Αναζήτηση στην κοινότητα

Η THELXIOPE είναι χαμηλού κόστους, ρυθμιζόμενη, έχει διάρκεια ζωής αρκετών λεπτών, διαθέτει βιβλιοθήκη απειλών-ήχων, ενώ δεν υπάρχει ανάγκη για εξοπλισμό επί του σκάφους. Μπορεί να ενεργήσει είτε ακίνητη/στατική (stationary) είτε αυτοπροωθούμενη (self propelled) με ικανή ταχύτητα απομάκρυνσης σε τυχαίες τροχιές. Ο Παναγιώτης Ρίζος, ένας 25χρονος τελειόφοιτος του τμήματος Μηχανικών Πληροφορικής του ΤΕΙ Καβάλας είναι ο δημιουργός του «έξυπνου» αντιτορπιλικού συστήματος «THELXIOPE». Μπορεί πλέον η χώρα μας να μην έχει πολλά πράγματα για να περηφανεύεται, όμως γι’ αυτό που δε φείδεται διαχρονικά, είναι τα μυαλά και η καινοτομία στη σκέψη που αυτά παράγουν. Ένα τέτοιο μυαλό βρίσκεται στο κεφάλι του Παναγιώτη Ρίζου, ενός 25χρονου φοιτητή, τελειόφοιτου του τμήματος Μηχανικών Πληροφορικής του ΤΕΙ Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Ο Παναγιώτης, μετά από τα δημιουργικά χρόνια στην Καβάλα, σήμερα κάνει την πρακτική του εξάσκηση σε ελληνική εταιρεία αμυντικών συστημάτων στην Αθήνα, τον Νοέμβρη θα βρεθεί ξανά στην πόλη μας για την ορκωμοσία του, ενώ έναν μήνα νωρίτερα, στις αρχές Οκτώβρη, θα ξεκινήσει τα μαθήματα για τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Καποδιστριακό, στην κατεύθυνση της Ηλεκτρονικής Φυσικής. Το ξεκίνημα… Πέρυσι, στο πλαίσιο παρουσίασης πτυχιακής εργασίας, ο Παναγιώτης Ρίζος με τη συμφοιτήτριά του, Νικολέτα Μιχαηλίδου, κατασκεύασαν μια τορπίλη, με εξελιγμένα τεχνικά χαρακτηριστικά, η οποία εκτός από την ικανότητα να προκαλέσει πλήγμα στον στόχο της, έχει την ικανότητα να παραπλανά τα αμυντικά συστήματα του εχθρού. Η «έξυπνη» τορπίλη ονομάζεται ST14 (Smart Torpedo 2014) και αποτελεί αποτέλεσμα της δουλειάς των δύο νέων, που είχαν την έμπνευση να υλοποιήσουν ένα τόσο περίπλοκο όπλο στο πλαίσιο της πανεπιστημιακής τους εργασίας, υπό την επίβλεψη του καθηγητή, δρα Δημήτρη Πογαρίδη. Τον Οκτώβριο του 2014, στο πλαίσιο του πανελλαδικού Φεστιβάλ Βιομηχανικής Πληροφορικής i2fest2014 στην Καβάλα, η πτυχιακή εργασία βραβεύτηκε με το ανώτερο βραβείο αρτιότητας από το Κέντρο Τεχνολογικής Έρευνας Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης. Η εξέλιξη και η «Σειρήνα» που έδωσε το όνομα στο σύστημα THELXIOPE Ο Παναγιώτης Ρίζος δεν έμεινε εδώ και φέτος εξέλιξε αυτή την ιδέα του, δημιουργώντας το σύστημα THELXIOPE (Θελξιόπη), που ανήκει στην κατηγορία των soft kill αναλώσιμων ακουστικών αντιμέτρων (ψευδοστόχων) αντιτορπιλικής άμυνας υποβρυχίων αλλά και πλοίων επιφανείας. Μιλώντας στο «Χ», ο 25χρονος φοιτητής επισήμανε ότι «το σύστημα “THELXIOPE”, είναι προσωπικής μου ιδιοκατασκευής. Εκτός του ότι υπάρχει τη δυνατότητα, να παραχθεί, και να αξιοποιηθεί στην Ελληνική αμυντική βιομηχανία και ΠΝ, μπορεί να αποφέρει ζήτηση και στην παγκόσμια αγορά όπλων. Πρόκειται για έναν ακουστικό παρεμβολέα (acoustic jammer) παθητικών ακουστικών τορπιλών, ικανού να παράγει ήχους απειλών και σήματα συγκεκριμένων συχνοτήτων προσαρμοσμένης παραπλάνησης, ενώ μπορεί να εκτοξευθεί από υποβρύχια, πλοία επιφανείας ή ακόμα και να αφεθεί από ελικόπτερα κάνοντας χρήση αλεξιπτώτου. Η THELXIOPE είναι χαμηλού κόστους, ρυθμιζόμενη, έχει διάρκεια ζωής αρκετών λεπτών, διαθέτει βιβλιοθήκη απειλών-ήχων, ενώ δεν υπάρχει ανάγκη για εξοπλισμό επί του σκάφους. Μπορεί να ενεργήσει είτε ακίνητη/στατική (stationary) είτε αυτοπροωθούμενη (self propelled) με ικανή ταχύτητα απομάκρυνσης σε τυχαίες τροχιές. Όσο για αυτό το πρωτότυπο, αλλά αρχαιοελληνικό στο άκουσμα, όνομα, ο Παναγιώτης εξηγεί ότι το έδωσε εμπνευσμένος «από την Θελξιόπη, μία εκ των Σειρήνων της Ελληνικής μυθολογίας, οι οποίες προσέλκυαν με το τραγούδι τους ναυτικούς». Ποιος ή τι σου έδωσε το ερέθισμα για να προκύψει η ιδέα για την κατασκευή μιας τορπίλης και τι είναι αυτό που την κάνει πρωτότυπη; Υπάρχει κάτι αντίστοιχο διεθνώς; «Ασχολούμαι με την σχεδίαση αμυντικών συστημάτων 5 χρόνια πριν αποφασίσω το θέμα της περσινής μου πτυχιακής εργασίας, της τορπίλης ST14 και πλέον κάνω και την πρακτική μου πάνω σε αυτό τον τομέα. Αξίζουν, βέβαια συγχαρητήρια στον κ. Πογαρίδη, ο οποίος με εμπιστεύτηκε τότε να υλοποιήσω κάτι τόσο παράξενο στα αυτιά και μάτια πολλών, όπως επίσης και για το ακούραστο μεράκι του στην διοργάνωση του πανελλαδικού θεσμού πλέον i2fest, που βοηθά στην ανταλλαγή επιστημονικής γνώσης. Διεθνώς, υπάρχουν 3-4 εταιρείες οι οποίες ακολουθούν σχεδόν τα ίδια χαρακτηριστικά και φιλοσοφία, χωρίς καινοτομίες και κινούνται σε σταθερό οικονομικό πλαίσιο, μιας και μιλάμε για αναλώσιμα αντίμετρα μικρής διάρκειας ζωής. Επίσης τα υποβρύχια τύπου 212 του Ελληνικού Πολεμικού Ναυτικού διαθέτουν το σύστημα “CIRCE” για αποπροσανατολισμό παθητικών και ενεργητικών τορπιλών, ενώ οι φρεγάτες, όπως “Ψαρά V”, “Ύδρα V” το σύστημα NIXIE. Με βάση αυτά λοιπόν κατασκεύασα ένα αντίμετρο το οποίο να συνδυάζει αρχικά την διαφορετικότητα της εκτόξευσης (Υ/Β, Φ/Γ, ελικόπτερα), διαθέτει βασικές λειτουργίες και δομή οι οποίες είναι απαραίτητες για την άμεση εφαρμογή του αντιμέτρου, τον πειραματισμό και την περαιτέρω ανάπτυξη, και αναδεικνύει την υλικό-οικονομική πλευρά ενός τελικού προϊόντος το οποίο θα μπορούσε να παραχθεί στην Ελλάδα προσφέροντας θέσεις εργασίας. Πόσο καιρό σου πήρε για να τελειοποιήσεις αυτό το σύστημα και ποιοι σε βοήθησαν στο εγχείρημα; «Το χρονοδιάγραμμά μου άρχισε με έρευνα αγοράς και σχεδίαση τον Απρίλιο και έφτασε στην υλοποίηση-κατασκευή, όπου τελείωσε τέλος Αυγούστου, με στόχο την παρουσίαση στο i2fest2015. Στο εγχείρημά μου, σημαντική βοήθεια αποτέλεσε η παγκόσμια βιβλιοθήκη του διαδικτύου, αλλά ακόμα και εκεί οι πληροφορίες είναι πάρα πολύ λίγες, λόγω του ευαίσθητου και απόρρητου αμυντικού τομέα. Τις περισσότερες γνώσεις τις αποκτάς στην πράξη και ήμουν τυχερός με την πτυχιακή μου εργασία πέρυσι, όπου οι πληροφορίες ήταν λίγο περισσότερες». Σε πλησίασε κάποιος από το Υπουργείο Άμυνας για το συγκεκριμένο πρότζεκτ; «Με έχουν πλησιάσει αρκετές φορές για την αξιοποίηση των όσων σχεδιάζω. Αναμένουμε το προσεχές μέλλον». Ενδιαφέρθηκε κάποιος άλλος πέρα από τη χώρα μας; Έχεις κάποια πρόταση για να δουλέψεις στο εξωτερικό; «Όχι. Βέβαια, είχα προσπαθήσει αρκετά στο να κάνω την πρακτική μου στο εξωτερικό, αλλά στον τομέα των αμυντικών συστημάτων είναι σχεδόν αδύνατον, αφού χρειάζεσαι πάνω από κάποια χρόνια διαμονής, κάρτες εθνικής ασφαλείας, κλπ Ποιοι είναι οι στόχοι σου, αμέσως μετά την παρουσίαση στο Φεστιβάλ; «H THELXIOPE είναι σχεδιασμένη ώστε να δέχεται περαιτέρω ανάπτυξης και πάνω σε αυτό το σχέδιο θα εργασθώ». Από τον Δημήτρη Μπουντά Πηγή: http://aienaristeyein.com/2015/09/17/%CE%BF-%CE%B4%CE%B7%CE%BC%CE%B9%CE%BF%CF%85%CF%81%CE%B3%CF%8C%CF%82-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%AD%CE%BE%CF%85%CF%80%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%B9%CF%84%CE%BF%CF%81%CF%80%CE%B9/

«Μάνα θα τελειώσω τη σχολή και μετά που θα πάω; Τι θα κάνω; Αυτό που ζούμε λέγεται ζωή;» ρώταγε τη μητέρα του ο Βασίλης Αντώνου, που κρεμάστηκε από δέντρο μέσα στο Μετσόβιο. «Σαν μαχαιριά στην καρδιά ήταν το άκουσμα της είδησης για το θάνατο του γιου μου. Δεν είχε κανένα πρόβλημα το παιδί μου, όπως διαδίδουν κάποιοι. Ήταν αριστούχος φοιτητής. Είχε όμως κοινωνικές αναζητήσεις. Μου έλεγε "μάνα θα τελειώσω τη σχολή και μετά που θα πάω; Τι θα κάνω; Αυτό που ζούμε λέγεται ζωή;". Το παιδί μου ήταν ευαίσθητο και είχε κοινωνικές ευαισθησίες» λέει στο protothema.gr η Ελένη, μητέρα του Βασίλη Αντώνου, που βρέθηκε απαγχονισμένος στις 22 Φεβρουαρίου, εντός της σχολής του στο Μετσόβιο Πολυτεχνείο. Τα ερωτήματα γύρω από το θάνατο του 21χρονου νέου είναι πολλά, ενώ εντύπωση προκαλεί και το γεγονός ότι η πανεπιστημιακή κοινότητα προσπάθησε να «κουκουλώσει» το θέμα, ενώ ακόμα και σήμερα τηρεί σιγή ιχθύος, αφού η είδηση είδε το φως της δημοσιότητας από τα foititikanea.gr., έπειτα από καταγγελία. Όπως περιγράφει η μητέρα του, ο Βασίλης δεν αυτοκτόνησε γιατί είχε ψυχολογικά προβλήματα, όπως βιάστηκαν κάποιοι να βγάλουν τα συμπεράσματά τους, ούτε γιατί έχασε τον πατέρα του πριν από δυο χρόνια εντελώς ξαφνικά από εγκεφαλικό. Πήγαινε στη σχολή μαζί με τον αδερφό του, Νίκο, ο οποίος είναι προπτυχιακός φοιτητής στο τμήμα Χημικών Μηχανικών του ΕΜΠ. Οι συμφοιτητές του δεν έχουν συνειδητοποιήσει ακόμη πως ο Βασίλης δεν θα είναι πια ανάμεσά τους, ενώ τον περιγράφουν ως ένα ταλαντούχο παιδί, που αναζητούσε ένα καλύτερο μέλλον, ένα καλύτερο αύριο. Συνεχώς όμως έπεφτε σε αδιέξοδο και ανησυχούσε πολύ για τα αδιέξοδα που δημιουργεί η κοινωνία μας στα νέα παιδιά. Τον χαρακτηρίζουν φιλεύσπλαχνο, αφού το χαρτζιλίκι του το μοίραζε σε όσους του άπλωναν το χέρι μέσα στο μετρό ή στα παγκάκια της Αθήνας. Από τα παιδικά του χρόνια ήταν ένας άριστος μαθητής, με ιδιαίτερη κλίση στα μαθηματικά και τις φυσικές επιστήμες. Υπήρξε απόφοιτος του Κολεγίου Αθηνών, ενώ πέρασε στη σχολή Ηλεκτρολόγων Μηχανικών με 19.145 μόρια. Ευρισκόμενος στο 4ο έτος, πολύ σύντομα θα κρατούσε στα χέρια του το πτυχίο του με έναν καλό βαθμό, αφού οι βαθμολογίες που είχε συγκεντρώσει έως τώρα στα μαθήματα ήταν αρκετά υψηλές. «Και μετά τι;» αναρωτιόταν συνεχώς, ενώ μοιραζόταν τις σκέψεις του με τους συμφοιτητές του, χωρίς να λαμβάνει μια ικανοποιητική απάντηση. Ούτε εκείνοι ξέρουν άλλωστε τι θα κάνουν τους επόμενους μήνες μετά το πτυχίο. «Το Σάββατο το βράδυ είχαμε πάει κάπου μαζί. Μετά έφυγε και από τότε δεν τον ξαναείδα. Περίμενα να επιστρέψει στο σπίτι κάποια στιγμή, αλλά δεν ήρθε και ανησύχησα. Την Κυριακή πήγα στο αστυνομικό τμήμα και δήλωσα την εξαφάνισή του. Ο αδερφός του, Νίκος, μοίραζε φωτογραφίες του Βασίλη στους φοιτητές του Πανεπιστημίου, μήπως τον είχε δει κάποιος, λίγο πριν μάθουμε από την αστυνομία τι συνέβη» λέει η κυρία Ελένη Αντώνου και συνεχίζει, περιγράφοντας με παράπονο το διάλογο μεταξύ της αστυνομίας και του γιου της: «Τηλεφώνησαν στο γιο μου, τον Νίκο, από το Τμήμα Ζωγράφου και του είπαν: - Εντάξει, τον βρήκαμε. - Είστε σίγουροι, φοράει γκρι φούτερ και μαύρα παπούτσια; - Ναι, έτσι είναι. - Ωραία, δώστε τον μου (εννοεί στο τηλέφωνο), να του μιλήσω. - Δεν κατάλαβες, είναι απαγχονισμένος». Το σώμα του 21χρονου φοιτητή εντοπίστηκε αρχικά από έναν επιστάτη στο χώρο του Πολυτεχνείου, κρεμασμένο από ένα δέντρο ανάμεσα σε κτίρια της σχολής. Στο σημείο αυτό υπάρχουν πολλά δέντρα και γι' αυτό δεν έγινε εξ αρχής αντιληπτός. Η κηδεία του τελέστηκε στις 25 Φεβρουαρίου στο κοιμητήριο της Νέας Μάκρης. Πηγή: http://www.protothema.gr/greece/article/558360/-bike-sti-sholi-ilektrologon-mihanikon-kai-mihanikon-upologiston-me-19145-moria/