Αναζήτηση στην κοινότητα

Καταθέτω τις ακόλουθες σκέψεις εξ αφορμής αναφοράς που έγινε σε άλλο νήμα του φόρουμ. Το θέμα βεβαίως είναι σύνθετο, κι αν ξεκινήσει κανείς να μιλάει για τις ΠΕΤΕΠ (νυν ΕΤΕΠ) μοιραία θα εμπλέξει τόσα θέματα που ο λόγος θα μακρύνει επικίνδυνα. Γι’ αυτό θα περιοριστώ στην ΕΛΟΤ ΤΠ 1501-03-02-02-00:2009 «Τοίχοι από οπτόπλινθους» και, μολονότι κάποια θέματα επεκτείνονται αυτόματα σε παρεμφερείς ΕΤΕΠ, αφήνω τον κάθε ενδιαφερόμενο να προεκτείνει τον προβληματισμό στις προδιαγραφές που ενδεχομένως τον απασχολούν. Οι ΕΤΕΠ έχουν υποχρεωτική εφαρμογή και σύμφωνα με την §4 της ΔΙΠΑΔ/ΟΙΚ/273 «Όσα από τα εθνικά κανονιστικά κείμενα αντίκεινται στις εγκρινόμενες με την παρούσα Ελληνικές Τεχνικές Προδιαγραφές (ΕΤΕΠ), παύουν να ισχύουν από την ημερομηνία εφαρμογής των ΕΤΕΠ.». Οποία μεγαλόστομος επιπολαιότης, αφού το ίδιο το Υπουργείο αναγκάστηκε να ανακαλέσει επί δίμηνο την ισχύ των ΕΤΕΠ για λόγους ασυμβατότητας με υφιστάμενα πρότυπα… Οι ΕΤΕΠ είναι βεβαίως τεχνικές προδιαγραφές που αποσκοπούν στον καθορισμό του αποτελέσματος μίας εργασίας, και ως τέτοιες απευθύνονται σε πρόσωπα που διαθέτουν τεχνική γνώση και εμπειρία στο είδος αυτής της εργασίας. Δεν είναι δηλαδή διδακτικά κείμενα, δεν είναι βιβλιογραφία. Έτσι, η ΕΛΟΤ ΤΠ 1501-07-03-03-10 «Στρώση συνεχώς συγκολλημένων σιδηροτροχιών (Σ.Σ.Σ) και απελευθέρωση των τάσεων», απευθύνεται σε πρόσωπα που γνωρίζουν να μελετούν, να κατασκευάζουν και να επιβλέπουν σιδηροτροχιές (και όχι σε εμένα, ή σε έναν φοιτητή, ή στον μπακάλη της γειτονιάς). Ερχόμενοι στην ΕΤΕΠ του θέματος παραθέτω τα βασικά σημεία στα οποία η προδιαγραφή είναι τεχνικά εσφαλμένη: §4.3 Οπλισμένο Σκυρόδεμα (διαζωμάτων κλπ) Η καθοριζόμενη ως ελάχιστη κατηγορία σκυροδέματος (C20/25) είναι αναιτίως υψηλή και -προδήλως- ανεφάρμοστη στην πράξη. Η κατηγορία που αποδέχεται ως ελαχιστη ο Ευρωκώδικας 6 είναι η C12/15. Η προδιαγραφή εσφαλμένα δεν αναφέρει την προδιαγραφή ΣΚ-300, μολονότι τα διαζώματα στις πλινθοδομές κατασκευάζονται κατά 99,9% στο γιαπί, με την μπετονιέρα. §4.7 Αποθήκευση και μεταφορές των υλικών στο εργοτάξιο Οι απαιτήσεις της παραγράφου -συγκεκριμένα η προστασία από την βροχή και φύλαξη σε στεγνό αεριζόμενο χώρο- είναι υπερβολικές και όχι αναγκαίες για το σύνολο των υλικών. Επιπλέον, υπάρχουν ήδη πρότυπα -όπως το ΕΝ 1996-2- που περιλαμβάνουν προβλέψεις για την διαχείριση των υλικών. §5.7 Πάχος τοίχου – επιλογή τούβλων – ενισχυτικές ζώνες ανώφλια – ποδιές Ο παραλογισμός εν δράση: Στον προσδιορισμό του ελάχιστου επιτρεπτού πάχους των τοίχων -εκ παραδρομής ελπίζω- έχει οριστεί το μεγαλύτερο των {h/36, l/36} ή {h/20, l/20}, αντί για το μικρότερο. Ακόμη, η προδιαγραφή καμώνεται πως καθορίζει θέση και διάταξη διαζωμάτων, πράγμα που είναι βεβαίως θέμα κανονισμών και όχι της προδιαγραφής. Ακόμη και για τα ζητήματα σεισμικής συμπεριφοράς των μη φερουσών τοιχοπληρώσεων υπάρχουν κανονιστικά κείμενα όπως οι §4.3.6.1 και §4.3.6.4 του ΕΝ 1998-1. Αντιστοίχως, υπάρχουν κανονιστικά κείμενα για τις στατικά λειτουργικές τοιχοπληρώσεις, όπως η §6.10 του ΕΝ 1998-1 ή η §7.4 του ΚΑΝΕΠΕ. Στην σημερινή της μορφή, η υπό εξέταση Τεχνική Προδιαγραφή δεν είναι συμβατή με αυτά τα κανονιστικά κείμενα, αλλά ούτε και με το ΕΝ 1996-1. Οι διατομές των διαζωμάτων και υπερθύρων, καθώς και ο τρόπος όπλισής τους είναι υπερβολικός και αδικαιολόγητος, τόσο με βάση την μέχρι σήμερα οικοδομική εμπειρία, όσο και εν σχέση με την βιβλιογραφία και τα εν ισχύ κανονιστικά κείμενα. Ενδεικτικό της υπερβολής είναι: - Η ΕΤΕΠ ζητάει ύψος σενάζ 15cm, το ΕΝ 1996 μιλάει για ωπλισμένους αρμούς. - Η ΕΤΕΠ ζητάει οπλισμό 4Φ12, το ΕΝ1996 ορίζει ελάχιστη διάμετρο ράβδου το Φ5. Το επιχείρημα ότι η ΕΤΕΠ "βρίσκεται προς την μερειά της ασφαλείας" απλά δεν έχει λογική. Δεν είναι δουλειά των προτύπων να υπεισέρχονται σε θέματα που ρυθμίζονται από κανονισμούς. Υπενθυμίζω εξάλλου, ότι η ΕΤΕΠ δεν αναφέρεται σε φέρουσες πλινθοδομές, αλλά απλώς σε πλινθοδομές. Η σύγκριση που κάνω με το ΕΝ 1996 έχει καθαρά πληροφοριακό χαρακτήρα και δεν μπορεί να είναι αντιπροσωπευτική. Εν κατακλείδι, πρέπει να δούμε το μεγάλο κενό που υπάρχει στον σκοπό των ΕΤΕΠ και στην έννοια της υποχρεωτικότητας. - Οι ΕΤΕΠ θα έπρεπε να αποτελέσουν εργαλείο, αδιακρίτως για ιδιωτικά και δημόσια έργα. Όμως το ζήτημα κινήθηκε με τρόπο που προσανατολίζεται μόνο στα δημόσια έργα. - Οι προδιαγραφές είναι η οδηγία του μελετητή και του κυρίου του έργου προς αυτόν που το υλοποιεί. Αλλά, όπως είναι σήμερα τα πράγματα, μεταξύ όλων των προσώπων που εμπλέκονται σε ένα έργο μόνο οι μηχανικοί έχουν την στοιχειώδη κατάρτιση που απαιτείται για να κατανοήσουν μία προδιαγραφή. - Δεν μπορεί η "υποχρεωτικότητα" των ΕΤΕΠ να είναι ισχυρότερη του ΚΑΝΕΠΕ ή του ΕΝ 1996 ή του ΕΝ 1998. - Οι ΕΤΕΠ υποτίθεται ότι απαλλάσσουν τον μελετητή από το να συντάσσει κάθε φορά και για κάθε έργο ειδικές προδιαγραφές. Δεν μπορεί όμως η "υποχρεωτικότητα" να περιορίζει τον μελετητή από το να καθορίζει άλλες προδιαγραφές ή να συντάσσει τις δικές του προδιαγραφές για έργα που θέλει να έχουν έναν συγκεκριμένο χαρακτήρα. - Τέλος, η "υποχρεωτικότητα", όπως προέκυψε με την δημοσίευση των ΕΤΕΠ σε ΦΕΚ, παράγει ένα σύνολο κειμένων δύσχρηστων, μη ευέλικτων, μη προσαρμόσιμων στις τεχνικές εξελίξεις. Δεν υπάρχει καμία λογική στο να δημοσιεύονται πρότυπα σε ΦΕΚ. Πατήστε εδώ για να διαβάσετε την πλήρη παρουσίαση