Αναζήτηση στην κοινότητα

Η μαζική και παράνομη ρίψη λυμάτων και αποβλήτων απευθείας στα ποτάμια ευθύνεται σε αρκετές περιπτώσεις για τα υψηλά επίπεδα των αντιβιοτικών. Εκατοντάδες μεγάλα ποτάμια σε όλη τη Γη περιέχουν επικίνδυνα υψηλά επίπεδα αντιβιοτικών, σύμφωνα με μια νέα διεθνή επιστημονική έρευνα, τη μεγαλύτερη πάνω στο ζήτημα μέχρι σήμερα. Τα αντιβιοτικά καταλήγουν στα ποτάμια και στο έδαφος μέσω των ανθρωπίνων και ζωικών αποβλήτων, καθώς και των λυμάτων των φαρμακοβιομηχανιών. Η ρύπανση με αντιβιοτικά βοηθά τα μικρόβια να γίνουν πιο ανθεκτικά στα φάρμακα που προορίζονται για τους ανθρώπους. Η συνεχής αύξηση της ανθεκτικότητάς τους αποτελεί ένα ολοένα σοβαρότερο πρόβλημα δημόσιας υγείας παγκοσμίως και μπορεί να προκαλέσει έως δέκα εκατομμύρια πρόσθετους θανάτους έως 2050, σύμφωνα με πρόσφατες εκτιμήσεις του ΟΗΕ. Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή περιβαλλοντικής επιστήμης 'Αλιστερ Μπόξολ του βρετανικού Πανεπιστημίου της Υόρκης, που έκαναν τη σχετική ανακοίνωση σε επιστημονικό συνέδριο στο Ελσίνκι, σύμφωνα με τη «Γκάρντιαν», πήραν δείγματα από 711 σημεία ποταμών σε 72 χώρες και βρήκαν παρουσία αντιβιοτικών στα δύο τρίτα από αυτά (65%). Στις 111 δειγματοληψίες του νερού οι συγκεντρώσεις των αντιβιοτικών ξεπερνούσαν τα επίπεδα ασφαλείας, σε μερικές περιπτώσεις ακόμη και κατά 300 φορές πάνω από το όριο. Το πρόβλημα είναι αισθητό από τον Τάμεση και το Δούναβη στην Ευρώπη μέχρι τον Τίγρη στη Μεσοποταμία, αλλά η κατάσταση είναι συγκριτικά ακόμη χειρότερη στα ποτάμια της Αφρικής και της Ασίας που διασχίζουν τις φτωχότερες χώρες. Το ρεκόρ ρύπανσης κατέχει το Μπαγκλαντές, όπου το αντιβιοτικό μετρονιζαδόλη, το οποίο χρησιμοποιείται για θεραπεία των κολπικών λοιμώξεων, βρέθηκε σε ποσότητες πάνω από 300 φορές υψηλότερες σε σχέση με το όριο ασφαλείας. Μάλιστα αυτό το επίπεδο βρέθηκε πολύ κοντά σε μια μονάδα βιολογικού καθαρισμού λυμάτων, προφανώς επειδή δεν διέθετε την αναγκαία τεχνολογία κατακράτησης των αντιβιοτικών. Η μαζική και παράνομη ρίψη λυμάτων και αποβλήτων απευθείας στα ποτάμια ευθύνεται σε αρκετές περιπτώσεις για τα υψηλά επίπεδα των αντιβιοτικών, όπως στην Κένυα, όπου βρέθηκε να ξεπερνούν κατά 100 φορές τα όρια ασφαλείας. Αλλά και στις ανεπτυγμένες χώρες το πρόβλημα είναι υπαρκτό. Στην Αυστρία οι μετρήσεις στο Δούναβη έδειξαν την παρουσία επτά διαφορετικών αντιβιοτικών, όπως η κλαριθρομυκίνη, η οποία συνταγογραφείται για τη θεραπεία λοιμώξεων των πνευμόνων και τα επίπεδα της στο ποτάμι -το δεύτερο μεγαλύτερο της Ευρώπης αλλά και το πιο επιβαρυμένο με αντιβιοτικά- ήσαν περίπου τετραπλάσια αυτών που θεωρούνται ασφαλή. Συνολικά σχεδόν ένα στα δέκα ποτάμια (8%) της Ευρώπης βρέθηκε να έχει πρόβλημα. Για παράδειγμα, ο Τάμεσης στη Βρετανία, ο οποίος θεωρείται από τα πιο καθαρά ευρωπαϊκά ποτάμια, ανακαλύφθηκε ότι περιέχει πέντε είδη αντιβιοτικών, εκ των οποίων ένα, η σιπροφλοξασίνη, ανιχνεύθηκε σε υπερτριπλάσια επίπεδα σε σχέση με το όριο ασφαλείας. View full είδηση

Από το 2022, λίγους μήνες έπειτα από την αποχώρηση των Αμερικανών (15 Αυγούστου 2021) και την ίδρυση του ανεξάρτητου κράτους του Αφγανιστάν ξεκίνησε η κατασκευή του καναλιού Qosh Tepa. Το κανάλι Qosh Tepa είναι ένα κανάλι που κατασκευάζεται στο Bόρειο Αφγανιστάν για την εκτροπή του νερού του ποταμού Amu Darya. Το κύριο κανάλι αναμένεται να έχει μήκος 285 km και η συνολική πρωτοβουλία επιδιώκει να μετατρέψει 55.000 εκτάρια ερήμου σε γεωργική γη. Σύμφωνα με το παρακάτω ντοκιμαντέρ το μεγαλύτερο αρδευτικό-τεχνητό ποτάμι της Ασίας μήκους 285m, πλάτους 152m, βάθους 8,5m θα έχει ολοκληρωθεί το έτος 2025 αντί για το 2028 όπως έχει προγραμματιστεί. Δεν υπάρχει εξωτερική βοήθεια και κατασκευάστηκε με πρωτόγονα μηχανήματα και με μηχανές-φορτηγά των δεκαετιών του ‘50 και του ‘60. Το μεγάλο αρδευτικό ποτάμι διαθέτει και αντιπλημμυρικό σύστημα καθώς και εκτεταμένη δενδροφύτευση ώστε να σταθεροποιείται το χώμα γύρω από αυτό. Το έργο περιλαμβάνει έργα ηλεκτροδότησης καθώς και παροχή θερμού νερού στους αγρότες και στους κάτοικους της περιοχής. Θα υπάρχει υπερπαραγωγή σιταριού, δημητριακών και ίσως σε μερικά χρόνια το Αφγανιστάν να κάνει εξαγωγές αγροτικών προϊόντων. Το κόστος κατασκευής είναι 500 εκατομμύρια δολάρια το οποίο όταν ολοκληρωθεί θα φτάσει τα 600 εκατομμύρια δολάρια. Δείτε το ντοκιμαντέρ με αυτόματο υποτιτλισμό-μετάφραση: View full είδηση

Καθώς τα ολοένα πιο συχνά φαινόμενα ξηρασίας στους ποταμούς θα εξαντλούν τους υδάτινους πόρους της ηπείρου, οι λαοί και οι οικονομίες οφείλουν να αναζητήσουν νέες λύσεις προσαρμογής. Την 1η Ιουνίου του 2018, τα αποτελέσματα έδειξαν πτώση της τάξης του 4,5%. Έναν μήνα μετά, έδειξαν 10,8%. Σχεδόν τέσσερις μήνες αργότερα, στις 20 Οκτωβρίου, περίπου το 35,9% των ευρωπαϊκών ποταμών παρουσίαζαν αφύσικα χαμηλή ροή, τη χαμηλότερη από το 1991, τουλάχιστον. Οι ελάχιστες έως και απούσες θερινές βροχοπτώσεις στέρησαν από τα μεγάλα υδάτινα συστήματα τα άκρως απαραίτητα νερά, τα διαδοχικά κύματα καύσωνα επιτάχυναν την εξάτμιση και οι απώλειες νερού αυξήθηκαν. Φέτος, η ξηρασία, είτε μετρίου είτε ακραίου βαθμού, είχε κάνει την εμφάνισή της ήδη από τον Απρίλιο σε μεγάλο μέρος της Κεντρικής Ευρώπης, σύμφωνα με στοιχεία της Υπηρεσίας για την Κλιματική Αλλαγή του Κοπέρνικου (C3S), ενώ η ξηρασία συνεχίστηκε σε πολλές περιοχές μέχρι και τον Ιούνιο, καθιστώντας το 2020 το τρίτο κατά σειρά έτος με αναπάντεχα ξηρές συνθήκες, όπως αναφέρει η έκθεση της Υπηρεσίας Διαχείρισης Έκτακτων Περιστατικών του Κοπέρνικου (EMS). Πηγή: μοντέλο ποτάμιων απορροών της EMS του Κοπέρνικου. Εκπόνηση μελέτης: EMS του Κοπέρνικου / ΕΚΜΜΠ. Στο μέλλον, αυτό μπορεί να αποτελεί σύνηθες φαινόμενο. Έως τα μέσα του αιώνα, αναμένεται πως οι ξηρασίες θα γίνουν πιο συχνές, και αυτό συνιστά απειλή για ευρύ φάσμα τομέων, από την υδροδότηση και την παροχή ενέργειας μέχρι τις ποτάμιες μεταφορές και τη γεωργία. «Στην υπο-περιοχή της Μεσογείου, όπου ήδη σημειώνεται η χειρότερη κατάσταση λειψυδρίας, προβλέπεται να εκδηλωθούν οι αρνητικότερες επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στις συνθήκες ξηρασίας», είπε στο Euronews η ομάδα που μελετά τις ξηρασίες στο Κοινό Κέντρο Ερευνών (JRC). «Καθώς η υπερθέρμανση του πλανήτη θα εντείνεται, η εμφάνιση ελλειμάτων ροής στην περιοχή αναμένεται να αυξηθεί, να οξυνθεί και να έχει μεγαλύτερη διάρκεια», ανέφερε η ομάδα του JRC. Αν η θερμοκρασία του πλανήτη ανέλθει κατά 3 βαθμούς Κελσίου, οι ερευνητές υποστηρίζουν ότι θα αυξηθούν κατά 11 εκατομμύρια οι άνθρωποι και κατά 45 εκατομμύρια τα στρέμματα γης που θα πλήττονται κάθε έτος από την ξηρασία, ενώ παλιότερα αυτό συνέβαινε μονάχα μία φορά ανά δέκα χρόνια σχεδόν. «Μεγάλο χάσμα δημιουργείται στην Ευρώπη, με περισσότερη ξηρασία στον Νότο και λιγότερη στον Βορρά», λέει ο δρ Νίκο Βάντερς, ερευνητής ακραίων υδρολογικών συνθηκών στο Πανεπιστήμιο της Ουτρέχτης. «Παρατηρούμε ότι οι ακραίες ξηρασίες είναι πιθανό να γίνουν πιο δριμείες. Αιτία είναι ο συνδυασμός υψηλότερων θερμοκρασιών και αυξημένης εξάτμισης που οδηγεί σε μεγαλύτερες απώλειες νερού», κατά τον δρα Βάντερς. ©ESRI Αρνητική παράμετρο συνιστά το γεγονός ότι οι ποταμοί δέχονται λιγότερο νερό από τους παγετώνες, σύμφωνα με ειδικούς στο Πανεπιστήμιο του Μπέρμινχαμ. Η άνοδος της θερμοκρασίας στις Άλπεις κατά τις τελευταίες τρεις δεκαετίες, σε συνδυασμό με τη μείωση των χιονοπτώσεων, έχει ως αποτέλεσμα την ελάττωση των παγετωνικών περιοχών κατά τι λιγότερο από 54% από τη δεκαετία του 1850· προβλέπεται πως μακροπρόθεσμα θα σημειωθεί περαιτέρω σημαντική μείωση. Στους ποταμούς που επηρεάζονται από την ξηρασία δεν παρατηρείται μόνο πτώση της στάθμης του νερού. Οι λιγότερες βροχές συνεπάγονται αναποτελεσματική αραίωση των ρύπων στα ποτάμια. Το αποτέλεσμα είναι υψηλότερες συγκεντρώσεις αζώτου, φωσφόρου, βαρέων μετάλλων αλλά και μικροπλαστικών, όπως υποστηρίζουν ειδικοί της ερευνητικής κοινοπραξίας MaRIUS. Η συσσώρευση οργανικής ύλης ευνοεί την παραγωγή άλγης, και είναι πιθανό οι άνθρωποι να μην μπορούν να χρησιμοποιούν το νερό εξαιτίας αυτής της ανάπτυξης. Επιπλέον, τα θερμά ποτάμια ύδατα συγκρατούν λιγότερο οξυγόνο από τα ψυχρά, γεγονός που βλάπτει τα ψάρια και άλλα είδη της υδρόβιας πανίδας. Φορτηγίδα μεταφέρει εμπορευματοκιβώτια σε συνθήκες ρηχίας επί του ποταμού Ρήνου στη Γερμανία. Η μείωση της στάθμης είναι επίσης ζημιογόνος για τις επιχειρηματικές και βιοποριστικές δραστηριότητες. Η σταθερή εισροή γλυκού νερού είναι απαραίτητη για την κάλυψη της ζήτησης στην ηλεκτροδότηση και την υδροδότηση, τη γεωργία και τη βιομηχανική παραγωγή, μεταξύ άλλων. Το 2018, ο Ρήνος έγινε ακατάλληλος για την πλεύση του μεγαλύτερου μέρους του στόλου εξαιτίας της χαμηλής στάθμης του, και ειδικά για υψηλό ποσοστό μεγαλύτερων και νεότερων πλεούμενων, εμποδίζοντας την αποστολή εμπορευμάτων από μεγάλους προμηθευτές και αναγκάζοντας εταιρείες ποικίλου τύπου να προχωρήσουν σε περιστολή της παραγωγής. Μολονότι αυτή η διακύμανση είναι φυσική για τον ποταμό, αναφέρει η Κεντρική Επιτροπή Ναυσιπλοΐας του Ρήνου (CCNR), η χαμηλή ποτάμια στάθμη επιφέρει μεγαλύτερες οικονομικές επιπτώσεις σε σύγκριση με το παρελθόν, όταν η βιομηχανική δραστηριότητα και οι ναυτιλιακές μεταφορές ήταν μειωμένες. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση, ο κλάδος των ναυτιλιακών μεταφορών στη Γερμανία έχασε περίπου 2,4 δισεκατομμύρια ευρώ. Στην Ολλανδία, η πρωτοφανής ξηρασία του 2018 προκάλεσε πτώση της στάθμης του υδροφόρου ορίζοντα, θέτοντας σε κίνδυνο ένα εκατομμύριο σπίτια εξαιτίας της καθίζησης του εδάφους. Τον Σεπτέμβριο του 2003, έπειτα από έλλειψη βροχοπτώσεων και υψηλές καλοκαιρινές θερμοκρασίες, ο Κάτω Δούναβης έφτασε στο απόλυτο κατώτατο όριο από το 1840. Τα δρομολόγια πλοίων και φορτηγίδων διακόπηκαν από τη νότια Γερμανία έως και τη Ρουμανία, όπου έκλεισε για σχεδόν έναν μήνα ο εκεί πυρηνικός σταθμός λόγω έλλειψης νερού για την ψύξη των αντιδραστήρων. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, ειδικοί του MaRIUS εκτιμούν ότι δεν κατέστη δυνατή η ενεργειακή παραγωγή 4,6 τεραβατώρων κατά τα τελευταία 40 χρόνια, προκαλώντας στις εταιρείες ζημία ύψους 45 εκατομμυρίων λιρών ανά έτος. ©Copernicus Να πάμε με τα νερά του προβλήματος; Από κλιματική άποψη, το χειρότερο ενδεχόμενο είναι να αυξηθούν κατά πέντε φορές οι οικονομικές απώλειες εξαιτίας της ξηρασίας, όπως δείχνει πρόσφατη μελέτη του JRC. Αν όμως ληφθούν μέτρα άμβλυνσης, η αύξηση αυτή μπορεί να μειωθεί στο μισό, διαβάζουμε στην ίδια μελέτη. «Το παν είναι ο σχεδιασμός», λέει ο δρ Βάντερς. Η βελτίωση του υδρολογικού σχεδιασμού και ελέγχου εξαρτάται ολοένα περισσότερο από τα κλιματικά δεδομένα, τα οποία συμβάλλουν στην πρόγνωση της ξηρασίας. «Η προληπτική ποτάμια διαχείριση προαπαιτεί προβλέψεις ξηρασίας· οι καλές παρατηρήσεις πραγματικού χρόνου είναι το παν», προσθέτει ο δρ Βάντερς. Ειδικοί της C3S και του Σουηδικού Μετεωρολογικού και Υδρολογικού Ινστιτούτου (SMHI) διαμορφώνουν μια υπηρεσία που θα βοηθήσει τις αρχές και τις επιχειρήσεις να χειρίζονται καλύτερα τα ακραία φαινόμενα όπως η ξηρασία των ποταμών. Η υπηρεσία χρησιμοποιεί υδρολογικά μοντέλα και τοπικά μοντέλα κλίματος ώστε να παρέχει προβλέψεις με ορίζοντα πολλών μηνών για την απορροή υδάτων, καθώς και πληροφορίες για την πιθανή επίδραση της κλιματικής αλλαγής στις βροχοπτώσεις, τις θερμοκρασίες και τις στάθμες των ποταμών έως το 2100. Πρόγνωση μέσης απορροής ποτάμιων υδάτων για τον Μάρτιo του 2020, με σημείο εκκίνησης την 1η Φεβρουαρίου του 2020. «Νευραλγικοί τομείς που κάνουν χρήση των υδρολογικών προγνώσεων είναι αυτοί της διαχείρισης υδάτινων πόρων και αποβλήτων, της διαχείρισης κινδύνων πλημμύρας, της πολιτικής προστασίας, της υδροηλεκτρικής ενέργειας, των ποτάμιων μεταφορών, της γεωργίας και του τουρισμού», λέει ο δρ Σον Χάριγκαν, επιστήμονας υδρολογικών προγνώσεων στο Ευρωπαϊκό Κέντρο Μεσοπρόθεσμων Μετεωρολογικών Προγνώσεων (ΕΚΜΜΠ). «Οι υδρολογικές προγνώσεις προειδοποιούν εγκαίρως αυτούς τους τομείς για ακραία φαινόμενα, όταν στα ποτάμια υπάρχει είτε περίσσεια είτε έλλειψη νερού, και έτσι αντιμετωπίζουν καλύτερα τα ακραία υδρολογικά φαινόμενα, λαμβάνοντας πιο εύστοχες αποφάσεις με θετικά κοινωνιο-οικονομικά αποτελέσματα», υποστηρίζει ο δρ Χάριγκαν.
 Οι τοπικές αρχές στην περιοχή της Μεσογείου στοχεύουν στην καλύτερη διαχείριση των υδάτινων πόρων σε ενδεχόμενο ξηρασίας. Στην ανατολική Ισπανία, οι αρχές ύδρευσης στη Λεκάνη του ποταμού Χούκαρ, που παρέχει νερό άρδευσης για σχεδόν ενάμισι εκατομμύριο στρέμματα γης, καθώς και σε πόλεις, σταθμούς υδροηλεκτρικής ενέργειας και βιομηχανικές μονάδες, χρησιμοποιούν κλιματικά δεδομένα από τη C3S με σκοπό την προσαρμογή της κατανομής του νερού σε σχέση με τον καιρό και τις συνθήκες απορροής, καθώς και για να θωρακίσουν την περιοχή, την οποία πλήττει ασταμάτητα η ξηρασία από το 2013. Στόχοι της δράσης αυτής είναι η σύνδεση των κλιματικών και υδρολογικών δεδομένων από όλη την Ευρώπη με τοπικά δεδομένα, αλλά και η στήριξη των τοπικών αρχών κατά τον σχεδιασμό καλύτερων στρατηγικών αντιμετώπισης της λειψυδρίας.
 Η Canal Isabel II, η εταιρεία διαχείρισης υδάτων της Κοινότητας της Μαδρίτης, παρεμβαίνει σε πολλά μέτωπα για να αντιμετωπίσει την ξηρασία στην περιοχή και να έχουν νερό οι 6 εκατομμύρια και πλέον κάτοικοι. «Υφιστάμεθα τις συνέπειες της έλλειψης νερού εδώ και καιρό. Η μέση αναπλήρωση στις υδατοδεξαμενές μας έχει πέσει σχεδόν κατά 20% τα τελευταία 30 χρόνια συγκριτικά με τις μέσες τιμές από το 1914 κι έπειτα», αναφέρουν εκπρόσωποι της εταιρείας. Πέραν των εφεδρικών πηγών νερού, η εταιρεία χρησιμοποιεί επίσης μοντέλα πρόγνωσης της διαθεσιμότητας νερού και σχεδιάζει να εξοπλίσει τις υδατοδεξαμενές της με συστήματα έγκαιρης προειδοποίησης για ακραίες συνθήκες. Επιπροσθέτως, η Canal Isabel II έχει επενδύσει στην αναγέννηση λυμάτων προς ικανοποίηση των αστικών και βιομηχανικών αναγκών και είναι σε θέση να μειώνει την κατανάλωση πόσιμου νερού. Στην Ιταλία, μια εταιρεία συμβουλευτικών υπηρεσιών προσφέρει ψηφιακά εργαλεία βελτίωσης της διαχείρισης υδάτων. «Παρέχουμε υπηρεσίες πρόγνωσης των αναγκών και της διαθεσιμότητας νερού με γνώμονα την εποχικότητα και την κλιματική αλλαγή σε ένα ευρύ φάσμα χρηστών – αρδευτικές αρχές, διαχειριστές υδάτινων πόρων και επιχειρήσεις παροχής ενέργειας», λέει ο δρ Πάολο Ματσόλι, τεχνικός διευθυντής της GECOsistema. Η υπηρεσία smartRIVER χρησιμοποιεί δεδομένα από την C3S και άλλες πηγές, καθώς και επιτόπια δεδομένα (ήτοι, από μετεωρολογικούς σταθμούς) για τη δημιουργία προγνώσεων ποτάμιων ροών και διαθεσιμότητας νερού που είναι προσαρμοσμένες στις ανάγκες των χρηστών. «Η υπηρεσία smartRIVER έχει ήδη τεθεί σε λειτουργία και δύο φορές τον μήνα παρέχει προγνώσεις του όγκου των υδάτινων εισροών για τον υδροταμιευτήρα του Ριντράκολι», δηλώνει ο δρ Ματσόλι. «Αυτό το φράγμα κατασκευάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του 1980 στα Απέννινα της περιφέρειας Εμίλια Ρομάνια. Έχει χωρητικότητα περίπου 30 εκατομμυρίων κυβικών μέτρων και παρέχει πόσιμο νερό σε άνω του ενός εκατομμυρίου ανθρώπους σε τέσσερις επαρχίες», λέει ο δρ Ματσόλι. «Ο διαχειριστής του υδροταμιευτήρα κάνει χρήση των προγνώσεων για να βελτιστοποιήσει την κατανάλωση και την κατανομή του νερού». Οι ακριβείς προβλέψεις των ποτάμιων ροών απαιτούν την προσομοίωση ολόκληρου του κύκλου του νερού, εξηγεί ο δρ Χάριγκαν. «Κατά παράδοση, αυτό συνέβαινε με γνώμονα τις λεκάνες απορροής ποταμών, όπου κάναμε αρκετά καλής ποιότητας παρατηρήσεις του καιρού και της ποτάμιας ροής. Τώρα […] οι δορυφόροι μάς επιτρέπουν να κάνουμε υδρολογικές προβλέψεις περιοχών του κόσμου για τις οποίες υπάρχουν ελάχιστες έως μηδενικές παρατηρήσεις εδάφους», λέει ο δρ Χάριγκαν. Εξακολουθούν, βεβαίως, να υπάρχουν θολά σημεία. «Μία από τις μεγαλύτερες ασάφειες αφορά την πρόγνωση ακραίων καιρικών φαινομένων που προκαλούν ακραία υδρολογικά φαινόμενα, ειδικά αν πρόκειται για διάστημα μεγαλύτερο των δύο εβδομάδων», αναφέρει ο δρ Χάριγκαν. «Μία άλλη αφορά τη δυνατότητα να προσομοιώνουμε τι συμβαίνει στη βροχή όταν διαποτίζει και διαπερνά το έδαφος. Ωστόσο, οι καινοτομίες στην τηλεανίχνευση είναι πολλά υποσχόμενες». Ασφαλώς, στις προγνώσεις για τη στάθμη των ποταμών πρέπει να λαμβάνονται υπόψη και άλλοι παράγοντες. Σύμφωνα με τους ειδικούς του JRC, εξακολουθούν να μην υπάρχουν διαθέσιμα στοιχεία για την ποσότητα νερού που καταναλώνεται για διάφορους σκοπούς ή για την επίδραση της άντλησης των υπόγειων υδάτων στις ποτάμιες ροές. «Η μεγαλύτερη δυσκολία κατά τη σύσταση υδρολογικών μοντέλων είναι η προσμέτρηση του ανθρώπινου συντελεστή στο ισοζύγιο νερού, ιδίως για μεγάλες γεωγραφικές εκτάσεις. Αν καταφέρουμε να μοντελοποιήσουμε αποδοτικότερα τέτοιους παράγοντες, θα ελαττωθεί σε σημαντικό βαθμό το επίπεδο αβεβαιότητας στις παρατηρήσεις και τις προβλέψεις ξηρασίας», σημειώνει η ομάδα του JRC. View full είδηση

«Η καταιγίδα ήταν τόσο έντονη, που φούσκωσε το ποτάμι. Η γέφυρα παρασύρθηκε, με αποτέλεσμα η Αθήνα να κοπεί στα δύο». Η είδηση διαδόθηκε από στόμα σε στόμα σπέρνοντας τον φόβο στους κατοίκους της πόλης. Πότε και που συνέβη αυτό; Tο 1852, στην Αθήνα. Ποιο ήταν το ποτάμι που φούσκωσε; Η σημερινή οδός Σταδίου…Μάλιστα, στο ύψος του Αρσακείου υπήρχε και μία γέφυρα και η νεροποντή την παρέσυρε με αποτέλεσμα να κοπεί η Αθήνα στα δύο. Τα ποτάμια εξακολουθούν να ρέουν κάτω από τους δρόμους της Αθήνας. Σε πολλά κτίρια κατά μήκος του δρόμου αντλούνται και σήμερα νερά, με υδραυλικά συστήματα, ενώ γεωτρήσεις του ΙΓΜΕ (Ινστιτούτο Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών) απέδειξαν ότι οι περισσότεροι δρόμοι της Αθήνας κρύβουν ένα μπαζωμένο ρέμα ή ένα υπόγειο ποτάμι. Ο Ιλισός, ο Ηριδανός, ο Κυκλόβορος, το Λυκόρεμα, ο Βουρλοπόταμος, ο Βοϊδοπνίχτης, ο Αλασσώνας είναι μερικά από αυτά. Σύμφωνα με μελέτη του ΕΜΠ, τα ανοιχτά ρέματα το 1945, είχαν μήκος 1.280 χιλιόμετρα και σήμερα, μόλις, 434 χιλιόμετρα, μειώθηκαν, δηλαδή, σε ποσοστό 66,4%. Όπως, δε, προκύπτει από μελέτη του ΙΓΜΕ, πριν από μερικά χρόνια, το 80% των νερών της βροχής το απορροφούσε το έδαφος και μόλις το 20% έπεφτε στην θάλασσα, σήμερα το ποσοστό αυτό έχει αλλάξει δραματικά... Καθίσταται, λοιπόν, σαφές, ότι τα πλημμυρικά φαινόμενα που συχνά – πυκνά σημειώνονται στο λεκανοπέδιο, δεν αποτελούν «κεραυνό εν αιθρία», αλλά είναι αποτέλεσμα των επιλογών μας και της στρεβλής ανάπτυξης που ακολουθήσαμε. Και οι αριθμοί είναι ενδεικτικοί: μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι δομημένες επιφάνειες στην Αθήνα κάλυπταν το 25% του λεκανοπεδίου. Μετά το 1975, το 75% καλύφθηκε από δομημένες επιφάνειες και δρόμους δίκτυα, ενώ οι ελεύθεροι χώροι αποτελούν, μόλις, στο 4%. Τα ρέματα, χθες και σήμερα... Στα τέλη του 19ου αιώνα, διέσχιζαν το λεκανοπέδιο, 700 χείμαρροι, ποτάμια και ρυάκια. Το 1999, ο αριθμός τους ήταν μικρότερος των 70 (κάτω, δηλαδή και από το 10%) και σήμερα, δεν υπερβαίνουν τα 50. Που χάθηκαν; Μπαζώθηκαν και καταπατήθηκαν. Μόνο στο λεκανοπέδιο της Αττικής έχουν μπαζωθεί και τσιμεντοποιηθεί περίπου 550 χιλιόμετρα ρέματα και χείμαρροι. Κι αυτό, προκειμένου να πραγματοποιηθούν τα οικιστικά όνειρα των κατοίκων της Αθήνας, με τις γνωστές συνέπειες που και σήμερα (για πολλοστή φορά) βιώσαμε. Ο Ιλισός, ήταν το μεγαλύτερο ποτάμι που διέσχιζε την Αθήνα. Ξεκινούσε από τον Υμηττό, για να καταλήξει στην θάλασσα. Παλιά ήταν ανοικτό. Σήμερα, κυλάει εξ ολοκλήρου υπογείως, κάτω από τη Μιχαλακοπούλου, περνάει από την Βασ. Σοφίας (μπροστά από το Παναθηναϊκό Στάδιο), συνεχίζει στην Καλλιρρόης, για να καταλήξει μετά την Καλλιθέα στην θάλασσα. Οι Αθηναίοι θεωρούσαν τον Ιλισό, ιερό και στις όχθες του διατηρούσαν βωμούς πολλών θεών, όπου τελούνταν τα Μικρά Μυστήρια, τα οποία σχετίζονταν τόσο με τα Ελευσίνια, όσο και με Διονυσιακές τελετουργίες. Από το ιερό, αυτό, ποτάμι το μόνο που απομένει σήμερα εμφανές είναι η στεγνή και χορταριασμένη κοίτη του, δίπλα στην οποία είναι χτισμένη η Αγία Φωτεινή του Ιλισού. Στον Ιλισό χυνόταν ο Ηριδανός που ξεκινούσε από τον Λυκαβηττό και κατέβαινε από το Κολωνάκι. Κατά τη διάρκεια των εργασιών του Μετρό στην πλατεία Συντάγματος, ανακαλύφθηκε η αρχαία κοίτη του. Ο ποταμός συνεχίζει στις οδούς Μητροπόλεως και Ερμού, στην Αρχαία Αγορά και καταλήγει στον Κεραμεικό. Την κοίτη του Ηριδανού συνάντησε το Μετρό και στο Μοναστηράκι, γεγονός που ανησύχησε ιδιαίτερα τους υπεύθυνους, καθώς το ποτάμι φούσκωσε κάποιες φορές επικίνδυνα κατά τη διάρκεια των εργασιών. Ακόμα και σήμερα, ο υπόγειος ποταμός κατεβάζει 20-30 κυβικά νερού την ώρα, ενώ τις βροχερές μέρες το νερό υπερδιπλασιάζεται και από τα νερά του πλημμυρίζει η Ποικίλη Στοά και η Αρχαία Αγορά. Από το Λυκαβηττό ξεκινούσε και ο Βοϊδοπνίχτης που χωριζόταν, με ένα μέρος του να περνάει από την οδό Δημοκρίτου και την οδό Ακαδημίας προς το Αρσάκειο. Από τα Τουρκοβούνια ξεκινούσε ο Κυκλόβορος, ένας από τους μεγαλύτερους χειμάρρους της Αθήνας, που έφθανε στο Πεδίον του Άρεως και διαμέσου της οδού Μάρνη κατέληγε στην πλατεία Βάθης. Το Παγκράτι και τον Βύρωνα διέσχιζαν ο Αλασσώνας και το ρέμα «Πήδημα της Γριάς» αντίστοιχα. Στο Φάληρο χύνονταν ο Βουρλοπόταμος (ή Ξηροτάγαρος) και το ρέμα της Πικροδάφνης. Το ρέμα του Ποδονίφτη κυλάει κάθετα τους δήμους Χαλανδρίου, Ψυχικού, Φιλοθέης και Ν. Ιωνίας, διασχίζει υπόγεια τη Λεωφόρο Κηφισίας καταλήγοντας στον Κηφισό. Οι πανεπιστημιακές μελέτες συγκρίνουν την σημερινή τσιμεντούπολη με τις παλαιότερες διαμορφώσεις της, όπου γεωργικές εκτάσεις, χωράφια και ποτάμια διέσχιζαν τη γη. Η εικόνα των πανάρχαιων ποταμών που πότιζαν την Αθήνα και απορροφούσαν τα νερά της βροχής έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Έτσι, κάθε φορά που βρέχει λίγο παραπάνω, λόγω των επιχωματώσεων και των αλλοπρόσαλλων οικιστικών σχεδίων, τα υπόγεια ποτάμια «φουσκώνουν» και πλημμυρίζουν ολόκληρες περιοχές υπενθυμίζοντάς μας την μακραίωνη ύπαρξή τους και χλευάζοντας τις όποιες (εκ μέρους μας) προσπάθειες εξαφάνισής τους. Μπαζώθηκαν 800 χιλιόμετρα ρεμάτων. Το κείμενο προέρχεται από παλαιότερο άρθρο του Δημήτρη Λάππα στην “Καθημερινή” και το διαβάσαμε στο» Ποντίκι». Οι φωτογραφίες και η τεκμηρίωση είναι της Δέσποινα Δρεπανιά από την «Αθήνα μέσα στο χρόνο». Μια Αθήνα που σήμερα κυλά υπόγεια, αλλά έρχεται στο φως με την πρώτη νεροποντή. Στην αρχική φωτογραφία απεικονίζεται ο Ιλισσός ποταμός μπροστά στο Καλλιμάρμαρο Στάδιο το 1900. Διαβάστε όλο το άρθρο: www.mixanitouxronou.gr/bazomeni-athina-pou-simera-kila-ipogia-erchete-sto-fos-tin-proti-neroponti/ Click here to view the είδηση

Ολοένα και συχνότερα είναι πλέον τα πλημμυρικά φαινόμενα στην Αττική, δεδομένης και της καταστροφής των δασών στα βουνά που περικλείουν την πρωτεύουσα, με βασική αιτία το γεγονός ότι η άναρχη δόμηση της Αθήνας στον 20ό αιώνα οδήγησε στο μπάζωμα άνω των 800 χιλιομέτρων υδάτινων ροών, αλλού για δημιουργία οδών και αλλού για οικοδόμηση. Κεντρικοί δρόμοι της πρωτεύουσας όπως η Βασιλέως Κωνσταντίνου, η Καλλιρρόης και η Σταδίου δημιουργήθηκαν με βάση τις υδάτινες ροές που η φύση είχε ανοίξει στο λεκανοπέδιο. Από τις ιστορικές ροές νερού στην πρωτεύουσα έχουν απομείνει ο Κηφισός και ένα κομμάτι του Ιλισού. Μπορεί μόνο οι παλαιότεροι να θυμούνται τα ονόματα Ηριδανός, Λυκόρεμα, Βουρλοπόταμος, Βοϊδοπνίχτης, Κυκλοβόρος, Διαβολόρεμα, Αλασσώνας καθώς και άλλα ρέματα που διέτρεχαν την Αθήνα, αλλά η φύση δεν τα ξεχνά και μας τα υπενθυμίζει όποτε ανοίγουν οι ουρανοί. Η Αττική ήταν ιστορικά χώρος συρροής υδάτων, ως λεκανοπέδιο που είναι. Χιλιόμετρα και χιλιόμετρα ρεμάτων, χειμάρρων και ποταμών διέσχιζαν τον χώρο που περικλείεται από το Αιγάλεω, την Πάρνηθα, την Πεντέλη και τον Υμηττό. Μετά ήρθαν το τσιμέντο και η άσφαλτος, πήραν άναρχα θέση στην πρωτεύουσα, και τα νερά δεν βρίσκουν διέξοδο, παρά τα όποια αντιπλημμυρικά έργα. Οι δρόμοι χτισμένοι πάνω σε παλιά ρέματα που έχουν μπαζωθεί είναι και οι πρώτοι που πλημμυρίζουν (φωτ.: SOOC). Τουλάχιστον 550 χιλιόμετρα ρεμάτων και χειμάρρων έχουν μπαζωθεί στην Αττική σύμφωνα με στοιχεία από γεωτρήσεις της Ελληνικής Αρχής Γεωλογικών και Μεταλλευτικών Ερευνών (ΕΑΓΜΕ), του πρώην ΙΓΜΕ. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα άνω του 80% του υετού, ό,τι δηλαδή πέφτει από τον ουρανό (βροχή, χιόνι ή χαλάζι) να καταλήγει στη θάλασσα και μόνο το 20% ή και λιγότερο να απορροφάται από το έδαφος, αντιστρέφοντας τα αρχικά ποσοστά στην Αττική. Σύμφωνα δε με μελέτη του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείου, τα ανοιχτά ρέματα της Αττικής το 1945, είχαν μήκος 1.280 χιλιόμετρα, ενώ προσφάτως υπολογίζονταν σε μόλις, 434 χιλιόμετρα, κάτι που σημαίνει ότι περί τα 850 χιλιόμετρα ρεμάτων έχουν μπαζωθεί, σκεπαστεί και χτιστεί. Υπολογίζεται ότι στις αρχές του προηγούμενου αιώνα την πρωτεύουσα διέτρεχαν περί τα 700 ρέματα, ρυάκια, ποτάμια και χείμαρροι. Καθένα έχει την ιστορία του, συχνά… πονεμένη και σπανίως τρανή. Ο ιερός κατά την αρχαιότητα Ιλισός ξεκινά υπογείως από τον Υμηττό και καταλήγει στον φαληρικό όρμο στην Καλλιθέα, στο μόνο του ανοικτό κομμάτι. Καθ’ οδόν ο Ιλισός συλλέγει υπογείως νερά από πολλά ρέματα, όπως αυτό του Ηριδανού, η αρχαία κοίτη του οποίου έγινε αντικείμενο αρχαιολογικής μελέτης προ μερικών δεκαετιών όταν γίνονταν στην Αττική τα έργα δημιουργίας του μετρό της Αθήνας. Τα νερά του, μεταξύ 20 και 60 κυβικών μέτρων την ημέρα, περνούν και σήμερα από την Αρχαία Αγορά προερχόμενα υπογείως από τον Λυκαβηττό. Η αρχαία κοίτη του Ηριδανού, στον Κεραμεικό (φωτ.: ΑΠΕ-ΜΠΕ) Επίσης στον Λυκαβηττό είχε την πηγή του και ο Βοϊδοπνίχτης, ενώ από τα Τουρκοβούνια κατέβαινε ο Κυκλοβόρος, με κατεύθυνση το κέντρο της Αθήνας. Από τον Υμηττό κατέβαινε τον Βύρωνα και το Παγκράτι ο Αλασσώνας. Στο Φάληρο ακόμη έβρισκαν την έξοδο προς τη θάλασσα, πέρα από τα ποτάμια Ιλισός και Κηφισός, και πολλά ρέματα όπως αυτό της Πικροδάφνης, ο Βουρλοπόταμος και άλλα. Πιο γνωστό είναι το ρέμα του Ποδονίφτη, με νερό από τους πρόποδες της Πεντέλης, που διασχίζει Χαλάνδρι, Ψυχικό και Νέα Ιωνία για να καταλήξει υπογείως στον Κηφισό. Ο έλεγχος της μετατροπής των υπέργειων οδών ύδατος σε υπόγειες δεν έχει μόνο σημασία για την πρόληψη πλημμυρών, αλλά και για την ευστάθεια κτισμάτων και την κατασκευή υπόγειων δικτύων κάθε είδους. Την περασμένη άνοιξη η ΕΑΓΜΕ τοποθέτησε σε συνεργασία με την ΕΥΔΑΠ σταθμηγράφο σε γεώτρηση στις εγκαταστάσεις της εταιρείας, στην περιοχή της Μαυροσουβάλας, στη βόρεια Αττική. Αυτή η εγκατάσταση αποτελεί σταθμό παρακολούθησης του «Εθνικού Δικτύου Παρακολούθησης Υδάτων», για το υπόγειο υδροσύστημα της ΒΑ Πάρνηθας. View full είδηση

Σε έναν ποταμό στην πόλη Århus της Δανίας, ένα μηχάνημα γνωστό και ως WasteShark μπορεί να πλέει αυτόνομα και να συλλέγει σκουπίδια, τα οποία εν συνεχεία φέρνει στη στεριά, όπου και επαναφορτίζεται. Τη λειτουργία του WasteShark έρχεται να υποστηρίξει ένα drone διά αέρος, το οποίο θα χρησιμοποιεί φακούς συλλογής δεδομένων. Το drone θα μπορεί με αυτόν τον τρόπο να αναγνωρίζει και να εντοπίζει στον ποταμό κομμάτια πλαστικού ή άλλων σκουπιδιών και εν συνεχεία να κατευθύνει το WasteShark για τη συλλογή τους. Το καινοτόμο αυτό σύστημα μπορεί επίσης να εντοπίζει πετρελαιοκηλίδες, τις οποίες το WasteShark δύναται να καθαρίζει με ένα ειδικό φίλτρο. Ενώ το μικρό drone που σαρώνει και «τρώει» σκουπίδια στον ποταμό δεν αποτελεί καινούργια ιδέα, η προσθήκη του διά αέρος drone διευκολύνει τον εντοπισμό περισσότερων σκουπιδιών πιο γρήγορα. To project τρέχουν από κοινού το Υπουργείο Κλίματος της Δανίας και η νεοφυής εταιρεία τεχνολογίας Kinetica. Δεν είναι η πρώτη φορά που η Kinetica επιστρατεύει drones για τη συλλογή σκουπιδιών, καθώς πρόσφατα είχε συνεργαστεί με το μη κερδοσκοπικό ινστιτούτο San Francisco Estuary για τη δοκιμή ενός άλλου project χρήσης drones, που στόχο είχε να παρακολουθεί πόσα σκουπίδια εισέρχονται σε θαλάσσια περιβάλλοντα. Φωτό: www.wevolver.com View full είδηση

Για έκδοση οικ. άδεια; μου ζητάνε μελέτη οριοθέτησης ποταμού. Πρόκειται για οικόπεδο, σε σχέδιο πόλης, με κυρωμένη πράξη εφαρμογής. Το οικόπεδο στην μια πλευρά του βλέπει σε δρόμο και μετρά τον δρόμο υπάρχει ποτάμι. Βοήθεια οι ειδήμονες.....είναι δυνατόν να ζητάνε κάτι τέτοιο!!!! μέσα σε σχέδιο πόλης, όταν μάλιστα έχουν μπει οι ρυμοτομικές και οικοδομικές γραμμές, όταν υπάρχει εισφορά σε γη και χρήμα και γενικά όταν έχει υπολογιστεί και έχει γίνει εφαρμογή της πράξης εδώ και 20-30 χρόνια!!!! ισχύει;;;;

Ένα άκρως εντυπωσιακό βίντεο, τραβηγμένο από drone, δημοσίευσε χρήστης του YouTube από τους παγωμένους παραπόταμους του Βίκου. Οι παραπόταμοι στο Ζαγόρι πάγωσαν λόγω των χαμηλών θερμοκρασιών που επικρατούν στον νομό Ιωαννίνων, φτιάχνοντας εικόνες εκπληκτικής ομορφιάς. Τα πλάνα από τα παγωμένα νερά κάτω απ' το γεφύρι του Κοντοδήμου-Λαζαρίδη, αν μη τι άλλο, μαγνητίζουν το βλέμμα. Δείτε το βίντεο που ανέβασε στο YouTube ο χρήστης kranos ioannis Πηγή: http://greenagenda.g... Click here to view the είδηση

Περισσότερα από δέκα χρόνια μετά το άνοιγμα του φακέλου «Ασωπός», το πρόβλημα παραμένει. Ισως και οξύνεται, όσον αφορά τις επιπτώσεις στην ανθρώπινη υγεία. Νέα επιδημιολογική μελέτη του Πανεπιστημίου Αθηνών υποδεικνύει τον πολλαπλασιασμό συγκεκριμένων μορφών καρκίνου στον Δήμο Σχηματαρίου, ενώ αυξημένο κίνδυνο να νοσήσουν στο μέλλον θα εξακολουθήσουν να έχουν όλοι όσοι έπιναν επί σειρά ετών νερό με εξασθενές χρώμιο. Την υγεία του πληθυσμού της περιοχής θα παρακολουθεί για τα επόμενα 4 χρόνια το Παρατηρητήριο του Πανεπιστημίου Αθηνών, που δημιουργήθηκε από την Περιφέρεια Στερεάς Ελλάδας. Το «Παρατηρητήριο και Κέντρο Προαγωγής Υγείας Στερεάς Ελλάδας στον Δήμο Τανάγρας» υλοποιείται από την Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (Εργαστήριο Υγιεινής, Επιδημιολογίας και Ιατρικής Στατιστικής). «Θα έπρεπε να έχει γίνει εδώ και πολλά χρόνια, αλλά η Πολιτεία έχει αμελήσει το πρόβλημα», ανέφερε ο περιφερειάρχης Κώστας Μπακογιάννης. «Καλούμαστε να διαχειριστούμε τη μεγαλύτερη βιομηχανική συγκέντρωση στη χώρα, χωρίς πολεοδομικό σχεδιασμό και υποδομές. Συχνά έχω την αίσθηση ότι ο μόνος νόμος εκεί είναι ο νόμος της ζούγκλας». «Τα επιδημιολογικά δεδομένα μας δείχνουν ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για την υγεία του πληθυσμού που είχε εκτεθεί στο πολύ ρυπασμένο νερό μέχρι το 2009, όχι μόνο οι κάτοικοι των Οινοφύτων αλλά και της ευρύτερης περιοχής», ανέφερε η κ. Αθηνά Λινού, διευθύντρια του εργαστηρίου. «Παλαιότερες μελέτες έδειξαν ότι είχαμε μέσα σε μια δεκαετία αύξηση της θνησιμότητας από καρκίνο κατά 14%, με την τελευταία χρονιά να έχει αύξηση 90%, ιδίως στους καρκίνους ήπατος και νεφρών, κάτι που συνάδει με την έκθεση σε βαρέα μέταλλα. Επίσης, πρόσφατη μελέτη σε μαθητές Ε΄ και ΣΤ΄ Δημοτικού σε σχολεία της περιοχής δείχνει ότι στο ένα τέταρτο των παιδιών το αναπνευστικό δεν ήταν σε φυσιολογικά επίπεδα, κάτι πραγματικά ανησυχητικό». Σύμφωνα με την κ. Λινού, μέσα στον επόμενο μήνα θα ολοκληρωθεί νέα επιδημιολογική μελέτη, η οποία υποδεικνύει την αύξηση συγκεκριμένων μορφών καρκίνου: του πνεύμονα, του μαστού, του θυρεοειδούς, της ουροδόχου κύστης, του ήπατος και του οισοφάγου. «Σε ορισμένους καρκίνους η συχνότητα εμφάνισης είναι διπλάσια, σε άλλες 3 ή 4 φορές μεγαλύτερη», ανέφερε η κ. Λινού. «Είναι μορφές καρκίνου που σχετίζονται με την έκθεση σε αρσενικό. Επομένως, φαίνεται ότι το εξασθενές χρώμιο στο νερό συμπεριφέρθηκε με τον ίδιο τρόπο όπως οι μεγάλες συγκεντρώσεις αρσενικού. Αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης κάποιας μορφής καρκίνου θα έχουν όλοι όσοι γεννήθηκαν μέχρι και τις αρχές της δεκαετίας του 2000, καθώς ο λανθάνων χρόνος μέχρι να είναι διαγνώσιμη μια νόσος μπορεί να είναι από 5 έως 30 χρόνια. Επομένως, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε αυξημένους καρκίνους για μερικές δεκαετίες». To Παρατηρητήριο Yγείας, το οποίο χρηματοδοτείται από την Περιφέρεια και υλοποιείται με τη συνεργασία του δήμου, θα έχει μια σταθερή παρουσία στην περιοχή για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Στο διάστημα αυτό θα πραγματοποιήσει εξετάσεις σε δείγμα πληθυσμού, ενώ με τη σύμφωνη γνώμη της Αρχής Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων θα έχει πρόσβαση στα στοιχεία των νοσοκομείων της περιοχής. Απαντώντας σε ερώτημα της «Κ», η κ. Λινού εκτίμησε ότι τα αποτελέσματα των επιδημιολογικών ερευνών θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν για τη διεκδίκηση αποζημιώσεων μέσω της δικαστικής οδού από ομάδες νοσούντων. Κάτι που όμως αμφισβητεί ο πατήρ Ιωάννης Οικονομίδης, ηγετική μορφή του αγώνα στον Ασωπό, σημειώνοντας ότι τα δικαστήρια δεν κάνουν δεκτά τα στοιχεία των ιατρικών καταγραφών αν δεν έχουν προκύψει με συγκεκριμένο τρόπο. Το Παρατηρητήριο, πάντως, θα ασχοληθεί και με την προαγωγή της υγείας του πληθυσμού. Οπως ανέφερε η Αφροδίτη Βελουδάκη, μέλος της ομάδας, θα πραγματοποιείται στους κατοίκους ενημέρωση για θέματα όπως η υγιεινή διατροφή, η πρόληψη της παχυσαρκίας και η διακοπή του καπνίσματος. Το πρόβλημα της ρύπανσης των υπογείων υδάτων παραμένει. Οπως ανέφερε χθες ο Σπύρος Καρακίτσιος, από το Εργαστήριο Περιβαλλοντικής Μηχανικής του ΑΠΘ, τα επίπεδα εξασθενούς χρωμίου στα υπόγεια νερά της Λεκάνης του Ασωπού παραμένουν πολύ υψηλά, εξαιτίας ανθρωπογενούς δραστηριότητας. Προκειμένου να διαπιστωθεί αν η ρύπανση συνεχίζεται, χρειάζεται να γίνονται σταθερές μετρήσεις σε διάφορα σημεία της Λεκάνης, τουλάχιστον για την επόμενη πενταετία, προσέθεσε. Σημείωσε, δε, ότι ο εντοπισμός των πηγών της ρύπανσης θα μπορούσε να είναι εφικτός με συνεχείς δειγματοληψίες κοντά σε «ύποπτες» δραστηριότητες. Οσο για τον ρόλο της Πολιτείας σε όλα αυτά; «Το πρώτο που ζητάς από το κεντρικό κράτος είναι να μη δημιουργεί προβλήματα. Το δεύτερο είναι να δημιουργεί λύσεις», ανέφερε ο κ. Μπακογιάννης. «Εμείς έχουμε καταφέρει το πρώτο. Ως προς το δεύτερο, η ελπίδα πεθαίνει τελευταία». (από την εφημερίδα "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ") Πηγή: http://www.energia.g...p?art_id=111696 Click here to view the είδηση

Αεροπλάνο της ταϊβανέζικης εταιρίας TransΑsia Airways με 58 επιβαίνοντες έπεσε σε ποτάμι στην Ταϊπέι νωρίς σήμερα το πρωί, με αποτέλεσμα εννέα άνθρωποι να χάσουν τη ζωή τους, 17 να έχουν διασωθεί, ενώ άλλοι έχουν παγιδευτεί στα συντρίμμια, μετέδωσαν τοπικά τηλεοπτικά δίκτυα. Μεταξύ των επιβαινόντων είναι 31 κινέζοι τουρίστες, ανακοίνωσε η υπηρεσία τουρισμού της Ταϊβάν. Το ATR 72-600 της TransΑsia πραγματοποιούσε εσωτερική πτήση όταν γύρω στις 05.00 ώρα Ελλάδας, μερικά λεπτά μετά την απογείωσή του, προσέκρουσε σε οδική γέφυρα πριν συντριβεί σε παρακείμενο ποτάμι. Όσοι διασώθηκαν διακομίσθηκαν στο νοσοκομείο. Το αεροπλάνο είχε αναχωρήσει από το αεροδρόμιο του Σονγκσάν στην Ταϊπέι με προορισμό το νησί Κινμέν. Σωστικά συνεργεία έχουν σπεύσει στην περιοχή. Τηλεοπτικές εικόνες δείχνουν διασώστες να στέκονται πάνω στα συντρίμμια του αεροσκάφους προσπαθώντας να απεγκλωβίσουν τους επιβάτες χρησιμοποιώντας σχοινιά και να μεταφέρουν τους διασωθέντες, μεταξύ τους δύο παιδιά, με σωσίβιες λέμβους μέχρι την ακτή. Είναι το δεύτερο αεροπορικό δυστύχημα που σημειώνεται σε αεροσκάφος της ίδιας εταιρίας μέσα σε μερικούς μήνες. Στις 23 Ιουλίου, αεροσκάφος της TransΑsia με 54 επιβάτες και τέσσερα μέλη πληρώματος συνετρίβη σε νησί του τουριστικού αρχιπελάγους Πενγκού, στα ανοικτά των δυτικών ακτών της Ταϊβάν. Σαράντα οκτώ άνθρωποι, από τους οποίους δύο Γαλλίδες, σκοτώθηκαν στο δυστύχημα αυτό που σημειώθηκε εξαιτίας των ιδιαίτερα δυσμενών καιρικών συνθηκών και δέκα επέζησαν. Ο τυφώνας Μάτμο που συνοδευόταν από ισχυρούς ανέμους και σφοδρές βροχοπτώσεις σάρωνε τότε την περιοχή. Πηγή: http://www.topontiki...kobei-tin-anasa Click here to view the είδηση

Μια μέθοδος, η οποία βρίσκεται στο στάδιο της μελέτης υπό περιβαλλοντικές συνθήκες, δίνει τη δυνατότητα για ακόμη καλύτερη αξιολόγηση της κατάστασης των επιφανειακών νερών σε λίμνες και ποτάμια. Πρόκειται για την παθητική δειγματολοψία η οποία βοηθάει τους ερευνητές να έχουν μια ολοκληρωμένη εικόνα της συσσώρευσης ρύπων σε βάθος χρόνου και μάλιστα καλύπτει ορισμένα κενά από τις άλλες κλασικές μεθόδους δειγματοληψίας. «Η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει προτείνει την παθητική δειγματοληψία ως ένα συμπληρωματικό εργαλείο σε ό,τι αφορά τον έλεγχο της ποιότητας των νερών», επισήμανε, μιλώντας στη Greenagenda.gr, η Δ. Βουτσά, καθηγήτρια του Εργαστηρίου Ελέγχου Ρύπανσης Περιβάλλοντος, του Τμήματος Χημείας του ΑΠΘ. «Με την παθητική δειγματοληψία μπορούμε να έχουμε πιο ολοκληρωμένα αποτελέσματα για την έκθεση σε ρύπους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, έως και μήνα, και μπορεί να ανιχνευθούν ρύποι που βρίσκονται σε πολύ χαμηλές συγκεντρώσεις. Το δίκτυο παρακολούθησης λειτουργεί ως προσομοιωτής της συσσώρευσης των ρύπων στα επιφανειακά νερά και μπορεί να καταγράψει τυχόν επεισόδια ρύπανσης. Έτσι μπορούμε να έχουμε καλύτερη εικόνα της υπό μελέτη περιοχής», υπογράμμισε η κα. Βουτσά. Στοιχεία από τη διδακτορική διατριβή της Ε. Τερζοπούλου, υπό την επίβλεψη της κας Βουτσά, δημοσιεύονται σήμερα από την εφαρμογή της παθητικής δειγματοληψίας στη λεκάνη του Στρυμόνα. Με την παθητική δειγματοληψία ανιχνεύτηκαν 12 ενώσεις περισσότερες σε σχέση με την κλασσική μέθοδο δειγματοληψίας. Η παθητική δειγματοληψία μπορεί να χρησιμοποιηθεί συμπληρωματικά για τον έλεγχο της ποιότητας των νερών και στην αξιολόγηση του οικοτοξικολογικού κινδύνου. Πηγή: http://greenagenda.g...το-απθ-ανιχνεύ/ Click here to view the είδηση

Πολύ μεγαλύτερη από τις έως τώρα εκτιμήσεις είναι η ρύπανση των ευρωπαϊκών υδάτων, όπως καταδεικνύει νέα έρευνα του Ινστιτούτου Περιβαλλοντικών Σπουδών του Λάνταου και του Κέντρου Περιβαλλοντικών Μελετών του Χέλμχολτς. Βασικός στόχος της ενδελεχούς έρευνας των γερμανών επιστημόνων ήταν να διαπιστωθούν οι συνέπειες των οργανικών χημικών ουσιών στους υδάτινους οργανισμούς. Η χρονική συγκυρία που πραγματοποιήθηκε δεν είναι τυχαία. Είναι η πρώτη φορά που όλες οι χώρες μέλη της ΕΕ συγκέντρωσαν στοιχεία για την ποιότητα των υδάτων τα οποία διατέθηκαν τώρα και για επιστημονικούς σκοπούς. Βασικά συμπεράσματα Το αποτέλεσμα; Ο στόχος που έχει τεθεί -βάσει σχετικής ευρωπαϊκής οδηγίας- να υπάρξει μια «καλή οικολογική κατάσταση» των ευρωπαϊκών υδάτων μέχρι το 2015 κινδυνεύει να μην επιτευχθεί. Όπως εξηγεί ο Βέρνερ Μπρακ, ένας από τους επικεφαλής της έρευνας: «Έχουμε πολλά και διαφορετικά δεδομένα από τις χώρες μέλη. Υπάρχουν χώρες που προχώρησαν σε έναν εξονυχιστικό έλεγχο, σε πολλά σημεία και για τον εντοπισμό πολλών και διαφορετικών χημικών. Υπάρχουν όμως άλλες στις οποίες παρουσιάζονται πολλά κενά στα δεδομένα που μας μετέφεραν. Συγκεντρώσαμε παρόλα αυτά όλα τα διαθέσιμα δεδομένα και τα αξιολογήσαμε. Αυτό όμως οδήγησε στο να παρουσιάζουν μια πολύ κακή εικόνα οι χώρες εκείνες που πραγματοποίησαν ενδελεχή έρευνα και οι οποίες παρουσίασαν μια συνολική και πραγματική εικόνα της κατάστασης των υδάτων τους». Όπως επισημαίνει ο ειδικός, η χημική ρύπανση των υδάτων είναι ένα πανευρωπαϊκό πρόβλημα που αφορά όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, όπως καταδεικνύουν και τα αποτελέσματα της έρευνας. Σημαντικές διαφορές όμως διαπιστώνονται, σύμφωνα με τον ίδιο, όσον αφορά την παρακολούθηση της ποιότητας των υδάτων. «Βλέπουμε ότι στην νότια αλλά και σε τμήματα της ανατολικής Ευρώπης η παρακολούθηση των υδάτων είναι περιορισμένη και ορισμένες φορές μάλιστα δεν τηρούνται καν τα στάνταρ που προβλέπει η σχετική ευρωπαϊκή οδηγία». Κίνδυνος για τα οικοσυστήματα Σύμφωνα με τον Βέρνερ Μπρακ, η έρευνα καταδεικνύει ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο η χημική ρύπανση συνιστά σαφέστατο κίνδυνο για τα οικοσυστήματα των υδάτων. «Διαπιστώσαμε ότι στο 14 % των περιπτώσεων θα πρέπει να αναμένονται άμεσες συνέπειες από τη συγκέντρωση χημικών στο νερό. Με απλά λόγια: οργανισμοί πεθαίνουν (…) και ορισμένα ευαίσθητα είδη θα εξαφανιστούν». Εντούτοις, όπως σημειώνει ο ειδικός, η ποιότητα των υδάτων στην Ευρώπη συνολικά έχει βελτιωθεί σημαντικά τις τελευταίες δεκαετίες, και κυρίως, μετά το 1970. «Τότε παρατηρούνταν το φαινόμενο της θνησιμότητας των ψαριών. Οι εικόνες με τα νεκρά ψάρια στην επιφάνεια ποταμών και λιμνών αποτελούν πλέον εξαίρεση και αυτό είναι επιτυχία. Ωστόσο τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι δεν έχουμε φτάσει ακόμη στο σημείο που θέλαμε». Clara Walther / Κώστας Συμεωνίδης Υπεύθ. Σύνταξης: Σταμάτης Ασημένιος Πηγή: http://www.dw.de/χημ...μούς/a-17720636 Click here to view the είδηση

Την πράσινη μπαταρία για το ηλεκτρικό σύστημα, τις μονάδες αντλησιοταμίευσης ανέδειξε εκ νέου η χθεσινή επίσκεψη του πρωθυπουργού στο έργο αντλησιοταμίευσης που κατασκευάζει η ΤΕΡΝΑ Ενεργειακή στην Αμφιλοχία. Το έργο με την υψηλή εγχώρια προστιθέμενη αξία αλλά και τα μεγάλα οφέλη για το ηλεκτρικό σύστημα άνω των 120 εκατ. ευρώ ετησίως, αναμένεται να παίξει καθοριστικό ρόλο στην επάρκεια ενεργειακού εφοδιασμού της χώρας και στην απεξάρτηση από εισαγόμενα καύσιμα, στην ευελιξία και στη σταθερότητα του διασυνδεδεμένου ηλεκτρικού δικτύου με την περαιτέρω διείσδυση των ανανεώσιμων πηγών, αλλά και στη μείωση του συνολικού κόστους ηλεκτρισμού. Όμως εκτός από το έργο της ΤΕΡΝΑ Ενεργειακής στην Αμφιλοχία, στη χώρα υπάρχουν και άλλα έργα αντλησιοταμίευσης που μπορούν να αναπτυχθούν και να ενισχύσουν την ευελιξία του συστήματος σε συνθήκες υψηλής διείσδυσης των ΑΠΕ. Σύμφωνα με παλαιότερη μελέτη του Πολυτεχνείου, η οποία διενεργήθηκε για λογαριασμό της ΡΑΕ, υπάρχουν συνολικά 7 ταμιευτήρες σε τέσσερα μεγάλα ποτάμια της χώρας, με δυνατότητες δημιουργίας συνολικά 1500MW έργων αντλησιοταμίευσης και παραγωγής ηλεκτρενέργειας, με εκτιμώμενο κόστος που ξεπερνά το 1,5 δις ευρώ. Εκτός από αυτά τα έργα σε ακόμη 7 ζεύγη ταμιευτήρων υδροηλεκτρικών της ΔΕΗ, υπάρχουν δυνατότητες αξιοποίησης με σημαντικά χαμηλότερο κόστος, δηλαδή €280 εκ. για έργα ισχύος 400MW. Στο επίκεντρο μπαίνουν Αχελώος, Άραχθος, Αλιάκμονας, Νέστος, δηλαδή τα μεγαλύτερα ποτάμια της χώρας, τα οποία ήδη αξιοποιούνται υδροηλεκτρικά, ωστόσο απαιτούνται και νέες επενδύσεις. Με βάση λοιπόν τις επιστημονικές εκτιμήσεις, υπάρχουν 7 ζεύγη ταμιευτήρων υδροηλεκτρικών της ΔΕΗ, 2 στον Αχελώο, 1 στον Άραχθο, 2 στον Αλιάκμονα και 2 στο Νέστο, όπου μπορούν να εγκατασταθούν αμειγώς αντλητικά συγκροτήματα ισχύος400mw και μέσο κόστος περί τα 700 €/KW. Εκτός όμως από τα έργα της ΔΕΗ, υπάρχουν δυνατότητες εγκατάστασης νέων έργων με τη δημιουργία νέου ταμιευτήρα, ώστε να δημιουργηθούν μονάδες παραγωγής (αναστρέψιμα συγκροτήματα) συνολικής ισχύος 1500MW και μέσου κόστους περί τα 1000 €/KW. Η μελέτη Στο πρώτο τμήμα του ερευνητικού προγράμματος διαπιστώθηκε ότι υπάρχουν στην ηπειρωτική Ελλάδα (διασυνδεδεμένο σύστημα) 36 ταμιευτήρες (εκ των οποίων οι 18 της ΔΕΗ) με ωφέλιμο όγκο ο κάθε ένας άνω των τριών (3) εκατομ. κυβικών μέτρων, άρα δυνητικά κατάλληλοι για εγκατάσταση αντλητικών. Στο δεύτερο τμήμα του ερευνητικού προγράμματος, σε επτά (7) εν σειρά ζεύγη ταμιευτήρων υδροηλεκτρικών έργων της ΔΕΗ (2 στον Αχελώο, 1 στον Άραχθο, 2 στον Αλιάκμονα, 2 στο Νέστο) διαπιστώθηκε ότι μπορούν να εγκατασταθούν αμιγώς αντλητικά συγκροτήματα (μονάδες για άντληση μόνο), αξιοποιώντας τόσο το αντίστοιχο ζεύγος των ταμιευτήρων όσο και άλλες υπάρχουσες κατασκευές όπως αγωγούς, υδροληψίες κλπ. (συνολική ισχύς περί τα 400 MW, μέσο κόστος περί τα 650 €/ΚW). Στο τρίτο τμήμα του ερευνητικού προγράμματος, σε επτά (7) από τους παραπάνω ταμιευτήρες ΔΕΗ με μικρή διακύμανση της στάθμης τους (2 στον Αχελώο, 1 στον Άραχθο, 2 στον Αλιάκμονα, 2 στο Νέστο) , διαπιστώθηκε ότι μπορούν να εγκατασταθούν αναστρέψιμα συγκροτήματα (μονάδες για άντληση και παραγωγή), αξιοποιώντας τον αντίστοιχο υπάρχοντα ταμιευτήρα και κατασκευάζοντας ένα νέο άνω ταμιευτήρα ή δεξαμενή. Συνολικά προκύπτουν περί τα 15 αναστρέψιμα συγκροτήματα συνολικής ισχύος περί τα 1500 MW, μέσου κόστους περί τα 1.000 €/ΚW). Στο τέταρτο και τελευταίο τμήμα του ερευνητικού προγράμματος, σε όσους από τους υπόλοιπους δεκαοκτώ (18) ταμιευτήρες τους εκτός ΔΕΗ έχουν μικρή διακύμανση της στάθμης τους, θα εξετάσει αν μπορούν να εγκατασταθούν αναστρέψιμα συγκροτήματα (μονάδες για άντληση και παραγωγή), αξιοποιώντας τον αντίστοιχο υπάρχοντα ταμιευτήρα και κατασκευάζοντας ένα νέο άνω ταμιευτήρα ή δεξαμενή και τους απαραίτητους αγωγούς. View full είδηση