Αναζήτηση στην κοινότητα

Kοινό αίτημα με πρόταση νομοθετικών ρυθμίσεων απεστάλη από τη Συντονιστική Επιτροπή των Συμβολαιογραφικών Συλλόγων Ελλάδος (ΣΕΣΣΕ) και την Πανελλήνια Ομοσπονδίας Ιδιοκτητών Ακινήτων (ΠΟΜΙΔΑ) προς τον υπουργό Επικρατείας, Γιώργο Γεραπετρίτη, για την επίλυση του χρόνιου προβλήματος των ανοικτών χώρων στάθμευσης στην πυλωτή πολυκατοικιών που διαθέτουν ποσοστό συγκυριότητας στο οικόπεδο, καθώς και του ζητήματος της αυθαίρετης επέκτασης αυτοτελούς οριζοντίου ιδιοκτησίας εις βάρος όμορης οριζοντίου ιδιοκτησίας του αυτού ή άλλου ιδιοκτήτη προκειμένου οι ιδιοκτήτες αυτών να προβαίνουν μεταξύ τους σε μονομερή τροποποίηση της σύστασης οριζοντίων ιδιοκτησιών χωρίς τη σύμπραξη των υπολοίπων συνιδιοκτητών. Όπως επισημαίνουν στην επιστολή, που κοινοποιούν και στον υπουργό Περιβάλλοντος και Ενέργειας, Κώστα Σκρέκα, τον υπουργό Δικαιοσύνης, Κώστα Τσιάρα, τον υπουργό Ψηφιακής Διακυβέρνησης, Κυριάκο Πιερρακάκη, τον υφυπουργό Περιβάλλοντος, Νίκο Ταγαρά, και τον υφυπουργό Κτηματολογίου, Θεόδωρο Λιβάνιο, «"πράγματα εκτός συναλλαγής" έχουν καταστεί δεκάδες χιλιάδες διαμερίσματα και οριζόντιες ιδιοκτησίες σε όλη τη χώρα, αλλά και χώροι στάθμευσης πολυκατοικιών, εξαιτίας της έλλειψης διατάξεων που η ΠΟΜΙΔΑ με τη ΣΕΣΣΕ, σας καλούν και πάλι να υιοθετήσετε τάχιστα, προκειμένου να επιλυθούν άμεσα τα παρακάτω δύο σοβαρά νομικά προβλήματα, δύο ανοικτές πληγές κυριολεκτικά, που παρεμποδίζουν τις εμπράγματες συναλλαγές, τις γονικές παροχές και δωρεές και την ολοκλήρωση του Εθνικού Κτηματολογίου, εν όψει μάλιστα και της από 1.4.2022 ισχύος της "Ταυτότητας Κτιρίου": 1. Δικαίωμα μονομερούς τροποποίησης σύστασης οριζοντίου ιδιοκτησίας όταν υπάρχει διαφορά στην επιφάνεια, υπέρ ή σε βάρος όμορης οριζόντιας ιδιοκτησίας. Με την παρ. 5 του άρθρου 98 του ν. 4495/2017, όπως τροποποιήθηκε από το ν. 4759/2020, αποκαταστάθηκε το ανυπέρβλητο πρόβλημα που αντιμετώπιζαν δεκάδες χιλιάδες ιδιοκτήτες οριζοντίων ιδιοκτησιών σε όλη την Ελλάδα, τα διαμερίσματα των οποίων είχαν κάποια διαφορά στην επιφάνεια τους σε σχέση με τα εγκεκριμένα πολεοδομικά σχέδια, υπέρ ή σε βάρος κοινόχρηστων χώρων των πολυκατοικιών, κάτι το οποίο πριν απαιτούσε τροποποίηση της σύστασης οριζοντίου ιδιοκτησίας με την συμμετοχή όλων των συνιδιοκτητών του κτιρίου, που ήταν πρακτικά ανέφικτο. Παρότι έτσι λύθηκε επιτυχώς το δυσχερές αυτό πρόβλημα, παραμένει άλυτο το άλλο - ευκολότερο στην επίλυσή του – πρόβλημα, στις πάμπολλες περιπτώσεις όπου η διαφορά στην επιφάνεια της οριζόντιας ιδιοκτησίας που πρόκειται να υπαχθεί στις διατάξεις του ν. 4495/2017 έχει προκύψει υπέρ ή σε βάρος μίας ή περισσότερων όμορων οριζοντίων ιδιοκτησιών, όπου σήμερα απαιτείται τροποποίηση της σύστασης με συμμετοχή του συνόλου των συνιδιοκτητών και των υπολοίπων ορόφων, κάτι πρακτικά ανέφικτο, παρότι στην πραγματικότητα, το πρόβλημα αυτό δεν αφορά παρά μόνον τους ιδιοκτήτες των επηρεαζόμενων οριζοντίων ιδιοκτησιών! Μάλιστα στις περισσότερες από αυτές τις περιπτώσεις –οι οποίες έχουν προκύψει σχεδόν πάντοτε από την κατασκευή της πολυκατοικίας- τα σχέδια που έχουν προσαρτηθεί στη σύσταση οριζοντίου ιδιοκτησίας αποτυπώνουν μεν την πραγματική κατάσταση, αλλά υπάρχουν αποκλίσεις σε σχέση με τα εγκεκριμένα από την πολεοδομία σχέδια. Γι' αυτό προτείνουμε να προστεθεί νέα παράγραφος στο άρθρο 98 του ν. 4495/2017 που να ορίζει ότι: "Ειδικώς στην περίπτωση αυθαίρετης επέκτασης αυτοτελούς οριζοντίου ιδιοκτησίας εις βάρος όμορης οριζοντίου ιδιοκτησίας του αυτού ή άλλου ιδιοκτήτη, είναι δυνατή η υπαγωγή αυτής στον παρόντα νόμο, χωρίς την συναίνεση των λοιπών συνιδιοκτητών όταν η αυθαίρετη επέκταση ή απομείωση της αυτοτελούς οριζοντίου ιδιοκτησίας υφίσταται από την ανέγερση – κατασκευή της οικοδομής. Με τον ίδιο τρόπο οι ιδιοκτήτες των οριζοντίων ιδιοκτησιών που επηρεάζονται από τη διαφοροποίηση αυτή, έχουν δικαίωμα να προβούν μονομερώς σε συμβολαιογραφική πράξη τροποποίησης της πράξης σύστασης οριζόντιας ιδιοκτησίας, προκειμένου να ενσωματώσουν τον υπαγόμενο στις διατάξεις του παρόντος χώρο στην οριζόντια ιδιοκτησία τους ή να τον εξαιρέσουν από αυτήν. Στην περίπτωση αυτή, η σύμφωνη γνώμη του συνόλου των συνιδιοκτητών τεκμαίρεται"». 2. Νομική τακτοποίηση άκυρων θέσεων στάθμευσης με χιλιοστά στην πυλωτή πολυκατοικιών. Με την υπ’ αριθμό 23/2000 απόφαση της Ολομέλειας του Αρείου Πάγου κρίθηκαν ως άκυρες οι θέσεις στάθμευσης που είχαν συσταθεί ως ανεξάρτητες οριζόντιες ιδιοκτησίες στον ανοιχτό χώρο πυλωτής πολυκατοικίας, ακόμα κι αν αυτές είχαν συσταθεί πριν την θέση σε ισχύ των ν. 960/1979 και 1221/1981. Ωστόσο η νομολογία τελικά δικαίωσε όλους όσους είχαν πληρώσει και αποκτήσει τέτοιας άκυρες θέσεις στάθμευσης στην πυλωτή, με την συνδρομή του άρθρου 182 ΑΚ σύμφωνα με το οποίο μία άκυρη δικαιοπραξία μπορεί να μετατραπεί σε άλλη έγκυρη, με τις προϋποθέσεις του άρθρου αυτού, κρίνοντας ότι η άκυρη σύσταση και μεταβίβαση της θέσης στάθμευσης ως ανεξάρτητης οριζόντιας ιδιοκτησίας, μπορεί να ισχύσει ως έγκυρη παραχώρηση δικαιώματος αποκλειστικής χρήσης της θέσης αυτής. Αποτέλεσμα της δικαστικής ακύρωσης των θέσεων αυτών στάθμευσης ήταν ότι (ακόμα κι αν αυτή μετατραπεί σε δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης), παραμένει αδιάθετο το ποσοστό εξ αδιαιρέτου συνιδιοκτησίας επί του οικοπέδου που αντιστοιχούσε στα χιλιοστά των άκυρων θέσεων στάθμευσης. Το πρόβλημα αυτό, που φαίνεται μικρότερο όταν ο χρήστης της θέσης στάθμευσης έχει και άλλη οριζόντια ιδιοκτησία κύριας χρήσης εντός της ίδιας πολυκατοικίας, και πολύ οξύτερο, όταν ο χρήστης δεν έχει, και κατά συνέπεια δεν μπορεί να αποκτήσει κατά μετατροπή δικαίωμα αποκλειστικής χρήσης της θέσης στάθμευσης αυτής, καθίσταται καταστροφικό σε καθεστώς λειτουργούντος Κτηματολογικού Γραφείου, δεδομένου ότι τα ποσοστά συνιδιοκτησίας που αντιστοιχούν στις άκυρες θέσεις στάθμευσης, θα πρέπει να συμπεριληφθούν στον υποδοχέα αδιάθετου ποσοστού συνιδιοκτησίας και να καταχωρηθούν ως «αγνώστου ιδιοκτήτη» με αποτέλεσμα μετά την οριστικοποίηση των πρώτων εγγραφών να περιέλθουν κατά χιλιάδες στο Ελληνικό Δημόσιο, σε όλη τη χώρα, παρότι στερούνται οποιασδήποτε οικονομικής ή πρακτικής αξίας γι΄αυτό! Γι' αυτό προτείνουμε στο άρθρο 1 του Ν.1221/1981 (Α΄292), μετά την παράγραφο 5 να προστεθεί νέα παράγραφος 6, και οι επόμενες παράγραφοι να επαναριθμηθούν, με την οποία να ορίζεται ότι: "6. α) Ο ιδιοκτήτης οριζοντίου ιδιοκτησίας - χώρου κυρίας χρήσεως πολυκατοικίας που του ανήκει κατά κυριότητα ανοικτή θέση στάθμευσης στην πυλωτή της ιδίας πολυκατοικίας που αποτελεί κατά τη σύσταση αυτοτελή οριζόντια ιδιοκτησία, οφείλει να προβεί σε μονομερή τροποποίηση της πράξης οριζοντίου ιδιοκτησίας προκειμένου να μετατρέψει τον ανοικτό χώρο στάθμευσης στην πυλωτή ως παρακολούθημα στην αποκλειστική χρήση της οριζοντίου ιδιοκτησίας του – χώρου κύριας χρήσης και ταυτόχρονα να ενσωματώσει στην τελευταία ποσοστό συγκυριότητας στο οικόπεδο που είχε κατά τη σύσταση οριζοντίων ιδιοκτησιών ο ανοιχτός χώρος στάθμευσης στην πυλωτή. Στην περίπτωση αυτή, η σύμφωνη γνώμη του συνόλου των συνιδιοκτητών τεκμαίρεται. β) Ανοικτή θέση στάθμευσης στην πυλωτή πολυκατοικίας που αποτελεί κατά τη σύσταση αυτοτελή οριζόντια ιδιοκτησία και δεν ανήκει στην κυριότητα ιδιοκτήτη επί οριζοντίου ιδιοκτησίας - χώρου κύριας χρήσης της αυτής πολυκατοικίας δύναται να μεταβιβαστεί κατ’ εξαίρεση και μόνο σε άλλον ιδιοκτήτη επί οριζοντίου ιδιοκτησίας - χώρου κύριας χρήσης της αυτής πολυκατοικίας. Στην περίπτωση αυτή ο αποκτών ιδιοκτήτης της οριζοντίου ιδιοκτησίας – χώρου κύριας χρήσης οφείλει να προβεί σε μονομερή τροποποίηση της πράξης οριζοντίου ιδιοκτησίας προκειμένου να μετατρέψει τον ανοικτό χώρο στάθμευσης στην πυλωτή ως παρακολούθημα στην αποκλειστική χρήση της οριζοντίου ιδιοκτησίας του – χώρου κύριας χρήσης και ταυτόχρονα να ενσωματώσει στην τελευταία το ποσοστό συγκυριότητας στο οικόπεδο που είχε κατά τη σύσταση οριζοντίων ιδιοκτησιών ο ανοιχτός χώρος στάθμευσης στην πυλωτή. Στην περίπτωση αυτή, η σύμφωνη γνώμη του συνόλου των συνιδιοκτητών τεκμαίρεται"». View full είδηση

Δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ 241Α/23.12.2022, ως « Άρθρο 96 του Νόμου 5007/2022 και με τίτλο "Καθορισμός ανώτατου ορίου αναπροσαρμογής μισθώματος για εμπορικές και επαγγελματικές μισθώσεις ακινήτων για το έτος 2023», η τροπολογία του Υπουργείου Ανάπτυξης η οποία δεν επιτρέπει για τις εμπορικές μισθώσεις ακινήτων (π.δ. 34/1995), αναπροσαρμογή του μισθώματος που να υπερβαίνει σε ποσοστό το τρία τοις εκατό (3%), κατά ανώτατο όριο, σε σχέση με το μίσθωμα του έτους 2022, υπό τις οριζόμενες στη διάταξη αυτή εξαιρέσεις υπέρ της μεγάλης επενδυτικής ιδιοκτησίας. Παρόμοια ρύθμιση είχε προηγηθεί και για το έτος 2022. Με την παρούσα εγκύκλιο η ΠΟΜΙΔΑ απαντά στα συχνότερα ερωτήματα που τίθενται από ιδιοκτήτες επαγγελματικών ακινήτων από όλη τη χώρα, σχετικά με τη ρύθμιση αυτή, η οποία θα συζητηθεί και στο 40ό Πανελλήνιο Συνέδριο της ΠΟΜΙΔΑ, το Σάββατο 28.1.2023, στις 10 π.μ. στο Αμφιθέατρο Καρατζά, Αιόλου 82-84. Η δικαιολογία για την επιβολή του μέτρου αυτού ήταν για να αντιμετωπιστούν μεγάλες αυτόματες αναπροσαρμογές των επαγγελματικών μισθωμάτων που προκύπτουν από συμφωνημένες ετήσιες τιμαριθμικές αυξήσεις των μισθωμάτων, λόγω της τεράστιας και έξω από κάθε πρόβλεψη αύξηση του Δείκτη Τιμών Καταναλωτή που ανακοινώνεται από την ΕΛΣΤΑΤ. Η γενική όμως διατύπωση της διάταξης φαίνεται εκ πρώτης όψεως να συμπεριλαμβάνει και τις συμφωνίες αύξησης του μισθώματος σε ποσοστό ή και σε ποσό αύξησης εκφρασμένο σε ευρώ, με αποτέλεσμα να δημιουργεί τεράστιες αδικίες σε βάρος ιδιαίτερα των καλόπιστων εκμισθωτών, οι οποίοι δικαίως διαμαρτύρονται γιατί είχαν διατηρήσει χαμηλά τα μισθώματά τους επί σειρά ετών, και τώρα «τιμωρούνται» για τη στάση τους αυτή. Η ρύθμιση αυτή είναι μια απαράδεκτη παρέμβαση αντικοινωνικού χαρακτήρα αφού στρέφεται εναντίον της μικρής και μεσαίας ιδιοκτησίας, μονομερής και χωρίς κανένα αντίβαρο υπέρ της, όπως η αναγκαία πλέον μείωση της φορολογίας των μισθωμάτων, ενώ ταυτόχρονα αφήνει ανενόχλητη τη μεγάλη ιδιοκτησία και το Δημόσιο! Το ακόμη όμως πλέον επικίνδυνο είναι ότι στο χρονικό βάθος τέτοιων μέτρων αναγκαστικής δέσμευσης του ύψους των μισθωμάτων, προστίθεται μοιραία και η αναγκαστική παράταση της διάρκειας των μισθώσεων αυτών. Ο συνδυασμός των δύο αυτών μέτρων αποτελεί το επάρατο «Ενοικιοστάσιο», που ίσχυσε επί δεκαετίες στη χώρα μας εξ αιτίας της Μικρασιατικής Καταστροφής και του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, που κατέστρεψε και ερείπωσε κυριολεκτικά το παλαιότερο κτιριακό δυναμικό της χώρας μας επί δεκαετίες... Τα 3 συχνότερα ερωτήματα σχετικά με την παραπάνω ρύθμιση είναι τα εξής: 1.Ποιες κατηγορίες μισθώσεις εξαιρεί ο ίδιος ο νόμος από την εφαρμογή της; Από τη ρύθμιση αυτή εξαιρούνται οι μισθώσεις με εκμισθωτή: α) Ανώνυμες Εταιρείας Επενδύσεων Ακίνητης Περιουσίας, β) εταιρείες που ανήκουν σε Οργανισμούς Εναλλακτικών Επενδύσεων, γ) επιχειρήσεις εκμετάλλευσης εμπορικού κέντρου, επιφανείας τουλάχιστον 15.000 τ.μ. δ) εταιρείες που ανήκουν κατά 100% στο Δημόσιο, και στις θυγατρικές εταιρείες τους. 2. Σε ποιες περιπτώσεις ο εκμισθωτής θα μπορούσε να ζητήσει δικαστικώς τη μη εφαρμογή της ρύθμισης και τη συμφωνημένη αναπροσαρμογή του μισθώματος; Όπως γίνεται δεκτό από τη νομολογία, η αναπροσαρμογή του μισθώματος με την συνδρομή του άρθρου 288 ΑΚ, δηλαδή σύμφωνα με τις αρχές της καλής πίστης είναι σε κάθε περίπτωση επιτρεπτή. Ωστόσο, η περίπτωση που θα μπορούσε κατά την άποψή μας να διεκδικηθεί δικαστικώς υψηλότερη συμβατική αύξηση μισθώματος συνίσταται μόνο αν σε μια επαγγελματική μίσθωση το μίσθωμα είχε παραμείνει επί σειρά ετών αμετάβλητο, οπότε η αδιάκριτη εφαρμογή της διάταξης σε βάρος του εκμισθωτή μιας τέτοιας μίσθωσης καταλήγει να είναι ιδιαίτερα επαχθής και καταχρηστική, και ως εκ τούτου μπορεί να διεκδικηθεί δικαστικά τουλάχιστον η συμφωνημένη αναπροσαρμογή. Περαιτέρω κατά την άποψή μας, μπορεί ο εκμισθωτής να ζητήσει και να λάβει αυξημένο μίσθωμα σε σχέση με το καταβαλλόμενο κατά ποσοστό μεγαλύτερο του 3% χωρίς μάλιστα δικαστική απόφαση στις εξής περιπτώσεις: Αν σε μια επαγγελματική μίσθωση συμφωνήθηκε κατά την έναρξή της, πόσο θα είναι το κανονικό μίσθωμα, πλην όμως για διευκόλυνση του μισθωτή κατά την αρχική εγκατάστασή του στο μίσθιο και την κατάλληλη διαμόρφωσή του από αυτόν, με ειδική γραπτή συμφωνία καθορίστηκε χαμηλό αρχικό μίσθωμα για ένα μικρό και μόνον διάστημα, μετά από το οποίο συμφωνήθηκε ότι θα ισχύσει το κανονικό (αγοραίο), σημαντικά μεγαλύτερο, μίσθωμα. Όταν λήξει η συμβατική ή η τυχόν μεγαλύτερη νόμιμη διάρκεια μιας επαγγελματικής μίσθωσης, ο περιορισμός του 3% δεν μπορεί να αφορά το μίσθωμα της νέας μίσθωση που θα συμφωνηθεί ελεύθερα μεταξύ των συμβαλλομένων. Αν θεωρήσουμε ότι ισχύει το αντίθετο, τότε ο εκμισθωτής ακινήτου με παλαιό και πολύ χαμηλό μίσθωμα δεν θα έχει άλλη λύση παρά να εξώσει τον υπάρχοντα μισθωτή του προκειμένου να το εκμισθώσει σε τρίτον με απολύτως ελεύθερο μίσθωμα, οπότε η διάταξη αυτή θα βλάψει τελικά αντί να προστατεύσει το μισθωτή! 3. Αν οι συμβαλλόμενοι συμφωνήσουν από κοινού σε καταβολή αύξησης σε υψηλότερο ποσοστό, πως κατοχυρώνεται ο εκμισθωτής ότι ο ενοικιαστής δεν θα αλλάξει γνώμη και ζητήσει να του επιστραφεί η να συμψηφιστεί το υπερβαλλόντως καταβληθέν ποσό; Η διάταξη περί του «πλαφόν» 3% δεν έχει καμιά σχέση με το αλήστου μνήμης «θεμιτό μίσθωμα» των μισθώσεων κατοικιών του 1978, η υπέρβαση του οποίου αποτελούσε και ποινικό αδίκημα (!). Για να είναι έγκυρη και δεσμευτική και για τα δύο μέρη μια τέτοια συμφωνία, θα πρέπει κατά την άποψή μας να υπάρχουν τα εξής χαρακτηριστικά: Η συμφωνία αυτή να είναι έγγραφη και μεταγενέστερη από την ημέρα δημοσίευσης στο ΦΕΚ της παραπάνω διάταξης που αφορά το οικείο έτος. Η βεβαιότητα της μεταγενέστερης χρονολογίας εξασφαλίζεται σήμερα ευχερέστατα μέσω της εφαρμογής Δήλωσης Πληροφοριακών Στοιχείων Μισθώσεων της ΑΑΔΕ, εκτός από τους άλλους γνωστούς τρόπους. Αυτό γιατί η μεταγενέστερη παραίτηση από κάθε είδους δικαιώματα στις μισθώσεις αυτές είναι έγκυρη αν γίνεται με έγγραφο βεβαίας χρονολογίας. Στο έγγραφο αυτό θα πρέπει να αναφέρεται σαφώς ότι οι συμβαλλόμενοι τελούν εν γνώσει της ύπαρξης του περιορισμού αυτού και ότι ο μισθωτής παραιτείται ρητά από το δικαίωμα της διεκδίκησης επιστροφής κάθε ποσού που υπερβαίνει το 3%. Σημειώνεται ότι αν στο μισθωτήριο μνημονεύεται ρητά η επίμαχη διάταξη ήτοι το άρθρο 96 του Νόμου 5007/2022 (ΦΕΚ 241Α/23.12.2022), το μισθωτήριο αποκτά αυτόματα βέβαιη χρονολογία εφόσον αναφέρεται σε γεγονός βεβαίας χρονολογίας οπότε η σχετική συμφωνία θα πρέπει να θεωρείται ως έγκυρη, χωρίς ο μισθωτής να μπορεί να προβάλλει τον ισχυρισμό ότι δεν γνώριζε τη σχετική διάταξη. Σε κάθε περίπτωση άποψή μας είναι ότι μετά τη δήλωση στην φορολογία εισοδήματος του ανωτέρω ποσού από τον εκμισθωτή, είναι εντελώς ανεπιεικές να γίνει δεκτό αίτημα του ενοικιαστή για επιστροφή κάθε ποσού που υπερβαίνει το πλαφόν του 3%, δεδομένου του γεγονότος ότι η εφορία καταλογίζει φόρο επί του συνολικού μισθώματος, ακόμα κι αν αυτό υπερβαίνει το προβλεπόμενο από την παραπάνω διάταξη, χωρίς στη συνέχεια να έχει ο φορολογούμενος ουσιαστική και αποτελεσματική δυνατότητα να διεκδικήσει την διαφορά του αναλογούντος φόρου που του καταλογίστηκε. View full είδηση