Αναζήτηση στην κοινότητα

Είναι μια ώριμη, σοφή κυρία, ηλικίας κοντά δύο αιώνων. Έχει υποστεί πολλά και έχει δει ακόμη περισσότερα. Κουβαλάει στις πλάτες της τη σύγχρονη ιστορία της Αθήνας. Είναι η οδός, της οποίας η διάνοιξη εγκρίθηκε το 1837 και έναν και πλέον αιώνα μετά (1945) μετονομάσθηκε σε «Ελευθερίου Βενιζέλου». Αλλά το νέο της όνομα δεν καταχωρήθηκε. Ούτε στην αστική συνείδηση, ούτε στη συλλογική μνήμη. Σεβαστό, βλέπεις, το βάρος των ιστορικών ονομάτων, πλην όμως τη δύναμη της συνήθειας δεν την παραβγαίνει… Έτσι, η πρώτη οδός της σύγχρονης Αθήνας, «Πανεπιστημίου» βαφτίσθηκε με τη γέννησή της και «Πανεπιστημίου» θα μείνει. Η πορεία του δρόμου είναι πλούσια και γοητευτική. Στη δική του εξέλιξη μπορεί κανείς να «διαβάσει» την εξέλιξη ολόκληρης της πόλης. Και να φανταστεί κανείς ότι ετούτη η ιστορική οδός «πάτησε» πάνω σε έναν «χεζοπόταμο», όπως σκωπτικά αλλά σχεδόν επίσημα αποκαλείτο ο Ηριδανός, εκεί στις αρχές του 19ου αι., το ρέμα που εκτελούσε χρέη αποχετευτικού δικτύου μεταφέροντας τα αποπατήματα των ζώων, που βοσκούσαν στον Λυκαβηττό (εξ αυτού η κατοπινή περιοχή του Κολωνακίου εκείνη την εποχή ήταν γνωστή ως «κατσικάδικα»), στο άλλο ρέμα, του Βοϊδοπνίχτη, στη σημερινή οδό Σταδίου. Όταν έφτανε εκεί, το δίκτυο του βρωμοπόταμου έστριβε προς την Ομόνοια. Και κάπου εδώ, χρονικά, ξεκινάει το οδοιπορικό της περίφημης πολυσύχναστης σήμερα Πανεπιστημίου, που το 1883 χαρακτηρίσθηκε «έρημη, ως Σαχάρα» οδός, ακατάλληλη να φιλοξενήσει ένα μέσο αστικής συγκοινωνίας! Αλλά ας πιάσουμε την ιστορία από την αρχή, όπως την καταγράφει το ΑΠΕ-ΜΠΕ. Ο δρόμος με τις γαζίες δίνει σκυτάλη στο Πανεπιστήμιο Βρισκόμαστε στο έτος 1836. Η πρωτεύουσα του κράτους έχει μεταφερθεί από το Ναύπλιο στην Αθήνα, όπου πρέπει να εγκατασταθεί το βασίλειο του νεαρού Βαυαρού βασιλιά Όθωνα. Η ζωή της πόλης αναπτύσσεται πέριξ του βράχου της Ακροπόλεως. Για την ανέγερση του παλατιού έχει επιλεχθεί ο λόφος της Μπουμπουνίστρας (πλ. Συντάγματος) , όπου τελειώνει ο αστικός ιστός των ολίγων χιλιάδων κατοίκων. Ανατολικά της θέσης, όπου θα ανεγερθεί η βασιλική κατοικία, υπάρχει βουλευάριον (βουλεβάρτο), μικρή εξοχική περιπατητική οδός με γαζίες εκατέρωθεν (στις… μακρινές εξοχικές αποδράσεις τους, οι κάτοικοι συχνά επιλέγουν τον «δρόμο με τις γαζίες»!), μικρά διάσπαρτα υποστατικά και ολίγα πρόχειρα παραπήγματα, που εξυπηρετούν ως στέγαστρα ζώων. Αλλά το μέλλον της πόλης προοιωνίζεται λαμπρό. Η Αθήνα θα πρέπει να μετατραπεί σε πρωτεύουσα αρμόζουσα προς το αγλαό παρελθόν της. Στην «καρδιά» του αρχαιοελληνικού πνεύματος, στη σκιά της Ακρόπολης, κι επιπλέον πλάι στο παλάτι, δεν νοούνται ούτε δυσωδία, ούτε βοσκή ζώων. Είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι με την εγκατάσταση της βασιλικής οικογένειας στη Μπουμπουνίστρα, το κέντρο της πόλης θα μετακινηθεί. Ως εκ τούτου, οι προοπτικές για τους δρόμους που θα διανοιχθούν γύρω από το ανάκτορο, είναι μεγάλες. Τη ρυμοτόμηση της πόλης έχουν αναλάβει οι αρχιτέκτονες Σταμάτης Κλεάνθης και Έντβαρτ Σάουμπερτ, αν και έχει προηγηθεί ένας πρώτος σχεδιασμός (πριν τη μεταφορά της πρωτεύουσας από το Ναύπλιο) από τον Γερμανό αρχιτέκτονα Λέο φον Κλέντσε. Αυτός ο τελευταίος, «βλέπει» ως πρωταρχική ανάγκη την ανάπτυξη του βουλευάριου. Αντίστοιχη εκτίμηση διατυπώνεται και από το δίδυμο Κλεάνθη - Σάουμπερτ. Οδός Πανεπιστημίου περί το 1900 Το 1837 εγκρίνεται η διάνοιξη του δρόμου. Αυτή την εποχή δεν υπάρχει επίσημη ονοματοδοσία οδών. Οι δρόμοι συνήθως μνημονεύονται με ονόματα σημαντικών μορφών του μακρινού παρελθόντος και μνημείων των αρχαίων χρόνων με τα οποία είναι διάσπαρτη η Αθήνα (οδός Φειδίου, Σωκράτους, Ακροπόλεως κ.λπ.), ή εντοπίζονται με τα χαρακτηριστικά τους («ο δρόμος με τις γαζίες», «η οδός της κρήνης» κ.λπ.). Όσο για τις ακριβείς θέσεις των οικιών προσδιορίζονται με τα ονόματα των νοικοκυραίων. Όσο πιο επιφανής ο νοικοκύρης, τόσο γνωστότερος ο δρόμος της κατοικίας του. Η προοπτική για το βουλευάριο είναι να δημιουργηθεί εκεί πανεπιστήμιο, ως κυψέλη φρέσκων μυαλών, που θα φέρει ανάπτυξη και ζωή στην περιοχή. Σχεδόν αμέσως ξεκινά η διάνοιξη και δύο χρόνια μετά, το 1839, θεμελιώνεται το πανεπιστήμιο, που διαγράφει το μέχρι τούδε όνομα «ο δρόμος με τις γαζίες» και δίνει το όνομά του στη νέα οδό. Ο δρόμος ανοίγει με αργούς ρυθμούς και δυσκολίες. Η πολιτεία πρέπει να διαχειριστεί πρώτα των θέμα του ρέματος που διαχέει την ανυπόφορη δυσωδία στην περιοχή κι ύστερα να «οργώσει» το ανισόπεδο, από τους βράχους και τα χαντάκια, έδαφος. Για πολύ καιρό η οδός Πανεπιστημίου είναι εργοτάξιο. Λίγο μετά το 1840, Κλεάνθης και Σάουμπερτ εισηγούνται τη μεταφορά της Μητρόπολης από την Αγία Ειρήνη της Αιόλου, σε ναό που θα ανεγερθεί σε περίοπτο σημείο της Πανεπιστημίου, αλλά οι αντιδράσεις του θρησκευτικού κόσμου είναι σθεναρές. «Είναι πολύ μακριά από τον αστικό ιστό και θα δυσκολεύει τους πιστούς» διαμαρτύρονται οι ιεράρχες. Έτσι η νέα Μητρόπολη αποφασίζεται να χτιστεί πλάι στον σωζόμενο από τον 13ο αι. μ.Χ. μεσαιωνικό ναό της Θεοτόκου Γοργοεπήκοου και Αγίου Ελευθερίου, περιοχή που αξιολογείται ως ευκολότερη και ασφαλέστερη στην πρόσβαση για τους Αθηναίους πιστούς. Οφθαλμιατρείο, Άγιος Διονύσιος, Αρσάκειο, Μέγαρο Σλήμαν τα πρώτα επιβλητικά κτήρια Ωστόσο, στο σημείο που προόριζαν για τη Μητρόπολη οι δύο ρυμοτόμοι αποφασίζεται να χτιστεί το Οφθαλμιατρείο σε σχεδιασμό του Δανού Χανς Κρίστιαν Χάνσεν, από τον οποίο άλλωστε σχεδιάστηκε και το κτήριο του Πανεπιστημίου. Στα σχέδια του Χάνσεν, αυτό το ιστορικό μνημείο της επιστημονικής δραστηριότητας της ελληνικής οφθαλμολογίας αναφέρεται ως «νοσοκομείο Οφθαλμιώντων». Οι Αθηναίοι της εποχής το αποκαλούν «Οφθαλμοκομείο». Αποτελεί, βλέπεις, μονάδα ιατρικής φροντίδας πρώτης γραμμής, καθώς η σκόνη και τα πάσης φύσεως ζωύφια από τον ανεπαρκή καθαρισμό της πόλης, έχουν μετατρέψει τα οφθαλμικά νοσήματα για τον πληθυσμό σε υπόθεση ρουτίνας. Η οικοδόμηση του κτηρίου, ωστόσο, προχωρά με βραδύ ρυθμό. Η Αθήνα αλλάζει όψη, η Πανεπιστημίου είναι «οργωμένη» εξαιτίας της διαχείρισης του ρέματος και της ανέγερσης διαφόρων κτηρίων. Αυτή την εποχή χτίζεται και το μέγαρο Αρσάκη, σε οικόπεδο στη γωνία με τη Μενάνδρου (νυν Πεσμαζόγλου) που ανήκει στη Μονή της Ζωοδόχου Πηγής και για την αγορά του οποίου από την Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία έχει μεσολαβήσει η βασίλισσα Αμαλία. Στο ύψος του συγκεκριμένου οικοπέδου, μάλιστα, βρίσκεται η μόνη γέφυρα, που ενώνει τις δύο όχθες του Βοϊδοπνίχτη. Χωροταξικά, η κάτω πλευρά της Πανεπιστημίου είναι η μία κοίτη του ρέματος, που υποδέχεται το δυσώδες υλικό από τα κατσικάδικα. Ανέγερση Οφθλαμιατρείου και Αγίου Διονυσίου Ο καιρός περνά. Ο ρυθμός ανέγερσης των δημόσιων κτηρίων στην Πανεπιστημίου είναι της… υπομονής. Τα χρήματα είναι περιορισμένα, εξατμίζονται κι έως ότου βρεθεί νέος χρηματοδότης, κυλάει χρόνος… Την άνοιξη του 1850 ο Χανς Κρίστιαν Χάνσεν, αδυνατώντας πλέον να παρακολουθήσει τους άτακτους ρυθμούς οικοδόμησης των δημόσιων κτηρίων, που του έχουν ανατεθεί, επιστρέφει στην πατρίδα του, αφήνοντας χώρο για… δράση στον φιλόδοξο και ταλαντούχο μικρότερο αδελφό του, Θεόφιλο. Την οικοδόμηση του Οφθαλμιατρείου, αναλαμβάνει να συνεχίσει ο εξίσου διακεκριμένος ανά την Ευρώπη Λύσανδρος Καυταντζόγλου, με μία τροποποίηση. Στο ισόγειο κτίσμα του Χάνσεν προσθέτει ανώγειο. Το 1854 το Οφθαλμιατρείο παραδίδεται σε δύο επίπεδα. Το 1869 συμπληρώνεται με έναν όροφο σε σχέδιο Γεράσιμου Μεταξά και το 1881 προστίθενται υπερώο και ένα εξωτερικό ιατρείο. Αλλά εκτός από την ανέγερση του Οφθαλμιατρείου, στον Καυταντζόγλου έχει ανατεθεί και η επίβλεψη στην κατασκευή του παρακείμενου ναού του Αγίου Διονυσίου. Η παροικία των καθολικών, που έχει ενισχυθεί με την έλευση του βασιλιά στην Αθηνά, έχει αγοράσει ένα οικόπεδο στη διασταύρωση της Πανεπιστημίου με την Ομήρου, όπου σχεδιάζει να χτίσει τον δικό της καθεδρικό ναό. Για την κάλυψη των σχετικών εξόδων μάλιστα έχει συστήσει και επιτροπή −αποτελούμενη από τους πρέσβεις Γαλλίας, Αυστρίας και Βαυαρίας, και τον εφημέριο του Όθωνα− η οποία εξουσιοδοτείται να συγκεντρώσει χρήματα με εράνους στις κοινότητες καθολικών της Αμερικής και της Ευρώπης. Ο θεμέλιος λίθος του ναού μπαίνει το 1853 και αρχίζει δειλά δειλά η οικοδόμηση με σχέδια του Χάνσεν. Αλλά τα χρήματα τελειώνουν. Στο μεταξύ, ο Δανός αρχιτέκτονας έχει φύγει από την Ελλάδα και την αποπεράτωση και αυτού του έργου αναλαμβάνει ο Καυταντζόλγου. Το χτίσιμο του Αγίου Διονυσίου γίνεται με τον… αραμπά. Όταν τελειώνουν τα χρήματα, σταματά κι όταν συγκεντρώνονται νέα, συνεχίζει. Κάποτε ο επιχειρηματίας της Λαυρεωτικής, Ιωάννης Σερπιέρης, βάζει βαθιά το χέρι στην τσέπη και ο ναός επιτέλους ολοκληρώνεται. Από το έτος της θεμελίωσής του έχουν περάσει 32 χρόνια! Αλλά σε αυτό το διάστημα των τριών δεκαετιών ολόκληρη η Πανεπιστημίου έχει αλλάξει όψη. Ήδη, από το 1879 στα μισά του δρόμου δεσπόζει όμορφο κι επιβλητικό το μέγαρο Σλήμαν (Ιλίου Μέλαθρον) που έχει χτιστεί σε σχέδια του περίφημου Γερμανού αρχιτέκτονα Ερνέστου Τσίλλερ για να στεγάσει τον ομοεθνή φίλο του αρχαιολόγο. Θεόφιλος Χάνσεν Οκτώ χρόνια πριν, ο Σλήμαν έχει φέρει στο φως την αρχαία Τροία και τον θησαυρό του Πριάμου, ενώ έχει περάσει μόλις μία πενταετία από τότε που ανασκάπτοντας την Ακρόπολη των Μυκηνών αποκάλυψε τάφους, αγγεία και γενικότερα ευρήματα σπάνιας τέχνης, σπουδαία δείγματα του μυκηναϊκού πολιτισμού. Στο μεταξύ, ο Σλήμαν έχει παντρευτεί Ελληνίδα και δηλώνει λάτρης του ελληνικού πνεύματος. Σφραγίζει δε τον ιδιαίτερο δεσμό του με την Ελλάδα χτίζοντας το αρχοντικό του στη νεότευκτη γειτονιά της Πανεπιστημίου και αναθέτοντας τη φιλοτέχνηση του εσωτερικού του με νωπογραφίες στον Σλοβένο ζωγράφο Γιούρι Σούμπιτς, του οποίου η φήμη διατρέχει ήδη τα μήκη και πλάτη του ανεπτυγμένου κόσμου. Πλάι στην οικία Σλήμαν, στη διασταύρωση με τη σημερινή οδό Αμερικής, επιλέγει να χτίσει τη δική του κατοικία ο οικονομολόγος, πολιτευτής του Θόδωρου Δηλιγιάννη, Ιωάννης Ζωγράφος. Με την ανατολή του 20ου αι., ωστόσο, ο Ζωγράφος αγοράζει ένα μεγάλο εξοχικό κτήμα στο ανατολικό τμήμα της Αθήνας και μετακομίζει εκεί, πυροδοτώντας μία εντυπωσιακή οικιστική ανάπτυξη και δίνοντας εντέλει το όνομά του σε ολόκληρη την περιοχή. Η κατοικία που αφήνει ο Ζωγράφος στην Πανεπιστημίου θα στεγάσει για χρόνια τον Ελευθέριο Βενιζέλο και λίγο πριν το 1940 θα κατεδαφιστεί για να ανεγερθεί στη θέση της το επιβλητικό μέγαρο, που σώζεται ίσαμε σήμερα, και που την περίοδο της Κατοχής στέγασε το ιταλικό διοικητήριο. Λ. Καυταντζόγλου Η σφήνα Σταδίου - Αμαξηλάτες vs Ιπποσιδηρόδρομος - «Ερημος Σαχάρα» η Πανεπιστημίου; Καθώς τα χρόνια περνούν και η Αθήνα αποκτά τον αέρα της πρωτεύουσας συγκεντρώνοντας ολοένα και περισσότερο πληθυσμό από το εξωτερικό και το εσωτερικό της χώρας, ο αστικός ιστός απλώνει προς όλες τις κατευθύνσεις. Η Πανεπιστημίου έχοντας αποκτήσει ήδη τα πρώτα λαμπρά αρχιτεκτονήματά της, προσελκύει το ενδιαφέρον πολιτικών, τραπεζιτών και εμπόρων. Μετά το 1862, μάλιστα, όταν με μια γενναία χορηγία 50.000 δραχμών από τον Μιχαήλ Τοσίτσα διανοίγονται αρκετοί μικρότεροι δρόμοι του κέντρου της πόλης και η Πανεπιστημίου, που έχει σταματήσει στο Πανεπιστήμιο, επεκτείνεται ως την οδό Πατησίων, οι ενδιαφερόμενοι επενδυτές βρίσκουν προσφερόμενο πεδίο. Στο μεταξύ, σε εξέλιξη είναι και η κατασκευή, πλάι στο Πανεπιστήμιο, του νεοκλασικού μεγάρου, που προορίζεται να στεγάσει την Ακαδημία Αθηνών. Η δωρεά για την ανέγερσή του κτηρίου έχει γίνει από τον διπλωμάτη και επιχειρηματία Σίμωνα Σίνα, το 1856, αλλά ο θεμέλιος λίθος μπαίνει τρία χρόνια μετά. Ο σχεδιασμός είναι του Θεόφιλου Χάνσεν. Το χτίσιμο καθυστερεί και με τον θάνατο του δωρητή οι εργασίες διακόπτονται για κάμποσα χρόνια έως ότου τη συνέχιση του έργου αναλάβει η χήρα του. Και αυτό το κτήριο θα παραδοθεί σχεδόν 30 χρόνια μετά, αλλά θα αποτελέσει το πολύτιμο πετράδι στο επαγγελματικό στέμμα του Δανού αρχιτέκτονα. Κατά την εκτίμηση των ειδικών, «πρόκειται για το ομορφότερο και αρμονικότερο νεοκλασικό οικοδόμημα του κόσμου, το οποίο ο Χάνσεν εμπνεύστηκε από την αθηναϊκή αρχιτεκτονική του 5ου αι., όπως αυτή αποτυπώνεται στα μνημεία της Ακροπόλεως». Η Ακαδημία μαζί με το Πανεπιστήμιο και τη Βαλλιάνειο Εθνική Βιβλιοθήκη, που θα ανεγερθεί αργότερα (θεμελιώθηκε το 1888), θα αποτελέσουν την περίφημη νεοκλασική τριλογία των Αθηνών, το λαμπρό κόσμημα τόσο στη μακρόχρονη ιστορία του δρόμου όσο και της σύγχρονης πόλης. Στα δημιουργήματα - διαμάντια του Θεόφιλου Χάνσεν στην οδό Πανεπιστημίου του 19ου αι. εντάσσεται και το ξενοδοχείο της Μεγάλης Βρετανίας, εκεί που ο δρόμος συναντά την πλατεία Συντάγματος. Στην πραγματικότητα, το κτήριο ολοκληρώνεται το 1874, αλλά το ξενοδοχείο λειτουργεί ήδη από το 1866 στη διασταύρωση του «δρόμου των ακακιών» (Σταδίου) με τη σημερινή Καραγιώργη Σερβίας και απλώς μεταφέρεται στη νέα του θέση, όπου βρίσκεται έως σήμερα. Η «Μεγάλη Βρετανία» περί το 1900 Καθώς η Πανεπιστημίου αναπτύσσεται, ανοίγεται νέος οικιστικός ορίζοντας. Κατοικίες ξεπετιόνται στην «πλάτη» της Ακαδημίας δημιουργώντας τον συνοικισμό «Προάστιο» (την κατοπινή Νεάπολη). Οι πρώτοι εργολάβοι αφηνιάζουν… Μετά την ίδρυση Πανεπιστημίου και Ακαδημίας και την ολοκλήρωση του βασιλικού ανακτόρου, η περιοχή προσελκύει το ενδιαφέρον φοιτητών και οικογενειαρχών, τόσο επειδή το κέντρο της πόλης έχει πλέον μετατοπισθεί, όσο και επειδή η απόκτηση οικοπέδου στο «Προάστιο» αποτελεί (για την ώρα) υπόθεση εφικτή για τα χαμηλότερα βαλάντια. Στο μεταξύ, παρελθόν είναι πλέον και ο βρομοπόταμος από το 1852, όταν η Αθήνα κλήθηκε να διαχειριστεί θεομηνία, που την έκοψε στα δύο. Μία νεροποντή κατέστρεψε τη γέφυρα στη θέση του Αρσάκειου και έβαλε την περιοχή σε νέες περιπέτειες και την πολιτεία σε νέα έξοδα… Το ρέμα μπαζώθηκε και ο Βοϊδοπνίχτης μετατράπηκε στην οδό Σταδίου («βαφτίστηκε» έτσι, επειδή σχεδιάστηκε να φτάσει ως το Παναθηναϊκό Στάδιο. Δεν έφτασε ποτέ). Το θέμα είναι ότι από τότε, από το δεύτερο μισό του 19ου αι., η Αθήνα αποκτά μία ακόμη βασική αρτηρία, αλλά κυρίως τον πρώτο αποχετευτικό αγωγό της, που περνάει κάτω από τον νέο δρόμο. Η Σταδίου ανοίγει άλλους ορίζοντες. «Σπάει» το μονοπώλιο της Πανεπιστημίου και διχάζει το ενδιαφέρον των επενδυτών. Στρωμένη, σπαρμένη με ακακίες, χωρίς δημόσια έργα, έτοιμη προς αξιοποίηση και τουλάχιστον τον πρώτο καιρό εμφανώς οικονομικότερη, η νέα οδός ξεπερνά την Πανεπιστημίου σε προσέλκυση ενδιαφέροντος. Δεν έχει την αίγλη της τριλογίας, ούτε των αριστοκρατικών κατοικιών του Σλήμαν ή του Ζωγράφου, αλλά τρώει την Πανεπιστημίου στη… στροφή, διότι διαθέτει και αποχετευτικό δίκτυο. Ακόμη και οι περιπατητές την προτιμούν. Και πράγματι, εκεί προς τα στερνά του 19ου αι. η δημιουργία της Σταδίου δεν διχάζει μόνο το επενδυτικό ενδιαφέρον, αλλά και τους Αθηναίους πολίτες. Χρονικογράφοι της εποχής μαρτυρούν ότι η πρώτη μεγάλη αντιπαράθεση μεταξύ των… υποστηρικτών της Σταδίου και των άλλων της Πανεπιστημίου σημειώνεται με αφορμή τη δημιουργία του πρώτου μέσου μαζικής μετακίνησης, του ιπποσιδηρόδρομου. Πρόκειται για ένα βαγόνι το οποίο συνήθως σέρνουν τρία άλογα. Είναι είδος αστικής συγκοινωνίας και καθιερώνεται με ειδικό νόμο το 1880. Μάλιστα, με τη… γονιδιακή −καθώς φαίνεται− έφεση στον μεγαλεπήβολο σχεδιασμό, οι τοπικοί άρχοντες της εποχής υπόσχονται και ένα σχέδιο δικτύου εννέα γραμμών ιπποσιδηρόδρομου σε Αθήνα και Πειραιά. Το δικαίωμα έχει παραχωρηθεί στη βελγική «Societe des Laminoirs», η οποία δημιουργεί βάση στην Ομόνοια και εγκαινιάζει το πρώτο δρομολόγιο ίσαμε το Σύνταγμα. Αλλά το μέσο «σπάει» τη δουλειά των παραδοσιακών αμαξηλατών κι εκείνοι βρίσκοντας σύμμαχο τον δήμο Αθηναίων, ξεκινούν δυναμικές κινητοποιήσεις. Κύριο επιχείρημά τους είναι ότι η κατάσταση των οδών από τις οποίες διέρχεται το ιππήλατο βαγόνι έχει γίνει απαράδεκτη, επειδή η εταιρεία εκμετάλλευσης δεν τηρεί τις προβλέψεις συντήρησης. Οι αμαξηλάτες ζητούν τη μετακίνηση του μέσου από τη Σταδίου στην Πανεπιστημίου, καθώς, όπως υποστηρίζουν, αυτή «είναι φαρδύτερη, η κυκλοφορία του ιπποσιδηρόδρομου θα γίνεται πιο άνετα και επιπλέον, δεν θα συνωστίζονται άλογα και αμαξάδες σε έναν δρόμο, ο οποίος ούτως ή άλλως είναι ήδη μία από τις κυριότερες αρτηρίες της πόλης». Οι εκπρόσωποι της εταιρείας καταγγέλλουν πρωτίστως τον δήμο Αθηναίων, χαρακτηρίζοντας «ανήκουστο» το γεγονός ότι «υιοθετεί τις θέσεις των αμαξηλατών, οι οποίες ήταν αντίθετες προς το δημόσιο συμφέρον». Δευτερευόντως, υποστηρίζουν ότι σε πάμπολλες μεγαλουπόλεις οι γραμμές των τροχιοδρόμων με ίππους ή ακόμη και ατμομηχανές είναι στρωμένες σε δρόμους ασύγκριτα στενότερους, μόλις πέντε μέτρα πλάτους. Αντίθετα, στην οδό Σταδίου, η οποία έχει πλάτος είκοσι μέτρα, κάτι λιγότερο από εννέα μέτρα έχουν διατεθεί για την κυκλοφορία των αμαξών. Συμπληρώνουν, δε, πως σε πολυσύχναστους δρόμους οι γραμμές θα έπρεπε να πολλαπλασιάζονται και «όχι να μετακινούνται σε "έρημες, ως η Σαχάρα, οδούς", όπως η Πανεπιστημίου, διότι ουδεμίαν ωφέλειαν θα προσεπορίζετο το κοινόν, η δε κατασκευή των τοιούτων γραμμών θα ήτο άνευ αξίας και χρησιμότητος»! Η αντιπαράθεση παίρνει διαστάσεις. Δίνει πηχυαίους τίτλους στον Τύπο της εποχής με σειρές δημοσιευμάτων, που συγκρίνουν τα δύο… μήλα της έριδος, τις οδούς Πανεπιστημίου και Σταδίου, και ανά διαστήματα αναδεικνύουν νικητή το ένα ή το άλλο. Στο μεταξύ, όσο ιπποσιδηρόδρομος και αμαξηλάτες πραγματοποιούν μετ΄ εμποδίων δρομολόγια στη Σταδίου και οι περιπατητές συνωστίζονται ανάμεσα στις οπλές των αλόγων, η Πανεπιστημίου καλλωπίζεται με νέα επιβλητικά κτήρια. Από την κρησάρα του Τύπου δεν γλυτώνουν οι αμαξάδες, οι οποίοι συχνά προκαλούν ατυχήματα, μετατρέποντας τη Σταδίου σε στίβο αγώνων ταχύτητας… «…Να απομάθωσι τας παλαιάς έξεις τού να θέλουν ο εις να προσπερνά τον άλλον» καλούν οι εφημερίδες τους αμαξηλάτες, αποδίδοντας σε αυτή την… κακιά συνήθεια των καροτσέρηδων τις προσκρούσεις των αμαξών στις σιδερένιες ράγες του ιπποσιδηρόδρομου. Στην πραγματικότητα, οι άνθρωποι προσπαθώντας να μη χάσουν πελατεία, φορτώνουν, ξεφορτώνουν και εκτελούν τα κατά παραγγελίαν δρομολόγια με μεγαλύτερη βιάση… Η αντιπαράθεση συνεχίζεται. Παρά τον λυσσώδη πόλεμο των αμαξηλατών, ο ιπποσιδηρόδρομος παραμένει στη γραμμή της Σταδίου, ανεβάζοντας την αξία της γης στα ύψη. Οριστικό τέλος στην κόντρα δίνεται με τα εγκαίνια της ατμήλατης άμαξας. Μέγαρο Αρσάκη αρχές 20ου αι. Όσο γρήγορα αναπτύσσεται η Σταδίου, η Πανεπιστημίου παίρνει τον χρόνο της. Η επέκτασή της ίσαμε την Πατησίων ανοίγει χώρο για τη δημιουργία νέων συνοικισμών, αλλά περιφερειακά του δρόμου, όπου οι τιμές είναι προσιτές. Για την ώρα, στην επάνω πλευρά της Πανεπιστημίου δεσπόζουν ο καθεδρικός του Αγίου Διονυσίου, το Οφθαλμιατρείο, η αθηναϊκή τριλογία και τα μέγαρα Σλήμαν και Ζωγράφου. Στην κάτω, το μέγαρο Αρσάκη και παραδίπλα του, στη διασταύρωση με τη σημερινή Εδουάρδου Λω, η κατοικία του Ιωάννη Σερπιέρη. Ο επιχειρηματίας, έχοντας χρηματοδοτήσει γερά την αποπεράτωση του Αγίου Διονυσίου, παρακολουθώντας την εξέλιξη του δρόμου με την ανέγερση των πρώτων αρχοντικών κατοικιών και διαβλέποντας την αξία που αυτός πολύ σύντομα θα αποκτήσει, επιλέγει να χτίσει εδώ και το δικό του σπίτι. Το 1887 μάλιστα αναλαμβάνει ο ίδιος και τον φωτισμό της πόλης. Το μέγαρο Σερπιέρη, σε σχέδια του Αναστάσιου Θεοφιλά, ολοκληρώνεται το 1880. Αργότερα θα προστεθεί ένας όροφος, θα γίνει και μια επέκταση. Στο μέλλον, με τη φυγή του Σερπιέρη, το κτήριο θα στεγάσει την Αγροτική Τράπεζα. Κατά την καταγραφή του Διονυσίου Ηλιόπουλου στο βιβλίο του «Εν Αθήναις, κάποτε…», παραδίπλα από την κατοικία Σερπιέρη, στη θητεία της πια ως Αγροτική Τράπεζα, υπήρχε από το 1860 ένα διώροφο οίκημα και ακόμη πιο κάτω μία κατοικία του 1840. Η δημοσιονομική πτώχευση της χώρας το 1893, και η ήττα της στον ελληνοτουρκικό πόλεμο, το 1897, ανακόπτουν την πρόοδο της χώρας, αλλά όχι για πολύ. Στα 1900, η Πανεπιστημίου παραμένει ένας δρόμος με προοπτική. Όπως ακριβώς και η Ελλάδα. «Φιλοξενεί» τα θαυμάσια κτήρια της αθηναϊκής τριλογίας και μερικά ακόμη υπέροχα αρχιτεκτονήματα αντίστοιχης λογικής, αλλά τα περισσότερα ανεγείρονται στον μεσοπόλεμο. Η αργή εξέλιξη αξιοποίησης του δρόμου, τον φέρνει σε σχετικά χαμηλή σειρά στην ασφαλτόστρωση. Επί δημαρχίας Σπύρου Μερκούρη, προτάσσεται η οδός Αιόλου, όπου χτυπά η εμπορική καρδιά της πόλης και η κινητικότητα είναι μεγάλη. Ακολουθούν η Σταδίου, ο πλατεία Ομονοίας, η οδός Αθηνάς (επίσης εμπορικός δρόμος) και εντέλει η Πανεπιστημίου. Παρά την πρωτιά στην αξιοποίησή της, η Πανεπιστημίου είδε τις δικές λαμπρές εποχές από τη δεκαετία του 1920 κι έπειτα. Κάποια λίγα κτήρια δημιουργήθηκαν στην πρώτη ανάσα του 20ου αι., αλλά τα περισσότερα από αυτά κατεδαφίστηκαν και ανοικοδομήθηκαν μετά και τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Η Πανεπιστημίου ακολούθησε την πορεία της πόλης. Ή μήπως, η πόλη την πορεία της Πανεπιστημίου; Δύσκολη η απάντηση. Το σίγουρο είναι ότι πορεύτηκε σε δημιουργία και ανάπτυξη, άνοιξε δρόμους, καθοδήγησε, γράφτηκε με έντονα γράμματα στις πρώτες σελίδες της σύγχρονης πόλης, της σύγχρονης χώρας. Η Πανεπιστημίου. Που Πανεπιστημίου γεννήθηκε και έτσι θα μείνει. Πηγές φωτογραφιών: Φωτογραφικό αρχείο Μουσείου Μπενάκη, Φιλεκπαιδευτική Εταιρεία ΑΠΕ-ΜΠΕ<p>Πηγή: <a target="_blank" href="https://www.iefimerida.gr">iefimerida.gr</a> - <a target="_blank" href="https://www.iefimerida.gr/stories/odos-panepistimioy-istoria-tis-syghronis-athinas">Οδός Πανεπιστημίου: Ενας δρόμος, δύο αιώνες ιστορίας της Αθήνας [εικόνες] </a></p> View full είδηση

Αλλάζει όψη τη Πανεπιστημίου στο πλαίσιο των παρεμβάσεων του Δήμου Αθηναίων για τον “Μεγάλο Περίπατο της Αθήνας”. Σύμφωνα με τη σχετική ανακοίνωση, από σήμερα Κυριακή 14 Ιουνίου και η οδός Πανεπιστημίου αλλάζει όψη: Δημιουργείται ένας σύγχρονος και ασφαλής ποδηλατόδρομος, μήκους 900 μέτρων, κατασκευασμένος με υλικά τελευταίας τεχνολογίας και με πλήρη σήμανση σε όλο το μήκος της οδού, που καλύπτει μία από τις υφιστάμενες λωρίδες κυκλοφορίας. Διαμορφώνεται ένας εντυπωσιακός πεζόδρομος, που καλύπτει δύο από τις υφιστάμενες λωρίδες κυκλοφορίας. Ένας πεζόδρομος μήκους 900 μέτρων και συνολικής έκτασης 7.000 τ.μ. στον οποίο θα τοποθετηθούν παγκάκια, φυτά και περισσότερες από 250 ζαρντινιέρες. Δημιουργείται μία λωρίδα αποκλειστικής χρήσης των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς, σε μία από τις υφιστάμενες λωρίδες. Στόχος της οποίας είναι να μειώσει σημαντικά το χρόνο της διαδρομής των Μέσων, να αυξήσει τον αριθμό των δρομολογίων τους και να μειώσει τον αριθμό των επιβατών ανά δρομολόγιο. Είναι χαρακτηριστικό, ότι σύμφωνα με τα στοιχεία του ΕΜΠ, η αύξηση της μέσης ταχύτητας των ΜΜΜ, ξεπερνά το 25% . Τα ΙΧ οχήματα θα συνεχίσουν να κυκλοφορούν σε δύο λωρίδες κυκλοφορίας, απαλλαγμένες από την παράνομη στάθμευση. View full είδηση

Αναταράξεις προκάλεσε η αποκάλυψη του «Βήματος της Κυριακής» ότι οι Βρυξέλλες απαίτησαν και πέτυχαν την απένταξη της Πεζοδρόμησης της Πανεπιστημίου και των έργων ανάπλασης του Φαληρικού Όρμου από την λίστα των μεγάλων έργων που θα χρηματοδοτηθούν από το νέο ΕΣΠΑ. Ήδη, το Ίδρυμα Ωνάση, το οποίο χρηματοδότησε τις μελέτες του Rethink Athens για την πεζοδρόμηση του κεντρικού άξονα της Αθήνας, εξέφρασε με ανακοίνωσή του τον προβληματισμό και τη λύπη του για τις εξελίξεις. Μάλιστα, διερωτάται για το ποιος θα αναλάβει την ευθύνη για την περαιτέρω επιδείνωση του κέντρου των Αθηνών, «που συνεπάγεται η ενδεχόμενη ακύρωση του Rethink Athens;» «Το 2010 η Ελληνική Πολιτεία, δια της τότε Υπουργού ΥΠΕΚΑ, απευθύνθηκε στο Ίδρυμα Ωνάση και ζήτησε τη συμβολή του στο αναπτυξιακό, όπως τόνισε, έργο της ανάπλασης του κέντρου της Αθήνας με άξονα την οδό Πανεπιστημίου. Ο σχεδιασμός του έργου, όπως παρουσιάστηκε στο Ίδρυμα, αφορούσε σε ένα διαμήκη άξονα που αρχίζει από το Σύνταγμα και καταλήγει στο τέλος της οδού Πατησίων. Στόχος της παρέμβασης ήταν η διαμόρφωση των συνθηκών οικονομικής αναζωογόνησης του κέντρου της Αθήνας και των όμορων προς αυτό περιοχών, η συνολική διευκόλυνση της κυκλοφορίας με τη δημιουργία γραμμής ΤΡΑΜ και Μέσων Μαζικής Μεταφοράς ως το άκρο της Πατησίων, πεζοδρόμων και ποδηλατοδρόμων με ταυτόχρονη ανάδειξη του ιστορικού χαρακτήρα του κέντρου, το πρόγραμμα δηλαδή που ονομάστηκε Rethink Athens» αναφέρεται στην ανακοίνωση. «Τo Ίδρυμα Ωνάση αποδέχθηκε να συμβάλει σε αυτό τον σχεδιασμό της Πολιτείας, αναγνωρίζοντας τον αναπτυξιακό χαρακτήρα του έργου, καθώς άλλωστε μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες είχαν πρόσφατα προχωρήσει σε παρόμοιες παρεμβάσεις, με ιδιαίτερη-όπως αποδείχθηκε-επιτυχία. Το Ίδρυμα Ωνάση, σε διαρκή συνεργασία και υπό την εποπτεία των αρμόδιων φορέων της Πολιτείας, πραγματοποίησε και ολοκλήρωσε με Ευρωπαϊκό αρχιτεκτονικό διαγωνισμό τις πιο κατάλληλες και ολοκληρωμένες μελέτες που διασφαλίζουν την αρτιότητα του έργου, προσφέροντας στην Πολιτεία την πληρέστερη δυνατή επιστημονική στήριξη για την επίτευξη του στόχου» σημειώνεται. «Καθ’ όλη τη διάρκεια της εκπόνησης των μελετών αναπτύχθηκε ένας γόνιμος και ολοκληρωμένος διάλογος με το σύνολο των φορέων που επηρεάζονται από το έργο (εμπορικοί και βιομηχανικοί σύλλογοι, επιμελητήρια, φορείς του τουρισμού και επαγγελματικοί φορείς που σχετίζονται άμεσα ή έμμεσα με την παρέμβαση). Σημειώνουμε μάλιστα, ότι οι 33 συνολικά μελέτες που χρηματοδοτήθηκαν από το Ίδρυμα Ωνάση πιστοποίησαν την αναπτυξιακή διάσταση της παρέμβασης» αναφέρεται στην ανακοίνωση. «Με αυτά τα δεδομένα, δημιουργούνται ερωτήματα για τη μη ένταξη του έργου στα συγχρηματοδοτούμενα προγράμματα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Είναι λυπηρό ότι δύο μείζονα, ομόλογα και αλληλοσυμπληρούμενα έργα, δηλαδή η ανάπλαση του κέντρου της Αθήνας με άξονα την οδό Πανεπιστημίου (Rethink Athens) και του Φαληρικού Δέλτα (χώρος παρέμβασης του Ιδρύματος Σ. Νιάρχος), δεν εντάχθηκαν στα συγχρηματοδοτούμενα έργα της Ευρωπαϊκής Ένωσης» σημειώνει. «Το Ίδρυμα Ωνάση έπραξε στο ακέραιο το χρέος του σε ένα έργο που σχεδιάστηκε από την Ελληνική Πολιτεία, που όμως αφορά τη ζωή και την προοπτική των εκατομμυρίων κατοίκων της Αθήνας αλλά και όλων των Ελλήνων. Θέλουμε να ελπίζουμε ότι θα βρεθεί η τόλμη, η ικανότητα και η θέληση να μην στερηθεί η Αθήνα την αλλαγή της» υπογραμμίζε. «Έχοντας ήδη διανύσει μία μακρά περίοδο κατά την οποία η εικόνα του κέντρου της Πόλης μας είναι ταυτισμένη με την απαξίωση και την εξαθλίωση, την ερημοποίηση και την εγκατάλειψη, αναρωτιόμαστε ποιος θα πάρει άραγε την ευθύνη για την περαιτέρω επιδείνωση που συνεπάγεται η ενδεχόμενη ακύρωση του Rethink Athens;» διερωτάται. «Εμείς είμαστε πάντα δεσμευμένοι να προσφέρουμε όπως κάναμε με την κατασκευή του Ωνασείου Καρδιοχειρουργικού Κέντρου, όπως κάναμε με την δημιουργία και λειτουργία της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών, όπως κάνουμε σε εκατοντάδες έργα και παρεμβάσεις που αφορούν την Ελλάδα και τον ελληνισμό σε όλο τον κόσμο. Η Αθήνα αξίζει περισσότερα και παραμένει στο επίκεντρο της αποστολής του Ιδρύματος Ωνάση» καταλήγει η ανακοίνωση. Πηγή: http://www.tovima.gr...cle/?aid=653188 Click here to view the είδηση

Νικητής στον διαγωνισμό Rethink Athens για την ανασυγκρότηση του κέντρου της Αθήνας με άξονα την οδό Πανεπιστημίου, αναδείχτηκε το ολλανδικό αρχιτεκτονικό γραφείο Okra με την πρόταση «One Step Beyond». Η παρουσίαση των αποτελεσμάτων του διαγωνισμού, που οργανώθηκε και χρηματοδοτήθηκε από το Ίδρυμα Ωνάση, πραγματοποιήθηκε το μεσημέρι της Τετάρτης στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών. Η εκδήλωση αυτή πραγματοποιήθηκε παρουσία του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά, ο οποίος στην παρέμβασή του δεσμεύτηκε πως θα προχωρήσει σύντομα η συνολική ανάπλαση του οικιστικού συγκροτήματος της πρωτεύουσας. «Η παρουσίαση έχει συμβολικό χαρακτήρα καθώς δείχνει μέσα στον ζόφο της κρίσης τις ζωντανές δυνάμεις της κοινωνίας που οραματίζονται την Αθήνα αλλιώς» δήλωσε ο Πρωθυπουργός εκφράζοντας επίσης την ελπίδα «η Αθήνα να ξαναγεννηθεί στο μυαλό μας, στην ψυχή μας και στην πραγματικότητα». Μαζί με την Πανεπιστημίου, το Φαληρικό Ορμο και το Ελληνικό με το Μητροπολιτικό Πάρκο θα δημιουργηθεί, όπως είπε ο Πρωθυπουργός, ένα «τρίγωνο αναγέννησης». «Έχουμε ένα τεράστιο δυναμικό, που μπορούμε να το αναδείξουμε προς όφελος δικό μας, προς όφελος, κυρίως, των επόμενων γενεών, αλλά και για να αλλάξει η εικόνα του κόσμου για την Ελλάδα» συμπλήρωσε. Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Βαγγέλης Βενιζέλος δήλωσε ότι «παρά την κρίση η Ελλάδα και οι Ελληνες δικαιούνται να ονειρεύονται, να ελπίζουν και να αισιοδοξούν». Τόνισε ακόμη την ανάγκη συναίνεσης της κοινωνίας, της τοπικής αυτοδιοίκησης, των πολιτών καθώς και την ανάγκη ευρωπαϊκής συνεργασίας για την υλοποίηση του έργου. «Η Αθήνα δικαιούται να είναι η πόλη των πολιτών της» είπε ο πρόεδρος της Δημοκρατικής Αριστεράς, Φώτης Κουβέλης. «Απαιτείται σύμπνοια, συνεργασία και ενσωμάτωση ιδιωτικού τομέα όπου είναι δυνατόν, συντονισμός και πολύ δουλειά. Με στόχο η Αθήνα να βγει από την κρίση καλύτερη» δήλωσε και ο δήμαρχος Αθηναίων Γιώργος Καμίνης, ο οποίος αναφέρθηκε ακόμη στην δημιουργία «ταμείου αστικής ανάπτυξης με στόχο την χρηματοδότηση της αξιοποίησης ακινήτων». Στην εκδήλωση μίλησαν επίσης ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ Δημήτρης Παπαδημούλης και ο υπουργός Ανάπτυξης Κωστής Χατζηδάκης. Και μία έκθεση με τις προτάσεις Η Στέγη φιλοξενεί στον εκθεσιακό της χώρο (Λεωφόρος Συγγρού 107 -109) μακέτες και σχέδια από το σύνολο των προτάσεων που κατατέθηκαν στον Ευρωπαϊκό Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό για την ανασυγκρότηση του κέντρου της Αθήνας «Re-think Athens | Ξανα-σκέψου την Αθήνα» από τις 28 Φεβρουαρίου έως τις 6 Μαρτίου. Επιμέλεια έκθεσης: Πάνος Δραγώνας. Πηγή: Τα Νέα Click here to view the είδηση

Θα ήθελα πολύ να ήμουν παρών στη σεμνή τελετή της 7ης Σεπτεμβρίου του 1945: όταν, παρόντος του Σοφοκλή Βενιζέλου, οι αρχές της πόλης επισημοποιούσαν την αλλαγή στην ονομασία ενός μεγάλης σημασίας δρόμου της Αθήνας από «Πανεπιστημίου» σε «Ελευθερίου Βενιζέλου». Θα ήθελα ένας δημοσιογράφος με φαντασία ή, έστω, πολύ διορατική σκέψη να έκανε την πολύ απλή ερώτηση στους παρισταμένους: «Πώς θα σας φαινόταν η τολμηρή πρόβλεψη ότι 70 και 80 χρόνια μετά, στο απλησίαστο 2005 ή 2015, κανείς, μα κανείς δεν θα αποκαλεί την οδό Πανεπιστημίου με το όνομα που μόλις της δώσατε; Και, αντίθετα, θα συνεχίζουν να την αποκαλούν με το όνομα που μόλις καταργήσατε;». Με την ίδια λογική μάλλον δεν θα ζήσουμε να διαβάσουμε ένα παρόμοιο ρεπορτάζ κοντά στο 2060 για να ξέρουμε την τύχη της πλατείας Θησείου που πριν από λίγους μήνες (τον περασμένο Σεπτέμβριο) μετονομάστηκε σε πλατεία Ζακλίν ντε Ρομιγί προς τιμήν της Γαλλίδας ελληνίστριας. Πάντως, τώρα υπάρχει το Διαδίκτυο για να κληροδοτήσει στις επόμενες γενιές τις περιορισμένες και μάλλον χλιαρές αντιδράσεις στην απόφαση του Δημοτικού Συμβουλίου, καθώς η Ντε Ρομιγί δεν ήταν Ελληνίδα και (ακόμα χειρότερα...) είχε εβραϊκή καταγωγή. Ευτυχώς η αθηναϊκή πραγματικότητα δεν μας αφήνει λεπτό να πλήξουμε: η ιστορία της πρωτεύουσας είναι γεμάτη με κάθε είδους ευτράπελα, πολιτικές διενέξεις και ξεκαρδιστικό παρασκήνιο που συνοδεύει τις τακτικές αλλαγές στα ονόματα των οδών και των πλατειών της πόλης. Το κομφούζιο επιτείνει η ισχυρή αντίσταση που προβάλλει το ασυνείδητο της κοινωνίας, με αποτέλεσμα πλήθος μετονομασθέντων δρόμων να διαθέτουν σήμερα διπλή ονομασία: την «επίσημη» και την «ανεπίσημη», συνήθως το όνομα που είχε πριν από τη μετά βαΐων και κλάδων τελετή μετονομασίας. Η οδός Πανεπιστημίου βρίσκεται στην κορυφή μιας μακράς λίστας με μετονομασίες που «ατύχησαν». Της κάνουν παρέα πασίγνωστοι δρόμοι όπως η οδός Πατησίων που μέχρι την οδό Μάρνη διατηρεί τη μεταπολεμική της ονομασία («28ης Οκτωβρίου», σύμφωνα με έναν... αστικό μύθο, προχωρήσαμε στην αλλαγή για να φέρουμε σε δύσκολη θέση τους Ιταλούς της Κάζα ντ’ Ιτάλια που έχει την έδρα της στην Πατησίων, απέναντι από το Πολυτεχνείο), ή το αρχικό τμήμα της οδού Πειραιώς που ονομάζεται μέχρι σήμερα «Παναγή Τσαλδάρη», ή την κεντρική λεωφόρο της Καλλιθέας που όλοι την ξέρουμε ως «Θησέως» αλλά επισήμως ονομάζεται (κι αυτή) Ελευθερίου Βενιζέλου. Επίσης θα είχε ενδιαφέρον να γνωρίζαμε πόσοι Αθηναίοι ξέρουν ότι ένα τμήμα της παραλιακής λεωφόρου Ποσειδώνος ονομάζεται «Κωνσταντίνου Καραμανλή» (στα όρια του Δήμου Βούλας). Και στις πλατείες έχουμε ανάλογα παραδείγματα: το επίσημο όνομα της πλατείας Κολωνακίου είναι «Φιλικής Εταιρείας», της πλατείας Κυψέλης «Κανάρη», της πλατείας Κέννεντυ (στο Χαλάνδρι) «Φλύας», της πλατείας Σανταρόζα «Δικαιοσύνης», της πλατείας Κοτζιά «Εθνικής Αντιστάσεως», της πλατείας Βάθης «Ανεξαρτησίας», κ.ά. Ευτυχώς, η Ομόνοια παρέμεινε «Ομόνοια». Θύματα της πολιτικής Πολλές ιστορικές ονομασίες έπεσαν θύματα των εκάστοτε πολιτικών συσχετισμών: στον Πειραιά, η οδός Βασιλέως Κωνσταντίνου μετονομάστηκα σε «Ηρώων Πολυτεχνείου» και η οδός Βασιλίσσης Σοφίας σε «Γρηγορίου Λαμπράκη». Οι νέες ονομασίες επικράτησαν όπως συνέβη και σε άλλες περιπτώσεις: τη δεκαετία του ’80 στον Δήμο Ζωγράφου η λεωφόρος Ισσού (πόλη στην οποία ο Μέγας Αλέξανδρος κατήγαγε περιφανή νίκη κατά την εκστρατεία του στη βαθιά Ανατολή), μετονομάστηκε σε οδό Ούλαφ Πάλμε, προς τιμήν του δολοφονηθέντος Σουηδού πρωθυπουργού και πολιτικού φίλου του Ανδρέα Παπανδρέου. Επίσης, τμήμα της λεωφόρου Υμηττού μετονομάστηκε την ίδια περίοδο σε «Ηλία Ηλιού», λίγα χρόνια μετά τον θάνατο του αρχηγού της ΕΔΑ. Γενικά η δεκαετία του ’80 αναπτύσσει ιδιαίτερη κινητικότητα όσον αφορά τις μετονομασίες, καθώς η άνοδος του ΠΑΣΟΚ στην εξουσία συνοδεύεται από ένα κύμα αλλαγών σε δρόμους και πλατείες στις ελληνικές πόλεις. Η νέα διοίκηση τρέφει ιδιαίτερη συμπάθεια για ονόματα όπως «Ηρώων Πολυτεχνείου» ή «Εθνικής Αντίστασης», απότοκα του νέου πολιτικού κλίματος. Πάντως, αντίθετα με τον Πειραιά, στην Αθήνα οι ιστορικές ονομασίες που συνδέονται με τον θεσμό της βασιλείας γνωρίζουν αξιοσημείωτη ανθεκτικότητα. Οι ανώνυμοι δρόμοι του 19ου αιώνα Η ονοματοδοσία των δρόμων ή καλύτερα η απουσία ονομάτων στους δρόμους της Αθήνας, ήταν ένα εξαιρετικά χειροπιαστό πρόβλημα στη μικρή πρωτεύουσα του 1880, όταν η πόλη έσπασε το συμβολικό φράγμα των 100.000 κατοίκων. Εξαιτίας της ραγδαίας οικιστικής ανάπτυξης που παρατηρείται στο τελευταίο τέταρτο του 19ου αιώνα, οι περισσότερες εσωτερικές οδικές αρτηρίες δεν προλαβαίνουν να αποκτήσουν όνομα, πραγματικότητα που κάνει τη ζωή δύσκολη τόσο σε κατοίκους αλλά ακόμα περισσότερο σε επισκέπτες. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε το περιοδικό «Εστία» στις 29 Ιανουαρίου του 1884, η πρωτεύουσα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή είχε περίπου 440 οδούς και 23 πλατείες, εκ των οποίων μόνο οι 160 οδοί και οι 12 πλατείες είχαν όνομα. Οι υπόλοιπες ονομάζονταν «οδός Ανωνύμου». Το 1884 τα «βαφτίσια» Η απόφαση του δημοτικού συμβουλίου της Αθήνας για τη βάφτιση των οδών λαμβάνεται τον Ιανουάριο του 1884 και σκορπίζει ανακούφιση στους Αθηναίους της εποχής. Διαβάστε το γλαφυρό δημοσίευμα της εφημερίδας «Ακρόπολις» με ημερομηνία 25.01.1884, όπου αποτυπωνόταν παραστατικά ο τραγέλαφος που επικρατούσε μέχρι τότε: «Τέλος πάντων θα δυνάμεθα πλέον να ερωτώμεν πού είναι η οδός και να οδηγώμεν τους ερωτώντας αντί με το: πήγαινε δεξιά, κατέβα αριστερά, στρέψε προς τα επάνω, σημάδεψε το Λυκαβηττόν και την Ακρόπολιν και άλλα αοριστότερα και μηδένα νουν έχοντα, ονομάζοντες αυτάς τας οδούς... Ενταύθα πρέπει να γυρίσεις όλα τα μπακάληκα, όλα τα χασάπηκα και τα ψωμάδηκα, ν’ ακούσης ως γνωρίσματα αλάνθαστα: το σπίτι με τα παντσούρια, με τη μεγάλη την πόρτα, το σπίτι με το ψιλό ή το χαμηλό μπαλκονάκι, με τα πράσινα ντουβάρια και άλλα βλακωδέστατα, να στρέφης περί σεαυτόν ιδρώτι περιρρεόμενος εξ αμηχανίας, και να θέτης εις ενέργειαν την μαντικήν σου δύναμιν, να ανοίγης ξένας θύρας και να εκδιώκησαι πότε μεν με οργίλον και πότε με εμπαικτικόν βλέμμα και ν’ απέρχησαι βλασφημών και κακολογών την πρωτότυπον εν πάσιν ελληνικήν ακοσμίαν...». Πηγή: http://news.kathimer.../12/2013_541384 Click here to view the είδηση

Σε εξέλιξη και εντός των προγραμματισμένων χρονοδιαγράμματων βρίσκεται η σύνδεση της πλατείας Συντάγματος με την Ομόνοια, μέσω του κεντρικού άξονα της Πανεπιστημίου, με παρεμβάσεις μεγάλης κλίμακας στο κέντρο της πόλης και σειρά έργων στις παρακείμενες περιοχές. Με την ολοκλήρωση της δοκιμαστικής περιόδου των προσωρινών παρεμβάσεων και μετά την πρόσφατη έναρξη των έργων ανάπλασης της κάτω Πλατείας Συντάγματος, ο Δήμος Αθηναίων θα προχωρήσει στο τέλος του χρόνου στις αντίστοιχες εργασίες στην οδό Πανεπιστημίου, στο πλαίσιο των έργων του Μεγάλου Περίπατου. Οι νέες αισθητικές και λειτουργικές παρεμβάσεις Η ανάπλαση στην κεντρικότερη αρτηρία της πρωτεύουσας θα προσφέρει επιπλέον 19.360 τ.μ. φιλικότερου, αισθητικά αναβαθμισμένου και πολύτιμου περιβαλλοντικά δημόσιου χώρου. Για την ενδυνάμωση της βιώσιμης κινητικότητας, μέσω της διαπλάτυνσης των υφιστάμενων πεζοδρομίων, θα αποδοθούν στους πεζούς, 4.270 τ.μ. ενώ 2.260 τ.μ θα είναι οι χώροι πρασίνου (με μεγάλα παρτέρια με θάμνους και εποχικά φυτά) σε συνδυασμό με τους 87 νέους μεγάλους πλατάνους που θα φυτευτούν κατά μήκος του δρόμου και από τις δύο πλευρές. Η ανάπλαση της Πανεπιστημίου – Πηγή: Δήμος Αθηναίων Η ανάπλαση της Πανεπιστημίου – Πηγή: Δήμος Αθηναίων Το έργο σε 20 ερωτήσεις και απαντήσεις 1. Πότε θα αρχίσουν και πότε θα ολοκληρωθούν τα έργα; Απάντηση: Τα έργα θα ξεκινήσουν σύμφωνα με τον προγραμματισμό, στο τέλος του 2021 με χρονοδιάγραμμα ολοκλήρωσης 12-15 μήνες. 2. Αυτό σημαίνει ταλαιπωρία στην πόλη για ενάμισι χρόνο; Απάντηση: Ο Δήμος Αθηναίων διαθέτει πλέον υψηλή τεχνογνωσία καθώς και εμπειρία στην εκτέλεση μεγάλης κλίμακας έργων στην πόλη. Το έργο θα εξελίσσεται τμηματικά ακριβώς για να μην υπάρξει αναστάτωση στη λειτουργία της πόλης και όχληση στις δραστηριότητες των πολιτών. Όπως ακριβώς στην ανάπλαση της κάτω Πλατείας Συντάγματος, θα γίνει με υποδειγματικό τρόπο η οργάνωση του εργοταξίου και η ανάπτυξη των έργων. Θα είναι εξίσου πολύτιμη η κατανόηση και συνεργασία πεζών, εποχούμενων και επισκεπτών. 3. Πόσο θα κοστίσει η ανάπλαση; Απάντηση: Ο προϋπολογισμός του έργου είναι 3 εκατ. ευρώ. 4. Γιατί δεν προχώρησαν εξαρχής τα μόνιμα έργα και επελέγη η δοκιμή ενός έτους; Απάντηση: Είναι η καλή πρακτική που ακολουθείται σε όλες τις μεγάλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες, αλλά και σε πολλές άλλες πόλεις του κόσμου. Οι μεγάλες παρεμβάσεις δοκιμάζονται πιλοτικά και στη συνέχεια ακολουθούν οι μόνιμες. Η δοκιμαστική περίοδος επιτρέπει τη συλλογή δεδομένων για τη βελτίωση των σχεδίων. Με τη μέθοδο αυτή έγινε η ανάπλαση της Times Square, έργα στο Μιλάνο και αλλού. Αυτό γίνεται και στην περίπτωση της Πανεπιστημίου. Χωρίς να είχε προηγηθεί το πιλοτικό έργο, θα ήταν αδιανόητη η εξαρχής διαπλάτυνση των πεζοδρομίων ως μόνιμο έργο. 5. Τι διαπιστώθηκε και τι άλλαξε, λοιπόν, στον σχεδιασμό μετά τη δοκιμαστική περίοδο; Απάντηση: Οι αναλυτικές καταγραφές και αναλύσεις των κυκλοφοριακών δεδομένων οδήγησαν σε βελτιστοποιήσεις του τελικού σχεδίου με την αλλαγή της διατομής του δρόμου από τρεις σε τέσσερις λωρίδες. 6. Τι προβλέπεται για την κίνηση των λεωφορείων; Απάντηση: Η χάραξη αποκλειστικής λεωφορειολωρίδας θα συμβάλει στην ανεμπόδιστη κίνηση των λεωφορείων και την απρόσκοπτη εξυπηρέτηση των στάσεων, ενισχύοντας τη βιώσιμη κινητικότητα με δημόσια μέσα. 7. Η πρόβλεψη των συγκοινωνιολόγων ότι θα μειωθούν οι διελεύσεις και θα μειωθεί ο φόρτος του δρόμου, επιβεβαιώθηκε; Απάντηση: Απολύτως. Οι μετρήσεις από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο δείχνουν ότι μειώθηκαν κατά 16% οι διελεύσεις των ΙΧ και αυξήθηκαν κατά 8% οι διελεύσεις των ταξί και των μοτοσυκλετών, ενώ ταυτόχρονα μειώθηκε ο χρόνος που απαιτείται για την ολοκλήρωση της διαδρομής. Συγκεκριμένα, οι κυκλοφοριακές συνθήκες στην Πανεπιστημίου και στην κοντινή περιοχή ισορρόπησαν κοντά στα επίπεδα προ των αλλαγών σχετικά γρήγορα (σε λιγότερο από 3 μήνες). Αναλυτικά Οι χρόνοι διαδρομής επί της Πανεπιστημίου παρουσίασαν προσωρινή αύξηση κατά τις πρώτες εβδομάδες εφαρμογής των ρυθμίσεων, ωστόσο στη συνέχεια μειώθηκαν σημαντικά. Χαρακτηριστικά, τους μήνες Ιούνιο και Ιούλιο του 2021 οι χρόνοι διαδρομής της Πανεπιστημίου ήταν κατά 30% μειωμένοι σε σχέση με τους αντίστοιχους μήνες του 2020. Το μήνα Σεπτέμβριο, η αντίστοιχη μείωση ήταν 14%. Η κινητικότητα των πεζών στην Αθήνα κατά τους μήνες Ιούνιο – Σεπτέμβριο αυξήθηκε κατά 23% το 2021, σε σχέση με το 2020. 8. Υπήρξε και αν ναι περιβαλλοντικό όφελος από τον περιορισμό διελεύσεων ΙΧ; Απάντηση: Και πάλι οι μετρήσεις από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο έδειξαν μείωση των ρυπαντικών φορτίων (ολικό ρυπαντικό φορτίο, εκπομπές CO2) σε σχέση με την περίοδο πριν από την εφαρμογή των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων, κατά 26,7% και 27,4% αντίστοιχα. 9. Γιατί να μεγαλώσουν τα ήδη μεγάλα πεζοδρόμια της Πανεπιστημίου; Απάντηση: Ο στόχος διαπλάτυνσης των πεζοδρομίων δεν είναι να επιτευχθεί απλώς η ανεμπόδιστη κίνηση των πεζών. Το πεζοδρόμιο γίνεται πολυμορφικό εφόσον εξυπηρετεί πολλές δραστηριότητες. Δημιουργούνται μίνι πάρκα, διάδρομοι τρεξίματος και κίνησης των ποδηλάτων, μικροί χώροι αναψυχής. Όπως ακριβώς συμβαίνει για παράδειγμα στο Παρίσι, στο Βερολίνο και σε άλλες μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις. 10. Πόσο χρηστικά θα είναι τα νέα πεζοδρόμια στους ανθρώπους με κινητικά προβλήματα; Απάντηση: Παρότι η Πανεπιστημίου είχε πράγματι μεγάλα πεζοδρόμια, στερούνταν παντελούς πρόνοιας για την καθολική προσβασιμότητα. Στα νέα φαρδιά πεζοδρόμια η προσβασιμότητα θα είναι απρόσκοπτη. Στις συμβολές της Πανεπιστημίου με τις κάθετες οδούς θα δημιουργηθούν ράμπες με ήπια κλίση, προκειμένου να εξυπηρετούνται οι μετακινήσεις των πεζών, γονέων με καροτσάκια, ηλικιωμένων και ειδικότερα των ατόμων με προβλήματα κίνησης. Οι φιλικές διαβάσεις θα είναι 16 κατά μήκος του δρόμου, για πρόσθετη οδική ασφάλεια και απρόσκοπτη κίνηση κατά μήκος του δρόμου. 11. Τι θέση θα έχει το ποδήλατο στη νέα Πανεπιστημίου; Απάντηση: Η κίνηση ποδηλάτων και άλλων μέσων μικρής κινητικότητας έχει προβλεφθεί σε συγκεκριμένη διάταξη λωρίδας και θα θεσμοθετηθεί ως μικτής χρήσης όταν θα το επιτρέψει η σχετική νομοθεσία. 12. Πόσα νέα δέντρα θα φυτευτούν; Και πόσα θα είναι συνολικά μετά την ανάπλαση; Απάντηση: Θα φυτευτούν 83 νέοι μεγάλοι πλάτανοι -ύψους 9-10 μέτρων- και μαζί με τα υφιστάμενα πλατάνια και τις ακακίες (συνολικά 167 δέντρα) θα δημιουργήσουν έναν σύγχρονο αστικό κήπο αντίστοιχο με αυτούς του Παρισιού. 13. Γιατί επελέγησαν τα πλατάνια που χρειάζονται πολύ νερό και μεγαλώνοντας οι ρίζες τους μπορεί να καταστρέψουν τα πεζοδρόμια; Απάντηση: Πλατάνια υπάρχουν και σήμερα στην Πανεπιστημίου, στη Διονυσίου Αρεοπαγίτου και σε άλλα σημεία της πόλης, ενώ αποτελούν μέρος της αστικής πανίδας της Αττικής. Τα πλατάνια είναι αειθαλή και καθώς είναι πλατύφυλλα προσφέρουν μεγάλη σκίαση. Στη μελέτη του έργου υπάρχουν ειδικές πρόνοιες για το πράσινο και έχει προβλεφθεί μια σύγχρονη τεχνική φύτευσης που επιτρέπει την υγιή ανάπτυξη του δέντρου χωρίς να δημιουργούνται μελλοντικά προβλήματα στα πεζοδρόμια. Για τους χώρους φυτεύσεων προβλέπεται, όπου είναι δυνατόν, η εφαρμογή βιώσιμων συστημάτων υπόγειας στράγγισης. Η συγκεκριμένη υποδομή προσφέρει συγκράτηση του νερού στις ρίζες των δέντρων, επιτρέποντας την εξοικονόμηση ύδατος που καταναλώνεται στην άρδευση. Επιπλέον με τη συγκράτηση των βρόχινων υδάτων γίνεται καλύτερη αντιμετώπιση και των πλημμυρικών φαινομένων. 14. Πέραν της φύτευσης των μεγάλων δέντρων, πώς αλλιώς ενισχύεται το πράσινο; Απάντηση: Εκτός από τη φύτευση νέων δέντρων στην Πανεπιστημίου θα δημιουργηθούν μεγάλα γραμμικά παρτέρια. Τα παρτέρια εκτός από τα δέντρα θα φιλοξενούν διάφορα είδη θάμνων, αλλά και πολλά εποχικά φυτά. Η συνολική επιφάνεια των παρτεριών θα ανέλθει σε 2.260 τ.μ και θα αποδώσει στην οδό τον πράσινο χαρακτήρα της. 15. Θα υπάρχει χώρος να καθίσει κάποιος να ξεκουραστεί, να απολαύσει την Τριλογία; Απάντηση: Τα 59 υπαίθρια καθιστικά στη σκιά των δέντρων είναι βασικό στοιχείο του σχεδίου ανάπλασης. Επιπλέον, θα δημιουργηθούν 5 δημόσιες κρήνες με πόσιμο νερό, ώστε να περιοριστεί και η χρήση των πλαστικών μπουκαλιών. 16. Τι προβλέπεται για το φωτισμό; Απάντηση: Στην Πανεπιστημίου θα τοποθετηθούν 112 σύγχρονα φωτιστικά που καταναλώνουν ελάχιστη ενέργεια. Οι ιστοί φωτισμού χωροθετούνται σε γραμμική διάταξη κατά μήκος της οδού και διαθέτουν δύο φωτιστικά στελέχη σε διαφορετικά επίπεδα, ώστε να φωτίζουν τόσο το πεζοδρόμιο όσο και το δρόμο με έναν ιστό φωτισμού. Με τον τρόπο αυτό εξασφαλίζεται επαρκής φωτισμός στα πεζοδρόμια, αλλά και στο οδόστρωμα. 17. Γιατί επιλέγονται ως υλικά το μάρμαρο και το σκυρόδεμα; Απάντηση: Η επιλογή των υλικών έγινε με γνώμονα τη διαχρονικότητα του σχεδιασμού. Οι πλάκες μαρμάρου και το σκυρόδεμα σε ανοιχτές γκρι αποχρώσεις παρουσιάζουν υψηλή ανακλαστικότητα για να προσφέρουν αυξημένη θερμική άνεση και να μειώνουν το φαινόμενο της αστικής θερμικής νησίδας. Παράλληλα, είναι αντιολισθηρά και παρουσιάζουν υψηλή αντοχή στην καταπόνηση. 18. Τι θα γίνει με τον αστικό εξοπλισμό που χρησιμοποιήθηκε στη δοκιμαστική περίοδο; Πού θα πάνε οι ζαρντινιέρες, τα παγκάκια, τα φυτά; Απάντηση: Όλα θα χρησιμοποιηθούν για τη δημιουργία νέων χώρων πρασίνου. Έχουν ήδη επιλεγεί οι γειτονιές όπου θα δημιουργηθούν με αυτόν τον εξοπλισμό νέα μικρά πάρκα. Η μετέπειτα χρήση του αστικού εξοπλισμού για την αναβάθμιση των γειτονιών ήταν ο λόγος που από την αρχή επελέγησαν υψηλής αντοχής υλικά και στιβαρές κατασκευές. 19. Ποιος έκανε τη μελέτη του έργου; Απάντηση: Η μελέτη της «Διαπλάτυνσης των πεζοδρομίων της οδού Πανεπιστημίου», η οποία περιλαμβάνει όλο το μήκος της οδού, από την Πλατεία Συντάγματος έως την Πλατεία Ομονοίας, εκπονήθηκε από την Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου Αθηναίων. Συνεργάστηκε το Γραφείο Αρχιτεκτόνων Τοπίου Ε. Παγκάλου & Συνεργάτες. Ως ειδική σύμβουλος, μετείχε η κα Έλλη Παγκάλου διακεκριμένη αρχιτέκτονας τοπίου (έχει συμμετάσχει σε σημαντικά έργα όπως στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος και η Ανάπλαση του Φαληρικού Όρμου), καθώς και η συνεργάτης αρχιτέκτων κα Ανδρονίκη Ξύστρα. 20. Ποιες υπηρεσίες του κράτους ενέκριναν το σχέδιο και τις παρεμβάσεις; Απάντηση: ‘Εχουν εγκριθεί από το Υπουργείο Πολιτισμού κατόπιν ομόφωνης γνωμοδότησης του Κεντρικού Συμβουλίου Νεωτέρων Μνημείων. Επίσης, η μελέτη έχει εγκριθεί από το Κεντρικό Συμβούλιο Αρχιτεκτονικής του ΥΠΕΝ. Οι προτεινόμενες κυκλοφοριακές παρεμβάσεις έχουν ήδη εγκριθεί από το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών. Η ανάπλαση της Πανεπιστημίου – Πηγή: Δήμος Αθηναίων Η άποψη των ειδικών για το έργο ανάπλασης της Πανεπιστημίου (Από δηλώσεις στην εφημερίδα Πρώτο Θέμα) Παναγιώτης Τουρνικιώτης Καθηγητής Σχολής Αρχιτεκτόνων ΕΜΠ Η Αθήνα κερδίζει δημόσιο χώρο, πράσινο, περιβαλλοντική και αισθητική ποιότητα σε έναν από τους σημαντικότερους δρόμους της. Μετά από χρόνια τολμηρών μελετών και δισταγμών γίνεται ένα μεγάλο βήμα στην κατεύθυνση που ακολουθεί όλη η Ευρώπη. Λιγότερα αυτοκίνητα στο κέντρο της πόλης, φαρδύτερα πεζοδρόμια στρωμένα με ωραία, φυσικά και ανθεκτικά υλικά, περισσότερα δέντρα που ολοκληρώνουν τις δενδροστοιχίες με τα πλατάνια και σκιάζουν το περπάτημα το καλοκαίρι, σωστός φωτισμός, οικολογική διαχείριση του νερού της βροχής, πλάι στα καλύτερα κτίρια της νεοκλασικής Αθήνας. Η Πανεπιστημίου μπορεί να είναι μια λεωφόρος και ένα βουλεβάρτο μαζί, ως αφετηρία και ως υπόσχεση για μια ακόμα καλύτερη και πιο ανθρώπινη πόλη. Κωνσταντίνος Α. Σερράος Αρχιτέκτων/Πολεοδόμος, Καθηγητής ΕΜΠ Η παρέμβαση στην οδό Πανεπιστημίου σηματοδοτεί μια διττή πρόθεση: Αφενός μεν ένα σύγχρονο και περιβαλλοντικά συμβατό ανασχεδιασμό του σημαντικότερου άξονα της κεντρικής Αθήνας, και αφετέρου δε την ανάδειξη της ιστορίας αυτής πρόσφατης της πόλης, μιας και η Πανεπιστημίου αποτελεί μια κύρια χάραξη του πρώτου Ρυμοτομικού Σχεδίου της νέας Πρωτεύουσας Αθήνας του 1833. Το κατά προτεραιότητα ενδιαφέρον για την Πανεπιστημίου εκπέμπει επίσης και έναν ιδιαίτερο συμβολισμό για το όλο εγχείρημα του «Μεγάλου Περιπάτου», μιας και αποτελεί τη «συνέχεια» μιας σειράς πολιτικών για τον ανασχεδιασμό της κεντρικής Αθήνας, που δίνουν για πρώτη φορά το στίγμα τους στα μέσα της δεκαετίας του 1980, όταν δημοσιοποιείται το πρώτο Ρυθμιστικό Σχέδιο της Αθήνας, το εξώφυλλο του οποίου παρουσιάζει την πεζοδρομημένη οδό Πανεπιστημίου. Σε αυτό το πνεύμα, ο ανασχεδιασμός της Πανεπιστημίου ευθυγραμμίζεται με κρίσιμα ζητήματα που τίθενται σε όλες τις ευρωπαϊκές πόλεις, όπως είναι: η ανάδειξη της ιστορικότητας των πόλεων, η προώθηση της βιώσιμης κινητικότητας, η αναβάθμιση του δημόσιου χώρου, η βελτίωση των συνθηκών μικροκλίματος, πρωτίστως δε η στροφή προς τον άνθρωπο και προς την ποιότητα ζωής στο κέντρο της πόλης. Η δημιουργία ενός πιο ελκυστικού και φιλικού προς τον άνθρωπο αστικού περιβάλλοντος, διαμορφώνει και τις προϋποθέσεις για την τόνωση της «κατοικίας» στην κεντρική Αθήνα, ως κύριο εξισορροπητικό και συγχρόνως και σταθεροποιητικό παράγοντα της πολυλειτουργικής πόλης, με αιχμή του δόρατος, την προσέλκυση διαφόρων κατηγοριών νέων μόνιμων κατοίκων στο κέντρο [νέα ζευγάρια, φοιτητές, επαγγελματίες, …], αλλά και την εξεύρεση αναγκαίων ισορροπιών με τις διάφορες άλλες μορφές «διανυκτέρευσης» [ξενοδοχεία, ξενώνες, hostels, airbnb, …]. Γεώργιος Α. Πανέτσος Καθηγητής Αρχιτεκτονικού και Αστικού Σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο Πατρών Μετά την περίοδο των καινοφανών – και γι’ αυτό παρεξηγημένων – κυκλοφοριολογικών δοκιμών, αφομοιώνοντας ή υπερβαίνοντας παλιούς εθισμούς και σύνθετα κεκτημένα -από τα περίπτερα των αναπήρων πολέμου του ’40 μέχρι την παρόδια στάθμευση-, έρχεται επιτέλους η στιγμή της πραγματικής ανάπλασης της Πανεπιστημίου: Πλατύτερα πεζοδρόμια, φαρδιά παρτέρια, άνετες διαβάσεις, λίγο λιγότερα οχήματα, αρκετά λιγότερος θόρυβος, ασύγκριτα περισσότερα, μεγαλύτερα και υγιέστερα δέντρα, επιφάνειες στρωμένες ξανά με μάρμαρο, και, κυρίως, περιβαλλοντική έγνοια, αφανείς αειφορικές υποδομές, λίγη παραπάνω δροσιά και οπτική τάξη στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα στα σημαντικότερα νεότερα κτήρια της χώρας. Με λιτότητα και ποιότητα, με διαχρονικά υλικά και σύγχρονο σχεδιασμό, χωρίς εκζήτηση, η Πανεπιστημίου θα είναι νέα, πιο ευρύχωρη, πιο ήρεμη, πιο ευχάριστη, και, μαζί, θα μοιάζει σαν να ήταν ίδια εκεί από παλιά. View full είδηση

Όταν πριν από 3 χρόνια έγινε η επίσημη παρουσίαση του έργου της Ανάπλασης Πανεπιστημίου, υπήρξε μεγάλος ενθουσιασμός για το έργο μιας και ήταν πολύ οραματικό για την εποχή του αλλά και για την πόλη της Αθήνας που η εικόνα της δεν είναι και στα καλύτερα της. Την ίδια περίοδο σε μία άλλη πρωτεύουσα της Ευρώπης, τη Βιέννη, είχαμε το σχεδιασμό της Μariahilferstrasse, ενός κεντρικότατου δρόμου της πόλης. Εκεί οι αντιδράσεις και οι επιφυλάξεις ξεκίνησαν από νωρίς. Ένα χρόνο αργότερα, στην Αθήνα πολεμούσαμε για την προώθηση της δημοπράτησης της Πανεπιστημίου ενώ την ίδια ώρα είχαν αρχίσει τα πρώτα αρνητικά δημοσιεύματα "για το κυκλοφοριακό χάος που θα φέρει". Οι καθυστερήσεις εμφανείς και με συνεχείς αναβολές για το έργο. Στη Βιέννη, η κουβέντα είχε ολοκληρωθεί και είχαμε περάσει ήδη σε ρυθμούς κατασκευής μιας και τελικά επικράτησε η λογική ότι η πεζοδρομημένη αρτηρία θα έφερνε θετικά αποτελέσματα σε σχέση με την υπάρχουσα κατάσταση. Το 2014 οι δρόμοι της Πανεπιστημίου και της Mariahilferstrasse ήταν εντελώς διαφορετικοί. Στην Ελλάδα αφού παρουσιάσαμε το σχέδιο με τυμπανοκρουσίες και την στιγμή που όλοι περιμέναμε την εκκίνηση της ανάπλασης, ήρθε κεραυνός εν αιθρία η εν πολλοίς απένταξη του έργου από το σχεδιασμό για το νέο ΣΕΣ 2014-2020 ενώ ήρθε και μία προσφυγή -μοιραία- στο ΣτΕ. Στην Mariahilferstrasse το έργο ολοκληρωθεί και οι χρήστες του αρχίζουν και αντιλαμβάνονται την αξία που θα αποκτήσει όχι μόνο αυτός ο δρόμος αλλά όλη η περιοχή που συνδέεται με το δρόμο. ΤΙ ΣΥΝΕΒΗ ΤΕΛΙΚΑ; Αν αναλύσουμε λίγο το τί συνέβη και κυρίως το πως συνέβη αυτή η ανατροπή στην Πανεπιστημίου και δεν είχε την ίδια τύχη με τον δρόμο στη Βιέννη θα βρούμε το μόνιμο ελληνικό δράμα. Θέλουμε να κάνουμε μία παρέμβαση, την οργανώνουμε κάπως ρηχά, οι φορείς την θέλουν αλλά οι αντίρροπες δυνάμεις πάντα αμφιβάλλουν. Αυτή η αμφιβολία με το πέρασμα του χρόνου διαβρώνει το σχέδιο και τελικά κάτω από το βάρος της ίδιας της αμφιβολίας το έργο καταρρέει σαν χάρτινος πύργος. Είναι μία ιστορία που στα ελληνικά κατασκευαστικά δρώμενα την βλέπουμε συχνά-πυκνά. Μόνο μία μεγάλη πεζοδρόμηση προχώρησε στην πόλη, αυτή της Διονυσίου Αεροπαγίτου και αυτή γιατί ως καθυστερημένο Ολυμπιακό Έργο προσπέρασε τις γνωστές κακοτοπιές και τελικά πραγματοποιήθηκε. Η αντιπαραβολή Πανεπιστημίου-Mariahilferstrasse είναι ένα ιδανικό μάθημα διαφορετικής προσέγγισης, προβληματισμού αλλά και υλοποίησης πλάνων μεταξύ της χώρας μας και μιας κλασσικής ευρωπαϊκής κουλτούρας. Προς το παρόν οι Αυστριακοί χαίρονται ένα θαυμάσιο πεζόδρομο που συνδέει το κέντρο με τη δυτική πλευρά της πόλης, με ποδηλάτες, γονείς με παιδιά, νεαρά και όχι τόσο νεαρά ζευγάρια, παρέες φίλων, μοναχικούς τύπους, χώρους συναυλιών, περιπάτου, σκιάς, εμπορικής δραστηριότητας και αρμονίας του χώρου και εμείς για ακόμα μία φορά θα "βράσουμε" στο ζουμί μας, αναρωτώμενοι τι δεν πήγε -και πάλι- καλά και χάσαμε ακόμα μία ευκαιρία ποιοτικής αναβάθμισης του κέντρου της πρωτεύουσας μας. Πηγή: http://www.ypodomes.... http://images01.kuri...x340/77.656.500 Click here to view the είδηση

Δεκτή έκανε η Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας την προσφυγή του τέως προέδρου του Τεχνικού Επιμελητηρίου ΕλλάδοςΓιάννη Αλαβάνου και κατοίκων της Αθήνας, που ζητούσαν να ακυρωθεί η ανάπλαση και πεζοδρόμηση της οδού Πανεπιστημίου. Η Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού δικαστηρίου, με την υπ΄ αριθμ. 2152/2015 απόφασή της, ακύρωσε ως παράνομη την από 12.2.2014 απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος με την οποία εγκρίθηκαν οι περιβαλλοντικοί όροι για «την ανάπλαση της οδού Πανεπιστημίου και την επέκταση του τραμ σε συναφείς κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στο πλαίσιο της ανασυγκρότησης του κέντρο της Αθήνας με άξονα την οδό Πανεπιστημίου». Οι σύμβουλοι Επικρατείας έκριναν μη νόμιμη την εν λόγω απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος γιατί πέραν του ότι «εκδίδεται υπό μορφή έγκρισης περιβαλλοντικών όρων έργου, ενώ αποτελεί πρωτίστως πρόγραμμα ή σχέδιο», ο σχεδιασμός της είναι μερικά αντίθετος με τον ισχύοντα κατά την έκδοση του Ρυθμιστικού Σχεδίου της Αθήνας και με το ισχύον Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο του Δήμου Αθηναίων. Αναλυτικότερα, είναι σε αντίθεση με διατάξεις του νόμου 1515/1985 που ενέκρινε το ρυθμιστικό σχέδιο των Αθηνών και την υπουργική απόφαση του 1988 με την οποία εγκρίθηκε το γενικό πολεοδομικό σχέδιο του Δήμου Αθηναίων. Πηγή: http://www.ered.gr/e...u/#.VXV5ys_tlBc Click here to view the είδηση

Στο Συμβούλιο της Επικρατείας (ΣτΕ) προσέφυγαν ο τέως πρόεδρος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ) Γιάννης Αλαβάνος και άλλοι 53 Αθηναίοι κατά του σχεδίου πεζοδρόμησης της οδού Πανεπιστημίου. Η συζήτηση της προσφυγής θα συζητηθεί με την έναρξη του νέου δικαστικού έτους στις 19 Σεπτεμβρίου 2014. Οι «54» ζητούν να ακυρωθεί ως παράνομη και αντίθετη στην ευρωπαϊκή νομοθεσία η απόφαση του υπουργού Περιβάλλοντος με την οποία εγκρίθηκαν οι περιβαλλοντικοί όροι για «την ανάπλαση της οδού Πανεπιστημίου και την επέκταση του τραμ σε συναφείς κυκλοφοριακές ρυθμίσεις στο πλαίσιο της ανασυγκρότησης του κέντρο της Αθήνας με άξονα την οδό Πανεπιστημίου». Οι ίδιοι υποστηρίζουν ότι η επίμαχη υπουργική απόφαση είναι αντίθετη στο χωροταξικό και πολεοδομικό σχεδιασμό της Αθήνας και έρχεται σε αντίθεση με τις διατάξεις του νόμου που ενέκρινε το ρυθμιστικό σχέδιο των Αθηνών και την υπουργική απόφαση με την οποία εγκρίθηκε το γενικό πολεοδομικό σχέδιο του Δήμου Αθηναίων. Σύμφωνα με τους «54», η πεζοδρόμηση είναι αντίθετη τόσο στην ευρωπαϊκή όσο και στην εθνική νομοθεσία, καθώς πριν από την έκδοση της επίμαχης υπουργικής απόφασης δεν προηγήθηκε στρατηγική μελέτη περιβαλλοντικών επιπτώσεων, αλλά ούτε συντάχθηκε μελέτη κυκλοφοριακών επιπτώσεων. Πηγή: http://news.in.gr/gr...?aid=1231311687 Click here to view the είδηση