Αναζήτηση στην κοινότητα

Ζωή σ' έναν σιδηροδρομικό σταθμό που "σίγησε" πριν από 20 χρόνια φιλοδοξεί να δώσει μια ομάδα ανθρώπων στην Πιερία, βάζοντας ξανά στις... ράγες την κίνηση στη στάση "Αλυκή", με στόχο τη δημιουργία τουριστικής μονάδας με ήπιο περιβαλλοντικό αποτύπωμα. 'Ηδη στον χώρο έχουν μεταφερθεί και 7 βαγόνια, τα οποία θα μετατραπούν σε ενοικιαζόμενα διαμερίσματα ενώ σκοπός είναι, τουλάχιστον το κτίριο του παλιού σταθμού, να είναι έτοιμο να λειτουργήσει ως καφέ, τον προσεχή Αύγουστο. "Θέλουμε να λειτουργήσουμε τον ξεχασμένο σταθμό με άλλους όρους, δημιουργώντας, εκτός από τα καταλύματα, θερινό σινεμά, παιδότοπο και παρατηρητήριο πουλιών, διοργανώνοντας εκδρομές στη γειτονική προστατευόμενη περιοχή των Αλυκών Κίτρους και αναβιώνοντας γενικότερα τον σταθμό, που αποτέλεσε μέρος της γραμμής, η οποία συνέδεε σιδηροδρομικά τη Θεσσαλονίκη με την Αθήνα", λέει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Αλέξανδρος Τίλλας, ο οποίος έχει μισθώσει τον χώρο και τα κτίσματα από τη ΓΑΙΟΣΕ. Η µετατροπή του σταθμού έχει ξεκινήσει εδώ και περίπου δύο χρόνια και πραγµατοποιείται µε ήπιες παρεµβάσεις και σεβασµό στην αισθητική και αρχιτεκτονική ταυτότητα, τόσο του χώρου του σταθµού όσο και του γειτονικού υγροτόπου. Άλλωστε, σύμφωνα με τον Λευτέρη Μουμουλίκα, ο οποίος έχει την επίβλεψη του έργου, "για τις ανακατασκευές επιλέγονται πολλές φορές κάποια από τα υπάρχοντα υλικά, όπως πλακάκια αρχών του 19ου αιώνα της "πλακοποιίας Μεφσούτ" και τούβλα από το πλινθοκεραμοποιείο "Τσαλαπάτα". "Χρησιμοποιούμε, όσο το δυνατόν περισσότερο, τα υπάρχοντα υλικά ώστε να ανακυκλωθούν στη νέα κατασκευή και με ήπιες παρεμβάσεις από νέα υλικά να κρατήσουμε τον χώρο όσο πιο γνήσιο και αυθεντικό ώστε να παραπέμπει στην εποχή που λειτουργούσε πραγματικά ο σταθμός. Έτσι, στη δομή των κτιρίων έχουν προστεθεί παλιά τούβλα του σταθμού, κεραμίδια και ξύλα από τις σκεπές ακόμη και παλιές σιδερένιες ράγες ως υποστυλώματα, προκειμένου να διατηρηθεί αυτή η ομοιομορφία των κτιρίων". Σταθμός "Αλυκή" Έξω από το κτίριο του σταθμού με τη χαρακτηριστική επιγραφή "Αλυκή", που λειτουργούσε ως εκδοτήριο και χώρος αναμονής των ταξιδιωτών, δεσπόζει τώρα ένας άξονας βαγονιού και ένα παλιό γρανάζι. Στη μελέτη των εκμισθωτών προβλέπεται εντός του κτίσματος να δημιουργηθούν οι κοινόχρηστοι χώροι της επιχείρησης όπως η υποδοχή (reception), σαλόνι, αίθουσα πρωινού- φαγητού, κουζίνα, αποθήκη που θα εξυπηρετεί την κουζίνα και χώρος αποθήκευσης αποσκευών πελατών. Μπροστά από το κτίριο, δίπλα από τις παλιές γραμμές του σιδηρόδρομου και κάτω από το υπάρχον υπόστεγο, το οποίο θα συντηρηθεί, θα αναπτυχθούν τραπεζοκαθίσματα, ενώ στο δώμα του κτιρίου θα δημιουργηθεί παρατηρητήριο πουλιών καθώς, λόγω της γειτνίασης με τον υδροβιότοπο των Αλυκών που βρίσκεται σε περίπου 500 μέτρα απόσταση, υπάρχει μεγάλος αριθμός ορνιθοπανίδας. Sensory room για άτομα με αυτισμό Στα σχέδια των ιδιοκτητών περιλαμβάνεται και η μετατροπή ενός παλιού, βοηθητικού κτίσματος του σταθμού, σε χώρο ήπιων αισθητηριακών ερεθισµάτων (sensory room), κατάλληλα διαµορφωµένο για τη φιλοξενία ατόµων στο φάσµα του αυτισµού. Παράλληλα, θα λειτουργούν χώροι σεµιναρίων ψηφιδωτού και κεραµικής, διεξαγωγής συνεδρίων και εκδηλώσεων µικρής κλίµακας. Για τον Αλέξανδρο Τίλλα, η αναβίωση του σταθμού και η μετατροπή του σε μια ήπια τουριστική μονάδα αποτελεί μια ευκαιρία ανάδειξης της περιοχής των Αλυκών, που "είναι τουριστικά ανεκμετάλλευτη παρά την ιδιαίτερη φυσική ομορφιά της και είναι ενταγμένη στο πρόγραμμα Natura 2000". "Η περιοχή της Αλυκής Κίτρους βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τους μεγάλους αρχαιολογικούς χώρους της κεντρικής Μακεδονίας (Δίον- Βεργίνα- Πέλλα) και με τον Όλυμπο σε μόλις 40 χιλιόμετρα προς τα νοτιοδυτικά. Σε μικρή απόσταση βρίσκεται και η Θεσσαλονίκη (60χμ) και μερικά χιλιόμετρα πιο μακριά βρίσκεται και η φημισμένη περιοχή των Μετεώρων. Σε απόσταση μόλις 300 μέτρων από το μισθωμένο μας αγροτεμάχιο βρίσκεται η λιμνοθάλασσα των Αλυκών Κίτρους. Στη νότια και νοτιοδυτική πλευρά της λιμνοθάλασσας εκτείνονται αλμυρόβαλτοι, όπου φιλοξενούνται σπάνια πουλιά (φλαμίνγκο και άλλα)", περιγράφει. Η πρόσβαση προς την τουριστική μονάδα, όπου μάλιστα θα δημιουργηθεί και λαχανόκηπος για την παραγωγή βιολογικών προϊόντων, θα γίνεται μέσω δρόμου μήκους περίπου 50 μέτρων, ο οποίος διασταυρώνεται με τον παραλιακό δρόμο Αλυκών- Κορινού. Η οµάδα πίσω από την "Αλυκή" αποτελείται από τους Αλέξανδρο Δηµητρίου, Αλέξανδρο Τίλλα και Λευτέρη Μουµουλίκα και τις Μαρία Δερδεβάνη και Σµαράγδη Λαµπρινού. Το έργο έχει ενταχθεί στο πρόγραµµα "Ενίσχυσης της Ίδρυσης και Λειτουργίας Νέων Τουριστικών Μικροµεσαίων Επιχειρήσεων" του ΕΣΠΑ. Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ View full είδηση

Οι επιβατικοί σταθμοί σε πέντε σιδηροδρομικούς σταθμούς του νομού Δράμας, που αποτυπώνουν την εξέλιξη του σιδηρόδρομου στη Βόρεια Ελλάδα από τα τέλη του 19ου αιώνα μέχρι σήμερα, χαρακτηρίστηκαν ομόφωνα μνημεία από το Κεντρικό Συμβούλιο Νεωτέρων Μνημείων, κατά τη χτεσινή του συνεδρίαση. Πρόκειται για τα κτίρια υποδοχής επιβατών και συνοδευτικά αυτών κτίσματα στους σιδηροδρομικούς σταθμούς «Δράμα», «Φωτολίβος», «Νικηφόρος», «Πλατανιά» και «Παρανέστι». Όλοι οι σταθμοί παρουσιάζουν μορφολογική και τυπολογική ομοιομορφία με μικρές ιδιαιτερότητες, καθώς στηρίχτηκαν σε τυποποιημένα σχέδια κεντροευρωπαϊκών επιρροών, και δημιουργήθηκαν στο πλαίσιο της προσπάθειας σύνδεσης της Θεσσαλονίκης με την Αλεξανδρούπολη. Η σύνδεση Θεσσαλονίκης- Αλεξανδρούπολης έγινε στο πλαίσιο της ανάπτυξης του σιδηροδρομικού δικτύου της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, που είχε ξεκινήσει με την κατασκευή το 1856 της σιδηροδρομικής γραμμής που ένωνε τη Σμύρνη με το Αϊδίνι, προκειμένου να γίνει γρηγορότερα η μεταφορά του στρατού από την Κωνσταντινούπολη προς τα δυτικά της αυτοκρατορίας, αλλά και να συνδεθούν οι πόλεις ανάμεσα στους δύο βασικούς λιμένες του βορείου Αιγαίου που είχαν εξελιχθεί σε οικονομικά κέντρα της περιοχής. Το 1868 αποφασίστηκε η σύνδεση της Κωνσταντινούπολης με τη Βιέννη, ένα σχέδιο που έμεινε ανολοκλήρωτο - ωστόσο κατασκευάστηκαν 1.300 χιλιόμετρα της γραμμής. Ο σιδηροδρομικός σταθμός Δράμας, περιλαμβάνει τουλάχιστον 30 κτίσματα πολλών εποχών. Η αρχική φάση κατασκευής του ήταν το 1894, οπότε χτίστηκε ο επιβατικός σταθμός και το όμορο κτίριο γραφείων, όπως και το μηχανοστάσιο, ο υδατόπυργος, το οίκημα συντήρησης και η αποθήκη του μηχανοστασίου. Κατά τη διάρκεια του Μεσοπολέμου κατασκευάστηκαν το αυτοκινηταμαξοστάσιο, το δραζηνιστήριο, το κτίριο γραφείων του μηχανοστασίου, το οίκημα του εργοδηγού, το υπνωτήριο του υπομηχανοστασίου, η στρατιωτική αποθήκη και η περιστρεφόμενη πλάκα. Μετά το 1950 δημιουργήθηκαν νεώτερες προσθήκες (συνεργεία μηχανοστασίου, δύο σιταποθήκες και νέες αποθήκες καυσίμων). Τα μέλη του ΚΣΝΜ γνωμοδότησαν ομόφωνα υπέρ του χαρακτηρισμού ως μνημείων, του κελύφους του επιβατικού σταθμού χωρίς τις νεώτερες προσθήκες του, της περιμετρικής τοιχοποιίας του μηχανοστασίου, του κελύφους του υδατόπυργου χωρίς τις μεταγενέστερες προσθήκες και του κελύφους της αποθήκης του μηχανοστασίου. Επίσης, χαρακτήρισαν ως μνημείο την περιστροφική πλάκα - μια υπαίθρια κατασκευή ανάμεσα στον επιβατικό σταθμό και το μηχανοστάσιο, που χρησιμοποιείται για την περιστροφή των μηχανών του τρένου. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, ότι λίγοι σταθμοί διαθέτουν περιστροφική πλάκα - και στη συγκεκριμένη γραμμή, μόνο της Θεσσαλονίκης και της Δράμας. Στην Αλεξανδρούπολη υπήρχε αντίστοιχη πλάκα αλλά δεν έχει διατηρηθεί. Στο σιδηροδρομικό σταθμό «Φωτολίβος», ενδιαφέρον παρουσιάζει ο διώροφος επιβατικός σταθμός, που χαρακτηρίστηκε μνημείο (ως προς το κέλυφος) μαζί με το ισόγειο κτίσμα που βρίσκεται στη δυτική του πλευρά, έργα και αυτά του 1894. Μεταγενέστερες κατασκευές είναι η οικία του αρχιεργάτη, η οικία του κλειδούχου, η αποθήκη, το οίκημα του φύλακα και το δραιζηνοστάσιο. Πολλές ομοιότητες έχει και ο επιβατικός σταθμός στη στάση «Νικηφόρος», το κέλυφος του οποίου χαρακτηρίστηκε μνημείο, μαζί με δύο βοηθητικά κτίσματα (πλυντήριο και χώροι υγιεινής), που παρουσιάζουν και αυτά μορφολογικό ενδιαφέρον. Στο σταθμό «Πλατανιά», μνημεία χαρακτηρίστηκαν το κέλυφος του επιβατικού σταθμού και του ισογείου που βρίσκεται ακριβώς δίπλα. Εδώ η μορφολογία του σταθμού διαφοροποιείται ελαφρώς, με την ύπαρξη εξωτερικής σκάλας για την πρόσβαση στον επάνω όροφο. Τέλος, στο σταθμό «Παρανέστι», σημαντικά για χαρακτηρισμό κρίθηκαν το κέλυφος του επιβατικού σταθμού, το μηχανοστάσιο, ο υδατόπυργος και το κέλυφος της κατοικίας εργοδηγού - όλα κτίσματα του τέλους του 19ου αιώνα. Όπως υπογραμμίζεται στο σκεπτικό της πρότασης της Υπηρεσίας Νεωτέρων Μνημείων και Τεχνικών Έργων Ανατολικής Μακεδονίας- Θράκης, η γραμμή Θεσσαλονίκης- Αλεξανδρούπολης, παρ'όλο που είχε κυρίως στρατιωτικό χαρακτήρα, αναβάθμισε τη ζωή των κατοίκων, φέρνοντας εγγύτερα την Κωνσταντινούπολη και τη Θεσσαλονίκη στον ενδιάμεσο επαρχιακό χώρο. Πηγή: http://www.ered.gr/e...a/#.VaN08_ntlBc http://www.ered.gr/m...g7.php?id=50380 http://www.ered.gr/m...g7.php?id=50381 Click here to view the είδηση