Αναζήτηση στην κοινότητα

Όπως έγραψε η Η Καθημερινή της Κυριακής / Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ - Επίσημη σελίδα (27.09.2021), στα πλαίσια του φετινού, 17ου Παγκόσμιου Συνεδρίου Αντισεισμικής Μηχανικής (17th World Conference on Earthquake Engineering, που θα διεξαχθεί στο Σένταϊ της Ιαπωνίας), ο Θ.Π. Τάσιος είναι ένας από τους 4 "Masters", εγκαινιάζοντας έτσι (μαζί με τους Luis Esteva (Μεξικό), Jim Jirsa (ΗΠΑ), και Tsuneo Katayama (Ιαπωνία)) αυτόν τον θεσμό της διοργανώτριας επιστημονικής εταιρείας, International Association for Earthquake Engineering. Το σκεπτικό του θεσμού είναι "να λειτουργήσει ως "Σύνδεσμος" ανάμεσα στο παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της Αντισεισμικής Μηχανικής (ΑΜ) και να διασφαλίσει την διαγενεακή μεταβίβαση γνώσης", "συνδέοντας θρυλικές μορφές του κόσμου της ΑΜ με τους συγχρόνους τους". Προσκαλούνται "μεγάλα ονόματα της ΑΜ", 4 ανά συνέδριο, να δώσουν μια keynote lecture, με moderator κάποιον στενό συνεργάτη τους. Η ομιλία του Θ.Π. Τάσιου (μόνον για συνέδρους, στις 30.09) έχει τίτλο "A human life and an engineering vision" - ως moderator, θα προλογίσει η Καθηγήτρια του Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο - National Technical University of Athens Ελισάβετ Βιντζηλαίου. MEETGREETFlyer_Tassios.pdf View full είδηση

Μια συνέντευξη της εκπομπής "Αστικό Τοπίο" με τον ακαδημαϊκό, πολιτικό μηχανικό, αρθρογράφο και συγγραφέα Θεοδόση Τάσιο: View full είδηση

Διάλεξη του καθηγητή του Ε.Μ.Π. Θεοδοσίου Π. Τάσιου, με θέμα: «Γεγονότα τεχνολογίας κατά τις περιπλανήσεις του Οδυσσέως» που πραγματοποιήθηκε στο πλαίσιο των εορταστικών εκδηλώσεων για τα 90 χρόνια λειτουργίας της Βιβλιοθήκης του ΤΕΕ. View full είδηση

Θεωρώ οτι μιά απ' τις φιλολαϊκότερες φωνές που ακούσθηκαν τελευταία είναι η φωνή απελπισίας του πρύτανη Φορτσάκη «αφήστε-μας ήσυχους επιτέλους!». Τριανταπέντε χρόνια τώρα, τα Κόμματα σφετερίσθηκαν τα ελληνικά πανεπιστήμια, χρησιμοποιώντας-τα ως χώρους κομματικών ασκήσεων, εις βάρος των συμφερόντων του Λαού. Επιτρέψτε-μου λοιπόν να θυμίσω (με λόγου γνώση, νομίζω) «τί είναι το Πανεπιστήμιο», για να αντιληφθείτε πόσο αντιλαϊκός είναι ο τσαμπουκάς του χθεσινού λυκειόπαιδος που μας ανάγγειλε απ' την τηλεόραση οτι πρέπει να μπαινοβγαίνει στην Πρυτανεία όποιος γουστάρει «για να στηρίξει τα δίκαια των φοιτητών και του Λαού» - τί σύγχυση (που την κατάπιναν οι Συμπολίτες-μας τριάντα χρόνια τώρα...). Αλλ' άς αρχίσω καλύτερα με το τί ΔΕΝ είναι τα Πανεπιστήμια: - Δέν είναι «Διάπλασις των Παίδων» για να νουθετήσομε τα παιδάκια - αυτός ο υψηλός σκοπός έχει ανατεθεί στη Γενική Παιδεία (και δέν τα πήγε πάντοτε πολύ καλά). - Δέν είναι φροντιστήρια κομματικής πολιτικής - αυτά άς τα φιάξουν στις δικές-τους αυλές τα κόμματα κι όχι στο Παρασκευαστήριο της Καινοτομίας για τον Ελληνικό Λαό που περιμένει. - Δέν είναι υποκατάστατο της Λαϊκής Θέλησης: Τα περι «μπροστάρισσας φωτεινής μειοψηφίας» φληναφήματα ξινίσανε στις προθήκες της Ιστορίας της χιτλερικής και της σταλινικής νεολαίας. Η Δημοκρατία δέν αναγνωρίζει πολίτες «πρώτης κατηγορίας» με κριτήριο την ηλικία: Όταν η «επανάσταση» γίνεται τρείς φορές το μήνα επι τριάντα χρόνια, κάποιο απολιτικό σύνδρομο μυρίζει. Μια άγνοια δηλαδή της απέραντης περιπλοκής των πολιτικών πραγμάτων και των συμφερόντων του... «υπόλοιπου» λαού. Ο οποίος έχει εξουσιοδοτήσει τις δικές-του Συντεχνίες, τα δικά-του Κόμματα, τους δικούς-του Αντιπροσώπους - κι όχι αυτόκλητους προστάτες. Ας θυμηθούμε τώρα τις στοιχειώδεις (και παγκοσμίως γνωστές) δράσεις των Πανεπιστημίων. Τί θέλομε να πετύχομε διδάσκοντας μέσα στα Πανεπιστήμια; α) Αυτοσυνειδητοποίηση, ενσχέσει προς τον φυσικό και τον κοινωνικό περίγυρο (υποστασιακή ανάγκη συσχετισμού), σπουδάζοντας την προγενέστερη πείρα της Ανθρωπότητας μέσω ενος corpus βασικής Επιστήμης και Φιλοσοφίας. Διδασκαλία, δηλαδή, θεμελιωδών Επιστημών (μύηση στον ορθό λόγο και μείωση της ταχύτητας παλαίωσης των γνώσεων). β) Επιβίωση, αναπτύσσοντας την επιστημονική ικανότητα: - να αμύνομαι κατά των φυσικών κινδύνων και - να παράγω ποικίλα αγαθά (υλικά και υπηρεσίες). - Διδασκαλία, δηλαδή, εξειδικευμένων Κλάδων για την εξυπηρέτηση καίριων κοινωνικών αναγκών. γ) Αναπαραγωγή γνώσης, χάρις στην ανάπτυξη κριτικού πνεύματος και ερευνητικών δεξιοτήτων - τεράστιο δυναμικό για το μέλλον του Λαού. Ετσι, το δημόσιο Πανεπιστήμιο είναι Δημόσιο στην εξυπηρέτηση ενος πολύ συγκεκριμένου σκοπού δημοσίου συμφέροντος - κι όχι όποιου σκοπού γουστάρει ο καθένας. Κι όλος ετούτος ο φιλόδοξος σκοπός - που στηρίζει την ολβιότητα των Ατόμων υπηρετεί τις πρακτικές ανάγκες των Κοινωνιών και εμπνέει την Καινοτομία ως δύναμη θεωρητική και εξόχως παραγωγική - δέν επιζητείται και δέν καλλιεργείται παρα μόνον μέσα στο Πανεπιστήμιο. Και επιτυγχάνεται με εναν δυσχερέστατον (και λεπτοφυή, θα τον έλεγα) συνδυασμό μέσων: Προφορική διδασκαλία, μαθητεία στο Εργαστήριο και στο Σπουδαστήριο, εργασίες κατ' οίκον, αναζήτηση και μελέτη βιβλιογραφίας, Σεμινάρια, κ.λπ. - αλλα κυρίως με αφιέρωση και εμμονή όλων των μελών της πανεπιστημιακής Κοινότητας μέσα σ' ενα περιβάλλον εμπνευστικό της Παιδείας, της Μαθητείας και της Συνεργασίας. 2. Μέσα σε όλα τούτα, Κυρίες και Κύριοι, πού στο καλό βλέπουμε περιθώριο για τα ακόλουθα (αποκλειστικώς νεοελληνικά πλέον) άθλια φαινόμενα: Καθολικό βρώμισμα του συνόλου οπτικού πεδίου με γραψίματα νηπιακής ασχετοσύνης. Τί ατμόσφαιρα Παιδείας μου λέτε σείς... Θεατριλίκια καταλήψεων των θερινών ανακτόρων του τσάρου - με του ψύλλου πήδημα, κι απο ολιγάριθμα παιδιά - κι αυτό βαφτίζεται «διακίνηση ιδεών» (ποίων. Κουρδισμένη αντίδραση σε θέματα καίριας εκπαιδευτικής και λαϊκής σημασίας όπως «όχι στην εντατικοποίηση» (στοιχειώδης σύγκριση με το τί γίνεται στα πανεπιστήμια των κουτόφραγκων θα αποδείκνυε την υποδηλούμενη προτίμηση στην τεχνολογική-μας εξάρτηση απ' τους ξένους, «κάτω οι μεταπτυχιακές σπουδές γιατι... υποβιβάζουν τα πτυχία-μας» (χρόνια πολεμήσαμε τα κομματόπαιδα για να πετύχομε τούτην τη σπουδαία άνοδο του ελληνικού δημόσιου πανεπιστημίου), «κάτω η βιομηχανική έρευνα» (γιατί θα βγάλει το σατανικό κέρδος η ελληνική βιομηχανία - και θα εξαρτώμαστε λιγότερο απ' τις εισαγωγές), και άλλα φληναφήματα - που έχουν ξεχασθεί αιδημόνως σήμερα. Μπουκαρίσματα γνωστών και αγνώστων αγριανθρώπων στις συνεδριάσεις των ψηφισμένων πανεπιστημιακών Οργάνων - για να επιβάλουν τη «θέλησή» τους (έλεος - σε ποιούς άλλους δημόσιους φορείς συμβαίνουν τέτοια χνέρια). Οι εργαζόμενοι στα Πανεπιστήμια (διδάσκοντες, διοικητικοί, τεχνίτες) πετάγονται κατα διαστήματα όξω («καταλήψεις», σου λέει) - έγκλημα πρωτοφανές και μοναδικό, κατά του κοινού συμφέροντος. Τριάντα χρόνια τώρα φωνάζουμε: Ολα τούτα είναι παντελώς άσχετα με τον τεράστιας λαϊκής σημασίας σκοπό των Πανεπιστημίων! Και πάντως καταστρεπτικά για τον σκοπό αυτόν. «Ξύπνα Λαέ», έγραφα εμμόνως. Και αιωρείται τριάντα χρόνια το ερώτημα: Απο πού κι ως πού μια μειονότητα νεαρών Συμπολιτών-μας νομίζει οτι «εξουσιοδοτείται» (i) να παρανομεί ασύστολα, (ii) να γίνεται κήνσωρ της πολιτικής αρετής, απρόσκλητος και αναρμόδιος, και (iii) να σφετερίζεται τον μόνο ανοχύρωτο χώρο τον οποίον δέν μπορεί να ελέγξει η ελληνική Κοινωνία! Και δέν μίλησα καθόλου για την καταπάτηση του ασύλου των ιδεών των διδασκόντων - ούτε για τις κατα διαστήματα καταστροφές της περιουσίας του Λαού, ούτε για την αθλιότητα να οργανώνονται συζητήσεις με δολοφόνους (νηπιακών αντιδημοκρατικών πολιτικών αντιλήψεων). Είμαι 100% βέβαιος οτι κανένα ελληνικό Κόμμα δέν συμφωνεί μ' αυτήν την εθνική αυτοκτονία - που δέν συμβαίνει πλέον σε καμιά Χώρα του Κόσμου (και διερωτώμαι γιατί άραγε ετούτη η διαφορά δέν έχει απασχολήσει τους καλούς πολιτικούς Αναλυτές μας...). Αρα, έχω τη βεβαιότητα οτι η φωνή Φορτσάκη «κόμματα, αφήστε-μας ήσυχους επιτέλους» θα βρεί σύντομα ευρύτατη πολιτική αποδοχή απ' όλα τα Κόμματα της Βουλής των Ελλήνων - παρά το γεγονός οτι άρχισαν να δημοσιεύονται πλήθος βαθυστόχαστων αναλύσεων απο Συναδέλφους μου, οι οποίες διακρίνονται σε δύο κατηγορίες: Οι μέν μας ειδοποιούν οτι θα υποστούμε αντίποινα καταλήψεων, φωνασκιών κ.λπ. - και πρέπει να σκιαχτούμε; [Σάμπως κάνομε τίποτ' άλλο 30 χρόνια τώρα;] Κι οι δέ, οτι στο Πανεπιστήμιο «η επιστημονική έρευνα και η διδασκαλία αποσκοπούν [...] στη δημοκρατία» (sic) κι οτι ο Πρύτανης που «ανήκει» (sic) και στους φοιτητές του τώρα με τον έλεγχο εισερχομένων στην Πρυτανεία «αφήνει απροστάτευτη την ακαδημαϊκή ελευθερία»! Τα Κόμματα όμως δέν περιμένουν αυτές τις αναλύσεις για να πάρουν τις γενναίες αποφάσεις που έχει επείγουσα ανάγκη η Χώρα. Ο κ. Θεοδόσης Π. Τάσιος είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου. Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ στις 02/11/2014 Download attachment: Tassios_on_Public_Universities.pdf.pdf Click here to view the είδηση

Η απονομή του διεθνούς βραβείου θα γίνει την Τρίτη, σε εσπερίδα που οργανώνει το ελληνικό τμήμα της IABSE. Tο Ελληνικό τμήμα της IABSE, με την υποστήριξη του Συλλόγου Πολιτικών Μηχανικών Ελλάδας (Σ.Π.Μ.Ε.), προσκαλεί την Τρίτη 14 Ιανουαρίου 2014 και ώρα 18:30 στο Αμφιθέατρο του Υπουργείου Υποδομών Μεταφορών & Δικτύων (Αναστάσεως 2 & Τσιγάντε – Ισόγειο - Παπάγου – Στάση Μετρό: «ΕΘΝΙΚΗ ΑΜΥΝΑ») στην εσπερίδα με θέμα: «Νέες τάσεις και εξελίξεις στον τομέα του Δομοστατικού Μηχανικού» που διοργανώνεται με την ευκαιρία της απονομής του διεθνούς βραβείου της IABSE: «The International Award of Merit in Structural Engineering» στον Καθηγητή κ. Θεοδόσιο Τάσιο. Ομιλητές στην εκδήλωση θα είναι οι: •Giorgio Macchi, Καθηγητής του Πανεπιστημίου της Pavia •Michel Virlogeux, Καθηγητής της Ecole Nationale Des Ponts et Chaussées •Μιχαήλ Φαρδής, Καθηγητής Οπλισμένου Σκυροδέματος Πανεπιστημίου Πατρών •Γεώργιος Γκαζέτας, Καθηγητής Εδαφομηχανικής Ε.Μ.Π. Μετά το πέρας των ομιλιών ο καθηγητής κος Michel VIRLOGEUX, θα απονείμει το βραβείο στον καθηγητή κο Θεοδόσιο Τάσιο, τιμώντας τον «ως εξέχουσα προσωπικότητα με πολύπλευρη και σημαντική συνεισφορά στην εξέλιξη της Δομοστατικής Μηχανικής, καθώς και με πλούσια δράση κοινωνικού χαρακτήρα». Πηγή: από την σημερινή εφημερίδα, Καθημερινή. Click here to view the είδηση

Το animation που ακολουθεί δημιούργησαν οι Θεοδόσης Τάσιος, ο Ν. Μήκας και ο Γ. Πολύζος της Εταιρείας Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας (ΕΜΑΕΤ). Ο Ευπαλίνος (6ος αιώνας π.Χ.) ήταν Μεγαρίτης αρχιτέκτονας. Το σπουδαιότεο έργο του ήταν το Ευπαλίνειον όρυγμα στη Σάμο, μια σήραγγα μήκους περίπου 1 χλμ. και διατομής περίπου 1,75 x 1,75 μ. Κατά μήκος της σήραγγας ο Ευπαλίνος κατασκεύασε έναν αγωγό, ο οποίος μετέφερε το νερό στην πόλη. Το έργο αυτό ένα από τα σπουδαιότερα τεχνικά έργα της αρχαιότητας, αν αναλογιστεί κανείς πως η κατασκευή του άρχισε συγχρόνως και από τα δύο άκρα του και οι σήραγγες που διανοίγονταν με αυτόν τον τρόπο, συναντήθηκαν στη μέση και αποτέλεσαν ενιαίο όρυγμα. Η πραγματοποίηση του έργου προϋπέθετε την ορθή επίλυση του σχετικού γεωμετρικού προβλήματος και την ακριβέστατη χάραξη πάνω στο έδαφος, με την επιπλέον χρήση των γνώσεων της Τοπογραφίας, της Γεωδαισίας και της Οπτικής που κατείχαν οι αρχαίοι Έλληνες από τον 6ο αιώνα π.Χ. Το έργο αυτό το ανέθεσε στον Ευπαλίνο ο τύραννος Πολυκράτης γιατί τον θεωρούσε έναν από τους σπουδαιότερους αρχιτέκτονες της εποχής του. Αυτό που το κάνει να ξεχωρίζει αιώνες μετά την κατασκευή του είναι το γεγονός ότι η σήραγγα ανοίχθηκε ταυτόχρονα και από τα 2 άκρα της. Η συνάντηση των σηράγγων έγινε κάτω από την κορυφή του βουνού με τεράστια μαθηματική ακρίβεια, παρότι οι γεωλογικές συνθήκες ανάγκασαν τον Ευπαλίνο να εκτραπεί πολλές φορές από την προσχεδιασμένη ευθυγράμμιση. Ενώ θα μπορούσαν να αποφύγουν την κατασκευή σήραγγας, και απλά να παρακάμψουν το βουνό και να υδροδοτήσουν την πόλη, σύμφωνα με τον ακαδημαϊκό Θεοδόση Τάσιο, ίσως ο μόνος πιθανός λόγος κατασκευής του Ευπαλίνειου ορύγματος, ήταν η επίδειξη της τεχνολογικής ικανότητας των κατοίκων της Σάμου. Δείτε το video animation: Δείτε όλες τις playlist από το Michanikos.gr webTV 1. 2. 3. Click here to view the είδηση

1η εκδήλωση: Παρασκευή 15.05.2015 Αίθουσα ΕΔΗΚΑ, ώρα: 20.00 Διάλεξη με θέμα «Ανατομία του Παιδευτικού Ενεργήματος» Προβολή της ταινίας του «Δίολκος για 1500 χρόνια» Ανακήρυξη του Καθηγητή μας σε Επίτιμο Δημότη Καστοριάς Διοργάνωση: 1ο Γεν. Λύκειο Καστοριάς & ΤΕΕ ΤΔΜ Ν.Ε. Καστοριάς. 2η εκδήλωση: Σάββατο 16.05.2015 Αίθουσα Επιμελητηρίου Καστοριάς, ώρα 19.00 Διάλεξη με θέμα «Κορύφωση της Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας στην Αλεξάνδρεια» Προβολή της ταινίας του «Τα μαθηματικά υδρεύουν τη Σάμο» Διοργάνωση: ΤΕΕ ΤΔΜ Ν.Ε. Καστοριάς Πηγή : http://www.spme.gr/i...p?&sec=&cid=657 Click here to view the είδηση

1. Επειδή στην περηφάνεια-µας, στην εξυπνάδα-µας και στη µοναδικότητά-µας ταιριάζουν οι ακρότητες περί µεγάλων επιτυχιών (στην αρχαιότητα συνήθως), όσο και οι ακρότητες περί αποτυχιών (οι οποίες όµως είναι πάντοτε απότοκες ξενικής επιβουλής), η περιγραφή της κατάστασης στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο δέν θα µπορούσε να είναι εξαίρεση. Βλέπετε, άλλωστε, και πώς ''διαβάζεται'' σήµερα το ανέλπιστο εκείνο γεγονός Ελευθερίας του 1973: Πάµπολλοι συµπολίτες-µας δέν µπορούν να 'φχαριστηθούν τη µνήµη εκείνης της µεγάλης 17 Νοεµβρίου, διοτι το µέν όνοµα το σφετερίσθηκαν µωροί φονιάδες, τη δε γιορτή την κουκουλώνουν βερµπαλιστές και µπαχαλάκηδες. Ασε που πασίγνωστος δηµοσιογράφος (προ 10- ετίας) αρνήθηκε να µεταδώσει τα µαγνητοφωνηµένα Πρακτικά της παράνοµης σύσκεψης των Καθηγητών του Πολυτεχνείου (το πρωί µετά την εισβολή του στρατού) - σύσκεψη όπου ακούσθηκε η διακήρυξη ''Υπέρ της αποκαταστάσεως της Δηµοκρατίας εν τη Χώρα''. [Καλά, σου λέει, είναι ποτέ δυνατόν να έχουν ειπωθεί τέτοια πράµατα από... ταξικούς εχθρούς;] Σε ανάλογο µήκος κύµατος διαστρέβλωσης βρισκόταν (επί πολλά χρόνια) και η άποψη πολλών πολιτικών και πλήθους συµπολιτών µας: ''Πώς εσείς οι καθηγητές ανέχεσθε τη διάλυση και τη βρόµιση του Πολυτεχνείου απο εσωτερικούς και εξωτερικούς καταπατητές της νοµιµότητας''. Η απόκρισή-µου, τριάντα χρόνια τώρα, ήταν πως αυτή η µοµφή ήταν µάλλον φαρισαϊκή: Ετούτη η προφανής τροχοπέδη στην Ανάπτυξη εξαιτίας αυτών των ενδοπανεπιστηµιακών ασχηµιών, ετούτη η στέρηση του Λαού απ' τα πολιτισµικά και τα οικονοµικά οφέλη που φέρνει η ανεµπόδιστη παιδεία της Καινοτοµίας, όλες λοιπόν οι ζηµιές εξαιτίας των εµφανώς εξωπανεπιστηµιακών τερτιπιών που κάτσαν στο σβέρκο καί του Πολυτεχνείου, όλα είναι απότοκα της µυωπίας των Κοµµάτων και των Αποκοµµάτων, που βρήκαν τζάµπα διαφηµιστές και τζάµπα ξέφραγον τόπο για να πάρουν το δικό-τους το βραχυπρόθεσµο (και ασήµαντο) κέρδος. Απ' την άλλη µεριά, είχαµε και τη συνδυασµένη επίπτωση της συνεχούς αυξήσεως του (υπουργικώς αποφασιζοµένου) αριθµού εισαγοµένων, µεταγραφοµένων κ.λπ., και της συνεχούς µειώσεως της δηµόσιας χρηµατοδότησης και του διορισµού διδακτικού προσωπικού, κ.λπ. Τέλος, η Κρίση επιτάχυνε την αποβιοµηχάνιση κι έφερε µια ταχύτατη υποβάθµιση των τεχνικών επαγγελµάτων - ιδιαίτερα στον τοµέα των έργων Πολιτικού Μηχανικού. 2. Τί θα περίµενε κανείς απ' τη συρροή όλων αυτών των δυσµενών περιστάσεων; Εύλογο θα ήταν να περιµένοµε µιαν ανάλογη κάµψη (i) στην ποιότητα της διδασκαλίας και (ii) κυρίως στην επιστηµονική στάθµη των Πολυτεχνικών Σχολών στη Χώρα µας. Ωστόσο, φαίνεται οτι κατι τέτοιο δέν συνέβη - όσο κι άν ακούγεται παράξενο. Ιδού µερικά στοιχεία για τη Σχολή Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ που µου είναι οικειότερη: α) Ηδη απ' τη 10-ετία 1996-2007, µε βάση τις επιστηµονικές δηµοσιεύσεις και τις ετεροαναφορές στο SCOPUS, η Σχολή αυτή κατατασσόταν 3η Πανευρωπαϊκώς, µετά το Imperial College του Λονδίνου και το ΕΤΗ της Ζυρίχης (Μ.Α. Μιµίκου: ''School of Civil Engineering Research Activities 1996-2007'', Athens, 2009). β) Στην φετεινή παγκόσµια έρευνα ''QS World University Rankings'' χρησιµοποιήθηκαν κριτήρια ''φήµης'' της κάθε Σχολής (µεταξύ Πανεπιστηµιακών και µεταξύ Εργοδοτών), καθώς και κριτήρια ερευνητικού έργου (δηµοσιεύσεις). Μεταξύ 2.000 Σχολών Πολ. Μηχανικών παγκοσµίως, η Σχολή του ΕΜΠ έρχεται 4η στις αναφορές δηµοσιεύσεων! Για όσους τυχαίνει να µή γνωρίζουν τον τρόπο παραγωγής ερευνητικών εργασιών διεθνούς στάθµης, είναι σκόπιµο να θυµίσουµε το απαιτούµενο ύψος και τη βαθειά ειδίκευση των γνώσεων, καθώς και τη συλλογικότητα και την οργάνωση της ερευνητικής Οµάδας - άρα και του ενεργού ρόλου των φοιτητών. Και διερωτώµαι: Ξέρετε πολλούς τοµείς εθνικών δράσεων µε ανάλογες παγκόσµιες πρωτιές; Το γεγονός γίνεται ακόµη εντυπωσιακότερο όταν σηµειωθεί οτι στο ίδιο κριτήριο ''αναφορών σε δηµοσιεύσεις'' η Σχολή Πολιτικών Μηχανικών ΕΜΠ κατατάσσεται τώρα πρώτη στην Ευρώπη και στην Αµερική! Η δέ φήµη-της στους εργοδότες του ιδιωτικού τοµέα (δηλαδή η φήµη στην πρακτικότητα της διδασκαλίας) την κατατάσσει 8η σ' όλη την Ευρώπη - κι είναι ετούτο εντυπωσιακότερο επίτευγµα, άν ληφθεί υπόψη η στρεβλή περι Ελλάδος εικόνα παγκοσµίως. Σπεύδω δέ εδώ να σηµειώσω ότι και σ' άλλες Σχολές του ΕΜΠ, και σ' άλλα ελληνικά Τεχνικά Πανεπιστήµια, η κατάσταση απ' αυτές τις απόψεις είναι παρόµοια. 3. Είµαι λοιπόν βέβαιος ότι πλήθος ΜΜΕ της Χώρας θα θελήσουν τώρα να εξασφαλίσουν συνεντεύξεις µε τους αθόρυβους αυτούς εργάτες της διανόησης και της ανάπτυξης του τόπου. Τουλάχιστον µε την ίδια προθυµία και συχνότητα µε την οποίαν παίρνουν συνεντεύξεις από συµπαθείς τραγουδιστές ή και αγανακτισµένους πολιτικούς. Και διότι από τις δυο αυτές σεβαστές κατηγορίες συµπολιτών-µας θα είναι δύσκολο να µάθει η δηµοσιογράφος πώς θα επιτευχθεί η Ανάκαµψη της Χώρας - ενώ οι διδάσκοντες σ' ένα Τεχνικό Πανεπιστήµιο µπορούν τουλάχιστον να υποδείξουν πώς θα επιτευχθεί η Καινοτοµία, το µόνο που µπορούµε να πουλήσουµε αφού, ευτυχώς, δέν έχοµε πια να πουλήσοµε φτηνά µεροκάµατα, όπως παλαιότερα (τώρα είµαστε ίδιοι µε την Ισπανία - ενώ επί χρόνια την ξεπερνούσαµε σε αµοιβές!). ∆εδοµένου λοιπόν ότι περιµένοµε την Ανάκαµψη απ' την Καινοτοµία κυρίως, εύλογο είναι να προτάξοµε στα πολιτικά-µας ενδιαφέροντα την αποδοτική λειτουργία των Πανεπιστηµίων µας. Ενώ, µερικές δεκάδες χρόνια τώρα, µάλλον τα υπονοµεύαµε πολλαπλώς: α) Με την όψιµη άσκηση ''κοινωνικής'' πολιτικής στην είσοδο των Πανεπιστηµίων αντί για την έγκαιρη αναίρεση της ανάντη κοινωνικής αδικίας - και υπαινίσσοµαι το αµέτρητο πλήθος εισαγοµένων (καί µετεγγραφοµένων παντός είδους). β) Με τη διεθνώς µοναδική κατάργηση της ρωµαλέας (και δαπανηρότατης) Επαγγελµατικής κρατικής εκπαίδευσης - την οποία την υπονοµεύσαµε κι άλλο µε την αθρόα πανεπιστηµιοποίηση των δυνατών τριτοβάθµιων επαγγελµατικών Σχολών µας. γ) Με την ενθάρρυνση των αποφοίτων των Λυκείων-µας να διοικούν τα Πανεπιστήµια: νοµίµως µέν (µέσω διεθνώς πρωτοφανών Νόµων) ή παρανόµως (µέσω των θρυλουµένων µυστικών προεκλογικών συµφωνιών υποψηφίων πρυτάνεων και ''φοιτητικών'' δήθεν παρατάξεων). δ) Με τη δηµιουργία του µοναδικού στη Χώρα κενού δηµοκρατικού κοινωνικού ελέγχου - αφού στα ελληνικά Πανεπιστήµια παρατηρείται η διεθνής πρωτοτυπία να µήν υπάρχει κανενός είδους φύλαξη· µε αποτέλεσµα να κυβερνάει αυτός που έχει τα ισχυρότερα λαρύγγια και τα δυνατότερα µπράτσα (είτε από µέσα, είτε απ' έξω απ' το Πανεπιστήµιο) - και νά 'χει και το θράσος να βαφτίζει τον τσαµπουκά- του «άσυλο ιδεών»... 4. Άν όλα τούτα τα τερτίπια λέγονται φιλολαϊκή (και πανεπιστηµιακή τάχα) πολιτική, τότε φοβούµαι κι άλλο για το µέλλον των παιδιών µας. Περισσότερο κι απ' όσα δεινά σχεδίαζαν µετά µανίας ο Κίσινγκερ παλιά κι η Μέρκελ σήµερα εις βάρος των - τάχα. Πηγή: http://e-archimedes....t/k2/item/5690- από την Εφημερίδα το Το Βήμα Click here to view the είδηση