Αναζήτηση στην κοινότητα

Δύο εταιρικά σχήματα εκδήλωσαν ενδιαφέρον για το διαγωνισμό του υπουργείου Μεταφορών Υποδομών για το έργο ΣΔΙΤ προυπολογισμού €291 εκατ. που αφορά στη λειτουργία και συντήρηση του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (Ε.Υ.Σ.) της μείζονος περιοχής της Πρωτεύουσας. Το Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα περιλαμβάνει τα φράγματα και του ταμιευτήρες Ευήνου, Μόρνου, Μαραθώνα, τη λίμνη Υλίκης, τις γεωτρήσεις Πάρνηθας και Βοιωτικού κάμπου, τα υδραγωγεία, τα δίκτυα μεταφοράς μήκους 400 χιλιομέτρων και τα αντλιοστάσια, που αποτελούν την κύρια υποδομή για την υδροδότηση του Λεκανοπεδίου. Ο ανάδοχος θα αναλάβει να προχωρήσει τις απαιτούμενες επενδύσεις βαριάς και ελαφριάς συντήρησης, καθώς και τη λειτουργία του ΕΥΣ για την επόμενη 20ετία. Ο ανάδοχος θα αποζημιώνεται με πληρωμές διαθεσιμότητας. Τις υποδομές λειτουργεί και συντηρεί μέχρι σήμερα η ΕΥΔΑΠ η οποία δεν συμμετείχε στον σχετικό διαγωνισμό καθώς μέχρι την λήξη του στις 20/1/2022 δεν είχε τροποποιηθεί ο ιδρυτικός νόμος της εταιρείας Σύμφωνα με πληροφορίες ενδιαφέρον συμμετοχής στο διαγωνισμό εκδήλωσαν δύο μόνο σχήματα η ΕΛΛΑΚΤΩΡ (με τις θυγατρικές της ΑΚΤΩΡ Παραχωρήσεις και Ηλέκτωρ) και η κοινοπραξία ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ – Intrakat. Η ανακοίνωση της ΕΥΔΑΠ Τους λόγους για τους οποίους δεν μπορεί να συμμετάσχει στο διαγωνισμό ΣΔΙΤ του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (Ε.Υ.Σ.), γνωστοποίησε η ΕΥΔΑΠ με ανακοίνωσή της. Οπως αναφέρει η εταιρεία "στις οικονομικές καταστάσεις και στην παρουσίαση των οικονομικών αποτελεσμάτων του 2020 που είναι αναρτημένα στην ιστοσελίδα της Εταιρείας αναφέρεται ότι το πλαίσιο της συμφωνίας με το Ελληνικό Δημόσιο «περιλαμβάνει τη ρύθμιση θεσμικών θεμάτων, όπως τη δυνατότητα συμμετοχής της ΕΥΔΑΠ σε διαγωνισμούς ΣΔΙΤ». Επίσης στις οικονομικές καταστάσεις του Α' Εξαμήνου 2021 αναφέρθηκε ότι «με σύμβαση μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου εκπροσωπούμενο από τον Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, της «Εταιρείας Παγίων ΕΥΔΑΠ» και της ΕΥΔΑΠ Α.Ε., ανατίθεται στην ΕΥΔΑΠ Α.Ε. η συντήρηση και λειτουργία του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (Ε.Υ.Σ.) της μείζονος περιοχής της Πρωτεύουσας για τρία έτη. Μετά τη λήξη της εν λόγω σύμβασης, η συντήρηση και λειτουργία του Ε.Υ.Σ. θα ανατίθεται από το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών σε ανάδοχο, ο οποίος θα αναδεικνύεται μέσω διαγωνιστικής διαδικασίας σύμφωνα με τον ν. 3389/2005 (Α' 232), στην οποία διαγωνιστική διαδικασία προτίθεται να συμμετάσχει η ΕΥΔΑΠ» Με βάση τεκμηριωμένες μελέτες υπηρεσιών της ΕΥΔΑΠ αλλά και γνωμοδότηση εξωτερικού νομικού σύμβουλου, η συμμετοχή της ΕΥΔΑΠ στο σχετικό διαγωνισμό είναι εφικτή μόνον εφόσον τροποποιηθεί ο ιδρυτικός νόμος της εταιρείας. Σημειώνεται ότι ο ιδρυτικός νόμος της ΕΥΔΑΠ έγινε πολύ πριν από την εφαρμογή Συμπράξεων Δημοσίου - Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ) και ως εκ τούτου, δεν προβλέπει δυνατότητα της ΕΥΔΑΠ να συμμετέχει σε ΣΔΙΤ εκτός της Περιφέρειας Αττικής, όπου δραστηριοποιείται. Η τροποποίηση του ιδρυτικού νόμου δεν έγινε έως και την προθεσμία υποβολής φακέλου εκδήλωσης ενδιαφέροντος στις 20/1/2022, παρά τις σχετικές ενέργειες της Εταιρείας, και συνεπώς, η ΕΥΔΑΠ δεν δύναται να συμμετάσχει στην Α' φάση του ανωτέρω διαγωνισμού. Η ΕΥΔΑΠ προχωράει απρόσκοπτα το έργο της για να επιτύχει τους στόχους του δυναμικού αναπτυξιακού και στρατηγικού σχεδιασμού της προς όφελος των μετόχων, καταναλωτών και εργαζομένων της.

Σε διαδικασία εκκίνησης μπαίνει ο διαγωνισμός για το μεγάλο έργο ΣΔΙΤ, προϋπολογισμού 291 εκατ ευρώ που αφορά την υδροδότηση της Αθήνας. Ο διαγωνισμός με τίτλο "Λειτουργία, Συντήρηση, Επισκευή και Αποκατάσταση των Παγίων του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (ΕΥΣ) για την κάλυψη των αναγκών της μείζονος περιοχής της πρωτεούσης μέσω ΣΔΙΤ", περιλαμβάνει το σύνολο των παρεχόμενων Υπηρεσιών που αφορούν στη Λειτουργία, Συντήρηση, Επισκευή, Αποκατάσταση των Παγίων που βρίσκονται εντός της ζώνης απαλλοτρίωσης του Ελληνικού Δημοσίου και ανήκουν στην Εταιρεία Παγίων Ε.ΥΔ.Α.Π. και τα οποία χρησιμοποιούνται για την συλλογή, αποθήκευση και μεταφορά ακατέργαστου νερού από τις πηγές μέχρι την είσοδο των Μονάδων Επεξεργασίας Νερού (Μ.Ε.Ν.). Επιπλέον, θα κατασκευαστούν έργα για τη διασφάλιση της καλής λειτουργικής κατάστασης του ΕΥΣ. Το Εξωτερικό Υδροδοτικό Σύστημα της Αττικής περιλαμβάνει τα φράγματα και του ταμιευτήρες Ευήνου, Μόρνου, Μαραθώνα, τη λίμνη Υλίκης, τις γεωτρήσεις Πάρνηθας και Βοιωτικού κάμπου, τα υδραγωγεία, τα δίκτυα μεταφοράς μήκους 400 χιλιομέτρων και τα αντλιοστάσια, που αποτελούν την κύρια υποδομή για την υδροδότηση του λεκανοπεδίου της Αθήνας. Στο διαγωνισμό αναμένεται να συμμετάσχει για πρώτη φορά και η ΕΥΔΑΠ καθώς η αλλαγή του καταστατικού της, της επιτρέπει να συμμετέχει σε διαγωνισμούς ΣΔΙΤ. Όπως μάλιστα επισημαίνει στην εξαμηνιαία κατάσταση της η Εταιρεία, στην πρόσφατη τροπολογία που πέρασε το καλοκαίρι για την ανανέωση μέχρι το 2040 του αποκλειστικού δικαιώματος παροχής υπηρεσιών ύδρευσης και αποχέτευσης, ανανεώθηκε και η σύμβασης για το ΕΥΣ. Ειδικότερα όπως αναφέρεται στη τροπολογία, "με σύμβαση μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου εκπροσωπούμενο από τον Υπουργό Υποδομών και Μεταφορών, της "Εταιρείας Παγίων ΕΥΔΑΠ" και της ΕΥΔΑΠ Α.Ε., ανατίθεται στην ΕΥΔΑΠ Α.Ε. η συντήρηση και λειτουργία του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (Ε.Υ.Σ.) της μείζονος περιοχής της Πρωτεύουσας για τρία έτη. Μετά τη λήξη της εν λόγω σύμβασης, η συντήρηση και λειτουργία του Ε.Υ.Σ. θα ανατίθεται από το Υπουργείο Υποδομών και Μεταφορών σε ανάδοχο, ο οποίος θα αναδεικνύεται μέσω διαγωνιστικής διαδικασίας, στην οποία διαγωνιστική διαδικασία προτίθεται να συμμετάσχει η ΕΥΔΑΠ". Η διάρκεια της ΣΔΙΤ υπολογίζεται σε 20 χρόνια, ενώ ο ανάδοχος εκτιμάται ότι θα βγει μέσα στο 2022.

Ολοκληρώθηκε με απόλυτη επιτυχία, η πόντιση του υποθαλάσσιου αγωγού υδροδότησης της Αίγινας, ένα έργο που χρηματοδοτείται από την Περιφέρεια Αττικής με πόρους του ΕΣΠΑ (ΠΕΠ Αττικής 2104-2020) ύψους 21. 5 εκ. ευρώ, ενώ, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, τέλη Σεπτέμβρη παραδίδεται προς χρήση στους πολίτες. Επισημαίνεται πως ήδη μεταφέρθηκε δοκιμαστικά νερό μέσω του αγωγού στην Αίγινα, ενώ τα έργα στην δεξαμενή αναρίθμησης συνεχίζονται. Παράλληλα ο Δήμος Αίγινας πραγματοποιεί τις απαραίτητες ενέργειες στην κεντρική δεξαμενή ώστε το νερό να φτάσει στις βρύσες των κατοίκων της Αίγινας το συντομότερο δυνατό. Την ολοκλήρωση της σχετικής διαδικασίας παρακολούθησε η Αντιπεριφερειάρχης Νήσων Β. Θεοδωρακοπούλου-Μπόγρη και ο Δήμαρχος Αίγινας Γ. Ζορμπάς. Παρόντες ήταν επίσης ο Αντιδήμαρχος Αίγινας Δ. Καραγιάννης, ο Πρόεδρος της Κοινότητας Αίγινας Π. Κασιμάκης και ο Πρόεδρος του Λιμενικού Ταμείου και Δημοτικός Σύμβουλος Αίγινας Σ. Στεριανός. Πρόκειται, σύμφωνα με την ανακοίνωση, για ένα εμβληματικό έργο μοναδικό στην Ελλάδα καθώς συνδέει, μέσω Σαλαμίνας και από κεντρικό αγωγό της ΕΥΔΑΠ μέσω υποθαλάσσιου αγωγού 14,4 χιλιομέτρων σε βάθη μέχρι και 95 μέτρων, με ημερήσια παροχή νερού 21.500 κυβικά μέτρα, ένα νησί, την Αίγινα. Ο αγωγός λύνει οριστικά το σημαντικό πρόβλημα της υδροδότησης του νησιού που μέχρι σήμερα τροφοδοτείται με μεταφορά νερού από υδροφόρα πλοία. Το έργο μαζί με μια σειρά σημαντικών έργων και υποδομών που χρηματοδοτούνται από την Περιφέρεια, συμβάλλει στην ενίσχυση της ανάπτυξης της Αίγινας. Μετά και την ολοκλήρωση της πόντισης και σύμφωνα με τους ρυθμούς εξέλιξης το έργο αναμένεται τέλη Σεπτέμβρη να έχει ολοκληρωθεί και να παραδοθεί προς χρήση από τους πολίτες. Ο Περιφερειάρχης Αττικής Γ. Πατούλης ο οποίος πριν λίγες μέρες είχε επιβλέψει τα έργα πόντισης ανοιχτά της Αίγινας, επισήμανε σχετικά ότι «Θέλω να εκφράσω την ιδιαίτερη ικανοποίηση μου που ένα εμβληματικό και καινοτόμο έργο μετά από συντονισμένες ενέργειές μας βρίσκεται στην τελική φάση υλοποίησης του, καθώς προχωρά με πολύ γρήγορους ρυθμούς. Δίνουμε λύσεις σε ζωτικά ζητήματα των νησιών μας και συμβάλλουμε στην ενίσχυση των υποδομών τους. Πρόκειται για ένα έργο μοναδικό στην Ελλάδα ο σχεδιασμός του οποίου ξεκίνησε πριν από περίπου μια δεκαετία. Με συντονισμένες πρωτοβουλίες και ενέργειες που αναλάβαμε από την αρχή της θητείας μας καταφέραμε να το ξεμπλοκάρουμε. Είναι ένα έργο πρωτοποριακό, ίσως από τα πιο δύσκολα που έχουνε εκτελεστεί στη χώρα και ίσως το πιο σημαντικό στο επίπεδο της υδροδότησης νησιωτικής περιοχής με υποθαλάσσιο αγωγό. Η σύνδεση της Αίγινας με την ΕΥΔΑΠ θα βελτιώσει την ποιότητα ζωής όλων των κατοίκων και θα μειώσει το κόστος κατανάλωσης, πράγμα που είναι ιδιαίτερα σημαντικό για τις ευπαθείς ομάδες. Θέλω να ευχαριστήσω την Αντιπεριφερειάρχη Νήσων Β. Θεοδωρακοπούλου-Μπόγρη που παρακολουθεί βήμα-βήμα και πολύ στενά το έργο, τον Δήμαρχο Αίγινας Γ. Ζορμπά, την ανάδοχο εταιρεία που ανέλαβε την εκτέλεση του έργου και όλους όσοι συνέβαλλαν για να γίνει αυτό το έργο πραγματικότητα». Η κ. Β. Θεοδωρακοπούλου-Μπόγρη υπογράμμισε ότι «Νιώθω ιδιαίτερη ικανοποίηση που μετά από πολλά χρόνια, ένα σημαντικό έργο για την Αίγινα, είναι πια στην τελική ευθεία. Κόντρα σε καιρικές συνθήκες ,την πανδημία αλλά και τις δολιοφθορές δεν σταματήσαμε ούτε μια ημέρα, με την υποστήριξη του Περιφερειάρχη Αττικής Γιώργου Πατούλη, να ασχολούμαστε με το πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα έργο. Η παρούσα διοίκηση της Περιφέρειας Αττικής, αντιλαμβανόμενη τη μεγάλη σημασία του έργου για τους πολίτες της Αίγινας από τις πρώτες μέρες ανάληψης των καθηκόντων της με τη συνεχή παρακολούθηση του έργου κατάφερε να λύσει πολλά προβλήματα και έτσι να έχουμε το επιθυμητό αποτέλεσμα. Ευχαριστώ πολύ τις τεχνικές υπηρεσίες Πειραιά και Νήσων για τον υπέρμετρο ζήλο που έχουν επιδείξει για το έργο αυτό, τις εργατοώρες που έχουν αφιερώσει για την επίβλεψη του, καθώς και τον ανάδοχο του έργου για την καλή συνεργασία».

Σημαντική είναι η σημερινή ημέρα, σε ότι αφορά την υδροδότηση της Πάτρας και των υπολοίπων περιοχών της Δυτικής Αχαΐας από το Φράγμα Πείρου – Παράπειρου. Μετά από πολυετή αναμονή ξεκίνησαν σήμερα, σύμφωνα με πληροφορίες, οι εργασίες έμφραξης για το τούνελ παράκαμψης του φράγματος, οι οποίες σηματοδοτούν την αντίστροφη μέτρηση για το γέμισμα του ταμιευτήρα με νερό. Στο σημείο βρέθηκε ο πρώην πρωθυπουργός και βουλευτής Αχαΐας του ΚΙΝΑΛ Γιώργος Παπανδρέου, ο Περιφερειάρχης Δυτικής Ελλάδας Απόστολος Κατσιφάρας, ο Δήμαρχος Πατρέων Κώστας Πελετίδης, ο πρώην Δήμαρχος Ερυμάνθου Αθανάσιος Καρπής, ο νύν Δήμαρχος Ερυμάνθου Θεόδωρος Μπαρής, ο Γρηγόρης Αλεξόπουλος, ο Πρόεδρος του ΤΕΕ Δυτικής Ελλάδας Βασίλης Αϊβαλής,, ο Πρόεδρος της ΔΕΥΑΠ Ανδρέας Παπανικήταςκαθώς και άλλοι εκπρόσωποι φορέων. Για την πλήρωση του ταμιευτήρα, η οποία θα σημάνει επί της ουσίας και την έναρξη της υδροδότησης από το φράγμα – εάν και εφόσον λυθούν τα θέματα διαχείρισης και σύστασης φορέα – θα απαιτηθούν περίπου 14 μήνες. Κώστας Πελετίδης: «Διεκδικούμε τη λειτουργία Δημόσιου Φορέα Διαχείρισης του Φράγματος Πείρου – Παράπειρου, που θα παρέχει δωρεάν νερό καθαρό και υγιεινό για ύδρευση και άρδευση» Ο Δήμαρχος δήλωσε τα εξής: «Ένα μεγάλο έργο, που θα έπρεπε να είναι έτοιμο πριν από έξι χρόνια, επιτέλους, ολοκληρώνεται και ξεκινά η λειτουργία του. Πρόκειται για έργο αναγκαίο που θα λύσει το πρόβλημα της υδροδότησης των περιοχών μας. Το ζήτημα όμως που παραμένει άλυτο, είναι αυτό της διαχείρισης του Φράγματος Πείρου – Παράπειρου. Οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, στα πλαίσια της πολιτικής που θεωρεί το νερό εμπόρευμα, θέλουν να μεταφέρουν την λειτουργία και τη διαχείριση του Φράγματος στην Περιφέρεια και τους Δήμους και να μετακυλήσουν το κόστος στις πλάτες του λαού. Εμείς από την πρώτη στιγμή, έχουμε διατυπώσει την άποψη, ότι αυτό δεν μπορεί να γίνει. Ο λαός φορολογείται άγρια και δεν του παρέχονται ούτε οι βασικές υπηρεσίες. Δεν γίνεται εμείς ως Δήμος να τον ξαναφορολογήσουμε για ένα αγαθό αναγκαίο για τη ζωή του, όπως το νερό. Έτσι καταλήγουμε οι λαϊκές οικογένειες να στερούνται αυτού του βασικού αγαθού γιατί δεν θα μπορούν να πληρώσουν τα αυξημένα τιμολόγια. Ως Δημοτικό Συμβούλιο, έχουμε αποφασίσει και διεκδικούμε τη λειτουργία Δημόσιου Φορέα Διαχείρισης του Φράγματος που θα παρέχει δωρεάν νερό καθαρό και υγιεινό για ύδρευση και άρδευση».

Στη β' φάση του διαγωνισμού είχαν προχωρήσει τα σχήματα ΓΕΚ-ΤΕΡΝΑ - ΙΝΤΡΑΚΑΤ και ΑΚΤΩΡ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ - ΗΛΕΚΤΡΩΡ - ΑΚΤΩΡ. Ακυρώθηκε ο διαγωνισμός για το έργο- ΣΔΙΤ που αφορά στο εξωτερικό υδροδοτικό σύστημα Αττικής. Ο διαγωνισμός που βρισκόταν στην β' φάση (του ανταγωνιστικού διαλόγου με δύο συμμετέχοντα σχήματα: ΓΕΚ ΤΕΡΝΑ–ΙΝΤΡΑΚΑΤ και ΑΚΤΩΡ ΠΑΡΑΧΩΡΗΣΕΙΣ-ΗΛΕΚΤΩΡ-ΑΚΤΩΡ) ακυρώθηκε ύστερα από απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας σε σχετική προσφυγή συλλόγων της ΕΥΔΑΠ αλλά και πολιτών που προσέφυγαν κατά της παράδοσης μέσω ΣΔΙΤ σε ιδιώτες του Εξωτερικού Υδροδοτικού Συστήματος (ΕΥΣ) της Αττικής. Το ΣτΕ χαρακτηρίζει με την απόφασή του την παροχή ύδρευσης ως ένα ενιαίο λειτουργικό σύστημα που ξεκινάει από τις πηγές και καταλήγει στις βρύσες των καταναλωτών. Η απόφαση του ΣτΕ ακυρώνει τόσο τη διακήρυξη του διαγωνισμού του Υπουργείου ΥΠΟΜΕ, όσο και την πράξη της αρμόδιας Διϋπουργικής Επιτροπής που ενέκρινε τη διεξαγωγή του διαγωνισμού στις αρχές του 2021 με τη μέθοδο της Σύμπραξης Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα.

Τα προβλήματα ύδρευσης και αποχέτευσης της νησιωτικής Ελλάδας επανέρχονται στην επικαιρότητα κάθε καλοκαίρι. Πώς όμως θα μπορούσαν να επιλυθούν οριστικά; Μελέτη που πραγματοποίησε η ΕΥΔΑΠ Νήσων, θυγατρική της ΕΥΔΑΠ, εκτιμά ότι με έργα και επεμβάσεις συνολικού κόστους 66,4 εκατ. ευρώ τα βασικά προβλήματα 20 νησιών μπορούν να αντιμετωπιστούν οριστικά. Δίνοντας τέλος στην επαναλαμβανόμενη αιμορραγία πόρων, που προϋποθέτει η «πυροσβεστική» παρέμβαση της Πολιτείας όποτε ανακύπτει ζήτημα. Η μελέτη πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 2013 (και αυτή την περίοδο επικαιροποιείται), στο πλαίσιο του μνημονίου συνεργασίας που υπέγραψαν το ίδιο έτος το (τότε) υπουργείο Ναυτιλίας και Αιγαίου με την ΕΥΔΑΠ. Στόχος της συνεργασίας ήταν η θυγατρική της ΕΥΔΑΠ για τα νησιά να αξιοποιήσει τη μεγάλη εμπειρία του στελεχιακού της δυναμικού προσφέροντας συμβουλευτικές και τεχνικές υπηρεσίες. Πιο συγκεκριμένα (με σειρά κόστους): - Νάξος. Το μεγαλύτερο νησί των Κυκλάδων έχει 17.930 μόνιμους κατοίκους. Η Χώρα της Νάξου και οι ανατολικές παραλιακές περιοχές καλύπτουν τις ανάγκες τους με πόσιμο νερό από τη λιμνοδεξαμενή Εγγαρών. Στη Χώρα υπάρχει παράλληλο, αυτόνομο δίκτυο που τροφοδοτεί τις δημοτικές βρύσες με νερό από πηγή. Οι υπόλοιποι οικισμοί του νησιού τροφοδοτούνται από γεωτρήσεις. Το συνολικό μήκος των αγωγών ανέρχεται σε 277,3 χλμ. Το δίκτυο αποχέτευσης (φθάνει τα 133,8 χλμ.) είναι σε καλή κατάσταση, αλλά με ελλιπή συντήρηση. Απαιτούνται έργα και επεμβάσεις για τη σωστή διαχείριση των λυμάτων και επέκταση των δικτύων αποχέτευσης. Το συνολικό κόστος όλων των έργων είναι το μεγαλύτερο στη μελέτη και φθάνει τα 12,9 εκατ. ευρώ. - Αμοργός. Οι 1.973 μόνιμοι κάτοικοι (και βέβαια οι επισκέπτες) υδροδοτούνται από 13 γεωτρήσεις, 3 πηγάδια και 2 πηγές, καθώς και με μεταφορά νερού (δίκτυο ύδρευσης 67,9 χλμ.). Η μελέτη προτείνει τη χρήση αφαλατώσεων. Οσον αφορά την αποχέτευση, το δίκτυο Χώρας και Καταπόλων είναι κατασκευασμένο χωρίς εγκεκριμένη μελέτη και ο βιολογικός καθαρισμός λειτουργεί χωρίς άδεια (τουλάχιστον κατά την εποχή σύνταξης της μελέτης). Η σωστή διαχείριση των λυμάτων απαιτεί εκτεταμένες επεμβάσεις, ανεβάζοντας τον προϋπολογισμό των έργων στα 10,6 εκατ. ευρώ. - Μήλος. Το νησί των 4.977 κατοίκων είναι το μόνο στην Ελλάδα που υδροδοτείται αποκλειστικά από ιδιωτική μονάδα αφαλάτωσης (μήκος αγωγών ύδρευσης 96,8 χλμ.). Το δίκτυο αποχέτευσης φθάνει τα 22,3 χλμ. και χρειάζεται να επεκταθεί. Απαιτείται επίσης η κατασκευή βιολογικού καθαρισμού. Το κόστος υποδομών και επεμβάσεων ανέρχεται στα 8,8 εκατ. ευρώ. - Τήλος. Το νησί (780 κάτοικοι) υδρεύεται από πηγές. Μέρος του δικτύου (μήκους 47,2 χλμ.) τοποθετήθηκε πρόσφατα, ωστόσο πρέπει να επεκταθεί. Στο νησί δεν υπάρχει αποχέτευση ή βιολογικός καθαρισμός, ανεβάζοντας το κόστος των αναγκαίων επεμβάσεων και υποδομών στα 6,1 εκατ. ευρώ. - Αγκίστρι. Το νησάκι του Αργοσαρωνικού έχει πληθυσμό 1.600 κατοίκων και τροφοδοτείται αποκλειστικά με τη μεταφορά νερού (η ΕΥΔΑΠ Νήσων προτείνει την εγκατάσταση αφαλάτωσης). Το δίκτυο ύδρευσης φθάνει τα 18,8 χλμ. και απαιτούνται επεμβάσεις μεγάλης κλίμακας για τη βελτίωσή του. Στερείται δικτύου αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού. Το κόστος όλων των υποδομών εκτιμάται στα 6 εκατ. ευρώ. - Ελαφόνησος. Το νησί των 1.041 μονίμων κατοίκων υδροδοτείται από 3 γεωτρήσεις, εκ των οποίων η μία στην Πελοπόννησο. Το δίκτυο έχει μήκος 11,4 χλμ. και περιλαμβάνει και τρεις δεξαμενές που αποθηκεύουν το νερό των γεωτρήσεων. Το νησί στερείται δικτύου αποχέτευσης και συνεπώς απαιτούνται επεμβάσεις μεγάλης κλίμακας για να εξυπηρετηθεί. Το κόστος των υποδομών ανέρχεται σε 3,6 εκατ. ευρώ. -Κίμωλος. Η υδροδότηση των 910 μόνιμων κατοίκων και των επισκεπτών του νησιού γίνεται με τη μεταφορά νερού από το Λαύριο. Στη θέση Πράσσα έχει εγκατασταθεί πιλοτική μονάδα αφαλάτωσης, σε μια προσπάθεια να αξιοποιηθεί η γεωθερμία της περιοχής. Ομως η μονάδα είναι απαξιωμένη και θεωρείται αμφίβολο αν μπορεί να χρησιμοποιηθεί. Το μήκος του δικτύου ύδρευσης είναι 11,5 χλμ. και του δικτύου αποχέτευσης 10,9 χλμ. Προτείνεται η εγκατάσταση μονάδας αφαλάτωσης, επεμβάσεις μεγάλης κλίμακας στο δίκτυο αποχέτευσης, καθώς και βελτίωση της εγκατάστασης επεξεργασίας λυμάτων. Το κόστος ανέρχεται στα 2,8 εκατ. ευρώ. - Σίκινος. Οι τρεις οικισμοί του νησιού (συνολικός πληθυσμός 273 κάτοικοι) υδροδοτείται με τρεις τρόπους: με μονάδα αφαλάτωσης, με μεταφορά νερού και με υδρομάστευση μιας πηγής (μήκους δικτύου 19,9 χλμ.). Αποχέτευση υπάρχει μόνο στη Χώρα. Προτείνεται η εγκατάσταση νέας μονάδας αφαλάτωσης και η τοποθέτηση δύο μικρών μονάδων επεξεργασίας λυμάτων. Κόστος: 2,7 εκατ. ευρώ. - Φολέγανδρος. Το νησί (765 μόνιμοι κάτοικοι) εξυπηρετείται από 5 γεωτρήσεις, καθώς και με τη μεταφορά νερού (συνολικό μήκος δικτύου 23 χλμ.), ενώ είχε υπό εγκατάσταση μονάδα αφαλάτωσης. Το δίκτυο αποχέτευσης καλύπτει τους οικισμούς Χώρας, Καραβοστασίου (λιμάνι) και Αγκάλης. Απαιτείται η εγκατάσταση νέου βιολογικού καθαρισμού. Το κόστος των υποδομών εκτιμάται στα 2,5 εκατ. ευρώ. - Καστελλόριζο. Το ακριτικό νησάκι έχει 492 μόνιμους κατοίκους. Οπως αναφέρει η μελέτη της ΕΥΔΑΠ Νήσων, ο μόνος τρόπος να τροφοδοτηθούν οι κάτοικοι του νησιού με πόσιμο νερό είναι η μονάδα αφαλάτωσης, η οποία όμως δεν επαρκεί. Επομένως, χρησιμοποιείται παράλληλα και η μεταφορά νερού. Το νησί στερείται δικτύου αποχέτευσης και βιολογικού καθαρισμού. Το κόστος υποδομών και επεμβάσεων εκτιμάται στα 2,4 εκατ. ευρώ. - Ψαρά. Το ακριτικό νησί (458 κατοίκων) υδροδοτείται από γεωτρήσεις (μήκος αγωγών 11,4 χλμ.). Ωστόσο, δεν διαθέτει δίκτυο αποχέτευσης, με αποτέλεσμα οι βόθροι να εκκενώνονται με βυτιοφόρο σε απομακρυσμένο σημείο του νησιού. Το κόστος των υποδομών ανέρχεται στα 2 εκατ. ευρώ. - Αγαθονήσι. Το βορειότερο νησί των Δωδεκανήσων έχει μόνιμο πληθυσμό 185 κατοίκων. Το δίκτυο ύδρευσης φθάνει τα 7.650 μέτρα και απαιτούνται παρεμβάσεις μικρής κλίμακας για τη βελτίωσή του. Το νησί τροφοδοτείται με μεταφορά νερού και γεωτρήσεις. Καθώς στερείται δικτύου αποχέτευσης, το κόστος των υποδομών εκτιμάται στο 1,1 εκατ. ευρώ. - Ηρακλειά. Βρίσκεται στις Μικρές Κυκλάδες και έχει 141 μόνιμους κατοίκους. Καλύπτεται αποκλειστικά με μεταφορά νερού, ενώ η πλωτή αφαλάτωση που εγκαταστάθηκε πριν από λίγα χρόνια είναι ανενεργή. Η ΕΥΔΑΠ Νήσων προτείνει την εγκατάσταση μονάδας αφαλάτωσης. Οσον αφορά τα λύματα, το νησί εξυπηρετείται αποκλειστικά από απορροφητικούς βόθρους. Το κόστος των υποδομών υπολογίζεται στο 1 εκατ. ευρώ. - Σχοινούσα. Το νησί υδροδοτείται από μονάδα αφαλάτωσης και με μεταφορά νερού. Η ΕΥΔΑΠ προτείνει την εγκατάσταση νέας μονάδας αφαλάτωσης. Τα λύματα καταλήγουν σε απορροφητικούς βόθρους. Παλαιότερα, σημειώνει η μελέτη, τα λύματα μεταφέρονταν με βυτιοφόρα σε κεντρικό βόθρο στη χωματερή του νησιού. Η πρακτική διεκόπη λόγω αντιδράσεων των κατοίκων, όμως οι ιδιωτικοί βόθροι συχνά υπερχειλίζουν. Το κόστος των υποδομών υπολογίζεται στα 882.000 ευρώ. - Χάλκη. Το νησί υδροδοτείται από αφαλάτωση και έχει αποχέτευση. Προτείνεται η αντικατάσταση της μονάδας επεξεργασίας λυμάτων. Το συνολικό κόστος εκτιμάται στα 810.000 ευρώ. Τα προβλήματα ύδρευσης και αποχέτευσης σε Υδρα, Δονούσα, Κουφονήσι, Οινούσσες Αρκετά από τα μικρότερα νησιά μπορούν να αντιμετωπίσουν τα προβλήματα ύδρευσης και αποχέτευσης με σχετικά μικρές επεμβάσεις. Πιο συγκεκριμένα: - Αγιος Ευστράτιος. Η ύδρευσή του εξασφαλίζεται αποκλειστικά από τέσσερις γεωτρήσεις. Το νησί διαθέτει δίκτυο αποχέτευσης και βιολογικό καθαρισμό. Κόστος επεμβάσεων: 565.000 ευρώ. - Οινούσσες. Στις Οινούσσες υπάρχουν δύο παράλληλα δίκτυα ύδρευσης, ένα με πόσιμο νερό κι ένα μόνο για «λάτρα». Το νησί διαθέτει μονάδα αφαλάτωσης. Επίσης, έχει κατασκευαστεί αποχετευτικό δίκτυο, το οποίο δεν λειτουργούσε, επειδή δεν λειτουργεί (τουλάχιστον την εποχή σύνταξης της μελέτης) η δημοπρατηθείσα μονάδα επεξεργασίας λυμάτων. Κόστος επεμβάσεων: 336.000 ευρώ. - Υδρα. Την εποχή συγγραφής της μελέτης, η Υδρα εξυπηρετούνταν με τον συνδυασμό μεταφοράς νερού, μονάδας αφαλάτωσης και γεωτρήσεων. Το καλοκαίρι του 2014, εγκαινιάστηκε στο νησί ιδιωτική αφαλάτωση, που καλύπτει πλέον όλες τις ανάγκες. Το νησί διαθέτει αποχέτευση. Το κόστος των προτεινόμενων επεμβάσεων, στα οποία δεν περιλαμβανόταν αφαλάτωση, εκτιμήθηκε στα 310.000 ευρώ. - Δονούσα. Το νησί υδροδοτείται από δύο γεωτρήσεις και περιστασιακά με μεταφορά νερού. Το νησί εξυπηρετείται από απορροφητικούς βόθρους, καθώς ο βιολογικός καθαρισμός βρίσκεται υπό κατασκευήν (την εποχή σύνταξης της έκθεσης). Κόστος επεμβάσεων: 222.000 ευρώ. - Κουφονήσι. Η υδροδότηση του νησιού γίνεται με τη μεταφορά νερού, καθώς η τοπική γεώτρηση δίνει νερό υψηλής αγωγιμότητας. Διαθέτει δίκτυο αποχέτευσης και βιολογικό καθαρισμό. Κόστος επεμβάσεων:195.000 ευρώ. Η ασφαλής αλλά πολυδάπανη σημερινή λύση της μεταφοράς και η προοπτική αφαλάτωσης Το μόνιμο πρόβλημα δέκα νησιών του Αιγαίου, παρά τις προσπάθειες που έχουν καταβληθεί, παραμένει χαίνουσα πληγή. Η Πολιτεία οδηγείται υποχρεωτικά στην –πολυέξοδη ως επιλογή– μεταφορά νερού, οι δήμοι υποτιμολογούν το νερό που λαμβάνουν δωρεάν από την Πολιτεία (προς ικανοποίηση των ψηφοφόρων) και έτσι ο κύκλος του προβλήματος δεν κλείνει ποτέ. Πρόσφατα η Γενική Γραμματεία Αιγαίου εκτίμησε ότι με την εγκατάσταση 10 μονάδων αφαλάτωσης θα αντιμετωπιστεί η πλειονότητα των ζητημάτων. Ωστόσο, η ανάθεση της συντήρησης των μονάδων από την Πολιτεία σε ιδιώτες δείχνει μονόδρομος, ιδίως για τα μικρά νησιά που δεν έχουν εξειδικευμένο προσωπικό. Τα στοιχεία της Γενικής Γραμματείας Αιγαίου, που δημοσίευσε πρόσφατα η «Κ», είναι αποκαλυπτικά για την έκταση του προβλήματος: το 2014 η Πολιτεία έστειλε νερό με υδροφόρες σε 7 νησιά στις Κυκλάδες και 5 στα Δωδεκάνησα. Τις μεγαλύτερες ποσότητες έλαβαν η Πάτμος, η Κίμωλος και το Κουφονήσι. Η μεταφορά νερού είναι μεν μια ασφαλής λύση, αλλά παραμένει μια λύση ανάγκης με ιδιαίτερα υψηλό κόστος. Χαρακτηριστικό είναι ότι το 2006-2014 διατέθηκαν 71,3 εκατομμύρια ευρώ για τη μεταφορά νερού στα άνυδρα νησιά. Την ίδια στιγμή, τα απαιτούμενα έργα, που θα καλύψουν τις ανάγκες σε επίπεδο υποδομών, εκτιμώνται στα 3,1 εκατ. ευρώ. Σύμφωνα με τη Γενική Γραμματεία Αιγαίου, αφαλατώσεις θα πρέπει να εγκατασταθούν ως ακολούθως στις Κυκλάδες: - Δονούσα (150 κυβικά/ημέρα). Η μονάδα έχει αγοραστεί, αλλά δεν έχει εγκατασταθεί. Το κόστος των συνοδών έργων είναι 150.000 ευρώ. - Αιγιάλη Αμοργού (450 κυβικά/ημέρα). Η μονάδα έχει αγοραστεί, αλλά δεν έχει εγκατασταθεί (εκτιμώμενο κόστος συνοδών έργων 250.000 ευρώ). - Κατάπολα Αμοργού (δύο μονάδες των 300 κυβικών ημερησίως εκάστη, με εκτιμώμενο κόστος αγοράς 450.000 ευρώ και κόστος συνοδών έργων 450.000 ευρώ). - Κίμωλος (600 κυβικά/ημέρα). Η μονάδα έχει αγοραστεί, αλλά δεν λειτουργεί (κόστος υπολειπόμενων έργων 150.000 ευρώ). - Ηρακλειά (200 κυβικά/ημέρα), με κόστος αγοράς 200.000 ευρώ και εγκατάστασης 100.000 ευρώ. Και στα Δωδεκάνησα: - Καστελλόριζο (200 κυβικά/ημέρα). Το κόστος προμήθειας νέας μονάδας εκτιμάται στα 300.000 ευρώ. - Πάτμος (δύο μονάδες των 600 κυβικών/ημερησίως). Η μονάδα αγοράστηκε, αλλά δεν έχει εγκατασταθεί (εκτιμώμενο κόστος 150.000 ευρώ). - Πανορμίτης Σύμης (80 κυβικά/ημερησίως). Ομοίως, απομένει μόνο το κόστος εγκατάστασης (20.000 ευρώ). - Λειψοί (600 κυβικά/ημέρα). Η μονάδα παραμένει ανενεργή, με κόστος εγκατάστασης 40.000 ευρώ. - Λέρος (δύο μονάδες των 1.000 κυβικών/ημέρα). Το κόστος αγοράς και εγκατάστασης της οποίας θα καλυφθεί από κοινοτικούς πόρους. - Πλάτη Καλύμνου (1 κυβικό/ημέρα), εκτιμώμενο κόστος 80.000 ευρώ. Πηγή: http://www.kathimerini.gr/816628/article/epikairothta/ellada/pws-8a-3ediyasoyn-20-nhsia-sto-aigaio

Απόλυτη ικανοποίηση επικρατεί στην Περιφέρεια, τους δήμους αλλά και τον Οργανισμό Ανάπτυξης Κρήτης για το νερό που πλέον φθάνει στο Ηράκλειο από το φράγμα Αποσελέμη. Σε συνέντευξη τύπου που παραχωρήθηκε, σήμερα, σε πανηγυρικό κλίμα έγιναν αναφορές στο πολύπαθο έργα που πλέον πήρε σάρκα και οστά, ενισχύοντας το υδάτινο απόθεμα της ανατολικής Κρήτης. Ωστόσο, σύμφωνα και με τον ΟΑΚ, ακόμη βρισκόμαστε στα μέσα του τελικού στόχου... Σε δηλώσεις του ο περιφέρειάρχης Κρήτης, Σταύρος Αρναουτάκης αναφέρθηκε στον Ανδρέα Παπανδρέου ως τον άνθρωπο που οραματίστηκε πρώτος, στο πρώτο αναπτυξιακό συνέδριο της Κρήτης, το έργο αυτό. "Χωρίς τη συμβολή των χρημάτων από την Ευρώπη, δε θα γινόταν το έργο, αλλά και χωρίς την προσπάθεια και πίεση των φορέων, βουλευτών, παραγόντων και δημάρχων δε θα εξασφαλίζονταν οι απαραίτητοι εθνικοί πόροι" - είπε ο ίδιος, ενώ πρόσθεσε ότι επόμενος στόχος είναι ο ΒΟΑΚ, στον οποίο προς το παρόν γίνονται τμηματικά, παρεμβάσεις. Συγκεκριμένα ο περιφερειάρχης είπε ότι εξασφαλίστηκαν 20 εκ. ευρώ για την οδική συντήρηση του ΒΟΑΚ, ενώ σε εξέλιξη βρίσκεται εργολαβία σε 27 χλμ. του οδικού άξονα, με στόχο τις παρεμβάσεις σε μήκος οδοστρώματος 50 χλμ. εντός 1,5 χρόνου. Ο Δήμαρχος Ηρακλείου, Βασίλης Λαμπρινός έκανε λόγο για μια ιστορική μέρα για το Ηράκλειο και την Κρήτη, χωρίς ωστόσο να παραγνωρίζει ότι το πρόβλημα του νερού στο Ηράκλειο δεν έχει λυθεί οριστικά. "Πρέπει να συγκεντρώσουμε κι άλλη ποσότητα νερού, συμπεριλαμβανομένης και αυτής από την αφαλάτωση και το γλυκό νερό του Αλμυρού, για να λύσουμε μια κι έξω το πρόβλημα υδροδότησης της πόλης" - είπε ο δήμαρχος. Ο ίδιος πάντως ευχαρίστησε τις προηγούμενες δημοτικές αρχές του Ηρακλείου αλλά και τους δημάρχους άλλων πόλεων που συνέβαλαν, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, να γίνει αυτό το έργο. Ο δ/νων σύμβουλος του ΟΑΚ, Λευτέρης Κοπάσης σε δήλωσή του ανέφερε: "Επιτέλους ήπιαμε νερό καθαρό, διαυγές και νόστιμο. Είναι μια δικαίωση για τον ΟΑΚ". Ο ίδιος τόνισε ότι η προσπάθεια δεν τελειώνει εδώ, καθώς βρισκόμαστε στον ενδιάμεσο στόχο με 20.000 κυβικά νερού την ημέρα. "Ελπίζουμε τώρα, στο Αναπτυξιακό Συνέδριο, το Νοέμβριο, να βάλουμε και σε τροχιά το θέμα του ΒΟΑΚ. Θα παλέψουμε όλοι μαζί, με όποια κυβέρνηση κι αν εκλεγεί, για αυτό το μεγάλο έργο της Κρήτης" - πρόσθεσε ο κ.Κοπάσης. Δήλωση του Γιάννη Κουράκη για το έργο Αποσελέμη Σήμερα το Ηράκλειο βιώνει μία ευτυχή στιγμή. Η πόλη μας δέχεται στις δεξαμενές της για πρώτη μέρα τα νερά από το Φράγμα Αποσελέμη, τη νέα αυτή πηγή που καλύπτει τις υδροδοτικές ανάγκες της πόλης, αλλά και του Βόρειου οδικού άξονα μέχρι τον Άγιο Νικόλαο. Πέρασαν 15 χρόνια από τότε που οι Ελληνικές Αρχές υπέβαλαν το αίτημα χρηματοδότησης του έργου στην Ε.Ε. και 8 χρόνια από τότε που ξεκίνησε το έργο, για να δούμε τα νερά του Αποσελέμη να εισέρχονται στις δεξαμενές του Δήμου Ηρακλείου. Είναι μία μεγάλη στιγμή για το Ηράκλειο και τους κατοίκους του, αλλά και για την Παράταξή μας, που ως Δημοτική Αρχή, από την πρώτη στιγμή ΔΙΕΚΔΙΚΗΣΕ και ΣΤΗΡΙΞΕ το έργο σθεναρά σε Τοπικό Επίπεδο, στην Αθήνα και στην Ε.Ε. ΣΤΑΘΗΚΑΜΕ απέναντι σε κάθε μικροπολιτική σκοπιμότητα και σε στενόμυαλα τοπικά συμφέροντα και ανταγωνισμούς, που προσπάθησαν να εμποδίσουν ή και να ματαιώσουν το μεγαλόπνοο αυτό έργο. Ένα έργο που πάντα εκτιμούσα ότι θα βελτιώσει αποφασιστικά την ποιότητα ζωής και θα συμβάλει στην ανάπτυξη της Ανατολικής Κρήτης. Είμαστε βέβαιοι ότι για την πόλη του Ηρακλείου με τα νερά του Αποσελέμη από σήμερα και με την αξιοποίηση των νερών του Αλμυρού «αύριο», που αποτέλεσαν στρατηγικές επιλογές της παράταξής μας, η λέξη «λειψυδρία» θα αποτελέσει παρελθόν. Αυτό με γεμίζει ικανοποίηση γιατί ως Παράταξη αλλά και ως Δημοτική Αρχή είχαμε ενεργό ρόλο και σθεναρή υποστηρικτική στάση -μέχρι και στο Συμβούλιο της Επικρατείας- στην επίλυση του πιο σοβαρού και διαχρονικού προβλήματος της πόλης μας. Χαίρομαι που έστω και σήμερα, εμφανίζονται ως όψιμοι υποστηρικτές κάποιοι που πολέμησαν και λοιδόρησαν το έργο και τις προσπάθειές μας και «μεταλλαγμένοι» με δηλώσεις και φωτογραφήσεις τους παριστάνουν τους τιμητές. Τέλος, ευχαριστώ όσους συνεργάστηκαν (εργατοτεχνικό και επιστημονικό προσωπικό) για την υλοποίηση του σημαντικού αυτού έργου. Πηγή: http://www.cretalive.gr/crete/view/epitelous-...-hrthe/273699

Με αίσθηση της κοινωνικής της ευθύνης, λαμβάνοντας υπόψη της τα έκτακτα μέτρα των τελευταίων ημερών που έχουν επηρεάσει τα ελληνικά νοικοκυριά, η ΕΥΔΑΠ αποφασίζει να αναστείλει όλες τις διακοπές υδροληψίας λόγω οφειλής, μέχρι νεότερης απόφασης. Η ΕΥΔΑΠ θα συνεχίσει να επιδεικνύει κοινωνική ευαισθησία μέσα από την υλοποίηση στοχευμένων δράσεων, ανταποκρινόμενη άμεσα στις κοινωνικές και οικονομικές ανάγκες των καταναλωτών της. Για περισσότερες πληροφορίες οι καταναλωτές μπορούν να απευθύνονται στα Κέντρα Εξυπηρέτησης Πελατών της ΕΥΔΑΠ. Παρακάτω εμφανίζονται τα links για τα σχετικά με την ανακοίνωση αρχεία Σχετικό αρχείο: https://www.eydap.gr/userfiles/Attachments/2015/dt_anastoli_diakopon.pdf Πηγή: https://www.eydap.gr/news/PressRelease/?id=dd7ac8d2-e4dd-4c82-9b9b-a4d100f56033

Το Ισραήλ, ως άνυδρη χώρα, αναγκάστηκε από πολύ νωρίς, εδώ και τουλάχιστον εξήντα χρόνια, να αναζητήσει λύσεις για να αυξήσει την επάρκεια και να μειώσει τη σπατάλη νερού. Επένδυσε για δεκαετίες στην έρευνα και την κατασκευή υποδομών και πλέον θεωρείται πρωτοπόρο σε πολλούς τομείς, όπως η αφαλάτωση και η στάγδην άρδευση. Σήμερα ετοιμάζεται για ακόμα ένα άλμα: να γίνει, από το 2026, η πρώτη χώρα στον κόσμο στην οποία το 100% της κατανάλωσης για την ύδρευση και τη βιομηχανία θα προέρχεται από αφαλάτωση και το 2030 η πρώτη στην οποία σχεδόν το 100% των αστικών λυμάτων θα επαναχρησιμοποιείται μετά από επεξεργασία στη γεωργία. Εως το 2005, η κύρια πηγή νερού στο Ισραήλ ήταν η θάλασσα (έτσι ονομάζεται η λίμνη) της Γαλιλαίας. Το 2002, έπειτα από μια παρατεταμένη λειψυδρία, η χώρα αποφάσισε να προχωρήσει στην κατασκευή μεγάλων μονάδων αφαλάτωσης κατά μήκος των ακτών της. Οπως εξηγεί στην «Κ» η Ολγα Σλέπνερ, από την Αρχή Υδάτων του Ισραήλ, μέσα σε δέκα χρόνια κατασκευάστηκαν στη χώρα πέντε μεγάλα εργοστάσια: το πρώτο το 2005 στο Ασκελον (115 εκατ. m3/έτος), ακολουθούμενο από το Παλμαχίμ το 2007 (90 εκατ. m3/έτος), τη Χαντέρα το 2010 (137 εκατ. m3/έτος), το Σορέκ το 2013 (150 εκατ. m3/έτος) και το Ασντόντ το 2015 (100 εκατ. m3/έτος). Το μοντέλο που ακολούθησε το Ισραήλ για την τόσο ταχεία ανάπτυξη των υποδομών είναι η συνεργασία με τον ιδιωτικό τομέα: όλες οι μονάδες αφαλάτωσης είναι ιδιωτικές (ανήκουν σε δύο εταιρείες) και κατασκευάστηκαν σε σύμπραξη με το δημόσιο (ΣΔΙΤ). Το συμβόλαιο περιλαμβάνει τη συντήρηση και λειτουργία των εργοστασίων για 25 έτη και την πώληση του νερού στο κράτος σε μια συγκεκριμένη τιμή (τη στιγμή αυτή, 0,50 ευρώ/κυβικό, από 0,70 πριν από πέντε χρόνια). Παράλληλα, εδώ και δεκαετίες η χώρα προχώρησε σε μια πολύ μεγάλη αναδιάταξη των υποδομών της, προκειμένου να αντιμετωπίσει το ελλειμματικό ισοζύγιο του πλουσιότερου σε νερό Βορρά και εντελώς άνυδρου Νότου: δημιούργησε μέσω της κρατικής εταιρείας υδάτων Mekorot έναν «εθνικό μεταφορέα», ένα ενιαίο δίκτυο που καλύπτει το μεγαλύτερο μέρος της χώρας, επιτρέποντας και την ενιαία τιμολόγηση του νερού, από όποια πηγή και αν προέρχεται. Η ιστορία δεν τελειώνει εδώ. Σήμερα βρίσκεται υπό κατασκευήν το μεγαλύτερο εργοστάσιο αφαλάτωσης στον κόσμο στο Σορέκ με στόχο να λειτουργήσει το 2023, το οποίο θα παράγει 200 εκατ. m3/έτος. Επίσης σε διαδικασία διαγωνισμού βρίσκονται ακόμα δύο μονάδες, μία βόρεια της Χάιφα για επιπλέον 100 εκατ. m3/έτος και η επέκταση του Ασντόντ για επιπλέον 100 εκατ. m3/έτος. Με αυτόν τον τρόπο, αναφέρει η κ. Σλέπνερ, το Ισραήλ θα καλύψει με αφαλάτωση έως το 2026 το 100% των αναγκών ύδρευσης, από 80% σήμερα. 100% των αναγκών του για την ύδρευση και τη βιομηχανία θα καλύπτει το Ισραήλ μέσω αφαλάτωσης από το 2026. Θα είναι η πρώτη χώρα στον κόσμο που θα το πετύχει. Πώς λειτουργούν όμως αυτές οι μεγάλες μονάδες αφαλάτωσης; Η επίσκεψη στη μονάδα της Χαντέρα (η οποία εξυπηρετεί περίπου 1,2 εκατ. πολίτες) δίνει την ευκαιρία να απαντηθούν αρκετές απορίες. «Το θαλασσινό νερό στην περιοχή μας έχει υψηλή αλατότητα, περίπου 40.000ppm (μέρη διαλυμένων αλάτων ανά εκατομμύριο), και μέσω της μονάδας γίνεται 240 ppm», εξηγεί η Μίριαμ Mπρουσιλόβσκι, τεχνική διευθύντρια της IDE (εταιρείας που διαχειρίζεται τρεις από τις πέντε μονάδες αφαλάτωσης της χώρας). «Το νερό έρχεται στη μονάδα μέσω τριών αγωγών, μήκους 1,25 χλμ., από βάθος 15 μέτρων. Η απορρόφηση είναι αργή, περίπου 45.000 m3/ώρα (περίπου μία πισίνα το λεπτό), ώστε να μην απορροφώνται ψάρια. Κατόπιν υφίσταται δύο στάδια προεπεξεργασίας που απομακρύνουν κάθε σωματίδιο. Στη συνέχεια το νερό αφαλατώνεται μέσω αντίστροφης ώσμωσης. Κατά τη διαδικασία αυτή ανακτάται το 45% της ενέργειας που χρειάζεται το εργοστάσιο. Το μισό από το νερό που απορροφάται από τη θάλασσα μετατρέπεται σε πόσιμο, ενώ το άλλο μισό είναι “συμπυκνωμένο”, καθώς έχει το σύνολο του αλατιού. Αυτό επιστρέφεται στη θάλασσα μπροστά στο εργοστάσιο, όπου αναμειγνύεται με το νερό που χρησιμοποιείται για την ψύξη του παρακείμενου εργοστασίου». Το αλμόλοιπο Οσον αφορά την επίδραση του αλμολοίπου (δηλαδή του υπολείμματος της επεξεργασίας στο εργοστάσιο αφαλάτωσης) στο θαλάσσιο περιβάλλον, η εταιρεία υποστηρίζει ότι είναι από τα ζητήματα που έχουν πλέον επιλυθεί. «Γίνεται έλεγχος δύο φορές το έτος, με δείγματα από το νερό και τους οργανισμούς του πυθμένα. Το αλμόλοιπο έχει 80.000 ppm αλάτων όταν εισέρχεται στη θάλασσα και σε απόσταση δέκα μέτρων από την έξοδο έχει μόλις 1% περισσότερη αλατότητα από το θαλασσινό νερό», λέει η κ. Mπρουσιλόβσκι. «Τα χημικά που χρησιμοποιούνται στην επεξεργασία του νερού, λ.χ. για να εμποδίζεται η σκλήρυνση των μεμβρανών της αντίστροφης ώσμωσης, είναι κάτω από τα επιτρεπόμενα όρια, τα οποία αναθεωρούνται ανά κάποια χρόνια, ανάλογα με την εξέλιξη της επιστήμης». Πάντως κανένα από τα εργοστάσια αφαλάτωσης δεν βασίζεται στη χρήση ανανεώσιμων πηγών ενέργειας για να καλύπτει τις ανάγκες του (χρησιμοποιεί ρεύμα από το δίκτυο). «Το νέο εργοστάσιο στο Σορέκ θα καλύπτει μέρος των αναγκών του από φωτοβολταϊκά. Το ενεργειακό κόστος είναι σήμερα 3,3 KW/m3 νερού, από 4-4,5 KW/m3 πριν από λίγα χρόνια, και στα νέα εργοστάσια θα είναι στα 2,9 KW/m3», εξηγεί η εκπρόσωπος της IDE. Τέλος, όσον αφορά τις 53.000 μεμβράνες που χρησιμοποιούνται στο εργοστάσιο της Χαντέρα, περίπου το 12% ανανεώνεται κάθε δέκα χρόνια και συνήθως πωλείται σε εταιρείες που έχουν ανάγκη για παραγωγή χαμηλότερης ποιότητας νερού. Υδάτινες «γέφυρες» με Ιορδανία και Παλαιστίνη Στις άνυδρες περιοχές, η διαχείριση του νερού είναι ζήτημα επιβίωσης. Στη συγκεκριμένη «γειτονιά» του κόσμου, η διαχείριση του νερού της Θάλασσας της Γαλιλαίας και του ποταμού Ιορδάνη υπήρξε ήδη από τη δεκαετία του ’60 πηγή έντασης ή συγκρούσεων ανάμεσα στο Ισραήλ, στη Συρία, στον Λίβανο και στην Ιορδανία. Σήμερα το Ισραήλ έχει υπογράψει δύο συμφωνίες για την παροχή νερού στην Ιορδανία και στην Παλαιστινιακή Αρχή. Στην πρώτη περίπτωση, το Ισραήλ συμφώνησε να παρέχει 100 εκατ. m3 ετησίως από τη Θάλασσα της Γαλιλαίας (στην Ιορδανία, το «κενό» μεταξύ παραγωγής και κατανάλωσης νερού είναι 500 εκατ. m3/ετησίως). Το νερό παρέχεται με την εξής συμφωνία: τα πρώτα 50 εκατ. m3 ετησίως προς 0,04 ευρώ/m3 και οτιδήποτε πάνω από αυτό προς 0,80 ευρώ/m3. «Η τιμή του νερού είναι χαμηλή γιατί αυτή τη στιγμή είναι παράγοντας ειρήνης ανάμεσα στις δύο χώρες», λέει ο Λιόρ Γκούτμαν, εκπρόσωπος της Mekorot. Οι δύο χώρες συζητούσαν πριν από λίγα χρόνια την κατασκευή κοινού εργοστασίου αφαλάτωσης, όμως η συμφωνία δεν προχώρησε. Το αίτημα για αύξηση της μεταφοράς νερού από τη Γαλιλαία στην Ιορδανία είναι ενδεχομένως και ένας από τους λόγους (μαζί με τον περιβαλλοντικό) για τους οποίους η Mekorot προχώρησε σε ένα μεγάλο έργο, για τη μεταφορά αφαλατωμένου νερού στη Θάλασσα της Γαλιλαίας: σε πρώτη φάση 120 εκατ. m3/έτος. Το έργο, που κόστισε 250 εκατ. ευρώ, θα λειτουργήσει δοκιμαστικά τον Νοέμβριο. Στην περίπτωση της Παλαιστινιακής Αρχής, η κατάσταση είναι σαφώς πιο περίπλοκη. Η διαχείριση των υδατικών πηγών της Παλαιστίνης είναι πηγή συγκρούσεων ανάμεσα στις δύο πλευρές ήδη από τη δεκαετία του ’60. Με τη Συμφωνία του Οσλο τέθηκαν συγκεκριμένοι περιορισμοί στις απολήψεις νερού μέσω γεωτρήσεων στη Λωρίδα της Γάζας και στη Δυτική Οχθη και το Ισραήλ δεσμεύτηκε για την παροχή συγκεκριμένης ποσότητας νερού. Σύμφωνα με διεθνείς οργανισμούς, το Ισραήλ εκμεταλλεύεται μέσω γεωτρήσεων το μεγαλύτερο μέρος των υπόγειων υδάτων της Λωρίδας της Γάζας, ενώ στην Παλαιστινιακή Αρχή εμποδίζεται η διάνοιξη νέων γεωτρήσεων, με αποτέλεσμα τα παλαιστινιακά εδάφη να αντιμετωπίζουν οξύ πρόβλημα. Από την πλευρά του το Ισραήλ υποστηρίζει ότι έχει μειώσει τις απολήψεις μέσω γεωτρήσεων και παρέχει στην Παλαιστινιακή Αρχή πολύ περισσότερο νερό από όσο ορίζει η Συμφωνία του Οσλο. Αρδευση από λύματα Στο Ισραήλ οι ανάγκες ύδρευσης αντιπροσωπεύουν το 40% της συνολικής κατανάλωσης νερού. Το 51% όμως αφορά την άρδευση. Στον τομέα αυτό η χώρα πρωτοπορεί τεχνολογικά, έχοντας αναπτύξει τη στάγδην άρδευση και άλλες μεθόδους περιορισμού της σπατάλης νερού εδώ και δεκαετίες, καταφέρνοντας να καλλιεργήσει μεγάλα τμήματα της ερήμου. Επιπλέον, μεγάλο μέρος των αναγκών (45%) καλύπτεται από επεξεργασμένα λύματα, τα οποία διοχετεύονται στις αγροτικές περιοχές με χωριστό δίκτυο. «Περίπου το 87% των λυμάτων στη χώρα καθαρίζονται και χρησιμοποιούνται στη γεωργία. Πρόκειται για το υψηλότερο ποσοστό στον κόσμο, με δεύτερο υψηλότερο την Ισπανία με 20%», εξηγεί ο Λιορ Γκούτμαν, εκπρόσωπος της Mekorot (σ.σ. στην Ελλάδα η επαναχρησιμοποίηση νερού για άρδευση είναι κάτω από 1%). «Το νερό που αντλείται από τη θάλασσα είναι σε 4 ώρες από τη Μεσόγειο στα σπίτια μας. Επειτα από 72 ώρες αφότου καταλήξει στην αποχέτευση έχει καθαριστεί και χρησιμοποιείται στη γεωργία, έως και 470 χλμ. μακριά. Εως το 2030 θα καθαρίζεται σχεδόν το σύνολο των λυμάτων και θα μεταφέρεται και στις πιο απομακρυσμένες καλλιέργειες για άρδευση, υποκαθιστώντας την ανάγκη για γεωτρήσεις». Η Netafim είναι η μεγαλύτερη εταιρεία στον κόσμο στην ανάπτυξη συστημάτων άρδευσης. «Ολα έγιναν από ανάγκη», λέει ο Γκαλ Τζόρνταν, αντιπρόεδρος της εταιρείας. «Σήμερα το 95% της γεωργίας στο Ισραήλ χρησιμοποιεί στάγδην άρδευση. Παράλληλα, αυξάνεται συνεχώς το ποσοστό του επαναχρησιμοποιούμενου νερού στην άρδευση, 30% το 2015, 45% σήμερα. Σε όλο τον πλανήτη η κλιματική αλλαγή αλλάζει τις συνθήκες για τη γεωργία. Ο τρόπος που χρησιμοποιείται σήμερα θα είναι επαρκής για ακόμη 5-7 χρόνια, αλλά δεν θα μπορεί να λειτουργήσει σε 15 χρόνια. Η αλλαγή δεν θα έρθει μόνο μέσα από τους αγρότες, αλλά και τις ιδιωτικές εταιρείες και τις κυβερνήσεις. Σήμερα μιλάμε για «γεωργία ακριβείας», δηλαδή τη χρήση τεχνολογίας πληροφοριών ώστε να εξασφαλίζεται ότι η καλλιέργεια και το έδαφος θα λάβει αυτό ακριβώς που χρειάζεται για τη μεγιστοποίηση της παραγωγής, ελαχιστοποιώντας το περιβαλλοντικό αποτύπωμα». Μια από τις εταιρείες που συνεργάζεται η Netafim στη χώρα μας είναι η Agrohellas στην Ορεστιάδα, πετυχαίνοντας 68% μικρότερη κατανάλωση νερού για την καλλιέργεια ρυζιού. Πολλά βήματα μπροστά στη διαχείριση υδάτων Το υπόλοιπο της αφαλάτωσης (νερό με διπλάσια αλατότητα) επιστρέφει στη θάλασσα στη Χαντέρα (αριστερά). Στο εργοστάσιο επεξεργασίας λυμάτων Σαφντάν (κέντρο) καταλήγουν τα λύματα του Τελ Αβίβ μέσω ενός τεράστιου αγωγού. Δίπλα στη θάλασσα της Γαλιλαίας (δεξιά) υπάρχουν εγκαταστάσεις επεξεργασίας νερού, που καλύπτουν τις ανάγκες του βόρειου Ισραήλ.