Αναζήτηση στην κοινότητα

Σε μια προηγούμενη δημοσίευση μου, The Coronavirus and the Future of Main Street, υποστήριξα την αναγέννηση των τοπικών μας γειτονιών, σημειώνοντας ότι ακόμη και αν οι άνθρωποι εργάζονται από το σπίτι, πρέπει να βγουν από το γραφείο. Αναφέρθηκα στο άρθρο του Eric Reguly From the Globe and Mail: “Εάν περισσότεροι άνθρωποι έπρεπε να εργαστούν από το σπίτι, οι γειτονιές θα μπορούσαν να αναζωογονηθούν. Φανταστείτε την επανέναρξη της αστικής ιδέας της Jane Jacobs, όπου οι γειτονιές θα αποκτούσαν ένα ευρύ φάσμα εργασιακών και οικογενειακών λειτουργιών”. Και ο Sharon Wood της Public Square αναφέρει: “Φανταστείτε τα pop-up offices, ομάδες συσκέψεων και τεχνολογικά κέντρα που συνδέονται με πλατείες της πόλης …. Οι συμπληρωματικές υπηρεσίες να συγκεντρωθούν σε κοντινή απόσταση και με τα πόδια, όπως κέντρα αντιγραφής και εκτύπωσης, καταστήματα προμηθειών γραφείων, υπηρεσίες αποστολής, εταιρείες πληρεξούσιων / τίτλων, τραπεζικές συναλλαγές, κέντρα, γυμναστήρια, εστιατόρια και καφετέριες”. Αυτή η αποκέντρωση των υπηρεσιών έχει γίνει γνωστή ως η “πόλη των 15 λεπτών”, όπου μπορείτε να κάνετε τη δουλειά σας, να πάτε στο σχολείο, να δείτε το γιατρό σας και να διασκεδάσετε και όλα να βρίσκονται σε μια ακτίνα 15 λεπτών από το σημείο όπου ζείτε. Εφαρμόστηκε στο Παρίσι από την δήμαρχο Hidalgo και η ιδέα αναπτύχθηκε (πριν από τον κοροναϊό) από τον καθηγητή Carlos Moreno της Σορβόνης. Σύμφωνα με την Natalie Whittle στους Financial Times: .. η έννοια του “la ville du quart dheheure” είναι μια ιδέα στην οποία οι καθημερινές αστικές ανάγκες είναι προσβάσιμες σε 15 λεπτά με τα πόδια ή με ποδήλατο. Εργασία, σπίτι, καταστήματα, ψυχαγωγία, εκπαίδευση και υγειονομική περίθαλψη – σύμφωνα με το όραμα του Moreno, όλα αυτά θα πρέπει να είναι διαθέσιμα τστον ίδιο χρόνο που ένας πολίτης θα περίμενε κάποτε σε μια σιδηροδρομική πλατφόρμα. Τώρα η ιδέα ξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο. Υιοθετήθηκε και από τους Δημάρχους της C40 ως μέρος του σχεδίου ανάκαμψης “Green and Just”. Εφαρμόζουμε πολιτικές πολεοδομικού σχεδιασμού για την προώθηση της «πόλης 15 λεπτών» (ή «πλήρεις γειτονιές») ως πλάνο ανάκαμψης, όπου όλοι οι κάτοικοι της πόλης μπορούν να καλύψουν τις περισσότερες ανάγκες τους σε μικρή απόσταση με τα πόδια ή με ποδήλατο από το σπίτι. Η παρουσία κοντινών ανέσεων, όπως η υγειονομική περίθαλψη, τα σχολεία, τα πάρκα, τα καταστήματα τροφίμων και τα εστιατόρια, τα απαραίτητα καταστήματα και τα γραφεία, καθώς και η ψηφιοποίηση ορισμένων υπηρεσιών, θα επιτρέψει αυτήν τη μετάβαση. Προκειμένου να το επιτύχουμε στις πόλεις μας, πρέπει να δημιουργήσουμε ένα ρυθμιστικό περιβάλλον που να ενθαρρύνει τη συνολική χωροθέτηση, την ανάπτυξη μικτής χρήσης, με ευέλικτα κτίρια και χώρους. Στο Πόρτλαντ του Όρεγκον, το Σχέδιο Δράσης για το Κλίμα για το 2015 έχει στόχο τον Πλήρη Γειτονιά, όπου το 90% των κατοίκων θα πρέπει να έχουν πρόσβαση στις καθημερινές ανάγκες εργασίας τους με τα πόδια ή με ποδήλατο. “Ως μέρος αυτής της εργασίας, το Πόρτλαντ έχει μετατρέψει περισσότερα από 90 μίλια πολυσύχναστων δρόμων σε δρόμους γειτονιάς – όπου τα δέντρα του δρόμου σκιάζουν τα πεζοδρόμια και οι πράσινες λημνούλες παρέχουν βιώσιμη αποστράγγιση και ηρεμία κυκλοφορίας, και όπου υπάρχουν νέα διαμερίσματα και επιχειρήσεις σε επίπεδο δρόμου.” Μια παλιά ιδέα με ένα πιασάρικο νέο όνομα Δεν υπάρχει τίποτα νέο σε αυτήν την ιδέα. Το κίνημα των New Urbanists μιλούσε πάντα για αυτό , όπως και οι ακτιβιστές που προσπαθούσαν να προωθήσουν την αναζωογόνηση των κεντρικών δρόμων. Έχω γράψει ότι “πριν από την Walmart και τα big box stores, σχεδόν όλοι αγόραζαν τοπικά. Τώρα, με τα μεγάλα ψυγεία και τα μίνι βανς μας, οι άνθρωποι κατευθύνονται προς το κέντρο για τα είδη πρώτης ανάγκης και δεν υπάρχει αρκετή ζήτηση από ανθρώπους σε κοντινή απόσταση με τα πόδια για να διατηρηθούν μαγαζιά στην γειτονιά.” Πρόβαλα την αναζωογόνηση της γειτονιάς ως έναν τρόπο να βγάλω τους ανθρώπους από τα αυτοκίνητά τους και να αντιμετωπίσουμε την κλιματική κρίση. Αλλά ο κοροναϊός άλλαξε την εικόνα και πρόσθεσε νέα επείγοντα δεδομένα. Όπως γράφει η Patrick Sisson στο Citylab, το rebranding και η «υιοθέτηση της πόλης του 15-λεπτου μπορεί να είναι ο πιο συνοπτικός και πιασάρικος τρόπος για να επανασυσκευάσουμε την ιδέα ως εργαλείο οικονομικής ανάκαμψης και αντιμετώπισης της πανδημίας». Ο Sisson αναφέρει τον δήμαρχο της Μελβούρνης της Αυστραλίας, μια πόλη με αμερικανικό στιλ: “Οι τοπικοί ηγέτες αλλάζουν τώρα την πολιτική μεταφορών, συμπεριλαμβανομένης της προσθήκης 40 χιλιομέτρων νέων λωρίδων ποδηλάτων, επιταχύνοντας τα σχέδια για τη δημιουργία περισσότερων «γειτονιών 20 λεπτών» και ενισχύοντας τη μαζική μετακίνηση. «Κάθε πόλη μιλάει για το πώς να αξιοποιήσει τη συγκυρία και να επανατοποθετηθεί και να επικεντρωθεί σε ένα βιώσιμο μέλλον», λέει. “Αν δεν αξιοποιήσουμε αυτές τις στιγμές για να κάνουμε υλική αλλαγή, είμαστε τρελοί.” Δεν είναι η μόνη που σκέφτεται ότι είναι μια μοναδική ευκαιρία. Εχω γράψει ότι “Οι managers δεν θα θέλουν να βάλουν όλα τα αυγά των υπαλλήλων τους σε ένα καλάθι και δεν θα θέλουν να νοικιάσουν πολύ περισσότερο χώρο για να τους φιλοξενήσουν όλους με χαμηλότερες πυκνότητες. Έμαθαν επίσης ότι μπορούν να τους επιβλέπουν και να τους διαχειρίζονται ακόμη και όταν δεν τους έχουν πρόσωπό με πρόσωπο. Έτσι είναι πιθανό ότι ένα σημαντικό ποσοστό του εργατικού δυναμικού θα συνεχίσει να εργάζεται από το σπίτι. Αυτή, νομίζω, ήταν η ευκαιρία να ξαναχτίσουμε τις κοινότητές μας, ακόμη και τις οικονομικές μας δομές. Όπως σημείωσε και η δήμαρχος του Μόντρεαλ στα εγκαίνια μια ακόμη λωρίδας ποδηλάτων: «Θέλουμε να ενθαρρύνουμε τους ανθρώπους να αγοράσουν τοπικά και να ξεχάσουν το Amazon». Η μήπως δεν είναι έτσι; Υπάρχουν όμως και αυτοί που δεν είναι τόσο σίγουροι για την ιδέα. Στους Financial Times, η Natalie Whittle απαντάει στον αναλυτή των Κέντρων Πόλεων, Anthony Breach ο οποίος πιστεύει ότι η πόλη των 15 λεπτών «θα ήταν αντίθετη με αυτό που γνωρίζουμε για τη ζωή της πόλης». Πιστεύει ότι οι μεγάλες πόλεις όπως το Λονδίνο θα είναι πάντα ελκυστικές. “Υπάρχει μια ιδιαίτερη ποιότητα στις πληροφορίες που ανταλλάσσονται πρόσωπο με πρόσωπο, τις οποίες οι βιντεοκλήσεις δεν μπορούν να αναπαραγάγουν. Μπορούμε να παρατηρήσουμε αυτή τη ζήτηση στην τιμή που οι άνθρωποι είναι πρόθυμοι να πληρώσουν για να ζήσουν και να εργαστούν στο Λονδίνο … Ιστορικά, με την εφεύρεση του τηλεγράφου, του τηλεφώνου, του διαδικτύου. . . κάθε φορά που υπάρχει τεχνολογική πρόοδος, οι άνθρωποι προβλέπουν ότι θα είμαστε όλοι σε θέση να εργαστούμε στην ύπαιθρο. Αλλά η ελκυστικότητα των κέντρων της πόλης αυξάνεται μόνο. Οι πληροφορίες που μπορούν να ανταλλάσσονται πρόσωπο με πρόσωπο γίνονται πιο πολύτιμες”. Αυτή τη φορά είναι διαφορετικό Δεν είμαι τόσο σίγουρος ότι ο Breach έχει δίκιο αυτή τη φορά. Η αλλαγή αυτή δεν είναι μόνο τεχνολογική, αλλά είναι επίσης και βιολογική. Δεν είμαι καν σίγουρος ότι έχει δίκιο για την ιστορία. Ο τηλεγράφος και το τηλέφωνο ήταν μέρος της Δεύτερης Βιομηχανικής Επανάστασης μεταξύ 1870 και 1914 που δημιούργησε πραγματικά το γραφείο, μας έδωσε έναν λόγο να πάμε εκεί και την τεχνολογία μεταφορών για να φτάσουμε εκεί. Ο Ryan Avent το περιέγραψε στο βιβλίο του The Wealth of Human: “Αυτή ήταν η εποχή στην οποία αναπτύχθηκαν σύγχρονες εγκαταστάσεις υγιεινής και εσωτερικών υδραυλικών εγκαταστάσεων, και στις οποίες οι πόλεις αυξήθηκαν σε πραγματικά μοντέρνο μέγεθος, σε κλίμακα και πληθυσμό. Ήταν η περίοδος που μας έδωσε σήμερα τις πιο προηγμένες τεχνολογίες προσωπικής κινητικότητας: το αυτοκίνητο και το αεροπλάνο. Ήταν αυτή η περίοδος που έκανε τον σύγχρονο κόσμο αυτό που είναι”. Βρισκόμαστε τώρα σε κάποιο σημείο στη μέση της Τρίτης Βιομηχανικής Επανάστασης, της ψηφιακής επανάστασης, και θα μπορούσαμε κάλλιστα να περάσουμε σε μια ακόμη τεράστια αλλαγή στον τρόπο που εργαζόμαστε, ζούμε και οργανώνουμε την κοινωνία μας. Απλώς συμβαίνει πολύ πιο γρήγορα, χάρη σε ένα μεγάλο λάκτισμα από τον κοραναϊό. https://www.treehugger.com/the-15-minute-city-is-having-a-moment-5071739 Αρθρο του Lloyd Alter στο Treehugger View full είδηση

Ο Provencher_Roy έλαβε το Εθνικό Βραβείο Αστικού Σχεδιασμού από το Βασιλικό Ινστιτούτο Αρχιτεκτονικής του Καναδά (RAIC) για το σχέδιο ανάπτυξης του έργου του Technopôle Angus – Phase II, κατά τη διάρκεια του Φεστιβάλ Αρχιτεκτονικής 2016. Τα Εθνικά Βραβεία Αστικού Σχεδιασμού εξυμνούν την αριστεία στον αστικό σχεδιασμό, τονίζοντας το σημαντικό ρόλο που διαδραματίζει στη διατήρηση και βελτίωση της ποιότητας ζωής στις καναδικές πόλεις. Η κριτική επιτροπή του φεστιβάλ απένημε το βραβείο στο έργο Technopole Angus – Phase ΙΙ. διότι «ο σχεδιασμός του δημιουργεί μια δημόσια σφαίρα με υψηλό βαθμό συνδεσιμότητας και διαπερατότητας για τους πεζούς. Το σχέδιο περιλαμβάνει τη δική του επικύρωση, περιγράφει σαφείς στόχους και στη συνέχεια παρουσιάζει πως πετυχαίνει τους στόχους αυτούς. Αυτός ο υποδειγματικός εξορθολογισμός του σχεδιασμού της δημόσιας σφαίρας θα χρησιμεύσει ως ένας σαφής οδηγός για τα επερχόμενη αρχιτεκτονική ανάπτυξη.» Επιπλέον, το έργο βρισκόταν σε μια τέλεια συμφωνία με το θέμα του φεστιβάλ φέτος: CONNEXIONS. Τοποθεσία Το Technopôle Angus βρίσκεται εντός των ορίων του δήμου Rosemont-La Petite-Patrie και είναι χτισμένο στις βιομηχανικές εκτάσεις των Angus Shops. Είναι ένα συγκρότημα ακινήτων με αποστολή να δημιουργήσει θέσεις εργασίας στο Μόντρεαλ και αποτελεί μέρος μιας πρωτοβουλίας για την αναζωογόνηση του χώρου μέσω ενός καινοτόμου συστήματος ανάπτυξης. Για το σκοπό αυτό, το σχέδιο προτείνει ένα πυκνότερο, καινοτόμο δομημένο περιβάλλον, μια προσιτή στις εγκαταστάσεις κατοικιών συνιστώσα, καθώς και τη δημιουργία ποιοτικών δημόσιων χώρων. Δημιουργία θέσεων εργασίας και διαφορετικές χρήσεις Προκειμένου να δημιουργήσει ένα περιβάλλον διαβίωσης που είναι κοινωνικά, οικολογικά και οικονομικά «υπεύθυο», προς όφελος των μελλοντικών επιχειρήσεων, ενοικιαστών και εργοδοτών, το πολεοδομικό σχέδιο περιστρέφεται γύρω από τη δημιουργία θέσεων εργασίας και ένα μείγμα διαφορετικών χρήσεων. Κατά συνέπεια, πρόκειται για ένα ελκυστικό έργο προσαρμοσμένο στις ανάγκες των επιχειρήσεων, οι οποίες περιλαμβάνουν ποιοτικούς χώρους, σπίτια σε προσιτές τιμές και σε κοντινή απόσταση, καθώς και πρόσβαση σε ένα μεγάλο αριθμό εργατικού δυναμικού. Το έργο επιδιώκει να καθιερωθεί ως σημείο αναφοράς μιας νέας ποιότητας ζωής για τους κατοίκους του Μόντρεαλ, όπου ο χώρο εργασίας και το σπίτι κάποιου βρίσκονται σε μικρή απόσταση μεταξύ τους και όπου οι πεζοί έχουν προτεραιότητα. Η περιοχή, που σήμερα είναι μερικώς απομονωμένη, θα ανοίξει προς τη γύρω περιοχή, προσφέροντας τοπικές υπηρεσίες και επιλογές ψυχαγωγίας, οι οποίες προς το παρόν είναι μάλλον περιορισμένες. Δέσμευση στην αειφόρο ανάπτυξη Αυτή η μελλοντική πράσινη γειτονιά υπόσχεται να έχει ελάχιστο οικολογικό αποτύπωμα. Σε πολλά επίπεδα, θα αποτελέσει ένα πραγματικό εργαστήριο για βιώσιμη ανάπτυξη. Ένα από τα πιο καινοτόμα χαρακτηριστικά του έργου θα είναι η ενσωμάτωση σε όλη την τοποθεσία ενός βρόχου μεταφοράς ενέργειας που θα επαναφέρει την αχρησιμοποίητη θερμότητα από όλες τις πιθανές πηγές, συμπεριλαμβανομένων των γεωθερμικών γεωτρήσεων, με σκοπό την ανακατανομή της όπου αυτό είναι αναγκαίο σε κάθε δεδομένη στιγμή. Θα περιλαμβάνει επίσης αποτελεσματικά μέτρα για τη διαχείριση των υδάτων και των αποβλήτων. Οι επιχειρήσεις, ιδιαίτερα εκείνες που εμπλέκονται στην κοινωνική οικονομία, την αστική γεωργία ή τις πράσινες κατασκευές, θα βρούν στο Technopôle Angus ένα καινοτόμο και ενθαρρυντικό περιβάλλον εργασίας. Περισσότερα για το έργο Technopôle Angus – Phase II και το σχεδιαστή του θα βρείτε στο σύνδεσμο εδώ http://v2com-newswire.com Πηγή: http://buildinggreen...chnopole-angus/ Click here to view the είδηση

Δημοσιεύθηκε στο υπ’ αριθμ. 162/Α/3-9-2018 ΦΕΚ το ΠΔ 90/2018, βάσει του οποίου γίνεται ο λεπτομερής καθορισμός και η εξειδίκευση των διαδικασιών και προθεσμιών έγκρισης, αναθεώρησης και τροποποίησης των πλαισίων και σχεδίων του συστήματος χωρικού σχεδιασμού του ν. 4447/2016, των διοικητικών οργάνων που είναι προς τούτο αρμόδια, καθώς και η εξειδίκευση του ειδικότερου περιεχομένου των πλαισίων και σχεδίων αυτών. Δείτε το ΠΔ εδώ: ΠΔ 90 ΦΕΚ 162 Α 3-9-2018.pdf View full είδηση

Τον περιορισμό και εντέλει την κατάργηση της εκτός σχεδίου δόμησης, αρχής γενομένης από τις περιοχές που δέχονται μεγάλες αναπτυξιακές πιέσεις, φιλοδοξεί να φέρει το υπουργείο Περιβάλλοντος. Το μέσο δεν θα είναι η αλλαγή της νομοθεσίας, αλλά ο πολεοδομικός σχεδιασμός, που μέχρι το τέλος της τετραετίας θα επιδιωχθεί να καλύψει περισσότερο από το μισό της χώρας. Θα προηγηθεί η τροποποίηση της νομοθεσίας, προκειμένου να μειωθούν οι τεράστιοι χρόνοι που απαιτούνται σήμερα. «Στόχος μας είναι να αποκτήσει χρήσεις γης όλη η χώρα. Το γιατί χρειάζονται οι χρήσεις γης δεν χρειάζεται να το εξηγήσω, είναι αυτονόητο. Ο καθένας θα μπορεί να γνωρίζει πού μπορεί να κάνει τι, από τον πολίτη έως τον επενδυτή. Δεν είναι όμως μόνο αυτό. Με τις χρήσεις γης θα μπει μια τάξη στον χώρο. Eτσι εκ των πραγμάτων σταδιακά θα καταργηθεί η εκτός σχεδίου δόμηση, κάτι που αποτελεί βασικό ζητούμενο», λέει στην «Κ» ο υφυπουργός Περιβάλλοντος (και καθηγητής Χωροταξίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, με πολλά έτη εμπειρίας και στον ιδιωτικό τομέα) Δημήτρης Οικονόμου. «Οι χρήσεις γης καθορίζονται από τον πολεοδομικό σχεδιασμό, δηλαδή τα “τοπικά χωρικά σχέδια”. Σήμερα μόλις το 20% της χώρας διαθέτει πολεοδομικά σχέδια, με βάση την παλαιά νομοθεσία. Στόχος μας είναι μέχρι το τέλος της τετραετίας να φτάσουμε το 50%-55% και σε 6 χρόνια να φτάσουμε στο 90%». Προκειμένου να γίνει αυτό, το υπουργείο Περιβάλλοντος θα συνεχίσει την προσπάθεια η οποία είχε ξεκινήσει από την προηγούμενη κυβέρνηση (για τη σταδιακή εκπόνηση τοπικών χωρικών σχεδίων), αλλά με κάποιες διαφοροποιήσεις. «Κατ’ αρχήν, τα σχέδια θα εκπονούνται σε επίπεδο δημοτικού διαμερίσματος και όχι δήμου (σ.σ.: σήμερα υπάρχουν 332 δήμοι που χωρίζονται σε 1.036 δημοτικά διαμερίσματα). Η εκπόνηση των τοπικών χωρικών σχεδίων θα ανατεθεί κατά ομάδες, με μια ιεράρχηση. Η πρώτη ομάδα θα περιλαμβάνει περίπου 200 δημοτικές ενότητες για περιοχές όπου υπάρχουν αναπτυξιακές πιέσεις ή δυνατότητες. Για παράδειγμα, στη Δυτική Πελοπόννησο, που τα τελευταία χρόνια αναπτύσσεται τουριστικά, πρέπει να αποφύγουμε δυσάρεστες καταστάσεις και να αξιοποιήσουμε τη δυναμική που υπάρχει. Επίσης στην πρώτη ομάδα μπορεί να συμπεριληφθούν περιοχές που παρουσιάζουν μεγάλη αύξηση πληθυσμού. Η δεύτερη ομάδα θα αφορά περιοχές με περιβαλλοντικά προβλήματα και η τρίτη ομάδα περιοχές με κοινωνικά προβλήματα, λ.χ. της Δυτικής Αθήνας». Για να επιτύχει το σχέδιο του υπουργείου Περιβάλλοντος, εκτιμά ο κ. Οικονόμου, πρέπει οι χρόνοι ολοκλήρωσης των τοπικών χωρικών σχεδίων να μειωθούν δραστικά. «Σήμερα τα γενικά πολεοδομικά σχέδια χρειάζονται 10-12 χρόνια για να ολοκληρωθούν. Στόχος μας είναι να μειωθεί η διαδικασία στα 2,5 χρόνια. Πώς; Κατ’ αρχάς, όπως προανέφερα, να μην εκπονούνται τα σχέδια σε επίπεδο δήμου αλλά σε επίπεδο δημοτικής ενότητας. Ορισμένοι δήμοι της χώρας καλύπτουν έως και το ένα τρίτο μιας περιφερειακής ενότητας, αν προσπαθήσει κανείς να σχεδιάσει μια τόσο μεγάλη έκταση θα χρειαστεί μία δεκαετία. Δεύτερον, με την ανάθεση μελετών κατά ομάδες, καθώς το μελετητικό δυναμικό της χώρας δεν θα επαρκούσε για την ταυτόχρονη προκήρυξη όλων των τοπικών χωρικών σχεδίων. Θα εστιάσουμε εκεί που πρέπει. Επίσης θα δώσουμε τη δυνατότητα η επίβλεψη των τοπικών χωρικών σχεδίων να γίνεται από ιδιώτες μελετητές (ένας σύμβουλος για κάθε δύο-τρεις μελέτες), όπως γίνεται σήμερα για τα περιφερειακά χωροταξικά σχέδια. Θα ήταν αδύνατο το υπουργείο Περιβάλλοντος να επιβλέψει ταυτόχρονα τόσο μεγάλο αριθμό μελετών. Η αρμόδια υπηρεσία διαθέτει 22 άτομα, επομένως μπορεί να επιβλέψει έως 12 μελέτες ταυτόχρονα. Στόχος μας είναι να δημιουργηθεί ένας κεντρικός μηχανισμός που να διαχειρίζεται συνολικά το πρόγραμμα, που θα λύνει τεχνικά προβλήματα, που θα κάνει τον τελικό έλεγχο». Σύγχρονες προδιαγραφές Τέλος, θα απλοποιηθούν και θα εκσυγχρονιστούν οι προδιαγραφές. «Εχοντας εκπονήσει πολλά γενικά πολεοδομικά σχέδια, γνωρίζω ότι το 50% των πραγμάτων που πρέπει να καταγράψει μια μελέτη δεν αφορά στην πραγματικότητα τα ζητήματα που χειρίζεται ένα πολεοδομικό σχέδιο, ενώ σημαντικές παράμετροι δεν εξετάζονται. Για παράδειγμα, η προσαρμογή στην κλιματική αλλαγή, η βιώσιμη αστική κινητικότητα, ο σχεδιασμός σε περίπτωση καταστροφών. Δεν νοείται ένα πολεοδομικό σχέδιο να μην υποστηρίζει το σχέδιο “Ξενοκράτης” χωρικά, με οδούς, ελεύθερους χώρους κ.λπ. Ολα αυτά πρέπει να γίνουν μέρος των τοπικών σχεδίων». Παράλληλα, θα μειωθούν τα στάδια επίβλεψης της διαδικασίας από πέντε σε δύο. «Γιατί καταλήγουμε να χρειαζόμαστε 10 ή 12 χρόνια για ένα πολεοδομικό σχέδιο; Μια μελέτη χρειάζεται δύο χρόνια και τα υπόλοιπα... η επίβλεψη. Οσο πιο πολλές φάσεις επίβλεψης έχεις, τόσο πιο πολύ καθυστερεί το αποτέλεσμα». Οι πόροι για το σχέδιο είναι εξασφαλισμένοι. «Είναι πολύ θετικό ότι η προηγούμενη κυβέρνηση συζήτησε το θέμα με την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων και τους έπεισε να χρηματοδοτήσουν το έργο. Το ζήτημά μας δεν είναι πλέον οι πόροι αλλά πόσο γρήγορα και αποτελεσματικά θα μπορέσουμε να κινηθούμε. Εκτιμώ ότι το σχέδιο νόμου, που θα περιλαμβάνει κυρίως τροποποιήσεις του ν. 4447/2016, θα είναι έτοιμο να δοθεί σε διαβούλευση έως τα τέλη του Σεπτεμβρίου», καταλήγει ο υφυπουργός Περιβάλλοντος. Μεγάλα κενά Κανένας πολεοδομικός σχεδιασμός δεν υπάρχει στο 54% της χώρας. Πολεοδομικό σχεδιασμό διαθέτει το 20%, ενώ στο 26% της επικράτειας οι μελέτες βρίσκονται σε εξέλιξη. Η πλέον πρόσφατη καταγραφή έγινε από ομάδα επιστημόνων υπό τον σημερινό υφυπουργό Δημήτρη Οικονόμου για λογαριασμό του Πράσινου Ταμείου, με σκοπό να υποστηριχθεί (στην αναζήτηση χρηματοδότησης) η ανάγκη να ξεκινήσει στη χώρα μας ένα εκτεταμένο πρόγραμμα χωροταξικού σχεδιασμού. Η βάση δεδομένων που δημιουργήθηκε θα χρησιμοποιηθεί και για την ιεράρχηση των περιοχών, ώστε να επιλεγούν εκείνες στις οποίες η πολιτεία πρέπει να επέμβει και να σχεδιάσει άμεσα τον χώρο. Σύμφωνα με την εικόνα που δίνει η καταγραφή, η περιφέρεια της χώρας με το μικρότερο ποσοστό πολεοδομικού σχεδιασμού είναι... η Αττική, της οποίας το 77% δεν καλύπτεται από Γενικό Πολεοδομικό Σχέδιο (ΓΠΣ) ή Σχέδιο Χωρικής- Οικιστικής Οργάνωσης Ανοιχτής Πόλης (ΣΧΟΟΑΠ). Ακολουθούν οι Περιφέρειες Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και Δυτικής Μακεδονίας με 75% (αξιοσημείωτο είναι ότι δεν έχει ούτε ένα σχέδιο σε ισχύ), η Δυτική Ελλάδα με 74%. Αντιθέτως, η περιφέρεια που καλύπτεται σε μεγαλύτερο βαθμό από κάποιας μορφής χωρικό σχεδιασμό είναι η Στερεά Ελλάδα, με 40% της επικράτειάς της να έχει σχέδια σε ισχύ και 37% σε εξέλιξη (μόλις 23% χωρίς), καθώς και η Θεσσαλία, στην οποία χωρίς σχεδιασμό είναι το 38% της έκτασής της. View full είδηση

Σημαντική επιστημονική διαδικτυακή συζήτηση (webinar) με θέμα «Νέα εποχή για τον τοπικό χωρικό σχεδιασμό – Συζήτηση με αφορμή το επικείμενο πρόγραμμα εκπόνησης τοπικών πολεοδομικών σχεδίων» διοργανώνει το ΤΕΕ, με τη συμμετοχή της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΕΝ. View full είδηση

Χωρίς πολεοδομικό σχεδιασμό εξακολουθεί να βρίσκεται περισσότερη από τη μισή Ελλάδα. Στα 17 χρόνια που ίσχυσε το προηγούμενο νομικό πλαίσιο για την εκπόνηση των γενικών πολεοδομικών σχεδίων ολοκληρώθηκε μόλις το 16% των μελετών που ανατέθηκαν, ενώ ακόμα 31% βρίσκεται σε εξέλιξη. Χαρακτηριστικό είναι ότι το πρώτο γενικό πολεοδομικό σχέδιο εγκρίθηκε... 10 χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου! Με το δε ισχύον εδώ και μια διετία πλαίσιο, που βρίσκεται υπό τροποποίηση, δεν εγκρίθηκε κανένα νέο πολεοδομικό σχέδιο, αφού δεν είχαν καθοριστεί οι απαραίτητες προδιαγραφές. Ο πολεοδομικός σχεδιασμός στη χώρα μας παραμένει δύσκαμπτος, πολύπλοκος, δυσλειτουργικός και με μικρή εφαρμοσιμότητα. Στο συμπέρασμα αυτό καταλήγει μελέτη που εκπόνησε στέλεχος της διοίκησης, η αρχιτέκτων Σουλτάνα Βεζυριαννίδου (η οποία εργάζεται στη διεύθυνση Περιβάλλοντος και Χωρικού Σχεδιασμού της Αποκεντρωμένης Διοίκησης Μακεδονίας- Θράκης) και η οποία έχει παρουσιαστεί σε συνέδρια για τον χωρικό σχεδιασμό. Η μελέτη εξετάζει το κατά πόσον εφαρμόστηκε ο ν. 2508, που διαδέχθηκε την Επιχείρηση Πολεοδομικής Ανασυγκρότησης του Τρίτση (ν. 1337/83) και καθόρισε τον πολεοδομικό σχεδιασμό στη χώρα μας από το 1997 έως το 2014. Η μελέτη αφορά όλη την Ελλάδα εκτός Αττικής, λόγω των διαφορετικών μητροπολιτικών χαρακτηριστικών της περιφέρειας, σε συνέχεια αναλόγων μελετών του Τεχνικού Επιμελητηρίου (2004, 2009). Ας δούμε λοιπόν πόσο προχώρησε ο πολεοδομικός σχεδιασμός στα 17 χρόνια εφαρμογής της νομοθεσίας. Σύμφωνα με τη μελέτη, μόλις το 16% των δημοτικών ενοτήτων της χώρας απέκτησε εγκεκριμένο γενικό πολεοδομικό σχέδιο (ΓΠΣ) ή σχέδιο χωρικής και οικιστικής οργάνωσης ανοιχτής πόλης (ΣΧΟΟΑΠ). Ακόμα 31% της χώρας έχει μελέτες σε εξέλιξη, σημαντικό μέρος των οποίων πρέπει να ολοκληρώνεται λόγω της χρηματοδότησής τους από το ΕΣΠΑ (η μελέτη επικαιροποιήθηκε το καλοκαίρι του 2015). Ετσι, το 53% της χώρας, δηλαδή 481 δημοτικές ενότητες, παραμένει χωρίς κανένα ειδικό χωρικό σχεδιασμό (δηλαδή η οικιστική/πολεοδομική εξέλιξη των περιοχών αυτών απλά προχωρεί με βάση τους γενικούς κανόνες της νομοθεσίας, χωρίς συγκεκριμένο σχέδιο, ανάλογα με τις ανάγκες της κάθε περιοχής). Χαρακτηριστικό είναι ότι το πρώτο γενικό πολεοδομικό σχέδιο (αυτό της Σητείας Κρήτης) χρειάστηκε 10 χρόνια για να μελετηθεί και να εγκριθεί. Αντίθετα, η νομοθεσία του Αντώνη Τρίτση ήταν πιο αποτελεσματική και συνεκτική, αλλά με διαφορετική στόχευση. Οπως επισημαίνεται στη μελέτη, στα 14 χρόνια που ίσχυσε ο ν.1887/83 εγκρίθηκαν 395 γενικά πολεοδομικά σχέδια, το 94% των μελετών που είχαν ανατεθεί. Ενώ το υπόλοιπο 6% (24 μελέτες) ολοκληρώθηκε την επόμενη οκταετία (1997-2005). Το πρώτο ΓΠΣ, μάλιστα, εγκρίθηκε μόλις δύο χρόνια μετά την ψήφιση της νέας νομοθεσίας. Τη σημαντικότερη πρόοδο στην ολοκλήρωση του πολεοδομικού σχεδιασμού πέτυχε στα 17 χρόνια εφαρμογής του ν. 2508 η Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας, στην οποία ολοκληρώθηκε το 40% των γενικών πολεοδομικών σχεδίων. Ακολουθούν η Κρήτη με 27% και η Στερεά Ελλάδα με 24%. Σε τέσσερις από τις 12 περιφέρειες (Πελοπόννησος, Θράκη, Βόρειο Αιγαίο και Ηπειρος) ο σχεδιασμός προχώρησε σε χαμηλό ποσοστό (10-16%). Ενώ σε πέντε από τις 12 περιφέρειες και συγκεκριμένα στο Νότιο Αιγαίο, το Ιόνιο, τη Δυτική Ελλάδα, τη Δυτική Μακεδονία και την Ανατολική Μακεδονία και Θράκη υπήρξε προφανής αδιαφορία, καθώς ο σχεδιασμός προχώρησε στο 0-4% των περιοχών (μόλις 6 μελέτες σε σύνολο 284 δημοτικών ενοτήτων). Από τα αστικά κέντρα (υπενθυμίζεται, εκτός Αττικής) που αποτελούν έδρες περιφερειών, μόλις τέσσερα έχουν εγκεκριμένα γενικά πολεοδομικά σχέδια: η Πάτρα, η Λάρισα, η Λαμία και η Μυτιλήνη, ενώ ακόμα τέσσερα είχαν σε εξέλιξη μελέτες (Θεσσαλονίκη, Ιωάννινα, Κοζάνη και Τρίπολη). Πολύ σοβαρή είναι η έλλειψη πολεοδομικού σχεδιασμού στα νησιά. Εκτός από την Κρήτη, στην οποία το 61% των δημοτικών ενοτήτων έχει ΓΠΣ/ΣΧΟΟΑΠ, και την Εύβοια, όπου έχει σχεδιασμό το 81%, στα υπόλοιπα νησιά ο σχεδιασμός δείχνει ανύπαρκτος. Σύμφωνα με τη μελέτη, εγκεκριμένα ΓΠΣ έχουν μόνο η Ικαρία, η Λέρος και η Σκύρος. Δεν υπάρχει εθνική στρατηγική Το 2014 το υπουργείο Περιβάλλοντος θέσπισε έναν νέο νόμο για τον πολεοδομικό σχεδιασμό, τον ν.4269/14. Ο νόμος θέσπισε τα «τοπικά χωρικά σχέδια» στη θέση των γενικών πολεοδομικών σχεδίων (χωρίς προφανή λόγο για αλλαγή της ονομασίας). Τα σχέδια δεν είναι απαραίτητο να καλύπτουν το σύνολο των δήμων, όπως ίσχυε μέχρι τότε, αλλά μπορούσαν να αφορούν μόνο μια περιοχή ή μια δημοτική ενότητα. Οι Ζώνες Οικιστικού Ελέγχου, που θεσπίστηκαν με τον 1337/83 (και βοήθησαν στη διάσωση μεγάλων περιοχών) ουσιαστικά καταργήθηκαν. Επίσης θεσπίστηκαν τα ειδικά χωρικά σχέδια, μια κατηγορία που περιλαμβάνει όλα τα πολεοδομικά που έχουν τα τελευταία χρόνια θεσπιστεί για την προώθηση επενδύσεων (ΕΣΧΑΣΕ, ΕΣΧΑΔΑ, ΠΟΤΑ κ.λπ.). Πρόκειται για μια ειδική κατηγορία, με την οποία ουσιαστικά θεσμοθετήθηκε η κατά περίπτωση παρέκκλιση από τον ισχύοντα σε μια περιοχή σχεδιασμό. Στα δύο χρόνια που ακολούθησαν δεν ξεκίνησε η εκπόνηση ούτε ενός τοπικού χωρικού σχεδίου, καθώς δεν έχουν θεσμοθετηθεί οι απαραίτητες προδιαγραφές. Επίσης είναι προφανής η απουσία στρατηγικής για την ολοκλήρωση του πολεοδομικού σχεδιασμού στη χώρα μας, καθώς ουσιαστικός στόχος της αλλαγής νομοθεσίας ήταν η ισχυροποίηση, στη νομοθεσία, της σχέσης των ειδικών χωρικών σχεδίων με τον τοπικό σχεδιασμό. Ο ν.4269/14 (που αφορά γενικώς τον χωροταξικό σχεδιασμό και τις χρήσεις γης) βρίσκεται σήμερα υπό αναθεώρηση, χωρίς ωστόσο οι βασικές κατηγοριοποιήσεις του να διαφοροποιούνται. Μέσα στο χάος νομιμοποιούνται αυθαίρετοι οικισμοί Χαοτικές διαδικασίες, απουσία πολιτικής βούλησης, έλλειψη συντονισμού ανάμεσα στους εμπλεκόμενους, ακόμα και προκαταλήψεις της αυτοδιοίκησης για τον χωροταξικό σχεδιασμό βρίσκονται πίσω από την τραγική υστέρηση του πολεοδομικού σχεδιασμού στη χώρα μας. Μάλιστα δεν είναι σπάνιες οι περιπτώσεις δημάρχων που αντιμετωπίζουν τον πολεοδομικό σχεδιασμό ως ένα εργαλείο αποκλειστικά για την ένταξη περιοχών αυθαιρέτων ή νέων περιοχών στο σχέδιο πόλης, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Η πολύ χαμηλή πρόοδος του πολεοδομικού σχεδιασμού (το 53% της χώρας δεν έχει ΓΠΣ ή ΣΧΟΟΑΠ), αλλά και η συχνά μέτρια ποιότητα των θεσπισμένων σχεδίων έχουν τις ρίζες τους σε εγγενή προβλήματα της διοίκησης, σε πολιτικές επιλογές, ακόμα και προκαταλήψεις. Πηγή και πλήρες άρθρο: http://www.kathimeri...o-h-mish-ellada Click here to view the είδηση