και οι ξένοι τουρίστες οι οποίοι δεν το προτιμούσαν για την διαμονή τους. Μάλιστα πριν το μεγάλο στραπάτσο, η τότε κυβέρνηση εκτιμούσε ότι θα μπορεί να φιλοξενήσει 3.000 άτομα το καλοκαίρι και 1.500 το χειμώνα. Το ξενοδοχείο δεν γνώρισε την αναμενόμενη προσέλευση κόσμου. Το 1969 το Μοντ Παρνές παραχωρείται στον κύπριο επιχειρηματία Φρίξο Δημητρίου ο οποίος ξεκίνησε την μεταμόρφωση του από ένα εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο σε καζίνο για τους Αθηναίους. Στις 5 Φεβρουαρίου του 1971 όλα ήταν έτοιμα για τη λειτουργία τους και μάλιστα την πρώτη βραδιά στα εγκαίνια του, πήγαν να παίξουν στη ρουλέτα 2.000 Αθηναίοι. Από τότε έμεινε και η έκφραση «Πάμε βουνό» που έλεγαν οι τζογαδόροι για να πάνε στο καζίνο. Για να μπει κάποιος μέσα έπρεπε να έχει μαζί του τη φορολογική του δήλωση ενώ οι δημόσιοι υπάλληλοι απαγορευόταν να εισέλθουν. Έναν χρόνο μετά δημιουργήθηκε και το τελεφερίκ για καλύτερη πρόσβαση στο χώρο. Το καζίνο μεταφέρεται από την Πάρνηθα στο Μαρούσι με αντάλλαγμα 30 εκατ. ευρώ Το σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος προβλέπει ότι η μεταφορά θα υλοποιηθεί από την εταιρεία «Ελληνικό Καζίνο Πάρνηθας Α.Ε.» (ΕΚΠΑ Α.Ε.) Στην Πάρνηθα, η μεταφορά του Καζίνο αφενός θα μετριάσει σημαντικά την επιβάρυνση στο οικοσύστημα του Εθνικού Δρυμού Πάρνηθας, αφετέρου θα ξεκινήσει μια νέα εποχή για το ιστορικό συγκρότημα του Mont Parnes: - Με δαπάνες της Εταιρείας, μια επένδυση προϋπολογισμού 23 εκ. Ευρώ, θα αποκατασταθεί το φυσικό τοπίο και θα ανακατασκευαστεί ο «Πύργος Μυλωνά». - Τα ακίνητα και το Τελεφερίκ θα αποδοθούν στο Δημόσιο για να αξιοποιηθούν προς όφελος των κατοίκων και των επισκεπτών της Αττικής. Επιπρόσθετα, Η ΕΚΠΑ θα συνεχίσει να συμβάλλει στην προστασία του Εθνικού Δρυμού της Πάρνηθας και στο κόστος συντήρησης του τελεφερίκ σε βάθος 5ετίας από την έναρξη λειτουργίας του νέου συγκροτήματος στο Μαρούσι. Η μετεγκατάσταση του καζίνου Μον Παρνές από την Πάρνηθα στο Μαρούσι άρχισε σταδιακά να υλοποιείται και το αντάλλαγμα της μεταφοράς καθορίστηκε στα 30 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα με σχέδιο Προεδρικού Διατάγματος που κατατέθηκε για επεξεργασία στο Συμβούλιο της Επικρατείας. View full είδηση

Σε πλήρη εξέλιξη βρίσκεται η υλοποίηση των αντιδιαβρωτικών έργων σε περιοχές της Πάρνηθας, της Δυτικής Αττικής, του Έβρου και της Ρόδου, που επλήγησαν από τις πυρκαγιές του περασμένου καλοκαιριού. Το Υπουργείο Περιβάλλοντος και Ενέργειας έχει σχεδιάσει, συντονίζει και επιβλέπει όλες τις απαραίτητες πρωτοβουλίες, με σκοπό την αποκατάσταση αυτών των περιοχών το συντομότερο δυνατόν. Η ηγεσία του και τα στελέχη των αρμόδιων Δασικών Υπηρεσιών του Υπουργείου βρίσκονται σε συνεχή επικοινωνία με τους αναδόχους αποκατάστασης. Αναλυτικά, η πορεία υλοποίησης των αντιδιαβρωτικών έργων, ανά περιοχή: Δυτική Αττική Στη Δυτική Αττική έχουν εκδοθεί πράξεις Αναδοχής Αποκατάστασης, οι οποίες αφορούν σε: ΔΕΔΔΗΕ, Ίδρυμα Παύλου & Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου – ΤΙΤΑΝ, ΤΕΡΝΑ, HELLENiQ ENERGY (ΕΛΠΕ) και ΑΔΜΗΕ. Eκτελούνται αντιδιαβρωτικά έργα αποκατάστασης στο σύνολο της πληγείσας έκτασης, αρμοδιότητας των Δασαρχείων Αιγάλεω και Θήβας. Ο υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας επισκέφθηκε τα έργα τριών Αναδόχων. Εκτιμάται πως ο μέσος όρος των αντιδιαβρωτικών έργων που έχουν περαιωθεί ανέρχεται σε ποσοστό 70%. Αναλυτικότερα η εξέλιξη των έργων ανά εταιρεία και ανά επιφάνεια αναδοχής, με τη σειρά των στάσεων: HELLENiQ ENERGY Η εταιρεία HELLENiQ ENERGY ανέλαβε τη σύνταξη «Μελέτης Αντιδιαβρωτικών Έργων για τις υπολεκάνες 2-3-8 στις περιοχές των Δήμων Μάνδρας, Ελευσίνας, Ασπροπύργου, που επλήγησαν από τη δασική πυρκαγιά της 17ης.7.2023». Σε εφαρμογή της εν λόγω μελέτης και για προϋπολογισμό 1.533.459,14 ευρώ, εκτελούνται τα έργα αποκατάστασης από Δασικούς Συνεταιρισμούς Εργασίας σε συνεργασία με Εργολήπτες Ειδικών Δασοτεχνικών Έργων. ΤΙΤΑΝ – ΙΔΡΥΜΑ ΠΑΥΛΟΥ & ΑΛΕΞΑΝΔΡΑΣ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ Η εταιρεία ΤΙΤΑΝ και το Ίδρυμα Παύλου & Αλεξάνδρας Κανελλοπούλου ανέλαβαν τη σύνταξη μελετών και την υλοποίηση έργων αποκατάστασης στην Υπολεκάνη 1 και συγκεκριμένα: «Μελέτη αντιδιαβρωτικών έργων προστασίας, για τη συγκράτηση του εδάφους, τον περιορισμό της διάβρωσης και της επιφανειακής απορροής στην υπολεκάνη Σαρανταπόταμος – Δερβενοχώρια (Υπολεκάνη 1), Δήμου Τανάγρας, Π.Ε. Βοιωτίας και Δήμων Μάνδρας Ειδυλλίας, Ασπροπύργου και Ελευσίνας, Π.Ε. Δυτικής Αττικής, περιοχής αρμοδιότητας του Δασαρχείου Αιγάλεω» προϋπολογισμού 369.669,32 ευρώ, καθώς και μελέτη με θέμα: «Αντιδιαβρωτικά έργα προστασίας για τη συγκράτηση του εδάφους, τον περιορισμό της διάβρωσης και της επιφανειακής απορροής στην υπολεκάνη Σαρανταπόταμος – Δερβενοχώρια (Υπολεκάνη 1) Δήμου Τανάγρας Π.Ε. Βοιωτίας και Δήμων Μάνδρας – Ειδυλλίας, Ασπροπύργου και Ελευσίνας, Π.Ε. Δυτικής Αττικής περιοχής αρμοδιότητας Δασαρχείου Θηβών», προϋπολογισμού 630.366,88 ευρώ. Σε εφαρμογή των παραπάνω και για συνολικό προϋπολογισμό 1.000.036,20 ευρώ, εκτελούνται τα έργα αποκατάστασης από ΔΑΣΕ και Εργολήπτες Ειδικών Δασοτεχνικών Έργων. ΤΕΡΝΑ Η εταιρεία ΤΕΡΝΑ ανέλαβε τη σύνταξη «Μελέτης αντιδιαβρωτικών έργων προστασίας για τη συγκράτηση του εδάφους, τον περιορισμό της διάβρωσης και της επιφανειακής απορροής στις υπολεκάνες Σκυλορέματος ή Σούρες (Υπολεκάνη 4), Μικρό Κατερίνι (Υπολεκάνη 5) και Μεγάλο Κατερίνι (Υπολεκάνη 6) Δήμων Μάνδρας – Ειδυλλίας και Ελευσίνας» Π.Ε. Δυτικής Αττικής». Σε εφαρμογή της παραπάνω μελέτης και για προϋπολογισμό 1.000.367,06 ευρώ, εκτελούνται τα έργα αποκατάστασης από Εργολήπτες Ειδικών Δασοτεχνικών Έργων και Δασικούς Συνεταιρισμούς Εργασίας. Πάρνηθα Στην Πάρνηθα, από τις 20.11.2023, υλοποιούνται αντιδιαβρωτικά έργα αποκατάστασης καμένων εκτάσεων από Δασικούς Συνεταιρισμούς Εργασίας και από εργοληπτικές εταιρείες δασοτεχνικών έργων. Πιο συγκεκριμένα οι παρακάτω φορείς ορίστηκαν ανάδοχοι αποκατάστασης για τα εξής έργα: Το Κοινωφελές Ίδρυμα Αθανάσιος Κ. Λασκαρίδης για τα «Αντιδιαβρωτικά έργα αποκατάστασης των καμένων εκτάσεων Πάρνηθας, στην περιοχή Ρέμα Αγίου Γεωργίου και Ρέμα Πλατανάκι (Επιφάνεια 1)» Η ΔΕΗ Α.Ε. για τα «Αντιδιαβρωτικά έργα αποκατάστασης των καμένων εκτάσεων Πάρνηθας, στην περιοχή Ρέμα Γιαννούλας και Ρέμα Φιχθίου (Επιφάνεια 2» Η Τράπεζα Πειραιώς Α.Ε. για τα «Αντιδιαβρωτικά έργα αποκατάστασης των καμένων εκτάσεων Πάρνηθας στην περιοχή Ρέμα Κατερίνιζας και Ρέμα Πικροδάφνεζας (Επιφάνεια 3)» Στο πλαίσιο αυτών των έργων -μεταξύ άλλων- υλοτομούνται καμένα δέντρα, που βρίσκονται εκατέρωθεν του δασικού και μη οδικού δικτύου σε βάθος 30 μέτρων (ζώνη πλάτους 60 μέτρων), καθώς και αυτών που βρίσκονται εκατέρωθεν των μονοπατιών πεζοπορίας και σε βάθος 30 μέτρων (ζώνη πλάτους 60 μέτρων), τόσο για να εξασφαλιστεί η ασφαλής κυκλοφορία των εργαζόμενων και των επισκεπτών του δάσους όσο και για λόγους αντιπυρικής προστασίας. Τα υλοτομηθέντα δέντρα χρησιμοποιούνται στην κατασκευή των αντιδιαβρωτικών έργων και εάν πλεονάζουν μετατοπίζονται στους δασόδρομους, ώστε να διατεθούν για την κάλυψη ατομικών αναγκών κατοίκων της περιοχής. Τα κλαδιά που προκύπτουν από την αποκλάδωση των δέντρων χρησιμοποιούνται για την κατασκευή κλαδοδεμάτων και εάν πλεονάζουν θρυμματίζονται και διασκορπίζονται στις ζώνες αυτές για τον εμπλουτισμό του εδάφους. Σε κάθε περίπτωση, για την κατασκευή των αντιδιαβρωτικών δεν υλοτομούνται δέντρα, στα οποία έχει παραμείνει άκαυτο και ζωντανό, έστω και ελάχιστο τμήμα της κόμης τους. Έβρος Για τις πληγείσες περιοχές του Έβρου έχει ολοκληρωθεί η σύνταξη και εγκρίθηκαν στο σύνολό τους οι μελέτες αντιδιαβρωτικών έργων για τις παρακάτω (ανά Δασαρχείο): Δασαρχείο Αλεξανδρούπολης: Παλαγίας, Άβαντα, καμένη περιοχή επαρχιακού δρόμου Κίρκης – Αλεξανδρούπολης, τμήματα 52-62 του Νοτίου Δασικού Συμπλέγματος, καμένη περιοχή επαρχιακού δρόμου Κίρκης – Αλεξανδρούπολης, τμήματα 43-44-45 του Νοτίου Δασικού Συμπλέγματος, Μεσημβρίας, Πεύκων, Λουτρών-Αετοχωρίου, Ατάρνης, Συκορράχης, ρέμα «Φουντουκλή» και καμένη περιοχή αναδασώσεων «Δερβένι» Δασαρχείο Σουφλίου: «Ύψωμα Καμίνια» (χώρος αναψυχής Κατρατζίδων, Τσιλίκη Μύλος) Δήμου Σουφλίου, ρέμα Λυγαριά, περιοχή «Χαμηλό» (Μικρός πυρήνας), «Καμηλοπόταμος», δασική θέση «Κακομάνδρι» (Ντιστιμπάκι), Καζάνι ρέμα, καμένη περιοχή Λευκίμης-Φράγμα Προβατώνα Δήμου Σουφλίου και Μαυρόρεμα (Καράντερε) Από τις 9.10.2023 άρχισε η κατασκευή των αναγκαίων αντιδιαβρωτικών έργων πάνω από τα χωριά Παλαγία και Άβαντας, στις Λεκάνες Απορροής Ι και ΙΙ, οι οποίες θεωρούνται από τις πιο επικίνδυνες για εκδήλωση πλημμυρικών φαινομένων στις καμένες περιοχές. Τα έργα έχουν, ήδη, ολοκληρωθεί. Εκτελέσθηκαν από υλοτόμους των τοπικών Δασικών Συνεταιρισμών Σιδηροχωρίου και Πετρολόφου. Έχουν προϋπολογισμό 335.000 ευρώ και Ανάδοχο την ΔΕΠΑ ΕΜΠΟΡΙΑΣ Α.Ε. Στις 29.9.2023 ορίστηκε Ανάδοχος Αποκατάστασης η εταιρεία NOVA για την εκτέλεση των αντιδιαβρωτικών έργων στην περιοχή «Ύψωμα Καμίνια». Και αυτά τα έργα, προϋπολογισμού 240.000 ευρώ, έχουν ήδη ολοκληρωθεί από τα μέλη Δασικού Συνεταιρισμού Εργασίας Χρυσομηλιάς Τρικάλων. Αξίζει να επισημανθεί πως έχει προβλεφθεί η χρησιμοποίηση της ξυλείας πρώτα για τα αντιδιαβρωτικά έργα και στη συνέχεια για την κάλυψη των ατομικών αναγκών των κατοίκων και για άλλες χρήσεις (τεχνική ξυλεία, θρυμματισμός για παραγωγή βιομάζας κ.λπ.). Με χρηματοδότηση από Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας (ΤΑΑ) εκτελούνται τα υπόλοιπα έργα στην περιοχή Σουφλίου, προϋπολογισμού 1.243.127,58 ευρώ, έχοντας ως χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης το τέλος Μαρτίου. Επίσης με χρηματοδότηση από το ΤΑΑ συμβασιοποιήθηκαν, ήδη, τα υπόλοιπα έργα στην περιοχή Αλεξανδρούπολης, προϋπολογισμού 8.285.308,76 ευρώ, με προσδοκώμενο χρονοδιάγραμμα εκτέλεσης το τέλος Απριλίου. Θα ακολουθήσει η πρόσκληση για υδρονομικά έργα αντιπλημμυρικής προστασίας στις ορεινές κοίτες χειμάρρων. Γι’ αυτό το σκοπό έχει συνταχθεί από τη Διεύθυνση Δασών Έβρου ολιστική αναγνωριστική μελέτη εκτίμησης φυσικών κινδύνων ορεινών λεκανών απορροής μετά την πυρκαγιά στην καμένη περιοχή της συγκεκριμένης Περιφερειακής Ενότητας. Σκοπός είναι η διερεύνηση και η ταξινόμηση των λεκανών απορροής της καμένης έκτασης, όσον αφορά στον βαθμό επικινδυνότητας πλημμυρικών φαινομένων, ώστε να ακολουθήσει ο προγραμματισμός για τη μελέτη και κατασκευή των έργων ορεινής υδρονομίας σε αυτές. Ο εκτιμώμενος συνολικός προϋπολογισμός γι’ αυτά τα έργα ανέρχεται σε 49.321.333,84 ευρώ. Τέλος, εκπονείται μελέτη από τη WWF με σκοπό την ολιστική προσέγγιση των περιοχών για τεχνητή αναδάσωση προς αποκατάσταση των δασικών οικοσυστημάτων, που επλήγησαν από την πυρκαγιά. Στους βασικότερους άξονες αυτής συμπεριλαμβάνεται η καταγραφή του συνόλου των καμένων εκτάσεων, με προσδιορισμό των τμημάτων των συστάδων που δεν επηρεάστηκαν από την πυρκαγιά, η αποτύπωση των περιοχών που έχουν πληγεί από επανειλημμένα περιστατικά, η αναγκαιότητα άμεσων παρεμβάσεων με αναδασωτικές εργασίες, καθώς και η αποτύπωση συστάδων για την εκτέλεση σποροσυλλογής. Ρόδος Στη Ρόδο, μετά από την πυρκαγιά της 18ης.7.2023, διαχωρίστηκε η καμένη έκταση σε επί μέρους υδρολογικές λεκάνες, για τις οποίες αποφασίστηκε η κατασκευή αντιδιαβρωτικών και αντιπλημμυρικών έργων (αξιοποιήθηκαν οι απαραίτητοι χάρτες που δημιουργήθηκαν, π.χ. σφοδρότητας καύσης, γεωλογικός και διάβρωσης εδαφών, ενώ πραγματοποιήθηκαν και επιτόπιες αυτοψίες). Η Ένωση Ξενοδόχων Ρόδου, ως Ανάδοχος Αποκατάστασης, ανέλαβε την εκπόνηση των απαιτούμενων μελετών αντιπλημμυρικής – αντιδιαβρωτικής προστασίας για τη συγκράτηση του εδάφους, τον περιορισμό της διάβρωσης και της επιφανειακής απορροής για τις καμένες δασικές εκτάσεις του νησιού. Επίσης, η Ένωση είναι Ανάδοχος Αναδάσωσης για τις εκτάσεις που αφορούν στον περιβάλλοντα χώρο, πέριξ των ξενοδοχείων της παραλιακής ζώνης, καθώς και περιμετρικά των πληγέντων οικισμών, με σκοπό την εκπόνηση της απαιτούμενης μελέτης αναδάσωσης και την εκτέλεση του έργου. Έχουν συνταχθεί έξι συνολικά μελέτες αποκατάστασης αντιδιαβρωτικών έργων και μία μελέτη αναδάσωσης που αφορά σε τρεις εκτάσεις: α) υπερκείμενη Βορειοανατολικά του οικισμού Λαέρμων β) υπερκείμενη και βόρεια του οικισμού Ασκληπειού και γ) παρακείμενη τουριστικού μετώπου, μετά από υπόδειξη των θέσεων από τη Διεύθυνση Δασών Δωδεκανήσου, σε συνεργασία με τους ξενοδόχους της περιοχής Κιοταρίου και Γενναδίου. Παράλληλα, ορίστηκε ανάδοχος αποκατάστασης η «Τράπεζα EUROBANK Α.Ε.», με σκοπό τη χρηματοδότηση εκτέλεσης «Άμεσων μέτρων αντιπλημμυρικής και αντιδιαβρωτικής προστασίας καμένων εκτάσεων περιοχής ευθύνης Διεύθυνσης Δασών Δωδεκανήσου της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου – Ζώνη 5», συνολικού προϋπολογισμού 415.000 ευρώ. Τα εν λόγω έργα έχουν ολοκληρωθεί. Επιπρόσθετα, ορίστηκε Ανάδοχος Αποκατάστασης η εταιρεία «Nova Telecomunications & Media Single Member S.A.», με σκοπό τη χρηματοδότηση εκτέλεσης «Άμεσων μέτρων αντιπλημμυρικής και αντιδιαβρωτικής προστασίας καμένων εκτάσεων περιοχής ευθύνης Διεύθυνσης Δασών Δωδεκανήσου της Περιφέρειας Νοτίου Αιγαίου – Ζώνη 4», συνολικού προϋπολογισμού 380.000 ευρώ. Η υλοποίηση του έργου ξεκίνησε στις 16.2.2024 και αναμένεται άμεσα η ολοκλήρωσή του. Το σύνολο των παραπάνω έργων υλοποιείται με την απασχόληση του Δασικού Συνεταιρισμού «Αγίου Δημητρίου Πιερίας». Για τα υπόλοιπα έργα αντιδιαβρωτικής προστασίας, αναμένεται, προσεχώς, έκδοση πρόσκλησης υλοποίησης, με χρηματοδότηση από το ΤΑΑ, αλλά και το Εθνικό Πρόγραμμα Ανάπτυξης – Ειδικό Πρόγραμμα Φυσικών Καταστροφών. View full είδηση